miss van
o
Radio-hoekje
FEU1LLETON.
Londensch aanteekenboeh.
No. 97 1928
Hintfird dertlpte 'aargang.
Dinsda§r ^4. April.
"^directeur ~deiT gemeente-
WERKEN VAN ALKMAAR MAAKT BE-
KEND, DAT OP WOENSDAG 25 APRIL
A.S. DE ST. ANNASTRAATBRUG OVER
HET LUTTIK-OUDORP VOOR ALLE
verkeeR zal zijn AFGESLOTEN.
GEVONDEN VOORWERPEN.
Aanwezig aan het Bureau van politie
Langestraat en aldaar te bevragen op alle
werkdagen tusschen II en 1 uur, de navol-
?ende voorwerpen als gevonden gedeponeerd
op 18, 19, 20, 21 en 22 April 1928: kinder-
portemonnaie, bruine portemonnaie, belasting
plaatje in etui.
Aanwezig en te bevragen bij de navolgen
de ingezctenen, onderstaande voorwerpen,
als gevonden aangegeven op IS, 19, 20, 21
si 22 April 1928: 2 dozijn scharnieren, A.
J. Overdijk, Dahliastraat 6; zilverbon, Wed.
Wiese, Piusstichting Verdronkenoord; rij-
wielplaatje in etui, J. Wortel, Omval 42;
advindersmes, A. Elte, Laat 201giek, J
.Croostheide, Zeglis 172; jongenspet, G. Re
geer, Nieuwpoortslaan 73; gouden ring, B.
Verhoeve, Druivenlaan 24; bos sleutels, J.
van Brum, 2e Kabelstraat 2; belastingpl. in
itui, J C. Sevenne, Burgem. Bosstr. 24,
Oudorp; gymschoentje, E. Beets, Oudorper-
dijkje 48; rijwielplaatje J. Pauwels, Luttik
Oudorp 7; leeren koordje, J. Koesemans,
Leeuwenhoekstr. 11kinderportemonnaie m.
inh., W. Koning, Noordervaart-Schermer; 2
duiven, J. Biskanter, Lombardst. 7; 10 kis-
ten, H. van Doom, Omval; huissleutel, j.
Mans, Raaksje 20; schop, J. v. d. Brink,
Oroot Nieuwland 51; damestaschje J. v. d
Brink, Gr. Nieuwland 51; ganglooper, I
landman, Metiusgracht 3; dop van een
coliigas, W. Stoop le Kabelstr. 2; belasting
plaatje C. Breed, Dijk 23; zilv. collier, N
Adrichem, Sandersl. 8; tompouce, G. Wol-
zak, Mient 20; kindertaschje, A. van Aarle,
Bergerweg 5.
Wanneer men weder in het bezit is van
het verloren voorwerp wordt men verzocht
hiervan kennis te geven aan het Bureau
van politie. k
Woensdag 25 April.
Hilversum, 1060 M. 12.Politieberich-
ten. 12.30—2.Lunchmuziek door het Tria
non-Trio. 5.307.15 Concert door het Om-
roep-orkest onder leiding van Nico Treep.
Act. Lampe, barlton. Egb. Veen, pianobege-
lekfing. 7.157.45 Gezondheidshalfuurtje
door Prof. Dr. Sleeswijk. 7.45 Poiitieberich-
ten. 8.05—11.— Opvoering van .Pygma
lion", door de N. V. Ver. Rotterd. Hofstad-
looneel. Dir. C. van der LugtMelsert. Co-
nedie in 5 tafr. van G. B. Shaw. Eliza,
bloemenmeisje, Fientje de ia Mar. Mrs. Hig-
gens, Willi. SchwabWeiman. Mrs. Pearce,
nuishoudster, Jul. Roos. Mrs. Eynsford Hill,
Dora Maus. Clara, haar dochter, Carta de
Raet. Kamermeisje, Mies van der Haak.
Henry Higgins, Louis Gimberg. Kolon.
Pickering, L. van Gasteren. Dool-ittle, vuil-
nisman, Nap de la Mar. George Hill, Ferd.
Sterneberg. Sarc. toeschouwer, Joh. Sieen-
bergen Jr. toeschouwer, Job. Haus. In de
pauzes gra-mofoonmuziek.
Hrizen, 340.9 M. (Na 6 uur 1870 M.)
12.30—1.45 N. C. R. V. Lunchconcert. H.
Herman, viool. Mevr. R. A. van der Horst,
piano. H. van der Horst, cello. 5.6.Kin-
deruurtje onder leiding van mej. G. Ingwer-
sen. Mevr. A. van EijkMiiller, zang. Mej.
C. Miiller, piano. 7.7.30 Stenografielessen.
7.30—8.— Concert door de Kinderzang-
klasse van de H. S. Z. Afd. Oost te Amster
dam, onder leiding van Mc-j. C. Mollenkamp.
8.—Concert. Sprs.: Ds: B A. Knoppers:
Hoofd. Ds. P. Nei-d'eclc: Hart. H. A. Gor-
deauHand. De heer en mevr. j. van
Rooyen, piano en viool. Kin-dero-rkest, best,
uit leerlingen van de Nwe. Muziekschool
(Utrecht, I t en Bilthoven), onder leiding
van F. v. d. Meyden.
Daventry1600 M. 9.35 Kerkdienst. 10.20
Oramofoonmuziek. 11.20 Balladenconcert,
sopraan en bas. 11.50 Dansmuziek. 12.20
120 Orkestconcert. 2.20 Dansmuziek. 3.05
Causerie. 3.20 Licbt klassiek concert. Jo
Lamb Strijkkwartet en sopraan. 4.35 Kin-der-
uurtje. 5.20 Orkestconcert 5.40 Tuinpraatje.
5.50 Nieuwsfcerichten. 6.05 Orkestconcert.
820 Lezing. 6.35 De sonates van Beethoven
voor viool en piano. 6.45 Lezing. 7.05 Vau-
Naar het Engelsch van
RAFAeL SABATINI.
(Schrijver van „De Zeevalk").
,,Ik weet niet welke deugdeu hi] bezit; zijn
ondeugden zijn in de heele w-ereld bekend.
H'l is een losbandige vent, een speler, een
doordraaier. hij gooi met zijn geld. Ze z-eg-
£endat hij een gunsteling is van den koning
dat zijn kolc-ssale buitcn-sponghed-en hem
den bijnaam hebben bezorgd van „De Luis-
terrijke Hij laehte kortaf. „Een geschikte
oienaar voor zulk een mees-ter als Lodewijk
den Rechtvaardigde!"
."Mijnheer de vicomte", zei tot mijn
«?en verdediging, „ik verzelcer u dat u hem
onrecht aandoet. Hij is buitenspong maar
J»n*;hij is lesbandig, maar arh hij is
'J. is otnringd door losband-ge jon-
mu. hi] speelt, maar hij is volkomeu eerlijk.
loot mijmijnheer, ik ken Marcel de Bar-
fin ondeugden zijn bepaald zoo
..jl ?'s men gewoon is te denkez: ik
L, 1 betzelfde van hem mag zeggcr*
u zooeven van zijn vader retuigde
11? eerlijk en rechtechepen gentleman".
Lr'J1- onicerende geschiedenis met de
van Bourgondie", vroeg Lavddan op
devilTe. 8.05 E. PenviMe, fkuit. 8.20 Nieuws-
berichten. 8.35 Lezing: Across the Persian
Mountains. 8.50 Nieuwsbtrichten. 8.55 Het
„Wireless" harp kwintet, viool, flu-it, clari
net, cello en harp. 9.35 Mr. A. J. Alan:
The B. B. I. 10.2011.20 Dansmuziek.
Parijs „Radla-Paris1750 M. 9.50—
10.Concert. 3.054.05 Orkestconcert.
7.5010.20 Populaire dansen en liederen
van Fransche componisten. Orkest onder lei
ding van M. M. de Ranse.
Langertberg, 469 M. 12 25—1.50 Concert
door de militaire kapel. 5.206.15 Orkest
concert. 7.358.40 Concert. Werag-strijk-
kwartet. H. Holwe, bariton. O. L. Brandt,
causerie. Eysoldt-kapel. 8.45—10.— Concert
door de militaire kapel. Daarna tot 11.20
Dansmuziek.
Konigswusterhausen, 1250 M. (Zeesen).
11.204.20 Lezingen. 4.205.20 Orkest
concert. 5.20—7.05 Lezingen. 7.208.50
„Rundfunk", hoorspel van Kurt Pelser. Tom
der Schuttelreimer der Berliner Illustrier-
ten. 8.50—10.05 De Deutschmeisterkapelle.
9.5011.50 Dansmuziek.
Hamburg, 395 M. 4.20 Concert door het
Philharm. orkest. 5.20 Orkestconcert. 7.20
„Der heilige Morgen", opera in 3 acten van
Dietridi. Daarna tot 11.20 Dansmuziek.
Brussel, 509 M. 4 205.20 Trioconcert.
7 359.3'5 „Veronique", operetta van Mes-
sager.
Ford, apostel van vrede en welvaart.
Henry Ford is in ons midden en hij heeft al
spoedig, nadat hij voet aan wal had gezet,
getuigd van zijn eenvoudige wijsgeerigheid.
Machines, hooge loonen en vrijhandel zijn
naar zijn idee de grondstoffen, waaruit vrede
en welvaart in de wereld kunnen worden op-
gebouwd. Hij heeft het voorbeeld gegeven in
zijn eigen voorbeeldig vredige en welvaren-
de bedrijven. Hij heeft er zeker hooge loonen
gegeven; en de machines hebben er op onver-
gelijke wijze productie versneld en eenvou-
dig gemaakt. Maar Ford begon met een ont
zagelijk voordeel. Zijn „Lizzies", waarvan hij
nu „ladies" heet gemaakt, waren de eerste
goedkoope motorvoertuigen van Amerika
Concurrentie kende Ford niet in de eerste ja-
ren van zijn bedrijf. Er is geen twijfel aan dat
hij zijn kans heeft waargenomen met een
genialiteit en een oorspronkelijkheid van in-
zicht, die haar weerga in de wereld niet ken-
nen. Er is ook geen twijfel aan dat de indu-
strieele toestanden in de gansche wereld
en van den weeromstuit wellicht ook de pili
tieke heel wat beter zouden zijn geweesi
dan ze zijn, indien het lot over den geheelen
aardbol Fords had doen geboren worden
daar zit de kneep. De mcesterhand, het mees-
terbrein heeft van de ondernemingen te
Detroit gemaakt wat ze zijn. De eenvoudige
beginselen van Ford zij voortreffelijk; maar
ze schreeuwen om een Ford die de gave en de
genialiteit bezit ze in toepassing te brengen
met zulk een luisterrijke uitkomst. Ford kan
ons alleen vertellen wat vrede en welvaart
kan brengen. Hij kan ons niet zeggen hoe wij
het moeten aanleggen. Zoo is het altijd met
geniale mannen van de daad.
Dat Ford meer een man van daden dan
van woorden is bleek ook toen hij aan een
feestmaal in Savoy door de American Society
werd gehuldigd. Hij leverde er de kortste
speech, die wellicht ooit onder zulke omstan
digheden is gehouden. Ford dronk ijswater
aan het maal en rookte niet. Had hij ons niet
den vorigen dag verteld dat drinken en rooken
de cellen der hersenen aantasten? Nadat
groote heeren, o.a. de Amerikaansche gezant,
hem in redevoeringen den hoogsten lof had-
den toegezwaaid, stond "Ford op en zeide: Ik
wensch te zeggen dat mevrouw Ford en ik
ons zeer vereerd voelen hier tegenwoordig te
zijn om zooveel vooraanstaande vertegen
woordigers van twee naties te ontmoeten. Ik
dank u Dat was alles. Hij ging zitten te
midden van verbaasde stilte, die aanhield tot-
dat de gasten wat hersteld waren van den
schok. Want zooiets is een schok, zooals ieder-
een beseft die een Britsche banuetten waar
de sluizen der welsp-rekendheid bij traditie
wijd open moeten staan, heeft aangezeten
Ford zat den heelen avond op zijn eereplaats
als een profdSsor die uit plichtsgevoel een
wild feest van studenten bijwoont. Zijn ge-
zichtsuitdrukking verried geen gevoelens, hoe
treffend de hulde ook soms was die van d
lippen van de sprekers kwamen.
De nieuwe Bank-Vacantie.
Als ik iets van de veranderde viering van
„Bank Holidays" wil zeggen moet ik er eerst
de oude tegenover stellen. Ik herinner mij va-
gelijk aan Tweeden Paaschdag op de heide
van Hampstead, in het Noorden van Londen.
Het was voor den oorlog, in die dagen die nu
zoo ver verwijderd schijnen, toen de boter d:
helft kostte van nu en toen men hier Duit-
schers vereenzelvigde met luidruchtige straat-
muziek, met adem en koper in plaats van met
bloed en ijzer. Zoo lang is het geleden.
den toon van iemand die een vraag doet
waarop geen antwoord te geven is.
„Mijn hemel!" riep ik uit, „zal men die
onvoorzichtigheid dan nooit v-ergeten? Een
jeugdi-ge onvooizichtigheid, die zonder twij
fel zeer sterk overdreven werd buiten de
hofkringen".
De vicomte keek mij een oogenblik met
verbazing aan.
„Mijnh-eer de Lesperon", zei hij eindelijk,
„u schijnt veel op te hebben met dien Barde-
lys. Hij heeft een flinken steun aan u en een
knappen advocaat. Toch kunt u mij niet
overtuig-en". Hij schudd-e het hoofd plechtig.
Al beschouwde ik hem niet als een man
zooals ik hem daareven noemd-e, maar als
een toonbeeld van alle d-eugden, toch blijft
zijn komst hier op Lavedan een daad die ik
hem zeer kwalijk neem."
„Waarom, mijnheer de vicomte?"
„Omdat ik van het doel van zijn komst op
de hoogt-e ben. Hij komt om mijn dochter het
hof te maken".
AL hij een bom in mijn bed geworpen had,
dan kon ik inderdaad niet ®«er verschrikt
zijn.
„Dat verwondert u, niet waar? Maar ik
kan u verzekeren dat het zoo is. Een maand
geleden k-reeg ik bezoek van den graaf de
Chatellerault ook een van die mooie gun-
s'-elingen van zijn majesteit. Hij kwam zon-
d-» uitnoodiging outvangen te hebben; hij
eV ook geen reden oo van zijn komst, hij
*^*akte, zei hij, een reis-je door de province,
r-oar zijn cleizier. Mr kende hem heel wei-nig
Maar ik herinner mij den dag en zijn avon-
turen. Ik toog naar de fameuze heide omdat
men mij had verteld dat de „costermongers"
(straatventers) er met hun vrouwen de bloe-
metjes buiten zetten, op hun eigen schilder-
achtige manier. Er werd druk gezongen, ge-
lald en gegild. Het was „OJd England" in
zijn vroolijke uren. Er waren veel muziekin
strumenten van primitieve functie, mond- en
andere harmonica's en stuiversfluitjes, schel,
en verwoestend voor zwakke trommelvliezen
De liederen waren niet verheffend; geen oude
balladen en volksliederen van verheffenden
klank en plechtige melodie. Men zong er de
liedjes van den dag, populair gemaakt door
de „music halls", waar ze werden gezongen
door dikke vrouwen alsnog dikke vrou
wen wier beenen uit de tricots schenen te
bersten. Het was Engelsch „taraboemdiej^e",
met woorden die grif spraken van spot-en-
liefde tot eenvoudige gemoederen in lol-stem
ming.
Wijlen Albert Chevalier, de „bart" voor
het rauwe volk van de stad, heeft in zijn tijd
naar's volkskunstenaaars wijs de poster-
mongers" gei'dealiseerd in hartroerende lied
jes. Maar de ,costersongs" werden niet door
de posters", wel door een fijngevoeliger klas
se gewaardeerd. Op de heide van Hampstead,
wanneer het bank-vacantie was, wapenden de
mannen zich met varkensblazen en ratelaars.
Zij droegen merkwaardige pakken, bezet met
rijen kleine parelmoeren knoopjes tot op de
broekspijpen, wijd op de schoenen. Zij had-
den dophoeden op met lage bollen, zooals
Zeeuwsche boeren ze wel hebben, en versierd
met papieren veeren. De vrouwen waren uit-
gedost in fluweel van harde kleur, wijnrood
of Pruisisch blauw, met wijde I'okken die
over haar hielen vielen en met breed gerande
hoeden op met zware pluimen van struisvee-
ren. De groote hei was als een golfstroom
van toffe knapen en meiden, die hosten en
dansten en met kokosnoten gooiden naar
schijven en rondtolden op de mallemolens. De
menschen waren verhit door drank, die op de
hoeken van deze speelplaats voor volwasse-
nen te koop was. Den heelen dag vermaakten
zij zich en wanneer de schemering viel droe
gen de vrouwen de hoeden van de mannen en
de mannen de hoeden van de vrouwen. Zij
togen naar het ondergrondsche station wan
neer de dag plaats had gegeven aan den
nacht en zij waren zat van drank en vreugd
waneer zij huistoe rommelden door de inge-
wanden van de aarde.
Dat alles is voorbij. De posters" en hun
vrouwen en het rauwe volk dat om hen heen
woelde in bankvacantie-vreugd zijn van de
heide verdwenen. Toen ik er in den middag
van den Tweeden Paaschdag een kijkje ging
nemen was er geen parelmoer, geen struis-
veer en zelfs geen harmonica. De schommels
en draaimolens waren er nog wel. Maar de
schommelaars en de draaimolenaars waren
innig burgerlijk en ordelijk. De menschen ge-
noten van hun vrijen dag zonder uitgelaten-
heid en wildheid maar met beheersching en
oordeel. De typische „coster"-kleeren hadden
plaats gegeven aan de uniforme kleeding van
den dag. De schilderachtigheid was verdwe
nen maar het beschaafdere gedrag vergoedde
veel. Hier was een symptoom van dat vermen-
gingsproces, dat nu aan den gang is en waar
van Henry Ford heeft gwaagd toen hij ons
dezer dagen vertelde dat de menschheid op
een hooger peil van beschaving en ontwikke-
link kwam dank zij zulke „mengers" als ra
dio en den automobiel, die den blik der mas-
sa verruimen en haar kennis en goeden
smaak bij br engen.
Eens waren de Engelsche „Bank Holi
days" wild-e en hachelijke dagen waarin de
de menigte geen raad wist met haar vrijheid
en tot baldadigheid en woestheid overging
Nu is de orde welhaast voorbeeldig.
Record-treinritten.
De Britsche spoorweg-maatschappijen die
diensten onderhouden tusschen Londen en
Schotland hebben die diensten den laatsten tijd
aanmerkelijk versneld door de treinen aan
een stuk te laten doorrijden over groote af-
standen. Eenige treinen stoppen siechts aan
een tusschenstation op de route Londen
Schotland. De Noordoostelijke Spoorweg gaat
nu in dit opzicht nog verder en zal van 1
Mei af treinen laten rijden tusschen Londen
en Edinburg, die aan geen tusschenstations
stoppen. Die sneltreinen, voortgetrokken door
de vermaarde „Flying Scotsman"-locomotie-
ven, zullen den afstand van bijna 635 K M
tusschen de twee hoofdsteden in 10 l/4 uur
afleggen. Deze treinritten aan een stuk wor
den de langste van de wereld. De locomotie-
ven krijgen twee stel personeel. Na 200 miji
vervangen zij elkaar en kan de ploeg, die
dienst heeft gedaan, langs een voor het doel
geconstrueerde gang een coupe in den trein
bereiken, waar hij kan rusten, eten en zelfs
slapen. De locomotieven hebben genoeg ruim-
te voor brandstof en aanvulling met water
geschiedt uit troggen tusschen de rails, waar
uit de locomotief het al rijdend opzuigt.
Provincisal nSeuws
en had ook volstrekt geen begeerte hem na-
der t-e Keren kennentoch installeerde hij
zich hier met een paar bedienden en scheen
van plan te zijn lang te blijven.
Dit verbaasde mij zeer, maar den volgen-
den morgen werd de zaak opgehelderd. Een
koeri-er. afgezond-en door een van mijn oude
vrienden aan het hof, bracht mij een brief
waarin hij mij meldde dat monsieur de Cha
tellerault op raad van den koning naar Lave
dan was gegaan om aanzoek te doen om de
hand van mijn dochter. De reden daarvoor
was niet ver te zoeken. De koning, die veel
met hem opheeft, wou hem helpen; de ge-
makk-elijkste manier om iemand geld te ver-
schaffen is een rijk huw-elijk en Roxalanne
wordt beschouwd als een rijke erfgename.
Da a re n bo ven weet ieder-een dat ik veel in-
vloed heb in deze provincie en men vreest
dat ik afvallig zal worden van de partij van
den kardinaal. Welke beter-e band zou er te
bedenken zijn om mij weder aan de Kroon
te verbi-nden want kroon- en kardinaals-
muts zijn gelijkluidend in dit Frankrijk. waar
alles onderste boven gegooid wordt dan
mijn dochter uit te huwelij-ken aan een van
's konings gu-nstelingen?
Maar als die waarschuwing niet bijtijds
was gekomen, dan weet God alleen hoev-eel
kwaad hi-eruit had kunnen voortkomen. Miin-
heer de Chatellerault had mijn dochter nog
maar tweemaal gezien. Den dag dat ik die
bewuste tijding ontving, z-ond ik haar naar
Auck naar familie van haar moeder. Chatelle
rault bleef een week. Toen begon hij onge-
EGMOND AAN ZEE.
De gymnastiekvereeniging „Achilles" gaf
Donderdag en Zondag een uitvoering in de
zaal van den heer Gravemaker.
De heer P. Pastoor opende met een korte
toespraak, waarin hij o.a. dank bracht aan d"
vereeniging „Koninginnedag" voor haar be-
langstellmg en den heer Bosschaart voor
diens medewerking bij de voorziening in een
tijdelijk oefenlokaal. Ook den heer Van der
Stok en -diens partner werd dank gebracht
voor de muzikale medewerking terwijl den
directeur, den heer Budding, een bloemen
hulde werd gebracht.
Het programma was als steeds zeer om-
vangrijk, doch de regeling was heel wat beter,
zcodat de verschillende nummers vlug achter
elkander konden worden afgewerkt. Goed ge
zien was het ook, dat voor de pauze alleen de
jongeren, na de pauze de dames- en heeren
afdeelingen aan de beurt waren.
De verschillende nummers der adspiranten,
verdeeld in een jongens en twee meisjesafdee-
lingen, maakten een heel aardigen indruk en
deden de verwachting koesteren, dat die jon
gens en meisjes eenmaal flinke turners en een
sieraad voor „Achilles" zullen worden. Mite
zij natuurlijk zich trouw-oef-enen en goed hun
best doen.
Het werk der grooteren toonde een aanmer-
kelijken voortuitgang sinds de eerste uitvoe-
ringen. Zoowel de dames al de heeren bleken
zich aan de verschillende toestellen heel wat
beter thuis te gevoelen, zoodat bij velen een
grootere zekerheid van bewegingen kon wor
den opgemerkt, sommigen tot flinke presta-
ties in staat bleken te zijn. Hoewel het bij zulk
een uitgebreid prcgrapma niet doenlijk is in
een lcort bestek alles de revue te laten passee-
r-en, mag toch wel een uitzondering gemaakt
worden voor het fraaie num-mer „Waaier-
dans" van de damesafdeeling. Deze vrij lang-
durige dans, vol afwisseling in de figuren,
was uitstekend ingestud-eerd, terwijl de keuri-
ge witte costumes en de versiering met zilver-
garneering in het afwisselend gekl-eurd licht
der schijnwerpers het effect niet weinig ver-
hoogden. De aandacht bij dit nummer was
dan ook zoo groot, dat men in de zaal een
speld kon hooren vallen, terwijl de dames
zich geruisloos over het tooneel bewogen. Een
daverend applaus was een welverdiende hul
de, die net zoolang aanhield tot het scherm
weer opging en de dames zich bereid toon den
dezen dans nog eens te herhalen. Met het-
zelfde succes.
Ondanks de zeer vlugge afwerking van het
programma werd het toch vrij laat, eer alles
klaar was. Voor de ouders, die hun jongere
kind-eren liever niet zoo laat naar bed stuur-
den, was de regeling echter zoo, dat daaraan
voldoende tegemoet gekomen werd.
Beide avoncfen werden met bal besloten.
Verheugende ommekeer.
Zondag 22 April decide dominee Roo-
bol, pr-edikant der Ned. Herv. gemeente al-
hier, aan het einde er godsdienstoefening
mede, dat hij voor het beroep naar Sleewijk
had -bedankt.
Men zal zich herinneren, hoe in Novembi
van het jaar 1925 de gemoederen van alle
belangstellenden in het kerkelijk leven in den
lande in beroering werden gebracht door het
plotseling verdwijnen van den heer Roobo!
uit zijn gemeente, tengevolge van de zeer on-
aangename verhouding tusschen het kerkbe-
stuur en den predikant. Een druk bezochte
vergadering van gemeenteleden besloot den
voorganger telegrafisch terug te roepen, ter
wijl een deputatie van personen van uiteen-
loopend-e richting op reis trok om den domi
nee te bewegen zijn reeds ingediend ontslag
in te trekken. Een en ander had ten gevolge,
dat deze kwestie tot een gunstige oplossing
werd gebracht.
Thans echter werd den heer Roobol een be
roep naar elders aangeboden en het is voor
alle betrokkenen een verheugend feit, dat ds
Roobol ondanks het daaraan verbonden
financieele voordeel v-erkozen heeft te blij
ven in dezelfde gemeente, die hij eerst meende
te moeten ontvluchten. Dit besluit was het ge
volg van den aandrag van vele gemeente
leden en bovenal van de hartelijke verzoeken
van het kerkbestuur, zooals de predikant
mededeelde.
De heer Pluimgraaf bedankte namens de
gemeente den heer Roobol voor diens besluit
in een toespraak, waarin hij naast een herin
nering aan de moeielij-ke tijden van voorheen
er zijn blijdschap over uitsprak, dat de ver-
houdingen thans zoo geheel anders geworden
zijn. Aan het slot verzocht spr. de gemeente
om den herder, die zichtbaar aangedaan was,
toe te zingen: „Dat's Heeren zegen op U
daal", enz.
Vervolgens sprak de heer Van der Haagen
namens het kerkbestuur. Spr. zag zich het
gras voor de voeten weggemaaid door den vo
rigen woordvoerden, bij wiens toespraak hij
zich geheel aansloot, zonder in herhalingen
duldig te worden en vroeg wanneer mijn
dochter t-erug kwam. „Zoodra u vertrekt,
mijnheer", antwoordd-e ik en toen hij er op
aand-rong, dat ik hem d-e reden zou zeggen,
deed ik dat met zoov-eel openhartigheid, dat
hij binnen de vie--en-tv/intig uur op de te-
rugreis was naar Parijs".
De graaf zw-eeg en li-ep de -kamer op en
neer. terwijl i-k over" zijn woorden nadacht,
die mij met iets zeer merkwaardigs bekend
maakten. Een oogenblik daarna ging hij
voort:
„E-n nu het hem met Chat-ell-eraul't niet ge-
lukt is, kiest de koning een g-evaarlijk-er per-
soon om zijn plannen ten uitvoer te brengen.
Hij zendt den markies Marcel de Bardelys
-naar Lavedan- met dez-elfde opdracht. Zonder
twijfel schrijft hij het ech-ec van Chatellerault
aan onhandigh-eid toe en hij heeft besloten
ditmaal een man te zenden die bekend is om
zijn hoffelij-ke ma-nier-en en zij-n aardig optre-
den, zoodat hij stellig mij-n dochter in zijn
netten zal vangen. Het is een groot compli
ment voor ons, dat hij den kna-psten en m-eest
begaafden gentleman van zijn hof zoo
zegt men tenmi-nste naar ons toezendi en
toch het is een vleierij waar ik niet gevoeli-g
voor ben. Bardelys gaat hier even goed on-
verrichter zak-e va-ndaan als Chatellerault. Als
hij zijn gezicht maar v-ertoont dan vertrekt
mijn dochter weer naar Au-ck. Heb ik niet
groot g-elijk, monsieur de Lesperon?"
„Ja zeker", antwoordde ik langzaam als
iemand die nadenkt „als u tenminste over-
tuigd te dat uw opinie omtrent Bardelys juistj
DE KOOPERS EN KOOPSTERS
VINDEN HUN VVEG NAAR UWE
ETALAGES EN MAGA2IJNEN
GEM AKKELIJ KER, WANNEER-
U HEN DOOR MID DEL VAN:
GOEDGESTELDE ADVERTEN-
TIES DUIDELIJK MAAKT. DAT
DE WEG NAAR UWE MAGAZIJ-
NKN TEVENS DE WEG IS NAAR
HUN VOORDEEL. :i
ADVERTEERT IN DE
ALKMAARSCHE COURANT.
te willen vervallen, er tevens op wijzende, hoe
er tegenwoordig een aangename samenwer-
king bestaat tusschen den voorganger en het
kerkbestuur. De dominee verdiende meer,
doch de gemeente kon het niet dragen.
In de dagen der strubbelingen schreef een
der als dichtst bij het vuur zijnde ook het best
ingelichte bladen, de Alkmaarsche Courant,
bij den terugkeer van ds. Roobol het volgen-
de, dat blijkbaar ook bij andere sindsdien voor-
komende gelegenheden op weg was be waar-
held te worden:
„Zeker mag verwacht worden, dat door
deze oplossing de onderlinge waardeering, de
erkenning van ieders rechten en de eerbied
voor ieders overtuiging, die ook door andere
omstandigheden verloren dreigden te gaan,
aanmerkelijk zijn gestegen en het gemeente-
leven zal kunnen worden, zooals dit in een
gemeenschap van menschen van onderschei-
den opvatting behoort ie zijn.
Per apera ad astra! Ook het onaangenamf
kan nuttig zijn voor het goede".
HEILOO. 'V
Zaterdagavond 7 uur had de aanbieding
plaats van het geschenk der burgerij ter ge-
legenheid van de opening van het nieuwe
raadhuis.
Zooals we reeds meldden was het geschenk
een paar lantaarns, die een plaats hebben ge-
kregen aan weerszyden van de groote trap.
De lantaarns zijn eenvoudig en streng van
lijn en passen volkomen bij het raadiiuis.
Toen het 7 uur werd begon het plein voor
het raadhuis zich te vullen met belangstellen
den. Spoedig arriveerden de fanfarecorpsen
„St. Caecilia" en „Eensgezindhcid", die de
stemming er in brachten.
Intusschen waren de burgemeester, de wet-
houders en de raadsleden gekomen, de mees-
ten met hunne dames en terwijl het intus
schen schernerig begon te worden, werd het
licht ontstoken en konden we het effect van de
verlichting opnemen, welke in elk opzicht
voldeed.
Van de feestcommiss-ie trad naar voren d;
heer W. van de Vail, die zeide, dat hem het
voorrecht was geschonken om het woord ts
voeren. Het is, aldus spreker, een klein ge
schenk van de burgerij aan het gemeentebe-
stuur. Aan dit aanbieden te een geschiedenis
verbonden, n.l. dat jong en oud, arm en rijk,
aan dit geschenk heeft bijgedragen. Hier ziet
ge voor u het ontwerp van den heer Saal en
kunt ge de kunst van het ontwerp, welke ge
op papier hebt gezien, nader aanschouwen
Spr. hoopte, dat de burgerij het met ons
eens is, dat een paar lantaarns hier op zijn
plaats zijn. Spr. sprak de hoop uit, dat de
belichting niet enkel buiten, doch ook in de
raadszaal zij, in welk gebouw geijverd mod
worden voor het belang der gemeente en
voor de gemeenienaren irdividueel; zonder
licht geen waarheid, zonder waarheid geen
recht.
Burgemeester en Wethouders, ik hoop, dat
gij veel genoegen van de lantaarns zult heb
ben en dat uw gemeente mag worden een
bloeiende gemeente. Aanvaard dit geschenk
als uiting van de burgerij aan uw College en
den Raad. (Applaus).
De burgemeester antwoordde, dat hij niet
het woord voerde tot den raad, maar in de
eerste plaats tot de burgerij. Hij bracht har-
telijken dank voor 'i aangeboden geschenk,
dat zoo spontaan is biieen gebracht. In °e-
dachte ging spr. terug tot 20 April van het
vorig jaar, toen de eerste steen te gelegd van
dit raadhuis, dat 25 November is ingewijd
Op dien dag werd een foto aangeboden van
de lantaarns, die heden zijn aangekomen en
door ons gaarne zullen worden aanvaard. D?
voorzitter van de feestcommissie heeft d«
hoop geuit, dat ze een symbool moge zijn die
„Ik ben meer dan overtui-gd. Welke anden
red-en zou hij kunnen h-ebben om te Lavedan
te komen?"
Dat was een vraag die ik niet trachtte te
b-eantwoorden. Geiukkig verwachtte hij ook
g-een antwoord. Hij gaf mij de rijheid over
-een a-nd-ere verklaring na te d-enken van een
zaak waarmee ik zeer verv-uld was. Chatelle
rault had geen op-en kaart met mij g-espeeld
Menigmaal s-ed-ert mijn vertre-k uit Parijs had
het mij verbaasd dat hij zoo spoedig zijn
heele fortui-n had gewaagd op een zaak die
toch eigenlijk alleen afhing van de gril van
een vrouw. Dat ik onmiskenbare voorrechten
bezat bov-en hem. zoowel wat mij-n persooti
betreft, als mij-n afkomst. en mijn rijkdom kon
Chatellerault niet over het hoofd h-ebben ge
zien. En toch scheen de mogelijkh-eid dal
deze vooriechien voldoende konden wezen
om d-e genegenh-ei-d van het jon-ge meisje te
winnen niet zwaar hebben g-ewoge-n toen hi/
d-e on wijze w-eddenschap aan-ging.
Dat het hem niet was gelukt, was geen
reden t-e verond-erstell-en dat het mij ook zdu
mislukk-en. Zulk een argument ging niet op
en reeds menigmaal. zooals ik zei, had het
mij verbaasd in de laatste dagen hoe sooe-
dig Chatellerault d-e w-^ddenscha-p had aan-
genomer.. Nu be-greep A het. Hij reken-ie er
op dat de v'icomte de Lav6dan precies rete-
neeren zou zooals hf werkelijkheid deed
tn hij ve-trouw.^? dat ik evemnin in de ge
legeofewd gwield »sw wcrd-en deze schoone
er, hoeie Roxaianr- ^mraoeten.
yervoigd).
D2
Ki
13]
is."
