DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
VAFIADIS „EXTRA FINE"
Uit den Alkmaarschen Raad.
No. a
Honderddertlgsie Jaargang
Da^eBijjksch overzicht.
BuitenlaRd
DH nummei besfaaf sit 3 bladeo.
1928
Deze Conrant word! ELKEN AVOND, behalve Zon- en Feesfdagen, uitgegeven.
Abonnementsprijs bij vooruitbetaling per 3 maanden voor Alkmaar 2.—franco door
bet geheele Rijk /2.50.
Afzonderlijke en bewTjsnunittiers 5 cents.
PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIENj
Per regel /0.25, bij groote contracten rabat. Groote letters naar plaats rufmfe.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij v/h HER Als. COSTER 8> ZOON.
Voordam C9.
Directeur: G. H. KRAK.
ZATERDAG
Telef.nr. Administratie 3.
Teiefoonnr. Redactie 33.
Postgiro 30607.
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
6 OCTOBER
Ieder weet uit zijn schooljaren nog wel
hoe hij zich voeld-e als hij na een lange va-
cantie weer voor het eerst in de klas zat.
Men is,bet leeren en de meesterlijke tucht
een -beetj-e ontwend, men heeft eenigen tijd
noodig om weer met elkaar op den ouden
vertrouwelijken voet te komen en hier en
daar de tijd en het lev en hebben niet stil
gestaan is de plaats van een trouwen mak-
ker leeggebleven. Hij is vertrokken of gestor-
ven, hij leeft nog even in de berinnering,
naar al heel spoedig wordt zijn plaats door
een ander ingenomen.
Zoo gaat het op de schooibanken en zoo
gaat het ook in de raadszaal.
Twee en een halve maand hebben de edel-
achtbaren, de door de kiezers uitverkoren
vertegenwoordigers, op hun lauweren mogen
rusten.
Zij hebben vacantie gehad, de een langer
en de ander korter. Zij hebben buitenland-
sche reizen gemaakt, bergen en gletschers,
steden en rivieren bewonderd, of, als hun be-
scheiden beurs dat niet toeliet, zijn zij per
iiets naar Schoorl, Egmond of Bergen ge-
trokken om aan dui-n en strand van een
warme zon en een frisschen zeewind te ge-
nieten en, als hun beurs nog kleiner of hun
zwerverslust nog geringer was, hebben zij
in het Heilooer bosch naar beukenootjes ge-
zocht of in Den Hout op een bankje gezeten
en naar de hertjes gekeken.
Maar alien hebben de zorgen van het
raadslidmaatschap toch eenige w-eken of da-
gen aan kant kunnen zetten en al was veler
vacantie al weer zoolang geleden, dat het
bruin van den zonnegloed al weer van hun
wangen was verdwenen, toch maakten zij
alien den indruk, krachten verzameld te heb
ben om den arbeid in het algemeen beiang
met nieuwen moed te kunnen hervatten.
De tijd had niet stilgestaan en aan de tafel
van B. en W., waar nu reeds drie van het vijf-
tal edelachtbaren zich met een grooten hoor-
nen bril of een fijne pir.ce nez vertoonden,
was dat het best te bemerken.
Maar ook de raadsleden leken wat wijzer
en bezadigder dan ze vroeger waren en een
der zetels bleef onbezet omdat in dien lan-
gen vacantietijd de heer Tomassen, na een
betrekkelijk kortstondige ziekte, is overleden.
Aan hem en zijn werk in het beiang onzer
gemeente, heeft de burgemeester eenige
waardeerende woorden gewijd. Ook het oud
raadslid Bak werd herdacht en de heer
Keesom mocht een woord van troost en be-
moediging ontvangen voor de zware slagen,
die hem in zijn gezin hebben getroffen.
Maar als ergens het „le roi est mort, vive
k roi" geldt, dan is het in vertegenwoordi-
gende colleges als deze, waar voor elke vrij-
komende plaats de opvolgers reeds in volg
orde genoteerd zijn.
De heer Bakker, die den iedigen zetel zou
innemen, zat in de leeskamer reeds op zijr
installatie te wachten en wrinige oogenblik-
ken later had hij al plech'.ig zijn ouschuld
aan zijn eigen verkiezing verklaard, van zijn
h«ilig voornemen getuigd om voortaan het
beiang der gemeente tot richtsnoer van al
zijn handelingen te maken en zat hij rustig
tusschen zijn partijgenooten.
De fractie was weer compleet, de vacature
was vervuld, het scherm kon opgaan en het
spel weer beginnen.
Een prettig blijspel was het ditmaal alles
behalve.
De spelers bleken na zoo lange vacantie
nog alles behalve rolvast, het tempo was wat
langzaam en het stuk wat langdradig.
Grondverkoopingen en onderwijzersbe-
noemingen goedkeuringen van suppletoire
bedrijfsbegrootingen en rekeningen, zijn wei-
nig interessant en de groote voorstellen, die
meer algemeene belangstelling konden wek-
ken, werkverschaffing en woningbouw, hoe
belangrijk zij ook wezen mogen, ileidden tot
langdurige maar dikwijls vrij vervelende
debatten.
Het verkeer in de Hoogstraat bracht wat
leven in de discussies.
Nu de Principestraat tot stand is gekomen,
kan het rijverkeer van wagens en automo-
bielen in een richting geleid worden en be-
hoeven de middenstanders, die in de smalle
Hoogstraat vrijwel huis -aan huis hun win-
kels hebben, niet meer bevreesd te zijn voor
botsingen en gebroken ruiten.
B. en W. hadden voorgesteld te bepalen,
dat deze straat nog alleen maar van Zuid
naar Noord mag bereden worden en de Raad
was het daarmede niet alleen volkomen eens,
maar wilde, op voorstel van den heer Bonse-
ma, nog verder gaan en het verkeer in beide
richtingen ook voor tweewielige motorrij-
tuigen verbieden.
Hit de discussies bleek, dat B. en W. van
plan zijn weldra het verkeer in de geheele
stad opnieuw te regelen en juffrouw Careis,
die een ians de Alkmaarders zeggen ge-
woonlijk een warme ians brak voor een
verkeersverbetering in Appelsteeg en Huig-
brouwerstraat, werd gepaaid met de be-
lofte, dat alles dik in orde zou komen en dat
het verkeer in de geheele stad weldra zoo
goed geregeld zal zijn, dat men een bewaar-
schoolkind veilig alleen naar school kan stu-
ren zonder vrees, dat het overreden zal
worden.
De heer Sietsma zou eerst den midden-
stand nog wel eens willen. raadplegen, maar
de burgemeester wees er terecht op, dat mid
denstanders als de Hoogstraters geen be-
hoefte hebben aan een druk verkeer van voer-
tuigen, die elkaar nauwelijks passeeren kun
nen, of aan menschen, die, op leven en vei-
ligheid bedacht, schichtig naar links en
rechts moeten gluren, maar slechts aan voet-
gangers, die rustig de etalages kunnen be-
kijken.
Al is het gemeentelijk vervolgonderwijs,
mede door de betreurenswaardige uitspraak
van Gedeputeerde Staten, in onze gemeente
verdwenen, B. en W. hebben toch een uit-
zondering willen maken voor de leerlingen
der school voor buitengewoon lager onder-
wijs, dus voor de geestelijk minderwaardig-
sten, van wie het zeker is, dat zij in hun later
leven geheel op het onderwijs dezer school
zullen zijn aangewezen.
De hier gegeven lessen op rijperen leeftijd
te repeteeren en het geleerde zoo mogelijk te
verdiepen, is een moreele plicht tegenover
deze onvolwaardige arbeidskrachten, wier
struggle for live een voortdurende inspan-
ning van alle beschikbare krachten zal ver-
gen.
De zoogenaamde achterlijken krijgen ge-
lu'kkig hun vervolgonderwijs en B. en W.
hebben aan de vereeniging, die daarom ge-
vraagd heeft, voor het eerste leerjaar een
subsidie van ruim duizend gulden toegezegd.
Het is begrijpelijk, dat, waar de steun van
liefdadige particulieren in een betrekkelijk
kleine gemeente zijn grenzen heeft; de sub
sidie volkomen afhankelijk moet zijn van het
aantal leerlingen, dat in de toekomst van dit
onderwijs zal profiteeren.
Een voorstel als de heer Keesom deed om
definitief vast te leggen, dat deze subsidie
nooit meer dan duizend gulden zal bedragen,
kan er bij een vermeerderend aantal leerlin
gen Slechts toe leiden, dat dit onderwijs in
beduidende mate wordt verslechterd of velen
daarvan worden uitgesloten.
Dit voorstel was niet alleen onsympathiek,
maar ook totaal overbodig daar B. en W.
van plan waren den Raad jaarlijks bij de be-
grooting te doen vaststellen hoeveel de sub
sidie voor het eerstvolgende cursusjaar zal
bedragen.
Jammer genoeg bleken B. en W. maar al
te geneigd met dit voorstel mee te gaan en
hoewel men den heer Sluis, die het zeer te
recht overbodig vond, als een vreemde eend
in de bijt der linksche raadsfracties zag rond-
zwemmen, was zijn hutp niet voldoende om
het gevaar af te wenden, zoodat te voorspel-
len is, dat dit vervolgonderwijs steeds van
zeer beperkten omvang zal blijven.
Het gebeurt niet vaak, dat medailles of
lauwerkransen geweigerd worden, maar in
de laatste raadszitting waarin, Mej. Careis
door B. en W. als de geeste'lijke moeder van
het vastrechttarief voor electriciteit voorge
steld werd, hgeft genoemde vrouwelijke edel-
achtbare, gezien het h. i. zeer minderwaar-
dige en onvoldragen papieren kindje dat ter
tafel gebracht werd, verontwaardigd het
moederschap en de daaraan verbonden eer
afgewezen.
Zoo iets was nimmer haar bedoeling ge-
weest en de nieuw geborene was h. i. een
weinig levensvatbaar kindje waarvoor de
burgemeester en de directeur van de lichtbe-
driiven, met uitsluiting van dlk moederschap,
als de geestelijke vaders konden worden aan
gewezen.
Wat mej. Careis bedoeld1 had en wat, toen
zij er destijds de aandacht op vestigde, zooge-
naamd reeds in vergevorderden staat van
voorbereiding verkeerde, was een vastrecht
tarief waarvan niet allereerst de grootver-
bruikers, maar wel de kleine middenstand en
de arbeiders zouden kunnen profiteeren.
En nu kwamen B. en W. met een regeling
waarbij het voordeel boven de thans geldende
stroomprijzen eerst bij een minimum afname
van 98 K. W. U. begint, daar men in alien
gevallen voor een minimum vloeroppervlakte
van 70 M2. zal moeten betalen.
B. en W. stellen namelijk den vastrecht-
stroomprijs op 0.08 wat een voordeelig
verschil met den tegenwoordigen stroomprijs
van 0.17 maakt. Het vastrecht bedraagt
evenwel 2.40 per 10 M2. vloeroppervlakte
kelders, zold'ers enz. meegerekend waar
in het voordeel per eenheid 14 maal begrepen
is. Per 10 M2. Vloeroppervlakte moeten dus
per jaar 14 eenheden worden verbruikt zal
het vastrechttarief voordeel opleveren voor
den verbruiker. In een huis van 70 M2. het
minimum dat in rekening gebracht wordt
zal dus 98 K.W.U. van 100 M2. 140 K.W.U.
en van 150 M2. 210 K.W.U. moeten worden
verbruikt, wil men er van voordeel voor den
vastrechtgebruiker sprake zijn.
De linkerzijde van den Raad was nu van
oordeel, dat de kleine verbruikers niet aan
het minimum zouden toekomen en van het
vastrecht dus geen voordeel maar siechts na-
deel zouden ondervinden.
Waar de vloeroppervlakte boven 200 M2.
slechts voor de helft wordt berekend, zouden
allereerst de groote huizen waar men veel
licht brandt, van 'n dergelijke regeling profi
teeren en men bepleitte dus of een lager mini
mum voor oppervlakte, of prijsvermindering
van den vastrechtstroom, ofwel een vermin-
dering van den gewonen stroomprijs, waar-
door het vastrechttarief overbodig zou wor
den.
Het voordeel, dat B. en W. met deze nieu-
we regeling beoogen is, dat zij op een alge
meen grooter verbruik rekenen, omdat de ver
bruikers, als de stroom nog maar acht cen-
ten kost, alllichf wat zorgeloozer met het licht
zullen omspringen, waardoor het verbruik
dus zal toenemen en door de goedkoopere
productie van dit kwantum weer terug ge-
wonnen kan worden wat door de nieuwe rege
ling aan sommige verbruikers wordt verloren.
Het is dus, juist zooals de heer Kusters het
uitdrukte, eigenlijk niets anders dan een spe
culate op de verkeerde eigenschappen van
den mensch.
De heer Westerhof en velen, die hem
steunden, zagen niet in, dat de mindergegoe-
den er van zouden kunnen profiteeren en hij
bepleitte dan ook een andere regeling waarbij
voor het vastrechttarief uitsluitend rekening
zou worden gehouden met de vroegere
stroomafname der verbruikers.
Wij meenen ons te herinneren, dat iets der-
gelijks ook in de oorlogsjaren heeft plaats
gevonden was het toen niet door gebrek
aan voldoende meters? -a- en het is natuurlijk
mogelijk, dat men een vorig jaar door extra
zuinigheid bijzonder weinig of door b.v.
ziekte bijzonder veel jgebruikt heeft, maar
door de berekening desnoods over meerdere
jaren te maken, zou men onbillijkhed'en kun
nen vermijden.
B. en W. gevodden er niets voor. Dit was
de uiterste concessie, waartoe de directeur
der lichtbedrijven bereid bleek en de heer Rin
gers deelde nog mede, dat ook de kleine win-
kels er onder zouden vallen, terwijl voor de
grootere een regeling in voorbereiding is.
Met 11 tegen 8 stemmen de in den regel
voorkomende partijsplitsing werden het
door B. en W. voorgestelde vastrechttarief
en een gasprijsverlaging voor ruimteverwar-
ming ten slotte aangenomen.
Juist toen wij ons schrap gezet hadden
voor het debat over de voorgestelde regeling
der werkverschaffing, bleek, dat alle partijen
het daarover vrijwel eens waren. Slechts
drong de heer Westerhof er nog op aan, dat
men het goede voorbeeld uit den tijd van zijn
wethouderschap zou volgen en de voorgestel
de werken zoo volledig mogelijk zou laten
uitvoeren.
Daarna hield hij een schitterend pleidooi
dat was werkelijk heel goed en er werd met
belangstelling naar geluisterd om niet in
te gaan op het advies van B. en W., die de
aanvrage voor een bouw- en grondvoorschot
voor den bouw van 42 woningen van „Roch-
dale" wilden weigeren.
B. en W. zijn tot dit advies gekomen om
dat hun uit een rapport van den dienst van
Bouw- en Woningktoezicht gebleken is, dat
er hier ter stede geen behoefte bestaat aan
woningen, welke, zooals de voorgestelde, een
huur van ruim 5 per week vereischen.
Zij vreezen, dat deze in de toekomst zoo
sleeht bezet zullen worden, dat verliezen on-
vermijdeilijk zijn en dus het gemeentelijk voor-
schot een zeker risico zal loopen.
B. en W. wezen er op, dat na den laatsten
bouw van 58 woningen van „Rochdale"
slechts 3 dubhele bewoningen zijn opgeheven,
terwijl het aantal onbewoonde huizen in de
gemeente door den bouw van -dat complex met
16 is toegenomen. Erstaan thans 11 wonin
gen van woningbouwvereenigingen leeg en
van de laatste door „Rochdale" gebouwde
woningen zouden niet minder dan 7 zijn toe-
gewezen aan personen, die zich hier van el
ders kwamen vestigen. Er zou dan ook meer
behoefte zijn aan woningen van pl.m.
per week, waardoor de krot- en noodwonin-
gen zouden kunnen verdwijnen.
De heer Westerhof stelde daar tegenover,
dat de stelling niet opgaat dat dubbele bewo-
ning in de nog bestaande 178 gevallen zou
voortkomen uit -den voorkeur der bewoners;
dat „Rochdale" bewezen had goed en goed-
koop te kunnen bouwen, dat het onderhoud
harer huizen en de huurachterstand gering
waren, dat hare huizen bijna nimmer leeg
staan, dat de taxatiewaarde der vorige hui
zen grooter is dan de boekwaarde, dat zij bi;
ongeluk eenige huizen aan niet-Alkmaarders
heeft verhuufd at vind-t de fractie dat hee-
lemaal niet zoo erg dat de stroppen van
ROOKT OE NGEUWE
woningbouwvereenigingen als „Goed Wo-
nen", die in den crisistijd duur en slecht
bouwde, niet op rekening van „Rochdale"
mogen worden geschoven, dat het getal leeg-
staande woningen voor Alkmaar zeer klein is
en dat het nog leegstaande gedeelte van het
,Rochdale"-terrein door deze vereeniging
moet bebouwd worden, wil men er niet een
ratjetoe van alle mogelijke bouwstijlen krij
gen.
Het mocht alles niet baten en, zooals te
voorzien was, werd het voorstel van B. en
W. met 11 tegen 8 stemmen aangenomen.
In een opzicht gaan wij volkomen met den
leer Westerhof accoord.
Een gemeente welke zich gesta-dig uitbreidt,
die langzamerhand de allures van een groote
provincieplaats gaat aannemen moet op
welke wijze dan ook zorg dragen, dat er
geen woningnood is.
Het feit, dat er hier ter stede nog 178
huizen dubbel bewoond zijn, dat er nog hon-
derd krotwoningen en nog twintig noodwo-
ningen staan, bewijst, dat er allereerst be
hoefte is aan goedkoope huizen en daar geen
particuliere bouwer hier eenig risico zal wil
len dragen, zal de gemeente zelf maatregelen
dienen te treffen.
Het is natuurlijk mogelijk, dat de „Roch-
dale"-woningen iets te duur zijn, maar zoo
lang ze nog zoo in trek zijn als tot dusver het
gevail was, zal er een zekere verschuiving
com en waarbij bewoners van goedkoopere
huizen naar wel iets duurdere, maar ook
betere en nieuwere zullen gaan, wat het mo
gelijk maakt, dat in de verlaten woningen
weer menschen komen, die deze beter vinden
dan de huizen welke zij thans in huur hebber>
Zoo komen op den duur de slechtste Kror-
en noodwoningen leeg en verbetert men het
woningpeil.
Wij zouden zeker niet te streng willen
waken tegen het in gebruik geven van met
weinig of geen risico gebouwde woningen
aan menschen, die zich van buiten hier vesti
gen.
Het is begrijpelijk, dat men de armlastigen
wil weren, maar ieder andere vreemdeling
moet welkom zijn. Industrieelen moeten hier
huizen voor hun personeel kunnen vinden en
waar onze gemeente dit jaar waarschijnlijk
weer een vijfhonderd tal zielen vooruitgaat,
dient er wel degelij-k op gelet te worden, dat
er hier voldoende gebouwd wordt.
Een stad, die niet bouwt kan niet groeien
en waar het om de lagere belasting en het
meerdere natuurschoon, toch reeds zoo verlei-
delijk is in aangrenzende gemeenten te wo-
nen, mag niet te gauw de gedachte gewekt
worden, dat er in Alkmaar meer dan voldoen
de gebouwd wordt en de tijd voorbii is waar
in de gemeente zich voor den bouw van goede
en goedkoope woningen heeft te interesseeren.
Dat de tijd van 10 jaren voor verhuring
van het perceel Langestraat No. 74 sommige
leden der S. D. A. P. te lang voorkwam, be
wijst wel, dat de aanleg van de Principestraat
de Krebbesteeg-gedachte nog niet geheel
heeft kunnen verdrijven.
Zal ooit de Krebbesteeg verbreed worden,
dan moet dit hoekhuis weer ter beschikking
der gemeente zijn en het bezwaar tegen den
verhuurtermijn is het beste bewijs, dat Alk
maar in de toekomst haar bevolking weer in
pro- en anti-Krebbestegers zal verdeeld zien
en dat deze binnenstadsche onlusten nooit
zullen eindigen voor en aleer een volgend ge-
slacht die verbreeding werkelijk tot stand
heeft zien komen.
De meest fanatieke anti-Krebbesteger zal
er dan niet aan denken de straat opnieuw te
vernauwen en dan zal er dus eindelijk een ein-
de komen aan een strijd, die in den loop van
vele jaren meer Alkmaarders van elkaar ver-
vreemd heeft dan zelfs de 8 October Vereeni
ging er tot elkaar heeft kunnen brengen.
men kon opmaken, dat men spoedig zijn val
kon verwachten. Men moet dus wel voorzich-
tig zijn met die berichten uit Spanje, die mel
ding maakten van een toenemende verwijde*
ring tusschen koning en dictator, e.d. Primo
de Rivera heeft steeds getracht, zich den aan-
hang en den steun van het volk te verzekeren
door de stichting van een eigen partij, de
„Union Patriotica".
Deze patriottische unie zou zoo langzamer
hand den grondslag moeten vormen, waar-
op de nieuwe regeering des lands zou worden
opgebouwd. In de „Nacion" licht Prime zijn
plannen met die unie nader toe. De „Union
Patriotica" zal volgens deze plannen de dra-
ger van de macht in den staat moeten wor
den. Men zal niet voor ambtenaren en rech-
ters het partijlidmaatschap van de unie
dwingend voorschrijven, ook buiten de unie
zullen ambtenaren kunnen worden gezocht,
maar de gemeentelijke en provinciate bestu-
ren zullen toch tenminste voor vier vijfden
uit leden van de patriottische unie moeten be-
staan.
Het ging met deze „Union Patriotica" blijk-
baar niet al te voorspoedig, en nu hoopt hij;
op deze wijzc ie aantrekkingskracht van de
uni-e belangrijk te versterken!
De nieuwe grondwet, waaromtrent steeds
slechts vage mededeelingen worden gedaan,
zou eerst in het jaar 1931 van kracht wor
den, na zorgvuldige voorbereiding in de
voorafgaanoe jaren van de nieuwe staats-
rechterlijke toestanden. Dit laatste is niet be-
paald nieuwbij de instelling van de nieuwe
raadgevende ,,volksvertegenwoordiging" kon-
digde Primp de Rivera reeds aan, dat er nog
een drietal jaren. zou moeten verloopen,
eer men tot een herstel van het constitu-
tioneele regime zou kunnen komen. En on-
danks alle aanslagen en alle plannen van de
tegenstanders der dictatuur, blijft Primo het
toen ontvouwde programma trouw!
Deze tegenstanders zijn volgens Pri
mo zelf natuurlijk! slechts „een handvol
eerzuehtigen en teleurgestelden, de macht-
hebbers van vroeger, die niet in staat waren
het land op te heffen, toen het in verval dreig-
de te komen, maar die nu trachten het nog
dieper in het ongeluk te storten, nu het bezig
is, trotsch zich uit zijn puinhoopen op te
rich ten."
Mooie woorden, al kan men er niet al te
veel op aan, omdat ze van Primo zelf af-
komstig zijn.
In verband met de geruchten omtrent een
verwijdering tusschen den koning en den
dictator moge er aan herinnerd worden, dat
sedert's konings toestemming tot het bijeen-
roepen van Primo's „nationale vergadering':
ook de vroegere monarchale conservatieven
zich tegen den koning keerden.
Het blijkt ook hier wel weer, dat de koning
meer en meer onder leiding staat van Prime
de Rivera en dat ook oneenigheden tusschen
den koning en den dictator aan dit feit niets
verandern
PRIMO DE RIVERA EN ZIJN POLITIEK.
Zijn macht nog niet getaand; nog
steeds grootsche plannende koning
onder zijn leiding.
De Spaansche dictator, Primo de Rivera,
heeft dezer dagen in het blad „Nacion" een
lofspraak gehouden op zijn eigen politiek
en de resultaten van zijn dictatuur, en tevens
mededeeling gedaan van zijn plannen voor
de naaste toekomst.
Hieruit blijkt dus wel, dat Primo de Rivera
zich nog volkomen zeker van zijn macht ge-
voelt, ondanks de geruchten, welke in den
laatsten tijd gepublicecrd zijn en waaruit
FRANKRIJK.
HET FRANSCH-ENGELSCHE VLOOT-
ACCOORD.
Een samenvatting van den inhoud.
De „Echo de Paris" publiceert een samen
vatting der drie nota's, welke het Fransch-
Britsche vlootaccoord vormen.
In een Britsche nota van 28 Juni wordt
verklaard, dat de Engelsche regeering be
reid is het Fransche denkbeeld te aanvaarden
om alleen de oppervlakte-schepen bewapend
met kanonnen van meer dan 15 c.M.. te be-
perken. Als de Fransche regeering dit denk
beeld in de voorbereidende commissie zou
verdedigen, zou Engeland zijn verzet tegen
het Fransche standpunt inzake de geoefend«
reserves van het Fransche leger intrekken.
In een Fransche nota van 20 Juli wordt
gezegd, dat Frankrijk er de voorkeur aan
zou gegeven hebben dat Engeland zich aan-
sloot bij het Fransche compromis-voorstel, bij
de ontwapeningscommissie ingediend. Er
worden de voorwaarden in omschreven van
de beperking der kruisers van 10.000 ton en
der onderzeeers van 600 ton en voorgesteld
wordt de Fransche-Eogelsche voorstellen
mede te deelen aan Amerika, Italie en Japan.
Voorts wordt in de nota gevraagd dat de
samenwerking zal worden voortgezet ook na
een eventueele niet-aanvaarding.
In het Britsche antwoord van 28 Juli
wordt twijfel geopperd ten aanzien van de
geldigheid van het onderscheid tusschen on
derzeeers van meer en minder dan 600 ton
en wordt een program van vermindering van
ALRMAARSCHE COUIANT.
4c
I
