Alkmaarsche Courant
Wie is Edmund dray
EEN GOED
ZAKENMAN
ADVERTEERT IN DE
ALKMAARSCHE COURANT
Binsdag 8 Maart.
Radio-hoekje
Lendeiscli aantssfeeiiboefe.
FED1LLET0N.
<*o. 5B 1927
Itnftrd negen en tointlgsn jaargang,
Woensdag 9 Maart.
HHversum, 1050 Al. 12.— Politieberichten.
2.3-03.— Engdsche les voor kinderen. 3.
4.— Kmpcureus. 4.—4.30 Halfuurtje voor de
Huisvrouw. Mej. S. A. J. F. Doets, over: Kin-
derepel. 4.366.16 Concert door het H. D.
O.-orkest. Soliste: Mevr. Leopold-Draper,
piano. 6.166.45 Lezing dcor den heer P
fiofman, over: Business research (Weten-
ziohappeliik bedrijfsonderzoek)6.467.45
Vervolgles en conversatieles Duitsdh. 7 45
politieberichten. 10.30 Persberiditen. 8.10
ijjphrisbel. Radio-avond. De heer Bas, tenor
f* fevr. Cante, zang met begeleiding. Mej L.
auenroth, piano. De heer Joh. Wolff, viodl.
Mej. P. A. Beugen, piancbegeleiding la.
Franzdsische Suite E-d'ur, Bach. b. Fantasie
Impromptu op. 66, Chopin (piano). 2. Duet
ait het Oratorium „Die Jahreszeiten", Haydn
(sopraan en tenor). 3. le ged. van de rede
van den heer F. L. v.d. Bom, over- De
IMensch in ambadht en industry. 4a. Sonate
5 F-dur, Handel (viool en piano), b. Gavotte,
Rameau. 5. Kirch-en Arie, Stradella (so
praan). 6. Impromptu op. 17 No. 3 G-moli,
Weissmann (piano). 7. 2e ged. van de rede
8. Allegro de concert, Terschak op. 147
(viool en piano). 9. Aria uit Walkiire van
Wagner (tenor). 10. Impromptu op. 24 no.
3 Wille Bribing (piano). 11. An den
Fruhling, Grieg (piano). 12a. O, Heer die
daer dcs hem-els tehte spreyt. b. Wilt heder.
nu treden voor God den Heere (tenor).
Daventry, 1600 M. 11.20 Het Daventry
lcwartet en solisten (contra-alt, bariton, viooi,
piano). 1.20—2.20 Grkestconeert. 3.16 Voor-
lezing: Pickwickpapers. 3.20 Lezing: Our
native tongue. 3.40 Causerie: Some books
worth reading. 4.06 Lezing: National House
keeping. 4.20 Met Daventrylavartet en solis
te (bariton, sopraan). 5.35 Kinderuurtje. 6 20
Orgelbcspeling door R. Foort. 6.40 Tu>n-
p-raatje. 6.50 Tijdsein, weerbericht, nieuws.
7:05 Orgelbespeling. 7.20 Lezin.g: Interna
tional Affairs. 7.35 Pian-ocomposities van
Bach. 7.45 Lezing: Marlborough. 8.06 Con
cert. De militaire band en A. Burch, bariton.
R. Gourley, humorist. 9.20 Tijdsein, weerbe
richt, nieuws. 9.3611.20 „Peer Gyn-t',
dram, gedidht van Ibsen. Muziek van Grieg.
Orkest, koor en solisten. 11.2012.20 Dans-
muziek.
Parijs „Radio-Paris", 1750 M. 10.oO
11.20 Nieuwsfcer'.chten en muziek. 12 50—
2.10 Concert. Orkest en zang. 5.06—5 55
Orkestconcert. 9.0510.50 Concert. Orkest
en solisten.
Langenbcrg. 469 M. 10.2011.20 Con
cert. 12.50—1.50 Orkestconcert. 4.20—5.20
Orkestconcert. 7.509.40 „Die Kronbraut
sprookjesspel van Strindberg. 9.50—10 20
De 6-daagsche wielerwedstrijden in Dort
mund. 10.20—11.20 Dansmuziek.
K.dnigsv?usterhausen, 1250 M. en Berlijn
484 en 566 M. 11.20—7.05 Lezingen en les
sen. 7.50 Voorlezme door F. Rolo-ff, L. Lama
8.50 Senate c-moll, Handel. Sonate G-dur,
Bach, voor fluit, viool en piano. 9.5011.50
Dansmuziek.
Hamburg, 394.7 M 1.26—2.05 Kamer-
muziek. 3.50—5.15 Dansmuziek. 5.20—6.10
Vroohjk concert. 7.20 Beethoven-avond Bet
Rath-je-kwartet. 9.06—11.10 Ka-mermuziek.
Daarna dansmuziek door de FTiedermause.
Brussel, 509 M. 8.50—10.50 Peter Ber.oit-
concert. Gem. koor „Arti Ve-cali" en solisten.
1 Maart 1927.
Het raadsel der kousen.
Ik herinner re-ij een program-teeke-ning voor
het Parijsche Bal Tabarin, vervaardigd door
den onlan-gs gestcrven Adolphe Wdlette,
schilder van Mccitmartre. De teekening stri
de den tric-mf van het been voor, meer m het
bij-zo-nder het vrouwenbecn; en de voorste'
ling was wel in overeenstemming met het-
geen dit Bal Tabarin te zien gaf. Men weet,
die triomf eens tot een danszaal in Mont-
martre en tot de dansmeisjes( van het revue -
tooneel beperkt heeft zich nu uitgebreid
over de gansche wereld, en geen kunstenaar
laat zich nu bszieien dcor zulk een gewoon
verschijnsel als openbare vrouwenbeenen
Wie er zich wel door laten bezielen zijn de
mannen van den handel, die er naar zicii
laat begrijpen aitijd op uit zijn massa-ge-
woonten uit te buiten. De handel in zijden
Geautoriseerde vertaling naar het
Engelsch van Walter Besant,
door Mej. E. Hoogewerf.
84)
„Dezelfde hand moet steeds bezig zijn ge-
iweest. En, als het dan niet Checkl-ey is ge
weest, die behulpzaam was, wie moet het
dan zijn? En met welk een boosaardigheid
tracht hij niet de schuld op een ander te wer-
pen!"
„Dat komt, omdat hij bang is, dat hij de
•chuld krijgt. Hij is immers de eenige, door
.wiens hand alle brieven gaan."
„Checkley is de eenige die het kan gedaan
hebben."
„Juist. Hij voelt, dat de menschen het zoo
oioeten opvatten en dit maakt hem zoo vree-
•elijk bang. Daarom liegt hij zoo hartgron-
dig, als het hem maar mogelijk is, om de ver-
denking op 'n ander te werpen. Jij en George
houden hem voor schuldig. Neen, ik niet.
Als ik den schuldige moest vinden, zou ik
van een heel ander plan uitgaan."
Athelstan had werk te verrichten, waar-
door hij onmiddellijk na het ontbijt uit
moest.
Toen Elsie dus alleen was, begon ze weer
over dat vreemde slaapwandelen op klaar-
Hchten dag van mr. De-ring te denken, over
zijn voortdurende buien van vergeetachtig-
Sreid, over de dnigen, die op zijn tafel en in
<fe safe werden gevonden en die alle verband
hielden met Edmund Gray. Checklev kan
kousen moet een van de bloeiendste van de
wereld zijo Maar geen fabrikant en geen
distribuant, die uit het ware hout is gesne-
den, mag ooit voldaan zijn over den gang
van zijn bedrijf. Dankbaar wel, voldaan niet.
Daarom zwoeren zij samen tegen de moderne
vrouw en lanceerden de vondst van de drie
kousen. Kousen, meenden zij:, moesten niet
meer in paren gaan maar in dri-een. Zij schil
derden het ijdde meisje het beeld voor oogen
van een kous, een openbare kous, waarvan
een steek was losgegaan. Een verschrikke-
lijk beeldMaar de derde kous zou haar red
den, de finesse en de keurigheid van haar
„onderdanen" intact houden.
Het geval van de drie kousen is overge
waaid uit Amerika, waar de vrouwen van
vreugde heeten te d-ansen en te zj-ngen om de
vondst. Maar het verschijnt m-ij als een raad-
selachtige zaak. De listige advertenties, die
er straks voor zullen hebben gezorgd, dat alle
Engelsche vrouwen haar kousen bij arieen in
plaats van in paren koopen, verklaren, dat de
vrouw het voorbeeld moet vollgen van den
au'to-mobilist, die een reserve band mcedraagt
op zijn voertuig en die er niet over denkt al
zijn banden weg te gooien, wanneer er een is
gesprongen, zooals de vrouw beide kousen
weggooit, waneer er een in gaten of .^.ad
ders" is. U moet me niet vragen, lezer, waar
de logika sohuilt in deze redencering. Ik ver-
tel u slechts wat de advertenties zeggen, die
ook zeggen, dat de draagster twee maal zoo
lang doet met drie kousen dan met een paar.
De reekning, die tot deze uitko-mst leidt, kan
niet die van Bartjes zijn en ik twijfel met
velen aan de juistheid er van. De directeuren
van het Londensclie revue-tooneel, die de
zijden kousen bij vole honderden paren koo
pen voor de danseressen laten zich door het
verhaal van den reserve-band niet lolcken. On-
zin,_ zeggen zij; de „reserveband" moet mee
in de wasch, wil hij in de kleur van het drie-
tal blijven passen; en wasschen, even goed
als het weefsel weg. Het is beter twee maal
kousen te koopen als men geld genoeg
heeft vier of zes maal twee; dat maakt re
serves-, indien men ze van gelij-ke kleur loopf
Dat is gezonde praat, zou ik zeggen. Maar
zullen de vrouwen dien p-raat tot dm hare
maken? Griilen beheerschen de mode en gril-
len kennen de lokica niet. Dat weten de gui-
ten, die verantwoordeiijk zijn vocr deze
nieuwigheid. En ze hebben reeds gepo-cht, dat
de nieuwe dwaasheid een gouden oogst zai
opleveren voor de kousennijverheid. Dat kan
niet beteekenen, dat de vrouwen minder be-
hoefte zullen hebben aan kousen, wanneer
zij er drie in plaats van twee gaan koopen.
Hoe meer ik over deze dri-e-ko-usen-puzzie pie-
ker, hoe sleehter ik het vooredel er van kan
z:en. Er is, dunkt mij, maar een afdoende ma-
nier om het vraagstuk van de enkele kous,
indien het een vraagstuk is, te behandelen.
Alle modes zijn slechts herleviogen van oude
modes. Oude prentc-n verteilen ons, dat de
menschen kousen van verschilende kleur heb
ben gedragen in een of ander tijdperk van de
geschiedems. Laat die mode terugkeeren. La
ten de vrouwen haar kousen koopen, niet bij
paren of bij drieen, maar bij eenen, in alle
kleuren van den regenboog. Laat een stout-
moedige vrouw mode maken door te verkla
ren, dat dit ,t,he last word't" is in de kousen-
niode, 'n groene kous en 'n blauwe kous aan
'n paar beenen, of een witte en een zwarte, of
een roode en een paarsche en alle andere va
riaties. Dat lijkt me de oplossing. Wat zou
enze diehter-kouseiTfoonman Vondel van dit
geval hebben gezegd!
De zoen.
Scmmige vrouwen hebben de walgelijke ge-
wconte haar schoothondj-es te zoen-en. hen
derzulken kreeg als fcelooning voor de lief-
koozing een beet in haar tandvleesch en stierf
aan bloedvergifting. De lijkschouweL, die de
corzaak van den dood moest vaststellen, ver-
klaarde, dat het een vieze- gewoonte was
schoofchondjes te zoenen. Daar' zullen de
m-seste menschen het wel m-ee eens zijn Af-
gescheid-en van hygiemische overwegingen,
die zwaar wegen, is het onaangenaam een uit
sluitemd men®chelijken vorm van liefkoozing
to-egepast te zi-en op een beest. Het beest zelf
vmdt het waarschijnlijk ook onaangenaam,
maar 'f kan hdaas niet op redelijke manier
uitdrukking geven aan zijn bezwaren. De lijk-
schouwer gin-g nog verder en verklaard-e oat
kussen onder menschen al erg genoeg was
Daar zullen velen het waarschijnlijk niet mee
eens zijn. De oude Puriteinen vonden alles
wat een mensch vreugde .verschafte zonde.
Het was een dor en sober inzi-cht, dat noch-
tans recht k-on d'oen gelden op eerbi-ediging,
omdat het voortkwam u-it kraclhtige godsdien-
stige overtuiging. Het is moeilij-k den puritei
nen der hygiene dezelfde eerbiediging te ge
ven. Het lijikt er vaak op alscf de mannen der
gezondheidsleer van de wereld een even dorre
woestenij willen ma-ken als de somberste
brieven niet op tafel en die dingen niet in de
safe hebben gelegd.
Elsie keek op de klok. Het was even over
negenen. Ze liep naar haar kamer zette haar
hoed op en ri-ep een vigilante.
Ze was er o-m half tien. Checkl-ey legde,
als gewoonlijk, alles bij zijn chef op tafel
klaar.
Het jonge meisje voelde zich getroffen op
het zien van den oud-gediende die nu al zes-
tig jaar lang, -ederen ochtend, vol ijver en
naijver, deze plichten waarnam. Ze stond in
het aangrenzend kantoor, maar sloeg hem
gade door de open deur.
Toen hij klaar was, trad hij het vertrek
binnen, waar zij zich bevond en zag haar.
„0!" mompelde hij. „Is u dat? Ja, maar
hij is er nog niet. Als u mr. Dering wenscht
te spreken, dan is u ook vroeg genoeg. En
de nieuwe deelgenoct is er natuurlijk nog
niet. Want' die haast zich nooit zoo! Mis-
schien wilt u er even bij gaan zitten en de
krant inkijken? Hier heeft u de Times. Hij
zal hier zijn, om kwart voor tienen."
Checkley ging ook zitten en nam een pen.
Maar die legde hij gauw weer neer en begon
te praten:
„We zitten in moeiiijkheden, miss. Niet dat
u daar iets aan doen kunt! Dat zeg ik niet.
Maar het wordt hoe lan-ger hoe erger. Want
het is niet genoeg, dat ze den chef bestolen
hebben, ze gaan hem nu ook nog bespotten
Ze leg-gen brieven op tafel, gea-dxesseerd aan
dien Edmund Gray. Ze doen de safe open en
leg-gen er dingen in, die behooren aan Ed
mund Gray. En we zijn niet meer zoo jon-g,
als we eens waren, dus d2t gaat ons niet in
de kl-eeren zitten! We zijn ook niet meer zoo
orompt Soms komen we wat laat en soms
godsdienstleeraar, en zonoer de compensatie, f
die de laatste U belooft in het hiernamaals. j
Gelukkig heeft de kus als menschelijke lief
koozing een burgerrecht verkregen, dat hem
niet meer kan worden ontroofd, ondan-ks alle
hygienisten. Indien de overijverige beginsel-
ruiters er ooit in zouden si agen ons een af-
keer te geven van zoenen, zouden wij die
sdhoonste gedichten der eeuwen in een ander
licht gaan zien. De gewoonte is zoo oud als
het menschelijk gesladht, indien het waar is,
dat Helena van Troje voor de uitvinding ver
antwoordeiijk was. Desiderius Erasmus, geen
Puritein, al had1 hij ook het een en ander te
maken met de Hervorming, heeft in een van
zijn brieven aan een vriend gezegd, hoe pret-
tig het in Engeland was, waar mooie meis-jes
den vreemdeling welkom heetten met een
zoen. Shelley, met zijn kosmiscih voorstel-
lingsverm-ogen, heeft gezien, dat alles in het
H-eelal elkaar kust en bij zag niet in, waar-
om hij- een uitzondenng zou zijn in dezen be
vredlgenden toestand. Hoe zouden wij over
Perk en Gorter denken,, indien wij kussen
walgel-ijik vonden? Er is geen reden te veron-
derstellen, dat de dichters de praktijk beter
beoefen-den dan hun in woordkun-st minder
begaafde med-emenschen. Wel heeft dichterlij
ke geestdrif-t aan de kus-gewoon-te als het wa
re wijding verschaft, zoo diep dat haar voort-
bestan verzekend is.
De Britsche Jaarbeurs.
De British Industries Fair" groeit met de
jaren, in vedzaj-di-ghei-d, in afmetin-g en in be-
lan-g. Dit jaar zijn er niet minder dan 902
stands in de White City" in Londen en 600
in Birmingham, waar de fabrikaten van de
zware niiverheid, ijzer- en staalwaren enz
meer in het bijzonder zijn ondergebracht. De
Londen-sche ,,Fair"', die gonst van drukte.
verschijnt ons als een kradhtig bewijs van
den wil der Britsche fabrikanten de schade
van een zwart 192-6 te boven te ko-men en de
wereldmarkten, voor zoover zij die hebben
verloren, terug te winnsn Het bestuur van
deze Jaarbeurs heeft naar alle windstreker.
duizende uitnoodigingen gezonden. En de
uitslag is geweest, dat n-iet minder dan 34
lan-den gezelschappen handelaars naar de
poorten van de „White City" hebben gezon
den. Nederiand-srs zijn aitijd de eerste en
trouwste bezoekers. En Ameri-kanen, Fran-
schen, Italian-en, Spanjaarden, Grieken, Ja-
panners en Ohineezen zijn gevolgd. De En
gelsche pers schrijift met geestdrift over d-e ge-
dane za-ken, ten deele natuurlijk om de natie
moed te geven, maar toch o-o-k, omdat de
„Fair" w-erkelij-k een s-ucces is. Dat is een re
den voor intematicnale ver-heugenis, omdat
het een symp-toom is van groeiende welvaart
en kcop-kracht. De ruime zalen van de Whi
te City" geven zulk een verbijsterende ver-
sdheideniheid van arti-kelen en fabrikaten te
zien, dat men er wat van duizelx. De gemid-
delde mensch kan ook moei-lijk uitmaken of
alles dat als novelty" wordt aangeboden,
werkelijk ni-euw is. Maar nieuw zijn zeker de
iennisrackets, waarvan het slagnet uit zijden
draad bestaat. Ik zag er ook roestvrije naal-
den, zeep vervaardigd uit vulkanische aarde
(een inzending van Nieuw-2.ee!and), onbreek-
baar vaatwerk, enz. De al-gemeene opvatting
is, dat er dit jaar op de Jaarbeurs meer za-
ken zijn gedaan in een week dan het vorig
jaar in veertien da-gen.
ft**
SHI
Binneivlanel
EEN GEMOEDELIJKE GEMEENTE.
Toen Dmsdag in Overslag (Z.-Vl.) de eer
ste raadsvergadering in dit jaar was afge-
loopen, heeft men heel gezellig den pot ver-
teerd, in casu het door de raadsleden ontvan-
gen presentiegeld. Men had botje bij botje
geiegd, een lid gaf een paar konijnen, een
tweede aarda-ppden, een derde boter, een
vierde weer wat anders en zoo kon men goed-
koop een souper aanrichten. M-en had het
gezelschap nog wat uitgebreid en oo-k de
twee notabelen van het dorp, den hoofdonder-
wijzer en den gcmeenteveldwachter, aan ta
fel genood.
COLLECTEBUSSEN.
Uit Dordrecht schrijft men aan d eN. R.
Ct.:
Het gemeentebest-uur van Dordrecht heeft
vijftig koperen collectebussen laten vervaar-
digen, waarop een nieuwe vinding is toege-
past. De ondervin-ding bij het collecteeren
heeft geleerd, dat inzamelen met open s-chaal
in den regd meer opbracht dan met een ge-
sloten bus. De inspecteur der lichamelijke
opvoeding alhier, de heer J. P. Biera, heeft
nu een bus bedacht, die eigenlijk bestaat uit
een schaal, overdekt met glas, zoodat gezien
kan worden, wat er geeollecteerd- is en wat
als nieuwe gift geofferd wordt.
B. en W. stellen deze bussen ook beschik-
baar voor particuliere vereenigingen, die
schijnen we gedurende een poosje niet precies
te weten, wie we ijn en waar we zijn. O, 't
is niets, dat zal wel weer voorbijgaan als
die ellende ook geleden is. Maar denk eens
aan, wat een schreeuwende on-dankbaarheid
miss! Niet, dat ik het u kwalijk neem. Maar
u zult er toch ook wel van afweten van de el
lende, die we hier cp het oogenblik doorma-
ken."
Elsie antwoordde niet. Ze had ook niets te
zeggen. Ze kon met den ouden k'erk immers
n-iet b-espreken, aangaande de bewuste zaak.
Toen h-ield Ch-eckley zich weer, of hij vol
ijver aan het pennen ging. Maar de ochtend
was heet, het was d-oodstil op het kantoor.
Niemand zal het den ouden man dus kwalijk
nemen, dat zijn pen al lan-gzamer ging, dat
zijn hoofd achterover viel in zijn stoel en
dat hij ins-liep.
Elsie zat volkomen stil. Om tien uur hoor-
de ze iemand de trap opkomen, de deur van
het particuliere kantoor van mr. Dering ging
open en de chef zelf trad binnen. Hij stond
een oogenblik op den drempel, keek eens rond
en zoodra Elsie hem zag, werd ze gewaar,
dat hij an-dermaal verkeerd-e in den toestand,
zooals George dien beschreven had. Zoo
kwam mr. Dering's morgens gewoonlijk op
het kantoor. Zijn jas was niet dichtgeknoopt,
zijn gelaat droeg de weldadig-vriendelijke
uitdrukking, die Elsie op het portret had
aangebracht.
Hij sloot de deur en trad aan het venster.
Met lichten tred, zonder den ouden klerk in
zijn slaap te storen, trad Elsie nu ook in het
kantoor van mr. Dering en sloot de deur
achter zich.
De slaapwandelaar stond nog aan het
venster. Ze trad op hem toe en tikte hem even
STELT alles in het werk om zijn
OMZET STEEDS HOOGER OP TE VOE-
REN.-ZEER ZEKER ZAL HIJ DE PUBLI-
CITEIT VAN EEN ZEER VEEL GELEZEN
DAGBLAD ONONTBEERLIJK WETEN. -
NEEMT DIT EENS IN OVERWEGING EN
SL.UIT EEN REGELCONTRACT BIJ DE
ALKMAARSCHE COURANT. DIE IN ALLE
KRINGEN HAAR LEZERS TELT.
3Ht=iHt=
voor het gebruik dan een kwartje per dag per
bus beta'len.
DE MAALTIJDEN OP DE
MAILSCHEPEN.
Naar de Ind. Ct. vemam, zal op de eerst
volgende reis van het ms. Indrapoera van
den Rotterdamschen Lloyd een proef geno-
men worden met een nieuwe wijze van
lunchen en dineeren. Evenals op de transat-
lantische stoomers reeds het geval is, zal
men dan tusschen bepaalde uren kunnen ta-
felen, b.v. dineeren tussch-en 6 en 8 uur
's avonds. Het vaste uur voor de maaltijden
wordt dan afgeschaft. Voorts zal de rnogt-
lijkheid bestaan om behalve het gewone me
nu, dat op de spijskaarten ver-meld staat,
extra schotels te bestellen, die echter ook
extra moeten worden betaald.
Als de proef voldoet, zal het nieuwe
systeem ook op de andere sehepen worden
ingevoerd
TERAARDEBESTELLING
JOH. SCHOO'NDERBEEK
Gistermiddag heeft de teraardebestelling
plaats gehad van Johan Schoonderbeek. De
stcet verliet te circa half 3 de woning aan de
Comeniuslaan te Naarden. Zij bestond uit
14 volgrijtuigen-, 7 auto's en 3 rijtuigen met
blcemstukken. Aan de lijkkoets waren 12
bloemstukken bevestigd. De stoet volgde den
weg langs de wallen van Naarden In bet
stadje werd stilgehouden voor de Groote
Keck, waarvan de deuren open stonden. De
organist Anton van der Horst bespeelde het
orgel. Te circa 3 uur bereikte men de be-
graafplaats aan den rijksstraatweg van
Naarden naar Baarn.
Onder de s-prekers bevonden zich oud-mi-
n-ister de Visser, prof. J. H. Gunning, voor-
zitter van de Bach Vereeniging. Wethouder
Smits, namens de gemeente Naarden, ds. F.
W. Drijver, predikant der Nederl. H-ervorm-
de gemeente te Naarden, en vele afgevaar-
digden van de Christdijke Oratorium Ver
eeniging, Maats-chappij tot bevordering der
toonkuist en andere vereenigingen.
HET NEDERLANDSCH-BELGISCH
VERDRAG.
De Vereeniging van Handelaren te Gro
ningen schrijft in een adres aan de Eerste
Kamer:
De stemming tegen het verdrag is, nadat
de Tweede Kamer het met de kleins-t moge-
lijke meerderheid aangenomen heeft, steeds
toegen-omen, teme-er nu is gebleken, dat er
geen dran-g of d-reiging van buiten het on-
bcgrijipelij-ke van het voorgestelde verdrag
kon verklaren. Een verdrag, zoo eenzijdig
Belgie bevoordeelend ten koste van Neder-
land, dat wij het niet kunnen lez-en, zonder
dat een gtvo-el van verontwaardiging zich
van ons meester maakt. Wij voelen ons ge-
drongen, ook onze stem te doen hooren in
het breede koor, dat tot u opklinkt uit alle
la-gen van de maatschappij, in de hoop, dat
de Eerste Kamer een goede borg zal blijken
voor het behoud van Neerlands waardigheid
en een goede verdediger van zijn rechtmati-ge
belangen.
HET OPPERRABBINAAT
GRONINGEN.
In de Maandag gehouden vergaderlng
van het synagogaal ressort Groningen is
als eenige candidaat voor opperrabbijn in dat
ressort gestdld- de heer Davids, opperrabbijn
in het ressort Friesland, ad interim in Gro
ningen.
OPSPORING VERZOCHT.
De hoofdeommissaris van politie te 's-Gra-
venhage verzoekt te worden bekend gemaakt
met het adres van Kathaiina Bahr, geboren
te Gelsenkircher, 29 Augustus 1898. Zij
heeft o.a. e 's-Gravenhage en te Amsterdam
gewoond.
VOLT A-HERDENKING.
Mature" brengt in herinnering, dat het
Zaterdag 100 jaar geleden was, dat Alexan
der Volta overfeed. Zijn ontdekking, dat een
bron van electriciteit ontstaat, wanneer twee
geleiders met elkaar in aanraking zijn, is het
uitgangspunt geworden van de ontwikkeling
der electriciteitsleer en haar toepassingen. In
1799 werd de „zuil van Volta", bestaande uit
een groot aantal op elkaar gestapelde schijf-
jes koper en zink, door hem bekend gemaa-ict.
Cok beschreef hij het naar hem genoemde
element, dat uit een staaf koper en een staaf
zink, die zich in zwavelzuur bevinden, be
staat. De eerste toepassingen hiervan maa-kie
korten tijd later Humphry Davy, die er de
electrische liehtboog en de scheikundige wer-
kin f van "den electrischen stroom mede oot-
dekte.
In den aanstaanden zomer zal VoUta in zijn
geboorteplaats Como met grooten luister
wo den herdacht. Tot die plechtigheden zijo
ook Nederlandsche geleerden uitgenoodigd.
BEGIN VAN BRAND IN DE
HOOGLANDSCHE KERK
TE LEIDEN.
Zondagmiddag is in een zijvertrek van de
Tooglandsche kerk der Ned. Heiw. gemeente
te Leiden brand uitgebroken. In dit vertrek,
dat a-ls stovenbewaarplaats dienst doet, wa
ren ongeveer 1000 stoven opgeborgen, waar
van een 600 a 700 bij den morgendienst, die
omstreeks half twaalf geeind-igd was, ge-
bruikt zijn.
Om half vijf zag de wed. De Bruin, die
in een huisje tegen de kerk aangebouwd,
woont, dat er uit de kerk een zware rook
kwam. D-e koster van de kerk werd gewaar-
schuwd, en deze ontdekte, dat het stovenhok
in brand stond. Hij stelde zich met de poli
tie in verbinding, die binnen eenige minuten
met een slang op de waterleiding het eerst
den brand aanviel. Pogingen om met brand-
bluschapparaten den brand te dooven, had-
den geen succes. Inmiddels was de brandweer
met de groote motorbrandspuit aangekomen,
die van den Nieuwen Rijn af met een slang
den brand meester werd. Het duurde onge
veer een uur, alvorens deze geheel geeind-igd
was.
Het dak van de stovenbewaarplaats is ge
heel uitgebrand, en de helft van den stoven-
voorraad is mede een prooi van de vlammen
geworden. Verzekering dekt de sehade.
BRANDEN.
Maandagavond is brand uitgebroken in
de woning van A. v. M. aan de Vlietstraat
no. 69 te Rotterdam. De brand is vermoede-
lijk in een kast met kleeren ontstaan. In de
woning was kort te voren feest gevierd en er
hingen nog enkele guirlanden in de kamer, in
welke de brandende kast stond. Langs deze
versiering heeft het vuur zich voortgeplant
naar de gordijnen, welke eveneens vlam heb
ben gevat. Gasten van spuit 8 hebben het
vuur met een straal op de waterleiding ge-
bluscht. De kast met kleeren, in welken kast
ook wat bont lag, is geheel uitgebrand. Ver
zekering dekt de schade. De oorzaak van den
brand is nog niet bekend.
Gisternacht ongeveer 12 uur is brand ont
staan in de fabriek van katoenafva! van de
firma H. Serphos aan de Hengeloschestraat
te Ensehede. Het oude gedeelte van de fa
briek, ter oppervlakte van ongeveer 1500 M2.
brandde geheel uit. Den geheelen nacht woed
op den arm. Hij schrikte en keerd-e zich om.
„Wat is er van uw dienst, jon-gedame?
Kan ik wat vaor u doen?"
„Ik vrees van niet," antwoordde zij.
Weifelend keek hij haar aan. En zich toen
blijkbaar iets herinnerend, trad hij terug van
lite venster, en ontsloot d-e safe. Vervo-lgens
haalde hij uit zijn zak te voorschijn een ma
nuscript, met een rood touwtje er om heen
Elsie keek in de safe en las den titel: „De
Nieuwe Menschei-d", door Edmund Gray,
wat met groote letters op het buitenblad
stond. Toen sloot hij de safe en stak den
sleutel bij zich, waarop hij bij het venster
gin-g zitten, zonder in het minst eenige aan-
d-acht te schenken aan zijn bezoekster. Alles
ging in z'n werk precies als dit al eens had
plaats gehad, in tegenwoordigheid van Geor
ge en van den ouden klerk.
Tien minuten bleef hij zoo zitten. Toen
voer hem een huivering door de leden, hij
stond op, keek het vertrek eens rond en was
weer geheel de ou-de.
„Elsie!" riep hij. „Ik\wist niet, dat je hier
was, Hoe lang ben je er al geweest?"
„Misschien een paar minuten."
„Ik moet in slaap gevallen zijn. Het is
ook een warme ochtend. Je moet het een ou
den man maar vergeven, kindlief! Ik heb
ook zoo'n slechten nacht gehad. Steeds maar
liggen tebben over al die narigheid. Ze kun
nen er maar niet achterkomen. Elsie wie
mij beroofd heeft. Ze beschuldigen elkaar,
in plaats van elkaar te helpen. Nonsens!
Checkley kon het niet doen! George evenmin.
Mijn broer kwam hier met een onmogelijk
„geval" geheel opgebouwd uit veronderstel-
lingen en gevolgtrekkingen. Maar, in waar-
heid, zijn we nog niets verder!"
„Voor mij is het net zoo goed een groot
verdriet geweest, mr. Dering. Ik moest het
huis van mijn moeder verlaten, waar mij zeer
onaangename dingen werden voorsepld van
mijn aanstaande en van mijn broer. Ik
wenschte dus met u, dat ze „er achter" wa
ren!"
Mr. Dering hing zijn hoed op, knoopte
zijn gekleede jas toe en ging aan zijn tafel
zitten, nog aitijd met verdri-etigen blik,
„Ze plagen mij ook zoo. Gisteren legden ze
twee brieven aan dien Edmund Gray ge-
adresseerd, boven op de mijne. Waarom? En-
kel om me te bespotten en mij te tarten, hem
te ontdekken. Checkley zw-eert, dat hij ze
daar niet heeft gelegd. Ik trad binnen op
het oogenblik, dat hij het vertrek verliet. Wa
ren er hier dan geesten rond? Eergisteren
en den dag daarvoor waren er dingen in de
safe gelegd!"
„In de safe? En u hebt immers alleen
maar den sleutel? Hoe kunnen er dan die
dingen ingelegd zijn?"
„Ik weet niet. Ik weet niets. Ik weet ook
niet, wat mij nu weer zal ontnomen worden!
Mijn huizen, mijn hypotheken. mijn lan-de-
rijen, misschien mijn "praktijk?"
„Kom, praat u toch niet zoo! Heeft u van-
ochtend al iets vreemds gevonden?"
Hij keek de brieven na.
„Wat dit betreft niet. Maar, wacht, ik heb
nog niet in de safe gekeken."
Hij stond op en deed de kas open, Toen
haalde hij er het pakje uit, dat hij er zelve,
nog geen kwartier geleden, ingelegd had en
riep
„A1 weer Daar heb je het al we6r!
Zoo plagen ze mij nu. Zoo kwellen ze een
ouden man."
(Wordt vervolgd.)
