■TVIM 80S- 80 N.V. Ssektiandel vl HERMs. COSIER ZOON Gns7elriekende adem VOCR SLACHTOFFERS VAN SLECHTE SPIJSVERTEERING JLjCJi "m Boekera In en om de hoofdstad. Indien U gekweld wordt door maaglijden, eenige uren nadat gij Uw maaltijdcn hebt gcnuttigd, of gedurende den nacht, dan is het meer dan waarschijnlijk dat gij aan hypcrchloorhydrie lijdi, of in cenvoud'.ge wcorden, aan verhoogd zuurgehalte van hct maagsap. Indien gij de schadelijke invloeden van deze ovcrmaat van zuur neuiraliscert, dan verdwijnt Uw maaglijden en Uwe spijs- vertering geschiedt weder op normale wijze. •Het voortreffelijkste middel ter neutralisee- ring van het zuur is Gtbismureerd Mag nesium, hetwelk gedurende veie jaren aige- hcele verlichting heeft gebracht in gevallen van zure oprispingen, branding in de maag, ophooping van gassen in de darmcn, sleehtc spijsvertcring, dyspepsie, cnz., enz. Gebruik ten half theelepeltje Gcbismureerd Mag nesium in een beetje water na de maaltijrien of wanneer de behoefte daartoe zich aoet igevcelen en overtuig er U zelf van. Ver- krijgbaar bij alle goede Apothekers en Dro- gisten a 1per flesch. Ter oplossing voor deze week Probleem 993 van P. Kleute Jr. den liaag. idH- "fHf li 1 mm 'Wrn, Wm WY m Tf m mi v<m. W Ym. Ym Zw. 16 sch. op: 9, 10, 14, 16, 17, 2'0, 21, 23, 24, 28/31, 34, 36, 37. W. 12 sch. op: 18, 35, 39, 42/50. in onze volgende rubriek geven wij de oplossing. J. P. Zoomers—Vermeer, Janna (Een Liej- deleven). Uitgave Van Holkema Waren- dorj's Uitgevers Mij., Amsterdam. Mevrouw Zoomers—Vermeer is een schrijf- ster van buitengewoon talent. Nauwelijks is Een klein meisje alleen verschenen en hebben wij haar ingedeeld bij de categorie, die lieve verhalen voor meisjes kan schrijven en allerlei kleine avoniuurtjes van schoolkinderen heel smakelijk verteld in boekvorm kan gieten, of daar verschijnt Janna. En we haasten ons tante Vermeer bij de kleine meisjes weg to halen en haar te rangschi'kken bij de man- vrouwen, bij de vrouwclijke naturalisten, odj de schil'ders die het leven uitbeelden met fcrsche vegen van hun dikke verfkwasten, die zij in hun eeltige knuislen omklemd houden. Wie Janna schreef moet het leven tot in alle schuilhoeken bespied hebben en wij vra- gen ons af, waar de schrijfster haar weten- schap heeft opgedaan van alles wat zich af- speelt in het duistere wereldie van zinnelijk held,-die in het milieu van de misdaad tot ziekte en sterven voert. Hoe meesterlijk heeft mevrouw Zoomers— Vermeer het uitbuiten van den bartstocht in het donkerste der groote steden tegenover de rust en de gezondheid van't buitenleven ge- steld. Daar misdaad en ellende, hier het rijke landlevcn, het geluk van den mensch die in Gods vrije natuur werkt als hij ziet, dat de vruchtbare aarde zijn zwoegen met rijpe vruchten beloont, als zijn vee zich vermenig- vuldigt en zijn bedrijfje door de jaren heen tot een kapitale bezitting groeit. In dit spel van danker en liicht bewegen zich de meesterlijk geteekende figuren, aller- eerst Janna, die op zich zelf een litteraire vondst is, maar wier uitbeelding een groot talent vereischte. Want Janna is goed en slecht beide en het moet moeilijk geweest zijn haar precies op het smal'le paadje te houden, waardoor zij nirnmer een gerouti- neerde vrouw en ook nooit een deugdzaam meisje is geworden. Janna is die struische boerendochter, boor- devol levenslust, die maar muziek hoeft te hooren om aan haar levensblijhcid in een dolle springpartij uiting te geven. De natuur heeft Janna een goed karakter, een zekere onnoozelheid en onschuld, te wei- nig verstand en een te groote hceveelheid levenslust gegeven. Zij is allerminst hartstochtelijk, zij wil niet een jongen, want dat wordt een vervelend zoenen en vrijen in 't donker, maar ze wil tien jongens tegelijk, om er mee te stoeien en te dansen, om er prikkelende likeurtjes van te krijgen, om er mee te hossen bij een dansor- gel en wild mee rond te draaien op het sfei- gerend.e paard van een stoomcaroussel. Zij is cok de dochter van een hard wer- kenden vader en moedCT, die in eenvoud en vroomheid hun boerderijtje tot bloei bren- gen en die Janna, als zij dat graag wil, wat meer willen laten worden dan een boeren dochter. Daarom heeft Janna mooi ondergoed en een elegant japonnetje, dat zij aantrekt als zij naar meestcr Juuriaans om orgelles gaat. Vader is naar 't land, mceder is met de tram naar stad, als Janna stoeit met Jelle, den opgeschofen buurjongen, die stiekum de „speelhoren" even opdraait, de bron van al- lerheerlijkste muziek, waarop je dansen kunt, heel wat anders dan de lariggerekte orgelto- nen, die Janna op meesters' aanwijzing uit het huisorgeltje kan halen. In een overmoedige bui eet Janna te vcel boterhammen met stroop, rijgt haaf omvang- rijk corset te stijf dicht en gaat naar orgel les. Meester Jurriaans behoort tot de categorie waarbij zendelingen en evangelisten in ro- mans als deze gewoonlijk worden ingedeeld. Zijn vader was catechiseermeester en zijn moeder is een magere juffrouw in 't zwart, die zedig door het dorp loopt en boodschap- pen doet, terwijl meester les geeft. Janna voelt zich nooit op haar gemak bij den teringlijder in zijn jaquet, maar als zij tijdens de les niet goed wordt. vartclt zij hem ldnderlijk-nalf van de boterhammen met strcop en het stijve corset. Meester raadt haar, wat op de canape te rusten en haar goed losser te maken. .Hij zal zich wel even omkeeren". Helaas, homo sum, kan dit menschelijk wra'k rcepen als hij zich ontijd'ig omdraait en Janna ziet zooals hij een boerendochter niet zien mocht. De natuur gaat boven de leer en wie wcet welk droevig drama zich af- gespeeld zou hebben als twee opgeschofen dorpsjongens niet boven op een hooiwagen voorbij waren gekomen en meester in zijn opzet haddon verhinderd. Dan gaat het praatje over het dorp en het slechte nieuws breidt zich uit als een olievlek in het papier over alle dorpen en gehuchten in den omtrek. Meester en Janna, zij zijn beiden veroor- deeld. Dan trekt een schuw geworden Janna naar een naburig gehucht om haar zieke zuster te vervangen, de vrome Fern, die voor een erntige operatic naar het gasthuis in de stad meet. Hoe meesterlijk heeft de schrijfster, Janna's zwager, Hannes, de lobbes en het dochtertje, de kleine Dina, geteekend, het nocit begre- pen kind, het plantje dat opgroeit in de schaduw van afkeuring en verbod. Hier is Janna vrij, zij vergeet meester en alle zorgen en het ongeluk wil, dat zij hiei in aanraking komt met Tilda, de gekke Tilda van Toontje de Klamper, uit't gezin dat in den afgebranden rnolen huist, waar elk spoor van moraal hopelocs zoek is. Toontje de Klamper is een dier in menschengedaante en zijn kindenn zijn kleine boschkatten, behalve Tilda,:.die haar vaders compagnon is. Zij leven van het afval van alle ho even uit den omtrek en Tilda weet uit endervinding van menschen en hun hartstochten zoo veel, dat Janna met open cnond naar haar verhalen zit te luisteren. Weldra is het kermis in 't naburige dorp en Janna verdanst haar te lang opgespaarde levenslust in een enkelen avond in een_ duis tere kroeg. Zij vindt er Tilda en Toontie met een paar schippersmeiden en een heel gezel- scliap polder- en fabrieksjongens. Nooit wa ren de kermisbittertjes zoo lekker als dien avond en als het zwart van den nacht het kermisrumcer gedoofd heeft, trekt de dron- ken bendie huiswaarts onder aanvoering van Toontje de Klamper, die als zijn deel van den buit een suf-dronken schippersmeid uitge- zocht heeft. Janna heeft geen besef meer" wat er met haar gebeurt. Ze laat zich leiden als een koe en valt wezenloos in net oosch necr. Die tocht door het donkere boseh is een brokje realiteit, een fragment van dierlijk menschen'leven als zelden door een vrouw tot in alle details is weergegeven. Janna wordt 's morgens wafcker tusschen de struiken en haast zich naar Inns voor iemand haar schande zal ontdekken. Te laat. De gevolgen blijven niet uit. Jan na zal een kind het leven schenken, zonder ooit te weten wie de vader geweest is. Te vergeefs gaat zij bij Tilda om raad. Wat Tilda hd.pt, blijft bij Janna zonder succes en dan keert Janna vol zorgen onder het ouder- lijk dak terug. Treffend is de blijdschap van de boerm, als zij haar jongste weer thuis ziet. Maar Toontje de Klamper heeft te veel gepraat, cp- nieuw strooit de wind het gerucht door de dorpen en Janna's moeder, ingewijd door Hannes, keert angstig van het veid naar huis en hetrapt Janna, die in haar angst Tilda's raad wil volgen en glas tot snippers stampt om het in te nemen. Janna biecht en moeder en dochter beslui- tcn den vader onkundig te laten. Maar, het grcote gebeuren overvalt haar als zij met vader alleen thuis is. Als door den bliksem getroffen zinkt de oude beer in den stal bij zijn trouwe dieren neer. Zijn Janna, zijn alles zonder vader. Als het ergste voorbij is, trekt Janna naar die stad en verhuurt zich als dienstbode. Zij ontvlueht weldra het huis der vrome dames, die op haar zullen letten cn de teu- gels veel te strak houden, zij komt opnieuw met cnanoen in aanraking, de groote stad wen let en lokt met duizend beloften en Janna leeft cn Janna heeft lief, eerst een, dan meer- oeren, dan telkcas een ander cn janna zinkt zoo diep tot het niet lager kan. Docdarm en ziek leest zij een adverteniie, waarin haar vader haar opsporing verzoekt. Als de verloren dochter keert zij na twee jiaar in het ouderlijke huis weer en vindt er een ouden vader, een doodzieke moeder -.n haar eigen zoontje, dat haar niet kent. Dan komt zij tot inkeer, de vrede van het huis omvangt haar en het is een uitgeraasde en gelouterdie Janna, die in de boerderij haar plicht tegenover haar huipbehoevende oud'ers gaat vervullen. „Een liefdeleven" heeft de schrijfster tot on- dertitel gekozen en dat is het eenige wat verklaring eischt. Want Janna's leven is geen liefdeleven, haar verlangen gdng uitsluitend naar muziek en dans, naar stoeien en lachen uit. En wat daardoor in haar leven kwam was wat be- geerige mannen er in brachten en waaron- dier zij atlermeest heeft geleden. Het liefdeleven is veeleer dat van haar va der en mceder, twee stoere figuren, krom ge- werkt op het wijde land, eenvoudige men schen met harten van goud en niimmer ver- zakende liefde voor Janna, die ,ondanks alles, altijd hun kind is gebleven. Dit book behoort tot de beste HoMandsche werken die door een vrouw werden geschre- ven. Tj. middelpunt van net wuisende, mondaine J leven daarvan, op het Rembrandtplem, plot- seling werd weggerukt, naast en met zijn gade, een artist in de voile kracht van zijn leven; een man, van wien voor de kunst, die hij allereerst tot de zijne had gemaakt, nog zooveel te verwachten was geweest; een man, die duizenden aan zich verplicht had, door- dait hij hun vaak de droefenissen des levens voor een wijle vermocht te doen vergeten door zijn opwekkende, vaak ook diep-treffende lie- deren; van een man, die op zijn gebied Ne- derland ook een welverdiende naam had ge geven ver buiten de grenzen van zijn vader- land. Jean Louis Pisuisse is plotseling op wreede, aangrijpende wijze aan zijn gezin, zijn ver- wanten, zijn tallooze vrienden, het Neder- landsch kunstlievend publiek ontrukt. Gij weet alles tot in de kleinste bijzonderheden ik behoef van het vreeselijk drama, dat zich daarginds op het bekende stadsplen heeft afges-peeld, niets meer te zeggen Maar gij zult het kunnen begrijpen, dat ik het niet in de pen kon houden, ook hier nog te gedenken dien vriend van het Nederland- sche volk, die is weggerukt en die zoo moei lijk, zoo heel moeilijk te vervangen zal zijn, indien hij ooit te vervangen is. Want ieder weet het, Pisuisse had door zijn artistiek voe- len; door zijn zeggenskracht; door zijn ge- zonden humor, v/aaraan zich soms bij tend saroasme paarde, als hij reden vond veront- waardigd te zijn; door zijn geheele persoon cn optreden, eigenschappen in een man ver- eenigd, die hcogst zelazaam in een enkel per soon terug te vinden zijn. Feitelijk was hij niet iemand, die bepaal-J behoorde tot de Amsterdamsche artisten- wereld, veel meer kon hij tot het Haagsch milieu gerekend worden, misschien nog meer een eosmopolitisch kunstenaar worden ge- noemd. Evenmin was hij Amsterdammer van geboorte, noch stamde hij uit een familie, die steeds tot het tooneellevcn had behoord Te Vlissimgen stand zijn wieg en voor het be- scheiden ambt van klasse-onderwijzer was hij in zijn jongelingstijd voorbestemd. Doch reeds toen, als zeer jonge man, had hij vaak bewijzen van voelen voor muziek, zang, too- neel gegeven en de hoofdstad trok hem aan en in het bijzonder het glibberig pad der journalistiek in Nederland, omdat hij het voile leven, het omgaan met menschen uit alle kringen onzer maatschappij, wilde leeren kennen. Ik behoor tot degenea, die zijn loopbaar. van de.eerste dagen af, dat hij naar Amster dam gekomen is, heb medegemaakt. Ik heb hem in zijn jonge jaren zien groeien tot een, die voor de hoofdstad des lands voelde en die wist mede te leven het in zoo tal van op- zichtcn .op den jeugdigen geest in werkende merkwaardige leven dezer groote stad. Ik heb hem zien optreden als zanger, als bespe- ier van guitaar en mandoline, in de huiska- KiNG publiek toch wel hoog worden gewaardeerd, want men heeft in de Kalverstraat's middags en's avends herhaaldelijk „queue gemaakt" om voor het goede doel te kunnen koopen. 't Is waar, we naderen het St. Nicolaasfeest en we leven dus in dagen, waarin het publiek bereid is gemakkelijk tot het koopen van dik- werf niet bepaald noodzakelijke voorwerpen over te gaan ze komen imniers eerstdaags altijd wel te pas als een geschenk voor deze of gene maar zelfs rekening houdende met dit feest-seizoen, is het toch niet te loochenen, dat het feit, dat zoovele honderden zich bij vcorkeur begaven naar de magazijnen, waar artisten voor het goede doel, op ander dan - tooneelgebied cptraden, genoeg bewijst, dat bet tooneel in de hoofdstad bij de groote mas- sa zeer gewaardeerd wordt. Klopt deze laatste bewering met het derde feit van dien merkwaardigen Zaierdag, die achter ons iigi wanneer ik vermeld, dat men in het Grand Theatre de oudere Amster- dammers spreken met betrekking van dez-:n schouwburg nog steeds van Van Lier ge- noodzaakt was wegens te geringe fcelangst-el- ling van bet publiek de voorstellmg niet te laten doorgaan; dat de directie te kennen gaf, dat bij zulk siecht bezoek bet optreden der artisten de kosten onaiogelijk dekken kon? Ik geloof, dat. de ocrzaak hiervoor elders ligt, n.l. in de zoo dikwerf reeds van vele kanten aangevoerde reden, dat onze stad, dat ons land, zich naast hopdooze verdeeldbeid op politick en kerkelijk terrein, ook kenmerkt daar eenzelfde wanhopige verdeeldheid met betrekking tct het tooneel. Zooveel schouv- burgen en gezelsdiappen te Amsterdam; zooveel te Rotterdam en Den Haag het is onmogelijik, dat voor die alien in een land van zeven millioen zielen, waarvan de overgroote meerderheid niet naar de schouwburgen gaat, een behoorlijk bestaan te vinden is. Het gezelschap, hetwelk op dit oogenblik in het Grand Theatre optrad, was zeker niet samcngesield uit de alkreerste sterren van heeft een kind Een i*Bsime Sceiase Tindt CCLXIV. Een dag vol beteekenis in het Amsterdarnsch tooneelleven. Degene, die zich te avond of morgen tot taak zal stellen de geschiedenis te boekstaven van het Amsterdamsche tooneel in de meest uitgebreide beteekenis van dat woord, dus daaronder ook te verstaan cabaret, revue, opera in de eerste helft der twingtigste eeuw, zal daarin ongetwijfeld aandacht moe- ten schenken aan den 26en van November- maand 1927, aangezien die dag in het too neelleven der hoofdstad van groote beteeke nis is geweest. Die dag is er voor ons tooneel te Amsterdam een geweest van vreugde, van teleurstelling, van ronw van rouw, aan- grijpende rouw, in de allereerste plaats. Want het was aan den avond van dien dag, dat uit het artistiek leven dezer stad, in het iHiofiaag* paar goede tooneelgezelschappen geheel voor haar rekening nam, dan zouden de anderen zich, als buiten giemeentesteun vallende, ver- moedelijk aaneensluiten. Ongetwijfeld zijn tegen een zocdanige regeling emstige bezwa- ren in te brengen, maar de toestanden, zooals die nu zijn, het gebeurde in het Grand Theatre bewijst het, zijn evenmin gezond. Heb ik te veel gezegd, toen ik in den aan- vang den 26en November j.l. gekenmerkt heb tot een beteekenisvol'le dag in de geschiedenis van het Amsterdamsche tooneelleven? SIM SANA. Prowigioiaa! nieuws mer van den familiekring; als degene, die met een benijdenswaardige zekerheid de leiding durfde op zich te nemen van een onder zijn drang opgeriehte operette-club; hem toege- juicht als hij in vriendenkring ons wist mede te sleepen door zijn stem en snaren-spel; ik heb hem gekend als journalist, waarbij het verslaggeven „langs den weg", het opsporen van berichten, het bestudeeren van het leven om ons, hem allereerst aantrok, want voor het verslag maken in de vergaderzaal voelde hij niets, zijn Bchemien-geest was daar te on- rustig voor. Wat hij als journalist buiten het kranten-gebouw kon doen, heeft gansch het Nedcrlandsche publiek gelezen in zijn „Avon- turen als straatmuzikant", die hij met zijn vriend en college Max Blokzijl doorleefde, en uitnemend verslaggeverswerk leverde hij destijds toen hij het drama van de schipbreuk der Berlin" aan den Hoelc van Holland in Februari 1907 in het „Handelsblad" be- schreefal die artikelen over dat aangrij pend gebeuren zijn later ook in brochure-vorm uit- gegeven. Zijn levensdraad is plotseling afgesneden, terwijl hij nog schitteren-d in het voile artis- tenleven stand. Met hem is heengegaan een man, die ander zijn oud-collega's der Nedcr landsche pers, onder zijn broedersartisten, als trouw vriend steeds in herinnering zal blijven. Nederland verliest in hem een lieder- zanger en „conferender" van den eersten rang; geheel Amsterdam mag hem, ook al was hij hier dan niet geboren, rekenen onder zijn beste zonen op kunstgebied. Afgobroken werd die levensdraad aan den avond van denzelfden dag, dat des middags honderden en nog eens honderden Amster damsche mannen en vrouwen zich in Gerzon- magazijnen in de Kalverstraat verdrongen om daar te belpen steunen het pensioenfonds der artisten. Men zal zich herinneren, dat enkele maanden geleden de z.g. maskerdag, voor dat fonds op touw gezet, door het slech te weder tot een mislukkmg was geworden De „collecte" voor het heoogde doel werd Zaterdag op andere wijze herhaald en de toonselspelers en tocneelspeelsters, die er hun steun voor verleenden, hadden het geluk, dat zij thans niet van bet weder afhankelijk be hoef den te zijn. Zij hadden nu gelegenbeid als verkoopers en verkoopsters op te treden in de verschillende afdeelingen der firma Ger- zon, die toegezegd had van de ontvangen be- dragen tien procent voor het tooneelfonds af te staan. Bewezen is, dat de Nederlandsche acteurs en actriccs door het Amsterdamsche ons nationaal tooneel, doch het stond onder leiding van Henri de Vries, die zeker onder onze beste tooneelspelers mag worden gere kend; die met Heijermans' „Brand in de Jon ge Jan" zoowel in ons land als in Engeiand en Amerika triumfen heeft gevierd. Men vraagt zich af hoe het mogelijk is, dat voor een dergelijk yclbloed Nederlandsch en Am- sterdamsch artist geen emplooi te vinden is bij onze beste gezelschappen. De groote ver deeldheid op tooneelgebied, te Amsterdam allereerst, is buiten twijfel de hoofdoorzaak van toestanden, zooals nu het Grand Theatre te zien gaf. Wanneer men daarbij in aanmei- king neemt al datgene, wat op muzikaal ge bied be Amsterdam gegeven wordt; wanneer men verder let op de geweldige concurrentie, het tooneel aangedaan door de tallooze bios- copen en daaraan nog toevoegt de belasting op de openbare vermakelijkheden, waardoor de schouwburgprijzen worden opgedreven tot een hoogte, die voor d'e meeste beurzen het be- zodcen van schouwburgen zoo al niet oncloen- lijk maakt, dan toch zeker beperkt tot slechts een of een paar keeren in het seizoen, dan is door dit alles te zamen zeker verklaard het moeilijk bestaan der schouwburg-ondernemin- gen. De toestand is beslist door en door on- gezond. Door kunstmatig gedoe, d.w.z. door te moeten steunen op gemeentelijke subsidic, houden eenige ondernemingen op tooneel- en muziekgebied zich staande, doch hebben zich daarmede natuurlijk ook aan eenige gemeen telijke voorwaarden in den vorm van volksuit- vocringen te onderwerpen. De vraag kan ge- steld of de toestand niet logischer zou zijn, indien de gemeente zelf een. desnoods een UIT HENSBROEK. De raad dezer gemeente vergaderde Woens- dags des namiddags ten drie ure Voorzitter-secietaris burgemeester Kooi- man. Aanw-ezig alle teden. Ingekomen was o.a. een brief van Ged Staten, inhoudende goedkeuring gemeente- rekening 1925; Subsidie-aanvrage afd. Spierdijk van den R.-K. L. en T.-bond 20, welk bedrag reeds o.p de begrooting 1928 is geplaatst. Adres van de Kon. Ned. Politieftonden- vereeniging. Aanvrage of de gemeente als begunstigster zou willen toetreden met een minimum contributie a f 10. Dit werd voor kennisgeving aangenomen. Adres van hot bestuur van den Bond te gen het schenden door het vloeken van Gods Heiligen naam, houdende verzoek, een bepa- li.ng in de politie-verordening te willen op- nemen, waarbij vloeken wordt verboden. B. en W. stelden voor, dit stuk voor kennis geving aan te nemen. De minderheid in B. en W. (Smal) stelde voor de bepaling wel op te nemen. Na breedvoerige discussie werd het voorstel-Smal met 4 tegen 3 stemmen ver- worpen. Verzoek van het P. E. B. van Noord- Holiana om, evenals voorgaande jaren, het tarief der maximale belasting van 1928 met 50 pCt. te verhoogen. Van 1920 tot en met 1925 werd verhoo- ging van 50 pCt. toegestaan, in 1926 en 1927 25 pCt. Z. h. si. werd het voorstel van B. en W., n.l. cm wederom 25 pCt. toe te staan, aangenomen. Behandeling van het verzoek van de com- missie-Van Aalst om een bijdrage van 600 per jaar voor de West-Friescbe kanaalplan- n en. B. en W. stellen voor, afwijzend te be- schik-ken. In de motiveering zeide de voorzitter o.m. dat men de kanalisatieplannen wel genegen is, maar men een andere regeling, zou willen zien tot stand gebracht. Aanbev-eling zou het verdienen, indien de kosien geheel voor rekening van het centraal gezag kwamen. Het moeilijke ligt juist in het beoordeeien. der verschillende belangen. Ook de voorzitter was persooniijk een voorstan- der van betere waterwegen, maar hier is het de kwestie, hoe of het tot stand wordt ge bracht. Z. i. ddent dit geheel van provincie of staat uit te gaan Na eenige discussie werd het voorstel van B. en W. z. h. st. aan genomen. Dankbetuiging van A. Gunde en P. Diig- num voor jaarwedde-verhooging. Verzoek A. Volkers om met ingang van 1 Jan. eervol ontslagen te worden als dood- graver. Werd ingewiliigd. Voor 10 Dec. werden sollieitanten opigeroepen. Volkers blijft administrateur. G. M R. de Haan werd als lid van de commissie van toezicht op het L. O. (p-erio- diek aftr.) herbenoemd. Wordt goedgek-eurd voorstel B. en W. reglements-wijziging Burgerliik Armbestuur, betreffende geneeskundig onderzoek voor ge- zinnen, waar een armlastige zal worden uit- bes.teed in verband schrijven Ged. Staten). Verleening eervol ontslag van Jac. Dekker als hooi-steker. Een administratieve wijziging rekening 1926, waarna rondvraag volgde, waarin de heer Wit er de aandacht op vestigde, dat de heer Bart soms stroo voor de inwoncrs af- leverd op'de publieke weg, en wat laatstge- noemden soms een nacht laten liggen. De vorige week nu gebeurde het, dat een wiel- rijder een brandende sigaret in zoo'n hoop gooide, waardoor gevaar voor de naaste omgeving ontstond. Gaarne zag spreker hierin eenige verbete- ring aangebracht. De voorzitter zegde diit tee waarns sluiting "volgde. UIT HOORN. De vereeniging „Ontwikkeling" heeft haai tweede bijeenkomst in dit seizoen gehouden De Parkzaal was dicht bezet met ruim 600 belangstellenden. Als spreker trad op de heer dr. Van der Steen te Haarlem met het onder- werp„Vier maanden kampeeren in de Hyma- laja". Het was in een woord een schitterende avond. De heer V. d. S. toonde zich een on- derhoudend geestig causeur, terwijl het on- derwerp van het begin tot het einde boeide. Een serie prachtige lichtbeelden verduide lijlcte de voordracht. Naar we veraemen zal de Eerw. Overste van de ziekenverpleging „Het Sint-Jansgast- huis" alhier naar Oost-Indie vertrekken, ors aan het hoofd van een missiepost op Zuid Sumatra te worden geplaatst. UIT DE STREEK. Het blijkt ihans, dat de geheele late bloem- Icooloogsi door vorst en ijzel bijna geheel vev- loren is gegaan. De schade wordt geraamd op ongeveer 1 a 2 ton. Ongetwijfeld een ge- dudite scliadepost voor de Streekertuinders. wk .Ywmv/Yw. King-pBpermurrf is per ans verkri/gbear in sped /le N aJe King- zakjes en tserder in ralien van 5nn in rr?nJ Voor h.h. winkeliers bij J. F. VAN LIESHOUT en G. KUIPER te Alkmaar. leisiesboeken is weerzinwekkend. Tanden met leelyke kleur ontsieren het gelaat. Deze schoonheidsgebreken worden spoedig verholpen door het poetsen met de heerlyk verfrissehende i tiloirodoiit Tsm«l- pasta. De tanden krygeneenschitterenden, ivoor- kleurigenglans.ook aan de zykanten.by gelyktydig gebruik van den speciaal voor dit doel gesehikten ClitorodoutTamleuiborstel, waarop debaren in den vorm van de tanden geplaatst zyn. Rottende spysresten, welke onvermydelyk tusschen de tanden aebterblyven en de hoogst onaangename lucht veroorzaken, worden geheel verwyderd. Probeert U eerst een kleine tube van 35 cent in verpakking met garantiestrook en meisieskopje. CbluitHtonl Taiidenborstel voor kinderen 45 cent, voor dames (middelhard haar) 75 cent, voor heeren (hard haar) 75 cent, in de bekende blauw- groene Clhlorodont-doos. Alom verkrygbaar. 65 mm

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1927 | | pagina 6