limit ConranL Scbaakrubriek, Honderd dcrtigste Jaargang, FEU1LLETON. No. 118 1928 Katei'da^ 19 Mei. aangifte tot toelating van LEERLINGEN tot de gemeente- SCHOLEN NRS. 1/m. 4 EN t/m. 9. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR brengen ter algemeene ken nis, dat ouders of verzorgers, die tot nu toe nog geen aangifte hebben gedaan, dat zij na de a.s. zomervacaniie hunne kinderen tot een der openbare scholen voor gewoon lager on- derwijs willen zien toegelaten, daartoe als- nog in de gelegenheid worden gesteld ter genieente-secretarie (afdeeling Onderwijs). Voor deze aangifte zal alsnog in het bij- zondef gelegenheid zijn op MAANDAG 21 tn DINSDAG 22 MEI a.s., telkens des na- middags van 2—5 uur. Bij de aangifte is over te leggen het ge- boortebewijs (of trouwboekje der ouders) en, voor zoover de kinderen zijn ingeent, het vaccinebewijs. De kinderen moeten voor toelating tot ge- noemde scholen op 1 Augustus a.s. den leef- tijd van 5 Yi jaar hebben bereikte derhalve geboren zijn voor of op 1 Februari 1923. Ouders, die hunne kinderen bij de opening der nieuw te stichten school aan de Linden- laan deze school willen doen bezoeken, kun nen daarvan bij de aangifte mededeeling doen. Deze kinderen worden voorshands on- dergebracht in een parallel-klasse van Ge- meenteschool nr. 6. De ouders of verzorgers van leerlingen uit andere gemeenten zijn verplicht de aanvragen tot toelating te richten tot de gemeentebestu <en van hun woonplaats. Alkmaar, 18 Mei 1928. Burgemeester en Wethouders voornoemd, WENDELAAR, Burgemeester. R. VEENDORP, lo-Secretaris. HANDELSONDERWIJS TE ALKMAAR. AANGIFTE VAN LEERLINGEN voor de HANDELSSCHOOL TE ALKMAAR dienst voor 15 JUNI te geschieden bij den DIRECTEUR en wel mondeling op DINS- DAGMIDDAG van 3 tot 4 en DONDER- DAGMORGEN van 9 tot 10 uur in het schoolgebouw aan de. Doelenstraat hoek Nieuwesloot, of schriftelijk met vermelding van volledigen naam en geboortedatum van de(n) leerling, adres van de ouders of ver zorgers, laatst bezochte school, en van de klasse waarvoor toelating gewenscht wordt. Voor leerlingen, buiten Alkmaar wonende, moet ook aangifte worden gedaan bij het ge- meentebestuur van hun woonplaats. Leerlingen, die met goeden uitslag de eerste twee klassen van een Hoogere Burger- school, of drie klassen van een U. L. O school hebben doorloopen, kunnen zander mrnen tot de derde klasse van de Handels- \chool worden toegelaten. Alkmaar, 19 Mei 1928. Burgemeester en Wethouders van Alkmaar, WENDELAAR, Burgemeester. r R. VEENDORP, lo.-Secretaris. BEKENDMAKING. Herziening plan van uitbreiding der gerneente le gedeelte). Het hoofd van het gemeentebestuur van Alkmaar brengt ter algemeene kennis, dat ter secretarie dezer gerneente van 19 Mei tot en met 1 Juni a.s. voor een ieder ter inzage ligt het bij Raadsbesluit van 25 Augustus 1927 no. 19 vastgestelde en bij besluit van 9 Mei 1928 nr. 3 door Gedeputeerde Staten van Noordholland goedgekeurde plan tot wijziging van het uitbreidingsplan dezer ge rneente, welke wijziging betrekking heeft op het beloop der rooilijnen van het Payglop, de Magdalenenstraat en de Achterstraat en een herziening beoogt van het plan, gelijk dit nader is vastgesteld bij Raadsbesluit van 30 December 1919, no. 14, goedgekeurd door Gedeputeerde Staten van Noordholland bij besluit van 10 Maart 1920, no. 185 en par- tieel gewijzigd bij Raadsbesluit van 2 Mei 1923, no. 15, goedgekeurd door Gedeputeerde Staten bij besluit van 3 October 1923, no. 132. WENDELAAR. Alkmaar, 18 Mei 1928. HINDERWET. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR brengen ter algemeene ken nis, dat heden op de gemeente-sceretarie ter inzage is gelegd het aan hen ingediende ver- zoek met bijlagen van E. W. VAN DER WAL te Alkmaar, om vergunning tot het uitbreiden van de waschinrichting, door ver- Naar het Engelsch van RAFAeL SABATINI. (Schrifver van „De Zeevalk"). 34) De verzekerdheid waarmee ik dit zeide rnaakte eenigen indruk op deze zwakke broo ders. De president ging inderdaad zoo ver een vragenden blik te slaan op den graaf. Maar Chatellerault, volkomen meester van den toestand, trok de schouders op en glim- lachte medelijdend, lankmoedig. „Moet ik zulk een vraag waarlijk beant- woorden mijnheer de president?" vroeg hij op een toon waaruit men duidelijk kon opma- keu hoe lang hij het verstand van den presi dent taxeerde, indien hij inderdaad gedwon- gen werd tot zulk een antwoord. „Wel neen, mijnheer de graaf", antwoord de de president met zekere haast, alsof hij dat etnkbeeld verr-e verwierp. „Het is niet nood- zakelijik, voistrekt niet." „De vraag, mijnheer de president", riep ik jnet luide stem, terwijl ik wees naar Chatel lerault. „Vraag hem als ge eenig plichts- roel hebt Vraag hem of ik niet Marcel Bardelys ben?" „Stilte!" bulderde de president, „ge zult <»s niet langer voor den gek houden, geestige vanglng van een atocnimachlne door een electromotor van 3 P.K., in het perceel NOORDERKADE nr. 68. Bezwaren tegen deze uitbreiding kunnen worden ingediend ten Stadhuize dezer ge rneente, mondeling op DINSDAG 29 MEI a.s. 's voormiddags te elf uur en schriftelijk voor of op dien tijd. Gedurende drie dagen voor gemelden dag kunnen de verzoeker en hij die bezwaren heeft ingebracht op de Secretarie dezer gerneente van de terzake in- gekomen schrifturen kennis nemen. Alkmaar, 15 Mei 1928. Burgemeester en Wethouders van Alkmaar, WENDELAAR, Burgemeester. A. KOELMA, Secretaris. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR brengen ter algemeene kennis dat in het Gemeenteblad zijn opgeno- men de besluiten van den Raad dier gerneen te van 10 Mei j.l., waarbij zijn vastgesteld: 1. Eene verordening, tot wijziging der ver- ordening voor het Gymnasium (Gemeen teblad No. 1096); 2. Eene verordening, tot wijziging der veror dening in acht te nemen bij het uitvoeren van werken ten behoeve der gerneente Alkmaar (Gemeenteblad No. 1097); 3. Eene verordening, tot wijziging der Ver ordening, regelende de rechtspositie van de werklieden in dienst der gerneente (Gemeenteblad No. 1098). Deze verordeningen zijn heden afgekon- duigd en gedurende drie maanden ter secre tarie ter lezing gelegd, waar ze tevens, tegen betaling der kosten, in afdruk verkrijgbaar zijn. Alkmaar, 16 Mei 1928. Burgemeester en Wethouders voornoemd, WENDELAAR, Burgemeester. A. KOELMA, Secretaris. We Pressa in Keulen. REGEERING, STUDENTEN, POLITIEK. V (SLOT). (Van onzen bijzonderen verslaggever.) Het is gewenscht nog enkele losse grepen te doen uit het vele, dat de Pressa den bezoe- kers aanbiedt. Ik schreef al over het paviljoen van de sociaaWemocratische arbeiderpers, dat door zijn strakke lijnen, zijn witte muur- vlakken, enkel door een band van glas door- sneden, en zijn hoogen toren tot het mooiste behoort, wat aan moderne architectuur op de Pressa is geieverd. Het paviljoen is gebouwd door den architect Hans Schumacher. Het zuiverst blijft het paviljoen van Rudolf Mos- se, ontworpen door Erich Mendelssohn, waarnaast direct komt het gebouw van de Koln. Zeitung, naar ontwerp van de Keul- sdhe architecten W. Riphalm en Grod. De in- wendige ruirnte van het socialistisch paviljoen is heel wat grcoter dan strikt noodig is. Het „Proletariers aller landen", dat aan den wand prijkt, du-idt er trouwens al op, dat dit gebouwtje de propaganda moet dienen. Wat trouwens met vele van deze deelnemingen het geval is alleen doet niemand het waar-- schijnlijk zoo openlijk en brutaal als de Rus sische sectie. Niet alleen dat het geexposeerde materiaal in het Duitsche S.D.A.P.-paviljoen wijd uit elkaar hangt, bovendien is er nog een zaaltje opengebleven voor filmvertooning, die telkens gegeven wordt als een troepje menschen bij- een is. De film is heel beknopt, maar brengt in een snel en flitsend tempo een zeldzaam doordringend beeld van den groei der socia- listische p-ers in Duitschland. Er zit een sterk propagandistische kant aan, wat niet weg- neemt, dat ook andersdenkenden diep onder den indruk komen. Gevolg allereerst van het uitnemende spe! van eenige personages, die een betrekkelijk eenvoudig en oud geb-euren als de verbanning uit hun woonplaats, een huiszoeking etc., tot een subliem stukje spanning en tragiek weten op te voeren. Maar gevolg ook van de regie, die met buitengewoon begrip en groote vin- dingrijkheid te w-erk ging, uitstekend met sug- gestieve middelen weet om te gaan, en precies weet wat het rhytme-van-de-film eischt. Zoo beleeft men als't ware aan den lijve den groei van de socialistische pers en de socialistischc- beweging, ondanks, of wellicht ook door de socialistenwet van 1878, waarbij de majestei- telijke hand beval, dat alle socialistische ver- eenigingen en propaganda-middelen, dus ook dagbladen, verboden waren. Een tijdlang heeft men toen zijn hulp, evenals in 1848, in het buitenland gezocht en werden de kranten in Londen of elders gedrukt. Maar op het oogenblik draaien honderden rotatiepersen in Duitschland ten dienste van den rooden strijd. Wat de Dmtschers de kern van de Pressa noemen. De bescheidenste inzending. - Een ondergrond van politiek. Ik heb al heel wat van de tentoonstelling vermeld, zonder nog te bespreken, wat de Duitschers de kern van de expositie noemen, leugenaar." Ik liet het hoofd hangen. Die lafaard had inderdaad mijn laatste hoop vernietigd. En zeer be daard zei ik: „Ik beloof u mijn heer, dat uw gelrag en deze ongegronde be- leedigingen u eenmaal uw betrekking zullen kosten. Bid God dat uw leven er niet mee ge- moeid is." Zij namen niet meer notitie van mijn woor- den dan van de bedreigingen van een kind Dat ik de vermetelheid had gehad ze te dur- ven uitspreken zou mijn veroordeeling slechts verzekerd hebben, indien dat nog noodig was. In de meest schandelijke bewoordingen, die alleen op booswichten van de ergste soort worden toegepast, spraken zij1 het aoodvonnis over mij uit en verzekerden mij dat het vonnis weldra voltrokken zou worden. En zoo werd ik wed-er door de straten van Toulouse naar de gevangenis geleid Ik was misschien een half uur in mijn eel toen de deur openging en Castelroux binnen- trad, dien ik sedert den.vorigen avond niet f ezien had. Hij kwam mij zijn deelneming etuigen niet alleen, maar ook mij aanraden niet alio hoop te laten varen. „Het is vandaag te laat om het vonnis te voltrekken", zei hij, „en daar het morgen Zondag is, moet men wachten tot overmor- gen. In dien tijd kan er nog veel gebeuren, mijnheer. Mijn agenten doen overal onder- zoek naar uw bedienden, laat ons den hemel smeeken dat hun pogingen slagen." „Het is vergeefsche hoop, mijnheer de Cas telroux", zei ik zuchtend; Jk zal er geen namelijk het eigenlijke beursgebouw »n wat hier is opgesteld. Het is mogelijk, dat nier inderdaad het hart klopt van de Pressa, maaT ik voor mij geef toch de voorkeur aan andere afdeelingen, al heeft ook hier het Duitsche vernuft eerbiedwekkende dingen tot stand ge bracht. Het is niet mogelijk, dunkt me, wan- neer men dit gebouw aan de voorzijde be- treedt en zich direct in de imposante hal be- vindt met haar plechtige veliims en statige gedrapeerde wimpels, met haar gekleurde vloerbedekking en de m-ooie hortensia-wal ter- zijde, het is niet wel doenlijk zei ik, om hier niet onder den indruk te komen van de ge- weldige ruimtewerking. Die indruk zet zich bij de verdere rondwandeling voort, want al splitst de ruimte zich in tallooze afdeelingen en groepen, de hoofdlijnen blijven toch weer behouden, en de blik wordt telkens weer naar boven getrokken, naar de rustige perspecti- visch werkende „gewelven", en naar de eind- punten, waar een „bovenwereldlijke" globe en andere Nibelung-groote embiemen op de kruising van twee zaalgedeelten opgesteld zijn. Maar ook wat hier tentoongesteld is boeit slag op slag. De Duitschers zijn vindingrijk in't illustreeren van allerlei min of meer ab stracte werkingen en zoo hebben zij in een reeks wandschilderijen, die het eenige be- zwaar hebben dat ze een rustige ontleding vragen, de tallooze functies van de krant in het leven en de verschillende verrichtingen van de redactieleden aangeduid. Draaitoonee- len en films zetten deze illustratie voort, en ;n een bassin, welks bodem een wereldkaart laat zien, heeft men gepoogd met electrische licht- jes en neon-lichtslangen duidelijk te maken hoe snel en methodisch op 't oogenblik een bericht van een punt uit over de geheele aar- de wordt verspreid. Ook de Duitsche spoor- wegen hebben een prachtige groep gemaakt, en vervolgens komen alle groote Duitsche kranten aan de beurt, die met inaquettes, plastische reliefs, draaibare wanden, versprin- gende lichtjes en transparanten, zeUs met een (leelijk) beeldenspel van majolica (Aken) hun groei en invloed demonstreeren. Er ;s een groot blad, dat merkwaardig bescheiden deelneemt, n.l. de Frankfurter Zeitung. Haar stand is modern en strak van lijn, maar het publiek ziet er niets. Het wordt alleen uitge- noodigd door een paar stoelen en een lesse- naar, om in dit kalme vertrek van zwart-en- wit even te gaan zitten, te lezen of te schnj- ven. Dat is alles maar in 4it gevtn misschien ook genoeg. De Frankfurter Zei tung schijnt te zeggen: reclame hebben wij niet noodig. Het is een houding. Maar zit er juist in die aristocratische reserve tusschen al die bonte magneten rondom niet een reclame van de meest geraffineerde soort? Het spreekt wel vanzelf, dat deze tentoon stelling niet denkbaar is zonder een onder grond van politiek. Zij is er speciaal in de exposities van bladen uit gebieden die bezet zijn en uit streken, die als gevolg van den oorlog hun vroegere gedaante verloren heb ben. Opper -Silezie brandt -het de bezoekers in Qe herinnering: hier heerscht nood! Het laat zien hoe het land als met een zaag't lichaam is gesneden. Coblenz, Trier en het Saargebied doen iets dergelijks. Tegen een groen-bronzen fond van gekleurde krantmatrijzen vlamt in gulden let ters het woord van Goethe: Wer gelitten hat, hat das Recht frei zu sein. Natuurlijk mag de technische kant van 't vak op de Pressa niet ontbreken. Zij neemt integendeel een hoogst belangrijke plaats in. Een der zalen van het hoofdgebouw is een machinehal geworden, v/aar de zacht-tikken- de zetmachines staan naast de daverende ro- tatie-persen, die van afmetingen hoe langer hoe meer het Mammouth-type naderen. Maar ook elders is de techniek vertegenwoordigd, speciaal in een der „dwarsschepen" van het gebouw en op de kilometers lange bovenzalen, waar alle grafische vakken en aanverwante bedrijven hun inzendingen hebben, waar de boekbinders, de steendrukkers, de chemigra- fen, de uitgevers vertegenwoordigd zijn (spe ciaal de uitgevers van vaktijdschriften, van jeugdperiodieken, van godsdienstige geschrif- ten etc.), benevens de fotografen, en waar de fabrikanten van „Druckfarben" een prachtige demonstratieve inzending hebben afgestaan in den vorm van een cascade van kleuren, die op haar hooge plaats werkelijk indrukwek- kend is. Het Europeesche boek. De officieele regeeringsinzendingen en de studen- tengroep. Het boek heeft op de Pressa een eigen plaats. Het is wat hoog: op de tweede verdie- ping van het mugeumgebouw, maar men moet niet cenken dat Let verwaarloosd is. Integen deel. Het heeft de rustige en voornaamste ruimten, de fraaiste vitrines die al wat edels is voortgebracht omsluiten kunnen en wie ziet wat in heel Europa op't gebied van de boek- drukkunst op't oogenblik gepresteerd en ge- waarde aan hechten; een teleurstelling zou mijn laatste oogenblikken verbitteren en mij misschien de kracht doen verliezen die ik noodig heb." Hij antwoordde bemoedigend. Er werd geen moeite gespaard en indien Rodenard en mijn bedienden nog in Languedoc waren, was het zeer waarschijnlijk dat zij bijtijds te Tou louse aankwamen. Toen voegde hij er bij dat dit niet de eenige reden was van zijn bezoek. Een dame had permissie gekregen van den grootzegelbewaarder mij een bezoek te bren gen, zij wachtte om binnengelaten te worden. „Een dame?" riep ik uit en ik dacht dade- lijk aan Roxalanne. „Mademoiselle de Lave- dan?" Hij knikte bevestigend. „Ja", zei hij. „Zij schijnt diep bedroefd1 te zijn." Ik verzocht hem haar dadelijk binnen te laten en zij kwam. Castelroux verwijderde zich, sloot de deur en wij waren alleen. Toen zij1 haar mantel en kap afdeed en ik zag hoe ble'ek zij was en de roode randen om haar lieve oogen, die gehiigden van tranen en slapelooze nachten, scheen al mijn eigen smart te verdwijnen door het aanschouwen van haar droefheid. Wij- stonden een oogenblik tegenover elkan- der zonder een woord te spreken. Toen sloeg zij de oogen neder en trad een schrede nader en stamelend, aarzelend fluisterde zij: Mijnheer, o mijnheer." In een oogenblik stond ik naast haar en experimenteer'd wordt (want't modernste ex periment is niet verge-ten en de „Stijl"-produc- ten hebben een eigen groep) krijgt den indruk dat we wat het boek betreft op den goeden weg zijn. Een even groote voornaamheid maar van een ietwat grin miger scort omgeeft de inzen dingen van de Rijks- en de Pruissische regee- ring, waar men in welbeveiligde vitrines de oude cekases van Wilhelm ziet met zijn krul- lige handteekening en waar men het eerst hanaschrift vindt van de socialistenwet en van Bismarck's „Presse-gesetz". Een geheel anderen toon slaan de inzendingen uit de stud mitnwcreld am, waar alle strenge wette- lijkheid en leutige onordelijkheid van het stu- dentikoze vereehigingsleven op typische ma- nier samensmelten (Er is o.a. een nauwkeu- rige imitatie van de tallooze wandbeschilde- rirgen uit een van Heidelberg's oude studen ten-cachotten.) Ook Hollanders hebben hier ingezonden, zooals de N.C.S.V., Unitas uit Utrecht, John Tomes etc., maar geen van de corpsen schijnt teeken van leven te hebben gegeven. In hetzelfde gebouw hebben de Wiener Werkstatte en andere ateliers van moderne interieurkunst in alleszins behoorlijke ruimten hun werk geexposeerd. Tenslotte heeft op de eerste verdieping de statistiek een breede plaats, de statistiek waarop de Duitscher ongelooflijk trotsch is, maar die in het krantenwezen nog veel te wei- nig is gebruikt. Vooral voor de advertentie- rubriek kan zij uitstekende diensten bewijzen. Nogmaals het Statengebouw De Russische inzending. De oudste krant. Keeren we nog eenmaal naar het Staten gebouw terug, waar Zweden, Zwitserland, (relatief het krantenrijkste land ter wereld), Oostenrijk, Noorwegen en Denemarken, Hon- garije (na Holland en Denemarken de groot- st-e boekproductie) de aantrekkelijkste inzen dingen hebben gemaakt, en zich uitputten in het verstrekken van appetijtelijke reclame- boekjes. Zweden spant op dit laatste gebied naar inhoud en vorm de kroon. Hongarije dat zich siiids Trianon ten zeerste misdeeld voelt, laat dit aan sprekende grafieken ten duidelijk - ste blijken. Oostenrijk doet stil en deftig, en heeft een bijzonder mooie historische groep De Volkenbond lijkt een aristocratische bibliotheek. Merkwaardig dat de grootste landen het langste getreuzeld hebben zoodat bijv. Amerika, Engeland en Frankrijk nog niet. klaar zijn. Rusland heeft koortsachtig ge- werkt, maar kondigt aan dat het pas 25 Mei openen zal. Wie hier door de ruiten naar bin- ner; gluurt, ontdekt allerlei wondere zaken, als roode drijfruimen over nikkelen assen, roode hoepels op nikkelen stangen die aan trapsezen doen denfcen, roode wenteltrappen, nikkelen spiraalvormige torens, en vervaar- lijke opschriften op ramen en wanden. Het „Proletariers aller landen domineert. In een hoek, hoog in de hoogte staart de groo te kop van Lenin iederen bezoeker aan. Volgens iemand die explicatie van dit alles gekregen heeft moet de Russische sectie zeer belangwekkend en instruetief zijn zij zal in dit Statengebouw ongetwijfeld een van de sterk-ste magneten blijken. Al bevreemdt het', dat de opening zoo laat moet plaats hebben, terwijl de Russen toch veelal met eigen arbei- ders hebben gewerkt. En om ten allerlaatste nog eenmaal den blik te werpen op den Hollandschen stand. Wij behoeven ons voor onze expositie in geen en kel opzicht te schamen. Bij het door-kruisen van de heele Pressa heb ik geen enkel land ontmoet dat als Hol land kan wijzen op een blad (De Oprechtc Haarl. Courant) dat, in 1656 opgericht, nu nog altijd bestaat. Maar de Hollandsche groep toont voldoen- de aan, dat onze grootheid niet alleen in het verleden ligt, doch dat wij voldoende leven- wekkende krachten bezitten voor het heden en hopen we ook voor de toekomst. Wie een blijvende herinnering aan de Pres sa wil hebben, koope zich den uitnemenden catalogus, een boekwerk dat wat indeeling en beschrijving betreft, moeilijk beter te denken is. Een gedachte dringt zich bij het bezinken van de warrelende indrukken die deze Pressa geeft, telkens en telkens weer naar voren, de vraag n.l.wat zal de toekomst van het dag blad zijn Zijn er bij de snelle en voorspoedi- ge ontwikkeling die het krantenbedrijf de laatste eeuw heeft doorgemaakt, geen kiemen gegroeid, die het aanleggen op zijn bederf? Zijn er misschien al factoren, die de taak van de krant op een andere manier willen vervul- len? Zal de krant ook in de toekomst haar grootsche roeping blijven verstaan, en de prominente plaats innemen die zij nu in de cultuur van een volk bekleedt? Vragen, waarop de toekomst alleen het antwoord weet en waarmee de „Pressa" zich in haar uitsluitend positieve waardeering niet bezig heeft gehouden. had haar in mijn arm-en gesloten met haar bruine hoofdje tegen mij-n schouder. „Roxalanne!" fluisterde ik zoo geruststel- lend als ik kon. Roxalanne." Maar zij trachtte vrij te komen uit mijn armen. „Laat mij los, mijnheer", smeekte zij met een merkwaardige trilling in haar stem. „Raak mij niet aan. U weet niet u weet niet Tot antwoord hield ik haar nog vaster om- kneld. „Ik weet het wel, kleintje", fluisterde ik, „en ik begrijp het heel goed." Na die woorden stribbelde zij niet langer tegen en zij1 scheen slap en hulpeloos in mijn armen te liggen. „Weet u het", vroeg zij, „weet u dat ik u verraden heb?" „Ja", antwoordde ik eenvoudig. „En u kunt het mij vergeven? Ik zend u naar het schavot en u verwijt het mij niet? O mijnheer, ik kan het niet overleven." „Stil kind", fluisterde ik. „Hoe zou ik het je kunnen ver wij ten? Ik ken de reden immers waarom je het deed." „Niet geheel, mijnheer, u kunt het niet we ten. Ik had u lief. Ik heb u nog lief. O, het is nu geen oogenblik om die woorden te verzwij- gen. Als ik ze te vrij uitspreek en ongepast ben voor een jong meisje, ik, ik „Niet te vrij1, niet ongepast maar o als het liefste meisje in heel Frankrijk, mijn Ro xalanne!" viel ik haar in de rede. „Mijn ziel was ziek, ik was met zonden beladen toen ik aankwam in Languedoc. Ik had geen geloof i Op Hemelvaartsdag is de traditioneele na tionale schaakwedstrijd, georganiseerd door de schaakclub V. V. V. te Alkmaar weder ge- speeld op de bovenzaal van hotel Central. Hier volgt de uitslag. Hoofdklasse A.: K. Geus, Den Helder, 2 punten, le prijs. J. C. A. Fischer, Naarden, 1 punt, 2e prijs H. Kleefstra, Amsterdam, 0 punten. Hoofdklasse B: J. G. van Burken, Alkmaar, 2 punten, le pr. Dr. P. Feenstra Kuiper, Den Helder, 1 punt 2e prijs. C. A. Braun, Amsterdam, 0 punten. le klasse A: G. v. Nieuwkuijk, Alkmaar, 2 punten, le pr. j. Smits Jr., 2 punten, 2e prijs. G. J. Koch, Bakkum, 2 punten. W. K. Anener 0 punten. le klasse B J. G. Gort, Haarlem, 3 punten, le prijs C. Terra, Uitgeest, 2 punten, 2e prijs. C. Misdom, 1 punt. J. A. v. Ravenzwaai, Bakkum, 0 punten. lie klas A: J. de Ruijter, Alkmaar, 3 punten, le prijs. H. Schipper, Bakkum, 2 punten, 2e prijs. A. Vader, Alkmaar, 1 punt. C. de Graaf, Alkmaar, 0 punten. lie klasse B: -T\ J. Twisk, Anna Paulowna 214 punt, le prijs. J. Timmer Sr., 1V2 punt, 2e prijs. A. de Graaf, 1 punt. B. Ligthart, Uitgeest, 1 punt, lie klasse C: J. Timmer Jr., 2% punt, le prijs. D. Oudes, Alkmaar, 2 punten, 2e prijs. Mej. J. H. Klerk, 114 punt. Tr. Ph. v. d. Waal, 0 punten. lie klasse D: J Blaauboer, Alkmaar, 2 punten le prijs. A. H. Buscher, Alkmaar, 2 punten, 2e prijs J. Reijne, Heiloo, 2 punten. H. v. Gelder, Amsterdam, 0 punten. Ille klasse A: ~T\ E. Komen, Anna Paulowna, 3 punten, le pf, H. Bulthuis, Alkmaar, 2 punten, 2e prijs. C. v. Stam, Bergen, 1 punt. J. Bankenburg, 0 punten. Ille klasse B: J. Holwedel, 2i4 punt, le prijs. C. Oudes, Alkmaar, 1% punt. P. Komen, Anna Paulowna, 2 punten, le pf P. Gootjes, Bakkum, 0 punten. Ille klasse C: J. Bungener, 2% punt, le prijs. W. Godijn, Alkmaar, 2 punten, 2e prijs. A. Komen, 1 punt. J. Kalverboer Yi punt. Ille klasse D: .G. Preijde, Anna Paulowna, 3 punten, le pf. J. Baken, Anna Paulowna, 2 punten, 2e pr W. E. Pijning, Alkmaar, 1 punt. C. J. Mulders, 0 punten. Ille klasse E: P. Reijne, Heiloo, 2% punt, 2e prijs. P. Baicker, 21/2 punt, le prijs. J. Langereis, 1 punt. J. Madderom, Alkmaar, 0 punten. De prijzen bestonden uit kunstvoorwerpeii die door den voorzitter van V. V. V. na af- loop werden uitgereikt. Eindspel 225. (Lasker's Schaakboek). Zwart: S. Berg. Zwart speelt en wint. 1Dflf 2. Dfl e2!f 3. Pf2 eflDf (De K. moet nemen waaf na volgt 4Tf2f en wint. niet in de eerlijkheid van een man of de deugd van een vrouw, evenmin als men ho ning in brandnetels zou zoeken. Ik was be dorven; ik mocht zulk een leven haast niet in aanraking brengen met het uwe. En toen te midden der rozen van Lavedan, in uw dier- baar gezelschap, Roxalanne, was het mij1 oi er iets van het goede, het zachte en zuivere dat van u uitging overvloeide in mijn hart. Ik werd weer jong, ik werd een ander, een reiner mensch. In dat uur van mijn verjon- ging begon ik u lief te hebben Roxalanne." Roxalanne hief het hoofd op naar het mijne terwijl ik sprak. Haar oogleden trilden, een merkwaardige glimlach speelde om haar lip- pen. Toen liet zij het hoofd weer hangen en legde het tegen mijn borst; zij zuchtte en be gon zacht te schreien „Neen Roxalanne, tob nu niet. Kom kind, het is je gewoonte niet om zwak te zijn." „Ik heb u verraden!" kermde zij. „Ik ben het die u naar het schavot zend". „Ja, ja, ik begrijp je wel," zei ik, haar bruine haar streelend. „Niet geheel en al. Ik had u zoo lief; ge hebt geen idee hoezeer ik dien morgen gele- den heb toen mademoiselle de Marsac op Lavedan kwam. Eerst was het alleen de gedachte dat ik u verliezen moest; dat ge uit mijn leven zoudt verdwijnen, dat ik u niet meer zien zou u dien ik in mijn hart een plaats had ge geven. (Wordt vervolcd',1 OP AANVRAGE WORDT U GRATIS TOEGE'- ZONDEN DE BROCHURE OVER GRANULINE, HET MIDDEL VAN DR J. H. VAN GRAFHORST. ARTS, TEGEN TUBERCULOSE EN KLIER- Z^EKJTE^iddelburgschestr.Z17. Scheveningen. abe del'gh Wit: Dr. Lindehn.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1928 | | pagina 5