llkntaarscliG Courmt.
Schaakrubriek.
Damrnbriek.
West-Friesche vertellinpn
Het pheimzlnnige Gensotschap.
FEUILLETON.
Xo 201
1928
Honderd dertigste Jaargang.
Zaterda^' 95 Augustus.
Gemeentelijke School voor
Voorbereidend Middelbaar Technisch
Onderwijs te Alkmaar.
INSCHRIJVING VAN NIEUWE
LEERLINGEN.
De inschrijving is opengesteld tot en met
30 AUGUSTUS a.s. in het gebouw der Am-
bachtsschool, des v.m. van 912 en n.m. van
2—5 uur.
Leerlingen van Ambachtsscholen met een
volledig leerplan voor bet voortgezet lager
onderwijs kunnen reeds na bet doorloopen
van de 2e klasse worden toegelaten, mits zij
bet derde leerjaar aan de Ambachtsschool te
Alkmaar volgen
Leerlingen met het diploma Ambachts-
6Chool of zij die naar de 5e klasse van de
Gem. Avondschool voor Nijverheidsonder-
wijs zijn bevorderd, kunnen onmiddellijk
worden toegelaten, onder overlegging van
ihun rapportboekje en een verklaring van den
Directeur dat ze voldoende aanleg bebben
voor voortgezette studie in de technische
vakken.
Het schoolgeld wordt geheven naar bet
inkomen en is zeer laag gesteld.
De school geeft opleiding voor het toela-
tingsexamen eeiifer Middelbare Technische
School.
De lessen worden in de avonduren gege-
yen.
Aanvang 3 SEPTEMBER a.s.
Nadere inlichtingen bij den Directeur.
n SPOUKVERHAAL VAN MAARTJE
De Magere Sliet had z'n stoel al baiskoven
bai de gezellige vierkante huistafel van
Maartje, mit de ellebogen op teifel en de
inuisten teugen z'n oore, vast besloten dat
hem niks zou ontgaan van't vertelsultje van
Maartje. De Bloedtoet had 't alderes meer
boord, maar deer was altaid wat aars bai, den
de leste keer. 't Was dutmaal ommers over de
Tientoon-Elfrib! 't Was stil in de huiskamer,
je konne de stilte hooren toen Maartje be
gon.
Nou, jeulie hewwe allemaal hoord van
Meister Tates, dat koning Radboud van Me
denblik in Hougwoud doupt worren zou in
719, maar dat ie deervan nag bai toids of zag,
omdat ie liever mit z'n voorvaderen bai Wo-
dan wou wezen, den mit zoo'n beetje Christe-
nen in den Hemel. En ok, dat ie an 'n kwai-
nende ziekfe laidende was en drie dagen lei-
ter begraven worren is. Maar deer staat ner-
gens in de geskiedboeken wat voor 'n kwainen-
de ziekte dat weest is en ok niet, weer ie den
begraven worren is. En je motte ok maar
niet gelouve, dat suk waar is hoor, maar dat
hewwe ze maar verbloemd, omdat ze voor
de waarheid niet dcrste uit te komen. En nou
hew ik hoord van men gropmoeder, die
weer van heur gropmoeder hoord heb, dat
't heel aars beurd is.
Want, 'n half uur neidat Radboud z'n lin
ker voet uit't doupvond terugtrokken had,
had ie der berouw van en sprak: „Manskap-
pen en Geistelikken" sprak ie, „ik hew der
berouw van, dat ik me niet hew leite doupe;
jk wil't Woenisdag overdoen in m'n kasteel
te Medenblik, in't zelfde doupvond en om
te bewaizen dat 't mienings is,^ noodig ik
jeulie alelgaar uit op 'n groote maaltoid
teugen morgen, Maandig" 't Was 'n Zun-
dig, toen ie te Hougwoud doupt worden zou
En Maandigs had deer 'n groote mailtoid
plaas en Dinsdigs weer ien, van de teugen-
partai, omdat ze gien klaploupers wezen wi'l-
de en Woenisdis vertrok de heele stoet mit
peerden en wagens en koeien en varkens en
skupe en vrollie en kinders deur 't Blodte-
bieneland, langs de zaidoik nei Medenblik,
toen der iensklaps, efkus voorbai de riet-
skoot wat vreiseliks beuren zou.
„Toe Bloedtoet" vroeg Maartje, „zeg 't
derde verssie ders op van de eerste der Va
derlandsche Mopjes van meister Tates."
„Zingen, Maartje?"
„Nei, liever niet; jeulie hewwe nou al ge-
nog zongen, je zouwe er temet houfdpoin
van kraige."
Dus toch nag houfdpoin, docht de Bloed
toet, die't verssie opzaide:
Maar toch ook ,tegenover't tal
Van deze deugden stond, helaas, weer
't kwade,
Hun gerstedrank en't spel vooral
Was menigeen ten schande en schade.
Hun harden zongen van de Daen,
Verricht in't strijdperk door hun ouden,
En vuur en starren, zon en maan
Naar het Engelsch van J. S. Fletcher
door Mej. A. T.
54)
HOOFDSTUK XXVIII.
De brief van waar?
De drie mannen stonden om de tafel waar-
0p Jimmie in zijn opgewondenheid den brief
had neergeworpen. Zij keken naar den brief,
een gewonen, niets zeggenden brief, gericht
aan Jimmie, met een vaste karakteristieke
hand, alsof zij bijna verwachtten, dat hij zou
gaan spreken,
,,Van mijn tante!" herhaalde Jimmie. Hij
keek de beide anderen vaag aan, keek vaag
om zich heen. „Van mijn tante!" zei hij
Weer.
Packe nam den brief met een besHste bewe-
gmg op.
,,Maak hem open!" zei hij, gebiedend.
»wat jaagt je vrees aan? Het meet goed met
haar Seiden zijn, anders zou deze brief niet
fekomen zijn."
Jimmie scharrelde aan het enveloppe;
Packe nam het uit zijn handen en scheurde
ianbaden ze in hun heilge wouden.
Nou, gong Maartje voort, op sukke maal-
taiden wier der verskrikkelik veul dronken,
uit koehorens, die je niet as glazen op teifel
zette kinne, maar gewoonlijk in ien teug
deerom leegdronken wiere en ok vreiselik
dobbeld en omdat der toe nog gien munten
wazze, betaalden zai hun verlies mit koeie-
huiden en aare dingen ,mit levend vee en ok
wel dobbelden zai om heulie vrollie en kin
ders. En nou hadden de Westfriezen uit 't
Blootebieneland zoowat alles verloren
zoodat't 'n heel lange stoet was, weermee
Koning Radboud deur 't Blootebieneland
en veerder langs de Ziedoik trok. Maar el-
kus voorbai de rietskoot wier die stoet over-
vallen deur de Blootebienelanders, die zich
in de rietbosschen verskolen hadden en deer
dichtbai in hinderlaag lagge. Dat is 'n ver-
skrikkelikke moord en slachtpartai worren;
an weerskanten bleef der maar 'n kloin troep-
pie over. De partai van Radboud vluchtte
ten slotte mit achterleiting van alles, in de
richting Medenblik langs de Ziedoik en onze
partai had't nou dus wonnen, maar je motte
niet vragen, hoe? As de Blootebienelanders
niet zoo goed hadde kunne vechten hadden
zai't ok niet wonnen, maar ze wazze der an
wend om, in de eerste plaas, altoid te vechten
teugen 't zeiwater, dat hun landeraien telle
kens overstroomdein de tweide plaas teu
gen de wilde dieren, vooral wolleve, die toen
hier in groote troepen nag voorkwamme.
Koning Radboud liet ommers as straf voor
dieven en moordenaars, de misdadigers ok
teugen wolleve vechten. En in de derde
plaas teugen vee- en zeirouvers. Nou, 't beetje
kroigsvolk dat Radboud bai zich had, had er
niet op rekend, dat der onderweg nag 'n
vechtpartij plaas hewwe zou; de pailen en
werpspiese wazze op en toen gooioen zai in
hun wanhoup 't voertuig, weer 't doupvond
mee nei Medenblik vervoerd wier, van de
houge Zeidoik of nei de Blootebienelanders,
maar 't gaf hun niet veul uitkomst meer,
want Radboud wier gevangen nornen, mit
de bedoeling om teuge 'n heel groot losgelo
weer los te leiten. Maar deur de val van ;t
voertuig van zoo'n groote hougte, was 't
doupvond door midden broken; de iene hal-
left rolde nag 'n stukje veerder en kwam in
de diepe kolk terecht, weer 't misskien nag
loid, want 't is nag nooit terugvonden; de
aare halleft bleef op de grond legge. En 't
volk was zoo vreiselik kwaad deerover en
razend, dat ze pakten Radboud iensklaps
beet en wierpen hem ok in de diepe kolk. En
toen nei ofloup van de groote vechtpartai de
Blootebienelanders nei huis gongen mit hun
ontvoerde vrollie en kindere en vee, hewwe ze
't halleve doupwoud ok meevoerd, maar ze
wazze zoo louf van't vechten, dat' ze't sei-
vens neerloid hewwe in de kerk van Iers-
woud, om bai gelegenhaid nei Hougwoud
brocht te worren, weer 't vandein kwam.
Maar in 1515 lag't deer nag! In Hougwoud
wilde zai't zeker niet meer terug hewwe;
wat hadde ze an zoo'n stikkend doupvond?
En toe der te Ierswoud in 1515 'n nuuwe
kerk bouwd wier, lag't de bouwers in de
weeg en hadden ze 't versleipt nei de boer-
derai vlak neist de kerk, weer nou de weduuw
Broere weunt en't deer neerloid vlak bai de
mishoup achter't huis. Bloedtoet, gane je
morgen maar ders kaiken mit Sire, den kin
ie't zelf zien, want zoo je weete, loid die
stien deer nag. En deer binne 'n houp boere_,
die de tientoon-Elfrib zien hewwe, i nof bai
de kolk; heele groote snoekekop mit scher-
pe tanden en valsche wreide ougen, want as
je in F water leeve, mot je kieuwen hewwe;
en den de borst van 'n mensch, mit skubbefi
bedekt, want as je op't land kome, mot je
longen hewwe; twei armen mit vingers mit
heele lange neigels; en den twei heele groo
te lange vinnen, weermei ie geruischloos
voortloupt, aigenlik voortskuift. As ik zoo
seivens allien rustig voor m'n raam nei bui-
ten zit te kaike, beurt't oftig dat ik hem in
't skemerdonker plotseling voorbai zien
gaan. Toen ik hem t vorige jaar op 'n eivend
weer voorbai zag skuiven, bin ik gouw nei't
poortje an de streit loupen en hew hem nei-
keken en zag toe, dat ie deur't poortje van
de kerk bai't kerkepad gong, 't Skoint, dat
ie den in die griezelige hoek bai de toren mit
aare geisten of spouke vergadering houdt bai
de regenbak, die deer bai de toren staat en
nei afloop deervan gaat iet altoid over het
kerkhof en langs't laikenhuissie nei de boer-
derai deer vlak neist en steekt den, zooas
menschen oftig zien hewwe, z'n linker poot
in de halleve doupvond, die deer loit en geeft
den vreemde geluiden, weerover Kramer de
Poep, die seivens in den zeumer oftig z'n
lange Duitsche poip buiten staat te rooken,
weer wel 'n hallef ons tabak in gaat, jeulie
wel meer kan vertellen, want die heb't vaak
hoord. „Der roeft oem sein Wodan" zoid de
Poep. Dat is natuurlik de ronddolende ziel
van Radboud, die gien Christen en gien Hai-
den is, deurdat ie hallef doupt is en as hallef
mensch kin ie niet uitsluitend van klaine
visch leven, maar lust ie of en toe ok graag
vleis; deerom heb ie altaid 'n zak op z'n reg,
weerin ie klaine kinderen stopt, die seivens
het open. Hij haalde er verscheidene vellen
papier uit, die blijkbaar uit een bloc ge-
scheurd waren en zonder aarzeling las hij
den eersten en den laatsten regel.
„Het is tot nu toe goed met haar beiden".
zei hij. „Hier leer! Of zai ik hem lezen?
Jimmie herstelde zich op eens. Hij nam den
brief uit Packe's hand en gaf den andere een
teeken, om te gaan zitten. „Ik ben in orde",
mompelde hij. „Ik ik dacht, dat het slecht
nieuws kon zijn, zie je. Hier ik zai hem
jelui hardop voorlezen. Is Kentover weg?"
„We zijn alleen", antwoordde Packe. „Ga
voort, denk er aan, dat het goed met haar is.
Dat zegt zij daar."
Jimmie begon met gedempte stem te lezen
en trok zijn stoel dichter bij die van Scraye en
Packe.
„Dit is wat zij schrijft", begon hij. „Luis-
tert
„Mij wordt bevolen, dit te schrijven be-
volen. Ik moet je zeggen, dat wij voor het
oogenblik beiden goed en veilig zijn. Ik moet
je ook precies zeggen, hoe wij gebracht wer-
den, waar wij zijn ik weet niet, waar dat
is. Ik mag alles zeggen, wat ik wil, en je
aan het einde van dezen brief een boodschap
geven, die, zooals ze zeggen, je van avond
overhandigd zai worden. Ik weet nog niet,
welke boodschap dat is. Inderdaad weet of
begrijp ik niets ik kan je alleen maar zeg
gen, wat vandaag met ons gebeurd is. Zij
zeggen, dat ik je precies kan zeggen, wat ik
teugen dat't donker wordt, allien over de
streit loupen. Ze zegge, dat ie nooit buiten
de provincie Blootebieneland komt en over-
dag zwumt ie alle slooten of en is dan as
Bullebak errig gevaarlik voor klaine kinde
ren, die te dicht an de slootkant komen, want
iemes lesten heb ie nag 'n klain moidje van
vier jaar in't water trOkken, dat op 'n stoep
'n worteltje zat of te spoelen. Gelukkig is t
nag bai toids ontdekt en't klaine kind op
toid uit't water haald1. Groote kinderen, die
zwumme kinne, doe ie evenwel gien kwaad;
dat weet ie persies, wie der wel en wie der
niet zwummen.
Toen Maartje tot hier komen was mit
heur Spoukverhaal, begon ze louf te worre
van't vertellen. 't Was ok 'n drokke dag voor
der weest.
Nag nooit had zai dankbaarder gasten
had as de kortbroeken, die den ok meer den
voldein wazze en die, as of't ofsproken was,
Maartje in der midden namme en 'n ronde-
dans uitvoerden: de raimelarai zat deer toen
in de lucht, ok in de gezellige huiskamer:
Triomf, de vreugde stijgt ten top,
Hijsch Holland, vlag en wimpels op
En laat ze wapperen langs't strand.
Nu Maartje danst met goud belaan,
Ze brengt als steeds de vreugde aan,
Is 't feest in Blootebieneland,
Is 't feest in Blootebieneland.
Maartje danste en zong mee, die goeierd.
Maar toen ze in der knip nei 'n Brabantsche
cent zocht en die voor haar op teifel neer-
laide, toen wisten wai wel hoe leit't was en
dat ze dus toch houfdpoin had, maar't niet
had willen zegge.
In 't skemerdonker verlieten de kortbroe
ken de gastvraie weuning van Maartje onder
't zingen van 't negende Vaderlandsche
Mopje van Meister Tates
(Wijze: Een kopje boter, al voor een stooter).
Michiel de Ruiter, Een echt' opstuiter,
Draaid" aan het wiel, Schoon 't slecht beviel
't Was dan eens hollen. En dan weer sollen
O, 't ging zoo slecht. Met hansjeknecht!
En toen 't vroolikke troepje de pastorie
voorbai was en bai 't hek van 't kerkepad
ankommen, zweeg het en hield 'n ougenblik
halt.
„Koik, deer hew je nou de regenbak, weer
Maartje van sprak."
Mit 'n fluisterstem zai de Bloedtoet:
,,'t Is toch maar goed dat domenie Bruins
deer vlak bai weunt; je kinne aars toch nooit
eres wete".
De Witbig keek om. „Koik" zei die,
„Maartje staat mit Sire bai 't poortje van
der huis ons nei te ougen."
Dag jongus!"
„Dag Maartje: we binne niet bang hoor,
van de Tientoon-Elfrib".
Deigs deernei had Maartje zoid, teugen
de menschen op *t durp: „0! o, wat binne ze
drok weest, wat binne ze drok weest
Zoo'n Goeierd!
Maartje sleipt al lang den eeuwigen sleip,
maar de ronddolende ziel van Koning Rad
boud leeft voort, hallef mensch, hallef
visch, in de diepste der diepe kolken, eeuw in
eeuw uit, zich voedende mit klaine visch en
in't skemerdonker rondloerende deur 't
Blootebieneland nei klaine kinderen zonder
gelaide: de Tiento6n-Elfrib, mit z'n zak op
z'n reg!
Hier vollgt de partij EuweCapablanca.
Euwe, die er op dit tijdstip betrekkelijk
gunstig voorstaat en weet wat er nog op't
spel staat is zich volkomen bewust tegen wie
hij spelen zai. Hij is dan ook met remise
uiterst tevreden en stuurt daarop met volk
zeilen af. Dit is voor schakers geweldig
moeilijk. Vaak is er in een schaakpartij gele-
genheid te over om remise te maken, maar
een partij te beginnen met remise alls doel
en afruil van stukken als middel is uiterst
precair. Euwe volvoert hier evenwel een stuk
je werk, dat bewondering afdwingt. Met de
meeste koelbloedigheid offert hij een pion,
nadat hij er al een verloren had.
Capablanca heeft nu op zijn Koningsvleu-
gel drie aaneengesloten vrijpionnen. 't
Schijnt, dat Euwe glad verloren is, doch zijn
berekening is zoo uiterst geraffineerd en zijn
intui'tief gevoel heeft hem zoo juist geleid
dat hij net nog remise afdwingt.
Zelden is op zoo'n manier een partij tot
remise geleid. Euwe toont zich met zijn spel
volmaakt de man, die recht heeft de plaats
te midden der andere grootmeesters in te ne-
men. Op 't oogenblik waarop wij dit schrij
ven heeft Euwe naast Capablanca met 6 pun-
ten de 2e plaats bezet, terwijl Bogoljtfbow
op de eerste plaats blijft met 6H punt nadat
hij van Capablanca heeft verloren. Er moe-
ten nog twee partijen gespeeld worden. Euwe
heeft nog Yates en Bogoljubow. Capablanca
nog Nimzowitsch en Reti en Bogoljubow nog
Euwe en Spielmann te bevechten. Er is nog
niets van te zeggen wie de eerste plaats zai
bezetten. 't Schijnt all wd uitgemaakt dat ze
stellig samen de eerste drie plaatsen zullen
innemen. Gesteld dat Euwe no. 3 uit komt,
will dat het er niets op aankomt, wat ik
zeg. Inderdaad wordt mij bevolen (dit alles
geschiedt op bevel) je de geheele waarheid te
zeggen. Zij zeggen, dat noodig is, dat je ziet,
wat zij kunnen doen.
„Ik vermoed, dat Kentover je verteld heeft,
wat wij van morgen gedaan hebben? Nadat
wij eenige boodschappen gedaan hadden,
gingen wij naar Blanchard om te lunchen; ik
zond den chauffeur en Kentover weg, om te
gaan eten, en zei hun, op een bepaalden tijd
half drie terug te komen. Ongeveer drie
kwartier later, terwijil wij bijna klaar waren
met onzen lunch, bracht de kellner een heer
naar ons tafeltje, dien ik even te voren had
zien rondkijken in de zaal, waar wij zaten.
De kellner zei, dat die heer mij verlangde te
spreken, als ik juffrouw Trickett was. Ik ant
woordde, dat ik dat was. De heer, een goed
gekleed man, die zich behoorlijk gedroeg, en
dien ik overal, waar ik hem gezien had, voor
een dokter zou gehouden hebben, boog en gaf
me een kaartje. Er stond een naam op, met
letters er achter, en ook een adres. Ik kan ze
mij nu niet herinneren, en de man, die in deze
kamer zit terwijl ik schrijf, zegt, glimlachend,
dat het er niets toe doet, daar het kaartje zijn
dienst gedaan heeft en vernietigd is. Ik zag
er echter op, dat heer een dokter was. Nadat
hij gebogen had, begon hij te spreken.
„Ik verzoek u niet te schrikken", zei hij.
,Daar is geen reden voor. Ik kom van uw
neef, den heer James Trickett (hier reikte hij
dan nog is dit voor onze Nederlandsche voor-
vechter een succes waarop hij zelf niet had
ger-ekend. En deze plaats zou hij bezetten
wanneer alles even ongunstig voor hem af-
Joopt. Gerechtigd is dus onze verwachting
dat een hoogere plaats niet tot de onmogelijk-
heden behoort. Inmiddels heeft Euwe van
Yates verloren! Hij mag nu er nog een partij
te spelen is blijde zijn als hij de derde plaats
houdt, want er volgen op Euwe met 6 punten
nog drie spelers met 5 H punt terwijl Euwe
nog Bogoljubow te bevechten krijgt. Niet on-
mogelijk is dus dat hij nog lager uitkomt dan
de 3e plaats.
Laten we nu de partij eens bekijken.
Wit: Euwe.
Reti opening.
1.
2.
3
4.
Pf3
c4
5. 0—0
6.
7.
8.
9.
10.
d4
Pd4
Kg2
Pc3
Lg5
11.
12.
13.
14.
15.
Pc6
Dd8
Tadl
Ta8
Lf6
18.
19.
20.
21.
Kf3
Ke3
Kd3
22. f4
22.
23.
24.
e4.
fe4
Zwart: Capablanca.
Pf6
c5
b6
Lb7 't fianchetteeren is
i dit tournooi druk ge
speeld.
g6 dubbel financhetto
nog wel.
cd4
Lg2
Lg7
0—0
Pc6 Nu volgt een al-
gemeene afruil van stuk
ken op initiatief van
Euwe, die zich krachtig
genoeg waant den kamp
op te nemen tegen den
ex-wereldkampioen
in het moeielijkst doel
eener schaakpartij't
eindspel. Capablanca gaat
onmiddellijk in op Euwe's
bedoeling en speelt daar-
cm doelbewust zijn K. 't
veld in den regel in toe-
passing brengend dat de
K. in't eindspel het sterk-
ste stuk is.
dc6
Tfd8
Kf8.
Td8
Om zwart te beletten na
15 Tdl te spelen Pd7, nu
door Kf8 p.e7 gedekt is.
Lf6
Ke8
Kd8
Nu staat zwart stellig
minstens zoo goed als wit.
Immers Pdl is langen tijd
aan zijn plaats gebonden.
Kd7
Kd6 't Gaat op c4 af
Kc5
Kb4 Capablanca hoopt
Euwe te verleiden tot 't
opspelen van de apion om
zooddende die stelling te
te verzwakken, maar hij is
daar toe tamellijk ver van
zijn vesting de 8 lijn af.
Een eventueele dborbraak
van wit zou funest wor
den.
Om e5 gevolgd door e4
tegen te houden waar-
door c4 zou vallen en de
partij verloren zou zijn.
Was hier evenwel e4 niet
wat beter? 't Is zwart te
doen om te komen tot Lcl.
Door e5 te spelen zou hij
zijn L zelf van de diago-
naal afsluiten en't paard
is ontheven van de pflicht
b2 te bewaken. Pc3 zou
kunnen volgen en paard
e2 waardoor zwart 't L.
toch ook belet wordt in te
drimgen. Nu gaat een
pion wrloren.
e5 dreigt weer e4. met
verlies van c4.
fe4
Lg7 Om via h6. f4 te
attaqueeren.
Wit kan f4 niet houden
en besluit tot 't opgeven
van nog een pion, n.l. h2.
Maar gaat nu met zijn
paard pion f7 vangen
waardoor zijn epion vrij
wordt en dreigt dame te
worden. Hiertoe moet f7
terug worden gehouden,
25.
e5!
Lh6
26.
Pe3.
Lf4
27.
Pc2f
Ka5
28.
Ke4
Lh2
29.
Pd4
Kb4
Ook na 29c5 volgt
de manoeuvre om f7 te
vangen,
30. Pc6f Kc4
31. Pd8 Le5 Wel gedwongen en
meteen kansrijk. Immers
mij een kaartje van jou over). De zaak is, dat
hij een ongeluk gehad heeft."
„Je weet, dat ik er me ailtijd op beroem, dat
ik mijn hoofd bij elkaar houdt. Ik keek hem
aan.
„Als het ernstig is", zei ik, „moest u het
mij maar dadelijk zeggen."
„Niets zeer ernstigs", antwoordde hij, ge-
ruststellend glimlachend. „Mijnheer Trickett
heeft een motor-ongeluk gehad. Ik verzeker u,
dat hij niet in gevaar verkeert. Maar hij zou
graag u en juffrouw Walsden willen zien,
daar hij niet dadelijk vervoerd kan worden."
„Wij verlieten onmiddellijk het restaurant
en vergezelden dien man naar buiten, waar
zijn auto wachtte, zooals hij zeide. Ik had
geen vermoeden, dat er iets niet in orde was,
want ik herinnerde me, dat ik je gezegd had,
dat wij om een uur bij Blanchard zouden
lunchen, voor het geval je daar ook zou wil
len komen. En wij gingen, niets vermoedend,
heen. Maar bij het weggaan beging ik een
groote fout (een zeldzaam iets van mij) want
ik vergat een boodschap voor Kentover achter
te laten.
„De man, die in de kamer zit, terwijil ik
schrijf, zegt, dat ik, alles wat ik wil, mag
schrijven over hetgeen ik weet, waar wij heen
reden. Alles wat ik weet, is echter, dat de ge-
sloten auto, waarin we reden met den dokter
(die natuurlijk geen dokter is, of misschien is
hij het wel, ik weet het niet) de Regent Street
opreed, langs de New Oxford Street, en ver
nu krijgt zwart na
32.
Ke5
't veld d3 vrij voor zijn
K. en kan de witte pionnen
op de dame-vleugel in-
pakken. Dit blijki evenwel
nog lang niet zoo gauw
te gaan als men vermoed.
Heel't spel van Euwe is
hier zoo subliem, dat zelfs
Capablanca niets tegen
hem vermag.
32.
Kd3
33.
Pf7
Kc2
34.
b4!
Nu mozf de Zw. K. dezeit
pion weer achterna en die
wordt weder een hoek-
steen in Euwe's gebouw.
34.
b....
Kc3 4
35.
b5.
Kb4
36.
Pd7
Alles past als of't vooraf
bereid was. Hulde aan 't
groote denk- er. combina-
tie vermogen van Euwe.
36.
h5
37.
Kf4
Kc5 pion b4 houdt zwarf?
pionnen vast.
38.
Pc8.
Kb5
39.
Pa7f
Kb4
40.
Pc8
b5
41.
Pe7
Ka3 i\
42.
Pg6
Ka2 I
43.
Pe5
remise.
Immers de witte K. houdt pion h5 en 1
witte paard kan niet verhinderd worden zich
op te offeren voor b5.
Een schitterende prestatie van Euwe.
OP LOS SING EINDSPEL 236.
(Troitsky).
1. Pf2f Kg3
2. cb! a2! N
3. Pe4f De zw. K. staat nu bloot aaa
een schaakje na Kh4 n.l. door cd8 D. of n»
Kg4 of h3 door c8D.
3. Kf3.
4. Pd2f Ke3
5. Pc4f Ke4
6. Pd2f Ke5
7. Pc4f De K. kan het schaak van Ket
paard niet ontloopen. Als menin aanmerking
ne-mt dat den zw K een overvloed van vel-
den ten dienste staan en de nietigheid van't
gebruikte materiaal, dan mag men wel zeg
gen, dat het witte paard hier een uiterst*
prestatie verricht.
(Lasker's Verbeek).
OPLOSSING PROBLEEM 193.
(R. L'Heriret).
1. Pg5 Kg5 2. Df6 mat
1. Pg4 2. Phf3 mat
1. Ph3 2. Pgf3 mat
1. Pf2 anders 2. Df4 mat.
AAN DE DAMMERS!
In onze vorige rubriek gaven wij ter op*
lossing probleem no. 1030.
Stand.
Zw. 10 sch. op: 8/11, 13, 16, 18, 23, 25,
29.
W. 11 sch. op: 21, 22, 27, 30, 32, 35, 38,
42, 43, 45, 49.
Oplossing.
1 49—44 1. 25 34
2. 22—17 2 11:31
3. 42—37 3. 31 33
4. 35—30 4. 16 40
5. 30 19 5. 13 24
6. 45 i 5! 4
UIT DE PARTIJ.
In een partij, gespeeld om het clubkampl-
oenschap der HaarlemsChe Damclub kwam
de volgende stand voor:
voorbij de Marmeren Poort, tot wij in een
wij'k kwamen, die ik niet kende, waar parti-
culiere huizen staan in hoog ommuurde tui-
nen."
„Camden Hill", mompelde Packe. „Cam-
den Hill, natuurlijk! Vreemd, dat het hun
niet kan schelen, dat dit alles bekend wordt"
„Dat hoort bij hun vervloekte slimheid".
snauwde Jimmie. Hij ging verder met lezen.
„Ik vroeg hem, waar wij heengingen. Onze
metgezel, of bewaker, zei, dat je gebracht was
naar een particuiliere ziekeninrichting van
hem zelf en zijn compagnon. Dat klonk heel
gewoon en ik lette verder niet bijzonder op
onze weg. Wij gingen door de kleine lanen
van deze buurt, tot wij stilhielder. voor een
deur in een hoogen muur. Deze gingen wij
binnen, en bevonden ons in een tuin, in het
midden waarvan een groot, flink gebouwd
huis lag juist een plaats voor een particu-
liere ziekeninrichting. Wij gingen naar bin
nen en werden naar boven in een zitkamer ge
bracht; deze kamer, waar ik zit te schrijven.
Het is een zeer gezellige goed gemeubelde
kamer, maar wij zitten hier even zeker gevan
gen alsof wij in de Bastille zaten.
„Onze metgezel verzocht ons te gaan zitter
en verliet ons. Binnen een paar minuten
kwam hij terug en bracht een ander man me-
de; evenals hij zelf goed gekleed, goed ver-
zorgd, welbespraakt, maar klein, mager, een
donker gezicht, zeer scherp in zijn manieren,
Hij boog, en keek ons beiden scherp en door-
dringend aan.
I Wordt vervolgd).
- i.
OP AANVRAGE WORDT U GRATIS TOEGE:
ZONDEN DE BROCHURE OVER GRANULINE,
HET MIDDEL VAN Dr J. H. VAN GRAFHORST,
ARTS, TEGEN TUBERCULOSE EN KLIER<
ZIEKTE. Middelburgschastr.Zl7. Scheveningen.
