Ilkiimckt Ciifiit
Spaansciis
en dronmen
nsioenen
m
B
Vrudas: 'i'i Februari
u^rimT.
iSm
No. 45 1929
Honderd een en dertigste Jaargang.
door
MARCUS EHRENPREIS.
Ik sta in de Sala de los Embajadores
gezantenzaai) en geniet met al mijn
(de
zinnen
"van de eenige schoonheid van deze zaai Hier
heeft de Moo.sche bouwkunst haar hoogte-
punt bereikt. Deze zaal is als een heldendicht
in steen en hout. De wanden zijn als teere,
zaclit gefluisterde hymnen aan het leven; de
kcepel (de edelste onder alle edele koepels
van het Alhambra) is als een machtige belij-
denis, een vol van vertrouwen uitgaan naar
het hoogste. Driernaal drie vensters tooveren
ais't ware de stad en den hemel binnen in
deze zaal, waardoor deze als 't ware sa-
inengroeit met het leven van landschap en
stad. dan venster tot venstei wisselt het pa
norama als in een kaleidoskoop. Hier zi-et
men op eens de witte Morenstad, waar een-
maal de voornaamste Moorsche families resi-
deerden. Daarginds ziet men het machtige
Darrodal, bewassen met cypressen. Hier ver-
heffen zich de laatste groene uitloopers van
het Albaycingebergte, waar nu de zigeuners
in hunne bergholen leven. Aan den anderen
kant de vredige Alcasabatoren omhoog bo-
ven de met olijven beplante steppen, en door
een dei vensters lacht en lokt de wonder-
schoone tuin van bet Generalife, het Moor
sche Eden.
In deze zaal werd het laatste bedrijf van
de wereldhistorische tragedie van het Moo-
risme aigespeeld. Haast acht honderd jaren
(711—1492) had de zon van Andalusie ge-
schenen over het gelukkig bloeiende Mooren-
rijk Sedert den dag, waarop de vrijgegeven
Berber Tarik op kleine vaartuigen zeven dui-
zend man liet oversteken van Noord Afrika
naar de Zuidkust van Spanje, konden de Moo-
ren onder wisselende lotgevallen hun macht
de eeuwen door in stand houden. De Sul
tans wedijverder, met elkander in werken der
beschaving Kunst, poezie en wetenschap
bloeiden. Een kultuurarbeid zonder voor-
beeld werd ontwikkeld op verschillend ge-
bied, zonder welken men zich de kultuur van
Spanje niet meer kan denken en evenmin die
van het Western Wat Andalusie betreft nog
heden ten dage is zijn leven en kultuur. meer
dan dat van eenig ander deel des lands, door-
trokken van den Moorschen geest. evenals het
landschap en de natuur er van een duidelijk
Afrikaansch karakter zijn.
Maar op een noodlottigen dag waren deze
zalen getuige van den ondergang van het
Moorenrijk Na een ouafgebroken belegering
van acht maanden viel Granada, de laatste
versterking der Arabierer. op het Pyreneesche
schiereiland. Den tweeden Januari 1492 stone
sultan Boabdil voor de laatste maal in deze
zaal en overhandigde aan de aigezanten van
koning Ferdinand de gouden s'.eutels van het
Alhambra. Zijn eenige verzoek was, dat de
poort, door welke hij het Alhambra zou ver-
laten, voor altoos zou worden toegemetseld
Een uur later stond Boabdil eenzaam op een
rots in de nabiiheid en wierp een laatsten biik
op Granada en het Alhambra, juist op het
oogenblik, waarop kardinaal Pedro Gonzalez
de Mendoza de kruisviag op de Torre de la
Vela heesch Bij dezen aanblik barstte Boab
dil in tranen uit. „As Saghbir", de ongeluk-
kige, riepen zijn soldatentoen hij het schip
belteeg. waarop hij_ naar Afrika vluchtte. Hij
was ongetwijfeld een van de ongelukkigste
heerschers, die de geschiedenis kent Hij werd
de doodgraver van de stralende kultuui van
het Moorisme. Hij had zich laten verdrijven
uit het aardsche paradijs, dat geschapen was
door Mohammed I, den grondlegger van de
dynastie der Nazriden Karel V kon hem dit
niet goed vergeven. ,,Als ik in Boabdils plaats
was geweest", zoo zei hij, ,,dan zou ik lie-
ver op deze plaats gestorven zijn dan er
buiten te leven".
Op een mooien avond bestijg ik de histori-
sche rots, waar Boabdil afscheid nam en van
welke men een betooverenden blik heeft over
heel Granada van het Alhambra tot de Sierra
Nevada .Ultimo Suspiro del Moro", de laat
ste zucht van den Moor zoo noemt men
deze tragische plaats.
Ik voel de aandoening in mijn ziel Het is
alsof een verre echo van deze zucht nog he
den ten dage gehoord wordt De laatsk zucht
van den Moor was tegeli kertijd de zucht van
een .verbroken kultuur, van een prijsgegeven
wereld misschien we) de zucht van den
menschengeest Wat op deze eenzame rots
gebeurde behoort niet alleen maar tot de
geschiedenis van Spanje De vai van Gra
nada en het verdrijven van deSemieten uit
Spanje waren een aangelegenheid, die de ge-
heele menschheid aanging en die misschien
nog eens opnieuw actueel kan worden Wie
waagt het te beweren. dat het Moorisme
dood is? Wie kent het laatste geheimenis van
het Alhambra?
Misschien vermoedde de Spaansche dichter
Juan Arolas iets van dezen verborgen samen-
hang, toen hij bij zijn bezoek aan het Alham
bra een gewaarwording kreeg van de gehei-
men van een zucht „los secretos de un
suspiro".
Don. Luis Seco de Lucena was zoo goed
mij iederen avond te begeleiden naar het pa
leis van Karel V. waar gedurende de mis die
juist gevoerd werd ter eere van het Corpus
Christi, de gegoede families van Granada
en gedeeltelijk ook van het land tezamen
kwamen om aan de schitterende feestelijk
heden deel te nemen Don Luis, mijn beminne-
lijke cicerone, een vurige ziel van onuitputte-
lijke goedheid, doet zijn best om mij in te
wijden in de geheimen van Granad.. Hij is
de populaire man van de stad, die vol toe-
wijding de geschiedenis van het Alhambra
heeft geschreven, een van de laatste, nog le-
vende bewonderaars van Granada, die sedert
Washington Irving gepoogd hebben om de
mysteripn van schoonheid, waarvan deze stad
zoo rijk is. in woord en beeld vast te leggen
Tot dezen kring behooren mannen als Josd
Zorilla, de tot Granadas dichter gek.oonde;
de ongelukkige dichter-filosoof Angel Gani-
vet, die dieper dan een van zijn tijdgenooten
ingedrongen is in de ziT, van Granada en
van Spanje; de schilder Rodriguez-Acosta
en de musicus Albeniz y Breton.
Don Luis is blij, dat ik zijn taal spreek en
dat ik zijn Granada bewonder, en zoo zijn
wij vrienden geworden. Onder zijn vriende-
lijke leiding gevoel ik mi] spoedig thuis in
deze zoo eigenaardige wereld. Door deze
feestelijkheden krijg ik een waardevol inzicht
in de mentaliteit van het Spaansche volk, in
zijn levenswijze en in zijn opmerkelijke fa-
miliekultuur. Ik ontdek den Andalusischen
mensch.
Het paleis van Karel V is een zeldzame en
suggestieve plaats voor deze jaarlijks terug-
keerende feesten te Granada. Op zijn huwe-
lijksreis in 1526 kreeg Karel V den grilligen
inval om op den heuvel van het Alhambra
een paleis te laten bouwen in renaissance-
stijl, als tegenhanger van den koningszetel
der Mooren, christelijke kunst tegenover
Moorsche, het Westen tegenover het Oosten.
Maar het kasteel kwam nooit klaar, en zijn
imponeerende binnenhof een soort van
arena van gewddige afmetingen heeft den
doorschijnenden hemel van Andalusie tot
dak. In deze monumentale zaal in -de open
lucht komen de feestgangers omstreeks mid-
dernacht tezamen, en de met sterren bezaaide
hemel van het Zuiden, geholpen door electri-
sche „hemellichamen", geeft in de midder-
nachtelijke uren aan dit geze'schapsbeeld
een haast magisch karakter. Aan alle kanten
schitteren en glinsteren zvvarte oogen („ojos
de luz" zingt Zorilla) en mantiljes van de
heerlijkste kleuren in alle tonen en nuancen,
en ik kan niet nalaten er aan toe te voe-
gen ook innemende natuurlijkheid en
ouderwetsche vrouwelijkheid treffen ons oog.
Het bijvoegelijk naamwoord „la bel'la"
duidt ook een zekere moreele schoonheid aan,
die mij toeschijnt een kenteeken te zijn van
de menschen dezer stad en van hun levens
wijze. Er is iets oud-Oostersch over dit fees
telijke tafereel en soms is het mij, alsof ik
Sulamith uit het Hooglied herkende. Niet al
leen wat het uiterlijk aangaat. Het schijnt,
dat de Andalusische vrouw ook wat haar in-
nerlijken aard en haar levenswijze aangaat
ved van het oud-Oostersche heeft bewaard
Alles, wat ik hier gedurende deze feestelijk
heden te zien krijg, is weldadig onmodern,
geheel vrij van de verbasteringen, die na den
oorlog zich hebben vertoond. Ik ben vprrast,
als ik de verblijdende ontdekking doe, dat
er ergens in de wereld nog voortdurend vrou-
welijke vrouwen gevonden wordenzulke, a s
onze moeders en grootmoeders geweest zijn
die niet anders waren en niet anders wilden
zijn dan dochters en echtgenooten en moe
ders. Het Adalusische meisje (en voorzoover
ik kan zien ook het meisje, dat haar eigen
brood verdient) is nog voortdurend de doch
ter van haar moeder; zij denkt er niet aan
om zich te vermannelijken; zij beschouwt
haar huis niet als een gevangenis en de auto
riteit van haar ouders niet als een dwang
Naar alles te oordee'en, heeft het Andalusi
sche fami'ieleven stand gehouden ondanks
alle verwildering, en de band tusschen ouders
en kinderen is niet verbroken In Spaansche
kranten kan men iederen dag verlovings
annonces lezen, die op ons den indruk maken
van ongeloofelijk verouderd te zijn, en die
fcuitengewoon teekenend zijn. Uit de vele geef
ik er hier een woordelijk weer: „Te Bilbao
hebben de graven C. gevraaod om de hand
van de schoone jonkvrouwe Maria Luisa S
voor den zoon van hun zuster, Don Pablo I"
Deze feestelijkheden op den heuvel van
het Alhambra hebben mij dan ook uren be-
zcrgd, waarin ik veel geleerd heb. Het heeft
mij buitengewoon goed gedaan om in deze
verwarde wereld een oase aan te treffen
waar de vrouw, zonder zich te bekommeren
om.alle dwaasheden der mode, haar waardig-
heid en haar natuur'ijken adel heeft be
waard. Hier voelde men niets van den afkeer,
die vermakelijlcheden en festiviteiten tegen-
woordig scms bij iemand kunnen wekken,
Hier was de lucht reiner, de toon waardiger,
de muziek ka'mer en het dansen onberispe-
lijk. Alles, wat ik gedurende deze avonden
kon zien, bevestigde volkomen wat- Aneel
Ganivet over de Andalusische vrouw schrijft
I „Onze vrouw is niet een luxe dame; zij
f'addert niet rond op straten en in salons.
Haar toiletten ziin niet al te geco.mp'iceerd,
en ze heeft cok niet zcovele gelegenherien om
er mee te pronken. Op deze feestelijkheden
vond ik een glimp weer van de edele schoon
heid van het oudcwetsche familieleven, die in
onze koudere gewesten aan het verdwiinen is;
en het viel mii wat moeihik om een gevoe' van
jalousie te onderdrukken Men zou haast in
verzeeking komen om de vraag op te werpen,
cf het voor onze hoogere scho'en niet ge-
schikt zou wezen om zoo nu en dan eens
schoolreizen naar Andalusie te laten houden.
Exempla trahunt. (Leeringen wekken;
voorbeelden trekken).
iiOI'BIF.
UIT HET LAND.
De Zmuerzeewerken. De dijk veili%.
Het Hbld. heeft den heer ir. Ringers, direc
teur van de Maatschappij tot Uitvoering der
Zuiderzeewerken gevraag'd, wat er zou kun
nen gebeuren, als het ijs in de zee gaat krui-
De Oostelijke polderdijk voor den Wierin-
germeerpolder, we.ke 18 K M. lang wordt, is
gereed over een afstand van 12 K.M., in twee
stukken met 7 gaten er tusschen. Als nu het
ijs, dat ligt tusschen de kust van Noord-Hol-
land en den dijk los raakt, zal het bij Z.W.
of Westelijken wind door die gaten moeten
wegspoelen.
Zal dat mogelijk zijn en is er geen kans,
dat een deel van het ijs den dijk zal ram-
meien?
De heer Ringers achtte een dergelijk ge-
vaar niet aanwezig. De eerste schoten zul-
len tegen den dijk opglijden en de anderen
glijden daaroverheen. Wei is het mogelijk
dat een paar keten, welke op den dijk staan,
zullen worden meegesleurd en ook zou aan
de kanten de dijk misschien wat kunnen af-
brukkelen, maar, naar het zich laat aanzien,
zal de kruiing van het ijs geen groote schade
aan den dijk veroorzaken.
Tenzij er een storm als in het laatst van
November optreedt. Maar tegen zulke na-
tuurkrachten is het altijd moeilijk vechten.
Intusschen zal zelfs dan de dijk er nog w?I
vrij goed afkomen.
Een tweede vraag was deze: Hoe staat het
met de bevolking op de nieuwe „eilanden";
de Oude Zeug en Kornwerderzana? 't Laat
ste eiland is ei^enliik treen aland meer. Het
is tot op een afstand van circa 30C M- per
auto bereikbaar. Het laatste stukje kan men
te voet afleggen. De arbeiders op Korn-
werderzand hebben dus directe verbinding
met het vaste land.
De Oude Zeug is niet zoo gelukkig. Dat
is nog een eiland, waarop nog een honderd
menschen zitten. Hun is hulp aangeboden
om van het eiland af te komen, maar zij wil-
len niet. Juist gisterochtend hebben twee ge-
zinnen den wensch te kennen gegeven het
eiland te verlaten, maar de overigen zijn
ronkvast.
De woningen staan aan den Westkant,
maar als, bij dooi, daar het ijs mocht komen
opzetten, kunnen de bewoners naar het Oos
telijke gedeelte gaan, waar goede keten staan.
Er is een voedselvoorraad van vier weken
voor 500 man, dus van twintig weken voor
honderd menschen. Ook brandstof is er vol-
doende. Voor het overige is voedselaanvul-
ling over het ijs mogelijk.
Is de dooi doorzet zal er een tijd van een
week, of misschien wat langer, kcuen, dat
het eilandje geheel is geisoleerd. Dan zal er
toch van alles voldoende zijn behalve versch
brood Wei is er een ruime hoeveelheid be-
schuit, zooals men kent uit de militaire nood
rations. Het eilandje heeft radio, is dus niet
van alles verstoken en als het noodig mocht
zijn, zijn er nog altijd vliegtuigen.
Zijn er veel „uitgevrorenen" bij de Zuider
zeewerken? werd verder gevraagd.
Het aantal is niet groot, ten hoogste 200
a 300 man en dit is ruim genomen. Een groot
aantal menschen was er, toen de vorstp-riode
begon, niet in dienst. Bovendien is niet het
geheele personeel ontslagen; op alle molens
en booten zijn een paar mannetjes achter
gebleven.
Komen de ,,uitgevrorenen" spoedig weer
in dienst als de dooi doorzet?
Wij gaan zoo gauw mogelijk weer aan het
werk, maar er zit geweldig veel ijs in de
Zuiderzee en het kan wel een heele poos
duren voor er voldoende is weggesmolten,
om met voile kracht aan het werk te kunnen
gaan.
Een nader bericht meldt:
Met het oog op het gevaar als het ijs in
de Zuiderzee begint te kruien, hebben de be
woners van de Oude Zeug gisteren hun
woonplaats verlaten en zijn zij naar Wierin-
gen gekomen, waar zij tijdelijk zijn onderge-
bracht.
Het Zuiden en de strenge vorst.
De Pooltemp.ratuur doet zich in het Zui
den des lands niet minder gevoelen dan in t
Noorden. Erger zelfs, vorige week maakte
Maastricht een kouderecord, klopte Gronm-
gen en de Bilt, met een cijfer van —20 gr. C.
Er schijnt dien historischen nacht zelfs 23
gr. C. te zijn geconstateerd, doch dit record
werd niet officieel geooekt.
Tot veler verwondering vertoont de Maas
geen drijfijs meer in Zuid-Limburg. Wellicht
komt dit, doordat Belgie de stuwen opende
en zich bij Snellen stroom, ontstaan door een
verhang van een halven meter per K.M.,
geen ijstaarten kunnen vormen. Ofwel om-
dat stroomop de rivier finaal dicht vroor.
Zuid-Willemsvaart en kanaal Luik-Maas-
tricht vertoonen wel eeu eigenaardig beeld.
Na de overdrukte op deze verouderde kana
len, drukte die in de enclave werktijden aan
de sluizen van 6 uur's morgens tot 12 uur
des avonds in December nog noodzakelijk
maakte, was er voor de koudegolf al weinig
vaart meer. Het gros der binnenschepen
vroor in Holland en Brabant al voor Vas-
tenavond in. Bij de monding van kanaal
WessemNederweert schijnt evenwel groote
gezelligheid te zijn ontstaan. Een zestig of
zeventigtal schepen overwintert daar in de
Peeleenzaamheid, blijkbaar wilden die nog
de Maas af. Volgens de krantenberichten
vroren er een drietal stuk.
Het kanaal bij Maastricht strooint lang-
zaam leeg. Het zich onder de 30 a 40 c.M.
dikke ijslaag bevindende water loopt weg,
terwijl er geen nieuw bijkomt, daar de stand
der in Belgie niet m.er gestuwde Maas geen
vceding toelaat. De geringe vloeibare neer-
slag, het niet smelten der sneeuwiaag, heeft
het Maaspeil sterk doen dalen. Tot zcmerpeil
ongeveer. Het kanaal, dat bijna een meter
water minder houdt, ziet er nu luguber uit.
De zich erop bevindende schepen liggen op
den grond; enkele beginnen over te hellen
Pe scheepswerven zullen er straks wel van
profiteeren.
In Noord-Limburg ligt de Maas op ouder
wetsche manier dicht. Bij bruusk invallend
dooiweer kan men van daar, op de grens van
het sterke verval der rivier, nog wel interes-
sante berichten verwachten.
Tal van industrieen beginnen nu ernstig
van de koude te lijden. Niet het minst de,
vanwege de afgraving van den St. Pieters-
berg, welbekende Enci, de cementfabriek bij
Maastricht. Deze is voor haar transporten
geheel op het water aangewezen. Bovendien
bevriest het mengsel in de kuipen. Reeds zijn
een groot aantal arb.iders tijdelijk werkloos
geworden.
Zelfs bij snel invallende dooi, aldus het
Hbl. zal het nog wel een paar weken duren
eer de kanalen weer ijsvrij zijn.
De drukte over de Oude Maas.
Gister is een nieuw gemaakte weg over 't
ijs van de Oude Maas van Do.drecht naar
Zwijndrecht in gebruik genomen. De oude
sinds 11 Febr. j.l. gebruikte weg had door
het enorme autoverkeer veel geleden, wat uit
onderstaande cijfers blijkt.
Van 's morgens 7 tot 's avonds 6 uur (de
uren waarop de weg voor autoverkeer is
opengesteld) trokken Dinsdag en Woensdag
j.l. resp. 717 en 771 auto's over de rivier naar
en van Dordrecht, niettegenstaande het door-
gaand verkeer geheel is gestremd.
Ter vergelijking diene dat de veerdienst op
de drukste dagen der laatste jaren n.l. op
Tweeden Pinksterdag 1927 resp. 539 en 866
auto's overzette van's morgens 5 tot nachts
1 uur.
Het gemiddelde getal auto's, dat dagelijks
over de Oude Maas trekt, bedraagt circa 700
Druk bezoek aan Urk.
Gisteren hebben honderoen personen het
eiland Urk bezocht. Het was er veel drukker
dan in de zomervacantie, wanneer er pas-
sagiersbooten varen. Uit Lemmer zijn 9 per
sonen per rijwiel overgekomen, alsmede uit
Zwolle en Kampen. Voorts zijn er acht auto's
aangekomen.
Het eiland biedt een eenig onvergetelijk
schouwspel. Wie het ingevroreu eiland. dat
DE BEKORING
VAN HET OOSTEN
EEN AANIOKKELIJKE
LEKKERNIJ
BEREID VOLGENS
OOSTER5CH RECEPT.
20Cts. per ons
Voor en gros bij:
J F. v. LIESHOUT en G. KUIJPER, Alkmaar.
zich zoo schilderachtig hoog boven de ijs-
massa's uit verheft, eens wil bezoek-n, vindt
daartoe thans een schitterende gelegenheid.
Bij den vuurtoren is het den geheelen dag een
voortdurend gaan en komen.
Wie echter bij voortdurende vorst zijn uit-
stapje naar Urk tot Zondag as. wil uitstei-
len, zij er op gewezen dat dien dag op het
eiland geen enkel hotel of cafe is geopend,
terwijl men er dan ook geen fietsen zal kun
nen stallen. Dus mondvoorraad meenemen
is het parool.
Ook Marken druk bezocht.
Het eiland Marken mocht zich gister even-
eens in een druk bezoek verheugen, zoowcl
van schaatsenrijders als van auto's. Tiental-
tallen auto's waren geparkeerd voor den dijk
waar anders visschersvaartuigen gemeerd
liggen. Het was een zomerschen winterdag
op het Zuiderzeeijs
Een auto uit Zwolle was over het ijs naar
Marken gekomen en de kranige bestuurder
werd luide door de Markensche jeugd toege-
juicht. Tot dusver was er niemand, ook geen
ander voertuig, in geslaagd dezen tocht te
volbrengen.
Lemmer—Urk over het ijs
Gistermorgen zijn vijf personen van Lem
mer per fiets vertrokken naar Urk, waar zij
omstreeks 12 uur aankWamen. Zij vertrok
ken om half twee en arri\eerden te L.mmer
weer om half vijf. Zij hadden geen omweg
behoeven te maken en konden recht op Urk
aangaan. Water hadden zij niet gezien.
Van Urk kwamen te Lemmer ook vier Ur-
kers te voet aan, die 4 uur over den tocht
hadden gedaan. Het zijn K. A. van Veen en
G. J. de Boer, benevens twee jongens van
14 a 15 jaar, wier familie in Lemmer woont.
Sinds 1890 is een tocht op deze wijze niet
mogelijk geweest.
Stavoren—Enkhuizen per fiets
Gistermiddag half vier zijn in Enkhuizen
aangekomen de heeren F. Schram, L. Draai-
er, beide te Stavoren, O. v. d. Bosch en F. v.
Bosch uit Appelscha. Zij waren om half een
per fiets uit Stavoren vertrokken.
Het ijs in de rivieren wordt levens-
gevaarlijk.
De banen van de Berkel, op grondgebied
van Warnsveld en Zutplun, zijn plotseling
verdwenen, schrijft het „Centrum", want
z„"der daarvan tijdig bericht te zei.den, had
men te Lochem de stuw geopend. Dienten-
gevolge ontstond er een zware strooming <n
de rivier en vielen er plotseling op de druk
bereden banen tahrijke gaten, zoodat de poli-
t' de menschen moest bewegen, de "evaar-
lijke ijsvlakte te verlaten. Hoe noodig de
maatregelen der politie waren, bleek den
volgenaen morgen wel, toen het ijs, waarop
den vorigen dag nog zoo drujf gereden werd,
geheel was verdwenen en men er honderden
watervogels zag ronbzwerumen.
Ook het ijs in de Vecht bij Vreeland is
hoogst onbetrouwbaar. Op verschiilende
plaatsen zijn door den stroom slijkgaten
ontstaan. Drie personen, die een to«.ht naar
Vreeland hadden ondernomen, zakten door't
ijs, doch zijn gered. Door de politie zijn
waarschuwingsborden geplaatst.
Het veer bij Zaltbommel
Het veer te Zalbommel is gestremd voor
alle auto's, niet voor voetgangers.
Het verkeer Middelharnis—Helle-
voetsluis.
Van den burgemeester van Middelharnis
is bericht ingekomen, dat getracht zal wor
den vanwege den Rijkswaterstaat met een
boot en een ijsbreker (.en tijdelijke dienst in
te leggen met Hellevoetsluis.
Een verbinding Vlieland—Texel tot
stand gebracht.,
Gister hebben particulieren met een roei-
boot een verbinding met Texel tot stand ge
bracht. Levensmiddelen en ook passagiers
werden vervoerd.
Het waterwdd.
De minister van binneni. zaken en land-
bouw heeft het.volgende aan de hoof den van
plaatselijke politie geschreven:
Door de weersomstandigheden wordt thans
een groote slack ting aangericln onder de in
het wr.d levende dieren en niet het minst on
der het waterwild. De vermagerde dieren la
ten zich gemakkelijv bemachtigen, en de kans
is groot, dat veel waterwild, waarop de jacht
reeds is gesloten, nog wordt gevangen en ge-
dood.
Ten einde zulks zooveel doenlijk togen te
gaan, zoude ik u met den meesten aandrang
willen verzoeken, daarop een streng politie-
toezicht te doen uitoefenen.
De overtocht gestremd.
Donderdagmiddag zijn de veerdammen
door boomen, dwars over den weg, afgesloten
De overtocht voor alle auto's is verboden.
's Avonds om negen uur wordt een rood licht
geheschen (overtccht gestaakt). voor ver-
schiTende automobilisten was dit een groote
tegenvaller en zij probeerden bij Zuilicbtm,
waar het ijs zwaa-der is, nog over te komen,
Voetgangers en wielrijders kunnen nog de
andere zijde bereiken.
Druk vreemdelingenbezoek op
Ameland.
Men zou zich, wat betreft het vreemdelin-
genverkeer, midden in het badseizoen wanen.
Bij honderden bezoeken de vreemdelingen het
anders in den minter zoo stifle eiland. Te
voet, per fiets en met arren komen zij over
het Wadden's h'er naar toe. Dat het ijs dik-
wijls voor zwaardere voertuigen en auto'?
niet geschikt is blijkt wel uit de ongemakken
die deze ondervinden. Van de drie auto's dit
gisteren het eiland trachtten te bereiken ble-
ven twee in de sneeuw steken en de derde was
bij aankomst op Ameland geheel onbruik-
baar. Een voor een ar gespannen paard van
den landbouwer Kastelein zakte bij Ho'werd
door het ijs en hoewel het dier gered kon
worden kon het den terugtocht niet aanvaar-
den. J. Wagenaar, die met een ar een tocht
over het ijs maakte, kreeg, doordat de slede
eenige malen over den kop sloeg, zoodanige
verwondingen. dat hij naar het Diaconessen-
ziekenhuis te Leeuwarden moest worden ver
voerd.
D-e post wordt thans regelmatig over het
ijs gebracht en verzonden.
Het ijs in den Rijn bij Arnhem.
Het Bureau van Gemeentewerken te Arn
hem heeft een begin gemaakt met het loshak-
ken van het ijs in de haven, opdat, wanneer
plotse'ing het ijs in den Rijn in beweging
komt, de schepen van de Schipbrug nog in
veiligheid kunnen worden gebracht. In ver-
band daarmede is ook het ijs in den Rijn
een eind beneden de schipbrug zooveel moge
lijk losgemaakt. Er is reeds een groot open
watervlak ontstaan.
Het ijsdek in de rivier is langzamerhand
minder dik geworden, waarschijnlijk tenge-
vo'ge van grondi's, dat onder langs de ijs
laag strrkt. Een betrouwbaar pad over de ri
vier is voor de stad nergens te maken. Nie
mand waa^t zich tha"s meer aan een wande-
ling over het its. nu het gevaar daar aan ver-
borden, duide'iik is geworden. Vele personen
ziin door het iis gerakt, doch konden nog in-
tijds worden gered. Het pontveer aan de
schipTrim werkt nog steeds op even gebrek-
kige wijze.
De directie van de Stoomsleephelling
Maatschanpij aeeft ten dienste van haar per-
^one"1 weder een stoomboctveer +ot stand ge
bracht. Het overvaren met de schipbrug ging
met te veel thdver'ies nenaard.
WORDT 1HUNBERG PROFESSIONAL?
Naar uit Oslo v/ordt gemeld zou Thunberg
thans spoedig naar de rangen der beroeps-
athleten over gaan. Eer. bericht in een
Duitsch blad vertelt. dat Thunberg reeds tij-
dens de wereldkampioenschappen met den
prof. Mathiesen gesproken heeft over een
tweekamp op de 500, 1000 en 1500 m.
EEN CLUBTOCHT NAAR MARKEN.
Uitstekend geslaagd
Gister hadden de Ned Reisvereeniging en
de Alkmaarsche IJsciub in samenwerking met
elkaar een clubtocht naar Marken georgani-
seerd
Met de tram van 8 30 uur vertrok men met
een gezelschap van 52 prisoner naar Purmer-
end. Vandaar ging men per schaats over
Ilpendam—Monnikendam naar Marken,
waar het gezeischap on.streeks 1 uur arci-
veerde Nadat men had genoter. van het on-
vergeteliike schouwspel, dat het door ijs om-
ringde eiland bood. wrvd te 2 uur weer de
terugreis aanvaard. Om 7 uur keerde men in
de beste stemming hier ter stede terug.
Vooral door de medewerking van het weer,
slaagde de clubtocht uitstekend en het ge
heele gezelschap 1-egde de reis per schaats
af.
In tegenstelling met hetgeen de bladen
Hoe zou het toch komen dat, nadat men eindeloozen tt)d e>
moeite genomen heeft om een collectle werkeiyk gemaKkeluka
stoelen uit te zoeken
ze gewoonlijk alleen op deze manier gebrulkt worden
tHumoijWil
en.
