miiiMflj-tiimt.
De wettige Erfgenaam,
Brieven uit Amerika.
KEIJIILIiTON.
Uinsdag 19 Februari.
Radio-hoekje
No. 42
onderd een sn derate Jaargang.
Woensdag 20 February
HUversum, 1071 M. 10.-10.15 Morgen-
wiiding. 1030—10.45 Gramofoonmuziek.
10.45—11.45 Concert door het Kling-Trio
11"4512.Gramofoonmuziek. 12.152.
Concert door het A. V. R. O.-Trio. 2.-3.—
Kindermatinee. 3.4.Maak het zelf. Cui-
sus. 4.-5.— Lezing door ProL W. v. d
Pluym: De Kunst in het Oude Grieken.and.
5.—6.15 Gramofoonmuziek. 5.45—6 Id
Landbouwhalfuurtje. Dr. R. Kupers: Het
Landbouwcrediet. 6.157.15 Concert door
het Omroep-orkest. Potpourris. 7.15—7.45
Gezondheidshalfuurtje door Dr. L. Heyer-
mans. 8.— Aansluiting van het Theater
Carre. Italiaansche opera. „Cavalleria Rusti-
cana", Mascagni. „I Pagliacci" (Paljas),
Leoncavallo. Daarna tot 11-30 Gramofoon
muziek.
Huizen, 336.3 M. (Na 6 uur 1852 M.)
(Uits'iuitend N. C. R. V.) 11.-11.30 Korte
Ziekendienst. 12.301.45 Concert. Mej. E.
Sandow, piano en orgel. J. Richters, viool.
P. de Vries, fluit. 5.-6.— Kinderuurtje on-
der leiding van Mej. B. v. d. Veer. Mej. Gel-
derman, zang. 6.30-7-- Fransche les. 7.-
7.30 Engelsche handelscorrespondentle. 7.30
_g.Spr.: P. J- Risseeuw: Literaire cau-
6er[e. 8.— Mevr. Grebe—de Lange, sopraan.
S Klasen—Grebe, piano. W. Grebe, cello.
Spr Ds. G. Staalli; Tweeerlei droefheid
Daventry, 1562 M. 10.35 Kerkdienst.
11.05 Lezing. 11.20 Gramofoonmuziek.
12.20 Gramofoonmuziek. 12.50 Balladencon-
cert, sopraan en ariton. 1.20—2.20 Gramo
foonmuziek. 2.50 Voor de scholen. 3.15 Mu-
ziek 3.20 Gedichtenvoorlezing. 3.50 Voor de
vrouw. 4.05 Lichte klassieke muziek, trio en
sopraan. 5.05 Concertorgel-bespeling 5.35
Kinderuurtje. 6.20 Radiobericht. 6.25
mofoonmuziek. 6.35 Nieuwsberichten. 6 50
Tuinpraatje. 7.— Muziek. 7.05 Handel s
vioolsonaten. 7.20 Lezing. 7.35 Muziek. 7.45
Lezing: Diet 8.05 O. Groves, sopraan K
Goodson, piano. 8.50 Nationaal Yougo-
Slavische avond. 9.20 Nieuwsberichten. 9.35
Lezing: Cinema. 9.50 Nieuwsberichten 9.55
„The emera'd Isle", of „The caves of Carrig-
Cleena", opera-comique in 2 acten van Hood.
11.20—12.20 Dansmuziek.
Parijs „Radto-Paris", 1750 At. 12.50—
2.10 Orkstconcert. 4.05—5.05 Orkestconcert
7.057.50 Gramofoonmuziek. 8.2011.10
Concert. „De getemde feeks", Shakespeare.
Daarna kamermuziek.
Langenberg, 462 At. 9,35 Gramofoonmu
ziek. 10.35 Muziek voor scholen. 11.30 Gra
mofoonmuziek. 12.25—1.50 Orkestconcer
5.05—5.50 Joego-Slavisch concert. 7 3U—
8 15 Gramofoonplaten van Caruso. 8.20
Arm wie eine Kichermaus", klucht m J
acten van Fodor. Daarna tot 11.20 Dansmu-
Zeesen, 1649 Al. 11.203.50 Lezingen.
3 504.50 Orkestconcert. 4.50—7.05 Lezin
gen. 7.20 Oost- en West Pruisische avond.
Vocaal- en instrumentaal concert. Declama-
tie. 8.20 Dansorkest, persberichten en tot
11.50 Dansmuziek.
Hamburg, 391.6 At. 10.-11.20 Grama-
phoonplaten. 3.50 Orkest-roncert. 5.20 Con
cert 7.20 Jougoslavische avond. Concert en
declamatie. 8.20 Symphonie-concert. 9.55
Kostiimfest im Atelier. Eine Karnevals—
Nachfeier.
Brussel, 511.9 M 5.20 Orkestconcert. 6.50
Trio-concert. 8.35 Gramaphoonmuziek. 8.50
Orkestconcert. Andre Levy, cello.
DIENSTPLICHT.
?ekendmaking van uitspraken Inzake
vrijstelling.
De BURGEMEESTER van ALKMAAR
brengt ter algemeene kennis, dat om-
trent de aanvragen om vrijstelling van
den dienstplicht wegens kostwinner-
schap betreffende den hieronder ge-
noemden persoon de uitspraak is ge-
schied, achter zijn naam vermeld:
G. ALDERS, lichting 1929. Uitspraak:
Afgewezen.
Tegen deze uitspraak kan uiterlijk
den tienden dag na den dag dezer be-
kendmaking in beroep worden gekomen
door:
a. den ingeschrevene, wien de uitspraak
geldt, of door diens wettigen ver-
tegenwoordiger;
b. door elk der overige voor deze ge-
meente voor dezelfde lichting inge-
schreven personen of door diens wet
tigen vertegenwoordiger.
Het verzoekschrift, daartoe aan de
Koningin te richten, moet met redenen
zijn omkleed en worden ingediend bij
den Burgemeester, ter Secretarie dezer
gemeente, afdeeling Militaire Zaken,
die voor de doorzending zorgt.
Alkmaar, 18 Febr. 1929.
De Burgemeester voornoemd,
WENDELAAR.
DIENSTPLICHT.
Bekendmaking van uitspraken in zake
vrijstelling.
De BURGEMEESTER van ALKMAAR
brengt ter algemeene kennis dat omtrent de
aanvragen om vrijstelling van den dienst
plicht wegens het verkeeren in een geval als
bedoeld in art. 12 eerste lid, punt d, der
Dienstplichtwet (bekleeden of opleiding
geestelijk ambt) betreffende de hieronder ge-
noemde personen, de uitspraak is geschied,
achter hun naam vermeld:
Th. J. PATER, D. N. FLEUR, B. J. PRINZ
en P. SNEEKES, behoorende tot de lichting
1930. Uitspraak: Voor 1 jaar vrijgesteld, in-
gaande 15 Februari 1929
Tegen deze uitspraken kan uiterlijk den
TIENDEN DAG na den dag dezer bekend
making in beroep worden gekomen door:
a. den ingeschrevene. wien de uitspraak
geldt, of door diens wettigen vertegen
woordiger;
b. door elk der overige voor deze gemeen-
te voor dezelfde lichting ingeschreven
personen of door diens wettigen ver
tegenwoordiger.
Het verzoekschrift daartoe, moet met rede
nen zijn omkleed en worden ingediend bij den
Burgemeester, ter secretarie dezer gemeente,
afdeeling Militaire Zaken, die voor de door
zending aan de Koningin zorgt.
Alkmaar, 18 Februari 1929.
De Burgemeester voornoemd,
WENDELAAR.
Alkmaar, 16 Febr. 1929.
Nu de federale Hooge Raad der Vereen
Staten zijn beslissing heeft genomen en open-
pen, dat de apotheek winkel van alles
postkantoor meteen het gezellige middelpunt
van de gemeente was, waar 's Zaterdags-
avonds om de gloeiende potkachel geschoven
werd om de politiek te bepraten.
In oude kronieken wordt mededeeling ge
daan van een apotheek in Fredericksburg,
Md., waar in de jaren 1774 en '76 George
Washington zijn hoofdkwartier hield en deze
zaak bevatte 675 soorten medicijnen, maar
ook niets anders. De eigenaar genas wel
paarden, voorspelde het weer, wist de laatste
nieuwtjes van den oorlog of verrichtte van die
kleine medische behandelingen als stofjes uit
een oog halen of een verband leggen. De hui-
dige druggist of apotheker heeft de tradihe
van den allemanswinkel zoover doorgedre-
ven, dat, bij mijn weten, een apotheek in New-
York bestaat, die van buitep mededeelt: hier
worden geen receptjes klaar gemaakt. Wat er
dan wel te krijgen is?
Allereerst zijn er lange kasten met duizend
en een soorten standaard medicijnen, klaar
in flesschen, bussen en doozen met de ge-
bruiksaanwijzing er bij, z6o van den groot-
handelaar afkomstig. Elke winke'bediende,
die lezen kan, verkoopt veilig levertraan of
een mondwater. Verder is de winkel verdeeld
als een klein warenhuis in afdeelingen. Een
Door E. PHILIPS OPPENHEIM.
Geautoriseerde vertaling van Mej. E. J. B
68;
HOOFDSTUK XXXII.
Op den morgen van haar tweemaal uitge-
steld vertrek naar -Mentone gaf Monica p.ot-
seing toe aan een onberekenbare opwelling.
Zij kleedde zich voor de reis, een paar uur
voordat het noodig was, en wandelde snel
naar het groote leege huis aan den hoek van
Grosvenor Squhre. Daar werd bijna onmid-
dellijk open gedaan. Johnson zelf kwam van
de achterregionen aansnellen om haar te be-
groeten.
„Is er eenig bericht van His Grace,
freule?" vroeg hij verlangend.
Monica schudde 1l<>f boofd.
„We hebben nie' md", zeide zij.
Een oogenbliik vond zij haar plan moeilijk
uitvoerbaar.
Johnson stond voor haar in een houding
van eerbiedige belangstellirg.
„Ik wensch", verklaarde zij, „voordat ik
Engeland verlaat, even te kijken naar de go-
afdeeling voor toiletbenoodigdheden, zeep,
poeder, sCheergerei, parfum, cold cream,
waarbij natuurijk behoort: kammen, borstels,
scheermessen en manicure sets; een voor
sigaren, sigaretten en pijptabak, een voor allc
soorten lekkers in luxe doozen en per pond
Een toonbank met postpapier, vulpenhouders
en romans; soms hoort daarbij een uitleen
bibliotheekje; een met fotografie-toestellen,
klokken, horloges, wekkers en een met electr
sche huishoudelijke voorwerpen, zooals stnjk
ijzers, broodroosters, waaiers tot voor ultra
violette stralen toe. Geen drug store is ver
der compleet zonder een lang buffet, waaraan
een lunch gebruikt kan worden. Juister ge-
zegd, dit buffet is een van de voordeeligste
afdeelingen van den heelen winkel. Staande
voor de marmeren bank of op hooge draai-
krukken er voor gezeten, slaat de haastige
zakenman er een maaltijd van soep, sand
wiches en koffie naar binnen of lepelen win-
kelende dames een degelijke ice cream soda
van roomijs, okkernoten en overgoten met
gloeiend vloeibare borstplaat.
Verder liggen er adresboeken ter inzage
en zijn er minstens een paar telefoonhokjes;
natuurlijk staat er een automaat om zichzelt
te wegen en een paar, die postzegels leveren
na inweroing van een stuiver of dubbeltje.
Ja, er zijn er, die theaterbiljetten tegen ver-
minderden prijs verkoopen. In de Middel-
West hebben sommigen een afdeeling voor
bloemen of een dansvloer ter grootte van een
opengespreide krant voor hardnekkige ,i]-
ders aan Jazzmanie. Men zal toegeven, dat
dit alles veel, heel veel verschilt van onzo
apotheek. De druggist is dus geen weten-
schappelijk menscli als regel, maar zonder
uitzondering winkelier en zakenman en daai-
enboven een knappe beoefenaar van reclame.
Hij spant zich door opvallende etalages in,
ons binnen de rnuren te kriigen, want eenmaal
ligt er zooveel te koop, dat men min of meer
noodig heeft op het oogenblik, dat de oorte-
mounaie voor den dag komt. Die etalages
zijn geen halve maatregel! Een drug store
zal bij vocrkeur op een straathoek gevestrga
worden en heeft zoodoende wel over vier en
meer groote ramen te beschikken. waarvan
hij er een wijdt aan een soort tandpasta, een
aan boeken, een ander aan filmtoestellen en
de laatste aan een koopje van een bepaald
sigarettenmerk. Zoo zien onze apotheken er
hier uit en bet zal niemand verwonderen, dat.
een vreemdeling op zoek naar een boekje
pleister zulke warenhuizen in alle onschu.n
voorbijloopt. De gewone drug store bevat
zeven duizend soorten artikelen, terwijl groote
zooals Liggett in New V ork of Seltzer in
Detroit, tot vijftig duizend soorten gaati. Na
tuurlijk is het aan medicijnen sinds 1776 ook
toegenomen, elk jaar bevatten de witte koel-
kasten meer sera, vaccines en anti-toxins dan
in het vorige. Medicamenten uit ossenharten,
het gewei van een hert, nieren en levers rnaak-
ten plaats voor adrenaline en de afscheidin-
gen van verschillende soorten klieren. Sinds
1900 zijn dokters en apothekers beiden onder
den invloed gekomen van allerei sociale,
technische, c-conomische en medische factoren;
de wet op zuiver voedsel en medicijnen, de
wetten ter controleering van verdoovende
middelen, dew erldoorlog, drooglegging en
de moderne geneeswijze veranderden veel.
Evenals in het geval van de drug store, dit
geen recepten bereidt, -'tTestaat tegenwoordig
ook't tegendeel met apotheken, die niets dan
medicijnen verkoopen voortaan. Deze ultra
moderne drug stores zien er uit als de spreek-
kamer van een dokter met diepe leeren fau-
teuils, de nieuwste tiidschriften en een ge-
heimzinnige stilte. In Denver, Colorado is
een drug store, die er alleen vrouwelijke
klandizie op na houdt; de eigenares verklaart
dit trouwens uitdrukkeliik op de ramen met
haar devies: I am for Women, ik bedien al
leen dames. De winkel is in zacht groen en
grijs, terwijl de vloer met zware tapijten is
belegd. Zij verkoopt haar eigen schoonheids-
middelen en onderzoekt zelf elke kant-patient
in een keine spreekkamer, waarna zij advies
geeft aan haar helpsters, hoe de bezoekster
te voorzien van poeder, rouge, cremes die mjt
de gelaatstint en de persoonlijkheid overeen-
komen. Ik mag niet vergeten te vermelden,
dat er ook wel eens medicijnen verkocht wor
den. Het aantal drug stores over de gehee'e
Vereenigde Staten wordt oo 57.000 geschat,
waarin zaken omgezet worden tot ee'ft bedrag
van 1.250.000 dollars per jaar. De groote
drug store firma Parke, Davis en Co. uit
Detroit, is aansprakelijk voor deze becijfering
en de volgende biizonderheden. Niet meer
dan 125.000.000 dollars of maar tien procent
van het totaal wordt uitgegeveu aan recep
ten; het overige aan kiektoestellen en wat er
verder te koop is. Men zou zoo denken, dat de
bewoners van kleine plaatsen eerder naar de
drug store loopen dan die van de groote ste
den, waar winkels te kust en te keur zijn. Het
tegendeel is juist waar, de stedeling geeft
twee en een half maal zooveel uit bij een
druggest dan de bewoner van het platteland
Om nog even bij de getallen te blijven, 22
proc. van het totale omzetbedrag wordt voor
recepten en medicijnen uitgegeven, 14 pro-
cent voor het buffet, 10 voor tabak. De Ame
rikaansche apotheker verkoopt dus evenveel
sigaren en sigaretten als pillen, poeders en
drankjes.
Toch is er geen sprake van, dat deze toe-
stand betreurd wordt, ook door de manner
van professie. Een der medewerkers \an het
tijdschrift „The American Druggist" zegt
o.a. dat het den druggist tot eer sirekt, dat
hij met zijn tijd heeft weten mee te gaan. Als
reden voor den bazaar-achtigen inhoud van
onze drug store geeft hij op, dat sinds ge-
slachten deze winkel de eenige was, die
's avonds na zes uur en den heelen Zondag
niet sloot. Het publiek trachtte dan allerlei
vooral postzegels te krijgen, dat het in de
gewone winkels niet meer kon krijgen en de
druggist als behulpzaam mensch en niet on-
gevoelig voor verdiensten buiten het vale,
sloeg van het meest verlangde kleine par-
tijtjes in. Hierbij moet ik opmerken, dat de
wederverkoop van postzegels door particu-
ieren een zuiver menschlievende bezigheid is;
de Amerikaansche wet verbiedt zooveel als
een halve centwinst per postzegel. Oorspron-
kelijk is de nevenhandel dus meer te verkla-
ren uit den wil tot goede bediening, tot het
aankweeken van klandizie, dus een soort
reclame en welke gevolgen het heeft gehad
leest me nin de voorgaande cijfers. Dat een
drug store niet zoo maar een goudmijn is,
bewijst het aantal van 500, dat per jaar fail-
liet gaat; duizend nieuwe worden geopend,
dus er komen, per jaar 600 bij. Voor elk twee
duizend mogelijke klanten is er hier een drug
store, in Duitschland mag er maar een per
negen duizend zijn. Het is te hopen, dat dit
gebod hier niet komt, want waar bleven dan
de „drug store cowboys" de opgeschoten
dorpsjongens, die zich 's avonds voor het
raam verzamelen om te stoeien, te rooken, te
zwetsen en uit hoofde van de jeugdige schoo-
nen, die nog even een boodschap moesten
doen en gewoonlijk te vangen zijn voor een
ice cream soda?
WOLKENKRABBER.
De Twintigjsfe
Nedlerlandsche Jaarbeurs.
Voor de twintigste maal heeft de Neder-
landsche Jaarbeurs te Utrecht haar poorten
geopend, de -felle tegenwerking van Kon-'ng
Winter ten spijt, die met zijn ijskouden adem
de activiteit van hen, die op het Vr-edenburg
deze voor de Nederlandsche zakenwereld zoo
belangrijke gebeurtenis voorbereiden, heeft
trachten te verlammen. Maar tegen een ver-
bond van enthousiasme en overleg moet zelfs
de strengste koude het.afleggen!
Zoodat ook ditmaal de tot traditie gewor-
den persconferentie op den afgesproken tijd
in het Jaarbeursgebouw heeft plaats gehad.
Een internationaal gezelschap journalisten
luisterde gisteren en als steeds weer met
belangsteiling. naar hetgeen de heer W
Graadt van Roggen, secretaris-generaal van
den Raad van Beheer,. aan beschouwingen
over het Jaarbeursinstituut in 't algemeen
en over de nieuwe voorjaarsbeurs in !t bij-
zonder ten beste gaf.
Ofschoon mag worden verondersteld dat
op het oogenblik ieder weet wat een jaar
beurs is en wat zij beoogt, achtte spr. het
noodzakelijk nogmaals den nadruk te leggen
op het absoluut zakelijk karakter dezer in
stalling. Nog altijd zijn er zakenlieden, bij
wie de meening, dat de Jaarbeurs een ten-
toonstelling is, moet worden weggenomen
Laten deze dwalenden voor eens en voor al
tijd onthouden dat de Jaarbeurs de schakel
is tusschen producent en wederverkooper, het
oog en het oor van den handel, ofom een
definitie te geven. welke op het voor de
nieuwe beurs ontworpen affiche zoo sugges-
tief tot uitdrukking komt het centrale kam-
rad, dat handel en industrie in beweging
brengt ofen dat is ook een goede opvat-
ting! dat door handel en industrie in be
weging wordt gebracht!
Er aan herinnerend dat de tijden voor han
del en industrie weer normaal zijn geworden,
wees de heer Graadt van Roggen er op. dat
die tijden geen nieuwe stof voor beschou
wingen opleveren, zoodat slechts overblijfc
te spreken over de jaarbeurs in engeren zin,
over deze nieuwe beurs. waarmede we al-
dus spr. ,,ons twintigje uit de loteij hopen
te trekken".
In verband hiermede splitste de heer
Graadt van Roggen het vervolg van zijn m-
leiding. met niet genoeg te leven zorg voor
systeem in drie hoofdstukken. resp. tot titel
dragend: „Wat men ziet"; „Wat men niet
ziet" en „Wat men te zien zal krijgen".
Wat het eerste hoofdstuk betreft merkte
spr op dat men ten opzichte van de nieuwe
beurs spoedig, eigenlijk te spoedig, het
bordje ..uitverkocht" heeft moeten aanslaan
Het symbool van zeer velen, die wenschen
deel te nemen, was: liever met weinig tevre-
den dan heelemaal niet deelnemen. Het ge
volg van deze belangsteiling is geweest dat
het Vredenburgterrein, adt bij vroegere beur-
zen slechts gedeeltelijk in gebruik was ge
nomen, thans geheel is volgebouwd in ver
band waarmede de hoofdingang van de
Jaarbeurs is verlegd naar de andere zijde van
het Vredenburg, tegenover hotel de 1'Europe
Zoo vindt daar de belangrijke groep bouw-
materialen en wegenbouw een behoorlijk on-
derdak; ook het paviljoen, dat de Fordcom-
pany voor zich heeft gereserveerd, trekt daar
zeer de aandacht. Op dit terrein dat een
Jaarbeurs op zichzelf is, bevinden zich ook
de stands der vreemde mogendheden. Voor
de eerste maal heeft ook Hongarije een stand;
het stedelijk verkeersbureau is de inzeeder.
In 't Jaarbeursgebouw zelf is geen meter
ruimte onbezet gelaten; bij de oude deel-
ncmers hebben zich hier veel nieuwe expo-
santen gevoegd.
Wat men niet ziet, tenininste niet op de
Jaarbeursterreinen, zijn de 172 firma s, die te
lang gewacht hebben met zich voor deel-
name op te geven en dies afgewezen moesten
worden Vele dier teleurgestelden hebben hun
onderneming geinstalleerd in naburige pan-
den. Het bestuur heeft er van afgezien. deze
firma's op een verder gel-egen terrein onder
te brengen, zoowel in hun eigen belang als in
dat der Jaarbeurs zelf. Want door zulk een
„dependance"-positie, buiten het eigenlijke
Jaarbeursgedoe vallend, zouden deze firma's
wellicht weinig orders boeken en de schuld
daarvan op het Jaarbeursinstituut kunnen
schuiven, hetgeen in elk geval verhinderd
diende te worden. Overigens zijn er niet min
der dan 16 deelnemers, die een grootere ex-
positie-ruimte gewenscht hadden dan hun
kon worden toegewezen. Ware er geen
plaatsgebrek geweest, dan zou men nog 1285
M2. hebben kunnen verhuren!
Voor de eerste maal is ook propaganda
gemaakt in de groote hoofdsteden van het
continent en ook te Londen, met het verras-
send resultaat dat verschillende buitenland
sche inkoopers hun bezoek hebben toegezegd,
wel een bewijs dat in buitenlandsche koopers-
kringen de Nederlandsche Jaarbeurs belang
stelling begint te trekken!
Wat men te zien zal krijgen, en wel bij de
Voorjaarsbeurs in 1930, is het vergroote
Jaarbeursgebouw. Er wordt hard gewerkt
aan den nieuwen vleugel, die met vijf verdie-
pingen aan het bestaande gebouw zal aan-
sluiten. Voorts kondigde de heer Graadt van
Roggen verschillende nieuwe groepsvormin-
gen aan en maakte hij melding van een af-
zonderlijke landbouwwerktuigenbeurs welke
tusschen de voor- en najaarsbeurs zal wor
den gehouden en een centrum zal zijn, waar
de landbouwende bevolking van Nederland
zich zal kunnen orienteeren omtrent hetgeen
er op hun gebied te koop is.
Als „vergeten hoofdstuk" van zijn inlei-
ding haalde spr. tenslotte de reeds in den
aanvang van ons verslag gememoreerde kou
de aan, welke vooral den voorbereidenden ar-
beid op het gedeelte der beurs, dat buiten het
gebouw valt, heeft belemmerd. Ook met den
aanvoer van goederen had het, gezien de
door de Nederlandsche Spoorwegen getrof-
fen regeling voor vrachtvervoer, spaak kun
nen loopen," maar gelukkig heeft de directie
der Spoorwegen bepaald, dat Jaarbeursgoe-
deren met brandstoffen en levensmiddelen op
een lijn moeten worden gesteld, zoodat alles
op tijd is gearriveerd. De Spoorwegen heb
ben de Jaarbeurs daarmede een grooten
dienst bewezen.
Na deze met veel applaus beloonde inlei-
ding werd de Jaarbeursfilm vertoond, welke
is vervaardigd om in kleine plaatsen propa
ganda voor het Jaarbeursinstituut te maken.
Het gezelschap begaf zich vervoigens naar
de Koloniale afdeeling op de vijfde verdie
ping van het gebouw, waar met veel belang
steiling een expositie werd bezichtigd, die een
zoo natuurgetrouw mogelijke uitbeelding
geeft van de bereiding onzer Nederlandsch-
Indische thee
De persbijeenkomst werd besloten met een
in het Jaarbeursrestaurant aangericht noen-
maal, dat een zeer geanimeerd verloop had
en dat voor enkele binnen- en buitenlandsche
journalisten een welkome gelegenheid was
om het Jaarbeursbestuur in hartelijke be-
woordingen de verzekering te geven, dat de
belangsteiling der pers in het Jaarbeursinsti
tuut nog springlevend is!
belins in de particuliere vertrekken van His
Grace".
„Zal ik dan maar voorgaan, freule?" ant
woordde Johnson, zich omkeerend.
Zij volgde hem naar de suite, die van het
overige huis was afgesneden, langs de duis-
tere gangen en corridors, door stille kamers.
De suite zelf scheen echter gereed te zijn voor
onmiddellijk gebruik. Het was bijna ontroe-
rend voor haar, hoe alles precies zoo was ge-
bleven, als zij het zich herinnerde. Daar was
de kleine eetkamer met haar eenvoudige room-
kleurige wanden en mooie eiken meube'-eii;
de studeerkamer er naast, die zij betrad met
kloppend hart, waar de gobelins hingen en
waar nog enkele teekenen waren, dat hier
kort geleden een man was geweest. Zij keek
om zich heen. De kamer droeg buitengewoon
sterk het karakter van den eigenaar. Er wa
ren een paar niet te hetalen gobelins, enkele
'verrukkelijke bronsies, een paar aquarellen,
een eigenaardige „Oude Meester". Daar was
de stoel, waar zij had gezeten, 't gordijn, dat
Peggy Layton bij haar binnentreden had op-
gelicht. Idioot! Er hing hier nog een atmos-
feer, die van den aanvang af al haar wrok
had moeten versterkeneen atmosfeer bijna
van ernst, van eenvoudige en kieschkeurige
elegance, die zich uitte in de aankleeding van
de kamer, haar zorgvuldig gekozen en on-
schatbare versicringen.
„Ik zou gaarne ae slaapkamer van His
Grace willen zien", merkte Monica op. „Zij
komt hierin uit, niet?"
Johnson boog zwijgend en wierp een ande
re deur open. Een lichte uitroep van verras-
sing kwam van Monica's lippen, toen zij over
den drempel trad. Er wao t en eenvoudig ledi-
kant, een zeer mooi reliquieenkastje, versierd
met prachtig snijwerk, tegen den muur twee
schilderijen,' verrukkelijke meesterwerken, de
Madonna voorstellende, waarvan een een
echte Perugino was, niets anders. Aan den
wand niets dan hangkasten. De vloer was on-
bedekt, de muren eenvoudig gewit. Het was
de slaapkamer van een kluizenaar, met uit
zondering van de zeldzame schoonheid1 van
de beide schilderijen en het prachtige snijwerk
van het kastie, waarop zij met eenige verba-
zing een vaasje met versch geplukte bloemen
opmerkte.
Zij wees er op. Johnson kuchte een beetje
verlegen.
„His Grace was gewend ze zelf te schikken,
freule", verklaarde hij. „Nu heb ik, sedert
hij weg is, in de gedachte, dat hij elk oogen
blik kon terugkomen, de vrijheid genomen,
het te doen".
Monica ging terug in de studeerkamer. Zij
zonk in den stoel, waarin zij zoo kort geleden
had gezeten, en had een gevoel of de hemel
2elif op haar neerstortte. Bijna, kon zij zich
weer voorstellen, dat de atmos-feer van de ka-
mre vervuld was van de heerlijke muziek, die
haar deed trillen, waarnaar zij die weinige
minuten voor het eerst van haar leven had
geluisterd.
„Je mist je meester, Johnson?" vroeg zij
plotseling.
„Ieder, die het voorrecht had His Grace
meer van nabij te kennen, freule'antwoord-
de de man, „zou hem missen".
Zij keek hem aan met oogen, die plotseling
vochtig waren.
„Er zijn zeer vele menschen in de wereld,
Johnson", zuchtte zij, „die kwaad spreken
van His Grace".
„Dat zijn de menschen, die hem niet ken-
den, freule", luidde het vertrouwelijke ant-
woord.
Zij wuifde met de hand.
„Je kunt gaan", zeide zij. „Ik kom binnen
enkele minuten beneden. Ik heb een uur de
tijd en ik verlangde deze gobelins nog eens te
zien".
Johnson aarzelde op den drempel.
„Kan de freule ons niet zeggen, of er eenig
bericht is van His Grace, eenige kans, dat hij
terugkeert?" vroeg hij bedroefd.
„Wij hebben niets gehoord", antwoordde
Monica. „Het schijnt niet heel waarschijn-
lijk".
Zij bleef eenigen tijd alleen. Haar oogen
waren gericht op de gobelins, die inderdaad
zeer kostbaar en zeer zeldzaam waren, maar
zij zag er niets van. Zij zag daarentegen den
Ppoviwc5aal nieuws
NOORD-SGHARWOUDE.
Het badhuis van de afdeeling van het
„Witte Kruis" is gesloten wegens de strenge
vorst.
Voor den moedei - en bakercursus van de
afdeeling van „Het Witte Kruis" hebben
zich 16 personen opgegeven.
Gymnastiek-wedstrijd.
Zondag werd in het lokaal van den heer
J. de Bakker een gymnastiek-wedstrijd ge
houden tusschen „Hercules" van hier en den
turnkring „Dordrecht en Omstreken".
Voor iedere afdeeling kwamen 8 keurtur-
ners uit.
De jury bestond uit de heeren B. C. Blom,
Amsterdam; A. Mets, Leiden en P. Rijswijk,
Hoorn.
omtrek van een donkere gestalte aan den les-
senaar daartegenover. Zij hoorde het krassen
van een pen. Nog eens voelde zij die heerlijke,
sterke overtuiging, dat de overwinning bijna
in haar hand was. De glans van de wereld
was zoo nabij geweest en werd weggevaagd
door een enkel oogenblik van banaliteit; een
oogenblik, waarover zij dat wist zij inner-
lijk zou hebben gezegevierd.
In zijn afwezigheid scheen de waarheid
zooveel gemakkelijker te begrijpen. Zij was
zich nu zoo volkomen bewust, hoe ver hij ver-
heven was boven de zwakheden, waarvan hij
gebruik had gemaakt. Zijn vijandigheid, zijn
wreedheid, zijn gewetenloosheid schenen alle
plotseling beklagenswaardig; door louter
wilskracht had hij ze tot een climax opge-
voerd, slechts om ze als peshlentien van zich
af te werpen, toen het uur gekomen was.
Wat had ze gemist!
„Ik verzoek de freule mij te excuseeren".
Zij keek op, teruggeroepen in de w< reld,
die zij voor een oogenblik had vergeten. Mijn-
heer Moss, slordig, knipoogend, zenuwach-
tig achter zijn brilleglazen, stond in smee-
kende houding op den drempel.
„Ik verzoek de freule nuj te excuseeren",
hcrhaalde hij. „Ik waagde het binnen te dria-
gen, om te vfagen of er eenig bericht was van
His Grace".
Wordt vervolfid.)
Zjek.
Apotheken met en zonder recepten.
baar gemaakt, n.l. dat een „drug store of apo-
theek niet meer onder leiding behoeft te staan
van een gediplomeerden pharmaceut, is feite-
iijk het hek van den dam. Het hoogste gerechts-
hof in den lande verklaarde het in strijd met de
grondwet, dat drug stores alleen maar, geheel
of gedeeltelijk, het eigendom mochten zijn van
iemand met een apothekersdiploma in zijn be-
zit. Het gevolg hiervan is dat een willekeurig
femand eigenaar kan worden van een of meer-
dere apotheken, maar in zijn zaak nog geen re-
ceptje tegen de koorts mag laten klaarmaken,
want daarvoor zou hij een diploma moeten heb-
ben. De lezer zal in dit geval het heele nut van
een dergelijke drug store niet inzien, maar er
bestaat een aanmerkelijk verschil tusschen een
Amerikaansche en een Hollandsche apotheek.
Te beginnen met de groote steden als New-
York. Chicago e.a., tot de dagelijks opkomende
gehuchten in het binnenland, is de levensge-
schiedenis van elke gemeente ongeveer dezelf
de geweest. Een paar meer of min verspreide
huizen, een kerk, een school, een apotheek;
soms kwam er dan een winkel van allerhande
bij, dikwijls ook niet. En dan was de apotheker
de eenige, die er allerlei zij-handeltjes op na
ging houden van artikelen, die men even noodig
had als kinine of wonderolie.
Uit hoofde van zijn geleerden staat in de
goede oude tijden, toen het aantal geneesheeren
zeer gering en hun kunde die van den apothe
ker niet veel overtrof, werd de laatste meteen
dorpsdokter, terwijl hij bij erkenning van het
dorp door de regeering in Washington er dik
wijls het ambt van postdirecteur bij kreeg. Veei
verbeelding is er niet toe noodig om te begrij-
