Aikmaarsche Gaurant
Scbaakrobrick.
Damrabriek.
fc
ra
a m mm
Wie is Edmund Gray
Zaterdag
26 Maart.
Loadeflsch aanteekeaboek.
FKlilLLETON.
m WM Wm
m%i a 'Si
0
■1SE0EEESEEEEEE&]
M..m.
So. 71
1927
Honderd negen en twlntigsti Jaargang,
Z1J, DIE ZICH MET 1 APRIL A.S. OP
DIT BLAD VOOR MINSTENS 3 MAAN
DEN ABONNEEREN, ONTVANGEN DE
TOT DIEN DATUM VERSCHljNENDE
NUMMERS GRATIS EN FRANCO.
DE DIRECT1E.
14 Maart.
Doodensprongen.
De Koninklijke Luchtmacht in Engeland,
die veel slachtoff rs eischt, omdat naar de
©fiicieele verklaring luidt Let werk van
■ilitaire vliegers onvermijdelijk gevaarlijk
moet zijn, terwijl bet als vanzelf de jonge
inanncn in hun toestelien aanspoort tot over-
woed en roekeloosheid, doet de laatste dagen
weer van zich spreken in verband met twee
©ngehikken met doodelijken afloop, die onder
xeer ongewone omstandigheden hebben
Jlaats gehad. Het eene ongeluk betrof een
orporaal-parachutist, die van een hoogte
van ongeveer 2000 M. uit een vliegtuig
©prong, zijn parachute niet tijdig genoeg in
werking stelde en neerplofte op een cpen-
baren weg in het gezicht van een omnibus
vol passagiers. Overbodig te zeggen, dat de
arme dood werd opgenomen. Bij het onder-
zoek, dat volgde, is gebleken, dat deze
waaghals er zich op toelegde zoo lang mo-
gelijk met voile vaart te vailen, wanneer hij
per valscherm een vliegtuig verlieL, en eerst
©p eenige honderden in plaats van duizenden
meters van den grond het valscherm open-
trok. Lang is het goed gegaan, maar bij deze
laatste noodlottiige gelegenheid vergiste hij
rich klaarblijkelijk in den afstand en was hij
vcel te laat. Men vermoedt, dat de vergissing
onrstond doordat hij vallend buitelingen
maakte en daarom den grond niet steeds in
het oog had. Bij vorige sprongen had hij zich
altijd recht kunnen houden, het hoofd om-
laag, zoodat hij een goed uitzicht naar bene-
den had. Dit geval bevestigt wel den offi-
cielen gedachtengang, dat het werk in dienst
van de militaire luchtvaai'digheid onwillekeu-
rig overmoed en roekeloosheid kweekt. Maar
met alle bewondering voor den ongewonen
durf van dit slachtofier vraagt men zich af of
de wereld in het algemeen en de militaire
luchtmadit in het bijzonder met zooiets is ge-
•rend.
Een paar dagen na den dood van dezen
korporaalparachutist maakte een korporaal-
titulair van denzelfden dienst zich nuttig
voor een fabrikant, die hier de uit Amerika
©vergewaaide sport van ballonspringen
populair wil maken. De man ging ballon
springen buiten zijn dienstaren, zoodat de
R(oyal A(ir) F(orce) er feitelijk buiten staat.
Wat is ballonspringen De springer steekt
zijn' armen in lussen aan een gasballon, die
juist genceg hefvermogen heeft om den sprin
ger zoo licht als een veer te maken. Voor dat
deel dient de ballon toch nog van eerbied-
waardige afmetingen te zijn, een middellijn
van 'n 6 of 7 M. te hebben. Hoewel de sprin-
fer zich dus nagenoeg vrij kan voelen van de
inderlijke boeien der zwaartekracht moet
men aan den anderen kant aannemen, dat
hij in zijn sprongbeweging ernstig moet wor-
den belemmerd door den grooten zijden bal,
waaraan hij hangt en waarvan de luchtweer-
stond aanzienMjk moet zijn gedurende den
sprong. Ook schijnt het bij deze sport ge-
wenscht indien men er de ware sensaties
van wil ondergaan dat de lucht niet te
roerig is, daar in.het laatste geval man en
bal metterdaad een speelbal der winden kun
nen worden. Het idee van deze nieuwe sport
is, dat men zeer booge en lange Sprongen kan
maken, over heggen en weiden, hooibergen
en boomen, huizen en vlieten en aldus de ver-
richtingen van sprookjeshelden binnen het
gebied der werkelijkheid zal kunnen brengen.
De genoemde korporaal zou dat eens toonen,
ten Behoeve van de zaken van den Ballonfa-
brikant. Uit Amerika zijn berichten geko-
men, die vertellen, dat een geoefend ballon-
springer naar verhouding sprinkhanen even-
aart en sprongen maakt van een dertig i f
meer meter hoog en iets minder lang. De kor
poraal kon het het bij zijn eerste pogingen
niet zoo ver brengen, hoewel hij er na eenige
•efening in slaagde over lage boomen te
springen en al springend met meer dan go-
wone snelheid eenige weilanden achter zich
te la ten. De op-winding van het spel en het
geBrek aan ervaring van de gevaren. die ,n
de lucht loeren, waren oorzaak, dat hij geen
aandacht schonlc aan eenige bovengrondsche
dikke koperen geleiddraden voor electriciteit,
die een stroom van 11C00 volt vervocrden.
Hij sprong er op, greep de draden even vast
en viel dood en met verkoolde handen en kke-
ren op het veld terug. Dit was het tweede
ernstige verlies, dat de Engelsche Militaire
Luchtmacht leed, wan ook deze korporaal-
titulair was evenals de andtere ongelukkige,
een sieraad van de valschermafdeeling van
den dienst.
Poeze per phonofilm.
De phonofilm is de film, die praat of ander
geluid geeft, gelijktijdig met het afdraaien der
beelden. Men heeft hier dus te doen met een
nieuwen hondgenoot van de moderne mach
ten, die er op uit zijn alles mechanisch te ma
ken. Bij vrij bevredigendfe proefnemingen is
gebleken dat de phonofilm vroeg of laat zoo
volkomen zal worden, dat zij de bestaande
film zal vervangen. Ze is reeds nu tot een
hoog peil van perfectie gestegen. En het
schijnt dat zij een beteren weg wil bewande-
len dan haar oudere zuster, de gewone film
die zich vooral bezighoudt met de levens van
sinistere vrouwspersonen en loerende shti-
ken, met het gevolg, dat een deel der mensch-
heid er geen sympathie voor heeft. De phono
film is reeds voorbeeldig tegemoet gekomen
aan het den laatsten tijd opgekomen verlan-
gen van minstens „hun"persoonlijkheid voor
hd publieik te brengen", met amdere woorden,
reclame voor zichzelf te maken, De Conser-
vatieve Partij laat voor de oogen van de goe-
gemeente phon'ofilms afdraaien, waarop de
grooten van Whitehall (de regeeringSbuurt
van Louden) sprekend en bewegend, in hun
beste plunje en ook overigens op hun voordee-
ligst verschijnen. Maar de bevorderaars der
phonofilm willen verder gaan en haar in
dienst stellcn van de rrruze der poSzie. Als
dit u niet kan overtuigen van het hemelsbree-
de verschil tusschen de eerzucht der phono-
filim-mannm en die der filminannen, wat zou
het dan wel kunnerf. Poezie begon met zich
uit te spreken, niet uit te schrijven en de ge
sdhiedfenis der klassieken verhaalt, dat Ho-
miarus, de bl nde dichter, zijn heldendicbten
voordroeg. De phonofilm zal de poezie naar
haar oorsprong terughrengen. In het duister
van dte bioscoop zullen wij de levende dich
ters op het doek zien verschijnen en ooze
ooren zullen hen booren uitspreken hun son-
nettera, hun elegies, hun oden. In een tijd, dat
het leven zoo weinig geheim is en dat de
stem van den roem althans in Engeland
zoo vaak een schorre aamkondiger is van wat
de .grooten vcor bun ontbijt gebruiken of aan
welke zeepen en sigaretten zijn de voorkeur
geven, is het prettig te den-ken aan den on-
zichtbaren kunstenaar, wiens woorden uit de
onbekend'heid naar ons toe komen, ons boei-
en en voor ons leven door hun eigen waarde
en kracht all-een. Shakespeare en Vondel leef-
den in een tijd, die geen phonofilms kende
We zullen nimnier weten wat voor geizichten
zij trokken bij het samenstellen van hun re-
gels, hoe hun gebaren waren en hoe hun hou-
ding was wanneer zij altemet hun werk voor
droegen. En voelen wij ens er door misdeeld?
Lawrence van Arabie.
„Kolond" Lawrence is een van de geheim-
zinnigste oorlogsfigiiren in Brittannie ge-
weest. Hij was de man, die den Arabischen
opstand tegen de Turken op touw zette en in
hooge mate bijdroeg tot het succes van Allen
by's krijgstocht in het Naburige Oosten en in
direct ook tot d-e overwinnig d-er geallieerden,
omdat hij de krachtsontpl-ooiing der Turken
zeer effectief belemmerde. Lawrence, een jon'
ge tweede-luitenant, dien elk off icier met
goed militair bloed een duister -ndividu en
een enwaardg krijgsman zou hebben gc-
noemd, omdat hij altijd vergat zijn haar te
laten knippen en veel te verstrooid was om
zijn superieuren op straat te zien en te groe-
ten, vroeg op 'n goed en dag in" de eerste jaren
van dsn oorlog om 'n onderhoud met den op-
perbevslhebber in Ea-ynte, generaal Alien-by,
kreeg het en ontvieuwde zijn plan van den
Arabischen opstand tegen de Turken. Alien-
by, die de gave bezat voorbij lange haren en
een slord.ig voorkomen te kunnen kij-ken, ge-
raakte onder den indruk van het voorstel en
het zidh overtuigen, dat dit vreemdsoortig
mensch, dat voor hem zat, wat met de Arabi-
sc'he stammen van de woestijn zou kunnen
doen. Van dat oogenblik af toog Lawrence
aan het werk en kregen a-lle journalisten in
Engeland dsn wenk mmmer iets te publicee-
ren over de werkzaamheden van een zeker-n
Lawrence in Arabie. Lawrence heeft, zooals
c-f; we" gedian wat - an h°rn werd ver
wacht. De Arabieren hebben onder zijn lei-
ding de Turiren hevig dwars gemaakt. De ge-
heimrinuigheid van ..Ko'onel" Lawrence Tk
zet kolonel tusschen aanhalingsteekens, om
dat hij voor het gemak van tweeden luitenant
tot k-o'onel werd bevorderd, een positie, waar-
in niemand hem ooi-t heeft gezien, omdat hij
de eerzuchi mist; een koloneluniform aan te
trekken of het zich aan te schaffen) is n-u op-
ge'heven. Zijn persoon en zijn rol in den oor
log zijn nu zoo kl-aar als de dag. Want hij
heeft een lijvig boekdeel geschreven over den
opstand der Arabieren en zijn aandeel er in
De avonturen, die de man heeft beleefd, over-
treffen de stoutste verbeelding. Voor zijn doel
moest hij zich het vertrouwen verwerven van
deze wilde woestijostanunen. Hij slaagde er
voortreffelijk in door zelfs als Arabier te le
ven, hetgeen hem gemakkelijker was daar hij
talen en dialecten spra-k en verstond, en leven,
gewoonfen en gebruiken kende als het volk
zelf. De Arabieren droegen hem op de han
den en maakten hem hun prins. De hachelijk-
heid1 van zijn werk laat zidh vatten, indien
men bedenkt, dat het ernstig en bloedig oor-
logswerk was temidden van een volk, dat het
begrip zaChtaardigheid natuurlijik niet kent.
Hij nam deel aan de stroop- en stonmtochten,
ieidde zijn donkere zonen der woestijn en be-
zielde hen. Het udtvoerigst heeft hij zijn avon
turen beschrevm in „The Seven Pill are of
Wisdom", een prachtig uitgegeven werk, ge-
illustreerd door een keur van vooraanstaande j
kunstenaars in Engeland. Het boek is in een
beperkte oplaag aan inteekenaare verkocht
voor 30 pd. st. en verzamelaars maken er nu
reeds jadht op en geven vijf en meermaal dien
prijs voor een exemplaar. Lawrence, die veel
meer kunstenaar is dan krijgsman en a-Ileen
krijigsman kon zijn door zijn gloeienden zin
voor avontuur, stond er op, dat zijn boek op
die kostbare en kunstzin-nige manier zou wor
den uitgegeven. Het resultaat was, dat nie
mand er wat aan verdiende en dat de kosten
moesten worden goedgemaakt door een twee
de henfrkte uitgave in eenvoudig kleed-, die nu
on-der den titel van Revolt in the Desert"
(Opstand in woestijn) voor 30 shilling
wordf verkocht.
In Lawrence kan men het uitzonderlijk ge
val zien van een man, die haas-t onmensche-
lijke ervaringen heeft beleefd in een even af-
grijsel'ijk als romantisch strijdgebded van den
grooten oorlog en die meteen de hooge let-
terkundige gave bezit ze in gendale beschrij-
vingskunst voor den lezer tejaten leven Een
van dte wonderlijkste figuren uit dten oorlog
heeft een van dte wonderlijkste boeken ge
schreven, die ooit van de drukpers zijn geko
men.
Partij uit de 2e R-onde van 20 Febr. j.L
van het New-Yorker tournooi.t
Wit: A. Nimzowitsch. Zw. J. K. Capa-
blanca.
Damegambiet.
25.
26.
26.
Ld4
Da6.
27. Le6
28. Db7
neersctit.
Tc2
Na 26. Df3 volgt Td4 en na
Dg4 Tc4 en na Dh5 Td5.
e5! Opent de d-l-ijn voor den
Td8.
T8d2 Zwart staat overweldi-
nd.
28. Tfl volgt 28
28.
29.
30.
30.
31.
31.
Df3.
De3! 29. fe3 Tg2f 30. Khl.
Th2t 31. Kgl Tcg2 mat.
Tf2
De6!
(De4 faalt op Tc4).
Th2!
Na 31. Lh2 volgt Dg4f 32.
Kfl Dh3+ 33. Kgl Dh2f en
34Df2 mat.
Of 32. Khl Dh3f en wint
Thg2 Dwingt tot afruil van
dame tegen twee Torens.
Tg2
Dg4.
ho
Dg5
a5
ab4
Le7
Lf6
Dd5 4
32. Dg2
33. Kg2
34. Tadl
35. Td4
36. Kh2
37. Te2
38. ab4
39. Te4
40. Tf2
41. Te8 en wit gaf na -hervatting op.
Vrij naar de W. S.
Probleem 140 is in de rubriek van 5 Maart
uitgevallen. Voor hen, die het misschien
n§g wil den oplossen, geven we het hier in
notatie.
Probleem 140 van N. Hoeg.
Wil: Ka6, Dd4, Tc8 en f2, P. b2 en d2,
Lc3 pi b5, b4, d3..
Zwart: Kcl, Thl, La5, pi b6.
Wit geeft mat in 2 zetten.
Probleem No. 142 van M. Grunfeld.
3e prijs Munchener Post 107.
Zwart (5)
1.
2.
3.
4.
4.
5.
5.
6.
c4
Pf3
d4
,e3
Pd2?
Ld3
7. dc5
7.
8.
9.
10.
10.
II:
12.
13.
14.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.
21.
21.
22.'
23.
24.
0-0
Le2
cd5?
a
Pb3
Pc5
Da4
La6
Da6
De2
a3
Pel
Tel
Tbl
g3
b4
Lb2
Tal
Pf6
e6
do
Zoo is men door omzetting
van zette ntooh weer op beken-
de wegen.
Le7
Hier behoort Pc3 te worden
gespeeld. E>e W. S. geeft aan
dezen zet de schuld, dat Cap.
in't voordeel komt.
0--0
c5. Gewoon-lijk speelt men
hier eerat 6Pd7 om dan
op c5 eventueel terug te nemen
met't paard.
Verkeerd zou zijn 7. cd5 Pd5
want dan volgt na 8. dc5
Pe3! en 9. Dd3. Beter
7. 0-0.
Pa6! Zoo berei'kt men ook dat
't paard op c5 kan, nemen. Al
les gevolg van den 5-en zet
Pbd2.
Pc5
b6
Beter was eerst 10. b3 en 11.
Lb2; dat ga at nu niet meer
wegens
Pd5!! en 11Lf6 en 12.
Pc3.
Lb7
Lc5
Df6
Dwingt den afruil- van den
gevaarlij'ken Lb?
La6
Pb4
TfdS
Pd3
Pel
TacS
De5
't avond of morgon dreigt toch
Ld6 met mat.
Dd5
Lf8
Da2
Db3 Let op hoe zwart de open
lijnen met zijn Torens be-
Wit (7)
Wit geeft mat in 2 zetten.
EINDSPEL %63.
Zwart: Havasi.
Wit: Schlechter.
Zwart speelde TfSd8. -
Wit wint nu in en-kele zetten.
AAN DE DAMMERS!
In onze vorige rubriek gaven wij ter op-
lossing probl. no. 956 (auteur Pi Leygues).
Stand.
h 5' 6' 10, U' H' 16,19,
js^i^12'17'22-27-30'31'32-
Optossing.
1. 22—18
1.
2. 32—28
2.
3. 12— 7
3.
4. 48—43
4.
5. 39—33
5.
6. 40—34
6.
7. 28—23
7.
8. 30 26
8.
9. 35 4!
11
29
1
38
49
36
19
39
13
38
12
49
21
27
39
30
Geautoriseerde vertaUng naar het
Engelsch van Walter Besant,
door Mej. E. Hoogewerj
70)
„0, dat is goed! Heb je nu misschien ook
Oitgevonden, waar hij woonde? Dat kan ik
io andters ook wel vertellen: Hij ging South
Square, Gray's Inn, nummer 22.
„Neen sir. Zoo heel ver af is u nu niet.
IVaat hij ging naar Bedford Row en daar
„Wat naar Bedford Row?"
„Ja. Daar ging hij met den sleutel binnen
•p nummer 49, bijna aan het eind van.de
atraat. En daar ik er niet van houd, de din-
half te doen, ging ik naar de Salutation
3n, in Holborn waar ze een adresboek heb-
en daar vond ik, dat de heer, die op
aford Row 49 woont, Edward- Dering
yet; op nummer 12, New Square, Lincoln s
staat de naam: Dering en Zoon. Dus
•it it zeker de oude heer, dien u zoekt. Het is
•Khans degeen, die mij acht jaar geleden
Mar de Bank stuurde."
Athelatan keek hem aan:
^>Maar dat is onmogelijk. Daf kan hij met
Toeh is hij het en niemand anders. Als
Dering was, dien ik gisteren van
Square naar Bedford Row zag gaan,
JM •o* degew, die mij cm het geld
ffarxde
„Maar vriend," zei Athelstan, „de man die
je met den wissel stuurde,. was juist degeen,
die mr. Dering opgelieht heeft."
„Nu, dan moet mr. Dering zichzelven op
gelieht hebben!" hield de man vol.
,-Dat is dwaasheid! Maar er moet toch een
verklaring voor wezen. Luisfc nu eens: mr.
Edward Dering gaat iederen avond, tusschen
zessen en zeven-en, weg van zijn kantoor
Vanavond, om zes uur, zal ik op New
Square zijn, aan den westkant. Houd jij dan
de wacht vlak bij het huis, zonder dat iemand
iets merkt van onze afspraak."
„Ik beloof u sir, dat ik geen notitie van u
zal nemen."
Op den afgesproken tijd waren ze beiden
op post. Klokslag zes kwamen de klerken het
kantoor uitgestorrod. En daar er niet veel
kantoren zijn op New Square was het daar-
na weer doodstil.
Om half zeven hoorde men aan het ge-
stommel, dat er iemand, heel langzaam, de
trap afkwatn. Een oogenblik later vertoonde
zich aan de d-eur een oude cebogen gestalte,
met wit haar en gerimpeld gelaat. In het
minst geen acht slaand op den „schild-
wacht", liep hij met wankele schreden in de
rich ting van Chancery Lane. Dit was Check-
ley, op weg naar zijn „eigendom", om zijn
huur op te halen.
Athelstan had hem eerst eenigen tijd na-
gekeken en riep toen den oud-miKtair:
„Zie je dien man?" vroeg hij. „Dat is de
geen, die je naar de Bank stuurde.
„Neen, die is het niet. Hij lijkt er zelfs niet
op. Die man is een ondergeschikte, geen chef
Dat He ik tan de manier, waarop hij zijn
handen houdt. Dat alleen is voor mij altijd
een zeker teeken. Maar deze is het in geen
geval. Wacht u nog even."
Om kwart voor zevenen werd er een andere
stap in het leege gebouw vernomen. Toen
verscheen een oude heer, met kaarsrechte
houding, zijn jas zorgvuldag dichtgeknoopt,
met keurige handschoenen aan, en een para-
plu bij zich. Zijn gelaat had een harde, stren-
ge uitdrukking.
Zoodra deze oude heer het huis verliet,
ging de ,,schildwacht" hem op een afstand
volgen. Toen hij naast Athelstan stond, fblis
ter de hij:
„Dit is degeen, die mij naar de Bank zond.
Daar zou ik op durven zweTen!"
Athelstan hoorde dit, ten zeerste verbaasd.
„Laten wij hem ieder afzonderlijk aan
weerskanten van den weg volgen. Verlies
hem vooral met uit het oog."
Mr. Dering te volgen was voistrekt niet
moeilijk, daar hij rechts noch links keek,
maar zich, zonder op- of omkijken, begaf
naar zijn eigen woning, in Bedford Row.
nummer 49.
Athelstan haalde zijn beurs te voorschijn
en gaf den man vijf pond.
„Ik begrijp niet, wat het beduidt," zei hij.
„Maar ik wil aannemen, dat je de waarheid
hebt gesproken. Ik zou eigenlijk niet weten,
waarom je met een leugen te voorschijn
zoudt willen treden. Je naam en je nummer
he-b ik opgeschreven, dus mocht het nog
eens voorkomen, dat ik je hulp noodig had,
dan zou ik je een boodaehap sturen."
De man groette en ging heen, zich onder-
weg nog steeds verheugedd over dezen mee-
valier. Die oude heer zou dus zichzelven op-
lichten? Het was ook vreemd. Maar moge-
lijk deed hij het met de bedoeling, om de
schuld op een ander te werpen, wien hij een
wrok toedroeg. Dezen qongen man mis
schien? Wie weet?
Athelstan keerde naar Lincoln's Inn Fields
terug, en daar het heerlijk weer was, stapte
hij er een half uur op en neer, steeds het ge
val overleggend. Maar hij kon er zich geen
gedachte van vormen en hij begreep, dat het
maar beter was, om het denken eindelij-k op
te geven. Dus liet hij Elsie dien avond onder
de hoede van haar verloofde en ging alleen
dineeren. Na het diner vatte hij den loop
van zijn gedachten weer op en steeds kwam
hij tot de slotsom, dat mr. Dering gek moest
zijn, wat anders? Hij verliet het restaurant
en meende, dat het't beste zou zijn, nog maar
eens poolshoogtte te gaan nemen in Gray's
Inn. Misschien was mr. Edmund Gray wel
op zijn kamers.
Dit bleek editer niet waar te zijn. Wel
stond de deur daar tegenover open, bij Fred
dy Carstone.
Toen Athelstan zich daar aanmeldde, werd
hij er ontvangen met luidruchtige gastvrii-
heid.
„Je komt als geroepen!" betuigde de repe-
"tor. „Ik heh juist een nieuw merk Whisky
gekregen, zoo regelrecht uit Glasgow!
Die moet jij eens helpen keuren. Heb je al
gedineerd? Ik ook. Ga zitten. Dan zullea we
rooken en drinken en vroolijk rim.'
Fredcte zelve gaf het voorbeelo:
Goede whisky man! Uitstekende whisky!
Zeg Athelstan, hier bwen mfj, woont eat
HYGIeNE- EN
VEILIGHEIDSHOEKJE
Bij olieof benzinebrand
BUJSCH niet met waterdock
MET ZAND.
GEZONDHEIDSRAAD.
PARTI J5TANDEN.
De volgende stand is voorgekomen in
partij tusschen Haarlem en Zaandam.
W. v. Daalen, zwart, Haarlem.
wm. mm
Jam.
J. Luttik, wit, Zaandam.
Zw. 6 sch. op: 12, 13, 16, 24, 30, 34.
W. 6 sch. op: 31, 35, 38, 39, 41, 43.
Zwart aan zet speelde 1621, dreigende
24—29 en 21-26.
Wit antwocrdde echter 41—37. Zwart
1318. Wit 3732? en zwart 24—29.
21—26 en 26 48.
Mooi was ook de combinatie van zwart
(v. Engelen) in den volgenden stand:
Zw. 12' sell, op: 2, 3, 4, 6, 9, 13,
19, 21, 22, 27.
W. 12 sch. op- 24, 25, 30, 32, 33, 35, 38,
39, 42, 43, 47, "48.
1.
32—28
1.
21—26
2.
28 17
2
27-.-32
18—22
3.
38 27
3.
4.
17 28
4.
15—20
5.
25 23
5.
13—19.
6.
24 13 of 23
14 6.
9 49!
Ter oplosing voor deze week:
Probleem 957 van E. Spruyt te Antwerper
mm - mm
kJ-
Zw 12 sch. op: 2, 7, la, 12, 13, 16, IS, 20,
22, 25, 28, 41 en dam op 47.
W. 15 sch. op: 11, 21, 23, 26, 27, 29 31
32, 33, 34, 37, 39, 40, 43, 46.
In onze volgende rubriek geven wij de op-
lossing.
arme dronrmel, een die het grootste deel van
den tijd half verhongert. Zullen we dien be-
neden halen?"
Het volgend oogenblik was hij de trap a.
opgestormd en keerde terug in gezelschap
van den armen advocaat, die er misschien een
tikje minder hongerig uitzag, doordat hi;
immers door Elsie van mr. Edmund Gray
had geleend.
„Wat een tractatie, zoo'n avond!"»iiep de
gastheer. „Een warme Augustusavond, 'vrij,
frissche lucht door het open venster, whisky
en soda en twee lui om mee te prkten, terwijl
je anders in den regel alien zit!"
„Zeg Freddy, ik wil-de nog wel wat meer
weten van je buurman, al heb je mij dan ook
een paar weken geleden het een en ander
van hem verteld."
„Hoe dwaas toch! Die oude Checkley in
de Salutation doet mij ook altijd van aller-
lei vragen over Edmund Gray!"
„En mij ook," viel mr. Langhorne in.
„Nu, mr. Gray is... Ja, wat zal ik zeg
gen? Een oude heer van een opgewekt
uiterlijk, blijkbaar een socialist We hebben
alien zoo onze zwakheidjes!" Dit zeggende
schonk hij zich nog wat whisky in. „Maar die
oude heer slaat zelf innig geloof aan zijn
leer. We hebben het er wel eens over gehaa"
„Il heb hew hooret spreken Camden
Town," zei de arme advocaat.
daar Zondagsavonds heen. Er
zellige thee-partij veoraf aan
bent"
„Soms ga ik
gaat een ge-
zijn spreek
(Wordt vervolgd.)
m,„
i g
1 OCX
