DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
;n cigarette t
ie a.s. Tweede Kamer-verRtezing.
„De Rustende Jager"
Eederen avsnd Concert.
D HH C I It G.
No. *21
Honderd een en dertigste iaargang
1929
Afi.mnomcntsprljs bij voornttbetaliitg per 8 mnanden f2.~, ft. per post f2.50. Itcwijsn. 5 ct Advertenttepr. 25 ct p. resel erootoro 1
Brieven franco &T. Boek- en Handelsdr. v.h. Herms. Coster Zoon, Toordam C9, TeL MnOsMr. No. 3.' Bedaetie No. 33. plaatsrBlmt®'
/.AIHRIIAC
25 MEI
ji
OM
BEOORDEELEN. MOET U
KUNNEN
99
KENNEN,
De Liberate Staatspartij
Mej. J WESTERMAN en
de Heer G. J. VAN KEMPEN
Dagelijksch overzicht.
BER6EK (N-H.)
Oit nammer besfaat nif 3 bladen
Direcfeur: C. KRAK. Hoofdredacteur Tj. N. ADEMA.
Posfgiro 37960
Hoe langer men in Alkmaar het genoegen
heef. de vergaderingen van den Raad bij te
wonen, des te meer leert men de zegeningen
van de politiek waardeeren.
Zegev'.erenae elftallen er. verdrukte oppo
sitiegroepen, beschouwingen pro en contra
over alles wat B. en W. ter tafel brengen, het
is ten slotte alles een uitvloeisel van politiek
inzicht en politieke groepeering, waarvoor
zoo menigmaal eigen gezond inzicht moet
wijken en waardoor menig raadslid een wil-
loos werktuig van zijn frdctie is geworden.
En het opmerkelijkste is, dat men dit nog
steeds tracht te verbloemen.
Men zegt niet: wij Sociaal-democraten of
wij Katholieken achten onze partijbelangen
het meest gediend door tegenover onze kiezers
dit te doen of dat na te laten. Men laat dat
alles zooveel mogelijk buiten beschouwing en
bespreekt in elke raadsvergadering zoo onbe-
vangen mogelijk elk voorstel, dat ter tafel ge-
bracht wordt, men ontdekt er, al naar gelang
den koers dien men uit wil, allerlei goede of
slechte kanten aan en wie de verschillende
heeren zoo overtuigend hoort redeneeren, zou
werkelijk nog een oogenblik onder den indruk
komen, dat ieder van hen zijn eigen gezond
verstand laat spreken en als een onpartijdig
rechter over elk vraagstuk vangemeentebe-
lang zijn weloverwogen opinie laat hooren.
1 Maar wie achter de schermen leerde kijken,
weet wel beter. Die weet, dat aan elke raads
vergadering diverse fractievergaderingen
vooraf gaan en dat men in al die bijeenkom-
sten nauwkeurig gewikt en gewogen heeft of
de partij, en de fractie in het bijzonder, tegen
over de kiezers al of niet een goed figuur zal
maken, als men zich voor of tegen een voor-
stel zal verklaren. En hoevele gelegenheder
biedt menig voorstel niet om nog eens duide-
lijk in het licht te stellen van welke mooie en
edele principes de partijleden vervuld zijn,
hoe zij alle maatscnappelijke deugden na-
streven en de welvaart van stad en land door
hun regeeringsbeleid het beste bevorderd kan
worden
En als het dan tot een stemming komt,
blijkt, dat alle leden van dezelfde partij de-
zelfde licht- en schaduwzijden ontdekt heb-
ben en dat zij, groep voor groep, in roerende
eenstemmigheid tot precies dezelfde conclu-
sie zijn gekomen.
Ja, sterker nog, dat alle mooie beschouwin
gen in den Raad eigenlijk maar voor de pers
en het publiek besteind zijn, omdat ieder, nog
vo6r er een woord gesproken is, precies weet
hoe ten slotte de afloop van een zoogenaamde
persoonlijke vrije stemming zal zijn.
Men behoeft geen biizondere astronomische
kennis te bezitten, noc'h expert te zijn in het
werken met koffiedik om in Alkmaar bij het
bcschonwen van een Raadsagenda precies te
kunnen voorspellen welke voorstellen met elf
tegen acht stemmen zullen worden aangeno
men of verworpen.
Dat ligt er duimendik bovenop en wie
„nourri dans le serail" is, kan ook met vrij
groote zekerheid voorspellen wat door ver
schillende raadsleden ter argumentatie van
hun betoog naar voren gebracht zal worden
Zoo is het vanzelfsprekend. dat door dt
Sociaal-Democraten, en op hun aanstekelijk
voonvreld ook door de Vrijzinnig-Democraten,
gaarne elke gelegenheid te baat wordt geno-
nien wanneer men den kiezers kan aantoonen,
dat men de partij vertegeriwoordigt, die den
armen, verdrukten proletarier beschermi
tegen de willekeur van onbarmhartige ka-
pitalisten en heerschzuchtige nakomelingen
van vroegere regentengeslachten.
En toen de agenda dan ook vermeldde, dat
B. en w. een rechtsgeding wilden voeren
tegen een achterstalligen bewoner van een
gemeentewoning en den man met den zooge
naamden sterken arm buiten zijn kleine huisje
wilden zetten, toen hebben we gedacht: wat
eenpracht van een gelegenheid voor de S D
nu e?ls toonen, hoe zij voor deze
maatschappelijke schipbreukelingen op de
DivS staat.
Wij hoorden den heer Westerhof in gedach-
ten, met een traan in zijn stem, betoogen hoe
deze man het slachtoffer van allerlei misere
was geworden, hoe hij door invaliditeit geen
werk had kunnen vinden en alle andere ver-
k.aarbare redenen voor zijn tegenslag op-
sornmen, welke deze man op ons bureau is ko
men uitleggen en die de Soc Dem. raads
fractie toch zeker met onbekend zullen ^e-
weest zijn.
Helaas, er is geen regel zonder uitzonda
ring en nadat B. en W. hun voorstel ter tafel
gebracht hadden om als eigenaars van een
kleine gemeentewoning den huurder door de
politie op straat te laten zetten, is de Soc
Dem.-fractie ziende blind en hoorende doof
gebleven.
Het was goed zoo en er werd van die zijde
zelfs met geinformeerd of het slachtoffer van
deze woningmisere werkelijk zoo zwart was
als hij werd afgeschilderd.
Slechts mej. Carels van de Vrijz. Dem. brak
een lansje voor den veroordeelde door een be-
roep op den wethouder te doen, den man in
elk geval een andere woning aan te wijzen
waardoor hij niet geheel dakloos zou moeten
worden.
Als deze kiezer straks zijn stemvakje rood
zal moeten maken, zou het ons niet verwonde-
ren, dat hij een andere partij steunt dan hij
tot dusverre gedaan heeft.
Het beroep van den heer Twisk om, in
tegenstelling met de beslissing van B. en W.,
een glazen kweekkas voor groente, een zooge-
nfamd warenhuis, te mogen plaatsen op een
gemeente-terrein, dat op het uitbreidingsplan i
voor komt, vond ditmaal in hoogere instantie
een gunstig onthaal.
Was de Raad er werkelijk door gevleid, dat
men zijn oordeel hooger stelde dan dat van
het college? In alien gevale maakten de hee
ren met welgevallen gebruik van hun be-
voegdheid zich nu ook eens met de zaken van
B. en W. te mogen bemoeien. Men vond geen
enkele reden om het verzoek te weigeren, daar
men den ondernemingsgeest der inwoners
wilde aanmoedigen en het bedoelde terrein
toch vooreerst niet in exploitatie zou komen.
De man mag zijn kas zetten en behoeft
slechts te „verkassen" de typeerende uit-
drukking is van den heer Westerhof wan
neer het zoover gekomen zal zijn, dat werke
lijk dit terrein volgens het uitbreidingsplar
in gebruik zal worden genomen.
Wonder boven wonder het wemelde dien
middag van uitzonderingen op de gebruike-
lijke regels stemden raadsleden van de
linksche- en van de rechtsche fracties broe-
derlijk samen om B. en W. dit echecje te be-
zorgen en de burgemeester kreeg dien middag
het eerste bewijs dat de hoogste stedelijke
macht niet bij het college, maar bij den Raad
berust.
Bij het voorstel voor een vastrechttarief
voor wjnkels en daarmede geiijkgestelde
etablissementen met een verlaging van
stroomprijs, die ditmaal eens niet op de vloer-
oppervlakte, maar op het vroeger gebruik ge-
baseerd was, zag de heer Bonsema de kans
schoon er op te wijzen, dat B. en W. allesbe-
halve consequent waren, omdat zij nu voor-
stelden, wat zijn partij reeds veel vroeger ge
wild had, maar wat toen een dwaasheid ge-
acht werd, enkel en alleen omdat het van de
zijde van spreker en diens politieke geestver-
wanten was gekomen.
Hij <jeed het in den vorm van een sprookje,
op de manier als Antoinette van Dijk op het
kinderuurtje voor de radio doet en dat was
werkelijk heel aardig bedacht, omdat hij nu
zijn gehoor veel meer boeide dan wanneer hij
direct verklaard had, dat de stad uit zijn ver-
haaltje Alkmaar was en de verongelijkfe
groep uit zijn fractie-genooten bestaan had
In dit opzicht zijn de raadsleden nog groo
ie kinderen. Zij luisteren vol aandacht naar
de prettige vertelling en zij bleven zelfs nog
onder den indruk toen de heer Bonsema die
met een toepasselijke moraal had besloten.
„Wijs", zoo luidde die moraal, „voortaan
niet alles af, enkel en alleen omdat het van
den kant der S.D.A.P. komt, want den een of
anderen dag zal men van andere zijde precies
hetzelfde kunnen voorstellen."
Wij kunnen dien sprockjesvorm in den
Raad zeker aanbevelen. Hij zal zoo nu en
dan zelfs in een officieele bijlage een shcces
voor B. en W. kunnen beteekenen.
straat en zelfs van een Murmelliusstraat ge
sproken.
De heer Westerhof verkondigde, dat hij,
alvorens den laatsten naam te' kunnen uit-
spreken, eerst zijn tong recht moest zetten en
achtte dit tijdsverlies voor velen een zoo era-
stig bezwaar, dat hij naar een anderen naam
gezocht had.
Graaf Willemstraat, zooals B. en W. de
nieuwe straat wilden doopen, kon hem niet
bekoren. Er zat te veel koningsschap in dien
naam en bovendien hadden wij hier al den
Koningsweg, zoodat het z.i. absoluut onmo-
gelijk was om deze straat naar Graaf Wil-
lem te noemen.
Hij had een boek meegebracht waarin 63
bekende historische figuren uit Alkmaar voor-
kwamen en de moeilijkheid was nu om er
juist de onvergetelijke figuur uit te halen
wiens naam men nu nog aan een onzer nieu
we straten zou kunnen verbinden.
Mr. Leesberg voelde wel iets voor een St.
Laurens of Sint Laurentiusstraat en de heer
Sietsma werd door dien naam zoo getroffen,
dat hij er ook zijn hart aan verpandde.
Ook de heer Westerhof wiens naam
reeds in het bekende Westerhofje ligt opge-
sloten en naar wien daarom helaas ook geen
tweede straat meer genoemd kan worden
vond den naam St. Laurentius-straat nog
zoo slecht niet. De fractie liet het blijkbaar
aan hem over en zonder hoofdelijke stemming
werd daarom besloten de Principestraat haar
karakteristieken en historischen naam te ont-
nemen en in een Sint Laurentiusstraat te her-
doopen.
Of dit door 's heeren Westerhof's kiezers
gewaardeerd zal worden, zal nader moeten
blijken.
Wij zijn er van overtuigd, dat de Princi
pestraat haar tegenwoordigen naam in den
volksmond niet meer verliezen zal.
Den schoolarts is, met groote waardeering
voor zijn persoon en zijn werk, te kennen ge-
geven, dat men op de Katholieke scholen van
zijn diensten niet langer gebruik zal maken.
Niet omdat men daar, zooals de heer Wes
terhof het uitdrukt, om des conscienties wi'
door een Katholieken arts behandeld wil
worden want de schoolarts behandelt niet
en adviseert alleen maar omdat het nu
eenmaal niet te pas komt, dat in een specifiek
Katholieke omgeving een andersdenkende de
een of andere functie moet vervullen.
Dus krijgt Dr. Pameijer ziin conge en om
dat hij het niet helpen kan, dat hij buiten de
deur gezet wordt, heeft men eindelijk bedach',
dat zijn salaris al lang onvoldoende geweest
is en dat hij bovendien extra werkzaamheden
vtrricht heeft, zoodat hij zijn tegenwoordig
salaris zal kunnen behouden.
Maar aan de andere zijde kost deze ge
schiedenis aan de gemeente een bedrag van
plus minus 1500 aan subsidie voor een
aparten Katholieken schoolarts en waar in-
stellingen als Beroepskeuze en zelfs Vervolg-
onderwijs aan de bezuinigingswoede ten offer
zijn gevallen, is het zeker niet verwonderlijk,
dat men van de linksche zijde van onzen
Raad de vraag stelde of men nu maar dade-
lijk met het voorstel van B. en W. mee moesf
gaan en deze totaal overbodige uitgave maar
weer op de begrooting moest brengen.
In normale omstandigheden zou zich na-
tuurlijk de meerderheid van den Raad daar
tegen verzet hebben, maar, dank zij de ge
zegende politiek, die als tijgerlijm alles aan
elkaar vastkleeft wat niet bii eikaar behoort,
bleken niet alleen de heeren Ringers en Voge-
laar, maar ook de heeren Thomsen en Covers
ten voile van de noodzakelijkheid dezer uit
gave overtuigd.
Alkmaars financien waren voor deze ge
legenheid in uitstekende conditie en wat er te
<ort komt zullen de belastingbetalers er met
genoegen bijpassen.
De Principestraat, reeds voor haar geboor-
te onder dien naam bekend, had een te ordi-
nairen naam en moest daarom officieel ten
doop worden gehouden.
Verscheidene ingezetenen en oud-ingezete-
nen hebben al een toepasselijken naam gelan-
ceerd en men heeft van een Moltzerstraat,
van een Kerkstraat. van een St. Laurens
De hoofdschotel van het uitgebreide menue
was natuurlijk het voorstel van B. en W. in-
zake reorganisatie van den gemeentelijken ge-
neeskundigen dienst door de opening van het
nieuwe ziekenhuis en de daarmede verband
houdende voorstellen van het college.
De heer Wtsterhof heeft uitvoerig de wen-
schelijkheid betoogd het college van regen-
ten af te schaffen en het ziekenhuis onder di
rect beheer van de gemeente te stellen.
Dat was oorsronkelijk ook de buitenge-
tneenten beloofd en op die voorwaarden had
den zij subsidie gegeven.
Overal waren bij reorganisatie van zieken-
huizen de regenten, met dank voor hun uit-
stekend beheer, als overblijfselen uit een feo-
daal tijdperk overboord gegooid en dat was
maar goed ook, want een regentencollege is
het slechtste, dat men zich voor een zieken
huis maar kan denken.
De Raad is een politiek lichaam, zeker,
maar hij beraadslaagt in het openbaar en
staat dus bloot aan critiek, dat het zout van
deze wereld is.
Maar een regentencollege en bovenal een
verpolitiekt regentencollege als B. en W. nu
wilden, waar men bij de keuze van regenten
niet op bekwaamheid of verdiensten let, maar
uitsluitend naar de politieke kleur kijkt, dat
was eenvoudig verderfelijk.
Dat nam politieke besluiten waarbij nie-
mand tegenwoordig was en die dus niet door
het zout der aarde voor het gebruik geschikt
waren gemaakt.
Regenten wisten niets en zagen niets en in
werkelijkheid was het bij een zoodanig col
lege de directrice en niemand anders die den
staf over het nieuwe ziekenhuis zou zwaai-
opgestoken en nu de regeeringsbaantjes zoo I
keurig netjes onder de politieke heeren ver-
deeld werden, kreeg het regentencollege plot- I
seling een heel ander karakter.
Er was nu eenmaal besloten dat het blijven
moest en dan was het dus het verstandigst
om het in politiek opzicht maar zoo goed
mogelijk te maken. De leden der S.D.A.P. en
der V.D. zouden gaarne van de zoo royaai
aangeboden gelegenheid gebruik maken en
de volgende vergadering hun candidatenlijs-
len indienen.
Dat de heer Westerhof daarop slechts een
enkelen candidaat wil plaatsen doet reeds
vermoeden wien van die zijde't geluk zal ten
deel vallen in dit versteende college zitting
te nemen.
Wij gunnen het den heer Westerhof gaarne,
dat hij in een niet democratische college zal
zitten en mede een versteende eerbiedwaar-
digheid uit vervlogen eeuwen zal worden, niet
omdat hij een lid van de Soc. Dem.-fractie is,
maar omdat hij een dergenen is, die door het
vele en langjarige werk voor de totstandko-
ming van dit ziekenhuis recht op de erkenning
zijner verdienste heeft verkregen.
Toen de regentenbaantjes links en rechts
met milde hand werden uitgedeeld en de al-
machtige raad zelfs niet informeerde of dit
ook het college en in het bijzonder den burge
meester welkom was, waagde Mej. Carels een
schuchtere poging om ook nog een vrouw in
dat college benoemd te krijgen.
In het bestuur van een ziekenhuis vol ver-
pleegsters mocht h.i. een vrouw niet ontbre-
ken
Maar de baantjes waren nu net allemaal
zoo mooi verdeeld en niemand van de heeren
zou voor een vrouw plaats willen maken of
het moest op een regenachtigen dag in de
tractortram kunnen gebeuren.
Dus voelde niemand iets voor het argu
ment, dat een van de regenten een vrouw zou
moeten zijn en bleef mej. Carels, door al haar
mannelijke collega's verlaten, als machteloo-
ze kampioene in het strijdperk.
De tijd was nog niet aangebroken, dat men
van Katholieke zijde zou verkondigen, dat een
vrouw bij het besturen van een ziekenhuis
zooveel zuiniger en economischer dan een
man is.
Dat zou de heer Leesberg even later doen
toen het regentencollege vastgesteld was en
het uitsluitend over de vraag ging of men
aan het hoofd van dit ziekenhuis een genecs-
heer-directeur dan wel een directrice zou moe
ten aanstellen.
ven het hoofd van de tegenwoordige direc
trice.
Zal zij haar capaciteiten erkend en gewaar
deerd zien, of zal ook hier het politieke dui-
veltje weer over de groene tafel dansen en
den raadsleden iets „beters" in het oor flui-
steren.
Hedenmiddag te twee uur vergadert de
Raad opnieuw om de ziekenhuisvoorstellen
van B. en W. nog voor de opening van het
gebouw afgehandeld te kunnen krijgen-
Zullen de versteende vertegenwoordigers
van een eerbiedwaardigheid uit vervlogen
eeuwen, die unaniem de tegenwoordige direc
trice aanbevelen, het pleit winnen of zal de
S.D.A.P. de kosten voor dit ziekenhuis nog
vergrooten door er een volledigen gemeen--
Velijken geneeskundigen dienst aan te verbin
den?
De heer Thomson, de Sfinx van den Raad,
wiens stem hedenmiddag den doorslag zal
kunnen geven, laat op zijn ondoorgrondelijk
gelaat nog geen enkele oplossing raden.
en.
Aldus de heer Westerhof.
Regenten zijn in zijn oogen menschen, die
koninkje spelen. In een regentencollege is nie
mand, die voldoende tijd aan de goede zaak
kan geven. Regenten hebben geen rijke erva-
ring, zooals wel eens beweerd wordt, zij zijn
niet van dezen tijd, zij zijn, volgens den heer
Sietsma, zelfs niet democratisch en de heer
Westerhof wilde dan ook in geen geval uit
den weg gaan voor een versteende eerbied
waardigheid uit vervlogen dagen.
Het was verkeerd een regentencollege in
stand te houden, nog slechter een dergelijk
college uit vogels van diverse politieke plui-
mage samen te stellen en het allerslechtst
het bestaande college nog met een Christelijk
Historicus en nota bene een „dubbel gebak-
ken" Katholiek aan te vullen, die hier toch
zeker allerminst op zijn plaats was.
Want wat zeg men nu; dat het elftal niet
minder dan zeven vertegenwoordigers in dat
college telde tegen slechts een enkelgebak-
ken vertegenwoordiger van de verbonden po
litieke strijdmachten van de democratische
linkerzijde.
Maar wat dat betreft bleken de Katholie
ken en Vrijheidsbonders plotseling van een
roerende goedgeefschheid
De heeren Woldendorp, Govers en Klaver
boden als om strijd den heer Westerhof 66k
een zetel aan en toen de heer Sietsma daar
op zijn ooren spitste kon hij ook een zetel
in dit on-democratische college krijgen nog
voor hij er behoorlijk om gevraagd had, niet
in de plaats, maar naast de reeds voorge-
stelde candidaten. Ja, er was zelfs geen enkel
bezwaar voor de buitengemeenten ook nog
een zetel bij de groene tafel aan te schui-
ven.
Dat was olie op de politieke golven; de
storm bedaarde even Dlotselinrr als bii was
De heer Ringers heeft een „warme" lans
voor de tegenwoordige directrice gebro-
ken.
Hij heeft er op gewezen welk een groot
aandeel deze in de tot standkoming van dit
nieuwe ziekenhuis gehad heeft en hoe zij twee
jaren van haar leven heeft gegeven om dit al
les voor elkaar te kunnen brengen.
Nu eischt de billijkheid, dat zij de vruch-
ten van haar werk plukt, temeer omdat er
geen enkele reden is om aan te nemen, dat zij
niet in staat zou blijken dit ziekenhuis te be-
heeren.
Datzelfde werd ook door mr. Leesberg be
toogd. Voor een geneesheer-directeur, die
zich niet met de patienten zou bemoeien, zou
geen werk zijn. Hij zou veel geld kosten en
men zou moeten beginnen werk voor hem te
zoeken. Hij waarschuwde tegen de poging
van de S.D.A.P. die deze vacature zou willen
benutten om hier een volledigen medischen
gemeentedienst binnen te smokkelen, hij wees
in het bijzonder op de conduitelijst van de te
genwoordige directrice en sprak daarbij
de woorden, die in Alkmaar's historie be'
waard zullen blijven, namelijk, dat een vrouw
veel economischer en zuiniger dan een man
is.
Mej. Carels spitste haar kleine oortjes,
maar zij bedacht, dat theorie en practijk he-
melsbreed van elkaar verschillen en dat nog
geen kwartier geleden dezelfde heer Leesberg
er niets voor gevoeld had om een vrouw in
het college van regenten te benoemen.
Zal zij van haar zijde nu consequent blij
ven en haar stem voor het behoud van de te
genwoordige directrice uitbrengen?
Of zal ook hier de politiek weer den door-
slag moeten geven?
Men is het nog niet eens geworden en op
het oogenblik, dat wij dit schrijven hangt
het zwaard van Westerhof noe dreieend bo-
(DE VRIJHEIDSBOND).
Op MAANDAG 27 MEI,
's avonds om 8 uur,
spreken in de Dancing van de Harmonie
OVER
DE TOESTAND IN AFGHANISTAN.
De uittocht van Atnan Oellah; zijn
plannenhij geeft den strijd niet op.
Kcuing Aman Oellah heeft blijkbaar
den strijd opgegeven. Irnmers, hij is met
zijn gemalin en zijn broeder Inayat Oel
lah het iand uitgetrokken en heeft zich'
in Beloedsjistan gevesCgd. Aan de En-
gelsche regeering heeft hij toestemming
gevraagd, zich eenigen tijd op Britsch
grondgebied op te houden.
Men zal zich herinneren, dat Aman
Oellah, die het vorige jaar vol glorie een
bezoek aan Europa bracht, in Januari
zich gedwongen zag, afstand te doen
van den troon. Hij deed dat ten behoeve
van zijn broeder Inayat ,die echter enke
le dagen later op zijn beurt afstand
moest doen, doordat de rebellenleider
Bacha-i-Sagao, de „zoon van den water-
dragor", ais emir Habib Oellah zich van
den troon en het gezag te Kaboel meester
maakte.
Intusschen had Aman Oellah, die naar
Kandahar was gevlucht en daar nog een
sterken aanhang vond, zijn troonsaf-
stand herroepen. Hij zag een kans den
strijd om Kaboel en het koningschap te
hervatten en aanvankelijk scheen het
lot hem gunstig te zijn, vooral nu onder
de Afghaansche grooten een sterke ver-
deeldheid bleek en Habil Oellah grooten
tegenstand ontmoette. En nu is hii tre-
vlucht.
Be'eekent dat, dat hij den strijd on-
geeft? y
Oogenschnlk wel. Maar hij zelf geeft
een andere rede op van zijn vertrek naar
het buiteniand.
Uit Tsjaman wordt n.l. gemeld, dat
Aman Oellah voor zijn aankomst te
Tsjaman aan de Afgaansch-Indische
grens telegraphisch het verzoek aan de
Indische regeering gericht heeft hem ge-
durende 14 dagen verlof tot oponthoud
te Tsjaman te willen verleenen om ko-
ningin Soeraja onder te brengen, die een
baby verwacht. Het eenigen tijd geleden
gelanceerde bericht van de bevalling
van koningin Soeraj'a was onjuist, het
ALKMAABSCHE COURANT.
VAFIADIS