Een bezoek aan da Jourriere".
amaliekjidit
Jt.
IS
vjdosslng,
helbesteenbeproefde
snwriifmiddel tegen
De hond is een personage, dat meetelt in
Parijs Een personage, ten dienste van wien
er talrijke etablissenienten opgericht zijn met
een be'angrijk personeel.
Wat ze<*t ge bijvoorbeeld van die kappers-
salon voor honden, met zijn ultra-moderne
en zeer luxueuse installaties: badkamer knip-
sa'on, ondulatie-aPParaten en pedicure?
Een ander etablissement vertegenwoordigt
een allerkeurigst honden-pension, dat imtaat
voor de degehjkste voeding en huisvesting,
en waarborgt tegen alle mogelijke onaange-
name verfassingen
Weer ander is niet meer of minder dan
een hoflden-kostschool, waar de beste, meest
fashiopabele manier onderweze.i worden, de
waardigste en edelste principes worden bij-
gebractit: liever te sterven dan ook maar
voor een enkel oogenblikje een tapijt of een
stoel te verontreinigen.
Nog weer een ander Enfin, ik verzeker
u, dat de hond een personage is, dat meetelt
in Parijs Niet zooals in het oude Konstanti-
jiopel, waar hij als een heilig wezen be-
schouwd werd vol ongedierte, schurftig,
uitgehongerd, maar heilig. Hier in tegendeel
wordt hij vertroeteld. geliefkoosd. volgestopt
met allerlei lekkers, en dikwijls zelfs geparfu-
ineerd Het is waar, dat hij vaak een beetje
paifum hard noodig heeft, om zijn nituur-
lijke ,.honden-luchtje" te neutralisec-ren dat al
heel weinig overeenkomst vertoont met de
produkten van Houoigant of d'Orsay Maar
zie met welk een zorg hij gewasschen. ge-
borsteld, gekamd en gepoederd wordt!
niet al'een in de bovengenoemde moderne
kap-salons en in de daartoe bestemde mrich-
tingen aan de Seinekaden, maar ook in de
straten vai Parijs kunt ge vaak zijn toilet zien
maken voor de deur van het huis, waar hij
zijn inwoning heeft.
Hoeveel honden-ziekenhuizen staan er tot
zijn beschikking. en hoeveel zeer geleerde
dieren-artsen! Hoeveel laboratoria en hoeveel
speciale produeten om zijn gezondheid te on
derhouden. zijn Kwaaltjes en zijn ziekten te
genezen
En toch het lijkt onwaarsehijnlijk maar
een officieele statistiek wijst het uit toch
worden er in Parijs jaarlijks gemiddeld tien
duizend honden verloren! ja, werkelijk, tien
duizend! Dat lijkt u dan toch nogal erg s!or-
dig of onachtzaam en ganschelijk niet te rij-
men met de liefde. die ge constateert wanneer
ge bij het verlaien van uw woning uw con
cierge een goeden morgen wenscht en ge
haar daarmee juist onderbreekt in etn serie
van enfhousiaste kreetjes en een reeks van
enthcusiaste kusies op den kouden natten
neus van hnr waf
Komt ge uw cafe binnen. dan ziet ge daar
de ..patronne". die bezig is de knappendste
croissant uit te zoeken voor bij haar hundjes
cafe-creme eett bakje koffie mat heel veel
melk er bij. dezelfde melk die ze straks u u
die daarvoor betaalt zoo schaarsch zal toe-
mrten
En desniettemin zou er nog wel een an
dere stad op de wereld bestaan, waar zoo-
veel honden verloren worden?
Nog maai eenige jaren geleden werd dat
enorme aantai beste vrienden van den
rrensch" geregeld naar de laboratoria ge-
staurd. waar ze gebruikt werden voor vivi-
seaie-proeven, om dan eindelijk ua een af-
schuwe ijk lijden daai te sterven Of wel, als
ze tot hun gelux aan de vivisectiezalen ont-
kwamen. werden ze in een goed afgesloten
ruinne gestopt en in enkeie second en met
lichtgas verstikc
Maar natuurlijk kan. met het van jaar tot
jaar toenemendt succes dat de honden onder
<le menschheid genieten. deze toe stand niet
blijven voortdureri Denk eens aan, vvat een
ontzettend verdiiet voor de dame, die door
een oogenbiik van onachtzaamheid haar
hondie kwijtgeraakt is. en warihopig komt
toegesneld naar de ..Fourriere" (de Parijsche
hewaarplaats voor op straat gevonden hon
den) om te informeeren. of haar ,,tou-tou"
daar misschien niet ondergebraeht was, en
daar dan te hooien te krijgen: ,.Lw hond?
maar hoe kuunen we dat weten! Gisteren
zijni er pas, nog een honderd gedood!"
am dat verdriet te besparen aan de dui-
zenden mensehen. die met angstig hart naar
de ..rourriere" komen om inliehtingen. is
daar nu een exposiiiezaa! ingericht waar de
j tegen de traiies krabt, zijn pooten, zijn neus
door de opemngen duwt, en zonder ophou-
den maar zijn stem laat klinken, en uit alle
macht, bij de nadering van zijn vriend, den
mensch.
Ik weet niet, of ge een groot hondenvriend
zijt, lezer, anders zou ik u gaarne een uit-
voerige beschrijving geven van dit iaatste
oord, waar de verloren hond nog eenige hoop
heeft aan de vivisectie-tafel of den verstik-
kings-dood te ontsnappen.
Zie daar bij voorbteld, dat kleine ruw-
harige foxje, dat al zijn krachten inspant om
de traiies op zij te duwen, zijn pootjes naar
u uitsteekt, uw hulp schijnt te smeeken met
zijn zoo zachten, vriendelijken blik, u wan-
hopig toejankt met zijn hoog stemmetje wijd
zijn harigen bek opent, om u in zijn honden-
taal toe te roepen: „Maar haal me hier toch
vandaan, red me dan toch, jij!
Weet u, wat de prijs van dat hondje is?
Vraag het den eersten den besten kenner, en
hii zal u zeggen: Minstens duizend francs!
En toch. over een paar dagen waarschijn-
lijk, zal het op de vivisectie-tafel liggen, of
met een heeleboel anderen tezamen het ver-
stikkings-hok ingaan Want ondei het pu-
bliek, dat de „Fourriere" bezoekt zijn maar
weinig kenners, en de enkeie ktnners, die er
komen, die zuLen misschien juist z66'n
hondje niet noodig hebben.
Er zijn honden ook, die nog hun halsband
aanhebben, met hun adres er op. In dat ge-
val worden de eigenaars natuurlijk per brief
verwittigd. Maar zoo die zich niet binnen
de week aangemeld hebben, zal ook hun hond
evengoed d reis zonder terugkeer aanvaar-
den moeten of wel tegen een matig prijsje
aan een liefhebber verkocht worden.
Niets is pijnlijker dan op den laatsten ten-
toonste'lingsdag van de week al die ter dood
veroordeelden daar aan te zien. Zelfs al zijn
de zuivere rashonden dan teruggehaald of
verkocht het lot van de overige is er des
te treuriger om Door hun geboorte zijn ze
al niet bevoorrecht, en nu wacht hun nog een
akelige, zeer nabije dood En Parijs, dat eigen-
lijk dol veel van zijn honden houdt, dat zelfs
een speciaal kerkhof voor hen opgericht
heeft, waar prachtig gebeeldhouwde monu-
menten staan, zerken met de gevoeligste op-
schriften daarin gegraveerd. Parijs laat dat
zoo maar gebeuren, terwijl in Boedapest bij
voorbeeld.. Maar enfin, we zijn niet in
Boedapest, maar in Parijs En ook hier heb
ben ai heel veel mensehen moeite gedaan, en
doen nog steeds moeite om het leven te red
den van al die duizenden honden, die ieder
jaar maar weer in de ..Fourriere" terecht ko
men en niemand vinden om hen daarvandaan
te ha i en
Verscheidene honden-vrienden hebben een
soort asyl opgericht. eenvoudig een schuur
sums of een binnenplaats, waar ze zooveel
„Fourriere"-honoen bij zich nemen als ze
maar bergen kunnen. En ze sparen geen
kosien aan advertenties in de dagbladen, om
gratis aan de liefhebbers een hond naar eigen
keuze aan te bieden.
Een zeer bekende dame uit de groote we
reld, madame Du Gast, heeft zelfs in de on-
middeilijke nabijheid van Parijs een eigen
..Fourriere" opgericht, een asyl, waar de
honden tot hun dood toe blijven kunnen,
goed gevoed en uitstekend verzorgd. En
zelfs in geval van ziekte worden de arme
paria's niet afgemaakt, maar met de grootste
toewijding behandeld.
Natuurlijk zijn er ontevredenen, die schan-
de roepen over zooveel geld en zorg aan
honden besteed. terwijl er niet weinig arme
mensehen zijn, die er naar zouden snakken in
een tenuis te worden opgenomen, waar ze
voor hun heele verdere leven een veilig on-
derkomen vonden, vrije huisvesting en voe
ding.
En zeker is daar wel iets van waar.
Maar de edeimoedige madame Du Gast en
haars gelijken zijn van meening, dat men ook
aau de menschheid zelf een groote weldaad
bewijst door haar besten en trouwsten vier-
voetigen vriend in bescherming te nemen. En
alle ware honden-vrienden kunnen niet an
ders dan haar van harte om dat idee toe-
juichen.
M. DE ROVANNO.
innenlfitnd
verUwaalde hondjes. die hun meesfers zijn
kwijtgeraakt nu minstens een week tentoon-
gesteld blijven
Het is amusant daar eens een Kijkje te gaan
nemen
De Fourriere" ligt in de nabijheid van de
beioeniLe abattoirs van Grenelle De ten-
toon.-, e lings-zaal is zeer ruim en biedt plaats
vooi v. el een 200 honden tegelijk
Reeds verscheiden meters voor den ingang
vertellen uw gehoor-. en uw reuk-organen u,
dat ge het doel van uw bezoek nadert Maar
zoodra de deur opengaat grijpt ge verbijs-
terd naar uw ooren Ge wordt ontvangen
me zu.k een cacophonie of a!s ge wilt met
zuik een symphonic van klanken. als zelfs de
ailermodernste componist nog niet heeft
cuiven gebruiken in zijn allermodernstt com-
posities En als ge daar dan nog bij denkt de
verduizendvoudiging van de aroma's, die u
reeds ver buiten de deur tegemoet kwamen,
dan kunt ge u eenigszins een idee vormen
van de sensaties die de bezo-ekers wachten
Laat u echter niet afschrikken wees moe-
dig. stap de zaa! in Zie die dame, zij denkt
r met aan om kieskeurig te doen, maar met
groote oplettendhfid kijkt ze stul, vooi stuk
mi a de hokken. ieder met twee verdiepino-en
Wrarin het hondengeslacht in heel zijn ver-
sc.Teidenheid van vormen en kleuren zit te
fiuileo, te janken, te blaften, te kefien. woest
HET GEVAAR VAN VRIEZEND WEER.
Men verzoekt ons opname van het vol-
gende:
Met den aanvang van den winter heeft de
Nederlandsche Bond tot het Redden van
Drenkelingen rekening te houden met het
gevaar dat het vriezende weder met zich
meuebrengt.
Daar niet in alle plaatsen van ons water-
rijk landje Reddingsbrigades zijn gevestigd
en in de voorzorgsmaatregelen van Rijks- en
Gemeentebesturen op vele plaatsen nog niet
zoo is voorzien als men van een goed ge-
outiileerden reddingsdienst zal mogen ver-
wachten, is het de plicht van de Technische
Commissie van bovengenoemden Bond de
aandacht van het pubiiek hierop te vestigen.
Heeft men als redder in gewone omstan-
digheden reeds vrij veel moeite om een dren-
keling in open water behouden aan den wal
te brengen, die taak wordt nog beduidend
zwaarder wanneer men een of meerdere
slachtoffers van een ijsongeval hulp zal moe
ten bieden.
Is door U wel eens bedacht wat gij zuit
doen wanneer iemand door het ijs zakt en
gij bevindt U in zijn nabijheid?
Neen, waarschijnlijk.
En toch kunt U in dezen tijd van het jaar
op ieder oogenbiik voor de dringende nood-
zakelijkheid komen te staan in zoo'n geval
hulp te moeten ver'eenen.
In de grootste steden van ons land kan
men indien de drenkeling onder Uw be-
reik ligt reeds helpen door het toesteken
van den boei m^t lijn (voor Amsterdam bo-
vendien gebruik maken van de ladderposten
der A R B.)
Buvendien kunt ge zoo mogeiijk ge
bruik maken van die voorwerpen waarvan het
drijfvermogen groot is zooals: ladders, stok-
ken, pianken, banken, tafelbladen etc alier,
steeds te verbinden door een touw of lijn
met den wal
Gij kunt U ook met een dier voorwerpen
op het ijs begeven, doeh moet dit dan doen
in lrggende houdintr, «m het draasvlak voor
Uw lichaam zoo groot mogeiijk fe maken eh
op het voorwerp, bij voorkeur een ladder,
plank of tafeiblad, gaan liggen of voor U
uitschuivende te duwen in de richting van het
wak waarin het slachtoffer ligt.
Gij roept de drenkeling toe zich kalm te
houden en met de armen op het ijs te steunen
met achterwaarts gebogen beenen.
Is de ladder of stok lang genoeg, dan
schuive men deze dwars over het wak en kan
de drenkeling hieraan gaan hangen en mede
worden opgetrokken.
Kunt ge hem een lijn, al of niet voorzien
van een draaiende bal, toewerpen en kan de
drenkeling deze grijpen, dan moet hij zich
deze op Uw aanwijzingen om het
lichaam trekken, zoodat gij hem kunt vast-
binden aan de lijn.
Is hiervoor geen gelegenheid en hebt gij
geen ander hulpmiddel, dan een lijn of touw
tot Uw beschikking, dan bindt gij U deze
zelf om, na te voren deze aan een vast punt
van den wal te hebben bevestigd en gaat nu
in liggende houding met armen en beenen
zoo wijd mogeiijk uitgespreid, schuifelend
over het ijs naar het slachtoffer.
Is deze in staat Uw beenen te pakken, dan
laat gij dit doen en zuit gij trachten op deze
wijze U beiden met de handen aan de lijn op
te trekken naar den kant.
Mist de drenkeling daartoe echter de
macht, dan zuit ge hem aan het touw moeten
vastbinden om met hem de moeiiijke terug-
tocht over het ijs in liggende houding te be-
ginnen.
Is daarbij hulp aan den kant aanwezig,
dan kunt gij in afspraak met die helpers Uw
taak lichter maken door hen te doen trekken
en begeeft gij U gerust bij de drenkeling
als het moet te water.
Bedenk daarbij steeds, dat het niet laf is,
dcch van weloverwogen voorzichtigheid ge-
tuigt, indien gij U een lijn om het lichaam
bindt. Ernstiger wordt Uw hulp als Uw
drenkeling wegzinkt.
Zijt ge met een touw aan den wal ver-
bonden, dan begeeft gij U als geoefend
zwemmer gerust te water en tracht hem op
te duiken.
Gij zuit waarschijnlijk bij het duiken in
dat koude water een korte hevige pijn in Uw
hais of achterhoofd gevoelen.
Hebt ge het geluk de drenkeling te vin
den, dan keert ge met hem terug naar boven
la-ngs de lijn die U met den wal verbindt,
zoodat ge altijd in open water zuit boven
komen.
Is de verbinding met den wal echter ver-
broken, of waart ge genoodzaakt zonder lijn
te water te gaan, dan is het zaak omhoog te
komen langs den door U in het wak gestoken
stok, dien gij bij U hadt.
Is ook geen stok aanwezig, dan moet ge
altijd naar boven komen aan de donkerste
plek van de oppervlakte, omdat hier open
water is; het lichter gekleurde oppervlak is
het gesloten ijsvlak.
Tijdens het vervoer van den drenkeling naar
den kant roept men den omstanders toe een
dokter of geneeskundige hulp te halen.
Om ten deele verzekerd te zijn van spoe-
dige hulp bij ijsongevallen, verdient het aan-
beveling dat de Gemeentebesturen aan alle
baanvegers de verplichting opleggen steeds
een sterke lijn of koord van 20 a 25 M leng-
te bij zich te dragen, om deze in geval van
nood te bevestigen aan het midden van den
bezemsiok, die zij dan den drenkeling kun
nen toeschuiven of toewerpen als onmiddel-
lijke hulp.
Men houde er rekening mede dat bevroren.
stijve ledematen zeer broos zijn en gemakke-
lijk breken.
Men brengt den drenkeling niet in een
warm vertrek, doch houdt deze in de koude,
terwijl men met sneeuw of koude doeken de
bevroien ledematen lenig wrijft.
Voor meerdere inliehtingen wende men
zich tot het secretariaat van den Nederland-
schen Bond tot het Redden van Drenkelin
gen; Geintuurbaan 362, Amsterdam Zuid.
ACTIE VAN NEDERLANDSCHE
AANNEMERS.
De Nederlandsche Aannemersbond en
de Nederlandsche Roomsch Katholieke
Bond van Bouwpatroons hebben in hun-
,ne in 1928 g'"houden algemeene verga-
deringen het besluit genomen, dat het
met ingang van 1 Januari 1929 voor
hunne leden verboden is in te schrijven
naar werken, welke dan ook, waarvoor
borgsteiling wordt geeischt en waarbij
niet is bepaald, dat alle geschillen door
arbitrage zullen worden beslecht.
In verband met bovenstaande is in
een ten kantoore van den Nederland-
schen Aannemersbond gehouden pers-
conferentie een verklaring gegeven van
de reden, welke tot het nemen van dit
zoo gewichtig besluit hebben geleid, in
verband waarmede tot goeel begrip van
de kwestie een uiteenzetting over de
twee zoo belangrijke onderdeelen bij
een aannemingscontract, de borgsteiling
en de arbitrage, niet achterwege kon
blijven. Een resume van bedoelde con-
ferentie laten wij hier volgen.
Wat de borgsteiling betreft, bestaat
er hier te lande sinds onheugelijke tij-
den de gewoonte dat bij aanbesteding
van een werk door de inschrijvers twee
solide borgen moeten worden gesteld;
deze moeten zich verbinden om bij inge-
breke blijven van den aannemer diens
verplichtingen tegenover den aanbeste-
der over te nemen. Van deze bepaling is
het onlogische terdege gevoeld. De aan
nemer toch is het, die den aanbesteder
crediet geeft in den vorm van leverin-
gen en gepresteerden arbeid; immers de
gedeelten (termijnen), waarin de over-
eengekomen aanneemsom den aanne
mer wordt uitbetaald, blijven steeds ver
beneden hetgeen de aannemer beeftge-
leverd en gepresteerd en wordt eerst
door betaling van den laatsten termijn
het evenwicht herstold. Hieruit tocb
valt logisch af te leiden dat een normale
regeling zdu zijn dat de ondrachtgever
Dorgen gaf. De borgsteiling is echter ook
in ander opzicht verkeerd. Dit instituut
heeft er toch toe geleid dat de aandacht
van den hoofdpersoon afgeleid wordt
op de borgen; de aannemer komt daar-
door op de tvveede plaats en er wordt
niet gevraagd of hij goed is om het werk
uit te voeren. Dit systeem heeft de Iaat
ste jaren tot wantoestanden in het be-
drijf aanleiding gegeven welke noodza-
kelijk verbetering behoeven. Die verbe-
tering zal alleen te krijgen zijn door af-
schaffing van de borgsteiling. De billijk-
heid van dit verlangen is dan ook ter-
stond erkend door de organisaties van
particuliere architecten en ingenieurs,
en reeds sedert 1 Januari 1927 worden
bij de aanbesteding van particuliere
werken geen borgen meer geeischt, zon
der dat deze nieuwe regeling tot eenig
bezwaar aanleiding geeft. Wat de pu-
bliekrechtalijke lichamen betreft heeft
bijv. de provincie Noordholland en de
gemeente Amsterdam aan deze wen-
schen gereedelijk gevolg gegeven; ten
slottc heeft de minister van waterstaat
enkeie weken geleden besloten om met
ingang van 1 Januari 1929 den eisch
van borgstellirigen bij aanbestedingen
van het Rijk te laten vervallen, en zich
alleen het recht voorbehouden om in
uitzonderingsgevalien borgen te vragen
na de besteding.
Tal van gemeenten hebben echter het
voorbeeld van het xlijk nog niet ge-
volgd. Na het Rijksbesluit zou dus na 1
Januari 1929 op Rijkswerken kunnen
worden ingeschreven, ware het niet
dat de minister ten opzichte van den
wensch betreffende arbitrage zijn stand-
punt nog niet heeft bepaald.
Wat dit belangrijke. punt betreft zij er
op gewezen dat indertijd aannemings-
contracten zdo waren geregeld dat men
geen arbitrage had. De opdrachtgever
besliste of er een geschil was. Aan het
eind der vorige eeuw heeft men echter
gedaan gekregen dat door wijziging
van de z.g. Alvemeene Rijksvoorschrif-
ten (meer bekend onder de letters A. V.)
arbitrage is ingevoerd In de betreffen
de artikelen van de Rijks A. V. heeft
men n.l. arbitrage toegestaan in een
zestal soorten van geschillen. E6n daar-
van is de aard van het werk. Men be-
grijnt dat de interpretatie hiervan moei-
lijk is. Bij ruime opvatting is er voor
alle geschillen arbitrage, bij enge op
vatting zal onttrekking aan arbitrage
mogeiijk zijn. De toestand is thans zo6
dat de minister uitmaakt of een geschil
valt onder een der zes gevallen. Zegt de
minister neen, dan kan de aannemer de
kwestie doen beoordeelen door den
rechter, die (meestal na twee instanties)
uitmaakt of de aannemer recht heeft op
beoordeeling van zijn geschil door on-
zijdige deskundigen, dan wel of hij zich
heeft te vergenoegen met 's ministers
beslissing. Uit den aard der zaak een
zeer, zeer lange weg; de Iaatste jaren
zijn er over de kwestie arbitrage of geen
arbitrage zooveel processen gaande dat
de Landsadcocaat in het weekblad voor
het Recht eens heeft gezegd dat op dit
punt het land nooit zonder processen is!
Zulk een toestand is onhoudbaar en al
leen te ondervangen door het onderwer-
pen aan arbitrage van alle geschillen.
Dat deze eisch als biilijk is erkend,
wordt wel bewezen door de oprichting
van den Raad van Aribtrage in 1907
door de Vereeniging van Delftsche in-
geneurs, de Maatschappij tot bevorde-
ring der Bouwkunst en den Nederland-
schen Aannemersbond, terwij. sedert
1914 bij alle werken, door particuliere
architecten en ingenieurs aanbesteed,
arbitrage bij alle geschillen is voorge-
schreven, waartoe een algemeene arbi-
trage-bepaling is opgenomen in de Alge
meene Administratieve Voorschriften,
in 1915 door die Vereenigingen vastge-
steid en ingevoerd. De leidende techni
sche kringen erkennen derhalve de
juistheid en billijkheid dier regeling;
ook tal van gemeenten en andere pu-
bliekrechtelijke lichamen (Gem. Am
sterdam, provincie Noordholland, Ne
derlandsche Spoorwegen) hebben de ar
bitrage voor alle geschillen reeds sedert
lang ingevoerd.
Bij de behandeling der Waterstaats-
begrooting op 4 IDecember heeft de mi
nister naar aanleiding van vragen van
de Kamerleden Krijger en Van der
gfng van Nederlandsche gemeenten,
naar aanleiding waarvan deze Vereeni
ging een concept-regeling heeft samen-
gesteld, waarteger.over, wat de borgstei
ling- betreft, de beide Bonden beslist af-
wijzend staan, terwijl men daarentegen
op het punt van de arbitrage zeer dicht
bij elkaar staat. Maar tot groote verwon-
dcring van de Bonden kvvam er om-
streeks de heift van 1928 bericht van de
Vereeniging, dat zij bleef staan op
handhaving der borgsteiling (in strijd
met de regeling van den minister) en
dat zij op het punt van arbitrage eerst
liever de regeling- van den minister wil-
de afwachten, en dat nog wel, terwijl
deze Vereeniging aanvankelijk een re
geling had opgesteld, welke de Bond
alieszins bevredigend achtte!
De Bonden hebben den striju, welks
thans is ingegaan, niet gezocht en zij
zijn zelf de eersten om te betreuren, dat
het bovenvermeld verbod moest worden
uitgevaardigd. De Bonden ontkennen
niet dat hunne leden zich daardoor op-
offeringen zullen moeten getroosten,
maar deze opofferingen zullen zij zich
gaarne opleggen, omdat zij zich bewust
ziin te strijden voor een eerlijk doel met
eerliike middelen, en omdat het niet
vol doen aan hunne verlangens met d«
redelijkheid en Jiillijkheid in strijd is.
HET ABATTOIR-CONFLICT
TE AMSTERDAM.
De aanvoer van varkens op het abat
toir had gistermorgen weer op normal#
wijze plaats. Daar op het verzoek van
de Amst. Varkenskooplieden Combina-
tie, om het brandmerk gedurende de be-
dongen twee maanden te mogen toepas-
sen, afwijzend beschikt is, werd gisteren
algemeen het oormerk gebruikt.
DOOR EEN AUTO OVERREDEN
EN GEDOOD.
Te Zaandam is de 16-jarige Nelly de
Boer, woonachtig te Westzaan, door een
auto overreden en gedood. Het meisje
fietste in gezelschap van twee andera
meisjes op de Westzijde. Juist op hef
oogenbiik dat een achteroprijdende
auto wilde passeeren, kvvam zij te val-
len, met het gevolg dat zij door den wa-
gen werd overreden.
DE HOLLANDSCHE CLUB TE
ANTWERPEN.
In den loop van deze maand is het vijftijf
jaar geleden, dat de Hollandsche Club van
Antwerpen werd opgericht. Deze gebeurte-
n.is wordt 19 Jan a.s. gevierd met een maal.
tijd in het gebouw van Helmondt. Behalve
onze gezant te Brussel en mevr. Van Nispen
tot Sevenaer zijn tot het feestmaal uitgenoo-
fligd het bestuur van den Bond van Neder
landsche Vereenigingen en insteilingen in
Belgie, voorzitters van Nederlandsche ver
eenigingen en Belgie en eenige andere be
langrijke leden der Nederlandsche kolooie
van Antwerpen.
DE MOORD TE OOSTBURG.
Betreffende de aanhouding van den
moordenaar van het 18-jarige meisje,
dat op Zaterdag 15 December in het ge-
hucht „Klein Brabant" onder Oostburg
met afgesneden hals in een sloot liggen
de werd gevonden, verneemt de Tel. na-
der, dat de dader is de 28-jarige gehuw-
de J. de R., een buurman van de ver-
moorde. Reeds dadelijk na bet misdrijf
viel de verdenking. op bem, maar aan
vankelijk waren geen bewijzen te vin
den. Thans z'jn bloedspcren aangetrof-
fen op een klomp van De R., terwijl ook
kon worden vastgesteld dat het scheer-
mes, dat bij het lijk van de verslagene
werd aangetroffen, eigendom van De R.
was. Na een verhoor heeft De R. thans
bekend met voorbedachten rade het
meisje te hebben gedood. Verdachte is
in het Huis van Bewaring te Middelburg
opgesloten.
Weerden geantwoord dat hij „tegen uit
breiding der arbitrage tot alle geschil
len op het oogenbiik nog wel eenige be-
zwaren had". En zulks ondanks het feit
dat reeds sinds 7 a 8 jaren een Staats-
con nissie bezig is, de verouderde Wa-
terstaatsvoorschriften te herzien en deze
commissie reeds ruim 4 jaar geleden
haar rapport heeft insrediend, behand -
lend^ het deei, waaronder de arbitrage-
regeling valt.
De Nederlandsche Aannemersbond
en de Nederlandsche R. K. Bond van
Bouwpatroons hebben ook begin Ja
nuari 1928 gesproken met de Vereeni-
EEN COOPERATIEVE VEREENIGING
TER VERZEKERING VAN MAAT-
SCHAPPELIJKE WERKERS.
Dezer daren is op aanstichting van d«
Algem. Nederl. vereeniging Het Groene
Kruis, de Nederl. cent., vereeniging tot
bestriiding van de tuberculose en de
Nederl. centr. vereeniging voor pensi-
cenverzekering van maatschappelijk'!
werkers opgericht de Vereeniging- U. A.
voor cooperatief verzekeren van maat-
schappelijke werkers tegen ziekte en
invaliditeit (invaliditeits-cooperatie).
Het doel dezer vereeniging is het ver
zekeren van geldelijke uitkeeringen aan
maatschappelijke werkers ingeval van
tijdelijke invaliditeit (ziekte) en (of) blij-
vende invaliditeit.
Het bestuur wordt gevormd door dr.
J. D. Hefting, vcorzitter van den Verze-
keringsraad, voorzitter van de N. C. V.
tot bestriiding van de tuberculose,
's Gravenhage, voorzitter en mr. J.
Everts, secretaris van den Armenraad
te Amsterdam, voorzitter van de pensi-
oen-centrale, Amsterdam en J. Klooster-
boer, verzekeringswisk-ndige, Dordrecht
Eigenaar, wlens baby-autofcje door benzine is, een paar
Kilometer van huis „Dat is natuurlijk weer die verdraaide
.jongen. Heeft zijn sigaren-aapsteker weer uit onze tank g*-
vuld 1"
(Passing Show)
Jttij apothckers «u droguteo *crkrij^boar.