liMrstiii Courant.
He Olynipisclie Spelen.
Het geheimzinnige Genootscliap.
Honderd dertlgste Jaargang.
Radio-hoekje
FEU1LLETON.
Ko 178 1928
!laaiidaa SO Juli.
Dinsdag 31 Juli.
Hilversum, 1060 M, 12.302.Lunch-
Diuziek door het Trio Groeneveld. 6.-7.45
Dinerconcert door het omroep-orkest onder
leiding van Nico Treep. Annette Gardenier,
zang. 8.30—10.30 Concert door de Kon.
Mil. Kapel (Grenadiers en Jagers, Den
Haag, onder leiding van le It. Kapelmeester
G. L. Boer. In de pauze Hongaarsche muziek
op gramofoonplaten. 10.30 Persberichten.
Huizen, 340.9 M. (Na 6 uur 1950 Af.)
(Uitsluitend K. R. O.) 12.30—1.30 Lunch-
inuziek door het Trio „Winkels". 6.7.
jPinermuziek. Gramofoonplaten. 7.458.15
Spr.: H. Vullinghs, rector te Haelen, namens
de Ned. St. Gregoriusver.De zangmethode
(Ward. 8.15 K. R. O. Uitzending van den
Joodsche VZer. „Betsalel", te Amsterdam.
Orkest van het strijkje A. G. V. onder leiding
van Hr. Frank. Kinderkoor „De Joodsche
Stem", onder leiding van J. Hamel. Mej. H.
Pruykemaker, piano. Abersantor I. E.
•Marokko. Spr. Dr. M. de Hond: De Jood
sche binnenkamer.
Daventry, 160C M. 10.35 Kerkdienst.
10.50 Nieuwsberichten. 11.20 Gramofoon
muziek. 12.20 Concert, sopraan, bariion en
vlooiy. 1.20—2.20 Orkestconcert. 4.20 Or-
kestconcert. 5.20 Lezing. 5.35 Kinderuurtje.
6.20 Gramofoonmuziek. 6.50 Nieuwsberich
ten. 7.05 Gramofoonmuziek. 7.20 Lezing.
7 35 Pianosonaten van Scarlatti. 7.45 Le
zing: Etchings and drawings. 8.05 Variety
en een schets. Dans-orkest en solisten. 9.20
Nieuwsberichten. 9.35 Lezing: Avebury. 9.50
Nieuwsberichten. 9.55 Kamermuziek. Het
Intime Trio, viool, cello en piano. S. de Livet,
piano. C. Bonvalot, viool. A. Gauntlett, cello.
J. Thorne, bariton, 11.0512.20 Dansmu-
Parijs „Radio-Paris", 1750 M. 12.50
2.10 Orkestconcert. Werken van Ganne en
St. Saens. 4.05—5.05 Trioconcert, piano,
viool en cello). 9.05—11.20 „Hamlet", van
Thomas.
Langenberg, 469 M. 1.25—2.50 Orkest
concert. 6.20—7.15 Concert „Rozentljd". H.
Munk, liedjes bij de luit. Isegliekapel. 8.35
Concert. Mannenkwartet ,,1896". M. G. V.
„Concordia". M. G. V. „Eintracht". Kapel
van het bereden Rijksweercorps 15de Regt.
11.— Sluiten.
Kdnigswusterhausen, 1250 M. (Zeesen).
12.20—5.20 Lezingen, 5.20—6.20 Orkest
concert. 6.208.05 Lezingen. 8.50 Engel-
sche liederen. P. Jones, zang. Oscar Wappen-
schmitt, piano. E>aarna concert door het om
roep-orkest. Schubert, Haydn, Wolf en
Krenek.
Hamburg, 395 M. 5.20 Orkestconcert.
6.20 Walsconcert. 8.20 Het Russische Klein-
kunsttooneeO. Orkest en solisten. Daarna tot
11.20 Dansmuziek en cabaret.
Brussel, 509 M. 5.20 Gramofoonmuziek.
5.50 Orkestconcert. 6.50 Orkestconcert. 7.20
Sonaten voor viool en cello. 8.2010.35 Or
kestconcert te Antwerpen.
De oSficieele og$enang-.
Buiten het Stadion.
f Meer nog dan tijdens de beide voor-tour-
nooien staat Amsterdam in het teeken der
Olympische Spelen. Toen was het drulc, bui-
tengewoon druk en de trams, auto's en an
dere vervoermiddelen waren steeds propvol.
Nu is het evenzeer druk, maar de stad Am
sterdam heeft thans een veel meer interna-
tionaal karakter. Alle mogelijke talen hoort.
men, allerlei rassen menschen ziet men door
de straten wandelen. Amsterdam is een echte
iwereldstad geworden.
Zaterdagmiddag had in het Olympisch
Stadion de plechtige opening plaats van de
spelen der negende Olympiade. Amsterdam
was voor die gelegenheid in een feestelijk
pakje gestoken. Tallooze vlaggen van aller
lei naties, vele Olympische vlaggen, onze
driekeur, het oranje-blanje-bleu, met groen
versierde brugleningen, zij alles gaven aan
de stad een feestelijk aanzien.
Het was weer moeilijk een plaatsje in de
trams te veroveren. Alle wagens reden met
het bordje „vol" en iedereen moest gebruik
maken van lijn 1, 2 of 16, m.a.w. iedereen
moest naar't Stadion! Massa's vreemdelin-
gen stroomden het Centraal-Station uit en
namen een trammetje. Daar waren Dud
schers, Zwitsers, Oostenrijkers, om maar en-
kele te noemen, alien gekomen om de ope
ning bij te wonen. En de tramconducteurs
[hadden een moeilijke taak te verrichten, doch
ze kweten zich op een buitengewone wijze
.van hun taak.
j, Bij het Stadion, zooals altijd, de opkoo-
pers, die trachtten, hun kaarten aan den man
te brengen. En daarnaast venters van koop-
'jvaar, „echte Olympiade-speldjes", kranten-
:yerkoopers, enz enz.
Daar was het verzamelpunt, daar heersch-
te de groote drukte, maar daar stond de Am-
■sterdamsche politie, die leiding gaf, kalm,
rustig, doch wel doordacht. Daar kon men
zien, wat „verkeerregelen" is!
Het moeten wel moeilijke dagen zijn voor
het Amsterdamsche politiecorps, doch hun
-manier van optreden wekt steeds weer be-
wondering af. Ais de spelen straks geeindigd
zijn, dan kan men zeggen, dat een groot deel
van het succes te danken is geweest aan de
politie-dienaren. Op hen kan heel Amster
dam trotsch zijn!
In het Stadion.
Tegen twaalf uur werden de toegangs-
poorten geopend en kon het publiek rustig
zijn plaats opzoeken. Toch was de toeloop
nog niet bizonder groot, zoodat anderhalf
uur later het trotsche paleis nog lang niet
gevuld was. Pas constateeren we, dat er nog
[duizenden plaatsen vrij zijn, om 10 minuten
later te merken, dat. alles. maar dan ook
totaal alles, bezet is! Wel ;n bewijs dus, dat
de regeling op het terrein en de mrichting
van het Stadion schitterend te noemen zijn.
Een prettige stemming! ieder hunkert naar
het groote oogenblik, ieder verlangt naar het
moment, dat hij wellicht nooit in zijn leven
terug zal zien: de glorieuze intocht der
athleten! Alles is in de weer, overal ziet men
vroolijke gezichten.
Het begin nadert! De „Koninklijk Mili-
taire Kapel" van de Stafmuziek der Konink-
lijke Marine en een 1200 zangers uit ver-
schillende streken van ons land nemen hun
plaats in aan weerszijden van de Marathon-
poort. Vliegmachines snorren boven het ter
rein, leiders en officials draven door elkaar;
het is een drukte van je welste.
Plotseling zwijgt alles:
Prins Hendrik komt.
op het terrein. Even een teeken en
plechtig klinkt het Wilhelmus, gespeeld
door de beide muziekkorpsen en gezongen
door de zangers, over het veld. Allen staan
en ontblooten het hoofd. Niemand zegt iets,
alleen het „Wilhelmus" galmt over het Sta
dion. De vaderlandsche driekleur wordt ge-
heschen. Een plechtig, ontroerend oogen
blik voor iedereen, voor den meest gevoel
loozen Nederlander.
Nog is de laatste toon niet weggestorven,
of de^Marathonpoort opent zich, en den
La glorieuse Entree
gaat beginnen.
Buiten het Stadion was de lange stoet ge-
formeerd. Lang reeds zijn de deelnemers pre
sent, ze voegen zich rondom den vaandeldra
ger van hun land en als de honderden athle
ten, zwemmers, gymnasten enz. enz., alien
verzameld zijn, wordt met de opstelling be-
gonnen: voorop komt de Grieksche groep als
een hulde aan het land van oorsprong der
Olympische Spelen, geheel achteraan komt
Nederland, dat zich als gastheer geroepen
voelt, om de bescheiden laatste plaats in te
nemen, en daar tusschen stellen de andere
landen zich op, alphabetisch gerangschikt.
Zes en veertig landen, en even zooveel vlag
gen en vaandels zijn daar, om hun opwach-
ting te maken.
Daar komen ze. Voorop de Grieken, dan
Argentinie, helaas! zonder het eminent voet-
balelftal, dat al lang weer „huistoe" is, dan
Australie met zijn zwemkampioen Carlton
in het eerste gelid, daarachter Belgie, Britsch
Indie, enzoovoort, enzoovoort. Groote en klei-
ne groepen wisselen elkaar af. Chili en Cuba
vormen slechts kleine groepen. Denemarken
is heel wat grooter en dan komt het massale
Duitsche leger in voile vredesuitrusting!
Duitschland defileert.
De honderden, neen duizenden Duitschers
die aanwezig zijn, om hun landgenooten te
begroeten, jubelen het uit, het applaus wordt
sterker; de Duitschers zijn trotsch op hun
keurkorps, dat een prachtigen indruk maakt.
Zoo gaat het door. Steeds nieuwe groepen
komen. Egypte, Finland, met een groep van
ongeveer 100 personen. Waar is Nurmi, de
groote athleet? Overal zocht men hem, den
man, dien men in Nederland nog nooit ge-
zien heeft. En ja, hij is er! Daar loopt hij,
Naar het Engelsch van J. S. Fletcher
door Mej. A. T.
SI)
r Met luidde: „Heel vroeg gistermorgen brak
er een brand uit, die waarschijnlijk al eenigen
tijd had liggen smeulen in het 'huis, hi gebruik
bij de fa. Valerie en Co., modezaak in de Suoth
iMolton Street en deze werd zoo hevig, dat-
binnen een uur de geheele plaats een klein,
ouderwetsch huis volkomen verw-oest was
'Geen teeken, dat het huis bewoond was, werd
bij het uitbreken, noch bij het voortwoeden
van den brand gezien, en zij, die er bij geroe
pen werden, meenden, dat het ledig was, of-
schoon het bekend was, dat de directriee van de
zaak madame Charles met een dienstbode en,
iaieeude men, met een helpster boven de zaak
woonde. Het duurde eenigen tijd, voordat men
■tot de puinhoopen kon doordringen, en in het
begin werd geen spoor van een der bewoon-
Etcrs gevonden. De brandweerlieden vermoed-
den echter dadelijk, dat het huis met opzet in
brand gestoken was, daar er onweerlegbare
bewijz-en van het gebruik van petroleum wa
ren Niemand, die aan de zaak verbonden
Was, vertoonde zich in den loop van den dag.
Toen de brandweer laat in den avond de
jninhoopen van een kamer achter den winkel
rfnrierzocht, vond ziji daar de verkoolde en
vcr-nhnke overblijfselen van een vrouw. Het
Sf36Wig^k, de identita# vast te stellen,
de vlugge en in zich zeli gekeerde Naavo,
die het heelemaal geen pretje vindt, om mee
te marcheeren. Veel liever was hij ergens
op zijn eentje aan het trainen gegaan cup een
stil, rustig plaatsje.
Weer nieuwe groepen. Engeland, het
sportland bij uitnemendheid komt binnen!
Het publiek voelt het, dat zij de sportsmen
zijn; het applaus is overweldigend.
'n Klein groepje volgt: Haiti staat er op
let bord, dat voor het vaandel uitgedragen
wordt. Bij Hongarije zien we de schermers
en zwemmers als welbekenden in het inter-
nationale sportleven.
Ierland brengt geen bekenden: slechts
eenige athleten, zwemmers, wielrenners en
boksers vertegenwoordigen den Ierschen vrij-
staat. 'n Machtige groep volgt: Italie. Wat
'n verschil met de vrij kleine Italiaansche
vertegenwoordiging bij vroegere Olympiades
maakt dit groote leger sportmenschen uit het
land van Mussolini en hoe correct ziet deze
groep eruit. Hier zien we ook voetballers, de
Italianen toch zijn de eenige prijswinnaars
van het Olympisch voetbaltournooi die zich
nog in Europa bevinden. 'n Geheel andere
natie volgt: Japan met meest kleine kwieke
kereltjes, die als twee druppels water op el
kaar lijken en eenige even kleine en even
kwieke sportvrouwtjes.
We kijken eens op ons horloge: 'n half uur
bijna duurt deze ommegang van sportmen
schen uit alle naties, reeds 2000 zijn er
naar schatting aan ons voorbij getrokken
en we zijn volgens het alphabeth nog niet
eens op de helft.
De tweede helft.
Letland en Littauen, de twee staten aan
de Oostzee, volgen na elkaar met vlak daar
achter nog eenige kleine groepen:
Luxemburg en Malta. Uit Mexico zijn er
meerderen, de Indiaansche typen van enkele
athleten vallen hier op.
Monaco geeft acte.de presence, daarachter
Noorwegen met 'n groot aantal deelnemers.
Uit Nieuw Zeeland zien we athleten, zwem
mers en 'n enkelen bokser. Grooter is de ver
tegenwoordiging van Oostenrijk, dat gevolgd
wordt door de tien officials en zwemmers uit
Panama en de niet veel talrijker deelnemers
uit de Philippijnen.
Weer komt Oost-Europa in zicht: Polen
dat aan niet minder dan 13 takken van sport
deelneemt en dientengevolge 'n talrijk aan
tal vertegenwoordigers stuurt. Portugal en
Roemnie gaan ons voorbij, Spanje en Rho
desia volgens met 'n aantal ons onbekende
gezichten. Nog steeds is er geen einde aan
den stoet: we zien de Tsjechen naderen met
'n machtig legioen van sportmenschen,
waarbij de athletische figuren der Sokols de
aandacht trekken. Turkije komt en dan Uru
guay. Eerlijk gezegd, de vertegenwoordi
ging van Urugay stelt ons teleur, alleen
voor het voetbaltournooi hebben deze Zuid
Amerikanen ingeschreven, voor geen enkele
andere tak van sport zonden ze vertegen
woordigers en waar de voetballers zelfs al
weer lang en breed in Montevideo zijn, vol
gen slechts weinigen de blauw met witte
vlag, die men uit het voetbaltournooi zoo
goed kent.
En dan. dan komt Amerika, het mach-
tigste sportleger, dat ooit Amsterdam is
binnengetrokken.
America for ever".
Wanneer de massale intocht der vertegen
woordigers van de Vereenigde Staten
aanvangt, geraakte het publiek in ver-
voering, zoo grootsch is het aanschouwen
van deze groep, die honderden athleten telt.
Bij dit sportlegioen zinkt bijna alles in het
niet; fier marcheeren Weissmiiller en Pad
dock vooraan, als Olympische kampioenen
is hun de eer ten deel gevallen den stoet te
openen.
Aan de Yougoslaven is de minder aange-
name taak bedeeld om achter de Amerikaan-
sche groep te komen, maar op dit kleine
clubje uit het Slavische land volgt weer 'n
groote groep: Zweden, waarbij we Vide zien,
den snelvoetigen schoolmeester, en Arne
Borg, die Europa's zwemeer zal verdedigen
tegen Amerika en Australie.
De Zwitsers komen, 'n groote groep uit
het land der ber-gen, volmaakt in or-de ge-
schaard achter hun leider, dan Zuid-Afrika,
en dan
Daar dondert het applaus, daar barst het
gejubel als een -onweer los, hooren en zien
vergaat je.
Met krachtigen stap, in volmaakte slagorde
komt
Nederland de arena binnen.
Een lange stoet van 358 deelnemers, waar-
door onze groep de grootste van den stoet
is, trekt voorbij. Hoeden vliegen de lucht in,
alles juicht, het Stadion davert op zijn
grondvesten. Nederland, ons -eigen land is
het, dat daar in grootsche bezetting zijn in
tocht doet.
maar men vermoedt zeer sterk, dat zij die-
van de ongelukkige eigenares zijn. Uit het
onderzoek door een dokter bleek, -dat de aldus
gevonden persoon doodgeschoten was een
kogel was het voorhoofd van den linker- tot
den rechterslaap doorgedrongen. Gisteren-
avond laat was er nog geen verdere ophelde-
ring van de geheimzinnige zaak verm-eld."
Jimmie liet de krant op zijn bord vallen en
keek Schmidt aan, die rustig zijn Doversche
long at
„Mijn God!" riep hij' uit. „Dat is sterk!
Wat denk je, Schmidt? was het was
het moord?"
„Ik geloof, dat wij heel wat zullen hooren
en vernemen," antwoordde hij. „Het kan zijn,
dat deze vrouw te veel wist, dat zij gevaarlijk
werd, dat het noodig werd, haar voor eeuwig
het stilzwijgen op te leggen, en dat, toen zij
zoo tot stilzwijgen was gebracht, het huis
over haar lijk in brand gestoken werd. Maar
wij1 moeten wachten".
Jimmie at haastig zijn ontbijt
„Ik zal juffrouw Walsden dit moeten ver-
tellen," zei hij1. ,,1'k ben heel blij, dat tante
hier is. Me dunk, dat wij moeten spreken over
dit heimelijk naar St. Margaret's Bay gaan
„Dat, mijnheer, kan beter wachten, tot gij
uw beide vrienden pit Londen gesproken
hebt", zei Schmidt. „Misschien hebben zij iets
te vertellenof voor te stellen Er kunnen
nieuwe ontdekkingen zijn. En thans, onder
ons toezicht, zijn de dames veilig."
„Goed", zei Jimmie. „Wij zullen er in ieder
geval tot den namiddag mee wachten."
Hij liep vlug naar boven, naar de zitkamer,
kwam de wpgenaamde Amerikaansche dame
Jhr. mr. van Doom vertegenwoordigt het
N. O C. in de Ned. groep, Dick J. de Vries
en de leider der Hollandsche athleten Jan C.
de Vries loopen in den stoet, welks vaandel
door den bokser Sam Oly wordt gedragen.
Verder zien wij Rapmund (Ned. Boks Bond),
Looman (Ned. Krachtsportbond), dr. Reijs
(Kon, Ned. Gymn. Verbond), Tr-esling en
Wagener (Ned. Hockey Bond), jhr. mr. dr. de
Beaufort -en mr. van Heukelom (Kon. Ned.
Amateur Schermbond), Herberts (Ned. Vo-et-
bal Bond), Lucassen en Boele (Kon. Verg.
Ned. Watersportver.) en Borsten (Ned.
Zwembond) de officials, die onze deelnemers
en deelneemst-ers vergezellen.
Wie we al bij de Hollandsche groep zien?
Onze roem -op sportgebied marcheert ach
ter het vaandel: bij de schermers zien we
Kunre, majoar A. E. W. de Jong en onze vier
Kun-re, majoor A. E. W. de Jong en onze vier
dames; bij de athleten Broos, Paulen, v. d.
Berge, de Boer, Peelers en tallooze anderen,
de dames-athl-eten komen met onze oud-
wereldrecordhoudst'er Gisolf vooraan, dan
achter Wijnschenk en Jacobs, d-e tientallen
gymnasten, bij de kleine groep boksers Karel
Miljon en van Klaver-en, onze beide hockey-
elftallen achter captain de Waal, de twee
korfbalploegen, die de demonstratie zullen
geven, aanvoerder Gerding voorop, 'n groot
aantal vertegenwoordigers van den Ned.
Krachtsportbond, de roeiers met Gunther in
de eerste plaats, onze beide voetbalelftallen
geheel volledig met al onze nationale voet-
balhelden, zooals v. d. M-eulen, van Heel,
Elfring, Weber en van Kol, bij de kleine
groep wielrenners herkennen we Maas, de
vrij talrijke vertegenwoordigers der zwem-
sport laten onze dames Neerland's hoop
voorop gaan: Zus Braun, Marie Baron en
Willy den Turk, terwijl we verder onze vier
vertegenwoordigers voor den modernen vijf-
kamp, o.a. Pasma, zien.
En daarmee is het defile geeindigd: alle
deelnemers zijn binnen de Stadionmuren en ze
groepeeren zich op het groote grasveld, dat
thans door 4 a 5000 vertegenwoordigers der
Internationale sportw-ereld vrijwel geheel ge
vuld wordt.
De vaandeldragers der 45 landen, die aan
het defile hebben deelgenomen, stellen zich
op voor de eeretribune en de duizenden sport
menschen maken in lange rijen daarachter
front voor de eereloge, waarin zich prins
Hendrik en de buitenlandsche vertegenwoor
digers bevinden. Het defile is geeindigd, men
wacht thans op het volgende deel van dez-e
openingsceremonie.
Rede van dr. J. Th. de Visser,
Terwijl gansch de arena gevuld is met de
b-loem der jongelingschap van heel de w-e-
reld verheft zich een fig-uur, die meer dan alle
andere magistraten getoond heeft de zaak
der Olympische Spelen een warm hart toe te
dragen: het is dr. J. Th. de Visser, oud-
minister van Ond-erwijs, Kunsten en Weten-
schappe-n, eerelid van het Ned. Olympisch
Comite, dezelfde die indertijd in de Tweede
Kamer zoo krachtig heeft verd-edigd het wets-
ontw-erp tot regeeringssteun aan de Olym
pisch-e Spelen.
Dr. de Visser houdt voor den microfoon de
volgende in diepe stilt-e aangehoorde wij-
dingsrede, die door middel van luidsprekers
in het Stadion gevolgd kan worden:
Aan het verzoek, dat mij, als eerelid van
het N-ederlandsch Olympisch Comite werd
gedaan, om de Olympische Spelen met eer
enkel woord in te leiden, heb ik zonder aarze-
ling -gevolg gegeven.
Ik ben er toch als Nederlander eenigszins
trots op, dat toen de poging -om van Staats-
w-ege bela-ngrijken financieelen steun aan de
Olympische Spelen te verschaffen, mislukte,
een opvlamming van het particulier initiatief
plaats vond, als zelden, zelfs in ons mildda-
dig volk, is aanschouwd. Het was een genot
te lezen van de groote sommen, die in be-trek-
kelijk korten tijd werden sameng-ebracht en
niet minder weldadig deed het aan, dat d-e
hoofdstad, altijd grootsch in het geven, haar
machtigen steun tot het welsla-gen verzeker-
de. Allen die alzoo, onder de kranige leiding
van het Olympisch Comite, er toe medewerk-
ten om oolc ten dez-en opzichte de eer van
ons land op te houden, zij daarvoor de dank
van duizenden en duizenden landgenooten en
ook van zoo vele buitenlanders gebracht Zij
d-eden- een mooie nationale en internationale
daad tegelijk.
En als wij eens nauwkeurig konden na-
gaan, wie er alzoo in deze maanden het
Stadion hebben bezocht, zouden wij tot de
slotsom komen, -dat de Olympische Spelen
w-erkelijk populair zijn geworden. en de ont
werpers en de uitvoerders ruimschoots sto
hebben om blijde te zijn, dat zij hun stoere
schouders onder dit veelzi-ns mooie werk
hebben gezet.
tegen, die er uit zag, alsof zij op dat oogen
blik geen andere gedachten ter wereld had,
dan die welke betrekking hebben op het ont
bijt Den man met den geknipten snor had
Jimmie dien ochtend reeds gezien, hij stond
bij de deur van het hotel en vroeg den portier
iets omtrent golf-terreinen. Hij zag er zeer
onschuldig uit en Jimmie had moeite te geloo-
ven, dat hij of de Amerikaansche vrouw spion-
nen waren.
Jimmie vond zijn dames goed en opgewekt
er was haar niets anders overkomen dan
een rustige slaap gedurende den nacht. Hij
liet haar ontbijten, voordat hij het nieuws
vertelde; toen dit gebeurd was, had hij een
ernstig gesprek met haar over wat er verder
te doen viel, en hij was daar midden in, toen
een kellner hem kwam zeggen, dat er twee
heeren uit Londen gekomen waren. Hij ging
snel naar beneden en vond Packe in de hall
en Scraye op de stoep, bezig instructies aan
zijn chauffeur te geven.
„Geen wo-ord, geen enkel, totdat wij al
leen zijn!" riep Jimmie, toen de twee reizi
gers ontelbare vragen over zijn hoofd begon-
nen uit te storten. „Ik denk, dat wij dan ge-
noeg te praten zullen hebben voor een heel
langen tijd. Nu" ging hij voort, toen Scraye
en Packe in een zitkamer gebracht en Schmidt
aan hen voorgesteld had, „misschien is het
het beste, dat ik ophelderingen geef, door u te
vertellen, waar ik geweest ben, waarom ik hier
ben, en hoe de zaken staan. Laten wij alien
om deze tafel gaan zitten en beginnen."
„We fasten volmaakt in het duister," ant
woordde Packe. „We weten niets, van wat je
gedaan hebt. We begriinen er niets van waar
om je ons hier hebt laten komen."
„Dat zult ge gauw genoeg" zei Jimmie
„Luistert nu. Den ochtend, nadat ik met u
beiden in Ritz gedineerd had, ging ik naar
Parijs voor een particuliere zaak. Ik reisde
toevallig met een jonge dame, juffrouw Wals
den, die helpster was bij Valerie, in de South
Molton Street Zij had een rieten mand bij
zich, waar een dikke gans in zat. De gans was
een geschenk van madame Charles, van de
firma Valerie aan haar schoonbroeder, mon
sieur Charles Zij was gewoon hem zulke ge
schenken te zenden en juffrouw Walsden
bracht ze over bij haar geregelde bezoeken
aan Parijs. Door toeval raakte de rieten mane
bij mijn bagage, en vond- ik ze in mijn slaap
kamer in het Gn nd Hotel Puur uit nieuws-
gierigheid maakte ik ze open, om de gans te
bekiyken. En onder de gans vond ik enkele din-
gen mgepakt, die ik niet verwacht had te vin
den. Scraye ik heb je kruis van den tsaar,
dat getijdenboek en die oude, gouden ketting
gevonden. Het is een feit.
De beide nieuw aangekomenen bleven zwij
gend en doodstil zitten, den verhaler van deze
verwonderlijke geschkienis strak aankijkend
Het seheen lang te duren, voor Scraye kon
spreken.
„Waar zijn ze?" vroeg hij.
„lk zal ze je binnenkort ter hand stellen,"
antwoordde Jimmie. „Ik heb ze uit Parijs
aangeteekend aan mijn eigen adres gezonden
Zij zullen daar gisterenmorgen bezorgd zijn
en ik heb Kentover mijn bediende getele-
foneer-d, om ze met den eerstvolgenden snel-
trein hi-erheen te brengen; hij zal gauw hier
zhn. Wat vindt gij beiden hier van?."_
Nadat dr. de Visser uitvoerig stil staat bij
den oorsprong der Olympische Spelen en
haar geschiedenis nagaat, zegt hij verder:
Met opzet teeken ik voor U het eigenlijk
ideaal der Olympiade, opdat -gij in het licht
daarvan en daardoor bezield, straks den strijd
zult beginnen. Hoe sterker dit het geval is,
des te meer mor-eele discipline zal de enke-
ling over zichzelf oefenen en over het geheel
heerschen.
Al wordt de spanning dan zelfs zoo groot,
dat zij in opwinding dreigt over te gaan, de
maat, de zelfbeheersching, die de schoonheid
van de sport is genoemd, zal desniettemin
behouden blijven.
In het teeken van onkreukbare eerlijkheid
en goede trouw zal dan de kamp staan. De
fijnheid van 't sp-el zal alle grofheden ban-
nen.
Voor de autoriteit van de vaste regels en
van hen, die ze met strengheid toepassen, zal
gaarne worden gebogen. En elke strijder zal
er van doordrongen zijn, dat den overwin-
naar slechts dan persoonlijke en nationale
eer ten deel valt, wanneer deze bevochten
w-erd met een blank wapen in een rein-e hand.
Ook hier moet, gelijk op elk ander gebied,
de schoonheid van het ideaal eerst het bin-
nenste zuiveren, zal er naar buiten een
schoone daad kunnen worden volbracht.
Vooral bij de Olympische Spelen komt het op
de mens sana in corpore sano aan.
Toen kardinaal Me-rcier in 1920 te Ant
werpen de Spelen wijdde, sprak hij dit ware
woord: „Les exereices du Stade ne sont pas
un j-eu vandteux et sterile. lis sont un-e ecole".
En als de rechtzinnige predikant Monod
in 1924 te Parijs hetzelfde doet, r-oept hij den
strijders zoo schoon toe: En realite, 1' energie
animatrice des Jeux Olympiques etait un
ideal de hqnneur et de la beaute, une visi
on, u-n-e ambition, un reve patriotique et
social, une idee. Juist: een idee, een ideaal
zelfs van uitbeelding in het lichaam van wat
de geest des menschen vermag. En hoe rei-
ner die geest is, des te zuiverder zal ook die
uitbeelding zijn.
Hier is het punt, waar de religie de sport
raakt. Want hoe meer de geest des mensdhen
het Hoogste zoekt, des te vuriger zal hij
wensch-en zijn lichaam in harmonie te bren
gen met dit geestesleven.
Vlamme dan die diep religieuze passie in
Uwe zielen hoog op, welke alleen de traditie
der Olympische Spelen hoog houden en haar
v-erheven ideaal tot verwerkelijking brengen
kan!
Melodieus intermezzo.
Nauwelijks is de onder diepe aandacht
aangehoorde indrukwe^kende rede van oud-
minister De Visser beeindigd, of „het woord"
is aan den zang!
Ruim t w a a 1 f h o n d e r d zangers geven
een glorieuse demonstratie van massazang,
onder leiding van Fred. J.Roeske, directeur
van het bekende Apollo". Onder begeleiding
van de Kon. Militaire Kapel! en de stafmu
ziek der Koninklijke Marine, aangevoerd
doer de luitenant Boer, klinkt si tig door het
Sportpark:
„Wilt heden nu treden
voor God den Heere",
het oude Geuzenlied uit Valerius5 Gedenck-1
clanck.
Vervolgens stellen de leden van het Inter-
nationaal Olympisch Comite en van het
Nederl. Olympisch Comite (Comite 1928).
zich in een halvea cirkel op voor de Konink
lijke eeretribunes. 1
Mr. A. Baron Schimm-elpenninck van der
Oye, president van het Nederl. Olymp. Co
mite, en voorzitter van het organiseerend
Comite, treedt dan naar voren en -houdt voor
den microfoon de -/olgende rede:
„S feeds meer wint de meening veld, dat de
geestelijke en lichamelijke ontwikkeling van
den mensch gelijken tred behooren te houden,
wil een harmonise', geheel verkregen wor
den.
De pogingen, allerwege aangewend om de
lichaams-waardigheid tot het juiste peil op
te voeren, zijn daarvai. een gevolg, alsook
het streven om in de beoefening der sport
orde en regelmaat te brengen.
Uiteraard lco-men uit de algemeene sport-
beoefening enkelen naar voren, die speciaal
door de natuur begunstigd, of wel met groote
wilskracht bedeeld, met hoofd en schouders
boven hunne mede-mensohen uitsteken,
De wedstrijden, waarbij -deze elkander ont-
moeten zijn ter verwezenliiking der boven-
-omschreven^edachte van -de grootste waarde
als een aanschouwelijk bewijs van wat een
goede aanleg, juist aangewend, maar vooral
wat energie en zelftucht bereiken kunnen
Onder deze wedstrijden nemen de Olympische
Spelen een eerste plaats in, al ware het al-
leen wegens hunne veelzijdigheid.
De verwachting mag wel uitgesproken
worden, dat de Spelen der IXe Olympiade bij
„Het is het merkwaardigste, dat ik ooit in
m-ijn lev-en gehoord heb!" riep Packe uit. „Fan
tasie is niets hierbij vergele'ken, Jimmie! Een
vette gansNu
Scraye wenkte, dat Packe zou zwijgen. Hij
wendde zich tot Jimmie.
„Vertel mij eens precies, wat er gebeurde
nadat je het kruis en de andere voorwerpen
gevonden had," z-ei hij.
„Val hem niet in de rede, Packe. Ik wi!
graag een duidelijk v-erslag hebben.'5
„Dat zul je hebben," antwoordde Jimmie.
„Ik zal je alle mogelijke dingen tot op dit
oogenblik vertellen." En hij ging voort hun
een volledig en uitvoerig verslag te geven van
hetgeen hij met monsieur Charles gedaan
had, van zijn bezoek aan de politie, van het
avontuur van het verlaten huis in de Rue de
la Paix, van het komen te Dover en van de
advertentie in „The Times".
„Die hebben wij gelezen," zei Scraye. „We
zijn ook bekend met de bij zonder heden van
het gebeurde in de South Molton Street, zoo
als het in „The Times'^taat. Maar Packe
weet nog wat meer dan dat."
„Ja", zei Packe langzaam. „Ik weet meer
dan dat. Ik kreeg gisterenavond laat eenige
mededeelingen van de politie. Er bestaat geen
twijfel, dat het lijk, dat in de kamer aditer
den winkel ontdekt is, van madame Charles
is. Er is ook geen twijfel aan, dat zij door een
revolverschot gedood is, door een ander per
soon afgeschoten, omdat er geen spoor van
een revolver gevonden is."
„Om het kort te zeggen zij werd ver-
moord?" vroeg Jimmie.
Wordt vervoiizdh
