DAOBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
CONCERT A.O.V.
Uit den Aikmaarschen Raad.
Honderd neffen en fwfntigsfo .^aarcrane*
1927,
Afooimeitientsprijs bij voornitbetallng per 3 maanden f2—fir. per post f2.50. Rewijsn. 5 ct. Adrertenticpr. 25 ct p. regel, grootere letters near
Brieven franco N.V. Boek- en Handelsdr. tJu Herns. Coster Zoon, Yoordam C9, TeL Adminlstr. No. 3. Kedactie No. S3.
ZATEROAG
29 JAMUARI.
ue. zi
TJTf nommer besfaat sH 3 bfadeh.
Directeur: G. H. KRAK.
Hoofdredadeur Tj. N. ADEMA.
Hst is nog niet zoo lang geleden, dat Mus
solini verklaard heeit dat niets zoo verderfe-
lijk werkt voor een vlugge afhandeling van
belangrijke gemeenschapszaken dan het hou-
den van lange redevoeringen.
Hij zelf maakt er zich nooit aan schuldig,
spreekt, als hij noodgedwongen het woord
meet voeren, niet meer dan honderd woorden
en meermalen aldus de Italiaansche dicta
tor is het gebeurd, dat ik, wanneer ecu
enthousiaste volksmenigte zich voor mijn huis
vertoont, op het balcon etapte en riep: „van-
daag geen redevoering, ga maar weer naar
huis",
Tusschen den burgemeester van A maar
en den dictator Mussolini is moeilijk een
vergelijking te maken.
Niet alleen dat laatstgenoemde Italiaan en
onze burgervader een pur sang Nederlander
is, niet alleen dat Mussolini ate alleenheer-
scher kan optreden en de voorzitter van on
zen raad wien trouwens alle dictatorial
ccigingen vreemd zijn dat heerscherschnp
met negentien koppige raadsleden moet dee-
len, maar ook over het nut van lange rede
voeringen bestaat tusschen hen een hemels-
breed verschil van inzicht.
De burgemeester die tusschen twee
haakjes een uitstekend redenaar is wil
zich nog wel eens laten gaan en een Nieuw-
jaarsspeech is een ongezochte gelegenheid
om oratorische talenten te ontplooien en al-
gemeen.e beschouwingen te houden over al
ios wat het leven van dezen tijd in en om
onze gemeente kan beinvloeden.
Wij willen geenszins beweren, dat hij als
Mussolini het „vandaag geen redevoering,
ga maar weer naar huis" moet laten hooren.
Daarvoor zijn de vergaderingen van onzen
Raad te belangrijk en getuigen de debatten
steedh van te groote belangstelling in het wel
en wee onzer gemeente.
Maar toch, de burgemeester zal het ons
niet kwalijk nemen, dat wij de fiets, de bios-
coop en de radio verder buiten beschouwing
laten, ja, dat wij zelfs geen verdcre aandacht
schenken aan het aantal verzonden tele; ram-
men, de inlagen der Rijkspostspaarbank of
het gemiddelde kinine-verbruik der zieken-
fcndsleden.
Der langen Rede Kiirzer Sinn is, dat de
toestand over het algemeen zoo gebleven is
als in andere jaren, al zijn er dan ook wat
meer Noord-Hollandsche kazen en wat min
der varkens op onze marktpleinen versche-
nen.
Wat ons in het bijzonder vermeldenswaard
lijikt is de uitbreiding van het ziekntai
van onze gemeente, dat ditmaal op een to-
taal van ruim 27000 slechts 211 heeft bedra-
gen tegen een vermeerdering van 621 over
1925.
Bedenkt men daarna, dat de kleine buurt-
gemeente Oudorp, die ruim 1000 inwoners
telt, met niet minder dan 182 zielen vermeer-
derde, dan is hier inderdaad voor Alkmaar
een bedenkelijke achteruitgang te constatee-
ren.
De verklaring volgt onmiddellijk na de
mededeeling van deze voor ons allesbehalve
rooekleurige feiten.
Men heeft op terrein van het „Ooievaars-
nest", juist over de grens onzer gemeente, ge-
bouwd en een groot deel van die 182 nieuwe
bewoners zijn dus eigenlijk Alkmaarders, die
eenvoudig van de nieuw gebouwde woningen
geprofiteerd hebben.
Dit te weten geeft al een heel schrale
trcost.
In theorie mogen dat allemaal stadgenoo-
ten zijn, die in onze veste thuis behooren, in
werkelijk'heid zijn het Oudorpers geworden,
die het zielental van een naburige gemeente
vermeerderen en grootendeels hun belasting
niet in Alkmaar betaten.
En de oorzaak van dit alles is niet ver te
zoeken, als in de Nieuwjaarsspeech oomiddel-
hjk op deze teleursteliende statistiek de me
dedeeling volgt, dat de woningvoorraad hier
ter stede in 1926 slechts met 34 huizen ver
groot werd, een getal dat in alle opzichten
onvoldoende is voor de tomeming van onze
bevnlkmg.
Bedenijt men daarbij, dat er het jaar te vo-
ren niet minder dan 222 nieuwe huizen ge-
bouwd werden, dan is het volkomm duidelijk
waarom het zielental van Oudorp zoo sterk
ten koste van Alkmaar is gestegen.
Men heeft aan den verkeerden kant van de
grans gebouwd.
Een gemeente kan niet groeien als men
geen woningen bouwt en wanneer particu-
lieren zicn uit financieele overwegingen van
dien bouw onthouden, is het de plicht der
overheid of der bouwvereenigingen die taak
van hen over te nemen.
Wie nagaat hoe een bouwplan van Roch
dale tot in den treure in allerlei commissies
becritiseerd, gecontroleerd en getaxeerd is o-e-
worden, verwondert er zich niet meer over,
dat door een onrustbarend tekort aan nieuwe
woningen de gestadige groei enzer gemeente
een jaar lang op bedenkelijke wijze onder-
broken is geworden.
De heer Govers, de ncstor van onzen
Raad, heeft niet de roerende welsprekeadheid
van zijn voorganger, den heer Van den
Bosch, die in zijn antwoord op een Nieuw-
jaarsrede met tranen in de oogen dm hoorn
van overvloed zijner heilwenschen over den
voorzitter, den Raad en alle ingezetenm on
zer gemeente leegstortte.
De heer Govers doet het een beetje een-
voudiger en een beetje korter.
Hij volgt den burgemeester niet op de
kronkelpaden der weteprekendheid, maar zegt
kort en krachtig dat hij van het nieuwe jaar
het beste'hoopt, in het waarachtige belang
onzer geheele gemeente.
Het stroovuur der ontevreden oudere, die
hun kinderen niet naar de door B. en W.
aangewezm scholen zenden, wordt blijkbaar
nog steeds zoo gevoed, dat het Donderdag-
middag meer dan twee uren in onze raads-
zaal gebrand heeft, voordat het den edelacht-
barc ndames eh heeren gelukt is, het zoover
te blusschen, dat het voorloopig ongevaariijk
kan genoemd worckn.
„Volksonderwijs" heeft zich beijverd nieu
we takkebossen aan te dragen en de heeren
Kusters en Vogelaar zijn in den Raad nog-
maals als beschermheiligen voor de verdrukte
arbeiders, slachtoffers van de willekeur der
bestuurders van ons openbaar onderwijs op-
getreden.
De wethouder van Onderwijs ziet in deze
geheele actie niet anders dan een handige
sehaakpartij der rechterzijde met het doe!
hem en zijn partijgenooten voor dd komende
verkiezingen zou mogelijk mat te zetten.
Een sehaakpartij waarin de eenvoudige
ouders de rol van willooze pionnen vervullen,
die naar voren worden geschoven zooals de
spelers dit op ieder oogenblik het meest wen-
schelijk achten.
Hij heeft er op gewezen, dat de bouw van
nieuwe scholen steeds verplaatsing van leer-
lingen met zich brengt, dat dit hier ter stede,
zoowel bij het openbaar als bij het bijzonder
onderwijs steeds zonder noemenswaardige
protesten geschied is en dat de langdurige
oppositie van een aantal ouders thans een
bijzonder opmerkdijk karakter begint te krij-
gen.
Hij heeft er op gewezen, dat, afgescheiden
van alle werkelijke of vermeende rechten der
betrokken ouders, de belangen van het open
baar onderwijs door deze actie geschaad
worden.
Immers, wanneer de ouders aan hun ;,rech-
ten" blijven vasthouden, zullen hun kinderen
op oudere scholen en in vollere klassen ge-
plaatst worden.
En daarbij is nog niet eens de financieele
kant van deze kwestie naar voren gekomen.
die echter als factor van groote beteekenis
niet verwaarloosd mag worden.
Want de tegemverking van deze ouders bij
een zoo gelijk mogelijke distributie der kinde
ren over de verschillende gemeentescholen,
kan binnen afzienbaren tijd oorzaak worden
van 'n te klein aantal leerlingen op een dezer
scholen, waardoor de gemeente in deze toch
reeds zoo dure tijden, voor de bezoldiging van
een boventallige leerkracht komt te staan, een
leerkracht waarop men dan ook bij het bijzon
der onderwijs zijn aanspraken kan laten gel-
den.
Ook deze factor heeft de wethouder ge-
meend, bij de opmerkelijke verdediging dezer
cuders vanuit de rechtsche raadsfracties niet
onopgemerkt te mogen laten.
Eenerzijds dus nadeel voor de kinderen dei
betrckken ouders nog afgescheiden van
de omstandigheid, dat zij reeds maandenlang
geen klassikaal onderwijs ontvangen.
Anderzijds, niets dan nadeel voor het open
baar onderwijs en onze toch reeds zoo benar-
de financien.
Weegt dit alles zoo vraagt de wethouder
nu wel op tegen de erkenning van het recht
der ouders, een erkenning, die bij navolging
het openbaar onderwijs geheel kan laten vast-
ioopen?
En zoo men deze rechten niet wil uitschake-
len, kan men dan de erkenning ervan niet
overlaten aan den rechter, en nioeten deze
juist zoo cp den voorgrond gesteld worden
door leden van den Raad, die bovenal kunnen
weten, dat B. en W. niet willekeurig maar me4
de beste bedoelingen zijn opgetreden? En ook
door „Volksonderv/ijs" die toch den bloei van
het onderwijs boven persoonlijke tegenwer-
king heeft te stellen?
De heer Kusters, die zoo gaarne laat uit-
komen, dat hij met de orttevreden ouders nooit
in aanraking komt, weet met yrij groote zeker-
heid te voorspellen, dat de betrokken kinderen
ten slotte naar de Christelijke school gestuurd
zullen worden.
Men mag hem dankibaar zijn, dat hij dat
gevaar voor het openbaar onderwijs tracht ai
te wenden, maar wij zijn er nog geenszins
van overtuigd, dat men deze ouders er ten
slotte toe zal kunnen brengen hun kinderen
zoozeer de dupe van deze histcrie te laten
worden, dat men ze op een bijzondere school
met overvolle klassen zou willen plaatsen.
Wij gelooven, dat dit stroovuur van verzet
al lang zcu uitgebrand zijn, ate het niet stei-
selmatig gevoed werd, ondanks de uitspraak
van den kantonrechter die zich uitsluitend
over de strafbaarheid van het srhoolvei-zuim
en niet over de bevoegdheid van B. en W, tot
RffiAAHOAG 7 FEBR.UARI
distribueering der Alkmaarsche leerlingen
heeft uitgesproken.
Wij bandhaven de reeds vroeger door ons
in deze kwestie vermelde conclusie.
Het blijft te betreuren, dat B. en W of de
afdeeling onderwijs door wat al te dictato-
riaal optreden in den beginne niet die alge-
meene medewerking van sommige ouders
hebben gekregen, waarop men, evenals in
vroegere jaren, als vanzelfsprekend heeft ge-
rekend.
Maar daarnaast te het onderwijsbelang te
dezer stede in geen enkel opzicht bevorderd
door de gedienstigen, die zich gehaast heb
ben de vonken aan te blazen tot het vuurtje
van verzet dat thans van bedenkelijke afme
ting is geworden.
Men heeft nu den schralen troost, dat men
ongestraft een algemeene regeling in de war
kan sturen, ten koste van ons openbaar on
derwijs.
Maar men heeft zelfs al brengt men nu
zijn kinderen weer op de zelf uitgezochte scho
len en al stelt de Hooge Raad de ouders vol-
komen in het gelijk men heeft dan toch het
belang van zijn kinderen aan eigen koppig-
heid opgeofferd en men zal bij het opmaken
van de balans tot de conclusie moeten homer,
dat de kinderen meer verloren dan de ouders
hebben gewonnen.
Slechts met de stemmen der sociaal-demo-
craten en die van de wethouders Ringers en
Thomsen tegen. i? besloten de kinderen weer
op de tot dusver bezochte scholen te plaatsen
en door de weigering van een der leerlingen-
een uitspraak van den Hoogen Raad uit te
lokken waaraan ten slotte beide partijen zich
zonder meer hebben te onderwerpen.
Het was te verwachten, dat, na het pra -
advies van de meerderheid van B. en W., de
Raad andeim ri zou weigeren, eenige mede
werking te verleffnen om evenals dat in
andere steden geschiedt op het woonwag'en-
park een stal voor de paarden te bouwen.
regenover de sympathieke actie der plaat-
selijke afdeeling van „Dierenbeseherming",
die zich voor deze paria's onder de dieren
groote persoonlijke moeite en kosten getroos*
heeft, staat het cynisme van sommige raadsle
den, voomamelijk ter rechterzijde, die een ziek
of noodlijdend paard een dankbaar onder-
werp voor hun sootlust vinden.
Daarin, zooals vroeger reeds bleek, ge-
steund door hun lijfblad, dat wel gaarne de
waarde der jeugd-opvoeding bij andere par
tijen of volksgroepen becritiseert, maar ver-
geet, dat juist de bescherming van het weer-
looze dier in dezen tijd tot den moreelen
plicht van den mensch moet worden gerekend.
Ieder vogeltje zingt ten slotte zooals het
gebekt is en het zou interessant kunnen zijn
diverse karakters nader in het licht te stel
len, wanneer de mieest beklagenswaardige
onder de van den mensch afhankelijk-e dieren
van dit cynisme weer niet de dupe waren
geworden.
Naast de spotters staan de pessimisten, die
evenals B. en W. in de inwilliging van het
verzoek zoovele bezwaren ontdekken, dat
men nimmer op kans van verwezenlijking
heeft te hopen.
Wanneer er een stal is, vreest men dat
weer voer of geneeskundige hulp zullen
gevraagd worden gisof de Raad niet bij
machte was in elk dezer gevallen een nieuwe
beslissing te nemen en alsof er geen parti-
culieren waren, die zich het lot der dieren
zouden aantrekken \haar de overheid hier
zoo in alie opzichten in gebreke is gebleven.
Men heeft tot dusver heel gemakkelijk
iemand gevonden die het „park" en de sam-
taire inrichtingen daarop schoon houdt, Ge-
zerfde man, die waarschijmlijk nu reeds lie;
vuil der paarden naar den op het terrein aan-
wezige mesthoop expsdieert.
Maar het blifkt totaal onmogelijk dezen
man daar nog langer mee te belasten zoo-
dxa dat vuil niet op het terrein maar in een
stal wordt aangetroffen. Dap blijkt men in
eens de hulp van de parkbewoners zelf te
moeten inroepen, met het natuurlijke gevolg,
dat het debat even later op dood spoor loopt.
De paar honderd leden der plaatselijke ai
de el ing van Dierenbeschenning hier ter stede
moeten zich opnieuw troosten met de ge-
dachte, cfet zij met dezen Raad aan den be-
staanden toestand niets ljunrren veranderen.
Wij willen er gaarne nog even op wijzen,
dat het uitsluitend de soc.-democraten en de
heer Sietsma en mej. Carels geweest zijn,
die te dezen opzichte van sympathieke mede
werking hebben blijk gegeven.
Dan rest ons,_ bij de overigens vrij onbe-
teekenende agenda, nog een enkele opmerking
over wat zich in de fcesloting zitting, na af-
loop der openbare 'raadsvergadering, heeft
afgespeeld.
Als juist is, wat wij daarover gisteren
publiceerden en er is voor ons nog steeds
geen re den aan die juistheid te twijfden
dan heeft hot college van B. en W. den Raad
voorgesteld, een belangrijke jaarlijksche sub-
sidie te verleenen aan een hier ter stede op te
richten kathoiiek lyceum.
De heeren Sietsma en Bosnian schijnen
zich, evenals de S. D. A. P., van stemming
onthouden te hebben, met uitzondering van
de heeren Veen en Van Drunen, die tegen
stemden.
Het door den burgemeester en den beer
Thomsen verdedigde voorstel zou ten slotte
met de stemmen van alle rechtsche raads
leden alsmede die der twee overgebleven
Vrijheidisbonders aanvaard zijn, waardoor in
principe besloten is een suhsidie van 4000
tot f 6000 per jaar te verleenen.
Naar de heer Govers ons hedenmorgen
verzekerde, wenscht hij zich evenwel volko-
men vrij te houden en zal hij bij een defini-
tieve beslissing zijn stem hieraan niet geven,
als de voordeelen der stichtinig kleiner dan
de madeelen blijiken te zijn of het openbaar
onderwijs door dergdijlke subsidie-verlee-
nirngen in het gedrang dbeigt te komen.
Wij willen niet nalaten op dit pritocipe-
bcsluit even Gadrukkelijk de aandacht te
vestigen.
Er is reeds lang men herinnert zich den
tijd der Handelsschool-debatten over de
vestiging van een kathoiiek lyceum gesproken
maar het toen loopende gerueht kon nergens
b-evestiging vinden.
Het schijnt thans inderdaad tot sEditing
van een dergelijke onderwijsinrichting te zul
len komen en het is niet te verwonderen dat
men daarvoor den financieelen steun der
gemeente gevraagd heeft.
Men zal er waarschijnlijk op gewezen heb
ben, dat de vestiging van een dergelijke in-
richting met een zeker aantal leeraren ook
verhooging der belastingopbrengst met zich
meebrengt, hoewel de gevraagde subsidie te
alien tijde wel de baten van een dergelijke in-
stelling zal overtreffen.
Het is opmerkenswaard, dat men over een
besluit van zoo verstrekkende beteekenis in
comite-vergadering en niet in het openbaar
gedebatteerd heeft.
Wij kunnen ons op het standpunt stellen,
dat medewerking behoort te worden verleend
aan alle instellingen, die Alkmaar ais plaats
van vestiging willen kiezen, maar het alge
meene, voor alien toegankelijke zal steeds den
voorrang ten opzichte van het bijzondere en
exclusieve moeten hebben.
Noodgedwongen staan door gebrek aan
financien twee openbare scholen in deze ge
meente op het punt te verdwijnen.
Er is geen geld voor hun behoud te vinden
en daarnaast is op de leermiddden der open-
bare scholen zooveel geschrapt, dat het on
derwijs er ernstig door benadeeld dreigt te
worden.
Alle protesten hiertegen stuiten af op het
machtwoord van B. en W.: „er is geen
geld!"
Maar zijn er dan wel plotseling duizenden
guldens te vinden om een onverplichte subsi
die aan een instelling voor bijzonder onder
wijs te verleenen?
Moeten de openbare scholen geleidelijk uit
onze gemeente verdwijnen en moet daarnaast
financieele steun vrijwillig voor de vestiging
van steeds mec-r bijzondere instellingen wor
den gegeven?
Sterker dan ocit herhalen wij onze waar-
schuwing: Waakt voor het openbaar onder
wijs, dat in onze gemeente ten koste van
het bijzondere steeds meer op den achter-
grond dreigt te raken.
En vindt men geen steun in dezen Raad,
welnu de verkiezingen staan voor de deur. La
ten belanghebbenden en belangstellend-en
zich aaneen sluiten en, wars van partijen en
potitieke programma's, de vertrouwensman-
nen naar den Raad zenden, die daar uit
sluitend het welbegrepen belang- hunner kie-
zers zullen behartigen.
In verband met het bovenstaande mogen
■een tweetal vragen ten slotte niet achterwege
blijven.
Heeft de gemeente nu al het erfpachtscon-
tract voor de Cadettenschool geteekend, is
de gemeente zeker van het bezit van dit ge-
fcouw en zoo niet waarom moet de ondertee-
kening van dit contract dan nog steeds op
zich laten waehten?
Zijn B. en W. nog altijd niet in staat het
plan' der zcogenaamde kleine ziekenhuis-
commissie ter beslissing aan den Raad voor
te leggen, opdat zoo spoedig mogelijk' met
de uitvoering daarvan kan worden begon-
nen?
Bedenkt men wel, dat al dit traineeren de
kans vergroot, dat de Raad in zijn_ tegen-
woordige samenstelling het ziekenhuisvraag-
stuk niet meer zal behandelen en dat niet te
voorzien is lice een nieuwe Raad daarover
zal oordeelen?
Wii zijn er van overtuigd de folk van
zeer velen te zijn als wij hier openlijk
uitspreken, dat het vertrouwen in de han-
delingen van dezen Raad door den loop der
gebeurtenissen bedenkelijk geschokt is ge
worden.
ilijiferilasidi
DE MOGENDHEDEN IN CHINA.
Dc troepenversterkingen.
Het blijkt, dat de vrees voor den verderen
r 'larsch der Kantonneezen naar Sianghai
de Engelsche regeerirjg heeft geleid bij het
A: „Wanneer wij maar eenmaal ont-
wapend zijn,
Laten d' anderen ons land wel met
vrede
B: „fou je denken? Het gaat er voor
hen dan slechts om,
Wie het EERSTE ons land kan be-
treden
Comite tot Waarsehmving tegeu
eenzijdige 0ntwapeniiij9
treffen van haar jongste militaire toebereid-
selen. Zij verwacht, dat het nog ongeveer een
week of vijf zal duren voordat de Kanton
neezen te Sjanghai zullen zijn doorgedrongen
en zich daar ter stede dan een crisis ontwik-
kelt, die eischt dat de Engelschen, en even-
tueel ook andere vreemde nationaliteifen,
voorbereid zijn.
Bij het vaststellen van de troepenmacht,
die de Britten te Sjanghai zou moeten verde-
digen, ging de regeering uit van de volgende
berekening: de Chineesche bevolkin^ van
Sjanghai bedraagt 1.500.000 zielen, ciie, ais
men rekening houdt met het feit dat haar so-
ciale en economische toestand slecht is, bij
een opstand matig geraamd een menigte van
300.000 man zou opleveren, waartegen 8000
Britten verdedigd zouden moeten worden.
Voor dit doel wordt een divisie troepen niet
overmatig geacht.
De Engelsche regeering gaat verder uil
van de gedachte, dat de Chineesche militaire
autoriteiten Sjanghai zelf tegen de Kanton
neezen zullen verdedigen. Het tweede deta-
chement Pundjab-soldaten, bestaande uit
250 man, is te Sjanghai aan land gebracht.
Critiek op de Engelsche regeering.
De houding der Engelsche regeering vindt
in de Engelsche pers geen onvermengde in-
stemming. Wij hebben reeds melding gemaakt
van de kritiek, door den Algemeenen Raad
uit de Engelsche arbeidersbeweging geoefend
op de oorlogsstemming, die door het departe-
ment van Oorlog zou worden gekweekt. De
„Manchester Guardian" sluit zich bij deze
kritiek aan en betoogt dat de regeering eeu
eenvoudiger taak had, het aantal verster-
kingstroepen dat naar China wordt gezonden
tot een klein aantal te beperken dan zij zal
hebben met het toezicht op zijn gebruik. Het
blad constateert verder dat, naar het schijnt,
het departement van oorlog aan het Foreign
Office de leiding van zaken heeft ontnomen
en betoogt dat de moeilijkheid voor de regee
ring om met Tsjen tot overeenstemming te
komen door het zenden van troepen, hetgeen
men overal in China zal opvatten als- een
nieuwe provocatie, wordt vergroot. De Brit-
sche regeering verkeert onder den indruk,
zegt het blad nog, dat de crisis te Sjanghai
eerst over eenige welcen zal optreden. Dit is
een waande werkelijke crisis is er al.
De houding der Chineesche nationalisten.
De correspondent van de „Manchester
Guardian" te Sjanghai meldt, dat de militai
re plannen der Engelsche regeering op de na
tionalisten indruk hebben gemaakt. C. T.
Wang en Tong Sjaoji, beide vroegere
premiers en leden van den conservatieven
vleugel der Kwomintang, hebben, zoo ver-
neemt hij, een niet-officieel voorstel gedaan
tot het terugtrekken van alle Chineesche
troepen uit het gebied van Sjanghai, teneinde,
zoo mogelijk, de concentratie van troepen
door de vreemde mogendheden te Sjanghai
te vermijden. Volgens Wang zouden Tsjang
Kai Sjek, de bevelhebber der Kantonneezen,
en Eugene Tsjen, de Kantonneesche minister
van buitenlandsche zaken, er in toestemmen,
hun troepen slechts tot op 25 mijl afstands
van Sjanghai vooruit te schuiven, onder be-
ding, dat de mogendheden hun goede diensten
zouden aanwenden om Soen Tsjoeaii Fang,
den gouverneur van Kiangsoe, er toe te be-
wegen, het district te evacueeren en zijn troe
pen terug te trekken naar Nanking, waar
door de noodzakelijkheid van troepenbewegin-
gen of gevechten in de nabijheid van de bui
tenlandsche wijken zou worden uitgeschakeld.
Wangs voorstel behelst verder het in het
leven roepen van een neutrale zone om
Sjanghai met een politiebewaking, georgani-
seerd door Chineesche burgers, die samen-
werken met de autoriteiten der buitenlandsche
nederzettingen voor het handhaven van den
vrede.
Wang gaf in een interview uiting aan de
vrees, die onder conservatieve Chineezen
heerschte, dat het stationneeren van een
groote buitenlandsche troepenmacht te
Sjanghai misverstand zou veroorzaken, no-
pens de bedoelingen der mogendheden. Hij
zeide ook ronduit te gelooven, dat een strijd
tusschen de Chineesche troepen in den om-
trek van Sjanghai waarschiinlijk comnlicaties
ten gevolge zou hebben, die alle Chineezen
zouden vereenigen in een poging om de bui-
tenlanders te verjagen.
Generaal Tsjang Hsoeeh-liang, de zoon
van den Moekdenschen maarschalk Tsjang
Tso Ling, heeft eveneens in een interview de
meening geuit, dat indien Engeland er toe
overgaat geweld te gebruiken, dit hoogst-
waarschijnlijk de aaneensluifing van alle
Chineezen tegen de buitenlanders zal ver-
haasten.
De speciale correspondent van de „Chica-
go Tribune" seint dat te Sjanghai voorzorgs-
maatregelen genomen worden, ten einde op
alle eventualiteiten voorbereid te zijn. Alle
magazijnen en openbare gebouwen moeten
gereed worden gehouden om zoo aoodig aj&
n
er
de
a)
ar
at
al
at
et
ai
r
ei
3e
ai
Ik
k
r
re
er
ALKMAARSGHE CODRANT.
JEWESS
V
s
ai
