AfKmaarsche Courant
MARTIN'S VERJONGINCSKUUR.
WANNEER GIJ EEN ZAAK
GAAT BEGINNEN.
FEUILLETON.
BinnenBand
Handera nepn "n twlntigsfi Jaargang,
Radio-hoekje
3SSS000HE0000000®
HANDELSDRUKKERIJ
N. V. v.h. HERMS. COSTER ZOON
000®
HSHsltsMslSEBSHIslEG
Door Rafael Sabatini.
Uit het Engelsch door C. M. G. d. W.
2)
Deze aanmaning verleende Anselrae een
ongewone vlugheid van beweging, hij wagge!-
de als een gans, hetgeen 'n komischen indruk
maalcte. Daarop kleeddcn secretaris en hij
mijnheer den Senechal aan en fuigden hem
op, totdat hij vergeleken kon worden bij een
,£aradijs-vogel, wat pracht en kleuren betreft
ten minste, maar niet in harmonische scha-
keering en sierlijkheid van gedaante.
Babylas hield den spiegel vast en Anselme
zette des Senechal's pruik recht, terwijl Tres
san zelf zijn zwarten knevel opdraaide hoe
oeze zijn kleur behield was een geheim en
snjn sikje opkamde, dat op een van zijn vele
kinnen groeide.
Hij wierp een laatste blik in den spiegel.
ghmlachte bij wijze van repetitie, en ver-
Zocht Anselme zijn bezoekster binnen te laten.
Hi] verziooht zijn secretaris naar den cfuivel
te loopen, maar bedacht zich en riep hem
terug toen hij bij de deur was. Zijn ijdelheid,
hi] liefhad1, moest hij uiting geven.
„waoht even!" zei hij. „Er moet een brief
jjeschreven worden. Het werk voor den koning
®ag niet uitgesteld worden niet voor alle
wuameres uit heel Frankrijk. Ga zitten".
^vlas £ehoorzaamde. Tressan stood met
zijn rug naar de open deur. Hij luisterde met
gespannen aandacht en hoorde het ritselen
van vrouwenkleeren. Hij kuchte en begon te
dicteeren
„Aan hare Majesteit der Koningin Regen-
tes". Hij zweeg een oogenblik en stond met
gefronste werkbrauwen, in gedachten ver-
diept. Toen herhaalde hij zeer gewichtig:
„Aan hare Majesteit de Koningin Regentes"
Heeft u het?"
„Ja mijnheer de graaf. „Aan hare Majes
teit de Koningin Regentes".
Daar klonk een stap en een kuchje achter
hem.
„Mijnheer de Tressan" sprak een vrouwen-
stem, een rijke, welluidende tern, doch trotsch
en aanmatigend van toon.
Onmicfdellijk keerde hij zich om, trad; een
voetstap nader en boog.
„Uw onderdanige dienaar, mevrouw", zei
hij met de hand op het hart. „Dit is een eer.
die"
„Die u alleen gedwongen te beurt valt",
viel zij hem heftig in de rede. „Stuur dat
jongmensch weg".
De secretaris, bleek en verlegen, stond op.
Hij sperde de oogen open bij die woorden van
de dame. H'ij1 was voorberad op een cata
strophe als natuurlijk gevolg van den toon
dien zij duride aanslaan tegen dezen man, die
de sohrik was van zijn huis en van geheel
Grenoble. Maar neen, de gedweeheid van de
Senechal maakte hem ademloos van verba-
zing.
,Het is mijn secretaris, Madame. Wij wa-
ren aan werk toen u binnenkwam. Ik was
op het punt hem ee'n brief te dicteeren aan
Uwe Majesteit. Het ambt van gouverneur van
een gewest als Dauphine is helaas! geen sine
cure".
Hij zuchtte alsof zijn hoofd zeer verraoeid
was.
„Er blijft hem weinig tijd over zelfs om te
eten of te slapen".
„Dan zu'lt u behoef te hebben aan een vrijen
dag" zei ze met koele ombeschaamdheid.
„Neem er dadelijk een en laat het werk voor
den koning een oogenblik'rusten ter wille van
het mijne".
De schrik van den secretaris nam in razend
tempo toe. Stellig en zeker de storm zou ten
laatste losbarsten boven het hoofd van deze
vermetele vrouw. Maar mijnheer de Senechal
gewoonlijik zoo'licht ontbrandbaar en heftig,
deed niets dan opnieuw een bulging voor haar
maken. -
Mevrouw, u. neemt mij de woorden uit den
mond. Babalas, ga been!" En-met verachte-
lijk gebaar wees hij den secretaris de dear.
„Neem uw papieren mee, naar mijn studeer-
kamer. Wij zullen dien brief aan hare Majes
teit afmaken, wanneer mevrouw vertrokken
is".
De- secretaris raapte zijn papieren bij el
kaar, zijn veeren pennen en zijn inktkoker en
ginig heen: de wereld liep stellig op haar
eind.
Toen de deur ahhter hem gesloten was, zet-
te de Senechal weer met een buiging en een
gemaakt lachje, een stoel klaar voor zijn be
zoekster. Zij keek eerst naar den stoel, toen
naar den man met een even vagen blik, toen
o.m. op uit de groote tegftistrijcigheia der
getuigenverklaringen, uit den langen duur
van het proces, uit de besluiteloosheid der
jury; en hun twijfel werd nog verstekrt door
de orastandigheid, dat het proces plaats had
in een tijdperk, dat in Massachusetts, den
meest conservatieven staat der Unie, een ge-
weldige anti-communistische actie gevoerd
werd, waardoor een geestesgesteldheid was
ontstaan, welke voor een onpartijdige be-
rechting van communisten allerminst gunstig
scheen.
Deze beweging, waarvan de ernst niet ont-
kend kan worden: men wilde het leven red
den van twee mannen, wier schuld ten minste
aan twijfel onderhevig was, bewoog ten elfder
ure den gouverneur van den betrokken staat,
Fuller, om zelf een nieuw onderzoek in te
stellen, en hij benoemde drie vooraanstaande
mannen, onder wie de rector van de Harvard-
universiteit, om al het materiaal van het pro
ces grondig door te werken en hem van raad
te dienen.
De beslissing viel: Fuller verklaarde dat
hij in de documenten van het proces geen en-
kele reden tot herziening kon vinden. De te-
rechtstelling werd op Donderdag 11 Augus
tus vastgesteld.
Nieuw uiistel.
Hedenmorgen dit is het slot van ons re-
laas komt het bericht binnen, dat opnieuw
de executie een twaalftal dagen uitgesteld is.
Ontwaakt het Amerikaansche geweten? Of
het menschelijkheids gevoel?
FLIN-K OPTREDEN VAN TWEE
JONOENS.
Twee spelende jongens te Utrecht bevon-
den zich in de nabijheid van de fabriek van
de firma Hamburger aan de Riebeekstraat.
Zij zagen een man, de thans wegens vacan-
tie gesloten fabriek binnen gaan en even
later weer naar buiten komen met een zak
op zijn rug. De jongens vonden het zaakje
verdacht en waren zoo flink naar het politie-
bureau te gaan, waar ze het geval vertelden
en een zoo duidelijk signalement gaven van
den inbreker, dat de politic dadelijk een van
haar oude bekenden herken^je. Deze, een
woonwagenbewoner, is gearresteerd en inge-
sloten. Het bleek, dat hij een zak lood had
onfvreemd.
WETHOUDE-R JAN TER HAAR.
Hoewel de Amsterdamsche wethouder Jan
ter Haar Jr., die gister zijn 25-jarig raafls-
lidmaatschap herdacht, geen officieele recep-
tie hield, had hij toch 's morgens in zijn
kamer ten Stadhuize, die door het personeel
met bloemen versierd was, een drukken aan-
loop.
Onder een der eersten, die den wethouder
kwamen gelukwenschen, was burgemeester
De Vlugt, die geruimen tijd bij den heer Ter
Haar vertoefde. Verder boden tal van raads-
leden, directeuren van bedrijven, hoofden van
takken van dienst en andere hoofdambtena-
ren, die onder hem ressorteeren, hun beste
wenschen aan.
Wethouder Ter Haar ontving voorts ver-
schillende bloemstukken en vele telegrammen
o.a. van oud-burgemeester, Staatsraad Van
Leeuwen, onder wien hij nog zijn intrede in
den Amst-erdamschen raad heeft gedaan. Ook
particuliere vrienden vergaten hem niet.
Gisteravond boden burgemeester en me
vrouw De Vlugt den heer en mevr. Ter
Haar een diner aan.
INBREKER OP HEETER'DAAD
BETRAPT.
Gisternacht bemerkte een agent Ian politik
te Rotterdam, dat iemand bezig was in te
breken in een pand aan de Zeevischmarkt.
Hij volgde,' naar de Telg. meldt, het spoor
van den inbreker door het huis en wist er den
man aan te houden in den winkel van der
boekhandel van D. Bolle. Hij bleek in ha
bezit te zijn van een volledig stel inbrekers-
werktuigen. Nadat hij was ovefgebracht
naar het bureau aan de Groote Paauwen-
steeg, bleek, dat men met een goeden bekend<
van de politie te doen had, nl. den 26-jarigen
los-werkman P. v. d. B., die reeds een drie-
tal vonnissen wegens inbraak achter den
rug heeft.
Bij een verder ingesteld onderzoek kwam
aan het licht, dat een tweede inbreker in
hetzelfjde huis aan het werk is geweest. Deze
heeft echter kans gezien over het dak te ont-
komen.
VOOR DE STORMRAMP-NEEDf.
Het bestuur van den Kon. Nat. Bond „Het
Oianje Kruis" heeft door bemiddeling van
het Smeroefonds te Batavia wederom een
gift van 20.000 ontvangen voor de slacht-
offers van de Stormramp-Neede.
EERSTE RES'ULTATEN VAN DE 5
A. T. O.
De autobusdienst der Nederlandsche
Spoorwegen op het traject Gorinchem-Papen-
drechtsche veer functionneert thans een paar
we ken.
Het liet zich in het begin aanzien, alsof de
A. T. O. daar met moeilijkheden zou hebben
te kampen, wat betreft het verkrijgen van een
voldoend aantal reizigers. Thans neemt het
aantal passagiers voor de A. T. O.-busdien-
sten echter gestadig. toe. Het materieel vol-
doet prachtig.
Spoedig zal op dit traject worden overge-
gaan tot het instellen van een goederen-
dienst.
Het ligt, naar de Telg. meldt, in de bedoe-
ling van de A. T. O., om overal, waar passa-
giersdiensen zijn gekomen, een goederen-
dienst te vestigen. In ieder rayon komt de
goederendienst na den personendienst aan de
orde. Voor dit doel zullen in plaatsen, waar
geen stations zijn, vaste agentschappen wor
den gevestigd, waar de goederen kunnen wor
den gebracht en zoo noodig gehaald. Ook
zullen worden gevestigd in bestaande, parti-
voor den autobusdienst verkrijgbaar worden
gesteld.
Om onnoodige kosten te besparen, zullen
in de plattelands-plaatsen geen aparte sta
tions worden gebouwd. De agentschappen
ullen worden gevestigd in bestaande, parti
culiere gebouwen.
Over den goederendienst na 1 Juli 1928,
als het contract met Van Gend en Loos zal
zijn afgeloopen, kon ons nog niets worden
medegedeeld. De plannen voor de organisa-
tie van dezen goederendienst zijn nog niet
door de A. T. O. in behandeling genomen
Nog kunnen we melden, dat de A. T. O.-
diensten in Drente spoedig zullen worden in-
gevoerd, daar Ged. Staten van die provincie
de concesie-aanvragen der A. T. O. heeft be-
handeld en toegestaan.
MISLUKTE SMOKKELTRUC.
De slager V. uit Maastricht, verzond eeni-
ge kisten aan het adres van S. te Brusse)
Op den daarbij behoorenden vrachtbrief ver
meldde hij: „Inhoud Spek".
Bij de controle aan de grens raakte eer
plank los, waardoor bleek dat onder het spel
ongeveer 15 K.G. saccharine verborgen way
No. 181
1927
Donderdas: II Augustus.
Vrijdag 12 Augustus.
Hilversum, 1060 M. 12.— Politieberichten.
J2.352.Lunchmuziek van het trio. D.
Groeneveld, viool. A. van Leeuwen, cello. P.
Jochemse, piano. 5.-7— Concert door het
A.N.R.O -orkest. Mary H. J. Schermer, mez
zo sopraan. Egb. Veen aan den vleugel. 7.—
7.45 Vrijz. Protest. Uitzending. Concert en
Jezing 7.45 Politieberichten. 8.51 Kurhaus
Symplionieconcert Het, Residentie-orkest on
der leiding van Prof. G. Schneevoigt. S.
Schneevoigt, piano. Tschaikowsky-program-
ma. 10.15 Persberichten.
ma. 10.15 Persberichten. 10.3012.Dans-
muziek. (N. O. V.-uitzending).
Daventry, 1600 M. 12.20 Massenet-con
cert. Daventry-kwartet en M. Brown, tenor.
12 50 Orgelconcert. 1.20—2.20 Orkestcon-
cert. 3.20 Radio-octet en solisten, sopraan,
bas en piano. 5.20 Lezing: The charm of old
furniture. 5.35 Kinderuurtje. 6.20 Orkest-
concert. 6.50 Tijds., weerbericht en nieuws.
7.05 Orkestconcert. 7.20 Causerie: Seen on
the screen. 7.35 De sonates van Beethoven.
,7 45 Lezing: Gricket. 8.05 Variete. Ben
•Blue-band en artisten. 9.20 Weerbericht en
nieuws. 9.40 Lezing: Next week's broadcast
music. 9.55 Russisch programma. Het Ked-
Toff-kwartet en M. Cole, piano. 10.35—11.20
(William Blake. Verzen en zang, gearr. door
>Mr. A. G. B. Russell. 11.20—12.20 Dans-
muziek.
Parijs „Radio-Paris"1750 M. 10.50
(11.20 Concert. 12.50—2 10 Orkestconcert.
5.055.55 Dansmuziek. 8.50—10.50 Gala-
concert. Opera-fragmenten. Orkest en solis
ten.
Langenberg, 469 M., Munster, 242 M. en
Dortmund, 283 M. 1.30—2.50 Orkestconcert.
5.50—6.50. Aria's. 8.50 Gustav Jacoby-
avond. Gustav Jacoby, dedamatie. Werag,
orkest. 10.50—12.20 Dansmuziek.
Konigswusterhausen, 12.50 M. 3.208.05
Lezingen en lessen. 8.50 Gustav Jacoby-
avond van Langenberg. 10.50 Muziek uit
Duitsche revues, door orkest Fahrbach-
Ehmki. 12.50 Sluiten.
Hamburg, 395 M. 4.35 Coloratuur-aria's
en liederen. 6.20 Orkestconcert. 7.20 Con
cert 8.20 „Slagsiet'Y neder-Duitsch drama
in 3 acten van W. Wroost. Daarna tot 11.10
Dansmuziek.
Brussel, 509 M. 3.20—4.20 Kurhauscon-
cert.-8.20 Orkestconcert. 9.50 Vlaamsche li-
teratuur. 10.05—10.20 Orkestconcert.
Waaroni worden Saceoen
Vanzetti iceslrsll.
DE SAMENVATT1NG VAN HET
GEHEELE PROCES.
Daar ons gebleken is, dat nog steeds velen
Anzer lezers niet in alien deele op de hoogte
zijn van het geheele verloop der Sacco en
Vanzetti-kwestie meenen wij goed te doen nog
eens een uitvoerig relaas, van begin tot einde
te geven over deze zaak die over de geheele
wereld de gemo«leren in beroering heeft ge
bracht. Vooral momenteel, nu uit bedenoch-
tend binnengekomen telegrammen blijkt, dat
opnieuw de exedutie een twaalftal dagen uit
gesteld is lijkt ons zulks wel van beiang.
Het feit.
In April 1920 werden te South Braintree
in Massachusetts op klaarlichten dag een
tweetal fabrieksbeambten door een paar ge-
wapende bandieten aangehouden en beroofd
van de gelden, die zij voor de loonbetaling
aan hun fabriek bij zich hadden. De beide
beambten werden bij dezen overval gedood,
de moordenaars ontkwamen met hun buit in
een auto. Een gewone bandietenoverval dus
Spoedig na den moord en de berooving
jwisten ooggetuigen van het gebeurde te ver-
tellen, dat de bedrijvers van den aanslag een
Italiaansch uiterlijk hadden.
En eenige dagen later had de arrestatie
plaats van den schoenmaker Nicola Sacco en
den vischventer Bartolomea Vanzetti. Beiden
immers waren Italiaansch van uiterlijk en bo-
vendien anarchist!!!
Het proces
Langen tijd bleven ze in voorloopige hech-
tenis, gedurende welken tijd de politie met
ijver aan het werk was om het noodige be
"wTjsffiatenaai bijeeii te Erengen. In het laats't
van Mei 1921 eindelijk kwam de zaak in
openbare behandeling. Zeven weken ongeveer
duurde het proces, dat op 14 Juli 1921 met
de veroordeeling der beide gearresteerden
wegens moord eindigde.
De beide beschuldigden hadden steedis
hun onschuld volgehouden. Het tegen
hen aangevoerde bewijsmateriaal echter be-
stond hoofdzakelijk uit verklaringen van de
ooggetuigen van don overval, die met besllsi-
heid zeiden in Sacco en Vanzetti de daders te
herkennen. Hoe het mogelijk was, dat deze
getuigen in de enkele minuten waarin de
daad werd bedreven en in de verwarring en
opwinding welke zulk een aanslag op de
openbare straat en op klaarlichten dag wel
teweeg moest brengen1, met zoo groote zeker-
heid maanden na het gebeurde de idenfiteit
der bedrijvers konden vaststellen, wordt dui
delijk als men verneemt, dat de politie stelsel-
matig de getuigen bewerkte en deze a!s het
ware hun verklaringen suggereerde.
Een sterk staaltje hiervan wordt meege-
deeld in een boekje van prof. Frankfurter
van de „Law School" der Harvard-universi-
teit, die deze getuigenverklaringen uiteen-
rafelt en die o.a. vertelt hoe onder deze ge
tuigen zich een vrouw bevond, die met ze-
kerheid beweerde uit haar raam kijkend in
de met buiiengewone snelheid zich van het
tooneel der misdaad1 wegrijdende auto Sacco
te hebben kunnen herkennen. Aanvankelijk
had deze vrouw die verklaring geweigerd,
maar na een jaar van „opvoeding" door de
politie kwam ze er toe in bijzonderheden de
herkenningsteekenen te beschrijven die haar
tot haar getuigenis brachten.
Een politieke ondergrond?
De oorzaak van een veroordeeling voor een
in de Vereenigde Staten aan de orde van den
dag zijnde misdaad nu was volgens de be-
klaagden te wijten aan den invloed van polii-
tieke motieven. Sacco is namelijk socialist,
Vanzetti anarchist. Dit zijn bezwarende om-
standigheden, echter verre van doorslagge-
vend. In arbeiderskringen in Amerika, speci-
aal onder de arbeiders van Italiaansche na-
tionaliteit of orgigine, werd beweerd, dat
rechter en gezworenen minstens in hun onder-
bewustzijn zich terdege hadden laten bein-
vloeden door een anti-socialistische gezind-
heid.
Er ontketende zich tegen hen een ware
vloed van dreigbrieven en smaadgeschriften.
Men begon een gewcldlige agitatie tegen het
vonnis. Zeven maal werd een heropening van
het proces aangevraagd. Ook in het buiten-
land wekte de zaak groote belangselling. Het
geval werd in de Italiaansche kamer bespro-
ken, in het gebouw der Amerikaansche lega-
tie te Parijs ontploft^,een bom, volgens het
zeggen een communistische agitatie. In
Urugual vond zelfs een algemeene staking
plaats als protest. Slechts weinige ambassa-
des te Washington ontvingen geen verzoek-
schriften vanwege de arbeiders uit hun land
om diplomateke interventie. En bij de Ameri
kaansche vertegenwoordigers overal regende
het protesten.
Het kan niet ontkend worden, dat de at-
mosfeer, waarin up 21 Mei 1921 het proces
SaccoVanzetti werd behandeld, uitgespro-
ken anti-socialistisch was. De advocaat-ge-
neraad Palmer hield toen een „roode raz
zia". Bij troepen werden extremisten, wier
verblijfsvergunning vaak twijfelachtige waar
de had, meedoogenloos gedeporteerd. Doch
niet zeiden gebeurden deze deportatien zon-
der wettige redenen. Deken Roscoe Pound
van de Harvard Law School erkende t.z t.
dan ook, dat verdachten met e xtremistische
antecedenten zonder vorm van proces werden
gearresteerd en .opgesloten en soms allesbe-
halve behoorlijk behandeld.
Leugens van de veroordeelden.
Hoe het echter zij, Sacco en Vanzetti wer
den ter dood veroordeeld. Echter gezien
het onbetrouwbare bewijsmateriaal niet op
grond van getuigenissen, doch omdat Web-'
ster voor zich zelf overtuigd was dat Sacco
en Vanzetti de schuldigen waren.
Hoe hij tot die conclusie gekomen is?
Toen de beide mannen door de politie
werden gearresteerd, maakten zij zich schul-
dig aan leugens. Zij beweerden geen wapens
te bezitten, zij ontkenden zekere landslieden
van hen te kennen hoewel men later het
tegendeel kon bewijzen.
Mocht dit echter voldoende zijn aan hun
schuld te gelooven? Zullen niet vaker on-
schuldigen zich aan eenige onwaarheid
schuldig maken, om zich uit de onverwachte
en onverdiende moeilijkheden te redden?
Bovendien hadden Sacco en Vanzetti eenige
aanleiding tot hun onjuiste verklaringen.
Beide waren radicaie socialisten, anarchis-
ten als men wil en namen met ijver deel aan
revolutionnaire propaganda. In den tijd van
htm arrestatie was Amerika door tal van
revolutionaire aanslagen in angst geraakt
voor het roode gevaar, dat vooral van de
zijde der vreemdelingen dreigde.- 'Alle van
revolutionaire gezindheid verdaclite vreem
delingen werden vervolgd. Sacco Vanzetti
waren bij hun arrestatie, wa^., nun niet
werd meegedeeld dat ze van rooi en moord
werden beschuldigd, van meening dat ze om
hun revolutionaire propaganda werden ge-
vangen genomen en het is dus te verklaren,
dat ze niet door het bezit van wapenen ver
der verdacht wilden maken, noch hun partij-
vrienden wilden verraden.
Dit alles ligt vrijwel voor de hand, maar
voor rechter en jury was deze verklaring van
de houding der beschuldigden van geen
waarde. De beide vreemdelingen hielden er
gevaarlijike meeningen op na, lieden van dit
soort zouden dus zeker ook voor moord en
roof niet terugschrikken. Men moest met al
zulk radicaal buitenlandseh geboefte maar
korte metten maken they ought to hang
anyway", riep de voorzitter der jury uit, toen
een vriend zijn twijfel aan de schuld der ver
oordeelden opperde.
Men zal moeten erkennen, dat het dood-
vonnis, dat in 1921 wegens den moord te
Braintree over Sacco en Vanzetti werd uit-
gesproken, op zeer zwakke gronden berustte
en dat er eigenlijk meer sprake behoorde te
zijn van een „bewustzijn van onschuld", dan
van schuld.
Een nieuw element.
In 1925 kwam een nieuw element in de
zaak door de verklaring van een wegens een
andere misdaad veroordeelden man, Madei-
ros, die volgens zijn zeggen, lid geweest
was van de bende, welke den Braintree-
moord bedreven had. Uitdrukkelijk stelde hij
vast, dat Sacco en Vanzetti niet tot die
bende behoord hadden. Een hernieuwd) ver-
^oek tot revisie werd ingediend. In het begin
van dat jaar behandelde dezelfde rechter
Thayer dit belangrijke getuigenis, doch ver-
wierp het, op grond, dat Madeiros een onbe
trouwbare getuige was, die een rechtvaardig
vonnis wilde betwisten.
(De beklaagden zelf lieten het er ook niet
bij zitten en benutten terdege hun tijd. Sacco
ving een hongerstaking aan; Vanzetti, wiens
geestvermogens begonnen te lijden onder de
situatie, werd1 tenslotte door psychiaters on-
derzocht. Buiten de gevangenis brachten
vrienden meer dan vijftig beeedigde verk'a-
ringen bijeen, waarin voor de veroordeelden
gunstige uitspraken voorkwamen en bewijs
materiaal a decharge. Tenslotte kwam men
zelfs op de proppen met de uitspraak van bij
het geval betrokken beambten, dat Sacco en
Vanzetti naar hun meening weliswaar ge
vaarlijike socialisten zijin, maar geen moorde
naars.
Doch rechter Thayer hield voet bij stuk,
het gerechtshof van Massachusetts keurde
zijn standpunt goed en het parlement van
den staat weigerde een speciale herzienings-
commissie te benoemen, wettelijk vereischt in
een geval als het ondierhavige. Er bleef nog
slechts de kans op gratie over, te verleenen
door den gouverneur: n.l. omzetting van de
doodstraf in levenslange opsluitimg.
Zoo schenen alle pogingen om de twee
mannen te redden uitgeput en in April j.l.
werd het doodvonnis executoir verklaard en
de terechtstefiing voor de tweede week van
Juli vastgesteld. v
- De tegenactie.
Intusschen was de actie tot redding van
Sacco en Vanzetti tot een internationale be
weging uitgegroeid, en daarin waren duide
lijk twee stroomingen te onderkennen.
De twee veroordeelden waren anarchisten
en het kan dus niet verwonderen, dat de com
munisten, die elk middel om de wereld in
agitatie te brengen gretig aangrijpen, ook nu
weder propagandamunt uit den doodstrijd
der twee ongelukkigen poogden te slaan. De
communistische reddingspoging, gesteund
door de gewone terroristische middelen: de-
monstratie, staking, oproer, bomaanslagen
en moord, berust dan cok niet op 'n innerlijke
cvertuiging van de onschuld der veroordeel
den; 't lijden van Sacco en Vanzetti is voor
de communisten en voor 't socialisme, dat
hoe langer 'hoe meer als slaaf van het com-
munisme ten tooneele verschijnt, zuiver pro-
pagandamateriaal.
Veel ernstiger moet de actie worden geacht
van hen,'die innerlijk overtuigd zijn,"dat de
veroordeeling van Sacco en Vanzetti niet op
objectieve gronden gebaseerd is, maar alleen
uitgesproken is, wegens de communistische
wereldbeschouwing der twee mannen. Deze
grcep, welke staatslieden en geleerden van
wereldreputatie omvat, meenen, dat er, op
zijn minst genomen, twijfel bestaat omtrent
de schuld van Sacco en VanZetti. Op de zeer
partijdige procedure, welke zou toegepast
zijn, moet derhalve een eerlijk en objectief
proces volgen, dat van alle waarborgen van
onpartijdigheid omgeven is.
Dat er reden was om aan de schuld van
Satco en Vanzetti te twijfelen, maakten zij
□ODODlDOD
VOORDAM C 9, ALKMAAR, TEL. 3
□POO
□□DP
wendde zij zich met verachting af van beide
en slenterde naar den haard. Zij bleef voor
het vuur staan, met haar zweep onder den
arm en trok haar stevige riihandschoenen uit.
Het was een groote, prachtig geproportion-
neerde vrouw, met een zeer schoon gelaat, of-
schoon zij de jeugd al gepasseerd was.
Bij het afnemend licht van dien namiddag
in October zou n iemand haar meer dan der-
tig jaar gegeven1 hebben, al had men er, in het
voile daglicht gezien, een jaar of wat bij ge
daan. Maar bij geen enkel licht zou men de
waarheid hebben gegist; zij zou weldra twee-
en-veertig worden. Haar gelaatskleur was
bleek, rioor-bleek en vormde een scherp con
trast met haar zwart, glansrijk haar. Onder
de lange winpers schitterden een paar zwarte
brutale oogen die de fiere lijnen van haar
roode lippen sterk deden uitkomen. Haar neus
was dun en spits, haar ha Is stond als een pi-
laar van ivoor op haar prachtige schouders.
De markiezin had een rijkleed aan van
blauw fluweel met gouden veters over de
maag vastgeregen; de hals was laag in het
vierkant uitgesneden, waarin een gesteven
stuk van fijn wit linoen, een mode, die in
Frankrijk den geplooiden halskraag verving.
Op het hoofd oroeg zij een liomen kap waar-
op een grijzen hoed1 met een blauw met gou
den sjaal.
Zij stond bij den haard met den eenen voet
op den steenen rand met den eenen elleboog
een weinig leunenid op den schoarsteenmante!
begon zij lanjgzaam haar handschoenen uit te
trekken.
De Senechal zag haar met oogen waaria
zoowel schuwheid als bewondering te lezet
was, met zijn vingers plompe, luie, vadsige
vingers plukte hij aan zijn baard.
„Als u eens wist, markiezin, met welk een
vreugde, met welk een
„Dat kan ik mij wel voorstellen, wat het dan
ook wfczen mag", viel zij hem in de rede met
een bruuske aanmatiging die haar geheele
houding kenmerkte
„Het is geen' tijd voor rhetorische beeld-
spraak. Een onheil nadert, mijnheer; een on-
heil, groot onheil".
Chnhoog gingen des Senechals wenkbrau*
wen: hij zette groote oogen op.
.Onheil?" zei hij. En toen hij den mond
had opengedaan omdat eene wootd uit te
spreken, sloot hij dien mond niet weder.
Zij lachte flauwtjes, zij krulde de lippen,
trok het gelaat zonderling samen en begon
werktuigelijk den handschoen weder aan te
trekken, dien zij had uitgetrokken.
„Ik zie aan uw gezicht, hoe goed u mij be-
grijpt" zei ze spottend. „Het onheil of de
moeilijkheden betreffen mademoiselle de \e
Vauvrage.
„Uit Parijs komt het van het hof??" Nu
had zijn stem een doffen klank.
„Zij knikte. „U is vandaag een wonder van
vindimgrijkbeid, Tressan".
Hij stak zijn dun stukje baard tussdier
zijn tanden een gewoonte van hem wanneer
hij ontsteld was of bezorgd. „Ach!" riep
hij eindelijk, en die/kreet klonk als een kreet
van inwendigen angst. „Vertel er mij meer
van
(Wordt yeryolcd l
IN SOVENGENOEMD GEVAL HEBT GIJ WELLICHT
DRUKWERK NOODIG. VOOR ALLES BEHOORT DIT
TE GETUIGEN VAN SMAAKVOLLE. NETTE AFWER-
KING. IMMERS. OE EERSTE INDRUK IS OIKWIJLS
BESLISSENO. OOOR GOED UITGEVOERO ORUKWERK
KRIJGT GIJ EEN CLIENTELE. OIE GUNSTIG OVE*
UW ZAAK OENKT EN ER VERTROUWEN IN STELT.
AAN U. OIT LAATSTE NIET BESCHAAMD TE MA.
KENj HET EERSTE (HET ORUKWERK DUSL VERZOR.
OEN WIJ VOOR U. VLUO. NETJES EN BILLIJK.
