OAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. No. 91 Oil Hammer besfaaf nlf 3 bladeo. Honderd een en dertigste Jaargang 1929 ABonncmenispnjs »IJ Yooruitfoetaling per 3 raaanden f2.—fr. per post f2.50. Bewijsn. 5 ct. Advertentiepr. 25 ct p. regel, grootere leftera n,nv i Uneven franco N.Y. Boek- en Handelsdr. v.h. Herms. Coster Zoon, Yoordam C9, Tel. Admlnistr. No. 3. Ucdactie No. 33 atsruimtc. ZATERWHi Direcfeur: C. KRAK. Hoofdredacteur Tj. N. ADEMA. Postgiro 37060 Het landhuisjesdrama te Schoorl. Het drama waarvan thans in het pittoreske en idyllische dorpje aan der duinen rand weldra het naspel zal opgevoerd' worden, is al van betrekkelijk ouden datum. Althans de eerste bedrijven spelen al in 1922 en 1923 toen een bekend Schoorlsch ingezetene, de heer Kriller, van plan was aan den Postweg daar ter plaatse een land' huisje te bouwen. Hij' vroeg daarvoor toestemming aan B. en IWmaar deze weigerden vergunning voor den bouw omdat het huisje van hout zou wor den opgetrokken en dit, volgens de bouw- verordening ter plaatse, verboden was. t De heer Kriller heeft toen eens rond zich gekeken het was nog in den tijd van den woningnood en geconstateerd, dat vele andere ingezetenen wel huisjes van hout mochten bouwen. Als aannemer had hij ze zelf voor anderen gebouwd en hij vroeg zich tevergeefs af waarom hem niet werd toege- staan wat voor anderen geen bezwaar bleek Hij ging dus in hooger beroep bij den Raad en toen verschillende raadsleden er op wezen, dat het niet billijk zou zijn het verzoek van den heer Kriller te weigeren, bracht het dage- -lijksch bestuur een tweetal andere punten naar voren en wees er op, dat de aanvrager ten eerste aan een onbeharden weg wilde bouwen en ten tweede, dat men verhinderen moest, dat aan den Postweg gebouwd werd omdat hier het natuurschoon zooveel moge lijk ongerept moest worden gelaten. De Raad zwichtte voor deze argumenten en de heer Kriller kreeg de vereischte bouw' vergunning niet. De heer Kriller staat bekend als een man, die zich van wet of gezag heel weinig aan trekt en hij ondergaat als nalatige kiezer b.v. altijd heel lij-dzaam de hechtenisstraf inplaats van de kleine geldboete te betalen. Toen de heer Kriller zag, dat hij niet mocht wat anderen wel mochten is zijn eer- bied voor het Sehoorlsche gezag er niet die per op geworden en in een koppige bui be' sloot hij desondanks zijn gang te gaan en zijn huisje te voltooien. De gemeenteopzichter kwam zoo nu en dan eens Injken en er werd natuurlijk proces- verbaal opgemaakt, maar verder liet men den heer Kriller rustig bouwen. Hij had zich gaarne bereid verklaard met eventueele wenken betreffende den bouw reke ning te houden en zou er dus ook geen be zwaar tegen gemaakt hebben als hem als voorwaarde gesteld was, dat het huisje ge- heel of gedeeltelijk van steen moest zijn. Ged. Staten verk'aarden op het door den heer Kriller ingestelde hooger beroep, dat zij niets voor hem doen konden als hij werkelijk in strijd met de plaatselijke bouwverordening was en de kantonrechter veroordeelde hem tot een kleine boete maar besliste tevens, dat de Raad geen recht had her verzoek te weigeren om aan dezen weg te mogen bouwen, daar de weg niet in een uitbreidingspl <n was op- genomen Het huisje werd geheel voltooid en daarna heeft de heer Kriller het verkocht aan een in- gezetene van Sint Pancras, die het verhuurde. Ongeveer een jaar na de tot stand koming werd het bewoond door een stenograaf uit Amsterdam, die, wanneer hij eens ongestoord werken wilde, de rumoerige hoofdstad uittrok en dan in het bekoorlijke Noord-Hollandsche dorpje een rustige en aangename verblijf- plaats had gevonden. Hij had het huisje met boeken en kunst- voorwerpen smaakvol versierd en genoot van de natuur en de stilte toen hij op 15 Mei 1923 het hoofd van een gemeenteveldwach- ter door de ruiten zag kijken en deze autori- teit hem „be!eefdheidshalve" meedeelde, dat men van plan was over drie dagen zijn huis je af te breken. Al werd de mededeeling nog zoo beleefd gedaan, toch is het te begrijpen, dat de huur- a £"min meer van g^schrokken is en om dat hij geen kans zag zoo gauw ergens an ders onder dak te komen, besloot hij den loop der gebeurtenissen af te wachten. Die lieten niet lang op zich wachten, want er verschenen een gemeenteveldwachter. een Rijksveldwachter en eenige al of niet deskun- dige s.oopers ten tooneele, welke laatste groote hamers en houweelen meegebracht hadden en den verschrikten huurder mede- deelden, dat ze zouden beginnen met het dak af te breken. De huurder smeekte om uitstel van executie en omdat het den sloopers blijkbaar ook aan het hart ging in dien tijd van woningnood een zoo goed als nieuw landhuisje te vernie- len, werd er krijgsraad gehouden en besloot de gewapende macht weer naar huis te gaan tot de huurder den volgenden dag gelegen heid zou hebben met den burgemeester te con- fereeren. Dat onderhoud had p'aats, maar de toen- malige burgemeester wilde van uitstel niets hooren, de s'oopers werden aan het werk ge- zet, ze maakten een gat in het dak en toen op Hemelvaartsdag een flinke stortbui naar bin- nen kwam, heeft de huurder zijn boeken en kunstvoorwerpen pngs per kruiwagen naar een nabiizijod pension moeten overbrengen. De eigenaar wendde zich tot een drietal raadsleden, die wel iets voor zijn argumenten voelden en die een spoedvergadering van den Raad aanvroegen. Hij vroeg opnieuw vergunning voor het herbouwen van zijn huisje en deelde mede nu over het terrein van den heer Kriller een uit- gang naar den verharden weg te hebben ge- kregen, zoodat z.i. daarmede een der argu menten voor het weigeren der vergunning van de baan was. Deze aanvrage en het verzoek van de Raadsleden om een spoedvergadering te be- leggen kwamen op denzelfden dag binnen, maar omdat het toen vlak voor de verkiezin- gen was en de gemoederen nogal opgewon- den waren, vond de burgemeester het verstan- diger eerst maar eens de verkiezingen af te wachten, zoodat er niet minder dan acht da gen verliepen eer de spoedvergadering werd uitgeschreven. En de oproepingsbriefjes werden zoo kort voor de vergadering bezorgd, dat een Soc - Dem. raadslid, toen hij 's avonds om negen uur van zijn werk thuis kwam, te hooren kreeg, dat er's middags tusschen drie en vier uur een oproeping was gekomen voor een vergadering van denzelfden avond, die om half acht inmiddels begonnen was, en die hij dus niet meer kon bijwonen. Het heeft destijds nog maar weinig ge- scheeld of bedoeld lid was om die afwezig- heid door zijn plaatselijke partijgenooten tot aftreden gedwongen. Op de bewuste Raadsvergadering is voor den heer Kriller van meerdere zijden een goed woordje gedaan, maar de voorzitter bleef on- vermurwbaar. Hij wees er op, dat het hier een nieuwe aanvrage betrof, die in eerste instantie eigen- lijk bij B. en W. thuis behoorde, hoewel hij ten slotte tegen een beslissing door den Raad geen bezwaar maakte. De heer Wognum herinuerde er aan dat de betrokken weg vroeger de rijweg was tus schen Bergen en Schoorl, maar dat deze, toen hij te slecht begon te worden, aan den open- baren dienst was onttrokken. Ook hij achtte den weg uit een oogpunt van natuurschoon niet geschikt om er het aangevraagde land huisje te laten bouwen. En de voorzitter wist ten slotte den Raad aan zijn zijde te krijgen door de mededeeling, dat men hier een huis zou bouwen met een langen toegangsweg en dat, wanneer daar meer perceelen zouden verrijzen, men nood- zakelijk tot een sloppenbouw zou moeten komen. De eigenaar kreeg dus geen vergunning om zijn huisje weer op te bouwen en daar- mee scheen het Sehoorlsche landhuisjesdrama geeindigd. Het zag er niet naar uit of het stuk ooit weer voor het voetlicht gebradit zou worden, tot nu, bijna zes jaar laten, het scherm weer wordt opgehaald en alles er op wijst, dat er nog een naspel zal worden gegeven. Een dame uit Amsterdam heeft namelijk een bouwvergunning aan den Postweg aan- gevraagd, welke door B. en W. zonder be zwaar verleend is. Maar de aannemer van dit werk bleek de heer Kriller te zijn en de plaats waar het huis zou gebouwd worden was pre- cies dezelfde als waar destijds het andere landhuisje op hoog bevel werd afgebroken. Het gevolg van een en ander is een adres van den heer Kriller aan den Schoorlschen' Raad waarin hij mededeelt zich bij schrijven van 18 Januari j.l. tot B en W. om schade- loosstelling te hebben gemeld, welke hem op 1 Februari is geweigerd omdat hij zonder vergunning had gebouwd en omdat de wo ning, in strijd met de toen geldende bouw verordening, van hout was opgetrokken. De heer Kriller wijst er thans den Raad op, dat op dezelfde pla.ts nu een woning van een Amsterdamsch ingezetene staat, ter wijl er toch in de situatie van den Postweg en van het desbetreffende bouwterrein niets is gewijzigd. Wanneer wij, zegt hij, dus zien, dat het terrein voor bebouwing geschikt is, dan was die geschiktheid er ook, toen ik de vergun ning aanvroeg, dan had men mij niet mo gen weigeren en had dus de weigering der vergunning geen beteekenis. Hij herinnert er verder nogmaals aan, dat ook het motief, dat hij een woning van hout bouwde niet naar voren gebracht kon wor den omdat in dienzelfden tijd vijf anderen wel vergunning kregen een houten huis te bou wen en hijzelf ook toestemming kreeg twee houten gebouwen voor iemand uit Alkmaar op een andere plaats te zetten. Waar die nog steeds bewoond worden en andere woningen om en bij den Postweg nimmer werden afgebroken, acht adressant zich gerechtigd zich opnieuw tot de ge- meente te wenden en hij verzoekt thans met hem over een z.i. alleszins gerechtvaardigde schadeioosstelling te willen onderhandelen De Sehoorlsche Raad, die voor een groot dee] thans uit andere leden bestaat dan toen het eerste bedrijf van dit drama werd opge voerd, zal in zijn eerstvolgende zitting op dit verzoek moeten beslissen en daarmede voor de oplossing van een niet gemakkelijk vraagstuk gesteld worden. Het wil ons voorkomen, dat formeel de zaak volkomen in orde i& Er mocht niet van hout gebouwd worden en de vergunning was geweigerd. Bouwde dus de heer Kriller toch, dan ge- beurde dat geheel op eigen risico en had hij alle daarop volgende onaangenaamheden en alle daaruit voortvloeiende schade aan zich zelf te wijten. Maar toch, al kan de heer Kriller op geen enkelen wettelijken grond om herstel van ge- leden schade vragen, de moreele kant van de kwestie mag o.i. niet over het hoofd gezien worden en er is ook nog een ongeschreven recht, dat voorschrijft, dat men niet wille- keurig den een moet verbieden wat men den ander toestaat. Het was niet billijk overal voor het bou wen van houten woningen dispensatie van de bouwverordening te verleenen behalve aan den heer Kriller Het was evenmin billijk andere huisjes bij den Postweg te laten staan en dat van den heer Kriller met den grond gelijk te maken En daarbij mag men zich met verbazing af- vragen hoe het mogelijk is, dat iemand die geen bouwvergunning heeft, toch een huis bouwt. Ook in Heiloo is dat kort geledea ge- beurd en eerst toen het huis kant en klaar was, kwam de kwestie van afbraak ter sprake, welke in die gemeente, na een uitspraak van Ged. Staten, nog voorkomen is. Het moest niet mogelijk zijn, dat de ge- meentepolitie en de gemeente-opzichter zon der in te grijpen toezien hoe een woning, die niet verrijzen mag, opgebouwd en voltooid wordt. Het moest, om bij het Sehoorlsche geval te blijven, niet mogelijk zijn, dat het gebouw daarna een jaar lang rustig kan blijven staan, dat het inmiddels verhuurd wordt en dat er daarna plotseling zoo'n haast met af- breken gemaakt wordt, dat de bewoner geen tijd heeft een goed heenkomen te zoeken. Nu de Postweg weer wel voor bebouwing geschikt blijkt en een ander, met voorbijzien van alle vroeger geuite bezwaren, wel vergun ning krijgt om op dezelfde plek te mogen bou wen, behoeft bet niet te verwonderen, dat de heer Kriller zich sterker dan vroeger af- vraagt of het misschim antipathie tegen zijn persoon geweest is waardoor voor hem een zoo ongunstige en nadeelige uitzondering gemaakt werd. Wij willen dit laatste niet gaarne bevesti- gen, maar waar het algemeen belang zeker voorschrijft, dat alle ingezetenen dezelfde rechten en plichten hebben, gelooven wij dat de Sehoorlsche Raad het verzoek van den heer Kriller uit billijkheids- en rechtvaardig- heidsoverwegingen niet zonder meer terzijde zal moeten leggen. Dagelijksch overzicht. HET PLAN OM EEN BLOK VAN OOST- STATEN TEGEN SOWJET-RUSLAND TE VORMEN. Een anti-sow jet-front; Polen de drijfveer; de verhouding tusschen Roemenie en Hongauije; hoe Frank- rijk er over denkt. Sedert eenige weken zijn er geruchten in omloop over de vorming van een Oost-staten- blok tegen Sowjet-Rusland. Deze geruchten hebben nu een vasteren grondslag gekrvgen door een bericht uit Boekarest, dat uit een gewoonlijk goed ingelichten bron stamt. Vol gens deze melding heeft het plan, om een Oost-staten-blok op te richten als afweer te gen Sowjet-Rusland, vastere vormen aange- nomen sedert het jongste bezoek van den Roe- meenschen Minister van Buitenlandsche Za- ken, Mironescu, in Warschau. De eigenlijke initiator van het plan is Maarschalk Pil- soedski, die een verbond wil tot stand bren- gen van de staten, die voor Rusland zijn ge- legen. Polen zou de leiding van dit staten- biok op zich nemen. Volgens het Warschausche project zou dit verbond alle Westelijke randstaten van Rus land, van de Oostzee tot de Zwarte Zee, moe ten omvattenhet zou de verwezenlijking zijn van de gedachte van een anti-sowjet- front. Polen laat zich blijkbaar leiden door de overweging, dat het alleen van Russischen kant onmiddellijk in zijn bestaan zou kunnen worden bedreigd. Polen gelooft nu alleen tegen een Russi- sche bedreiging te kunnen optreden, als het aan het hoofd staat van een „staten-blok", dat als een grendel voor Rusland wordt ge- legd. Roemenie zou in zulk een staten-ver- bond een eerste en beslissende rol spelen. Zijn verbindingen met Polen zouden in dit geval veel vaster worden, dan het geval is door het Poolsch-Roemeensche militair-ver- bond. Het verbond zelf zou zonder Roeme nie, dat aan de kust van de Zwarte Zee het blok moest afsluiten, niet tot stand kunnen komen. Roemenie zou dus, volgens de plan- nen van Warschau, geheel en al moeten op- gaan in dit nieuwe Oost-staten-verbond, zoo dat er nauwelijks een mogelijkheid zou blij ven, om verbonds-plichten ook naar een an deren kant na te kctnen; of deze kant moest ook naar hetzelfde doel streven en aan de eischen voldoen, die de Poolsche Maarschalk voor het Oost-staten-blok op het oog heeft. Uu zouden, volgens de opvatting van Polen, de belangen van het nieuwe anti-Russische staten-verbond niet te vtreenigen zijn met de belangen van de politieke alliantie, waar- toe Roemenie tegenwoordig behoort: die der Kleine Entente. De Slawische leden der Klei ne Entente vooral Tsechoslowakije, zouden zich nooit kunnen laten bewegen tot een uit- sluihnd anti-Russische politiek. Roemenie daarentegen zou zich alleen dan in den dienst van zoo'n politiek kunnen stellen, als het voor dit land mogelijk was, elke militaire en politieke bedreiging van zijn Westelijke grenzen uit te schakelen. De politick der Kleine Entente draait om de Hongaarsche kwestie en het heele politieke en militaire front van Roemenie, dat hiervan afhankelijk is, moest dus van het Westen naar het Oos- ten worden verschoven. Om de plannen van Polen te kunnen uit voeren moest Roemenie dus uit zijn interes- sen-kring worden weggerukt en voor Polen worden gewonnen. Ter gelegenheid van het bezoek van Maar schalk Pilsoedski in Roemenie zijn er reeds pogingen gedaan, om een Hongaarsch-Roe- meensche toenadering voor te bereiden. In Warschau werd deze poging herhaald ge- durende de aanwezigheid van den Roemeen- schen Minister van Buitenlandsche Zaken, Mironescu. Ze is echter beide keeren mislukt door de ondubbelzinnige weigering van Roe menie. Roemenie gaat n.l. van de overweging uit, dat een toenadering'tot Hongarije alleen dan zou mogelijk zijn, als Hongarije zijn revisi- onistisch streven definitief zou willen op- gcven. Ondanks al deze moeilijkheden schijnt Maarschalk Pilsoedski toch te gelooven, dat het Oost-staten-blok tot stand kan komen. Men schijnt in Polen te verwachten, dat Frankrijk een neutrale houding zou aanne- men tegenover het streven om een anti-Rus- sisch Oost-staten-blok op te richten onder leiding van Polen en dat Frankrijk de verwe zenlijking hiervan niet ongaarne zou zien. Frankrijk toch zou met dit Oost-staten-blok over een statenbond kunnen beschikken, die van veel vaster consistentie is en veel meer reden van bestaan heeft, dan de Kleine En tente. Buitendien zou Hongarije worden los- gemaakt uit invloedsfeer van Duitschland, want, als de Hongaarsch-Roemeensche toe nadering en het Oost-staten-blok tot stand komt, zal Hongarije zich hierbij natuurlijk moeten aansluiten. Maar ook voor de ove- rige leden der Kleine Entente zou niets an- ders overblijven, dan, onder den dwang der omstandigheden, tot dien stap te besluiten, waartoe ze, onder de tegenwoordige politie ke constellatie, niet zijn te bewegen, en zich van hun kant ook aan te sluften bij het sta ten-verbond onder leiding van Polen. Buitenland DUITSCHLAND. MET 250 AUTO'S NAAR PARIJS. Een onvoorzichtige tocht. De „Koln. Z." is er niet over te spreken, dat de Kaiserslauternsdie autoclub met Paschen een tocht naar Parijs heeft onderno- men met een 250 tal wagens. Volgens het blad heeft deze tocht in de geheele Palts nog al opzien gebaard. Veel is natuurlijk voor zulk een bezoek aan de Fransche hoofdstad te zeggen; het kan bij v. weer een steentje bijdragen tot de toena dering tusschen beide volken. Alles goed en wel, meent de Keulenaar. Maar moet men dan met een kolonnne van 250 auto's naar Parijs gaan? Het blad vreest z.i., dat een dergelijk, eenigszins weelderig ingericht be zoek een verkeerden indruk zou kunnen ma ken op Parijs, waar nu juist de Duitsche des- kundigen bezig zijn de legende van Duitsch- land's bloei te bestrijden. Verstandige lieden weten wel, voegt de „K. Z." hieraan toe, dat een stoet van 2'50 auto's uit de Palts nog geen bewijs van Duitschland's welvaart is - maar de Duitschers vechten te Parijs nu een maal tegen legende en bewust ongeloof. In zulke gevallen doen, anders onschuldige din gen, kwaad. Voor het Fransche publiek zeg gen 250 auto's meer dan 1000 personen, die op een studiereis met de derde klasse reizen en eenvoudige hotels betrekken. Had men, zoo vraagt het Keulsche blad, ten slotte, dat te Kaiserslautern ook niet eens kunnen bedenken, waar men tengevolge van de bezeitingsellende toch nog wel ernstiger zcr.gen heeft dan door autotochten de bevol king van de Palts Frankrijk te leeren ken nen? HET PROCES-LANGKOPP. Het verhoor van Bach. Geheimraad Bach, de hoofdambtenaar van het schadevergoedingsbureau, heeft Donder- dag voor de rechtbank te Berlijn verteld, welke bange uren hij ruim een jaar geleden heeft doorgebracht. Langkopp kwam tegen half elf's morgens met het vermaarde kof- fertje bij hem op het kantoor en vertelde hem dat er dynamiet inzat en dat hij de heele boel in de lucht zou laten vliegen als hem de voile geleden schade, die hij op 120.000 mark schatte niet werd vergoed. Getuige keer den indruk dat Langkopp meende wat hij zei en daarom heeft hij hem aan de praat gehouden, vier uur lang. Her- haaldelijk kwamen andere menschen in het vertrek, maar hij kreeg geen gelegenheid Vn te zeggen waarmee zijn bezoeker dreigde 6 APRIL Slechfs eenmaal heeft hij een ambtenaar kun< nen toefluisieren wat er aan de hand was, maar deze verstond Hem niet. Eindelijk slaagde luj er in de aandacht van Langkopp af te leiden en uit het vertrek te vluchten. Hij struikelde echter en meteen kwam beklaagde met de revolver in de vuist op hem toestormen en riep: „Terug, anders maak ik er een eind aan". Getuige moest dus weer mee, maar nu kwam de leider van het bureau, Karpinski, hem te hulp. De andere ambtenaren en beambten staken geen vinger uit, maar Karpinski greep Langkopp beet en met getuige's hulp slaagde deze er in den be klaagde te overmannen. Getuige meem dat hij werkelijk in levens- gevaar heeft vyrkeerd en dat het hartgebrek waaraan hij iija door het gebeurde is ver- ergerd Langkopp protesteert. Gisteren heeft beklaagde Langkopp gepro- testeerd tegen een opmerking door Bach ge maakt, dat hij uit de gesprekken tusschen Langkopp en Loof den indruk had geput, dat zij erg volksch waren. Langkopp ziet hierin een poging om in het proces een politiek ele ment te brengen. Dr. Frey verzocht daarop den voorzitter te verklaren, dat de rechtbank geen waarde hecht aan de meening van Bach nopens de politieke gezindheio van beklaagden. De voorzitter antwoordde, dat hij het stand- punt van de rechtbank door een verklarinc over zijn joersoonlijk inzicht in deze kwestie niet kan veranderen Getuige Bach, die dan nogmaals voorge- rocpen wordt. zegt, dat hij inderdaad uit hef gesprek tusschen beide beklaagden den indruk gekregen heeft, dat zdj volksch waren; oa hebben zij niet alleen gescholden op de hui- dige regeering, doch ook op de Joden. Beklaagde Loof bestreed dat in de gesprek ken politieke kwesties ter sprake gekomen zijn. Op zijn hoogst hebben zij gesproken over de gebreken van het schadevergoedings bureau. Na lang debat tusschen voorzitter, officier van jiistitie en verdediging werd de kwestie tenslotte bijgelegd doordat de voorzitter en de officier van justitie het erover eens waren dat zij geenerlei waarde zouden hechten aan de verklanng van getuige Bach, nopens de poli tieke gezindheid van beklaagden. Daarop werden ambtenaren van het rijks- bureau voor schadeioosstelling gehoord, die nog enkele bijzonderheden over het gebeurde op 2 Maart 1928 meedeelden. FRANKRIJK ERNSTIG ONGELUK MET EEN GRANAAT. Een ernstig ongeluk is geschied op hei vroegere sldgveld van Douhaumont. Onder leiding van den geestelijke Belle, directeur van een seminarium, bezochten gedurende de Paaschdagen 12 gymnasiasten uit Rijssel het slagveld. Getrouw aan een tot nog toe ge- volgde traditie staken zij voordat zij gingen slapen ter eere van de gesneuvelden in een ouden granaattrechter een vuur aan. Op het moment, dat zij onder het zingen van reli- gieuze liederen om dit vuur heen stonden, vloog een granaat, die in den grond verbor- gen lag, tengevolge van de hitte van het vuur in de lucht. De priester werd door den gra naat volkomen verscheurd. Een scholier overleed tijdens het transport naar een in de nabijheid liggende barak aan de bekomen verwondingen. Twee andere scholieren wer den zwaar gewond naar Verdun gebracht,1 6 scholieren werden licht gewond. NOG EEN BEGRAFENIS. Desiri Bijou. Wie in deze rubriek van dag tot dag de voornaamste gebeurtenissen, die zich in Frankrijk voordoen, over vertelt, heeft den laatsten tijd heel wat over begrafenissen moeten schrijven. Daar waren de plechtig- heden rond maarschalk Foch. generaal Sarrail. Donderdag heeft Parijs aan Myron Herrick, den Amerikaanschen gezant, een grootsche uitvaart bereid en vandaag schrijven wij weer over een begrafenis. Maar ditmaa! moeten we niet van een deftige be grafenis vertellen. Men denke: het is de be grafenis van een clown, waarover wij spre ken. Woensdag is Desire Bijou, de oude circus- clown, dien te Parijs iedereen kende, naar zijn laatste rustplaats op het kerkhof van Pan tin gebracht. Desire heeft als clown be- roeide dagen gekend en wist het zoover te brengen, dat hij een eigen circus bezat. Maar later is toen voor Desire de tegenslag geko men en zijn laatste levenstijd, dien hij in een ouden, lekkenden woonwagen doorbracht het eenige wat hem van de circus-glorie was overgebleven is heel droevig geweest. E>e koude winter in den woonwagen is voor Desire noodlottig geweest: Woensdag is hij >egraven Alle clowns uit Parijs, de beroem- de Frat-ellini's voorop, hebben Desire naar zijn laatste rustplaats vergezeld. Het was een armelijke begrafenis, die toch de aandacht trok door het ongewone gezelschap, dat ach- ter den lijkwagen schteed. Op het graf is na tuurlijk aan de gevoelsuitingen de ongebrei- delde loop gelaten in hartelijke toespraken en de oudste Fratellini, die zich vaderlijk over het bitter schreiende dochtertje van Desiri* boog, zegde haar in zijn gebroken Italiaansch- Fransch toe, dat hij een voorstelling zou ge- ven, waarvan zij de opbrengst zou ontvan- gen. Andere artiesten deden soortgelijke edel- moedige beloften. v. ri CODRANT.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1929 | | pagina 1