Alknarsche (unit.
Uneven uit Amerika.
Geneeskundige brieven.
S. SJm 11462 ,ly58219S42
No. 91
1929
Henderd een en dertigste Jaargang.
Donderdag IS April.
V.
New-York.
Een maand geleden had de vierjaarlijk-
sche plechtigheid van den Presidentsover-
dracht te Washington plaats. Een week te-
voren trokken uit alle deelen des lands stroo-
men officieele en belangstellende personen
per extra en in sommige gevallen per zelf
gehuurde trein hoofdstadwaarts. De aan-
wezige massa, die op meer dan honderddui-
zend werd geschat, kan toch maar uit een
zeer klein aantal ambtelijke personen bestaan
hebben, die tegenwoordig moesten zijn En
dan is het mij een raadsel hoe de rest er den
tijd en de onkosten voor over heeft gehad,
nu de techniek van onze eeuw het inogeiijk
heeft gemaakt zoo goed als alles mee te ma-
ken zonder de reis te maken. Om te beginnen
werd de ceremonie uren achtereen draadloos
verspreid over het heele land. Op een half
dozijn der voornaamste punten zat een aan-
kondiger achter de microfoon, die de parade
ibeschreef, de stad, de menigte, we hoorden
den voormaligen President en den nieuwen
zijn eed afleggen. Waren we daar nog niet
mee tevreden, dan konden we in de bioscoop
een film zien en alle bijbehoorende geluiden
nog eens beluisteren en zou iets ons nog
dntsnapt zijn, dan zorgden de couranten
voor heele pagina's met beschrijvingen. En
/wanneer men de breede Pennsylvania Avenue,
waar aan het gezichtseinder de machtige koe-
pel van het Kapitool opdoemt, van eigen aan-
6chouwing kent en weet hoe een opgewon-
den Amerikaansche menigte haar vreugde uit
met te applaudisseeren, te fluiten en papier-
snippers uit de hooger liggende verdiepingen
te gooien, dan kon ik met gesloten oogen de
heele feestelijkheid van j.l. Maandag inden-
ken.
Dien dag sloot Calvin Coolidge een periode
!AmeriKaan#che geschiedenis en Herbert
Hoover begon een nieuwe, al zal op den
duur veel overeenkomst tusschen beiden lij-
ken. De staat van ambteloos burgerschap
schijnt mr. Coolidge vooral het laatste jaar
buitengewoon aangetrokken te hebben en
hoewel zijn lichamelijke gezondheid er op het
oog althans weinig onder schijnt geleden te
hebben, moet het Amerikaansche President-
schap de meest uitputtende betrekking denk-
baar zijn. Ex-President Coolidge is van zijn
29 voorgangers sinds 1789 het minst ziek
geweest, dank zij een strikt volgehouden
levenswijze gepaard aan den afkomst van een
ajzersterk oud geslacht uit New-England
Men hoeft de oudervindingen zijner voor
gangers in de laatste kwart eeuw maar te
herinneren, het jonge sterven van Roosevelt,
de drama's van Wilson en Harding, om te
weten dat het geen overdrijving is. Een der
laatste wenken in die richting is een stuk
van mr. Coolidge in een Baltimore krant,
waarin hij de groote wenschelijkheid bepleit
van een zomerverblijf buiten het snikheete
Washington voor de komende Presidenten,
om zijn overstelpende massa arbeid ten min-
ste in de koelte te kunnen afdoen. President
Hoover maakt niet alleen uiterlijk een meer
dan stevigen indruk, maar hij schijnt het ook
inderdaad te zijn: het is te hopen, dat hij 4
Maart 1933 dezelfde is gebleven.
Afgescheiden van de enorme verantwoor-
delijkheid, de geweldige hoeveelheid nationa-
le en internationale vraagstukken van we-
reldbelang, kortom het bestuur over een we-
relddeel van 120 millioen zielen en de er ten
nauwste mee samenhangende verhouding tot
de rest van den aardbol, is op zichzelf een
taak, die niet in het kort besproken kan wor-
den. Bij de gewone verplichtingen van elk
staatshoofd heeft een Amerikaanschen Presi
dent nog een aantal extra functies. Zoo is hij
zijn eigen premier en het hoofd van een groo
te politieke partij, zoodat hij tal van sociale
en politieke plichten heeft waar te nemen. En
op sociaal gebied moet hij zelfs partijloos
zijn, want de aanvragen tot het bijwonen
van publieke gebeurtenissen, het openstellen
van een reusachtigen brug, het onthullen van
een monument, het uitreiken van een eerbe-
wijs, zouden tien lichamen van hem vergen,
indien hij er aan voldeed. Vanaf zijn intrede
in het Witte Huis, de officieele Presidents-
woning, houdt hij op een van de massa te
zijn. Geen dag van de komende vier jaar
gaat hij onopgemerkt, ongefotografeerd, on-
besproken verder. Een diplomaat heeft eens
gezegd, dat een goudvisch in zijn kom over
meer intimiteit beschikt dan een Amerikaan
schen President en dat is niet overdreven
President Coolidge was nooit en nergens
zonder zijn persoonlijke bewaking van een
paar detectives en zelfs zijn vrouw of zoon.
die aan een universiteit studeerde, kon geen
wandeling maken zonder door een van hen
vergezeld te zijn. Dan is er de pers, die zich
beijvert elke bijzonderheid, ook uit zijn parti-
culiere leven, aan de openbaarheid prijs te
geven en de fotograai, die hem kiekt aan zijn
bureau, in zijn auto, achter zijn kopje thee.
Maar het allerwonderlijkste is de heer-
schende opvatting, dat de President onze
gelijke is en we hem even de hand kunnen
gaan drukken, wanneer we toevallig langs
loopen. Deze opvatting dateert nog uit den
goeden ouden tijd, toen heel Amerika nog niet
zooveel zielen telde als nu New York adeen
Iedereen kon toen naar binnen loopen en een
praatje maken over het weer en met Nieuw-
jaar kwarn men zijn gelukwenschen aanbie-
den. Maar de praatjes over het weer zijn nu
politiek, zaken en veel overbodigs, terwijl op
Nieuwjaarsdag de President gedurende een
uur de handen van ongeveer 1600 hem totaal
onbekende menschen in een soort sneltrein-
vaart drukt. Er zijn telkens stemmen opce-
gaan om hem van a! die plichtplegingente
ontslaan en zijn kostbaren tijd alleen voor
staatszaken te bewaren, te vergeefsch! De
traditie wil, dat elke toerist uit Texas of Ida
ho op doortocht in Washington het rechf
heeft zijn eigen President te zien en te spre
ken en ervan gebruik maakt ook. Een Euro-
peesch staatshoofd is gelukkig niet verplicht
per dag ongeveer 500 handen te schudden
van menschen, die hij nooit zag en nooit
meer zien zal. Men wacht met eenige span
ning af of President Hoover op den ouden
Buitenland
FRANKRIJK.
DE GRATIE-VERLEENING AAN
MEVROUW DE JANZe.
Dinsdag hebben wij gemeld, dat de presi
dent van de Republiek gratie heeft verleend
aan mevrouw De Janze, die, wegens een
moordaanslag in het Noorderstation te Parijs
op haar minnaar gepleegd, voorwaardelijk
tot gevangenisstraf was veroordeeld. De pre
sident heeft deze veroordeeling te niet gedaan
Clement Vautel van het Journal maakt naar
aanleiding van dit presidentieele gebaar eeni
ge opmerkingen. Men mag zich afvragen,
zegt hij, of Amerikaansche of Engelsche rech-
ters mevrouw de Janze met even groote wel-
willendheid zouden hebben behandeld wan
neer zij haar gevoelige revolver in een New-
Yorksch of een Londensch station had afge-
schoten. Dat is Weinig waarschijnlijk. Liefde,
die doodt of wil dooden, wordt door Angel-
saksische rechtbanken niet heel goed begre-
pen. In Engeland en Omerika zijn nog men
schen, die in de liefde een middel zien om de
soort voort te planten en niet haar te vernieti-
gen.
Hoe dit zij, een voorwaardelijke veroordee
ling tot zes maanden gevangenis kon zelfs te
Parijs niet een al te strenge les lijken voor een
dame, die, na een niets vermoedenden man te
hebben omhelsd, hem pardoes een kogel in de
borst jaagt. U werpt me tegen, dat ze gepro-
beerd heeft zich van kant te maken, maar dat
is toch geen excuus. En bedenkt bovendien,
dat dit drama het vertrek van den trein heeft
vertraagd nadat het een pijnlijken indruk had
gemaakt op de reizigers, die voor die liefdes-
geschiedenis niet de minste belangstelling
hadden.
De gratie aan mevrouw De Janze verleend
lijkt mij een ernstiger feit dan alle vrijspraken
van moordenaars uit hartstocht.
Het is de officieele afkondiging door het
Staatshoofd zelf van dit beginsel
In de liefde is, wie doodt of dooden wil,
niet schuldig en moet bijgevolg niet worden
veroordeeld. Wordt hem bij toeval een straf,
zelfs een straf in theorie, opgelegd, dan moet
gratie spoedig die ondraaglijke onrechtvaar-
aigheid goedmaken.
Onder deze omstandigheden beho<lft men
zich waarlijk niet te geneeren. Men geneert
zich trouwens niet. Cupido heeft zijn pijl en
boog voorgoed door een vuurwapen vervan-
gen en het vertrek naar Cythera is meestal
een vertrek naar het hier-namaals.
weg zal doorgaan of er een verandering in
brengen. Wei dient van te voren een onder-
houd bij zijn secretaris aangevraagd te wor
den, maar de voor een Europeaan meest nie-
tige reden is soms geldig.
Een jaar geleden behoorde ik onder een de
legate van buitenlandsche journalisten, die
hun opwachting bij den President gingen
maken. De verhouding van President Coo-
ligde tot de pers is bijzonder goed geweest
en hij heeft voor het eerst ingesteld, dat twee-
maal per week vertegenwoordigers van de
pers een rustige conferentie met hem hadden,
waarop zij vragen mochten stellen. Op dien
morgen joeg er een zware sneeuwstorm over
Washington, zoodat de oprijlaan naar het
Witte Huis door een motorploeg opengehou-
den moest worden. In de groote wachtzaal
was een druk heen en weer loopen, een ge-
roezemoes, dat allerminst de onmiddellijke
nabijheid van een staatshoofd deed vermoe-
den. Het zag er naar uit alsof men onaange-
diend kon binnenloopen als in den tijd van
Jackson. Maar het was de eerste secretaris,
die ons binnen leidde en voorstelde. 's Presi
denten handdruk was er een als ik nooit ge-
voeld heb en betwijfel weer te zullen voelen,
tenzij mr. Hoover dezelfde techniek machtig
wordt. Het was een snelle langstrekkende be-
weging, amper een druk en voor ik het be-
sefte had hi] de hand gegrepen van den Ja-
panschen collega, die achter mij liep. Een ge-
zonde Amerikaansche handdruk laat vermor-
zelde handknokkels en een los geschud
schouderblad achter en wanneer de President
vijfhonderd van die pompbewegingen per
dag zou hebben te verduren, zou hij binnen
geen tijd een invalide zijn. Vandaar dat hij
zijn begroeter letterlijk overrompeld met zijn
vluchtige beweging, die toch alle kenmer-
ken van een persoonlijke kennismaking heeft.
Wij hadden gewacht op een paar Senato-
ren en na ons kwarn er een aantal kampioen-
stenografen, een groep schoolkinderen, de on-
dernemers van een plezierreis uit California
en zoo verder Tot iederen groep moet hij
minstens een paar woorden zeggen of vra
gen steilen om zijn belangstehing te toonen
en wanneer de bezoeker belangrijk genoeg is
om publiek bekend te zijn, volgt de onverver-
mijdelijke foto, wind en weder dienende,
waarvoor een compagnie film-operateurs en
fotografen den heelen dag in de wachtzaal in-
gekwartierd zijn. Afschaffing van dezen
aartsvaderiijken toestand is uiterst moeilijk,
omdat de democratische geest er zich tegen
verzet en het trekken van een scheidingslijn
natuurlijk ergernis zal veroorzaken bij de
geweigerden. Toen het vorige jaar een Ame-
rikaan in Londen op den Koning afstapte met
uitgestoken hand en een How do you do,
King op de lippen waren de statige Engel-
schen verstard over zoo veel brutaliteit. Zij
vergaten echter, dat deze- rondborstige ijzer-
fabrikant uit Iowa daar niets buitengewoons
in zag, omdat hij hetzelfde met zijn eigen
staatshoofd doer. Hoezeer het van een demo
cratism standpunt te betreuren zal zijn, er
moet een tijd komen, dat de Amerikaansche
President even onbereikbaar en teruggetrok-
ken zal worden als 'n Europeesch regeerings-
persoon.
Met al hun quasi eenvoudige opvattingen
maken de Amerikanen van hun President
meer publieke aanbidding dan de zoogenaam-
de slavernij van Europeanen aan hun ge-
kroonde hoofden. Het officieele vertoon van
militairen en politie bij zijn optreden in pu
bliek heeft langzamerhand Duitsche propor-
ties van voor 1914 aangenomen. De tijden
zijn veranderd en Amerika daarmee.
Vier jaar lang in een glazen huis te leven,
een bijkans onmenschelijken vracht arbeid te
torsen, het oog van de heele wereld op zich
gericht te voelen ieder uur van den dag, zie
daar enkele bijkomstigheden van de hoogst
bereikbare en meest verlangde positie van el-
Ven Amerikaanschen jongen, al loopt hij op
1 oote voeten, zooals bij wijze van spreken,
President Hoover gedaan heeft.
WOLKENKRABBER.
TSJECHO-3LOWAKIJE.
HET PROCES TEGEN DE
MENSCHENETENDE ZIGEUNERS.
Negentien beklaagden, w.o. hvee
vrouwen.
Indertijd zijn "een aantal Zigeuners ge-
arresteerd, beschuldigd in een eenzame streek
aan de Hongaarsche grens talrijke menschen
vermoord en lijken van hun slachtoffers te
hebben opgegeten.
Zestien maanden heeft het onderzoek ge-
duurd; de acte van beschuldiging is thans
gereed, in Mei zal het geweldige proces, het
grootste hetwelk sinds de vorming van de
T.-S. republiek gevoerd is, beginnen.
Daar de straf wet kannibalisme niet kent,
worden de Zigeuners vervolgd wegens
moord.
Het gerechtelijk onderzoek was bijzonder
moeilijk, omdat de meeste Zigeuners analfa-
beten zijn, twee hunner zijn doofstom De
rechter van instructie had een zee van moei-
lijkheden te overwinnen, daar de Zigeuners
ontkenden, dan weer bekenden, hun verkla-
ringen weer introkken enz. Vele raadsels
moeten onopgelost blijven: tot dusver weet
men niet met zekerheid hoeveel moorden de
onmenschen op hun geweten hebben, en hoe
veel menschen zij hebben opgegeten. Ten-
slotte zijn zes moorden en een roofoverval
vastgesteld. De acte van beschuldiging is een
boekdeel van 240 getypte bladzijden De
jongste moordenaar is negentien, de oudste
28 jaar. Terecht zullen staan 17 mannen en
twee vrouwen. Negentien advocaten zullen de
verdediging voeren; honderd getuigen zijn
gedagvaard, terwijl een groot aantal des-
kundigen gehoord zal worden. De te nemen
vieilgheidsmaatregeien zullen een klein leger
gendarmen noodig maken.
Jarenlang is de bende aan het werk ge
weest; haar eerste overval dateert van 1923
In de rechtszaal, waartoe een manege van
een kazerne gepromoveerd zal worden, zul
len, behalve andere gruwelijke corpora delicti,
beenderen aanwezig zijn, waarvan het vleescn
volgens de deskundigen afgekookt en door
de Zigeuners, volgens hun bekentenis, opge
geten is
Met groote spanning wordt het proces te
gemoet gezien.
I
DRIEVOUDIGE MOORD.
De dader na twee jaar ontdekt
Naar de Tsjechische bladen melden, is het
eindelijk gelukt, licht te brengen in de moord-
zaak, waarbij drie Tsjechen in 1927 het leven
lieten. Deze drie, Klika, Macharovsky en
Miiller, waren tegen het einde van Mei naar
Parijs gegaan, waar zij in het hotel Du Rome
gezamenlijk een kamer hadden. Zij ontmoet-
ten op een wandeling door de stad een vier-
den landgenoot, die hen later in hun hotel be-
zocht. Eenige dagen daarop vertrokken zij ge-
vieren om een uitstapje in de omgeving te
maken. 's Avonds verscheen de nieuwe vriend
in het hotel met een visitekaartje der anderen
waarop het verzoek geschreven zond, den
brenger de sleutel der kamer te geven zij
zelf zouden twee dagen later terugkomen. De
portier gaf den sleutel, de vriend overnachtte
in het hotel, en vertrok den volgenden dag
met een deel der bagage.
De drie anderen verschenen echter niet
meer in het hotel, evenrain ontvingen familie-
leden in Praag eenig bericht. Een onderzoek
van de Fransche politie leidde aanvankelijk
tot het vinden van de lijken van Klika en
Macharovsky in een korenveld; eenige dagen
later werd ook dat van Miiller ontdekt. Van
den overbrenger van het visitekaartje, in wien
men den moordenaar vermoedde, ontbrak elk
spoor. Tet Tsjechoslowaaksche consulaat
vergeleek echter het handschrift op het
kaartje met dat van hen, die een formulier
voor het aanvragen van een pas invulden, en
kwarn dezer dagen op een aanvrage van een
zekeren monteur Skalsky, wiens persoonsbe-
schrijving door den hotelportier ook overeen-
kwam met het signalement op den pas, die op
10 Juni 1927 was aangevraagd.
De politie'te Praag, die reeds herhaaldelijk
arrestaties in deze zaak had gedaan, doch de
aangehoudenen steeds weer had moeten laten
loopen, nam Zondag Skalsky in hechtenis
Aanvankelijk ontkende hij, doch eindelijk ver-
klaarde hij, dat op het uitstapje naar Louvres,
zijn revolver, waarvan de zekering defect was,
bij een bezichtiging van het wapen, was af-
gegaan, waarbij Macharovsky doodelijk werd
getroffen. De beide anderen, hadden zich toen
op hem, Skalsky geworden, doch hij was hen
voor en doodde hen uit zelfverdediging
Daarna maakte hij zich van hun papieren
meester, ging naar Parijs terug, en eigende
zich in de hotelkamer uit de koffers zijner
slachoffers nog een aantal voorwerpen van
waarde en kleeren toe. Een huiszoeking
bracht deze grootendeels aan het licht.
Luehtwaart
DE MARINEVLIEGTUIGEN
NAAR INDIe.
Peck met de vddrmotor van de
D 23.
Over den vliegtocht der marinevliegtuigen
schrijft men uit Napels d.d. Zondag 14 April
De vlucht van den Helder naar Hourtin
had een zeer vlot verloop. Tijdens de vlucht
was niets bijzonders aan de vliegtuigen of de
motoren bespeurd, alles was perfect in orde.
Na aankomst leek ook aanvankelijk alles in
orde. Bij grondige inspectie den volgenden
morgen bleek echter een bronzen ring, welke
de rollen van een rollager in den reducteur
mechanisme waardoor de schroef met
een geringer aantal omwentelingen loopt als
de motoras) op afstand houdt, fceschadigd te
zijn. Wij besloten niet alleen een nieuw rol
lager in te zetten maar een geheel completen
nieuwen reducteur aan te brengen en telegra-
feerden daarom naar de motorenfabriek
(Lorraine) te Parijs.
Bij de Ned. Marine zijn reeds eenige jaren
Lorraine-motoren van hetzelfde type in ge
bruik, maar dit was de eerste maal dat wij
moeilijkheden met den reducteur ondervonden.
Wij weten het ongeval aan een toevallige
kleine fout in het materiaal van het rollager.
5 April 's.avonds laat arriveert de nieuwe
reducteur en wordt uitgepakt en gecontro-
leerd. 6 April 's morgens vroeg gemonteerd,
proefgedraaid en daarna proefgevlogen Al
les vo'komen in orde. 12 uur 'smiddags klaar
om te vertrekken. Daar komt echter een tele
gram uit Berne, meldende dat daar een hevige
storm woedt (Mistral-windkracht 100 km
per uur), zoodat landen aldaar gevaarlijk en
benzine biiladen onmogelijk zou zijn. Wii
blijven dus te Hourtin maar nemen voldoen-
de benzine in om HourtinNapds in eens
te vliegen. Wij konden den volgenden morgen
(Zondag) echter niet vroeg genoeg wegko-
men om Napels (minstens 10 uur vliegen)
nog voor donker te halen en vliegen dus toch
maar niet verder dan Berne.
De vlucht daarheen is wederom zeer vlot
verloopen. Te Berne was de storm geheel af-
geloopen, ook daar prachtig weer. Bij aan
komst blijkt de reducteur van den zelfden mo
tor (D 23 voormotor) weer hetzelfde euvel
te vertoonen.
De Lorraine fabriek had een ingenieur
naar Berne gezonden naar aanleiding van
het malheur te Hourtin. Wij, en ook deze in
genieur, waren toen van meening, dat de fout
wellicht toch in den motor schuilde; daarom
werd direct een geheel complete nieuwe mo
tor (met den daarbij behoorenden reducteur)
besteld uit Parijs. De fabriek deed dit zelve
en natuurlijk op haar kosten. De nieuwe mo
tor arriveerde 4 uur 's morgens 10 April te
Marseille aan het station aldaar. Per auto
werd hij naar Berne gebracht en om 6 u be-
gonnen wij met uitpakken en klaar maken
voor montage.
5 u. 's middags een proefvlucht vah een
uur gemaakt, waarbij alles volkomen in orde
werd bevonden. Ook de schroef was te Berre
nog eeijs gebalanceerd en gecontroleerd en
goed bevonden.
11 April naar Napels. Wederom tijdens de
vlucht niets bijzonders gebeurd, maar bij
aankomst opnieuw de zelfde fout (zij het in
iets mindere mate) aan voormotor D 23. De
kans is nu zeer groot dat de fout toch in de
schroef gezocht moet worden. Ik bestelde
nogmaals een nieuwe reducteur, welke waar
schijnlijk heden (14 April) hier kan aan-
komen en zal hier ook een nieuwe schroef
monteeren en daarna gedurende eenige uren
proefvliegen, totdat zekerheid is verkregen
omtrent de oorzaak en dat deze thans volledig
verhoipen is, alvorens verder naar Athene te
vliegen.
Wij zullen de oorzaak zeker wel kunnen op-
sporen. Het is echter de vreemdste, wat ik in
mijn ruim 9-jarige vliegerloopbaan heb mee-
gemaakt.
De D 21 en 22 alsook de D 23, uitgezon-
derd de reducteur, gaven verder geen enkele
aanleiding tot klachten.
De bemanning is vol goeden moed en werkt
zeer hard, ook dat geeft alle reden fot tevre-
denheid, alsook de ontvangst en de assisten-
tie op de buitenlandsche vliegkampen die wij
tot nu toe aandeden en de vlotte hulp dei
Lorraine-fabriek.
HET VERONGELUKTE MILITAIRE
VLIEGTUIG.
Een nader bericht omtrent oor
zaak en gevolgen van den vol.
De Utrechtsche correspondent van het H.bl.
verneemt uit Soesterberg omtrent het droevig
vliegongeluk bij Venlo nog het volgende:
Het ongeluk, dat waargenomen werd door
een instructeur-vlieger in een ander vliegtuig,
was het gevolg hiervan, dat het bewuste toe-
stel „overtrokken" werd; vermoedelijk heeft
de bestuuder bemerkt, dat zijn vliegtuig te
laag streek en dus de boomen zou raken,
waarop hen (blijkbaar te sterk) het hoogte-
stuur omwierp.
Het vliegtuig stortte van een hoogte van
40 m. naar beneden. De twee inzittende lui-
tenants waren reserve-officieren en leerling-
vliegershet toestel, waarmee zij vlogen, was
dan ook een leelingenmachine met dubbele
besturing.
Luitenant Schottee de Vries, die opgeno-
men is in het R. K. Ziekenhuis te Venlo, had
een gebroken rechter bovenbeen, zijn linker
heup was uit de kom geschoten en zijn lies
gescheurd.
De eerste hulp.
De eerste hulp aan de verongelukte vlie-
ers werd verleend door een troep militairen,
die in de nabijheid oefeningen hielden, en die
het ongeval zagen gebeuren. Onmiddelijk
storm den ze naar de plek van de ramp en
daar het benzinereservoir niet ontbrand was,
kon men de inzittenden bevrijden. Luit.-Vlde-
ger Schottee de Vries had zware wonden en
beenbreuken en kon met eenige moeite losge-
maakt en uit de verbreizelde cabine genomen
worden. De andere vlieger, luit. Kimijzer,
was gedood en moest worden uitgezaagd. De
motor was totaal defect.
De toestand van luit. Schottee de Vries
was gisteravond bevredigend.
De hapd. II.
Ik zou mijn praatje van ee-i vorigen keer
willen vervolgen door te wijzen op enkele
anatomischt bijzonderheden van de hand. In
de eerste plaats komen daarvoor de gewnch-
ten in aanmerking, welke de veelzijdigheid en
de doelmatigheid der handbewegingen ver-
klaren.
De hand in haar geheel is in alle mogelijke
richringen beweegbaar, vooreerst omdat het
poisgewricht zoowel strekking en buiging als
ook zijdelingsche beweging toelaat. Boven
dien kan draaing om de as van dit gewricht
plaats hebben door de zeer eigenaardige in-
richting van de beide beenderen van den on-
derarm, ellepijp en spaakbeen, die tot zekere
hoogte om elkaar heen kunnen draaien. Het
gevolg hiervan is, dat, wanneer wij onderarm
en hand in elkaars verlengde uitstrekken, het
even goed inogeiijk is om de handpalm naar
boven (houding van ontvangen) als naar be
neden (houding van geven) te keeren. De la-
tijnsche uitdrukking van deze houdingen is:
supinatie en pronatie. Deze draaiing tesamen
met de ruime beweging in het poisgewricht
coet ons begrijpen, waarom de hand zoo ge-
makkelijk in elke gewenschte positie gebracht
kan worden.
De handpalm vormt een meer stcvig ge
heel, waarin de middenhandsbeenderen
slechts een weinig bewegelijk zijn, behalve
dan dat van den duim. Dit laatste is eenigs-
zins te vergelijken met de grondleden van de
vingers. Hoewel de vorm der gewrichten iets
anders is, kunnen deze alle vijf ten opzichte
van de handpalm in alle richtingen bewogen
worden, dus ook buigen, strekken en naar
beide zijden. De laatste twee leden van duim
en vingers daarentegen kunnen uitsluitend
geHrckt worden.
Wai kunnen wij nu door dit samenstel van
bewegingsmogelijkheden niet al verrichten?
Door dt opoositie van den duim kan de duim-
top tegenover de toppen en middenleden van
alle vier vingers jjedrukt worden. Zoo kun
nen wij allerlei voorwerpen daar tusschen
knijpen en vasthouden. Aldus hanteeren wij
fijnere werktuigen, zooals pen, potlood, pen-
seel, naald, lepel, vork, kleine schroefjes en
knopjes en zijn in staat tallooze verrichtingen
van het dagelijksch leven met het meeste ge-
rnak uit te voeren.
Grootere voorwerpen, waarvoor meer
acht vereischt wordt, grijpen wij met een
grooter deel van de hand.Wij krullen de vier
de vingers zoo op, dat zij met de handpalm
een soort koker vormen. De steel van alle
werktuigen, bezem, hark, spade, schoffel,
verfkwast enz. wordt zoodoende stevig om-
klemd, terwijl het zeer gemakkelijk is, door
meer of minder ver te buigen, zich naar de
meest verschillende dikten te richten. Op de
zelfde wijze wordt ook het touw gegrepen,
waarmee geheschen wordt en houdt men al
lerlei andere voorwerpen vast. Om te dragen
is dikwijls niet noodig, dat het geheele voor-
werp omvat wordt. Het kan eve'ngoed in den
haak hangen, welken wij op twee, wijzen kun
nen maken, vooreerst door de vier vingers in
hun geheel te buigen, maar ook als wij het
grondlid gestrekt houden en dan de beide an
dere leden zoo sterk mogeUjk buigen. In den
zoo gevormden haak vatten wij dan het heng-
sel van een emmer, het handvat van een tascih,
enz.
Wanneer behalve de vingers ook de duim
zich sterk buigt, dan ontstaat de vuist, waar
bij de duim op de handpalm gelegd wordt,
zoodat de vingers hem omklemmen, of wel
tegen den gebogen wijsvinger komt te liggen.
Het fieest voor de hand liggend gebrcikt, dat
wij van de vuist maken is dat van ruwe
kracht, wat wel het best bewezen wordt door
het feit, dat wij in toorn en tot verdediging
bereid, de „vuisten ballen". Het vuistgevecht
behoort nog niet geheel tot de oude geschie
denis^ etuige de liefde van zoo velen voor
bokswedstrijden.
Over de pezen wil ik ook nog wat zeggen
De buigpezen voor de vingers behooren bij
spieren, welke in den onderarm zijn gelegen.
Ieder door een eigen peesscheede omsloten,
glijden zij te samen door een gleuf, vlak bij
het poisgewricht door eenige uitsteeksels
van handwortelbeenderen en bindweefsel-
strengen gevormd en gaan dan verder ieder
een eigen weg tot aan de midden- en eind-
kootjes der vingers. Als de hand in gebogen
stand verkeert, is de afstand van de gleuf tot
aan de aanzetplaatsen grooter dan bij hand-
strekking. Hierdoor komt het, dat wij bij ge-
strekte hand een veel krachtiger vuist kunnen
maken. Bij sterk gebogen hand kost het soms
zelfs moeite om de vingertoppen op de hand
palm te brengen.
De strekspieren hebben meer eenvoudige
pezen. Dit is gemakkelijk te begrijpen Im-
mers de meeste actie wordt doar de buigers
vericht. In vele gevallen dienen de strekkers
nergens anders voor dan om de vingers na
afgeloopen actie weer in strekstand terug
te brengen. Zeldzaam moet'daarbij nog ex
tra gebruikt worden. Meestal zijn de strek-
pezen op den handrug onderling door schuin
perloopende strengetjes met elkaar verbon-
den, met name de pezen van den vierden en
vijfden vinger. Dit is de reden, waarom oij
oefening voor grooter bewegelijkheid, zoo
als die bijv. bij pianospel vereischt wordt,
de ringer zooveel moeite veroorzaakt.
Door de volgende proef kan men zich hier
van overtuigen. Houdt de handen schuin te
gen elkaar met alle vingertoppen van de eene
hand tegen de overeenlcomstigee van de an
dere hand. Legt nu de beide middenvingers
volledig gestrekt naast elkaar, op de wijze
zooals wij voor kinderen een bruggetje ma
ken. In dien stand kunnen wij de toppen van
duim, wijsvinger en pink gemakkelijk van el
kaar verwijderen. Bij de ringvingers daar
entegen gelukt het niet, tenzij wij eerst ook
de pinktoppen van elkaar verwijderen.
De algcmeene lichaamstoestand kan van
invloed zijn op de hand. Bij sommige uitput
tende ziekten zien wij het eigenaardig ver-
schijnsel dat de vingers vermageren behal
ve de eindleden. Deze zijn dan dikker in ver-
gelijking met de overige leden. Men spreekt
dan wel van trommelstokvingers. Bij adere
ziekten vertoonen de nagels veranderingen.
Zij worden brokkelig en splijten op bepaal-
de plaatsen. Zonder dat juist een bepaalde
ziekte ten grondslag moet liggen, is er groote
verscheidtnheid in den toestand der huid. In
tegenstelling met de normale droge, aange-
naam warme hand, wordt zoowel de klam-
me vochtige, als de kille hand niet aange-
naam gevonden. Vooral in den winter komt
het verschil in sommige opzichten duidelijk
aan den dag. De huid van de rugzijde van
hand en vingers vertoont menigmaal groote
neiging tot het ontstaan van barsten en klo-
ven, welke voor den drager zeer hinderlijk
zijn. Een zorgvuldig huidcultuur is dan zeer
gewenscht. Huidcultuur beteekent in de eer
ste plaats geregeld reinigen. Maar herhaal-
de aanraking met water wordt door een ge
voelige huid soms niet al te goed verdragen.
Een zeer eenvoudig middel is om iederen
keer, dat men de handen gewasschen heeft,
een paar druppels glycerine op den handrug
te laten vallen en deze dan door de beide
handrruggen over elkaar te wrijven, gelijk*
matig over de huid te verspreiden. Op deze
wijze heeft men geen last van het vettige,
minder prettige gevoel, dat glycerine geeft
als het op de handpalm komt. En de palm
van de hand heeft gemeenlijk minder last
van barsten.
Op deze wijze voorkomt men menigmaal
het ontstaan van winterhanden, een zeer las-
tig euvel. In ernstige graden kan het nuttig
zijn, de handen zoo veel als het gebruik, dat
men er van maken moet, het toelaat, van de
lucht af te sluiten en in elk geval des nachts
ze daartoe te wikkelen in getahperchapapier
Zeemleeren handschoenen doen ook we
goed, maar toch in mindere mate. H. A. S
(Niet-OffieieeD
450sfe STAATSLOTERIJ. v
Trekking van Donderdag 18 Aprfl 1929.
3e Kla«se 4e Llist.
Hooge prlizen:
10185 1500.
10555 400
Prlizen van 45
2' 30 98 127 236 291 337 598
1318 1655 1739 1856 2081 2214 2435 24M
2461 2495 2613 2638 2831 2964 3708 3840
4536 5063 5221 5326 5649 5834 6306 6443
c?c! 7340 7695 8063 8219 S235 8279
,8®58 8995 9317 9574 9593 10559 106H
0681 10705 10'19 10769 10847 11104 11259 11S74
11620 11659 11775 12019 12273 12426 12699 1^896
12912 13071 13127 13505 13736 14036 14244 147^
15°5o 15408 15424 15485 16230 16366 16613
16997 17436 17565 17882 18353 1S542 1S6?5 1S680
