Alkmaarsche Oourant
Wie is Edmnnd Gray
FEU! I, I,ETON.
Dinsdag 11 Januari.
Brieven nit Ween en.
Een meening, die men vele malen hoort:
Adverteert in de Alkmaarsche Courant!
Buitenland
Soe. Dem. gemeenteraads- en
Statenleden in het gev;est
Noord-Holland noord.
No. ft 1927
Henderd Nepn sn Twintigste Jaargang.
HINDERWET.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van ALKMAAR brengen ter algemeene ken
nis dait zij bij hun besduit van heden ver-
gunning h-ebben verleend aan de American
Petroleum Cqmpany te 's-Graven-hage, hou-
dende het verzoek haar vergunmirog te wil
len verieenen tot het oprichten van een ben
zine be waanplaats met aftapirurichting in de
openbare straat (Dirkdu-ivelsweg) ter zijde
van het perceel HEERENSTRAAl no. 2
AUkmaar, 11 Januari 1927.
Burgemeester en Wethouders voomoemd,
A F. THCMSEN, Loc.-Burgem.
A. KOELMA, Secretaris.
uJt bet vaderlana en voordracnten, muziek,
een hecr'ijk scuper en dansen tot diep in den
nacht gaven cen algemeene verbroedering en
de band tusschen de Nedfcrlanders in den
vreemde werd danig versterkt.
rneer
.-roeger'
af en
eeffige
GEVONDEN VOORWERPEN.
Aa>nwezig aan het Bureau van politie,
Langestraat en ald'aar te bevragen op alle
werkdagen tusschen 11 en 1 uur, de ma vol-
gende voorwerpen als gevonden gedepo-
neerd op: 5, 6, 7 Januari 1927.
Portemonnaie, handschoenen, ma-ntelband,
etoel, zweep, paar boekjes, revolverkogel,
spuitje.
Aanwezig en te bevragen bij de navolgen-
de ingezetenen, onderstaande voorwerpen,
als uevonden aangegeven op: 5, 6, 7 Januari
1927.
Kindenschoentie, G. de Boer, Hekelstraat
31; Oranje mots met strilk, Ero Rem., Ka-
naalkade; portemonnaie, N. Out, Verl.
Stuarstr. 9.1; paar zwarte kousen, K. Rens,
Noorderkade 17; hHssleutel, E. van Elburg,
Druivenlaan 50; spiegel'tje, Jan Hof, Koren-
laan 6; melkbus, S. Volkers, St. Pancras;
portemonnaie, J. Paap, Snaa-rmanslaan 117;
portemonnaie met inihoud, W. Vogelaar,
Texelschadestraat 9; ho-rlogekettin-g, G. Huis-
man, Dijik 11; licht bruine hond. Tentmk,
Boonnikampstraat 18, dekldeed, J de Beurs,
Nieuwesloot, koraleniketting, G. Kaai, Voge-
'enzang 19.
Wanneer men wed-er in het bezit is van het
verloren vooirwerp, wordt men verzocbt hie-r-
van kennis te geven aan het Bureau van
politie.
XV.
N ederlandsch St. Nicolaasfeest te
Weenen. De Oastenrijksche
gpudzoeker. „Goldetter Sonn-
tag". De benijdens waardige
Weetische skiloopei;s.
Weenen, eind December 1926.
Gisteren was het te Weenen „Goldener
Sonntag". Op dezen Zondag zijn alle win-
kels geopend, om de menschen in de gele
genheid te stellen hun Kerstinkoopen te
doen, waartoe de meesten door de drukke
wekelijksche bezigheoen anders niet in de
gelegenheid zijn.
Weihnachten beteekent te Weenen nu een-
maal veel meer het ftest van de geschenken
dan in Nederland, waar de St. Nicolaasvie-
ring, tenminste tot nu toe, als „cadeau"-feest
nog steeds op den voorgrond staat.
Even moet ik nog terug komen op het
groote St. Nicolaasfestijn van de Nederlari-ci-
sche kolonie te Weenen, dat diit jaar voor het
eerst gehouden werd en in alle opzichten
volkomen slaagde.
Een echte St. Nicolaas, in prachtige bis-
schopskleedij, maar een die onvervalscht
Nederlandsch sprak, reed op een witten
schimmel „door de weensche straten naar
het gebouw van de ,,N. O. Gewerbeverein",
waar het feestcomite een avond georgani-
seerd had, niet alleen voor de Nederlanders,
maar ook voor de vele Weensche kinderen,
die op den Nederlandschen cursus van den
beer van Rees de kennis van de Nederland-
sche taal, die zij zich in de na-oorlogsche ja-
ren in Nederland ten deele eigen maakten,
bijhouden en vergrooten. Het is aardig de
kinderen met zooveel lief de over Nederland
te hooren spreken; men voelt dat zij hun
pleegouders nog lang niet vergeten zijn en
hun vooridurende belangstelling voor Ne
derland is wel opmerkelijk. Binnenkort zul-
len hier waarschijnlijk ook een Nederland-
sche bibliotheek. lees- en con versa tieza'en
worden opgericht, waardoor de kring Wee-
ners, die zich voor ons land blijft interessee-
ren, zich wel zeer zal uitbreiden.
De kinderen vonden dezen intocht van St.
Nicolaas, een voor hen volkomen onbekend
gezicht, sehittereud en keken hun "ogen uit.
Gelukkig sneeuwde het: de echte St. Nico-
laasstemming en romantisch sprookjes-Wee-
nen waren wel volmaakt. De Nederlanders
vierden op edit oudcrwetsche wijze het tra-
ditioneele feest van den Spaanschen Hpilige
genot van speculaas, chocola en borstplaat
Fr komt in den laatsten ti'd n:e~-
'.even in de Ned'erlandeche n
wis ten we eigenlijk niets van1
zag men elkaar sporadisdi Sincte
maanden is dit gelukkig heel aniftTS gewor-
den. De heeren ontmoctcn elkaar iederen
Maandagmiddag voor de lunch in het be-
kende Opern-restaurant, vlak naast de
Groote Opera cn ied'ere Nederlander, die
voor zaken of voor genoegen naar Weenen
komt, is hier natuurlijk hartelijk welkom.
Ook Vrijdagsmiddags is er het bekenae
..berreluurtje", waarbuiten ieder reehtgeaaTd
Nederlander nu eenmaal niet schiint te kun-
nen, in het Kolowrat-cafe en ook daar wor
den gemeenschappelijke belangfen besproken.
Duitsch is heel mooi, maar iedereen is blij,
wanneer hij wcer eens dte moedertaal spreken
en hooren kan. Het plan om deze wekelijk
sche bijeenkomsten te houden, schijnt wel in
bijzonder goede aarde gevallen te zijn, daar
de opkomst iederen keer meer dlan hevredi-
gend genoemdl worden kan.
En er bestaan plannen om nog tal van
gezedige avondbijeenkomsten te organisee-
ren. hetgeen het Nederlandsche leven in
Weenen niet dan ten goede komen kan.
Na de St. Nicolaasvreugde heeft heel
Weenen nu de Kerstkoorts te nakken gekre-
o-en. En min of meer ook de goudkoorts,
want er loopt hier tegenwoordig een bekend
wichelroedelooper rond. die er van overtuigd
is in de tuinen van Schonbrunn verborgen
goudschatten te zullen vinden. Deze Euro-
ipeesche gouefzoeker heeft bereidis toestem-
ming aan de regeering gevraagd en verkte-
gen, de gronden te onderzoeken. Hoewel de
regeering er van overtuigd schijnt te zijn, dat
niets gevonden zal worden. gaf zij toch hare
bewilfiging voor dit experiment, om een ein-
de te maken aan de a'gemeene onrust, die er
in dit goudarme land naar aanleiding van
deze heuglijke,.ma-ar ietwat phantastische
vermoedens ontstond. Hopen wij d"us. dat
sooedig zekerheid verkregen zal wordlen en
de cr -^ewonden gemoederen tot kalmte
komen.
Maar al is er tot nu toe nog geen goud
gevondfen, toch was het deze week ,,Goldener
Sonntag". Sincfe jaren zoo genoemd1, omdat
het goud ot> d'ien dag uit de zakken van de
koopers vliegt in die van de verkoopers. De
resultaten van dezen ,,werk"-Zondag zi]n
over het algemeen eindelijk dit iaar weer
eens zeer bevredigend geweest. Want even
als in Engeland, werd ditmaal de verkoop
van die der vorige jaren belangrijk over,
troffen en in sommige magazijnen was de
file mfnschen zoo groot, dat de politie tel-
kenmale moest ingrijpen, om wat orde in de
opdringende menigte bezoekers te brengem
Bestond! vorige jaren het meerendeel van het
publiek alleen maar uit kijklustigen, dit jaar
is haast een ieder ook werkelijk kooper. De
winke'iers hebben dan ook geglunderd, al
kan een gouden dag den schralen omzet van
een heel jaar niet geheel vergoeden en al
be pa aide zij zich nu nog hoofdzakelijk tot ge-
bruiksartikelen en werden luxe-voorwerpen
weinig verkocht.
In twee bekend'e Weensche hoofdstraten
zag het zwart van de menschen: in de Kart-
nerstrasse, waar hoofdzakelijk de luxe-win-
kels gevestigd zijn en in de Mariahilfers-
strasse, waar een eindelooze reeks bazar- en
goedkoopere winke's met hun schitterend
verlichte etalages het oog van den voorbi]
ganger verblindt. Ontegenzeggelijk betee
kent het einde van het jaar 1926 een gunsti-
ge periods voor den W<enschen middenstand.
Geautoriseerde vertaling naar het
Engelsch van Walter Desant,
door Mej. E. Gouges erf.
6)
„Hij is weggeloopen," zei Checkley. „Zoo
dadelijk al weggeloopen. Wat denkt u daar-
van?"
„ik denk niets. Gelijk ik reeds zei: geleide-
liik zullen we de waarheid uiivinden. Intus-
schen zal ik deze documenten in bewaring
houden."
„Ik hoop enkel, sir," begon de klerk, „dat,
na al, wat u zoo even gehoord en gezien
heeft, na dien onbeschaarndheid en dat weg.
loopen, d3t u
„Sla niet zoo door, Checkley. Het lijkt im
mers, dat niemand, dan jij en Arundel in
de safe konden komen. Er zijn geen uitge-
roaakte feiten, die ]e een van beiden bij de
zaak hetrokken doen zijn. Hij is nog wat op-
gewonden, jong, als hij is; maar heeft hij
g en sciiuld, wat wij toch moeten aanne-
men," de blik die deze woorden vergezelde, ge-
tuigck' nu anders niet van al te vast geloof
to deze; ,,dan zal hij wel terugkeeren, zoodra
hi( wat k-2'oeld is."
„«">e nabootsingen van uw handschrift in
zijn icssc-waar.
maar niet iedereen is zoo onverstandig on»
in de Kerstdogcn cn ac mogelijk daaiop vol-
gende vacantiedagen in Weenen te blijvcn
hangen en alleen maar theaterlucht cn dans-
zaalgeuren op te snuiven. Zij, die het zich
maar eenigszins verooiloven kunncn, trekken
naar het dichtbij hggendte Seminering en
Raxgebied, om zich aan de heerlijke skisport
over te geven. De redacties van de couranten
hebben speciale goedkoope skitochten en ski-
cursussen uitgeschreven en heele groepen
verlaien Weenen, omdat het hier mogelijk is
met een minimum hoeveelheid1 geld een maxi
mum h«eveelheid berglucht in zijn longen
te verzamelen en te genieten van tie volmaak-
te pracht van de wintersche bergeenzaam-
heid. In dit opzicht is Weenen een benijd-
baar oord: in een wip zit men boven op het
hoogste hooggebergte.
En taliooze Weeners gaan in deze weken
de woordien van Nansen begrijpen
„Skil6pningeu er idraettemes Kongen"
wat zooveel beteekent als: De Koning der
sporten is bet skiloopen. Want dit staait het
lichaam, scherpt de zinnen, schept moed en
tegenwoordigheid van geest en geeft den
menschen den door de eeuwen heen verloren
band met de natuur terug.
Het groote Semmeringhotel is stampvol en
in het kleine Ottohaus op den Rax zitten de
skiloopers's avonds met vermoeide ledema-
ten, maar geestelijk verwonderlijk jong en
frisch bij elkaar en zij voelen zich in dezen
kleinen kring sportvrienden gelukkiger dan
op de schitterende mondaine Oudejaars-
avond-soiree in het Hotel Imperial of op de
„Sylvesterrummel" in het Konberthaus,
waar een bedompte lucht hangt van sigaret-
tenrook en bedwelmende parfums.
Het fantastische sprookjesland der sneeuw-
bergen, dat voor anderen slechts na een ver-
moeiende en dure spoorreis te bereiken va't,
is voor menig gelukkig Weener, die urenlang
in de zon ligt te bakken en geniet van de
door sneeuw van stof en door koudte van mi-
croben bevrijde lucht, een ware uitkoms^
Dan komen ze straks met gestaalde spie-
ren uit den hooge terug en zijn lichamelijk
zoowel als geestelijk beter bestand tegen al
het onbekende (volgens de astrologen ziet
het er niet erg gunstig uit!) d'at 1927 hen
weer brtngen zal, dan zij, die hun longen
met rook en parfum vullen!
TH. J. H.
„ik
ren
behoef niet te advertee- gjj
als ik er voor zorg, dat jjj
m m'n etalages steeds aantrek- jj
p kelijk en verzorgd blijven" m
jj Zij, die dit zeggen, hebben jj
m ongelijk, het publiek moet tot jj[
p de etalage komen, de annonce fc
p echter komt tot het publiek. jjj
H Om een grooten kring van jjj
BB§ menschen in Noord-Holland mm
- te bereiken is er e6n manier; W
En ook voor de kunstenaars ziet het er he-
ter uit: m-eer en meet theaters openen dit
seizoen hun poorten en al jammeren de the-
aterdirecteuren nog steeds over weinig be-
zoek en al wordt d'e „betalende" bezoeker in
de nieuwe A. B. G.-revue als een un:cium ten
tooneele gevoerd, het ziet er ondertusschen
voor de beurzen van schouwburgexploi-
tanten heusch zoo slecht niet uit. Dit bewi]-
zen ook wel d>e ta1looze aanplakbiljetten die
de grootsfe versehe1.denheid van topneelpre-
mieres en concerten voor den Kersttijd aan-
kondisren en die naar verwacht wordt, zeer
sroed bezocht zullen zijn. Merkwaardig ziju
de annonces van een stuk of zeven Sylvester-
revues, speciaal op den Oud'eiaarsavond,
waaraan de meeste Weensche artisten mee-
doen en van de eindelooze serie ,,Tanzaben-
den". waarop vel^Weeners de overgangsuren
van het oude naar het nieuwe jaar denken
te vieren. De over het algemeen nogal uit-
huiz'ge Weener schijnt dus ook liever den
Oudeiaarsavond, die in Nederland gemeen-
lijk in fami'iekring p-evierd wordt. bij een
Jazz-Band en ondr Charleston-kronkelingen
"te willen doorbrengen.
KAN EEN MOORDENARES VAN HAAR
SLACHTOFFER ERVEN?
In 1923 schoot mme. Du Bot de Talhouet,
een telg uit een adellijk Bretonsch geslacht,
den Griekschen advocaat Basiliondis, die
sinds 1898 baar vriend was geweest, dood
Mme. Du Bot had reeds een tijd te voren aan
een vriendin het geheim toevertrouwd: „Let
op wat ik je zeg, dat eindigt als in „Carmen".
Begin 1924 werd mme. Du Bot, ofschoon zij
het feit had bekend, vrijgesiproken, zoowel
van moord als van doodslag.
Nu heeft Basiliondis een groot vermogen
nagelaten en een testament uit 1902, waarin
hij" zijn toenmalige vriendin en hun beider
kind tot zijn uitsluitende erfgenamen benoem-
de. En de Parijsche rechtbank komt nu voor
de eigenaardige vraag te staan, of mme. Du
Bot gelijk ieder ander in hetzelfde geval
trouwens kan erven van den man dien zij
naar haar eigen verklaring vermootd heeft,
met inachtneming dan van de omstandigheid,
dat ze desondanks is vrijgesproken. Geld't de
„onwaardigheid" van de erfgename om te er
ven van den door haar vermoorden erfge-
naam ook in het geval, dat de rechtbank, on>
danks bekentenis, op andere gronden tot een
vrijsprekend vonnis is gek»men? Neen, zegt
mme. Du Bot. Ja, zegt de broer van haar
slachtoffer, die thans opkomt voor de nietig'
verklaring van het testament.
De zaak trekt juist in Frankrijk, waar vrij-
spraak, zelfs in gevallen waar bekend is, op
..passionneele" gronden zeker veel meer voor-
komt dan b.v.' ten onzent, groote aandacht
NAPOLEON ONGESCHIKT VOOR DEN
MILITAIREN DIENST.
In Frankrijk is kort geleden een nieuwe
dienstplicht van kracht geworden, die ook
speciale bepalingen bevat omtrent weten-
schappelijke keuring van recruten.
Op een congres van Parijsche anthropolo-
gen is naar aanleiding van dit novum de
kwestie te berde gebracht, of Napoleon 1 vol
gens' deze nieuwe bepalingen wel goedge
keurd zou zijn voor den dienst van het Fran
sche leger. Na nauwkeurig onderzoek werd
de vraag ontkennend beantwoord. Dr. Thoris
verklaarde categorisch, dat hij, als hij belast
ware geweest met de keuring van den .petit-
caporal", den toekomstigen keizer der Fran
schen, hij hem absoluut zou hebben* afge-
keurd. Bonaparte was op zijn 17de jaar te
mager, op zijn 30ste te dik. Hij had zwakke
longen, een slechte maag, bezat geen spieren
kortom hij had een organisme dat bij slot van
rekening alleen uit een hoofd bestond en J"~
als abnormaal zou moeten worden aange-
merkt. Wat zijn lengte betreft, zou Bonaparte
hoogstens voor plaatsing bij de veldartillerie
in aanmerking zijn gekomen.
De ongeschikte Bonaparte heeft intusschen,
ondanjes alle academische bezwaren uit
krachte der jongste „wetenschapipelijke" keu-
ringsbepalingen, op militair gebied toch wel
het een en ander gepraesteerd.
HET RAADSEL VAN MRS. CHRISTIE.
Het geval van de schrijfster mrs. Agatha
Christie, die de vorige maand uit haar wo-
ning te Sunningdale in Berkshire verdweeti
en na verscheiden dagen zoeken te Harrogate
werd teruggevonden wordt -beschreven als een
van dubbele persoonlijkheid. De heer Watts,
haar zwager te wiens huize te Cheadle in
Cheshire zij thans vertoeft, decide aan de
„Daily Mail" mede, dat zij zeer langzaam
vooruitgaat. De doctoren zijn het er over
eens dat men hier met een geval van dubbele
persoonlijkheid te maken heeft. Haar dochter-
tje kwam met Kerstmis over, maar eerst ken-
de haar moeder haar niet. Later zei-de zij tot
haar huisgenooten, dat zij niet wist of zij zich
het kind hennnerde of niet. Zij had hen hoo
ren zeggen, dat het haar dochter was en was
er niet zeker van of ze zich zelf het feit herin-
nerde of dat het haar door de gesprckken der
huisgenooten was bijgebracht. Zoo gaat het
ook met andere dinggi; ze weet niet of ze in
haar geheugen zijn teruggekomen of dat ze
het uit de gesprekken opmaakt. Onlangs
schreef zij een brief dien ze met een anderen
naajn dan den hare bleek onderteekend te heb
ben.
Te Harrogate heeft zij haar hermnenng
eens voor de tweede maal verloren. Zij wist
namelijk, toen ze uit was. niet meer w;e ze
was of waar ze verblijf hield. Ze las er dage-
lijks de kranten, ze las zelfs van haar eigen
verdwijning, maar kon het niet met zichzelf
in verband brengen. Zij vond dat haar man
naar het portret te oordeelen nogal een aar-
dige man was. Zij meende dat haar bloedver-
wanten en vrienden moesten weten waar zij
was, ofschoon ze zich niet kon herinneren wie
het wareri en toen ze ten slotte niets van ze
hoorde maakte ze zich ongerust en plaatste
een advertentie, waarin zij hen opriep zich
met haar in verbinding te stellerf. Toen ze
Harrogate verliet en de menschen ,.Gr-rvdbey
mrs. Chritie" zeiden, keek ze verbaasd en
vroeg: ,,Ben ik mrs. Christie?"
Stadsnie&iws
dus
„De man, die de cheque vervalschte," sprak
mr Dering, wie die nu ook wezen moge,
kan makkeliik die nabootsingen geschreven
bebben. Ik zal eens aangaan bij de moeder
van dat driftige jongmensch, dit zal hem wel
tot rede brenaen. Nu Checkley, zullen we ons
werk hervatten. Geen woord van deze zaak
buitenaf, niet waar? Om der wille van jezel-
ven ook, bedenk dat wel. Jullie beiden hebt toe
gang tot de safe. Nu, genoeg hiervan!"
Athelstan Arundel ging naar huis, zie-
den-d van drift en verontwaardiging. Geen
omnibus, vigilante, of welk vervoermiddel
cok, was geschikt voor een jongen man in
Sulk een stemming. Zijn moeder woonde op
Pembridge Square dat een goede vier mijlen
van Lincoln's Inn afligt. Hij liep het heele
eind door de dichte menigte, vlak voor en
langs paarden voor karren en wagens en rij-
tuigen, zon-der er in het minst, acht op te
slaan.
Toen hij thuis was, stormde hij den salon
binnen, waar zijn beide zusjes zaten, de acht-
tien-jarige Hilda en de dertien-jarige Elsie.
Met vlammen-de kleur en schitterende oogen
vertelde hij de heele geschiedenis in een adem,
natuurlijk niet anders verwachtend, dan dat
ze hem zouden bijvallen in een storm van
verontwaardiging jegens den man, dien ze
hun besten vriend achtten; althans de beste
vriend van hun vader was geweest; en nu
nog hun voogd, raadsman, ja wat niet al, en
die nu hem beschuldigd had van zulk een
schanddaad. En dit op geen andere bewijzen 1
dan van een paar toevallige feiten.
Er is iets magnetisch in alle groote ont
roeringen. Elsie, het jongste zusje, was dan
ook even verontwaardigd, als hij, en dit was
bij hem dus nog Olie op het vuur. Maar
want niet alle menschen zijn magnetisch ge
laden, de oudste zuster bleef koud. Telkens
wilde ze weer precies weten, wat mr. Dering
had gezegd, de broer was veel te boos, om
zich dit te kunnen herinneren; zijzelve wist
niet, wat ze er van denken moest; kalmeerde
hem ook niet door sympathie-betoon.
Toen kwam hun moeder thuis en werd het
heele verhaal weer op nieuw verteld. Elsie
hem af en toe helpen-d en zijn verslag aanvul
lend.
N u was mrs. Arundel een vrouw van groot
verstand; een practische vrouw, een vrouw
van een scherp inzicht. Ze was heel trotsch op
deze hoedanigheden die in een vrouw immers
niet zoo dikwijls voorkomen. Ze hoorde de ge
schiedenis aan met verstoord gelaat en ge-
fronste wenkbrauwen.
„Zeker," sprak ze, „wat je mij daar vertelt,
Athelstan, kan ik haast niet gelooven. Mr.
Dering, zou die jou beschuldigen van zoo
iets! Het is on mogelijk!"
„Ik wou, dat het onmogelij-k was! Hij be-
schuldigt mij, dat ik die cheque van zeven
honderd twintig pond gestolen heb. Hij zegt,
dat, toen ik veertien dagen geleden bij hem
op het kantoor werkte, ik een cheque-boek uit
zijn safe nam, zijn handsdhrift vervalschte op
een cheque en het boek weer op z'n plaats
(Vervolg).
Wat het provinciale plan be tret! H-----'Fcn-
de de primaire wegen in Noord-Holland!,
vermeemt spreker met geruistheid te mogen
zeggen, dat dit, wat de wegbreedte aan-
betreft, voor de to-ekomst, bekrompen moet
worden genoemd.
Kunnen we geen breedere behardiing
talen, het is jammer, maar men late de be-
'harding voor de prima ire wegen 6 Meter, en
reserveere mogelijkhei voor breedere be-
harding in de toekomst, waarbij 13 Meter
bruinb-reedte, gelijk de proviincie will, te wei
nig moet worden genoemd.
De couistructie van den weg is verier een
van de belaogrijkste onderdeelen van dit
vraagstu-k.
We hebben zoo langzamerhanid een heele
siaal-kaart van wijzen van wegenbeharding:
Macadam en grintwegen, klei-, hout- en klin-
kerbeshrating en verder van den laatsten tijd
de bitumiueuze wegbedekkimg.
In de eerste plaats dlient gezorgd te wor
den, bij welike behardinig9wijze ook. voor
legde. Dit beweert hij. Noemt u dit nu een
besmuldiging of niet?"
„Zeker. Als hij dit zegt. Maar hoe Iran hij
dit nu-zeggen: hij, die altijd zoo voorzichhg,
zoo precies is. Ik ga onmiddellijk naar Lin
coln's Inn, de zaak onderzoeken. Beste jon
gen, kalmeer toch wat! Er is er moet een
vreeseiijke vergissing in't spel zijn."
Ze ging onverwijld en had een lang onder-
houd met den notaris.
Mr. Dering was blijkbaar zeer ontsteld
door het gebeurde. Hij ontving haar niet,
zooals zijn clienten dit van hem gewoon wa
ren: in zijn armstoel zittend. Hij schoof den
stoel weg en stond met de hand op de leuning,
een lange, slanke, rechte gedaante, grijs van
haar, streng van gelaat. De uitdrukking daar-
van was niet bepaald, om de moeder gerust
te stellen.
„Ik heb, vooiwaac, Athelstan niet beschul
digd," sprak hij. „Het is echter een waarheid,
dat hier een diefstal heeft plaats gehad en
wel van een groote som gelds; niet meer of
minder dan zeven honderd en twintig pond.
„Maar wat heeft dat met mijn zoon te ma
ken?"
„We hebben een voorloopig onderzoek in-
gesteld. Ik zal voor u doen, mrs. Arundel,
wat ik voor uw zoon Seed en u bogrijpt zelve
wel, hoe hij met dit onderzoek in verband
moet staan."
Koud en zakelijk, zonder bijvoeging van
eigen oordeel, ging mr. Dering voort met het
meedeelen van de feiten. Intusschen voelde
goede fundeering van de weg-bedekking. Met
het baste d-ekmateriaal, maar een oiwoldoende
of slechte fundeering, krij-gt men miet anders
dan onigelukk'ige wegen. De macadamweg is
voor het huidige venkeer onvoldoende. Nog
meer onvoldoende wordt -dit, wanneer mid
den iin den macadam- of grintweg een paar-
dienpad ligt. Spr. zo-u iin dit verband de aan-
wezigen willen oproepen om met hem den
stirijd aan te biinden tegen deze in ellk op
zicht verkeerde paardenpaadjes. alls zijn-cb
een gevaar voor het verkeer, vooral van fiet
sens, en een brow van voortdurend on-der-
houd, omdat de wagens noodlgedwonger
steeds hetzelfde sipoor maken.
Verder wees spreker op de slechte en kwt-
bare gewoonte om de dekmatenialen door de
voertuigen in de wegen te laten rijden, waar
door menig fie ter ij der en autobestuurdcr
voor onaamgenaambeden wordt geplaatst:
het is slecht voor de dieren erx bovencl'ien spa)
bij het ovenrijden een belangrijk deel van he)
dure materiaal weg.
Een stem uit de v erg a de r i n g 1
„De Schermer, de weg van Schouv
Akersloot naar Oost-Graftdijk" is in dezei
wel een beruchte weg".
De gemeente of polders moeten, zoo ging
spr. verder, zoo ze dit alleen niet kunnen
desnoods gecombineerd, een stoomwals aan-
schaffen, opd'at deze oneeonomische toestand
verdwijne door de materialen onmiddellijk
na storting in de v/alsen.
Vervolgens noemd'e spreker tal van vor-
men van wegbeharding en materialen daar-
voor. Topeca is heel mooi materiaal en geefi
in ons land een mooi resultaat.
Asfalt-tegels, men zie de resultaten in dt
Langestraat te Alkmaar.
Klein-plaveisel, gelijk dit is toegepast te
Amsterdam op het Damplein, moge er ook
zijn, het is voor de wegberijders een alles-
behalve aangenaam rijden met al dat ge
draai voortdurend voor je oogen.
Kleibestrating is best mits goed onder-
houden.
Hierna noenide spreker nog enkele prijzen
en levensduur van behardingsmatefiaal,
waarna een twintigtai lichtbeelden werden
vertoond van wegbedekkingen en de wijze-
waarop deze wordt aangebracht, waarbij op-
viel hoe stevig de wegen met een goede fun
deering er uitzagen.
Na een kleine pauze werd gelegenheid ge
geven tot het stellen van vragen a-an den
inleider.
De heer Roodenburg te Enklniizen
wees op het gevaar, dat z. i. ontstaat bi
wegverbreeding indien geen grenzen worden
gesteld aan de breedte van de vo-ertuigen.
De heer Plomper te Hoorn, het toe-
juichende dat bij de oplossing van het we-
genvraagstuk ook gedacht is aan vermeerde-
ring van landsehapsschoon door beplanting,
wees op het gevaar dat de boomen soms om-
hoog werken en daardoor de weg beschadigd
wordt.
De heer Mulder te Ko-edijk vroeg of
het mogelijk is dat het voortdurend schudden
van de huizen bij het voorbij^aan van zware
sn-elvoertuigcn wordt opgeheven.
De heer Verbeekte ZaandamAan den
inleider een woord van warme hulde voor
zijn boeiend en leerzaam betoog. (Applaus.)
"Hce denkt de spr. over de kopersiakkenkei
en de dubbele klinker?
De heeren K e u r i s te Anna Paulowna er.
B a a r s van Krommenie st'elden vervolgens
nog vragen in verband met ioestanden in
hunne eigen omgeving.
De inleider, de vragers beantwoordende,
dankte voor het sympathieke woord van den
heer Verbeek, deor de vergadering onder-
steund met applaus, maar achtte de door
hem aangesneden stof zoo belangrijk, dat hij
volgaarne deze inleiding aan het bestuu1
mrs. Arundel zich hoe langcr hoe meer be-
klemd. En, tegen dat hij klaar was met zijr
betoog, was zij wel zoo goed als zeker van d<
schuld van haar zoon.
„Ik achtte het't best," ging hij voort, „hem
onmiddellijk de feiten mee te deelen. Is hij
onschuldig, dacht ik, clan zal hij des te beter.
in staat wezen, zijn onschuld te dragen er
misschien den schuldige te vinden. Is hij
schuldig, dan kan hij, mogelijk, tot bekente
nis, of teruggave, gebracht worden. De feiten
betreffende chequeboek en safe zijn heel dui-
delijk. Ik ben zeker, dat de safe met geen an
deren sleutel is opengemaakt. De eenigen
voor wie" ze openstond, zijn Checkley en uu
zoon, Athelstan. En Checkley kan het niei
gedaan hebben; dit is ten eerienmalc onmoge-
lijk!"
Mrs. Arundel kreunde:
„Verschrikkeiijk is het."
„Intusschen dragen de banknoten een num
mer. Verdere uitgifte is stopgezet. Dus zullen
we den schuldige door middel van dit banx
papier nog wel vinden."
„Mr. Eiering," mrs. Arundel stond op
en legde haar hand nu op de zijne „u if
een heel oud vriend. Vertelt u mij eens, als die
ongelukkige jongen nu hier weggaat, als hij
teruggeeft, hetgeen nog over is van het geld;
als ik de rest bij pas, zal er danverder
gevolg gegeven worden aan de zaak?"
„Hij zou een zware misdaad hebben bedre-
ven, maar als hij bekent en teruggeeft,
dan zullen we nog eens zien
Wordt vervolgd
