r 1
Brieven nit Berlifa.
FEUIIXETON.
KUMT GE ZIMGEh
Honderd dertigsfe faargang.
Maandag- 16 April.
Radio-hoekje
l^jjk \^f jdi
Bingieffilaffegi
Jfc. 99 1928
VISSCHERIJWET.
pe BURGEMEESTER van ALKMAAR
brengt ter algemeene kennis, dat ter ge-
meente-secretaris, des voormiddags van 9—1
uur verkrijgbaar zijn formulieren voor ver-
zoekschriften, ter verkrijging van VISCH-
^De^aanvragen daartoe behooren zooveel
mogelijk voor 15 Juni e.k. ter secretarie te
worden gedaan.
Alkmaar, 13 April 1928.
De Burgemeester voornoemd,
WENDELAAR.
'de directeur der gemeente-
WERKEN VAN ALKMAAR MAAKT BE-
KEND, DAT DE BELTBRUG BIJ DE
GEMEENTE REINIGING OP DINS-
DAG 17 APRIL 1928 VOOR ZWARE
VOERTUIGEN ZAL ZIJN AFGESLQ-
TEN.
PAARDENMARKT
DE DIRECTEUR van het MARKT-
WEZEN te ALKMAAR brengt ter alge
reene kennis, dat ter gelegenheid van d-:
PAARDENMARKT op WOENSDAG 18
APRIL a.s. de aan de voeren ciieren alleen
naar de markt mogen worden ffefcracht over
de FRIESCHE BRUG en de KORTE
NIEUWESLOOT van de Handeiskade af.
De paarden over de Boombrug bij het
Zeglis naar de markt gebracht moeten den
weg vclgen langs de Voormeer en de B<-r
kade, over de Scherme^vlutbrug en langs den
Kanaa'ldijk naar de Friesche brug.
Alle dieren, die niet over de Frieschebrug
de stad binnen komen, moeten zoodanig wor-
den vervoerd, dat zij door de Korte Nieuwe-
sloot van de Handeiskade af ter markt
komen; alle overige toegangen tot de markt
worden afgezet.
Bij de KORTE NIEUWESLOOT en de
FRIESCHE BRUG zullen de aan te voeren
dieren deskundig worden onderzocht, en za!
het verschuldigae marktgeld moeten worden
voldaan.
Voor des morgens zeven uur mogen geen
dieren geplaatst worden op de markt die des
namiddags vier uur eindigt, terwifl na
's morgens 10 uur geen paarden meer ter
markt worden toegelaten.
Voor het plaatsen der paarden worden
aangewezen de Dijk, de Marktstraat en het
Waagplein. Voor het plaatsen der veulens
sen gedeelte van het Waagplein.
De Directeur voornoemd,
D. SCHENK.
Dinsdag, 17 April.
HHversum, 1060 M. 12.Politieberich-
ten. 12.302.Lunchmuziek door het Tria
non-Trio. 3.4.Knipcursus door Mevr.
de Leeuwvan Rees. 6.7.15 Dinermuziek
door het Trio Rentmeester. 7.157.45 En-
;elsche conversatieles. 7.45 Politieberichten.
05—8.20 Boekbespreking door Annie Salo
mons: Heldendicht van Henr. Roland
Hoist. 8.20 Sodistenconcert. Sonja ten Kate-
Kovaleffska, piano. Aglala van Zech, piano.
9.10 Gevarieerd concert dcor het Omro^p-
orkest onderleiding van Nico Treep. 10.
Persberichten.
Hidzen, 340.9 Af. (Na 6 uur 1870 Af.)
12 30 Tijdsein. 12.30—1.30 Lunchmuziek
door het Trio „Winkels". 5.30—0.30 K. R.
0. Dinermuziek. 6.307.N. D. O. Espe-
rantoles. 7.7.30 Engelsche les. 7.30—8.
Gramofoonmuziek. K. R. O. 8.Uitzending
nit Bussum in het gebouw „St. Vitus". Har
monie Crescendo. Het Kerkkoor der St. Vi-
tuskerk (heeren en knapen). Het kerkkoor der
0. L. V. kerk (heeren en knapen). De Bus-
sumsche Oratoriumvereeniging. Een Trio.
A. Lieffering, viool. Ch. van der Meer, cello.
F. Kloek, piano. Spr.: H. de Bordes, burge
meester van Bussum.
Daventry, 1600 Af. 10.35 Kerkdienst.
11.20 Gramofoonmuziek. 12.20 S. Bowman's
Trio. 1.202.20 Het Moschetto-orkest. 3.20
Solistenconcert, sopraan, bas, bariton en
cello. 4.20 Orkestconcert. 5.20 Reis causerie.
5.35 Kinderuurtje. 6.20 Gramofoonmuziek.
6.50 Nieuwsberichten. 7.05 Gramofoonmu
ziek. 7.20 Causerie. 7.35 Liszt's pianomu-
ziek. 7.45 Actueele causerie. 8.05 Variete.
9.— D. Smith, bariton. 9.20 Nieuwsberich
ten. 9.35 Lezing: Our Resident songsters.
9.50 Nieuwsberichten. 9.55 „Lady Winder
mere's fan", tooneelstuk van Oscar Wilde.
e>
Naar het Engelsch van
RAFAeL SABATINI.
(Schrijver van „De Zeevalk").
DERDE HOOFDSTUK.
Rene de Lesperon.
Ik vertrok nog dienzelfden dag. Want, nu
de Koning zich tegen mijn onderneming
verklaard had en maar al te goed kende
ik de onscrupuleuze hardnekkigheid, waar-
"Kde hij zijn wil wist door te zetten
vreesde ik maatregelen, waardoor ik defini-
®ej_ verhinderd zou worden te gaan.
Behalve door de twee lakeien achter op
°'l'n reiskoets, werd ik v^rgezeld door een
escorte van twaalif gewapende mannen in
fflijn eigen livrei, het geheel onder bevel van
uanymede, die in een tweede koets mijn
ffleeren en overige reisbenoodigdheden kon-
den zijn waakzaam oog niet missen ach-
eraan kwam. We hadden wel iets van een
mnkliji cortege, toen we in de ochtendzon
J r,® Enfer langs reden, Parijs door
us t oort jrap Orleans verlieteo en dea heir-
11.50—'!2.20 Dansmuziek.
Parijs „Radio-Paris"1750 Af. 11.50—
I.10 Orkest Locatelli. 3.054.05 Orkestcon
cert. 7.2010.20 „Aida", opera van Verdi.
Koor en orkest „Radio-Paris" en solisten.
Langenberg, 469 Af. 12.25—1.50 Orkest
concert. 5.206.15 Solistenconcert, luit.,
viool, fluit en cello. 7.35 „Der Jager vom
Konigssee", cantate voor vrouwenkoor, so
praan en alt met declamaties en orkest. 9.50
Sluiten.
Konigswusterhausen, 1250 Af. (Zeesen).
II.207.05 Lezingen en lessen (".205.20
Concert). 7.509.50 Kamermuziek. Omroep-
orkest en L. MyszGmeiner, zangeres.
Hamburg, 395 Af. 5.20 Walsmuziek door
orkest. 8.20 Vioolconcert door Stefan Fren-
kel. 9.20 Actueele causerie. 10.5011.50
Cabaret. Norag-jazz orkest en solistten.
Brussel, 509 Af. 4.205.20 Dansmuziek.
7.35 Orkestconcert. 8.35 Gramofoonmuziek.
8.509.35 Concert. Orkest en Mine, de Wo-
lodiMeroff, zangeres.
Berlijn
Den 6 April is't 400 jaren geleden gewees
dat de grootste Duitsche schilder, etser en
teekenaar Albrecht Diirer gestorven is. Voor
Duitschland en de Duitschers heeft Diirer
dezelfde beteekenis als Rembrandt voor ons.
Of Diirer, die Rembrandt, in Nederland be'
zocht heeft en stellig veel'van hem leerde, en
die ongetwijfeld tot de geniale kunstenaars
van wereldbeteekenis moet gerekend worden
in alle opzichten met Rembrandt te vergelij
ken is, staat niet aan mij te beoordcUen
Mocht ik tusschen beiden kiezen, dan zou ik
stellig aan Rembrandt's werk de voorkeur
geven. En in die keuze zou ik waarschijnlijk
niet alleen staan. Maar een zoo alles terneer-
drukkende persoonlijkheid als onze Van Rijn
heeft Duitschland nu eenmaal niet te voor-
schijn gebracht. En daarom is het begrijpe
lij'k, dat men hier te lande den grooten Al
brecht, die niet alleen geniaal kunstenaar
maar ook mensch en Duitscher van beteekenis
en van formaat geweest schijnt te zijn, in alle
hemelen verheft.
Berlijn heeft al sedert veertien dagen een
Diirertentoonstelling, die zeer de aandacht
trekt, en waarbij vooral opvalt, welk een ko-
lossaal vlijtig werker deze in de eerste plaats
etser geweest is. In zijn geboorteplaats Neu
renberg wordt nu dezer dagen de eigenlijke
tentoonstelling gehouden, een soortgelijke
demonstrate als onze Rembrandttentoonstel
ling een dikke 20 jaren geleden. En eers
daar zal men gelegenheid hebben, het „oeu
vre" van dezen meester nog eens vrij volledig
te kunnen overzien. De Duitsche pers staat
intusschen al weken lang vol van Durerre-
productie's, Diireranecdote's, Diirerbeschou-
wingen, en alles wat daar zoo bij hoort. Men
weet, dat voor zijn meest bekende schilder-
stukken millioenen betaald worden en zelfs
zijn beste etsen al meer dan 50.000 gulden
waard zijn, en leest met dezelfde bitterheid,
die het Nederlandsche hart vervult wanneer
men kennis neemt van de spotprijzen, waar
voor Rembrandt leveren en verkoopen moest,
dat het Diirer niet beter gegaan is, die zijn
beste prenten voor enkele kwartje's aan het
kleine volk afstond, stukken, waarvoor men
nu gaarne een vermoge nover heft.
Ook in de radio hoort men vrijwel niets
anders dan Diirer, Diirer, Diirer Wie
even naam heeft in de critiek en de kunsthis
torie, gaat voor de microfoon staan vertelt
ons het noodige en het onnoodige i^Aadat we
het al honderdmaal elders te lezen gekregen
hebben) over den Neurenberger Albrecht. En
zelfs het tienjarig zoontje van onze huispor-
tier speelt op de trap met een boekje van 20
penning waari het leven van Diirer beschre-
ven is.
Intusschen, ondanks alle pogingen om
dezen volksheld te populariseeren, blijft het
toch een aangelegenheid voor kunstmenschen,
voor journalisten, die blij zijn eens over iets
anders dan politiek en ongevallen te kunnen
schrijven, en voor de schooljeugd, die zich nu
eenmaal op commando ook met zulke dingen
moet bezig houden. In een wereldstal als Ber
lijn is een Diirerherdenking niets. Men neemt
er even vluchtig kennis van en praat dan
over heel andere dingn. Zoo bijvoorbeeld over
de invasie van buitenlandsche ondernemingen
van zeer interessant karakter.
Daar hebben we in de eerste plaats de
Fransche warenhuizen die er toe schijnen over
te gaan, filialen in Berlijn op te richten. Het
staat al vast, dat een van de bekendste bin-
nenkort verrijzen zal op het allerdrukste
punt van de Duitsche wereldstad en wel op
den Potzdammerplatz, op de plaats, waar nu
nog twee totaal vervallen hotels zichtaar
zijn, waarin acht jaren lang de Intergealli-
eerde Commissie's, die Duitschland als ge-
volg van den verloren oorlog op de vingers
kijken moesten, waren ondergebracht.
Die volkomen vervuilde huizenblokken zijn
allang een schande voor deze steeds meer
mondain doende stad, en men verheugt er
weg naar het Zuiden insloegen. In zulk een
mate trokken we de algemeene aandacht, dat
de gedachte: „den koning komt deze uit-
tocht ter oore en daar hij mijn plaats van
b-estemming w-eet, zal hij trachten mij den
pas af te snijden", met verontrustende zeker-
heid in mij opkwam. Om deze mogelijbheid
te ontwijken, gaf ik bevel een omw-eg te
maken; we sloegen- na-ar het Oosten af en
belandden, na een korte reis, in Touraine. In
Pont-le-Duc, in de bu-urt van Tours, had ik
een neef wonen, een zekeren Vicomte d'Ama-
ral. En zoo gebeurde h-et, dat mijn cortege
drie dagen na ons vertrek uit Parijs, voor het
bordes van zijn kasteel stiihield.
Gesteld het feltdat de Koning bevel ge-
geve.n had naar mij te zoeken, was dit de al-
ieriaatste plaats waar gezocht zou worden
en dus besloot ik om -gedurende twee weken
de gast van mijn neef te blijven. Gedurende
mijn verblijf aldaar bereikfe mij de tijding
van ongeiegeldheden in het Zuiden en een
opstand in Languedoc onder den Her tog
van Montmorency. Daarom deed d'Amaral
gedurende die veertien dagen van veel sa-
menzijn had i'k hem over mijn plannen ge-
sproken nog bij mijn vertrek een laatste
poging om me tot andere gedacbten te bren-
gen, drong hij er ernstig op aan, dat ik zou
wachten met verder reizen, tot rust en orde
in de geteisterde provintie weetgekeerd zou-
den zijn. Maar ik beschouwde de berichten
als oyerdreyep _en zette iariiend mijn yoor-
zich over, dat thans aan dezen misstand ein-
delijk een einde komt. Maar dat er nu juist
een Fransch Warenhuis zal komen, is toch
iets, dat door de rechtsche kringen tot op hec
laatste oogenblik heftig bestreden is. En men
wijst er van die zijde op, dat toen een jaar ge
leden de Duitsche firma Wertheim probeer-
de, op een van Parijsche boulevards een
filiaal te openen, de bevolking van de Licht-
stad gastvrij genoeg geweest'ds om alle rui-
ten in te werpen, zoodat de zaak een dag of
twee later alweer gesloten moest worden.
Ik heb nooit kunnen controleeren, of dit be-
richt op waarheid berustte, maar eerlij-k ge-
zegd, het komt me wel waarschijnlijk voor.
De Franschen zijn in zulke dingen lang niet
zoo tolerant als de Duitschers, en zoo zullen
we dan ook wel belev-en, dat ondanks rechts-
radicale protesten het Fransche warenhuis op
den Potzdammerplatz niet alleen tot stand
komt, maar voor de meeste Berlijners een bij-
zondere attractie en een geduchte concurren
ts voor het nabijgelegen Wertheim zal wor
den. Men is hier in Duitschland nu eenmaal,
net als in N u'land, helaas verlekkerd op
alles wat va liten komt, en toont dat voor
al in steden n eenigszins Internationale
kleur als Berlijn, Hamburg er. c'ergelijke.
Zoo is het ook geen wonder, dat de Berlij
ners zich verdringen voor een nicuw Bar-
Buffet, dat eergisteren aan den Kurfiirsten-
damrn geopend is. „Roberts" noemt zich deze
zaak, die een zuiver Amerikaansche onderne
ming is en waar men voor het eerst al die ice-
drinks genieten kan, waarvan de States" in
de gelukkige tijden voor de anti-alcoholische
drooglegging het monopolie hadden. Echte
Amerikaansche barmixers, die „daarginds"
jaren lang gewerkt hebben, staan nu in hun
witte baatje's met hun rug naar de venters te
werken, en daarbinnen verdringen zich de
snobs, die er een eer in stellen, in elke nieuwe
zaak als eersten gev/eest te zijn en er hun
vrienden aan de lunchroomtafels, waarheen
ze ten slotte uit gewoonte toch weer verhui-
zen, uitvoerig van te kunnen vertellen.
De ondernemers hebben hier getoond, met
hun tijd allerhandigst mee te gaan. Zij weten
maar al te goed, dat de mondaine Berlijnsche
mannen en vrouwen slechts een hartewensch
hebben: slank te worden of te blijven. Daar
hebben de „schoonheids salons" en dergelijke
zwendelondernemingen al heel wat geld aan
verdiend, en de apothekers zouden er ook
heel wat bijzondetheden over kunnen vertel
len. Wie een nieuw onfeilbaar middel teger.
zwaarder worden en voor ontvetting „ont-
dekt" heeft kan in Berlijn nog altijd in kor-
ten tijd zijn schaapjes kurkdroog hebben.
Maar nu komt daar een Bar, die belooft, alle
klanten mager te maken, die slechts menu's
geeft, waarop het aantal calorieen van elke
bestelling nauwkeurig aangegeven is en die
daarbij verklaren kan, op Amerikaansche er-
varingen gegrond te zijn (wat hier natuurlijk
vrijwel niemand controleeren kan!). Behoef
ik u nog te zeggen, dat bij Roberts de eerst-
volgende maanden geld als water verdiend
zal worden? En dan? Ja, dan zal het nieuw-
tje er weer af zijn. De klanten zullen be-
merkt hebben dat alleen hun beurs slanker
geworden is, men zal rondvertellen, dat er
niets deugt bij Roberts, dat de bediening niet
meer zoo beleefd is als in het begin. En over
een jaar zal om het huis weer een schutting
staan en zullen we te lezen krijgen, dat er een
modemagazijn in gevestigd wordt. De snobs
echter zullen bij drommen naar een nieuwe
„Konditorei" trekken, die door een der be
kendste kunstenaars ingericht is, en waar
men vruchtentaartjes volgens Afghaansche
recept krijgt, door Aman-Oellah zeif inge-
voerd.
Zoo gaat het nu eenmaal in een stad als
Berlijn. De hoofdzaak is, dat men als zaken-
man deze mentaliteit kent en zijn berekenin-
gen zoo maakt, dat men niet bitnen is als de
belangstelling gaat tanen. Maar lang niet alle
zakenmenschen zijn daar achter. Anders zou
men niet zoo vaak van faillissementen te lezen
krijgen.
Met politiek wil ik u niet lastig vallen
Maar ik zou toch een slecht briefschrijver
zijn, indien ik niet even vermeldde, dat
Duitschland op het oogenblik zonder Rijks-
dag geregeerd wordt. En kijk, het gaat even
goed, of misschien zelfs beter!
Het Hooge Parlement is een week geleden
naar huis gezonden. De dames en heeren af-
gevaardigden maakten hun laatste reis huis-
waarts met hun vrijbiljet eerste klasse op de
rijksspoorwegen. Nu zullen ze twee maanden
lang weer alle uitstapjes zelf moeten betalen.
Want de Rijksdag is ontbonden, een klein
jaar voordat hij grondwettelijk begraven had
moeten zijn. Er was nu eenmaal met de
tegenwoordige samenstelling der partijen
geen meerderheid meer te krijgen, en aan dat
eeuwige modderen nu eens met regeerings-
partijen, dan weer met oppositie-stemmen,
moest ten slotte een einde komen. Nu begin-
nen, als de Paaschdagen voorbij zijn, de voor-
bereidingen voor de verkiezingen, die 20 Mei
zullen plaats hebben. En deze periode van
strijd behoort steeds tot de meest onverkwik-
nemen om verder te reizen door..
Zonder ov-erhaasting trokken wij vender,
tot we Montauban bereikten. Daar besloot
ik te overnachten; de Auberge de Navarre
bood daartoe uitst-ekend gelegenheid, en den
volgenden dag konden wij den tocht naar
.^avedan geen voile dagr-eize meer
voortzetten. De Vicomte de Lavedan en mijn
vader hadden tot kort voor den dood van
den laatste nauwe vriendschapsbetrekkingen
onder-houden en daarop bas-eerde ik de hoop
op een vriendelijke ontvangst en eventueel op
een uitnoodiiging, om mijn reis naar Tou
louse om mijn plotseling verschijnen na
zoovele jaren begrijpelijk te maken had ik
wel een uitvlucht van noode voor een
paar dagen te onderbreken.
Zoo stonden dus mijn plannen. En zij ble-
ven onveranderd op den dag van morgen be-
paald, niettegenstaande de onrustbarende ge-
ruchten te Montauban. Er werd gesproken
vaneen gevecht dat den vorigen dag te Cas-
telnaudary geleverd was, van de nederlaag
van monsieurs partij, Goazalo de Cordova's
Spaansche havelooze.troepen waren gehee1!1
verslagen, Montmorency ernstig gewond,
was gevangen genomen sommigen zeiden
bedekt met twin tig, anderen met dertig won-
den, en met weinig kans in leven te blijven.
Er heerschte groote verslagenheid en onte-
vredenheid in Langudoc dien dag, want men
geloofde dat het tegen den kardinaal was,
die hup vele voorrechten trachtte te ontne-
kelijke tijden, die we in dit land hebben leeren
kennen. De Duitschers zijn beste menschen,
maar als ze over politiek beginnen, en dat
is hier helaas na den oorlog schering en in-
slag dan zijn ze heusch niet meer te genie
ten. Ze schelden elkaar uit op een wijze, die
den vreemdeling in den beginnen geheel oyer-
stuur maakt. Hij herkent deze brave* „Germa-
nen", die anders zoo gemoedelijk hun-
nen zijn, opeens volstrekt niet meer. En zijn
sympathie neemt in zulke tijden waarlijk niet
foe. De steeds actieve Duitsche centrale's voor
vreemdelingenverkeer behoorden snugger ge
noeg te zijn om in zulke verkiezingsweken
geen buitenlanders naar Duitschland te lok-
ken. Een blik in de dagbladen alleen al is vol-
doede om teer besnaarde zielen den eersten
trei-Li naar de „He:mat" te doen nemen. Im-
mers, wie dat gescheld en geraas onder de
oogen krijgt, meent, dat zijn leven onder
zulke burgers van een trotsche democratische
republiek niet veilig meer is.
En toch meent men het hier zoo erg niet
Men heeft alleen wat erg slechte politieke
manieren, en praat men daarover met Duit
sche vrienden, dan krijgt men steeds weer te
hooren, dat dal helaas een gevolg van de ver-
verwildering der zeden door den wereldoor-
log is. En dat zeggen dan meestal de men
schen, die tot partijen behooren, welke mor
gen weer het zwaard zouden willen opnemen,
om de arme Elzassers en Lotharingers weer
eens van nationaliteit te doen veranderen.
Over zulke dingen kan men geleerde be-
schouwingen gaan houden.
Daar doe ik intusschen niet aan mee. Ik
ga naar Roberts en bestel een ice-creamsoda.
Dat houdt het hocfd koel. En behoorde eigen-
lijk het lijfdrankje voor de partiileiders in deze
weken te zijn!
ROLAND.
Dan moet ge U eens over-
tuigen van het weldadig ge-
voel van Lakerol in mond
en keelholte.
Lakerol verzacht dadelijk
Uw vermoeide keel en wat ook
nog van zooveel belang is:
Lakerol wapent U tegen verkoudheidI
„SCHUTTE VAE R".
Algemeene vergadering
Vrijdagmorgen werd een bezoek gebracht
aan het graf van den oprichter der vereeni-
ging. De heer H. Smeenge wees op de betee
kenis, welke deze plek steeds voor „Schutte-
vaer" zal behouden en legde ean krans op het
graf.
In „Odeon" werd de algemeene vergade
ring voortgezet.
De voorzitter, de heer H. Smeenge, hield
eerst thans zijn openingsrede. Er zijn moei-
lijkheden. Of de Rijn behooren moet tot
Duitschland of tot Frankrijk, maar deze
moeilijkheden kunnen vervallen, want de Rijn
moet behooren aan Nederland. Ons land
toch maakt het meest gebruik van den Rijn
Men meende in Duitschland, dat Frankrijk
ook de binnenvloot in beslag zou nemen,
daarom zijn de schepen in Rotterdam in
schijn verkocht.
Hoe het den schipper gaat? Over het alge
meen zegt men: „Niet best." 's Lands regee-
ring hel-pt door aanleg van nieuwe kanalen,
zooals Juliana- en Maas- en Waalkanaal in
het Zuiden. Op de activiteit van het Rijk kan
met altijd gepocbt worden. Met het Twente-
Rijnkanaal is te lang gewacht. Het kanaal
AmsterdamRijn moet er komen.
Het voorstel-'i exel, met verzoek een electri-
schen misthoorn op het havenhoofd te Oude-
schild en op dat,van Harlingen te plaatsen,
werd aangenomen.
Aangenomen werd de volgende motie: „De
vergadering, de regeering kennis gevend van
de blijdschap over de toezegging inzake het
TwenfeRijr.kanaal, geeft als haar meening
te kennen, dat het kanaal zoo spoedig moge-
lijk tot stand moet komen. Daarna moet °de
verbetering van het kanaal Zwolle—Almelo
volgen."
Op het voorstel-Zwolle, luidend te verzoe-
ken uitdieping van het Zwartewater tot aan
de Rademakerszijl, decide de voorzitter mede,
dat de verbetering moet geschieden door het
Rijk, zoodat het H. B. bij de regeering tot ver
betering zal aandringen.
Een ander voorstel-Zwolle, n.I. om aan te
dringen op verbetering in de bediening van het
mistsein op Schokland, zal ter kennis worden
gebracht van den directeur van het loodswe-
zen te Amsterdam, onder wiens dienst dit res-
sorteert.
Geklaagd werd over den toestand bij de
brug over de Drentsche hoofdvaart, boven de
Paradijssluis. De fout ligt in de constructU
van de brug. Bij de autoriteiten zal op verbete
ring aangedrongen worden.
In de Zaterdag voortgezette vergadering
werd o.m. aangedrongen op strenge handha-
v.ng van de bepaling, dat een sleep, die door
een ander wordt ingehaald, vaart moet min-
deren en dat nooit een derde tegelij'k mag" pas-
seeien.
Het verzoek van de Zaanstreek, om de lich-
ten op de bruggen rondom de Haarlemmer
meer op de landhoofden op dezelfde hoogte U
brengen als't licht op de burg, werd in zoo-
verre uitgebreid, dat't hoo-fdbestuur zal stri
ven naar uniformiseering, waar dit slechts
mogelijk is.
Dongestroom en St. Philipsland drongen
men, dat Gaston van Orleans de wapens had
opgevat.
Dat deze geruchten van strijd en neder
laag waarheid bevatten, daarvan hadden wij
een paar uur later bewijzen genoeg, toen een
troep dragonders in voile wapenrusting het
plein voor de herberg van Navarre opreden,
aangevoer-d door een jeugdigen officier, die
de geruchten bevestigde en het aantal van
Montmorency's wonden op zeventien bepaal-
de. Hij lag volgens den officier te Castel-
naudary en de hertogin, die zich te Beziers
bevend, spoedde zich naar hem toe. Arme
vrouw! Haar taak was op hem te passen en
in zooverre te -doen herstellen, dat hij te Tou
louse voor den kriigsraad kon komen en met
zijn hoofd den prijs betalen voor zijn op-
staan tegen het gezag.
Ganymedes, die door de weelderige levens-
wijze van de laatste jaren niettegenstaan
de al zijn snoeverijen een sterker afkeer
had van vijandelijkheden en oprcer, smeekte
mij aan mijn veiligheid te denken en rustig
te Montauban te blij'ven totdat het gewest
weer tot kalmte was gekomen.
„De plaats is een broeinest van oproer",
sprak hij met aandrang. „Indien die Chouans
maar hooren dat wij uit Pariis komen en van
de partij van den koning zijn, dan slaan ze
ons het hoofd af, zoo waar als ik leef. Er is
geen enke1:e boer in deze streken, haast geen
man die geen gloeiende Orleanist is, anti-
kar-dinaal en vriend van den duivel. Bedenk
aan op het afschaffen van het fooienstelsel bif
de sluizen en de bruggen, dat in sommige ge'
vallen buitengewoon ver gaat, en een hierto
strekkend verzoek ook te richten tot de Bel
gische regeering.
De afd. Texel verzocht openstelling vaff
alle bruggen in het Noord-FIollandsch kanaa
op Zondag. Besloten werd te trachten open
stelling der bruggen te verkrijgen, indien de
noodzakelijkheid wordt aangetoond.
Langdurige discussies ontstonden over de
voorstellen van de afdeelingen Zwolle en
Zwartsluis, om te ijveren voor leerplicht voor
schipperskinderen.
De heer Smeenge zei voornemens te zijn,
uitvoerig en krachtig deze zaak zeer binnen-
kort in de Tweede Kamer te bespreken.
De heer Bergman huldigde den voorzitter,
die het vorige jaar zijn 75e levensjaar inging.
Spontaan hebben de mannen van „Schutte-
vaer" een bedrag bijeengebracht, waarvoor
zijn borstbeeld vervaardigd wordt, dat een
plaats zal krijgen in het Scheepvaartmuseum
te Amsterdam.
De voorzitter sloot hierna de vergadering.
VAN HOUTEN'S EEUWFEEST.
Zaterdagmiddag is de feestweek, georgani-
seerd ter gelegenheid van de honderd-jarige
herdenking der octrooiverleening aan Coen-
raad Johannes van Houten voor de door hem
uitgevonden wijze van hereiding van poeder-
chocolade, ingezet door de plechtige opening
ten stadhuize van den etalage-wedstrijd, voor-
bereid door de Wetalco (Weesper Etalage
Wedstrij dcommissie)
Het eerst werd het woord gevoerd door den
voorzitter der Weesper middenstands-
vereeniging, den heer J. Schagen.
De oudste firmant der jubileerende firma,
de heer D. J. van Houten Sr., nam daarna
het woord, om er op te wijzen, dat de hulde
der winkeliers door de jubilaresse op hoogen
prijs wordt gesteld1.
In een luimige rede roemde de heer Schuur-
man, voorzitter van den Kon. Nederl. Mid-
denstandsbond, de samenwerking en weder-
keerige sympathie tusschen de winkeliers, de
middenstands vereenigingen en de firma van
Houten.
Vervolgens werd een wandeling onderno
men door de hoofdstraten.
HONGAARSCHE VACANTIEKINDER-
TREIN.
De Hongaarsche Kinderliga te Boedlapest
heeft met den heer A. M. L. Larsen (oud 2de
Secretaris van het Hong. Kindercomite te Am
sterdam) een overeenkomst gesloten om een
vacantietrein te organiseeren. Met dezen
trein kunnen alle kinderen komen, diie reeds
in Nederland geweest zijp en bij hunrae
pieegoU'ders hunne vacantie mogien door-
brengen. De trein komt aan ongeveer half
Juni en vertrekt weder half September.
PERSONEELRAAD NED. SPOOR-
WEGEN.
Enquetes spoorwegongevallen.
In den loop van de op 12 dezer gehouden
bespreking tusschen de directie der Neder
landsche spoorwegen en den Personeelraad
werd o.a. de kwestie behandeld inzake het ver
leenen van bevoegdheid aan dezen Raad om
aan enquetes in min of meer belangrijke
spoorwegongevallen deel te nemen.
De directie heeft zich daarbij op het stand-
punt gesteld, dat zij steeds niet kan inzien,
dat van deelneming van den Personeelraad
aan enquetes een beter resultaat te verwachten
is dan thans zonder die deelneming wordt
verkregen. In tegendeel achtte zij de moge-
eens goed monseigneur, de reis op't oogen
blik voortzetten is zoo goed als zelfmoord."
„Nu het zij zooDan loopen we ons ver-
derf maar tegemoet", zei ik doodkalm. „Geef
bevel om te zadelen."
Op het oogenbiik van vertrek vroeg ik of
hij den weg wist naar Lavedan, waarop de
leugenachtige bloodaard een bevestigend ant-
woord gaf. In zijn jeugd mag hij den weg
hebben geweten en ook de streek kan zooveel
veranderingen hebben ondergaan, dat hij er
de kluts door kwijt raakte. Het kan ook we-
zen dat de angst hem in de war maakte of
hem een pad d'eed inslaan dat hem veiliger
toescheen dan de juiste weg. Maar dit weet
ik zeker, toen het donker begon te worden
bleef mijn rijtuig in eens stilstaan en toen ik
mijn hoofd naar buiten stak zag ik mijn in-
tentant beveend voor mij staan, zijn groot
dik gezicht boven den- witten kraag stak wit
af tegen de donkere lucht.
„Waarom staan wij stil, Ganymedes?
„Monseigneur", stamelde hij bibberend
xerwijl hij sprsk en mij met een droevi^en
blik aanziende: „ik vrees dat wij verdwaald
zijn."
Verdwaald? Wat vertel je? Moet ik dan
in mijn reiskoets gaan slap en?"
„Helaas monseigneur, ik heb mijn best ge
daan
„De hemel beware mij! En als je dat eens
met gedaan had! Doe het portier open."
(Wordt yervolgd.)