DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Uit den Aikmaarschen Raad.
Honderd dertlgsfe laargang
1928
Aboimementsprijs nij voorultbetaling per 3 maanflen f2.—fr. per post f2.50. Bewijsn. 5 ct. Advertentiepr. 25 ct. p. regel, grootere letters ttinr fft&AtUUbftfii
Brie Yen franco N.Y. Boek- en Handelsdr, v.h. Herms. Coster Zoon, Voordam C9, Tel, Administr. No. 3. Bodactle No* 88.
ZATERDAO
8 DECEMBER
Uit het PaHement
*0. %9t
Dlf mrarnrer fltifaal sit 3 b!ade»
Diredeur: C. KRAK.
Hoofdredadeur Tj. N. ADEMA.
Sinterklaas had den burgemeester ge-
traagd of die eens een van zijn grootste
schoenen onder den schoorsteen van de raads-
zaal zou willen zetfen en of hij er dan een
S>rief je in wou doen waarop hij zijn liefsten
jsvensch zou mogen noteeren.
Toen heeft de burgemeester lang nagedacht,
Jiij heeft begrepen, dat geestelijke goederen
yan veei grooter beteekenis zijn dan stoffelij-
ke geschenken en in plaats van nieuwe asch-
feakjes voor de heeren en een warmwaterstoof
of een voetenbankje voor Mej. Carels te vra-
Igen, heeft de burgemeester op het briefje ge-
schreven, dat hij het allerliefst zou willen,
'dat links en rechts weer in vrede en vriend-
Bchap met elkaar zouden leven, dat de strijd-
ibijlen zoo diep mogelijk onder het vloerkleed
P'Jer raadszaal zouden worden begraven, dat
e commissievergaderingen weer door alle
leden bezocht zouden worden en dat de verte-
genwoordigers van alle politieke partijen een-
drachtig aan dezelfde tafel zouden zitten,
zooals in het paradijs eertijds de tijger en het
lam uit hetzelfde beekje stonden te drinken.
Sinterklaas heeft in den helderen sterren-
nacht op het dak van het raadhuis tot tranen
toe bewogen het briefje van den burgemeester
gelezen.
Hij gaf zijn schimmel de sporen, sprong bij
drie daken tegelijk over antennes en bliksem-
afleiders heen en trok met vaste hand de teu-
gels aan toen hij op de pannen van een hoog
huis in het Nassaukwartier was gekomen
Op zijn reisschrijfmachientje tikte Zwarte
jPiet daar haastig den brief welken de goede
Sint hem dicteerde en liet daarna dit episte!
door den schoorsteen zakken in den schoen,
die, op hoop van zegen, naast de kachel neer-
gezet was.
En daarna is Sint Nicolaas nog naar tien
andere huizen gereden, heeft overai zijn brief-
jes laten vallen en in een vertrouwelijke bui
aan zijn zwarten helper medegedeeld, dat hij
er zich niks over zou verwonderen als er in
Aikmaar weldra bijzondere dingen zouden
gebeuren.
Sinterklaas heeft niet tevergeefs een beroep
op het goede hart en het verbrotderingsver-
langen van de leden onzer vroedschap ge-
daan.
Want een paar dagen na het hier boven be-
schrevene, is er een brief in de Alkmaarsche
dagbladen verschenen waarin het elftal de
oppositie niet onduidelijk heeft toegeroepen:
^breeders en zusters, keert terug in onze
commissie's en alles is vergeten en. vergeven!"
Waarop de breeders, mitsgaders dit is
nog altijd een woord uit onze gemeentebe-
grooting mitsgaders dus de bijbehoorende
•politieke zuster, diep onder den indruk van dit
edelmoedig optreden ziin gekomen, maar toch
niet z<5o diep of de raad -moest nog een half
uur geschorst worden om hun gelegenheid te
geven, zich onderling te beraden.
Daarna verdween ook het elftal, maar ten
slotte zag de goede bisschop zijn werk in
Aikmaar toch met volledig succes bekroond.
Wederzijds werden verklaringen van bree
der- en zusterliefde afgelegd en de paradijs-
toestand waarbij de vos en de kip in hetzelfde
nachthok slapen, werd zeer dicht benaderd
toen de heeren Kusters en Thomsen de oppo
sitie stonden te dicteeren hoe zij hun stern-
jbfiefjes voor de samenstelling der verschil
lende commissien moesten invullen.
Toen de burgemeester, diep onder den in
druk der gebeurtenissen, met eigen oogen
aanschouwde hoe het Alkmaarsche Kellogg-
pact waarbij de politieke oorlog ontoelaatbaar
verklaard werd, door alle fractieleiders werd
geteekend, meende hij terecht het zoet en
warm gevoel, dat zich van hem meester
maakte, niet beter tot uitdrukking te kunnen
brengen dan door een onzer meest vermaarde
banketbakkers op te belien en een boterletter
te bestellen.
En toen de boden de met vreugde begroete
tjiee serveerden, werd er een reusachtige
banketletter binnengedragen, even zoet en
•warm als de gevoelens van den burgemeester
<en mr. Sluis, die al een uur lang alierlei lek-
kernijen uit zijn zakken had getooverd en ze
met zijn bekende mededeelzaamheid kwistig
Ic zijn omgeving rondgedeeld had, werd tot
Voorsnijder benoemd en zette aan de tafel van
;B en W. het mes in het geurige gebak, dat
nog warm van-den oven in het heilige der hei-
tigen was gekomen.
Wie, met het oog op Kerstgans of ander
gebraden en moeilijk verdeelbaar gevogelte,
den heer Sluis binnenkort een invitatie voor
ihet diner zou willen sturen, loopt de kans in
groote moeilijkheden te komen.
Immers, de heer Sluis had weldra de letter
in keurig gelijke partjes verdeeld, maar hij
Jhad zich zoo in het aantal zijner tafelgenoo-
|en misrekend, dat er nog een reserve-letter
best eld moest worden om alle hongerigen te
kunnen spijzigen.
Maar even later zat de geheele raad vreed-
zaam spel het alsjeblieft goed zetterbij
elkaar en weldra bleek, dat amandelpers nog
jveel machtiger is dan elke andere pers en een
imitengewoon goeden invloed heeft op de ver-
korting van alierlei vervelende debatten, zoo-
dat talrijke voorstellen van het College zoo
,goed als zonder discussie onder den hamer
den voorzitter doorgincen.
Uit de mededeelingen van den heer Van
Slingerland bleek, dat een volksgroep, welke
een candidaat voor het Burgejlijk Armbe-
stuur wil stellen, daarvoor een lijstje met niet
minder dan vijftien namen van bereid gevon-
den en geschikt geoordeelde candidaten moet
inleveren en de heer Westerhof kwam deze
mededeeling nog illustreeren door te vertel'len,
dat ook de S. D. A. P. eens zoo'n waschlijstje
had ingeleverd en dat men toen No15 van
de aanbeveling had gekozen.
In verband daarmede werd de benoeming
van een lid van het B. A. voorloopig aange-
houden en bij de verkiezing van raadscommis-
sies, wdke, op verzoek van den heer Wester
hof, allle tot vijf leden werden uitgebreid,
werd, in verband met het pas gevierde ver-
broederingsfeest, zoowel door links als door
rechts rekening met een evenredige bezetting
gehouden.
Zelfs bleek de heer Sluis zoo edelmoedig
zich a-s een tweede Jan van Schaffelaar op te
offeren door de zoo zeer door hem gewaar-
deerde plaats in het Georganiseerd Overleg
aan een zijner nieuw verworven broeders van
de S. D. A. P. af te staan.
Bij de benoeming van tijdelijke leeraren
van het Gymnasium heeft de heer Westerhof
zich tegen de opv: tting van den inspedeur
verklaard, dat leeraren, die nog niet practisch
werkzaam geweest zijn, liever niet benoemd
moeten worden.
Om practisch werkzaam te kunnen zijn
moet men leeraar zijn en als men geen leeraar
kan worden a's men niet practisch werkzaam
geweest is, wordt men nooit leeraar en dus
ook niet practisch werkzaam.
Dat ziet er uit als een Sint Nicolaaspuzzle,
maar het is toch heel eenvoudig en de heer
Westerhof wees er terecht op, dat, wanneer
men in alle gemeenten dat systeem gaat toe-
passen, er nergens meer een leeraar benoemd
zal kunnen worden.
Ondanks den zoo juist gesloten vrede van
Aikmaar, ondanks banketletter, speculaas en
Droste-flikken, bleek weldra, dat zoo nu en
dan de natuur nog wel eens boven de leer
gaat.
De heer Bonsema had in de vorige raads-
vergadering voorgesteld de toelage voor de
Bioscoopcommissie van 275 tot 150 te
vermfnaeren en de stemmen hadden daarover
gestaakt waarbij mr. Sluis bevr-eesd was, dat
daardoor de jaarwedde van een verdienstelijk
secretaris in het gedrang zou kunnen komen.
Waar evenwel deze jaarwedde van 150
bij verordening is geregeid, en het de bedoe-
ling van den heer Bonsema slechts was te de-
monstreeren, dat het niet billijk is, dat B. en
W. het douceurtje voor de leden dezer com-
missie op 125 gelaten hebben, ondanks het
feif, dat het ledental van 15 op 5 terugge-
bracht is, stelde hij thans voor, de subsidie
met 75 te verminderen.
Ook dan toch krijgen deze commissieleden
naar verhouding nog veel meer dan vroeger
en er is geen enkele reden waarom deze sub
sidie, die uitsluitend voor vertering bestemd
is, op hetzelfde peil moet worden gelaten ter-
wijl tal van nuttige instellingen, welke niet
rond kunnen komen, haar toelagen reeds
tweemaal met tien procent verminderd zagen.
Evenwel, alle logica bleek plotseling zoek.
De heer Govers, die de vorige maal den
heer Bonsema steunde, herinnerde zich plot-
selin?, dat er, ondanks alle verzoening, nog
een dikwijls eigenzinnig elftal bestaat en mr.
Sluis, die, nu het salaris van den secretaris
buiten spel bleef, als steunpilaar va'n de zoo-
genaamde bezuinigingsgroep toch zeker voor
dit voorstel had moeten zijn, kwam zoo onder
den indruk van zijn politieke vrienden, dat hij
tegen stemde.
Wij hopen aan deze stemming bij voorko-
mende bezuinigingsvoorstellen nog eerts te
heriiineren.
De heer Van Slingerland wist een hem
blijkbaar door alle partijCn "gegund succesje
te behalen bij de vaststelling wan het tarief
van schoolgelden voor het Nijverheidsonder-
wijs en de heer Sietsma was bij het voorstel
van het College om onze gemeente met ver-
lichte reclame- en klokzuilen-te versieren zoo
enthousiast, dat hij perce zoo'n zuil voor het
gebouw van het Hoogheemraadschap zou
willen plaatsen.
Voor het daar reeds staande borstbeeld
van onze eereburgeres, Mevrouw Bosboom
Toussaint in den Raad gewoonlijk heel
oneerbiedig „Truitje" genoemd is zoo'n
reclame-klokzuil niet noodig.
,Haar werken behoeven geen reclame meer
en met de aardsche tijdsindeeling heeft zij al
meer dan veertig jaren afgedaan.
De heer Sietsma betoogde evenwel, dat
juist in deze buurt, waar alle leden van B en
W. eendrachtig samenwonen, een mooie
klokzuil het best op haar plaats zou wezen,
maar het College verzekerde geen zuil noodig
te hebben, omdat lange jaren van politieke
ervaring het geleerd hebben ook zonder klok
te kunnen zeggen „hoe laat of het is".
Voor eenige hulde voor dit altruisme be
staat intusschen geen reden, want de heer
Leesberg heeft helaas maar al te duidelijk
laten uitkomen, dat een verlichte reclamezuil
tegenover de woningen der hoogste edel-
achtbaren eigenlijk een veel te inferieur tee-
ken van hun waardigheid is.
Hij denkt nog altijd over een monumentale
Untaren en hoopt misschien wel. dat de gas-
fabriek daarin zulke sterke lampen zal bran-
den, dat hij er's avonds zijn courantje bij zal
kunnen lezen.
Na een kort debat over het nut en de be
teekenis van werkverschaffing, besloot de
Raad met algemeene stemmen tot de voorge-
stelde verbetering van den Twuijverweg.
Ook Broek op Langendijk heeft reeds een
dergelijk besluit genomen en als men in Sint
Pancras en de twee Scharwoudes niet al te
zeer onder den indruk van de schampere op-
merkingen der Schager Courant komt, zal dit
verkeersdrama gelukkig weldra tot het ver-
leden kunnen behooren.
Last not least moet hier nog melding ge-
maakt worden van de besprekingen over het
voorstel van de meerderheid van B. en W. om
de „zevenduizend gulden van Neel", na vrij-
waring van schade voor de gemeente door
notaris De Lange, aan den erfgenaam van
de familie Corino over te geven.
Er bieken natuurlijk voor dien „schat" heel
wat liefhebbers te zijn. Allereerst de broer
van Mej. Corino en de jeugdige vindei met
zijn adviseurs, maar ook de agent Webster,
die den injjoedel van het huisje had overge-
romen. schijrit zich tot een advocaat te heb
ben gewend en er was zelfs een brief inge-
komen van een zekeren mijnheer Neel uit
Harderwijk, een meneer dien niemand kende
en met wien de familie Corino niets te maken
had, maar die blijkbaar een geboren humorist
is en daarom betoogde, dat als het geld, blij-
kens het daarbij gevonden brieve voor
„Neel" bestemd was, hij het met alle ge-
noegen in o'ntvangst zou willen nemen.
B. en W. hadden evenwel slechts rekening
gehouden met de aanspraken van twee ge-
gadigden, namelijk den erfgenaam en den
vinder en de heer Westerhof heeft uitvoerig
trachten aan te toonen, dat het geld wel de-
gelijk van wijlen den gemeentebode Corino
afkomstig was, wat niemand hem dan ook
betwisfte.
Daarover whs men het algemeen eens,
maar het was niet zoozeer de vraag van
wien het geld was als wel voor wien het
is en juist dat laatste, was een juridische
puzzle waar de raadsieden omheen draaiden
als de bekende kat om het traditioneele stukje
spek, maar waarin zij ten slotte toch geen
van alien goed hun tanden durfden zetten.
Al spoedig bleek, dat de Raad, als meer
administratief dan juridisch college, niet de
plaats was om een oordeel uit te spreken en
wethouder Ringers, die met den burgemees
ter de meerderheid van B. en W gevormd
had, bleef natuurlijk het antwoord schuldig
op alle mogelijke juridische strikvragen van
mr. Kusters, die door het Bureau van Con-
sultatie als raadsman voor den vinder was
aangewezen.
Slechts mr. Sluis achtte zich capabel tegen
zijn rechtsgeleerden collega in het strijdperk
te treden en toen de Raad met voldoening
zag, dat de heeren advocaten het onderling
niet eens waren wat ook ergens anders
wel eens schijnt te gebeuren waagden
verschillende leden het er op, ook nog eens
het oordeel van een logisch denkenden leek
te laten hooren
Zoo vroeg de heer Bakker o.m. waarom de
gemeente voor schade gevrijwaard moest
worden als de meerderheid van B en W. er
toch zoo zeker van was, dat zij door het geld
aan den erfgenaam af te staan slechts den
eenig juisten weg bewandelde
Maar dergelijke enfants terribles werd
door de juristen in den Raad heel spoedig
het zwijgen opgelegd door de mededeeling,
dat een advocaat de zaken heel anders ziet
dan een logisch redeneerende leek en dat
deze dus veel verstandiger zou doen er
zich maar buiten te houden.
Het was dan ook ailesbehalve duidelijk
waarom de zaak eigenlijk in den Raad ge-
bracht was, maar de burgemeester verkon
digde, dat hij als administratief jurist alle
formalistisch-juridische beschouwingen van
zijn rechtbank-collega's voorbij wilde zien
en slechts naar de meest logische en het
rechtsgevoel der bevolking bevredigende op-
lossing streefde, maar hij liep even later weer
hopeloos vast in de handig uitgezette strik-
ken van mr. Kusters en beweerdc ten slotte
zelfs toen betoogd werd dat de vinder het
niet helpen kon, dat hij door zijn adviseurs
begeerig gemaakt was dat de Raad zich
formed op het standpunt had te stellen, dat
de jongen dit wel kon helpen.
Toen kwam de rechtbank-jurist dus weer
boven en het slot van de geschiedenis was,
dat de Raad zich zoo weinig bevoegd achtte
te beoordeelen of hier al dan niet van een
„schat" in de beteekenis van het Burgerlijk
Wetboek kan worden gesproken, dat vele
leden het toch maar veiliger vonden, het geld
nog niet aan den erfgenaam over te dragen,
maar het zoo mogelijk onder sequestratie. on
der bewaargeving van den rechter te stellen,
waarna de verschillende gegadigden de zaak
op hun gemak onderling kunnen uitvechten.
De eenvoudige Corino, die in de raads
zaal zoo vele iaren een bescheiden rol heeft
gespeeld, heeft zeker nooit kunnen denken,
dat de verdeeling zijner aardsche schatten in
den Raad nog eens tot zulke gevaarlijke de-
batten zou leiden, dat zelfs de heeren juristen
er huiverig van werden.
Mr. Kusters dreigde met beslaglegging en
het slot was, dat vrijwel alle fracties uiteen
vielen en dat, toen mr. Kusters buiten stem
ming bleef, de stemmen over het voorstel
van de meerderheid'van het College staakten.
Een oogenblik leek het of tien raadsieden
zich voor het voorstel verklaard hadden,
maar weldra bleek, dat de secretaris zich ver-
teld had en de stenograaf benam den armen
burgemeester nog elke illusie op een beter
succes in een volgende vergadering door als
zijn zienswijze mede te deelen, dat mr Kusters
niet in den zin der wet „afwezig" geweest
was, dat de vergadering dus voltallig was en
het voorstel was verworpen.
Aangezien de minderheid van B. en W.
geen voorstel had, blijft alles bij het oude
Er zijn intusschen sterke aanwijzingen, dat
tusschen erfgenaam en vinder wel een over-
eenkomst is te treffen als eerstgenoemde wat
grooter belooning wil afstaan dan waarvan
hij tot dusverre btijk heeft gegeven en men
schijnt zeifs een oplossing ontdekt te hebben
waardoor de successierechten omzeild kun
nen worden, zoodat er, na aftrek der advies-
kosten, zelfs ook nog wat voor de belang-
hebbenden zou over'olijven.
Mr. Kusters heeft den burgemeester reeds
den goeden raad gegeven, alle belanghebben-
den eens op de thee te verzoeken en we heb
ben zoo'n stil vermoeden, dat een banket
letter van hetzelfde gehalte als thans in den
Raad gepresenteerd werd, de partijen heel
wat vlugger tot elkaar zal brengen, dan door
de medewerking van alle betrokken juristen
kan worden verkregen.
Den Haag, 7 December 1928
De nieuwe Luchtvaartwet, die binnenkort
in werking treedt, maakt het natuurlijk noo
dig, dat voor de uitvoering daarvan een
nieuwe dienst aan het Departement van Wa
terstaat wordt toegevoegd De Minister is
daarom met een nota van wijziging van de
begrooting voor 1929 gekomen met een eind-
cijfer van ruim 26000 gulden. De heer Knot
tenbelt (Vrijheidsb.) noemde dit in de avona-
vergadering van gister een overrompeling
van de Kamer, waar die nota eerst 26 No
vember 1.1. was ingediend. De afgevaardigde
ontkende, dat het hier een zeer eenvoudige
kwestie gold, daar in die wijziging opgeslo
ten ligt de geheele organisatie van den nieu-
wen Rijksluchtvaartdienst, waaronder ook de
diensten van andere departementen zullen
vallen. Daar ontwikkelde hij ernstige bezwa
ren tegen, onder betoog, dat zoo iets in ieder
geval bij afzonderlijk wetsontwerp had moe
ten geschieden.
Van alle kanten daagden ondersteuners
van zijn verzet op en toen zelfs de Voorzitter
van de Commissie van Rapporteurs, de heer
Veraart (R.K.) bezwaar had tegen de ge-
dragslijn van minister Van der Vegte, nam
deze de post terug, ten einde haar later bij
afzonderlijk ontwerp in te dienen.
Toen kwam de afdeeling „Spoorwegen"
aan de orde. De heer Krijger (C.H.) heeft
daarbij twee punten ter sprake gebracht wel
ke van inderdaad groot algemeen belang zijn.
Vooreerst de personentarieven op de spoor-
wegen Die zijn nog steeds te hoog en de bes-
te uitweg om aan dit kwaad te ontkomen ligt
in bezuiniging op de exploitatie, waartoe de
electrische tractie een belangrijken stoot kan
geven. Dies kwam de heer Krijger bij den
minister aandringen op electrificatie van ons
spoorwegnet waar ook rnaar eenigszins mo
gelijk. Vooral de tarieven op lange trajecten
hebben dringend verlaging van noode.
In de tweede plaats drong de spreker er bij
den minister op aan een einde te maken aan
den te hemel schreienden toestand van den
overgang over de spoor bij het station te
Leiden. Het verkeer wordt er niet alleen door
bemoeielijkt, doch er worden levensgevaar-
lijke toestanden uit geboren en zoowel voor
de voetgangers als voor de voertuigen en
niet in de laatste plaats voor den spoorweg
zelf is het dringend noodig, dat de minister
een einde maakt aan die onhoudbare situatie.
Ook andere spoorwegovergangen zijn ter
sprake gekomen, doch de minister heeft gis-
teravond geen gelegenheid gehad dit punt
te bespreken, zoodat we voor zijn antwoord
tot Dinsdagavond geduld moeten oefenen.
De heer Bakker (C.H.) verzocht den mi
nister te willen bevorderen, dat het spoor-
wegpersoneel een halve maand extra-salaris
ontvangt.
De heer Van Braambeek (S. D. A. P.)
verraste de Kamer met een motie waarin ver
zocht werd zoo spoedig mogelijk te bevorde
ren dat er weer contact koine tusschen de
Ver. van werkgevers op tramweggebied en
de vakvereenigingen.
We hebben gisteravond ook nog geluis-
terd naar de vertoogen van de heeren Duy-
maer van Twist (A. R.) en Zandt (S. G. P.)
ten gunste van Zondagsrust en Zondagshei-
liging, maar praktisch resultaat hadden deze
niet.
De heer Zandt kwam met een motie aan-
zetten, doch zij was de Kamer te kras, zoo
dat zii niet eens werd ondersteund om in be-
handeling te komen!
In den laten avond is de minister van Wa-
terstaat nog aan het woord gekomen, docl
nadat hij enkele woorden had gezegd, werd
de vergadering wegens het ver gevorderde
uur tot hedenmiddag verdaagd.
W. Iff. H. PELS ZOOM
E
L
S
Koorstraat 49/51. Tel. 207.
WIJNHANDEL.
Den Haag, 7 December 1928.
De Tweede Kamer wil v66r de Kerst-
dagen gereed zijn met de Rijksbegroo-
ting, gelijk in de laatste jaren gewoofl-
te is geweest.
Zwartkijkers evenwel beweren, dat
dit niet mogelijk zal blijken en de Ka
mer na Nieuwjaar zal terug moeten
komen om het laatste deel er van af te
hanuelen. Maar een man van veeljarige
ondervinding, een „oude rot" dus, ver-
zekc-de ons, dat hij vast overtuigd was,
dat de Kamer de Begrooting achter den
rug zou hebben op den namiddag van
Vrijdag 21 December. „Als de Kamer
naar huis wil, dan is zij niet te hou
den en staat ze voor niets".
Wij hebben er niets op tegen als het
zoo loopt, maar gegeven de wijze, waar
op de Kamer heden heeft gewerkt, heb
ben wij er een zwaar hoofd in. Eerst om
half acht verdaagde de Voorzitter de
vergadering nadat de Begrooting van
Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen
was afgehandeld. Dr. De Visser had
zich nu eenmaal voorgenomen de ver
gadering te laten voortduren tot die be
grooting achter den rug was en het is
hem gelukt. Maar zoo iets geschiedt een
keer, een herhaling er van is niet te
verwachten. Dat wordt afmartelen en
afjakkeren en op den duur is de Kamer
daar toch niet voor te vinden. Wanneer
zij zich nu niet zelve tot beperking
dwingt kan zij in de twaalf vergaderih-
gen, welke nu nog resten voor de Eerst-
dagen onmogelijk de Rijksbegrooting
a'doen. Ten minste dat is voor het
oogenblik onze opvatting, maar het zal
ons aangonaam zijn wanneer we ons
blijken vergist te hebben.
De Kamer begon heden met afdoe-
ning van de afdeeling „Nijverheids6H-
derwijs", waarin zij gister was blijven
steken. (Ten onrechte hebben we mede
gedeeld, dat ze was afgehandeld.) Naar
aanleiding van de door verscheidene le
den gemaakte opmerkingen beloofde de
minister, dat er het volgend jaar aan
ged.icht zal worden wat meer geld vooi
dezen tak van onderwijs te vragen en
overigens zal hij de opmerkingen in
overweging nemen. Nadat ten slotte de
heer Schaper (S.D.A.P.) aangedrongen
had op vakonderwijs voor straatmakers,
waarvoor de minister het leerlingenstel-
sel beter geschikt achtte, ging de Kamer
tot de algemeene beschouwingen om-
trent het lager onderwijs over. Daarbij
is over veel en velerlei gesproken en
niet altijd even beknopt! De heer Ger
hard (S.D.A.P.) b.v. had zooveel tijd
noodig om zijn hart te luchten over de
schoolk vestie te Murmerwoude, dat de
voorzitter hem het woord moest ontnd-
men, daar hij zijn tijirantsoen van vijf
tien minuten had opgebruikt, alvoreris
gereed te zijn. De heer Gerhard heeft
nu beloofd de zaak opnieuw aanhangig
te maken bij wijze van een interpella
te. Is die kool nu werkelijk zooveel sop
waard?
Wij hebben mevr. Van Itallie-Van
Embden (V.D.) hooren klagen over het
apacifistische karakter van onze ge-
schiedenisboekjes, wat in strijd is met
de volkenbondsgedachte en met het
streven om de vredesgedachte wortel te
doen schieten. Zelfs de voorstelling van
De Ruyters tocht naar Chattam vond
geen genade bij de spreekster!
Vermoedelijk in verband hiermede
heeft ook de heer Kersten (S.G.P.) een
philippica tegen de schoolboekjes ge
houden doch uit een ander vaatje ge-
tapt en heeft er tegen geprotesteerd, dat
men Huig de Groot als een verongelijkts
beschouwt, het zelfs euvel geduid, dat
ae „God van Nederland" niet in de ge-
schiedenisboekjes erkend werd. Dan
hebben we een pleidooi gehoord voor
het gebruik van Esperanto als leerstot
en is van meer dan een zijde opge-
komen tegen het denkbeeld om de radio
op school te gebruiken. Wijders is door
den heer Suring (R.K.) geklaagd over
de onvoldoende regeling van de subsfc
dieering in verband met de overtallige
onderwijzers en op wetswijziging aao4
gedrongen en weer van andere zijde kri-
tiek geoefend op de regeling van het
einuexamen van de onderwijzerskweek#
scholen, enz.
Minister Waszink heeft beknopt
antwoord, daarbij o.a. verklaard, dat h#
in de radio op school slechts nut zag
in geval het hoofd het noodig achtte eett
demonstratie van radio te houden. Wat
de klachten over de schoolboeken be-
treft, kon de minister volstaan met d«
COURANT
1