OAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
No. 91
Oil Hammer besfaaf nlf 3 bladeo.
Honderd een en dertigste Jaargang
1929
ABonncmenispnjs »IJ Yooruitfoetaling per 3 raaanden f2.—fr. per post f2.50. Bewijsn. 5 ct. Advertentiepr. 25 ct p. regel, grootere leftera n,nv i
Uneven franco N.Y. Boek- en Handelsdr. v.h. Herms. Coster Zoon, Yoordam C9, Tel. Admlnistr. No. 3. Ucdactie No. 33 atsruimtc.
ZATERWHi
Direcfeur: C. KRAK.
Hoofdredacteur Tj. N. ADEMA.
Postgiro 37060
Het landhuisjesdrama
te Schoorl.
Het drama waarvan thans in het pittoreske
en idyllische dorpje aan der duinen rand
weldra het naspel zal opgevoerd' worden, is
al van betrekkelijk ouden datum.
Althans de eerste bedrijven spelen al in
1922 en 1923 toen een bekend Schoorlsch
ingezetene, de heer Kriller, van plan was
aan den Postweg daar ter plaatse een land'
huisje te bouwen.
Hij' vroeg daarvoor toestemming aan B. en
IWmaar deze weigerden vergunning voor
den bouw omdat het huisje van hout zou wor
den opgetrokken en dit, volgens de bouw-
verordening ter plaatse, verboden was.
t De heer Kriller heeft toen eens rond zich
gekeken het was nog in den tijd van den
woningnood en geconstateerd, dat vele
andere ingezetenen wel huisjes van hout
mochten bouwen. Als aannemer had hij ze
zelf voor anderen gebouwd en hij vroeg zich
tevergeefs af waarom hem niet werd toege-
staan wat voor anderen geen bezwaar bleek
Hij ging dus in hooger beroep bij den Raad
en toen verschillende raadsleden er op wezen,
dat het niet billijk zou zijn het verzoek van
den heer Kriller te weigeren, bracht het dage-
-lijksch bestuur een tweetal andere punten
naar voren en wees er op, dat de aanvrager
ten eerste aan een onbeharden weg wilde
bouwen en ten tweede, dat men verhinderen
moest, dat aan den Postweg gebouwd werd
omdat hier het natuurschoon zooveel moge
lijk ongerept moest worden gelaten.
De Raad zwichtte voor deze argumenten
en de heer Kriller kreeg de vereischte bouw'
vergunning niet.
De heer Kriller staat bekend als een man,
die zich van wet of gezag heel weinig aan
trekt en hij ondergaat als nalatige kiezer b.v.
altijd heel lij-dzaam de hechtenisstraf inplaats
van de kleine geldboete te betalen.
Toen de heer Kriller zag, dat hij niet
mocht wat anderen wel mochten is zijn eer-
bied voor het Sehoorlsche gezag er niet die
per op geworden en in een koppige bui be'
sloot hij desondanks zijn gang te gaan en
zijn huisje te voltooien.
De gemeenteopzichter kwam zoo nu en dan
eens Injken en er werd natuurlijk proces-
verbaal opgemaakt, maar verder liet men den
heer Kriller rustig bouwen.
Hij had zich gaarne bereid verklaard met
eventueele wenken betreffende den bouw reke
ning te houden en zou er dus ook geen be
zwaar tegen gemaakt hebben als hem als
voorwaarde gesteld was, dat het huisje ge-
heel of gedeeltelijk van steen moest zijn.
Ged. Staten verk'aarden op het door den
heer Kriller ingestelde hooger beroep, dat zij
niets voor hem doen konden als hij werkelijk
in strijd met de plaatselijke bouwverordening
was en de kantonrechter veroordeelde hem tot
een kleine boete maar besliste tevens, dat de
Raad geen recht had her verzoek te weigeren
om aan dezen weg te mogen bouwen, daar
de weg niet in een uitbreidingspl <n was op-
genomen
Het huisje werd geheel voltooid en daarna
heeft de heer Kriller het verkocht aan een in-
gezetene van Sint Pancras, die het verhuurde.
Ongeveer een jaar na de tot stand koming
werd het bewoond door een stenograaf uit
Amsterdam, die, wanneer hij eens ongestoord
werken wilde, de rumoerige hoofdstad uittrok
en dan in het bekoorlijke Noord-Hollandsche
dorpje een rustige en aangename verblijf-
plaats had gevonden.
Hij had het huisje met boeken en kunst-
voorwerpen smaakvol versierd en genoot van
de natuur en de stilte toen hij op 15 Mei
1923 het hoofd van een gemeenteveldwach-
ter door de ruiten zag kijken en deze autori-
teit hem „be!eefdheidshalve" meedeelde, dat
men van plan was over drie dagen zijn huis
je af te breken.
Al werd de mededeeling nog zoo beleefd
gedaan, toch is het te begrijpen, dat de huur-
a £"min meer van g^schrokken is en om
dat hij geen kans zag zoo gauw ergens an
ders onder dak te komen, besloot hij den loop
der gebeurtenissen af te wachten.
Die lieten niet lang op zich wachten, want
er verschenen een gemeenteveldwachter. een
Rijksveldwachter en eenige al of niet deskun-
dige s.oopers ten tooneele, welke laatste
groote hamers en houweelen meegebracht
hadden en den verschrikten huurder mede-
deelden, dat ze zouden beginnen met het dak
af te breken.
De huurder smeekte om uitstel van executie
en omdat het den sloopers blijkbaar ook aan
het hart ging in dien tijd van woningnood
een zoo goed als nieuw landhuisje te vernie-
len, werd er krijgsraad gehouden en besloot
de gewapende macht weer naar huis te gaan
tot de huurder den volgenden dag gelegen
heid zou hebben met den burgemeester te con-
fereeren.
Dat onderhoud had p'aats, maar de toen-
malige burgemeester wilde van uitstel niets
hooren, de s'oopers werden aan het werk ge-
zet, ze maakten een gat in het dak en toen op
Hemelvaartsdag een flinke stortbui naar bin-
nen kwam, heeft de huurder zijn boeken en
kunstvoorwerpen pngs per kruiwagen naar
een nabiizijod pension moeten overbrengen.
De eigenaar wendde zich tot een drietal
raadsleden, die wel iets voor zijn argumenten
voelden en die een spoedvergadering van den
Raad aanvroegen.
Hij vroeg opnieuw vergunning voor het
herbouwen van zijn huisje en deelde mede nu
over het terrein van den heer Kriller een uit-
gang naar den verharden weg te hebben ge-
kregen, zoodat z.i. daarmede een der argu
menten voor het weigeren der vergunning
van de baan was.
Deze aanvrage en het verzoek van de
Raadsleden om een spoedvergadering te be-
leggen kwamen op denzelfden dag binnen,
maar omdat het toen vlak voor de verkiezin-
gen was en de gemoederen nogal opgewon-
den waren, vond de burgemeester het verstan-
diger eerst maar eens de verkiezingen af te
wachten, zoodat er niet minder dan acht da
gen verliepen eer de spoedvergadering werd
uitgeschreven.
En de oproepingsbriefjes werden zoo kort
voor de vergadering bezorgd, dat een Soc -
Dem. raadslid, toen hij 's avonds om negen
uur van zijn werk thuis kwam, te hooren
kreeg, dat er's middags tusschen drie en vier
uur een oproeping was gekomen voor een
vergadering van denzelfden avond, die om
half acht inmiddels begonnen was, en die hij
dus niet meer kon bijwonen.
Het heeft destijds nog maar weinig ge-
scheeld of bedoeld lid was om die afwezig-
heid door zijn plaatselijke partijgenooten tot
aftreden gedwongen.
Op de bewuste Raadsvergadering is voor
den heer Kriller van meerdere zijden een goed
woordje gedaan, maar de voorzitter bleef on-
vermurwbaar.
Hij wees er op, dat het hier een nieuwe
aanvrage betrof, die in eerste instantie eigen-
lijk bij B. en W. thuis behoorde, hoewel hij
ten slotte tegen een beslissing door den Raad
geen bezwaar maakte.
De heer Wognum herinuerde er aan dat de
betrokken weg vroeger de rijweg was tus
schen Bergen en Schoorl, maar dat deze, toen
hij te slecht begon te worden, aan den open-
baren dienst was onttrokken. Ook hij achtte
den weg uit een oogpunt van natuurschoon
niet geschikt om er het aangevraagde land
huisje te laten bouwen.
En de voorzitter wist ten slotte den Raad
aan zijn zijde te krijgen door de mededeeling,
dat men hier een huis zou bouwen met een
langen toegangsweg en dat, wanneer daar
meer perceelen zouden verrijzen, men nood-
zakelijk tot een sloppenbouw zou moeten
komen.
De eigenaar kreeg dus geen vergunning
om zijn huisje weer op te bouwen en daar-
mee scheen het Sehoorlsche landhuisjesdrama
geeindigd.
Het zag er niet naar uit of het stuk ooit
weer voor het voetlicht gebradit zou worden,
tot nu, bijna zes jaar laten, het scherm weer
wordt opgehaald en alles er op wijst, dat er
nog een naspel zal worden gegeven.
Een dame uit Amsterdam heeft namelijk
een bouwvergunning aan den Postweg aan-
gevraagd, welke door B. en W. zonder be
zwaar verleend is.
Maar de aannemer van dit werk bleek
de heer Kriller te zijn en de plaats
waar het huis zou gebouwd worden was pre-
cies dezelfde als waar destijds het andere
landhuisje op hoog bevel werd afgebroken.
Het gevolg van een en ander is een adres
van den heer Kriller aan den Schoorlschen'
Raad waarin hij mededeelt zich bij schrijven
van 18 Januari j.l. tot B en W. om schade-
loosstelling te hebben gemeld, welke hem op
1 Februari is geweigerd omdat hij zonder
vergunning had gebouwd en omdat de wo
ning, in strijd met de toen geldende bouw
verordening, van hout was opgetrokken.
De heer Kriller wijst er thans den Raad
op, dat op dezelfde pla.ts nu een woning
van een Amsterdamsch ingezetene staat, ter
wijl er toch in de situatie van den Postweg
en van het desbetreffende bouwterrein niets
is gewijzigd.
Wanneer wij, zegt hij, dus zien, dat het
terrein voor bebouwing geschikt is, dan was
die geschiktheid er ook, toen ik de vergun
ning aanvroeg, dan had men mij niet mo
gen weigeren en had dus de weigering der
vergunning geen beteekenis.
Hij herinnert er verder nogmaals aan, dat
ook het motief, dat hij een woning van hout
bouwde niet naar voren gebracht kon wor
den omdat in dienzelfden tijd vijf anderen wel
vergunning kregen een houten huis te bou
wen en hijzelf ook toestemming kreeg twee
houten gebouwen voor iemand uit Alkmaar
op een andere plaats te zetten.
Waar die nog steeds bewoond worden en
andere woningen om en bij den Postweg
nimmer werden afgebroken, acht adressant
zich gerechtigd zich opnieuw tot de ge-
meente te wenden en hij verzoekt thans met
hem over een z.i. alleszins gerechtvaardigde
schadeioosstelling te willen onderhandelen
De Sehoorlsche Raad, die voor een groot
dee] thans uit andere leden bestaat dan toen
het eerste bedrijf van dit drama werd opge
voerd, zal in zijn eerstvolgende zitting op
dit verzoek moeten beslissen en daarmede
voor de oplossing van een niet gemakkelijk
vraagstuk gesteld worden.
Het wil ons voorkomen, dat formeel de
zaak volkomen in orde i&
Er mocht niet van hout gebouwd worden
en de vergunning was geweigerd.
Bouwde dus de heer Kriller toch, dan ge-
beurde dat geheel op eigen risico en had hij
alle daarop volgende onaangenaamheden en
alle daaruit voortvloeiende schade aan zich
zelf te wijten.
Maar toch, al kan de heer Kriller op geen
enkelen wettelijken grond om herstel van ge-
leden schade vragen, de moreele kant van de
kwestie mag o.i. niet over het hoofd gezien
worden en er is ook nog een ongeschreven
recht, dat voorschrijft, dat men niet wille-
keurig den een moet verbieden wat men den
ander toestaat.
Het was niet billijk overal voor het bou
wen van houten woningen dispensatie van
de bouwverordening te verleenen behalve aan
den heer Kriller
Het was evenmin billijk andere huisjes bij
den Postweg te laten staan en dat van den
heer Kriller met den grond gelijk te maken
En daarbij mag men zich met verbazing af-
vragen hoe het mogelijk is, dat iemand die
geen bouwvergunning heeft, toch een huis
bouwt.
Ook in Heiloo is dat kort geledea ge-
beurd en eerst toen het huis kant en klaar
was, kwam de kwestie van afbraak ter sprake,
welke in die gemeente, na een uitspraak van
Ged. Staten, nog voorkomen is.
Het moest niet mogelijk zijn, dat de ge-
meentepolitie en de gemeente-opzichter zon
der in te grijpen toezien hoe een woning, die
niet verrijzen mag, opgebouwd en voltooid
wordt.
Het moest, om bij het Sehoorlsche geval te
blijven, niet mogelijk zijn, dat het gebouw
daarna een jaar lang rustig kan blijven
staan, dat het inmiddels verhuurd wordt en
dat er daarna plotseling zoo'n haast met af-
breken gemaakt wordt, dat de bewoner geen
tijd heeft een goed heenkomen te zoeken.
Nu de Postweg weer wel voor bebouwing
geschikt blijkt en een ander, met voorbijzien
van alle vroeger geuite bezwaren, wel vergun
ning krijgt om op dezelfde plek te mogen bou
wen, behoeft bet niet te verwonderen, dat de
heer Kriller zich sterker dan vroeger af-
vraagt of het misschim antipathie tegen zijn
persoon geweest is waardoor voor hem een
zoo ongunstige en nadeelige uitzondering
gemaakt werd.
Wij willen dit laatste niet gaarne bevesti-
gen, maar waar het algemeen belang zeker
voorschrijft, dat alle ingezetenen dezelfde
rechten en plichten hebben, gelooven wij dat
de Sehoorlsche Raad het verzoek van den
heer Kriller uit billijkheids- en rechtvaardig-
heidsoverwegingen niet zonder meer terzijde
zal moeten leggen.
Dagelijksch overzicht.
HET PLAN OM EEN BLOK VAN OOST-
STATEN TEGEN SOWJET-RUSLAND TE
VORMEN.
Een anti-sow jet-front; Polen de
drijfveer; de verhouding tusschen
Roemenie en Hongauije; hoe Frank-
rijk er over denkt.
Sedert eenige weken zijn er geruchten in
omloop over de vorming van een Oost-staten-
blok tegen Sowjet-Rusland. Deze geruchten
hebben nu een vasteren grondslag gekrvgen
door een bericht uit Boekarest, dat uit een
gewoonlijk goed ingelichten bron stamt. Vol
gens deze melding heeft het plan, om een
Oost-staten-blok op te richten als afweer te
gen Sowjet-Rusland, vastere vormen aange-
nomen sedert het jongste bezoek van den Roe-
meenschen Minister van Buitenlandsche Za-
ken, Mironescu, in Warschau. De eigenlijke
initiator van het plan is Maarschalk Pil-
soedski, die een verbond wil tot stand bren-
gen van de staten, die voor Rusland zijn ge-
legen. Polen zou de leiding van dit staten-
biok op zich nemen.
Volgens het Warschausche project zou dit
verbond alle Westelijke randstaten van Rus
land, van de Oostzee tot de Zwarte Zee, moe
ten omvattenhet zou de verwezenlijking
zijn van de gedachte van een anti-sowjet-
front. Polen laat zich blijkbaar leiden door
de overweging, dat het alleen van Russischen
kant onmiddellijk in zijn bestaan zou kunnen
worden bedreigd.
Polen gelooft nu alleen tegen een Russi-
sche bedreiging te kunnen optreden, als het
aan het hoofd staat van een „staten-blok",
dat als een grendel voor Rusland wordt ge-
legd. Roemenie zou in zulk een staten-ver-
bond een eerste en beslissende rol spelen.
Zijn verbindingen met Polen zouden in dit
geval veel vaster worden, dan het geval is
door het Poolsch-Roemeensche militair-ver-
bond. Het verbond zelf zou zonder Roeme
nie, dat aan de kust van de Zwarte Zee het
blok moest afsluiten, niet tot stand kunnen
komen. Roemenie zou dus, volgens de plan-
nen van Warschau, geheel en al moeten op-
gaan in dit nieuwe Oost-staten-verbond, zoo
dat er nauwelijks een mogelijkheid zou blij
ven, om verbonds-plichten ook naar een an
deren kant na te kctnen; of deze kant moest
ook naar hetzelfde doel streven en aan de
eischen voldoen, die de Poolsche Maarschalk
voor het Oost-staten-blok op het oog heeft.
Uu zouden, volgens de opvatting van Polen,
de belangen van het nieuwe anti-Russische
staten-verbond niet te vtreenigen zijn met
de belangen van de politieke alliantie, waar-
toe Roemenie tegenwoordig behoort: die der
Kleine Entente. De Slawische leden der Klei
ne Entente vooral Tsechoslowakije, zouden
zich nooit kunnen laten bewegen tot een uit-
sluihnd anti-Russische politiek. Roemenie
daarentegen zou zich alleen dan in den
dienst van zoo'n politiek kunnen stellen, als
het voor dit land mogelijk was, elke militaire
en politieke bedreiging van zijn Westelijke
grenzen uit te schakelen. De politick der
Kleine Entente draait om de Hongaarsche
kwestie en het heele politieke en militaire
front van Roemenie, dat hiervan afhankelijk
is, moest dus van het Westen naar het Oos-
ten worden verschoven.
Om de plannen van Polen te kunnen uit
voeren moest Roemenie dus uit zijn interes-
sen-kring worden weggerukt en voor Polen
worden gewonnen.
Ter gelegenheid van het bezoek van Maar
schalk Pilsoedski in Roemenie zijn er reeds
pogingen gedaan, om een Hongaarsch-Roe-
meensche toenadering voor te bereiden. In
Warschau werd deze poging herhaald ge-
durende de aanwezigheid van den Roemeen-
schen Minister van Buitenlandsche Zaken,
Mironescu. Ze is echter beide keeren mislukt
door de ondubbelzinnige weigering van Roe
menie.
Roemenie gaat n.l. van de overweging uit,
dat een toenadering'tot Hongarije alleen dan
zou mogelijk zijn, als Hongarije zijn revisi-
onistisch streven definitief zou willen op-
gcven.
Ondanks al deze moeilijkheden schijnt
Maarschalk Pilsoedski toch te gelooven, dat
het Oost-staten-blok tot stand kan komen.
Men schijnt in Polen te verwachten, dat
Frankrijk een neutrale houding zou aanne-
men tegenover het streven om een anti-Rus-
sisch Oost-staten-blok op te richten onder
leiding van Polen en dat Frankrijk de verwe
zenlijking hiervan niet ongaarne zou zien.
Frankrijk toch zou met dit Oost-staten-blok
over een statenbond kunnen beschikken, die
van veel vaster consistentie is en veel meer
reden van bestaan heeft, dan de Kleine En
tente. Buitendien zou Hongarije worden los-
gemaakt uit invloedsfeer van Duitschland,
want, als de Hongaarsch-Roemeensche toe
nadering en het Oost-staten-blok tot stand
komt, zal Hongarije zich hierbij natuurlijk
moeten aansluiten. Maar ook voor de ove-
rige leden der Kleine Entente zou niets an-
ders overblijven, dan, onder den dwang der
omstandigheden, tot dien stap te besluiten,
waartoe ze, onder de tegenwoordige politie
ke constellatie, niet zijn te bewegen, en zich
van hun kant ook aan te sluften bij het sta
ten-verbond onder leiding van Polen.
Buitenland
DUITSCHLAND.
MET 250 AUTO'S NAAR PARIJS.
Een onvoorzichtige tocht.
De „Koln. Z." is er niet over te spreken,
dat de Kaiserslauternsdie autoclub met
Paschen een tocht naar Parijs heeft onderno-
men met een 250 tal wagens. Volgens het
blad heeft deze tocht in de geheele Palts nog
al opzien gebaard.
Veel is natuurlijk voor zulk een bezoek aan
de Fransche hoofdstad te zeggen; het kan
bij v. weer een steentje bijdragen tot de toena
dering tusschen beide volken. Alles goed en
wel, meent de Keulenaar. Maar moet men
dan met een kolonnne van 250 auto's naar
Parijs gaan? Het blad vreest z.i., dat een
dergelijk, eenigszins weelderig ingericht be
zoek een verkeerden indruk zou kunnen ma
ken op Parijs, waar nu juist de Duitsche des-
kundigen bezig zijn de legende van Duitsch-
land's bloei te bestrijden. Verstandige lieden
weten wel, voegt de „K. Z." hieraan toe, dat
een stoet van 2'50 auto's uit de Palts nog geen
bewijs van Duitschland's welvaart is -
maar de Duitschers vechten te Parijs nu een
maal tegen legende en bewust ongeloof. In
zulke gevallen doen, anders onschuldige din
gen, kwaad. Voor het Fransche publiek zeg
gen 250 auto's meer dan 1000 personen, die
op een studiereis met de derde klasse reizen
en eenvoudige hotels betrekken.
Had men, zoo vraagt het Keulsche blad,
ten slotte, dat te Kaiserslautern ook niet eens
kunnen bedenken, waar men tengevolge van
de bezeitingsellende toch nog wel ernstiger
zcr.gen heeft dan door autotochten de bevol
king van de Palts Frankrijk te leeren ken
nen?
HET PROCES-LANGKOPP.
Het verhoor van Bach.
Geheimraad Bach, de hoofdambtenaar van
het schadevergoedingsbureau, heeft Donder-
dag voor de rechtbank te Berlijn verteld,
welke bange uren hij ruim een jaar geleden
heeft doorgebracht. Langkopp kwam tegen
half elf's morgens met het vermaarde kof-
fertje bij hem op het kantoor en vertelde hem
dat er dynamiet inzat en dat hij de heele boel
in de lucht zou laten vliegen als hem de voile
geleden schade, die hij op 120.000 mark
schatte niet werd vergoed.
Getuige keer den indruk dat Langkopp
meende wat hij zei en daarom heeft hij hem
aan de praat gehouden, vier uur lang. Her-
haaldelijk kwamen andere menschen in het
vertrek, maar hij kreeg geen gelegenheid Vn
te zeggen waarmee zijn bezoeker dreigde
6 APRIL
Slechfs eenmaal heeft hij een ambtenaar kun<
nen toefluisieren wat er aan de hand was,
maar deze verstond Hem niet.
Eindelijk slaagde luj er in de aandacht van
Langkopp af te leiden en uit het vertrek te
vluchten. Hij struikelde echter en meteen
kwam beklaagde met de revolver in de vuist
op hem toestormen en riep: „Terug, anders
maak ik er een eind aan". Getuige moest dus
weer mee, maar nu kwam de leider van het
bureau, Karpinski, hem te hulp. De andere
ambtenaren en beambten staken geen vinger
uit, maar Karpinski greep Langkopp beet en
met getuige's hulp slaagde deze er in den be
klaagde te overmannen.
Getuige meem dat hij werkelijk in levens-
gevaar heeft vyrkeerd en dat het hartgebrek
waaraan hij iija door het gebeurde is ver-
ergerd
Langkopp protesteert.
Gisteren heeft beklaagde Langkopp gepro-
testeerd tegen een opmerking door Bach ge
maakt, dat hij uit de gesprekken tusschen
Langkopp en Loof den indruk had geput, dat
zij erg volksch waren. Langkopp ziet hierin
een poging om in het proces een politiek ele
ment te brengen.
Dr. Frey verzocht daarop den voorzitter te
verklaren, dat de rechtbank geen waarde
hecht aan de meening van Bach nopens de
politieke gezindheio van beklaagden.
De voorzitter antwoordde, dat hij het stand-
punt van de rechtbank door een verklarinc
over zijn joersoonlijk inzicht in deze kwestie
niet kan veranderen
Getuige Bach, die dan nogmaals voorge-
rocpen wordt. zegt, dat hij inderdaad uit hef
gesprek tusschen beide beklaagden den indruk
gekregen heeft, dat zdj volksch waren; oa
hebben zij niet alleen gescholden op de hui-
dige regeering, doch ook op de Joden.
Beklaagde Loof bestreed dat in de gesprek
ken politieke kwesties ter sprake gekomen
zijn. Op zijn hoogst hebben zij gesproken over
de gebreken van het schadevergoedings
bureau.
Na lang debat tusschen voorzitter, officier
van jiistitie en verdediging werd de kwestie
tenslotte bijgelegd doordat de voorzitter en de
officier van justitie het erover eens waren dat
zij geenerlei waarde zouden hechten aan de
verklanng van getuige Bach, nopens de poli
tieke gezindheid van beklaagden.
Daarop werden ambtenaren van het rijks-
bureau voor schadeioosstelling gehoord, die
nog enkele bijzonderheden over het gebeurde
op 2 Maart 1928 meedeelden.
FRANKRIJK
ERNSTIG ONGELUK MET EEN
GRANAAT.
Een ernstig ongeluk is geschied op hei
vroegere sldgveld van Douhaumont. Onder
leiding van den geestelijke Belle, directeur
van een seminarium, bezochten gedurende de
Paaschdagen 12 gymnasiasten uit Rijssel het
slagveld. Getrouw aan een tot nog toe ge-
volgde traditie staken zij voordat zij gingen
slapen ter eere van de gesneuvelden in een
ouden granaattrechter een vuur aan. Op het
moment, dat zij onder het zingen van reli-
gieuze liederen om dit vuur heen stonden,
vloog een granaat, die in den grond verbor-
gen lag, tengevolge van de hitte van het vuur
in de lucht. De priester werd door den gra
naat volkomen verscheurd. Een scholier
overleed tijdens het transport naar een in
de nabijheid liggende barak aan de bekomen
verwondingen. Twee andere scholieren wer
den zwaar gewond naar Verdun gebracht,1
6 scholieren werden licht gewond.
NOG EEN BEGRAFENIS.
Desiri Bijou.
Wie in deze rubriek van dag tot dag de
voornaamste gebeurtenissen, die zich in
Frankrijk voordoen, over vertelt, heeft den
laatsten tijd heel wat over begrafenissen
moeten schrijven. Daar waren de plechtig-
heden rond maarschalk Foch. generaal
Sarrail. Donderdag heeft Parijs aan Myron
Herrick, den Amerikaanschen gezant, een
grootsche uitvaart bereid en vandaag
schrijven wij weer over een begrafenis. Maar
ditmaa! moeten we niet van een deftige be
grafenis vertellen. Men denke: het is de be
grafenis van een clown, waarover wij spre
ken.
Woensdag is Desire Bijou, de oude circus-
clown, dien te Parijs iedereen kende, naar
zijn laatste rustplaats op het kerkhof van
Pan tin gebracht. Desire heeft als clown be-
roeide dagen gekend en wist het zoover te
brengen, dat hij een eigen circus bezat. Maar
later is toen voor Desire de tegenslag geko
men en zijn laatste levenstijd, dien hij in een
ouden, lekkenden woonwagen doorbracht
het eenige wat hem van de circus-glorie was
overgebleven is heel droevig geweest. E>e
koude winter in den woonwagen is voor
Desire noodlottig geweest: Woensdag is hij
>egraven Alle clowns uit Parijs, de beroem-
de Frat-ellini's voorop, hebben Desire naar
zijn laatste rustplaats vergezeld. Het was een
armelijke begrafenis, die toch de aandacht
trok door het ongewone gezelschap, dat ach-
ter den lijkwagen schteed. Op het graf is na
tuurlijk aan de gevoelsuitingen de ongebrei-
delde loop gelaten in hartelijke toespraken en
de oudste Fratellini, die zich vaderlijk over
het bitter schreiende dochtertje van Desiri*
boog, zegde haar in zijn gebroken Italiaansch-
Fransch toe, dat hij een voorstelling zou ge-
ven, waarvan zij de opbrengst zou ontvan-
gen. Andere artiesten deden soortgelijke edel-
moedige beloften. v.
ri
CODRANT.