Een bezoek aan da Jourriere". amaliekjidit Jt. IS vjdosslng, helbesteenbeproefde snwriifmiddel tegen De hond is een personage, dat meetelt in Parijs Een personage, ten dienste van wien er talrijke etablissenienten opgericht zijn met een be'angrijk personeel. Wat ze<*t ge bijvoorbeeld van die kappers- salon voor honden, met zijn ultra-moderne en zeer luxueuse installaties: badkamer knip- sa'on, ondulatie-aPParaten en pedicure? Een ander etablissement vertegenwoordigt een allerkeurigst honden-pension, dat imtaat voor de degehjkste voeding en huisvesting, en waarborgt tegen alle mogelijke onaange- name verfassingen Weer ander is niet meer of minder dan een hoflden-kostschool, waar de beste, meest fashiopabele manier onderweze.i worden, de waardigste en edelste principes worden bij- gebractit: liever te sterven dan ook maar voor een enkel oogenblikje een tapijt of een stoel te verontreinigen. Nog weer een ander Enfin, ik verzeker u, dat de hond een personage is, dat meetelt in Parijs Niet zooals in het oude Konstanti- jiopel, waar hij als een heilig wezen be- schouwd werd vol ongedierte, schurftig, uitgehongerd, maar heilig. Hier in tegendeel wordt hij vertroeteld. geliefkoosd. volgestopt met allerlei lekkers, en dikwijls zelfs geparfu- ineerd Het is waar, dat hij vaak een beetje paifum hard noodig heeft, om zijn nituur- lijke ,.honden-luchtje" te neutralisec-ren dat al heel weinig overeenkomst vertoont met de produkten van Houoigant of d'Orsay Maar zie met welk een zorg hij gewasschen. ge- borsteld, gekamd en gepoederd wordt! niet al'een in de bovengenoemde moderne kap-salons en in de daartoe bestemde mrich- tingen aan de Seinekaden, maar ook in de straten vai Parijs kunt ge vaak zijn toilet zien maken voor de deur van het huis, waar hij zijn inwoning heeft. Hoeveel honden-ziekenhuizen staan er tot zijn beschikking. en hoeveel zeer geleerde dieren-artsen! Hoeveel laboratoria en hoeveel speciale produeten om zijn gezondheid te on derhouden. zijn Kwaaltjes en zijn ziekten te genezen En toch het lijkt onwaarsehijnlijk maar een officieele statistiek wijst het uit toch worden er in Parijs jaarlijks gemiddeld tien duizend honden verloren! ja, werkelijk, tien duizend! Dat lijkt u dan toch nogal erg s!or- dig of onachtzaam en ganschelijk niet te rij- men met de liefde. die ge constateert wanneer ge bij het verlaien van uw woning uw con cierge een goeden morgen wenscht en ge haar daarmee juist onderbreekt in etn serie van enfhousiaste kreetjes en een reeks van enthcusiaste kusies op den kouden natten neus van hnr waf Komt ge uw cafe binnen. dan ziet ge daar de ..patronne". die bezig is de knappendste croissant uit te zoeken voor bij haar hundjes cafe-creme eett bakje koffie mat heel veel melk er bij. dezelfde melk die ze straks u u die daarvoor betaalt zoo schaarsch zal toe- mrten En desniettemin zou er nog wel een an dere stad op de wereld bestaan, waar zoo- veel honden verloren worden? Nog maai eenige jaren geleden werd dat enorme aantai beste vrienden van den rrensch" geregeld naar de laboratoria ge- staurd. waar ze gebruikt werden voor vivi- seaie-proeven, om dan eindelijk ua een af- schuwe ijk lijden daai te sterven Of wel, als ze tot hun gelux aan de vivisectiezalen ont- kwamen. werden ze in een goed afgesloten ruinne gestopt en in enkeie second en met lichtgas verstikc Maar natuurlijk kan. met het van jaar tot jaar toenemendt succes dat de honden onder <le menschheid genieten. deze toe stand niet blijven voortdureri Denk eens aan, vvat een ontzettend verdiiet voor de dame, die door een oogenbiik van onachtzaamheid haar hondie kwijtgeraakt is. en warihopig komt toegesneld naar de ..Fourriere" (de Parijsche hewaarplaats voor op straat gevonden hon den) om te informeeren. of haar ,,tou-tou" daar misschien niet ondergebraeht was, en daar dan te hooien te krijgen: ,.Lw hond? maar hoe kuunen we dat weten! Gisteren zijni er pas, nog een honderd gedood!" am dat verdriet te besparen aan de dui- zenden mensehen. die met angstig hart naar de ..rourriere" komen om inliehtingen. is daar nu een exposiiiezaa! ingericht waar de j tegen de traiies krabt, zijn pooten, zijn neus door de opemngen duwt, en zonder ophou- den maar zijn stem laat klinken, en uit alle macht, bij de nadering van zijn vriend, den mensch. Ik weet niet, of ge een groot hondenvriend zijt, lezer, anders zou ik u gaarne een uit- voerige beschrijving geven van dit iaatste oord, waar de verloren hond nog eenige hoop heeft aan de vivisectie-tafel of den verstik- kings-dood te ontsnappen. Zie daar bij voorbteld, dat kleine ruw- harige foxje, dat al zijn krachten inspant om de traiies op zij te duwen, zijn pootjes naar u uitsteekt, uw hulp schijnt te smeeken met zijn zoo zachten, vriendelijken blik, u wan- hopig toejankt met zijn hoog stemmetje wijd zijn harigen bek opent, om u in zijn honden- taal toe te roepen: „Maar haal me hier toch vandaan, red me dan toch, jij! Weet u, wat de prijs van dat hondje is? Vraag het den eersten den besten kenner, en hii zal u zeggen: Minstens duizend francs! En toch. over een paar dagen waarschijn- lijk, zal het op de vivisectie-tafel liggen, of met een heeleboel anderen tezamen het ver- stikkings-hok ingaan Want ondei het pu- bliek, dat de „Fourriere" bezoekt zijn maar weinig kenners, en de enkeie ktnners, die er komen, die zuLen misschien juist z66'n hondje niet noodig hebben. Er zijn honden ook, die nog hun halsband aanhebben, met hun adres er op. In dat ge- val worden de eigenaars natuurlijk per brief verwittigd. Maar zoo die zich niet binnen de week aangemeld hebben, zal ook hun hond evengoed d reis zonder terugkeer aanvaar- den moeten of wel tegen een matig prijsje aan een liefhebber verkocht worden. Niets is pijnlijker dan op den laatsten ten- toonste'lingsdag van de week al die ter dood veroordeelden daar aan te zien. Zelfs al zijn de zuivere rashonden dan teruggehaald of verkocht het lot van de overige is er des te treuriger om Door hun geboorte zijn ze al niet bevoorrecht, en nu wacht hun nog een akelige, zeer nabije dood En Parijs, dat eigen- lijk dol veel van zijn honden houdt, dat zelfs een speciaal kerkhof voor hen opgericht heeft, waar prachtig gebeeldhouwde monu- menten staan, zerken met de gevoeligste op- schriften daarin gegraveerd. Parijs laat dat zoo maar gebeuren, terwijl in Boedapest bij voorbeeld.. Maar enfin, we zijn niet in Boedapest, maar in Parijs En ook hier heb ben ai heel veel mensehen moeite gedaan, en doen nog steeds moeite om het leven te red den van al die duizenden honden, die ieder jaar maar weer in de ..Fourriere" terecht ko men en niemand vinden om hen daarvandaan te ha i en Verscheidene honden-vrienden hebben een soort asyl opgericht. eenvoudig een schuur sums of een binnenplaats, waar ze zooveel „Fourriere"-honoen bij zich nemen als ze maar bergen kunnen. En ze sparen geen kosien aan advertenties in de dagbladen, om gratis aan de liefhebbers een hond naar eigen keuze aan te bieden. Een zeer bekende dame uit de groote we reld, madame Du Gast, heeft zelfs in de on- middeilijke nabijheid van Parijs een eigen ..Fourriere" opgericht, een asyl, waar de honden tot hun dood toe blijven kunnen, goed gevoed en uitstekend verzorgd. En zelfs in geval van ziekte worden de arme paria's niet afgemaakt, maar met de grootste toewijding behandeld. Natuurlijk zijn er ontevredenen, die schan- de roepen over zooveel geld en zorg aan honden besteed. terwijl er niet weinig arme mensehen zijn, die er naar zouden snakken in een tenuis te worden opgenomen, waar ze voor hun heele verdere leven een veilig on- derkomen vonden, vrije huisvesting en voe ding. En zeker is daar wel iets van waar. Maar de edeimoedige madame Du Gast en haars gelijken zijn van meening, dat men ook aau de menschheid zelf een groote weldaad bewijst door haar besten en trouwsten vier- voetigen vriend in bescherming te nemen. En alle ware honden-vrienden kunnen niet an ders dan haar van harte om dat idee toe- juichen. M. DE ROVANNO. innenlfitnd verUwaalde hondjes. die hun meesfers zijn kwijtgeraakt nu minstens een week tentoon- gesteld blijven Het is amusant daar eens een Kijkje te gaan nemen De Fourriere" ligt in de nabijheid van de beioeniLe abattoirs van Grenelle De ten- toon.-, e lings-zaal is zeer ruim en biedt plaats vooi v. el een 200 honden tegelijk Reeds verscheiden meters voor den ingang vertellen uw gehoor-. en uw reuk-organen u, dat ge het doel van uw bezoek nadert Maar zoodra de deur opengaat grijpt ge verbijs- terd naar uw ooren Ge wordt ontvangen me zu.k een cacophonie of a!s ge wilt met zuik een symphonic van klanken. als zelfs de ailermodernste componist nog niet heeft cuiven gebruiken in zijn allermodernstt com- posities En als ge daar dan nog bij denkt de verduizendvoudiging van de aroma's, die u reeds ver buiten de deur tegemoet kwamen, dan kunt ge u eenigszins een idee vormen van de sensaties die de bezo-ekers wachten Laat u echter niet afschrikken wees moe- dig. stap de zaa! in Zie die dame, zij denkt r met aan om kieskeurig te doen, maar met groote oplettendhfid kijkt ze stul, vooi stuk mi a de hokken. ieder met twee verdiepino-en Wrarin het hondengeslacht in heel zijn ver- sc.Teidenheid van vormen en kleuren zit te fiuileo, te janken, te blaften, te kefien. woest HET GEVAAR VAN VRIEZEND WEER. Men verzoekt ons opname van het vol- gende: Met den aanvang van den winter heeft de Nederlandsche Bond tot het Redden van Drenkelingen rekening te houden met het gevaar dat het vriezende weder met zich meuebrengt. Daar niet in alle plaatsen van ons water- rijk landje Reddingsbrigades zijn gevestigd en in de voorzorgsmaatregelen van Rijks- en Gemeentebesturen op vele plaatsen nog niet zoo is voorzien als men van een goed ge- outiileerden reddingsdienst zal mogen ver- wachten, is het de plicht van de Technische Commissie van bovengenoemden Bond de aandacht van het pubiiek hierop te vestigen. Heeft men als redder in gewone omstan- digheden reeds vrij veel moeite om een dren- keling in open water behouden aan den wal te brengen, die taak wordt nog beduidend zwaarder wanneer men een of meerdere slachtoffers van een ijsongeval hulp zal moe ten bieden. Is door U wel eens bedacht wat gij zuit doen wanneer iemand door het ijs zakt en gij bevindt U in zijn nabijheid? Neen, waarschijnlijk. En toch kunt U in dezen tijd van het jaar op ieder oogenbiik voor de dringende nood- zakelijkheid komen te staan in zoo'n geval hulp te moeten ver'eenen. In de grootste steden van ons land kan men indien de drenkeling onder Uw be- reik ligt reeds helpen door het toesteken van den boei m^t lijn (voor Amsterdam bo- vendien gebruik maken van de ladderposten der A R B.) Buvendien kunt ge zoo mogeiijk ge bruik maken van die voorwerpen waarvan het drijfvermogen groot is zooals: ladders, stok- ken, pianken, banken, tafelbladen etc alier, steeds te verbinden door een touw of lijn met den wal Gij kunt U ook met een dier voorwerpen op het ijs begeven, doeh moet dit dan doen in lrggende houdintr, «m het draasvlak voor Uw lichaam zoo groot mogeiijk fe maken eh op het voorwerp, bij voorkeur een ladder, plank of tafeiblad, gaan liggen of voor U uitschuivende te duwen in de richting van het wak waarin het slachtoffer ligt. Gij roept de drenkeling toe zich kalm te houden en met de armen op het ijs te steunen met achterwaarts gebogen beenen. Is de ladder of stok lang genoeg, dan schuive men deze dwars over het wak en kan de drenkeling hieraan gaan hangen en mede worden opgetrokken. Kunt ge hem een lijn, al of niet voorzien van een draaiende bal, toewerpen en kan de drenkeling deze grijpen, dan moet hij zich deze op Uw aanwijzingen om het lichaam trekken, zoodat gij hem kunt vast- binden aan de lijn. Is hiervoor geen gelegenheid en hebt gij geen ander hulpmiddel, dan een lijn of touw tot Uw beschikking, dan bindt gij U deze zelf om, na te voren deze aan een vast punt van den wal te hebben bevestigd en gaat nu in liggende houding met armen en beenen zoo wijd mogeiijk uitgespreid, schuifelend over het ijs naar het slachtoffer. Is deze in staat Uw beenen te pakken, dan laat gij dit doen en zuit gij trachten op deze wijze U beiden met de handen aan de lijn op te trekken naar den kant. Mist de drenkeling daartoe echter de macht, dan zuit ge hem aan het touw moeten vastbinden om met hem de moeiiijke terug- tocht over het ijs in liggende houding te be- ginnen. Is daarbij hulp aan den kant aanwezig, dan kunt gij in afspraak met die helpers Uw taak lichter maken door hen te doen trekken en begeeft gij U gerust bij de drenkeling als het moet te water. Bedenk daarbij steeds, dat het niet laf is, dcch van weloverwogen voorzichtigheid ge- tuigt, indien gij U een lijn om het lichaam bindt. Ernstiger wordt Uw hulp als Uw drenkeling wegzinkt. Zijt ge met een touw aan den wal ver- bonden, dan begeeft gij U als geoefend zwemmer gerust te water en tracht hem op te duiken. Gij zuit waarschijnlijk bij het duiken in dat koude water een korte hevige pijn in Uw hais of achterhoofd gevoelen. Hebt ge het geluk de drenkeling te vin den, dan keert ge met hem terug naar boven la-ngs de lijn die U met den wal verbindt, zoodat ge altijd in open water zuit boven komen. Is de verbinding met den wal echter ver- broken, of waart ge genoodzaakt zonder lijn te water te gaan, dan is het zaak omhoog te komen langs den door U in het wak gestoken stok, dien gij bij U hadt. Is ook geen stok aanwezig, dan moet ge altijd naar boven komen aan de donkerste plek van de oppervlakte, omdat hier open water is; het lichter gekleurde oppervlak is het gesloten ijsvlak. Tijdens het vervoer van den drenkeling naar den kant roept men den omstanders toe een dokter of geneeskundige hulp te halen. Om ten deele verzekerd te zijn van spoe- dige hulp bij ijsongevallen, verdient het aan- beveling dat de Gemeentebesturen aan alle baanvegers de verplichting opleggen steeds een sterke lijn of koord van 20 a 25 M leng- te bij zich te dragen, om deze in geval van nood te bevestigen aan het midden van den bezemsiok, die zij dan den drenkeling kun nen toeschuiven of toewerpen als onmiddel- lijke hulp. Men houde er rekening mede dat bevroren. stijve ledematen zeer broos zijn en gemakke- lijk breken. Men brengt den drenkeling niet in een warm vertrek, doch houdt deze in de koude, terwijl men met sneeuw of koude doeken de bevroien ledematen lenig wrijft. Voor meerdere inliehtingen wende men zich tot het secretariaat van den Nederland- schen Bond tot het Redden van Drenkelin gen; Geintuurbaan 362, Amsterdam Zuid. ACTIE VAN NEDERLANDSCHE AANNEMERS. De Nederlandsche Aannemersbond en de Nederlandsche Roomsch Katholieke Bond van Bouwpatroons hebben in hun- ,ne in 1928 g'"houden algemeene verga- deringen het besluit genomen, dat het met ingang van 1 Januari 1929 voor hunne leden verboden is in te schrijven naar werken, welke dan ook, waarvoor borgsteiling wordt geeischt en waarbij niet is bepaald, dat alle geschillen door arbitrage zullen worden beslecht. In verband met bovenstaande is in een ten kantoore van den Nederland- schen Aannemersbond gehouden pers- conferentie een verklaring gegeven van de reden, welke tot het nemen van dit zoo gewichtig besluit hebben geleid, in verband waarmede tot goeel begrip van de kwestie een uiteenzetting over de twee zoo belangrijke onderdeelen bij een aannemingscontract, de borgsteiling en de arbitrage, niet achterwege kon blijven. Een resume van bedoelde con- ferentie laten wij hier volgen. Wat de borgsteiling betreft, bestaat er hier te lande sinds onheugelijke tij- den de gewoonte dat bij aanbesteding van een werk door de inschrijvers twee solide borgen moeten worden gesteld; deze moeten zich verbinden om bij inge- breke blijven van den aannemer diens verplichtingen tegenover den aanbeste- der over te nemen. Van deze bepaling is het onlogische terdege gevoeld. De aan nemer toch is het, die den aanbesteder crediet geeft in den vorm van leverin- gen en gepresteerden arbeid; immers de gedeelten (termijnen), waarin de over- eengekomen aanneemsom den aanne mer wordt uitbetaald, blijven steeds ver beneden hetgeen de aannemer beeftge- leverd en gepresteerd en wordt eerst door betaling van den laatsten termijn het evenwicht herstold. Hieruit tocb valt logisch af te leiden dat een normale regeling zdu zijn dat de ondrachtgever Dorgen gaf. De borgsteiling is echter ook in ander opzicht verkeerd. Dit instituut heeft er toch toe geleid dat de aandacht van den hoofdpersoon afgeleid wordt op de borgen; de aannemer komt daar- door op de tvveede plaats en er wordt niet gevraagd of hij goed is om het werk uit te voeren. Dit systeem heeft de Iaat ste jaren tot wantoestanden in het be- drijf aanleiding gegeven welke noodza- kelijk verbetering behoeven. Die verbe- tering zal alleen te krijgen zijn door af- schaffing van de borgsteiling. De billijk- heid van dit verlangen is dan ook ter- stond erkend door de organisaties van particuliere architecten en ingenieurs, en reeds sedert 1 Januari 1927 worden bij de aanbesteding van particuliere werken geen borgen meer geeischt, zon der dat deze nieuwe regeling tot eenig bezwaar aanleiding geeft. Wat de pu- bliekrechtalijke lichamen betreft heeft bijv. de provincie Noordholland en de gemeente Amsterdam aan deze wen- schen gereedelijk gevolg gegeven; ten slottc heeft de minister van waterstaat enkeie weken geleden besloten om met ingang van 1 Januari 1929 den eisch van borgstellirigen bij aanbestedingen van het Rijk te laten vervallen, en zich alleen het recht voorbehouden om in uitzonderingsgevalien borgen te vragen na de besteding. Tal van gemeenten hebben echter het voorbeeld van het xlijk nog niet ge- volgd. Na het Rijksbesluit zou dus na 1 Januari 1929 op Rijkswerken kunnen worden ingeschreven, ware het niet dat de minister ten opzichte van den wensch betreffende arbitrage zijn stand- punt nog niet heeft bepaald. Wat dit belangrijke. punt betreft zij er op gewezen dat indertijd aannemings- contracten zdo waren geregeld dat men geen arbitrage had. De opdrachtgever besliste of er een geschil was. Aan het eind der vorige eeuw heeft men echter gedaan gekregen dat door wijziging van de z.g. Alvemeene Rijksvoorschrif- ten (meer bekend onder de letters A. V.) arbitrage is ingevoerd In de betreffen de artikelen van de Rijks A. V. heeft men n.l. arbitrage toegestaan in een zestal soorten van geschillen. E6n daar- van is de aard van het werk. Men be- grijnt dat de interpretatie hiervan moei- lijk is. Bij ruime opvatting is er voor alle geschillen arbitrage, bij enge op vatting zal onttrekking aan arbitrage mogeiijk zijn. De toestand is thans zo6 dat de minister uitmaakt of een geschil valt onder een der zes gevallen. Zegt de minister neen, dan kan de aannemer de kwestie doen beoordeelen door den rechter, die (meestal na twee instanties) uitmaakt of de aannemer recht heeft op beoordeeling van zijn geschil door on- zijdige deskundigen, dan wel of hij zich heeft te vergenoegen met 's ministers beslissing. Uit den aard der zaak een zeer, zeer lange weg; de Iaatste jaren zijn er over de kwestie arbitrage of geen arbitrage zooveel processen gaande dat de Landsadcocaat in het weekblad voor het Recht eens heeft gezegd dat op dit punt het land nooit zonder processen is! Zulk een toestand is onhoudbaar en al leen te ondervangen door het onderwer- pen aan arbitrage van alle geschillen. Dat deze eisch als biilijk is erkend, wordt wel bewezen door de oprichting van den Raad van Aribtrage in 1907 door de Vereeniging van Delftsche in- geneurs, de Maatschappij tot bevorde- ring der Bouwkunst en den Nederland- schen Aannemersbond, terwij. sedert 1914 bij alle werken, door particuliere architecten en ingenieurs aanbesteed, arbitrage bij alle geschillen is voorge- schreven, waartoe een algemeene arbi- trage-bepaling is opgenomen in de Alge meene Administratieve Voorschriften, in 1915 door die Vereenigingen vastge- steid en ingevoerd. De leidende techni sche kringen erkennen derhalve de juistheid en billijkheid dier regeling; ook tal van gemeenten en andere pu- bliekrechtelijke lichamen (Gem. Am sterdam, provincie Noordholland, Ne derlandsche Spoorwegen) hebben de ar bitrage voor alle geschillen reeds sedert lang ingevoerd. Bij de behandeling der Waterstaats- begrooting op 4 IDecember heeft de mi nister naar aanleiding van vragen van de Kamerleden Krijger en Van der gfng van Nederlandsche gemeenten, naar aanleiding waarvan deze Vereeni ging een concept-regeling heeft samen- gesteld, waarteger.over, wat de borgstei ling- betreft, de beide Bonden beslist af- wijzend staan, terwijl men daarentegen op het punt van de arbitrage zeer dicht bij elkaar staat. Maar tot groote verwon- dcring van de Bonden kvvam er om- streeks de heift van 1928 bericht van de Vereeniging, dat zij bleef staan op handhaving der borgsteiling (in strijd met de regeling van den minister) en dat zij op het punt van arbitrage eerst liever de regeling- van den minister wil- de afwachten, en dat nog wel, terwijl deze Vereeniging aanvankelijk een re geling had opgesteld, welke de Bond alieszins bevredigend achtte! De Bonden hebben den striju, welks thans is ingegaan, niet gezocht en zij zijn zelf de eersten om te betreuren, dat het bovenvermeld verbod moest worden uitgevaardigd. De Bonden ontkennen niet dat hunne leden zich daardoor op- offeringen zullen moeten getroosten, maar deze opofferingen zullen zij zich gaarne opleggen, omdat zij zich bewust ziin te strijden voor een eerlijk doel met eerliike middelen, en omdat het niet vol doen aan hunne verlangens met d« redelijkheid en Jiillijkheid in strijd is. HET ABATTOIR-CONFLICT TE AMSTERDAM. De aanvoer van varkens op het abat toir had gistermorgen weer op normal# wijze plaats. Daar op het verzoek van de Amst. Varkenskooplieden Combina- tie, om het brandmerk gedurende de be- dongen twee maanden te mogen toepas- sen, afwijzend beschikt is, werd gisteren algemeen het oormerk gebruikt. DOOR EEN AUTO OVERREDEN EN GEDOOD. Te Zaandam is de 16-jarige Nelly de Boer, woonachtig te Westzaan, door een auto overreden en gedood. Het meisje fietste in gezelschap van twee andera meisjes op de Westzijde. Juist op hef oogenbiik dat een achteroprijdende auto wilde passeeren, kvvam zij te val- len, met het gevolg dat zij door den wa- gen werd overreden. DE HOLLANDSCHE CLUB TE ANTWERPEN. In den loop van deze maand is het vijftijf jaar geleden, dat de Hollandsche Club van Antwerpen werd opgericht. Deze gebeurte- n.is wordt 19 Jan a.s. gevierd met een maal. tijd in het gebouw van Helmondt. Behalve onze gezant te Brussel en mevr. Van Nispen tot Sevenaer zijn tot het feestmaal uitgenoo- fligd het bestuur van den Bond van Neder landsche Vereenigingen en insteilingen in Belgie, voorzitters van Nederlandsche ver eenigingen en Belgie en eenige andere be langrijke leden der Nederlandsche kolooie van Antwerpen. DE MOORD TE OOSTBURG. Betreffende de aanhouding van den moordenaar van het 18-jarige meisje, dat op Zaterdag 15 December in het ge- hucht „Klein Brabant" onder Oostburg met afgesneden hals in een sloot liggen de werd gevonden, verneemt de Tel. na- der, dat de dader is de 28-jarige gehuw- de J. de R., een buurman van de ver- moorde. Reeds dadelijk na bet misdrijf viel de verdenking. op bem, maar aan vankelijk waren geen bewijzen te vin den. Thans z'jn bloedspcren aangetrof- fen op een klomp van De R., terwijl ook kon worden vastgesteld dat het scheer- mes, dat bij het lijk van de verslagene werd aangetroffen, eigendom van De R. was. Na een verhoor heeft De R. thans bekend met voorbedachten rade het meisje te hebben gedood. Verdachte is in het Huis van Bewaring te Middelburg opgesloten. Weerden geantwoord dat hij „tegen uit breiding der arbitrage tot alle geschil len op het oogenbiik nog wel eenige be- zwaren had". En zulks ondanks het feit dat reeds sinds 7 a 8 jaren een Staats- con nissie bezig is, de verouderde Wa- terstaatsvoorschriften te herzien en deze commissie reeds ruim 4 jaar geleden haar rapport heeft insrediend, behand - lend^ het deei, waaronder de arbitrage- regeling valt. De Nederlandsche Aannemersbond en de Nederlandsche R. K. Bond van Bouwpatroons hebben ook begin Ja nuari 1928 gesproken met de Vereeni- EEN COOPERATIEVE VEREENIGING TER VERZEKERING VAN MAAT- SCHAPPELIJKE WERKERS. Dezer daren is op aanstichting van d« Algem. Nederl. vereeniging Het Groene Kruis, de Nederl. cent., vereeniging tot bestriiding van de tuberculose en de Nederl. centr. vereeniging voor pensi- cenverzekering van maatschappelijk'! werkers opgericht de Vereeniging- U. A. voor cooperatief verzekeren van maat- schappelijke werkers tegen ziekte en invaliditeit (invaliditeits-cooperatie). Het doel dezer vereeniging is het ver zekeren van geldelijke uitkeeringen aan maatschappelijke werkers ingeval van tijdelijke invaliditeit (ziekte) en (of) blij- vende invaliditeit. Het bestuur wordt gevormd door dr. J. D. Hefting, vcorzitter van den Verze- keringsraad, voorzitter van de N. C. V. tot bestriiding van de tuberculose, 's Gravenhage, voorzitter en mr. J. Everts, secretaris van den Armenraad te Amsterdam, voorzitter van de pensi- oen-centrale, Amsterdam en J. Klooster- boer, verzekeringswisk-ndige, Dordrecht Eigenaar, wlens baby-autofcje door benzine is, een paar Kilometer van huis „Dat is natuurlijk weer die verdraaide .jongen. Heeft zijn sigaren-aapsteker weer uit onze tank g*- vuld 1" (Passing Show) Jttij apothckers «u droguteo *crkrij^boar.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1929 | | pagina 7