Aikmaarsctie Covrant
Scbaakrabrfok.
UJLI
Bamrobriek.
m m mm
ALKMAARSGHE HUISHOUD- EN
INDUSTRIESCHOOL.
Schetsen uit China.
MARTINS VERJONGINGSSUUR.
m.m
m
FEU1LLET0N.
Zaterdag- 1"S September.
m...
■■//m
mm
43w«! \vL°?: 33;38'42'
In onze volgende rubriek geven wij de op
lossing.
Van Recht en Onrecht.
No. 219
1927
Hinderd negen en twintigst? Jaargang.
LAATSTE AANGIFTE voor de OPLEI-
DINGEN en CITRSUSSEN a.s. DINSDAG
Tan 3—5, WOENSDAG Tan 10—12 en
YRIJDAG Tan 2-4.
De Directrice S. H. DE GLEE.
hi.
Een van de merkwaardigheden van Shan
ghai is het stadsbestuur. De verhouding van
vreemdelingen tot Chineezen is daar nauw
mee verbonden en het geeft aanleiding tot veie
inoeilijkheden.
Het deel van Shanghai bekend als de
Vreemde Nederzettingen wordt door vreemde
lingen bestuurd.
Ik kan u die moeilijkheden niet beter doen
voelen dan door Shanghai in Holland te ver-
plaatsen. Stel u voor dat een groep van der-
tigduizend Chineezen het bestuur van Am
sterdam in hadden had, en de Hollanders er
maar mochten wonen, volgens Chineesche re-
gelen moesten bouwen. alle officieele stukken
in het Chineesch moesten stellen, belasting
moesten betalen zonder iets in het bestuur te
Imogen zeggen, en niet in het Vondelpark
mochten komen, hetgeen voor de Chineezen
zou gereserveerd blijven. Hoe zou u zich voe
len?
Al hadden zij Amsterdam gesticht en groot
gemaakt met uwe hulp natuurlijk, zou u niet
cproerig worden en zou de haat niet hoog
loopen? Ik moet er bij vermelden dat zij in
andere deelen van Holland niet veilig zouden
zijn en dikwijls hun leven bedreigd zou zijn
Welnu, zcoals u zich zoudt voelea, zoo voelen
zich de Chineezen in Shanghai.
Geloof niet, dat ik daar mee zeggen wil
dat ik de houding van de Chineezen tegen-
over de vreemdelingen goed keur. Zoover
gaat de vergelijking niet.
Onder het bcheer van de vreemdelingen is
Shanghai tot een machtige stad gegroeid
waar de Chineesche Ipoplieden veilig hun
handel kunnen drijven, heel wat beter dan in
hun eigen steden.
Nu zult u vragen, is onze houding hier dan
zoo on-resonabel. Hebben de Chineezen gelijk
als ze tegen de verdragen morren die ze be-
weren dat ze hen opgedrongen zijn?
Laten we de zaak eens rustig bezien. De
houding van de Chineezen tot ons is altijd
min of meer vijandig geweest. Een ieder mag
de aangenaamste herinneringen hebben aan
goede Chineesche vrienden, maar over het al-
gemeen worden wij als indringers beschouwd
en hebben wij voor onze veiligheid moeten
strijden. De gedwongen ontruiming van de
vreemdelingen uit het binnenland gedurende
de laatste troebelen is heusch niet voor d egrap
geschied.
De houding van de vreemdelingen die zich
kwamen vestigen om handel te drijven is dus
altijd een verdedigende, een afwerende ge
weest en het stadsbestuur is daar een afspie-
geling van.
De eerste vestiging van de vreemdelingen
op de hun aangewezen modderpoel was klein.
Zij groeide spoedig tot een stad en de bloei
trok vele Chineezen die er zich vestigden. Het
bestuur bleef in handen van de vreemdelingen.
■De bevolking groeide tot een millioen en wij
hebben de moreele verplichting behouden
voor hun veiligheid en gezondheid zorg te
dragen. De Chineezen toch droegen bij tot het
betalen van't ouderhoud en de uitbreiding en
beveiliging der stad omdat zij er toch ook het
genot van hadden. Nu wenschen zij de rollen
om te draaien.
Shanghai wordt bestuurd door een ge
meenteraad bestaande uit Engelsche en Ame
rikaansche vertegenwoordigers en een Japan
ner. Zij worden bijgestaan door Commissies
terwijl de dagelijksche leiding berust bij af-
deelingen zooals Publieke Werken, Gezond-
heidsdienst, Financien, Politie, evenals bij
ons.
De raadsleden worden gekozen door de
vreemde belastingbetalenden, niet door de
Chineezen.
De Chineezen hebben zich tot gilden ver
senigd naar de steden waar ze vandaan ko
men, zooals het Ningpo-gilde, het Canton-
gilde, naar beroepen zooals timmerlieden,
rijstverkoopers, waschbazen, slagers, of naar
de straten waar ze wonen. Zij hebben een
Kamer van Koophandel en de vreemdelinger.
Door Rafael Sabatini.
Uit het Engelsch door G M G. d. W
35)
Fortunio en Marius waren vertrokken ne
de markiezin vervolgd door haar angst
waaraan zij niet gewoon was was achterge-
bleven om nog een woordje te spreken met het
koppige meisje.
Madame?' vroeg Valerie, „wat is er voor
onredelijks in mijn gedrag?"
De markiezin maakte een ongeduldig ge-
baar. Indiien zij bij iedere poging die ze deed,
dergelrjke vragen te hooren kreeg, die iets uit-
dagends hadden, dan hielp het niets of zij
hier bleef, het was tijd vermorsen.
„Je bent onverstandi,g in dat bespottelijk
hedhten aan een belofte die voor jou gedaan
„Niet voor mij, maar door miij, mevrouw,
verbeterde het meisje. Zij begreep best op
welke belofte gedoeld werd.
„Gedaan door jou, dan; maar gedaan op
een leeftijd toen je den aard van die belofte
nog niet kon begrijpen. Zij hadden het reoht
met je zoodanig te bindem
„Indien iemand dat recht onderzoeken kon,
dan ben ik het" antwoordde Valerie met de
oogen steeds onverschrokken gevestigd op die
der markiezin. „En ik neem er genoegen mee
flm recht te aanvaarden. Ik wil de gegeven
hebben getracnt een Chineesche raadgevende
Commissie te vormen, welke op niets uitliep
door de houding der radicale partij, die alles
of niets wenschte te hebben. Hun is 3 zetels
in den raad aangeboden, maak ook dat is af-
geslagen.
De te betalen belasting is gering, 14 pCt.
van de huur van het huis, dat men bewoont.
Deze is thans tot 16 pCt. verhoogd. Verder
zijn er belastingen voor handkarren en
vrachtwagens, auto's laden en lossen, uit-
hangborden, toezicht op bouw, in het alge-
meen voor die dingen, waar de betreffende
profijt van trekt tot nadeel van het algemeen
Waarlijik niet te veel in vergelijking met de
Hollandsche belastingen.
Voor de veiligheid zorgt de politie en een
miniatuur leger, geheel uit vrijwilligers op-
gebouwd, kooplieaen, die hun vrijen tijd er
gaarne voor geven om te oefenen in wapen
handel, en die in tijden van troebelen opge-
roepen worden voor de veiligheid zorg te dra
gen. Hun aantal was onvoldoende tijdens de
jongste onlusten en het is aan het tijdig zen-
den van Engelsche troepen te danken, dat
Shanghai nog veilig is. Later hebben de an
dere naties ook daartoe bijgedragen door het
zenden van troepen.
Waarom nu aan de Chineezen geen halve
vertegenwoordiging gegeven?
Omdat hun idee van besturen zoo gehee!
versohilt van de onze. Op het belang van de
stad wordt minder gelet. De hoofdzaak is, dat
de burgervader en zijn trawanten, aangesteld
door den militairen gezagbebber van de ver-
overde provincie, zoo spoedig mogelijk rijk
worden. Hun plight is het vullen van de schat-
kist van den generaal. Meestal wordt de Ka
mer van Koophandel er voorgespannen geld
te verschaffen. De Chineesche banken moeten
schatkistbiljetten aannemen en in omloop
brengen, zoogenaamd gedekt door het sur
plus van de zoutbelasting, hetgeen er niet is
en toch reeds verscheidene malen verpand is.
Geen wonder, dat zulk papier gauw in
waarde daalt.
De bevolking blijft er mee zitten, als bij
ons met marken en roebels.
Op het oogenblik probcert de militaire ge-
zaghebber geld bijeen te brengen in Shanghai
en de vreemde nederzettingen, waar ze niets
te maken hebben. Tv/ee maand huishuur wil-
len ze van een ieder vorderen. Zijn agenten
werken met bedreigingen en ontzien zich niet
gegoede Chineesche kooplieden uit hun huis
te lichten en losgeld te doen betalen. De mo-
gendheden grijpen niet in.
In Chineesche handen vervuilt de stad,
wordt't drinkwater een cholera-lcweekplaats,
wordt recht onrecht, wordt de opium-verkoop
een bron van inkomsten en is corruptie de
eenige meester. De staat staat open aan
brandschatting en de hoofden van boosdoe-
ners worden aan de lichtpalen ten toon ge-
spreid.
Kerken en kerkhoven worden vernield, hos-
pitalen verbrand en doktoren vermoord. Zoo
is het buiten onze nederzetting.
Wij zijn overtuigd, dat Shanghai voor
vreemdelingen onbewoonbaar wordt zoodra
de Chineezen er zouden regeeren, Wij dienen
in de eerste plaats voor veiligheid en gezond
heid te zorgen. Zoolang de Chineezen niet
kunnen bewijzen, dat zij dit zelf kunnen doen
in eigen omgeving, moeten wij maatregelen
treffen voor eigen veiligheid en voor die van
de twee millioen Chineezen, die wij in de
nederzettingen herbergen.
Laten wij thans verder gaan met het ver-
haal over Shanghai's bestuur.
De gemeenteraad is niet de opperste macht.
De raad van Consuls heeft een belangrijke
stem in het bestuur. Zij houden ruggespraak
met de Gezanten te Peking en beslissen
slechts in Internationale moeilijkheden. Zij be-
moeien zich zelden met interne aangelegen-
heden. In de grondwet van Shanghai, de z.g
Land Regulaties, zijn de bevoegheden van het
stadsbestuur omschreven.
De vreemdelingen hebben het recht door
hun eigen landgenooten, volgens hun eigen
wetten berecht te mogen worden .Dit noemt
men het recht van extra-territcrialiteit. De
rechtspraak in deze internationale stad vormt
een dusdanig* interessant geheel, dat ik er een
afzonderlijk artikel aan zal wijden.
Ten slotte moeten wij erkennen, dat voor
een stad, die wel de meeste naties van de
wereldI herbergt, een merkwaardige harmonie
heerscht onder haar bewoners, welke bij
tusschenpoozen ernstig beproefd wordt als
beroepsagiiatoren het rauwe Chineesche ele
ment opzweepen tegen het werkelijk uitsteken-
de stadsbestuur.
30, 35, 36, 39
W. 10 sch. op: i22, 23, 27, 26, 32, 33,
44, 46, 48.
O p 1 o s s i n g.
1. 44—40 1. 35 44
2. 23—10 2 13:24
3. 33—29 3 24 33
4. 21—17 4. 12:21
5. 46—41 5. 36 47
6. 48—42 6. 47 38
7. 32 5 7. 21 23
8. 5 50.
De beide volgendle standen zijn van den
Fransch Zwitserschen dammer J. Bourquio
Zooals steeds van dezen componist, is ook
nu zijn werk weer alle aandacht waard.
SJ1
wm HI
Zw 14 sch. op: 1, 2, 7, 9, 12, 13, 15, 18,
19, 22, 23, 25, 27, 28.
W 14 sch. op: 16, 20, 24, 26, 29, 34, 35,
36, 37, 39, 42, 44, 47, 50.
Wit speelt hier:
1. 35—30 1. 25 14
2. 16—11 2 7:16
3. 36—31 3. 27 36
4. 26—21 4. 16 27
5. 47—41 5. 36 38
6. 37—32 6. 28 37
7. 30—25 7. 19 30
8 25—20 8. 15 33
9. 39 10 9. 30 39
10. 44 4
Tweede stand.
Ook hier een bijzondere ontleding;.
Wit speelt:
IpTF Iff US m
m%.-m&
m
W/...
H
Zw 15 sch. op:-8/12, 14, 15, 17, 18, 20,
21, 22, 27, 35, 41.
?RW4rt49Ch^0P/c23V.24' 2728> 31' 33' 37
38, 40, 42, 44. 45, 46.
1 40—34 l. 41:43
2. 23—19 2. 14 32
3. 4238 3. 27 36
4. 38: 7 4. 12 1
5. 44—40 5. 35 44
6. 33—28 6. 22 33
7. 29 40 7. 20 29
8. 34 5
Ter oplossing voor deze week:
Probleem 982 van P. Kleute Jr., den Haag.
(Eerste publicatie).
In de jaarlijikscbe Bondswedstrijden, die
dit jaar in Den Bosch werden gespeeild (vol-
gend jaar, dus in 1928, krijgt Afkmaar de eer
en 't genoegen) ward in de eerste groep de
navolgende wedstrijd gespeekf:
De wit-speler is er een van de jonge gar
de; deze haalde dien lsten prijs. Zijn gedurfd
spel toont aan, dat hij de gevaren aandurft
van open spel. Wars van gepeuter om een
minimaal stelTingsvoordeel (a la Capablanca)
werpt hij zich het elan in den strijd. Zoo als
zoovaa-k reeds aangetoond1 is, zijn de go-
dinnen nog wel gunsitig gezind hen, die ze
trachten te dwingen.
Wit: Wertheim. Zwart: Heemskerk
1. c4 c5
2. Pc3 Pc6
3. Pf3 g6
4. d4 cdl4
5. Pd.4 Lg7
6. Pc2 Wit riskeert een duibbele
pion op de c-lijn. Veien
zien hierin (en o. i. terecht)
een verzwakiking. Waar-
schijnilijk denkt wit, dat hij
daar voor de koningsstel-
ling van zwart verzwakt.
Immers na g6 moet de
zwarte looper van f8 dat
gat beheerschen.
6b6 Ook de Lc8 moet ge
fianchetteend worden.
7. e4 a6
8- Le2 Deze L moet eventueel
naar f3 om Lb7 in toom te
houden.
8Lb7
9. 00 h5? Dit maak-t de konings-
stelling nog zwakker. Zw.
staat nu al slecht. 't Ro-
cheeren naar geen der
vleugels is meer veilig.
10. f4! „D'r maar op los", denkt wit,
en volkomen terecht.
10Ph6
11. f5 00? Wat dan wel.
12. Lh5! gh5
13. Dh5 Kh6 Gedwongen. Anders
volgt Lh6.
14. Tf3 Tg8
15. Th3 Df8
16. g4 Dreig.t g5
16Pe5
17. g5 Tc8
18. Pe3 Lf6? Nu kan wit niet nemen
met de pion; maar wel
19. Dh6 Dh6
20. Th6 Kg7
21- h4? Beter was wellicht Pe3
d5 om den L op f6 te kun
nen nemen met ef6, daar
immers dan Lcl den T
dekt.
21Pc4
22. Pc4 Lc3
23. bc3 Tc4
24. Le3 Te4 „Wie weet?" denkt
zwart.
25. Kf2 Tc8
1. Td2:(c^, enz.) 2. K: mat.
1. Tf6 2. ©b8: mat.
1. e3 2. f4 mat.
De clou is natuurlijk de ontpenning van
den zwarten toren.
OPLOSSING No. 159 van J. Stewart.
Wit: Kg3 Dd3 Pg8 en g5 pi d6.
Zwart: Ke5 Lh5 pi d7 e7 g6 en g4.
1. Dc4 (direigt Dc5 mat).
1. Kd6: 2. Pf7 mat.
1. Kf5 2. Df4 mat.
1. ed6: 2. De4 mat
1. e6 2. Dc5 mat
Een juweeltje. De K krijgt 2 vluchtveldett,
Enkele zeer goede mats.
PROBLEEM No. 160 van C. Guarini.
(Scacchista 1920).
Zwart (7)
Wit (8)
Wit geeft mat in 2 zetten.
(De sleutelzet is iets bijzonders.)
In onze vorige rubriek gaven wij de oplos
sing probleem no. 981 (auteur M. J Ber-
gier).
Stand.
Zw. 11 sch. op: 2, 8, 10, 12, 13, 16, 20,
belofte vervullen. En mijn eergevoel zou mij
niet anders veroorloven."
„Ach! Je eergevoel!"
De markieziln zuchtte. Toen kwam zij een
stab nader en haar gezicht nam een vriende-
lijke, peinzende uitdrukking aan.
„Maar je hart, mijn kind; hoe staat het met
je hart?"
„Mijn hart gaat mij zelf aileen aan. Ik ben
de verloofde van Florimond dat is alles
wat de wereld en u aangaat. Ik heb meer eer-
bied en bewonder ng voor hem dan voor eenig
ander man, en ik zal zijn trotsch op zijner
vrouw te worden wanneer hij terugkomt, want
zijn vrouw zal ik worden, niettegenstaande
alies wat u en uw zoon mogen doen".
De douairiere lachte zachtjes, zij lachte
zich zelf toe.
„En als ik je zeg, dat Florimond dood is?"
,,\X annter u mij daar een bewijs van kunt
geven zal ik het gelooven", antwoordde het
meisje.
De markiezin keek haar aan, zij scheen
zich niet beleediigd te voelen door deze bijna
honende woorden.
„En als ik u dat bewijs in handen gaf?"
vroeg ziji op bijna droevigen toon.
Valerie's oogen gingen iets wijder open als-
of zij zich onigerust maakte. Maar met haar
antwoord was zij dadelijk gereed en haar
stem was vast.
-Uat zou nog geen invloed hebben op mijn
hou clung tegenover uw zoon".
„Dat is dwaasheid Valerie
„U is dwaas, mevrouw" vie! het jonge meis
je haar in de rede, ,,'t is dwaasheid om te den-
ken dat u een meisje kunt dwingen haar ge-
negenheid te geven aan iemand dien ze niet
liefheeft, haar liefde te commandeeren door
middelen te gebruiken zooals u dat gedaan
heeft met mij. U denkt dat ik't prettig vind't
hof gemaakt te worden, dat het mijn hart
gunstig zal stemmen tegenover uw zoon, te
worden opgesloten, om door hem vervolgd te
worden door zijn betuigingen".
„Opgesloten, kind? Wie sluit je op?" riep
de markiezin uit alsof ze Valerie iets heel
verwonderlijks hoorde zeggen.
Mademoiselle glimlachte droevig en eenigs-
zins minachtend.
„Ben ik dan niet opgesloten als in een ge-
vangenis?" vroeg zij. ,,'Hoe noemt u dit dan?
Wat moet die man hier doen? Hij moet's
nachts aan de deur voor mijn slaapkamer lig-
gen om te zorgen dat er niemand met mij
spreekt. Hij moet iederen morgen met mij
naar den turn, wanneer u zoo genadiig is mij
in de luciht te laten gaan, of ik slaap of wak-
ker ben, de man is altijd in de buurt, zoodat
hij ieder woord kan hooren, dat ik zeg".
,,Maar hij kent geen Fransch
„Dat is zeker omdat ik geen poging zai
doen hem voor mij te winnen, of mij te helpen
ontsnappen uit mijn gevangenis. O, madame,
ik verzeker u't is niets dan tijd vermorsen, a
®traft mij en geeft u zelf veel moeite zonder
eenig resultaat. Als Marius een man was,
dien ik kon liefhebben die hemel behoedde
mij! zouden de middelen die u aan wend t
juisf gemaakt hebben, dat ik hem ging haten"
De angst die Madame de Condillac koester-
de werd bij die woorden verbannen uit haar
26. f6 Kg8? Beter was 26ef6
dreigt nu 27. gf6 Te3 en
de T op h6 moet een goed
heenkomen zoeken, of
26. ef6 27. Tf6 en
2y j geen aanval meer
28. Ld4!dreigt mat met Th8.
28Tc2
I Kg3 f6 Eenige zet, maar die
wit nog sterker maakt E>e
T kan toch den Ld4 niet
slaau wegens eSD.
30. gf6 Lc6 Dekt e8.
31. T'1' Ook was goed 31. ThSt
Kf7 32. Tf8 Ke6 33. e8D
Le8 34. Te8 Kd5 35. Te4
enz.
31Kf7
32. Th7 Ke6
33. f7 Td4
34. eSD en zwart geeft op.
OPLOSSING EINDSPEL 186
(Rinck).
Stand: Wit Kf3 Pd7 pf5 en h6
Zwart Kh3 Lb2 pa5 en e7.
1. f6! ef6 Na 1Lf6 2. Pf6
haalt wit dam.
2. Pe5! Le5
3. Ke4 Lc3
4. Kf5 en die lijin al—h8 is afgesloten.
Na 2ef5 v
3' Ke4 Ontstaat't zelfde.
OPLOSSING PROBLEEM No. 158
(R. G. Thomson G. C. 1915).
Wit: Kc4 Df8 Ta6 Pe7 en d2 Lai pi b5 f2
en h5.
Zwart: Ke5 Tb2 en h6 Pb8 pi a7 a3 e6 en
e4.
1. Kc3 direigt Pc4 mat.
hart en zij gaf tevens alle hoop op een ver-
zoening met Valerie op. In haar oogen stond
toom te lezen; er vertoonde rich plotseling
een trek van spot en wreedhesd om haar
mond, zoodat de sohooniheid van haar gelaat
haar haat nog meer deed uitkomen.
„Zoo dat je hem haat, meisje lief?" en ook
haar stem had iets spottendis, „en hij, een man
waar ieder meisje in Framkrijk trotsch op zou
zijn. Wel, wel, je wilt niet gedwongen worden
was haar lech dreigendi en onaange-
naam.
,V^ <ia®r niet zoo zeker van, mademoi
selle. Wees daar niet zoo zeker van. Het kan
best gebeuren dat je nog eens op je bloote
kmeen komt smeeken te mogen trouwen met
een man dien' je nu zegt te haten. Wees er niet
den "3er Van 3e n'e^ godwongen kunt wor-
Haar beider oogen onfmoetten elkander;
beide yrouwen waren wit tot de lippen aan
toe; bij de eene door bedwongen woede. bij de
andere uit doodsangst. Want wat de douairie
re met met woorden had u%esproken, werd
welsprekend door de oogen verkondigd. Het
jonge meisje deinsdle terug, met sameugeklem-
de handen, de tanden in de lip.
„Er is een God in den hemel, madame
herinnerde zij de markiezin.
„Ja, in den hemel" aa de andere lachend
en keerde zich om, om been te gaan. Zij bleef
bij de deur ataan, de Kaliaan was toegesneld
om die voor haar te openen.
.,Marius zal's morgens met je wandelen,
als het mooi weer is. Denk intusschen na over
XLIX.
(Nadruk verboden).
Faillissement in Ned. Indie uitgesproken h
Nederland van kracht.
Het gezag van den Nederiandschen rech-
ter is beperkt door de grenzen van ons land,
daar buiten wordt zijn vonnis niet geteld,
evenmin als omgekeerd een buitenlandsch
vonnis hier gehoorzaamheid verschuldigd is.
Dat dit tot groote moeilijkheden kan leiden
voor schhldeisehers van personen, die bun
vermogen, waarop verhaal zou kunnen wor
den uitgeoefend, in het buitenland hebben
behoeft geen betoog. Men heeft getracht dit
bezwaar althans gedeeltelijk te ondervan-
gen, door aan den rechter de bevoegdheid
te geven, om, zonder de zaak opnieuw te
onderzoeken, het buitenlandsche vonnis ook
hier te lande uitvoerbaar te verklareni, een
exequatur te verleenen. Daartoe is reeds in
1905 met een aantal landen een tractaat ge-
sloten, maar dit betreft slechts de uitvoer-
baarverklaring van de veroordeeling in de
proceskosten, niet de hoofdzaak zelf. In
1925 is echter met Belgie een verdrag ge-
sloten, om voor alle vonnissen over en weer
dit hulpmiddel in te voeren. Dit verdrag is
nog niet door onze wetgevende macht goed-
gekeurd.
Van het grootste belang is de uitvoerbaar-
heid van een buitenlandsch vonnis, wanneer
dit 'n faillietverklaring inhoudt. Als iemands
faillissement in het eene land uitgesproken,
niet geldt in het andere land, blijft zijn ver
mogen, dat zich daar bevindt, buiten het be-
reik van den curator en ontsnapt dus veelal
aan de schuldeischers. Men zal daarom in
elk der beide landen een afzonderlijke fail,
lietverklaring moeten vragen, maar naar al
le waarschijnlijkheid vallen die uitspraken
niet gelijktijdig en zullen verschillende per
sonen tot curator worden benoemd. De kans
is groot, dat aldus de schuldeischers te kort
komen. Op dit punt verbetering te brengen
is dan ook een der voornaamste doeleinden
van het hiervoor vermelde verdrag met Bel
gie.
Ten aanzien van onze kolonien bestaat
met ons land wederkeerige rechtstreeksche
uitvoerbaarheid van door elkaars rechters
gewezen vonnissen. Hoe het echter staat met
de verklaring in staat van faillissement was
onzeker. De meeningen der schrijvers zijn
verdeeld en zoo kon het dan ook gebeuren,
dat een firma, gevestigd in Nederland, met
bijkantoren in Nederl.-Indie, door den Raad
va.nJristitie te Batavia in November 1926
failliet was verklaard en dat vervolgens in
Januari 1927 de rechtbank fe Amsterdam
het faillissement uitsprak.
De Weeskamer te Batavia, die in Indie als
curator in faillissementen optreedt, verzette
zich hiertegen, daar zij in haar afwikkeling
ook het Nederlandsche vermogen der firman-
ten wilde betrekken, zoo goed als ook de Ne
derlandsche crediteuren uit de totale op-
brengst hun deel zouden ontvansfen. Het ge-
rechtshof stelde haar in het gelijk. maar de
wat ik gezegd' heb."
„Blijft die man hier, madame?" vroeg het
meisje met een vergeefsche poging vastheid
te geven aan haar stem.
„In de buitenste voorkamer is zijn plaats;
maar daar de sleutel van deze kamer aan de
buitenrijde van de deur rit, kan hij binnen
komen wanneer hij wil of wanneer hij denkt
dat er reden voor is. Als je hem liever niet
ziet, kan je in je eigen kamer gaan daar
gmds".
Zij henhaalde deze woorden in het Ita
liaansch tot den Italiaan, die onverschilliw
boog en de douairiere votgde de zitkamer uit;
hij' deed de deur op slot. De voorkamer was
zeer scihraal gemeubileerd, niets dan een tafel
en stoel, waaraan de cipier zijn maaltijden
kon gebruiken.
De man volgde de markiezin over den hou-
ten vloer, waar hun voetstappen weerklonken
en hield de buitendeur voor haar open.
Zonder meer woorden venl'iet zij hem- hij
kon haar voetstappen hooren toen zij de stee-
nen wenteltrap afdaalde. Eindelijk sloeg de
deur van het binnenplein dicht en het knarsen
van een sleutel verfeondigde den huurling dat
hij met zijn pupil opgesloten zat in den toren
van het kasteel de Condillac.
Toen mademoiselle aileen was hep zij naar
.let raam en viel slap in een stoel neer. Zij
zag nog zeer bleek, haar hart klopte onstui-
ming want de vreeselijke bedreiging die lag
opgesloten in de woorden der markiezin had
haar voor t eerst eoht doen trillen van vrees
sedert het begin van zijn hofmakerij. drie
maanden geleden, een hofmaken, dat al lang-
zamemand dringender geworden was, totdat
ZG er rich eindelijk niet meer wist uit te red-
(Wordt vervolgd).
IS.
q v v/y/M
d e f
TJ>rr j£ 7'
