Ilkllltstkt Clllllt.
De Plaatsvervanger
Brieven uit Berlin.
FEUILLKTON.
nanderd een en dertigste Jaargang.
Dinsdag 23 April.
Radio-hoekje
Woensdag 24 April.
Hilversum, 1071 M. 1010.15 Morgen-
wijding. 12.15—1.45 Concert door het A. V.
R. O.-Trio. 1.45—3.— Kinder-matinee. 3.—
4 Maak het zelf-cursus. 4.-5.— Lezing
door Prof. Dr. A. A. Nijland. 5.30—5.45
Gramofoonmuziek. 5.456.15 Fuinbouw-
halfuurtje. 6.15—7.15 Concert door het A. V.
R. O.-Trio. 7.15—7.45 Gezondheidshalfuur-
He. 8—1015 Populair concert door het
Omroe'p-orkest. Jeanne Horsten, cabaretiere,
Wouter Denijs en Han Beuker, syncopations
op 2 vleugels. 10.15 Persberichten. 10.30—
11.30 Dansmuziek door het A-»V. R. O-
Dansorkest.
Hmzen, 3363 M. (Na 6 uur 1852 M.)
(Uitsluitend N. C. R. V.) 11.—11.30 Korte
Ziekendienst. 12.30—1.45 Solistenconcert,
vocaal en instrumentaal. 5.6.— Kinderuur-
,tje 6.30 Gramofoonmuziek. 6.30—7.
Fransche les voor beginners. 7.—7.30 Cause-
rie over Petrus Dathenus. 7.30—8.— Cause-
rie over nieuwe boekwerken. 8.Uitzending.
Orkestconcert en causerie. Daarr.a persbe
richten.
Daventry, 1562 M. 10.35 Kerkdienst. 11.05
Voorde huisvrouw. 11.20 Gramofoonmuziek.
12 20 Balladenconcert, sopraan en bariton.
12.50 Gramofoonmuziek. 1.20—2.20 Orkest
concert. 2.50 Voor de scholen. 3.15 M uziek.
3.20 Gedichtenvoorlezing. 3.50 Licht klassiek
concert. Wilson strijkkwartet. 5.05 Concert-
orgelbespeling. 5.35 Kinderuurtje. 6.20 Mu
ziek. 6.35 Nieuwsberichten. 6.50 Tuinpraatje
7 Muziek. 7.05 Liederen van Schumann
voor bariton. 7.20 Lezing. 7 35 Muziek. 7 45
Sporfpraatje. 8.05 Pianoconcert. 8.25 ,,De
Vliegende Hollander", opera in 3 acten van
Wagner. 9.20 Nieuwsberichten. 9 35 Lezing:
Broadcasttalks. 9.50 Nieuwsberichten. 9.55
„De vliegende Hollander", 2e en 3e acte.
11.2512.20 Dansmuziek.
Parijs „Radio-Paris"1744 M. 12.50
2.10 Concert „Les Nations", Couperin. 4.05
—5.05 Orkestconcert. 6 50—7.20 Gramo
foonmuziek. 8.25—11.10 „Le Proces de
Jeanne d'Arc". Daarna orkestconcert.
Langenberg, 462 M. 9.35 en 11.30 Gramo
foonmuziek. 12.25—1.50 Orkestconcert. 5.05
—5.50 Orkestconcert. 7.20 „Sly", opera in 3
acten van Wolf-Ferrari. Daarna tot 11 20
Dansmuziek.
Zeesen, 1649 M. 11.20—4.20 Lezingen
4 20—5.20 Orkestconcert 5.20—7.20 Lezin
gen. 7.50 Orkestconcert. Daarna persberich
ten en tot 11.50 Dansmuziek.
Hamburg, 391-6 M. 1.50 Orkestconcert
3.35 Kamermuziek, viool, cello en piano 4.20
F'uit-concert 5.20 Orkestconcert 7.50 Koor
concert met medeweiking van solisten en de
clamatie. 10.05 Heruitzending van buiten
landsche stations.
Brussel, 511.9 M. 5.20 Trio-concert. 6 50
Gramofoonplaten. 8.35 Fragmenten uit „De
Groothertogin van Gerolstein" van Offen
bach.
Berlijn, April
Neen komt in deze dagen nog niet naar de
hoofdstad van het Duitsche Rijk! Blijft nog
een week of 4, 6 in de warme binnenkamer
in uw eigen milder zeeklimaat. Ik weet wel
en lees het in de Nederlandsche bladen dat
het bij u ook nog geen lente is. Maar zoo bit
ter koud, zoo guur, zoo onvriendelijk als in
het hartje van Pruisen is het in de Lage Lan
den dan toch lang niet.
Welk een toestand. dat beein April heel de
4,Mark Brandenburg" nog onder sneeuw ligt.
en in de buitenwijken der wereldstad de daken
nog wit ziin! Dat nauwelijks eenige sneeuw-
klokjes zich aan het daglicht wagen en de
boomen in het land nog zov kaal zijn als in
December! Er, dan die zotte temperatuur Zes
tot acht graden vorst, zoodra de duisternis
invalt. Overdag, zelfs bij ..koesterend" zon
licht, nog twee tot drie graden onder nul.
Dat de stemming der menschen daar gevoe
lig onder te lijden heeft, is het ergste niet
Onze Pruisen zijn nooit een bepaald bemin
nelijk slag geweest Nu zijn ze, onder den in
vloed van het weer, nog ietwat stuurscher en
mopperiger dan anders. Het valt nauwelijks
op. Erger is, dat de soeiale gevolgen weldra
bemerkbaar zullen worden. De huisvrouwen
klagen al, dat on de markten nauwelijks meer
iets behoorlijks te krijgen is. De jonge groen
te ontbreekt natuurlijk geheel. En toch zijn
de landbouwers nog tevreden, dat de natuur
met het ontluiken ditmaal voorzichtiger ge
weest is. Immers het is in vorige koude
lenteweken herhaaldelijk voorgekomen, dat de
plantenwereld zich door voorbarige zomer-
sche warmte verleiden liet, om dan tengevolge
van strenge nachtvorsten in April een ellen-
digen dood te sterven. Nu zijn, begin April,
nog nergens knoppen of bloesems te zien.
Alleen de wijnbouwer heeft gevoelige ver-
liezen geleden. Honderdduizenden wijnstok-
ken zijn doodgevroren; en zelfs al wordt de
zomer zoo warm en zonnig als in 1921, dan
toch zal men het ditmaal hoogstens van qua-
liteit en zeker niet van quar.titeit moeten heb
ben. Maar men voorspelt ons een killen,
regenachtigen zomer; en komt ditmaal de
weerprofetie uit het zou wel een wonder
zijn! dan zal men „jaarga»g '29" stellig
niet op de wijnkaarten der dure restaurants
aantreffen.
Zoolang het buiten nauwelijks am uit te
houden is, beleven de tallooze lokalen waar
nog gemoedelijke binnenhuiswarmte tot op-
onthoud lokt, een ongekenden bloeitijd. Tij-
dens de totaal verregende Paaschdagen heb-
ben de bioscopen, restaurants, bierpaleizen en
danshuizen in de stad zelf winsten gemaakt,
gelijk ze dezen winter zeker niet hebben dur-
ven droomen.
Maar het moet erkend wordenze doen dan
ook alles, om het den gast zoo aangenaam
mogelijk te maken. De Duitsche architecten
hebben de laatste jaren veel moois naast even-
veel wonderlijks tot stand gebracht Daarbij
is hier met echten, bijna-onartistieken volks-
smaak rekening gehouden, daar weer dwars
tegen alle traditie ingewerkt. Het hyper-mo-
derne op het gebied van binnen-decoratie is
waarschijnlijk nergens zoo volledig te bestu-
deeren als juist in Berlijn.
Men moet die uitgaande kringen inderdaad
in groepen verdeelen. En komt dan tot lezens-
waardige resultaten!
De ..beste" kringen gaan niet meer uit
Omdat ze geen geld hebben, en uitgaan, wer-
kelijk uitgaan, in Berlijn allesbehalve goed-
koop is. Natuurlijk zijn hier nog familie s uit
den „besten stand", die rijk zijn en overal te
vinden, waar iets bijzonders aan de hand is
Maar deze vortnen dan toch een zoo kleine
minderheid, dat ze in de uitgaande wereld
nauwelijks opvallen. Enkele hebben nog haar
salons, waar de adel en de vroegere hofkrin-
gen verkeeren. Ze hebben ook haar „nationale
vereenigingen" met bijbehoorened dans- en
sportclubs, die natuurlijk uiterst exclusief zijn
En deze clubs en vereenigingen geven jaar-
lijksche bals, waar het intusschen opvallend
eenvoudig en spaarzaam toegaat. Nog typi-
scher is in dat opzicht de Potsdamsche haute
volee, waarin de niet-adellijke out-sider geen
schijn van kans heeft, ooit te worden opgeno-
men Tenzij hij over de geniale onverschrok-
kenheid van den lustigen oplichter Harry
Domela beschikt, die zich maandenlang door
zijn avonturen als pseudo-zoon van den ex-
kroonorins een wereldreputatie wist te ver
schaffen.
De „uitgaande wereld" bestaat hier dus
tegenwoordig in hoofdzaak uif de kringen der
bankdirecteuren en hun film-nasleep, de rijke
handelskopstukken, de best betaalde kunste-
naars en de diplomatic, die zich, wil zij op de
hoogte blijven en niet alle bronnen van infor-
matie toegedekt vinden, wel genoodzaakt is,
ook de nieuwe-rijken in haar anders zoo ge-
zeefde kringetje op te nemen
Natuurlijk hebben deze menschen ook hun
eigen openbare lokalen. Ze zijn te vinden in
de luxe-hotels Adlon, Esplanade en Kaiser-
hof, in de betrekkelijk-weinige mondaine
clubs, in de restaurants der tennis- en golf
vereenigingen en in enkele dure wijnrestau-
rants, die met het Haagsche restaurant Royal
vergeleken zouden kunnen worden.
De intellectueele Berlijners, rechters, advo
eaten, ambtenaren, leidende middenstanders
geven de voorkeur aan de bierlokalen en dan
nog in het bijzonder aan die, weke in pseudo-
„altdeutschen" stijl zijn opgetrokken. De be-
schaafde Duitscher voelt zich nergens meer
op zijn gemak dan in „kelders", waar het
daglicht niet of slechts door kleine gekleurde
ruiten binnenvalt, humoristische teekeningen
de wanden sieren, namaak-antiquiteiten opge-
steld zijn en tallooze gemoedelijke hoekjes ge-
vormd zijn. Hoe meer verrookt zoo'n lokaal
is. hoe harder de banken en hoe nuchterder de
blank-geschuurde tafel zonder laken, hoe
beter het hem bevalt. Het ideaal }s natuurlijk
ziin „Stammtisch" en ge kunt den Duit
scher niet meer uit zijn humeur brengen dan
door kwasi-onverschillig aan zoo'n nog
slechts door weinige stamgasten bezette club-
tafel mede plaats te nemen. In de meeste ge-
vallen zal men u. hetzij direct dan wel door
bemiddeling van zaalchef of kellner, onmid
dellijk duidelijk maken, dat ge in dit milieu
geen seconde langer iets te zoeken hebt
Modeme architecten, die de „neue Sachlich
Door RICHARD MARSH.
Vrij naar het Engelsch door C. Al. G de W.
51.
„Op een stukje cement, met een stuk steen,
dat er uitstak als een punt. Het stukje steen
was een soort handvatsel, je trok er aan en
dan kwam het cement mee en daar was het
sleutelgat achter".
Betty nam ijverig deel aan het onderzoek;
ze was zoo niewsgierig als een kind.
„Is het niet heerlijk! Een stuk cement met
een vooruitstekend stukje steen, je trekt aan
den steen en daar zit het sleutelgatHet is of
de Arabische nachtvertellingen bewaarheid
worden Krijg je het niet koud? Ik wel. De ril-
lingen loopen mij over het lijf. Waar is dat
stukje cement en dat stukje steen?"
Haar man lachte haar uit ,,'t Is te hopen,
dat je niet al te veel rilt voordat wij er doo'
zijn. Je weet wel, zelfs in d» Arabische nacht
vertellingen overkwamen den menschen soms
heel lastige dingen."
„Dat maakt het juist zoo interessant. Denk
ie, dat er iets heel naars gebeuren zal?
wacht er soms een menscheneter aan den an
deren kant van hets leutelgat? Waar is dat
stukje cement?"
„Er zijn verschillende stukjes steen die
vooruitsteken. Ik heb tegen allemaal ge-
(hiwi, mam z« bodaaksa alleaiaal a«htsrwit
te springen."
„De oude heer zei, dat het opzettelijk zoo
gemaakt was, zoodat vreemde menschen het
rechte niet zouden vinden en het niet te dui
delijk zou zijn."
„Hier is een steen, die niet zoo heel ver
vooruitsteekt. Toe laat mij er even aan
trekken. Jack! Ik heb het! Het gaat weg- En
ik geloof, dat ik het sleutelgat heb! Het maakt
mij zoo zenuwachtig, dat ik er heelemaa! van
tril!"
„Misschien zou je het wel prettig vinden
als ik mijn arm om je heensloeg, dan had je
wat steun!"
Jack!"
Hij sloeg zijn arm om haar heen, zonder
dat 't jonge vrouwtje eenige tegenwerping
maakte Samen, heel dicht naast elkaar, on
derzochten ze haar ontdekking.
„Ik kan niet zeggen, dat ik iets zie, wat
men direct een sleutelgat zou kunnen noemen
het verdwenen cement schijnt niets te hebben
zichtbaar gemaakt dan een klein, vierkant
stukje metaal."
Phoebe gaf de verklaring. „Dat is het sleu
telgat, zoo noemde de oude heer dat uitsteken-
de stukje Je duwt den sleutel er tegen aan en
het schiet naar binnen." Talbot handelde
volgens die aanwijzing en het bleek waar te
zijn de slutel glipte naar binnen. ,,Mooi
zoo, druk het nu op zijn plaats, mr. Talbot;
hi: zei, da* d« sleutel nu op zijn paats gedrukt
moest worden. Nu draaien niet naar links,
zooals men gewoonlijk een sleutel omdraait
maar naar rechta, flink."
Talbot dted wat hoa was opgedragsa, met
keit" huldigen, zullen dan ook nimmer op-
dracht krijgen, voor den Duitschen „Spiess
burger" een bierkelder te bouwen. Hier is al
leen traditie mogelijk. En zelfs in „ouderi
stijl" ingerichte nieuwe kelders en lokalen
hebben het in den beginne niet gemakkellijk
Ze moeten het kunnen uitzingen tot de verf
verbleekt en het plafond lichtelijk doorgerookt
is. Dan eerst komt de „Herr Doktor", de
„Herr Geheimrat" of de „Herr Assessor" en
verwaardigt zich aan de stamtafel, overluid
sprekend en ontelbare worstjes verterend,
zijn vaste plaats in te nemen. Maar dan is
zulk een onderneming ook tot een goudmijntje
vocr den bezitter geworden.
Wie zoo'n typisch bierlokaal in het Ber-
lijnsche Westen bezoeken en bestudeeren wil,
noteere zich dan „Burgkeler" of de ,,Alte"
en „Neue Klause" aan den Kurfurstendamm
Hij zal er, al dadelijk om de uitmuntende
qualiteit van het prachtig-verzorgde bier, dat
hier geboden wordt, geen seconde spijt van
hebben, mijn raad gevolgd te hebben.
De kleine man en „de provincie" geeft in
tusschen de voorkeur aan een der vele bier
paleizen, die door firma's van groote repu-
tatie als Schultheiss-Patzenhofer, Berliner
Kindl, Spatenbrau en zooveel andere indirect
geexploiteerd worden. Daar wil hij met vele
honderden bijeen zitten en tegelijk zijn menue
verorberen. Er moet een lawaai-orkest spelen,
en zoo nu en dan moet hij gelegenheid heb
ben, zijn ontelbare volksliederen mee te zin-
gen.
En toch is er nog een derde soort lokalen,
die voor Berltjn typisch zijn. Een soort, die
alweer in kleinere groepen onderverdeeld
moet worden. Als verzamelnaam zou men
luxe-etablissement" kunnen nemen. Het zijn
de wijnrestaurants met of zonder „Sekt-
zwang", de luxe-lunchrooms, die hier „Kon-
ditorei" heeten, en de likeurlokalen, die over
het algemeen „bar" genoemd worden. Hier
hebben de moderne architecten werk gevon-
den. Het interieur kan niet grillig, niet over
laden, of aan den anderen kant niet modern
en niet uitmiddelpuntig genoeg zijn. Mits het
maar bijzonder is, een attractie, iets waar
men geweest moet zijn en waarover men moet
kunnen napraten.
Nabij de „Gedachtnis-Kirche" vindt men
ret allernieuwste op dit gebied, een restau
rant, waarin het midden van de zaal in een
tropischen tuin veranderd is en levende pa-
pagaaien in de bocmen krijschen en fladde-
ren. Daar verdringt men zich om een
plaatsje, totdat ook hier de nieuwigheid af
zal zijn en de groote stroom weer in een an
dere bedding wordt afgeleid.
Het zijn 'n zeker soort rijke of rijkdoende
families, die deze lokalen het leven mogelijk
maken. Deze voelen niets voor oud-Duitsche
traditie. Zij haten de gemoedelijke kelders met
de houten banken evenzeer als de bierpalei
zen, waar het zoo „volkstumlich" toegaat. Zij
hebben er graag wat geld voor over om wer-
kelijk-goede muziek te hooren en in weelde-
fauteuils uit te rusten. En vooral de bars met
dansgelegenheid trekken hen aan. Hun vrou-
wen houden er van's middags koffie met
bergen slagroom te slurpen in lokalen, die
overdadig-weelderig ingericht zijn. Zij weten,
dat zij daar vriendin en vijandin ontmoeten
zullen en over nieuwe toiletten, paarlen en
briljanten van de concurrente spotten •if zich
innerlijk opwinden kunnen. Maar zij houden
er ook van. met de kunstwereld omgang te
zoeken en bekende artisten, die ze daar stel
lig- vinden zullen, tot haar huisvrienden te
maken.
Het is een ceer bijzonder wereldje, dat in
de Berlijnschf luxe-lokalen te vinden is. Be-
roeosdansers, meestal uit verarmde adels-
kringen, doen er hun best de „nouveaux-
riches" niet alleen soepele bewegingen maar
ook dragelijke manieren te leeren. Buitenland-
sche bezoekers doen er hun scheeve beoordee-
lingen van Duitsche toestanden op. Teeke-
naars vinden er hun type's.
En de lange barre winter heeft voor onaf-
gebroken bezoek gezorgd.
Dit alles moge belangwekkend zijn. Maar
men kan er ook genoeg van krijgen en snak-
ken naar zon. zon, zon
Die zich blijkbaar in beter gewesten al te
lang heeft laten vasthouden!
ROLAND.
zoodat het financieele resultaat niet in die
mate zal tegenvallen als de bested, prijzen
doen vermoeden.
Dat de tuinders over't algemeen tevreden
zijn over het nu weldra af te sluiten boek-
jaar, moge ook blijken uit het Jaarverslag
van den Noordermarktbond, dat we zoo pas
ontvingen. Uit dit verslag, even als uit dat
van de^Langendijker Groenten Centrale,
echter brachten f 3f I tninder op. De aan-
voer van roode kool bedroeg nog ongeveer
25 spoorwagens.
Voor groote gele kool werd van .1 34
betaaldkleinere golden aanvankelijk f 7—
7.30, welke prijs eenigszins achteruit liep
om op het eind der week weer te stijgen
Vrijdag was de hoogste noteering 7.70 er.
Zaterdag zelfs f 8.50. Tweede soort bracht
spreekt een optimistische toon. Het herinnert voor kleinere een paar gulden minder op;
er b.v. aan, dat het in 1926 wel leek, alsof het groote 0.50 tot f 1.
met de „koolstreek" gedaan wasdat alleen Van deze koolsoort was de aanvoer nog
de bouw van graan of peulvruchten nog red- beduidend. n.l. ongeveer 65 spoorwagens
ding brengen kon, of dat een heel nieuwe Groote Deensche witte kool gold aanvanke-
cultuurwijze moest worden begonnen. Het lijk 6, kleinere ongeveer 12. Het koude
tegendeel is waar gebleken en toch wordt weer der laatste dagen oefende blijkbaar ook
ook door den secretaris van den Noorder- hierbij een gunstigen invloed op de prijzen,
marktbond toegegeven, dat wisselbouw nood-
zakelijk is en dat men een open oog moet heb
ben voor glas- en bollencultuur.
Na 1926 zijn het voor Langendijk twee
gunstige jaren geweest, en vooral in 1927-
1928 zijn ongekend hooge prijzen besteea.
Roode en gele kool waren toen favoriet, nu
zijn het, hoewel in mindere mate roode en
Deensche witte. Er blijkt inmiddels uit, dat
de aan Langendijk en omstreken geteelde pro-
zoodat Zaterdag de tioteering van 8.20
f 13.50 was De aanvoer beliep nog ongeveer
18 spoorwagens.
De zoogenaamde overhouders onder de
uientelers mogen er spijt van hebben, dat ze
niet eerder tot veilen zijn overgegaan Nu
moeten zij hun voorraden verkoopen tegen
prijzen. die slechts het vijfde gedeelte bedra-
gen van wat ze ziin geweest. Er komt nog
bij, dat vele partijen ten zeerste door de
ducten nog" steeds een gewild volksvoedsel strenge vorst hebben geleden. zoodat twee
bleken te zijn, die, voegen we er bij, hun
plaats op de wereldmarkt nog steeds weten
te behouden.
Ook hier wordt herinnerd, dat de vroege
aardappelenteelt is tegengevallen, als gevolg
ongetwijfeld van den onbelemmerden invoer
van groote kwantums buitenlandsche aard-
appels. Mede voor de meer Noordelijk wo-
nende bouwers, die bij den Noordermarkt
bond zijn aangesloten, is de bloemkoolteelt,
goed loonend geweest. Het lijkt ons toe, dat
de bloemkoolt., die verschill. jaren in verdruk-
king is geweest, vooral tengev. v. d. ernstig
optred. ziekten, weer tracht te worden, wat
ze vroeger was, toen de Langendijker bloem-
kool zelfs in kleinere aardrijkskundige leer
boeken in een adem werd genoemd met arti-
kelen, die 'n bijna Europeesche vermaardheid
Het jaarverslag van den N.M.B. wijst even-
als dat van de L.G.C. op de zeer beste uit
komsten verkregen met de teelt der vroege
koolsoorten, ondanks de hardn.kkige voor-,
spellingen, dat deze door de hooge Duitsche der nog aanwezige producten, gerekend naar
inunprrprhtpn tpn clnrwip was nnorsrhrpvpn I -C inventarisatie op 15 Februan in verband
met de sedert dien tijd geveilde quanta nog
factoren een aanzienlijk mindere opbrengst
bewerken. Gewone, geen grove uien, golden
Maandag 5.20; in den loop der week liep
deze prijs nog achteruit. Zaterdag werd ge-
middeld 4.90 besteed. Voor grove uien
waren de prijzen nog slechter: Maandag
f 2.90, Vrijdag f 4.20—/ 4.50, Zaterdag
f 3.30— f 3.70. Voor drielingen werd van
2.60— f 3.10 betaald. Nep bracht f 4.40 op.
Groote peen bracht prijzen op, liggende
tusschen 2.50 en 5 30. een gemiddelde.
dat te laag is voor een loonende uitkomst
Kleine golden van f 0.70f 2.10. Bieten
waren al zeer slecht gedisponeerd. Dinsdag
werd er 2.60 voor betaald, Vrijdag f 0 60
Zaterdag 1.70.
De aangevoerde spinazie bracht f 25.40
OP
Behalve de verschillende koolsoorten, zgn
de aanvoeren der andere producten van niet
groote beteekenis en oefenen alzoo weiuig in
vloed uit op den algemeenen toestand
Ons werd meegedeeld, dat de voorraden
Provinciaal nieuws
BROEK OP LANGENDIJK.
De veiling
Deze week waren de prijzen van de ver
schillende producten, die aan de veilingen
van Langendijk werden aangevoerd niet
slecht. als we enkele kleine aanvoeren uien,
wortelen en bieten uitzonderen. Ongetwijfeld
kon ook de prijs der gele kool wel beter zijn,
doch uit de groote aanvoeren, welke nog el-
ken dag aan de veilingen verschijnen, mag
wel worden opgemaakt, dat de teelt van
deze koolsoort vrij overvloedig is geweest,
een bepaald verrassend resultaat; wat een
gedeelte van den vasten muur had geleken
schoof in den muur rechts en zijn ontdekten
een opening, juist groot genoeg voor een vpl-
wasse-r man.
HOOFDSTUK XXI.
Een onbeantwoorde vraag.
„Is dit de ingang tot Alladin's hoi?" vroeg
nevrouw Talbot op een toon van spottend
ontzag.
„Het lijkt veeleer op den ingang tot het
Roovershol, vrees ik."
Tren hij dit zeide, zag Ploebe hem onder-
zcekend aan, alsof zij vermoedde dat zijn
woorden een verborgen beteekenis hadden.
„He* is de ingang tot het huis" zei ze,
iangs den overdekten weg.
Het jonge vrouwtje stak haar neus binnen
de opening.
„Maar het is hier pik donker."
,.Er is e'ectrisch licht; als u mij wilt laten
voorgaan, mevrouw, dan zal ik het u laten
zien."
Phoebe trad den schijnbaar stevigen muur
binnen. Onmiddellijk zag men bij een helder
licht in hoeverer hij stevig was. Betty volgde
en toen haar man. Zij stonden aan het eind
van een gang naar het scheen, die zeker meer
dan vier voet breed was. Bovenaan, aan den
zolder, zou men het kunnen noemen, hingen
electrische lam pen en zoo kon men zien aat
de gang een heelc lengte had, Grond, muren
•a plafend, ailea wae wit gererfd. Het wae
invoerrechten ten doode was opgtschreven.
Ten opzichte van de uien wordt dezelfde op
timistische toon gehoord en de winterpro-
ducten deden het als het ware nog beter dan
voor de zuidelijker won.nde tuinders, die
meer aan de vroege teelt doen.
Den laatsten tijd zijn vele klachten geuit
over de minderwaardige producten, welke
van Langendijk zijn verzonden, welke min-
derwaardigheid was ontstaan door d;
strenge vorst. Verschillende straffen zijn de
tuinders opgelegd geworden, doch de klacht
is gerechtvaardigd, die nun met die strafbe
pahngen niet kon treffen een categorie van
menschen waarop het marktbestuur geen con
trole heeft en die zoo ruimschoots in de ge
legenheid waren zich aan die minderwaardi
ge practijken schuldig te maken
Dat de tuinbouw aan Langendijk wat te
b.teekenen heeft, blijke uit het feit, dat de
omzet over het boekjaar 1928 aan de veiling
van den Noordermarktbond ruim 4.922.00U
bedroeg en dat alleen in de maand Maart
van 1929 voor ruim een millioen werd ver-
handeld. Door de jaren heen is de aanvoer
telkens grooter geworden en als de teekenen
niet bedriegen is het einde van die toeneming
nog niet te voorzLn. Voortdurend moet dan
ook de veilingsgelegenheid en wat daarbij
behoort, uitgebreid worden en reeds nu is er
een overkapping tot stand gekomen, waarvan
geschreven werd: „de afmetingen zijn enorm,
't gebouw overheerscht door zijn grootsche
vormen alles in zijn omgeving". En nog is
het einde der uitbreidingen niet te voorzien,
wil alles ingericht zijn zooals het behoort.
We meenden goed te doen eenige punten
weer te geven, die aan de veiling te Noord-
Scharwoude van groote beteekenis waren. Er
blijkt uit 'n groote overeenstemming met die-
zelfde belangen van de veiling der L.G.C.,
die ook voortdurend moet worden uitgebreid
om aan de eischen, die de wijziging en de om
vang der cultuur stellen, te kunnen voldoen.
De aanvoer aan onze veiling begint te
verminderen, ofschoon de vraag nog opge
wekt is. Vandaar de goede prijzen voor de
kool. Maandag werd voor roode kool van
2 a 3 pond tot f 18.80 betaald. De aller-
grootste brachten toen in minimum f 6.70
op. Veel afwijking vertoonden de volgende
dagen niet, doch voor dezen tijd is het een
gelukkig verschijnsel, als de prijzen nog
eenigszins kunnen stijgen. Zoo werd Zater
dag voor de groote kool niet minder dan
7.40 betaald, terwijl de meest gezochte
kleine tot 19 50 opbrachten.
De tweede soort bracht, wat groote kool
betreft, van 0.50 —f 1 minder op; kleinere
moeten bedragen: 55 wagons van 10.000
K.G. gele kool; 40 Deensche witte, 6 roode,
19 uien en 11 wortelen We twijfelen er aan.
of deze cijfers, bedoeld voor de aangesloten
tuinbouwers bij de L. G. C., juist zullen
blijken Volgende week zal dit allicht gedeel-
telijk uitkomen i
In verband met de alhier onlangs gepleeg-
de diefstallen van zakken, is door de Rijks-
en gemeentepolitie alhier Zaterdagmiddac
een zekere O. gevankeliik naar Alkmaar ge
bracht. Een woord van hulde is hier zeker op
zijn plaats aan onze wakkere politiemannen.
die zoo spoedig een draad in handen kregen,
zoodat een gfoote partij zakken reeds in be
slag genomen kon worden.
WIERINGEN.
Zaterdagavond hield de Coop. Boeren-
leenbank alhier haar algemeene vergadering.
geleid door den heer C. J. Bosker.
Tegenwoordig waren 75 leden.
De rekening over 1928 werd goedgekeurd.
Tot bestuurslid werd herbenoemd de heer
Jn. Engel. Tot lid van den Raad van Toezicht
de heer M S. Bakker en tot plaatsvervangen-
de bestuursleden de heeren S. J. Koorn en
D Jac. Mulder.
De rente werd als volgt vastgesteld:
Spaargelden 4 pCt.; spaargelden voor 1
jaar vast 4.2 pCt deposito loopende reke
ning 4.2 pCt.voorschotten vast 5 pCt.voor-
schotten in loopende rekening 51/4 pCt.;
scheepshypotheken 6 pCt.
Het salaris van den kassier werd op het
oude bedrag gehandhaafd.
De balans per 31 Dec. wees -en totaal be
drag aan van f 848.918.27 en de rekening
over 1928 983092.50.
Het aantal leden bedroeg op 31 Dec. 284.
Er waren 720 spaarders met een totaal be
drag van 807 016. IS. Het hoogste saldo
van een spaarder bedroeg 21334.95
Op 31 Dec. waren 209 voorschotten totaal
f 294.433.56.
WARMENHUIZEN.
Veilingsoverzicht
Dat de stille tijd voor deze veiling in aan-
tocht is, heeft men in de verloopen week
ku-n-nen bespeuren. Den eenen dag was de
aanvoer van groenten wat grooter, den an
deren dag wat minder, doch stelseimatig
zakte de aanvoer af.
De groote roode kool, welke gedurende de
eerste vier dagen van de week, eindigettde op
20 April j.l„ verkocht werd, varieerde van
alsof zij een langen, witten tunnel in keken.
aan welks einde niets dan geheimzinnigheid
hen wachtte.
„Heeft u de sleutel?" vroeg Phoebe. Mijn-
heer Talbot liet hem haar zien. „Laat hem
geen oogenblik los, mijnheer".
„Daar heb ik ook geen plan op. Moet deze
deur open blijven, terwijl wij den avontuurlij
ken tocht voorzetten?"
Het meisje drukte haar duim op hetgeen
geleek op een defect aan den witten muur. De
deur ging van zelf dicht, even zachtjes als ze
open gegaan was; het daglicht was buitenge-
sloten.
„En als wij hem weer graag open had
den?"
„Hij gaat dicht met een veer, maar kan
niet zonder sleutel open gedaan worden"
Het meisje begon vlug den tunnel door te
loopen. Fluisterend vroeg het mevrouwtje
aan haar man:
„Als haar nu eens iets overkwam, wat moe
ten wij dan doen?"
„Ik heb idee, dat zij weet wat ze doet en
voorloopig zal ons niets overkomen.
Zij volgden Phoebe op de hielen. Hij vroeg:
„Is er iets in huis waaraan men zien kan
wat er hier gebeurt? Kunnen ze ons hooren
praten?"
Het jonge meisje schudde het hoofd. ,,Zij
weten nergens van en ze kunnen ook niets
hooren. Dat heeft de oude heer mij verteld;
z« waren niet bang dat er iemand bin nan zeu
koinao dien ze niet wllden hebben."
Stilzwygend liepen zij vooft, i-war het
iwrai wet l*ne; er sahewi fwn eimi
te komen aan de gang. De atmosfeer was er
zoo kwaad niet, ofschoon er wel iets in de
lucht was dat zeker niet verfrisschend werkte.
„Het herinert mij aan de Catacomben van
Rome", zei mevrouw Talbot; niet dat het hier
vochten is, maar toch wat klam, het is of je
in een grafkelder loopt."
Phoebe haastte zich steeds voort. Plotseling
maakte de gang een scherpen hoek links Een
eindje verder bleef zij staan. Zij wees iets met
haar uitgestoken hand aan.
„Die deur leidt naar het huis; nu zult u
den sleutel weer noodig hebben."
„Is dit de eenige sleutel waarmee men toe-
gang kan verkrijgen tot dit geheimzinnige
huis?"
„Oom heeft zijn eigen sleutels. Hij heeft er
een voor deze deur en een andere voor de
deur waardoor wij zijn binnen gekomen;
maar de uwe past op alle deuren; dit is de
looper. U zult deze deur gemakkelijk open
krijgen; het sleutelgat is goed te zien, u hoeft
den sleutel maar naar rechts om te draaien."
„En wat is er aan den anderen kant?"
„Een soort kast. Als wij daar zijn, dan blijf
ik liever achter. Met een heel gewone deur
komt u in een gang die op de hall uitloopt
Als oom u ziet dan zal hij zeker wel razend
zijn. Zeg als't u blieft niet dat ik er u doorge-
laten heb, of dat u mij gezien heeft, u mag
mijn naam niet noemen. Hij zal het mij be
taald aetten, later als hij «r achter komt.'"
„tk wrecker je, dat hij door mij met wijzej
zal wordoa."
(Wordt vervolgd.)
1929
No. 95
