DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Klaas Baas,
w, h. m. pels zoom
Gemeentelijke reclame.
MA THIS
1
WIJHHMML.
Honderd dertigste Jaargang
itjonnomentsprljs Oij vooruitfoetaling per 3 maanden f2.—fr. per post f2.50. Bewijsn. 5 ct. Advertentiepr. 25 ct. p. regel, grooterc letters naar plaatsralmtc.
Brieyen franco N.Y. Boek- en Handelsdr. y.li. Herms. Coster Zoon, Yoordam C9, Tel. Administr. No. 3. Redactie No. 33.
ZATEHDAG
Dagelijksch overzicht.
19 jwrte
Buitenland
No. t!9
Dlf nntnmer nestaai nit 3 6!aden.
1928
Directeur: G. H. KRAK.
Hoofdredactenr Tj. N. ADEMA.
Er wordt dezer dagen door tal van plaat-
«en in geheel Nederland een vreedzame
strijd uitgevochten.
Zooals een verzamelmg hotelporhers den
yreemdeling aan het station een reeks van
fclinkende namen toeroept en er allerlei bij-
zonderheden ter aanbeveling aan toevoegt,
zoo staan tal van gemeentebesturen dezer
dagen gereed om een honderdtal buitenland-
gche journalisten een plaatsnaam in het ge-
heugen te prenten en hun zakken vol te stop-
pen met boeken en brochures, waarin stad
en omgeving op hun voordeeligst naar voren
komen. m
Bezoekt Alkmaar! maakt propaganda voor
iLeeuwarden! gedenkt Arnhem met zijn ver-
rukkelij-ke omgeving! schrijft voor Uw blad
over Zeeland! wijst op de beteekenis van Den
lHaag! het wordt den persmannen in de tien
dagen, dat deze rondreis duurt toegeroepen.
Overal staan burgemeesters gereed hen offi
cial te ontvangen en hen op de bijzondere
beteekenis van de plants hunner inwoning te
wijzen, overal hebben Vereenigingen voor
vreemdelingenverkeer excursies in elkaar ge-
goocheld, die, naar zij vertrouwen, den bezoe-
kers nog lang in herinnering zullen blijven
en als de journalisten, doof gepraat, blind
gekeken en ziek gegeten, eindelijk thuis ko-
Bien, hebben ze van the very nice Holland,
van la belle Holland® en van das Schone
Holland een chaos van prettige en minder
prettige herinneringen overgehouden en zul
len zij eenige dagen noodig hebben om dat
alles te laten bezin-ken en het invest interes-
sante er van voor hun lezers te bewaren.
Het is nu maar de vraag wat ten slotte
zooveel indruk op hen zal maken, dat zij er
een aparte beschouwing aan zuTen wijden
en het is werkelijk interessant te zien hoe
vrijwel alle steden hun best doen een zoo
gunstig mogelijken indruk te maken.
Alle oude huizen, straten en grachtjes, die
het bekijken waard zijn, warden in het pro-
gramma opgenomen en waar het in de bedoe-
ling ligt het karalcter van land en volk te
doen spreken, hebben natuurlijk die steden
een grooten voorsprong, die iets kunnen
toonen, wat men elders tevergeefs zoekt, iets
karakteristieks, zoo mogelijk opgediend met
een middeleeuwsch sausje, zoodat het er uit
ziet of men in een omgeving is gekomen, die
door een stroom van den tijd niet meege-
sleurd is, die sterk genoeg Meek aan het mo-
derne het hoofd te bieden en nog hetzelfde
beeld toont als honderden jaren geleden.
Men moge in Hoorn en Enkhuizen wande-
len, in een der gidsen voor deze streek vrien-
delijk betiteld als de doode steden aan de
Zuiderzee, steden, die interessant zijn als
openlucht musea van oude architectuur,
men wil van Alkmaar toch een anderen in
druk wekken. Men rangschikt zichzelf niet
graag onder de afgestorvenen, zelfs niet uit
koopmansoogpunt. Daarvoor is men te
trotsch op zijn industrie, zijn handel en
export, maar plaatsen als Alkmaar hebben
wel degelijk begrepen, dat er een tusschenweg
mogelijk is, waardoor eenerzijds de beteeke
nis van een van alle moderne gemakken
voorziene woonplaats niet verkleind wordt en
anderzijds wat oude instellingen en oude ge-
bruiken, voorzoover de handel er geen hin
der van ondervindt, onveranderd worden ge-
laten.
Zoo krijgt men een stad waar elck wat wils
kan vinden.
Zoekt een industried grond voor het op-
richten van fabrieken, dan wijzen we hem
met voldoening op onze land- en waterwegen,
is er een gezin met schoolgaande kinderen,
waarvan de pater familias onafhankelijk ge
noeg is om zijn eigen woonplaats uit te kie-
zen, dan leggen ze hem een lijstje over met
zooveel verschillende soorten scholen, dat de
man tot de overtuiging moet komen, dat Alk
maar op paedagogisch gebied zelfs onze
groote steden een beschamend voorbeeld kan
geven.
Maarkomen er vreemdelingen, toeris-
ten, die voor alles het karakteristieke van
land en volk will en bewonderen, die weinige
weken geleden nog dachten, dat alle Hol
landsche mannen op klompen loopen en alle
Ho'llandsche vrouwen Marker -mutsjes dra-
gen, dan vertoonen wij ons van een geheel
andere zijde.
Dan zijn wij oud-Alkmaar, het Alkmaar
van de ophaalbruggetjes en van den Kool-
tuin, dan voeren wij onze gasten langs aller
lei onmogelijke straatjes en vertoonen fraaie
middeleeuwsche gevels, een oude vischmarkt
en last not least het Huis met den gelegen-
heids'kogel en wij doen net of die lcogel a'l van
1573, van den tijd onzer groote victorie, in
dat hout vastgeschoten zit.
En de Engelschman staat er nog het meest
verbluft oyer, dat het hout van dat huis nog
zoo gaaf is, dat er werkelijk geen gevaar be-
staat dat die kogel op een goeden dag naar
beneden zaffl komen.
Dan brengen we onze gasten naar de kaas-
markt, Alkmaars trotsrHx en glorie. En we
vertellen den vreemdelirF- dat die markt den
tand des tijds in ahV opzichten weerstaan
oeeft, dat er in koop ventoop en transport
sedert de middeleeuwen nog niets is veran-
derd.
Dat is very interesting, we zien, dat het
zijn uitwerking niet mist en als we maar
durfden, zouden we er nog bij vertellen, dat
de kaasdragers van nu nog precies dezelfde
zijn als die van 1573, toen Alkmaar bij ge-
brek aan munitie met kazen naar de Span-
jaarden heeft geschoten.
Alkmaar is als een handig koopman, die
in zijn etalagekasten wassen beelden in oud-
Hollandsch costuum zet om daardoor de
menschen tot een bezoek aan den winkel te
bewegen.
Als ze eenmaal binnen zijn, is er altijd
kans, dat ze voor een behoorlijk prijsje een
modem colbertje koopen.
De kaasmarkt is een prachtige uitvinding.
In Januari gaan we geestdriftig memoreeren
hoeveel duizenden kilogrammen we weer
meer dan vroeger hebben aangevoerd, dank
zij alle comfort voor kooper en verkooper, en
in den zomer trekken wij onze kaasmarkt
een oud-Hollandsch costuumpje aan en zet-
ten wij ze een ouderwetschen kap op en we
laten het boby-kopje weer te voorschijn ko
men zoodra de Alkmaar Packet de laatste
vreemdelingen huiswaarts gevoerd heeft.
Wat dat betreft bewonderen we altijd de
inschikkelijkheid van den Noord-Holland-
schen kaasboer.
Immers, hij brengt zijn kaas uitsluitend1 ter
markt om er den hoogsten prijs voor te krij-
fen en hij ziet op die markt veel liever een
andelaar met een kaasboor, die koopt, dan
vijf-en-twintig vreemdelingen met kiektoestel-
3en, die hem in den weg loopen.
Toch werken stad en producenten met hun
in dit opzicht tegenstrijdige belangen hier
altijd samen en wanneer men van de kaasfa
brikanten niet meer vraagt dan wat inschik
kelijkheid ten opzichte der hen voor de voeten
loopende toeristen, dan zal Alkmaar van deze
oud-Hollandsche marktexploitatie geen na-
deelige gevolgen ondervinden.
Wat gister gebeurd is heeft evenwel ge-
leerd, dat men van de producenten niet meer
kan verlangen. Zooals bekend, was aan alle
voorname fabrikanten gevraagd de kaas voor
deze gelegenheid te olien, waardoor ze in-
derdaad een veel mooieren aanblik oplevert,
maar aan dat olien zijn meerder werk en
meerdere kosten verbonden en het gevolg van
dit vezoek is geweest, dat, hoewel men van
verschillende zijden medewerking getoond
heeft, de aanvoer toch een vijftig duizend
kilogrammen lager is geweest dan men ver-
wacht had.
Dat wil dus zeggen, dat vele producenten,
om den overlast van het olien te ontgaan,
hun kaas niet gemarkt hebben en het is dui-
delijk, dat wanneer het dezen weg opgaat,
Alkmaar in financieel opzicht van het vreem
delingenverkeer wel eens meer schade dan
voordeel kan ondervinden.
Tot bijzondere verzoeken aan de producen
ten, verzoeken uitsluitend in het belang der
stadsreclame, besluite men dan ook alleen in
zeer bijzondere gevallen.
En wij willen hier wel dadelijk aan toe-
voegen, dat het ons voorkomt, dat een derge-
lijk uitzonderingsgeval gister aanwezig ge
weest is. Het gebeurt niet alle jaren, dat een
gezelschap van een kleine honderd buiten-
landsche journalisten onze kaasmarkt be
zoekt en het is in het welbegrepen belang,
niet alleen van de stad, maar ook van produ
centen en handelaren, dat bij een dergelijk
bezoek de kaas er zoo verleidelijk mogelijk
uitziet.
Dan zal de Alkmaarsche kaas in het bui-
tenland als iets zeer bijzonders geroemd wor
den, dan zal er grooter vraag en grooter
export komen, dan zal er ook grooter be-
langstelling voor de kaasstad worden ge-
wekt en zoowel de stad als de bij den kaas-
handel betrokkenen zullen daarvan de voor-
deelige gevolgen ondervinden.
Aan de fabrikanten, die dit hebben begre
pen en voldaan hebben aan het verzoek hun
kaas ditmaal geolied ter markt te brengen,
mag hier zeker een woord van hartelijken
dank voor hun medewerking gericht worden
De burgemeester is niet alleen een burger-
vader, maar ook een meester in het recipiee-
ren.
De wijze waarop hij zijn gasten ontvangt
is werkelijk charmant en hij schudt, ook waar
het internationale gezelschappen betreft, de
redevoeringen uit zijn mouw, onverschilli|
of hij ze in het Fransch, Duitsch of Engelsc
zal moeten uitspreken. Hij is er de man naar
om bij een bezoeky van afgevaardigden van
stierenvechtersvereenigingen of van Moha-
medaansche pelgrims de heeren plotseling in
vloeiend Spaansch of Arabisch toe te spreken
en we mogen zeker dankbaar zijn, voor de
ontvangst onzer gasten een burgervader te
bezitten met dergelijke capaciteiten.
Wat Mr. Wendelaar over Alkmaar en
Noord-Holland gezegd heeft, was ongetwij
feld voor de journalisten, die wellicht nooit
van onze stad gehoord hebben, hoogst inte
ressant, ook wat hij over Holland in het al-
gemeen naar voren bracht, over ons grondge
bied en ons zielental, onze kunstenaars en ge-
leerden, over onze bouwwerken en onze kof
fie-productie.
Toch hopen wij voor de journalisten, dat
de burgemeesters in alle steden waar zij op
hun tiendaagschen tocht nog officieel ont
vangen zullen worden, hun taak niet even
breed opvatten als het hoofd onzer gemeente
dat gedaan heeft.
De reclamestrijd der gemeenten is begon
nen. Tien dagen lang zullen in alle steden
van eenige beteekenis boekjes, foto's en bro
chures uitgereikt worden, tot de zakken der
heeren courantenmannen uitpuilen van de
propagandalecteuur en zij voldoende copie
hebben om er een heele editie van de New
York Herald of van de Berliner Zeitung am
Mittag mee te vullen.
Wat dat betreft kunnen we Alkmaar zeker
niet van een te veel aan chauvinisme be-
schuldigen.
De burgemeester heeft niet alleen propa
ganda voor Alkmaar, maar voor ons land en
zijn kolonien gemaakt en tot onze groote vol
doening zagen we ook, dat in de hal van het
Stadhuis niet alleen reclamemateriaal voor
onze gemeente, maar ook voor Bergen en
Egmond rongedeeld werd.
Het moge waar zijn, dat vreemdelingen,
die de Noord Hollandsche badplaatsen be-
zoeken, ook wel eens naar Alkmaar zullen
komen, toch getuigt een reclame, die niet al
leen tot de stad zelf beperkt blijft van een
ruimere opvatting dan men gewoonlijk in den
concurrentiestrijd der gemeenten kan consta-
teeren.
Het blijft nu slechts te hopen, dat de hee
ren journalisten, naast den indruk van de
Olympische spelen, nog heel wat herinnerin
gen aan diverse Hollandsche steden met zich
mee zullen dragen en dat, als zij daarover
later voor hun lezers zullen schrijven, de
Alkmaarsche attracties, de Kaasmarkt, de
Kooltuln en het Huis met den Kogel zooveel
indruk gemaakt zullen hebben, dat hun kort
verblijf tot een doeltreffende reclame voor
een bezoek aan Alkmaar en omgeving zal
mogen leiden.
CHINA.
De strijd om het bezit van Peking.
„Bonage.cvoten!" De waar-
schuwing van Japan.
De strijd in China duurt nog maar steeds
voort. Zooals men weet, rukken de Zuidelijke
troepen op naar Peking, waar Tsjang Tso
Lin zijn regeering had. Deze heeft echter de
stad verlaten en is teruggetrokken naar
Mantsjoerije.
Tjientsin, een stad dicht bij Peking, wordt
angstvallig vermeden, want het is uitstekend
bezet door buitenlandsche troepen.
Het schijint, dat Peking de lievelingsstad is
voor de verschillende partijen. Tenminste, op
't moment houden de drie bevelhebbers
hoewel ze zich thans bondgenooten noemen
een onderlinge wedstrijd, wie van hen
Peking het eerst binnentrekt.
Het dichtst bij Peking staan thans de z.g.
model-gouverneur van Shansi, Jen-Sji-Sjan
en de beruchte christen-generaal Feng. Ze
worden echter op den voet gevolgd door de
legers van Tsjang-Kai-Sjek.
Feng zou wel graag Peking voor zich
alleen hebben, omdat hij „de oudste reehten"
heeft. Voor een tweetal jaren toch was hij
ook de beheerscher van Peking, maar werd
toen tijdens den burgeroorlog door Tsjang-
Tso-Lin verdreven. Toen verbond Feng zich
met Tsjang-Kai-Sjek. Wat echter zoo'n ver
bond zeggen wil, wordt al heel duidelijk door
het volgende geillustreerd
Ter gelegenheid van de conferenties in het
hoofdkwartier van Tsjang-Kai-Sjek verleden
jaar, toen de verzoening tusschen hem en den
christen-generaal werd tot stand gebracht,
een kiekje gemaakt werd van beide generaals,
van wie Tsjaftg, zooals men weet, klein van
stuk, terwijl Feng een reus is. Voor het kiek-
toestel staande, zeide Feng, zoo vertelt Aage
Nielsen in zijn boek: China, de draak ont-
waakt", doelende op dit verschit in lichaams-
grootte tegen zijn „vriend" Tsjang: „Dat be-
teekent, dat je mij het hoofd moet afslaan en
op het jouwe zetten, als je grooter wilt zijn
dan ik." Welke toespeling natuurlijk alleen
begrijpelijk is als men bedenkt, hoe het in
China een gewoonte is, dat een generaal een
lastig wordenden tegenstander bij zich invi-
teert en hem dan kalm laat vermoorden.
Het blijkt dus wel, dat zoo'n verbond op
heel losse schroeven staat Tot dusver is het
goed gegaan met de beide heeren, maar het
is gerust aan te nemen, dat Feng z'n bedoe-
ling alleen is, Peking weer in z'n bezit te
krijgen en zijn doodsvijand Tsjang-Tso-Lin,
als 't kan, geheel te vernietigen. Is zijn doel
eenmaal bereikt, dan zal het heelemaal niet
te verwonderen zijn, dat hij bet bondgenoot-
schap tusschen hem en Tsjang-Kai-Sjek voor
ontbonden verklaart, waardoor opnierw
scheuring zal komen tusschen de over-
winnaars.
Zoover is het echter thans nog niet. Voor
het oogenblik laat Tsjang Tso Lin zijn tegen-
standers vrij spel en trekt zich terug naar zijn
eigenlijk gebied Mantsjoerije. Er bestaat
daardoor alle kans, dat het ook in die provin-
cie tot vijandelijkheden komt.
Dit is dan ook de reden, dat Japan het
memorandum, dat we gisteren nog gedeelte-
lijk onder de telegrammen konden opnemen.
aan de Chineesche leiders zood.
Hierin heeft Japan hun gewaarschuwd,
geen gevecht in Mantsjoerije te beginnen;
doen ze dat toch, dan zal Japan met alle
middelen de orde en rust van Mantsjoerije
trachten te handhaven en de levens en bezit-
tingen van de buitenlanders beschermen.
Of deze bedreiging van Japan helpen zal?
Het is te vreezen, want als eenmaal Feng en
Tsjang Tso Lin voeling met elkaar gekregen
hebben, zullen ze alles rondom zich vergeten
en tegen elkaar vechten tot een van hen totaal
verpletterd is.
Teekenend voor de boven aangeduide vij-
andschap tusschen Tsjang-Tso-Lin en den
Christen-generaal Feng is wel de verklaring
van den eersten, dat hij bereid is te onder-
handelen met de nationalistische aanvoer-
ders, maar niet met Feng, daar deze volgens
hem de bondgenoot der communisten is, die
Tsjang-Tso-Lin altijd scherp heeft bestre-
den. De positie van den nationalistischen
opperbevelhebber wordt hierdoor niet ge-
makkelijker.
Hoewel de Japansche beweging op 't
oogenblik rustig is ze bepaalt zich thans
uitsluitend tot bescherming der Japansche
onderdanen in China kan de vijandschap
tusschen de beide bovengenoemde heeren
wel eens de oorzaak zijn van een nieuwen,
verbitterden strijd. waarin Japan dan de
boventoon zal voeren.
voorraad
VOLKENBOND.
DE ST. GOTHARD-QUAESTIE.
Het rapport der commissie van drie.
Het rapport der Commissie van Drie, be-
last met het instellen van een onderzoek naar
de mitrailleurs-quaestie te St. Gothard, is in-
geleverd bij het secretariaat van den Volken-
bond en gezonden aan de bij de zaak betrok-
ken regeeringen.
Het rapport zal niet worden openbaar ge-
maa'kt voor het bijeenkomen van den Vol-
kenbondsraad op 4 Juni.
HET DOUANEVERBOD.
De Ver. Staten protesteeren tegen
de voorgestelde wijzigingen in de
conventie
In een brief aan den Volkenbond geven de
Ver. Staten te kennen, dat de wijzigingen
geeischt door de mogendheden, die de conven
tie onderieekenden betreffende het douane-
verhod door hen worden geacht te zijn in
strijd met den geest en het doel der conventie
De Ver. Staten zijn van meening, dat van
wijzigingen meet worden afgezien en zij zul
len de gevraagde wijzigingen niet aanvaar-
den, tenzij de laatste in overeenstemming
worden gebracht met den geest en het doe'
der conventie, zooals die verleden jaar werd
opgesteld.
BELGIe.
PRINSELIJKE BLIJDE INTREDE TE
ANTWERPEN.
Heden en morgen zullen prins Leopold en
prinses Astrid hun blijde intrede doen te Ant-
werpen. Het programma bevat de aankoms>
per extra-trein van het kroon-prinselijke paar,
even voor elf uur's ochtends, een rit door het
centrum der stad, recepties ten stadhuize door
het gemeentebestuur en in de beurs door de
Kamer van Koophandel, een avondfeest in de
Stedelijke Feestzaal, een gala-voorstelling in
de Vlaamsche Opera, een bezoek aan de ha
ven, enz.
PRINS KAREL VAN ROEMENIe.
Prins Karel van Roemenie heeft zijn in-
trek genomen in het Chateau d'Ardenne, het
bekende hotel in de buurt van Dinant.
EEN KRIJGSRAAD TE GENT.
De soldaat, die zijn geweer voor de
voeten van den generaal wierp.
Vrijdag diende onder groote belangstelling
voor den krijgsraad te Gent de zaak tegen
den soldaat, Armand Pirard, die bij het defile
van het garnizoen op koning Albert's ver-
jaardag, 5 April jongstleden, uit de rangen
trad en zijn geweer voor de voeten van den
divisie-generaal wierp. Door den schok tegen
de straatsteenen brak het wapen in twee stuk-
ken.
Door den krijgsauditeur werd Pirard be-
sChuldigd van ongehoorzaamheid, beleedi-
ging van zijn meerderen en vemieling van
een wapen, behoorend aan den staat. De eisch
luidde dan ook, daar beklaagde zich reeds
vroeger aan desertie en verkoop van militaire
kleedingstukken schuldig maakte, voor het
eerste feit 3 jaar, voor het tweede 2, voor het
derde 1 jaar.
De verdediging wees op de ongelukkige
jeugd van Pirard en de invloed daarvan op
zijn latere leven, waarbij beklaagde in tranen
losbarstte en verklaarde zijn daad, welke hem
door niemand werd ingegeven en welke ook
met commun-istische, of anti-militaristische
propaganda niets te maken had, maar be-
doeld was als protest tegen het niet toestaan
van een verzoek, ten zeerste te betreuren. De
krijgsraad voegde het eerste en tweede punt
der beschuldiging samen en veroordeelde
Pirard tot 1 jaar militaire opsluiting wegens
ongehoorzaamheid en 2 maanden voor het
breken van een geweer.
In de zaal en ook buiten was een speciale
ordedienst georganiseerd, maar er deed zich
geen enkel incident voor.
ENGELAND.
EEN PARLEMENTAIR DEBUUT.
Mevr. Runciman trecdt op.
Mrs. Runciman. de echtgenoote van den
gesloten wagen,
leverbaar nit
Kennemerstraatweg
102—106.
Tel. 851 Alkmaar
Labour-afgevaardigde Runciman, heeft
Woensdag haar „maiden speech" in het La-
gerhuis gehouden. (Zij werd onlangs bij een
tusschentijdsche verkiezing gekozen).
Haar succes is niet heel groot geweest. De
„Evpning Standard" zegt dat zij op vriende-
lijken, moederlijken toon sprak, met de erva-
ring van een arbeidster op sociaal gebied,
doch met weinig politiek begrip. Haar rede
zou dan ook uitstekend voor een vrouwencon-
ferentie zijn geweest. Na afloop werd zij
door Lloyd George gelukgewenscht, doch
veel bijval had zij overigens niet.
Zij zelf verklaarde dat ze wat zenuwachtig
was. Haar man zat vlak bij haar en op de
publieke tribune keken haar drie dochters
en twee zonen naar haar. Bewaar dan maar
eens je parlementaire koelbloedigheid!
MIJNONGELUK.
700 mijnwerkers voorloopig
werkloos.
Zeven honderd Welsche mijnwerkers zijn
gisteren werkloos geworden door een ongeluk
in een mijn bij Crom, waar een leege kooi
naar beneden viel en zulke schade aan de
schacht en verdere installatie veroorzaakte,
dat de mijn ten minste 3 maanden gesloten
zal moeten worden. Vier honderd man, die
beneden aan het werk waren, moesten langs
een andere schacht naar boven gebracht wor
den. Persoonlijke ongelukken hadden niet
plaats.
KOORSTBAAT 49—51. TELEFOON 207,
ALKMAAR.
EEN „BOM" IN EEN MEETING.
Het werk van fascisten.
Li\
Tijdens een 1 Mei-meeting te Liverpooi
>p een bom
leek, in witten rook en blauwe vlammen ge-
werd er plotseling iets dat veel op een
huld, onder de menigte geworpen. Er ont-
stond een paniek waarbij eenige personen on
der den voet raakten en gekwetst werden.
In verband met deze zaak hebben zich
thans drie personen voor den politierechter ts
verantwoorden gehad, waarvan de eerste twee
lid waren van de plaatselijke afdeeling der
Britsche fascisten. Alle drie stonden terech!
wegens verstoring der orde, de eerste twee bo-
vendien wegens verwonding van twee perso
nen door met het projectiel te werpen, de der
de wegens mishandeling van een politieagent
in burger.
De eerste verdachte verklaarde dat hij den
communisten eens had willen laten zien wat
het beteekende als er een bom geworpen werd.
Het was met zijn bedoeling geweest iemand
te kwetsen.
De bom had hij gemaakt van een grooten
elastieken bal, dien hij met kruit uit een vuur-
pijl vulde en had gepotlood om hem op een
„echte" bom te doen geiijken.
De derde verklaarde, dat hij den eerste het
projectiel had zien werpen en den werper had
vervolgd toen hij werd tegengehouden door
een man, die later bleek een politieagent te
zijn. Hij meende dat de agent tot de „bom-
men"-werpers hoorde en had juist de politic
willen helpen. Hij had den agent een klap
gegeven, niet wetende dat deze van de politic
was.
Hij werd vrijgesproken, de eerste kreeg een
boete van 12.5 sh. en moest bovendietr
2.5 sh. aan kosten betalen, de tweede kwatr
er met een boete van 40 sh. af.
DU1TSCHLAND.
DE VERKIEZINGSINCIDENTEN TE
HAMBURG.
Een schietpartij; dooden en gewonden,
Gisteren hebben te Hamburg bloedige ver-
kiezingsincidenten plaats gehad.
In een straat van de wijk Warmbeck, die
vrijwel geheel door aanhangers van de lin-
kerzijde wordt bewoond, zaten een aantal
leden van de rijksbanier, die van een propa-
gandatocht waren teruggekeerd, bij elkander
in een cafe, toen een propaganda-auto van de
communisten voorbijreed. Men riep elkaar de
gebruikelijke onvriendelijkheden toe. Plotse
ling viel een schot. Het is nog niet vastge-
steld, wie het heeft gelost, maar zeker is, dat
dit het sein was voor een algemeene schiet
partij. Een arbeider, die rustig in het cafe
zat, werd door een kogel in het hoofd getrof-
fen en was op slag dood. Twee arbeiders wer
den zwaar gewond, drie i/inder ernstig. Daar
de tegenstanders elkander ook met messen te
lijf gingen, liepen verschillende personen
steekwonden op. De politie ontruimde de
straat en zorgde voor het transport der oc-
wonden naar het ziekenhuis. De communisten
beweren, dat het eerste schot door een lid van
de rijksbanier werd gelost, maar de leden
dezer organisatie houden het tegendeel staan
de. Zij wijzen er op en dit is ook door gettri-
gen bevestigd, dat de communisten reeds voor
de intidenten op uitdagende wijze optraden.
's Nachts vonden agenten twee aitieiders In
zwaargewonden toestand op straat liggen;
een hunner stierf kort na aankomst in het
ziekenhuis, de tweede verklaarde, dat jtfja
■i il
ALKMAARSCHE COURANT
I a
ittttii i
