llkmaarsclg Courant.
I
Brieve! alt de hoofdstati
FEUILLETON.
Konderd dertrgsfe Jaargang.
Xalerdag %9 September.
^oerika en de Internationale
reditsorganisatie.
Stadsnieuws
1928
'go. 231
IDe consequenties van Kellogg's stap.)
Door Dr. E. VAN RAALTE.
We leven snel in den tegenwooraigen tijd.
nat geldt niet alleen voor de ontwikkelmg
der Icnniek, doch evenzeer ten aanzien van
den groei van Kk-een. Men denke eens terug
aan een kleine den jaar geleden toen de Pre
sent der Vereemgde Staten Wilson optrad
als kampioen voor de gedachte een orgamsa-
tie in bet lev-n te roepen ter bevordering
van de samenwerkmg tusschen de voLkeren
en die dezen vrede en veiligheid dknde te
waarborgen. Die organisatie was de Volken-
bond en voor het bereik.n was het van be-
lang ik citeer thans den aanhef van het
Handvest van den Bond „bepaside ver-
plichtingen te aanvaarden om geen toevlucht
lot den oorlog te nemen".
In zijn eigen land zag Woodrow Wilson
rich verguisd, noemde men hem een dwaas
idealist en de meerderheid zijner medebur-
„ers wenschte zich dan ook verre te hducfen
van den Volkenbond. Thans, een decade
verder, is het Amerika, dat het initiatief
jjeeft genomen tot het den 27sten Augustus
te Parijs geteekend verdrag tot „het afzien
van oorlog als instrument van nationale po
litiek". In plechtigen tractaatsvorm ver
klaart men oorlog als middel tot beslechting
van internationale geschillen ontoelaatbaar
en het is minister Kellogg, een landgenoot
van den toen wel zeer breed ziei
die nu, alleen in veel minder waardevollen
vorm, 'hetzelfde op touw heeft gezet als de
in eigen land in 1919 verloochende staats-
man-profeet met zooveel talent en moed be-
pleitte.
In veel minder deugdelijken vorm. Immers,
het Kellogg-verdrag is maar half werk, want
weliswaar doet het den oorlog als middel tot
beslechting van geschillen in den ban, doch
het houdt zich niet bezig met de wijze, waar-
ep conflicten tusschen staten, die zich nu
lenmaal ook in de toekomst zullen blijven
voordoen, uit den weg geruimd moeten wor
sen. De onderteekenaars van het verdrag,
de Yankees in de esrste plaats,) zullen er
voor moeten zorgen, dat, dank zij daartoe
gesloten overeenkomsten, er altijd een mid
del voorhanden zal wezen, om em vreedzame
manier aan geschillen een einae te maken.
Rechtspraak, arbitrage of verzoeningsproce-
dure zal men met het oog hierop hebben te
aanvaarden wil het door Kellogg gepropa
eeerde verdrag eenige werkelijke waarae be-
jitten. Precies dezelfde metheden als het
V'olkenbonds-handvest kent, zal men dienen
toe te passen, ja, voor zoover er in dat hand-
vest nog leemten bestaan en die zijn er
Is het nu meer dan ooit zaak geworden door
de noodige aanvullingen deze op te heffen.
Of wel, Kellog en zijn ladngenooten laten
het hierbij. Dan is er werk geleverd, dat fei-
fc-iijk van elke positieve waarde ontbloot is.
Of wel, de Amerikanen gaan er toe over het
zoo even gereleveerde complement nu ook
weldra in net leven te roepen, wat dan de
erkenning zal zijn van hetf eit, dat Wilson
het toch bij het rechte eind gehad heeft.
Er is hier en daar de stelling verkondigd,
dat toch reeds op zichzelf het tractaat tot af-
cien van oorlog zijn nut zou kunnen hebben,
door het psychologisch effect, dat er van uit
zou gaan op de volkeren.
Ik wil allerminst ontkennen, dat zulks het
geval kan wezen, maar dat zal dan toch
moeten blijken door een krachtig verlangen
der volkeren om door hun regeeringen de
consequenties van den thans ondernomen
stap te zien trekken. Van hen zal dus een fik-
jche stuwkracht dienen uit te gaan in de
richting van het over gansch de linie tot
stand komen van verdragen, waardoor
rechtspraak, arbitrage en verzoening te al
ien hide uitweridng zullen hebben.
Dat er voorts op groote schaal uitbouw
en eodificatie van het volkenrecfrt noodig is,
zal al even duidelijk zijn als de noodzakelijk-
heid om voor een behoorlijke naleving van de
evergaan tot aanzienlijlee internationale ver- Mipraew
mindering van bewapening een van de resul-
taten van het Kellogg-verdrag zal moeten
wezen. Geschiedt dit alles niet, dan heeft het
Verdrag werkelijk niet de mrnste waarde.
the knjgt het eerst, indien men het sleehte
lis een „begin" van een verdere ontwikke-
fmg der tusschen-staatsche rechtsorganisatie
beschouwt en mi ook de daarvoor onontbeer-
lijk'e voigende schre'den durit en wil onderne-
men.
Smuts heeft het eens zoo "volkomen juist
gezegd: „Er bestaan in de wereld slechts
twee wegen om twist uit te maken, de weg
1 1:over-
tot »t
bracht
tot een onafzienbaren puinhoop. De wereld
kan alleen voor algeheele rufne bewaard
worden, door de andere methode te probee-
ren: die van vrede, recht en onderling over-
leg".
Wel aan, wie de eerstgenoemde methode af-
zweert, heeft er zorg voor te dragen, dat de
tweede methode toepassing zal kunnen vin-
den. Hot is te hopen, dat de Amerikanen
spoedig zullen toonen voldoende oog voor
crezen eisch van de practijk van het inter
nationale leven te hebben om, nu ze eemnaal
A gezegd hebben ook het B te laten volgen
en de consequenties van het Kellogg-ver
drag te aanvaarden.
rijtuigri^Sor den Konlnklijken stoet geopend,
voor het overige verkeer afgesloten wordi
Dan daagt in de verte het eerste rijtuig op,
waarin de hoofdeommissaris van politic ge-
reten is. Daarop volgt het rijtuig met Am
sterdam's burgervader en onmiddellijk daar
op de koets der Koningin, nu eens gereden
door roode jockey's met vier paarden, dan
weer met twee paarden bespannen en gereden
van den rooden bok. Daarop volgen de an
dere rijtuigen, een korte of een lange stoet, al
naar de plechtigheid en het doel van den
tocht. Maar langs den geheelen weg iuichen
de Amsterdammers de landsvorstin, die zich
zoo zelden in hun midden bevindt, hartelijk
toe.
Doch de f-raaiste aanblik levert de aan-
komst aan het Gentraal-Station op. De tochc
van het Station naar het Komnklifk Paleis is
elk jaar weer een zegetoch't. Dan zijn het niet
toevallige voorbijgangers, maar dichte drom-
men, die zich lang te voren lang3 den weg
hebben opgesteld, die het Koninklijk echtpaar
geestdrirag begroeten. De Dam ziet zwart
0 Pegencn, die lid van den Volkenbond
zijn, belioeven hierfqe niet zoo gauw en niet
op gelijken schaal als de Amerikanen over te
gaan.
IV.
Koninklijk bezoek-
Amsterdam heeft in de afgeloopen week de
feestelifke stemming genoten, die het jaar-
lifksch bezoek der Koningin aan de rijks
hoofdstad met zich brengt. Van winkelgebou-
wen en kantoren, hoog op de torens en aan de
beugels der tramwagens wapperd'en de vlag
gen, het oude-vertrouwde rood-wit-blauw af-
gewisseld door het oranje-blanje-bleu, dat
meer en meer veld sehimt te winnen op het
terrein Van het vlaggedoek.
Als de Koningin komt is het altijd drukker
in de stad, dan verd-rmgen zich d-e menschon
vvior het Paleis om de voorbereidingen voor
de ontvanost te volgen, maatregelen, die ieder
jaar dezelfde zijn, maar die toch altijd weer
veel hekijks hebben. Meer in het bijzonder de
opstelling van het baldaldjn, de rood-pluche
eerepoort, heeft de belangstelling van hon-
derden.
Niettemin is dat roode uitbouwsel voor den
Paleisgevel een der leelijkste blijken van fees-
tdijkheden dat men zich denken kan, een nog
altijd gehandhaafd overblijfeel uit de weinig
aesthensch ontwikkelde achttiende eeuw. Het
oude Raadhuis van Jacob van Campen bezit
nu eemnaal geen hoofdingang; men had er
oorspronkelijk toegang door een galerii van
zeven gelijkvormige deuren. Want een Raad
huis is geen Paleis en de geniale bouwmees-
ter heeft niet kunnen droomen, dat bet ge-
bcrnw eens voor een ander dan het oorspron-
kelijke doel gebruikt zou worden. Zoodra het
vdormalige Raadhuis dienst moet doen als
Koninklift: Paleis wordt dus een der deuren
tot hoofdingang gepromoveerd en zooals een
hoofdofficier door een mooier pakje van de
andere officieren onderscheiden wordt, krijgt
ook de tot hoofdingang nitverkoren deur een
fraaieren tooi. Het is nu maar jammer, dat
deze tooi niet meer aan den goeden smaak
van dezen tijd beantwoordt. Er is geruimen
tijd geleden_ eens sprake geweest van een ver-
sstzinnige burgers had
den de hoofden'bijeen gestoken om te beraad-
slagen over het probleem, hoe men een tijde-
lijk baldakijn zou kunnen aanbpengen zonder
de edele lijnen van den gevel te schenden
Maar klaarblijkelijk is het probleem nog niet
opgelost, hoe eenvoudig het ook lijken ma^
Ovgr zulke vragen wordt men het niet gemak-
kelijk eens. Maar ate men er toe ©verging het
roode uitbouwsd, dat thans als de hoofdin
gang van een circustent voor den Paliesgevel
pnjkt, door een vinding van eenvoudiger,
minder opvaTlend karakter te vervangen, zou
een groote gedeelte van de burgerij maar ma
tig voldaan zijn. Want voor velen en die
velen bevinden zich aliidit onder de volks-
menigte, welke zich bij elk Koninklijk bezoek
op den Dam verdringt voor velen is het
barbaarsche rood en zjjfl de op vergulde pila-
ren steunende draperieSn feestelijk bfj uitne-
mendheid. En ook voor deze toeschouwers
kt de tradirie een woordje mee. Boven
en, het gedrapeerde baldakijn suggereeH
troonfhemel en troon en de groote menigte.
die de troonzaal nooit bezidrtigen kan, krijgt
tenminste een vleugje fllusie te genieten.
De aankomst van de Koningin is altijd een
feestelijk moment. Het week-programma
wordt afgewerkt met de stiptheid van een nur-
werk. Stipthefd is en Wijit een vorstelijke
deugd. Iederen dag kon men den stoet der
rijtuigen op het vooraf bepaalde uur en langs
de vastgestelde route zien rijden. Eerst ver
sdiijnt de motorrijd'er van de verkeerspolitie,
die den weg inspecteert en nagaat of de langs
de route ongestelde dvenaren van Hermandad
hun plicht hebben gedaan en den weg vrq
houden. Zijn verschijnm is het sein, dat d
van de menschen en op de daken der aan het
plein grenzende gebouwen ziet men tal van
belangstellenden. Het rijtuig, waarin Konin
gin Wil'hetarina en Prins Hendrik gezeten
zijn, wordt voorafgegaan door een eere-pelo-
ton huzaren. Fraai laten zij hun vurige paar
den zwenken en met getrokken sabel stellen
zij zich tegenover de wacht, die voor het
Paleis het geweer presenteert. Zoo rijdt het
Koninklijk rijtuig dan tusschen mariniers en
huzaren en onder daverende toejuichingen,
die het Wilhelmus overstemmen, voor den
hoofdingang en weldra verschijnt de Konin
gin op het balcon om de geestdriftige ovaties
der burgerij nogmaals in ontvangst te nemen.
Zoq gaat het ieder jaar, zoo is het ook in
de afgdoopen week gegaan. De Koningin
heeft ditmaal bezoeken afgelegd aan de tor-
pedojagers „De Ruyter" en „Evertsen",
welke aan de De Ruyterkade lagen, aan de
Nederlandsche Bank, aan het nieuwe ge-
bouw van de A.M.V.J., aan het Stedefijk
Museum en aan de najaarstentoonstelling
van Arti et Amicitiae.
Bij het bezoek aan het Centraaf Gebouw
van de A(msterdamsche) M (aatschappij)
V(oor) J(ongemannen) werd de Koningin
een aardig schouwspel geboden in de over-
dekte zweminrichting. Een groot aantal jon-
gemannen hadden zich te water begeven. Zij
doken en plasten en spartelden, dat het een
lust was.
Het Pantheon der tooneelspelers.
Amsterdam bezit geen Pantheon voor de
groote mannen van Nederland. Hun graven
zijn verspreid in de kerken en over de be-
graafplaatsen in alle deelen des lands. Ook
monumenten ter eere van hun nagedachte-
nis opgericht, vindt men er in de steden waar
zij geboren zijn of hun arbeidsveld hebben
gevonden. Maar de tooneelspelers hebben, in
ae gangen en portalen van den Amsterdam-
schen Sdiouwburg, een centraal punt voor de
vereering van hun groote kunstenaars gevon
den. Daar hangen, langs de muren, portret-
ten van hen, die op de ;lanken van den
Schouwburg hebben uitgeblanken, die de
kunst van het Nederlandsche tooneelspel heb
ben gediend op een wijze, welke de bewonde-
ring van den tij-dgenoot afdwong. Sdhflder en
beeldhoawer hebben de nagedachtenis dezer
kunstenaars vereeuvigd. En tusschen de por-
tretten van gr-oote voorgangers, die het voet-
licht niet meer zuflen zien, hangen enkele
schilderijen van nog levende kunstenaars,
aan wier roem niet meer getornd kan worden
Zoo de schilderij van mevrouw de Boer-rvan
Rijk in de rol van Kniertje en het magistrals
portret van mevrouw MannBouwmeester,
door Breitner geschilderd.
Nu en dan komen de vrienden van het
tooneel in de coulojrs van den Schouwburg
bijeen om de nagedachtenis van een dej doo
den met een huldeblijk te eeren. Het is nog
niet heel lang geleden gebeurd, na de tragi-
sche spoorwegramp bij „de Vink", waar het
echtpaar Lobo—Braakensiek rampspoedig
om het leven kwam. In den muur van een der
boven-portalen is, 10 September van het vorig
jaar, een door den heer De Vreugde vervaar-
d'igde bronzen plaquette geplaatst, die beider
J'~~agt. By die plechtigheid heeft
der Hoest uit naam v
rollen, die van Raimonde uit „De Passie-
bloem Mevrouw Ketelaar heeft dit hulde
blijk uit naam van het comite aan de Ge-
meente aangeboden en mr. MerckelbacU
heeft het voor de gemeente aanvaard. Groor
was het aantal tooneelspelers en speelsters,
dat gekomen was om de plechtigheid bij te
w-onen eri ook nu werden bloemen neerge-
legd, o.a. door mevrouw MannBouwmees
ter, mevr. de Boervan Rijk en Emma Morel.
Het fraaie en stemmige portret is geplaatst
in den beneden-foyer adhter de midden-loges
Of het op die plaats geheel tot zijn recht zal
komen moet nog blijken, want het doek is
groot en de gang niet breed, zoodat men de
schilderij moeilijk op een afstand zal kunnen
zien.
Sept. 1928.
EM'ERGO.
I
ksl/.
beeltenis draaj
Adriaan van
van zijn
toen reeds ongestelde vrouw bloemen neerge-
legd. En warn gen zulfen toen hebben ver-
moed, dat zij een jaar later in denzdfden
Schouwburg bijeen zouden komen om een
evereenkomstige plechtigheid bij te wonen ter
eere van diezel fde actrice, Wilhelmina van
der HorstVan der Lugt Melsert, in wie
ons land een zijner grootste tooneelspeelsters
verloren heeft.
Ook nu was een talrijke groep vrienden en
bewondeaars bijeen gekomen om tegenwoor-
dig te zijn b'ij de overaracht van een door den
heer L. Goudman geschilderd portret aan de
gemeente Amsterdam. Wij zien de betreurde
kunstenares op dit doek in een barer liefste
VERHUUR PERCEEL
LANGESTRAAT 74.
B. en W. schrijven in by'lage nr. 116:
Bij ons College zijn eenige verzoeken inge-
Ikomen om het perceel Langestraat 74 te
mogen huren.
Zooals U uit de voor U ter inzage gelegde
gtukken zal blijken, biedt de heer K. Klinkert,
fotograaf alhier, de hoogste huur, n.l.
1050.per jaar, mits het benedengedeelte
van het perceel tot winkel wordt verbouwd.
Hij is bereid, de kosten van verbomv voor zijn
rekening te nemen, waartegenover hij prijs
stelt op een huurtermijn van tenminste 10
jaar. Overigens zullen, alvorens het huis kan
worden betrokken, eenige verbeteringen moe
ten worden aangebraeht. Gebleken is, dat
met deze verbeteringen een bedrag zou zijn
gemoeid van 620.welk bedrag voor
rekening van de gemeente komt.
Onder mededeeljng, dat de Commissie van
bijstand voor puhlieice wericen met ons van
meening is. dat er geen bezwaar is op dezen
voet met den heer Klinkert te contracteeren,
steilen wij U in verband hiemede en onder
overlegging van haar advies voor, het perceel
Langestraat 74 aan den heer Klinkert voor-
noemd te verhuren en daartoe het voigende
besluit te nemen:
Het perceel Langestraat 74 met ingang
van een nader door Burgemeester en Wethou-
ders te bepalen datum, voor den duur van 19
jaar te verhuren aan K. Klinkert alhier,
tegen een huurprijs van 1050 per jaar,
otfder bepaling
a. dat de buurder het recht verkrijgt het be
nedengedeelte van bovengenoemd perceel
voor zijn rekening te verbouwen tot win
kel, overeenkomsfig eers door Burgemees
ter en Wefhouders goed te keuren plan;
b. dat de huurder afstand doet van de be-
voegdheid, vermeld in art. 1603 B. W.;
c dat overigens de door B. en W. te stellen
voorwaarden zullen moeten worden na-
geleefd.
VERKOOP GROND AAN DE JULIANA
VAN STOLBERGLAAN.
In bijlage no. 115 schrijven B. en W.:
Van den heer H. Vos alhier, ontvmgeti wij
een verzoek, om aan hem of zijne lastgevers
te verkoopen een strookje grond gelegen aan
de Juliana van Stolberglaan, kadastraal be
kend gemeente Alkmaar, sectie F nr. 2698 ge-
deeltelijk, met een frontbreedte van pl.m. 1
M. en een diepte van pl.m. 30 M., ter groot
te vari pl.l. 30 M2., voor den prijs van 12
per M2. Het perceel is op de bij de stukken
gevoegde teekening in roode kleur aangege-
ven.
De Commissie van Bijstand Voor het
grondbedrijf adviseert tot verkoop.
Ook wij zijn van meening, dat tegen be-
doelden verkoop geen hezwaren bestaan ert
stellen U derhalve voor het voigende besluit
te nemen:
De Raad. der gemeente Alkmaar besluit:
aan H. Vos voornoemd, of zijne lastgevers
te verkoopen het bovenomschreven strookje
grond, groot ongeveer 30 M2, voor den prijs
van 12 per M2., onder nader aangegeven
voorwaarden,
BEGROOTINGEN 1929 VAN
INSTELLINGEN VAN WELDADIGHEID.
In bijlage No. 109 schrijven B. en W.:
Wij bieden U hierbij aan de begrootingen I
voor 1929 van eenige insteHtngen van wel-1
dadigheid, t.w. die van het Comite Alkmaar j
der V-ereamging ,JJerwonnen Levenskracht",
van de Vereeniging vooi- Zuigelingenbe-
sCherming, van de Vereeniging voor Kinder-
voeding, van de Vereeniging „Kinderk1ee-
ding", van de Vereeniging van Gerinsver- j
pleging en de Commissie tot Huisverzor- j
ging.
De in d-eze begrootingen geraamde sub-
sidien zyn in het ontworp der gemeetttebe-
grooting voor 1929 uitgetrokken.
Wij hebben ten aanzien van deze stukken
geen opmerkingen te maken en steHlen U
Door R. L. de W.
121
„De lever en de zehuwen maken ons alien
bt lafaards", zeide Tallis bondig. „Maar hoe
rc, haast je maar niet te veel, om hier weg
komen."
„Ooed, ik zal het uitstellen tot Maandag.
Laat eens kijken, dat in dan 9 JunL"
Taflis kniicte zijn instemming.
»Ju en de hotelhoudster en de verpleegster
weet ik wie nog meer hebben een zware
verantwoording op je geladen", ging Beres-
ierd verder. ,,Je hebt me teruggesleept, toen
aan de ijdelheid van deze wereld den rug
had teegsfceerd en ik ben er niet zeker van of
}t niet zeer enoordeelkundig gehandeld hebt;
te«*r dat is jouw zaak en de mijne niet."
»,Epi het meisje dan?" informeerde Tallis.
„Eigenlijk", ging Beresford door, zonder
notiti* van <je vraag te nemen, „mo«t ik boos
•o ate iemand, die gedwongen word^
een iraaltljd te bestellen waar hij geen trek
In heeft en den grze"d wordt dien te betalen
Jf hebt me letter'ijk bij mijn haren terug^e-
'■fpt in de wereld; maar. zooals 'k al zeld;,
J? i0llw 7Si?- en de mijne."
wide Tallis, terwijl hij opstond en
Wb ptjp in zijn zak »tak, „er is altijd aardig
KB moddtr In hot kven geweest, maar de
laatste jaren is T er niet beter op geworden.
Ik ben tr niet zeker van of wij dokters niet
meer kwaad doen met menschen het leven te
redden, dan
„Met re te dooden", vroeg Beresford.
„Ze te laten sterven, zooals ze verdienen",
besloot Tallis rustig. „Tot zoover", en hij liep
over het grasveld naar „De Twee Draken",
en liet zijn patient alleen met zijn gedachten.
Beresford! verlangde even vurig naar den
dag van zijn bevrijding ate een schooljcmgen
naar de zomervacanRe. De laatste paar we-
ken hadden hem weer geheel tot andere ge
dachten gebracht. Het open veld scheen geen
aantrekking meer voor hem te hebben. Tot
hiertoe was het't eenige geweest, dat voor
hem bestond; nu verscheen bij al zijn plan-
nen en ontwerpen steeds het meisje en be-
he<=rschte alles.
Wat hij ook deed hij vermoeht geen toe-
komstplan op te werpen, waarbij zij uitgeslo-
ten was. Eenige wek-en vroeger was zijn eeni
ge levensgedachte geweest weg te komen uit
Londen, wat hem op zijn zenuwep werkte.
H5j kon niet meer aaem hal« in die zware,
rookerige atmosnheer, had hij zich zelf ver-
teld en hlj had verlangd naar de rust van het
buitenkven, waar hfj zou kunnen denken en
veestellfk weer in evenwteht komen. Nu was
alles veranderd. Waarom? De wereld scheen
a?n elkaar te hangen van „waaroiHsw.
Herstei van gezondheid zou voor h«n niet
het gaan naar net een of andere rusti-ge plek-
je beteekenen, waar hij weer geheel de oude
zou worden. Het zou een Wsliste, dnAte
yeidtocht ujn ter opsporing van dat meisle;
toch had hij haar slechts tweemaal gezien
Het was alles zoo vreemd, zoo verbijsterend
Meer dan eens had hij zioh afgevraagd, wat
zij wel van hem had gedacht, toen hij geen
olg had gegeven aan hun afspraak om
ten te ontbpten. Misschien was ze in de
verorrdersielling geweest, dat hij het vergeten
of zich verslapen had? Hij had uitgevonden,
dat het bij elf geweest was op dien ongeluk-
kigen tweeden Mei, voor het kamermeisje zijn
toestand ontdekt had.
Het had het meisje natuurlijk niet kunnen
schelen, vertelde hij zichzelf. Heel waar-
schijnlijk was zij nu zijn heele bestaan al ver
geten; maar wat hem betrof, vinden zou hij
haar, al moest hij heel Londen afzoeken, zoo-
al shet meisje uit de geschiedenis voor haar
minnaax deed. Wie het geweest was kon hij
zich niet herinneren; denken vermoeide hem
in deze dagen heel erg. Met een ding wensch
te hij zich geluk, hij bezat een sleutel in den
naam van Set hotel, waar zij zou logeeren.
Toen eindelijk de dag van zijn bevrijding
aanbrak, was Beresford zoo opgewonden als
een kind op den morgen van een schoolfees-
tje. Zoodra het licht begon te worden had hij
eens nilgekeken, «n zfch te overtuigen, dat
het weer hem niet opnieuw een koopje zou
lever en, zooals op den eersten dag van zijn
avontuur. Met een zucht van opluchtiag zag
hij de lacht aditer het aparrenboedi tegen
over hem grije-blauw en zonder wo 1km. Hfj
ging weer In bed llggen ckrsken, niet Aan hei
weer, maar aan het meisje.
Eves net hat ©afcat kwa» Tallis aischefd
d-erhalve voor ze goed te keuren bij het vol-,
gende besluit:
De Raad der gemeente Alkmaar;
Besluit
a. goed te koqren de begrooting voor 1929
van:
1-. het Comite Alkmaar der Vereeniging
„Herwonnen levenskracht", in ont-'
vang en uitgaaf op 1650.
2. de Vereeniging voor Zuigelingenbe-
scheming, in ontvang en uitgaaf op
f 1680.—;
3. de Vereeniging voor kindervoeding,"
in ontvang en uitgaaf op f 3170.
4. de Vereeniging „Kinderkleeding"> in
ontvang en uitgaaf op 1150.
5. de Vereeniging voor £ezinsvetple-
ging, in ontvang en uitgaaf op
f 11.000.-; i
6. de Commissie tot Huisverzorging, in
ontvang en uitgaaf op 3180.
aan genoemde instellingen voor het jaar
een subsidie uit de gemeentekas toe te
kennen van respectievelifk ten hoogste f 360,
900, 2850, 750, 4500 en 1000,
BESTRATING OUDORPERDIJKJE.
In bijlage No. 113 schrijven B. en W.: 1
In verband met den bouw van de aan het
Oudorperdijkje gelegen woningen heeft de
gemeente het gedeelte van den dijk gelegen
tusschen de Dijkgraafstraat en de Water-*
schapstraat verhard. De besirating van het
gedeelte weg tusschen de Waterschapstraat
en den Kanaaldijk is destijds achterwege ge-
bleven, omdat de bestaande grindbeharding
nog in voldoenden toestand verkeerde.
»oor het toenemende verkeer daar ter
plaatse in verband met de bevolkingstoename
van de aangrenzende stadswijk, is ecbter
deze beharcung onvoldoende gebleken. Niet
te voorkomen is, dat in het natte jaargetijde
het wegdek ten gevolge van het rijverkjeer ge-:
heel wordt stuk gereden, waarvan die voet-
jers en wielrijders veel ongerief onder-
vinden. Het- is derhalve gewenscht ook dit
gedeelte, in aansluiting met de reeds bestaan
de beharding van een klinkerbestrating te
voorzien, een en ander overeenkomstig het bij
de overige stukken ter inzage gelegde plan.
De hieraan verbonden kosten bedragen
1400.—.
Onder mededeeling, dat de voor het aan-
brengen van de bestrating vereischte vergun-
ninged van het Gemeentebestuur van Ou-
dorp, Dijkgraaf en Heemraden van het Am-
bacht van Westfriesland genaamd Geestmer-
ambacht en Gedeputeerde Staten dezer pro-
vinde reeds zijn verleend en de Commissie
van bijstand voor de publieke werken zich
met het overgelegde plan kan vereenigen,
stellen wij urn verband met het bovenstaan-
de voor, ons College een crediet van 1400
toe te staan voor de bestrating van het ge
deelte van het Oudorperdijkje, gelegen tus
schen de Waterschapstraat en den Kanaal
dijk, overeenkomstig het bij de stukken ter
inzage gelegde plan en dit crediet nader bij
suppletoire begrooting te regelen.
KASLEENINGEN
B. en W. schrijven in bijlage No 105:
De mogelijlcheid bestaat, dat in 1929, ter
voorziening in de kasbehoeften, tijdelijke
leeningen zullen moeten worden aangegaan.
Met het oog hierop verzoeken wij U ons,
evenals vorige jaren, te machtigen deze lee
ningen ten laste van't voigende dienstjaar te
sluiten, tot een bedrag van ten hoogste
1.000.000.
In de ontwerp-begrooting voor den diensl
1929 zijn onder de volgnummers 622 en 624
de daarvoor noodige posten opgenomen
Wij stellen U derhalve vo6r te nemen hei
voigende besluit
De Raad der gemeente Alkmaar;
Besluit:
a. indien m den loop van 1929 de stand del
geldmiddelen zulks naar het inzicht van
B. en W. noodig maakt, op nader door
dat College te bepalen data geldleenin-
gen aan te gaan ter voorziening in de
behoefte aan kasgeld voor den dienst
1929, tot een bedrag van ten hoogste
f 1.000.000.—, tegen een rente van ten
hoogste 1 pCt. boven het promessen-
riisconto der Nederlandsche Bank;
b. voor de betaling van rente en aflossing
dezer leeningen aan te wijren respeotie-
velijk de gewone en buitengewone in-
„Nu, kerel", zeide hij, „haal geen streken
uit. Bedenk, dat je zwak bent en nog geen
vermoeienis kunt doorstaan. Indien je begint
met tien mijlen per dag af te leggen, of iets
van dien aard, dan zullen al je zorgen en las-
ten wel terecht komen, maar doe het liever
niet. Ik heb het heel druk en een lijkschou-
wing is uit den booze.
„Je hebt een.bijzonder prettige manier van
iets te zeggen", merkte Beresford
waardigdop.
„Ik heb ggmerkt, dat het niet't minste
heeft tagen jou dmgen op de gewone wijze te
zeggen", antwoord'de Tallis glimlachend.
I Tallis grimmig, „anders had ik je al lang
krankiznmg verklaard."
„Mij?" protesteerde Beresford. „In verge-
Hjking van jou ben ik de wijsheid in persoon.
Herinner je nog maar eens, hoe je de zustet
verontwaardigde door de wijze, waaTOp je
met mij praatte, tegen alle regels in; je had
mij alleen moeten laten."
„En wat kalmeerde je het meest?" vroeg
u„„ ,c, Tallis bedaard, „aleen gelaten te worden met
veront- je gedachten of te hooren dat, wat je we&sch-
I te te weten?"
inste nut I „0, dat was natuurlijk veel beter."
enk er aan", waarsdhuwde hij, drie mij
len zijn het uiterste vandaag; ik betwijfel of
je lust zult hebben in meer da ntwee."
„Och, nonsens", riep Beresford. „Laten
we wedden: Ik geef je twee pond voor iedere
halve mijl, die ik minder doe dan drie en jii
geeft mij een pond voor iedere mijl, die ik
meer doe."
„Neen", zeide Tallis, hoofdschuddend,
„dat zou zelimoord geven. Je zou het mis
schien vier mijlen volhouden en dan kan je
niet verder."
,Je bent zoo zwaartillend als een busdole
ter cedurende een epidemic", tachte Beres-
form <(Dai is het ergste van jullie medici,
alles gaat volgww een vast system. Gebeurd
iets aus of zoo, dan moeten als een gevolg I ging hy
daarvan andere dingen ook zoo plaats heb- Londen.
f 1
Tallis trok zijn schouders op.
,,'t Is al te erg," lachte Beresford; „ik heb
mijn leven aan je te danken en nu plaeg ik je
nog op den koop toe. Je weet niet wat je voor
mi] bent geweest, zonder jou mag God weten
wat ik gedaan had", zeide hij, dpstaande en
zich uitrekkend.
„Nu, zog maar, dat je niet instort en doe
vooral niet te veel. Laat me eens hooren. hoe
het je gaat of je haar gevonden hebt.
„Dat beloof ik je", hij green de hand van
den deleter, „en nu evenals Dick Whittingtoc
ga ik er op uit om de stad Londen te ontdek-
ken."
Met ee nhanddruk nam hij afscheid van
den eigenaar van het hotel en bedankte hem
voor «les wat hij gedaan had, en met de
goede Twmschea van het geieele person ee:
Noordwaarts in de rich ting van
Hij had het gevoel, dat nu een nog
veel grooter avontuur hem wachte dan dat
ben. Je neemt geen notitie van het intSridu j mi grooter avomuur nem wacurc uan aat
„Nu, verzaker je, mijn waarde, <tet i% je wat hij op (Sen cogohtkkigen eersten Mei had
1-t--!- I- - 1
fWerdt v^yolgd.)
persoon in aanmeridng hd> moeten nemen om j nogajaagxi.
vest door de laofera te Intwoosdde
OP AANVRAGE WORDT U GRATIS TOEGE-
ZONOEN OE BROCHURE OVER GRANULINE,
HET MIDDEL VAN DR. J H. VAN GRAFHORST.
ARTS. TEGEN TUBERCULOSE EN KLIER-
ZIEKTE. Middalburgschattr.Zl7. Sehevenlngen.
- V v'" 'ter
