DAOBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Honderd eer. en dertlgste Jaargang
1929
Dagelijksch overzicht.
Het geheim militair verdrag.
Met nlHtair verdrag.
Protestvergadering
Belgisch-Fransch verdrag.
tiO.
Dit Bnmmer bcsfaaf off 2 blades.
Deze Coarant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon- en Feestdagen, uitgegeven.
'Abonnementsprijs bij vooruitbetaling per 3 maanden voor Alkmaar 2.—, franco door
bet geheele Rijk 2.50.
Aizonderlijke en bewijsnnmmers 5 cents.
PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEIft
Per regel 0.25, bij groote contracten rabat. Groote letters naar plaafsrnimte.
Erieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij v/h. HERMs COSTER
ZOON, Voordam C 9.
Directeur: C. KRAK.
IHAAA'DAG
Teld.nr. Administrate 3.
TeleT^nr. Redacfie 33.
Postqiro 37060.
Hooldredacfear: Tj. N. ADEMA.
4 HI A ART
Een vervalscher gearresteerd; een
interview van de „Soir" met den ver-
dachte; is hij inderdaad een verval
scher?
Zaterdagavond meldde een telegram, dat
de Belgische regeering den ^vervalscher" van
he Fransch-Belgisch militair verdrag op 't
spoor was. Het zou een zekere Albert Franck
Heine zijn, zoon van een Hollandschen vader
en een Duitsche vrouw uit Dusseldorp, die
reeds lang spionnenwerk verrichtte.
De procureur-generaal, graaf Haioit de
iTericourt gaf last tot een arrestatie, die gis-
ternacht geschiedde. Op het Zuiderstation te
Brussel werd hij gearresteerd. Hij kwam met
den trein uit Nederland.
Politieagenten waren op't station aanwezig
en namen den verdachte onmiddellijk na-
dat hij uit den trein was gestapt, in arrest.
Ook zijn echtgenoote, die Franck Heine op
het station opwachtte werd door de politie
aangehouden.. Beiden zijn naar het Paleis
van Justitie overgebracht. Op Franck Heine
werd bevonden het origineele document, dat
hij aan het „Utrechtsch Dagb.ad", naar hij
zelf bekend heeft, had verkocht. Bovendien
werd bij fouilleering een belangrijke som
gelds op hem bevonden.
De rechter van instructie Mr. Van Laeken
heeft Franck Heine over het gebeurde onder-
vraagd en hierbij heeft verdachte bekend val-
sehe documenten betreffende een Fransch-
Belgische militaire overeenkomst te hebben
gemaakt. Het eerste verhoor heeft vier uren
gednurd.
Een verslaggever van de „Sair" heeft Za-
terdag in Amsterdam gelegenheid gehad
om met Franck Heine te spreken. Franck
Heine verklaarde in het onderhoud het docu
ment betreffende het Fransch-Belgisch Ver
drag zelf gemaakt te hebben. Reeds vroeger
was hij, zoo deelde hij verder mede, met een
Duitscher, een zekeren Kurt B. in kennis gc-
komen, die hem in December 1927, naar de
ze beweerde, namens den leider der Duitsch-
Nationalen, den heer Hugenberg, geld aan-
bood voor de levering van Belgisiche docu
menten. Ook met andere Duitsche spionnen
kwam hij in contact en in den loop van het
jaar 1928 heeft hij aan de Duitsche spionna-
ge diensten kleine documenten, overigens van
slechts geringe beteekenis, verstrekt. Franck
Heine vertelde verder, hoe hij het valsche
document had gemaakt. Met den bekenden
Belgischen teekenaar Wad Herman werkte
hij dikwijls samen. Met hun beiden waren zij
de beste vrienden van voornaamste personen
uit de Stahlhelmbeweging en Jong-Conser
vatieven in Duitschland. Nadat Franck Hei
ne enkele bijzonderheden omtrent de wijze,
waarop hij de valsche stempels, alsmede de
nagebootste handteekeningen op het docu
ment had weten te brengen, had medege-
deeld, zeide hij, dat hij en zijn medeplichtl-
gen, die het stuk aan het „Utrechtsch Dag
blad" verkocht hebben, er hartelijk om ge-
lachen hebben, dat door de publicatie van het
valsche document de parlementen in rep en
roer zijn gebracht en de diplomaten de laat
ste dagen voortdurend in actie moeten zijn.
Het is, zoo verklaarde Franck Heine, na-
drukkelijk zijn bedoeling geweest om de
Duitsche en Nederlandsche spionnen een
goede poets te bakken, en hij zeide er ver-
heugd over te zijn, dat hij door zijn machina-
tie's de spionnen van verschillende landen
in een net heeft gevangen.
(Franck Heine isi 11 Augustus 1896 te
Schaerbeek geboren en tot de Belgische na-
tionaliteit overgegaan. In 1914 heeft hij als
spion dienst genomen bij de Duitsche marine,
is vervolgens te Buenos Aires gedeserteerd
en naar Europa teruggekeerd. Wegens dief.
stal van een paspoort is hij in Londen tot
6 maanden gevangenisstraf veroordeeld en
uit het land gezet. Als onderofficier ver-
schijnt hij daaxop weer in het Belgische le
ger, waarna hij door een Fransch hi ad ver-
raden wordt en het Belgische leger verlaten
moet. Hij keert naar Engeland terug, waar
hij door de re.htbank van Folkestone tot drie
maanden gevangenis wordt veroordeeld. Na
overal opgejaagd te zijn, wordt hij aange-
steld tot bibliothecaris van Leuven Weger.s
diefstal van boeken over de geschbdenis der
'Joden krijgt hij ook daar zijn conge Hij gaat
naar Anhverpen, brengt het aldaar tot archi-
varis van het Paleis van Justitie. Hij pleegt
daar opnieuw een diefstal, wordt ontslagen,
brengt eenigen tijd bij verschillende bladcn
door en provoceert ten slotte een incident tus
schen den afgevaardigde Hubin en de Ver-
eeniging van oud-strijders. Hij vindt vervol
gens emplooi als tolk aan een groot hotel,
daarna als zoodanig aan de Duitsche am-
bassade. In de bladen maakt hij zich schulchg
aan pro-Duitsche propaganda, speciaal te-
gen Belgie gericht en weet dank zij den steun
van Duitsche zijde zijn artikelen te versprei-
den in het erbied van Euoen en Malmedv).
Over het eerste verhoor, dat de rechter van
instructies den „vervalscher" afnam, lezen
we in „de Crt.", dat hij een oud verdrag ge-
bruikt had, dat lang voor den oorlog tusschen
twee landen was gesloten. Deze twee landen
waren niet Frankrijk en Belgie.
Eenige wijzigingen waren voldoende om
het bij de speciale situatie van Frankrijk -en
Belgie aan te passen. De notulen der bespre-
kingen tusschen de generale staven vond ik
eveneens in de bijlagen van een oud verdrag"
„Ik geloof niet, zeide Franck Heine, dat ik
een groot misdrijf begaan heb. Ik verried
Belgie noch Frankrijk. Ik heb slechts mijn
kooper beet gehad, en dat is ten slotte slechts
gewone oplichting".
De gebeurtenissen van de twee laatste da
gen hebben dus een belangrijke verandering
gebracht ten opzichte van het verdrag. Is al
les inderdaad zoo, als het weergegeven
wordt, dan is het U. D. de dupe geworden
van een grove oplichterij. Echter komt bij
ons de vraag op, of deze Heine werkelijk
de vervalscher is, of de arrestatie niet een
nood-maatregel van de Belgische regeering
is, om zich te rehabiliteeren. Vooral een ge-
zegde komt ons eenigszins vreemd voor: het
oude verdrag, dat hij gebruikt had, zou geen
betrekking hebben op Frankrijk of Belgie.
En juist eenige dagen gelederi publiceerden
wij de opmerking van generaal Snijders, die
een merkwaardige overeenkomst zag in dit
verdrag en dat tusschen Frankrijk en Rus-
land in 1892.
Verder zegt Heine, dat de handteekenin
gen zeer duidelijk vervalscht zijn Toch kun-
nen we niet aannemen, dat het U. D. die
handteekeningen niet gecontroleerd heeft
Als die handteekeningen werkelijk zoo veel
verschilden met de orgineele, dan moest dat
opgevallen zijn.
We willen dan ook liever nog geen positie-
ve meening zeggen over de gebeurtenissen
van Zaterdag en Zondag, maar eerst eens
nadere bijzonderheden afwachten.
Laten we echter hopen, dat het stuk inder
daad vervalscht is. Dat zou de rust in Euro-
pa zeer zeker ten goede komen.
De onthullingen van Franck
Heine.
Uit Berlijn meldde men hedenmorgent
Van welingelichte zijde wordt medege-
deeld, dat van Duitsche zijde een onderzoek
zal worden ingesteld naar de in de Belgi
sche pers gepubliceerde mededeelingen van
Franck Heine betreffende de vervalsching
van de in het U. D. gepubliceerde documen
ten, welke hij, naar zijn zeggen, ook in
Duitschland zou hebben aangeboden.
Verwacht wordt, dat in den loop van den
dag nog een officieele verklaring zal wor
den gepubliceerd.
Uit de Belgische pers.
Het Antwerpsche blad De Schelde
(Herman Vos) schrijft:
„Toen wij kennis namen van de in het
„Utrechtsch Dagblad" gepubliceerde stukken,
was onze eerste indruk dat ten minste niet
alles echt kon zijn. Vooreerst was het een
eenigszins ongewoon dispositief: het verdrag
werd zonder preambule en zonder handteeke-
ning gegeven en wij vroegen ons af, waarom
men juist die onbedrieglijke teekenen der
waarachtigheid zou weglaten, wanneer men
in staat was ze te toonen.
Er kwamen verder uitweidingen voor in het
verslag over de bespreidngen der generale
staven, die ons al heel onwaarschijnlijlc klon-
ken. Toen wij o.a. den passus lazen over de
verregaande verplichtingen van Frankrijk
om op te treden aan de zijde van Belgie in
zake het Nederlandsch-Belgisch verdrag, zei-
den wij onwillekeurig tot ons zelf: „dat gaat
te ver, dat paste in 1927 al moeilijk, zelfs in
de politiek van Poincare" Over de technische
militaire aanduidingen konden wij, en kunnen
wij nog niet oordeelen om ze op hun waarde
te schatten.
Nu is de volledige publicatie gekomen en
wij erkennen dat van onze argumenten nog
weinig overblijft. Intussehen beschikken wij
ook over gesrevens, die ons sedert naar de
veronderstelling van de authenticiteit van het
stuk doen overhellen.
Wij lazen de interviews van Huysmans en
de Brouckere. Wij kunnen niet anders dan
vaststellen dat ze van een schreeuwende op-
pei-vlakkiirheid zijn.
Meer dan dat, er komen daarin bewerin-
gen voor, die wij onmogelijk kunnen aanne
men. Wanneer Huvsmans beweert, dat, Van-
dervelde, Anseele, Wauters en hij het verdrag
lcennen, dat kan dit niet juist zijn, of wel moe
ten andere even geloofwaardige persoonlijk-
heden ons voorgelogen hebben. Bedoelt
Huysmans, dat Vandervelde hem den inhoud
van den tekst op het geheugen af heeft meege-
deeld, dan is dat wel aannemelijk maar zoo
kennen wij hem ook en dergelijke wetenschap
uit de tweede hand niet de minste waarde
Er is de verklaring van Minister Vander-
yelde, dat hii den tekst onder ooaen heeft ge
had, en zijn beweringen zijn troeblant. Nog
troeblanter voor ons, wanneer wij in „Le
Paiple" een logenstraffing lezen van een on-
gedwongen onderhoud, inderdaad geen inter
view, maar een gesprek dat met hem werd ge-
o-erd en waarvan wij den inhoud kennen
Een grove vervalsching, roept men.
Wij hebben voor ons zelf een proeve van
vergelijkende tekstkritiek gedaan, en er de
verzameling van diplomatieke stukken in den
„Europaischen Geschichtskalender" op nage-
slagen. Wij kwamen tot het besluit, dat de
redartie van het eigenlijke verdrag naar taal-
en vakkennis, onberispelijk moet heeten. Wat
generaal Snijders blijkbaar ook is opgevallen,
de gelijkluidendheid van zekere bepalingen
met die van het Fransch-Russische verdrag,
en waarop wij in onze interpellatie reeds doel-
den, was ons ook niet ontgaan.
Wij haalden er een expert bij, in wiens
vakkunde wij vertrouwen stellen; de uitslag
van zijn onderzoek luidde:
Het verdrag als diplomatieke akte is on
berispelijk. Er valt, als zoodanig, niets op af
te dingen. Het is opgemaakt door een man
van het vak, zij het dan ook een „schoft"
De grofheid van de vervalsching kan dus
zeker niet slaan op den vorm; veeleer dus op
den inhoud.
De technische militaire beschouwingen en
gegevens, kunnen wij niet controleeren. Maar
wat politiek zoo onwaarschijnlijk klonk in de
eerste geresumeerde versie, namelijk Frank-
rijks hulp aan Belgie naar aanleiding van de
maatregelen door Nederland genomen op het
gebied der waterwegen, is het nu niet langer:
de veelzeggende reserves van generaal Debe-
ney, komen integendeel op verrassende wijze
onze opvatting bekrachtigen.
Er is een soevereine instantie, waarbij het
gerechtelijk onderzoek waarvan de heer van
Cauwelaert repte kan en moet aanhangig ge
maakt worden: de Volkttibond.
De Belgische regeering steeds handelend
naar zij beweert in den geest van Geneve en
Locarno, kan daarvan nu metterdaad getui-
genis afleggen.
Intussehen is het woord aan den minister
van landsverdediging. Charles de Brocque-
ville, die de vermeende notulen zou hebben
onderteekend, om na de heeren Hijmans en
Vandervelde op zijn beurt aan de volksver-
tegenwoordi.?ing inlichtingen te vertrekken.
Verleden Dinsdag kon men hem wonder
genoeg op de banken niet ontwaren.
Toekomende Dinsdag moet hij er zijn."
De stemming in Belgische kringen.
Een der medewerkers van het V a d e r 1 a n d
meldde uit Antwerpen:
Bij het eerste contract met de politieke we-
reld in Belgie treft het, dat men ook in deze
kringen de zaak van het geheim verdrag door
de officieele dementi's niet als afgedaan be-
schouwt. Men blijft hopen, althans in katho-
liek-democratische, socialistische en Vlaamsch-
gezinde kringen, dat de zaak volledig opge-
helderd zal worden. Een bekend katholiek
zeide: „Wanneer ze echt zijn, dan zijn de
stukken voor Belgie-zelf nog veel erger dan
voor Nederland. Er zou dan een soort ge-
heime nevenregeering bestaan, wat echter on-
denkbaar is. In ieder geval zouden dan de
acht artikelen van het verdrag het militair
accoord moeten zijn, dat een aantal minis
ters beweren te kennen, althans gezien te
hebben
Gelegenheid tot verdere bespr-eking door
het parlement is reeds gegeven door een
nieuwe interpellatie van het Kamerlid Vos,
ditmaal gericht tot de Broqueville, die Dins
dag niet aanwezig was.
Socialistische kringen hechten groote be
teekenis aan de verklaring van Huysmans te-
genover een redacteur van Het Volk. De ver
klaring, dat Huysmans, Wouters, Anseele en
Vandervelde het verdrag kennen, is echter in
strijd met het feit, dat Vandervelde destijds
als eenig ingewijde een veelbespro-ken brief
over de zaak aan de Brouckere heeft geschre-
ven.
Van Cauwelaert meent, dat men op den
goedtn weg is met de volledige publicatie.
Men geve nu spoedig een facsimile om de
kwestie op grond van echte stukken te doen
beslisstn. Hij zelf acht den overvloed van bij
zonderheden nog geen bewijs van echtheid.
Het uitblijven van een duidelijke beslissing
zou hij echter zeer betreuren. Hij hoopt, dat
de Nederlandsche regeering de zaak krachtig
zal aanpakken. De schuldige moet bekend
worden. In ieder geval, wanneer het stuk
echt is; en wanneer het niet echt is, bestaat
er een schuldige.
Brussel doodverft een zekeren H., oud-
redacteur van het links-radicaal weekblad
Jours Nouveaux als den maker der docu
menten. Grappig is, dat deze H. thans als re
porter van de Soir in Holland zou reizen. De
correspondent van dit blad meldt merk
waardige dingen. B.v. reeds veertien dagen
voor de publicatie zou de Belgische regee
ring gewaarschuwd zijn door een Neder-
landsch regeeringspersoon. De Soir zelf tee-
kent daarbii aan, dat dit feit bij informatie
te Brussel juist bevonden is.
Herman Vos in De Schelde van Zondag-
morgen spreekt over de piinliike kwestie der
bonding van Vandervelde, zoo het stuk echt
is, wat door de laatste publicatie zeer aan
waarschijnlijkheid wint.
Volgens de inlichtingen alhier, zouden de
stukken afkomstig zijn uit de nalatenschap
van een overleden generaal. De naam kan
voorloopig niet bekend gemaakt worden. Bij
informatie bij een bevoegden persoon ver-
neem ik, dat de genoemde officier zeer on
waarschijnlijk, maar niet onmogelijk op de
hoogte was van dergelijke geheimen.
Elders kan men lezen, dat inderdaad
een zekere H. (Heins) gearresteerd is-
Uit de Duitsche pers.
Naar aanleiding van den oificieuse ver
klaring der rijksregeering over de onthullin
gen van het Utrechtsch Dagblad schrijft de
Lokal Anzeiger: De regeeringen die
door de onthullingen het meest gecompro-
mitteerd zijn besteld verbloemen met ver
dere leugens hunne eerste verkiaringen die
de geheele wereld in het gunstigste geval niet
gelooft, maar welke niet veel minder veront-
waardiging hebben verwekt dan de publi
catie zelf. De Duitsche rijksminister van bui-
tenlandsche zaken is gisteren naar Geneve ge-
reisd, belast met den druk der openbare mee
ning, niet alleen van Duitschland, maar van
alle naties, die het werkelijk goed meenen
met den vrede. Het blad vermoedt dat Strese-
mann de nieuwe verkiaringen van de Fran-
sche en de Engelsche regeering beschouwt
als een geleidebrief voor zijn reis naar
Geneve. De Lokal Anzeiger betreurt voorts,
dat de rijksminister van buitenlandsche zaken
door de verdaging van den Rijksdag welis-
waar in staat is gesteld deze reis te onder-
nemen, weer zonder het Duitsche volk te
hebben gestaan in deze aangelegenheid, die
de openbare meening van de geheele wereld
in beroering heeft gebracht. De Duitsche ver-
tegenwoordigers te Parijs en te Brussel heb
ben zich met onvoldoende verkiaringen te-
vreden gesteld en het is bij de be voegde in-
stanties zeker niet onupgemerkt gebleven.
dat zich Briand bij de tweede onthulling van
het Utrechtsch Dagblad. die nog ernstiger
was dan de eerste, in het geheel niet heeft uit-
gelaten.
De Federatie Amsterdam der S.D.A.P. be-
legde gistermorgen in Theater Carre te Am
sterdam een openbare vergadering, waar de
heeren J. Oudegeest, J. de Roode en de Belgi
sche oud-minister Kamiel Huysmans het
woord zouden voeren.
Reeds te 9 uur had zich voor het theater
een lange file gevormd, en toen te 10 uur de
zaal en de balcons tot aan den nok gevuld
waren, moest nog een zeer groot aantal te-
leurgestelden worden teruggestuurd.
Toen te ongeveer kwart over tien het brand-
scherm omhoog rees, begroette het publiek
den achter den bestuurstafel gezeten oud-
minister met luid applaus, waar tusschendoor
in een hoek van een der balcons gefluit weer-
klonk. De zaal rijst op en zingt „De Interna
tionale". De opposanten op het balcon trach-
ten het „Wien Neerlandsch Bloed" aan te
heffen en zetten, als „De Internationale" ge-
eindigd is, het „Wilhelmus" in.
De voorzitter der Federatie Amsterdam
de heeren S. R. de Miranda, opende de bijeen-
komst en maande alle aanwezigen aan zich
verstandig te gedragen.
De eerste spreker, de heer Oudegeest, be-
gint met erop te wijzen, dat, indien het waar
zou zijn, wat gepubliceerd is, er een groot ge-
vaar voor den oorlog is. Niet alle bronnen
zijn echter te vertrouwen.
E e n s t e m op het balcon„Het Volk" is
niet beter!) Groote beweging in de zaal. Ge-
roep: „Er uit"!)
Na eenige drukte op het balcon gaat de
heer Oudegeest verder. Er zijn groepen, die
de goede verstandhouding tusschen de beide
buurstaten trachten te bederven. Onze Neder
landsche Napoleon, generaal Snijder
Een stem: „Hoera, voor Snijders!" Groote
beweging in de zaal. De voorz. roept: Gooit
al die menschen er uit!" De heer Oudegeest
onderbrak zijn rede en gedurende 'n vijf-
tal minuten is men op het balcon klaarblijke-
lijk op min of meer handtastelijke wijze bezig
de orderverstoorders, ongeveer 25 in getaL
te verwijderen. Dit schijnt wel goed gelukt te
zijn; tijdens de rest van de vergadering werd
althans de orde niet verder verstoord.
De ordeverstoorders bleken te zijn een 25
tal propagandisten voor het actualistisch or-
gaan „De Bezem", die op deze wijze een
vaderlandslievende betooging hadden willen
houden ten eunste van de publicatie's in het
Utrechtsch Dagblad.
De heer Oudegeest, zijn rede voortzettend,
zegt. dat Nederland het ar.ti-militarisme in
het bloed heeft en niet weet wat oorlog is. De
sociaal-democraten hebben geen vertrouwen
in verkiaringen van militaire en burgerlijke
ministers, noch in eigen land, noch in andere
landen. Maar als partijgenooten van over do
grens zeggen, dat zij de verantwoordelijk-
heid op rich durven ncmen voor elke militaire
overeenkomst, die er tot stand kan komen,
dan hebben we daar meer vertrouwen in dan
in alle officieele dementi's. Voor den oorlog
zijn er wel eens overeenkomsten gepubliceercl
tusschen generale staven. De pers en het pu
bliek zwegen dan, alsof het hen niet aanging.
Het is verheugtnd, dat dit thans niet rnoge-
lijk is. De officieele dementi's worden door
niemand meer geloofd. Maar als de partijge
nooten in andere landen zeggen, dat het niet
waar is, dan is dat geen officieel dementi,
maar een sociaal-democratisch. Het is zelfs
zoo ver, dat ook de bourgeoisie meer waarde
hecht aan het woord van den soc. dem. mi
nister dan aan de officieele dementi's.
Kamiel Huysmans wordt met daverend
applaus en de Internationale ontvangen. Spr
heeft de uitnoodiging der Federatie Amster
dam onmiddellijk aanvaard, ten le als soc.-
democraat, die wenscht dat de verhouding
tusschen zijn land en Nederland door niets
wordt bedreigd. Ten tweede verschijnt spr,
hier als Vlaming, die strijdt voor de gelijkbe-
rechtigheid van twee culturen.
Spr. wil verklaren, waarin in 1920 den mi
litair tractaat voor Belgie voordeelig was. Er
werd een verdrag gesloten, dat geregistreerd
werd bij den volkenbond Daarin staan slechts
bepalingen betreffende het plaatsen van troe-
pen ter voorkoming van een nieuwen inval in
Belgie. Het verdrag is dan ook volkomen
eenzijdig. Het sprak vanzelf, dat ter uitvoe-
ring van dit verdrag uitvoerende militaire be
palingen moesten worden gemaakt. Ook ter
uitvoering van het Loearnoverdrag zullen
dergelijke maatregelen getroffen dienen te
worden, als men niet wil, dat een dergelijk
verdrag slechts een papieren overeenkomst
zal blijven.
De Belgische soc-dem. ministers moesten
in deze functie wel kennis nemen van het ver
drag.
Spr. is er van overiuigd, dat er niemand op
de Belgische regeeringsbanken zit, die tegea
Nederland zou willen intrigeeren.
Het heeft bij de soc.-dem. oud-ministers ver-
bazing gewekt, dat men in Nederland ook
maar gelooft heeft, dat zij de hand zouden
hebben gehad in deze intrige, in deze mis-
daad.
Men kan nu wel zeggen: „Misschien heb
ben die generale staven wel achter de ruggen
der ministers de zaak bekonkeld." Maar dat
is in Belgie onmogelijk.
Het duurt misschien nog slechts eenige
uren of het geheele geval zal opgehelderd
zijn, ging spr. voort, en de schuldige mis
schien bekend. Spr. wijst er op, dat het ver
drag van 1920 een eenzijdig verdrag was,
dat Belgie eenige waarborgen gaf. Thans
heeft Belgie den waarborg van Locarno, en
daarna is de waarde van het verdrag van
1920 eigenlijk vervallen. Het heeft spr. ver-
wonderd, dat een Nederlandsch dagblad be-
reid was, een dergelijk stuk op te nemen
Eveneens heeft het in Belgie verbazing ge
wekt, dat het Nederlandsch publiek geloof
heeft gehecht aan de gepubliceerde documen
ten en dat de Ned. regeering zelfs meende tot
starrpen te moeten overgaan.
Het moet wel opvallend zijn, dit behalve de
communisten en de fronters de geheele Belgi
sche Kamer in de valschheid van de docu
menten heeft geloofd. De conferences tus
schen de militaire afgevaardigden, waarover
zoo druk gesproken wordt, hebben niet plaats
gehad, deze conferenties tusschen de Gene
rale staven zijn nooit gehouden. Er zijn geen
Belgen, die vijanden van Nederland zijn.
Men wil slechts de broederschap der beide
landen. De soc.-dem. in Belgie strijden teza-
men met hun breeders in Nederland voor da
vrijmaking van het proletariaat en tegen het
militairisme en voor de ontwapening, al vo'gt
men in Belde misschien een anderen weg dan
in Nederland. De internaionale bevrijding
der arbeidersklasse en de bevestiging van den
vrede in beider doel. (Langdurig applaus).
De laatste spreker, de heer J. J. de Roode,
wil Huysmans' vraag beantwoorden, hoe het
mogelijlc was, dat men in Nederland zelfs in
soc. dem. kringen door de publicatie veront-
rust was. Spr. gelooft, dat dit komt, doordat
men in Nederland zulk een groot wantrou-
wen heeft tegen de militaire.kliek.
Na Locarno kunnen de geheime verdragen
vervallen.
Maar ook de militaire waarborgen van
den Volkenbond moeten weg. Wanneer de
yolkeren telkens als er een misverstand rijst
zelf alles in het werk stellen om den oor-
sprong te vindeir om het misverstand uit den
weg te ruimen, wordt de vrede het best ge-
waarborgt (Applaus).
De voorzitter brengt thans dte volgende re-
sol utie in stemming:
De groote openbare vergadering, bijeen-
geroepen naar aanleiding van de publicatie
van het Utrechtsch Dagblad, constateert dat
de algemeene onrust, door deze publicaties in
hef Nederlandsche volk gewekt in hoofdzaak
haar verklaring vindt in het diepgewortelde
wantrouwen tegen het stelsel der militaire
bondgenootschappen, dat den wedstrijd in
wapening en dientengevolge het oorlogsge-
vaar draagt in zijn schoot.
Zij is van oordeel d.at <Je geschiilen tui-
ALRMAARSC1B COURANT.
H i i
