DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Eenniiters en Kasglas,
¥oor het leutrale
Gentraie Ziekenhuis.
Uit den Alkmaarschen Read.
NOORD-HOLL GLASHANOEL
Kc. 213
Dif nmntnei oestaaf sit 3 bladeo.
Honderd negen en twintigste Jaargang
i927
Atooimcmcntsprijs bij vooruitbetaling per 3 maanden f2.—fr. per post f2.50. Eewijsn. 5 ct. Advcrtentiepr. 25 ct. p. regel, grootere letters naar plaatsrttinite.
Brieyen franco N.Y. Boek- en Handelsdr. y.h. Herins. Coster Zoon, Yoordam C9, Tel. Administr. No. 3. Rcdactie No. 33.
ZATERDAG
Direcfeur: G. H. KRAK.
Hoofdredacteur Tj. N. ADEMA.
lO SEPTEMBER
Wij ontvingen deze week de volgende
hijdragen ten bate van het Neulrale Cen-
trale Ziekenhuis:
Van den heer K. als over-
schot van zijn kermisgeld 2.50
iUit den spaarpot van Martin
Dick2.50
Van een huiselijke collecte door
een meisje uit Heiloo 7.80
Een bijdrage van den heer L.
om de laatste loodjes voor de
ijverige redactie eenigszins te
verlichten100.
Van een werkende vronw 2.50
Van een paar ambtenaren
(geen rijksambtenaren) 8.
Als opbrengst van een doosje
oude stuivertjes1.50
Van den heer W. F. K. te A. 1.
Van een oud-Alkmaarsche uit
Den Haag2.50
Van M. D. per postcheque 0.50
Van iemand „ergens in Neder-
land", die reeds 27 jaar met
ziekte te kampen heeft 0.50
Van een oud-Alkmaarsche 2.50
Totaal131.80
Bij den penningmeester van het hoofd-
comite, mr. Moens alhier, is deze week
niets ingekomen.
De vorige week was bij-
een9433.86^
Bijgevoegd van beide in-
zamelingen131.80
In totaal dus thans 9565,66V£
Het lijkt wel of wij tot den eersten tijd
van algemeen enthousiasme teruggekeerd
zijn, zoo spontaan heeft men ons deze
week van verschillende zijden een bijdrage
gezonden.
Hartelijk dank aan alien, die nog voor
onze inzameling wordt afgesloten, mede-
gerekend willen worden tot hen, die wel-
dra met voldoening zullen bedenken, dat
dit Ziekenhuis ook door hun medewer-
king in exploitatie gebracht werd.
Met oude vuur is dus nog niet gedoofd,
men is er ncg altijd trotsch op door geza-
menlijke actie dit groote werk tot stand te
kunnen brengen.
Naast de bekngrijke bijdragen treffen
ditmaal weer de kleinere giften als bewijs,
dat men in aile kringen met dit doel sym-
pathiseert, dat men begrepen heeft, dat een
gced ziekenhuis voor rijk en arm een ze-
gcnrijke insteliing zal biijken.
De heer H. is niet alleen zoo besehei-
deu, dat hij ons zijn naara verzwijgt, hij
heeft ook met zooveel gematigdheid ker
mis gehouden, dat er nog een saldo van
2.50 in zijn portemonnaie werd gevon-
den. Het pleit zeker voor zijn zelfbeheer-
sching, dat hij dit bedrag, ondanks de ver-
leiding van het Hagenbeck-circus, direct
voor het ziekenhuis kwam afdragen.
Martin Dick heeft eens aan zijn spaar-
varken geschud en er een rijksdaalder voor
het goede doel uitgepeuterd en een meisje
uit Heiloo nomina sunt „helaas" odiosa
kwam na het lezen van onze vorige
verantwoording op de schitterende ge-
dachte na tafel een huiselijke collecte te
houden.
Dat deze niet minder dan 7.80 op-
brachf, pleit zeker voor de goede stem
ming der huisgenooten, dank zij wellicl}!
de bijzondere capaciteiten van de chef de
cuisine. s
De heer L. zond ons niet minder dan
J 100 om de laatste Icodjes tc verlichten.
Wij weten niet waarv'oor wij het meest
dankbaar moeten zijn, voor deze royale
gift of voor de waardeetende woorden, die
de gever wel zoo vriendeiijk gewcest is
tot de leoactie te richten. Met nog vier
zulke medewerkers zullen er geen loodjes
nicer overblijvca en kan inplaats van een
zvvare taak van een verblijdendcn arbeid
worden gesproken.
Een v/erfcende vrouw zond een rijks
daalder, die wij als vrijwilllge bijdrage
aiet minder appreciecren en een paar amb
tenaren hebben blijkbaar willen toonen,
d?t, al was voor hen door de klasseverhoo-
ging geen voordeel te verwachten, zij des-
nieitemin gaarne bereid zijn menigen rijks-
co' ega een goed voorbeeld te geven.
Een doosje oude stuivertjes, destijds
door den heer B. afgedragen, vond een
belangstcbend kooper, die er een daalder
voor offerde en de heer W. F. K. wiens ini-
tialen velen nog wel bekend zullen zijn,
stuurde ons van uit zijn nieuwe woon-
plar.ts een postwissel met de mededeeling
dat hij ons streven ten zeerste waardeerde.
Zulke supporters zijn ons altijd aange-
naam. Hoe meer er langs het lijntje staan
hoe liever en met groote ingenomenheid
maken wij dan ook nog melding van twee
giften van een rijksdaalder, beide afkom-
stig van dames, die vroeger te Alkmaar
woonden en blijkbaar nog getrouwe leze-
ressen van onze courant zijn gebleven.
Ten slotte zond de heer M. D. een post-
cheque van 0.50 onder het motto „die
geeft wat hij heeft, is waard, dat hij leeft"
en maken wij nog met bijzondere voldoe
ning melding van een gift van 0.50 in
postzegels van iemand „ergens in Neder-
land", die reeds 27 jaar met ziekte heeft te
kampen.
Het adres is niet erg volledig en wij be-
twijfelen of de post een zoo geadresseerd
bedankbriefje onzerzijds, wel aan het goe
de adres zou bezorgen.
Evenwel kan niemand beter dan deze
inzender het nut van een goede ziekenin-
richting waardeeren en wij willen hier
gaarne verkondigen, dat wij dit blijk van
sympathie op zeer grooten prijs stellen.
Juist hadden wij deze lijst gesloten toen
nog een kleine bijdrage binnen kwam, die
wij dus Zaterdag a.s. zullen verantwoor-
den.
Wij naderen nu snel het einde van onze
inzameling.
Wie helpt ons de laatste loodjes in re-
cord-tijd bijeen te brengen?
Laien wij aan hen, die ons zoo dikwijls
een mislukking voorspelden, de volgende
week nu eens het onweerlegbare bewijs
van hun volslagen gebrek aan inzicht
toonen.
Het was weer eens wat anders dan wij ge-
woon waren.
Het was of er een klas was overgegaan,
of alle jongens in nieuwe banken zaten en
hier en daar zag je wat vreemde gezichten,
wat nieuwelingen, die voor het eerst oj) school
kwamen.
Het was vol aan beide groote tafels van
onze raadszaal, want de stad was Grids
twaalf uren wethouderloos en zij die eens
deel van het college uitmaakten, zaten nu als
gelijkgerechtigden naast hun broeders en
zuster, in afwachting van de dingen die ko-
men zouden.
En aan de tafel waar destijds het college
zetelde, troonden nog slechts de burgemees-
ter en de secretaris en zij gevoelden zich een-
zaam als schipbreukelingen op een onbe-
woond eiland.
Een rnisdadiger, zegt het spreekwoord,
komt altijd terug op de plaats waar hij zijn
misdaad gepleegd heeft.
Wij weten niet of het altijd zoo is, maar er
schijnt iets dergelijks op vroegere raadsleden
toepasselijk.
Mevrouw Westerhof had een vooraan zit-
tend plaatsje op de publieke tribune gekregen
en aan de andere zijde volgde de heer Van
Drunen met spanning het verloop der debat
ten.
Het za! beiden ongetwijfeld eenige moeite
gekost hebben zich als gewone toeschouwers
te gedragen en zelfs geen enkcle maal te mo-
gen interrumpeeren.
De leden zaten ook nu weer zooals dat ge-
bruikelijk is.
Links zaten de bokken en rechts de scha-
pen of omgekeerd, maar zij waren behoorlijk
van elkaar gescheiden.
Want nog loopt de groote scheidingslijn
tusschen de politieke partijen tusschen de
linksche en rechtsche groepen, tusschen Thor-
beckianen en Schaepmanianen met hun diver
se geestverwanten of beter gezegd, tusschen
de mannen die allereerst voor de openbare-
en zij die voor de bijzondere school strijden.
Er zullen er niet velen geweest zijn, die na
datgene wat onze courant over het verloop
der fractie-besprekingen gemeld heeft, nog
eenigen twijfel koesterden over het bezetten
der wethouderszetels.
De Alkmaarsche Courant bleek daarvan
reeds dr.gen lang uitstekend op de hoogte en
hoewel het N. Holl. Dagblad telkens met
groote pret zeide te constateeren hoever wij
de plank ir.issloegen, haastte het blad zich
toch steeds onze mededeelingen den volgen-
den dag vrijwel in hun geheelen omvang voor
zijn lezers over te nemen.
Het is nu dan ook wel gebleken, dat alles
zoo uitgekomen is als wij het voorspeld had
den, dat de drie wethouders die wij noemden
gekozen zijn, dat hun salaris op 1500 is ge7
laten en dat de verbonden groepen ter rech-
terzijde het eens geworden zijn op een alien
bindend program van bezuiniging.
Zoo hebben wij het voorspeld en zoo is het
gebeurd, maar een andere vraag is natuurlijk
of het zoo ook goed is.
En dan kunnen wij niet ontkennen, dat de
nieuwe combinaties in den Raad op ons een
heel eigenaardigen indruk maken.
Wij hadden ons kunnen voorstellen, dat
men een andere scheidingslijn tusschen de
politieke groepen zou hebben getrokken,
waardoor aan de eene zijde de democraten
en aan de andere zijde de behoudende ele-
menten zouden komen.
Wanneer het den Sociaal-democraten en
Vrijzinnig-democraten gelukt was met de
beide katholieke arbeiders-afgevaardigden
een meerderheidsgroep te vormen, zou de
strijd in den Raad een heel wat zuiverder ka-
rakter dan thans hebben gekregen.
Nu toont de scheidingslijn een paar opmer-
kelijke en onnatuurlijke kronkelingen, nu
sluit zij niet alleen de beide katholieke arbei-
dersvertegenwoordigers bij de conservatieve
groepen in, maar voegt daarbij ook de twee
Vrijheidsbonders, die, hoewel zeker conserva
tief, toch door afkomst en principes niet aan
de zijde der coalitie behooren.
Waar de Alkmaarsche raad rechts of
links kon zijn, al naarmate de partij die op
de wip stond zich aan de eene of de andere
zijde schaarde; was het vanzelfsprekend van
het grootste belang hoe die partij zich ten
slotte zou gedragen.
Van de Sociaal-democraten, noch van de
Vrijzinnig-democraten was te verwachten,
dat zij toenadering tot de coalitie zouden zoe-
ken.
De beslissing in welke richting onze ge-
meente in de komende vierjarige periode zal
geregeerd worden, berustte bij den Vrijheids-
bond en er zullen zeker niet zoo heel veel
V. B.-ers zijn die er mee sympathiseeren, dat
hun afgevaardigden de linksche meerderheid
ditmaal in een rechtsche hielpen veranderen.
Te verwachten of beter gezegd te vteezen
was dit zeker.
De heer Thomsen is vanaf de Handels-
school-tragedie door velen als een wethouder
met katholieke neigingen beschouwd en de
heer Govers is een der conservatiefste Vrij
heidsbonders, wien de klove met de democra-
tische elementen zoo groot schijnt, dat hij
zich nog gemakkelijker bij de groepen ter
rechterzijde kan aansluiten.
Zoo heeft de raadszaal thans deze verande-
ring ondergaan, dat weliswaar nog rechts de
coalitie en links de andere groepen zetelen,
maar dat van die linker paxtijen thans de
beide V. B.-ers tot de verbonden broeders
van de overzijde aoeten worden gerekendl
Zij mogen dat onTFennen en de heer Go
vers iiet reeds uitkomen, dat men maar af-
wachten moest welke houding hij voortaan
tegenover het openbaar onderwijs zal inne-
men vast staat toch, dat zij als leden van
het nieuwe elftal heel wat van hun politieke
vrijheid moeten inboeten, dat zij zich ten
slotte naar de besluiten der meerderheid
zullen moeten gedragen en dat die meerder
heid, onder leiding van mr. Kusters, tot de
R. Kath. fractie behoort.
En al rnoge men zooals de heer Wester
hof dit deed den heer Thomson na alle
politieke avonturen, die hij dit jaar door-
maakte, niet meer als een rasechten Vrijtheida-
bonder, maar als een Wilde beschouwen, bij
de gratie van anti-Bosmanianen, en door be-
middeling van huisbezoekers en tusschen-
komst van den burgemeester met voorkeur-
stemmen in den Raad gekozen, toch valt er
dan een verzwakking van het vrijzinnige ele
ment te erkennen, die wij van harte betreu-
ren.
Niet het minst omdat dit zeker niet de wil
der kiezers geweest is, omdat de uitslag der
raadsverkiezing duidelijk op een versterking
der democratische elementen en een verzwak
king der conservatieven heeft gewezen.
Een Vrijheidsbonder viel als offer van het
politick beleid der partijvertegenwoordigers
en de Sociaal-democraten wonnen een zetel.
Had de vorige Raad een linksche meerder
heid, lxier moest de coalitie dus nog sterker in
de minderheid komen.
Zij is er daarentegen in geslaagd een meer
derheid te vormen en dit is te onnatuurlijk
om van een eenigszins langen duur te kun
nen blijven.
Wij zullen niet ontkennen, dat de positie
voor de lieeivn Govers en Thomsen, voorna-
melijk voor laatstgenoemde een weinig aan-
trekkelijke geweest is.
Aan hen was de keus zich bij links of bij
rechts te voegen en zij konden, op de wip
staande, met zekerheid weten aan beide zij
den met open armen te worden ontvangen.
De heer Thomsen meet zich ongetwijfeld
als het fabeldier gevoeld hebben, dat tusschen
twee schelven hooi wanddde en niet wist van
welke zijde hij zou eten.
Het meet hem ten slotte vrij cnverschillig
zijn gebleven of hij voortaan door links of
door rechts, door den heer Westerhof of door
mr. Kusters, wordt beleedigd.
Hij moest kiezen en het verloop der wet-
houdershistorie bewijst wel, dat liij van den
beginne af meer tot toenadering naar de ka
tholieke zijde bereid was.
Mr. Kusters heeft hem althans voor de
Handelsschool-reorganisatie aan de orde
kwam zoo herhaldelijk voor een onbruik-
baar wethouder uitgemaakt, het Noord-Ho!!.
Dagblad heeft zoo dikwijls spottend betoogd,
dat deze wethouder blijkbaar zelf niet besefte
wat hij doen en laten moest, dat de heer
Thomsen wel eens wat anders heeft willen
hooren.
Nu is hij l'enfant cheri des coalitie, nu Is
het Noord-Holl. Dagblad ,.de courant van
Thomsen" geworden, en zal de heer Wester
hof de taak overnemen in de toekomst het be
leid van dezen zwijgenden politicus aan de
scherpst mogelijke critiek te onderwerpen.
Toch is er in dit alles iets dat ieder onbe-
vooroordeelde tegen de borst stuit en meer
dan ooit wordt men bij een wethoudersverkie-
zing van de gedachte doordrongen, dat poli-
tiek een minderwaardig iets is, dat het oor-
spronkelijk fiere karakters tot huichelaars
maakt, dat het den mensch neerhaalt als er
geld en maclit in het spel komen.
Vier jaar geleden zou de heer Thomsen
geen wethouder zijn gewordeni, als de heer
Westerhof zich niet ruiterlijk aan zijn zijde
geschaard had, als de S. D. A. P. niet met
obstructie gedreigd had zoo rechts het
snood bedrijf zou ten uitvoer brengen over
den heer Thomsen le mort sans phrase uit
te spreken.
In vol'ksromans wordt zoo iets altijd be
loond en bliijkt dte geredde later de weldoe-
ner van- zijn redder te worden.
Niet aldius in de politick. De heer Thom
sen heeft vrijwel gelijlrtijdig met links en
rechts onderhandeld, hij heeft den heer
Westerhof en mr. Kusters eens aangekeken
en gewogen. Entre ces deux mon coeur ba
lance heeft hij gemijmerd en ten slotte is hij
naar de coalitie als meest winstbelovende
partij overgeloopen.
Men kan nu van snoode ondankbaarheid
spreken maar mag daarbij dan toch ook niet
oyer het hoofd zien, dat de omstandigheden
bij vier jaar geleden wel wat veranderd zijn.
Nadat het laatste jaar in vele schoolkwes-
ties de heeren Westerhof en Thomsen niet
langer zij aan zij hebben gestreden, zijn zij
niet meer de politieke Siameesche tweelingen
die zonder elkaar niet kunnen leven.
Ja zelfs1 heeft de heer Westerhof van den
aanvang af verkondigd, dat hij en een katho-
liek recht op een wethouderszetel zouden
hebben. Daarna nog een derde, men moest
zelf maar uitzoeken wie en allereerste zou
den z. i. die Vrijz.-democraten daarvoor in
aanmerking moeten komen.
Daaruit blijkt wel, dat de Scc.-dem. drie
wethouders wensehten en er dus zonder blik-
ken of blozen toe zouden medewerken een
der hee-.en uit het college te wippen.
Daaruit blijkt ook, dat zij geen speciale
voorkeur voor den heer Thomsen hadden,
dat zij, wanneer de heer Sietsma daartoe in
staat gesteld was, dezen zouden hebben ge
kozen of, wanneer de kath. arbeidersafge-
vaardigden zich aan hun zijde hadden ge
schaard, wellicht den heer Ringers op het
kussen geholpen zoudien hebben.
De heer Thomsen wist wat hij ditmaal
van die zijde te vreezen had en dit maakt het
wel begrijpeiijk, dat ook hij besloot voor zich
zelf te zorgen, dat hij den z. i. voor hem
meest veiligen weg heeft inges'lagen.
Wat niet wegneemt dat noch hij noch de
heer Govers aan de rechter zijde behooren,
en dat het gevaar niet denkbeeldig is, dat de
Vrijheidsbond, die door de houding zijner
afgevaardigden den laatsten tijd reeds een
zoo bedenkelijke crisis doormaakte, ook hier-
van weer een gevoeligen weerslag zal on-
dervinden.
De heer Westerhof is thans als edelacht-
baar slachtoffer gevallen en wie hem aan-
hoort in zijn verontwaardiging, wie hem
beurtelings ziet dreigen en smeeken, zou
medelijden met hem krijgen, als men niet
wist dat hij een offer van een politiek spel
was geworden en dat hij in den strik die hem
thans gevangen houbt met alle pleizier een
ander zou willen vastmaken.
Een fiere en zeifbewuste houding, een in
alle opzichten ridderlijk spel zou meege-
bracht hebben, dat hij met zijn geharnaste
vuist op tafel had gestagen en gezegd had:
mijne heeren ik nec-m deze uitdaging aan en
zal u bevechten, tot een van ens beiden sneu-
velt. Het is mij niet om geld of macht te
doen, ik begeer niet meer toegeworpen te
krijgen wat gij mij1 thans weigert, ik zal het
door de macht mijner wapens, gesteund door
mijn goed recht, zelf veroveren.
Die houding neemt de heer Westerhof niet
aan.
Of beter gezegd, hij neemt wel de hou
ding aan maar zijn woorden zijn daarmede
in flagrante tegenspraak.
Hij polst en lokt en wenkt. Komt op met
jullie programma, wie zegt, dat ik er ten-
slotte niet mee accoord1 zal kunnen gaan,
maar ik lean dat niet bewijzen ais jullie hex
achterbaks houdt.
Hij lokt en wenkt dte mannen, die hem nog
redden kunnen, de katholieke dtemocraten.
Hij is vriendeiijk eq hatelijk om beurten en
vleit zich met de hoop, dat zij in de pauze
hun bondgenooten nog afvallig zullen wor
den, dlat zij zich op het laatste oogenblik
nog aan zijn zijdle zullen scharen.
Om dan gezamenlijk een anderen wethou
der dan hem zelf er uit te gooiea.
Het mag zijn, dat men aan de rechterzijde
den heer Westerhof langzamerhand is gaan
zien als een man, die dictatoriale eigenschap-
pen begon te krijgen, die zich als vanzelf
sprekend vastzittend aan zijn zetel geloofde
en wel zoo vriendeiijk was ook anderen wat
te willen toekennen.
Zag hij niet zijn fractie vergroot en ver-
concurreerende prijzen.
ALKMAAR. - ZAADMARKT 35.
TELEFOON 380.
sterkt, is niet het woord van mevr. Westerhof
bewaarheid geworden, dat zes flinke mannen
zouden terug keeren, al zit de heer Veen dan
ook als een kanariefje tusschen twee mach-
tige roofvogels.
Het kan zijn, dat men den aanvoerder de>
zer fractie een gevoelige les heeft willen
geven.
En daarin zal men ongetwijfeld geslaagd
biijken.
Een andere vraag is of dit alles zoo moet
blijven, of dit ten slotte tegenover de demo
cratische kiezers recht en billijk is te noe-
men.
Is het goed gezien, den democratischen
wethouder uit het college te wippen op het
moment, dat het democratische element in
den Raad versterkt is?
Is het redelijk en op den duur houdbaar,
niet minder dan acht van de negentien
raadsleden als een quanitite negligeable te
beschouwen?
Heeft men ook wel bedacht, dat de burge
meester het leven nu heel wat lastiger
zal gemaakt worden, dat hij, boven de par
tijen staande, aan geen enkele intrige zal
mogen meewerken, dat zijn taak en zijn
werk bemoeilijkt en verzwaard worden als
hem bet contact met het democratische deel
der bevolking wordt ontnomen?
Het is niet goed en het is niet billijk, dat
een meerderheid van elf een minderheid van
acht tracht te negeeren.
Het is vanzelf sprekend, dat deze minder
heid den strijd met alle bruikbare middelen
zal voeren, dat een groep van 5000 kiezers
zich niet zonder meer onmondig laat ver-
klaren.
Dat alles het is Dinsdag dooi het niet
afhardelen der agenda en ook bij de comrnis-
sie-benoemingen al gebleken moet rem-
mend op den gang van zaken werken, het
maakt elk overleg, elke vruchtbare samen-
werking in het belang der gemeente onmoge-
lijk.
Wij leven niet meer in den tijd, dat een
kleine meerderheid zonder eenig risico elken
tegenstand op brute wijze kan onder-
drukken.
Het bloed der martelaren is het zaad der
kerk. De onderdrulaking der democraten zal
hun de sympathie van een groot deel der be
volking doen wimnen en het getal hunner
kiezers in belangrijke mate vergrooten.
Den slinger, die nu kunstmaHg hoog naar
een zijde wordt opgeheven, zal men op een
gegeven moment niet langer kuninen vast-
houden.
Dan zal die slinger, volgens de wetten der
natuur, naar de andere zijde doorslaans.
zwaarder en verder dan iemand heeft kunnei
verwachten.
Heeft men in de geschiedenis na elk tijd-
perk van wiilekeurige onderdrukking niet
steeds een tijd van groote en bloedige
reactie gekend!
Men zal verstandig doen zoo speedig
mogelijk het bezuinigingsprogramma ter
tafel te brengen en het den democraten te
toonen, die als vertegenwoordigers hunner
kiezers toch zeker ook recht hebben daarvan
kennis te nemen.
Is onze indruk juist, dan zal het niet veel
moeite kosten tot een compromis te komen.
Men komt dan terug op het besluit om
slechts 3 wethouders te kiezen en geve den
heer Westerhof opnieuw den zetel, die hen
rechtens toekomt.
Doet men het niet, dan treft dit nieuw ver
bonden elftal de voile verantwoording, als
de belangen onzer gemeente straks ernstig
geschaad biijken.
Dagelijkscli owerzscht.
WAT GEBEURT ER THANS TE
GENeVE.
De Nederlandsche en Poolsche
voorstellen en de groote mogendhe-
den. De veiligheidskwestie.
De gansche Volkenbondspolitiek, zooals die
de laatste jaren gevoerd werd, trilt in haai
voegen. Na de rede van Jhr. Beelaerts van
Blokland, na de Poolsche voorstellen voor
een non-agressie pact, lijkt inderdaad
een finale wijziging het meest waarschijnlijke
en in ieder geval is reeds bereikt, dat de klei
nere mogendheden, als bij tooverslag wakker
geschud, gaan beseffen dat hun rol van ja-
knikkers bij al wat de groote zusters in't mid
den geliefden te brengen een onwaardige rol
was. Zij beseffen thans, dat zij geen figuran
ten behoeven te zijn, doch hun stem mogen
laten klinken. Zij beseffen, dat hun belangen
door het teveel aan aandacht, gewijd aan de
belangen der groote mogendheden, schrome-
lijk zijn verwaarloosd.
Steeds hebben de machtigsten het heft in
handen gehad, hebben zij goedwillig gehoor
gegeven aan al wat die machtigsteii decre-
ALRMAARSCHE COURANT.
nMHBawgHMi
