DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Uit den Alkmaarschen Raad.
No. €0
Ibonnemcntsprijs bij vooruitbetaling per 3 maanflcn f2.—fr. per post f2.50. Bewijsn. 5 ct. Adrertentiepr. 25 ct. p. regel, grootcre letters naar plaatsttimto
Brieveu franco N.V. Boek- en Handelsdr, v.h. Herms. Coster Zoon, Yoordam C9, Tel. Administr. No. 3. Bedactle No. S3.
AO MAART
Hit fa&t Pat^iemeni
Dif nummer besfaaf oif 3 bladen.
Honderd dertfgste Jaargang
1928
Directeur: G. H. KRAK.
Hoo!dredactenr Tj. N. ADEMA.
Dat is nou weer eens een echte, ouderwet-
khe raadsvergadering geweest. Er zat mu-
liek in, wat niet te verwonderen was omdat er
toofdzakelijk over het muziekpark gediscus-
gieerd is.
Helaas was er van eemge harmome weimg
te bespeuren en er werden zoo nu en dan
Jeelijke wanklanken gehoord.
Kapelmeester Wendelaar is er nog niet in
geslaagd van den Raad een goed geschoold
loortje te maken, de baspartijen treden wel
>ens te veel op den voorgrond en de solisten
jaten zoo nu en dan een allesbehalve zuiver
seluid hooren.
Een oogenblik dreigde zelfs het heele con
cert een ontijdig einde te nemen. In een zijner
irele soli's bleek de heldentenor der sociaal-
gemocraten hopeloos van de wijs. De kapel
meester tikte af en het publiek stond juist op
let punt aan de cassa zijn belastinggeld te-
rug te vragen, toen de zanger plotseling
keer den goeden toon te pakken kreeg en het
Concert semper crescendo werd voortgezet,
lot de heer Kusters op zijn horloge keek en
iferkondigde dat 'tvoor vandaag welletjes
tvas geweest.
Laten we allereerst beginnen met een
eaar ideinere punten af te handelen, niet
omdat ze minder belangrijk zijn, maar om-
|at hun bespreking minder tijd en ruimte
pal eischen.
Vastgesteld is, dat de stadgenooten, die in
jperkverschaffing arbeiden, vanaf de volgeu-
ge week 2 cent per uur minder zullen ontvan-
gen.
We hadden zoo 'n stil vermoeden, dat dit
goOrstel in den soc.-dem. hoek een storm van
verontwaardiging zou ontketenen, maar dat
del erg mee. Er stak slechts een briesje op
pn er waren dan ook velerlei omstandighe-
gen die het voorstel minder onrustbarend
inaakten dan het er uit zag.
Wei wordt het loon thans van 40 cent op
38 cent gebracht en zullen zij die in werk
verschaffing arbeiden dus ongeveer een gul
den per week minder ontvangen, maar de
iindertoeslag wordt niet aangetast, men
krijgt door de nieuwe regeling een bedrag
ran ruim 8000.— aan subsidies toege-
tend en bespaart bovendien een som van bij-
5a 600.welk meerder kapitaal opnieuw
voor werkverschaffing bestemd is, zoodat de
lewerkstelling van diverse groepen nog
voortgezet kan worden op het tijdstip dat
anders de werkverschaffing een einde zou
nemen.
Bovendien was dit punt in diverse raads-
vergaderingen reeds aangehouden en intus-
schen schiet de winter aardig op en is het
ergste leed geleden.
Zoo kwamen wij met den schrik vrij en
zagen B. en W. ten slotte hun voorstel zon-
der al te felle oppositie in een raadsbesluit
vranderen.
In verband met het omleggen van de
Houtvaart moet er een nieuwe brug in den
Bergerweg gelegd worden en B. en W. had
den daarvoor in het grijs verleden reeds een
voorstel ingediend.
Het leek heel eenvoudig, maar dit blijkt nu
juist een van die beruchte bruggen te zijn,
waarbij het vraagstuk paalfundeering of
staalfundeering ter sprake komt en de on-
dervinding heeft wel geleerd, dat dit een
onderwerp is waarover de gemoederen gloei-
end warm kunnen loopen.
Wij weten op het oogenblik niet precies of
de heer Ringers tegenwoordig voor paal- of
voor staalfundeering is, maar van den heer
Dekker is nu wel bekend geworden, dat hij
een enthousiast bewonderaar van het laatste
systeem is.
Hij is geen man van halve daden en
woorden; hij kwam goed beslagen ten ijs en
gaf een technische uiteenzetting, waarnaar
menig waterbouwkundig ingenieur met be-
wondering geluisterd zou hebben.
Evenwel, de Raad bestaat helaas niet al-
leen uit theoretische en practische bruggen-
bouwers en niet iedereen heeft verstand van
He dikte van beschoeiingen, van het plaatsen
van beeren en van de hoogte waarop het ge-
wapend beton moet beginnen om een zoo so-
iiede brug te kunnen krijgen, dat ze niet in
elkaar zakt als de mestpramen die door de
Houtvaart geboomd worden, er per ongeluk
teraaan stooten.
net leek een vraagstuk van bijzonder ge-
vicht en in de hitte van het debat scheen het
zoo nu en dan of er minstens over de Pont
Neuf of de Towerbridge gediscussieerd werd
inplaats van over een eenvoudig bruggetje
Hat in den Bergerweg zal gebouwd worden.
De heer Dekker liet bouwkundige teeke-
Mgen en berekeningen ronddeeten, die bij
oppervlakkige beschouwing op de vraag-
stukken van b-eschrijvende meetkunde ge-
leken, die we in onze H. B. S. jaren ter op-
lossing hebben -gekregen.
Het zal allemaal wel prima in orde ge
weest zijn, maar wij gelooven toch, dat
dergelijik bewijsmateriaal meer in de com-
Siissie van Publieke Werken dan in de raads-
tsal thuis hoort.
Dat bleek ook de opinie van mr. Leesberg
to hij verweet den heer Dekker op hoogen
jwn, dat deze een en ander maar eens in de
Woelde commissie ter sprake had moeten
brengen, waarmede deze overigens zoo ver-
standige wethouder een allerafschuwelijk-
sfcen bok schoot, daar uit de van alle zij den
opkomende protesten bleek, dat de heer
Etekker stel al dat zijn fractie weer aan
commissie-vergaderingen zou willen deel-
nem-en niet in die van Publieke Werken
thuis behoorde, maar veiligheidshalve bij de
Reiniging in-gedeeld was.
De heer Westerhof wond zich daar-ov-er
zoo op, dat hij den heer Leesberg herhaalde
malen van den ergsten vorm van jokken be-
schuildigde, tot de voorzitter met een stem
als van een majoor die de parade comman-
deert, verkondigde, dat het nu maar eens
uit moest wezen en dat hij anders den Raad
verzoeken zou den heer Westerhof het woord
te ontnemen.
Daar bleek de heer Westerhof toch wel een
beetje van geschrokken en hij bleef verder
ook netjes in den goeden toon maar ver
kondigde toch met nadruk, dat er geen em-
kel-e reden was om niet maar zijn deskundi'-
gen partijgenoot te luisteren.
En inderdaad, wat de heer Dekker zeide,
was van meer beteekenis dan men in het
debat over een zoo 'eenvoudig bruggetje zou
verwachten.
Hij verkondigde namelijk niet meer of min
der dan dat de directeur van Gemeentewerken
een enthousiast voorstander van paalfun
deering was, zoo enthousiast, dat elk ver-
zoek om de zaak nog eens te bezien, van te
voren tot mislufcking gedoemd was. Het
staalproject zou kunstmatig duur en daar-
door onuitvoerbaar gemaakt zijm, maar de
heer Dekker had zijn licht eens bij een an-
deren deskundige opgestoken en beloofde een
prima brug, van alle gemakken voorzien,
die geen f 44000, maar slechts 29000 zou
kost en waarop men dus maar eventjes
f 15000 zou kunnen besparen.
Niemand behoeft me te gelooven, riep de
heer Dekker met den moed der wanhoop
uit. Onderzoekt het zelf maar, vraagt maar
ee-ns een technisch advies, maar laat in
's hemetenaam den directeur van Gemeente
werken er buiten. Kiest bet ingenieursbureau,
dat U zelf het best lijkt en het zal blijken,
dat ik gelijik heb.
Mr. Leesberg wilde toch maar vast het
voorstel van het college aanvaarden en dtaar-
bij de belofte doen, dat B. en W. die cijfers
nog eens zouden bekij'ken, maar de linksche
raadsfracties lcennen dergelijike beloften en
weten precies wat ze gewoonlijk waard zijn.
Begint het Comite tegen onnoodige belas-
tingopda'ijving reeds zijn invloed in onze
raadszaal te doen gevoelen?
Het is moeilijk te beoordeelen, maar een
feit is het, dat de mogelijkheid om f 15000 te
bezuinigen op een eenvoudig bruggetje toch
niet onopgemerkt on blijven.
Zelfs de beer Klaver verkondigde, dat er
wel wat inzat en dat hij het voorstel-Dekker
best zou kunnen bewonderen, als de heer
Westerhof er niet van die leelijke roode
franje ombeen had gehangen.
Het eind van de geschiedenis was, diaf de
heer Kusters, die wellicht een nederlaag voor
B. en W. vreesde, op zijn horloge keek en
verklaarde, dat het etenetijd was geworden
en dat het't beste zou zijn, dit leerzame
debat in een volgende raadsvergadering
maar eens voort te zetten.
Aldus werd besloten en het eenige wat ons
verwonderen zal is of het voorstel van
B. en W. in zijn tegenwoordigen vorm ooit
in de raadszaal terug zal keeren
x
En nu, last not least, de Muziektuin.
Het begon met een ouverture van den heer
Westerhof, die op duidelijke wijze de fouten.
van het tot dusver gevolgde exploitation
systeem uiteen zette.
Hij citeerde daarbij verschillende ant-
woorden op cmze enquete en kwam in hoofd-
zaak tot een zelfde condusie, als in onze
couramt van 8 Febr. naar voren gebracht is.
Het afgeloopen tijdvak heeft het echec van
particuliere exploitatie afdoende bewezen.
Het is heel gemakkelijk het verminderde be-
zoek aan den Muziektuin op relcening van
regen, wind en radio te schrijven, maar ied-er
weet ten slotte wel, dat zich in dat tijdvak
mentig drama heeft afgespeeld en dat de
mindere belangstelling en de daarmede over-
eenstemmende zeer sterke daling van belas-
ting voor openbare vermakelijkheden, niet
alleen aan bovenaardsche machten te wijten
geweest zijn.
Niet ontkend kan worden, en wij hebben
in ons slot-artikel over de exploitatie van
den Muziektuin daarop reeds gewezen, dat
B. en W. in hun voorstellen blijkbaar
door ondervinding wijzer geworden
eenige verandering in den bestaand'en toe-
stand aungehracht hebben, die zeker verhe-
teringen zullen blijken. Het aantal concer-
ten van het Stedelijk Muziekcorps is tot
twaalf teruggebracht en er zijn een denial
concertdagen voor de Alkmaarsche Muziek-
en Zangvereenigingen gereserveerd, allts
op voorwaarden, die het bezoek aan deze
concerten zoo gemakkelijk mogelijk zullen
maken.
Maar daarbij blijft het dan ook, wat de
verbeteringen betreft. Als vroeger zal een
particuliere pachter weer baas in eigen turn
blijven en slechts hij en niet de aanvragende
vereemigingen zullen hooger beroep bij
B. en W. hebben, wanneer er verschil van
meening over het al dan niet toelaten van
een bepaald gezelschap of over weigering
van deni tuin mocht ontstaan.
De heer Leesberg, die ongetwijfeld een
handig debater is, was als verdediger van
zijn eigen voorstellen bijzonder skcht ap
dlreef.
Een dergelijke slappe en als los zand aan
elkaar hangenide verdediging, die herhaalde-
lijk door een gemeenschappelijk hoongetach
van zijn politieke tegenstanders onderbroken
werd, zijn wij van dezen wethouder niet
gewoon.
Hij begon anders heel aardig, met een
grapje, dat helaas niet heelemaal tot zijn
recht is gekomen.
Hij had de Muzen geraadlpleegd! en die
Mqzen bleken zoo met hun tijd meegegaan
te zijn, dat zij hemi per radio te woord ge-
staan hebben.
Gezeten aan zijn toestel, waarmee hij blijk
baar niet alleen kan ontvangen maar ook
uitzenden kan, had hiij de Muzen gevraagd
wie nu eigenlijk over den Muziektuin zou
moeten beslissen. En de Muze waarmee hij
op dat oogenblik verbonden was, had geamt-
woord, dat dit alleen op doeltreffende wijze
door de bevoegd'e overheid zou kunnen ge-
schieden.
Wij hebben zoc'n stil1 vermoeden, dat er
spotgees ten aan he t werk geweest zijn, da I
de Muze met ironische bedoelimgen heeft ge-
sproken, of dat de heer Leesberg, zonder dai
hij het zelf wist, met den geest van den een
of ander gepensionneerden stadhuisambte-
naar in gesprek geweest is.
Welke werkelijk muzikale Muze zou nu
adviseeren het oordeel van vrijwel alle in
Alkmaar en omgeving wonende deskundigen
op musikaal getoied eenvoudig voor kennis-
geving aan te nemen en alleen waarde toe
te kennen aan een politick elftal waarvan
verscheidene leden blijk gaven van de betee
kenis van een Muziektuin niet het minste be-
grip te hebben.
En waar bleef's heeren Leesbergs opvat-
ting toen hij ons nog maar eenige maanden
geleden om een onderhoud verzocht om onze
opinie over de explodade vani den Muziektuin
te vernemen
Stelde hij toen wel1 belang in de meening
van iemand, die niet in het ja en neen-knik-
kende elftal thuis hoort?
Of had hij toen nog geen aansluiting met
den gezagsbewonderenden Muze verkregen?
Het zag ei" een oogenblik naar uit of het
tusschen de beide compagnons van het be-
kende ka-ntoor op den Kennemerstraatweg
van waaruit, volgens veler meaning, tegen
woordig onze stad geregeerd wordt tot
een heftig conflict zou komen.
Mr. Kusters vond namelijk 25'0 per
concert voor het Stedelijk Muziekkorps veel
te duur en wilde dit corps nog minder en
andere conpsen meer laten optreclen.
Mr. Leesberg betoogde niet ten onrechte,
dat als het Stedelijk Muziekkorps minder op-
treed't, de concerten nog duurder zullen wor
den en mr. Kusters wilde dan de subsidie
verminderen, wat volgens mr. Leesberg ont-
binding van het korps tengevolge zou heb
ben.
De gemeente gaf werkelijk niet te veel voor
de kunst uit en de heer Westerhof had van te
voren al betoogd, dat er geen mooier baantje
bestond dan in Alkmaar ambtenaar te zijn.
belast met de afdeeling Kunsten en Weten
scha.ppen, omdat zoo'n ambtenaar voortdu-
rend met vacanbie kan zijn zonder dat
iemand1 ooit zal bemerken, dat hij, weg is.
Het geschil dreigde een hoogloopende ru-
zie te worden, maar de heeren Kusters en
Leesberg zagen blijkbaar bijtijds in dat hei
verstandiger was de vuile wasch maar -thuis
c.q. op het kantoor te behandeleri.
De heer Leesberg was althans niet te vin-
den voor de vriendelijke invitatie van soc.-
dem. zdjde om nu zijn zin eens door te zetten
en in de vercrdening vast te leggen, dat alle
bedoelde twaalf concerten- door het Stedel.
Muziekkorps moeten worden gegeven.
De burgemeester bedacht, dat men voor
een ander con-Cert toch weer bij den R-aad
zou moeten komen en men liet de kwestie
verder rusten in de hcop, dat de tijd1 ook hier
w-ei goeden raad zal kunnen brengen.
De heer Sietsma kwam op tegen een zin-
snede in de betro-kken bijlage waarin B. en
W. op het jammerlijke financieele fiasco wij-
zen dat de gemeente eens geleden h-eeft toen
zij op het Siportpark zelf een -wedstrijd gc-
organiseerd had.
Nou kan je eens zien, hadden B. en W.
verkondigd, dat gemeente-exploitatie uit den
booze is," want men had bij die gelegen-
heid een belangrijk verlies geleden, dat zeker
niet tot herhaling noopt-e.
Maar de heer Sietsma, die zich er over
ergerde, dat men bij -de exploitatie van het
Sportpark altijd de opbrengst van de belas-
tiing op de publieke vermakelijkheden uit-
schakelt en zoodoende steeds een nadeelige
exploitatie ten toon stelt, decide eenige in-
teressante bijzonderheden mede.
Geen wonder, dat de gemeente bij den ha-
rerzij-ds gehouden voetbalwedstrijd een lee-
lijk tekort had gekregen. B. en W. hadden
namelijk voor het overwinnende elftal een
zilveren beker en elf medailles beschikbaar
gesteld en -bovendien had men den spelers
een lunch aangeboden.
En toen mr. Leesberg dit ontkende en
beweerde, dat er alleen op het Sportpark wat
broodjes met vleesch gedistribueerd waren,
verklapt-e de heer Sietsma, dat er, behalve de
lunch nog een diner in een hotel hier ter stede
was gegeven. Alle onkost-en waren later op
de exploitatie-rekening gebracht en er was
een beduidend verlies ge-constateerd.
Wat een wonder! vLtata
Door dergelijke voorbeelden blijkbaar af-
g-esch-rikt, verklaarde de heer Keesom geen
sprong in het duister f-e willen wag-en en te
gen gemeentelijke exploitatie t-e zijn.
Vreesde hij wellicht dat elke muziek- en
zangvereeniging voortaan op kosteni van de
gemeente zou mogen dineeren?
Toch is de heer Keesom een practisch
man. De Kunst laat hem ko-ud, en een Mu
ziekpark is voor hem ten zuiver financieele
oodememing. Hlij wikt en weegt wat het
grootste risico met zich brengt en verklaart
zich onomwonden voor de exploitatie die z. i.
de minst gevaarlijke financieele bokkespron-
gen belooft.
Hij was dus tegen gemeentelijke en voor
particuliere exploitatie.
Dank zij de mach-t va-ni zijn trouwe elftal,
heeft mr. Leesberg zijn zin doorgedreven.
Opnieuw gaan wij een vijfjarig tijdvak in,
waarin het wel en wee van onzen Muziektuin
geheel in handen van een particulieren pach
ter gelegd wordt.
Veel zal er van afhangen of deze niet al
leen oog voor het geld, maar ook oor voor de
kunst blijkt te hebben.
Heeft hij dit iaatste niet, dan komen wel-
dra dezelfde klachten weer naar voren, die
in het afgeloopen tijdvak zoovele gem-oederen
in 'beweging gebracht hebben -en dan durven
wij hier met vrij groote zekerh-ei-d voorspel-
1-en, dat de instelling, waarvan men zulke
groote verwachtingen heeft gekoesterd, wel-
dra haar deuxen door gebrek aan belangstel
ling voor goedl zal kunnen sluiten.
Den Haag, 9 Maart 1928.
De Tweede Kamer heeft heden in behande-
lin-g genom-en een wets-ontwerp op't onlangs
ingevoerde zevende leerjaa-r. De linkerzijd.e
is ex onvoorwaardelijk voor, van de rechter-
zijde zijn veten aanhanger van den leer-
plicht, en zoo kan men zich voorstellen, dat
de gedachtenwisseling een eenigszins een-
tonig karakter droeg, ook al omdat er over
den goeden invloed, welke van den leerplicht
uitgaat, zooveri is gezegd, dat het moeilijik
vailt er wat nieuws van mede te deelen.
Laten wij eens even opsommen: de eerste
spreker, d-e heer Am-ent (R.K.) voorjde heer
Rutten (R.K.) voor; de heer Zijlstra (A.R.)
tegen; de heer Bafcker (C.H-.) voor; de heer
Van Voorst tot Voorst (R.K.) tegende heer
Lcerakker (R.K.) voor; die heer Suring (R.K.)
voor; de heer Leenstra (A.R.) tegen; mej.
Westerman (V.B.) voor; de heer Gerhard
(S.D.A.P.) voor; de heer Kersien (Ger.
Staatsp.) tegen; de h-eer Lingbeek (Herv.
Ger. Partij) tegen; de heer Van Rappard
(V.B.) voor; de heer Ketelaar (V.D.) voor;
de heer Tilan-us (C.H.) voor; de heer Braat
(Plattel.) tegen; mej. Groeneweg (S.D.A.P.)
voor en de heer Van Wijnbergen (R.K.) voor.
Het was een beetje eentonig, gelijk wij reeds
zeiden, ook omdat er sommige sprekers wa
ren, zooals de heer Kersten, die deed alsof
er nog geen leerplicht bestond en dus zijn be-
zwar-en in't algemeep tegen leerplicht meen-
de te moeten ontwikkelen. Alleen de heer Ke
telaar wist d-e ietwat gedempte stemming van
te verjagen dcor met een frisch en forsch ge-
lui-d de tegenstanders te lijf te gaan en er aan
te herinneren, dat de bezwaren tegen den
leerplicht, thans te berde 'gebracht, ook
r-eeds waren vernomen, toen men leerplicht
invoerde, z-elfs toen men het wetsontwerp van
Mr. Van Houten tot t-egengaan van kinder-
arbeid behandelde.
Minster-Waszink is in den laten namiddag
no-g aan het woord gekomen. Hij had het niet
moeilijk met de beantweording van de ver
schillende sprekers en hij maakte het zich
ook niet moeilijk, wees er in hoofdzaak op,
wat thans werd1 voorgesfeld, reeds vroeger te
gen 1930 was in uitzicht gesteld, maar dat
de financien des lands bet mogelijk maak-
t-en het tijdstip van invoering van den leer
plicht voor het zevende leerjaar wat te ver-
vroegen. Hij waarsch-uwde, dat men niet al
te hooge verwachtingen moest hebben om-
trent de gevolgen van de invoering van het
verpli'Chte zevende leeriaar. d'aar eenige spre
kers cp allerlei nieuwigheden hadden aange-
dircngen,-strekkemdd om het enderwijs in de
zevende kla-sse meer te doen aansluiten bij 't
werkelijke leven, en verklaarde alvasf bij
voorbaat, dat hij-, in-dien het wetso-ntwerp-
Zijlstra tot wijziging van de wet L. O. mo-cht
worden aangenomen-, het niet ter goedkeu-
ring aan de Koningin zou vo-orieggen.
De al'gemeene beraadslagingen zijn geslo-
tenmorgen de behandeling van de artikelen.
Klein is de mug, maar groot het leed,
Veroorzaakt door een muggebeet.
Dsgelijksch overzicht.
SPANJE, BRAZILIe EN DE i
VOLKENBOND. j
Hun uittreden uit den Bond.
Pogingen om de verdwaalde scha-
pen weer in den slat te brengen.
Wij hebben reeds vermeld, dat de Volken-
bondsraad besloten heeft bij Spanje en Bra-
zilie aan te dringen op een wedertoetrederi
tot den Bond.
Zooals men weet hebben bei'de landen in
1926 het lidmaatschap van den Volkenbond
opgezegd, omdat de Vergadering niet gezind
was aan hun verlangen naar een permanen-
ten Raadszetel te voldoen. Den uitweg, dien
men meende te kunnen vinden door de instel
ling van de z.g. semi-permanente zetels,
weigerden zij in te slaan. Het was hen te
doen om een gelijkstelling met de groote mo-
gendheden en de erkenning, dat ook zij tot
deze behoorden te worden gerekend. Veront-
waardigd over de miskenning, die hun deel
was, zegden zij hun lidmaatschap van den
Volkenbond op. Brazilie deed dat zelfs al
voor de Vergadering, toen het bleek, dat van
een inwilliging van zijn eisch in zake een
permanenten zetel toch niets zou komen.
Spanje wachtte de Vergadering nog af. Zoo
loopt voor beide landen het lidmaatschap,
waarvoor een opzeggingstermijn van twee
jaren geldt, niet gelijkelijk af. Voor Brazilie
eindigt de opzeggingstermijn in Juni, voor
Spanje in September. Op voorstel van den
voorzitter van den Raad, den Columbiaan-
schen gedelegeerde Urrutia, besloot nu de
Raad om voor het aanbreken van de fatale
termijnen nog eens aan de regeeringen van
beide landen te vragen om te willen overwe-
gen of zij bij hun besluit om den Volkenbond
te verlaten, blijven.
Het is natuurlijk en wenschelijk dat
de Bond pogingen aanwendt dit tweetal !e-
den te behouden, alvorens door het verstrij-
ken van den 2-jarigen termijn voor een we-
dertoetreden tot den bond een stemming door
de overige leden noodzakelijk zou worden.
Maar onjuist is het o. i. toch geweest, dat
verscheidene leden van den Volkenbondsraad
meenden na het bekendworden van Urrutia's
plan aan Spanje en Brazilie uitbundigen lof
toe te moeten zwaaien.
Men vraagt zich werkelijk af waarvoor het
noodig was dit voorstel te omringen met een
reeks van verklaringen van alle Raadsleden,
waarbij de meesten zich te buiten gingen aan
even overdreven als belachelijke loftuitingen
over de twee afwezige staten. Iemand, die het
voorstel.niet kende, zou werkelijk tot de over-
tuiging gekomen zijn dat er geen nobeler en
vredelievender staten ter wereld zijn dan
Spanje en Brazilie. Is de Raad dan geheel
vergeten dat deze staten door hun gebrek
aan Volkenbondsgeest den Bond een ernsti-
gen crisis op de hals hebben gehaald en dat
de toetreding van Duitschland door de hou-
ding van Brazilie een half jaar moest wor
den uitgesteld, nadat een speciale Bondsver-
gadering daarvoor reeds bijeengeroepen
was?
Jhr. Beelaerts van Blokland deed gelukkig
aan dezen onwaardigep knieval niet mee eil
bepaalde zich tot een warme ondersteuning
van het voorstel van Uritia, waarin hij een
poging zag om alle krachten van den Bond
te concentreeren op de vergrooting van de
universaliteit van den Bond.
In hoeverre het verzoek van den. Volken
bondsraad gevolg zal hebben, zal nog moe
ten blijken. Wat Spanje betreft, heeft men,
vooral na de tusschen Frankrijk en Spanje
verkregen overeenstemming in zake Tanger,-
wel goede verwachting, maar omtrent de
houding van Brazilie verkeert men nog in
twijfel.
Juist met het oog op het blijven van beide
landen in den Volkenbond, is er van de in
1926 verkregen bevoegdheid om voor een
drietal der niet-permanente raadsleden een
herkiezing mogelijk te maken, geen volledig
gebruik gemaakt. Alleen Polen, dat met
Brazilie en Spanje door deze compromis-op-
lossing zou worden tevreden gesteld, kreeg
een semi-permanenten zetel.
Zullen Spanje en Brazilie alsnog In het
bezit worden gesteld van een semi-permanen
ten raadszetel? Zal het Volkenbondsverzoek
resultaat hebben? .-"'j
We dienen het af te wachten.
VOLKENBOND.
DE RAADSZITTING.
Een voorstel van Chamberlain in-
zake de optantenquaestie.
In de Hongaarsche optanten-quaestie is
sinds Do-nderdag een gelukkige wending ge
komen. Chamberlain, die rapporteur in deze
quaestie is, vroeg gtetermorgen in openbare
ziiting aan zijn collega's in den Raad, met
uitzondering van de beide part-ijen, zich uit
te spreken over het volgende voorstel:
„De Raad beveelt den partijen aan, het
aan den Raad over te laten, twee nieuwe
rechters toe te voegen aan de gemengde Roe-
mieensch-Hongaarsche arbitrage-reehtbank.
Die rechters zouden gekozen moeten worded
uit de ex-neutrale landen."
Dit voorstel vond de instenuning van all?
leden van den Raad. Titulesco vefzdcht, de
stemming nog niet te doen plaats -hebben.
Deze kwestie js thans, om beiden part&en ge-
ALKMAARSGHE COURANT.
ma
4>
'V
