Radio-hoekje
FEIJII/LKTON.
De grijze Dame.
EEN GOED
ZAKENMAN
ADVERTEERT IN DE
ALKMAARSCHE COURANT
No. 13 1928
Honderd derttesfe Jaargang.
Maaiida^ 1C» Jiiiiuari.
Dinsdag 17 Januari.
Hilversum, 1060 M. 12 Politieberichten.
22.352.Lunchmuziek door het Radio-
trio. 3.4.Knipcursus. 5.30—7.15 Diner-
muziek door het Omroep-orkest. Mevr. A. de
Nocker—Garde.iier, sopraan. 7.15—7.45
Engelsche les. 7.45 Politieberichten. 8.10—
qLezing door Herman de ManOver
landelijke letterkunde. 9.— Causerie van
mevr Schaake—VerkozenDe cursus in leer-
bewerking. 9.10 Concert. Annie Veenenbos
mezzo sopraan. Bella Hopman, viool. Alive
Hopman, piano. 10.— Persberichten. 10.30—
12.— Gramofoonmuziek. N. O. V.
Huizen, 1840 M. (Na 6 uur 1950 M.)
«2 301 30 K. R. O. Lunchmuziek door het
Trio Winkels. 5.30-0.30 K. R. O. Dinermu-
ziek. 6.307.Esperanto-les. 7.7.30 En-
celsch voor beginners. 7.30—8 Cursus
kerklatijn. 8.K. R. O. Concert in P°ej-
mond. St. Alphonsuskoor v. d. kapei in
't Zand. Gem. Koor van de R.K. onderwijze
ressen. Klein koor van de Kon. Zangver.
..Roermond's Mannenkoor". Mej. Timmer-
tnans, sopraan. L. Capiau, tenor. W. H.
Sehulpen, clarinet. G. Schuren, tuba. J. Kor-
ner, declamatie. L J. Loos Cssr. Rector Ka
pei in't Zand. Rede van L. J Loos: Het oud-
ste Genadeoord van Nederland" O. L. Vrouw
in't Zand."
Daventry, 1600 M. 10.35 Kerkdienst.
11.20 Daventry-kwaitet en't London Ensem
ble "kwintet met soli, sopraan, bariton en
viool. 2.50 Muziekles. 3.35 Muziek. 3.40
Fransche les. 4 10 Concert. 4.20 Orkestcon-
cert. 4.35 Causerie. 4.50 Orkestconcert. 5.20
Causerie. 5.35 Kinderuurtje. 6.20 Gramo
foonmuziek. 7.20 Causerie 7.35 Piano-prelu
des van Chopin. 7.45 Causerie. 8.20—-3.50
Mr Robertson: Has' farming a future? 8.50
Pianoconcert door M. Cole. 9.20 Nieuwsbe-
richten. 9.35 Muziekles. 9.55 Nieuwsberich-
ten. 10.Kamermuziek. M. Hilliard, so
praan. R. Garbousova, cello. F. Kindler,
piano. 11.05—12.20 Dansmuziek.
Parijs „Radio-Paris", 1750 M. 10.50—
11.—Concert! 12.50—2.10 Orkestconcert.
4.5.Orkestconcert. 8.5011.20 2e deel
„Les Miserables" en „Koning David", orato-
rium.
Langenberg, 469 M. 12.251.50 Orkest
concert. 5.20—6.20 Orkestconcert. 6.50 „Die
Konigskinder", sprookjesopera in 3 acten
van Humperdinck. 9.5010.20 Wielerwed-
strijden.
Ponigswusterhausen, (Zeesert), 1250 M.
11,20—7.05 Lezingen en lessen 7.20 Jazz
en wals. 8.20 Sprcokjesmuziek door't radio-
orkest. 9.20 Sluiten.
Hamburg, 395 M. 3.35 Vocaal en orkest
concert. 7.20 Orkestconcert Norag-orkest en
Mel rose-band. 10.50—11.50 Dansmuziek.
Brussel, 509 M. 5.206.20 Dansmuziek.
8.35 Orkestconcert. 10.05—10.35 Dansmu
ziek.
Westfriesse verfelliaig-
(Slot.)
„Hoe komt de Bloedtoet nou an die buik-
typhus?" had z'n Vader vroegen, weerop
Meister Immerik antwoord had: „Deur 't
besmette drinkwater!" En nou is del" 'n man
weest, die ok dokter was in de buurt van 't
Blootebieneland, die der n begin van 'n
aind" an maakt heb, 'n man met 'n heel be-
kende maar ok 'n heel beminde naam in
Westfriesland, n.l. G. C. van Balen Blanken
van Benningbroek
Een goed voorbeeld.
„Toen ik in het te vroeg gestorven week-
blad Hygieia eene schets gaf van Westfrie-
sche toestanden, moest ik tot mijn leedwezen
mededeelen, dat er nog enkele plaatsen ge
vonden werden, waar woningen en drink-
water veel te wenschen overlieten. O.a. noem-
de ik Aartswoud aan den dijk, en een gedeel-
te van Hoogwoud, bij het volk bekend onder
den naam van Elba, rieten daken etc.
Ai sprak ik toen de hoop uit, dat alle
goeds mocht verwacht worden van het tegen-
woordig bestuur, toch durfde ik niet ver-
moeden, dat het hoognopdige zoo spoedig
en zoo goed zoude verwezenlijkt worden, en
dat dit zoo is, moge het nevensgaand schrij-
ven diuidelijk maken, dat als navolgenswaar-
dig voorbeeld wel onder de aandacht van
gemeentebesturen mag worden gebracht en
als zoodanig ten zeerste eene plaats in De
Gezondheid verdient.
Uit het Engelsch van Henry Seton
Merriman.
57)
Een man deed langzaam zijn jas uit. Hij
bukte zich en maakte zijn schoenen los, ter
wijl de anderen naar hem keken. Hij scheen
er uren voor noodig te hebben. De boeg van
de groote stoomhoot was bijna begraven in de
schuimende golven, de achtersteven stak hoog
in de lucht, schroet en roer lagen bloot.
De man, die aan het zwemmen de voor-
keur gaf, keek met een zonderlingen glim-
Iach in de kalme, ruwe gezichten van zijn
kameraden. Het was hier slechts die kwestie
welken^ dood men verkoos.
,,Wel makkers" zeide hij, „tot weerziens."
Langzaam dook hij overbooid, en zwom
weg. Luke volgde hem berekenend, met de
oogen. Was hr alleen geweest, dan had hij
zich gemakkelijk kunnen redden, daar was hij
ze-ker van. Met Agatha sionden zijn kansen
niet zoo goed. Agatha had zijn zorgvuldige
berekening bedorven. Zonder den minsten
eigenwaan want daar was hij de man niet
nj?ar wist hij, dat zijn afwezigheid aan de
zijde van den k{ pitein, juist het verschiil had
fcemaak" het kleine verschil tusschen le-
ven en Jbod voor twintig of dertig men-
9ch'- rfad hij gestaan naast den kapitein en
anoere officieren de bemanning inboorlin-
«en zou rustig en onversaagd hebben ge-
Op mijn verzoek heeft de heer burgemees-
ter de Bruine niet geaarzeld de reeds beken-
de resultaten mede te deelen, die hieronder
volgen. De burgemeester schrijft:
Reeds sedert een paar jaren had het mijne
aandacht getrokken, dat vele ingezetenen
hier drinkwater gebruikten, dat naar mijn
oordeel als schadelijk voor de gezondheid
moest worden aangemerkt; ik rekende hier-
toe voornamelijk het slootwater, al werd het
dan ook verkregen uit natuurlijke wellen,
omdat vooral bij aanhoudende droogte die
slooten en putten ten deele droog liggen;
terwijl hetgeen velen als regenwater te hun-
ner beschikking hebben, een wel wat weidf
sche naam is voor het afspoelsel van allerlei
daken, die bovendien zelden worden gerei-
nigd, zoolang althans dat water niet behoor-
lij'k is gefiltreerd.
De Gemeente-besturen van Hoogwoud en
Opmeer deelden bij de behandeling mijn ge-
voelen en zoo werden de noodige gelden toe-
gestaan om eene proef te nemen met het
boren van Norton-pijpwellen voor algemeen
gebruik.
In het voorjaar van 1876 werd eene eerste
proef genomen te Aartswoud, circa 15 M.
van den Westfrieschen Zeedij-k verwijderd,
als't ware nog in den teen van dien dijk.
In drie dagen was op eene diepte van 89
voet (c.a. 30 M.) een wel gevonden die over-
vloedig en heerlijk water opleverde; een op
den vergaderbak geplaatste ijzeren pomp
voorziet een aantal gezinnen, die vroeger bij
felle droogte zelfs zeewater gebruikten. Het
water is kristalhelder en zoo koolzuurhou-
dend, dat, wanneer men een emmer vol-
pompt, hetzelfde verschijnsel zich voordoet
als bij bet inschenken van Selters-water; het
ziet eerst grijs van de belletjes die men bo-
ven de oppervlakte uiteen ziet spatten (zoo-
dat't water als't ware rookt); in eenige se-
'conden is het geheel helder.
Deze pomp heeft met de zomerhitte van
1876 reeds onschatbare diensten bewezen
De kosten waren:
89 voet (de eenige nog geusiteerde maat)
ijzeren buizen, met inbegrip van den arbevd
van den baas en het gebruik van gereedschao,
ad f 1.-f 89
houten vergaarbak 25
loon aan werkvolfc 4 45
een ijzeren pomp j 32
191.
Dit bedrag moet evenwel laag genoemd
worden, wijl een of twee dagen meer wer-
ken, meerdere diepte, fraaier pomp, enz. rede-
nen zijn om licht wat meer duurte aan te
brengen. Zoo komt de ijzeren pomp aan 't
Kruispunt in den Boekweg f 132 en die te
Opmeer f 110.
Door 't goede succes aangemoedigd, heb-
bij wij te Hoogwoud een tweede en ook te
Opmeer een pomp laten maken. Deze laatste
wordt bijna den geheelen dag door ge-
bruikt. In dit jaar zullen wij bet plan ver-
der doorzetten, waarvoor weer gelden op
de begrooting zijn uitgetrokken
Het water uit de pomp dient ook zeer goed
voor koffie en thee zetten, aardappelen
koken enz. In dit jaar zal ik ook het water
scheikundig laten onderzoeken, hoewel ik
niet twijfei aan zijn deugdelijkheid. Ik zal u
later het resultaat mededeelen. Er dient te
'worden gezorgd, dat als men eene wel heeft
gevonden, die niet volkomen mousseerend
water geeft, dat nog grondig smaakt, men
bij pl.m. 20 centimeters tegelijk dieper slaat
en,steeds probeert. De ondervinding heeft
mij hier al gekeerd, dat het meeborrelende
zand volkomen kiezelzand moet zijn, niet te
fijn en vooral niet vermengd met zwarte
vezels; tot zoo lang is de smaak niet zuiver.
De uitgeworpen stoffen bestonden bij 't
vinden van de wel aanvankelijk uit uiterst
fijn, blauw, kleiachtig zand, vermengd met
zwarte veenachtige stof en zeeschelpen; bij
meerdere diepte vonden wij opeenvolgend
Minder schelpen, sporen van wit zand;
minder zwarte vezels, enkele zware zand-
korrels
geen zwarte vezels, weinig schelpen, blauw
en wit zand dooreen;
weinig blauw zand, grover wit zand;
zuiver wit zand met veel zware kiezel-
steenen.
Deze opvolging der lagen schijnt constant
Ik meen hiermee aan uw verzoek te heb
ben voldaan".
Ook de uitkomsten van het nader onder-
zoek will en in De Gezondheid worden mede-
ged eeld.
Benningbroek, April 1877.
G. C. VAN BALEN BLANKEN.
Toen de skraiver van Ouwe Kinnis" op 'n
heite Sundigmiddig in Augustus 1921 Hep
van Spanbroek nei Obdam, vroeg der iemand
die hem achterop reed: „Wil u meerije?" Die
meneer was ok 'n dokter G. C. van Balen
Blanken. Natuurlik vroeg ie dat, omdat't z'n
gewoonte was. Nou, dat meeraien was den
werkt; alle manschappen zouden tijd gehad
hebben de „Croonaih" te verlaten, voor zij
achteruitgleed naar de diepte der zee.
De groote stoomboot rolde langzaam van
de eene zijde naar de andere, als een hulpe-
loos stom dier in doodsstrijd, maar zij richtte
zich niet meer op, haar dekken kwamen nooit
meer waterpas. Tenslotte rolde zij zijwaarts,
om niet meer overeind te komen. Uit de een of
andere luchtkokcr kwam een aanhoudend ge-
fluit, diep en somber, als het uitlaten van
lucht uit het spongat van een biervat. De ma
chines waren volkomen stil, geen rook sloeg
meer op.
Luke hield Agatha met een arm. Hij volg
de de terugkeerende booten, die zich een weg
baanden door de onstuimige zee, en, onafge'-
wend, rustte Agatha's blik op zijn gelaat.
De „Croonah" lag nu recht op haar zijde.
Luke stond op de railing. Plotseling wierp hij
zich achterover en, vallend door de ruimte,
hoorde Agatha de stem van den kapitein heel
duidelijk, als tot haar komend uit de stilte
van een andere wereld.
„Zij is reddeloos verloren!" riep hij.
Tezamen kwamen zij neer op het water.
Luke onder, zooals zijn bedoeling was. Aga
tha sloot haar oogen en klemde zich aan hem
vast. Verder steeds verder schenen zij naar
beneden te gaan. Toen plotseling hoorde zij
Luke's stem.
„Haal adem", klonk het kort en scherp
Vreemd barsch was zijn stem.
Met zijn vrijgemaakte hand streek hij het
haar uit haar gezicht. Zij sloeg haar oogen
op en zag, dat hij tegen haar glimlachte,
ook zag zij een kolossaal stuk wrakhout, ba-
Bioeatoet altaid goed bevaiien! Ncm vraagc y
ie't weraggies weer, maar niet meer as dok-
ter; nou vraagt ie't an alle Westfriezen, as
voorzitter van het:
Historisch Gen. „Oud-Westfriesland":
„Wilt U meerije?"
Rotterdam, December 1927.
ProvinciaaS nieuws
SCHOORL.
Vrijdagavond waren, op uitnoodiging van
„Algemeen Welzijn", belangstellenden opge-
komen in de zaal van den heer Timmerman,
om de lezing te volgen van den heer J. Wi-
chers uit Haarlem. j
.Genoemde heer had tot onderwerp gekozen
„Voedselopname en Voedselverbuik in de
natuur".
Op de ham eigene wijze gaf spreker in een
gezeilige causerie de dingen weer en bleek
zijn onderwerp zeer goed machtig te zijn.
Na de pauze werd een en ander nog eens
aanschouwelijk voorgesteld door een serie
mooie lantaamplaten.
De opkomst was gering; dit was voor den
spreker zeer zeker te betreuren, daar zijn
werk meerdere belangstelling zeker had ver-
diend.
(r
TEXEL.
Gisteren gaf Ds. van den Brink, Ger. pre-
dikant (Hersteld Verband) te Zandvoort in
de Doopsgezinde Kerk te Oosterend een le
zing. Onderwerp: „Over de Kerk".
Ds. Buskus, van Amsterdam, Zuid, vroe
ger alhier, leidde den spreker in bij zijn tal-
rijk gehoor en wees er op, dat geloofsleven
een groote levensvraag is en dat de weg naar
God loopt langs de waarheid. We moeten
ons vasthouden aan de eenheid en verre blij-
ven van hartstocht en haat. We hebben elkan-
der te beschouwen met liefde en een God als
Vader te bekennen en te belijden.
Ds. van den Brink noemde het een voor-
recht, te Oosterend te mogen spreken op de
geisoleerde plaats, zoo ver van het centrum
van den Kerkelijken strijd. Toch heeft men
wederkeerig met elkander geleden en gestre-
den.
We hebben een geloof, een Vader, een hei-
lige roeping en we hebben gemeenschap te
zoeken met broeders en zusters, die niet aan
onze zijde staan; daarvoor moeten we veel
gevoelen. Doch vraagstukken, die vroeger in
de Ger. Kerk minder de aandacht trokken,
komen nu meer op den voorgrond. Dit zijn
kwesties, die het hart raken, de vraagstukken
van de Kerk. Wat is die Kerk? Hoe moeten
wij staan t.o.v. die kerkelijke richtingen?
Over het wezen der kerk verwees' spreker
naar art. 27 der Nederlandsche geloofsbelij-
denis, wat voorgelezen werd. Ook in de Ca-
techismus kan men dit lezen. De Kerk is de
vergadering der geloovigen. De Chr. Kerk is
geen zaak, waar men nu aansluit en weldra
weer heengaat. De Kerk is een Hemelsche
kolonie en over het lidmaatschap van die
Kerk beslist God. Er kunnen leden zijn, die
iiveren voor de Kerk en vreemd blijven aan
den verborgen omgang met God. Op die wij
ze loopt ook de weg door de Kerk naar de
buitenste duisternis. Door het geloof, door
leer en leven en door belijdenis wordt de on-
zichtbare Kerk tot een zichtbare. Een praat-
christendom is nog geen Christendom.
Met plaatselijke Kerken in een verband
kan men gemeenschappelijke belangen behar-
tigen, maar niet in afbreuk, wel door be-
scherming.
Er zijn 46 verschillende kerkgenootschan-
pen en ook nog wel anderen, die niet bij de
Regeering bekend zijn. Hoe nu de ware Kerk
te erkennen? Uit de reine predicatie en uit de
onderwerping aan het zuivere werk van God.
Er zijn ware en valsche kerken; de ware zijn
te kennen aan de bediening van het Woord,
aan de Sacrementen en aan de Tucht. De
ware Kerk is daar, waar men d.en bijbel be-
schouwt als het Woord Gods; daar komt het
op aan, en het doet er niet toe, hoe die kerk
zich noemt. Calvijn heeft reeds gezegd:
't Woord is de ziel der Kerk". Toch heeft men
bij de ware kerk graden van zuiverheid. Een
kerk wordt valsch, wanneer het menschen-
woord meer te zeggen heeft dan het Gods-
woord. Dat is Farizei'sme.
We zijn aangewezen op de meest zuivere
openbaring van Christus. Is er een. Kerk, die
meer zuiver is dan de onze, dan moeten we
daarheen. We moeten steeds reorganiseeren
we moeten niet naar Dord, maar naar Teru-
zalem.
Scheuring in de Kerk des Heeren is in
strijd met Gods woord, een smaad voor
Christus, den Heiland. Dit verwekt blijd-
schap en spot bij de ongeloovigen.
De hierarchie leidt tot scheuring. In de
eigen Kerk te blijven is plicht, zoolang zij
ons niet verhindert Gode meer te gehoorza-
men dan de menschen. De Synode te Assen
handelt hiermede in strijd; men wil er meer
eischen dan God.
lanceerend op den rand van een golf boven
zijn hoofd; zij zag het vallen, zij voelde den
schok.
Luke's arm verloor zijn houvast, rolde
kraehteloos in het water, het bloed stroomde
langs zijn gezicht, een gevoel van slaap in
zijn hersens. Toen hij ontwaakte, vond hij
ziehzelf werktuigelijk zwemmend. Hij opende
zijn oogen. Dicht in zijn nabijheid dreef
iets wits, half onder water. Als zeewier ge-
spreid over de oppervlakte van een golf, rees
en daalde Agatha's lang haar, bijna binnen
zijn bereik. Het was als een afgrijselijke
nachtmerrie. Hij poogde het te bereiken maar
zijn armen waren machteloos, geen centimeter
kon hij vooruitkomen, niet meer dan drijvende
kon hij zich houden. Agatha's gelaat was on
der water. Bij het opkomen van een golf zag
hij haar naakte voet, die was volkomen stil
Hij wist, dat zij dood was; en weer beving
hem den gezegenden slaap, die hem naar be
neden trok.
Zoo was het laatste van de „Croonah"
haar goeden naam, met groote letters op een
geel telegram-formulier geschreven, gespij-
kerd tegen het paneel van de kamer, technisch
bekend als Lloyd's „Chamber of Horror."
Groepjes menschen met ernstige gezichten,
stonden geschaard om dit telegram, zwijgend
of woord en van verbazing mompelend.
„De Croonah"!" zeiden zij, „de „Croo-
nah"!" a'sof een heohte zuil, waarop zij ver-
trouwden, was ingestort. Ditmaal had nie-
mand bespiegelingengeen zeeman van den
vasten grond kon dit geval verklaren.
Tegen den stijl van een raam, achter hen
alien, stond Willie Cart geleund
STELT ALLES IN HET WERK OM ZIJN
OMZET STEEDS HOOGER OP TE VOE-
REN.-ZEER ZEKER ZAL HIJ DE PUBLI-
CITEIT VAN EEN ZEER VEEL GELEZEN
DAGBLAD ONONTBEERLIJK W&TEN. -
NEEMT DIT EENS IN OVERWEGING EN
SL.UIT EEN REGELCONTRACT 3IJ DE
ALKMAARSCHE courant, die in alle
KRINGEN HAAR LEZERS TELT.
srr
Wij willen geen scheiding, wij willen geen
scheuring, we willen niets afdoen aan Gods
Woord. Aan de fatale uitspraken van de As-
sensche Synode kunnen we niet voldoen. We
hebben reeds lang geestelijke inzinking en
verval bij de Ger. Kerken moeten constatee-
ren. Er heerschte een geest van zelfgenoeg-
zaamheid, de heerschappij van menschen. En
nu trachten we er naar de Kerk te zpUeren
door het afwerpen van het synodale juk,
want het moet ons waarlijk te doen zijn om
de eere Gods.
Vragen werden niet gesteld. Ds. Buskus
bracht hartelijk dank aan den begaafden
spreker voor zijn duidelijke uiteenzetting.
EGMOND-BINNEN.
Zooals bekend verondersteld mag worden,
is aan de ouders der kinderen, die na de op
heff-ing der openbare school te Egmondbin
nen de christelijke school te Alkmaar zijn
gaan bezoeken, vergoeding verleend voor de
te maken onkosten. Hierbij doet zich een
eigenaardige kwestie voor in verband met
den leeftijd der kinderen, hetgeen aanleiding
is geworden tot het volgende beroep door een
der ouders bij Ged. Staten ingesteld:
d.d. 5 Mei 1927 heeft ondergeteekende
zic'h op grond van art. 13 der L. O. wet 1920
gewend tot den Raad der gemeente Egmond
Binnen met het verzoek om vergoeding der
kosten verbonden aan het bezoeken door zijn
kind van de Christelijke school te Alkmaar.
d.d. 28 Mei 1927 is aan ondergeteekende
bericht toegezonden, dat de Raad besloten
had op dit verzoek afwijzend te beschikken.
d.d. 28 November 1927 werd echter door
den Raad besloten deze beschikking weer in
te trekken en de gevraagde vergoeding toe te
kennen.
Hiermede zou deze kwestie in het reine zijn
gebracht, ware het niet, dat de Raad, zich be-
roepende op het K. B. van 11 Juni 1927 No
6, deze vergoeding slechts toegekend had van
af den datum, waarop voormeld kind den
zevenjarigen leeftijd zal hebben bereikt.
Ondergeteekende meent, dat het niet op-
gaat om bij het nemen van een beslissing be-
treffende een verzoek, dat reeds in Mei J927
werd ingediend, op weik tijdstip door adres-
sant nog geen rekening kon worden gehouden
met een (bovendien vermoedelijk niet geheel
juiste) wetsinterpretatie, die pas eenige
maanden later in een K. B. zou worden uitge-
sproken, terwijl de wet adressant verbiedt,
door alsnog met die interpretatie rekening te
houden, maatregelen te nemen om zich tegen
de door hem niet te dragen financieele gevol-
gen te beschermen.
Ondergeteekende meent, dat al moge het
staan van meerbedoelde wetsinterpretatie mis-
schien kunnen worden gehandhaafd tegen-
over degenen die na 11 Juni 1927 aanspra-
ken meenen te mogen maken op vergoeding
op grond van art. 13 der L. O. wet 1920, het
onredelijk is zulks te doen ten opzichte van
hen, die in goed vertrouwen op een loyale uit-
voering van de wet voor dien datum op nor
male en bijna algemeen gebruikelijke wijze
gehoorzaamd hebben aan de voorschriften
der Leerplichtwet.
Ondergeteekende verzoekt U derhalve be-
leeft't besluit der gem. Egmond binnen slechts
goed' te keuren, wanneer de hierin opgenomen
beperking daaruit zal zijn verdwenen en hem
het recht op vergoeding zal zijn toegekend
van het oogenblik af, waarop zijn kind na in-
sehrijving als leerling de Chr. school te Alk
maar is gaan bezoeken.
Afgezien van het voorgaande meent onder
geteekende, dat ondanks voormelde wetsinter
pretatie dat recht voor hem bestaat, daar bij
deze uitlegging geen rekening gehouden is
met het woord uiterlijk in art. 3, Ie lid der
„Er ook bij betrokken?" vroeg iemand hem.
„Ja, ongelukkig genoeg", antwoordde hij
„Had er vrienden op ook."
Het was een lang, uitvoerig telegram, met
de lijst van de verongelukten, negen en twin-
tig in't geheel, en onder de namen stonden
ook die van mrs. Ingham-Baker en haar
doch ter.
„Sohip onder bevel van tweeden officier",
zeide het telegram. En onderaan, aan den
voet van de noodlottige lijst: „Tweede officier
bewusteloos opgenomen. Toestand bevredi-
gend."
Plotseling keerde Wililie Carr zich om en
haastig door het venster glurend, zag hij
Fitz, die juist de kleine kamer in kwam daar
gebracht door den agent van de admiraliteit.
Hij las het telegram nauwkeurig, van't be
gin tot't eind.
„Luke op dte Burlings!" mompelde hij, ter
wijl hij zich afwendde om heen te gaan.
„Luke! Ik kan het niet begrijpen. Hij moet
krankzinnig geweest zijn.
En bij slot van rekening sprak Fitz de
waarheid, doch het as een krankzinnigheid,
waaraan wij alien blootstaan.
HOOFDSTUK XIII.
Terug op d' Err aha.
Drie jaar later zat Eva op het terras van
Casa d' Erraha. Het was laat in den herfst
en wij, die op Noorder breedte leven, kunnen
niet volkomen beseffen, wat d'e herfst van
Zuid Europa is. Kunstenaars en andere be-
landstellerden in de schoonheden der natuur.
Leerplichtwet, waarin opgesloten ligt, dat de
leerplichtige leeftijd niet imperatief voorge-
schreven is te moeten aanvangen bij het berei-
reiken van den zevenjarigen leeftijd, doch in-
tegendeel erkend wordt, dat die aanvangs-
grens naar een vroeger tijdstip verschoven
moet worden in verband met de overige bepa-
hngen der Leerplichtwet en de daarin aan d'e
ouders enz. opgelegde verplichtingen. Zoo
lang het woord uiterlijk in art. 3, Ie lid der
Leerplichtwet, gehandhaafd blijft, mag he!
bereiken van den zevenjarigen leeftijd niet to)
bij imperatief voorschrift nauwkeurig vastge-
,aanvangsPrens van den leerplichtigen
leeftijd gedecreteerd worden.
BEVERWIJK.
De Beverwijksche bloemenveiling verheugt
zich tegenwoordig evenals vorige jaren in
een overweldigende belangstelling. Geen
enkele plaats der kooplieden is, ofschoon het
veilinggebouw door de jongste verbouwing
aanzienlijk vergroot is, onbezet. Onze eertijds
geuite vrees dat door de goedkoope Darwln*-
tulpen waardoor d-e trekkassen als padde-
stoelen uit den grond verrezen, goedkoope
tulpen het gevolg zou zijn is gelukkig tot
dusver niet bewaarheid. Er wordt veel opge-
kocht voor export, hoogstwaarschijnlijk als
een gevolg dat in het buitenland vele tulpen
bevroren zijn. William Copland beheerscht
tegenwoordig de markt en schoon de inbreng
beduidend is houdt hij tot het laatste bos zijn
prijs. Due van Tholl als Scarlet en Witte
due treft men nog in kleine hoeveelheden aan
De prijs hiervan is en blijft slecht en gezien
de lang niet rooskleurige financieele be-
drijfsuitkcmst in de laatste 2 jaren zou het
ons niet bevreemden wanneer men bij een
volgend seizoen weinig en misschien in het
geheel geen ducjes meer op de veiling aan-
HEER-HUGOWAARD.
Onze plaatsgenoot H. Reijne Hz. heefV
zich mede onderworpen aan het examen, ge
houden door de federatie van Handels- en
Kantoorbedienden vereenigingen in Neder-
land, met het gunstig gevolg, dat hem het
z.g. Mercurius-diploma boekhouden werd
uitgereikt.
Werd voor een paar maanden de uitge-
breide malaria-film vertoond in Let centrum
onzer gemeente, ons werd van bevoeg te
zijde meegedeeld, dat deze of de volgende
maand die film in bet noordelijk deel del
gemeente vertoond zal worden.
EGMOND AAN ZEE.
De heer J. v. 't Veer, met ingang van 1
Jan. j.l. als onderwijzer aan de openbare la-
gere school alhier op wachtgeld gesteld in
verband met het wettelijk toegemeten aantal
leerkrachten, is thans benoemd als onderwij
zer aan de openbare school te Wassenaar,
voor welke benoeming reeds voor 1 Jan. toe-
zegging was gedaan in geval van op-wacht-
geldstelling, en tegelijkertijd ook als zooda
nig aan de Singelschool te Deventer.
In de algemeene vergadering der gym-
nasfiekvereeniging „Achilles" werd door be-
danken, aftreden en verwisseling van func-
ties een heele verandering gebracht in het
bestuur.
Voorzitter bleef de heer P. Pastoor, in
plaats van den aftredenden secretaris werd
gekozen de heer Jac. Gul, de penningmeester
D. Dekker werd commissaris van materiaal
en zijn vorig werk werd opgedragen aan den
heer C. v. Pel. Mej. H. v. Pel bleef 2e secre-
taresse en de heer Jac. Hopman werd 2e
penningmeester.
Indien het Achilles onder bet nieuwe re
gime even voorspoedig gaat als onder het
oude, dan heeft de vereeniging wel geen re-
den tot klagen.
hebben gaarne een drogen zomer, terwilile
van den herfst, die er dan op volgt. In Spanje
en op de eilanden in de Middellandsche Zee
is elke zomer droog, en elke herfst schitte-
r-end.
De Casa d' Erraha is niet veranderd, in
geen enkel opzicht niets verandert op de
Balearische eilanden. Dezelfde zachte, eigen-
aardig Zuidelijke geuren kruipen op uit de
vallei om slag te leveren met de sterke hars-
achtige reuk van de pijnboomen, die de ber-
gen sieren.
Eva was nu een jaar op d' Erraha ge
weest, zoolang als zij getrouwd was. Graaf
de Lloseta had het huis te hunner beschik
king gesteld over de wittebroodsweken. Fitz
en zij waren er gekomen voor een maand, zij"
waren er echter twaalf gebleven. Zoo gaai
het dikwijls in Majorca. Zes honderd jaar ge
leden kwamen er een aantal Spanjaarden
negen families, de negen namen zijn er nog
heden ten dage.
Fitz had d' Erraha genomen op de in
Minorca gebruikelijke wijze in „rotas",
het oude huis, de oude vallei, behoorden dus
aan hem.
Eva was niet alleen op het terras, want
een zeker klein heersehap, Henry Cyprian
Fitz genaamd, een toekomstig zeeman, lag
met rose kleurtjes, in gezonden slaap op
haar schoot. Henry Cyprian waardeerde ten
voile de vallei der rust.
Eva was bezig met het onfeijferen van een
brief een jammerlijk gekrabbel, tusschen
twee haakjes duidelijk het werk van eer
man die weinig de pen hanteerde.
(Wordii vervoled.
luomrai
