DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
BetTwnijverweg-drama
No. 285
Honderddertigste Jaargang
1928
Uif het Parlement
Dif ntjmmei besfaaf ait 3 blades.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon- en Feesfdagen, nitgegeven.
lbonnementsprijs bij vooruit'oetaling per 3 maantfen voor Alkmaar 2.— franco door
bet geheele Rijk /2.50.
Afzonderlijke en bewysnummers 5 cents.
kATERDAO
Directeur: C. KRAK.
Telef.nr. Admfnistraffe 3.
Telefoonnr. Redactie 33.
Postgiro 37 060,
esaammmmmmmmrnm
PRUS DER OEWONE ADVERTENTlfiNt
Per regel 0.25, bij groote contracten rabat. Oroote letters naar plaatsrafntfe.
Brieven franco aan de N.V. Boek- en Handelsdrakkerjj r/b HERMs, COSTER ft ZOORt
Voordam C9.
Hoofdredacteun Tj. N. AOEMA.
Er is een tijd geweest, nog niet zoo heel
veel jaren geleden, dat de Twuyverweg een
vrij onbekend buitenpad was, ergens tusschen
Sint Pancras en Broek op Langendijk, een
pad van nog geer Kilometer lengte waarvan
fietsers en wandelaars gebruik maakten en
waarover de koolbouwers hun vrachtauto's
lieten loopen.
Niemand zag eigenlijk iets bijzonders in
dien weg totdat het vervoermiddel van dezen
tijd, de autobus verscheen, de bus, die steeds
grooter en breeder wfrd en die soms op dien
Twuyverweg een andere auto moest passee-
r«h.
Dan rded de chauffeur dicht tangs den kant
van dien ruim vier Meter breeden verkeersweg
en dan hidden alle passagiers van schrik hun
adem in, want dar gleed de bus vlak langs
het water waard'oor de koolbouwers hun
schuitjes sturen en dat zij zoo goed uitgebag-
gerd en bevaarbaar gemaakt hebben, dat het
op sommige p'laatsen bijna twee A' eter diep is
Een afscheidmg was er niet en al spoeaig
bleek, dat het water de bermen van den weg
aantastte, zoodat het land afbrokkelde en het
beoijden van den Twuyverweg levensgevaar-
lijk begon te warden.
Men begreep algemeen, dat het, ter voor-
koming van ongelukken, hoog tijd werd, dat
er eens iets aan dien weg gedaan werd en de
buitengemeenten, die natuurlijk den meesten
last ondervonden. kwamen tot de verblijdende
ontdekking, dat de weg van het begin tot het
einde aan Alkmaar toebehoorde en nog eetf
allesbehalve geapprecieerd bezit was uit den
tijd toen Alkmaar nog goede wegen in de om-
geving tot stand bracht om daardoor het ver
keer naar de stad mogelijk en gemakkelijk te
maken.
Maar de tijd, dat Alkmaar in omliggende
gemeenten wegen aanlegde om het verkeer
naar onze stad te leiden is voorbij paarvoor
zijn~die wegen te duur geworden en elke ge-
meente is tegenwoordig al blij als zij hetgeid
kan vinden om straten en wegen op eigen ge-
bied in behoorlijke conditie te houden.
1 DECEMBER
Evenwel, het viel niet te ontkennen, dat de
weg van Alkmaar was en omdat blijkbaar
geen enkele andere gemeente er prijs op stel
ae dat kostbare Kilometertje cacfeau te krij
gen, was Alkmaar wel verplicht den weg in
overeenstemming met de eischen van dezen
tijd te brengen.
De directie van Gemeentewerken maakte
sen plan voor een zes Meter breeden rijweg
met rijwielpaden aan beide zijden en iedereen
vond het prachtig totdat bleek, dat de uitvoe
ring plus minus tachtig duizend gulden zou
kosten en Alkmaar van meening was, dat
geenszins verlangd kon worden, dat zij een
zoo zwaar offer voor het verkeer in de buiten
gemeenten geheel alleen zou beta!en.
Een commissie uit de Kamer van Koophan
del kwam zich ter plaatse eens op de hoogte
stellen, de Proviucie die de kosten op 50000
berekende, stelde een onderzoek in loco in en
het gevolg was, dat er zoo algemeen over een
veel te royalen opzet gektaagd werd, dat de
Directeur van Gemeentewerken een nieuw en
veel eenvoudiger p'an ontwierp, dat vijf en
dertig duizend gulden zou moeten kosten.
Dat plan had heel wat grootere levenskans
en Alkmaar zette een post voor verbetering
van den Twuyverweg op den kapitaaldienst
zijner begrooting, maar de Raad bleek daar-
mee allesbehalve ingenomen omdat uit de bui
tengemeenten niet de minste medewerking
toegezegd werd.
A"kmaar moest dat karweitje maar heele
maal voor eigen rekening nemen en daar
bleek onze Raad niet voor te vinden omdat
deze weg in verloop van tijd van heel wat
minder befeekenis voor onze stad is geworden
dan voor de buitengemeenten in wier grond-
gebied hij is gelegen en welker inwoners er
aap-elijks een druk gebruik van maken.
Daarbij kwam nog, dat er opnieuw stem,
men opgirigen, dat vijf en dertig duizend gul
den voor het in orde brengen van dezen weg
veel te duur was omdat de'een of andere „des-
kundige" berekend had, dat het even goed
voor twaalf duizend gulden kon a[l was daar-
bii dan b.v. ook de verharding van den weg
vergeten.
De onderhandelingen liepen op niets uit.
De weg was slecht en bleef slecht en het
wachten was eigenlijk nog maar op het onge-
luk, dat noodwendig zou moeten gebeuren om
op de een of andere wijze aan dezen onmoge-
lijken toestand een einde te maken,
Dat ongeluk bleef niet uit. Een jonge man
kwam's avonds van Alkmaar met een auto,
reed te dicht bij den kant van den weg, ge-
raakte met zijn wagen te water en werd la
ter levenloos opgehaald.
Toen nam Sint Pancras, over welks gebied
de weg loopt, het besluit den Twuyverweg af
te sluiten voor het rijverkeer en hem alleen
voor wielrijders en voetgangers open te stel
len.
Auto's en autobussen waren nu genood-
wakt een belangrijken omweg door den pol
der Heer Hugowaard te maken en nu bleek
ook in de practijk, dat de weg voor de Lange-
dijker gemeenten van heel wat meer beteeke-
nis' dan voor Alkmaar is omdat, terwijl Alk
maar rustig het verloop der gebeurtenissen
afwachtte, het verkeer aan den Langendijk
ernstige stagnatie ondervond.
Voornamelijk de bestuurders van autobus-
sen waren allesbehalve tevreden over den
omweg welken zij moesten maken en het be-
stuur van den polder zag met groote zorg
hoe de zware voertuigen thans van de polder-
wegen gebrjuik maakten welke daardoor heel
wat meer hadden te verduren dan tot dusver
het geval was geweest.
De Twuyverweg begon bekend en beroemd,
of misschien beter gezegd berucht te worden.
Zelfs de groote dagbladen interesseerden
zich voor het conflict en de naam van dit
stukje weg, dat nog geen Kilometer lang is,
werd van algemeene bekendheid.
Allerlei autoriteiten kwamen er naar kij-
ken, de Commissaris der Koningin en leden
van Gedeputeerde- en van Provinciate Staten,
er werden vragen aan den minister gesteld en
zoowel de minister van Binnenlandsche Za-
ken als zijn ambtgenoot van Water§taat kwa
men zich persoonlijk van den toestand ter
plaatse overtuigen.
Sint Pancras was allereerst de dupe van
deze afsluiting, verlangde het meest naar een
Vlugge oplossing en was dan ook bereid in de
kosten van verbetering bij te dragen, maar de
andere gemeenten hielden zich afzijdig en zoo
kwamen Sint Pancras en Alkmaar ten slotte
op een idee, dat drie eeuwen geleden wellicht
als van zelf sprekend beschouwd was, maar
dat in dezen tijd een bijzonder eigenaardigen
indruk maatke.
De Alkmaarsche Raad lachte er wel een
beetje om, maar vond ten Slotte het idee nog
zoo dwaas niet en men besloot op 17 Maart
van het vorige jaar zich tot de Kroon te
wenden met het verzoek concessie te verleenen
voor de heffing van een tol.
Alkmaar zou den weg in orde brengen,
maar de niet-Alkmaarders-weggebruikers
zouden voor het berijden van dezen weg moe
ten betalen.
Opnieuw verstreek de tijd, zonder dat er
iets bijzonders geb:urde, maar Gedeputeerde
Staten en zelfs de minister van Waterstaat
drongen steeds weer op overleg tusschen de
betrokken gemeenten aan om de kwestie op
minder middeleeuwsche wijze tot een voor
alle partijen bevredigende oplossing te bren
gen.
Die onderhandelingen hadden nog langen
tijd geen resultaat, maar ten slotte besloot
Alkmaar van haar goeden wil blijk te geven
door opnieuw een niet al te kostbaar plan voor
te stellen.
Gemeentewerken ontwierp een wegverbete
ring door middel van grintverharding over
een breedte van vijf Meter, waarnaast bermen
van 1.50 M. zouden gemaakt worden, zoodat
de weg een kruinbreedte van acht Meter zou
hebben. De kosten zouden, met inbegrip van
die voor't aanbrengen van een tafelschoeiing
en een eenvoudige beplanting, vijf en dertig
duizend gulden bedragen.
Alkmaar verklaarde zich bereid de geheele
kosten van deze verbetering voor haar reke
ning te nemen wanneer althans de meest be-
1anghebbende buitengemeenten, te weten Sint
Pancras, Broek op Langendijk, Zuid Schar-
woude, Noord Scharwoude en Oudkarspel ge-
negen waren voortaan het onderhoud te bekos-
tigen.
Dit voorsfel werd aan den minister gezon-
den en Z.Ex. vond het blijkbaar alleszins bil-
lijk, want hij verklaarde zich bereid een con
ference te leiden met alle betrokken gemcente-
besturen, welke conferentie op 12 Juni j.l. te
Broek op Langendijk is gehouden.
Of het de tegenwoordigheid van den minis
ter was dan wel of men thans ook het billijke
van een dergelijke regeling inzag, zullen we
nu maar buiten btschouwing laten, maar een
feit is het, dat men het op deze conferentie
vrij spoedig eens werd en dat alle aartwezige
B.'s en W.'s zich bereid verklaarden de
totstandkoming van een zoodar.ige overeen-
komst aan de diverse gemeenteraden voor te
stellen.
De onderhoudskosten zouden duizend gul
den per jaar bedragen en deze zouden zoo
verdeeid worden, dat Sint Pancras en Broek
op Langendijk daarvan elk een vierde en de
ardere drie gemeenten elk een zesde zouden
betalen.
De gemeente Alkmaar heeft toen bij de
rondvraag nog het beding gemaakt, dat,
wanneer de Provincie ten behoeve van het on
derhoud van dezen weg een bedrag beschik-
baar mocht stellen uit de haar toegewezen uit-
keering van het wegenfonds, Alkmaar, met
het oog op de verhouding tusschen de kapi-
taa'slasten en de geschatte onderhoudskosten,
twee derde van dat bedrag zou moeten ont
vaneen.
Niemand der aanwezigen kwam daar tegen
op en men ging uitcen met de gedachte, dat
in het Twuyverwegdrama weldra het scherm
na het laatste bedriif zou kunnen vallen.
Op 26 Juli j.l. keurde de Raad van Sint
Pancras deze overeenkomst goed, op 27 Juli
besloot de Raad van Broek op Langendij
zijn besluit te verdagen, om van Alkmaar nog
nadere inlichtingen te vragen; op dien zelf-
den datum nam de Raad van Oudkarspel het
.besluit met de plannen accoord te gaan wan
neer de weg voor den winter in orde zou
komen; op 1 Augustus keurde de Raad van
Noord-Scharwoude het plan met algemeene
stemmen goed en op 2 Augustus volgde de
Raad van Zuid-Scharwoude dat goede voor-
beeld met uitzondering van den heer Du
Burck, die tegen stemde.
In Alkmaar maakte de Raad geen bezwaar
tegen de voorgestelde regeling, maar al
spoedig bleek, dat alle moeite tevergeefs was
geweest omdat de uitkeering van het we
genfonds nu weer het struikelblok was waar
men in sommige buitengemeenten niet over
heen scheen te kunnen komen.
Geen conferentie in Geneve is ooit bij hei
sluiten van internationale overeenkomsten
voor een moeilijker probleem gesteld dan
hier moest worden opgelost.
Nog eerder scheen men Amerika en Enge-
land tot een compromis over de vlootbeper-
king te kunnen brengen dan dit zestal zich
onafhankelijk voelende Noord-Hollandsche
gemeenten een gemeenschappelijk besluit over
den Twuyverweg te laten nemen.
Het berucht geworden brokje weg, da
eigenlijk geen weg was omdat een goede
weg nog altijd weg was, werd een puzzle
waarvoor zelfs de minister geen oplossing
meer kon vinden. De weggebruikers die eersc
mopperden, begonnen nu te klagen, het re-
gende ingezonden stukken in de verschillende
bladen, Sint Pancras scheen de hoop op te
geven, dat er ooit nog iets goeds uit dien
weg zou groeien en liet oogluikend toe, dat
auto's zich niet langer aan de afsluiting
stoorden en hun weg bekortten door in ra-
zende vaart over de verboden negenhonderc
Meter te racen.
Het moet, volgens betrouwbare oogge-
tuigen, zelfs gebeurd zijn, dat de Commissa
ris der Koningin, die zich ter plaatse nog
eens in het Twuijverwegraadsel kwam ver-
diepen, haastig opzij moest springen om
niet onder een auto te komeif.
Men begon Alkmaar hoewel volkomen
ten onrechte te verwijten, dat het zich met
zijn eisch tot uitkeering van tweederde der
wegenbelasting niet aan de afspraak had ge
houden en in de bladen uit de betrokken
streek waren den laatsten tijd allesbehalve
vriendelijke opmerkingen aan het adres van
ons gemeentebestuur te lezen.
In de Schager Courant van 17 November
j.l. spreekt een warmbloedige Langendijker al
van „de schuldige nalatigheid van een stads-
bestuur, in welks midden toch verschillende
leden aanwezig zijn, die niet spaarzaam zijn
in het oefenen van critiek op geconstateerde
misstanden". „Men blijft", zegt deze corres
pondent, „bij den onwil van Alkmaar in de
ellende, met als gevolg, dat zij, die aan dezen
toestand totaal onschuldig zijn, per slot van
rekening nog de financieele gevolgen hebben
te dragen van een blijkbaar almachtig stads-
bestuur".
Ondanks al deze miskenning van haar
goeden wil, is het opnieuw Alkmaar ge
weest dat een poging tot oplossing van het
nieuwe conflict geprobeerd heeft.
Toen men hier vernomen had, dat de bui
tengemeenten, wanneer de weg toch ver-
beterd moest worden, liever een goeden klin-
kerweg dan een grintweg hadden, met welke
verandering een meerdere uitgave van acht
duizend gulden gepaard ging, heeft Alkmaar,
op voorstel van den burgemeester van Sint-
Pancras, Dinsdag j.l. op het Stadhuis op
nieuw een conferentie met de B.'s en W.'s der
betrokken gemeenten gehouden en opnieuw
is men thans tot overeenstemming gekomen
en zullen de diverse college's de aanneming
van het compromis in de gemeenteraden be-
pleiten.
Dit compromis houdt in, dat Alkmaar den
weg zal verbeteren en van een klinkerver-
harding voorzien zal. In de kosten dier ver
harding dragen de vijf andere gemeenten een
bedrag van f 8000 bij en wel in deze ver
houding: St. Pancras en Broek op Langen
dijk elk een vierde en de overblijvende ge
meenten elk een zesde.
Nadat de weg opgeleverd is zal hij in
eigendom en onderhoud worden opgedragen
aan St. Pancras, maar de onderhoudskosten
zullen door St. Pancras en de andere vier
gemeenten volgens de hier boven aange-
geven verhouding worden gedragen.
Eerst wanneer aan weerszijden van den
weg over twee derden van zijn lengte een
bebouwing ontstaan is, zal bet onderhoud
geheel ten laste van Sint-Pancras komen.
Bovendien deed Alkmaar de concessie. dai
de uitkeering, die uit het Rijkswegenfonds
ten behoeve van het onderhoud van den weg
mocht worden beschikbaar gesteld, ten bate
van de onderhoudsplichtigen zal blijven.
Met dit compromis zijn de verschillende
B.'s en W.'s weer naar hun landelijke ge
meenten gekeerd en alle betrokken ge
meenteraden zullen binnenkort opnieuw het
pro en het contra daarvan overwegen.
Elke gemeente heeft graag zooveel moge
lijk goede wegen, maar we hebben zoo'n stii
vermoeden, dat Alkmaar er niet rouwig om
zal zijn als het de beruchte negen honderd
Meter als Sint Nicolaas-cadeautje aan een
bevriepde mogendheid kan schenken.
In alien gevalle heeft Alkmaar, door af-
stand te doen van de uitkeering uit de wegen
belasting, opnieuw een blijk van goeden
wil gegeven en zal men te haren opzichte
niet van de schuldige nalatigheid van een
stadsbestuur kunnen spreken.
Als nu in de verschillende gemeenteraden
de vertegenwoordigers van hen, die bij
spoedige verbetering van den weg het meeste
belang hebben, zich niet aan allerlei kleinig-
heden stooten, als zij het algemeen belang
bij een spoedige oplossing van het con
flict voor oogen houden en niet opnieuw al
lerlei eischen en voorwaarden stellen, die het
compromis in gevaar kunnen brengen, als
men nu meegaat met een regeling waaraan
alle betrokken colleges reeds hun goedkeu-
ring gehecht hebben, is er kans dat het Twuy-
verwegvraagstuk binnen afzienbaren tijd tot
een oplossing komt.
De plannen tot verbetering liggen gereed
en de Directeur van Gemeentewerken is be
reid het werk zoo spoedig mogelijk te laten
uitvoeren.
Het laatste bedrijf van het Twuyverweg
drama nadert zijn einde.
Moge weldra het scherm vallen en de
Twuyverweg zoo weinig meer genoemd
worden, dat wij volkomen vergeten welke
stechte rol dit brokje verkeersweg ooit in de
vriendschappelijke verhouding van Alkmaar
en de buitengemeenten gespeeld heeft.
Den Haag, 29 November 1928.
De Tweede Kamer is heden begonnen met
hare goedkeuring te schenken aan enkele be-
langrijke wetsvoorstellen zonder zich in een
debat er over te begeven en zonder er over te
stemmen.
Vooreerst is aldus aangenomen het voor
stel om met twee ton deel te nemen in het ka-
pitaal der Kon. Luchtvaartmaatschappij ter
bevordering van het postvervoer nafir en van
Ned. Indie. Goedgekeurd is ook het ontwerp
om een leening aan te gaan van '42 millioen
ter aflossing van de 6 procentsleening van
1923. Aangehouden is echter een wetsont-
werp, krachtens hetwelk ook havenrechten
zouden worden geheven van de visschers te
IJmuiden. Van onderscheiden zijden o.a.
oor de heeren Tilanus (C.H.) en Van Gijn
(Vrijheidsb.) werden bezwaren daartegen-
over geopperd en minister Van der Vegte
vond het toen maar, op raad van den heer
Schouten (A. R.) raadzamer de zaak ter na-
der overweging en toelichting aan te houden.
Het wetsontwerp tot uitkeering van de volte
bezoldiging aan op nonactiviteit gestelde ot
ficieren werd na een korte gedachtenwisse-
ling goedgekeurd.
De Kamer is daarop voortgegaan met de
behandeling van de Begrooing van Justitie
en zij heeft haar afgehandeld gekregen. Eerst
toen de klok kwart over zessen wees, gingen
de heeren en dames huiswaarts ten einde
haastig nieuwe krachten op te doen voor de
avondvergadering van acht uur.
Dat de degelijkheid wel eens iets geleden
reeft onder dergelijk haastige afhandeling,
:an men zich voorstellen, maar gelukkig was
het debat niet al te belangrijk, waarbij nog
cwam, dat de minister hardnekkig onver-
staanbaar was op de perstribune, zoodat
enkelen der daar zittende journalisten ten
slotte maar mistroostig vertrokken, daar
het verloren moeite was te blijven zitten.
Van het verhandelde vermelden wij in de
eerste plaats den aandrang van sommige zij
den, o.a. door den heer Boon (Vrijheidsb.)
uitgeoefend om de opleiding van de dienaren
der politie te verbeteren. De heer Boon drong
daarbij op de instell^g van een examencom-
missie aan.
Bij de afdeeling gevangeniswezen hebben
we tal van klachten en opmerkingen ge-
hoord. Zelfs werd er door een der dames ge-
klaagd, dat de gevangenen geen boter ge-
noeg kregen! Bijzonder op den voorgrond
cwam de klacht van den heer Kleerekooper
(S. D A. P.) over onvoldoende lectuur voor
gevangenen. Hij vond, dat men „Het Volk"
en andere sociaal-democratische lectuur nlef
mocht onthouden aan gedetineerden, die socl
aal-democraat waren. De minister heeft dat
niet toegegeven; hij meende, dat een blad
ak -het Volk" niet altiid geschikte lectuur
DE WILD
was voor de mentaliteit van een gevangene.
In de tweede plaats is nog al gesproken over
de openluchtgevangenis te Veenhuizen. Men
was er over het algemeen zeer mee ingeno
men, doch meende, dat de rechterlijke autori
teiten niet altijd voldoende op de hoogte wa
ren van de beteekenis van dien vorm van
vrijheidsberooving. In verband daarmee werd
er ook over geklaagd, dat men te weinig ge
steld schijnt te zijn op publiciteit in de pers.
In plaats van journalisten tot een kijkje uit te
noodigen, heeft men veeleer neiging om hun
den toegang te weigeren en dat achtte men
uit den booze. De minister gaf dat niet toe.
Volgens hem waren de berichten der bezoe-
kende journalisten dikwijls te sensatieachtig
en niet degelijk genoeg, zoodat het nuttiger
voor de jonge instelling was, wanneer er in
de kranten over werd gezwegen. Des minis
ters voorganger dacht er, meenen wij, anders
en praktischer over.
Bij de hoofdstukken betreffende de tucht
en de opvoedingsgestichten hebben vooral de
vrouwelijke leden der Kamer verschillende
opmerkingen omtrent de inrichting en orga-
nisatie gemaakt en minister Donner heeft da
dames genoegen gedaan door vaak te belo-
ven het gesprokene in ernstige overweging te
zullen nemen. Van zijn goeden wil in dezen
zijn we overtuigd, maar soms schijnt de mi
nister geheel te vergeten, dat zijn ministerieel
leven wel eens van nog slechts korten duur
kon zijn en de verkiezingen er het volgend
jaar een einde aan konden maken.
Hedenavond verschijnt minister Kan weer
in de Kamer voor zijn begrooting. Van dez?
behoeven wij geen woord te verliezen!
30 November.
Toen zij vannacht om halfeen huiswaart
keerde, had de Tweede Kamer de Begroo
ting van Binnenlandsche Zaken achter den
rug. Zonder hoofdelijke stemming heeft zij
er hare goedkeuring aan gehecht. Had mer
moeten stemmen, dan ware de begrootin4
ongetwijfeld tot heden aangehouden, daat
bij het uiteengaan de leden niet meer in vol
doende, mate aanwezig waren.
Het zou te veel plaats in beslag nemen,
zoo wij een poging deden van alle onderwer-
pen, die gisteravond de revue hebben gepas-
seerd te gewagen. Land-, bosch- en tuinbouw,
visscherij en wat niet al hebben stof tot be-
spreking gegeven! Het uitvoerigst is gede-
batteerd over den aankoop van den Wolfs-
berg en den Muntberg onder Groesbeek tea
dienste van de Vereeniging voor Natuur*
monumenten. De minister had liefst dien aan
koop gedaan uit de staatskas, doch zijn col-
lega van Financien verzette zich daartegea.
Het was geen productieve uitgave en de ge-
wone middelen waren niet voldoende om den
aankoop te financiered De minister van Bin-
nenl. Zaken had er nu op gevonden, dat de
Vereeniging den aankoop deed, doch dat zijn
departement haar met een jaarlijksch subsi-
die van 8000 steun ter betaling van rente
en aflossing. Hij vroeg daarop de goedkeu
ring van de Kamer en deze is hem verleend,
echter niet zonder dat er lang en breed over
de zaak is gesproken. Van meer dan een zfj-
de werd er op gewezen, dat de Staat door zijn
subsidie, dat 40 jaar lang moet worden be-
taald, feitelijk de koop geheel bekostigt,
maar dat ten slotte de gesubsidieerde ver
eeniging eigenares van de beide bosschen
wordt. Inderdaad is dat niet in orde, doch de
minister kon tot zijn verontschuldiging er op
wijzen, dat er geen andere uitweg bestond
om de beide landgoederen in stand te hou
den. Hij beloofde intusschen, dat hij zou
trachten den minister van Financi6n te ver-.
murwen alsnog drie ton beschikbaar te stel
len ten einde de beide terreinen van de ge-:
noemde vereeniging over te nemen. Deze zal,
daartegen geen bezwaar hebben.
Bij dit debat heeft de heer Beumer (A .R.)
het denkbeeld geopperd, dat de Staat derge
lijke aankoopen zal betalen uit de opbrengsr
van de Successiebelasting, die men tegen
woordig ten onrechte gebruikt tot dekking
van gewone uitgaven. Dat is werkelijk wel de
overweging waard, waar de Successiebelas
ting een kapitaalsbelasting is.
Bij de afdeeling Visscherijen fe vrij lang
stilgestaan bij de zalmvisscherij en aange-
drongen op het verbod van nachtvisschea.
Dit zou ongetwijfeld in het belang van dt
zaak met de Duitsche regeering te zullep
overleggen.
De heer Duymaer van Twist (A. R.)" Heeft
aangedrongen op maatregelen ten ein<Jt
overbevissching van de Noordzee tegen te
"Tan. Als men de zaken op haar beloop laat,
..ordt de Noordzee doodgevischt! Ook heeft
hif het opgeoomee voor de Zuiderxeevk-
LKMAA
COURANT.
Laat over de Boterstraat. Tel. 34 en 35.
HET ADKES voor PRACTISCHE
ST. NICOLAAS Cadeaux.
