Persli
Z-srtf voor een
vollen ouden dag!
Brieyen uit Weenen.
ISecli'tszaken
Ouderdom is niet enkcl een kwcstie van
laren. Velen voelen aich'jpdgW op Tpjarigen
teeftijd dan anderen van 60 of zejfs 50jaar
Pit is een ontegenzeggelijk feit, en men kan
er verschillende oorzaken vd'dr aangeven.
Gewoonlijk hebben ouden van dagen met een
jong gemoed behoorlijk zorg gedragen voor
bun nieren. Een oude spreekwijze zegt: „Als
gij uw nieren gezond houdt, houden deze u
gezond".
En ouden van dagen kan zooveel leed be
spaard worden, want veel rugpijn, urine-
stoornissen, ischias, spit, rheumatiscbe pijnen
en graveel worden dikwijls noodeloos gele
den. Den nieren ontbreekt het vaak aan hulp.
Zij behoeven de bijzondere versterkende hulp
van Foster's Rugpijn Nieren Pillen.
Door de opwekkende kracht van dit nier-
middel wordt de werkzaamheid der nieren
hersteld; het versterkt de nieren en helpt de
ze om het bloed te filtreeren, terwijl de af-
mattende ziekteverschijnselen der nieraan-
doening verdwijnen. Waarom zouden ouden
van dagen nog langer lijden, als zij de be?
noodigde hulp onder hun bereik hebben?
Verkrijgbaar (in glasverpakking met geel
etiket let hier vooral op) bij apotheken en
drogisten k f 1.75 per flacon.
heden, maar wij zullen ook die ongerijmd-
heden op den koop toe nemen.
Onder dergelijke omstandigheden moest
het concessie-comite van de sovjet-regeering
overstroomd worden door brieven en aan-
biedingen van buitenlandsche kapitalisten,
om het bezit van de Russische concessies
moest gevochten worden, hetgeen Lenin ook
verwacht had, toen hij, in strijd met al zijn
rroegere leerstellingen, het concessie-stelsel
heeft ingevoerd. Waar ter wereld kan tegen
woordig het kapitaal een winst van ruim 35
pet. behalen? De practijk is echter anders.
Het concessie-comite wordt niet alleen niet
overstelpt met aanbiedingen van buitenland
sche kapitalisten, maar het gebeurt zelfs,
dat buitenlandsche kapitalisten concessie
overeenkomsten, die geheel uitgewerkt zijn en
ilechts geteekend moeten worden om in wer-
Ring te treden, intrekken, aldus de „Ekono-
mitejeskaja Zjiznj". Sterker: „zelfs in geval
ten, waar wij (d.w.z. de sovjet-regeering)
pptreden als koopers, waar wij patenten e.d.
Roopen en de buitenlanders geen kapitalen in
onze bedrijven hoeven te investeeren, geen
jrisico loopen, waar zij feitelijk niets anders
dan verkoopers zijn zelfs dan gebeurt het,
dat de buitenlanders reeds geheel geregelde
zaken opgeven, zich terugtrekken." Zoo jam-
mert het sovjet-blad.
Waar is de oplossing van deze vreemde
houding van de buitenlandsche kapitalisten?
Volgens de „Ekonomitsjeskaja Zjiznj" is dat
de schuld van de buitenlandsche pers, die
opzettelijk onjuiste geruchten over de brave
en loyale sovjetregeering verspreidt. De ver-
onderstelling, dat buitenlandsche kapitalis
ten, die een concessie in Rusland willen ne
men, zich veel zouden aantrekken van het
geen de pers schrijft, is niet erg waarschijn-
lijk. In elk geval is het moeilijk aan te nemen,
dat zij die „onjuiste geruchten" niet bestu-
deerd hebben alvorens zij de langdurige on-
derhandelingen met het concessie-comite wa
ren begonnen. En dan: tegen de „onjuiste
geruchten" van de journalisten kunnen de
bolsjewiki zulke overtuigende bewijzen over-
leggen als de brieven van de leiders der reeds
bestaande concessies; nog beter: zij kunnen
de candidaat-concessionarissen in de gele*
genheid stellen de bestaande concessies te
bezichtigen en met de leiders er van over hun
ervaringen te spreken. Zij doen dat ook,
maar de resultaten van dergelijke besprekin-
fen (de kapitalisten, die een concessie willen
rijgen, wachten overigens niet totdat de
bolsjewiki hen uitnoodigen deze stappen te
doen en informeeren zelf bij de leiders der
eoncessie bedrijven) zijn in den regel ongun-
stig voor de bolsjewiki. De concessionarissen,
die zulke hooge winsten behalen, raden nie-
mand aan hun voorbeeld te volgen. Hieraan
zijn de „kapitalistische journalisten" volko-
men onschuldig en de oorzaak moet ergens
anders gezocht worden.
De toestand wordt nog gehelmzinniger,
wanneer wij vernemen van de redactie van
de „Ekonomitsjeskaja Zjiznj", dat de leiders
van de bestaande concessies niet alleen niet
tevreden zijn over den tegenwoordigen toe-
stand, maar „met een bijzondere nervositeit
de voorwaarden van hun arbeid in de Unie
bespreken en op een wijziging er van aan-
dringen". Deze mededeeling is in flagrante
tegenspraak met hetgeen hetzelfde blad
schrijft over de waardeering, die de concessi
onarissen voor de sovjet-overheid koesteren
De concessionarissen zijn toch immers te
vreden over de bestaande toestanden en de
samenwerking tusschen hen en de autoritei-
ten laat niets te wenschen over! Vanwaar
dan die nervositeit en de aandrang, om de
voorwaarden van den arbeid in de Unie te
bespreken?
De meest voor de hand liggende verkla
ring is, dat de concessionarissen, die uit den
aard der zaak meer van den toestand in
Rusland weten dan de buitenlanders, de po-
sitie van de bolsjewiki niet zoo sterk achten
als sommige West-Europeesche intellectuee-
len, die hun informaties over Rusland uit de
bolsjewistische propaganda-geschriften put-
ten. Wei dreigt de sovjet-regeering geen
onmiddellijk gevaar, maar 'n concessie eischt
veel kapitaal en is niet voor een korten tijd
berekend. De concessionaris moet zekerheid
hebben, dat het tegenwoordige bewind lang
genoeg zal blijven bestaan om zijn bedrijf
loonend te maken, en deze zekerheid heeft hij
nu niet meer. Integendeel, hij vreest, dat het
bewind zijn verval nadert.
Het is natuurlijk mogelijk, dat het tegen
woordige regime zonder veel schokken ten
val zal gebracht worden (bijv. door een mi-
litairen staatsgreep of het „bonapartisme",
zooals de Russische term luidt), maar zeker
is dit geenszins. Gaat de afzetting van de
bolsjewiki gepaard met groote binnenland-
sche onlusten en burgeroorlog, dan is de
kans zeer groot, dat de tegenwoordige con
cessionarissen hun geheele kapitaal op de-
zelfde wijze verliezen als hun voorgangers,
die van het czaristische regime concessies
wisten te verkrijgen. Ten slotte is het lang
niet buitengesloten, dat de bolsjewiki, als zij
zich in het nauw gedrongen voelen, in eeri
tecidive van het militaire communisme ver-
Z.O.GENEVtR
vallen en opnieuw aiies „nationaSiseerea)' (zij
Hebben dan toch niets meer te verliezen). Dat
begrijpen zoowel de concessionarissen, die in
Rusland reeds werken, als zij, die met het
concessie-comite onderhandelingen voeren. De
laatsten kunnen dat van de leiders der be
staande concessies vernemen of op een ande-
re wijze de onvastheid van het tegenwoordi
ge regime te weten komen.
De oude concessionarissen oefenen op de
sovjet-regeering pressie uit om een wijziging
der voorwaarden te verkrijgen, omdat zij een
veel hoogere winst willen verkrijgen. Een
concessie in Rusland is nu een speculatie met
veel risiqo; daarom moet de winst buitenspo-
rig hoog zijn; anders is het niet de moeite
waard. Zoo redeneert ook de candidaat-con-
cessionaris. Als de transactie hem geen on-
middelijke groote winsten belooft, trekt hij
zich terug.
Het is waarschijnlijk, dat de bolsjewiki ten
slotte aan den aandrang van de buitenland
sche kapitalisten zullen toegeven en de
concessie-voorwaarden, die reeds nu voor
Rusland onvoordeelig zijn, zoo zullen wijzi-
gen, dat Rusland in de positie van een kolo-
nie zal geraken, waarvan de natuurlijke rijk-
dommen leeggeplunderd worden. Zij zullen
geneigd zijn aan deze eischen van de conces
sionarissen te voldoen, omdat zij op deze wij
ze wat geld in het laadje hopen te krijgen.
De Russische massa zal natuurlijk niets van
de voorwaarden van de overeenkomst te we
ten komen, maar den druk, welke het gevolg
zal zijn van de gewijzigde voorwaarden, zal
zij ondervinden en dit zal de ontevredenheid
met het tegenwoordige regime nog grooter
maken.
Dr. BORIS RAPTSCHINSKY.
gaan kijke-n. Zooiets kan men als vrljgezel,
die zich in een wereldstad toch wel eens wat
eenzaam -voelt, immers best doen.
De z.g. Juxpost" is er bereids in vollen
gang. Ik zal u uitleggen, wat dat woord nu
eigenlij'k wet beteekent.
Op de tafeltjes, waaraan de eenzame da
mes en heeren, weduwen en weduwnaars of
niet en van wie ik wel onmiddellijk vaststel-
len kon, dat zij over'-t algemeen toch niet -tot
de „betere kringen", als in de advertentie
aangegeven, behoorden, gezeten zijn, prij-
-ken -bordjes met namen van steden als Wee
nen, Boedapest, London, Parija. Hollywood,
ja zelfs ons dierbaar den Haag en Amster
dam zie ik ook nog in een hoek. Er loopt een
dame van. bet etablissement rond met een di'k
pak .briefkaarten, waarvan men er eenigen
teg-en een luttele vergoeding veroveren kan.
Nu begint 't schrift-elijke vraag en ant
woord spelletje met de briefkaarten1, waarop
reeds in drukletters de woorden „Ich lieb-e
dich" staai. Ziet men bijv. een aardig-e dame,
weduwe of geen- weduw-e, aan 't tafeltje
„Amsterdam", waarm-ee men wenscht te cor-
res-pondeeren, daama dansen, om vervol-gens
de gedachtenwiss-eling op mondelin-ge wijze
voort te zetten, dan schrijft men ijlings aan
de zwarte, blonde, roode, kleine of groote
dame te Amsterdam en .wacht met kloppen-d
hart haar g-eestig of onnoozel toestemmend
of afwijzend antwoord af. Zoo zit men dik
wijls -een kwartier lang op allergenoeglij-kste
wijze met een dame in de verte te correspon-
deeren, alvorens in mond-eling contact te ko
men of voor goed „den bons'' te krijgen. D-e
juffrouw, die deze hartstochtelijke- liefdescor-
respondentie bezorgen moet, heeft het dik
wijls onnoemelijk druk. Ze rent van't eene
tafeltje naar 't andere en verricht deze v-er-
moeiende „postillon d'amour"-diensten met
een blijmoedig gelaat.
't Is in m-enig opzicht een pracht van een
uitvinding. Er zijn dikwijls dam-es, die er al-
1-erminst op -gesteld zijn, door een wild-
vreemden meneer ten dans geleid te worden,
zooals dat overigens tegenwoordig algemeen
gebruikelijk is. Na een br-i-efwisseling van
een kwartier w-eet men tenminste iets meer
van clkaar en komt men er t-evens wel ach-
De weduwencafe's.
Weenen, April.
We kunnen hier aan aiies merken, dat nu
eindelijk, na veel sneeuw, mist en r-egen, een
week later dan de officieel-e kalenderdatum't
aangeef-t, de lente aangebroken is. Ik be-
merk 't aan de m-erel, die va-ndaag voor 't
eerst -voor m'n venster zit te jubeien, zich
niet storend aan't autogetoeter en't g-eroep
van de krantenjongens, die de middageditie
van een- der tien-tallen W-eensche dagbladen
aan den man tracht-en t-e -brengen. Ik bemerk-
te't aan de warmie zon, die vanmorgen over
mijn nog van win-terkou nabibberende lede-
maten straalde, ik bemerkte't aan de annon-
ces van het cabaret „Femina", waar de
nieuwe revue „Pst! Friihlingserwachen" zal
gegeven worden, aan- de Weensche zangers,
die in dit Sehubert-gedenkjaar't lied Eriih-
lingsglaube" op hun programma's plaatsen
en't uitjubeleni, dat nu „alles veranderen
zal".
En er is al wat v-eranderd. Er -is -bijna geen
Weensche taxi-chauffeur, die niet met een
nieuwe auto rondrijdt, er werden nieuwe
cafe's -geopend of geheel ger-estaur-eerd her-
opend, zooals 't bekende cafe „Carlton" bij
de Kartnerstrasse, waar't nu wernelt van de
kristallen kroonluchters en van nieuwe
zachte fauteuils en waar zich op dezern zon-
nigen lentedag niemand in waagt, zonder
zich in een frisch voorjaarscostuum te ste-
ken, om in harmonic te zijn met d-e opge- i
knapte entourage.
Nu ik het toch over cafe's heb, moet ik u
eens over de z.g. „Witwen"-cafe's verhalen.
Ge kent wellicht de volgende grap: „Waar-
om noemt een dame, die haar echtgenoot
verloor, zich „mevrouw de weduwe zoo en
zoo" en waarom spreekt men nooit van
„m-ijnheer de weduwnaar zoo en zoo?" Om
dat een vrouw altijd graag hertrouwen wil,
een man nooit". Welnu, het schijnt. dat in
Weenen wel bij uitst-ek de dames graag voor
een tweede maal in't onbetrouwbare trouw-
bootje wenschen te stappen. Daar wijst haar
druk bezoek in de Weensche w-edu-weh-
cafe's terdege op. Wanneer men de kleine
annoncen in de bijbeldikke Weensche eou-
ra-nten bestudeert, kan men zich minstens
een uur lang vermaken met de ontelbare wij-
zen, waarop trouwlustigen in meest gevari-
eerden vorm naar ..eerbare aansluiting" zo-e-
ken. En de pakken brieven, die dagelijks op
deze kostelijke, maar ook kostbare aankondi-
gingen binnenstroomen, wijzen er op, hoe-
zeer er door menigeen maar -een tijdelijke of
levenslange vereenigihg van zi-el-en, vooral in
deze bloeiende lentedagen, gesnakt wordt.
En de handige eigenaars van cafe's weten op
alleszins gelukkige wijze te profiteeren van
de zeer natuurlijke menschelijke behoefte, om
zijn leven niet in bittere eenzaamheid te
slijten.
Weliswaar heeft een dichter eens gezegd:
„Ik ben in eenzaamheid niet meer alleen"
maar zooiets kan alleen een verheven dichter
zeggen. De gewone m-ensch denkt meer aan
het woord: ,,Het is niet goed, dat d-e mensch
alleen zij". Daaraan dus indachtig, plaatsen
d-e cafehouders advertenties in beminnelijke
term en als volgt:
„AHe Einsamen treffen sich Sonntag, Don-
nerstag und Samstag ab 7 Uhr in Cafe So
und So". Of wel: ,jHeut-e und taglich Zusam-
menkunft aller einsamfuhlenden Damen und
H-erren der besseren Kreise" daar en daar.
Dan volgt -een serie „weduwencafe's",
waar ik't meer sp-eciaal over wild-e hebben,
als volgt:
„Taglich ab 8 Uhr Witw-enabend in Cafe
Schweiger" Of: „Alie Witwen Wiens treffen
sich im Cafe „Pratersec". En: „Heden sa-
menkomst van alle weduwen en weduwnaars
bij Jazz-Band en ..Juxpost" in cafe Stadt-
bahn". ik ben eens in dat cafe Schweiger
De onvergelijkelsjke Kwafiteit
Zeltwerkend Waschmidde!
ter of zich in dat snoezig geblankette pop-pe-
gezicht ook nog een stel hersens bevindt. Of
er zich uit deze wonderlij-k-e corresp-ondentie,
die den dans en de ..naderende kennismaking"
voorafgaat, ook duurzame echtvereenigingen
ontspruiten, kon ik na dit eene -bezoek niet
geheel beoordeelen. 't Wil mij meer voor-
komen, dat't bij een paar dan-sjes en een ge-
noeglijken kout bij een kl-eintje koffie tot een
cock-tail of zelfs -een flesch champagne toe,
meestal blijft. 't Is in ieder geval een prach-
tige gelegenheid eens een avontuur op 't
gli-bberige pad der li-efde te bel'even, waaraan
menigeen, ondanks dezen poezie-loozen tijd,
toch wel behoefte schijnt te- hebben. En't is
daarbij een spelletje, dat, tenminste in den
aanvang, minder banaal is, dan zoo maar
opeens naar een- dame toe te stuiven, vervol-
gens met een doodernstig gezicht en zwij-
gend een ingewikkelden Charleston of tango
te verrichten, om haar daarna met een def-
tigen hoofdknik bij haar plaats af t-e leveren
en zelf in't menschengedrang te verdwijnen.
Het is intusschen best mogelijk, dat ik dit
heele gedoe te idealistisch zi-e en dat ik den
inhoud van de hier gevoerde corr-esponden-
tie veel te hoog aansla. Men fluist-ert, dat er
■oOk wel eens andere bedoelingen acht-er
deze schrijverij verborgen zijn, maar dat
komt, zonder -briefkaarten -evengoed, wellicht
nog meer voor. I-k voor mij h-eb slechts ge-
constat-eerd, dat men met all-eraardigs-te
m-eisjes, die, alhoewel i-n een „weduwen"-
cafe aanwezig, allerminst op dit praedicaat
aanspraak kunnen maken, een genoegl-ijk-e
en dikwijls geestig-e correspondentie op
tcrnw -kan zetten, waarop men op de gewone
wijze „als tegenwoordig te doen gebruike
lijk", -nooit zou zijn g-ekome-n. De schrift-e-
l-ij-ke i-nleiding kan de daarop volgende mon-
delinge conversatie slechts ten goede komen.
't Spreekt van zelf, dat d-eze cafe's in an
dere opzicht-en niet verschillen met die, waar
men den gansehen avond gedoemd is alleen,
cp z'-n stoel te blijv-en zitt-en en waar slechts
gelegenheid bestaat om op minder „eerbare"
wijze, zij't door middel van een beminne-
lijken glimlach of een streelende oogknippe-
ring, met een dame, voor wie men b-elang-
stelling koestert, in contact te komen.
Het komt mij voor, dat, nu de lente na
dert, de „Witwen"-cafe's zich in een onge-
-breideld bezoek zullen verheuge-n. Toen ik er
gisteravond, uit joumalistieke belangstel-
ling, naast gevoelens van eenzaamheid, ech
ter in- 't bijzij-n van een wijs en immer dwaze
stappen v-erijdel-end vri-end, been-toog, was't
er tenminste sta-mpvol en kon ik constatee-
ren, dat de Weeners, als van ouds, vooral in
deze geurende lentedagen, „in 1-iefde bloeien
de" waren.
De Weeners en ,,-lustige Wienerin-nen", ge-
zelli-gheidsmaniakken bij uitnemendheid, ver-
maakt-en -er zich met ballons en serpentines,
evenais in de dichtbij gelegen „G-es-elligkeits^
verein Harmonie" op een wijze, die er va-n
getuigd-e,, dat de zoo dikwijls door Oosten-
rij-ksche dicht-ers b-ezongen l-iefde zich nog in
een -krachtig leven verheugen mag. Met
speet ons geenszins naar de „voorstad" ge-
togen te zijn: bet was een aangenam-e varia-
ti-e op 't cafe-bezoek in de bi-nnenstad, waar
iedereen, in een aparte loge gedoken, zich
den tijd kort met 't steeds w-eer doorploete-
ren van de ieder uur van den dag v-erschij-
nend-e couranten. En het deed aang-enaam
aan, zoov-eel dames-van middelbaren leeftijd
de spre-uk „Freut euch-t des Lebens" te zien
huldigen, om daardoor het -eenzam-e weduwe-
zijn voor eenige uren te vergeten.
Mocht mijn verhaal over't weduwencafe
u een wei-nig te frivooi toeschijnen, wil dan
beden-ken, dat Weenen, ondanks drukkend-e
zorgen, toch -nog steeds de stad der vreugde
is, al mag deze vreugde wel eens een wran-
gen bijsmaak hebben en voortkomen als
r'eactie op nog immer heerschende misere En
dat ik, als g-etrouw kronie-kschrijver, mij ver-
plicht voelde, u met een i-nstelling bekend te
maken, waarvan u d-e beteekenis bij een mo
gelijk bezoek aan deze stad niet zoudt be
grijpen, Ge zoudt met de briefkaarten geen
raad weten, evenais met d-e ..vroolijk-e weeuw-
tj-es", die, b-ehalve in Windsor, ook in Wee
nen ov-ertalrijk aanwezig b-Hjken te zijn.
Zij, die dezen zomer, ter gelegenheid van
de Schubertfeesten naar hier komen, behoe
ven dus -niet angstvallig -een „Witwencafe" te
mijden. Ze kunnen er veeleer hun litteraire
gaven, die, ond-er vrouwelij-ken invloed tot
hoogste inspiratie op-bloeiend, op verheer-
lij-kende en innige wijze botvi-eren. Ze kunnen
er liefdes-epistels dichten, zooals ze dat wel
licht ook eens in wilde jongelingsjaren de-
den en zullen d-it m-et -des t-e meer iiefde
doen, in 't besef er -in d-eze omgeving nim-
mer om uitgelach-en- te worden. Want voor
de meest verheven regel-en kunnen de hier
aanwezig-e vrouwelijke romantische gemo-e-
der-en -niet dankbaar genoeg zijn. En hij, d-ie
in lyrisch-e taal zij-n liefdesontboeze-mingein
lucht geeft, kan -ervan overtuigd zijn, met de
liefelijkst-e dam-e van het gezelscha-p een eere-
dans te mogen- maken.
Th. J. H.
ze bTTfTt zitten. Men kan het broedhokje eent
nog wel, door middel van een zak, afsluitea.
In het donker zal ze echter gewoonlijk wei
blijven zitten. Voor ratten en muizenbezoelt
moet zij absoluut gevrijwaard zijn. Blijkt het
d-en volgenden dag, dat zij goed heeft geze
ten, dan gaat men er toe over haar des avonds
de eigenlijke broedeieren toe te vertrouwen.
Laat haar's ochtends steeds even van het nest
komen, opdat ze haar mest kan loozen, drin-
ken, eten (mai's is heel goed voor haar in de
broed-periode) en even in een laag zand o{
fijne asch kan baggeren. En de broedsche
hen zal over u en u zult over haar tevreden
zijn.
UIT DEN KUIKENTIJD.
Een der meest gevreesde kuikenziekten is
wel de witte diarrhee of de Pullorum. De
verschijnselen daarvan zijn, dat rondom de
cloaca zich een stopverfachtige massa heeft
vastgezet, zoodat men dergelijke patientjes
ook wel eens als cementkuikens h-oort aandui-
den. De diertj-es loopen klagend piepend
rond, gaan in elkaar zitten, vermageren, la-
ten de vleugeltjes hangen en zijn ware toon-
beeldjes van ellende. Zoo spoedig mogelijk
afmaken is nog de eenigsk wijze van behan-
delen, te meer waar het rondloopende besmet-
tingshaardjes zijn. Wanneer de andere kui-
kens namelijk van hun uitwerpselen binnen-
krij-gen, worden ze even-sens besmet. Komen
zij er dcor, dan blijven ze toch smetstofdra-
gers, die later de pullorumbacillen in de eie-
ren afzetten. Een daaruit geboren kuiken is
dan van meet af aan met die ziekte besmet.
De wetenschap houdt zich ernstig met deze
ziekte bezig. Een afdoende geneeswijze heeft
men echter nog niet kunnen vinden. H-.t
eenigste middel is tot dusver het bloedonder-
zoek der hennen, waaruit kan blijken het
geen echter niet steeds het geval "is of een
hen of haan al of niet sm-etstofdraagster(er)
is, in welk eerste geval men met zulke dieren
niet mag fokken. Aangezien dit nog het
eenigste middel is, wordt het door verschil
lende fokkers ondanks de daaraan verbon-
den kosten en het tijdroovende werk toege-
pasten vinden deze er bepaald veel baat bij.
Een groote troost: Als men de fokdieren uit-
stekend -verzorgd heeft, het bro-edproces is
normaal verloopen, zoodat men vlotte kui-
kens mag Verwachten, welke naar behooren
worden opgefokt, dan wordt het weerstands-
vermogcn dermate opgevoerd, dat zij tegen
de inwerking van die ziekte bestand zijn.
Daarmede heeft men de ziekte zelf natuurlijk
nog niet weggenomen, doch deze wel onder-
drukt. Zulks is dan ook de verklaring van't
feit, hetwelk vorig seizoen, teen er zoo ont-
stellend veel kuikens aan die ziekte ten gron-
degingen, soms 67, 70, 80 procent van het
totaal aantal kuikens, herhaaldelijk kon wor
den waargenomen, namelijk dat op de goed
ingerichte en met kennis van zaken gedreven
bedrijven die ziekte vrijwel niet werd waar
genomen, terwijl men elders, waar die poede
zorg ontbrak, steen en been klaagde. Het is
dan ook een krachtig pleidooi te meer voor
een zoo stong hygienisch mogelijke kuiken-
opfok.
Met een groojt verlangen ziet menigeen nu
naar een broedsche hen uit. Wees geduldig!
Als gij een hen hoort kloeken, dan is dat
nog geen bewijs, dat ze voor broeden rijp is,
wel dat het er ernstig op gaat lijken. Ge kunt
er eerst zeker van zijn, wanneer gij haar
borst bekijkt en daar dan blonde piekken op
aantreft, de z.g.n. broedplekken. Eerst dan
kunt ge op haar gaan vertrouwen. Maak dan
het broednest in orde. door een flauw glooi-
end kuiltje in den bodem te maken of er een
dikke graszode voor te nemen, waaraan men
een flauwe glooii'ng geeft. Daarover spreidt
men dan een laagje hooi. Doe het op een rus-
tig plekie en dus niet op een plaats, waar de
kippen bij kunnen komen. Tegen den avond
bren-gt men de hen naar de voor haar be-
stemde plaats. In een bus, waarvan men het
dek3el van fijne gaatjes heeft voorzien, welke
men met een hamer en spiiker kan aanbren-
gen. doet men insectenpoeder of tabakszand
en bestrooit daarmede de hen en het broed
nest. Luis is een lastige viiand voor de
broedsche hen, bestrijdt die dus hardnekkig
Ecst dnama zet men de hen, zoo rustig mo
gelijk, op enkeie steenen eieren. Ziet toe. dat
VOO-R DEN KANTONRECHTER.
Zitting van Vrijdag 20 April.
DE JUSITTIEELE CifRO'ENPERS
IN WERKING.
De rechtszitting van heden, ietwat verlaat
door het gehouden concours van Noord-Hol.
landsche stieren in den Bergerhout, ken,
merkte zich door overvloed van diverse zaken,
In de eerste plaats werden wij vergast op
een belangwekkende procedure tegen den
autobus-ondernemer A. S. te Bergen, wiens
chauffeur Hagen op 4 Maart om 4.20 nam.
met zijn bus van Bergen was vertrokken, ter
wijl de dienstregeling 4.30 voorschreef, De
chauffeur van de concurreerende firma van
M. had zich gehaast deze onregelmatigheid
t-er bevoegder plaatse te melden.
Besloten werd ernstig tegen deze misbrui-
ken op te treden en derhalve werd de heer
A. S. veroordeeld tot 35 boete of 30 dagen
hecht., conform den eisch.
G-EVAARLIjKE PLAATSEN EISCHEN
GROOTE ACHTZAAMHEID.
De heer J. M., inwoner van Zaandam, reed
op 25 Januari te Alkmaar m-et al te groote
snelheid om den gevaarlijken Lnmnerhoek-
hoek, hij kwam daarbij te veel naar links en
zonder voldoende signaal te geven, met go
volg, dat de werkman van het waterleiding-
bedrijf C. de Vet, die vanaf het Verdronken*
oord op zijn rijwiel aan kwam peddelen, met
de auto caramboleerde en zijn rijwiel ernstig
beschadigd werd.
De heer M. was onverstandig genoeg zich
verder onbetuigd te laten, zoodat proces-ver-
baai werd opgemaakt en hij heden tot 20
boete of 2*0 dagen hecht. werd veroordeeld.
ZICH VAN DEN WAL IN DE SLOOT
GEWERKT.
Heden werd voortgezet de behandeling
van een verkeersregel-overtreding tegen den
grcentenventer Gerrit T. te Alkmaar. Deze
voortzetting had voor den delinquent geen
gunstig verloop, aangezien hij tot 4 boete
subs. 4 dagen hecht. werd veroordeeld. Bo-
vendien zal hij nog voor den Politierechter
moeten verschijnen wegens beleediging van
den verbalisant, dien hij in zijn ontevreden
heid over de bekeuring ter zake het links
berijden van den weg een „landsopvreter,;
had genoemd.
JE G-ELD OF JE KAARTJE
De 18-jarige J. M. te Alkmaar trachtte al-
daar op 4 Februari door de controle van de
Ned. Spoorwegmaatschappij te dringen, zon
der dat hij een plaatsbewijs kon afgeven. De
ccntroieur Heijmans hield dezen onvoldoend
voorzienen reiziger aan en vorderde van hem,
die opgaf van Anna-Paulowna te komen, het
bedrag van deze reis en bovendien d-e op de
overtreding gestelde boete van 1.50. Hier
aan werd niet voidaan, waarop proces-ver-
baal werd opgemaakt. Het jonge mensch
stond heden terecht. Hij beweerde in Anna-
Paulowna het plaatsbewijs verloren te heb
ben en toen van den stationschef aldaar toe-
stemming ontvangen te hebben, zonder
plaatsbewijs verder te gaan. De stationschef,
daarover opgebeld, had evenwel ten stelligste
ontkend. Het verweer van den verdachte
sloeg dus absoluut niet in en met een ver-
oordeeling tot 3 boete of 3 dagen hecht
werd deze zaak ten zijnen nadeele besloten,
ALTIJD EN EEUWIG MAAR
PLAKKEN.
De werkgever Tijmen S. te Uitgeest, een
jonge man, die geen o-nverdedd welvarenden
indruk maakt, moest zich verantwoorden ter
zake het feit, dat hij in geen 20 weken voor
zijn toenmaligen knecht P. Smit rentezegels
had geplakt. De ovcrtredei' erkende zulks,
doch beriep zich op zijn ziekte tengevolge
van een motor-ongeval en de daardoor ont-
stane maatschappelijke achteruitgang.
De kantonrediter hield rekening met dezt
ongunstige omstandigheden en veroordeelde
den verdachte tot 20 X 50 cents boete of 20
dagen hecht.
BEDENKELIJKE VEEHOUDERIJ.
De veehouder J. M. te Limmen, die onlangs
tot 80 boete of 40 dagen hecht. werd ver-(
oordeeld, op grond dat de door hem afgele-
verde melk was verontreini-gd door afschci-
dingen van de ontstoken organen zijner melk-
g-evende koeien, rscheen heden wederom als
verdachte voor den kantonrechter, omdat hij
op 18, 19 en 25 Februari als voile melk had
afgeleverd een substantie, die door watertoo
voeging in bruikbaarheid was verminderd.
De verdachte beweerde niets van die toevoe-
ging te weten.
„Dat wordt dure melk. man, het wordt tijd
dat jij je koetjes op het droge brengt", merkte
de kantonrechter'op.
De ambtenaar vorderde niet minder daa
100 boete voor elke overtreding, subsidiair
100 dagen hecht. voor elke boete.
Verdachte riep de clementie in met het oo{
op zijn groot, uit jonge kinderen bestaaac
gezin, waarop hij werd veroordeeld tot 3 X
50 boete of 3 X 30 dagen hecht.
OVERDREVEN WERKIJVER.
De 26-jarige bakker B. J. A. te Koedijk,
moest terecht staan wegens overtreding vaa
de bakkers-arbeidswet. Zijn knecht, die pas
om 4 uur des morgens mag aanvangen met
zijn arbeid was op 3 Maart reeds ten 3 ure
in de bakkerij bezig met deegbereiding.
De bakker 'verfciaard-e dezen ongelooflijtea
werklust door de omstandigheid dat zijn as-
sistent 's mid-dags vaca-ntie kreeg en zijn
ouders wilde bezoeken, reden waarom hij
extra- vroeg gereed wilde zijn. De patroo#
kreeg natuurlijk de Happen en werd tot 1
boete of 4 dagen hechtenis veroordeeld.
HETZIJ AGENTJE OF SOLDAAT,
ALLES RUIKT AAN ZILVERDRAAD.
De slager W. H., te Alkmaar, terecht
staande wegens overtreding der arbridewtt
het doen aimeiden van twee knechia
dat zulks niet is toegestaao. heeft
is het geheim van het groote succes,
da
hetwelkPersilheeften daaraan alleen
dankt het zijn algemeene bekendheid.
Zeker, er wordt U dikwijls fets
aangeboden. dat „even goed" of zelfs
„beter dan"Persil zou zijn. Laat U
echter niet van de wijs brengen:
Persil is het meest volmaakte
waschmiddel, dat men zich kan
denkener bestaat niets betersl
Vraagt gratis brochure „De Reiniging
der Wasch" b/d. Eenige Imp.: E. Oster
d;
mann Co. Amsterdam. Fabrikante:
Henkel S. Cie., A. G., Diisseldorf.
