Alkmaarsche Courant
MARTIN'S VERJONCINGSKUUR.
Londensch aanteekenboek.
FEU1LLET0N.
Provinciaal nieuws
IK DENK ER STERK OVER, TE GAAN
ADVERTEEREN!
ADVERTEERT
IN DE ALKMAARSCHE COURANT.
*o. 96»
1927
Hinden Hegen en Twinfigsie Jaargang.
iHaandafi 5 September.
Hadio-hoekje
Dinsdag 6 September.
Hilversum, 1060 M. 12.Politieber.
12.352.Lunchmuziek door het Trianon
Trio (Piano, viool, cello). 6.00—8.Con
cert door het A.N.R.O.-orkest, Annie Ligt-
faart, sopraan. 7.45 Politieber. 8.10 R. K.
Omroep, Mej. J. Immink, mezzo, alt. Ed.
Koopmans, bariton. J. Hardebol, viool. D.
Roest en B. Keereweer, piano. Dr. A. Slij-
pen S. J. Prof. a. d. faculteit der letteren-
wijsbegeerte aan de Kath. Uni-versiteit in
Nijmegen, la-Sento nel Coro, Scarlatti, b.
Le Florinde a fedele, Scarlatti (Mezzo alt,
iaijo). 2. Ridonami la Calma, Tosti (piano).
Prof. Dr. A. Slijpen, over: De Vestaalsehe
maagden van Rome. 4. Twee Noctumen op.
48 1 en 48 11, Chopin, (piano). 5a. Zueig-
Dung, R. Strauss, b. Cacilie, R. Strauss
(Mezzo alt, piano). 6. Romanze E. gr. t,,
Wilhelmj (viool, piano). 7. La coupe du roi
die Thute, Diaz (bariton). 8a. Rondeau op.
Chopin (piano). 9a. Separation, Balieu.
b Les feuilles sent mortes, Doret (mezzo
iqlt piano). 10. Serenade A. gr. t., Pierne
(viool, piano). 11a. N o o r d z e e, Em.
tfullebroek. b. Het Ouderhuis, Joh. Lozer
(bariton). 12a. Een bloemken, Nicolai. b.
Vensterliedeken, Nicolai (Mezzo- alt, piano).
13a. De leugen, H. de Wijs Mouton. b. De
schooier, H. de Wijs Mouton. c. Mensch
durf te leven, Dirk Witte (bariton). 10.00
10.15 Duitsche protest-rede tegen de vervol-
gingen in Mexico door J. H. G. G. B. Hes-
aelbach. 10.30 Persber.
Daventry, 1600 M. en Londen, 361 M
I,2.202.20 H. Sensicle's kwintet en solis
ten (contra alt, bariton, i-omiek). 3.20 Da
rentry-kwartet en solisten (sopraan, bari-
Jon). 4.20 Orkestconcert. 5.20 A. S. Walker:
Old Middlesex Churches. 5.35 Kinderuurtje.
6.20 Dansmuziek. 6.50 Tijds., weerber.
nieuws. 7.05 W. Ajello, sopraan. 7.20 Miss
Lamb: Tales of the Veldt. 7.35 De suites
van Handel. 7.50 Militair concert. De Salis
bury Singers. P. Manchester, tenor, Band.
9.20 Weerber., nieuws. 9.35 Mrs. Adams:
Heredity. 9.55 Variete. 10.20 Tijds. 10.50
12.20 Dansmuziek.
Parijs „Radio-Paris"1750 M. 10.50
II.20 Concert. 12.502.10 Orkestconcert.
5.05—5.55 Orkestconcert. 8.50—10.50 Ope-
rafragmenten, Orkest, vocale solisten.
Langenberg, 469 M., Munster, 242 M. en
Dortmund, 283 M. 12.302.50 Kamermu-
ziek. 5.506.50 Orkestconcert. 8.30 „Don
Cesar", operette in 3 acten van Dellinger.
10.40 Sluiten.
Korugswusterhausen, 12.50 M. en Berlijn
184 en 566 M. 12.208.05 Lezingen en
lessen. 8.25 „Der Mikado", operette in 2 ac
ten van Sullivan, Orkest, kcor en solisten.
Hamburg, 395 M. 4.35 J. Lucian, uit
eigen werken. 8.20 Wat men op reis zooal
beleven kan. Vroolijke avond. Orkest, koor
en solisten. Daarna tot 11.10 Dansmuziek
Brussel, 509 M. 5.206.20 Dansmuziek
8.20 Artisconcert. 10.05 Vlaamsche litera-
tuur. Daarna weer tot 10.20 Artisconcert.
1927.
Londen, 30 Aug
Vliegen op hoop van zegen.
Het oversteken van den Atiantisch-e-n Oce-
#an door middel van een vliegtuig, en van
West naar Oost, is nu zeker voor de
Amerikanen een gewone zaak geworden.
De nieuwswaarde van deze verrichtingen
ni in het algemeen van alle vluchten over i-n-
drukwekkende afstanden begint te zak-
ken. M-aar er blijft veel verrassends en ver-
bazingwekkends in de wijze waarop de Ame
rikanen dit bedrijf blijk-en op te vatten. Men
®oet in deze en andere wij-zen van navigee-
m altijd' het een en ander aan goed geluk
ov-erlaten. Men gaat op hoop van zegen op
en over de zee en over het land even zeer.
Maar het optimisme van onze jongste avia-
tische bezoekers uit „the States" was toch
wel wat kras. Zij zetten koers naar Europa
met de meest primitieve middelen voor orien
teering en navigatie, een all-ereenvoudigst
toestel om hun koers te bepalen en een kaart
van Europa, die uit een zakatlas kon zijn ge-
scheurd. Het kon dan ook gee-n verbazing
wekkem, -dat zij dirie uur lang boven het Zuia-
Westelijk gedeelte van Engeland rondvlogen
in de veronderstelling dat zij boven Ierland
Door Rafael Sabatini,
Uit het Engelsch door C M G d W.
»4)
Garnache bedankte voor de beleefdheid
met een hoofdknifcje.
„En", ging de ander voort, „eens heb ik
4e eer gehad aan u voorgesteld te worden
door mijinheer den hertog zelf. Mij-n naam is
Gaubert, Fabre Gaubert". Terwijl hij zich
zelf voorstelde, stond hij op uit eerbied voor
Garnache, die was blijven staan. Garnache
kende hem totaal niet, toch twijifdde hij niet
l-an zijn woorden; de man had een -beleefd,
innemend uiterlijk; daarenboven begon
Garnache zich eenzaam te voel-en in de on-
herbergzame streken van Dauphir.6, zoodat
hij verheugd was iemand te ontmoeten dien
hij ale zijns gelijke kon beschouwen. Hij
atak de hand uit.
„Ik ben zeer vereerd, dat u mij niet ver-
geten is, mijinheer", zei hij. Hij was op het
punt er bij te voegen, dat het liem bijzonder
veel genoegen zou doen te vernemen, dat
mijnheer Gaubert ook naar Parijs ging en
hem gezelschap kon houden op die ver-
velende reis; maar hij- hield die woorden bij
tyds in. Er was wel geen reden om dien heer
te verdeniken, maar toch, alle dingen wel be-
•rfiouwd, bedacht hij plotseling, dat hij wijs
heed zoo voorzichtig mogelijk te zijn. Met
•mi vriendelijk, nietsizeggende beleefdheid
over de ontmoeting met mijnheer Gaubert
P deze etreeis;, ljep Gappa,clje dpoj, ep was
waf^. rr} een Tngelscne vfag gewaar
werden, ontdekien zij hun dwaling en wier-
pen zij boven bewoonden grond een briefje
uit aan een gei'mproviseerd vaischerm ge-
maakt van een papieren zak en een sinaas-
appel met het verzoek aan de bewoners
hun duidelijk te maken, waar zij zich bevon-
den. Waarop de bewoners met groote witte
steenen aan het werk togeh om den naam
van hun plaats voor de vliegers zichtbaar op
den grond te schrijven. Dit voorval toont
duidelijk aan, dat de luchtwegen de aanwij-
zingen missen, die de landwegen in over-
vloed1 bezitten. Het wordt tijd, dat steden en
dorpen aandacht gaan schenken aan de be-
hoeften der luchtmenschen en op een groot
dak of op een verzameling van daken in
enorme witte letters hun namen gaan schrij
ven als even zooveel orienteeringspunten
voor vliegers, vooral voor die vliegers van
het Amerikaansche slag, die te zetr op hoop
van zegen vertrekken. Terloops kan van zulk
werk worden gezegd, dat het aestetische
oogen niet behoeft te hinderen. De verrukte
wa-ndelaar in een mooi dorp kan de letters
niet zien en wie zou er aanstoot aan kunr.en
nemen indien b.v. witte letters op een rij
daken in Rhenen R-H-E-N-E-N spelden? Mr.
Brook en mr. Schlee, die zoek raakten niet
alleen boven Devonshire maar ook op hun
verderen tocht naar Muenchen zouden
heel wat uren hebben gewonnen, indien zij
de namen van plaatsen van de hoogte uit
hadden kunnen lezen.
De vliegende miliioennair Levine heeft nog
meer hoop gehad in zegen dan zijn juist ge-
noemde landgenooten toen hij zijn Miss Co
lumbia aan de waakzaamheid van Drouhin
en zijn vrienden onttrok en het waagde er in
zijn eentje m-eer naar Croydon te vliegen
Naar wat men heeft vernomen over zijn
gescharrel met vliegers, die hem door de
lucht naar New-York terug moesten bren
gen, munt deze geldman niet door coulant-
heid uit. Maar dat hij niet verstoken is van
durf en doortastendheid is na zijn jongste
escapade zeker. De deskundigen, die hem
boven het vliegveld van Groydon zijn on-
handige pogingen zagen doen om er te lan-
den, waren aan ontzetting ten prooi. Daar
scharrelde een man met een kostbaar toestel
door de lucht, die klaarblijkelijk de eerste be-
ginselen van de vliegkunst nog moest lee-
ren. Maar het was hun tevens dnidelijik, dat
hij geen oogenbli'k zijn koelbloedigheid ver-
loor. Toen Levine er na drie pogin
gen niet in slaagde te landen, steeg ee-n er-
varen vlieger op, die het hem voordeed. En
Levine, de bewegingen volgend, kwam ten-
slotte niet al te hard en zonder ongelukken
neer,, blij dat hij den h-eeten grond van Le
Bourget voor den koeleren grond van Croy
don had kunnen verwisselen. Zij overdreven
hoop cp zegen was gerechtvaardigd ge-
bleken.
Lcnden aan de zee.
Wat zou het zijn, char-a-bancs of trein?
Dat was de eerste vraag. En de beslissing er
over duurde niet lang. De trein zou er ons
brengen. Het is me niet heel duidelijk waar-
om de spoorweg-maatschappijen zoo klagen
over de toenemende coneurrentie van de
char-a-bancs en motorbussen. Er Zijn al veel
meer liefhebbers van reizen dan motor en
locomotief tezamen goedschiks en geri-efelijik
kunnen vervoere-n. Beide middelen van ver-
vo'er hebben hun voordeelen en de r-eizigers
worden op natuurlijke wijize over de twee
middelen verdeeld door hun eigen voorkeur,
door wat zij het voord-eeligst achten. In
menig opzicht zal de trein het dan nog in
voorkeur winnen. Dat deed hij zeker in ons
geval, toen wij de behoefte voelden wat zee-
lucht te gaan inademen in „London by the
Sea", anders gezegd Brigton. Juist voor rei
zen naar de verschillende zeeplaatsen aan de
zuidkust, van Londen uit, schijnt de coneur
rentie van den motor voor de treinen het
•ergst te zijn. Maar er bleek niets van.
Onze trein legde den afstand van meer dan
80 K.M. in precies een uur af. Daarvoor
moest hij op zekere gedeelten heel hard
gaan en hij ging dan ook met indrukwekken-
d-e vaart door de v-ele tunnels. Er zutlen wei-
nig treinen in de wereld zijn, die b-eter rijden
dan die van de Eng. Zuidspoorwegen, zoo
zacht en zonder schokken ook bij de grootste
snelheid. Voor een shilling extra mochten wij
plaatsnemen in een derdeklas-Pulmann-
wagen, een waar paleisje op wielen, met
lederen leunstoelen, mahoniehouten tafels met
spiegelglas bedekt en glanzendc paneelen
van mooi gevlamd en sierlijk bewerkt hout.
Men kan er onderweg alles krijgen wat het
■beste cafe u verschaft. En men is in Londen-
aan-de-zee voor men er erg in heeft. Luxe
char-a-bancs gaan langs de weg-en naar het-
zelfde doel. Zij doen er meer dan twee uur
over, als alles goed gaat, hetgeen niet steeds
het geval is op de overdrukke wegen van dit
weldra bij de deur. Hij bleef even staan bij
den uitga-ng, waarbij het raadselachtige uit-
hangbord van bet Zuigende Kalf knarste en
kraakte bij iedere windvlaag, een koude Al-
penwind. De regen had opgehouden, maar
de lucht was donker en zwaar van woeste
wolken. De mannen van zijn ge'eide zaten
op zijn bevel reeds te paard, klaar voor de
reis. Hij wisselde een paar woorden met den
sergeant en toen konddgde het rammelen
van een zware koets uit de Auberge de
France zijn komst aan. De wagen, een kolos-
saal ding van hout en leer, -getrokken door
drie paarden, bleef voor de deur van de her-
berg staan. Rabecque kwam haastig naar
buiten -en werd dadetijk weggezonden om
mademoiselle te halen. Zij zouden oogen-
blikkelijk vertrekken.
Rabecque k-eerde zich om om naar boven
te gaan; maar op dat zelfde oogenblik werd
hij op zij gestooten door een man, naar het
sdieen een knecht, die uit de herberg kwam,
met een valies in de hand. Vlak achter hem,
met het hoofd in den nek en recht voor zich
uit kijikende, kwam de vreemdeling van gis-
teravond, zonder acht te slaan op Garnache
Rabecque, die met de schouders tegen de
lijst van de deur aan stond, waar hij tegen
aan- geduwd was, bleef staan en zag den
kerel, die hem zoo raw behandeld had, woe-
dend aan. Garnache, aan den anderen kant,
keek verbaasd naar dien oprecht uitzienden
man, maar nog zonder eenig vermoeden- van
zijn voornemen.
Voordat de knech-t het portier had open-
gedaan en het valies in het rijtuig geworpen.
-had Garnache zich niet verroerd. Voordat de
vreemdeling zijn voet op de trede van den
\yagen gezet had om in te stapper, had Gar
zuidelijke deel van Engeland. En zij zijn
zeker niet zoo geriefel-ijk als de Pulmann-
wa-gen. De trein is een ietsj-e d-uurder; maar
het verschil in prij-s is te gering om beslis-
send te kunnen zijn. De Pulmann-car was tot
den laatsten zet-el bezet, hetgeen ook het ge
val was met alle andere zetels van den trein;
er kon niemand meer bij.
Strand en boulevard.
Brighton heeft het volste recht zich Lon-
den-aan-zee te noemen. Het is een groote stad
en het is er even dlruk in de straten als in
Londen, zoowel van voetgan-gers als van
voertuigen. Alle bekende winkelpuien van
de groote Londensche „multiple shops" ziet
i men in Brighton's straten herhaald.. En de
gelijksoortigheid van architectuur is niet tot
die puien beperkt. Alle gebouwen dragen
het typi-sche en daarom niet al te aantrekke-
lijke Londensche karakter. Maar Brighton's
trots is zijn „fron-t", dat deel dat front maakt
naar die zee. Het is zooals dat met bijna
alle zeeplaatsen in Engeland het geval is
verdeeld in een zoogenaamd select en een po-
pulair deel. Elk deel heeft zijn pier, die voor
Nederlandschen smaak veel te kermisachtig
zijn in het vermaak dat zij bi-eden. Men vind-t
er heele rijen automaten voor allerlei ouder-
wetsch en kinderachtig vermaak. Aan de
eind-en zijn concertzalen- gebouwd, kaal van
aanblik en on-feestelijk met plechtige rijen
houten stoelen en een podium, waar een
militair muziekcorps een concert geeft. Goed
en zindelijk theedrinken kan men er niet, op
die pieren; en het is zoo rommelig dat men
zich zoo snel mogelijk weer naar de boule
vards begeeft. De piieren der Engelsche zee
plaatsen zijn klaarblijkelijk ingericht voor
den smaak der d-agjesmenschen. En Eng-el-
schen, die decorum will-en -bewaren, gaa-n er
niet op.
Brighton heeft een onmetelijk „front".
over de gansche lengte a-fgezet met twee of
drie boulevards, trapsgewijze boven el-
kaar. In de constru-ctie zijn aardige denk-
be-el-den verwezenlijikt. De laagst-e boule
vard b.v. ligt op booggewelven, die tot sa-
lonnetjes zijn ingericht, die het badplaats-
bestu-ur aan gegadl-gden voor een pond
sterling per week verhuurt. Het zijn keurig
ingerichte vertrekken, die maar met m-eer
luister het zelfde doel beoogen als de
strandt-enten, die men op onze badplaatsen
aantr-eft. Zul-ke strandtenten zijn er overigens
in Brighton ook. De afwezi-gheid van groen
en- bloemen, die b.v. Scheveningen zoo kaal
van aanblik maakt, kenf Brighton geenszins
De buiten-gewoon breede boulevards, ver
deeld in wand-elpaden en rijpaden, hebben
prachtige plantsoenen, omboord met mon-u-
mentalen st-een en versierd met beeldhouw-
werk en ontelbare banken in het karakter van
de Bank van Cremer in de Scheveningsch-e
Boschjes.
UIT WIERINGERWAARD.
(Vervolg Raadsvergadering).
We kunnen verwachten, zeide de heer
S p e e t s, dat het kanaal langs Westfrie-
schedijk, Meeldij'k en't Wad zal gaan en spr.
kon daarom niet inzien, dat Wieringerwaard
er in de toekomst geen belang bij heeft. Het
geeft meer gelegenheid tot vervoer; men kan
grootere hceveelheden te water vervoeren, het
ontlast de wegen en we krijgen door coneur
rentie waarschijnlijk goedkooper vervoer. Het
is een algemeen Streekbelang. Het kan heel
goed zijn, al voelen we er nu niet zoo sterk
voor, dat er in de verre toekomst voordeelen
aan verbonden zijn. Onze gemeente staat er
niet zoo slecht voor, zoodat er wel iets kan
worden bijgedragen. Niets kan gebeuren zon
der geld.
De heeren Waiboeren Blaauboer
spraken dit nog weer tegen, terwijl wethou-
der K o s t e r o. m. nog opmerkte, dat het
vervoer per vrachtauto nog steeds toeneemt.
Na nog zeer breedvoerige discussie stelde
de voor z i 11 e r de vraag: Zullen we sub-
sidie geven, ja of neen? Er kan dan later over
het bedrag worden gesproken.
Met 5 tegen 2 stemmen werd besloten geen
bijdrage te verleenen. De heeren Koste-r en
Speets waren er voor, terwijl de heeren Pa
per, Slikker, Waiboer, C. Blaauboer en wet-
houder Sleutel niet wilden bijdragen.
De heer Speets wilde nog constateeren
dat de gemeente Wieringerwaard door niet bij
te dragen, terwijl het groote kanaal langs de
grens der gemeente gaat, alle zeggingsschap
in deze verliest.
De voorzitter Het is afgestemd, dus
het kan als afgehand'eld worden beschouwd.
c. Een schrijven van B. en W. van Alk-
maar was ingekemen om een bijdrage van
109.90, ten behoeve van een leerling uit de
gemeente, die de Handelsschool bezoekt.
De voorzitter zeid-e, dat 't vorig jaar
nache geen woord gezegd.
„Mijnheer", ri-ep hij hem nu toe, „wat gaat
u doen met dat rijtuig?"
De vreemdeling keerde zich om en keek
Garnache aan met een bii-k van verbazing,
die handi-g veranderd-e in een smadelijken
bilk. Hij herkend-e hem.
„OP" zei hij de wenkbrauwen optrekken-
de. „De excusesmakende mijnheer! Wat zei
u?"
Garnache trad nader, gevolgd -niet alleen
door Rabecque, maar ook door mijnheer
Gaubert, die een seconde te voren voor den
dag was |ekomen. Achter hem, aan den in-
gang, stond de vrien-d van den vreemdeling
en weer daarachter zag men het -groote ge-
zicht -en d1^ star-ende, eenigszin-s v-erschrikte
oogen van den herbergier.
„Mijn-heer", zei Garnache, die zijn toorn
weer voeide opkomen, „ik vroeg wat u van
plan was met mij-n rijtuig?"
„M-et uw rijtuig?" herhaalde de andere
met toenemend bdeedigende aanmati-ging.
„Voyons, mij-n excusesmakende vriend, behoo
ren- alle din-gen hier in Grenoble u toe?" Hij
wend-de zich tot d-en- ion-gen u-if het post-
huis, die er dom uitzag. „Je ben-t uit de
Auberge de France, -niet waar?"
„Ja mijnheer", antwoordde de jongen
„Dif rijtuig is gisteravond besteld door een
heer, die in het Zuigende Kalf logeert."
„Juist", antwoordde de vreemdeling, -bij
wijze van slotzin. „Het was door mij be
steld". En hij was op het pu-nt zich om te
draaien en hee-n te gaan, toen Garnache nog
een stap nader kwam.
„Mag ik u d-oen opmerken mijnheer", zei
hij en ofschoon de toon waarop hij sprak en
zijn woorden beleefd waren, men hoorde aa-n
ook hierover !s gesproken en toen besioten fle
bijdrage te verleenen. Alkmaar wilde voor 27
Augustus bericbt hebben en nu zijn B. en W.
eenigszins vooruitgeloopen door reeds te be-
richten, dat de bijdrage zal worden verleend,
wat den her Blauboer deed opmerken, dat B.
en W. wel voorlijk zijn.
De voorzitter: Neen, pardon, deze
leerling is overgegaan van de le naar de 2e
klasse. Wanneer de raad bezwaar maakt,
moet er verhaal worden toegepast. B. en W.
stelden voor dit bedrag op de begrooting te
plaatsen. Dit is de eenige leerling warop ver
haal kan warden toegepast. We moeten niet
vergeten, dat de heer Schenk evengoed
schoolgeld betaalt. Voor andere leerlingen is
bijdrage verplichtend. Het is nu toch billijk,
dat we nu voor dien eenen leerling ook bij
dragen-. Alkmaar heeft verleden jaar met de
buitengemeen-ten overeenstemming bereikt.
Laten we ons nu niet onthouden.
De heer Blaauboer stond nog op het-
zelfde standpunt als verleden jaar. Waar te
verhalen is moeten we het doen.
Wethouder Sleutel meende, dat de voor
zitter er met den heer Schenk over spreken
zou.
De voorzitter zeide, dat dit toch niet
voor de openbare vergadering was, doch de
heer Sleutel was van oordeel, dat dit heel
goed in het openbaar kan worden behandeld.
De voorzitter wilde wel zeggen,
dat, als de heer Schenk het moet betalen,
hij het ook zal doen. Dit neemt echter niet
weg, dat B. en W. zich op het stand-punt
plaatsen, dat, waar voor die andere scholen
geen verhaal wordt toegepast, wij het hier
ook moeten doen, dat zoo niet billijk zijn.
De heer Blaauboer Wij zijn niet
onbillijk, doch de wet is onbillij-k.
De voorzitter was dit met den heer
Blaauboer eens, doch dan moeten er pogin
gen worden aan-gewend om dat anders te
krijgen.
In stemming gebracht werd het voorstel
van B. en W. o-m geen verhaal toe te passea
met 4 tegen 3 stemmen aangenomen. (Tegen
stemden de heeren Peper, Slikker en Blaau
boer).
Volgde goedkeuring der rekening van het
Burgerlijk Armbestuur en die van Volkshuis-
vesting, welke rekeningen bereids zijn nage-
zien door de heeren Peper en Slikker. Eerst-
gencemde bracht rapport uit en deelde mede,
dat alles in volkomen orde is bevonden en ad-
viseerde tot goedkeuring. De ontvangsten
van het Burgerlijk Armbestuur waren
8125.78, de uitgaven 6659.60, alzoo een
saldo van 1966.18. Die van de woning-
bouwvereeniging gaf op de balans een be
drag aan van f 48072.44i/2. Exploitatiereke-
ning huizen 2978.85, bouwterrein 43.67.
De voorzitter bracht hulde aa-n het
Burgerlijk Armbesturu en het bestuur van
Volkshuisvesting en zegde dank aan de com-
missie.
Mede namens de heeren Waiboer en Blaau
boer deelde de heer Speets mede, dat door
hen de gemeenterekening is nagezien en vol
komen in orde is bevonden, waarna men tot
vaststelling adviserde onder daAkzegging aan
den ontvanger. Deze rekening gaf als ont-
vangst aan: gewone dienst 52818.84M, uit
gaven 43681.33, saldo 9137.511/2, kapitaal-
d'ienst 1019.83.
Alle rekeningen werden goedgekeurd en
ook deze commissie werd dank gebracht voor
naar omvangrijke werk
Het laatste punt was aanbieding der bfr
grootingen Gemeente en Armbestuur, voor
1928. De begrooting van het Burgerlijk
Armbestuur sloot op een bedrag van 7000,
wat als subsidie van de gemeente wordt ge-
vraagd. De gemeentebegrooting gaf een eind-
cijfer aan van f 52605.99 met een post
voor „onvoorzien" ad f 4641.72. De inkom-
stenbelastingen zijn geraamd op f 17700. Dit
is 1300 lager dan verleden jaar met eenzelf-
de vermenigvuldigingscijfer.
Bij de rondvraag zeide de heer K o s t e r,
dat in de notulen wordt gesproken over col'
lecteeren voor de st-ormramp. Wanneer men
nagaat wat in verschillende deelen van ons
land is ontvan-gen, is dit buitengewoon
slecht geweest. De uitkomsten waren bedroe-
vend. Zouden wij niet, zeide spr., op ons ge-
nomen besluit terug komen en maar niet
col lecteeren
Hierover zal in comite nog nader worden
gesproken.
Aangezien niemand meer iets had te be-
spreken, wilde de voorzitter deze verga-
dering niet sluiten alvorens even te memo,
reren wat er gedurende deze laatste zittiugs-
periode in deze gemeente tot stand is gebracht
en noemde dan o. m. als belangrij-ke beslui-
ten: Electriciteit, waterleiding overdracht van
de electriciteit, enz. U alien liebt daaraan me-
degewerkt, waarbij steals een goede toon was
waar te nemen. Spr. stelde dit zeer op prijs
en betuigde daarvoor algemeen dank. Bijzon-
deren dank aan die heeren die nu heengaan.
De heer Peper, die gedurende 8 jaar zitting
heeft gehad, heeft zich terugegtrokken; de
heer Slikker had een minder gunstige plaats
op de candidatenlijst, terwijl de heer Waiboer
genoodzaakt was uit ons midden te gaan,
omdat een categorie van kiezers bij voor-
keurstemmen iemand uit de buitenwijk heeft
verkozen. Spr. wilde alien dank betuigeu die
naar hun beste krachten de belangen der ge
meente hebben bevorderd en den wensch uit-
spreken, dat zij, al is't dan op andere wijze,
de belangen dezer gemeente zullen helpen be-
vorderen.
De heer Waiboer betuigde, ook nameng
de beide andere heeren, hartelijk dank voor tie
waardeerende woorden, alsmede voor de
prettige samenwerking en hoopte, dat met
den nieuwen Raad ook weer dezelfde aange-
name samenwerking zal bestaan.
Hierna sluiting.
BERGEN. (Augustus).
G e b o r e n|: Petrus Hendrikus, z. vat)
Johannes Zethof en Alberta van Altena.
Johannes Jan, z. van Wilhelmus Abbo en
Anna Wilhelmina Polle. Nicolaas. z. van
Willem Beukers en Margaretha Christina
Dekker. Jacob Cornelis, z. van Simon Jar
cobus van Wonderen en Margaretha Beste-
man. Frederika Anny, d. van Frederik Pie-
ter Groot en Anna Margaretha FLagenaar.
Marie Catrien, d. van Nicolaas Cornelis
Buisman en Trijetje Kroon. Jacobus Pau-
lus, z. van Bancratius Lourentius Koopman
en Petronella Kenter.
G e t r o u w d Mathias Gerardus Otten,
alhier, en Anna Maria van Eijk, alhier, on-
langs te 's-Gravenhage. Peter Brommer,
alhier, onl. te Alkmaar, en Elsa Koning, al
hier, onl. te Alkmaar. Gijsbertus Hooger.
werf, te Alkmaar, en Cornelia Catharina de
Grcot, alhier. Carl Fredrik Stemler, te
Haarlem, en Christina Tjaden, alhier, onl te
Niet Ianger over denken, Mijnheer, DOEN! Ook niet tegen
de kosten opzien, adverteeren is absoluut niet duur, integen-
deel, het is zelfs zeer winstgevend. Begint U nu eens met
een paar plaatsiogen, U zult zien, uw zaak gaat er door vooruit.
het trillen van zijn stem, dat hij zich daar
voor mo-eite moest geven, „mag ik u doen
opmerken, dat het rijtuig -gehaald is door
mijn eigen bediende, die er mee hier naar toe
gereden is."
De vreemdeling zag hem van het hoofd
tot de voeten aa-n met een glimlachje om de
Ti-ppen. En op spottenden toon zei hij: „Het
schij-nt wel mijnheer, dat u een onbeschaam-
de kerel zijt, zooals zoovelen die een heer
aanval-l-en om er zooveel mogelijk profijt van
te trek-ken". Hij haald-e een beurs voor den
dag en deed die open. „Gistera-vond was
het -mijn souper d-at u u toeeigende. Ik heb
dat gepermitteerd. Nu wou u het zelfde doen
met mijn rijtuig en dat zal ik niet veroor-
loven. Maar daar heb-t u wat voor uw moei-
te, dan ben ik ten- minste van uw g-ezelsch-ap
af". En hij wierp den Parij-zen-aa-r een zil-
verstu-kje toe.
Men hoorde ee-n kreet van afschuw op den
achtergrond en mijnheer de Gaubert trad
ijlings nader.
„Mij-nheer, mijnheer", riep hij opgemin-
d-en uit, „u weet niet met wien u spreektW)it
is mijnheer Martin, Marie, Rigobert de Gar
nache. Mestre-de-Champ in 's konin-gs
le-ger".
„Van al die namen past die van Marie
hem het best, behalve voor zijn leelij-ke tro-
nie", antwoordde de vreemdeling spottend
en met een verachtelijk gebaar keerdet hij
zich om om in -h-et rijtuig te stappen.
Maa-r toen verloor Garnache al zijn zelf
beheersching, en hij deed iets zeer beireu-
renswaard-igs. In een blinden aanval van
woede en zonder te letten op den trouwen en
waakzamen Rabecque, die hem aan de mouw
t-iok, deed hij- een stap vooruit en liet een
I zware hand neerkomen- op den schouder van
d-en verach-telijken mijnheer. Hij pa-kte hem
beet op een oogenblik, dat de vreemdeling
met den eenen voet van den grond en den
andere op de tr-ede van het rijtuig, gemakke-
lij-k zijn evenwicht verloor; hij trok hem met
geweld achteraiit, draaide hem om en liet hem
spartelend in de m-odder van de straatgoot
vallen.
Een kl-eine pauze na deze executie een
stil-te, onheilspellend voor de dingen die ko
men zouden. Het troepje leegloopers, dat
zich verzameld had, vermeerderd-e spoed-ig.
,,'t Is schande", hoorde men weldra na deze
da-ad van geweld van Garnache.
't Is nu geen oogenblik om zedelessen te
geven en te vragen of het gepast is ja of
neen. En toch, hoe di-kwijls gaat het niet
zoo? Hoe di-kwij-ls gaat de symp-athie van
het publiek uit naar den man, die is aan-ge-
valien zonder dat men bedenk-t hoe de aan-
val-ler opgehitst en getergd is.
Die kreet: schande" deed de woede die
zich van Garnache m-eester ma-akte, slechts
toenemen. Hij verga-t het doel waarmee hij
te Grenoble was gekomen; hij vergat made
moiselle die daar boven zat; de noodzake-
lijikh-eid voorzichtig te zijn en de vrees vooi
de Condillacs, alles was vergeten; hij dacht
nergens anders aan dan aan het tegen-
woordige oogenblik.
Gedurende de sti-lte die volgde, stond de
vreemdeling langzaa-m op en trachtte de
modder van zijn gezicht en -kleeren af te
vegen. Zijn bediende en zijn vriend sudden
hem te hulp maar -hij weerde ze af en na-
derde Garnache met oogen die vonken scho-
ten en een spottenden mond.
(Wordt vervolgd).
