DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. Uit den Aikmaarschen Raad. Honderd dertlgsfe laargang 1928 Aboimementsprijs nij voorultbetaling per 3 maanflen f2.—fr. per post f2.50. Bewijsn. 5 ct. Advertentiepr. 25 ct. p. regel, grootere letters ttinr fft&AtUUbftfii Brie Yen franco N.Y. Boek- en Handelsdr, v.h. Herms. Coster Zoon, Voordam C9, Tel, Administr. No. 3. Bodactle No* 88. ZATERDAO 8 DECEMBER Uit het PaHement *0. %9t Dlf mrarnrer fltifaal sit 3 b!ade» Diredeur: C. KRAK. Hoofdredadeur Tj. N. ADEMA. Sinterklaas had den burgemeester ge- traagd of die eens een van zijn grootste schoenen onder den schoorsteen van de raads- zaal zou willen zetfen en of hij er dan een S>rief je in wou doen waarop hij zijn liefsten jsvensch zou mogen noteeren. Toen heeft de burgemeester lang nagedacht, Jiij heeft begrepen, dat geestelijke goederen yan veei grooter beteekenis zijn dan stoffelij- ke geschenken en in plaats van nieuwe asch- feakjes voor de heeren en een warmwaterstoof of een voetenbankje voor Mej. Carels te vra- Igen, heeft de burgemeester op het briefje ge- schreven, dat hij het allerliefst zou willen, 'dat links en rechts weer in vrede en vriend- Bchap met elkaar zouden leven, dat de strijd- ibijlen zoo diep mogelijk onder het vloerkleed P'Jer raadszaal zouden worden begraven, dat e commissievergaderingen weer door alle leden bezocht zouden worden en dat de verte- genwoordigers van alle politieke partijen een- drachtig aan dezelfde tafel zouden zitten, zooals in het paradijs eertijds de tijger en het lam uit hetzelfde beekje stonden te drinken. Sinterklaas heeft in den helderen sterren- nacht op het dak van het raadhuis tot tranen toe bewogen het briefje van den burgemeester gelezen. Hij gaf zijn schimmel de sporen, sprong bij drie daken tegelijk over antennes en bliksem- afleiders heen en trok met vaste hand de teu- gels aan toen hij op de pannen van een hoog huis in het Nassaukwartier was gekomen Op zijn reisschrijfmachientje tikte Zwarte jPiet daar haastig den brief welken de goede Sint hem dicteerde en liet daarna dit episte! door den schoorsteen zakken in den schoen, die, op hoop van zegen, naast de kachel neer- gezet was. En daarna is Sint Nicolaas nog naar tien andere huizen gereden, heeft overai zijn brief- jes laten vallen en in een vertrouwelijke bui aan zijn zwarten helper medegedeeld, dat hij er zich niks over zou verwonderen als er in Aikmaar weldra bijzondere dingen zouden gebeuren. Sinterklaas heeft niet tevergeefs een beroep op het goede hart en het verbrotderingsver- langen van de leden onzer vroedschap ge- daan. Want een paar dagen na het hier boven be- schrevene, is er een brief in de Alkmaarsche dagbladen verschenen waarin het elftal de oppositie niet onduidelijk heeft toegeroepen: ^breeders en zusters, keert terug in onze commissie's en alles is vergeten en. vergeven!" Waarop de breeders, mitsgaders dit is nog altijd een woord uit onze gemeentebe- grooting mitsgaders dus de bijbehoorende •politieke zuster, diep onder den indruk van dit edelmoedig optreden ziin gekomen, maar toch niet z<5o diep of de raad -moest nog een half uur geschorst worden om hun gelegenheid te geven, zich onderling te beraden. Daarna verdween ook het elftal, maar ten slotte zag de goede bisschop zijn werk in Aikmaar toch met volledig succes bekroond. Wederzijds werden verklaringen van bree der- en zusterliefde afgelegd en de paradijs- toestand waarbij de vos en de kip in hetzelfde nachthok slapen, werd zeer dicht benaderd toen de heeren Kusters en Thomsen de oppo sitie stonden te dicteeren hoe zij hun stern- jbfiefjes voor de samenstelling der verschil lende commissien moesten invullen. Toen de burgemeester, diep onder den in druk der gebeurtenissen, met eigen oogen aanschouwde hoe het Alkmaarsche Kellogg- pact waarbij de politieke oorlog ontoelaatbaar verklaard werd, door alle fractieleiders werd geteekend, meende hij terecht het zoet en warm gevoel, dat zich van hem meester maakte, niet beter tot uitdrukking te kunnen brengen dan door een onzer meest vermaarde banketbakkers op te belien en een boterletter te bestellen. En toen de boden de met vreugde begroete tjiee serveerden, werd er een reusachtige banketletter binnengedragen, even zoet en •warm als de gevoelens van den burgemeester <en mr. Sluis, die al een uur lang alierlei lek- kernijen uit zijn zakken had getooverd en ze met zijn bekende mededeelzaamheid kwistig Ic zijn omgeving rondgedeeld had, werd tot Voorsnijder benoemd en zette aan de tafel van ;B en W. het mes in het geurige gebak, dat nog warm van-den oven in het heilige der hei- tigen was gekomen. Wie, met het oog op Kerstgans of ander gebraden en moeilijk verdeelbaar gevogelte, den heer Sluis binnenkort een invitatie voor ihet diner zou willen sturen, loopt de kans in groote moeilijkheden te komen. Immers, de heer Sluis had weldra de letter in keurig gelijke partjes verdeeld, maar hij Jhad zich zoo in het aantal zijner tafelgenoo- |en misrekend, dat er nog een reserve-letter best eld moest worden om alle hongerigen te kunnen spijzigen. Maar even later zat de geheele raad vreed- zaam spel het alsjeblieft goed zetterbij elkaar en weldra bleek, dat amandelpers nog jveel machtiger is dan elke andere pers en een imitengewoon goeden invloed heeft op de ver- korting van alierlei vervelende debatten, zoo- dat talrijke voorstellen van het College zoo ,goed als zonder discussie onder den hamer den voorzitter doorgincen. Uit de mededeelingen van den heer Van Slingerland bleek, dat een volksgroep, welke een candidaat voor het Burgejlijk Armbe- stuur wil stellen, daarvoor een lijstje met niet minder dan vijftien namen van bereid gevon- den en geschikt geoordeelde candidaten moet inleveren en de heer Westerhof kwam deze mededeeling nog illustreeren door te vertel'len, dat ook de S. D. A. P. eens zoo'n waschlijstje had ingeleverd en dat men toen No15 van de aanbeveling had gekozen. In verband daarmede werd de benoeming van een lid van het B. A. voorloopig aange- houden en bij de verkiezing van raadscommis- sies, wdke, op verzoek van den heer Wester hof, allle tot vijf leden werden uitgebreid, werd, in verband met het pas gevierde ver- broederingsfeest, zoowel door links als door rechts rekening met een evenredige bezetting gehouden. Zelfs bleek de heer Sluis zoo edelmoedig zich a-s een tweede Jan van Schaffelaar op te offeren door de zoo zeer door hem gewaar- deerde plaats in het Georganiseerd Overleg aan een zijner nieuw verworven broeders van de S. D. A. P. af te staan. Bij de benoeming van tijdelijke leeraren van het Gymnasium heeft de heer Westerhof zich tegen de opv: tting van den inspedeur verklaard, dat leeraren, die nog niet practisch werkzaam geweest zijn, liever niet benoemd moeten worden. Om practisch werkzaam te kunnen zijn moet men leeraar zijn en als men geen leeraar kan worden a's men niet practisch werkzaam geweest is, wordt men nooit leeraar en dus ook niet practisch werkzaam. Dat ziet er uit als een Sint Nicolaaspuzzle, maar het is toch heel eenvoudig en de heer Westerhof wees er terecht op, dat, wanneer men in alle gemeenten dat systeem gaat toe- passen, er nergens meer een leeraar benoemd zal kunnen worden. Ondanks den zoo juist gesloten vrede van Aikmaar, ondanks banketletter, speculaas en Droste-flikken, bleek weldra, dat zoo nu en dan de natuur nog wel eens boven de leer gaat. De heer Bonsema had in de vorige raads- vergadering voorgesteld de toelage voor de Bioscoopcommissie van 275 tot 150 te vermfnaeren en de stemmen hadden daarover gestaakt waarbij mr. Sluis bevr-eesd was, dat daardoor de jaarwedde van een verdienstelijk secretaris in het gedrang zou kunnen komen. Waar evenwel deze jaarwedde van 150 bij verordening is geregeid, en het de bedoe- ling van den heer Bonsema slechts was te de- monstreeren, dat het niet billijk is, dat B. en W. het douceurtje voor de leden dezer com- missie op 125 gelaten hebben, ondanks het feif, dat het ledental van 15 op 5 terugge- bracht is, stelde hij thans voor, de subsidie met 75 te verminderen. Ook dan toch krijgen deze commissieleden naar verhouding nog veel meer dan vroeger en er is geen enkele reden waarom deze sub sidie, die uitsluitend voor vertering bestemd is, op hetzelfde peil moet worden gelaten ter- wijl tal van nuttige instellingen, welke niet rond kunnen komen, haar toelagen reeds tweemaal met tien procent verminderd zagen. Evenwel, alle logica bleek plotseling zoek. De heer Govers, die de vorige maal den heer Bonsema steunde, herinnerde zich plot- selin?, dat er, ondanks alle verzoening, nog een dikwijls eigenzinnig elftal bestaat en mr. Sluis, die, nu het salaris van den secretaris buiten spel bleef, als steunpilaar va'n de zoo- genaamde bezuinigingsgroep toch zeker voor dit voorstel had moeten zijn, kwam zoo onder den indruk van zijn politieke vrienden, dat hij tegen stemde. Wij hopen aan deze stemming bij voorko- mende bezuinigingsvoorstellen nog eerts te heriiineren. De heer Van Slingerland wist een hem blijkbaar door alle partijCn "gegund succesje te behalen bij de vaststelling wan het tarief van schoolgelden voor het Nijverheidsonder- wijs en de heer Sietsma was bij het voorstel van het College om onze gemeente met ver- lichte reclame- en klokzuilen-te versieren zoo enthousiast, dat hij perce zoo'n zuil voor het gebouw van het Hoogheemraadschap zou willen plaatsen. Voor het daar reeds staande borstbeeld van onze eereburgeres, Mevrouw Bosboom Toussaint in den Raad gewoonlijk heel oneerbiedig „Truitje" genoemd is zoo'n reclame-klokzuil niet noodig. ,Haar werken behoeven geen reclame meer en met de aardsche tijdsindeeling heeft zij al meer dan veertig jaren afgedaan. De heer Sietsma betoogde evenwel, dat juist in deze buurt, waar alle leden van B en W. eendrachtig samenwonen, een mooie klokzuil het best op haar plaats zou wezen, maar het College verzekerde geen zuil noodig te hebben, omdat lange jaren van politieke ervaring het geleerd hebben ook zonder klok te kunnen zeggen „hoe laat of het is". Voor eenige hulde voor dit altruisme be staat intusschen geen reden, want de heer Leesberg heeft helaas maar al te duidelijk laten uitkomen, dat een verlichte reclamezuil tegenover de woningen der hoogste edel- achtbaren eigenlijk een veel te inferieur tee- ken van hun waardigheid is. Hij denkt nog altijd over een monumentale Untaren en hoopt misschien wel. dat de gas- fabriek daarin zulke sterke lampen zal bran- den, dat hij er's avonds zijn courantje bij zal kunnen lezen. Na een kort debat over het nut en de be teekenis van werkverschaffing, besloot de Raad met algemeene stemmen tot de voorge- stelde verbetering van den Twuijverweg. Ook Broek op Langendijk heeft reeds een dergelijk besluit genomen en als men in Sint Pancras en de twee Scharwoudes niet al te zeer onder den indruk van de schampere op- merkingen der Schager Courant komt, zal dit verkeersdrama gelukkig weldra tot het ver- leden kunnen behooren. Last not least moet hier nog melding ge- maakt worden van de besprekingen over het voorstel van de meerderheid van B. en W. om de „zevenduizend gulden van Neel", na vrij- waring van schade voor de gemeente door notaris De Lange, aan den erfgenaam van de familie Corino over te geven. Er bieken natuurlijk voor dien „schat" heel wat liefhebbers te zijn. Allereerst de broer van Mej. Corino en de jeugdige vindei met zijn adviseurs, maar ook de agent Webster, die den injjoedel van het huisje had overge- romen. schijrit zich tot een advocaat te heb ben gewend en er was zelfs een brief inge- komen van een zekeren mijnheer Neel uit Harderwijk, een meneer dien niemand kende en met wien de familie Corino niets te maken had, maar die blijkbaar een geboren humorist is en daarom betoogde, dat als het geld, blij- kens het daarbij gevonden brieve voor „Neel" bestemd was, hij het met alle ge- noegen in o'ntvangst zou willen nemen. B. en W. hadden evenwel slechts rekening gehouden met de aanspraken van twee ge- gadigden, namelijk den erfgenaam en den vinder en de heer Westerhof heeft uitvoerig trachten aan te toonen, dat het geld wel de- gelijk van wijlen den gemeentebode Corino afkomstig was, wat niemand hem dan ook betwisfte. Daarover whs men het algemeen eens, maar het was niet zoozeer de vraag van wien het geld was als wel voor wien het is en juist dat laatste, was een juridische puzzle waar de raadsieden omheen draaiden als de bekende kat om het traditioneele stukje spek, maar waarin zij ten slotte toch geen van alien goed hun tanden durfden zetten. Al spoedig bleek, dat de Raad, als meer administratief dan juridisch college, niet de plaats was om een oordeel uit te spreken en wethouder Ringers, die met den burgemees ter de meerderheid van B. en W gevormd had, bleef natuurlijk het antwoord schuldig op alle mogelijke juridische strikvragen van mr. Kusters, die door het Bureau van Con- sultatie als raadsman voor den vinder was aangewezen. Slechts mr. Sluis achtte zich capabel tegen zijn rechtsgeleerden collega in het strijdperk te treden en toen de Raad met voldoening zag, dat de heeren advocaten het onderling niet eens waren wat ook ergens anders wel eens schijnt te gebeuren waagden verschillende leden het er op, ook nog eens het oordeel van een logisch denkenden leek te laten hooren Zoo vroeg de heer Bakker o.m. waarom de gemeente voor schade gevrijwaard moest worden als de meerderheid van B en W. er toch zoo zeker van was, dat zij door het geld aan den erfgenaam af te staan slechts den eenig juisten weg bewandelde Maar dergelijke enfants terribles werd door de juristen in den Raad heel spoedig het zwijgen opgelegd door de mededeeling, dat een advocaat de zaken heel anders ziet dan een logisch redeneerende leek en dat deze dus veel verstandiger zou doen er zich maar buiten te houden. Het was dan ook ailesbehalve duidelijk waarom de zaak eigenlijk in den Raad ge- bracht was, maar de burgemeester verkon digde, dat hij als administratief jurist alle formalistisch-juridische beschouwingen van zijn rechtbank-collega's voorbij wilde zien en slechts naar de meest logische en het rechtsgevoel der bevolking bevredigende op- lossing streefde, maar hij liep even later weer hopeloos vast in de handig uitgezette strik- ken van mr. Kusters en beweerdc ten slotte zelfs toen betoogd werd dat de vinder het niet helpen kon, dat hij door zijn adviseurs begeerig gemaakt was dat de Raad zich formed op het standpunt had te stellen, dat de jongen dit wel kon helpen. Toen kwam de rechtbank-jurist dus weer boven en het slot van de geschiedenis was, dat de Raad zich zoo weinig bevoegd achtte te beoordeelen of hier al dan niet van een „schat" in de beteekenis van het Burgerlijk Wetboek kan worden gesproken, dat vele leden het toch maar veiliger vonden, het geld nog niet aan den erfgenaam over te dragen, maar het zoo mogelijk onder sequestratie. on der bewaargeving van den rechter te stellen, waarna de verschillende gegadigden de zaak op hun gemak onderling kunnen uitvechten. De eenvoudige Corino, die in de raads zaal zoo vele iaren een bescheiden rol heeft gespeeld, heeft zeker nooit kunnen denken, dat de verdeeling zijner aardsche schatten in den Raad nog eens tot zulke gevaarlijke de- batten zou leiden, dat zelfs de heeren juristen er huiverig van werden. Mr. Kusters dreigde met beslaglegging en het slot was, dat vrijwel alle fracties uiteen vielen en dat, toen mr. Kusters buiten stem ming bleef, de stemmen over het voorstel van de meerderheid'van het College staakten. Een oogenblik leek het of tien raadsieden zich voor het voorstel verklaard hadden, maar weldra bleek, dat de secretaris zich ver- teld had en de stenograaf benam den armen burgemeester nog elke illusie op een beter succes in een volgende vergadering door als zijn zienswijze mede te deelen, dat mr Kusters niet in den zin der wet „afwezig" geweest was, dat de vergadering dus voltallig was en het voorstel was verworpen. Aangezien de minderheid van B. en W. geen voorstel had, blijft alles bij het oude Er zijn intusschen sterke aanwijzingen, dat tusschen erfgenaam en vinder wel een over- eenkomst is te treffen als eerstgenoemde wat grooter belooning wil afstaan dan waarvan hij tot dusverre btijk heeft gegeven en men schijnt zeifs een oplossing ontdekt te hebben waardoor de successierechten omzeild kun nen worden, zoodat er, na aftrek der advies- kosten, zelfs ook nog wat voor de belang- hebbenden zou over'olijven. Mr. Kusters heeft den burgemeester reeds den goeden raad gegeven, alle belanghebben- den eens op de thee te verzoeken en we heb ben zoo'n stil vermoeden, dat een banket letter van hetzelfde gehalte als thans in den Raad gepresenteerd werd, de partijen heel wat vlugger tot elkaar zal brengen, dan door de medewerking van alle betrokken juristen kan worden verkregen. Den Haag, 7 December 1928 De nieuwe Luchtvaartwet, die binnenkort in werking treedt, maakt het natuurlijk noo dig, dat voor de uitvoering daarvan een nieuwe dienst aan het Departement van Wa terstaat wordt toegevoegd De Minister is daarom met een nota van wijziging van de begrooting voor 1929 gekomen met een eind- cijfer van ruim 26000 gulden. De heer Knot tenbelt (Vrijheidsb.) noemde dit in de avona- vergadering van gister een overrompeling van de Kamer, waar die nota eerst 26 No vember 1.1. was ingediend. De afgevaardigde ontkende, dat het hier een zeer eenvoudige kwestie gold, daar in die wijziging opgeslo ten ligt de geheele organisatie van den nieu- wen Rijksluchtvaartdienst, waaronder ook de diensten van andere departementen zullen vallen. Daar ontwikkelde hij ernstige bezwa ren tegen, onder betoog, dat zoo iets in ieder geval bij afzonderlijk wetsontwerp had moe ten geschieden. Van alle kanten daagden ondersteuners van zijn verzet op en toen zelfs de Voorzitter van de Commissie van Rapporteurs, de heer Veraart (R.K.) bezwaar had tegen de ge- dragslijn van minister Van der Vegte, nam deze de post terug, ten einde haar later bij afzonderlijk ontwerp in te dienen. Toen kwam de afdeeling „Spoorwegen" aan de orde. De heer Krijger (C.H.) heeft daarbij twee punten ter sprake gebracht wel ke van inderdaad groot algemeen belang zijn. Vooreerst de personentarieven op de spoor- wegen Die zijn nog steeds te hoog en de bes- te uitweg om aan dit kwaad te ontkomen ligt in bezuiniging op de exploitatie, waartoe de electrische tractie een belangrijken stoot kan geven. Dies kwam de heer Krijger bij den minister aandringen op electrificatie van ons spoorwegnet waar ook rnaar eenigszins mo gelijk. Vooral de tarieven op lange trajecten hebben dringend verlaging van noode. In de tweede plaats drong de spreker er bij den minister op aan een einde te maken aan den te hemel schreienden toestand van den overgang over de spoor bij het station te Leiden. Het verkeer wordt er niet alleen door bemoeielijkt, doch er worden levensgevaar- lijke toestanden uit geboren en zoowel voor de voetgangers als voor de voertuigen en niet in de laatste plaats voor den spoorweg zelf is het dringend noodig, dat de minister een einde maakt aan die onhoudbare situatie. Ook andere spoorwegovergangen zijn ter sprake gekomen, doch de minister heeft gis- teravond geen gelegenheid gehad dit punt te bespreken, zoodat we voor zijn antwoord tot Dinsdagavond geduld moeten oefenen. De heer Bakker (C.H.) verzocht den mi nister te willen bevorderen, dat het spoor- wegpersoneel een halve maand extra-salaris ontvangt. De heer Van Braambeek (S. D. A. P.) verraste de Kamer met een motie waarin ver zocht werd zoo spoedig mogelijk te bevorde ren dat er weer contact koine tusschen de Ver. van werkgevers op tramweggebied en de vakvereenigingen. We hebben gisteravond ook nog geluis- terd naar de vertoogen van de heeren Duy- maer van Twist (A. R.) en Zandt (S. G. P.) ten gunste van Zondagsrust en Zondagshei- liging, maar praktisch resultaat hadden deze niet. De heer Zandt kwam met een motie aan- zetten, doch zij was de Kamer te kras, zoo dat zii niet eens werd ondersteund om in be- handeling te komen! In den laten avond is de minister van Wa- terstaat nog aan het woord gekomen, docl nadat hij enkele woorden had gezegd, werd de vergadering wegens het ver gevorderde uur tot hedenmiddag verdaagd. W. Iff. H. PELS ZOOM E L S Koorstraat 49/51. Tel. 207. WIJNHANDEL. Den Haag, 7 December 1928. De Tweede Kamer wil v66r de Kerst- dagen gereed zijn met de Rijksbegroo- ting, gelijk in de laatste jaren gewoofl- te is geweest. Zwartkijkers evenwel beweren, dat dit niet mogelijk zal blijken en de Ka mer na Nieuwjaar zal terug moeten komen om het laatste deel er van af te hanuelen. Maar een man van veeljarige ondervinding, een „oude rot" dus, ver- zekc-de ons, dat hij vast overtuigd was, dat de Kamer de Begrooting achter den rug zou hebben op den namiddag van Vrijdag 21 December. „Als de Kamer naar huis wil, dan is zij niet te hou den en staat ze voor niets". Wij hebben er niets op tegen als het zoo loopt, maar gegeven de wijze, waar op de Kamer heden heeft gewerkt, heb ben wij er een zwaar hoofd in. Eerst om half acht verdaagde de Voorzitter de vergadering nadat de Begrooting van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen was afgehandeld. Dr. De Visser had zich nu eenmaal voorgenomen de ver gadering te laten voortduren tot die be grooting achter den rug was en het is hem gelukt. Maar zoo iets geschiedt een keer, een herhaling er van is niet te verwachten. Dat wordt afmartelen en afjakkeren en op den duur is de Kamer daar toch niet voor te vinden. Wanneer zij zich nu niet zelve tot beperking dwingt kan zij in de twaalf vergaderih- gen, welke nu nog resten voor de Eerst- dagen onmogelijk de Rijksbegrooting a'doen. Ten minste dat is voor het oogenblik onze opvatting, maar het zal ons aangonaam zijn wanneer we ons blijken vergist te hebben. De Kamer begon heden met afdoe- ning van de afdeeling „Nijverheids6H- derwijs", waarin zij gister was blijven steken. (Ten onrechte hebben we mede gedeeld, dat ze was afgehandeld.) Naar aanleiding van de door verscheidene le den gemaakte opmerkingen beloofde de minister, dat er het volgend jaar aan ged.icht zal worden wat meer geld vooi dezen tak van onderwijs te vragen en overigens zal hij de opmerkingen in overweging nemen. Nadat ten slotte de heer Schaper (S.D.A.P.) aangedrongen had op vakonderwijs voor straatmakers, waarvoor de minister het leerlingenstel- sel beter geschikt achtte, ging de Kamer tot de algemeene beschouwingen om- trent het lager onderwijs over. Daarbij is over veel en velerlei gesproken en niet altijd even beknopt! De heer Ger hard (S.D.A.P.) b.v. had zooveel tijd noodig om zijn hart te luchten over de schoolk vestie te Murmerwoude, dat de voorzitter hem het woord moest ontnd- men, daar hij zijn tijirantsoen van vijf tien minuten had opgebruikt, alvoreris gereed te zijn. De heer Gerhard heeft nu beloofd de zaak opnieuw aanhangig te maken bij wijze van een interpella te. Is die kool nu werkelijk zooveel sop waard? Wij hebben mevr. Van Itallie-Van Embden (V.D.) hooren klagen over het apacifistische karakter van onze ge- schiedenisboekjes, wat in strijd is met de volkenbondsgedachte en met het streven om de vredesgedachte wortel te doen schieten. Zelfs de voorstelling van De Ruyters tocht naar Chattam vond geen genade bij de spreekster! Vermoedelijk in verband hiermede heeft ook de heer Kersten (S.G.P.) een philippica tegen de schoolboekjes ge houden doch uit een ander vaatje ge- tapt en heeft er tegen geprotesteerd, dat men Huig de Groot als een verongelijkts beschouwt, het zelfs euvel geduid, dat ae „God van Nederland" niet in de ge- schiedenisboekjes erkend werd. Dan hebben we een pleidooi gehoord voor het gebruik van Esperanto als leerstot en is van meer dan een zijde opge- komen tegen het denkbeeld om de radio op school te gebruiken. Wijders is door den heer Suring (R.K.) geklaagd over de onvoldoende regeling van de subsfc dieering in verband met de overtallige onderwijzers en op wetswijziging aao4 gedrongen en weer van andere zijde kri- tiek geoefend op de regeling van het einuexamen van de onderwijzerskweek# scholen, enz. Minister Waszink heeft beknopt antwoord, daarbij o.a. verklaard, dat h# in de radio op school slechts nut zag in geval het hoofd het noodig achtte eett demonstratie van radio te houden. Wat de klachten over de schoolboeken be- treft, kon de minister volstaan met d« COURANT 1

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1928 | | pagina 1