limit ConranL
Scbaakrubriek,
Honderd dcrtigste Jaargang,
FEU1LLETON.
No. 118 1928
Katei'da^ 19 Mei.
aangifte tot toelating van
LEERLINGEN tot de gemeente-
SCHOLEN NRS. 1/m. 4 EN t/m. 9.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van ALKMAAR brengen ter algemeene ken
nis, dat ouders of verzorgers, die tot nu toe
nog geen aangifte hebben gedaan, dat zij na
de a.s. zomervacaniie hunne kinderen tot een
der openbare scholen voor gewoon lager on-
derwijs willen zien toegelaten, daartoe als-
nog in de gelegenheid worden gesteld ter
genieente-secretarie (afdeeling Onderwijs).
Voor deze aangifte zal alsnog in het bij-
zondef gelegenheid zijn op MAANDAG 21
tn DINSDAG 22 MEI a.s., telkens des na-
middags van 2—5 uur.
Bij de aangifte is over te leggen het ge-
boortebewijs (of trouwboekje der ouders) en,
voor zoover de kinderen zijn ingeent, het
vaccinebewijs.
De kinderen moeten voor toelating tot ge-
noemde scholen op 1 Augustus a.s. den leef-
tijd van 5 Yi jaar hebben bereikte derhalve
geboren zijn voor of op 1 Februari 1923.
Ouders, die hunne kinderen bij de opening
der nieuw te stichten school aan de Linden-
laan deze school willen doen bezoeken, kun
nen daarvan bij de aangifte mededeeling
doen. Deze kinderen worden voorshands on-
dergebracht in een parallel-klasse van Ge-
meenteschool nr. 6.
De ouders of verzorgers van leerlingen uit
andere gemeenten zijn verplicht de aanvragen
tot toelating te richten tot de gemeentebestu
<en van hun woonplaats.
Alkmaar, 18 Mei 1928.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
WENDELAAR, Burgemeester.
R. VEENDORP, lo-Secretaris.
HANDELSONDERWIJS
TE ALKMAAR.
AANGIFTE VAN LEERLINGEN voor
de HANDELSSCHOOL TE ALKMAAR
dienst voor 15 JUNI te geschieden bij den
DIRECTEUR en wel mondeling op DINS-
DAGMIDDAG van 3 tot 4 en DONDER-
DAGMORGEN van 9 tot 10 uur in het
schoolgebouw aan de. Doelenstraat hoek
Nieuwesloot, of schriftelijk met vermelding
van volledigen naam en geboortedatum van
de(n) leerling, adres van de ouders of ver
zorgers, laatst bezochte school, en van de
klasse waarvoor toelating gewenscht wordt.
Voor leerlingen, buiten Alkmaar wonende,
moet ook aangifte worden gedaan bij het ge-
meentebestuur van hun woonplaats.
Leerlingen, die met goeden uitslag de
eerste twee klassen van een Hoogere Burger-
school, of drie klassen van een U. L. O
school hebben doorloopen, kunnen zander
mrnen tot de derde klasse van de Handels-
\chool worden toegelaten.
Alkmaar, 19 Mei 1928.
Burgemeester en Wethouders
van Alkmaar,
WENDELAAR, Burgemeester.
r R. VEENDORP, lo.-Secretaris.
BEKENDMAKING.
Herziening plan van uitbreiding der
gerneente le gedeelte).
Het hoofd van het gemeentebestuur van
Alkmaar brengt ter algemeene kennis, dat
ter secretarie dezer gerneente van 19 Mei tot
en met 1 Juni a.s. voor een ieder ter inzage
ligt het bij Raadsbesluit van 25 Augustus
1927 no. 19 vastgestelde en bij besluit van 9
Mei 1928 nr. 3 door Gedeputeerde Staten
van Noordholland goedgekeurde plan tot
wijziging van het uitbreidingsplan dezer ge
rneente, welke wijziging betrekking heeft op
het beloop der rooilijnen van het Payglop,
de Magdalenenstraat en de Achterstraat en
een herziening beoogt van het plan, gelijk dit
nader is vastgesteld bij Raadsbesluit van 30
December 1919, no. 14, goedgekeurd door
Gedeputeerde Staten van Noordholland bij
besluit van 10 Maart 1920, no. 185 en par-
tieel gewijzigd bij Raadsbesluit van 2 Mei
1923, no. 15, goedgekeurd door Gedeputeerde
Staten bij besluit van 3 October 1923, no.
132.
WENDELAAR.
Alkmaar, 18 Mei 1928.
HINDERWET.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van ALKMAAR brengen ter algemeene ken
nis, dat heden op de gemeente-sceretarie ter
inzage is gelegd het aan hen ingediende ver-
zoek met bijlagen van E. W. VAN DER
WAL te Alkmaar, om vergunning tot het
uitbreiden van de waschinrichting, door ver-
Naar het Engelsch van
RAFAeL SABATINI.
(Schrifver van „De Zeevalk").
34)
De verzekerdheid waarmee ik dit zeide
rnaakte eenigen indruk op deze zwakke broo
ders. De president ging inderdaad zoo ver
een vragenden blik te slaan op den graaf.
Maar Chatellerault, volkomen meester van
den toestand, trok de schouders op en glim-
lachte medelijdend, lankmoedig.
„Moet ik zulk een vraag waarlijk beant-
woorden mijnheer de president?" vroeg hij
op een toon waaruit men duidelijk kon opma-
keu hoe lang hij het verstand van den presi
dent taxeerde, indien hij inderdaad gedwon-
gen werd tot zulk een antwoord.
„Wel neen, mijnheer de graaf", antwoord
de de president met zekere haast, alsof hij dat
etnkbeeld verr-e verwierp. „Het is niet nood-
zakelijik, voistrekt niet."
„De vraag, mijnheer de president", riep ik
jnet luide stem, terwijl ik wees naar Chatel
lerault. „Vraag hem als ge eenig plichts-
roel hebt Vraag hem of ik niet Marcel
Bardelys ben?"
„Stilte!" bulderde de president, „ge zult
<»s niet langer voor den gek houden, geestige
vanglng van een atocnimachlne door een
electromotor van 3 P.K., in het perceel
NOORDERKADE nr. 68.
Bezwaren tegen deze uitbreiding kunnen
worden ingediend ten Stadhuize dezer ge
rneente, mondeling op DINSDAG 29 MEI
a.s. 's voormiddags te elf uur en schriftelijk
voor of op dien tijd. Gedurende drie dagen
voor gemelden dag kunnen de verzoeker en
hij die bezwaren heeft ingebracht op de
Secretarie dezer gerneente van de terzake in-
gekomen schrifturen kennis nemen.
Alkmaar, 15 Mei 1928.
Burgemeester en Wethouders van Alkmaar,
WENDELAAR, Burgemeester.
A. KOELMA, Secretaris.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van ALKMAAR brengen ter algemeene
kennis dat in het Gemeenteblad zijn opgeno-
men de besluiten van den Raad dier gerneen
te van 10 Mei j.l., waarbij zijn vastgesteld:
1. Eene verordening, tot wijziging der ver-
ordening voor het Gymnasium (Gemeen
teblad No. 1096);
2. Eene verordening, tot wijziging der veror
dening in acht te nemen bij het uitvoeren
van werken ten behoeve der gerneente
Alkmaar (Gemeenteblad No. 1097);
3. Eene verordening, tot wijziging der Ver
ordening, regelende de rechtspositie van
de werklieden in dienst der gerneente
(Gemeenteblad No. 1098).
Deze verordeningen zijn heden afgekon-
duigd en gedurende drie maanden ter secre
tarie ter lezing gelegd, waar ze tevens, tegen
betaling der kosten, in afdruk verkrijgbaar
zijn.
Alkmaar, 16 Mei 1928.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
WENDELAAR, Burgemeester.
A. KOELMA, Secretaris.
We Pressa in Keulen.
REGEERING, STUDENTEN, POLITIEK.
V (SLOT).
(Van onzen bijzonderen verslaggever.)
Het is gewenscht nog enkele losse grepen
te doen uit het vele, dat de Pressa den bezoe-
kers aanbiedt. Ik schreef al over het paviljoen
van de sociaaWemocratische arbeiderpers,
dat door zijn strakke lijnen, zijn witte muur-
vlakken, enkel door een band van glas door-
sneden, en zijn hoogen toren tot het mooiste
behoort, wat aan moderne architectuur op de
Pressa is geieverd. Het paviljoen is gebouwd
door den architect Hans Schumacher. Het
zuiverst blijft het paviljoen van Rudolf Mos-
se, ontworpen door Erich Mendelssohn,
waarnaast direct komt het gebouw van de
Koln. Zeitung, naar ontwerp van de Keul-
sdhe architecten W. Riphalm en Grod. De in-
wendige ruirnte van het socialistisch paviljoen
is heel wat grcoter dan strikt noodig is. Het
„Proletariers aller landen", dat aan den
wand prijkt, du-idt er trouwens al op, dat dit
gebouwtje de propaganda moet dienen. Wat
trouwens met vele van deze deelnemingen het
geval is alleen doet niemand het waar--
schijnlijk zoo openlijk en brutaal als de Rus
sische sectie.
Niet alleen dat het geexposeerde materiaal
in het Duitsche S.D.A.P.-paviljoen wijd uit
elkaar hangt, bovendien is er nog een zaaltje
opengebleven voor filmvertooning, die telkens
gegeven wordt als een troepje menschen bij-
een is. De film is heel beknopt, maar brengt
in een snel en flitsend tempo een zeldzaam
doordringend beeld van den groei der socia-
listische p-ers in Duitschland. Er zit een sterk
propagandistische kant aan, wat niet weg-
neemt, dat ook andersdenkenden diep onder
den indruk komen.
Gevolg allereerst van het uitnemende spe!
van eenige personages, die een betrekkelijk
eenvoudig en oud geb-euren als de verbanning
uit hun woonplaats, een huiszoeking etc., tot
een subliem stukje spanning en tragiek weten
op te voeren. Maar gevolg ook van de regie,
die met buitengewoon begrip en groote vin-
dingrijkheid te w-erk ging, uitstekend met sug-
gestieve middelen weet om te gaan, en precies
weet wat het rhytme-van-de-film eischt. Zoo
beleeft men als't ware aan den lijve den groei
van de socialistische pers en de socialistischc-
beweging, ondanks, of wellicht ook door de
socialistenwet van 1878, waarbij de majestei-
telijke hand beval, dat alle socialistische ver-
eenigingen en propaganda-middelen, dus ook
dagbladen, verboden waren. Een tijdlang
heeft men toen zijn hulp, evenals in 1848, in
het buitenland gezocht en werden de kranten
in Londen of elders gedrukt. Maar op het
oogenblik draaien honderden rotatiepersen in
Duitschland ten dienste van den rooden strijd.
Wat de Dmtschers de kern van de
Pressa noemen. De bescheidenste
inzending. - Een ondergrond van
politiek.
Ik heb al heel wat van de tentoonstelling
vermeld, zonder nog te bespreken, wat de
Duitschers de kern van de expositie noemen,
leugenaar."
Ik liet het hoofd hangen. Die lafaard had
inderdaad mijn laatste hoop vernietigd.
En zeer be daard zei ik: „Ik beloof u mijn
heer, dat uw gelrag en deze ongegronde be-
leedigingen u eenmaal uw betrekking zullen
kosten. Bid God dat uw leven er niet mee ge-
moeid is."
Zij namen niet meer notitie van mijn woor-
den dan van de bedreigingen van een kind
Dat ik de vermetelheid had gehad ze te dur-
ven uitspreken zou mijn veroordeeling slechts
verzekerd hebben, indien dat nog noodig was.
In de meest schandelijke bewoordingen, die
alleen op booswichten van de ergste soort
worden toegepast, spraken zij1 het aoodvonnis
over mij uit en verzekerden mij dat het vonnis
weldra voltrokken zou worden. En zoo werd
ik wed-er door de straten van Toulouse naar
de gevangenis geleid
Ik was misschien een half uur in mijn eel
toen de deur openging en Castelroux binnen-
trad, dien ik sedert den.vorigen avond niet
f ezien had. Hij kwam mij zijn deelneming
etuigen niet alleen, maar ook mij aanraden
niet alio hoop te laten varen.
„Het is vandaag te laat om het vonnis te
voltrekken", zei hij, „en daar het morgen
Zondag is, moet men wachten tot overmor-
gen. In dien tijd kan er nog veel gebeuren,
mijnheer. Mijn agenten doen overal onder-
zoek naar uw bedienden, laat ons den hemel
smeeken dat hun pogingen slagen."
„Het is vergeefsche hoop, mijnheer de Cas
telroux", zei ik zuchtend; Jk zal er geen
namelijk het eigenlijke beursgebouw »n wat
hier is opgesteld. Het is mogelijk, dat nier
inderdaad het hart klopt van de Pressa, maaT
ik voor mij geef toch de voorkeur aan andere
afdeelingen, al heeft ook hier het Duitsche
vernuft eerbiedwekkende dingen tot stand ge
bracht. Het is niet mogelijk, dunkt me, wan-
neer men dit gebouw aan de voorzijde be-
treedt en zich direct in de imposante hal be-
vindt met haar plechtige veliims en statige
gedrapeerde wimpels, met haar gekleurde
vloerbedekking en de m-ooie hortensia-wal ter-
zijde, het is niet wel doenlijk zei ik, om hier
niet onder den indruk te komen van de ge-
weldige ruimtewerking. Die indruk zet zich
bij de verdere rondwandeling voort, want al
splitst de ruimte zich in tallooze afdeelingen
en groepen, de hoofdlijnen blijven toch weer
behouden, en de blik wordt telkens weer naar
boven getrokken, naar de rustige perspecti-
visch werkende „gewelven", en naar de eind-
punten, waar een „bovenwereldlijke" globe
en andere Nibelung-groote embiemen op de
kruising van twee zaalgedeelten opgesteld
zijn.
Maar ook wat hier tentoongesteld is boeit
slag op slag. De Duitschers zijn vindingrijk
in't illustreeren van allerlei min of meer ab
stracte werkingen en zoo hebben zij in een
reeks wandschilderijen, die het eenige be-
zwaar hebben dat ze een rustige ontleding
vragen, de tallooze functies van de krant in
het leven en de verschillende verrichtingen
van de redactieleden aangeduid. Draaitoonee-
len en films zetten deze illustratie voort, en ;n
een bassin, welks bodem een wereldkaart laat
zien, heeft men gepoogd met electrische licht-
jes en neon-lichtslangen duidelijk te maken
hoe snel en methodisch op 't oogenblik een
bericht van een punt uit over de geheele aar-
de wordt verspreid. Ook de Duitsche spoor-
wegen hebben een prachtige groep gemaakt,
en vervolgens komen alle groote Duitsche
kranten aan de beurt, die met inaquettes,
plastische reliefs, draaibare wanden, versprin-
gende lichtjes en transparanten, zeUs met
een (leelijk) beeldenspel van majolica (Aken)
hun groei en invloed demonstreeren. Er ;s
een groot blad, dat merkwaardig bescheiden
deelneemt, n.l. de Frankfurter Zeitung. Haar
stand is modern en strak van lijn, maar het
publiek ziet er niets. Het wordt alleen uitge-
noodigd door een paar stoelen en een lesse-
naar, om in dit kalme vertrek van zwart-en-
wit even te gaan zitten, te lezen of te schnj-
ven. Dat is alles maar in 4it gevtn
misschien ook genoeg. De Frankfurter Zei
tung schijnt te zeggen: reclame hebben wij
niet noodig. Het is een houding. Maar zit er
juist in die aristocratische reserve tusschen al
die bonte magneten rondom niet een reclame
van de meest geraffineerde soort?
Het spreekt wel vanzelf, dat deze tentoon
stelling niet denkbaar is zonder een onder
grond van politiek. Zij is er speciaal in de
exposities van bladen uit gebieden die bezet
zijn en uit streken, die als gevolg van den
oorlog hun vroegere gedaante verloren heb
ben. Opper -Silezie brandt -het de bezoekers in
Qe herinnering: hier heerscht nood! Het laat
zien hoe het land als met een zaag't lichaam
is gesneden.
Coblenz, Trier en het Saargebied doen iets
dergelijks. Tegen een groen-bronzen fond van
gekleurde krantmatrijzen vlamt in gulden let
ters het woord van Goethe:
Wer gelitten hat, hat
das Recht frei zu sein.
Natuurlijk mag de technische kant van
't vak op de Pressa niet ontbreken. Zij neemt
integendeel een hoogst belangrijke plaats in.
Een der zalen van het hoofdgebouw is een
machinehal geworden, v/aar de zacht-tikken-
de zetmachines staan naast de daverende ro-
tatie-persen, die van afmetingen hoe langer
hoe meer het Mammouth-type naderen. Maar
ook elders is de techniek vertegenwoordigd,
speciaal in een der „dwarsschepen" van het
gebouw en op de kilometers lange bovenzalen,
waar alle grafische vakken en aanverwante
bedrijven hun inzendingen hebben, waar de
boekbinders, de steendrukkers, de chemigra-
fen, de uitgevers vertegenwoordigd zijn (spe
ciaal de uitgevers van vaktijdschriften, van
jeugdperiodieken, van godsdienstige geschrif-
ten etc.), benevens de fotografen, en waar de
fabrikanten van „Druckfarben" een prachtige
demonstratieve inzending hebben afgestaan
in den vorm van een cascade van kleuren, die
op haar hooge plaats werkelijk indrukwek-
kend is.
Het Europeesche boek. De officieele
regeeringsinzendingen en de studen-
tengroep.
Het boek heeft op de Pressa een eigen
plaats. Het is wat hoog: op de tweede verdie-
ping van het mugeumgebouw, maar men moet
niet cenken dat Let verwaarloosd is. Integen
deel. Het heeft de rustige en voornaamste
ruimten, de fraaiste vitrines die al wat edels
is voortgebracht omsluiten kunnen en wie ziet
wat in heel Europa op't gebied van de boek-
drukkunst op't oogenblik gepresteerd en ge-
waarde aan hechten; een teleurstelling zou
mijn laatste oogenblikken verbitteren en mij
misschien de kracht doen verliezen die ik
noodig heb."
Hij antwoordde bemoedigend. Er werd
geen moeite gespaard en indien Rodenard en
mijn bedienden nog in Languedoc waren, was
het zeer waarschijnlijk dat zij bijtijds te Tou
louse aankwamen. Toen voegde hij er bij dat
dit niet de eenige reden was van zijn bezoek.
Een dame had permissie gekregen van den
grootzegelbewaarder mij een bezoek te bren
gen, zij wachtte om binnengelaten te worden.
„Een dame?" riep ik uit en ik dacht dade-
lijk aan Roxalanne. „Mademoiselle de Lave-
dan?"
Hij knikte bevestigend.
„Ja", zei hij. „Zij schijnt diep bedroefd1 te
zijn."
Ik verzocht hem haar dadelijk binnen te
laten en zij kwam.
Castelroux verwijderde zich, sloot de
deur en wij waren alleen.
Toen zij1 haar mantel en kap afdeed en ik
zag hoe ble'ek zij was en de roode randen om
haar lieve oogen, die gehiigden van tranen
en slapelooze nachten, scheen al mijn eigen
smart te verdwijnen door het aanschouwen
van haar droefheid.
Wij- stonden een oogenblik tegenover elkan-
der zonder een woord te spreken. Toen sloeg
zij de oogen neder en trad een schrede nader
en stamelend, aarzelend fluisterde zij:
Mijnheer, o mijnheer."
In een oogenblik stond ik naast haar en
experimenteer'd wordt (want't modernste ex
periment is niet verge-ten en de „Stijl"-produc-
ten hebben een eigen groep) krijgt den indruk
dat we wat het boek betreft op den goeden
weg zijn.
Een even groote voornaamheid maar van
een ietwat grin miger scort omgeeft de inzen
dingen van de Rijks- en de Pruissische regee-
ring, waar men in welbeveiligde vitrines de
oude cekases van Wilhelm ziet met zijn krul-
lige handteekening en waar men het eerst
hanaschrift vindt van de socialistenwet en
van Bismarck's „Presse-gesetz". Een geheel
anderen toon slaan de inzendingen uit de
stud mitnwcreld am, waar alle strenge wette-
lijkheid en leutige onordelijkheid van het stu-
dentikoze vereehigingsleven op typische ma-
nier samensmelten (Er is o.a. een nauwkeu-
rige imitatie van de tallooze wandbeschilde-
rirgen uit een van Heidelberg's oude studen
ten-cachotten.)
Ook Hollanders hebben hier ingezonden,
zooals de N.C.S.V., Unitas uit Utrecht, John
Tomes etc., maar geen van de corpsen schijnt
teeken van leven te hebben gegeven.
In hetzelfde gebouw hebben de Wiener
Werkstatte en andere ateliers van moderne
interieurkunst in alleszins behoorlijke ruimten
hun werk geexposeerd.
Tenslotte heeft op de eerste verdieping de
statistiek een breede plaats, de statistiek
waarop de Duitscher ongelooflijk trotsch is,
maar die in het krantenwezen nog veel te wei-
nig is gebruikt. Vooral voor de advertentie-
rubriek kan zij uitstekende diensten bewijzen.
Nogmaals het Statengebouw De
Russische inzending. De oudste
krant.
Keeren we nog eenmaal naar het Staten
gebouw terug, waar Zweden, Zwitserland,
(relatief het krantenrijkste land ter wereld),
Oostenrijk, Noorwegen en Denemarken, Hon-
garije (na Holland en Denemarken de groot-
st-e boekproductie) de aantrekkelijkste inzen
dingen hebben gemaakt, en zich uitputten in
het verstrekken van appetijtelijke reclame-
boekjes. Zweden spant op dit laatste gebied
naar inhoud en vorm de kroon. Hongarije dat
zich siiids Trianon ten zeerste misdeeld voelt,
laat dit aan sprekende grafieken ten duidelijk -
ste blijken. Oostenrijk doet stil en deftig, en
heeft een bijzonder mooie historische groep
De Volkenbond lijkt een aristocratische
bibliotheek.
Merkwaardig dat de grootste landen het
langste getreuzeld hebben zoodat bijv.
Amerika, Engeland en Frankrijk nog niet.
klaar zijn. Rusland heeft koortsachtig ge-
werkt, maar kondigt aan dat het pas 25 Mei
openen zal. Wie hier door de ruiten naar bin-
ner; gluurt, ontdekt allerlei wondere zaken,
als roode drijfruimen over nikkelen assen,
roode hoepels op nikkelen stangen die aan
trapsezen doen denfcen, roode wenteltrappen,
nikkelen spiraalvormige torens, en vervaar-
lijke opschriften op ramen en wanden. Het
„Proletariers aller landen domineert.
In een hoek, hoog in de hoogte staart de groo
te kop van Lenin iederen bezoeker aan.
Volgens iemand die explicatie van dit alles
gekregen heeft moet de Russische sectie zeer
belangwekkend en instruetief zijn zij zal in
dit Statengebouw ongetwijfeld een van de
sterk-ste magneten blijken. Al bevreemdt het',
dat de opening zoo laat moet plaats hebben,
terwijl de Russen toch veelal met eigen arbei-
ders hebben gewerkt.
En om ten allerlaatste nog eenmaal den blik
te werpen op den Hollandschen stand. Wij
behoeven ons voor onze expositie in geen en
kel opzicht te schamen.
Bij het door-kruisen van de heele Pressa
heb ik geen enkel land ontmoet dat als Hol
land kan wijzen op een blad (De Oprechtc
Haarl. Courant) dat, in 1656 opgericht, nu
nog altijd bestaat.
Maar de Hollandsche groep toont voldoen-
de aan, dat onze grootheid niet alleen in het
verleden ligt, doch dat wij voldoende leven-
wekkende krachten bezitten voor het heden
en hopen we ook voor de toekomst.
Wie een blijvende herinnering aan de Pres
sa wil hebben, koope zich den uitnemenden
catalogus, een boekwerk dat wat indeeling en
beschrijving betreft, moeilijk beter te denken
is.
Een gedachte dringt zich bij het bezinken
van de warrelende indrukken die deze Pressa
geeft, telkens en telkens weer naar voren, de
vraag n.l.wat zal de toekomst van het dag
blad zijn Zijn er bij de snelle en voorspoedi-
ge ontwikkeling die het krantenbedrijf de
laatste eeuw heeft doorgemaakt, geen kiemen
gegroeid, die het aanleggen op zijn bederf?
Zijn er misschien al factoren, die de taak van
de krant op een andere manier willen vervul-
len? Zal de krant ook in de toekomst haar
grootsche roeping blijven verstaan, en de
prominente plaats innemen die zij nu in de
cultuur van een volk bekleedt?
Vragen, waarop de toekomst alleen het
antwoord weet en waarmee de „Pressa" zich
in haar uitsluitend positieve waardeering niet
bezig heeft gehouden.
had haar in mijn arm-en gesloten met haar
bruine hoofdje tegen mij-n schouder.
„Roxalanne!" fluisterde ik zoo geruststel-
lend als ik kon. Roxalanne." Maar zij
trachtte vrij te komen uit mijn armen.
„Laat mij los, mijnheer", smeekte zij met
een merkwaardige trilling in haar stem.
„Raak mij niet aan. U weet niet u weet
niet
Tot antwoord hield ik haar nog vaster om-
kneld.
„Ik weet het wel, kleintje", fluisterde ik, „en
ik begrijp het heel goed."
Na die woorden stribbelde zij niet langer
tegen en zij1 scheen slap en hulpeloos in mijn
armen te liggen.
„Weet u het", vroeg zij, „weet u dat ik u
verraden heb?"
„Ja", antwoordde ik eenvoudig.
„En u kunt het mij vergeven? Ik zend u
naar het schavot en u verwijt het mij niet? O
mijnheer, ik kan het niet overleven."
„Stil kind", fluisterde ik. „Hoe zou ik het
je kunnen ver wij ten? Ik ken de reden immers
waarom je het deed."
„Niet geheel, mijnheer, u kunt het niet we
ten. Ik had u lief. Ik heb u nog lief. O, het is
nu geen oogenblik om die woorden te verzwij-
gen. Als ik ze te vrij uitspreek en ongepast
ben voor een jong meisje, ik, ik
„Niet te vrij1, niet ongepast maar o als
het liefste meisje in heel Frankrijk, mijn Ro
xalanne!" viel ik haar in de rede. „Mijn ziel
was ziek, ik was met zonden beladen toen ik
aankwam in Languedoc. Ik had geen geloof i
Op Hemelvaartsdag is de traditioneele na
tionale schaakwedstrijd, georganiseerd door
de schaakclub V. V. V. te Alkmaar weder ge-
speeld op de bovenzaal van hotel Central.
Hier volgt de uitslag.
Hoofdklasse A.:
K. Geus, Den Helder, 2 punten, le prijs.
J. C. A. Fischer, Naarden, 1 punt, 2e prijs
H. Kleefstra, Amsterdam, 0 punten.
Hoofdklasse B:
J. G. van Burken, Alkmaar, 2 punten, le pr.
Dr. P. Feenstra Kuiper, Den Helder, 1 punt
2e prijs.
C. A. Braun, Amsterdam, 0 punten.
le klasse A:
G. v. Nieuwkuijk, Alkmaar, 2 punten, le pr.
j. Smits Jr., 2 punten, 2e prijs.
G. J. Koch, Bakkum, 2 punten.
W. K. Anener 0 punten.
le klasse B
J. G. Gort, Haarlem, 3 punten, le prijs
C. Terra, Uitgeest, 2 punten, 2e prijs.
C. Misdom, 1 punt.
J. A. v. Ravenzwaai, Bakkum, 0 punten.
lie klas A:
J. de Ruijter, Alkmaar, 3 punten, le prijs.
H. Schipper, Bakkum, 2 punten, 2e prijs.
A. Vader, Alkmaar, 1 punt.
C. de Graaf, Alkmaar, 0 punten.
lie klasse B: -T\
J. Twisk, Anna Paulowna 214 punt, le prijs.
J. Timmer Sr., 1V2 punt, 2e prijs.
A. de Graaf, 1 punt.
B. Ligthart, Uitgeest, 1 punt,
lie klasse C:
J. Timmer Jr., 2% punt, le prijs.
D. Oudes, Alkmaar, 2 punten, 2e prijs.
Mej. J. H. Klerk, 114 punt.
Tr. Ph. v. d. Waal, 0 punten.
lie klasse D:
J Blaauboer, Alkmaar, 2 punten le prijs.
A. H. Buscher, Alkmaar, 2 punten, 2e prijs
J. Reijne, Heiloo, 2 punten.
H. v. Gelder, Amsterdam, 0 punten.
Ille klasse A: ~T\
E. Komen, Anna Paulowna, 3 punten, le pf,
H. Bulthuis, Alkmaar, 2 punten, 2e prijs.
C. v. Stam, Bergen, 1 punt.
J. Bankenburg, 0 punten.
Ille klasse B:
J. Holwedel, 2i4 punt, le prijs.
C. Oudes, Alkmaar, 1% punt.
P. Komen, Anna Paulowna, 2 punten, le pf
P. Gootjes, Bakkum, 0 punten.
Ille klasse C:
J. Bungener, 2% punt, le prijs.
W. Godijn, Alkmaar, 2 punten, 2e prijs.
A. Komen, 1 punt.
J. Kalverboer Yi punt.
Ille klasse D:
.G. Preijde, Anna Paulowna, 3 punten, le pf.
J. Baken, Anna Paulowna, 2 punten, 2e pr
W. E. Pijning, Alkmaar, 1 punt.
C. J. Mulders, 0 punten.
Ille klasse E:
P. Reijne, Heiloo, 2% punt, 2e prijs.
P. Baicker, 21/2 punt, le prijs.
J. Langereis, 1 punt.
J. Madderom, Alkmaar, 0 punten.
De prijzen bestonden uit kunstvoorwerpeii
die door den voorzitter van V. V. V. na af-
loop werden uitgereikt.
Eindspel 225.
(Lasker's Schaakboek).
Zwart: S. Berg.
Zwart speelt en wint.
1Dflf
2. Dfl e2!f
3. Pf2 eflDf (De K. moet nemen waaf
na volgt 4Tf2f en wint.
niet in de eerlijkheid van een man of de
deugd van een vrouw, evenmin als men ho
ning in brandnetels zou zoeken. Ik was be
dorven; ik mocht zulk een leven haast niet in
aanraking brengen met het uwe. En toen te
midden der rozen van Lavedan, in uw dier-
baar gezelschap, Roxalanne, was het mij1 oi
er iets van het goede, het zachte en zuivere
dat van u uitging overvloeide in mijn hart.
Ik werd weer jong, ik werd een ander, een
reiner mensch. In dat uur van mijn verjon-
ging begon ik u lief te hebben Roxalanne."
Roxalanne hief het hoofd op naar het mijne
terwijl ik sprak. Haar oogleden trilden, een
merkwaardige glimlach speelde om haar lip-
pen. Toen liet zij het hoofd weer hangen en
legde het tegen mijn borst; zij zuchtte en be
gon zacht te schreien
„Neen Roxalanne, tob nu niet. Kom kind,
het is je gewoonte niet om zwak te zijn."
„Ik heb u verraden!" kermde zij. „Ik ben
het die u naar het schavot zend".
„Ja, ja, ik begrijp je wel," zei ik, haar
bruine haar streelend.
„Niet geheel en al. Ik had u zoo lief; ge
hebt geen idee hoezeer ik dien morgen gele-
den heb toen mademoiselle de Marsac op
Lavedan kwam.
Eerst was het alleen de gedachte dat ik
u verliezen moest; dat ge uit mijn leven
zoudt verdwijnen, dat ik u niet meer zien zou
u dien ik in mijn hart een plaats had ge
geven.
(Wordt vervolcd',1
OP AANVRAGE WORDT U GRATIS TOEGE'-
ZONDEN DE BROCHURE OVER GRANULINE,
HET MIDDEL VAN DR J. H. VAN GRAFHORST.
ARTS, TEGEN TUBERCULOSE EN KLIER-
Z^EKJTE^iddelburgschestr.Z17. Scheveningen.
abe del'gh
Wit: Dr. Lindehn.