Schaakrubriek.
m m m
m s
Damrobriek.
Itet-Friesche veitellingen
FEU1LLETON.
II
ipi ||p[ np[ ||p pp
n il
Xaterda^ 8 September.
*o. 213 1928
Honderd dertlgste Jaargang.
(Vervolg).
De voif Apachen wazze deur 't lot anwe-
,en- ze zouwe an de martelpaal bonden wor-
re en't opperhoufd verbrand; dat wisten ze;
rien vrolik vooruitzicht. Van boven indiaan
maakt de onderste halft zag er landelijk
uit- de broek van de kortbroeken wier deur
>n riem in bedwang houwen, weeran dc
skalpen bungelden, die ze passies veroverd
hadde 't Waren Apachen op houten hullef-
tei die, louf van de tocht, om 't uitgebrande
kampvuur op den grond uitstrekt lagge.
jslocr wier de stilte van 't oerwoud deur
niks stoord, tot der 'n stoot geven wier op't
hondenfluitje deur den Zwarten Arend en
onder n oorverdouvend gebrul en woest ge-
hu-il, weer de bladeren van trilden, wieren
de Apachen plotseling deur de Comanchen
overmand en met de armen op de reg vast-
bonden. Ze konden gien weerstand bieden,
jvant ze waren smoordronken van't vuurwa-
ier dat ze in de hacienda stolen hadde; sokke
barrels om 'n aar z'n brandewoin op te zui-
pen' Maar weer de skoone jonk vrouw, Sig-
norita Rosa Bella, in heur hangmat lag te
lezen, wilden zai niet zeggen, toen Edelhart,
de koene woudlouper en spoorzoeker heur't
eerst ontdekte. Maar ze lag niet in heur
hangmat en lag ok niet te lezen, van angst.
An der oteertje was zai ophongen an 'n dun
touwtje tusschen twei takkende Comanchen
kwamme te laat! 't Was ok gien blonde,
jonkvrouw, maar zwarter dan zwart: 'n dooie
qioI
De Apachen hadden hun rol goed
speuld, maar ze zouwe toch pest worre en
't opperhoufd verbrand; sokke hufters, om
zoo'n mooi jong moidje te stelen!
In't kamp van't Opperhoufd der Coman
chen was groote bedraivigheid. De Zwarte
Arend had z'n kraigers eerst toesproken en
deerop de Apachen; die, ieder an 'n bourn
vastbonden, hun opperhoufd in 't midden, 'n
verskrikkelike marteldood ofwachten. Mit
der aigen skalpen wieren ze in der neusgaten
krieweld; hun fniesbuien deervan wazze de
doodskreten, Ze zouwe lev-end opeten worre
deur de roufdieren van't oerwoud, die over
hun bloote bastjansens loupe zouwe; miere,
oorekruipers en duizendpoote en uit 't Op
perhoufd most bloed stroume. Ien van de
kraigers wierr der op uit stuurd om uit 't
llootje om't oerwoud, de Mississippie, in T
boos, twei bloedzuigers te halen, die op z'n
borst zet zouwe worre mit 'n leeg lucifers-
doossie. Vlak voor hem wier der 'n vuur an-
loid; 'n voorproefje; z'n warme biene, van
de verbrandingsdood! Sjane Darkie wier die
noemd.
De rouk steeg vrindelik uit 't bosch,
En kronkelend nei den Hemel.
teekende, waarop der vier Comanchen uit t
oerwoud't kamp binnen stoven met de ver-
skeurende roufdieren en de Witbig floot nou
drie keer op z'n fluitje, 't gien beteekende:
„Vlucht, as je leven je lief is."
Of't Kampvuur niet uitdoofd worren mos?
„Brande leite" luidde 't bevel, en deennei
„de vaiand ophouwe'".
Weer nei toe? „Nei Parois", zoo hiette de
boet van de Bloedtoet, „achter't BloStebiene-
land om", luidde't tweide bevel.
Toen Grootes en Arie in't bosch ankwam-
me vonden ze't noodig om eerst't vuur mit
de polsstok uit te stoote en mit hun hullefte
uit te trappen; ze vonden deer de van angst
sturven skoone jonge Signorita Bella Rosa,
an der steertje ophongen en de drie „gelien-
de" melkblokke, maar van de bende vonden
ze gien spoor.
In Parois ankommen, bezweit en heit van
't zontje, dat bai de terugtocht op hun bloote
bastjansens, op hun vurfde bovenlaiven ge-
weldig pikt had, kortademig van de haast,
wier Sire anwezen om emmers water uit de
pomp an te sjouwen voor de keiskist, weer de
ofwasserai plaas had van de kladdige In-
dianenbende, weemei de troep ontbonden
wier.
Onder de maaltoid, mit Maartje en Sire
deer bai, wier der verteld deur Sire, die poin
in z'n buik had van't lachen; ,,'t zat an de
buitenkant" zaide Sire.
„De reipe binne weer geer" had z'n Va-
der zoid, die om zeuven uur al Sire en
.Maartje uitleiten had en den Bloedtoet op-
sloof in't klaine kantoorje, mit 'n wurvel en
grindel deerop. Deer was 'n kloin gaatje in
de zolder om versche lucht deur te leiten, net
groot grnog om niet te stikken. Deer most de
hardneklige worstelpartai met de wetenskap
volhouwen worren.
Alle ailanden van Europa mostie morgen
grondig rippeteerd hewwe. Hai begon met
Tessel, Vlieland, Terskelling, Ameland, maar
bai Skiermonnikoug bleef ie steken. Nou, as
se je pas 'n peerdedief ophongen hewwe en
vochten mit Apachen, bin je niet dadelik op
stoot. Op Skieromnnikoug: zouwe deer ok
lastige boere weune; zouwe deer ok skoole
zoin? As nou van nacht alle skoole in 'i
Blootebieneland deres ofbranden? En de
skoolfrikke van zoin part deerbai? Nei, 't
werk vlotte niet; 't skoot niet op; 't gong
niet, die eivend!
Deigs deernei soggens, toen wai in skool
zatte, wier Sire anklamd deur 'n ouwe
Blootebienelander:
„Bin uwes niet 't warskippertje van
Maartje?"
„Jawel, die bin ik".
„Hoe hiet je nou aigenlik; Sire, Blugert of
Edelhart?'
„M'n doupnaam is Gerrit".
„Zoo. Nou, asse je strakkies weer weg
binne, zai't verlegen opstille in't durp!"
Moin Westfries' durpje, weer 'k wier geboren,
Weer 'k moin jeugd zoo zonnig, zurgeloos
sleet;
Tc Hew je lief; jou, mit je Stompe Toren;
'k Hou veul van jou; meer, as nag iemand
weet
'k Hou groot van jou: meer, as nag ooit
te voren,
Van jou: moin dorpke dat 'k nooit vergeet!
R'dam, Augustus 1928.
We noemden cHe opening de b5, a6 opening
of de Meijer-opening.
Langentijd gold deze opening goed totdat
na enkele matches met de gelijkwaardige
clubleden ontdekt werd, dat de opening niet
deugde. Een speelwijze toonde aan dat Ta8
verloren moest gaan. (Lc4 Df3).
To enwas de Meijer-opening een doodge-
boren kindje met een lam handje.
Hieraan dachten wij onwillekeurig toen
we de Polnische opening zagen.
Dit is in tegenstelling met de Meijer-
opening een eenvoudige kerngezonde, die
door de Poolsche spelers gaarne gespeeld
werd.
Deze partij werd gespeeld in 1927 tus
schen de heeren H. Dahl en A. Wogner.
1. d4 b5
2. e4 Lb7
3. f3 Wit bouwt zich een stevig cen
trum op met de bedoeling
later den Zwarten dame-
vleugel onder vuur te nemen.
3a6
4. Ld3 g6
5. Pe2 e6. Zwart wil tot c5 komen
had evenwel beter gedaan
door te spelen d6 en Pd7.
6. Le3 Lg7
7. c3 Pc6
8. 0—0 Pf6
9. De2 Om den Zwarten b-pion tegen
te houden en dien dan met
a4 aan te vallen.
9De7
10. Pa3 d6
11. Pe2 h6 Zwart heeft in 9 zetten 5
maal met een pion ge
speeld. Dit moet zich wre-
ken. Hij kan al niet meer
rocheeren.
12. a4 Hierna komt wit in't voordeel
12Pa7
13. ab5 Pb5. Na 13ab5 volgt
14. Ta5 en 15 Tfal.
14. Ta5 c6,
15. Pb4 Pf6-d7
16. Tfal Pd7-b8
17. d5! Hiermede verklaart Wit de
zwarte stelling stormrijp
't Gaat er nu op los!
17ed5
18. Lb5! d4? Nu maakt zwart 't nog
erger; met 18c6
had hij alleen de kwaltied
verloren, nu verliest hij een
officier.
19. Ld4 Ld4t
20. Dd4 0—0
21. Lc4 c5
22. Pd5 Dd8
23. Df6 en wit wint.
Volgende week volgt weer een partij met
de Poolsche verdediging.
Oplossing van probleem 194 (V. Kotrc).
1. Dg4 I<d4 2. Le3 mat.
1.Ld2 2. Pd3 mat.
1. Le5 2. b4 mat.
Eindspel 238
(Studie Rinck).
'it Gong teugen melkerstoid.
Boer Grootes zat voor 'n kom heite koffie
#p't staltje, mit z'n vrouw en z'n twei
dochters, die hem straks helpen zouwe mit
melken, toen Arie de knecht, nei de koeien m
't bon jaagd te hewwe, ok op z'n koffie of-
kwam en vroeg of de baas niet dat geskreeuw
hoord had ,ofter iemand vermoord wier; uit
de richting van 't kloinduimpjesbosch
't
„Ik hew niks hoord hoor; jai mesikien,
vrouw?"
„Nei, ik ok niet. Deer binne zeker weer
Blootebienelanders in 't bosch, want t is
Woeni'sdigmiddag en ik hew hoord, dat deer
'n warskippertje op't durp is. 't Zel de bende
van de Bloedtoet wel weer weze."
De boerin hal't goed reiden
Toen zai buiten kwamme, de melkers, zag-
ge ze deer rouk uit 't bosch komen. Nou, 't
was al dagen lanig verskrikkelik heit weest
en't bosch was deerom zoo droug as kurk.
En boer Grootes skrok der van, toen ie 't
tag. „Potverdorie Arie, dat gaat deer niet
goed hoor; je moste de pols efkus halen uit
de boet, den gane we eerst deres efkus kai-
ken wat er an de hand is."
Toen de Comanchen Indiaan, die uitstuurd
was nei de Missisippie om bloedzuigers te
halen an de buitenkant van't oerwoud zag
dat er twei boeren op 't bosch ofkwamme,
gong ie dut melden an de Zwarte Arend
En de Witbig as beve'voerend generaal floot
twei keer op't hondefluitje, dat „Onreid" be-
Naar bet Engelsch van J. S. Fletcher
door Mej. A. T.
66)
Dokter Frobenius draaide zich om en be-
Jchouwde zijn slachtoffer. Hij wreef naden-
kend de punt 'van zijn neus, stond op van zijn
stoel en door de kamer naar een kast gaande,
begon hij een drank te mengen, dien hij
Scraye in een klein glas bracht.
„Juist", zei Jimmie, niet in staat zijn tong
in bedwang te houden. „Maak er maar een
einde aan! Vergiftig hem!"
Dokter Frobenius keek om met kalme waar-
digheid.
„Mijnheer Trickett", zei hij. „Uw taal is
ruw en uw beschuldigingen getuigen van
slechten smaak ik had wat beters van u
verwacht. Dit is niets dan een vrij sterke do-
sis vlugzout. Drink uit!" ging hij voort,
Scraye bet glas overreikende. ,,Het zai uw
gelijkraoedigheid herstellen. Nu," ging hij
voort," naar zijn stoel terugkeerend, „zullen
wij inderdaad dit gesprek beginnen, dat wij,
naar ik vertrouw, met kalmte en goeden
smaak zullen voortzetten. U ziet in, mijnheer
Trickett zooa's lord Scraye zeker ook doet
dat u in mijn macht is?"
„Wat ik inzie", snauwde Jimmie, is, dat wij
blijkbaar in een benarden toestand verkeeren,
dat het later een kwaad ding voor u zai
ajn als wij er niet goed* uitkomen. Dat is
Hier laten wij volgen een schaakpartij met
een voor velen onbekende opening nl. 1. d4
b5. Deze opening heeft de Poolsche verdedi-
ging.
Lang voordat de d4 opening zoo intensief
gespeeld werd, ja toen deze nog bijna onbe-
kend was speelde men Spaansch Italiaansch
Russisch, enz.
De Nederlandsche schakers, die een 15-
tal jaren terug 't schaakleven volgden her-
inneren zich den heer H. D. M.(eijer). Deze
heer is ongeveer een jaar of vijf, zes geleden
gestorven. Hij is jarenlang lid geweest van
't Hilversumsch schaakgenootschap. Ook is
hij voor de samensmelting bestuurslid ge
weest van de Nieuwe Ned. Schaakbond en
voor dien, naar ik meen, ook nog secretaris
van den N. S. B.
H. D. B. was een goede hoofdklasse-speler.
Wij herinneren ons uit den tijd dat wij met
hem lid van't Hilversumsch schaakgenoot
schap waren, dat H. D. B. altijd uit was op
oorspronkelijkheden. En als hij eenmaal wat
had of wilde gaf hij 't niet gemakkelijk op
Men denke maar terug aan de eerste match
Holland—Engeland. Deze match heeft H. D
B. in elkaar gezet en men vermoedt nog niet
met wat moeite.
Nu kwam H. D. B. op zekeren avond in
zijn schaakclub met het nieuws, dat hij een
nieuwe opening had gevonden n.l. 1. e4 b5.
(meestal dadelijk gevolgd door 2a6).
ijm
ww,
a b o d o f g b
Wit speelt en wint.
Probleem 195.
(J. Hody).
Wm J
m
w
i
a ~b e d e f g"
Mat in 2 zetten.
AAN DE DAMMERS!
In onze vorige rubriek gaven wij ter op
lossing probleem no. 1032 van Dufour.
Stand.
Zw. 15 sch. op: 2, 6/10, 13/16, 18, 19, 23,
24, 26.
W. 15 sch. op: 22, 25, 27, 30, 32, 35,
37/40, 42, 43, 45, 48, 50.
Oplossing.
1. 27—21! 1. 26:28
2. 25—20 2. 14 34
3. 40 20 3. 15 24
4. 35—30 4. 24 35
5. 45—40 5. 35 33
6. 38 29 6. 23 34
7. 32 1
DE WEDSTRIJD OM HET WERELD-
KAMPIOENSCHAP.
De Hollandsche deelnemers.
Zooals wij reeds mededeelden zullen van
Hollandsche zijde aan den a.s. wedstrijd om
het wereldkampioenschap deelnemen de mees-
ters J. de Haas te Brussel, B. Springer Jr
te Lyon, Herm. de Jongh te Parijs, A. K. W
Damme en J. H. Vos, beiden te Amsterdam
en W. C. J. Polman Jr. te 's-Gravenhage
Dit Hollandsche team is door den Neder-
landschen Dambond met zorg samengesteld
en ongetwijfeld kan gezegd worden dat de
Hollandsche ploeg bestaat uit spelers welke
waardig zijn de Hollandsche kleuren te ver-
dedigen.
Vooral het medespelen van den veteraan de
Haas en den genialen blindspeler Springer
zai de kansen op een Hollandsche overwin-
ning in niet geringe mate doen stijgen.
Het bestuur van den Nederlandschen Dam-
bond heeft dan ook.een zeer gelukkig besluit
genomen om beide meesters voor dit belang
rijk tournooi uit te noodigen.
De Haas toch is en blijft nog steeds een
historisch figuur in de Nederlandsche dam-
beweging. Hij- was het die te zamen met
meester Battefeld een vijf en twintig jaren
geleden den stoot gaf tot een intens dam-
leven in Nederland. Met Battefeld trok de
Haas toen reeds naar het buitenland om de
sterke Fransche meesters te ontmoeten en de
vele matches tegen Weiss, Molimard en
Fabre eindigden toen vrijwel alle in een over-
winning voor de Haas. Door zijne vestiging
in Brussel (waar hij aan't hoofd staat van
een bloeiende handelszaak) kon de Haas de
laatste vijf jaren niet meer actief deelnemen
aan het damleven, totdat hij een jaar geleden
plotseling een leidende rol ging spelen in het
Belgische damleven en o.a. den stoot gaf to*
de oprichting van den Belgischen Dambond.
In den laatst gehouden wedstrijd om het
kampioenschap van Brussel schreef ook de
Haas in en gaf toen alle deelnemerseen
schijf voor. Dit belette hem niet om beslag
te leggen op den kampioenstitel der Belgi
sche hoofdstad.
Springer behoeven wij bij onze lezers wel
niet te introduceerenhij toch geniet een in
ternationale vermaardheid, niet alleen rdoor
zijn geniaal spel, doch ook door zijn blind-
spelen. Enkele jaren geleden verliet Springer
Holland om zich in Frankrijk geheel aan 't
damspel te gaan wijden. In matches versloeg
hij vele Fransche meesters en in't laatst ge
houden tournooi te Marseille moest zelfs de
wereldkampioen Marius Fabre twee maal de
vlag strijken. Ook in Amerika damde Sprin
ger en speelde o.m. te Montreal een match
om het wereldkampioenschap gemengd spel
(Poolsch—Canadeesch) tegen Willy Beaure
gard. Op't Poolsche bord werden de punten
gedeeld, doch op't Canadeesche bord bleek
Beauregard de sterkste.
Ook Herm. de Jongh volgde het voorbeeld
van Springer en vestigde zich te Parijs om
zich geheel aan't damspel te wijden.
Herm. de Jongh bezit een ontzettende the-
oretische kennis van ons spel, doch in wed-
ZEEK^Eb^Mid0lt^g»ch8^^£nvScl^vwUng^
strijden is hij dikwijls minder gelukkig. Toch
blijft de Jongh een speler waarvan alles ver-.
wacht kan worden, vooral door zijne voorfc
durende training met de sterkste "Fransche
meesters. j
(Wordt vervolgd.)
U i t d e p a r t ij. 1
Als zwart in de volgende positie 2328
speelt, maakt wit dam:
m JmA.i
Zw. 11 sch. op: 1, 3, 8, 9, 12, 14, 15, 17,
18 20 23
W. 11 sch. op: 16, 25, 26, 30, 35, 37, 39,
43, 45, 47, 48.
1. 26—21 1. 17:26
2. 37—31 2. 26 37
3. 30—24 3. 20 29
4. 48—42 4. 37 48
5. 39—34 5. 48 30
6. 35 2
De volgende stand is van Joh. de Bree.
I!«1WW.
Ww wm up
i. AM
NIGHTCAP
Zw. 6 sch. op: 9 15, 20, 21, 26, 35 eil
dam op 40.
W. 9 sch. op: 16, 24, 27, 29, 32, 33, 36,
37, 48.
Wit speelt:
1. 37—31 1. 26:39
2. 48—43 2. 40 31
3. 16:27 3. 31:30
4. 43 3!
Ter oplossing voor deze week:_
Probleem 1033 van A. D. Querido, A'dam.
duidelijk!"
„Ik ben blij dat u inziet, dat u in een
benarden toestand verkeert, zooals u het
noemt", zei dokter Frobenius. „Nu, natuur-
tijk moeten menschen, die in het nauw zitten,
betalen voor hun bevrijding. Ik ben vrij
goed bekend met de oms^andigheden van lord
Scraye hij is rijk. Ik ben niet zoo goed be
kend met uw omstandigheden, mijnheer
Trickett, maar ik eeloof, dat u ook vermogend
is. Miin heer Trickett hoeveel is u
waard?"
„Wat wilt ge probeeren?" vroeg Jimmie
scherp.
„Wat ik inzie", snauwde Jimmie, „is, dat wij
woordde dokter Frobenius, „is, hoeveel zijt
ge bereid te betalen voor uw leven. Be-
grijp me goed uw leven?"
HOOFDSTUK XXXIV.
Dokter Frobenius gee ft een
verklaring.
Een eigenaardig gevoel van opluchting
bekroop jimmie, toen hij dokter Frobenius
zijn vraag in duidelijke woorden hoorde Snel
len. Hier was eindelijk iets tastbaars, iets
bepaalds. Hij lachte met groote minachting,
„Afpersing!" zei hij met onverholen spot.
„Afpersing!"
„Losgeld!" zei dokter Frobenius. „Los-
geld, mijn beste heer. Oorlogsschatting
schadeloosstelling wat u het maar noemen
wilt. Het is in werkelijkheid een losprijs. Ik
heb u veroverd
„Nog niet!" zei Jimmie. „Ge zult eerst
nog heel veel moeten verklarm. Wat betreft
u te betalen
Scraye, die verschillende onverstaanbare
feluiden in de diepte van zijn stoel gemaakt
ad, slaagde eindelijk er in, meer rechtop te
gaan zitten. Hij deed een paar pogingen om
te spreken en stootte eindelijk een paar woor.
den uit.
„Ik ik zai u alles betalen!" zei hij.
„Maar bevrijd me hier uit. Ik zai beta
len!"
„Hij weet niet, waarover hij spreekt", zei
Jimmie. „Ten minste, dat weet hij nu nog
niet. Waarvoor", ging hij voort, zich tot dok
ter Frobenius wendend, „waarvoor moeten
wij betalen? U betalen, omdat ge onze keel
en die van eenige anderen niet hebt afgesne-
den? Het is een mooi voorstel! Het schijnt uw
enorm ik had bijna genie gezegd, maar ik
zai het door een an der, passender woord ver-
vangen uw enorme onbeschaamdheid
waardig!"
Dokter Frobenius nam weer een snuifje.
„Jonge mijnheer Trickett", zei hij plech-
tig, „u schijnt de zwaarte, den ernst van deze
gelegenheid niet te begrijpen. Ge zult moe
ten toestaan, dat ik op mijn eigen manier een
verklaring afleg als ik dat gedaan heb,
zult gij, denk ik, toegeven, dat ik gena-
dig tegenover u ben. De simpele waarheid
der zaak is deze gfij beiden, jongelieden,
hebt het bestaan ontdekt van't genootschap,
waarvan ik de stichter en leider ben, gij zijt
op de hoogte gekomen van enkele zijner ge-
heimen. Niemand anders deelt uw kennis,
niemand anders
„Ge vergist u", viel Jimmie botweg in de
rede. „Maak geen vergissingen. Mijnheer Ni
cholson Packe weet er ook van en hij zai
heel spoedig de politie aan het werk zetten
als ons iets overkomt. Eenige leden van de
Fransche politie weten
Dokter Frobenius deed hem met een on-
geduldig gebaar zwijgen.
„Ik weet zeer goed, wat enkele leden van
de Fransche politiemacht weten", zei hij
kribbig. „Ik weet ook, hoever de kennis van
mijnheer Nicholson Packe zich uitstrekt.
Noch mijnheer Nicholson Packe, noch de
Franschen weten, wat u nu weet. Van hun
tegenwoordig standpunt urt zouden zij mij
nooit iets kunnen doen zij hebben niet het
flauwste besef van mijn bestaan. Gij hebt
dat wel gij beiden weet te veel. Ik blui
niet, wanneer ik zeg, dat ik u beiden van dit
ondermaansche kan doen verdwijnen en
dat niemand u kan nasporen. Dat is een
feit, mijn waarde heer, een feit! Maar dat
wensch ik niet te doen. Ik geef er de voorkeur
aan u uw leven te doen koopen. Ge zult mijn
prijs betalen en dan zijt ge vrij."
Jimmie werd rustiger, steeds zekerder van
zichzelf, zijn natuurlijke, zakelijke instincten
werden wakker geschud. Hij toonde teeke-
nen van oplettend te luisteren; zijn toon
werd beleefder.
„Kijk eens!" zei hij. „Heeft u er iets tegen
dat ik een sigaret opsteek? Ik kan beter den-
ken wanneer ik rook, en het komt mij voor,
dat uw voorstellen eenig nadenken ver-
eischen."
Dokter Frobenius sprong op en ging naar
een sigarenkastje.
„Vergeef mij", zei hij beleefd. „Ik vergat
mijn plichten als uw gastheer. Probeer een
van deze. U zult moeilijk fijner tabak in het
land vinden."
Zw. 7 sch. op: 6, 8, 11, 13, 14, 19, 25 en
dam op 12.
W. 9 sch. op: 17, 21, 28, 29, 34/37, 48.
In onze volgende rubriek geven wij di
oplossing.
„Dank u", zei Jimmie, zijn goedkoope si-
garetten te voorschijn hal end, „maar ik rook
liever van mij zelf. En verontschuldig u niet,
ge hebt me zeer zeker een warme ontvangst
bereid.
„Misschien wilt u iets drinken?" vroeg
dokter Frobenius, met een blik op de bel. „Een
glas
„Niets voor't oogenblik, dank u", ant«
woordde Jimmie. „Ik twijfel er niet aan of
uw wijn is van de beste soort, maar ik moet
er nu voor bedanken. Nu zullen we pra-
ten. Zaken, ziet u, zaken!" Nu", ging hij
voort, nadat hij een sigaret had opgestoken.
„Uw aanbod ik kan het niet anders be
grijpen is dit, zooals't mij voorkomt. Op
voorwaarde dat u lord Scraye en mij ons le
ven en onze vrijheid schenkt
„En ook aan uv geachte tante en de jonge
dame uit den hoedenwinkel haar leven en
vrijheid", zei dokter Frobenius, half onrus-
tig. „Daar moet u ook aan denken."
„Goed", zei Jimmie ernstig. „Ja op
voorwaarde dat u mijn tante, juffrouw Wals-
den, lord Scraye en mij het leven en de vrif-
heid schenkt, moeten lord Scraye en ik ieder
afzonderlijk en gemeensehappelijk u, na
overeenkomst een zekere som gelds betalen?
Niet waar?"
„Juist zoo, juist zoo!" antwoordde doktef
Frobenius. „Precies."
„Nog iets anders?" vroeg Jimmie._
„0 ja, natuurlijk, iets anders!" nep dok
ter Frobenius uit. „Ge zult me uw woord
van eer, als mannen van eer u ziet, hoe
ik u vertrouw! geven, dat uw lippen om-
trent deze overeenkomst gesloten zullen zija
van het oogenblik af, dat onze zaak afloopt
i (Wordt M^ryolg4>.
Ilkwmki Curat.
OP AANVRAGE WORDT U GRATIS TOEGE^
ZONDEN DE BROCHURE OVER ORANULINE,
HET MIDDEL VAN DR. J. H. VAN GRAFHORST,
ARTS. TEGEN TUBERCULOSE EN KUER'
