DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
PVAMA 'j
Honderd cen en dertigste Jaargang
**>29
Afi<nmementsprfjs fcij voornitbetaling per 3 maanden f2.—fr. per post f2.50. Bewijsn. 5 ct. Advertentiepr. 25 ct. p. regel, grootere letters naar pltia&jfclftte.
Brieveii franco N.V. Boet- en Handelsdr. v.h. Herms. Coster Zoon, Voordam C9, Tel. Administr. No. 3. Redactie No. 33.
ZATERDAIS
8 11XI
Dagelijksch overzicht.
Buiteraiand
No. 133
Ojf nnnnie# ftesfaaf uff 3 bladea-
Directeur: C. KRAK.
Hoofdredacteur Tj. N. ADEMA.
Posigiro 37060
TOONKURST" IBS DE
VERDRUKKING.
In den beginne dat is dan een honderd
jaar geleden was er eigenlijk niets op het
gebied van goed georganiseerde zang- en
muziekuitvoeringen.
Toen kwam de toenmahge conrector van
het Rotterdamsche gymnasium, Vermeulen,
en schiep de Maatschappij tot bevordering
der Toonkunst, die, als bewijs, dat ze popu-
lair was, weldra algemeen eenvoudig toon
kunst" genoemd werd.
De Maatschappij wilde de compositie aan-
moedigen, het muziekonderwijs verzorgen en
de instandhouding of oprichting van goede
concerten en in het bijzonder van zang-
yereenigingen onder het oog zien.
Wij zullen haar historie hier niet uitvoerig
weergeven. Zij heeft een lang en werkzaam
leven achter den rug waarin voor de cultu-
reele ontwikkeling van ons volk heel veel
goeds verricht is. Zij telt thans een veertigtal
afdeelingen, zij heeft op verscheidene plaat-
sen muziekscholen opgericht, zij heeft een
uitgebreide bibliotheek van koorwerken, boe-
ken en tijdschriften op het gebied van mu-
ziek en zang, die wellicht tot een algemeene
muziekbibliotheek zal uitgroeien, zij heeft
een conservatorium, zij organiseert examens,
zij heeft voor muziekstudie thans vasten voet
aan een onzer universiteiten gekregen, kort-
om, zij is voor zang- en muzieklievend Ne
derland een instelling van de allergrootste
beteekenis.
Zij is geboren in een tijd toen een goede
muziekuitvoering zonder machtige organisa-
tie een onmogelijkheid was en de uitvoerin
gen van „Toonkunst" zijn dan ook lange
Ijaren evenementen op kunstgebied geweest,
waarvoor de grootste belangstelling bestond.
Er waren vroeger lichamen als „Toonkunst"
en „Het Nut van't Algemeen" noodig om
de menschen ook op de kleinere plaatsen iets
goeds te kunnen brengen, goede concerten
en goede lezingen van sprekers, die er anders
nooit toe gekomen zouden zijn in zoo'n pro-
vincie-stadje hun declamatorische of litteraire
talenten te demonstreeren.
„Het Nut" het was ook populair trok
de elite en de gezeten burgers, het bracht
sprekers in zwarte jassen, die zich na eenjge
spreekbeurten volkomen op hun gehoor afge-
stemd hadden en „Toonkunst" trok alien,
van wie verwacht mocht worden, dat zij be-
lang in de schoone kunsten des levens stelden.
Er is veel, dat aan dien goeden ouden tijd
herinnert, de tijd toen er voor boeken geen
censuur noodig was omdat niemand het zou
wagen anders te schrijven dan algemeen oir
baar werd geoordeeld, de tijd waarin men op
musicaal gebied grootendeels steunde op de
oude beproefde meesters en men zelfs niet
droomen kon dat Jazzband-geluiden nog
eens als uitingen van normale menschen be
schouwd zouden worden.
Er ligt iets prettigs, iets rustigs in de ver-
halen van de kleine herbergzaaltjes waar de
kiontjes in de geurige koffie smolten, waar
de lange pijpen aan gloeiende kooltjes wer-
den aangestoken en waar een domine, die uit
voordragen ging of een Justus, van Maurik
het spreekgestoelte beklommen en een aan-
dachtig en dankbaar gehoor vonden.
Er ligt iets aardigs in de vermelding, dat
„Toonkunst" eenige jaren na de oprichting in
velerlei plaatsen groote muziekfeesten orga-
niseerde, die soms twee dagen duurden en
waar het beste gegeven werd, wat in ons land
op muziek- en zanggebied gepresteerd kon
worden.
Er is veel, dat nog aan dien goeden ouden
tijd herinnert, maar ook veel, dat geleidelijk
verdwijnt om nooit meer terug te keeren en
als wij een gebouw als het Amsterdamsche
Paleis voor Volksvlijt in de vlammen zien
opgaan, dan begrijpen wij, dat daar weer
een monument verdwenen is uit den tijd van
onze vaders en grootvaders, uit den tijd van
Nutssprekers in lange zwarte jassen en
;,Toonkunst"-uitvoeringen, die wekenlang in
Nederland het gesprek van den dag waren.
Een van de veertig afdeelingen van „Toon-
kunst" is de Alkmaarsche afdeeling.
Zij dateert reeds van 1874 en de zangver
eeniging gaf haar eerste uitvoering onder
leiding van den directeur A. Smabers in
Januari 1875.
Wij behoeven geen oude jaargangen na te
slaan om te constateeren of die uitvoering
destijds een succes is geweest.
Zij was dat natuurlijk, zij was een gebeur
tenis voor Alkmaar want „Toonkunst" was
de muziek en de muziek was „Toonkunst" in
die dagen. In April 1876 zwaaide de heer A.
Winter den dirigeerstaf, in November 1879
werd onder leiding van den heer P. C. Koer-
man geconcerteerd, in Mei 1897 onder direc-
tie van den heer A H. Tieri en sinds 1900
staat ..Toonkunst" in Alkmaar onder de emi-
nente leiding van den heer J. Henri Oushorn,
die zijn verdienste ook door benoemingen in
de hoogste best uurscomm issie's in de muziek-
wereld erkend gezien heeft.
In de eerste 25 jaren van haar bestaan had
/Toonkunst" te Alkmaar een bloeiende mu-
tiekschool. Er werd onderwijs gegeven in
zang, in koorklassen, in solozang, piano,
viool en violoncel en uit de zangklassen dezer
school kwamen de recruten, die telken jare
het leger der volwassen Toonkunstzangers
zou'ia versterkeo-
Totdat de school langzamerhand slecht
bezocht werd, totdat de opleiding op muziek-
gebied niet meer het monopolie van „Toon-
kunst" was, totdat het beroep van musicus
niet meer zoo oneervol en zoo onvoorde°lig
was, dat niemand er zich aan waagde, tot
dat er dus zooveel particulieren gevonden
werden, die lessen in zang en op alle moge-
1 ijke instrumenten gaven, dat de muziekschool
geen reden van bestaan meer had.
In den goede ouden tijd, toen „Toonkunst"
ook in Alkmaar het monopolie voor goede
uitvoeringen had, zijn er heel wat concerten
gegeven, zoodat het laatste op 24 April
van dit jaar reeds de 121ste Alkmaarsche
uitvoering geweest is.
Wie herinnert zich niet de glorievolle da
gen van 1924 toen de Alkmaarsche afdeeling
in Juli niet alleen in den fraaien Muziektuin
haar 50-jarig bestaan kon vieren, maar voor
deze heugelijke omstandigheid tevens de
pleats was, waar de groote jaarlijksche alge
meene vergadering werd gehouden.
Naast het 100-jarig bestaan van „Toon-
kunst" dat dezer dagen te Amsterdam zoo
luisterrijk gevierd werd, mag nog wel eens
aan het jubileum der Alkmaarsche afdeeling
herinnerd worden, aan het zoo gewaardeerde
concert waaraan destijds de H.O.V., het Alk
maarsche strijkorkest en verscheidene solis-
ten hun medewerkmg verleend hebben.
Is „Toonkunst" uit den tijd geraakt?
Het is moeilijk op die vraag een bevesti-
gend antwoord te geven, want er zijn afdee
lingen van „Toonkunst", die blijkbaar zeer
gezond zijn, er worden zelfs nog nieuwe af
deelingen opgericht en aan een stervenden
stam ontspruiten geen jonge loten.
Alle dezer dagen te Amsterdam gehouden
redevoeringen zijn van een bewonderenswaar-
dig optimisme, er zijn plannen voor de bi
bliotheek, voor een leerstoel, er zijn plannen
op allerlei gebied en dat kan er toch slechts
op wijzen, dat de honderdjarige nog niets
van haar vita! iteit heeft verloren. Maar daar-
naast zijn er andere teekenen, die op een ver-
val of beter gezegd op een zeker verloop wij
zen.
De tijden zijn veranderd en nu kan men
zich steeds zoo goed mogdijk aanpassen en
de bakens verzetten naarmate het getij ver-
loopt, ten slotte blijft toch altijd de vraag of
iets dat een menschengeslacht geleden een
cultureele instelling van groote sociale be
teekenis was, in dezen tijd, nu toestanden
en opvattingen zoo geheel anders dan vroe
ger zijn geworden, nog reden van bestaan
heeft.
Er is op het gebied van muziek en zang de
laatste kwart-^euw heel veel veranderd.
De tijd dat zangvereenigingen naar goe
de solisten zochten is al lang vervangen door
den tijd, dat goede solisten, wier aantal te-
genwoordig onbeperkt schijnt, gelukkig zijn
als zij kans krijgen op een goed concert een
behoorlijk honorarium te ontvangen.
De Alkmaarsche muziekschool is uit ge-
fcrek aan leerlingen verdwenen en particulie-
re leeraressen en leeraren beconcurreeren el-
kaar en trachten op allerlei wijzen de leer-
gierige musicale jeugd van Alkmaar en om-
streken tot zich te trekken.
Er is een groote concurrent van de versche
muziek gekomen, de ingemaakte muziek, die
echter van zoo goede kwaliteit en tegenwoor-
dig zoo uitstekend geconserveerd is, dat ve-
len er boven alles de voorkeur aan gevende
gramophoon.
Er behoeft geen landelijke vereeniging
meer te zijn die zich ten doel stelt ook in de
kleinere plaatsen goede muziek te laten hoo
ren. Zij moge de kenners het ware genot
geven, de groote massa, wie het slechts om
geluid en verstrooiing te doen is, geniet van
een platencollectie die tegenwoordig trou
wens de beste concerten en de beroemdste
meesters natuurgetrouw weergeeft.
En of dat alles nog niet genoeg was, of
het georganiseerde muziekleven daardoor
nog niet genoeg ondermijnd was, komt daar
de groote uitvinding van dezen tijd: de
Radio.
Waarom, zegt menigeen, zou ik naar een
concert van „Toonkunst" of H. O. V. gaan
als ik slechts een knopje heb om te draaien
om in mijn huiskamer, rustig bij het genot
van een sigaartje en een kopje thee, van het
beste te kunnen genieten wat ons land te
geven heeft.
Waarom zou ik de moeite nemen mij aan
te kleeden en naar de een of andere zaal te
loopen om een stedelijke uitvoering bij te wo-
nen als de loudspeaker naast mij de Mattheus
Passion of de Negende Svmphonie van Beet
hoven onder leiding van Willem Mengelberg
ten gehoore kan brengen.
En als mevrouw geen nieuwen hoed heeft,
die in het publiek bewonderd en benijd moet
worden of niet nieuwsgierig is naar de ja-
ponnen van haar vriendinnen, waarom zou
zij dan ook niet rustig thuis blijven en genie
ten van een concert, wat het voordeel heeft.
dat het zoodra er belangrijker dingen aan de
orde zijn, op elk willekeurig tijdstip even ui!
geschakeld kan worden.
Het is alles zoo heel eenvoudig, het betee-
kent voor zeer velen, dat instellingen als
„Toonkunst" en „Het Nut" volkomen uit den
tijd zijn en hun bestaansrecht hebben ver
loren.
„Toonkunst" >s in Alkmaar niet meer de
alleenheerscheresse. Er zijn daarnaast tal
van zangvereenigingen opgericht, organisa-
ties voor maijnenzang en gemengde zang
vereenigingen.
De destijds zoo gewaardeerde concerten
van den heer Oushoorn waarvan er niet min
der dan een 25-tal zijn gegeven, werden op
het laatst door slecht bezoek zoo kostbaar,
dat men ze heeft moeten staken.
Er is daarnaast een organisatie voor Ka-
mermuziek gekomen, die ook al weer de dupe
der tijdsomstandigheden is geworden en er is
concurrentie gekomen van de abonnements-
tooneelvoorstellingen welker toekomst bij de
ontwikkeling van sprekende film en radio-
tooneel niemand op dit oogenblik nog kan
voorspellen.
Wij leven in een tijd van muziek van een
geheel anderen klank, van een geheel ander
rhytme, van een geheel ander karakter.
We hebben er eerst om gelachen, zooals
we om alles lachen, wat vreemd en daardoor
dwaas schijnt, maar naarmate onze ooren er
aan beginnen te wennen komen steeds meer
musici van erkende bekwaamheid ons de kwa-
liteiten van het nieuwe roemen.
Steeds grooter, steeds technisch volmaak
fer worden de instrumenten, die ons via
eboniet-plaat of aethergolven, zelfs via het
fotografisch vastgelegde geluid, de muziek
van dezen tijd brengen en de levende be-
roepsmusicus ziet den dag reeds komen, dat
hij door het op den duur goedkooper wer-
kende instrument volkomen zal worden ver-
drongen.
Wij leven in den tijd van een volkomen
muziekrevolutie en wat. Alkmaar betreft in
den tijd, dat „Toonkunst" zijn leden gaat
verliezen en dat de ondernemer van den Mu
ziektuin geen kans meer ziet een loonend
aantal abonne's voor de concerten der H.O.V.
te winnen.
En nu zijn er dezer dagen twee van de
hechte steunpilaren van de Afdeeling Alk
maar van de Nederlandsche Maatschappij
tot bevordering van Toonkunst op ons bureau
gekomen en zij hebben ons de vraag gesteld:
Is dat alles nu niet erg te betreuren en moe
ten we niet al onze krachten aanwenden om
„Toonkunst" haar oude glorie te hergeven?
De \heeren Ohlen, voorzitter der Afdeeling,
en Wijn, voorzitter van de Commissie voor
de zangvereeniging, hebben een beroep op
ons gedaan om mee te helpen de verdwaalde
schapen van het gevaarlijke pad terug te
halen en weer op den ouden, veiligen weg te
brengen.
„Toonkunst", dat in zijn goede jaren 140
leden en evenveel werkende leden telde, heeft
deze getallen geleidelijk tot de helft terug
zien gaan. De uitvoeringen en alles wat
daaraan verbonden is, worden zoo slecht be
zocht, dat de inkomsten de uitgaven lang
niet meer kunnen dekken en het eenige wat
de afdeeling nog redden kan is de toevoer
van nieuw financieel bloed en grooter be
langstelling voor haar prestaties.
Het is een heel lastig verzoek en het is niet
gemakkelijk hier resultaten te bereiken, want
tegen den stroom des tijds kan men niet in-
roeien en wat de belangstelling van onze
tijdgenooten verliest niet omdat het min-
derwaardig is geworden, maar uitsluitend
omdat men er thans de noodzakelijkheid niet
meer van inziet is moeilijk tot bloeiend
leven terug te brengen.
Aux grands maux les grands remedes;
wellicht is er iets te bereiken langs den weg
door den algemeenen secretaris van „Toon-
kunst" dezer dagen in een jubileumartikel
aanbevolen, namelijk door verandering van
organisatie.
In dezen tijd van een te veel aan muziek
en zang, waaronder alle Alkmaarsche ver-
eenigingen op dit gebied moeten lijden, is er
wellicht iets door gemeenschappelijke actie te
bereiken. Wanneer alle Alkmaarsche zang-
en muziekvereenigingen van tijd tot tijd een
gezamenlijk concert geven, waarin elke orga
nisatie gelegenheid krijgt iets te presteeren
zal men niet alleen afwisseling verkrijgen
maar ook grooter belangstelling omdat elke
vereeniging weer een ander deel van het pu
bliek trekt.
Men kan daarnaast op een lidmaatschaps
kaart gelegenheid geven bepaalde reeksen
van uitvoeringen bij de verschillende vereeni-
gingen bij te wonen.
Het zal voor vele vereenigingen niet pret
tig zijn haar zelfstandigheid gedeeltelijk
prijs te geven, maar in moeilijke tijden moet
men zich aaneensluiten om gezamenlijk te
bereiken wat den enkeling niet meer mogelijk
is.
Het denkbeeld lijkt ons de overweging
waard; de tijd kan leeren of het uitkomst
kan brengen.
GELUKSCgGE
CIGARETTE
Daarnaast willen wij natuurlijk gaarne
aan het verzoek van het bestuur van „Toon
kunst" voldoen en ieder, die iets gevoelt
voor het instandhouden van deze verdienste
lijke vereeniging krachtig opwekken zich als
'id aan te melden.
Goede wijn behoeft geen krans, men weet
wat „Toonkunst" kan presteeren en wat men
er van te verwachten heeft. Wie, wat in ruim
vijftig jaren hier bereikt werd, niet voor goec
verloren wil zien gaan, teekene op de dezer
dagen rond te zenden circulaire waarbij men
zich voor resp. 5 en 8 per jaar als lid
der Maatschappij waarvoor men vrijen
foegane od al haar concerten in Nederland
leeft of als werkend lid der Alkmaarsche
afdeeling kan opgeven.
Wie van eigen stadgenooten en goede so
listen twee malen per jaar klassieke muziek
en goeden zang wil hooren, hij zettezijn
handteekening en schenke daardoor het reeds
moedeloos geworden bestuur de kracht om
zijn cultureelen arbeid onverzwakt te kunnen
voortzetten.
DE NIEUWE ENGELSCHE
REGEERING.
Gisteravond is de samenstelling van
het nieuwe Engelsche kabinet bekend
geworden. Volgens een Reuter-telagram
is dat kabinet als volgt samengesteld:
Eerste minister: Mac Donald. Kanse-
lier van de Schatkist: Snowden. Buiten-
landsche Zaken: Arthur Henderson. Do
minions: Sydney Webb. Indie: Wedge-
wood Benn. Lord Privy Seal: J. H. Tho
mas. Binnenlandsche Zaken: J. R. Cly-
nes. Oorlog: Ton Shaw. Volksgezond-
heid: Greenwood. Arbeid: Mej. Bond-
field. Landbouw: Noel Buxton. Opvoe-
ding: Sir Charles Trevelyan. Board of
Trade (h^ndel): William Granham. Eer
ste Lord van de adminiraliteit: A. V.
Alexander. Luchtvaart: Lord Thomson.
Lord President of the Council (leide''
van het Hoogerhuis): Lord Parmoor.
Lord kanselier: Lord Sankey. Staatsse-
cretaris voor Schotland: W. Adamson
Publieke werken: George Lansbury.
Bovengenoemdtn hebben alien een zetel
in het kabinet.
De andere leden van de regeering zijn:
Kanselier van het hertogdom Lancas
ter: Sir Oswald Mosley; procureur-gene
raal: W. Jowitt K. C.solicitorgeneral
J. B. Melville; pensioenen F. 0. Roberts;
transportwezen: Herbert Morrison; on-
dersecretaris voor Schotland: F. John
ston; postmeester-generaal: Lees-Smith;
betaalmeester-generaal: Lord Arnold.
Als men het lijstje even nader bekijkt,
dan blijkt, dat Ramsay Mac Donald zich
niet bepaald aan de arbeiderspartij heeft
gehouden. Wel heeft hij in het begin aan
zijn partij de verzekering gegeven, dat
zijn regeering zooveel mogelijk uit de ge-
lederen van zijn eigen partij zou worden
gevormd, maar dit is hem toch niet hee-
lemaal gelukt. Daar is in de eerste
plaats de procureur-generaal W. Jowitt,
een man van absoluut liberale beginse-
len. Het is nu maar de vraag, of Jowitt
naar de Labour-partij is overgeloopen,
of dat Mac Donald hem noodig had, on-
danks het feit, dat hij niet tot zijn partij
behoort. Hoe het zij, dit is zeker dat men
in liberale kringen wel zeer ontevreden
r 1 zijn, dat :^en een van de beste deba
ters van hun partij aan deze partij ont-
trekt. Daar komt nog t drt de kiezers
van Jowitt wellicht ook niet heelemaal
tevreden zijn over diens handelswijze.
Echter, verraad van beginselen be
hoeft dat nog geenszins te beteekenen.
De rechterzijde der arbeiderspartij is
niets anders dan een radical e partij en
zoo zijn ook vele liberalen radicaal.
De tweede man, die de aandacht trekt
in dit ministerie is de lordkanselier
Sankey.
Dit lid van het kabinet zit in het Hoo
gerhuis op den ,.wolzak", d.w.z. hij is de
voorzitter van dat lichaam, en verder is
hij de hoogste rechterlijke ambtenaar in
den lande en (met 10.000) ook het
hoogst bezoldigde lid van de regeering.
Lord Sankey is bij de arbeiderspartij
zeer gezien, omdat hij vroeger voorzitter
van de commissie is geweest die een on-
derzoek naar de steenkoolnijverheid
heeft ingesteld en toen van groote objec-
tiviteit blijk heeft gegeven, zoodat hij
ook aan het standpunt der werklieden
alle recht liet wedervaren en zich zelfs
voor staatsexploitatie verklaard heeft.
In zijn verslag heeft hij toen middelen
aangegeven om de crisis in die nijver-
heid te overwinnen. Naast de verbete-
ringen in het belang der arbeiders die
hij aanbeval, verzuimde hij niet op te
merken, dat ook de houwers zich sterk
dienden in te spannen, opdat het peil der
productie op ten minste 25 millioen
steenkool in het jaar gehandhaafd kon
worden. Lord Sankey is al evenmin lid
van de arbeiderspartii. al neemt hij in
Mac Donald's regeering plaats.
- Een derde benoeming die veel bespro-
ken wordt, is die van iden arbeidersleider.
Thomas tot minister jsonder portefeuille.'
Als Lord Privy Seal (grootzegelbewaar-
der, een ambt waaraan geen bepaald
werk vastzit) zal hij uitsluitend met de
bestrijding der werkloosheid fcelast wor
den. Men weet nu meteen, dat het bericht
volgens hetWelk Thoicnas buitenlandsche
zaken zou krijgen, on juist is geweest. Dit
laatste departement komt dus toch aan
Henderson.
Ten slotte kunnen. we nog opmerken,
dat, ofschoon verscheidene ministers
andere functies bekleeden, dan tijdens
de vorige Labourregeering, er toch nog
13 van de 19 leden vam het nieuwe kabi
net leden geweest zi;jn van het Labour-
kabinet 1924. Miss Miirgaret Eondfield is
de eerste vrouw die een ministerspost
bekleedt.
voor Dames, Heeren
en Kinderen.
Groote keuze.
NACHTHEMDEN,
ONDERJURKEN, DIRECTOIRS.
If. Biilltliiiis,
LANGESTRAAT 98
H00GS1KAAT 18
VRISDESVERDRAG.
DE COMMISSIE VAN DESKUNDIGEN
Het rapport
Naar de officieuse Exicelsior verneemt, zija:
bij de laatste besprekingen over de redactie
van het rapport van de deskundigen nog ver
schillende artikelen, betrekking hebbende op
het Duitsche betalingsvermogen, geschraptj
maar tevens zijn op het laatste oogenblik de
bepalingen van het rapport aangevuld met de
instelling van een voorloopige organisatie-;
commissie onder voorzitterschap van Parker,
Gilbert. Deze commissie, die zorg heeit te
dragen voor den overgang naar het plan
Young, zal 3 subcommissies vormen, een voor
de Duitsche Rijksbank, een voor de Duitsche
Rijksspoorwegen en een voor de Duitsche
leveranties in natura.
Aangezien de Amerikaansche deskundigen
zekere bezwaren hadden tegen het artikel in-
zake het betalingsmoratorium, waarin werd
bepaald, dat Duitschland in geen geval gun-
stiger voorwaarden zou verkrijgen, indien
deze den geallieerden door Washington wor
den toegestaan, besloten de deskundigen dit
artikel uit het rapport te lichten en in het aan-
hangsel op te nemen.
Het rapport, dat gistermiddag om 5 uur ge-
teekend zou worden, bestaat uit 60 pagina's
getypt schrift. Het bevat de volgende hoofd?
stukken:
1. instelling van een commissie van des
kundigen;
2. reglement voor de bijeenkomsten van ds
commissie;
3. de onderhandelingen voor de tot stand-
koming van het rapport;
4. de oeconomische toestand van Duitsch
land;
5. de besprekingen in de commissie; i
6. de bank voor international betalingenj
7. de verdeeling van de Duitsche annuitei-
ten in een beschermd en een onbeschermd ge-
deelte. -t-
8. de leveranties in natura;
9. de commercialisatie van het onbescherm-
de gedeelte van de annui'teiten;
10. de verlenging van het plan-Dawes to(
1 September en de inwerking+reding van hel
plan-Young; f, t
De aan het rapport toegevoegde aanhang-
sels hebben betrekking op:
1. de statuten van de nieuwe bank (maat-
schappelijk kapitaal, bedrijfskapitaal, zuivere
winst); J
2. de voorwaarden tot toepassing van hel
moratorium;
3. de verdeeling van de Duitsche annuitei-)
ten onder de verschillende schuldeischers;'
4. het vraagstuk van de Belgische marken,"
waarvan de regeling vereischt is voor de in-'
working treding van het plan-Young. 1
5. de commissie voor de organisatie van,
den overgang van het o-lanTDawes nagr heN
bian-Yotutg.- Jf
mnn
VAFIADIS
