iimsciis CiimL
V
V
Radio-hoekjje
Brieven uit Weenen.
FEU1LLETON.
ER IS VERSCHIL TUSSCHEN ADVERTEEREN
EN ADVERTEEREN.
ADVERTEERT IN DE ALKMAARSGHE GOURANT.
No. 68 1928
,.eiM derfteste Jaargang.
Dinsdag- 20 Maart
ZIJ, DIE ZICH MET 1 APRIL A.S.
VOOR MINSTENS 3 MAANDEN OP
pit blad abonneeren, ontvan-
gen de tot dien datum ver-
SCHIJNENDE NUMMERS FRANCO EN
GRATIS.
DE DIRECTIE.
Woensdag 21 Maart.
Hilverstm, 1060 M. 12.— Politieberich-
fen. 12.30—2.Lunchmuziek door hot Trio-
Oroeneveld.2.30—3.-— Cursus lecrbewerking
door Mevr. C. SchaakeVerkozen. 3.
4 Maak het zelfd. Mevr. C. Schaake
Verkozen. 5.307.15 Concert door het Om-
roep-orkest. L. Laguna, viool. 7.15—7.45
Cezondheidshalfuurtje door W. Poolman:
Hygienische volksopvoeding. 7.45 Politiebe-
lichten. 8.05 Concert. To van der Sluys, so-
Praan. K. van LeeuwenBoomkamp, cello.
Hasselaar, orgel. A capella-koor „Bel
Canto", Dir. Alph. Vranken.
Huizen 340.9 M. (Na 6 uur 1950 M.J
12.301.45 N. C. R. V. Concert. J. G. van
Diepenbeek, piano. P. A. Koch, viool. H. v.
d. Horst, cello. 5.15—6.15 N. C. R. V. Kin-
deruurtje, geleid door mej S. Groeneweg te
Rotterdam. Zang: Mej. C. van der Voorde
te Rotterdam. 7.—7.30 Stenografieles. 7.30
__g_ Spr.Joost Sluis, causerie over
pluimveeteelt* 8.Concert in de Buiten-
societeit te Zwolle. Spr.: Ds. C. D. van Nop-
pen en Ds. H. A. Munnik. Muziekver „Da-
vid", directeur E. van der Berg. Gem. zang-
vereeniging „Immanuel", directeur Th. VV.
van Dijk. Mandoline-ensemble „Semper Flo-
rens", Dir. L. Batterink. Chr. Zwolsch Man-
nenkoor, directeur E. van der Berg. Mej. D.
Heitjans, pianobegeleiding.
Daventry, 1600 M. 10.35 Kerkdienst.
11.20 Gramofoonmuziek. 12.20 N. Finn, alt.
M. Stewart, tenor. 12.50 Dansmuziek. 1.20
*-2.20 Orkestconcert. 2.50 Lezing. 3.10 Mu-
ziek. 3.20 Causerie: Victorian peotry. 3 50
Muziek. 4.05 Causerie. 4.20 Licht lclassiek
concert. Bolton's trio en P. Byrne, bariton.
5.35 Kinderuurtje. 6.20 Dansmuziek. 6.40
Tuinpraatje. 6.50 Nieuwsberichten. 7.05
Dansmuziek. 7.20 Lezing. 7.35 Piano-noc
turne's van Chopin. 7.45 Sportlezing. 8.05
De Wireless—Singers. 8.20 „The Piper",
opera van H. Ferrers.' Koor, orkest en solis-
ien. 0.20 Nieuwsberichten. 9.35 Speech van
den Prins van Wales en Minister Baldwin.
10.20 Nieuwsberichten. 10.25 Sullivan-con
cert. C. Hatchard, sopraan. Ch. Leargett,
cornet. Koor en orkest. 11.20—12.20 Dans
muziek.
Parijs „Radio-i aris", 1750 M. 10.50
11— Concert. 12.50—2.10 Orkestconcert.
4.055.05 Orkestconcert. 8.5011.20 Con
cert. Ouvert. „GwendoIine", Chabrier.
L'Oiseau de Feu, Stravinsky en 3e acte van
„Die Walkiire", Wagner. Orkest en solisten.
Lar.genberg, 469 M. 12.251.50 Orkest
concert. 5.206.20 Gramofoonmuziek. 7.50
—9.05 „Afrika 3". Orkest en declamatie.
9.J0 Koorconcert. H. Schlebusch, tenor. F.
Kiisters, bas. Orkest. Daarna tot 11.20
Dansmuziek.
Konigswusterhausen, 1250 M. (Zeesen)
11.207.05 Lezingen en lessen. 7.50 Russi-
sche dansen van Glazounow, Moussorgsky,
RimskyKorsakow. 8.50 Rede van Dr. Stre-
6emann. 9.50—11.50 Dansmuziek.
Hamburg, 395 M. 4.20 Concert door het
Bandler-kwartet. 6.20 Orkestconcert. 6.45
JVessandro Stradella", rom. opera van
r'otow. 9.05 Causerie. Daarna tot 11.50
Cabaret.
Brussel, 509 M. 5.206.20 Trioconcert.
8.35 Gramofoonmuziek. 8.50^-10.35 Orkest
concert.
XXXVI
„SEMMiE'RING-WEEKEND"
Weenen, Februari 1928.
Wee; en is in veel opzichten een benijdens-
Vaardig oord. Weliswaar heeft men er onte-
vreden, scheldende chauffeurs en tramcon-
ducteurs, hobbeliggeplaveide en dus vermoei-
ende straten, veel menschen, die naar knof-
look ruiken, 't onmogelijke en alleen in
Oostenrijk gebruikelijke, dure drie-Kellner-
systeem, brommerige huisportiers, de onver-
kwikkelijke gewoonte om den kersversch ge-
importeerden vreemdeling op behoorlijke,
Fever nog onbehoorlijke wijze af te zetten,
een op schandalen beluste pers en in geen
Door J. S. Fletcher.
Qeauloriseerde vertaling uit het Engelsch
door Mr. Q. K,eller.
»Jf'".riep hij op zegepralenden toon, „daf
K t'm juist! Daardoor juist kreeg ik ach-
terdocht. Toen hij voor het loket stond, vroeg
lii] een kaartje naar Liverpool. En juist toen
ik het wilde afstempelen, riep hij gejaagd:
„Neen, neen, ik moet een kaartje voor
Manchester had genomen, en Manchester
Ja, de namen iijken nogal op elkaar!" ant-
woord ik gekscherend. Maar hij ging daar
niet verder op in, nam het kaartje op en
ging weg. Ik heb hem niet weer gezien,
tnaar de portier wel, en die zegt, dat hij
steeds achteraf in de schaduw bleef staan,
totdat de trein binnenkwam, alsof hij liever
niet gezien werd het was nogal druk op
net perron."
Toen de portier dit verhaal had bevestigd,
merkte Detterling op, dat dit zoowat alles
was wat zij konden doen en hij stelde voor
in net hotel te gaan lunchen. Hij haalde
•tevenege over om wat lang te tafelen ten
in® ten voile te genieten van het schoone
ftacht, dat men uit den turn op de omgeving
enme care-wasch geiegen'fi eid bljv. een stuk
zeep en een handdoek te ontdekken.
Maar deze dingen zijn ten slotte, zij't dan
ook na veel gepruttel, allemaal nog wel te
overleven. Deze stad heeft daarentegen weer
zooveel voor, dat men 't minder aangename
maar op den koop toe moet nemen.
Reeds vroeger schreef ik bijv. over de
unieke omstreken in de onmiddellijike nabij-
heid. En deze week ben ik eens met den
stroom geregelde Semering-week-enders mee-
gegaan en heb twee voile dagen frissche
berglucht ingesnoven. Ik genoot van de
gloeiende zonnestralen, temidden van bak-
kende en onder zwarte brillen en dikke paids
bedolven gezondheidshappers, ruischte per
ski de bergen af, wat mij, dank zij schaatsen-
bi-heersching, wondersnel gelukte, maakt"
't Apachenbal in 't Grand-hotel Panhaus
mee, genoot van bobsleigh en ski-springwed-
strijden, zag de bruine dansster Josephine
Baker door de witte sneeuw huppelen en
ipeinsde poetisch tijdens een helderen maan-
nacht. En dit alles, terwijt in 't op twee uur
afstand sporens en 1000 meter lager liggen-
de Weenen de regen zooder ophouden siepel
de en de lucht zoo grijs zag als een gebruik-
te dweil.
De Semmering is als 't meest ydiiillische
Zwitsersc'he winfersport- of't meest grandio-
ze luxe oord. De sportkei vindt er even veel
attracties als hij, die er wel in een boksers-
trui en pofbroek heldhaftig uitziet, maar zich
toch behaaglijker voelt in smoking of zijden
pyjama en de warme luxe-salon, de five
o'clock tea, bioscoopzaal en 't kaarttafeltje
verkiest boven't eindelooze berglandschap.
De aankomst op 't bevlagde, zon besche-
nen bergstation is dubbel vroolijk, daar op de
kronkelend omhoog loopende Semmering-
baan, door een serie sombere tunnels ge-
stoomd werd. Prachtige vergezichten strekten
zich naar alle kanten; uit en van't gevoel in
een „kom" te zittcn, zooals dat i(n Zwitser-
land dikwijls't geval kan zijn, is geen spra-
ke. Een ieder kan op 't Semmeringplateau
terecht: aan aille zijden staan, op groote af-
standen van elkaar verwijderd, elegante en
comfortabele, maar dure hotels, waartegen
echter een serie eenvoudige pensions met
spotgoedkoope prijzcn lachend concurreert.
De hotel-arreslee's met rin-kelende bellen
staan klaar om de passagiers er heen te
hrengen, maar de meesten verkiezen na een
2-urige coupe-zitpartij een stevige wandeling
langs't steile bergpad en geven liever rug-
zakken en ski'4 mee.
Boven, bij't Grand-hotel Panhaus, stroomt
gast, zelfs voor twee dagen, een dikken kof-
fe bagage binnen, want hier heeft iedere
fer noodig om z'n noodzakelijke en voorge-
schreven sport-, middag- en avondkleeding
in op te bergen. De heeren nog meer dan de
dames, wier avondtoilet men tegenwoordig
evengoed in een handtaschje stoppen kan
de „Ski-W:csen", de berghellingen, waarop
Velen gaan onmiddellijk nat x de verschillen-
men zich in de prachtige en nimrner verve-
lende ski-kunst oefenen kan, anderen maken
zich maar dadelijk gereed, om naar de five
o'clock tea te gaan, die op dezen Zaterdag
middag in Panhaus, zoowel als in 't Siid-
bahnhotel, stampvol is. In't meer gemoede-
lijbe sporthotel Erzherzog Johann zorgt een
ouderwetsch grijs heertje in gekleede jas ert
een kalotje op voor tikkelende citermuziek en
z'n repertoire bestaat uit operette-walsjes uit
onze kinderjaren. De toeristen en sportmen-
schen komen op hun zware spijkerschoenen
binnenklossen, kloppen de sneeuwproppen op
den houten vloer, want hier kan smeltende
sneeuw niet zoo'n kwaad als op de zachte ta-
pijten in de luxe-hotels.
Ik trof het dezer dagen wel Hzonder
't Was de mooiste week-end van't seizoen en
's avonds verlichtte een voile maan de witbe-
sneeuwde dennebosschen op de bergen in het
rond,
.Overal do ken d,e flikkerende lichtplekken
der pensions en sanatoria op: de omgeving
was niet poetiseher denkbaar. Op de wegen,
^eaar's middags nog karavanen ski-gangers
gleden, was't nu stil en verlaten. Slechts een
enkel gearmd paartje daar is't hier een
bekend ideaal oord voor, niet voor niets hee-
ten de Zaterdagmiddagtrein „Heiratszuge" 1
stapte droomerig en in de natuur verzon-
ken op en neer en de postbode, natuurlijk op
ski's, schuifelde voorbij. Hij riep z'n „Grusz
Gott" en verdween teen in de diepte, om nog
z'n laatste brieven af te geven.
De drukte aan het diner en op het bal had
niet grooter kunnen zijn, de „Internationale
Semmeringer Sportwoche" werd geopend en
het hotel Panhaus was het verzamelpunt
van deelnemers en toeschouwers. De dans- en
de daaraan verbonden flirtpret kon gevoege-
1 ijk tot drie, vier uur in den nacht duren,
daar een ieder op deze hoogte's morgens om
acht uur toch al weer uitgeslapen is.
't Is een vreemde gewaarwording, op den
Semmering wakker wordend, in plaats van
een grauwen muur, door het raam een zon-
doorschenen besneeuwd dennenbosch te, zien
had en eerst in den laten namiddag keerden
zij naar Alanchester terug, niet veel wijzer
dan voor hun vertrek. Er viel niet aan te
twijfelen, verklaa^de Detterling, dat het
Whatmore was geweest die een kaartje voor
manchester had genomen, en Manchester
was een stad van ongeveer 730.000 inwo-
ners, een prachtige plaats om zich te ver-
stoppen
„En dan ligt een eindje verder Liverpool,
een stad met ongeveer 800.000 inwoners",
merkte Stevenege droogjes op. „Daar zou
hij zich dus nog wat gemakkelijker kunnen
verbergen. Maar ik vermced, dat hij noch
naar Liverpool noch naar Manchester is ge-
'gaan. Als hij wel naar Manchester is ge-
gaan, zal het hem intusschen niet veel moei-
te hebben gekost uit de voeten te komen."
„Wat ik niet begrijp", merkte Detterling
op, „is, hoe hij aan geld is gekomen. Want
ik weet zeker dat hij geen cent op zak had
toen wij hem in Alansdale arresteerden, geen
geld zelfs om een onsje tabak te koopen!"
Stevenege ging daar niet verder op inhij
was te veel vervuld met zijn eigen zaken. Hij
begaf zich ijlings naar zijn hotel en daar
lag een telegram aan zijn adres. Natuurlijk
van Bransdale! Hij scheurde het onmiddel-
ien open en las:
„Schreef Ol'ard zes brieven, gedagtee-
kend: 28 April, 4 Mei, 9 Mei, 15 Mei, 20
Mei en 23 Mei.
Bransdale!"
Zes brieven! En daarbij nauwkeurig de
en in plaats van oorveraoovena wagengera-
tel en autogetoeter niets te hooren of even
slechts den helderen klank der arresleebellen.
Onmiddellijk na het ontbijt begint de uit-
tocht naar de „Sportplatze", de bobsleigh
ski-spring- en ijsbanen, volgens de modexnste
eischen ingericht. Groote gekleuide vlaggen
waarop „Ski" en „Bob" Heil" groeten van
verre en reeds staat het op de tribune's vol
Op het oogenblik, dat ik me tusschen de
menigte doorwiing, suist met een 60-kilome-
tervaart onder oorverdoovend gejuich de
bobploeg naar beneden, die naar de Zwit-
sersche Olympiade afgevaardigd wordt.
Kletterend stoot en schokt de kolossale slee
door de verijsde sneeuwkomhet is een op-
windende en tevens levensgevaarlijke sport.
Op electrische wijze worden de bobs en ploe-
gen weer naar boven gebracht, daar ieder
team drie ronden af leggen moet. Intusschen
gaat bet op de baan dep ski-springers niet
minder opgewonden toe. Daar zijn sprongen
van meer dan 40 meter geen zeldzaamheid-
men zweeft hoog door de lucht, ploft met een
knal op de harde sneeuw en gl'ijdt in kaars-
irechte houding den berg af. Maar er zijn
talloozen, die verongelukken en in een spiraal
door de warrelende sneeuwwolken rondtol
ten, hun ski's verliezen en van een meer o!
minder ernstige verdooving bijgebracht moe-
ten worden. Het publiek Leeft met de durven-
de springers mee en een orkaangeloei gaat
op, wanneer een sprong zonder een enkele
font uitgevoerd is.
Verderop liggen de z.g. „Ski-Wiesen", berg
hellingen met bochten en golvingen, waarop
duizenden zich oefenen: zelfs jongens van
vijf, zes en zeven jaar, toekomstige springko-
ningen, hebben hun eigen oefenwei en spring-
helling en hun „Achtung!r klinkt ail even
heldhaftig als van de volwassemen. Deze
kleine Semmeringjochies leeren het skien
haast tegeilijkertijd met het loopen!
Vanuit de verte komen, reeds op dit vroe-
ge morgenuur, Jazzband-klanken. 't Zijn de
leden van de Panhaus-Band, die vannacht
nog, als Parijsche boeven verkleed, de dans-
menigte aanvuurden. Nu brengen ze weer
vroolijkheid op de ijsbaan, waar strakkijken
de kunstrijders-figuTen kronkelen onder het
critische oog van commissieleden in lange,
zwarte jassen- en met opschrijfborden aan een
koord rond den hails. Even later is een ijs-
hockey-match aan den gang. Dit wildvurige
spel trekt wel't meeste publiek: dte loeiende
aanvuringskreten overstemmen zelfs de
rhythmische foxtrott-muziek.
Bij het hotel „Erzherzog Johann" heerscht
plotseling menschenigedrang: ik zie een kana
riegeel poppetje sneeuwballen gooien en met
zigzaggende beenen heen en weer zwaaien
Naderbij gekomen blijikt het de bekende
Creoolsche danster Josefine Baker uit Parijs
te zijn. Ze is er in gezelschap van haar
vriend en secretaris, den Italiaan Albertino
en doet hier een dosis gezondheid op, om
nieuwe kraehten te verzamelen voor" haar
optreden in een speciale Balcer-revue, waar-
mee zij Weenen hoopt te veroveren.
D-e temperamentvolle, onvermoeide danse-
res is niet voor een kleintje vervaard: ze
springt onverwacht op een arrestee, pakt de
teugels en jaagt er met de verschrikte, vurigc
paarden vandoor. Ze valt van de eene kwa-
jongensstreek in de andere en heeft voortdu-
rend een drom verwonderde bewonderaars
achter zich aan, Waar ze gaat of staat,
wordt ze aangeshjard. men fihnt, fotogra-
feert en smeekt om een handteekening. Geluk-
kig kan Josephine sinds twee jaar schrijven!
Het „Sudbahn-h6td", waar deze dansvor-
stin haar intrek heeft genomen, is deze week
end totaal uitverkocht. De hdteideur sdhijnt
ihaar buitengewoon te vermaken. Ze draait
de glazen schoten in bliksemsnel tempo
voortdurend in't rond, terwijt ze er zelf tus-.
schen loopt. Roept tegen de verrukt-starende
omstanders: „Come on!" en iedereen, jong
en oud, springt om beurten tusschen de
overschietende vaklcen en tuimelt op deze
wijize half gekraakt het hotel binnen, waar
een verschrikte portier en een paar juichende
liftjongens de anders zoo waardige gasten
een handje bij't opstaan helpen.
Het is mij nog niet duidelijk, of Josephine
met al deze grappen reclame maakte en zich
aanstelde, dan wel of hisr kinderlijke, on-
sc'huldige natuurlijkheid van het oerkind.in
het spel was. Van de haar voorgeschreven
rust, om. van het inspannende tweejarige
Parijsche dag- en nachtdansen wat bij te ko
men, was in ieder geval niet veel te'bemer-
ken. Haar dolle uitgelatenheid was overigens
wel begrijpelijk. Wie zou dat niet zijn, wan
neer men twee jaar in een muf nachtcabaret
opgesloten was geweest en nog nooit sneeuw
had gezien?
Op den Zondagavond Snellen, de treinen
weer propvol naar Weenen omlaag. Allen
hebben blozende kaken en pijnlij'ke spieren,
waarvan men nog wel de gansche week plei-
zier beleven kan, maar die iedereen graag,
voor alles wat hij1 genoot, over heeft.
Als men, na op tallooze tusschenstation-
data van afzending. Bransdale was toch een
goed zakenman dat hij er copie van had ge-
houden en ommegaand antwoordde. Doch
Ollard had verklaard, dat hij er slechts vijf
had: had hem die vijf behoorlijk bijeengebon-
den laten zien. Waar was dan de zesde?
Met het geopende telegram in de hand be
gaf Stevenege zich linea recta van zijn hotel
over het Marktplein naar Ollard's bureau.
Ollard stond juist op het punt naar huis te
gaan en Stevenege meende een uitdrukking
van ergernis op zijn gelaat te zien, toen hij
hem aansprak. Maar hij lette er niet op.
„Ik moet u nogeens lastig vallen, burge-
meester!" riep hij. „Het spijt me, maar ik kan
er niets aan doenhet is van het hoog-
ste belang. U zei, dat Bransdale u vijf brie
ven heeft geschreven. Op den kop af vijf!"
„Ik heb alles laten zien, wat ik had",
bromde Ollard knorrig. „Ze waren alien
bijeen gebonden met een elastiek. Het waren
er vijf!"
„Zeker, mijnheer Ollard", antwoordde Ste
venege. „Doch de heer Bransdale verklaart,
dat het er zes geweest zijn. Hier heb ik een
telegram, waarin hij dat verklaart".
„Wat? Heeft u hem dan geseind?"
„Inderdaad de zaak is van meer beteeke-
nis dan u vermoedt. Hier heeft u zijn ant-
woord. Het waren zes brieven en hier ziet u
de data van afzending."
Ollard nam het telegram aan en bleef er
gedurende een paar minuten zwijgend op
staren. Toen draaide hij zich om en ging
GOED ADVERTEEREN GEEFT
EVEN ZEKER WINST ALS GELD
DAT U NAAR DE SPAARBANK
GOED ADVERTEEREN GEEFT EVEN ZEKER
VIJFTIG PROCENT WINST EN MEER.
netjes, potteir schuimend bier berglucht
maakt dorstig! en gloeiende knakworsten
verzwolgen heeft, wordt eindelijk op't som-
ber-grijze Weensche station aangeland en in
een vervuilde, krakende taxi huiswaarts ge-
hobbeld. En met weemoed denkt men dan aan
dat sprookjesachtige sportparadijs, daar
v'a.kbij in de lucht.
Een voorstad, die de Weeners, ondanks
hun betrekkelijke armoede, nog voor geen
goud ter wereld zou den willed missen!
TH. J. H.
PfovSwcSaal wieaaws
KOEDlJK.
Zondagavond werd door de tooneelvereeni-
g-ing „de Roos", lid van den Bond van Di-
lettanten Toontelvereenigingen in Noord-
Holland, haar wedstrijduitveering gegeven
in de tooneelzaal van den heer Jb. Groot. Op-
gevoerd werd „Met den Handschoen ge-
trouwd", tooneelspel in drie bedrijven van
Jan Fabrieius, regisseur was de heer H.
Sjoers, grimeur de heer J. Ridderikhoff. De
tooneelaankleeding was van den heer Leo
Bakker. Juryleden waren die heeren dr. R.
Murris, G. C. van Gulik en J. J. Koeman,
vertegenwoordiger van het Bondsbestuur
was de heer L. B. Starmans.
Te ruim 8 uur werd de bijeenkomst geopend
door den Bondsvertegenwoordiger. Met ge-
noegen mogen wij vermelden, dat aan gri-
meering en tooneelaankleeding de meeste
zorg was besteed. Het was in een woord een
lust het te zien. Het spel skepte de aanwezi-
gen mede, werd in ademlooze stilte gevolgd
en verwierf bij elk bedrijf een luid applaus,
zoodat wij met gencegen kunnen consta-
teeren, dat in elk geval „de Roos" de voldoe-
ning heeft, dat zij de aanwezigen een mooien
avond heeft bezorgd. Wij wenschen haar een
goeden uitslag in dezen wedstrijd.
HEER-HUGOWAARD.
Zaterdagavond werd heropend de geheel
gerestaureerde zaak van den heer P. Glas
op den hoek van Middelweg en Basseweg,
waarin een meubelwinkel, stoffeerderij en
zadelmakerij.
De heer Glas mocht hierbij vele bewijzen
van belangstelling ondervinden, niet alleen,
dat zeer velen een Jcijkje kwamen nemen (ook
Zondag kwamen er vele kijkers) doch de
keurige etalage was versierd met een zeven-
tiental ontvangen bloemstukken, waardoor
het geheel een hoogst aangenamen indruk
maakte. De groote winkelruimte, bij de ver-
bouwing verkregen, heeft een aanlokkelijke
uitstalling mogelijk gemaakt, welke van bui-
ten af door de groote ruiten reeds gemakke-
lijk is te overzien.
Als aardig-e attnactiie bevindt zich in de
etalage een op barton uitgebeeldte fauteuil,
waarin een groot aantal knopjes is geslagen,
naar welk aanital mag worden geraden door
ieder, die voor een bepaald bedrag hoopt;
tien prijzen worden beschikbaar gesteld met
als eersten pdjs 2 fauteuils en 4 stoelen.
We wenschen den heer Glas alle succes.
Zaterdagavond werd in het lokaal van den
heer Rus door de afdeeling van den Bond
voor Staatspensionneering haar jaarlijksche
propagandaavond gehouden.
Door den voorz., den heer Brugman, werd
de bijeenkomst geopend met een woord van
welkom en den wensch, dat het samenzijn
iets zou mogen bijdragen tot versterking der
fcondsgelederen en zich zou mogen kenmer-
ken door een opgewekte stemming. Speciaal
meende hij ook welkom te moeten heeten mej.
Wit, die zoo bereidwillig is geweest voor de
afdeeling weer een lied te dichten, waarvan
hij hoopte dat het in den loop van den
avond met voile instemming door alien zal
worden gezongen.
Na een paar nummers muziek van de hee
ren Boekestein en Kos nam de voorz. op-
nieuw het woord tot het houden eener korte
weer naar zijn bureau.
„Kom binnen", zei hij. „Wij kunnen gauw
de zaak tot klaarheid brengen."
Hij ging Stevenege voor naar zijn bureau,
deed de brandkast open en haalde er de
brieven uit. Hij legde ze op zijn lessenaar
met Bransdale's telegram er naast en begon
de data te vergelijken:
„28 April dat is deze 4 Mei deze
9! Mei deze 15 Mei, 20 Mei daar
heb ik ze 23 Mei
„Die is er niet bij", zei Stevenege, „die
ontbreekt, mijnheer Ollard. En
Maar Ollard begon ijlings de brieven te
lezen, beginnend met den laatsten. Hij ge-
voelde zich blijkbaar niet op zijn gemak.
Met een vinger langs de regels glijdend las
hij -met ingespannen aandacht alsof hij
iets zocht. Plotseling keerde hij naar de
brandkast terug, inspecteerde nauwkeurig de
ledige lade, waaruit hij de brieven had ge-
haald; even plotseling wendde hij zich tot
den detective, zeggend:
„Maar dat is allergekst, mijnheer Steve
nege! Ik kan het niet ontkennen; ik mis een
brief, den laatsten van 23 Mei. En het
is de gewichtigste!"
„Waarom de gewichtigste?"
Ollard schudde nogmaals het hoofd nog
nadrukkelijker dan zooeven.
„Omdat", antwoordde hij met gesmoorde
stem, „het de brief is, waarin Bransdale zich
bereid verklaarde zijn bod tot 15,000 Pond
te verhoogen!"
propagandarede waarin hij trachtte duidelijk
te maken, dat de strijd voor premievrij staats-
pensioen niet mag verslappen, doch met
kracht diende te worden voortgezet. Spr.
eindigde met de opwekking tot de afdeeling
toe te reden, opdat een steeds sterker aan-
drang van den Bond zal kunnen uitgaan.
De avond werd verder gevuld met tooneel
spel van de tooneelvereeniging „Harmonie",
muziek en samenzang, terwijl de voorz. in de
pauze nog gelegenheid vond eenige feiten
mede te deelen ter illustratie van zijn gehou
den rede. Uit het applaus was wel af te lei.
den, dat het spel van „Harmonie" bij de aan
wezigen insloeg. Ons nieuw lied met den ti-
tel: „Geen praat maar Daad" werd met
geestdrift gezongen, evenals: „Wijze wet-
ten", „Drie tijdperken" en „Der Jong'ren
P licht".
Aan het einde werd door den voorz. dank
gezegd aan „Harmonie" voor haar spel en
aan alien voor de medewerking tot het wel-
slagen van dezen propaganda-avond, terwijl
hij alien opwekte mede te werken tot het be-
reiken van het Bondsdoel.
Nadat de hamer tot sluiting was geval 1 en,
werd onder gejuich der jongeren medege-
deeld, dat er nog gelegenheid werd gegeven
voor een dansje.
Ingevolge besluit van de algemeem
vergadering der tuinbouwvereeniging
„Nieuwleven" werd de heer P. Meereboer,
die 25 jaar heeft gefungeerd als penning'
meester dezer vereeniging, namens haar doof
het bestuur een divan met begeleidend schrij
ven, door voorz. en seer, onderteekend, aan-
geboden.
NOORD-SCHARWOUDE.
De markt
De markt had deze week een enorrne aan-
voer vooral van deensche witte kool. De prij's
liep ondanks dat nog wel ongeveer een gulden
op, zoodat wel blijkt, dat thans ook voor dit
pioudct meer leven aan de buitenlandsdie
markt komt.
De hoogste noteering was deze week 7 gul
den en de laagste noteeringen gingen vanaf
4.80. Voor dit product komt het dus ook nog
eenigszins terecht.
De roode kool was enorm duur. De hoogste
noteering liep bijna tot 30 gulden en dte mees
te aanvoeren varieerden van de 23 tot de 29
gulden. De doorschot bracht slechts een paar
gulden minder op.
De gele kool varieerde evenals dte vorige
week tusschen 10 en 18 gulden met als hoog
ste 18.60. Ook hiervan wend nog 8 wagons
meer aangevoerd dan de vorige week.
Uien, waarvan hierna weinig meer zal wor
den aangevoerd, bracht tot 19.50 op, wat
eveneens een zeer hooge prijs is, nog weer een
paar gulden hooger dan de vorige week.
Ook dte peen bracht ook nu weer een zeer
hooge prijs op. Een noteering van tot bij de
15 gulden is iets wat zich nooit eerder ver-
toond heeft. Ook hiervan is de voorraad niet
groot meer. Van uien is volgens de officieele
telling niets meer aanwezig.
De totaal aanvoer was deze week 2% wa
gon uien, 1 wagon peen, 6614 wagon roode,
34 wagon gele en 1341! wagon deensche wit
te kool.
OUDKARSPEL.
De tuinbouwvereeniging De Eendradit
hiefld Zaterdagavond dte jaarvergadering in
het locaa'l van den heer Vis met 88 leden.
De voorzitter heette alien welkom in het
bijzondter de burgemeester en de pers en wees
er daarna op dat de vereeniging 13 Februari
1903 is opgericht. Zij heeft dus 215 jaar be-
staan. Het bestuur meende geen feest te moe
ten vieren, doch alleen op deze vergadering
een gelagje en een sigaar te moeten presen-
teeren.
De kas is niet sterk, mede door de vele uit
gaven diie we ons steeds getroosten door het
nemen van proeven.
HOOFDSTUK XX.
Passage naar New York.
In de stilte van het duffe kantoor, dat vol
stond met allerlei rommel, behoorend tot het
particuliere bedrijf van den burgemeester, ke-
ken de beide mannen elkaar met vragende
en veelbeteekende blikken aan. En op dat
oogenblik kreeg Stevenege tot zijn groote op-
luchting zekerheid omtrent een punt, dat
hem in het laatste etmaal werkelijk emstig
had bezwaard. Al mocht Ollard dan ook
omtrent sommige dingen wat laksch zijn, al
mocht hij graag de zaken van zich afschui-
ven, zooals den vorigen avond1, toen hij hem
met Penthony opzocht, was gebleken, een
fatsoenlijk man was hij in ieder geval en hij
was ongetwijfeld in geen enkel opzicht be-
trokken bij de verdwijning van de noodmun-
ten. Dit stond bij Stevenege vast de ont-
steltenis van Ollard, toen hij bemerkte, da I
een der brieven ontbrak, was daarvoor t<
duidelijk en te reeht. Nogmaals ging hij zon
der een woord te spreken naar de brandkast,
en doorzocht hij de lade en hoofdschuddend
keerde hij tenslotte tot Stevenege terug, ter
wijl hij gromde:
„Ik sta er paf vanIk had kunnen zweren,
dat die brief daar bij de anderen lag. Het is
in ieder geval de gewichtigste van alle!"
„Herinnert u zich nog, wat er in stond,
mijnheer Ollard?" vroeg Stevenege. „Waf
h«t een stelliff aanbod?"
(Wordt veivolgdj
02)
BRENGT.
DE SPAARBANK GEEFT HQOG-
STENS VIER OF VIJF PROCENT
