DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. Onrechtmatig bezit, DE RUSTENDEJAGER - Bergen IOIRET FEUILLETON. No. 154 ItKmntfmentsprfjs blj voorultbetallng per 3 maanflen f2.—fir. per post f2.50. Bewijsn, 5 ct. Advertcntiepr. 25 ct p. regel, mooter® letters Mla pUMflfftffllft Brieven franco N.V. Boek- en Haudelsdr. v.h. Herms. Coster Zoon, Yoordam C9, TeL Administr. No. 3. Bedactie No. 8& MAA1DAG Buitenland DEsSJ Piano- humorist. OH nuiffmer besfaai nit 2 bladen. Monoerfl negen en twintigste laargang 1927 Directeur: G. H. KRAK. Hoofdredadeur Tj. N. ADEMA. 4 Jl 14 Oagelsjksch overzicht. Het Servisch-Albaneesch geschil. De oude kroontjes en her Duitsche Rijk. Suiker, aard- appelen en Rijksregeering. Er was voor de hooge heeren uit de Volken- fcondskringen weer eens een reden om beden- kelijk het voorhoofd te fronsen. En zulks wel voornamelijk in verband met het Servisch-Ai- baneesch geschil. Zooals men weet hadden de groote mo gendheden Engeland, Frankrijk, Italie en puitschland ten einde te vermijden dat dit geschil een volkenbondskwestie werd stap- pen gedaan bij Zuid-Slavie, met als resultaat dat dit land inderdaad de voor Albanie kwet- sende bewoordingen uit de beruchte nota her- riep en dus gevoegelijk verwachten kon, dat Duraskovitsj, haar gearresteerde tolk, binnen een minimum van tijd in vrijheid zou worden igesteld. Edoch, men dacht daarover in Tirana an- ders en de Albaneesche president, luisterend naar den welluidenden naam Beg Zogoe, ver- klaarde doodleuk dat de bewuste tolk voor het gerecht gebracht en ter dood veroordeeld worden zou. Nu was dit natuurlijk zeer onaangenaam om te hooren, voor den tolk in 't bizonder, maar eveneens voor Zuid Slavie en de mo gendheden. Waar moest het met 't prestige V^n laatstgenoemden heen als de meest on- volwassen baby der Europeesche staten de door de bakers voorgehouden speen (in dit geval de verzoeting der beleedigingen) woe- dend wegwierp en zich met succes teweer stelde? Is het dus te verwonderen, dat men de em- stig gefronste hoofden opnieuw bij elkaar stak en besloot de baby, door nieuwe stappen te doen, tot gehoorzaamhedd te dwin- gen? De Fransche gezant te Tirana, tevens be- last met die behartiging der Zuid-Slavische belangen trok Zaterdag zijn beste pak aan en ging erop uit om Beg Zogoe tot rede te brengen en zoodoende het leven van den tolk en het prestige der mogendheden te redden. En daarbij bleek, dat Beg Zogoe zeer veel igeleerd heeft van Stresemann, Poincare, Daudet, Baldwin, de Russen etc. Die verkla ren immers tot in den treure dat zij geen bloed willen vergieten en slechts den vrede wenschen. Welnutoen Beg de nieuwe Servische nota gelezen had en geconstateerd dat werkelijk alle beleedigingen door honingzoete termen waren vervangen kreeg ook zijn gelaat een milderen glans en verklaarde hij ontroerd dat de Albaneezen thans een bewijs wilden ge- ven van hun liefde voor den vrede en daarom last hadden gegeven den tolk in vrijheid te stellen. Waarmede dus het leven van Durasko- witsj en het prestige der mogendheden gerec zijn en- het conflict voor goed is opgelost. Ook in Duitsdiland is eindelijk een conflict voor goed van de baan. Daar betrof het de sohadevergoedingen aan de vroegere Duitsche vorsten die den piep- jongen republikeinen nog steeds lichtelijk zwaar op de maag lagen. Indertijd toen de gewezen machthebbertjes zidh tot de nog door eerbied' overweldigde re- publikeinsche rechtbanken wendden kreger. zij, tot verbijstering der nieuwe machthebbers steeds hun eischen toegewezen. En ook deze fronsten ernstig hunne hoogmogende voor hoofden en zonnen op raad. En vonden een uitweg in deze zin, dat wettelijk werd veror- donneerd dat hoofden, die vroeger gekroond waren, onder geen voorwa^rde zich van de hulp der rechtbanken mochten verzekeren. wanneer het schadevergoedingseischen betroi Thans had het laatste levensuur van dit wetje gestagen en dus moest de vraag, of het al dan niet verlengd worden zou besproken worden. Ook hier nu deed zich Het prestige als een hevige hinderpaal voor het nemen van be slissingen kennen. De koninkjes, hertogjes en graven achtten het beneden hun adellijke waardigheid zich opnieuw de wet voor te laten schrijven en wendden al hun invloed aan om ditmaal te verkrijgen, dat geen wet werd uitgevaardigd, doch dat de regeering genoegen zou nemen met hun toezegging, dat zij geen gebruik zou- den maken van de rechtbanken en alles op minnelijke schikking zouden laten aankomen En gebleken is, dat hun invloed' zoo grooi is, nog, dat de verlenging van het z.g.n. blok- kadewetje inderdaad1 verworpen werd. Hierdoor acht men in zekere kringen het prestige der regeering echter ernstig geschold- Men meent dat het met het aanzien van den staat niet te rijmen valt, genoegen te nemen met niet bindende toezeggingen, waar 'n wet- telijke regeling tot stand had dienen te komen. Vooral omdat men in verschillende landen id.a. Pruisen, Saksen, Mecklenburg en Thu- ringen) nog nagenoeg in geen enkel opzicht met de voormalige kroontjesdragers tot 'n ver- gelijk is kunnen komen en nu dus bovenmatig Jvooge eischen van hen verwacht die bij minne lijke schikking zeker niet nadeelig voor de vor sten zullen uitloopen. Hoe het zijhet wetje is van de baan. En theoretisch is daardoor een pijnlijk conflict tusschen de oude staatshoofden-en en jonge republiekjes van de baan. Doch alleen de eersten lachen in hun vuistje gen. Een ministercrisis behoort dus lang niet tot de onmogelijkheden. En in verband met de woorden „in elk geval voor zijn persoon" zelfs een regeeringscrisis niet Intusschen staat de politieke wereld in Duitschland ook anderszins weer aardig op stelten. De rijksregeering heeft namelijk in den Rij'ksraad een ernstige nederlaag geleden bij de behandeling van het regeeringsontwerp tot wijziging van de tariefwet. De regeering heeft voor drie producten ver- Ijoogingen voorgesteld en wel voor aardappe- len van 50 pfenning tot 1 mark voor suilcer van 10 tot 15 mark en voor versch varkens- vleesch van 21 tot 32 mark alles per 100 kilo. De Pruisische staatsregeering heeft zich intusschen uitgesproken tegen verhoogen van de tarieven voor aardappelen en suiker; aan de verhooging van de tarieven voor versch varkensvleesch besloot zij in het belang van het boerenbedrijf haar goedkeuring te hech- ten. Bij de stemming die nu Zaterdag in den rijksraad1 werd gehouden, werd het voorstei tot verhooging van de tarieven voor aardap pelen en suiker verworpen en wel de verhoo ging van de tarieven voor aardappelen met 37 tegen 31 de tarieven voor suiker met 4! tegen 23 stemmen. Deze nederlaag van de Rijksregeering schijnt in parlementaire kringen nogal wat opschudding te hebben verwekt, daar eigen- lijk niemand en dus zeker niet de regeerings partijen een dergelijke nederlaag had ver wacht. Duidelijk blijkt nu dat in elk geval in den Rijksdag geen meerderheid zal worden gevonden voor verhooging van het aardappel tarief. Als nu Maandag in den Rijksdag de debatten over de tarieven beginnen zal de op positie zich natuurlijk beroepen op de neder laag die de regeering in den Rijksraad heeft geleden. Maar dan zal de moeilijkheid pas goed be- gonnen zijn want Schiele, de minister van landbouw eischt, d'at de tariefwet aangeno- men wordt zooals hij haar heeft voorgesteld Gebeurt dat niet, dan zal hij in elk geval wat zijn persoon betreft de consequenties daaruit trekken en er het bijltje bij neer leg- DE MARIT1EME CONFERENTIE. Amerika wil in geen geval uit- breiden. Het welslagen of het mislukken der confe- rentie van Geneve, zal, volgens de meening der Amerikanen, beslist worden door de on- derhandelingen der komende week. Te Washington neemt men aan dat Engeland een veel hooger minimum voor zijn totale kruisertonnage zal eischen dan de door Ame rika voorgestelde 300.000 ton. Zonder veel vertrouwen hoopt men, dat Engeland niet zal vasthouden aan het voorgestelde cijfer, dat zich, naar men gelooft, in de buurt van 500.000 ton of nog hooger beweegt. Deze kwestie is voor Amerika van beslis- sende beteekenis en er is reden om aan te ne men, dat president Coolidge met algemeene instemming van zijn technische adviseurs liever de hoop op een overeenkomst zal opge- ven dan een totaalcijfer te aanvaarden, dat, naar de meening der Amerikaansche regee ring, elke werkelijke beperking der vloot illu- soir zou maken. De Amerikaansche regeering zal ongetwijfeld een mislukking der conferen- tie betreuren, doch het staat wel vast, dat, wanneer de conferentie op deze kwestie vast mocht loopen, de Amerikaansche regeering op het terrein der binnenlandsche politiek geen nadeelige gevolgen behoeft te vreezen. Sterker nog, een mislukking der conferentie te Geneve zou zonder veel moeite door Coolidge in een binnenlandsch politiek succes omgezet kunnen worden. Hij zou kunnen zeggen en zou dat. zeker doen dat de schuld niet bij de veree migde Staten ligt en hij zou algemeen geloof vinden. Niettemin mag gezegd worden dat Coolidge ernstig hoopt, dat Geneve een suc ces zal worden. Het schijnt dat Amerika in geen geval zijn vloot uit wil breiden, zelfs niet wanneer En geland nummeriek de meerdere worden zou. Wel schijnt men wat de vloot betreft sterker te willen blijven dan Japan. CHINA. EEN MANIFEST VAN TSJANG TSO LIN. Tegen het Bolsjewisme. Her ziening der verdragen bepleit. Tsjang Tso-lin de nieuwe noordelijke gene- ralissimus, heeft een manifest uitgevaardigd waarin het politiek program zijner regeering wordt ontvouwd. Het voornaamste punt van dit program is de noodzakelijke onderdruk- king van den nadeeligen invloed van het bols jewisme, na het handhaven van de eenheic in China. Met betrekldng tot de buitenlandsche rela- ties verklaart het manifest, dat de eenzijdige verdragen opgeheven moeten worden, doch Tsjang Tso-lin, ziet geen reden, waarom een herziening niet langs vreedzamen weg tot stand gebracht zou kunnen worden. Hij ver- trouwt, dat de mogendheden bereid zullen zijn, deze herziening in vriendschappelijken geest te bespreken. Inmiddels zal China zijn verplichtingen erkennen en het leven en de eigendommen der buitenlanders beschermen. Tsjang Tso-lin ontkent dat China vijandig staat tegenover de buitenlanders, doch hij meent, dat een werkelijke samenwerking niet bereikt zal kunnen worden, voordat de verdra gen op vriendschappelijke wijze herzien zijn. „Wij in Noord-China", aldus het manifest, „zijn even nationalistisch als de Zuidelijken, ja zelfs meer, omdat onze leus isChina voor de Chineezen, en niet China voor de Rooden". Naar het Engelsch van Dorothea Gerard. Door Mr. G. Keller. 3d) „De advocaat? Hi, hi!" (hoe afschuwelijk klonk onder deze omstandigheden zijn gehin nik, veel luidruchtiger dan anders!) „De ad vocaat van hem, den verrader, die zijn ver- diende loon heeft of op het punt staat te krijgen?" „Durft gij van verrader spreken?" barstte zij los, terwijl haar ooogen met ongewonen flans in haar bleek gelaat schitterden. Als ij zich geen moed had ingedronken, zou hij haar blik nooit hebben kunnen trotseeren Maar thans had hij de kracht snoevend te antwoorden „Waarom niet? Ik durf alles; zelfs durf ik a vragen, waar u thans vandaan komt „Het gaat u niets aan, waar ik vandaan iom." „0, zoo! Nu, wij zullen eens zien! Waar ben je geweest, Katya, waar ben je geweest? Toch niet in de Pawiak?" Hij had een paar onvaste schreden in haar richting gedaan en stond nu zoo dicht bij haar, dat zijn met wijngeur bezwangerden adem tot haar neus doordrong en zij ineens den toestand begreep. „Goedenavond, Pan Klobinski," zeide ze kortaf. „Ik ga naar bed en zou u willen raden hetzelfde te doen." Zij ging naar de deur, maar dat was voor Vele gevangen-en zijn in vrijheid ge- steld, in verband met de amnestie, afgekon- digd naar aanleiding van Tsjang Tso tin's ambtsaanvaard-ing. Verschilende straffen zullen verminderd worden en den minister van Justitie is vrijheid gegeven, naar eigen goedvinden ook de straffen der communish- sche gevangenen te verminderen. ERNSTIGE ONTPLOFFING TE NANKING. Meer dan honderd Chineezen ge- dood of gewond. Tal van bootjes gezonken en gebouwen bescha- digd. Op den middag van den 2en Juli jl. had te Nanking een vreeselijke ontploffing plaats. Twee jonfcen, die geladen waren met ontplof- fingsmiddelen en nabij den spoorwegsteiger voor anker lagen, vlogen plotseling in de lucht. Meer dan honderd Chineezen werden gedood of gewond. Tientallen Chineesche bootjes werden vernield, drie stoomjachten werden besdiadigd, de daken van naburige gebouwen werden afgerukt en tallooze ven- sters werden verbrijzeld. De ontploffing moet waarschijnlijk worden toegeschreven aan de hitte of aan de onvoor- zichtigheid der bemanning. Tsjang Kai-sjek bracht een bezoek aan de plaats des onheils. Hij leidde het reddings- werk en stelde een onderzoek in naar de oor- zaak van de ramp. DUITSCHLAND. DE OORZAKEN VAN DUITSCHLAND'S NEDERLAAG IN 1918. Maandag en Dinsdag 4 en 5 Juli Vroegtijdig komen zter aanbevolra. Mededeelingen van Stresemann. Een nieuwe weerlegging van de dolksteeklegende. De commissie uit den Rijksdag die de oor- zaken van de nederlaag van 1918 tracht op te sporen, heeft van dr. Stresemann, een over zicht gekrege-n van zijn meening over den kritieken oorlogstijd toen hijzelf leider der nationaal-liberale parnj was. In zijin betoog verklaart dr. Stresemann dat de plotselinge mededeeling van het legerbestuur dat de voowaarden van Wilson dienden te worden aanvaard, een verplette- renden indruk verwekte. De leiders der par tijen waren op een dergelijke verbijsterende mededeeling niet voorbereid. Zij- moesten hun woord geven dat zij niet over den toe stand met hun parti} zouden spreken. Strese mann sprak echter telefonisch met een lid van het opperste leg?rbestuur, die hem mede- deelde dat de toestand hopeloos was, dat Duitschland dagelijks 10,000 gevangenen verloor en dat de wa-penstilstand dringenc noodlzakelijik was. W-einige dagen later was de t-oestand niet meer geheim te houden en to-en een verw-ar- ring aan het front viel waar te nemen, was de stemming in het land reeds allertreurigst •gewOKlen, daar jaren lang tevergeefs op de overwinnimg was gewacht. De Vossische Zeitung, waaraan boven- staande uittreksels uit de verklaring van dr Stresemann zijn ontleend, is van meening dat uit dit document voldoende blijkt dat Stresemann geen geloof hecht aan de be ruchte dolksteeklegende. DE INSPECTIE DER DUITSCHE VESTINGEN IN HET OOSTEN. Een accoord. De voorwaarden voor het vaststellen van de slooping der vaste werken van de Duit sche grensvestingen in het Oosten zijn in vol- ledige overeenstemming tusschen den Duit- schen generaal von Pawels en de deskundi- gen der geallieerden geregeld. Een Fransch en een Belgisch majoor zul len zich binnenkort met von Pawels daarheen begeven. hem een aanleiding om al zijn krachten in te spannen. Tot haar ontsteltenis ging hij voor haar staan, versperde haar den door- tocht. „Neen, Katya neen! Ge gaat niet heen zonder eerst op mijn vraag te hebben-geant- woord. Waar ben je geweest? Bij je minnaar? Je trouweloozen minnaar, die je versmaad heeft, den man, aan wiens voeten ik je in het woud heb zien kruipen? Zullen je kussen hem het sterven verlichten? Och, stakkerd, hoe zou hij ze verdiend hebben?" „Laat me door!" zei Katya, ijzig van stem en blik. „Wat? Nog altijd zoo trotsch en koud? En dat tegenover mij, Katya, mij, die je nooit heb aangedaan wat die man je heeft berok- kend, die maanden, neen, jaren je slaaf is ge weest! Ah, wat zou ik niet hebben gedaan voor een dier kussen, die je aan hem hebt verspild!" Hij was zelf niet er op verdacht, dat hij dergelijke woorden zeide. Hij was niet hier- heen gekomen om zijn liefde te verklaren. Wanneer hij volkomen bij zijn positieven ware geweest, zou hij het oogenblik daarvoor niet bij uitstek geschikt geacht hebben Maar wien is wel een voortstuwende, doch geen verstan- dige raadgever. De minachtende blikken, de trillende neusvleugels, het gezicht van blanke armen en van een blanken hals, welke uit den los om haar hangenden mantel te voorschijn kwamen, dat alles deed hem zijn bezinning verliezen. „Ik moet het uitspreken, Katya, ik moet, ook al zou je weer de woorden gebruiken, die ik op Lubynia uit je mond hoorde; o, wreed wezen, hoe kondt ge dat doen? Maar je zult dat niet doen, want je hart is ten slotte maar het hart van een vrouw. Moet mijn toewijding je ten slotte niet vermurwen? Vergelijk mijn genegenheid maar even met de houding van dien anderen „Als u mij niet onmiddellijk door laat," zei Katya, haar tanden opeenklemmend, „bel ik!" Hij keek haar een oogenblik in het gelaat, alsof hij zich van haar onwrikbaarheid wil- de overtuigen, terwijl hij intusschen tegen de deur leunde, welke hij met zijn lichaam ver sperde. In dat oogenblik veranderde zijn ge laat, dronkemansopwinding maakte plaats voor een nijdigen, dreigenden blik. Op een anderen toon vroeg hij „Je wilt dus, evenals vroeger, van mijn liefde niets weten?" „Ik heb u niets te zeggen, Pan Klobinski. Elk oogenblik, dat ik met u in hetzelfde ver- trek vertoef is voor mij een marteling. Ik hoop, dat ik nu duidelijk genoeg ben geweest Hebben wij elkander nu goed begrepen?" Hij kruiste zijn armen over zijn smalle Jborst, en liet de steun van de deur varen. „Wij begrijpen elkander wel, maar toch nog niet ten voile. Er zijn een paar omstan digheden, die u over het hoofd ziet. Bijvoor- beeld dat mijn ambt mij verplichtingen op- legt, die ik tot nog toe gaarne heb verwaar- loosd terwille van uw schoone oogen. Maar nu ge weigert met die schoone ogen. Maar vriendelijk aan te kijken, gevoel ik geen lust met die plichten nog langer het handje te lichten. Heeft u de zaak van het paspoort vergeten? Weet u niet. dat ik u volkomen in mijn macht heb?" DE VERHOOGING DER AMBTE- NAARSSLALARISSEN. Zij gaat in elk geval met 1 October in. De Rijksdag heeft besloten dat de begroo- tingscommissie, indien het wetsontwerp no- pens de verhooging van de ambtenaarssala- rissen niet voor den lsten October is afge- daan, de rijksregeering zal machtigen van 1 October af de vastgestelde verhooging uit te betalen. ENGELAND DE HERVORM1NG VAN HET, ENGELSCHr HOOGERHUIS. Wanneer de arbeiderapartij Woensdag haar motie van berisping bij het Engelsche Lagerhuis indient, zal Baldwin's regeering elegeniheid krijgen te toonen wat zij nog andhaaft van de plannen tot hervonning van het Hoogerhuis die een van haar woord- voerders, de Lord-kanselier, in het Hooger huis heeft ontvouwd. De soep wordt niet zoo h°et gegeten als zij te vuur 6taat en1 in dit geval zal zij nu reeds, lang voor er van eten sprake is, aanmerkelijk afgekoeld blijken. Thans v-erluidt immers dat Baldwin er na- dru-k op zal leggen dat het schema van den! Lord-kanselier niet als een reeks gekrista-IK- seerde voorstellen beschouwd moest wor den. Er is, gelijik men weet, onder den gema- tigden vleugd van de conservati-even emstig verzet gerezen tegen voorstellen om de be- voegdlheden der pairs zoo sterk uit te brei den als aanvankelijk overwogen werd. Mat spr-eekt reedis van een capitulatie van de re geering Niemand zal de achteraf ged?ne ver- zekering gelooven dat de bedo-eling van de regeering niets anders was geweest dan een proefballonnetje op te laten, dat dan niet opg-egaan is. De algemeene opvatting is, dat het kabinet het fameuze hervormingsontwerp zal be- snoeien tot een voorstei om een fcetere m-ethode te verkrijgen om uit te maken wat financieele ontwerpen (money bills) zijn over welke het Hoogerhuis sedert 1678 geen macht meer gehad heeft. De Speaker van bet LagerHuis zal het slechts toejuichen als voot- taan deze verantwoordelijke beslissing niet alleen meer voor zijn rekening komt en hij den bijstand van een Law Lord of een ander rechtsgeleend ambtenaar krijgt. Het hatelijke van het voorgestelde plan was vooral, dat het de macht van de conser- vatieve partij op het land'sbestuur duurzaam versterken zou. In het Hoogerihuis is immers het overwicht der conservatieven steedls zoo st-erk dat cons-ervatieve wefeontwerpen er altijd vlot aangenomen word-en. Wanneer daarentegen de liberalen aan bet bewind waren, ondervonden zij, dat bet eene belang- rij'ke wetsontwerp na het andere op het ver zet van de conservatieve ,,bijregeering" in het Hoogerhuis strandde. Dit heeft er ten slotte toe geleid dat in 1911 het veto-recht van de pairs beperkt werd. Het kan sl'echcs tweemaal uitgeoefend worden, een voor de derde maal door h-et Lagerhuis aangenomen wet wordt eenvoudig aan den Koning ter goedkeuring voorgelegd. Voor een poging om door andere samen- stellinig eniz. het Hoogerhuis nieuw gezag Katya keek hem ijskoud met zwijgende minachting aan. „Voor de laatste maal Katya, wil je mij gelukkig maken, of niet?" Hij ging op haar af, zijn armen maakten een beweging alsof hij ze naar haar wilde uitstrekken, maar toen hij zag hoe zij ijlings terugdeins-de, bleef hij staan, haar met een zonderlingen blik aankijkend. „Ja of neen, Katya? Je hebt te kiezen!" „Honderdmaalneen!" hijgde zij, terwijl zij haar mantel dichter om zich heen trok als ware deze een pantser tegen de dreigende omhelzing. Hij keek haar nog even scherp aan en sprong toen haastig naar de bel Gedurende de daarop volgende minuuut stonden zij) op een pas afstand van elkaar. in doodsche stilte. Zij met bleek gelaat maar met opgeheven hoofd, vol toorn, hij hijgend en met vertrokken gezicht. Voor beiden was het een onbeschrijfelijke veradieming, toen een slaperige kellner zijn hoofd1 door een an dere deur stak. „Is er een „garodowoi" (politieagent) in dit perceel?" vroeg Klobinski met een stem, welke hij slechts met de uiterst-e krachtsin- spanning ka-lm deed klinken. De kelner werd opeens klaar wakker Een dergelijke vraag, gevoegd bij de uniform van den vrager en het gelaat van de dame in den bon/tmantel maaikten dat begrijptlijk "a. Moet ik hem roepen, genadige beer?'' a, onmiddeltijk!" /eer een oogenblik stilte, verrassend kort, en toen trad de „garodowoi" binnen, terwijl een paar nieuwsgierig5 gezi'dhten over zijn schouder keken, waarond ;r ook 4at van den nacbtportier. - „Agent Paploff?" s „Tot uw dienst, genadige heer!" „Die persoon", en Klobinski wees met eer trillentien vinger naar Katya, ,,moet dadelijk naar het politiebureau gebracht worden, da delijk, hoor je? Zij wordt beschuldigd van het gebruik van valscbe papieren". „Tot uw dienst" zei de agent zonder eet spier van zijn gelaat te vertrekken. in dezer tijd ongevoelig geworden voor de opwm> ding van opzienbarend-e arrestaties. „Maar zou de dame zich niet eerst mogei verkleeden?" opperde de vaderlijke nachtpor tier op den achtergrond. „Dadelijk! zeg ik. Dadelijk!" sehreeuwd* Klobinski bijna, daar hij zich vaag bewus- was, dat vertraging allicht verandering ir zijn besluit kon brengen. „Haal een „dro6ch- ke!" „Er staat er een voor de deur," stotterd* de verschrikte kellner. „Een reiziger van der trein gehaald..." „Des te beter. Agent Paploff, je weet, wa< je te doen staat."En met een parmanti zwaai ging hij op zijde om ruim baan te ma- ken. Zonder ook maar haar bleeke lippen t« openen of in zijn richting te kijken, ging Katya hem voorbij met vasten stap en alleer haar bleekheid verried, welk een ontzettendi ontsteltenis haar vervulde en hoe zij slechb met de uiterste inspanning van al haar geest kracht zich daartegen verzette. Met hoevee angst haar hart ook venvuld was, gunde zj dien man toch niet het schouwsoel van haai diepe teleurstelljng. - ILKMAARSCHE CODRANT. „Zoo!"

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1927 | | pagina 1