r 1 Brieven nit Berlifa. FEUIIXETON. KUMT GE ZIMGEh Honderd dertigsfe faargang. Maandag- 16 April. Radio-hoekje l^jjk \^f jdi Bingieffilaffegi Jfc. 99 1928 VISSCHERIJWET. pe BURGEMEESTER van ALKMAAR brengt ter algemeene kennis, dat ter ge- meente-secretaris, des voormiddags van 9—1 uur verkrijgbaar zijn formulieren voor ver- zoekschriften, ter verkrijging van VISCH- ^De^aanvragen daartoe behooren zooveel mogelijk voor 15 Juni e.k. ter secretarie te worden gedaan. Alkmaar, 13 April 1928. De Burgemeester voornoemd, WENDELAAR. 'de directeur der gemeente- WERKEN VAN ALKMAAR MAAKT BE- KEND, DAT DE BELTBRUG BIJ DE GEMEENTE REINIGING OP DINS- DAG 17 APRIL 1928 VOOR ZWARE VOERTUIGEN ZAL ZIJN AFGESLQ- TEN. PAARDENMARKT DE DIRECTEUR van het MARKT- WEZEN te ALKMAAR brengt ter alge reene kennis, dat ter gelegenheid van d-: PAARDENMARKT op WOENSDAG 18 APRIL a.s. de aan de voeren ciieren alleen naar de markt mogen worden ffefcracht over de FRIESCHE BRUG en de KORTE NIEUWESLOOT van de Handeiskade af. De paarden over de Boombrug bij het Zeglis naar de markt gebracht moeten den weg vclgen langs de Voormeer en de B<-r kade, over de Scherme^vlutbrug en langs den Kanaa'ldijk naar de Friesche brug. Alle dieren, die niet over de Frieschebrug de stad binnen komen, moeten zoodanig wor- den vervoerd, dat zij door de Korte Nieuwe- sloot van de Handeiskade af ter markt komen; alle overige toegangen tot de markt worden afgezet. Bij de KORTE NIEUWESLOOT en de FRIESCHE BRUG zullen de aan te voeren dieren deskundig worden onderzocht, en za! het verschuldigae marktgeld moeten worden voldaan. Voor des morgens zeven uur mogen geen dieren geplaatst worden op de markt die des namiddags vier uur eindigt, terwifl na 's morgens 10 uur geen paarden meer ter markt worden toegelaten. Voor het plaatsen der paarden worden aangewezen de Dijk, de Marktstraat en het Waagplein. Voor het plaatsen der veulens sen gedeelte van het Waagplein. De Directeur voornoemd, D. SCHENK. Dinsdag, 17 April. HHversum, 1060 M. 12.Politieberich- ten. 12.302.Lunchmuziek door het Tria non-Trio. 3.4.Knipcursus door Mevr. de Leeuwvan Rees. 6.7.15 Dinermuziek door het Trio Rentmeester. 7.157.45 En- ;elsche conversatieles. 7.45 Politieberichten. 05—8.20 Boekbespreking door Annie Salo mons: Heldendicht van Henr. Roland Hoist. 8.20 Sodistenconcert. Sonja ten Kate- Kovaleffska, piano. Aglala van Zech, piano. 9.10 Gevarieerd concert dcor het Omro^p- orkest onderleiding van Nico Treep. 10. Persberichten. Hidzen, 340.9 Af. (Na 6 uur 1870 Af.) 12 30 Tijdsein. 12.30—1.30 Lunchmuziek door het Trio „Winkels". 5.30—0.30 K. R. 0. Dinermuziek. 6.307.N. D. O. Espe- rantoles. 7.7.30 Engelsche les. 7.30—8. Gramofoonmuziek. K. R. O. 8.Uitzending nit Bussum in het gebouw „St. Vitus". Har monie Crescendo. Het Kerkkoor der St. Vi- tuskerk (heeren en knapen). Het kerkkoor der 0. L. V. kerk (heeren en knapen). De Bus- sumsche Oratoriumvereeniging. Een Trio. A. Lieffering, viool. Ch. van der Meer, cello. F. Kloek, piano. Spr.: H. de Bordes, burge meester van Bussum. Daventry, 1600 Af. 10.35 Kerkdienst. 11.20 Gramofoonmuziek. 12.20 S. Bowman's Trio. 1.202.20 Het Moschetto-orkest. 3.20 Solistenconcert, sopraan, bas, bariton en cello. 4.20 Orkestconcert. 5.20 Reis causerie. 5.35 Kinderuurtje. 6.20 Gramofoonmuziek. 6.50 Nieuwsberichten. 7.05 Gramofoonmu ziek. 7.20 Causerie. 7.35 Liszt's pianomu- ziek. 7.45 Actueele causerie. 8.05 Variete. 9.— D. Smith, bariton. 9.20 Nieuwsberich ten. 9.35 Lezing: Our Resident songsters. 9.50 Nieuwsberichten. 9.55 „Lady Winder mere's fan", tooneelstuk van Oscar Wilde. e> Naar het Engelsch van RAFAeL SABATINI. (Schrijver van „De Zeevalk"). DERDE HOOFDSTUK. Rene de Lesperon. Ik vertrok nog dienzelfden dag. Want, nu de Koning zich tegen mijn onderneming verklaard had en maar al te goed kende ik de onscrupuleuze hardnekkigheid, waar- "Kde hij zijn wil wist door te zetten vreesde ik maatregelen, waardoor ik defini- ®ej_ verhinderd zou worden te gaan. Behalve door de twee lakeien achter op °'l'n reiskoets, werd ik v^rgezeld door een escorte van twaalif gewapende mannen in fflijn eigen livrei, het geheel onder bevel van uanymede, die in een tweede koets mijn ffleeren en overige reisbenoodigdheden kon- den zijn waakzaam oog niet missen ach- eraan kwam. We hadden wel iets van een mnkliji cortege, toen we in de ochtendzon J r,® Enfer langs reden, Parijs door us t oort jrap Orleans verlieteo en dea heir- 11.50—'!2.20 Dansmuziek. Parijs „Radio-Paris"1750 Af. 11.50— I.10 Orkest Locatelli. 3.054.05 Orkestcon cert. 7.2010.20 „Aida", opera van Verdi. Koor en orkest „Radio-Paris" en solisten. Langenberg, 469 Af. 12.25—1.50 Orkest concert. 5.206.15 Solistenconcert, luit., viool, fluit en cello. 7.35 „Der Jager vom Konigssee", cantate voor vrouwenkoor, so praan en alt met declamaties en orkest. 9.50 Sluiten. Konigswusterhausen, 1250 Af. (Zeesen). II.207.05 Lezingen en lessen (".205.20 Concert). 7.509.50 Kamermuziek. Omroep- orkest en L. MyszGmeiner, zangeres. Hamburg, 395 Af. 5.20 Walsmuziek door orkest. 8.20 Vioolconcert door Stefan Fren- kel. 9.20 Actueele causerie. 10.5011.50 Cabaret. Norag-jazz orkest en solistten. Brussel, 509 Af. 4.205.20 Dansmuziek. 7.35 Orkestconcert. 8.35 Gramofoonmuziek. 8.509.35 Concert. Orkest en Mine, de Wo- lodiMeroff, zangeres. Berlijn Den 6 April is't 400 jaren geleden gewees dat de grootste Duitsche schilder, etser en teekenaar Albrecht Diirer gestorven is. Voor Duitschland en de Duitschers heeft Diirer dezelfde beteekenis als Rembrandt voor ons. Of Diirer, die Rembrandt, in Nederland be' zocht heeft en stellig veel'van hem leerde, en die ongetwijfeld tot de geniale kunstenaars van wereldbeteekenis moet gerekend worden in alle opzichten met Rembrandt te vergelij ken is, staat niet aan mij te beoordcUen Mocht ik tusschen beiden kiezen, dan zou ik stellig aan Rembrandt's werk de voorkeur geven. En in die keuze zou ik waarschijnlijk niet alleen staan. Maar een zoo alles terneer- drukkende persoonlijkheid als onze Van Rijn heeft Duitschland nu eenmaal niet te voor- schijn gebracht. En daarom is het begrijpe lij'k, dat men hier te lande den grooten Al brecht, die niet alleen geniaal kunstenaar maar ook mensch en Duitscher van beteekenis en van formaat geweest schijnt te zijn, in alle hemelen verheft. Berlijn heeft al sedert veertien dagen een Diirertentoonstelling, die zeer de aandacht trekt, en waarbij vooral opvalt, welk een ko- lossaal vlijtig werker deze in de eerste plaats etser geweest is. In zijn geboorteplaats Neu renberg wordt nu dezer dagen de eigenlijke tentoonstelling gehouden, een soortgelijke demonstrate als onze Rembrandttentoonstel ling een dikke 20 jaren geleden. En eers daar zal men gelegenheid hebben, het „oeu vre" van dezen meester nog eens vrij volledig te kunnen overzien. De Duitsche pers staat intusschen al weken lang vol van Durerre- productie's, Diireranecdote's, Diirerbeschou- wingen, en alles wat daar zoo bij hoort. Men weet, dat voor zijn meest bekende schilder- stukken millioenen betaald worden en zelfs zijn beste etsen al meer dan 50.000 gulden waard zijn, en leest met dezelfde bitterheid, die het Nederlandsche hart vervult wanneer men kennis neemt van de spotprijzen, waar voor Rembrandt leveren en verkoopen moest, dat het Diirer niet beter gegaan is, die zijn beste prenten voor enkele kwartje's aan het kleine volk afstond, stukken, waarvoor men nu gaarne een vermoge nover heft. Ook in de radio hoort men vrijwel niets anders dan Diirer, Diirer, Diirer Wie even naam heeft in de critiek en de kunsthis torie, gaat voor de microfoon staan vertelt ons het noodige en het onnoodige i^Aadat we het al honderdmaal elders te lezen gekregen hebben) over den Neurenberger Albrecht. En zelfs het tienjarig zoontje van onze huispor- tier speelt op de trap met een boekje van 20 penning waari het leven van Diirer beschre- ven is. Intusschen, ondanks alle pogingen om dezen volksheld te populariseeren, blijft het toch een aangelegenheid voor kunstmenschen, voor journalisten, die blij zijn eens over iets anders dan politiek en ongevallen te kunnen schrijven, en voor de schooljeugd, die zich nu eenmaal op commando ook met zulke dingen moet bezig houden. In een wereldstal als Ber lijn is een Diirerherdenking niets. Men neemt er even vluchtig kennis van en praat dan over heel andere dingn. Zoo bijvoorbeeld over de invasie van buitenlandsche ondernemingen van zeer interessant karakter. Daar hebben we in de eerste plaats de Fransche warenhuizen die er toe schijnen over te gaan, filialen in Berlijn op te richten. Het staat al vast, dat een van de bekendste bin- nenkort verrijzen zal op het allerdrukste punt van de Duitsche wereldstad en wel op den Potzdammerplatz, op de plaats, waar nu nog twee totaal vervallen hotels zichtaar zijn, waarin acht jaren lang de Intergealli- eerde Commissie's, die Duitschland als ge- volg van den verloren oorlog op de vingers kijken moesten, waren ondergebracht. Die volkomen vervuilde huizenblokken zijn allang een schande voor deze steeds meer mondain doende stad, en men verheugt er weg naar het Zuiden insloegen. In zulk een mate trokken we de algemeene aandacht, dat de gedachte: „den koning komt deze uit- tocht ter oore en daar hij mijn plaats van b-estemming w-eet, zal hij trachten mij den pas af te snijden", met verontrustende zeker- heid in mij opkwam. Om deze mogelijbheid te ontwijken, gaf ik bevel een omw-eg te maken; we sloegen- na-ar het Oosten af en belandden, na een korte reis, in Touraine. In Pont-le-Duc, in de bu-urt van Tours, had ik een neef wonen, een zekeren Vicomte d'Ama- ral. En zoo gebeurde h-et, dat mijn cortege drie dagen na ons vertrek uit Parijs, voor het bordes van zijn kasteel stiihield. Gesteld het feltdat de Koning bevel ge- geve.n had naar mij te zoeken, was dit de al- ieriaatste plaats waar gezocht zou worden en dus besloot ik om -gedurende twee weken de gast van mijn neef te blijven. Gedurende mijn verblijf aldaar bereikfe mij de tijding van ongeiegeldheden in het Zuiden en een opstand in Languedoc onder den Her tog van Montmorency. Daarom deed d'Amaral gedurende die veertien dagen van veel sa- menzijn had i'k hem over mijn plannen ge- sproken nog bij mijn vertrek een laatste poging om me tot andere gedacbten te bren- gen, drong hij er ernstig op aan, dat ik zou wachten met verder reizen, tot rust en orde in de geteisterde provintie weetgekeerd zou- den zijn. Maar ik beschouwde de berichten als oyerdreyep _en zette iariiend mijn yoor- zich over, dat thans aan dezen misstand ein- delijk een einde komt. Maar dat er nu juist een Fransch Warenhuis zal komen, is toch iets, dat door de rechtsche kringen tot op hec laatste oogenblik heftig bestreden is. En men wijst er van die zijde op, dat toen een jaar ge leden de Duitsche firma Wertheim probeer- de, op een van Parijsche boulevards een filiaal te openen, de bevolking van de Licht- stad gastvrij genoeg geweest'ds om alle rui- ten in te werpen, zoodat de zaak een dag of twee later alweer gesloten moest worden. Ik heb nooit kunnen controleeren, of dit be- richt op waarheid berustte, maar eerlij-k ge- zegd, het komt me wel waarschijnlijk voor. De Franschen zijn in zulke dingen lang niet zoo tolerant als de Duitschers, en zoo zullen we dan ook wel belev-en, dat ondanks rechts- radicale protesten het Fransche warenhuis op den Potzdammerplatz niet alleen tot stand komt, maar voor de meeste Berlijners een bij- zondere attractie en een geduchte concurren ts voor het nabijgelegen Wertheim zal wor den. Men is hier in Duitschland nu eenmaal, net als in N u'land, helaas verlekkerd op alles wat va liten komt, en toont dat voor al in steden n eenigszins Internationale kleur als Berlijn, Hamburg er. c'ergelijke. Zoo is het ook geen wonder, dat de Berlij ners zich verdringen voor een nicuw Bar- Buffet, dat eergisteren aan den Kurfiirsten- damrn geopend is. „Roberts" noemt zich deze zaak, die een zuiver Amerikaansche onderne ming is en waar men voor het eerst al die ice- drinks genieten kan, waarvan de States" in de gelukkige tijden voor de anti-alcoholische drooglegging het monopolie hadden. Echte Amerikaansche barmixers, die „daarginds" jaren lang gewerkt hebben, staan nu in hun witte baatje's met hun rug naar de venters te werken, en daarbinnen verdringen zich de snobs, die er een eer in stellen, in elke nieuwe zaak als eersten gev/eest te zijn en er hun vrienden aan de lunchroomtafels, waarheen ze ten slotte uit gewoonte toch weer verhui- zen, uitvoerig van te kunnen vertellen. De ondernemers hebben hier getoond, met hun tijd allerhandigst mee te gaan. Zij weten maar al te goed, dat de mondaine Berlijnsche mannen en vrouwen slechts een hartewensch hebben: slank te worden of te blijven. Daar hebben de „schoonheids salons" en dergelijke zwendelondernemingen al heel wat geld aan verdiend, en de apothekers zouden er ook heel wat bijzondetheden over kunnen vertel len. Wie een nieuw onfeilbaar middel teger. zwaarder worden en voor ontvetting „ont- dekt" heeft kan in Berlijn nog altijd in kor- ten tijd zijn schaapjes kurkdroog hebben. Maar nu komt daar een Bar, die belooft, alle klanten mager te maken, die slechts menu's geeft, waarop het aantal calorieen van elke bestelling nauwkeurig aangegeven is en die daarbij verklaren kan, op Amerikaansche er- varingen gegrond te zijn (wat hier natuurlijk vrijwel niemand controleeren kan!). Behoef ik u nog te zeggen, dat bij Roberts de eerst- volgende maanden geld als water verdiend zal worden? En dan? Ja, dan zal het nieuw- tje er weer af zijn. De klanten zullen be- merkt hebben dat alleen hun beurs slanker geworden is, men zal rondvertellen, dat er niets deugt bij Roberts, dat de bediening niet meer zoo beleefd is als in het begin. En over een jaar zal om het huis weer een schutting staan en zullen we te lezen krijgen, dat er een modemagazijn in gevestigd wordt. De snobs echter zullen bij drommen naar een nieuwe „Konditorei" trekken, die door een der be kendste kunstenaars ingericht is, en waar men vruchtentaartjes volgens Afghaansche recept krijgt, door Aman-Oellah zeif inge- voerd. Zoo gaat het nu eenmaal in een stad als Berlijn. De hoofdzaak is, dat men als zaken- man deze mentaliteit kent en zijn berekenin- gen zoo maakt, dat men niet bitnen is als de belangstelling gaat tanen. Maar lang niet alle zakenmenschen zijn daar achter. Anders zou men niet zoo vaak van faillissementen te lezen krijgen. Met politiek wil ik u niet lastig vallen Maar ik zou toch een slecht briefschrijver zijn, indien ik niet even vermeldde, dat Duitschland op het oogenblik zonder Rijks- dag geregeerd wordt. En kijk, het gaat even goed, of misschien zelfs beter! Het Hooge Parlement is een week geleden naar huis gezonden. De dames en heeren af- gevaardigden maakten hun laatste reis huis- waarts met hun vrijbiljet eerste klasse op de rijksspoorwegen. Nu zullen ze twee maanden lang weer alle uitstapjes zelf moeten betalen. Want de Rijksdag is ontbonden, een klein jaar voordat hij grondwettelijk begraven had moeten zijn. Er was nu eenmaal met de tegenwoordige samenstelling der partijen geen meerderheid meer te krijgen, en aan dat eeuwige modderen nu eens met regeerings- partijen, dan weer met oppositie-stemmen, moest ten slotte een einde komen. Nu begin- nen, als de Paaschdagen voorbij zijn, de voor- bereidingen voor de verkiezingen, die 20 Mei zullen plaats hebben. En deze periode van strijd behoort steeds tot de meest onverkwik- nemen om verder te reizen door.. Zonder ov-erhaasting trokken wij vender, tot we Montauban bereikten. Daar besloot ik te overnachten; de Auberge de Navarre bood daartoe uitst-ekend gelegenheid, en den volgenden dag konden wij den tocht naar .^avedan geen voile dagr-eize meer voortzetten. De Vicomte de Lavedan en mijn vader hadden tot kort voor den dood van den laatste nauwe vriendschapsbetrekkingen onder-houden en daarop bas-eerde ik de hoop op een vriendelijke ontvangst en eventueel op een uitnoodiiging, om mijn reis naar Tou louse om mijn plotseling verschijnen na zoovele jaren begrijpelijk te maken had ik wel een uitvlucht van noode voor een paar dagen te onderbreken. Zoo stonden dus mijn plannen. En zij ble- ven onveranderd op den dag van morgen be- paald, niettegenstaande de onrustbarende ge- ruchten te Montauban. Er werd gesproken vaneen gevecht dat den vorigen dag te Cas- telnaudary geleverd was, van de nederlaag van monsieurs partij, Goazalo de Cordova's Spaansche havelooze.troepen waren gehee1!1 verslagen, Montmorency ernstig gewond, was gevangen genomen sommigen zeiden bedekt met twin tig, anderen met dertig won- den, en met weinig kans in leven te blijven. Er heerschte groote verslagenheid en onte- vredenheid in Langudoc dien dag, want men geloofde dat het tegen den kardinaal was, die hup vele voorrechten trachtte te ontne- kelijke tijden, die we in dit land hebben leeren kennen. De Duitschers zijn beste menschen, maar als ze over politiek beginnen, en dat is hier helaas na den oorlog schering en in- slag dan zijn ze heusch niet meer te genie ten. Ze schelden elkaar uit op een wijze, die den vreemdeling in den beginnen geheel oyer- stuur maakt. Hij herkent deze brave* „Germa- nen", die anders zoo gemoedelijk hun- nen zijn, opeens volstrekt niet meer. En zijn sympathie neemt in zulke tijden waarlijk niet foe. De steeds actieve Duitsche centrale's voor vreemdelingenverkeer behoorden snugger ge noeg te zijn om in zulke verkiezingsweken geen buitenlanders naar Duitschland te lok- ken. Een blik in de dagbladen alleen al is vol- doede om teer besnaarde zielen den eersten trei-Li naar de „He:mat" te doen nemen. Im- mers, wie dat gescheld en geraas onder de oogen krijgt, meent, dat zijn leven onder zulke burgers van een trotsche democratische republiek niet veilig meer is. En toch meent men het hier zoo erg niet Men heeft alleen wat erg slechte politieke manieren, en praat men daarover met Duit sche vrienden, dan krijgt men steeds weer te hooren, dat dal helaas een gevolg van de ver- verwildering der zeden door den wereldoor- log is. En dat zeggen dan meestal de men schen, die tot partijen behooren, welke mor gen weer het zwaard zouden willen opnemen, om de arme Elzassers en Lotharingers weer eens van nationaliteit te doen veranderen. Over zulke dingen kan men geleerde be- schouwingen gaan houden. Daar doe ik intusschen niet aan mee. Ik ga naar Roberts en bestel een ice-creamsoda. Dat houdt het hocfd koel. En behoorde eigen- lijk het lijfdrankje voor de partiileiders in deze weken te zijn! ROLAND. Dan moet ge U eens over- tuigen van het weldadig ge- voel van Lakerol in mond en keelholte. Lakerol verzacht dadelijk Uw vermoeide keel en wat ook nog van zooveel belang is: Lakerol wapent U tegen verkoudheidI „SCHUTTE VAE R". Algemeene vergadering Vrijdagmorgen werd een bezoek gebracht aan het graf van den oprichter der vereeni- ging. De heer H. Smeenge wees op de betee kenis, welke deze plek steeds voor „Schutte- vaer" zal behouden en legde ean krans op het graf. In „Odeon" werd de algemeene vergade ring voortgezet. De voorzitter, de heer H. Smeenge, hield eerst thans zijn openingsrede. Er zijn moei- lijkheden. Of de Rijn behooren moet tot Duitschland of tot Frankrijk, maar deze moeilijkheden kunnen vervallen, want de Rijn moet behooren aan Nederland. Ons land toch maakt het meest gebruik van den Rijn Men meende in Duitschland, dat Frankrijk ook de binnenvloot in beslag zou nemen, daarom zijn de schepen in Rotterdam in schijn verkocht. Hoe het den schipper gaat? Over het alge meen zegt men: „Niet best." 's Lands regee- ring hel-pt door aanleg van nieuwe kanalen, zooals Juliana- en Maas- en Waalkanaal in het Zuiden. Op de activiteit van het Rijk kan met altijd gepocbt worden. Met het Twente- Rijnkanaal is te lang gewacht. Het kanaal AmsterdamRijn moet er komen. Het voorstel-'i exel, met verzoek een electri- schen misthoorn op het havenhoofd te Oude- schild en op dat,van Harlingen te plaatsen, werd aangenomen. Aangenomen werd de volgende motie: „De vergadering, de regeering kennis gevend van de blijdschap over de toezegging inzake het TwenfeRijr.kanaal, geeft als haar meening te kennen, dat het kanaal zoo spoedig moge- lijk tot stand moet komen. Daarna moet °de verbetering van het kanaal Zwolle—Almelo volgen." Op het voorstel-Zwolle, luidend te verzoe- ken uitdieping van het Zwartewater tot aan de Rademakerszijl, decide de voorzitter mede, dat de verbetering moet geschieden door het Rijk, zoodat het H. B. bij de regeering tot ver betering zal aandringen. Een ander voorstel-Zwolle, n.I. om aan te dringen op verbetering in de bediening van het mistsein op Schokland, zal ter kennis worden gebracht van den directeur van het loodswe- zen te Amsterdam, onder wiens dienst dit res- sorteert. Geklaagd werd over den toestand bij de brug over de Drentsche hoofdvaart, boven de Paradijssluis. De fout ligt in de constructU van de brug. Bij de autoriteiten zal op verbete ring aangedrongen worden. In de Zaterdag voortgezette vergadering werd o.m. aangedrongen op strenge handha- v.ng van de bepaling, dat een sleep, die door een ander wordt ingehaald, vaart moet min- deren en dat nooit een derde tegelij'k mag" pas- seeien. Het verzoek van de Zaanstreek, om de lich- ten op de bruggen rondom de Haarlemmer meer op de landhoofden op dezelfde hoogte U brengen als't licht op de burg, werd in zoo- verre uitgebreid, dat't hoo-fdbestuur zal stri ven naar uniformiseering, waar dit slechts mogelijk is. Dongestroom en St. Philipsland drongen men, dat Gaston van Orleans de wapens had opgevat. Dat deze geruchten van strijd en neder laag waarheid bevatten, daarvan hadden wij een paar uur later bewijzen genoeg, toen een troep dragonders in voile wapenrusting het plein voor de herberg van Navarre opreden, aangevoer-d door een jeugdigen officier, die de geruchten bevestigde en het aantal van Montmorency's wonden op zeventien bepaal- de. Hij lag volgens den officier te Castel- naudary en de hertogin, die zich te Beziers bevend, spoedde zich naar hem toe. Arme vrouw! Haar taak was op hem te passen en in zooverre te -doen herstellen, dat hij te Tou louse voor den kriigsraad kon komen en met zijn hoofd den prijs betalen voor zijn op- staan tegen het gezag. Ganymedes, die door de weelderige levens- wijze van de laatste jaren niettegenstaan de al zijn snoeverijen een sterker afkeer had van vijandelijkheden en oprcer, smeekte mij aan mijn veiligheid te denken en rustig te Montauban te blij'ven totdat het gewest weer tot kalmte was gekomen. „De plaats is een broeinest van oproer", sprak hij met aandrang. „Indien die Chouans maar hooren dat wij uit Pariis komen en van de partij van den koning zijn, dan slaan ze ons het hoofd af, zoo waar als ik leef. Er is geen enke1:e boer in deze streken, haast geen man die geen gloeiende Orleanist is, anti- kar-dinaal en vriend van den duivel. Bedenk aan op het afschaffen van het fooienstelsel bif de sluizen en de bruggen, dat in sommige ge' vallen buitengewoon ver gaat, en een hierto strekkend verzoek ook te richten tot de Bel gische regeering. De afd. Texel verzocht openstelling vaff alle bruggen in het Noord-FIollandsch kanaa op Zondag. Besloten werd te trachten open stelling der bruggen te verkrijgen, indien de noodzakelijkheid wordt aangetoond. Langdurige discussies ontstonden over de voorstellen van de afdeelingen Zwolle en Zwartsluis, om te ijveren voor leerplicht voor schipperskinderen. De heer Smeenge zei voornemens te zijn, uitvoerig en krachtig deze zaak zeer binnen- kort in de Tweede Kamer te bespreken. De heer Bergman huldigde den voorzitter, die het vorige jaar zijn 75e levensjaar inging. Spontaan hebben de mannen van „Schutte- vaer" een bedrag bijeengebracht, waarvoor zijn borstbeeld vervaardigd wordt, dat een plaats zal krijgen in het Scheepvaartmuseum te Amsterdam. De voorzitter sloot hierna de vergadering. VAN HOUTEN'S EEUWFEEST. Zaterdagmiddag is de feestweek, georgani- seerd ter gelegenheid van de honderd-jarige herdenking der octrooiverleening aan Coen- raad Johannes van Houten voor de door hem uitgevonden wijze van hereiding van poeder- chocolade, ingezet door de plechtige opening ten stadhuize van den etalage-wedstrijd, voor- bereid door de Wetalco (Weesper Etalage Wedstrij dcommissie) Het eerst werd het woord gevoerd door den voorzitter der Weesper middenstands- vereeniging, den heer J. Schagen. De oudste firmant der jubileerende firma, de heer D. J. van Houten Sr., nam daarna het woord, om er op te wijzen, dat de hulde der winkeliers door de jubilaresse op hoogen prijs wordt gesteld1. In een luimige rede roemde de heer Schuur- man, voorzitter van den Kon. Nederl. Mid- denstandsbond, de samenwerking en weder- keerige sympathie tusschen de winkeliers, de middenstands vereenigingen en de firma van Houten. Vervolgens werd een wandeling onderno men door de hoofdstraten. HONGAARSCHE VACANTIEKINDER- TREIN. De Hongaarsche Kinderliga te Boedlapest heeft met den heer A. M. L. Larsen (oud 2de Secretaris van het Hong. Kindercomite te Am sterdam) een overeenkomst gesloten om een vacantietrein te organiseeren. Met dezen trein kunnen alle kinderen komen, diie reeds in Nederland geweest zijp en bij hunrae pieegoU'ders hunne vacantie mogien door- brengen. De trein komt aan ongeveer half Juni en vertrekt weder half September. PERSONEELRAAD NED. SPOOR- WEGEN. Enquetes spoorwegongevallen. In den loop van de op 12 dezer gehouden bespreking tusschen de directie der Neder landsche spoorwegen en den Personeelraad werd o.a. de kwestie behandeld inzake het ver leenen van bevoegdheid aan dezen Raad om aan enquetes in min of meer belangrijke spoorwegongevallen deel te nemen. De directie heeft zich daarbij op het stand- punt gesteld, dat zij steeds niet kan inzien, dat van deelneming van den Personeelraad aan enquetes een beter resultaat te verwachten is dan thans zonder die deelneming wordt verkregen. In tegendeel achtte zij de moge- eens goed monseigneur, de reis op't oogen blik voortzetten is zoo goed als zelfmoord." „Nu het zij zooDan loopen we ons ver- derf maar tegemoet", zei ik doodkalm. „Geef bevel om te zadelen." Op het oogenbiik van vertrek vroeg ik of hij den weg wist naar Lavedan, waarop de leugenachtige bloodaard een bevestigend ant- woord gaf. In zijn jeugd mag hij den weg hebben geweten en ook de streek kan zooveel veranderingen hebben ondergaan, dat hij er de kluts door kwijt raakte. Het kan ook we- zen dat de angst hem in de war maakte of hem een pad d'eed inslaan dat hem veiliger toescheen dan de juiste weg. Maar dit weet ik zeker, toen het donker begon te worden bleef mijn rijtuig in eens stilstaan en toen ik mijn hoofd naar buiten stak zag ik mijn in- tentant beveend voor mij staan, zijn groot dik gezicht boven den- witten kraag stak wit af tegen de donkere lucht. „Waarom staan wij stil, Ganymedes? „Monseigneur", stamelde hij bibberend xerwijl hij sprsk en mij met een droevi^en blik aanziende: „ik vrees dat wij verdwaald zijn." Verdwaald? Wat vertel je? Moet ik dan in mijn reiskoets gaan slap en?" „Helaas monseigneur, ik heb mijn best ge daan „De hemel beware mij! En als je dat eens met gedaan had! Doe het portier open." (Wordt yervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1928 | | pagina 5