Alkmaarsche Osuranl
Eerste Nederlandsche Radio Gentraie
EerMaan 361 B - Heiloo.
I
Wie is Edmund Gray
AboRnecrt U nog heden.
Eantoor en Gentraie
all
at J
r\
'T
ionQeid nsgsn en twintigsti Jaargang,
Dinsdag 1 Febrnari.
fia£ii©«li©ekje
Mo^dame krabbels van de
Rivera.
FE11 ILL ETON.
0
0
Mdeeling Alkmaar en Heiloo,
van
Heden begonnen wij met den aanleg
net in het rayon Alkmaar, bezuiden
Hoevervaart en Bleekersloot.
ons
Aansluitingen worden met den meesten
spoed tot stand gebracht.
AANSLUITINGSKOSTEN f 10
Abonnement f 2.— per maand, voor Heiloo
verhoogd met 20 ct. belasting.
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
000000000000000000000000000
0
0
0
0
StadSssiiewws
ls.l
Woensdag 2 Februari.
Hilversum, 1050 M. 12.— I'olit-cberich-
ten. 2.3.Engelsche les voor kinder en
3.4.Knipcursus. 4.4.30 Half-uurtie
wor de huisvrouw. Mevr. Mr. Ada Goua-
smit, over: De huisvrouw en het a~be;dscon-
tract 4 356.15 Concert door het H. D O -
crkrst. Mevr. Rick Stern-Franck, sopraan.
6.156.46 Lezing door den hcer E. Kuyl-
man, ortnitoloog, over: Camouflage en mi
micry in de dierenwereld. 6.45—7.45 Ver-
v-olgles en convexaticles Duitsch. 7.45 Poli-
ieberichten. 10.Pcrsberic hten 8.10 Con
cert. Chr. Mannenkoor ,.JubaP', Dir. G. v.
Burg. Mej. L. Lauenro'h, piano, la. W it
heden nu treden. b. O Heer, die drier des He
mels tenle spreyt (mannenkoor) 3. Rede
door den heer H. de Jong: Moei.ijfrheden van
hot Jongemannrn Leven. 4a. Bened.ctus sit
Deus Pater, Kathe. b. Improperium. Th. v. d.
Bijl (mannenkoor). 5a. Konzert-etude op. 20
no. 1 As-dur. b. Pre ude op 28 no 4 E mo1!,
c. Prelude op. 28 no. 6 G-moll. d Prelude
op. 28 no. 15 Des-dur, Chopin (piano). 6.
Korte rede door Ds. L. J v. I eeuwn uit Hil
versum tot Predikanten Kerkeraden en Le-
den van de Ned. Herv. Groep. 7a. Ps. 84,
Andriescn. b. Nimmer Nacht, An !r.eser,
(Mannenkoor) Sa. Impromptu op. 24 no. 1.
D-dur, Wille-Helbing. b. Sonate op. 7, E-
moll Grieg (piano). 9a. Mijn hof, Th. Loots,
b. E>e liefste Plek, Loser (mannenkoor). 10.
Het Geuzenvendel, Roeske.
Daventry, 1600 M. 11.20 Concert. Daven-
trv-kwartet en solisten (viola, sopraan, con-
tra-alt, bas, bariton, viool). 1.20—2.20 Or-
kestconcert. 3.15 Voorlezing: P ckwickpapers,
Dickens. 3.20 Lezing: Our native tongue.
3 40 Lezing: The last of the Mohicans 4 05
Lezing: Village life in Queen Elizabeth's
days. 4.20 Concert. Daventrv-kwartet. W
Morgan sopraan. M. Bell, ceilo. 5.35 Kin-
deruurtje. 6.20 Concert-orgelbespeling van
de New Gallery Kinema. 6.40 Tuinpraatje
6.50 Tijdsein, weerbericht. nieuws. 7.05 Or-
gelbespeling (vervolg). 7.20 Lezing: Stephen
Hales, pioneer in public health. 7.35 Senates
van Mczart. Pianomuziek. 7.45 Lezing: Pre
sent-day problems of food. 8.05 Weatherly-
concert. M. Wilkinson, sopraan. E. Dakin,
contra-alt. J. Maldwijn Thomas, tenor. G
Eastman, bariton. 9.20 Weerbericht, nieuws.
9.35 Causerie. 9.50 Programma, samenge-
steld door P. G. Wodehouse. 11.2012 20
Dansmuziek van het New Princess restau
rant-
Parijs „Radio-Paris"- 750 M. 10.50—
11.20 Persberichten en r iziek. 12.50—2.10
Concert. Orkest en Mile. Morin. zang. 5 05
5.55 Concer. Radio Jazz Symphonic. 9 05
Galaconcert. Groot orkest, jazz-band en voca-
le solisten.
Langenberg, 460 M. 3.505.15 Orkest-
concert. 7.35—9.20 Balladen-avond. Frl
Pldger-Winterberg, declamatie. K. Haesr
piano. A. Imkamp, bas. De heer Probst, de
clamatie. 9.40—10.50 Dansmuziek.
Konigswusterhausen, 1300 M en Berlijn
484 en 566 M. 11.20—5.50 Lezinven en les
sen. 5.50 ,.Die Meistersinger von Niirnberg'
opera van Rich. Wagner. Daarna tot 11.50
Dansmuziek.
Hamburg, 394.7 M. 1.25—2.05 Orkest
concert. 3.50—5.15 Dansmuziek. 5.20—6.10
Dansmuziek. 6.45—11.15 „Das Rheingold'
van Wagner. Daarna orkestconcert.
Brussel, 509 M. en Antwerpen 266 M.
8.20 De Radio-Courant. 8.50—10.50 Orkest
concert.
espreken, de la :c von Wied het oude pa-
viljoen huren van de Witte voor tijdelijk ver-
blijf, en de keizer uit Doorn bijspringen zou
met een van zijn van oud's beroemde ukasen,
dat Holland niet annexiert worden zou zou-
der zijne toestemming?
Ge zoudt aan een blijspel denken, of aan
een dier leutige operetten, waarin hertogen
met „fesche" Wienerinnen het geluk van een
Casino-directeur helpen volmaken, of ko-
ningen van Beorie geen anderen zorgen ken
i.
Een roezige ouverture,
door Tom Schilperoort.
Wat zoudt ge er van zeggen, indien, laten
we aannemen, het gerucht geloopen had, dat
Scheveningen bedreigd was door de Engel-
schen, dat de duinen weggeslagen waren, dat
de Maas op het punt stond het Westland te
overstroomen, en de Pier als fort ingericht
was, en dit juist allemaal gebeurde, of ge-
zegd werd te gebeuren, op het punt van de
opening van het seizoen, indien dan, om het
seizoen te redden en de wereld te overtuigen
van de loosheid dezer geruchten, onze ge-
eerbiedigde Koningin expresselijk de Ruigen
hoek betrekken zou, het Mecklenburgsche
Geautoriseerde vertaling naar het
Engelsch van Walter Besant,
door Mej. E. Hoogewerf.
241
Terwijl Elsie dus bezig was en steeds naar
gedachten terugker /den tot het pasverkregen
fortuin, hield er een vigilante stil voor het
huis, de deur vloog open, en het volgend
oogenblik ijlde haar aanstaande op haar toe
„Jij hier? Hier in huis? O, maar
George je weet toch?"
„Zeker, ik weet, ik weet het! Maar ik kon
onmcgelijk wachten tct vanavond. Lieve kind,
er is iets gebeurd, zoo bijzonder, zoo verwon
dcrlijk, iets wat wij nooit haddeii durven ho
penen verwachten."
„Heeft mr. Dering het je dan verteld?"
„Wat? Weet je het?"
„Mr Dering heeft het mij vanochtend ver-
teld. Zeg George, is het niet verwonderlijk?'
„Verwonderlijk? Het is als het laatste
hoofdsiuk van een roman!"
„0, ik ben in de wolken geweestik heb
gezongen en gedanst! Ik heb het gevoel, of ik
hier voor nooit heb geweten, wat het betee-
kende, cm gelukkig te zijn. Mr. Dering zei
zco iets, van dat hij het alles in orde had ge-
bracht, maar het is net zoo goed! van jou,
George, als van mij."
„Ja," antwoordde George, wien dit een
beetje vreemd klo-nk „Wettelijk betrc-ft de
schikking meer mij, maar al wat van mij is,
nen, dan van hun onderdanen en onderdaan-
schen der liefde listen te helpen ontdekken.
Hier aan onze mooie Cote d' Azur heeft
het echter wel eens iets van een operette. Niet
alleen, dat de liefde er welig bloeit tusschen
de rkpende sinaasappelen en onaer de wui-
vende palmen, waardoor het hier als een
Kurort voor paren wordt aangeraden die
scheiden willen, omdat hier iedere man
opnieuw verliefd op z'n vrouw wordt,
maar ook de bonte mengeling van echte er
onechte graven, baronnen, en andew voorna-
me lieden geeft al op zich zelf een zekere n-
guratie rond alle evenementen, welke elders
nu; hterder of zakelijker zich zouden afge-
sp«»eld hebben.
Zoo is 't ook met de feiten, aan ieder be-
kend op dit oogenblik, wat hun effect betreft,
welke aan het debuut van het seizoen aan de
grens voorvielcn, en samentroffen met een
i;egen- en slcchtweerperiode, die de oorzaak
werd van de aardverschuivingen te Rocque-
billiere en andere plaatsen.
Het is een storm in een glas water ge
weest. Over die berichten betreffenae de trei-
nen met munitie en artillerie, die 's nachts
tusschen Menton en Nice naar de grens zou
den zijn gedirigeerd, hebben we geglimlacht.
Van die gendarmes, die over de Italiaansche
grens gekomen zijn in een wagon achter een
losse locomotief aan, op jacht achter een ban-
diet, hebben we de blauwe jaspanden zien
wapperen, gelijk vredelievende feestvaantjes,
door de halfgcopende goederenwagon, die
hen als verblijfplaats diende en waaruit ze
geen voet op t-ransch grondgebied gezet
hebben. Van de grondverschuivingen ver
acha?» de kust zagen we plaatjes, die deze
rampen uitbeelden, maar ondervor.den daar-
van in geen enkel opzicht de gevolgen tot bij
de stad, zooals in sommige vooral Engelsche
bladen werd vermeld
Slechts een ding heeft aan dit alles ge-
wicht gegeven: de aankomst van een kolonne
tanks in NiceDie waren echter niet tegen
Italie gericht maartegen de fascistische
kolonie in Nice, welke ervan verdacht werd
van de relletjes te Vintimille gebruik te wil
len maken, om een oproertje te verwekken
En, om dit plan in den kiem te smoren, zoo
't al bestaan heeft, heeft men even de tanks
gedemonstreerd, bij wijze van: knuppel uit
den zakZiedaar het heele geval in een
nutshell
Maar dat was allemaal niet voldoende, om
het geschokte vertrouwen in de rust en de
splendeur van de Kust te herstellen. Er zijn
altijd van die ongeloovige zielen die zeggen:
waar rook is, is altijd wel vuur te vinden"
of „er wordt geen koe bont genoemd, of er is
wel een vlekje aan" en deze menschen bleven
wegDat gaf eenigszins consternatie
aan deze gemoedelijke feestkust, waar in de
wit-en-gouden eetzalen der palaces de mai-
tres-d'hotel doolden tusschen spaarzaam aan-
wezige gasten, de koks in de keuken zich den
tijd verdreven met een pandoertje, en de
kellners lummelden op de terrassen, en, hoe-
wel profiteerend van het zonnetje, zich blijder
toekomst voor oogen gesteld hadden bij het
teekenen van het contract. De ongeloovige
zielen echter bleven weg, en zoo gebeurde het,
dat de geheime en krachtige relaties, welke
deze kust bezit in de hoofdsteden van de ge-
heele wereld, werden in werking gesteld, om
een paar duidelijke en flink rond te bazuinen
g'ebeurtenissen te scheppen, die beter dan
affiches, beter dan advertenties in de „Daily
Mail", „Standard", „New-York Herald" en
andere wereldbladen, den volken kond zou
den doen, dat he* rustig was aan de Cote
d'Azur en het hier een ongestoord paradijs
was, waar tanks en ander oorlogstuig slechts
bij ongeluk binnengeslopen waren, eigenlijk
bij verraad, maar thans ontkettingd en bij
kans gesloopt in de binnenplaatsen der ka-
zernes lagen!
En ziet, toen kwam langzamerhand Huk
voor stuk, die invasie van hooge personalitei-
ten, leden van vorstelijke huizen; eerst de
hertog van Connaught met zijn herstel zoe-
kenden neef Henry; en de hertog van Bra
bant met zijn jonge gemalin, die als eenvou
dige menschen onder den naam van de heer
en mevrouw Lussange, hier te Menton ver-
bleven, die, al waren ze hier incognito,
door pa en ma van Belgie toch ook niet zou
den geraden zijn daarheen te gaan, als er
een vuiltje aan de lucht geweest was daar
na Lloyd George, die in Valescure golf'en
een uitstekend teeken goid, dat alles rustig
was, omdat nu eeninaai ministers van Bui-
tenlandsche Zaken niet dc gewoonte hebben
zich met conge te begeven, als er icls broeit,
en stdlig dan met zullen gaan, juist naar
de g*ens van het land, van welke zijde fret
gevaar dreigtEn toen dan tenslotte ook
de vorsten van Belgie naar St. Rapliael kwa-
men, teneinde zoo om en nabij den Nicuw-
jaarsdag in het zuidelijke zonnetje door te
brengen, leek het spel gewonneftEn nu
geloof ik wel met, dat ze allemaal gekomen
zijn, op een brictjt van het bestuur der Ver-
eeniging voor Vreemdelingenveikecr, maar
dat er in deze meikwaardige opkomst en-
masse, juist na deze incidenten aan de grens,
iets mecr zit dan zuivei toeva', ecu zeker
streven om. een gevoelde onge: upheld, die in
de lucnt hing, weg te neincn, dat is wel zeker.
Er werd behocfle gevoeld na de vredelievende
politiek, thans gevoerd, aan den scherpen
weerklank van de incidenten over het vaste-
'and, den alarmeerenden geest te ontnemen,
juist ook tcgenover Italie, waar scherpe
reactie allicht nicer kwaad blocd gezet zou
hebben, dan noodig was. De Italianen zijn
beste lui, maar ze leven in een soort Cesar-
droom, die, al werkt ze op het binnenland-
sche regime ook goed, naar buiten beter
met een „glissez mortels, et n'appuyez pas"
kan worden behandeid
In ieder geval zitten we momenteel weer in
het voile bedrijf De zon, beter dan het
vorige jaar, is van de partij, en we hebben
bijna zonjersche dagen, die de griep, welke in
het Zuiden van Frankrijk, wel aan de andere
zijde van de Rhone, in Toulouse en daar in
de buurt verschenen is, maar tot nog toe hier
vandaan bleef, op de gewone wintersche ge
val len na, gebannen hebben.
En we charlestonnenen we black-
bottomen The reason why? Ik weet
het nietDie curieuse verwestersche neger-
dansen lijken me in het origineel voor een
Florence Mills, met haar oolijk soepel body
en gelaatsuitdrukking onvergelijkelijk, maar
als ik ze zie dansen door een Engelsche met
een waschbord, zooals we dat plegen te
noemen, en pollepels van armen, op stelten
van beenen, dan heeft het iets van een danse
macabrewaarbij alleen het rammelen
van de botten nog ontbreektmaar dat
komt misschien ook nog welIk zou ze
ook willen kennen, als ik dansen kon; maar
ik zou ze alleen voor de curiositeit willen lee-
ren, omdat je nooit kunt weten, welke figuur
je eens te slaan krijgt, bij een bezoek aan de
ainnenlanden van Afrika, waarheen je je te-
genwoordig van de Riviera uit, ook al per
tuurlijk eerst even over laat zetten Maar
ook dit laatste geschiedt tegenwocrdig in en-
kelc uren per watervliegtuig, en de woestijn is
voor ons Zuiderkustlingen zooiets als de
Bergsche Plas, als je in Rotterdam woont, of
als de Mookerhei voor den Nijmegenaar ge-
worden
Doch ook aan deze zijde van de oude We-
lr-dzee kunnen we ons best beheipen met de
dingen, die er zijnAls je des morgens
aan de paarsige glans van het licht door je
bruine zonneblinden, wederom ontdekt, dat ue
zon het plan heeft den dag opnieuw in een
feestdag te herscheppen ,als je het treft dat
je wat goed op het Zuiden en bunen de vallei-
koelte ligt, zoodat je buitcn, in Januari!
ontbijten kunt in de loggiaAL je daarna
je met open deuren aankleeden kuntter
wijl uwe vrienden en magen in het Noorden
op dat oogenblik kringetjes in de ijsbloemen
op de ruiten staan te blazen en met warm
water de kristallen in hun waschwater trach-
ten op te lossen, en ge vervolgens, voor
mevrouw een bloemetje gaat plukken in den
tuin, waar de narcissen en de rozen, de
goudsbloemen en de anjers beginnen uit te
loopen, u koesterend in het zonnetje terwijl
alweer uwe familieleden in Holland op dat
moment in hunne overschoenen schieten, en
zich de kraag opzetten om den tocht naar bui-
ten te aanvaarden dan zult.ge toch met
een zeker welbehagen naar de muziek rond de
kiosk in de Openbare Tuinen slenteren, of
over de zandsteenen balustraden aan de zee-
boulevard hangen, en daar met 'tbreede dei-
nen van de blauwe zee onder U, de blikken
laten wijden naar die verre punt van Italie,
dat met de witte huizen op het ver in zee uit-
loopende schiereiland, idealistisch-gezinde
zielen, naar z'n blanke droomstranden te lok-
ken schijnt
En achter U, onder de palmen en de euca
lyptus van de Jardin Public zitten in het
zonnetje in de groen rieten fauteuils de win-
tergasten uit Engeland; uit Frankrijk zelf,
uit Holland en tevens uit Duitschland, uit
Czecho-Slowakije, uit Zweden, Denemarken
en Ainerika en brouwen er hunne verschillen-
de taaltjes dooreen, de Engelschen kwekkend
over golf en bridge, de Franschen over poli
tiek en Poincare/de Hollanders over eten en
de porties in hun hotels („ik had alleen opge-
kund, mevrouw, wat we voor ons drieen kre-
gen", schoot een juffrouw naast me uit),
de Duitschers over Postkarten en „bei uns"
en de Czechen, de Zweden, de Denen over
hun eigen familie en huiselijke omstandighe-
den, die ik echter niet verstaan kanHoe-
velen van die gansche massa zullen zich met
is immers van jou?"
„Nu, ik dacht, hoe mr. Dering juist had
gezegd, dat het geld, vclgens de wet, mij
behoorde. Maar wat kan het ons nu nog sche-
!en, wat die saaie, suffe wet zegt!"
„Wel neen, mets, liefste! Totaal uiets!"
„Het bedraagt zoo wat een vijf honderd
pond per jaar. En dat bij jouw twee honderd
pond maakt, dat we er heel goed komen kun
nen, na al onze zorgen en angsten,"
„Vijf honderd pond per ;aar? Maar het
belooft wel vier keer zoo veel!.'
„Vier keer? O neen, dat is onmogelijk!"
,,Maar Elsie, hoe praat je toch zoo? Ik be-
grijp niet, wat je eigenlijk bedoelt met vijf
honderd pond per jaar. En wat mijn iwee-
honderd betreft, als ik mij niet vergis, dan
zal dit weldra twee duizsnd zijn!"
„Neen, nu begrijp ik er ook heusch niets
van: jouw twee honderd zouden tot twee
duizend worden?"
„Ja. Maar van welke som praat jij dan
eigenlijk?"
„Wel van de twaalf duizend pond, die mr.
Dering voor mij zoo lang bewaard heeft. En
met de rente Met de rente zie je!"
„Twaaf duizend? Zijn we dan in too-
verland? Twaalf duizend? Ik voel
geen grond meer onder mijn voeten! Toe,
neem gauw mijn beide handeo, kind en kus
mij! Twaalf duizend Met de rente?
„Ja, ja! Met de rente. Met de rente!" zong
ze uit „Nooit te voren heb ik zoo zeer de
macbt van het geld gevoeld! Die som werd
voor mij aan mr. Dering gegeven, door
ieroand, die onbekend wemschte te Mijven. En
niemand weet er iets van! Zelfs niet mijn
moeder!"
PiPiiPgevoeb hebben on
der de/.e Zuiderzon? Hoeveien waarlijk
het nieuwe van andere zeden, andere gewoon-
ten, andere omgeving, hebben gevoeld als de
eenige ware verjonging? Inderdaad voor
iedereen zijn de zegeningen van het toerisme
niet weggelegd, en ik vraag me af, of velen
niet beter zouden doen, thuis voor het rcis-
geld „een serretje met constante tempera-
tuur" te doen bouwen, zooals m'n dokter het
indertijd in Holland eens oinschreet
Maar, wat wilt U? Je kunt niet alles ver-
langen zelfs niet aae de Riviera.
VERHAAL PENSIOENPREMIE
GF.MEENTEAM6TENAREN.
Aan den Raad der gemeente Alkmaar is
het volgende aclres gezonden:
Geven met verscl.uldigden eerbied te ken
nen, ondergeteebenden, resp. voorzitter en
secretary der Afdeelingen Alkmaar van den
Ned. R. K. Bond van Overheidspersonee!
„St. Paulus" en den Ned. Christelijken Bond
van Personeei in publieken dirnst, ten deze
.lomicilie houdend Clarissenbuurt 1, alhier;
dat zij met groote teleurstelp.ng kennis heb-
l^en genomen van het voorstel van Burge-
meester en Wet'hcuders aan Uwen Raad, als
bedoeld tot verhaal van pensioenpremie op
het personeei Uwer gemeente en wel tot het
percentage, hetgeen voigens de wet als maxi
mum kan ge'heven werden;
dat zij, geleid door overwegingen, die zoo-
wel het belang der gemeente als het personeei
raken, ernstig bezwaar moelen maken tegen-
den voorgestelden maatregel;
dat in een verhooging van verhaal van pen
sioenpremie op het personeei, gelet op de niet
hooge loonen, eene onbillijke et\ ongegronde
verslechtering voor genoemd personeei wordt
gezien;
dat adressanten na kennisname der Alk-
maarsche loonregeling waarin de factor kin
dertoeslag boven het gewone loon wordt ge-
mist, de groote gczinnen b:j de doorvoering
der volledige premieheffing, zeer zwaar zien
getroffen;
dat zij van oordeel zijn. dat aan een everi-
tueel te netnen besluit in geen geval terugwer-
kende lcracht mag verbonden worden; zulks
wordt in bijgaande Memorie van Toelichting
nader uiteengezet.
Adressanten verzoeken Uwen Raad belccid
doch dringend van Adres en Toelichting ken
nis te willen nemen en "et voorstel van Bur-
gemeester en Wethouders, waarover bij deze
gewag wordt gemaakt, niet aan te nemen
Aan dit adres in de volgende Memorie van
Toelichting toegevoegd:
De motiveering van Burgemeester en Wet-
louders omtrent de nocdzakelijkheid en recht-
vaardigheid van hun voorstel tot maximum-
heffing per pensioenpremie, beweegt zich bij -
na geheel, en al om den bijzonder slechten
financieelen toestand der gemeente.
Nog nimmer zagen wij een zoo reeht-
streeksch verband gelegd tusschen de loonen
van het personeei en de gemeente-financien.
De consequenties hi-craan verbonden moeten,
zelfs ongewild, uiiloopen op ongtkende moe'.-
lijkheden en zijn bovendien practisch niet
uoudbaar.
Adressanten maken hiertegen wel ernstig
bezwaar, zulks temeer waar er van een goed?
salarieeting niet gesproken kan worden.
Bij het vaststellen van loonen of salarissen
van het personeei in dienst der Overheid.
dient als allervoornaamste punt onder het
oog te worden gezien het ideeele wat van de
overheid-werkgeefster mag worden gevraagd
en of dat ten voile tot rating komt. Op de
tweede plants komen slechts die factoren
welke bij iedere andere loonovereenkomst kun
nen gelden n.l. bekwaamheid, verantwoordo-
lijkheid, bijzondere omstandigheden waaron-
der gewerkt moet worden en., zoomede eenig
•ergelijk met loonen in andere overheidsdien-
sten.
Adressanten achten zich gerechtigd te me-
moreeren dat na aftrek der voile pens;oen-
premie het minimum-lijden voor de laagst be-
zoldigden, dus in de werklied-enklasse, een
eit zal worden.
De sluitpost-politiek, door Burgemeest?r
en Wethouders thans voorgesteld, rriaakt de
positie van het personeei zoodanig aan't
wankelen, dat ernstig bedacht dient te wor
den, of zulks op den duur de diensten en be-
drijven wel ten goede zal komen. Er zal door
deze opzuiging der financieele draagkracht
van het personeei, een ongewilde, doch on-
vermijdelijke onverschilligheid geboren wor
den.
Het is immers voor geen tegenspraak vat-
baar. dat, wil de rustige functionneering der
bedrijven eenige waarborg hebben, er meer
zekerheid dient gegeven ten aanzien der loo
nen en arbeidsveonvaarden.
Hierbij komt nog het feit, dat het personeei.
„0, t is te veel! te mooiEr was
eens een arm paar, dat elkaar dan wel zeer
liefhad en de Fortuin draaide haar rad, en
O, Ellsie, daar geschiedde het heerlijkste, wat
wel gebeuren kon, het meest onverwacbte! Ik
ben compagoon gworden van mr. Dering."
Ze vatten elikaars handen, toen lieten ze el
kaar weer los, er niets van begrijpend, maar
ininig-, innig-gelulkkig.
„E;l!sie!" zei George.
„George!" zei Elsie.
„Nu kunneri we trouwen en ons inrichten,
zooals we willen."
Juist. En een huis nemen in de burnt,
waar wij dit verkiezen. Nu behoeven we niet
meer zoo te rekenen en te overleggen."
„Ook hoeven we ons niets meer voor elkaar
te ontzeggen, liefste."
„Neen. Dat is wel jammer, he, George?
Maar toch wegen de voordeelen ruimschoots
op tegen de n-adeelen. Me dunkt, ik zie het
vil! a tie al, waar wij anders waren gaan wo
rn. In Islington, of daar in in den omtrek,
misschien in Bambury, met een voor- en ach-
tertuintje. Daar hangt altijd waschgoed te
drogen. Die zeepsop-lucht kan ik niet uit-
staan!'s Middags Australisch vleesch
uit blikjes, niet, omdat dit smakelijk, maar
omdat het goedfcoop is. De kamers heel klein
en de meubels kaal en armoedig, omdat ze
zoo op een koopje waren gekocht En als je
thuiskwam O George! Ze trok met
houtskool een paar sire pen over zijn gelaat,
„dan zag je e.r uit: zo6, zoo somber en moe
en onitevreden! En George, je zult je vrouw
des te meer lieflu.bben, daar ben ik wel zeker
van, omdat ze zich altijd goed kan kieeden en
er daarom beter zal uitzien, en je kan ontvan-
gen met een diiner, dat je zal doen uitrusten
van je dagtaak."
Nog eens viel het dwaze paar elkaar in de
armen en huilde en lachte tegelijk.
„Wie?'' vroeg mrs. Arundel, terwijl ze
boven de bel luidde, „is daar beneden, bij
miss Elsie?"
En toen ze hoorde, dat het mr. George
Austin was, wiens tegenwoordigheid in huis
immers niet werd geduld, stond mrs. Arun-
dll op en daalde, haastig en waardi-g, de trap
af, in het besef van den plicbt, die op haar
rustte.
Toen ze de deur opendeed, dansten de
jongelui, juichende, het vertrek rond, terwijl
toch de tranen Elsie langs de wangen
stroorndfti.
„Eteie?" vroeg haar moeder, geen stap
verder tredend, dan den drempel, „kan je
me dit ook verklaren?"
„Mag ik het misschien doen?" zei George.
„Dezen j on gen man, Elsie, werd de toe-
gang tot het huis ontzegd.
„Een oogenblikbegon hij.
„Verlaat dit vertrek, sir!"
Met koni-nklijk gebaar wees mrs. Arundel
naar dc balkondeur.
„0 George!" riep Elsie. „Vertel jij't toch!
Ik kan niet!"
Ze huilde en lachte tegelijkertijd! en hield
haar verioofde nog steeds bij de hand gevat
„Ik wil geenerlei omgang hebben met
iemand die mij van mijn dochter berooft",
sprak deze Romeinsche ^matrone. „Nog eens,
sir, wilt u dit huis verlSten?"
„Moeder, -u moet hem aanhooren!"
„Niets", zei mrs. Arundel „zal mij oort
bewegen, tot hem te spreken, -= mets!"
„Moeder, wees toch zoo dwaas niet!" riep
Elsie. „U weet niet, wat er gebeurd is. „U
moet zulke dingen niet zeggen! U zult er
later enkel spijt van hebben".
„Nooit! Nooit! Men kan het zulk een
man vergeven, maar men kan nooij met hem
spreken. Nooit! Wat er dan ook gebeure!"
Heldhaftig bleef zij met de hand wuiven, in
de richting van George Austin.
„Ik zal gaan!" sprak die, „maar toch niet,
voor u mij gehoord heeft: Ik ben rijk
Elsie is rijk.We hoeven dus niet in ar-
moede te trouwen. Heel de toestand is ver-
anderd".
„Vera-nderd", herhaalde Elsie, George's
arm vattend.
„Beste George", sprak mrs. Arundel, toen
ze de heele gesehiedenis gehoord en zich bij
de andere partij van de waarheid er van over -
tuigd had, „je weet, op welk^i redeliiken
grondslag mijn bezwaren berustten, anders
zou ik wel daddijk mijn ingeno-menheid heb
ben getoond, met de verloving. Kus mij
Elsie! Je hebt mijn voile toestemming, kinde-
ren! De Voorzientigheid heeft het zoo ge-
wild. Bij -den dood van mr. Dering zal je een
uitgebreide praktijk hebben, George. VoJg
zijn voorbeeld: Neem geen compagnon, tot
de keftijd er je toe dwingt. Houd alle voor
deelen voor je zelf. Alle! Beste George, je
zult een zeer gelukkig man zijn. Misschien
niet zoo rijk, als mijn andere schoonzoon.
sir Samuel, maar toch boven het gewone
pei'l van voorspoed. Wat het verleden be
treft Laat ons nu gaan lunchen. Daar
hoor ik de bel. Zulke onfroerimgen zijn ver-
moeiepd1".
(Wordt vcrvolgd).
1
en]
I inf|
oo
,|c
trc'l
no-|
b'l
is-
ik-
;vij
De
Ic
ier
ce-
a,j
tot
ijn
en'1
id
I
de
|p" i
ge
an
in
en
be
a)
et!
ai
f-
et I
at
n,|
n-f
n-i
o-l
ei"
e-
f
r
rl
0
E
E
E
E
E
0
E
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
ESI j.
.1,1
