tltHlIStll Utlli.
De naatsvervanger
IIEPERLflHD-ZWITSERLAIID 3-2.
Maandag' ftBaart.
FWlllM.KTON.
Provincial nic&swws
warn
No. 65
1929
Hinderd een en derti?s!e laargang.
Radio-hnekje
Dinsdag 19 Maart.
HUversum, 1071 M. 10.—10.15 Morgen-
tvijding. 12.152.Concert door het A. V.
R. O.-Trio. 2.2.45 Kookpraatje. 2.45—3.
Gramofoonmuziek. 34.Kniples. 4.-5.
Microfoondebutanten. B. Tjomsma, piano.
H. Coelman, declamatie. H. van Breemen,
zangeres. 5.307.15 Concert door het Om-
roep-orkest. (6.15—6.45 Pianoconcert door
D. Italie). 7.15—7.45 Engelsche les. 8.—
8.30 Boekbespreking. 8.309.20 Vioo'con-
cert door S. Swaap en A. Poth. J. R. Grave-
lotte aan den vleugel. 9.2011.Vroolijk
programa. 11.—11.30 Dansmuziek.
Huizen, 336.3 M. (Na 6 uur 1S52 M.)
(Uitaluitend K. R. O.) 11.30—12.— Gods-
dienstig halfuurtje. Gewijde muziek. 12.15
I.15 Concert door het K. R. O.-Trio. 1.15—
3.Gramofoonmuziek. 5.306.30 Gramo
foonmuziek. 6.307.Duitsche les. 7.
7.25 en 7.35—8.— Cursus kerklatijn. 8.—-
9.30 Lijdensoverweging. Gewijde muziek.
Meditatie door kapelaan J. Hooyman. Koor-
zang. 9.30 Concert. Orkest met medtew van
solisten. 9.30 Nieuwsberichten.
Daventry, 1562 M. 10.35 Kerkdienst. 11.05
Kookpraatje. 11.20 Gramofoonmuziek. 12.20
Opening van het Paviljon Bournemouth.
Toespraken. 12.40 Concert Blackwell Trio.
I.20 Orkesiconcert. 2-50 Voor de scholen.
Muziekles. 3.50 Muziek. 3.55 Fransohe les.
4.20 Orkestconcert. 4.35 Voor de scholen.
4.50 Orkestconcert. 5.35 Kinderuurtje. 6.20
Gedichten van Sackville West. 6.35 Nieuwsb.
6.50 Muziek. 7.05 Liederen van Brahms.
7.20 Lezing: Women voters. 7.35 Muziek.
7 45: Delphi. 8.06 Concert. Milifaire kapel.
G Knight, sopraan. S. Saul, bariton. 8.20
8 50 Lezing. 9.20 Nieuwsberichten. 9.35 Mu
ziekles. 9.55 Nieuwsberichten. 10.— Populair
concert. J. Szigcti, viool B. Golschmann,
piano. 11.12.20 Dansmuziek.
Parijs „Radio-Paris"1740 M. 12.50
2.10 Orkestconcert. 4.055.05 Orkestcon-
cerdt. 7.057.50 Gramofoonmuziek. 8.50—
II.10 „Le Pre aux Clercs", operette van
Herold.
Langenberg, 462 M. 9.35 en 11.30 Gra
mofoonmuziek- 12.251.50 Orkestconcert.
5.055.50 Gramofoonmuziek. 7.20 „Rigo-
letto", opera van Verdi. Koor, orkest, solis
ten.
Zeesen, 1649 M. 11.20—3.50 Lezingen.
3.504.50 Orkestconcert. 4.50—7.05 Lezin
gen. 7.208.20 Gustav Mahler-avond. 8.20
Dialoge der Weltliteratuur. Persberichten en
tot 10.35 Beelduitzending.
Hamburg, 395 M. 10.20—11.20 Gramo-
foonplaten. 5.35 Dansmuziek. 6.45 Operette-
uitzending. 9.50 Her-uitzending van buitenl.
stations.
Brussel, 511.9 M. 5.20 Orlcest-concert.
6.50 Kamermuziek. 8.35 Feest-eoncert.
Een aardige wedstrijd.
ZwifserSand weet ©en 3-0 achtenstand in te
loopen tot 3-2.
Van onzen sped ale n redacleur).
Het is met dezen Holland—Zwitserland-
wedstrijd gegaan, zooals de meeste insiders
gedacht hadden: niet onaardig, maar toch
niet van dien aard, dat we er bijster enthou-
siast over kunnen zijn. Twee ploegen, die af
en toe behoorlijk voetbal speelden, vaak er na-
genoeg niets van terechtbrachten en slechts
een enkele maaJ tot bijzondere verrichtingen
in staat bleken, dat stelt meestal de verwach-
tingen nogal teleur. Internationaal gesproken
tenminste.
Het was een vriendelijke en genoeglijke
wedstrijd, die alleen tegen het eind een do-
sisje spanning kreeg, een wedstrijd die op de
zen heerlijken zomerschen dag tot mildheid
stemde en ons tenslotte niet deed betreuren,
dat wij naar Amsterdam getogen waren.
Het zou onjuist zijn om te beweren, dat de
wedstrijd niet interessant was. Er waren
oogenblikken, die werkelijk de moeite waard
waren en het heeft niet aan geestdrift ontbro-
ken. Tenminste wanneer geestdrift is een af-
wezigheid van luiheid en lusteloosheid. Maar
een echte, hevig-emotionneerende, af en toe
nerveusmakende interlandwedstrijd, neen, dat
was het niet.
Dat kwam wel in de eerste plaats, omdat
het Zwitsersche elftal voor rust betrekkelijk
weinig in de melk te brokken had. De naza-
ten van Willem Tell beschikten wel over den
goeden wil om zich vrij te maken van het juk
der overheerschers, maar ze misten er de be-
kwaamheden toe enze konden lang niet
zoo goed schieten als de Zwitsersche vo'ks-
held, die er zoo'n origineele manier op na
hield om een appel te deelen in twee stukken
In de tweede plaats versiapte de animo aan
de Hollandsche zijde merkbaar toen het een-
maal 20 stond en het was hee'emaal afge-
loopen, toen ei nog een derde doelpunt ge-
iboren werd. Indien de Zwitsers niet zoo moe-
dig volgehouden hadden en hun pogen be-
loond hadden gezien met twee goals, zou het
na de rust vast en zeker een vervelende ver-
tooning geworden zijn. Dat werd het nu
niet, omdat er eenige spanning kwam en om
dat de witgekruiste jongelingen zoo zichtbaar
hun best deden.
Het pleit intusschen niet voor hun kracht,
dat zij van dit Nederlandsch elftal niet kon
den winnen :n wanneer men bedenkt, da*
Duitschland eenige weken geleden van een
sterker nationaal team der Zwitsers met 7—1
won, dan spreekt daar wel uit, dat Holland
op deze overwinning heusch niet trotsch be-
hoeft te zijn. Gnze ploeg speelde aardig, ze
ker. Maar tegen een zwakken tegenstander
(en dat was Zwitserland toch meestentijds)
ilijkt het direct zcoveel beter dan het in wer-
kelijkheid is. Verschiliei.de oranjedragers
hebiben zeer veruienstelijk gevoetbald, enkelen
mogen zelfs uitstekend geroemd worden,
maar een „puik" elftal was het onze niet. Wij
herhalen echter: het is moeilijk om een zuiver
oordeel te vellen, wanneer men de baas is en
als we nog eens denken aan de tweede
periode van de tweede helft, toen de Zwitsers
de score van 30 op 32 brachten, toen
dus de partijen gelijker opgingen, welnu, dan
moeten we constateeren, dat in die periode
onze ploeg heel weinig bijzondere dingen
heeft gedaan.
Dat al spoedig na het begin Van Nellen
Door RICHARD MARSH.
Vrij naar het Engelsch door C. M. G. de W.
21
„Alweder begrijp ik niet hoe dat mogelijk
is
„Er bestaat stellig en zeker maar een
David Hallam, Engelsch predikant te Mes
sina. Mag ik juffrouw Hallam even spre-
ken?"
„Waarom?"
De dame scheen verbaasd te zijn, dat hij
niet dadelijk haar verzoek inwilligde.
„A1 is juffrouw Hallam niet meer dan een
verre bloedverwant van den heer David Hal
lam, toch zal het haar zeker genoegen doen
mij te ontvangen Mijnheer Hallam is een
oude vriend van mij."
„Ik weet zeker, dat juffrouw Hallam liever
geen bezoek ohtvangt."
- ffet was duklelijk, dat deze woorden met
het veld moest ruimen met een ernstige been-
blessure en dat dientengevolge de voorhoede
geheel gewijzigd moest worden, was geen
factor van beteekenis. Want met Tap op de
linksbuitenplaats en Smeets als rechtsbinnen
was het Nederlandsch elftal zeker niet zwak-
ker dan met Van Nellen op den wing en Tap
rechtsbinnen. Het was overigens wel jammer,
dat Van Nellen van het tconeel moest ver-
dwijnen door het onbesuisde spel van den
Zwitserschen back Widmer, die even later
ook Tap op ruwe wijze over den grond liep.
Het zij echter vermeld, dat deze Helveet zich
later heel anders gedroeg en geen reden tot
fluitconcerten meer gaf.
Een goed deel van de aandacht heeft zich
geconcentreerd op den Nederlandschen mid-
voor Bakhuijs, die nog niet eerder een thuis-
wedstrijd van ons elftal meespeelde. Dat
kwam wel voornamelijk, omdat deze Zwolle-
naar in de eerste helft af en toe op opmerke-
lijk goede wijze het spel verdeelde. Een speler
in den trant van Buitenweg, veel forscher
van gestalte en misschien iets te veel geneigd
om zijn heil op den grond te zoeken, maar
overigens een intelligent voorspeler, die met
prachtige lange trappen keer op keer het spel
naar de vleugels opengooide. Voeg daarbij,
dat Bakhuijs een hoofdrol speelde bij het
fabriceeren van het eerste doelpunt, drie mi-
nuten voor rust, en dat hij twee minuten later
op zeer fraaie wijze een voorzet zonder aar-
zelen keihard inschoot, dan kan men begrij-
pen, dat deze speler in korten tijd enfant cheri
bij het publiek was en dat speciale aandacht
aan hem besteed werd.
Voordien was Holland bijna steeds sterker
geweest en de sporadische aanvallen der
Zwitsers brachten weinig gevaar, hoewel zij
enkele malen opgelegde kansen op onver-
klaarbare wijze misten. Twee nul was het dus
met rust en kort daarna kende de Deensche
arbiter Remke zeer terecht een strafschop toe,
toen Widmer een voorzet van Gerritsen uit
het doel sloeg. Van Kol, de penalty-koning
van Ajax, kogelde natuurlijk nummer drie
achter den Zwitserschen keeper Sechehaye en
toen was het feitelijk gedaan. Want bij het
Neder'andsch elftal ging men zich allerlei
fraaiheden permitteeren, die niet noodig en
zeker niet nuttig waren en het besef: „We
hebben het in onzen zak" maakte, dat er een,
I overigens verklaarbare en reeds meermalen
gesignaleerde, reactie volgde.
De Zwitsertjes ze waren nogal klein
van stuk profiteerden toen van twee zorge-
loosheden in onze achterhoede en het werd
zoo waar 3—2. Twee mooie maar onnoodige
doelpunten. Want zij ontstonden door non
chalance van de achterhoede en de halflinie
Hetgeen niet wegneemt, dat voora! het tweede
uit een oogpunt van voefbaltechniek een
lceurig op den wreef opgevangen voorzet, vol
beleid naast Van der Meulen geplaatst
buitengewoon mooi was.
Toen voelden de onzen, dat er nog wel eens
een derde Zwitsersch doelpuntje zou kunnen
komen. Zij pakten de zaken weer wat krachti-
ger aan en de strijd eindigde met een kwar-
tiervan Hollandsch overwicht. Had' de Zwit
sersche doelman in deze periode niet zoo
prachtig gewerkt, de uits'ag zou zeker 52
of iets dergelijks geweest zijn Laat ons con
stateeren, dat Sechehaye, de Helvetische por-
den smaak vielen van de dame. Zij richtte
zich een weinig meer op en keerde zich om,
hetgeen duidelijk eenige minachting moest be-
duiden."
„Ik zal een van de kellners belet laten vra
gen bij juffrouw Hallam."
„Neen mij niet kwalijk, dat zal u niet ba-
ten."
Nu zag zij hem aan met een blik, die hem
fiog duidelijker de gelijkenis deed opmerken
met die andere. Zij nam hem zijn gedrag zeer
kwalijk; zij wilde hem dat toonen.
„En toch, met of zonder uw permissie, zal
ik mij zelf het genoegen verschaffen belet te
laten vragen bij juffrouw Hallam."
De man, dien zij tegenover zich had, was
niet zoo gemakkelijk af te schepen; hij bleef
op zijn stuk staan. De uitdrukking in haar
oogen was er niet vriendelijker on geworden,
doch ontlokte hem slechts een glimlachje.
„Mag ik u vragen wat u van juffrouw Hal
lam verlangt?"
,.Ik weet niet met welk reeht u dat vraagt;
toch wil ik het u wel zeggen. Ik ben niet van
plan haar te kWetseft of onaangetlaam te Wo-
zen. Ik bflb eco vrieodin, waar ik heel veel
tier, kan terugzien op een uitmuntenden wed
strijd. Hij heeft er verscheidene ballen su-
bliem uitgehouden en deed zeker al was
zijn stijl primitiever niet voor Van der
Meulen, die het niet erg druk had, onder. Hij
was de beste man van zijn ploeg en heeft zijn
land voor een grootere nederlaag behoed.
Overigens viel er bij de Zwitsers weinig te
beleven. De linkshalf, Fasso, deed vaak keu-
rig werk, de anderen ontliepen elkaar slechts
weinig en opmerkelijke spelers waren er niet
bij. Goede eerste klas-spelers, beschikkende
over een flink uiihoudingsvermogen, elkaar
meestal goed begrijpend, maar technisch
zichtbaar minder dan de onzen. Het aller-
zwakste punt was de Zwitsersche voorhoede,
die soms zoo ontzettend rammelde, dat die
van ons subliem leek.
En dat was zij toch niet. Want al waren
Tap en Bakhuijs bevredigend, van Baren-
drecht en Gerritse kan dat niet gezegd wor
den. De Feijenoorder is een speler zooals we
er dozijnen hebben en de Gooi-man, die enkele
malen in het begin niet onverdienstelijk
werkte, bleek op den duur toch geen kracht
van beteekenis en zeker niet beter dan een We
ber, Elfring of een Van Gelder.
Eigenlijk was de half linie wel het deel van
ons elftal, dat het meeste bevrediging sell on k.
O, het was geen ideale linie, ver er van, maar
voor het oog wel de bekoorlijkste. In de eerste
plaats mogen wij Van Heel wel noemen, die
een der besten van het veld was en ook van
Dolder's spel kon ons ditmaal veel meer beko-
ren dan anders a! is zijn afgeven van den bal
vaak slordig en al begaat dit jongmensch
veel te veel de fout van het virtuoosje te wil-
len uithangen, iets, wat een Van Heel kan
doen, maar een Van Dolder niet. Deze laatste
eigenschap had hij trouwens gemeen met den
spil Halle. Lang geen slechte speler. deze
Deventenaar. En een harde werker. Maar
geen prominente figuur, geen allesbeheer-
schende spil. Zijn spel deed vaak peuterig
aan, hoewel dadelijk erkend moet worden, dat
hij wel zijn hoofd gebruikt. Overigens valt
van zoo'n debuut in een dergelijke ontmoeting
nop- niet vee1 te zeggen.
Dat we in de verdediging Denis misten
spreekt vanzelf. Van Zwieteren kan niet in
zijn schaduw staan, al heeft hij dan een ste-
vige partij gebackt. De Spartaan maakte ge-
lukkig veel minder gebruik van zijn lichaams-
kracht dan in de competitie en zonder nu te
willen zeggen, dat hij een zwakke plek was,
wij zien Van der Zaim of Warnsteker liever
Ja, wat blijft er nu nog over? Het was tan-
gen tijd een strijdpunt op de perstribune: wie
maakte het eerste doelpunt? Was het Bak
huijs of deed Ramseyer het zelf? Menschen
van veel gewicht be weer den, dat de Zwitser
sche back in het nauw gedreven door Bak
huijs te hard terugspeelde, anderen, van niet
minder gewichf hadden zuiver gezien, dat de
Zwollenaar den bal trapte. Er werden zelfs
afgezanten gestuurd naar de kleedkamer om
Bakhuijs te interpelleeren en deze bescheiden
jongeman zei, dat het heusch zijn schuld niet
was.
Hoe het zij, de bal „zat". En gezien in het
licht der eeuwigheid doet het er weinig toe of
de punt van de schoen van Bakhuijs het
bruine monster beroerde of de wreef van den
voet van Ramseyer. Men doet beter dergelijke
dingen niet zoo emstig te nemen. Laat ons
maar zeggen, dat Bakhriis het deed. Als hij
het niet gedaan heeft, nu goed, dan niet.
In ieder gevalde Zwitsers werden geklopt
Met cijfers, die misschien een tikje geflat-
teerd zijn voor de bergbeklimmers, maar ze
hadden toch wel een tegenpuntje verdiend.
Misschien zouder. wij, als er minder zonne-
stralen en meer regendroppels gev/eest waren,
gesproken van een matige tot saaie vertoo-
ning. Doch onder deze weersomstandigheden
is men meer geneigd tot optimisme. En der-
halve zullen we dan maar zeggen, dat het
wel een aardige middag was, zonder groote
mee- of tegenvallers, aangenaam, vriendelijk
en een niet onprettige afwisseling van de
nog lange competitie.
De wedstrijd
Na deze eenigszins breedvoerige beschou-
wing, waaruit men wel zoowat zal kunnen
opmaken, hoe het geweest is, zijn wij nog een
klein wedstrijdverloop schuldig.
Onder bet spelen van de voiksliederen, van
welke taak het Amsterdamsch Politie-
muziekcorps zich weer zeer verdiensteliik
kweet, komen om 5 minuten voor half drie de
beide volgende elftallen in het veld:
Holland:
van der Meulen
van Zwieteren van Kol, aanv.
van Do'der Halle van Heel,
Gerritse W. Tap Bakhuijs Barendrecht
van Nellen
scheidsr. Otto Remke O Denemarken.
Grimm Afcegglen Barriere Weiler Fassler
Fasson Heinrich Gesaer
Ramseyer, aanv. Widmer
Sechehaye
Zwitserland.
De in roodshirt gekleede Zwitsers winnen
den toss en gaan eerst het „stadsdoel" ver-
dedigen, spelen dus met het windje in den
rug. Het eerste initiatief is voor de bergbewo-
ners, van Kol wordt al dadelijk op de proef
gesteld, welke hij glansrijk doorstaat. Spoe
dig blijkt dat Denis zeer gemist wordt, van
Zwieteren staat raar te schutteren en onze
van houd en die tijdelijk bij mijnheer Hallam
in huis is geweest. Indien de juffrouw Hal
lam, die u kent, in hetzelfde huis heeft ge-
woond, dan is zij misschien in staat mij in-
lichting omtrent haar te geven en daar heb ik
zeer veel voor over, mijnheer, zelfs wil ik er
mij uw ontevredenheid voor op den hals ha-
len."
Nu was haar blik bepaald kwaadaardig ge
worden. „Hoe heet die vriendin van u?"
„Den naam kan ik u niet zeggen. Daar heb
ik een goede reden voor."
„M:sschien zou ik u de inlichtingen kunnen
geven die u verlangt."
„Logeerde u in het pension Bianchi?"
„Ik weet wel iets van den pensionnaires
„0 ja? Dan Zij zweeg en scheen vat?
plan te veranderen. „Mag ik uw naam weten,
mijnheer?"
„Ik heet Talbot, Percival Talbot."
Geen van beiden had een man opgemerkt
met een zwarten knevel, die in de nieuwsbla-
den zat te kpken, welke op een tafeltje lagen
Bij het hooren van dien naam toonde dezen
heer plotseling een lerendigp bclangstelling
Hit draaide zich om en keek den spreker met
aanvoerder verkeert dan ook in het lastige
parket het „alleen te moeten doen". Van der
Meulen doet ook erg zijn best en is weer de
betrouwbare doelman van altijd. Hij redt
eenige malen schitterend.
Aan den anderen kant worden eenige mooie
kansen gemist, ook al door het zeer onbesuis
de spel van den Zwitserschen rechts-back
Widmer, die a! vlug Tap en Bakhuijs vrijwel
lens trapt en dan onzen Benjamin van Nellen
te pakken neemt, zoodanig dat hij door Van
der Zalm naar de kleedkamer moet worden
gedragen en Smeets in het veld verschijnt
Hij gaat rechts-binnen spelen, en Tap links
buiten. En werkelijk, in deze combinatie vlot
het heel aardig, in tegenstelling met de Zwit
sersche voorhoede, die absoluut zoek is en
weinig presteert. Holland is uitgesproken
sterker, maar door veel buitenspel staan van
Tap kcmt het nog niet tot doelpunten. Ook al
door het schitterend1 keepen van Sechehaye,
die goed voor zijn taak berekend is en enkele
schoten van Bakhuijs, Tap en Van Heel zeer
oordeelkundig fcehandelt. Ook Halle laat
zich niet onbetuigd, hij voedt de voorhoede
heel aardig en probeert het ook eens met goe
de schoten. De Hollandsche verdediging, die
door de Zwitsers nogal tarn wordt behan-
deld, rammelt nogal, van Zwieteren en van
Dolder zijn niet te vinden
Om 16 minuten over drie komt het eerste
Hollandsche doelpunt, Bakhuijs schiet, de
Zwitsersche back raalct den bal nog even en
de uitloopende keeper heeft geen schijn 10.
Drie minuten later zet Bakhuijs een pass van
Smeets ineens prachtig in. (20). Onder da-
verend enthousiasme zetten onze jongens
door en een heel ander elftal belegert tot aan
de rust het doel der Jodelers.
Na de hervatting blijkt dat Van Dolder
zich aardig hersteld heeft, hij is nu zijn
plaats waard en maakt het zijn tegenstan-
ders erg lastig. Een kwartiertje is Holland
vol elan in den aanval, dan verslapt het spel,
en spoedig nemen de Zwitsers het heft in
handen om even later weer op eigen terrein
te worden teruggedrongen waar een paar
zeer gevaar! ijke scrimmages voor doel ont-
staan, welke met veel moeite opgeiost worden.
Om 3.45 uur weer een dcelworsteling, een
schril gefluitpenalty. De Zwitsersche back
heeft hands gemaakt den ba! doodkalm over
het doel gestompt. Van Kol, de penalty-
getter, zet met een prachtig genomen schot
het derde Hol'andsche doelpunt (30).
Dan is het uit met de Hollanders Ze voe-
len zich met zoo'n voorsprong safe, en dat
wordt hun noodlottig. Holland wordt inge-
sloten, en om 3.53, dus drie en twintig minu
ten na rust komt Abegstlen alleen voor Gejus
te staan, die uitloopt. Met een zacht rolletje
redt de Zwitser de eer vocr zijn team 31.
Zeven minuten later wordt het mooiste doel
punt van den wedstrijd gescoord door
Grimm, die een voorzet van den rechtsbuiten
ineens schitterend tusschen de touwen van
Hollands' heiligdom doet verdwijnen. (32)
De Oranjemannen die gaan beseffen dat
ze het „nog niet in den zak" hebben, en gaan
weer vol geestdrift verder, maar ook de Zwit
sers zetten er alles op, zoodat het laatste
kwartier veel moois van weerskanten te zien
gaf. Beurtelings zijn beide doe'en in ge
vaar, maar de heeren portiers geven niet thuis
en geven elkaar niets toe. Sechehaye stopt op
zeer fraaie wijze een hard schot van Tap, en
van der Meulen doet heel goede dingen. Met
een goed genomen corner op de nationale
veste, die netjes weggewerkt wordt, kondigt
Otto Remke, die de zaak goed in handen
hield, maar van buitenspel weinig kaas had
gegeten, het einde van dezen prettig ge-
speelden wedstrijd aan. v
HEILOO.
In het cafe van den heer Admiraal werd
Vrijdagavond de jaarvergadering gehouden
van de Coop. Veilingsver. ,.St. Willebrodus".
De vergadering was druk bezocht, daar ook
de iribrengers waren uitgenoodigd en aan de
bespreking konden deelnemen.
De voorzitter, de heer J. Admiraal Nz.,
opende de eerste vergadering in 1929 met
een inleiding, waarbij hij o.a. mededeelde,
dat de aardbeien uitverkocht waren (bedoeld
was de aardbeien-pulp), zoodat er gegronde
verwachting is op goede prijzen. Spr. hooote
op goede resultaten van de cultures in het ko-
mende seizoen en op de zelfde medewerking
van de inbrengers als tot dusver.
Hij sprak voorts den wensch uit, dat er
samenwerking kome met „De Vooruitgang",
om den bloei van het veilingwezen hooger op
te voeren.
Het jaarverslag van den secretaris was in
opgewekte toon samengesteld. Bij de banken
was afgelost 5500, de omzet der veiling
was 183265.77 tegen 112636.38 in 1927
Het nadeeling saldo is slecht 2390.36 of
34 per lid. Aan aardbeien is geveild voor
f 140.000 met een doorsneeprijs van 46 19
per 10 K.G. Dank werd gebracht aan be-
stuur, personeel, leden en inbrengers, doch
groote oogen aan, alsof hij aan zijn oogen en
ooren beide scheen te twijfelen. Indien de
twee menschen aan de over zijde van de vesti
bule niet zoo met elkander vervuld waren ge
weest, dan hadden zij zeker opgemerkt hoe
zonderling de man zich gedroeg. Hij staarde
den heer Talbot aan en nam hem van het
hoofd tot de voeten op, alsof hij een vreemd
dier was, dat hij niet terecht kon brengen,
hoezeer hij er zijn best toe deed.
Mijnheer Talbot, de scherpe opmerker, die
soms wel oogen op zijn rug scheen te hebben.
zou zeker gevraagd hebben hem daar reken-
schap van te geven, indien hij op dat oogen-
blik niet al zijn aandacht bepaald had bij het
nog zonderlinger gedrag van de dame tegen
over hem. Toen hij zijn naam noemde was het
of Hij haar een slag in het gezicht had gege-
evn; zij deinsde achteruit van schrik, haar af-
grijzen kon niet duidelijker getoond worden.
Zij was plotseling een andere vrouw gewor
den. Al de stijfheid, de minachting, de kwaad-
willigheid scheneri verdwenen te zijn. 2ij
sperde de oogen wijd open, haar gezicht be-
trok, Zijn scheen door schrik en door ontstel-
tefiie bevangen. Mijnheer Talbot had er be-
bovenal aan het omvermoeide werken van den
administrateur en den keurineester-veiling-
lider (de heeren Schuijt en Admiraal).
De balans werd vastgesteld op een bedrag
van 13631. 49, de winst- en verliesrekening
op een bedrag van 11816.16.
De voorzitter deelde mede, dat de expor-
teurs gaarne nieuwe machiniale sloffen heb
ben. Er waren diverse aanbiedingcn ingeko-
men, doch de vergadering besloot nieuwe slof
fen a 9 per 100, franco Heiloo, aan te
schaffen.
Op voorstel van het bestuur zullen de wit-
lofveilingen voorloopig op Vrijdag plaats
hebben en bij grootcn aanvoer in overleg met
de koopers. Dezelfde regeling wordt getrof-
fen met de asperge-veiling.
De heer G. Sehouten vroeg.of het niet mo
gelijk was een vroege aardbieien-veiling te
houden, de glascultuur wordt hier van be
teekenis. Na'eenige bespreking werd de rege
ling aan het bestuur overgelaten. Zeer waar-
schijnlijk zullen de veilingen van aardbeien
en asperges worden gecombineertl.
Van het Centraal Bureau van de Veilingen
in Noordholland was een schrijven ingeko-
men over de bijdrage in het reclamefonds
Een bijdrage van 1/50 bleek niet voldoen-
de, reden waarom men gaarne tot 1/20
zou gaan.
E>e vergadering voelde aanvankelijk niet
veel voor verhooging. Men bracht ter berde,
dat de fabriek van de fa. van Hoogenstraaten
alle producten onder het merk „Kennemer-
land" in den handel brengt en dit achtte men
niet goed.
De voorzitter meende, dat we ons met de
zaken van de fabrikanten niet kunnen in
laten, doch bovendien kunnen we geen Jn-
vloed uitoefenen op een fabrieksmerk. Spr
was voorstander van de verhoogde bijdrage
voor het reclamefonds. Als we mee betalen,
hebben we meer recht van vragen. De ver
hoogde aanvrage werd z.h.st. vastgesteld.
De heer M. Wessel bracht rapport uit na-
mens de financieele commissie. Dit rapport
was gunstig. De schuld is slechts 12700,
terwijl ruim is afgeschreven.
De aftredende bestuursleden, de heeren
Jb. Sengers en Jac. Adrichem, werden her-
kozen.
Het volgende punt was een voorstel bestuur
in verband met het uittreden der leden en het
royement (een en ander naar aanleiding van
een vraag van den heer Korthouwer).
De voorzitter zeide, dat het vorg jaar was
besloten om die leden, die uittreden of die ge-
royeerd moeten worden, hun aandeel in de
schuld te laten betalen en bovendien f 75
Nu het aandeel in het verlies slechts 34
was, was spreker voor verhooging. Spr. zelf
voelde er veel voor het bedrag op 1.50 te
bepalen, maar z.i. moest de vergadering hier-
in beslissen.
De heer Koomen was een tegenstander,
daar op deze wijze de leden aan handen en
voeten zijn gebonden.
Een drukke discussie volgde, waarna de
voorzitter vaststelde, dat hij op het oog had
die leden die weigeren aan te voeren en dan
geroyeerd moeten worden. Tegenover welwil-
lende leden staan we welwillend.
De heer Klaasse wilde een voorbeeld stel-
len en de in gebreke zijnde aanvoerders
royeeren en onverminderd het boete stelsel
handhaven.
Het voorstel van den voorzitter en het
voorstel Wessel kwamen in stemming. Het
eerste werd met 13 tegen 11 aangenomen
(inbrengers steinden niet).
Bij de rondvraag vroeg de heer Korthou
wer waarom de leden niet gekend waren bij
de aaniesteding van eenheidsfust. Dezelfde
spreker vroeg of er van de aanvrage van
glas, waarvoor de veiling zich garant stelde,
noer gebruik was gemaakt.
De voorzitter antwoordde op de eerste
vraag, dat de besteding was gedaan om de
veiling te bevoordeelen, daar de vaklieden
geen werk hadden.
De andere vraag werd ontkennend beant-
woord; slechts een aanvrager was geholpen.
De heer G. Sehouten vroeg of men niet
doosjes bestelde bij de Philips Fabrieken te
Eindhoven. De doosjes, voor verzending van
zacht fruit voor vervoer per vliegtuig, wa
ren doelmatig en goedkoop.
De voorzitter zou een proeforder laten
komen.
Op een vraag of men van St. Pancras en
Schoorl toezegging had voor den asperges-
aanvoer, werd niet rechstreeks geantwoord,
men zou zich met de vereenigingen verstaan.
Een drukke discussie w:erd gevoerd over
het verplichte veilen.Na de toezegging van
het bestuur, dat men terzake van groenten die
hier nog niet worden aangevoerd .(bijv. toma-
ten) met de leden zou meewerken, werd vast
gesteld, dat niet de leden, doch het bestuur
beslist, wat hier geveild moet worden.
De heer J. Sengers zeide, dat men in den
raad heeftb esloten om den weg te verbree-
den. Spr. vroeg medewerking om stagnatie te
voorkomen.
De voorzitter zou het op prijs stellen als
paald medelijden mee. De oorzaak van die
verandering was hem zoo onverklaarbaar,
dat hij zichzelf afvroeg of hij zich onbewust
aan iets verkeerds had schuldig gemaakt.
„Pardon mevrouw, ik hoop dat ik toch niet
iets gezegd of gedaan heb dat u heeft kunnen
bele«3igen of onaangenaam aandoen. Ik heb
er niet het minste plan op gehad."
Het scheen haar moeite te kosten antwoord
te geven.
„Heeft u niet gezegd, dat uw naam was
Talbot Percival Talbot?"
„Ja zeker, dat is mijn naam."
„Toch niet van „Monniksland?"
„Het spijt mij wel als het u verdriet doet
maar ik ben Pervical Talbot van „Monniks-
land"."
De indruk die deze woorden op de dame
hadden, was even verwonderlijk als tevoren.
Zij nam een nog stijvere houding aan, nog
verachtelijker dan zooeven. Haar blik was
venijnig geworden een blik vol haat.
„Als ik het flauwste vermoeden gehad had,
dat u dat individu was, zou ik u zeker nie*
hebben lastig gevallen."
(Wordt vervolgd).
50 ct. per doos
Bij alle Apothekers en Drogisten.
mm
