limits touranL
Langs gliariga wagan
Brieven wit Berlin.
IKinderkli
Honderd dertigste Jaargang.
Radeo-iioekje
PEU1LLETON.
kijken
Rechtszaken
No. 280 1928
.Haaisdas 36 Hovember.
Dinsdag 27 November.
HHversum, 1071 M. 10.1015 Morgen-
wijdinug. 12.302.Concert door het Boris
Lensky Trio. 3.4.— Kniples. 6.—7.15 Con
cert door het Boris Lensky Trio. 7.157.45
Engelsche les, gevorderden. 8.058.35 Boe-
kenhalfuurtje door Wies Moens. 8.3510.35
Concert door het Omroep-orkest onder leiding
van Nico Treep. S.HaasePieneman, zang.
10.15 Persberichten. 10.30—11.30 Dansmu-
ziek.
Huizen, 340.9 M. (Na 6 uur 1852 M.)
(Uitsluitend K. R. O.) 12.301.30 Concert
door het K. R. O.-Trio. 5.306.30 Gramo-
foonmuziek. 6.307.Duitsche les, begin
ners. 7.7.30 en 7.30—8.Cursus kerk-
ilatijn. 8.Uitzending uit Oudenbosch. R.K.'
Harmonic „Eendracht", Dir. J. M. v. d.
Berghe. R.K. Harmonic „Philocalia", Dir A.
'A. Groot. R. K. Oudenbosch Mannenkoor,
Dir. J. M. v. d. Berghe. R. K. Dameskoor en
(R.K. Oudenbossche Symphonic onder leiding
van J. M. v .d. Berghe. J. M. v. d. Berghe,
pvioofl. Mevr. BraarMustert, piano. Spr.: P.
ilj. A. Hoeks, burgemeester van Oudenbosch.
Opening door J. de Vroom, voorzitter R. K.
Radiovereeniging.
Daventry, 1600 M. 10.35 Kerkdienst. 11.20
Gramofoonmuziek. 12.20 Studioconcert,
j(Trio-sopraan). 1.202.20 Orkestconcert.
2.50 Muziekles. 3.50 Muziek. 3.55 Fransche
ijes. 4.20 Orkestconcert. 4.35 Lezeing. 4.50
Orkestconcert. 5.35 Kinderuurtje. 6.20 Mo-
derne Engelsche poezie. 6.35 Nieuwsberich-
ten. 6.50 Muziek. 7.05 Schubert's viool- en
pianomuziek. 7.20 Lezing. 7.35 Muziek. 7.45
Lezing. 8.05 Concert. M. Bennett, sopraan.
F. Titterton, tenor. Spuire celecte Octet. 9.35
Muziekles. 9.55 Nieuwsberichten. 10.Or
kestconcert. Muziek van Herb. Ferrers. S.
Robertson, bas. Orkest. 11.12.20 Dansmu-
ziek.
Parijs „Radio-Paris", 1750 M. 12.50—
2.10 Orkestconcert. 4.055.05 Orkestconcert.
8.3511.20 „LaBoheme", opera van Puccini,
met medewerking van Hr. di Mazzei Koor en
orkest.
Langenberg, 469 M. 11.30 Mechanische
jnuziek. 12.251.50 Orkestconcert. 5 05
5.50 Orkestconcert. 7.20 Concert door het
Klein-Werag-orkest 8.20 „Gas", tooneelspel
in 5 acten van G. Kaiser.
Konigswusterhausen (Zeesen), 1250 en of
1680 M. 11.20—4.20 Lezingen. 4.20—5.20
Orkestconcert. 5.207.05 Lezingen. 7 20
7.50 Lezing. 8.10 Brahmsconcert voor piano,
viool en cello. 8.50 De journalist spreekt.
Hamburg, 395 M. 3.35 Nieuwe concert-
stukken 5.35 Dansmuziek. 7.20 Richard
Wagner-avond. Orkest en C. Gunther, zan-
ger. 8.50 Biedermeiers. Orkest en solisten.
10.0511.10 Liefdesnovellen der Italiaan-
sche Renaissance.
Brussel, 509 M. 5.20 Orkestconcert 6 50
Trioconcert. 8.35 „De Huzaren van Villars",
opera-comique van Maiilart. Orkest, koor en
sb'isten.
(Van onzen correspondent).
Berlijn, 4 November
Vandaag is een wondere na-zomer blijk-
baar ten einde.
En men mag er niet eens kwaad om zijn!
Want wie had er recht op, zulke heerlijke
echte zomerweken einde October en begin
November te beleven als we zoo juist acbter
ons hebben
Berlijn was niet te herkennen.
In weken. als in normale tijden de ,tOver-
gangskleeren" al bijna te koud geworden
zijn en de dames's middags in de Tauenzien-
strasse en op den Kurfiirstendamm haar nieu
we kostbare pe'ser plegen te vertoonen za-
ten we v6or de restaurants in de open lucht
op de terrassen. In November! Tot na mid-
dernachtIs't te gelooven?
Het leven in een wereldstad ziet er onder
zulke omstandigheden dan toch heusch een
beetje anders uit Men voelt de drukkende
zorgen minder en ziet het steeds toenemend
verkeer met andere oogen aan. Ja, vooral
het verkeerSpreekt men daar met een
waschechten Berlijner over (er zijn 'r niet
zoo heel veel!) dan probeert hij u te over-
Door R. L. de W.
61
„Zullen we morgen wat op de rivier
gaan?" vroeg hij, het over eerr andere boeg
gooiend.
„He ja", riep ze, in haar handen klappend.
„Lola", beweerde hij streng, „je gedraagt
}e als een kostschcolmeisje
„Ja?" vroeg ze de opgewektheid was
verdwenen, maar even iater ging ze door:
,,'t Komt zeker oirdat ik zoo gelukkig ben
O, maar dat had ik heelemaal vergeten."
„Wat?"
„Morgen kunnen we niet op de rivier gaan;
ik zou immers naar tante Caroline."
„0, daar komt Drew aan", riep Beres-
ford, opspringend Hij zag Drewith. die door
een piccolo naar hen toegeleid werd Na
Lola begroet te hebben liet hij zich in een
stoel neer.
„Ja, Richard", zeide hij. „je hebt 't gera-
<3en koffie. Was Hoskins maar hier
Op de koffie wachtend behandelden ze de
hedendaagscbe koetjes en kalfjes Toen twee
kopjes Drewith genoegzaam versterkt had-
den wendde hij zich tot Beresford.
„Richard", zeide hij, „heb je een volledig,
heel omstandig en waar verhaal gedaan om-
trent }e onderhoud van vandaag met tante?"
Lola's giimlach beantwoordde de vraag.
„Welnu", zeide Drewith, zich tot Lola
wendend. „Ik moet u vragen welk bedrag a
fuigen, dat het in deze stad drukker is dan
in Parijs, Londen of New-York. Zijn trots
schrijft hem die houding voor, ook al weet
hij bij ervaring, dat „de concurrentie" toch
nog heel wat meer verkeer heeft. Maar goed;
toegeven, dat de laatste twee jaren sommige
deelen van Berlijn de „city" rondom Frie-
drich- en Leipzig erstrasse; de winkelbuurten
rondom den Alexanderplatz; het „Westen"
waarvan de Kurfurstendamm het steeds stra-
lender middelpunt vormt al aardig op de
„grands boulevards" of „Piccadilly Circus"
beginnen te gelijken. Toch is Berlijn nog niet
zoo'n wereldcentrum als de drie genoemde
metropolen. En ik weet niet, of men daar-
ginds soortgelijke ervaringen opgedaan heeft
als hier: dat het meer dan drukke autover-
keer deze wijken ten slotte vrijwel onbewoon-
baar zal maken?
Niet alleen het onzinnige getoeter en ge-
bler der claxons maakt het leven in zulke
stratencomplexen tot een kwelling, ook de
blauwgrijze gassen, die uit de uitlaatkleppen
omhoog stijgen (ik geloof, als niet-deskun-
dige, dat we hier immers met een der ge-
vaarlijkste, het koolmonoxyde, te doen heb
ben?) hebben al onnoemlijk veel schade aan
de gezondheid der omwonenden, en ook der
voorbijgangers, op hun geweten.
We merken het vooral als we in de veel
gezondere stillere buitenwijken wonen en dan
voor ons werk naar dc city moeten. Na een
half uur krijgen we een eigenaardig drukkend
gevoel in het hoofd, dan barstende hoofdpijn.
Ten slotte worden we niet zelden onpasselijk
en moeten snel naar een zuiverder omgeving
vluchten.
Wie in die wiiken woont, merkt natuurlijk
niet in die mate de schadelijke gevolgen Hij
is tot op zekere hoogte immuum geworden.
Maar het is een gevaarlijke immuniteit! Men
slaapt moeilijk in en wordt 's ochtends half
uitgerust wakker. Na twee, drie uren werken
komt een lusteloosheid, die vaak aan alle
mogelijke oorzaken toegeschreven wordt en
die toch alleen maar het gevolg der auto-
gassen is. En merkwaardig genoeg willen
de meeste geneesheeren dat nog altijd niet
toegeven. Men doet geweldig geleerd, „on-
derzoekt" de lucht in drukke zoowel als in
stille straten en stelt dan „wetenschappelijk"
vast, dat die overal dezelfde is en nauwelijks
minder goed dan aan zee of in het gebergte
En ,,opgemelde Berlijner" wil van zulke
nadeelige invloeden van zijn geliefde stad al
evenmin iets weten als de geleerde vakman.
Maar de leek merkt heel andere dingen en
vraagt zich af, hoe het er in de toekomst met
de gezondheid en de werkkracht van ons
arme stadsbewoners zal gaan uitzien als
straks het aantal auto's in Berlijn de hon-
derdduizend bereikt zal hebben en er in-
tusschen niet iets op gevonden wordt om deze
schadelijke invloeden te neutraliseeren.
Ja, over zulke sombere dingen gaan we
nadenken nu de heerlijke nazomerzon ons in
de steek laat, een motregen dag en nacht on-
onderbroken het asfalt glibberig maakt en
de steenkolen weer uit de kelders naar boven
gebracht worden.
En dan te bedenken, dat het bij dit som
bere weer morgen nog wel groot feest zal
zijn in de Duitsche Rijkshoofdstad!
De burgervader heeft gisteren een oproep
in alle kranten laten zetten, waarin hij ons
verzoclit, de vlag uit te steken omdat de
groote zilveren sigaar, die „Graf Zeppelin",
gedoopt is en die de laatste~weken heen en
terug over ,den Oceaan naar Amerika gevlo-
gen is, ons ditmaal een meer officieel bezoek
wil brengen. De nieuwste „Zep" was kort
voor de groote reis al eenmaal boven de
huizenzee van Berlijn, en toen hebben we
vanaf balcons, pleinen en zelfs daken het
gevaarte met bewondering nagestaard Maar
van dichtbij konden we „Zep" toch niet
zien. Hij bleef nog geen half uur boven ons
kruisen, want hij moest dienzelfden dag voor
donker alweer in Friedrichtshafen aan het
meer van Constanz op stal staan.
Als alles zich volgens programma afwik-
kelt (wat oij Zeppelin-reizen volgens erva
ring vaak niet het geval is) zal morgen-
ochtend vroeg het brommen en gonzen der
vijf enorme Maybachmotoren ons uit den
slaap wekken; en dan zal „Zep" na een
tweeden kruistocht over de stad op de
buiten Berlijn gelegen vlieghaven (we heb
ben er hier drie!) landen en aan een anker-
mast vastgemeerd worden.
Ik was vanmiddag even in Staaken om de
voorbereidingen te zien. Immers, ook uit
technisch oogpunt zullen we iets bijzonders
beleven Voor het eerst heeft men de anker-
mast zoo laag gemaakt, dat de kajuit van het
luchtschip slechts enkele meters boven den
verlangt om Richard vrij te maken van zijn
belofte."
„Welk bedrag?" Verbaasd keek ze Drewith
aan.
„Ik kom juist terug van Curzon Street,
waar ik heb gedineerd", zeide Drewith Zich
tot zijn neef wendend ging hij door: „Ri-
chard, je bent me wat schuldig voor dat
diner. Het was een van de onverteerbaarste
die ik ooit verorberd heb De crisisatmosfeer
scheen tot zeifs in de keuken doorgedrongen.
De tong was te gaar ei. de kwartels totaal
rauw en tante's inzichten over liefdesbetrek-
kingen hoogst onkiesch
„Begin liever bij 't begin", stelde Beres
ford bedaard voor.
Tante was bang, dat ik niet beginnen zou
voor 't begin", antwoordde hij, „om die
reden ben ik hier. om met miss Craven het
bedrag vast te stellen. waarvoor zij genegen
is jou, Richard, van haar kluisters te ont
slaan." Hij keek naar Lola. Haar wangen
gloeiden en haar oogen dansten van plezier.
„Mochten er verwikkelingen van komen, dan,
werd mij te verstaan gegeven, zou de ver-
antwoordelijkheid van jouw misstap, Richard,
op mijn hoofd neerkomen."
„Op jouw hoofd", herhaalde Beresford, op-
kijkend van zijn sigarette, die hij bezig was
aan te steken.
Drewith boog zijn hoofd. „Tante was van
oordeel. dat, had ik je eerste onschuldige
jeugd beter weten te leiden, dit niet zou
gebeurd zijn
„Heeft ze niet aan de mogelijkheid ge-
dacht. dat Richard niet wenschte bevrijd te
worden?" vroeg Lola
„Iets zoo intens romantisch zou nooit in
het brein van een lid onzer familie opkomen",
grond zweeft en dus de bezichtiging veel
eenvoudiger is dan volgens het o.a. in Ame
rika toegepaste systeem. Maar of deze proef
zonder schade voor den kolos lukken zal, of
niet bij plotselinge rukwinden het schip te-
gen den grond gedrukt zal worden, moet men
nog afwachten. En daarom is de zenuwachtig-
heid van de duizenden menschen, die heden
in Staaken al (zonder luchtschip natuurlijk)
een er wonderlijk-uitziende „generale repe-
titie" hielden, alleszins begrijpelijk.
De Duitschers zijn terecht trotsch op hun
„Zeppelin" en natuurlijk speelt daarbij de
groote politick ook een rol van belang. Men
heeft nog altijd geen vrienden van beteeke-
nis onder de groote mogendheden en is in
vele opzichten wel zeer afhankelijk van het
overrijke en machtige Amerika. Men weet
ook, dat men op de Vereenigde Staten alleen
door technische wonderdaden indruk kan
maken. En het moet erkend worden, dat men
de laatste jaren in die richting ook een schit-
terende propaganda gemaakt heeft.
Vier jaren geleden stuurde dr. Eckener, de
opvolger van den ouden graaf Zeppelin, zijn
luchtschip „Z.R. Ill" van Friedrichshafen naar
New-York, en sindsdien is het op grond
der „herstelleveranties" als „Los Angelos"
Amerikaansch bezit gebleven. Die aankomst
van de „Z. R. Ill" was reeds een onbetaal-
bare reclame voor Duitschland, waarbij niet
vergeten mag worden, dat ongeveer 1/3 van
de bewoners der „States" uit Duitsch-Ameri-
kanen bestaat, die over het algemeen zeer
sterk aan de oude „Heimat" zijn blijven han-
gen en die het hunne er toe bijgedragen heb
ben om het Duitsche sucoes in Yankee-krin-
gen blijvend te doen zijn.
De wijze waarop daarna eenige maanden
geleden Koehl en Hiinefeld ontvangen zijn,
toen zij met hun „Bremen" voor het eerst den
overtocht per vliegtuig van Ierland naar het
vasteland van Amerika gewaagd niet alleen
maar ook uitgevoerd hadden, bewees hoe
juist de Duitschers gezien hebben toen ze,
ook ter wille van de internationale politick,
hun technische wonderprestaties juist naar
de Nieuwe Wereld richtten!
En nu kwam de „Graf Zeppelin", vloog
-door geweldige stormen heen en door niet
minder geweldige terug en zorgde voor een
geestdrift, die stellig Duitschland nog op
geheele andere wijze tot voordeel zal strek-
ken.
En toch is het eindresultaat eenigszins
anders dan men het zich oorspronkelijk voor-
gesteld had. Men had tot voor weinige we
ken gedroomd van een toekomstige Zeppelin-
verbinding Berlijn—New-York, over eenige
jaren natuurlijk nadat eerst een voldoend aan
tal luchtschepen gereed zou zijn, waarbij dan
elke week zoo'n gevaarte met 20 tot 30 pas-
sagiers en goed-betaalde post de groote reis
aanvaarden zou.
Maar de ondervindingen van den tocht van
den „Graf Zeppelin" hebben in Friedrichs
hafen en Berlijn reeds de overtuiging geves-
tigd, dat het er niet van komen zal. Men
meende ditmaal een geweldig schip-der-
wolken gebouwd te hebben en ontdekt nu,
dat het voor de practijkveel te klein is.
Zelfs dr. Eckener was de eerste om te
erkennen, dat zijn luchtschip te geringen om-
vang heeft, dat de motoren te zwak zijn en
niet voldoende snelheid bij tegenstorm mo-
gelijk maken, en dat onder zulke omstandig
heden de reis thans hoogstens 1 Yi a 2 dagen
sneller zal gaan dan per schip, en als de zoo-
even te water gelaten schepen in de vaart
zijn, zelfs (onder voor Zeppelins ongunstige
omstandigheden) nauwelijks eenige uren
korter dan op de beproefde oude manier.
En dan het verschil aan comfort!
Men mag de „gemakken" voor de reizi-
gers van den „graaf Zeppelin" niet over-
schatten. Ik heb onmiddellijke -inlichtingen
AMSTERDAM, UTRECHT,
Nieuwendjk 225-229. Oude Gracht 151.
zeide Drewith, met volkomen overtuiging
zijn hoofd schuddend. „Volgens tante wor
den huwelijken in den hemel gesloten, nadat
eerst op aarde de noodige informaties zijn
genomen."
„Vindt u. dat u erg tactvol heeft gehan-
deld?" informeerde Lola zedig.
Even keek Drewith haar verwijtend aan.
„Ik heb gedaan, wat ik meende, dat het
best voor Richard zou zijn", zeide hij afge-
mat. „Ik heb nog even iets beweerd over een
goed hart, dat meer waard was dan een
kroon, maar mij werd onmiddellijk het zwij-
gen opgelegd. Toen heb ik getracht duide-
lijk te maken, dat de beide dingen, die
iemand persoonlijk moet kiezen, zijn panta-
lon en zijn vrouw waren, omdat hij die nu
eenmaal het meest te zien kreeg, maar zij
ergerde zich alleen."
„En u liet haar in 't geloof, dat ik dat
ik
„Een landloopster was", zeide Drewith
aanvullend „Richard had dat zaakje nu een
maal aan 't rollen gebracht en het lag niet
op mijn weg om tante's plannen te dwars-
boomen."
„Ik vind, dat jullie allebei gewoon schan-
delijk hebt gehandeld", zeide Lola vol over
tuiging, „en 't verbaast me niets, dat lady
DrewithZij hield op, als zocht ze om
de juiste uitdrukking.
„Heel boos op ons is", opperde Beresford.
Zij knikte met groote energie.
„De grootste ergernis in de wereld" zeide
Drewith, „komt voort, doordat sommige
menschen direct klaar staan overal conclusies
uit te trekken. Als je tweemaal op een avond
met hetzelfde meisje danst, dan tracht haar
moeder direct alles van je uit te vinden en
ontvangen van Amerikanen, die de heenreis
meegemaakt hebben en die dus eerlijker oor-
deelden dan de paar Duitsche journalisten,
die uit overdreven patriottisme de zeer
groote ontberingen verzwegen hebben. De
waarheid is, dat het in de kajuiten ijzig-koud
was, de kookgelegenheid primitief is, de bed-
den zoo klein zijn, dat men zich nog minder
kan bewegen dan in de vierde-klasse-kooien
van een landverhuizersschip. Men schijnt bij
slecht weer groote angsten uitgestaan te
hebben, en het is wel teekenend, dat eenige
Duitsche officieele gasten er de voorkeur aan
gaven, per stoomschip terug te keeren, waar-
door dan ook voor betalende passagiers
(ruim 7Vi duizend gulden per biljet!) enkele
plaatsen vrij werden.
Op dit traject zal dus stellig geen Zeppe-
lin-verkeer komen.
Maar men wil nu Europa op deze wijze
met Zuid-Amerika verbinden en onderhan-
delt met alle mogelijke instanties om er de
duiten voor bijeen te krijgen.
Stellig: de technische resultaten zijn ge
weldig en de grootste bewondering waard.
Maar voor het practisch verkeer blijft er wei-
nig over. Tenzij de heeren ingenieurs weer
iets uitvinden, dat alle voorspellingen te
schande maakt
ROLAND.
VOOR DEN KANTONRECHTER.
EEN DIE DE PARTIJ VERLOOR.
Het belangrijke proces tegen den amateur-
hengelaar Corn. W. te de Rijp, die zonder
vergunning in een fortsloot had gevischt,
werd heden voortgezet met het verhoor van
den verbalisant Tilstra. Na diens verklaring,
waarop niets viel af te dingen, werd verdachte
ondanks de kunstige wijze, waarop hij met
allerlei wetsartikelen smeet, schuldig bevon-
den en tot 4 boete of 4 dagen hechtenis
veroordeeld terwijl zijn vischtuig verbeurd
werd verklaard.
DE AUTOMOBILIST DELFT HET
ONDERSPIT.
Voorts werd verder behandeld het zaakje
tegen den heer E. G., kapper te Haarlem, die
met zijn automobiel het Verdronkenoord had
bereden en zich had beroepen op een inzitten-
den ingezetene van Alkmaar die hem in den
waan had gebracht, dat hij zijn rit onge-
stoord had kunnen voortzetten. Maar diens
verklaring kon den verdachte geen verlichting
geven, zoodat ook hier veroordeeling en wel
tot 6 boete of 6 dagen hechtenis.
DE VELDWACHTER MAG ZICH
WEL PREPAREEREN.
Op 9 September verbaliseerde de gem.
veldwachter K. Sloten van Koedijk, een mo-
torrijder, die een sne'heid van 45 K.M. ont-
wikkelde, terwijl Jechts 28 K.M. is geoor-
loofd. s
De overtreder, de heer A. Z., een onder-
wijzer uit Amsterdam, stond heden in per-
soon terecht, en ontwikkelde een rekenkun-
dige verdediging, bovendien nog gesteund
door een situatieteekening, die de aanwezi-
gen den schrik om het hart sloeg. Ambtenaar
noch kantonrechter durfden na dit wiskun-
stig betoog de zaak zonder verder onderzoek
voort zetten en derhalve werd de zaak aan-
gehouden tot 30 Nov., teneinde alsnog den
verbalisant te hooren.
EEN BOTSING MET SCHADELIJKE
GEVOLGENOF NIET?
De heer L. W. W., een ingezetene uit
Zaandam, had op 19 Aug. te Bergen in de
Breelaan, bij het uitwijken voor fietsers, met
zijn splinternieuwe auto een Jan Plezier,
eigendom en bestuurd door den Huurkoetsier
J. H. uit Alkmaar, lichtelijk aan.
Schade werd niet geconstateerd, doch eeni-
gen tijd later ontving de automobilist van
d^n koetsier een brief, waarin werd gerecla-
meerd f 40 voor de aan het rijtuig toege-
brachte schade. De heer W. toonde zich niet
bereid dit bedrag te voldoen omdat hem dit
veel te hoog voorkwam, waarop aangifte
volgde en de heer W. heden terecht stond.
Deze erkende de aanrijding onomwonden,
doch was van meening, dat geen noemens-
waardige schade was toegebracht.
Hij had den koetsier denzelfden dag nog
met het rijtuig passagiers zien rijden
Voor een kleine schadeloosstelling zou hij
misschien te vinden zijn geweest.*
De koetsier deelde daarentegen mede, dat
zijn rijtuig denzelfden avond te Alkmaar door
een agent, nummer 3, buiten dienst was ge-
steld. De geheele vooras was ontwricht en
het rijden werd gevaarlijk geacht.
Agent nummer 3 werd opgeroepen, maar
verklaarde van de geheele zaak niets te
weten.
gaat rechts en links informeeren naar je po-
sitie en je fortuin Maar ik heb geen tijd bij
zulke beuzelingen stil te staan", vervolgde
Drewith. „Ik moet nog hedenavond per tele-
foon aan tante verslag doen over het resul-
taat van mijn onderhoud met Richard. Ik
moet trachten het 'adres van het meisje te
krijgen, en dan met grooten spoed den ban
uitspreken."
„Ik ga morgenmiddag lady Drewith op-
zoeken", zeide Lola heel gedecideerd. „Ik
vind, dat jullie beiden haar schandelijk hebt
behandeld en ik ben er heel boos over."
„Maar Lola", begon Beresford.
,,'t Geeft niets", zeide ze, haar hoofd
schuddend, maar tevens glimlachte ze. „Ik
ben heel boos."
Dien avond telefoneerde Drewith aan zijn
tante het opzienbarende nieuws, dat dat
schepsel, zooals zij het meisje van haar neef
noemde, haar den volgenden middag een be
zoek zou brengen. Haar eerste ingeving was
te weigeren het meisje te ontvangen; maar
zij bedacht zich en Payne kreeg zijn instruc-
ties in dien geest.
„Ik geloof, dat de heele wereld op haar
hoofd staat. Tante is in wanhoop, laat mij
aan mijn lot over en is naar Yorkshire. Ver-
moedelijk heeft mr. Quelch de nis, die hij in
de andere wereld voor mij gereserveerd had,
al gevuld en
„En om je ongeluk te vervolmaken ga ik
met je trouwen", zeide glimlachend Beres
ford.
In haar oogen las hij haar antwoord.
Beresford had getracht de oprechte dank-
baarheid te verbergen, die hij door het ver-
dwijnen van mrs. Crisp uit zijn gezichts-
kring gevoelde. Wat er feitelijk plaats had
Daarop werd de zaak 14 dagen aange-
houden.
Het wachten was nu op den agent, die
Zondag 19 Augustus, des avonds half 7 uur
op de Voormeer dienst deed bij de Alkmaar
Packet.
KOMEN, ALS DE RECHTER JE ROEPT!
De 46 jarige koopman en arbeider W. B. te
Koedijk had zich een strafvervolging op den
hals gehaald, door op 24 September met als
getuige te verschijnen in een Politierechters-
zaak, zonder eenige wettige reden. De kwes-
tie was dat Willem er op uit moest om aard-
appelen te rooien en hij deze loonende bezig-
heid hooger had gesteld dan het schrale ge-
tuigengeld. Bovendien had een buurman hem
geadviseerd, dat hij gerust thuis mocht
blijven.
Dat men echter met het aanvaarden van
dergelijke voorlichting voorzichtig moet zijn,
werd Willem duidelijk gemaakt door de 8
boete of 8 dagen, die hem werden opgelegd.
DAAR ZATEN 7 KIKKERTJES, AL IN
EEN BOERESLOOT.
Als het werkelijk 7 kikkers waren geweest,
•die op 9 October door den visscher en met-
selaar Jb. O. te Schermerhorn in een zak met
zijn roeibootje waren vervoerd, dan was hij
vrij uit gegaan, daar de wet 10 of minder
kikkers heeft toegestaan.
Doch toen rijksveldwachter Tilstra de zak,
waarin die kikkers waren opgeborgen, om-
keerde, bleek het dat er- 15, althans meer dan
10 springers present waren.
Proces-verbaal werd dus opgemaakt en de
66-jarige metselaar en kikker-jager stond
thans terecht.
Hij wenschte zich echter niet als leveran-
cier van kikkerbilletjes aan te dienen en ont
wikkelde ook nog bezwaren tegen de juist-
heid van de plaats der overtreding, doch de
ijlings ontboden rijksveldwachter Tilstra-
sloeg hem al die wapens uit de hand, zoodat
de goede man werd veroordeeld tot 3
boete of 3 dagen hechtenis.
GEVAARLIJKE NIEUWSGIERIGHEID.
De metaalbewerker Jb. B. te Alkmaar
legde in den avond van 14 October een in
tense nieuwsgierigheid aan den dag in een
vechtpartijtje. Hij werd zo6 geboeid door dit
opvoedend schouwspel, dat hij geen acid
sloeg op het bevel van de politic om zich t«
verwijderen. Toen hem zulks nog wat duide-
lijker werd gemaakt, ontstak hij in toorn en
werd zijn overbrenging noodig geoordeeld
Hij stond heden terecht en werd tot f 5
boete of 5 dagen hechtenis veroordeeld.
FAZANT MET STUKGESCHOTEN
POOTEN!
De 26-jarige arbeider Joh. C te Castri-
cum stond terecht op grond van het feit, dat
hij op 20 October zijn hond, die bezig was
wild op te sporen op het terrein der pro-
vincie „Duin en Bosch" te Bakkum niet be-
hoorlijk had teruggeroepen, hetgeen was ge
constateerd door den jachtopziener Lieftinck.
Verdachte beweerde wel degelijk zijn hond
te hebben teruggeroepen. Deze zat een fazant
met door verdachte stukgeschoten pooten.
na en was daarbij op den grond der provin-
cie terechtgekomen.
Hij had toen hard geschreeuwd: Hier
hond, en hij begreep niet, dat Lieftinck zulks
niet had gehoord, die moest dan wel doof
zijn geweest.
Aangehouden tot a.s. week, teneinde zich
omtrent Lieftinck's gehoorscherpte te contro
leeren.
DUIDELIJKE VERKEERSTEEKENEN
NOODZAKELIJK.
De chauffeur Klaas K., besturende een
vrachtauto van den Houthandel Bu-rdrager
aan den Helderschen weg, reed )5 October
zonder eenig signaal of waarneem-
baar verkeersteeken te geven, eensklaps het
erf van de zich aldaar bevindende automo
biel reparatkinrichting op, met gevolg, dat
de heer A. Zeeman van Oudorp, die op de
fiets achter de auto aanreed, bijna een aan
rijding bekwam. Zeeman onderhield daar-
over den nonchalanten chauffeur, doch werd
zoo weinig welwillend bejegend, dat hij be-
sloot aangifte te doen en zulks met het re-
sultaat, dat-K. tot 12 boete of 12 dagen
hechtenis werd verantwoord.
RIJ- EN NUMMERBEWIJS ABSENT.
Den arbeider Jan K. te Schermerhorn, die
de edele rijkunst nog niet machtig was en
bezig was zich te oefenen, werd door de po
litic naar zijn rij- en nummerbewijs gevraagd.
Daar hij deze documenten niet kon toonen
en hij ook te voren reeds was gewaarschuwd,
werden hem twee oproepingen uitgereikt en
volgde heden een veroordeeling tot 2 X 4
boete of 2 X 4 dagen hechtenis.
gehad, wilde Lola niet vertellen, maar hij had!
heel goed begrepen, dat hij de steen des aan-
stoots was geweest. Hij deed allerlei ont-
dekkingen in Lola. Zij kon zwijgen. Hij had
er niet achter kunnen komen hoe haar onder
houd met lady Drewith was afgeloopen. Al
deed hij zijn vragen ook nog zoo slim en al
hamerde hij steeds weer op hetzelfde aam-
beeld, zij glimlachte slechts of zij maakte een
heel tastbare uitvlucht. Alleen had hij begre
pen, dat volgens Lola het onderhoud buiten-
ewoon naar haar zin was afgeloopen en dat
ij, Beresford, vergiffenis had gekregen.
„Ik begrijp je niet, Lola", zeide hij, met
zijn stok gaten makend in het gras aan zijn
voeten; zij zaten onder de boomen in het
Park tegenover het „Stanhope" hek.
„Ik denk, dat je nog wel eens zult uitvin
den, dat je met een heel eigenaardig schep
sel tje bent getrouwd", zeide ze een beetje
weemoedig; toen plotseling van stemming
veranderend zeide ze: „Maar Jerry, ik mag
toch wel mezelf blijven, niet?" Zij keek naar
hem op met angst in haar stem. „Ik ben in
heel veel opzichten nog een baby", ging zij
door. „Ik ben benieuwd of, indien je me
goed hebt leeren kennen, je nog van mij
houden kunt."
„Als je moet, dan wil je wel", zeide hij
luchtig.
Een oogenblik keek zij hem ernstig aan.
Jerry" zeide ze, „dat doet wel een heef
klein beetje pijn"
„Vergeef me, lieveling", fluisterde hij zic'
naar haar overbuigend. „Langzamerhanc
zal ik er wel aan wennen". Een bittere toon
klonk uit zijn stem.
(SlO*
