Alkmaarsche Courr:.:
MARTIN'S VERJONGINGSKUUR.
WANNEER GIJ EEN ZAAK
GAAT BEGINNEN.
s
osssssasaBaa
1927 I In en om de hoofdstad.
Radio-hoekje
L. Frankenberg, Alkmaar.
FEUILLETON.
HANDELSDRUKKERIJ
N. V. v.h. HERMS. COSTER ZOON
as®[!
□opppapaopiD
Sport
No. 226
Hinderd negen en twintigsti Jaargang,
Maamlasr 26 September.
ZIJ, DIE ZICH MET 1 OCTOBER VOOR
MINSTENS 3 MAANDEN OP DIT BLAD
ABONNEEREN, ONTVANGEN DE TOT
DIEN DATUM VERSCHIJNENDE NUM-
MERS FRANCO EN GRATIS.
DE DIRECT1E.
Dinsdag 27 September.
Hilversum, 1060 M. 12.— Politieberich-
fen. 12.35-2.— Lunchmuziek door het Trio
Dick Groeneveld, viool. A. van Leeuwen,
cello. P. Jochemse, piano. 5.-6.45 Concert
door het A. N. R. O.-orkest. Mevr. G. Sto-
Hjn>Molenaar, sopraan. Jaap Stotijn,
®iano-begeleiding. Vervolgens Diner-concert
door het A. N. R. O.-orkest. 6.45—7.45 N.
O. V. Kunstavond. Mevr. Rosa Spier,harp.
G. Brettani, declamatie. J. R. Gravelotte,
pianobegel. la. Courante, J. B. Loeilly. b. Le
Rappel des Oiseaux, J. Ph. Rameau. c. Pas-
sagaglia, Handel, harp. 2. Die Wallfahrt
nach Kevlaer, tekst van H. Heine, muziek
ran Hub. Cuipers, declamatie met pianobe-
feleiding. 3. Schubert-tantasie, Trnecek,
arp. 4. Sjemang Jiaroeil, Hoor Israel, tekst
van F. Pauwels, muziek van J. Ode, decla
matie met pianobegeleiding. 5 Nordische
Ballade, Poenitz, harp. 6. Tamboer, tekst v.
A. van Beyma, muziek van F. E. A. Koe-
berg, declamatie met pianobegeleiding. 7.45
Politieberichten. 8.10 (K. R. O.) 2e Nijmeeg-
eche avond. Het Klein Harmonieorkest, de
Nijmeegsche Mandolineclub „Con Amore",
onder leiding van B. van Teeseling. Mannen
koor St. Caecilia, onder leiding van A.
Tromp. J. Willems, vleugel. la. Gruss aus
Itsehoe, Habel. b. Froher Sinn, Liidecke, c.
Liebesgluck, Hermann, d. Sie kann nicht
mit, Liidecke. Orkest 2a. Woolie, Beka. b.
Elle m'a dit, Kck, Mandoline. 3. Lezing
door den heer P. L. M. van Wayenburg,
over: Nijmegen als, gezellige woonstad. 4.
Vroolijke liederen. a. De Deerne, Kools. b.
£r was reis, van der Linden, c. Spreekwoor-
den: Quod libet, N N. Mannenkoor. 5a. Un
soir d'ete, Polman. b. AHons, courage, Kok,
Mandoline. 6a. Serenade van een lands-
knecjt, Orlando di Lasso, b. De Martelaren
van het Coliseum, de Rille, Mannenkoor
10.30—12.N. O. V. Dansmuziek. De
nieuwste gramofo&nplaten. 10.30 Persberich-
ten.
Daventry, 1600 M. 11.20 Daventry-kwar-
tet en solisten, piano. 12.202.20 Corelli
Windeatts-band en solisten, mezzo sopraan,
bariton en harmonium. 2.50 Lezing: Ele
mentary music. 3.35 Fransceh les 4.05 Con
cert. 4.20 Orkestconcert. 5.20 Lezing: A.
bookshelf of old favourites. 5.35 Kinderuur-
tje. 6.20 Dansmuziek. 6.35 Lezing: Stars of
October. 6.50 Tijds., weerbericht en nieuws.
7.05 Dansmuziek 720 Lezing: The passing
of the Glenard. 7.25 Orgelconcert. 7.45 Le
zing: An evolutionist among the Rocks and
fossils. 8.05 Rede van Lord Elgin. 8.20
8.50 Lezing: Literature. 8.30 Concert door
het radio-octet. 8.40 Gedichten van Shakes
peare, Tennyson en Thackery door Miss
Wood. 8.50 Concert. Octet. 9.20 Weerbericht
en nieuws. 9.35 Lezing: Music and the ordi
nary listener. 9.55 Nieuwsberichten. 10.
Variete. 11.0512.20 Dansmuziek.
Parijs „Radio-Paris", 1750 M. 12.50—
2.10 Orkest Locatelli. 5.055.55 Orkestcon
cert. 8.5010.50 Concert door het Orkest
Mario Cazes. Vocale en instrument, solisten
Langenberg, 469 M„ Dortmund, 283 M.
en Miinster, 242 M. 1.30—2.50 Orkestcon
cert. 5.506.50 Solistenconcert, alt, viool en
harp. 8.2510.40 Symphonieconcert, Werag-
orkest, onder leiding van Dr. Buschkotter.
Konigswusterhausen, 1250 M. 12.20—
8.05 Lezingen en lessen. 8.25 Symphonie
concert van Langenberg. 10.50—12.50 Dans
muziek.
Hamburg, 395 M. 4.35 Xylophonconcert.
Norag-orkest. 6.20 Causerie. 7.45 „Die Ent-
fiihrung aus dem Serail, opera van Mozart.
Daarna tot 11.10 Dansmuziek.
Brussel, 509 M. 5.206.20 Dansmuziek.
8.35 Operafragmenten. Orkest en soli. 10.35
Sluiten.
A lie artikelen
voor fiaiitoorg-ebrulk
Jeveren wij uit voormad.
i?
Door Rafael Sabatini.
Uit het Engelsch door C M G. d.
W.
Garnache kwam wat dichter naar haar toe
spredct!" zei hij, „aIsof een huweliik
Biet rlonmond u onverschillig is, terwijl ik
begrepen had dat u in uw brief aan de Konin
gin zieer op die verbintenis gesteld was. Het
mag onbescheiden van mij zijn, maar open-
nartig gesproken, uw houaing brengt mij in
de war".
„Ik ben niet onverschillig" antwoordde zij
kalm zonder eenige geestdrift. „Florimond
en ik waren speelkameraden, en als klein kind
hi eld ik veel van hem en bewonderde hem,
zooals ik een broer zou hebben. liefgehad en
bewonderd misschien. Hij is knap, oprecht en
achtenswaardig. Ik geloof dat hij de vriende-
lijkste editgenoot zou wezen, dien een vrouw
rich denken kan en daarom ben ik blij dat ik
mijn leven aan hem kan toevertrouwen. Wat
k*n men meer verlangen?"
„Ja, dat moet u mij niet vragen, mademoi-
ile ben geenszins een autoriteit op dat
J Maar u schijnt een uitmuntende op-
CCLIV.
Na de wethouderscrisis. Radio en
telegrafie.
Het gebeuren, sedert het verzenden van
mijn vorige causerie uit de hoofdstad, is na-
(uurlijk geweest de verkiezing van de wethou-
ders dezer gemeente. Een vriend, woonachtig
in eene nabijgelegen groote stad, gaf als zijn
oordeel over die wethouders-gescniedenis te
kennen, „dat Amsterdam zich door die verkie
zing onsterfelijik geblameerd had", waarme-
de hij, toen ik hem om nadere verklaring dier
meening vroeg, zeide te bedoelen, dat het tocli
wel heel treurig moest worden genoemd, dat
men in de voornaamste stad des lands, die
eigenlijk een voorbeeld voor andere gemeen-
ten behoorde te wezen, blijkbaar alle stedelij-
ke belangen achterstelde bij partij-belanget-
jes en dat in een gemeente, waar in de al-
lereerste plaats behoorde gevraagd te wor
den welke mannen het best in staat zouden
zijn de handelsbelangen der grootste koop-
stad te bevorderen.
Ongelijk had hij natuurlijk niet, alleen is
het maar de vraag of er in onzen door en
door „ver-politiekten" tijd eigenlijk wel een
gemeente in Nederland is aan te wijzen, waar
men beslist biichet verkiezen van Raadsleden
en de wethouders daaruit uitsluitend de belan
gen der geheele burgerij op den voorgrond
stelt en alle partij-kwesties op zij weet te
schuiven. Niettemin, waar is het, dat deze
wethouders-benoemingen toch wel een droe-
vigen kant hebben gehad en vooral de sociaal-
democratische partij zich niet van haar
mooisten kant heeft doen kennen.
Ge weet het missdhien, dat voor de verkie-
zingen van dit jaar de Raad van Amsterdam
16 sociaal-democraten telde onder zijn 45
leden en dat het Dagelijksch Bestuur, be-
staande uit zes wethouders naast den burge
meester, in dat college telde drie sociaal-de
mocraten, een Katholiek, een liberaal (Vrij-
heidsbonder) een Christelijk Historische
daarnevens de anti-revolutionnaire burgemees-
ter, zoodat, van een partijstandpunt gerede-
neerd, de zaak vrijwel in orde was. Alleen de
sociaal-democraten waren wat te „hoog"
aangeslagen; twee hunner in het college was
billijk geweest, terwijl er in de plaats van den
derde een Vrijzinnig-Democraat had dienen
te zitten. Edodh, het was nu eenmaal zoo en
men wachtte den uitslag der verkiezingen van
dit jaar af, om te zien hoe het college in ver-
band met de samenstelling van den nieuwen
Raad dan zou behooren te zijn.
Die uitslag is geweest, dat er een sociaal-
dtmocraat minder gekozen werd, zoodat die
pa-tij nu telde 15 leden, precies een derde van
net totaal aantal leden van den Raad, geko
zen volgens het beginsel der evenredige ver-
tegenwoordiging. Redeneerende volgens dat-
zelfde verkiezingsstelsel zou het dus ook bil
lijk zijn, dat twee der zes wethouders gekozen
werden uit de sociaal-democraten. Zoo dach-
ten er alle andere Raadfracties over behal-
ve de sociaal-democraten zelven, die verkon-
digden, dat zij hun drie zetels moesten behou-
den achter de groote groene tafel" en dat
zij, bijaldien zij niet met hun drieen zouden
terugkeeren tot die plaats, geen van alien zou
den willen terugkeeren.
Met die uitspraak, natuurlijk onderschre-
ven door de partijgangers buiten den Raad,
was het wethouders-incident geboren en da
socialisten waren niet te overtuigen, dat hun
eisch onbillijk was het woord „inhalig" is
ook wel genoemd weshalve de andere par-
tijen hadden te kiezen uit twee zaken: den
sociaal-democraten hun zin geven en de drie
afgetreden wethouders herkiezen of niet toe-
geven en anderen kiezen. Het laatste is ge-
beurd, volkomen terecht zelfs, en men heeft
nu gekozen in de plaats der drie afgetreden
sociaal-democraten, zijnde de heeren Wibaut.
De Miranda en Polak, twee vrijzinnig-demo-
craten, de heeren Dr. Abrahams en Ketelaar
en Walrave Boissevain, Vrijheidsbonder,
waarbij verklaard werd, dat de twee laatstge
noemde beloofd hebben zich dadelij'k te zullen
terugtrekken, indien de sociaal-democraten
terugtrekken van de „dwalingen huns weegs"
en mededeelen, dat ze met twee zetels in het
Dagelijksch Bestuur-college tevreden zullen
zijn. Wat zij niet doen zullen althans
zulks hebben zij na de oplossing der crisis in
een openbare vergadering geruigd, want, al-
dus sprak toen de heer Wibaut: „Niet de
zucht om met hun drieen in het college te zit
ten, deed de sociaal-democraten dien eisch
van drie stellen, doch om den invloed der Am-
sterdamsche arbeidersklasse", en verder:
„Men kan de vertegenwoordigers der S. D.
A. P. niet afspiegelen naar het aantal, het
ging er voor de sociaal-democraten om, de
vertegenwoordigers van 103.000 arbeiders in
de stad, die een ander standpunt innemen dan
de heerschende opvattingen, den invloed te
laten behouden, ondanks het verlies van een
Raadsjzetel".
ffebied.
feding
din^T gdhad te hebben in de philosophie^.
En hij lachte hardop. Zij' kreeg een kleur bij
»^n ladhbui.
„Djrt heeft vader mij geleerd" zei ze op kal
•ten toon, „en hij .was de verstandie^te man
dien ik ooit gekend heb, zoowel als de edelste
en dapperste
Garnache boog het hoofd.
,Zijn ziel ruste in vrede bij God" zei hij eer-
biedig.
,Amen" antwoordde het jonge meisje. En
beiden zwegen.
Weldra kwam zij terug op het onderwerp
van haar verloving.
„Indien Florimond nog in leven is, dan is
die lange afwezigheid, dat gemis van eenige
tijding heel vreemd. Drie maanden geleden
hebben wij voor het laatst iets van hem ge-
hoord neen vier maanden Toch moet hij
den dood van zijn vader vernomen hebben, en
dat moest hem doen terugkomen".
„Is dat bericht hem inderdaad meege-
deeld?" vroeg Garnache. „Heeft u het hem
zelf geschreven?"
„Ik?" riep zij uit. „Wel neen mijnheer, wij
correspondeeren niet".
„Dat is jammer" zei Garnache, want ik
denk dat zijn stiefmoeder hem den dood van
den markies verzwegen heeft".
„Mijn hemel!" riep zij verschrikt uit. „Be
doelt u dat hij er misschien nog onkundig
van is?"
„Neen, dat niet. Een maand geleden heeft
de Koningin-Moeder een koerier naar hem
toegezonden. De laatste tijding van hem
vier maanden oud, zooals u zegt vermeld-
de dat hij in Milaan was in Spaanschen
dienst. Daar werd de koerier naar toe gezort-
den om hem op te zoeken en brieven te over-
handigen, die hem mededeelden wat er te
Condillac voorviel."
Duidelijk gezegd, niet waar,' maar treurig
genoeg voor Amsterdam en in dat licht be-
schouwd had mijn vriend, dien ik hierboven
aan u voorstelde, wel gelijk, tqen hij spra'c
van „onsterfelijk geblameerd." De partijbe-
langen voorop, de eischen van diegenen onder
de burgerij, die zich zelven het uitsluitend
monopolie van „arbeiders" te zijn, toekennen
allerecrst; de belangen van Amsterdam, de
groote handelsbelangen, waarvan deze stad
het in de eerste plaats hebben moet, op den
achterdam geduwd! Die belangen zullen nu
moeten lijden, omdat den sociaal-democraten
in den huidigen Raad twee wethouders-zetels
toekomen, bekeken uit het standpunt van par-
t i j en-ver te gen wo or dig i ng in dat college, en
de geheele fractie thans natuurlijkerwijze zoo-
veel mogelijk in oppositie zal gaan. Zoo
wordt in onze democratische tijden met de be
langen der eerste gemeente des lands ge-
speeld!
Natuurlijk, over de personen der socialis-
tische wethouders, die op zich zelven als zoo-
danig zelfmoord hebben gepleegd, gaat het
niet; zij hebben alle drie geijverd voor de be
langen der hoofdstad en het zou onwaarheid
zijn, indien men zou durven beweren, dat door
hun initiatief als wethouders niet veel goeds
voor Amsterdam tot stand was gekomen.
Maar juist omdat zulks zoo is, is het zoo te
betreuren, dat bij het samenstellen van het
Dagelijksch Bestuur de belangen van een be-
paalde categorie gemeente-burgers op den
voorgrond worden geschoven; zoo lang dat
inderdaad het geval is en de politick ook in
het stadsbestuur hoogtij viert, ziet het er voor
de bevordering van handel en nijverheid en
het bevorderen van de aantrekkelijkheid der
grootste stad des lands nog niet rooskleurig
uit.
De andere gebeurtenis der week is de groo
te tentoonstelling op Radio-gebied in het Pa-
leis voor Volksvlijt, die veel belangstelling
had kon het anders in dezen tijd, nu het
bezit van de een of andere radio-installatie
geen bijzonderheid meer is? Ik heb er vroeger
als eens op gewezen, dat het stadsbeeld er
niet erg door verfraaid is. In de stad zelve
merkt men zulks niet zoo dadelijk op, doch
w;yineer men in de treinen de stad nadert ziet
men, dat het aantal masten op de huizen,
waaraan opvang-draden bevestigd zijn, merk-
waardig groot is en dat dus het aantal Am-
sterdammers, dat hun muziek en redevoerin-
gen op hun „kristalletje" of wat dan ook op-
vangt, niet onbelangrijk genoemd moet wor
den.
De tentoonstelling in het Paleis het
heeft geen zin er hTer een uitvoerige beschrij-
ving van te geven. want als deze u onder de
oogen komt, zal zij reeds geeindigd zijn
had dus den grooten toeloop van alle radio-
liefhebbers, die de nieuwste snufjes op dat ge-
bied wilden zien en er hun voordeel mede
doen. De hoofdindruk, dien de bezoekers zeker
gekregen zullen hebben, is, dat hoe langer
hoe meer gestreefd wordt naar het vervaardi-
gen van toestellen, die de dak-antennes over-
bodig doen zijn en die in allerlei vormen „ge-
camoufleerd" binnenskamers de geheele in-
richting doen worden het moderne muziek- en
spreek-instrument van onzen tijd. Het zal er
dus op den duur mede gaan als met de tele-
foondaarbij hebben wij immers ook eerst ge
kend de meestal leelijke telefoonpalen in onze
stad, die verdwenen, toen het geheele kabelnet
ondergrondsch werd en zoo zullen de raam-
antennes der radio binnen niet te langen tijd
de masten op de huizen overbodig maken. Ook
onze concertzalen? Ook ons concertgebouw?
Zoo ver zijn we gelukkig nog niet en zoo ver
zal het ook wel niet komen, maar een feit is
toch beslist, dat men reeds meermalen hoort
van menscben, die de noodzakelijkheid van
hun lidmaatschap van het Concertgebouw b.v.
niet meer inzien, nu zij de concerted van daar
immers thuis kunnen hooren, zonder dat zij
er een stap voor behoeven te doen. Wat zai
de toekomst dienaangaande brengen?
Wanneer we thans de Radio-tentoonste!-
ling zien en de beteekenis die deze vinding in
ons huiselijk leven gekregen heeft, kunnen we
ons bijkans niet voorstellen, dat het nog geen
kwarteeuw geleden is sedert Amsterdam ver-
baasd stond over de eerste draadlooze berich-
ten, toen door het draadloos station aan den
Overtoom voor het „Handelsblad" overge-
bracht de jongeren onder ons, die men
thans met overtuiging hoort spreken van kor-
te en lange golven; van accus en allerlei
nieuwe lampen; die zelven hun radio-toestel
in elkaar weten te knutselen, hebben dat sta
tion zelfs nooit gekend.
En hoevelen denken er nu nog aan, dat
nog maar drie kwart eeuw geleden de eerste
Rijkstelegraafkantoren in een paar steden van
ons land werden geopend en de nieuwsberich
ten langs den draad electrisch werden over-
gebracht. In 1852 was dat toch maar een
groote nieuwigheid, ook voor de Amsterdam
mers, en op den len December e.k. zal het
75 jaar geleden zijn, dat de telegraafdienst
„Een maand geleden?" zei ze. „En wij
hebben nog niets van hem gehoord. Ik ben
heel ongerust over hem, mijnheer".
„En ik heb hoop dat wij ieder oogenblik be
richt van hem kunnen krijgen".
Dat zijn hoop verwezenlijkt zou worden,
werd eenige dagen later bewezen. Intusschen
bleef Garnache zijn rol van gevangenbewaar-
der spelen tot volkomen voldoening en toene-
mend vertrouwen van de Condillacs en in
dien tijd wachtte hij geduldig op den bepaal-
den nacht wanneer zijn vriend Arsenio de
wacht moest betrekken.
Op dien noodlottigen Woensdag zocht Bat-
tista zooals nu zijn onveranderlijKe gewoonte
geworden was zijn landgenoot op, zoodra
zijn middag rustuur was aangebroken, het
uur waarop te Condillac gedineerd werd,
want het scheen dat jaar dat de warmte toe-
nam naarmate de winter naderde. Men kon
zich haast niet zulk een warme St. Martien
herinneren als dit jaar.
In zooverre het de kwestie van hun nade-
rende vlucht betrof, was Battista zoo beknopt
mogelijk.
„Is alles in orde?" vroeg hij. „Zal je van-
nacht de wacht hebben?"
„Ja, ik sta op wacht van zonsondergang tot
zonsopgang. Hoe laat zullen wij gaan?'p
Garnache dacht een oogenblik na en streek
zich over ziin stevigen kin, waarop het stop-
peltje van de eerste dagen was aangegroeid
tot een onregelmatigen, ongekamden baard
en die baard hinderde hem niet weinig, want
'n opmerkzaam oog zou ontdekt hebben dat hij
lichter van kleur was. Zijn haar begon ook de
ion no
VOORDAM C 9, ALKMAAR, TEL. 3
B
in werking werd gesteldhet feit is, dunkt
me, wel waard eens even gememoreerd te
worden in een tijd, nu draadlooze telegram-
men, draadlooze concerten, draadloos nieuws
reeds beschouwd wordt als iets heel gewoons
en velen zelfs niet eens meer bedenken hoe
verwonderlijk het toch alles is.
SINI SANA.
DE BOKSWEDSTRIJD TUNNEY—
DEMPSEY.
Het verloop van den strijd.
Over het verloop van den wedstrijd Tunney
Dempsey, die zooals wij gister reeds meld-
den op punten gewonnen is door Tunney,
volgt hieronder een en ander:
Groote schijnwerpers verlichtten de ring,
waarin Dcndcrdagavond de bokswedstrijd
om het wereldkampioenschap zwaargewicht
plaats had tusschen den titelhouder Tunney
en den oud-wereldkampicen Dempsey. Meer
der. 150.000 tceschouwers woonden deu
strijd, die een heftig verloop had, bij.
In den aanvang liet het zich aanzien, dat
Demipsey zijn ouden vorm geheel had herkre-
gen en dat hij zeker den strijd zou winnen.
Beide boksers begonnen onmiddellijk in de
eerste ronde den heftigen strijd, die tot het
einde voortduurde en die de groote menigte
doorloopend in spanning hield. Hoewel
Dempsey reeds in de eerste ronde eenige fer-
me slagen in ontvangst had te nemen, was de
ronde voor hem.
In de tweede en derde ronde kwam Demp
sey nog sterker opzetten en dreef hij Tunney
door de ring. Tegen het einde van de derde
ronde werd Tunney krachtiger en wist hij
Demsey in de touwen te drijven.
In de volgende ronde was Tunney meester
van den ring. Hij dreef Dempsey in den hoek
Er ontstond een clinch en na de scheiding
had Dempsey zware slagen van Tunney in
ontvangst te nemen, De beide tegenstanders
waren zoo fanatiek, dat zij nog eenige secon-
den na het eindigen van de ronde doorstre-
den. In de vijfde ronde vallen weer harde sla
gen en raakte Dempsey bloedend aan het oog
gewond.
In de zesde ronde weet Dempsey zich ge
heel te herstellen en weet hij Tunney te doen
vallen. Na negen seconden kan Tunney op-
staan en de strijd schijnt voor hem te zijn ver-
loren als de gong hem redt.
Ook in de zevende ronde is Dempsey ster
ker, doch hij weet geen beslissing te forcee-
ren.
In de achtste ronde blijkt Dempsey, terwijl
Tunney nog verdedigend optreedt, vermoeid
te geraken en de ronde is voor Tunney. In de
negende ronde is Dempsey veel langzamer en
heeft hij tal van slagen in ontvangst te ne
men.
Ook de tiende ronde orengt niet de beslis
sing door knock-out daar Demsey, thans ab-
soluut zwakker dan Tunney, zich tot het ein
de toe, hoewel ernstig en bloedend gewond,
staande weet te houden.
Tunney wordt op punten tot winnaar ver
klaard.
Is de scheidsrechitr oneerlijk ge
weest? Hij geejf inderdaad toe
dat Tunney langer dan 10 seconden
down is geweest.
Onmiddellijk na den wedstrijd hebben
Dempsey en zijn manager Tex Richard ge-
protesteerd tegen de beslissing van den
scheidsrechter, omdat volgens hen Tunney
langer dan 10 seconden down zou zijn ge
weest, toen hij door Dempsey neergeslagen
werd.
glanzende zwarte kleur te verliezen. Het be
gon dof te worden en het zou niet lang duren
of het werd licht, zoodat het hoog tijd werd
dat hij de vleugeis uitsloeg en de vlucht nam
van Condillac.
„We moesten maar wachten tot twaalf uur.
Dan geven we hun tijd om vast in te slaj>en.
Mocht er echter zelfs op dat uur nog bewe-
ging zijn in huis dan'wadhten wij nog wat.
Het zou dwaas wezen kans te loopen verhin-
derd te worden ter wille van een half uurtje".
,,Reken en vertrouw maar op mij" ant
woordde Arsenio. „Als ik de deur van je to-
rendeur opendoe zal ik even fluiten. De sleutel
van de kleine deur hangt aan den muur van
de wachtkamer. Ik zal hem krijgen voordat
ik kom".
„Goed" zei Garnache, „wij begrijpen el
kaar."
En daarop zouden ze van elkaar van daan
gegaan zijn, maar juist op dat oogenblik ge-
beurde er iets bij de poort dat een heele op-
sdhudding gaf. Mannen kwamen haastig uit
het wachthuis aangeloopen en Fortunio's
stem klonk luide als een commando. Er kwam
een ruiter naar Condillac aangegalopeerd, hij
steeg af en liep met zijn paard de brug over
die alleen's nachts werd opgehaald en
hij klopte met den knop van zijn zweep gebie-
dend tegen de poort.
Op Fortunio s bevel werd de
daan en een man met
gezeten op een afgemat
paard reed onder de overwelfde gang van den
slottoren door naar het eerste binoenplein van
het kasteel.
Naar de Engelsche pers meldt, heeft de
scheidsrechter, Dave Barry, tegenover de tal-
rijke aanvallen tot hem gericht over zijn
langzaam tellen in de zevende ronde, toen
Tunney op het punt stond uitgeteld te zullen
worden, geantwoord, dat hij niet langzaam
geteld heeft, maar wel toegeeft, dat Tunney
12 a 13 seconden op den grond heeft gelegen.
De oplossing van deze schijnbare tegen-
striidigheid is dan de volgende:
De wedstrijd is gehouden onder de regle-
menten van de Illinois State Boxing Associa
tion. Een der bepalingen luidt, dat bij neer-
slaan van den tegenstander de aanvaller zich
onmiddellijk naar zijn hoek moet begeven en
de scheidsrechter niet mag beginnen te tellen
voor de aanvaller daar gekomen is. Dave
Barry beweert, Dempsey onmiddellijk naar
zijn hoek verwezen te hebben, maar het heeft
4 a 5 seconden geduurd voor Dempsey hem
werkelijk bereikt had. Op dat moment precies
is Barry begonnen „een" te tellen.
Rechtszaken
VOOR DEN KANTONRECHTER.
Strafzitting van Vrijdag 23 September, i
FINIS CORONAT OPUS!
Werd voortgezet de zaak tegen den dich-
ter-kellner aan wien ten laste gelegd was tij*
den zonder licht. Aanvankeliik scheen de
nieuwe behandeling ten nadeele van den ver-
dachte uit te loopen. Volgens den verbali-
sant was de overtreder zeer onbehoorlijk op-
getreden, wat echter door verdachte over-
dreven en fantasie werd genoemd. Maar eens-
klaps ccnstateerden wij een gunstige wen
ding, toen de verbalisant eerlijk V>egaf zich
in het uur der overtreding te hebben vergist.
Vrijspraak volgde.
DIE ZIT ER IN VOOR 3 PEGELS.
De voortgezette behandeling tegen een gt-
meenteambtenaar van Amsterdam, gestoken
in een beeldig fantasie motorpak had na ver-
hoor van veldWachter Blijendaal van Cas-
tricum het resultaat dat verdachte wegens
het innemen met een motorrijtuig op 4 wielen
van een verboden standplaats op den Zee-
weg te Bakkum werd veroordeeld tot 3
boete of 3 dagen.
NIET OM DE KNIKKERS, DOCH OM 'T
SPELKECHT.
Voortgezet werd heden dc zaak tegen een
autobusrehauffeur te Bergen, die onrechtma-
tig passagiers had' vervoerd. Volgens zijn op-
gaaf waren het kennissen uit zijn kosfhuis,
die hij gratis vervoerde. Andere passagiers
waren door hem geweigerd. Procesverbaal
was opgemaakt ten einde een principieele be
slissing uit te lokken in de juridische moeie-
lijkheid: valt een niet beta-lende passagier on
der de categorie reizigers in dien zin der ver-
ordening? Op 5 October zal de kantonrech-
ter schriftelijk vonnis wijzen.
IN GEBREKE GEBLEVEN.
Een smid te H. H. Waard, die de zaak Jac.
Met heeft overgenomen, had verzuimd zich te
doen mschrijven in het handelsregister. Ver
dachte hieeft inmiddels de fout hersteld, wat
met kon verhinderen dat hij heden tot f 5
boete of 5 dagen werd veroordeeld.
T IS WEER SIJMEN BETAAL!
De aannemer van een bouwwerk te Eg-
mond-Binnen, het verplaatsen van een hou-
ten villa, kreeg de arbeidsinspectie op z'n
dak, omdat hij twee arbeiders langer dan
8& uur had laten werken. Volgens deze
ijveraars deden zij het op eigen initiatief ten
einde verzuim in te halen. Het kost den pa-
troon 36 pop, subsidiair 36 dagen brommen.
Garnache zag hem verrast en onderzoe-
kend aan en zag aan het uiterlijk voorkomen
van den man dat het een koerier was. De rui
ter bleef staan op een paar passen van de
plek waar Battista en zijn metgezel stonden
en daar hij in den slecht gekleeden Garnache
een lid van de huishouding meende te zien,
wierp hij hem de leidsels toe en stapte toen
stijf als hij was, van zijn paard.
Fortunio. vol gewicht over zijn waardig-heid
stond niet de linkerhand op het gevest van
zijn rapier, met de rechter spelende met zijn
lange, fraaie snor, ging dadelijk naar hem
toe en vroeg wat hij doen kwam.
,,1'k kom brieven aan mevrouw de Douairie-
re markiezin de Condillac brengen" was het
antwoord en met een trotschen wenk verzocbt
Fortunio hem met hem mee te gaan en beval
een der bedienden voor het paard te zorgen
Arsenio fluisterde Garnache iets in. Hij
was onderzoekend of nieuwsgierig van aard
en waagde zich tallooze gissingen wat die
koerier toch wel voor tijding zou brengen.
Garnache hield zich met het zelfde vraagstuk
bezig, hoewel hij de zaak uit een ander oog-
punt bekeek, zoodat hij geen woord verstond
van hetgeen zijn zopgenaamde landgenoot
hem toefluisterde. Waar kwam die koerier van
daan? Waarom had die malle Fortunio hem
dat niet gevraagd zoodat hij zijn antwoord
had kunnen verstaan? Kwam hij uit Parijs,
van de Koningin of misschien uit Italie va«
Florimond? Dit waren vragen waarop hij
gaarne antwoord had gehad. Hij moest weten
welke brieven die man mee bracht. Als hij dat
wist, moest hij zijn plannen misschien veran-
derea en hem iets anders aan de hand doen.
Wordt vervolgd.
■nninniniiiiimituiiimuiloioniiniiiininnmiiinamiuiniuiniiiminnmiuiiimiODiinninnugMaDaina
IN BOVENGENOEMD OEVAL HEBT OIJ WELUCHT
DRUKWERK NOOOIO. VOOR ALLES BEHOORT OIT
TB GETUIGEN VAN SMAAKVOLLE. NETTE AFWER.
KINO. IMMERS. OE EERSTE INDRUK IS OIKWIJLS
BESLISSEND. DOOR GOEO UITGEVOERO DRUKWERK
KRIJGT GIJ EEN CLIENT£lE. OIE GUNSTIG OVER
UW ZAAK DENKT EN ER VERTROUWEN IN STELT.
AAN U. OIT LAATSTE NIET BESCHAAMO TE MA.
tEN; HET EERSTE (HET ORUKWERK OUSL VERZOR-
OEN WIJ VOOR U, VLUG, NETJES EN BILLIJK.
s
