tlhaaisclifl Coorant
De kroon;uweelen.
FEU1LLETON.
No. 152
1929.
Hoiiderd een en dertigste Jaargang.
Maainlar t Juli.
Radio-hoekje
Dir-sdag 2 JulL
Hilversum, W AL 10.-10.15 Morgen-
-jjino- I? 15-—2.Concert door het A. V.
R O.-iCwintet 2.—2.45 Kookpraatje. 2.45
o'_ Granofoonmuziek. 3.4.Lezing
door Christie Doorman. 4.30-5.30 Micro-
foondebutaiten. Viool en zang. 5.30-6.15
Concert <6or het Omroeporkest. 6.15—6.45
Chooin.-ecital door Rie Batenburg. 6.45
Voortz^ting concert. 7.—7.15 Verkiezings-
rede Communistische Partij. 7.157.30 Ver-
lipziigsrede S. D. A. P. 7.30 Voortzetting
rnnrfrt 8 V. A. R. A.-Orkest. Een klein
Kfuit „De Stem des Volks"; het V. A R
|i-tooneelV. A. R. A.-orgel en spreker: W
A. Vliegen.
Huizen, 336.3 M. (Na 6 uur 1852 M.)
(Uitsluitend K. R. 0.) 11.3012.Gods-
dienstig halfuurtje. 12.151.15 Concert
door het K. R. O.-Trio. 1.15-2.- Gramo-
foonmuziek. 2—2.20 Kniples. 2.20-3 20
jVrouwenuurtje. 5—6— Gramofoonplaten-
roncert. 6—6.45 Gramofoonmuziek. 6.45—
8.^_ Wiidingsdienst voor de verkiezingen van
de Ned. Christ. Radiover. 8.—8.30 Concert
door de Harmonie. 8.30—9— Verkiezings-
praatje. 9—9.25 Concert door de Harmonie..
259.35 Nieuwsberichten. 9.3510.
Concert door de Harmonie. 10—10.15 Ver-
kiezingspraatje. 10.15-11.30 Vroolijke
avomf Accordeon, mandoline en humorist.
Daventry, 1554 M. 10.35 Kerkdienst. 11.20
Gramofoonmuziek. 12.20 Orgelconcert. 1.20
2 20 Orkestconcert. 2.503.50 le steen-
leecinn v. h. Shakespeare Memorial
theatre. 4.20 Licht orkestconcert. 5.35 Km-
deruurtje. 6.35 Nieuwsberichten. 7.05 De
Wireless Singers (Madrigalen). 7.20 Le-
rin? 7.45 Histor. causene. 8.05 Iersche
volksliedjes. 8.20 Concert. Olof Sextet. (8.20
8.50 Lezing). 9.20 Nieuwsberichten. 9.35
Muziekles. 10.Variete en dansmuziek.
11.05—12.20 Dansmuziek.
Parijs „Radio-Paris", 1744 M. 12.502.10
Gramofoonmuziek. 4.055.05 Gramofoon
muziek. 6.557.20 Gramofoonmuziek. 8.20
Liter, causerie. 8.55—11.10 Redemption",
koor werk van C. Franck.
Langeriberg, 462 M. 7.508.50 Orkest
concert. 10.35 Gramofoonmuziek. 1.252.50
Orkestconcert. 3—3.50 „Asschenpoetster",
sfrookje. 5.55—£.50 Orkestconcert. 8.35
Concert. Werag-orkest en solisten Werken
van Niels W. Gade.
Zeesen, 1649 M. 12.20—12.45 Les en
weerbericht. 12.50—1.15 Gramofoonmuziek.
3 20—5.20 Lezingen. 5.20—6.20 Concert
6.208.05 Lezingen. $.20 Tooneel-uitzen-
ding.
Hamburg, 392 M. 4.35 Volksliederen
Margarete Noylte—Daseking en orkest. 6.20
Operettemuziek. 10.35—12.40 Dansmuziek
12.50 Orkest- en koorconcert m. m. v. solis
ten.
Brussel, 511.9 M. 5.20 Kamermuziek. 6.50
Gramofoonplaten. 8.35 Orkestconcert. 9.30
Voortzetting concert.
VERKIEZINGSREDE VERBODEN.
De A. R. A.-uitzending van
morgenavand.
Naar men zieh herinneren zal heeft de
V.A.R.A., in ruil voor den avond van 31
Aug. a.s., den avond van a.s. Dinsdag ge-
kregen voor de uit/ ending van een program-
ma uit Hilversum, waarop ook een verkie-
zingsredevoering van den heer Vliegen voor-
kwam.
„Het Volk" meldt thans, dat de minister
van Waterstaat het houden van deze redevoe-
ring heeft verboden.' Alle partij en hadden z.i.
ge'egenheid gehad, om in de ter beschikking
gestelde kwartieren zich te uiten en hij achtte
het onjuist, dat de S. D. A. P. dit nu buiten
den tijd ook deed.
Minister Van der Vegte verklaarde, dat
hij order gegeven heeft den zender buiten
werking te stellen, zoodra zijn verbod zal
worden overtreden.
„Het Volk" deelt nog mede, dat de heer
Vliegen alhoewel hij zal spreken nu
geen verkiezingsredevoering zal houden.
Stadsnieiiws
DE LIBERALE STAATSPARTIJ
DE VRIJHEIDSBOND.
I De tijd van de verkiezingen nadert.
Was dat misschien de oorzaak, dat de dan
cing van de Harmonie Zaterdagavond met
een zeer talrijk publiek bezet was?
Of hadden de beide sprekers van dien avond
een bijzondere aantrekkingskracht?
Hoe het zij, voor de Liberate Staatspartij
was de opkomst van het publiek een groot
succes.
In de zaal heerschte een allergezelligste
stemming, die geheel niet aan een verkie-
zingstijd deed denken. Een zeer goed strijkie
vergastte de aanwezigen op verschillende
mummertjes, terwijl de intieme danszaal de
gezelligheid zeer verhoogde.
Intusschen was het bekende Alkmaarsche
kwartiertje reeds verstreken, toen de onder-
voorzitter der afdeeling Alkmaar, de heer
iHaremaker, met een enkel woord de talrijke
aanwezigen hartelijk welkom riep in het bij-
zonder de beide siprekers van dezen avond;
yerder de pers en de musici.
Spreker lichtte daarna even toe de aanwe-
zigheid van de muziek. Er was eens een be
kende politicus, die zeide: „In alle poltiiek
zit muziek!"
Tenslotte hoopt spr. dat het mede door de
jnuziek zou gelukken, dezen avond aange-
maani en in de goede verkiezingsstemming te
brengen.
Nadat het strijkje daarna nog een tweetal
Hummers gegeven had, nam de heer J. Rut
gers, wefhouder van Amsterdam, het woord
Rede mr. J. Rutgers.
Deze spr. zou uiteen zetten het liberale
enkele kleine partijtjes. Deze grootendeels
standpunt tegenover de andere partijen.
Op dit oogenblik zijn er in de 2e Kamer
belangenpartijen zijn in het politieke le-
ven een groot kwaad.
In de laatste 354 jaar zijn we geregeerd
door een extra-parlementair kabinet.
Een volksvertegenwoordiging moet zich
groepceren in een meerder- en minderheid.
Dit is zeer moeilijk geworden door de kleine
partijtjes vooral. Deze kunnen geen opbou-
wend werk leveren. Een stem uitgebracht op
een dezer partijen is dus een stem tegen de
democratic.
Het feit, dat we thans geregeerd zijn door
een extra-parlementair kabinet is zeer ernstig
A Is we nu weer een Kamer krijgen, die geen
parlementair kabinet kan vormen, dan zullen
we worden geregeerd tegen den wil van hei
volk in. Wei zijn we nog niet bevreesd voor
de dictatuur van Moskou e.d. en ook voor fas-
cisme is geen gevaar, maar toch mogen we
ons niet in slaap laten sussen.
Er is hier 'n partij, de s.d.a.p. wier leiders
in 1918 niet geschroomd hebben, te trachten
een andere regeering te vormen dan de meer-
derheid der kiezers wenschten.
Het is dan ook niet zonder rede, dat de Vrij-
heidsbond eischt, onverzwakte handhaving
van de democratic.
Zorgen we daar niet voor, dan gaat ons
beginsel verdwijnen.
Hoe komt het nu, dat we thans leven onder
een extra-parlementair kabinet?
De regeering moest verdwijnen wegens het
afstemmen van de post-gezantschap bij den
paus.
Hier stemden tegen de V.D., de S.D.AP.,
de Liberalen en de C.H.
Na den val van Colijn kreeg mr. Marchant
de opdracht een nieuw kabiret te vormen.
Deze heeft toen, met de SD.A.P., een ont
werp-regeeringsprogram vastgesteld waari.i
o.m. stond: herstel van het gezantschap bij
den paus!!
Waarom stemde Marchant even vroege:
dan tegen dien post?
Hij draagt de schuld, en net hem de S D.
A.P., dat ons land niet parlementair gere
geerd is.
't Was volkomen juist, dat 3 partijen, die
een meerderheid hebben, een regeering tracht-
ten tevormen. Maar men moet een program
hebben voor de regeeringsjaren.
Eigenaardig is het, dat die drie partijen
(A.R., R.K. en C.H.) een coalitie vormden,
die gevallen is door een geloofskwestie, waar-
mee duidelijk is aangetoond, dat deze drie
partijen geen gemeenschappelijk beginsel
hebben, om daarop een regeering te bouwen
Zoo was het in 1925.
En nu?
Thans gaan er weer stemmen op, om als
het mogelijk is, de oude coalitie te herstellen.
Is er dan sinds 1925 niets veranderd?
Zeer zeker wel. Dat blijbt wel uit het pro
gram der R.K. van 1925 en dat van thans.
In 1925 zeiden ze, dat Nederland moest
worden geregeerd volgens christelijk begin
sel en. In 1929 zegt men, dat ons land door
Rome geleid moet worden.
Hetzelfde is het geval met de C.H. Ook
zij hebben hun program veranderd. Zij zegt,
dat Nederland geregeerd moet worden op
christelijken grondslag.
Bij deze 3 partijen is het program ver-
xherpt. Stel nu voor, dat deze partijen weer
(The crinkled Crown.)
Geautoriseerde verta'ing uit het Engelsch
^van William le Queux, door Mej. E. H.
Het was een zeer eenvoudige gelegenheid,
™°n de gerechten en de tediening er bo-
n het middelmatige waren. Er zaten maar
zestal gasten en ze konden er spreken,
jV gevaar van beluisterd te worden
vertelde hem, dat ze besloten had om
^at hij haar geraden had en ze
tiiH in nu maar het liefste zich eenigen
aie i,?n/ri]s zou vestigen. Zij had daar, nog
7ppr aanJ® weelc doorg^bracht en had er
nf,!^na?e herinneringen ar.n.
Is' wat ik later zal d»en. Ik kon
j ftaaa van de intrest van mijn
ffiHp'n it 2€€n totaal werkeloos leven
ben Hal i;tfctgraag eenige bezigheid heb-
'wan Mni zou ik aan het tooneel
men w f°u een h°peloos onderne-
zi i mii i a- 'wf°U u m'sschien in staat
VD 6 nchtln« wat te helpen?"
wri2 ^aar,ve"ass>ng luidde Lenoir's ant-
Ze hennnrde zich nu ook
h^'i n Zl]uaar vader had hooren zeg-
d^t' hi w°ir hooger ln stand was dan zij;
w* me eCn gegcede familie behoorde
door S J m opvattingen verschild had
Hij lichtte dit toe, als volgt:
„Mijn familie e- ik, wij hebben jaren lang
in het geheel geen omgang gehouden, met
een uitzondering. Ik had ten lievelingszuster,
die zoo eenigszins een bohemienne was. Ze
ging aan het tooneel en maakte het daar vrij
goed; had nu wel geen uitbundig succes,
maar voldoende, om tevreden te zijn. Haar
familie was heel boos op haar en liet haar
geheel aan haar lot over. Ze is nu vijftien
jaar geleden gestorven; haar echtgenoot was
haar al eenigen tijd voorgegaan en liet haar
een kind na, Stephanie, een lief meisje. Ik
ben nu al verscheidene malen bij haar ge-
weest, na den dood van haar moeder en ze
heeft mif altijd met open armen ontvangen.
Zij is ook artiste van beroep, maar in een
andere richting, dan mijn zuster; zij is dan-
seres; geen acrtice".
Hij zei verder, dat Stephanie Dubois
zij telde nu drie en twintig jaar en \vas onge-
trouwd ieder, die haar oom aan haar voor-
stelde, een welkome ontvangst zou bereiden
en ook alles zou doen, om zoo iemand ter
wille te zijn. Lenoir zelve en zijn zuster wa
ren zeer op elkander gesteld geweest en Ste
phanie koesterde een warme genegenheid voor
hem, om der wille van haar moeder.
Pauline's verrassing, dat zij medewerking
vond van zulk een onverwachte zijde, hielp
haar over haar wanhoop heen. Binnen een
paar dagen was al'es afgesproken. Zij verliet
het land, waar zij heel haar leven had door-
gebracht, om een nieuw bestaan te beginnen,
in een ander land. Zij had een langen brief
van Lenoir aan zijn nichtje bii zich, yaarin
een regeering vormenDat kan niet, als haar
programs niet veranderd worden. Ze strooien
ae kiezers dus zand in de oogen, en spr. hoopt,
dat de a.s. verkiezingen het niet mogelijk zul
len maken, dat zij weer een coalitie vormen.
Ajpplaus.)
Over de kleine partijen wil spr. niet veel
zeggen. E>e stemmen daarop zijn verloren. Of
eigenlijk, geheel waardeloos zijn ze niet. Want
het is een feit, dat de Vrijzinnigen daardoor
de meeste stemmen verliezen. E>e kleine par
tijen brachten in 1925 150 000 stemmen uit,
wat de Liberale partij 4 a 5 zetels kostt;,
zetels, welke nu aan andere partijen werden
toebedeeld, als bijv. de S.D.A.P.
De S.D.A.P. en de V.D.B.
Als men van deze partijen iets hoort, dan
is het niets anders als „Ontwapening!" Zij
verstaan ddaaronder de nationale ontwape-
ning.
Deze leus is niet nieuw. In 1922 en 1923
behoorden de V.D. tot de grootste bestrijders
van die leus. Marchant heeft het gezegd, dat
nationale ontwapening wil zeggenkom maat
binnen
Maar ziet! Vlak voor de verkiezingen
draaide de V.D. om! Dat kostte die partij
reeds een aanfal vooraanstaande leden. Als
men aan de kiezers een bepaald program
voorhoudt, moet men dan ook willen verwe-
zenlijken.
Als men de gelegenheid' krijgt om een re
geering te vormen dan komt men met een
program waarop de nat. ontwapening niet
voorkomt!
Dat deed Marchant in 1925.
Mr. Marchant heeft bij een debat onlangs
moeten erkennen dat de nat. ontwapening
mogelijk zou zijn als de V.D. en de S.D.A P
minstens 51 zetels zouden bezetten.
Dat zal echter nog lang niet het geval zijn,
m.a.w. de kwestie der nationale ontwapening
komt heusch niet aan de orde en zoo ja, dan
wordt ze toch verworpen.
Het behoeft dus thans heelemaal niet zijn:
nat. ontwapening.
Toch komen de V.D. en S.D.A.P. met dez?
leuze. 't Is wel merkwaardig, dat de S.D.A P.
thans vooral van nationale ontwapening spre
ken, maar de werkelijk soc. leuzen hoort men
zoo goed als niet. Men tracht thans kiezers
te van pen met de leuze: „Nationale Ontwa
pening".
Welke gevolgen heeft de stembusstrijd van
1925 gehad?
Dat gedurende 3 maanden een parlemen-
taire regeering is opgetreden.
Daarna is er geregeerd buiten de kiezers
om. Al de geschilpunten in de politieke partij
en bleven dus rusten, zoodat er in de afgeloo-
pen jaren niet veel is gebeurd op politiek ge-
bied.
De belangstelling der Nederlandsche kie
zers is dan ook zeer gedaald.
En toch is er een oogenblik geweest, dat
het oog van geheel Nederland op de 2e Ka
mer gericht was: bij 't ontwerp-verdrag Ne
derlandBelgie.
De tegenwoordige 2e Kamer heeft dat ont
werp-verdrag aangenomen.
Het is te danken geweest van de le Ktfmer
dat van de totstandkoming van dit verdrag
niets is gekomen en er is mar een partij ge
weest die zich eenstemmig tegen het verdrag
keerde: de liberale.
Het ging hierom: le. 't verdrag was een-
zijdig en altijd-durend en 2e het Antwerpen-
Moerdijk-kanaal zou er dan komen.
Dat was een groote bedreiging voor onze
havens.
Henri Polak zeide toen, dat het grootste
deel van onze welvaart daarbij betrokken
was.
De arbeiders en de middenstand, die juist
zoo afhankelijk zijn van onze welvaart, kun
nen zich niet verplaatsen en zouden tot ar-
moede vervallen.
En de S.D.A.P. wilde zelfs voor stemmen;
een groot deel stemde zelfs voor! Dat heet
het belang der arbeiders dienen!
De Eerste Kamer verwierp het verdrag,
d.w.z. de kwestie is hangende gebleven. Ook
wij begrijpen, dat de positie in Belgie een an
der is geworden. We begrijpen, dat dit moe1
leiden tot een andere verhouding tusschen
Nederland en Belgie. Allen vraagstukken,
over en weer, zullen moeten worden herzien.
Maar de Liberale partij stelt deze voor-
waarden, dat de herziening geschiedt met
volledige wederkeerigheid op grond van het
tractaat van 1839.
Als de nieuwe Tweede j<amer een waarborg
wil zijn voor de welvaart van ons land, dan
moet men zijn stem uitbrengen op de liberale
partij.
Alle andere partijen zwijgen over dit ver
drag. Ze roepen om ontwapening.
Prof v. Emden was het. die voor het ont-
werp BelgieNederland-verdrag stemde
Door de voorstanders der nationale ontwape
ning wordt steeds gezegd1: gij liberalen zij I
hij zich in de m< est waardeerende bewoor-
dingen over Pauline uitliet en Stephanie ver-
zocht, haar zooveel mogelijk van dienst te
willen zijn.
Voor zij ging, wist zij eigenlijk niet goed,
of zij nu al of niet een brief zou schrijven
naar Ryderstreet, om Easterbee mee te dee-
len, dat zij buitenslands ging. Haar eindbe-
sluit was echter toch, dat zij maar zou
zwijgen: Waarom zou zij zich vernederen,
om een man te schrijven, die niet eens de
vriendschapsbetrekkingen met haar scheen te
wil'en aanhouden!
Easterbee had haar wel gevraagd, om hem
te laten weten, wanneer zij Soho verliet, en,
als zij den tweeden brief van hem ontvangen
had, zou zij dit ook zeker wel gedaan hebben.
Maar nu hij, in haar oog, niet zijn belofte ge
houden had, om haar te schrijven, verbood
haar trots haar, om gevolg te geven aan zijn
verzoek.
Het was Lenoir een pak van het hart, toen
hij haar aan het station goeden dag had ge
zegd, en wist, dat zij nu veilig en wel naar
Parijs ging. Hij had op zeer luchtige wijze
uit haar weten te krijgen, dat zij geen af-
scheidsbrief aan Easterbee had geschreven.
„Waarom zou ilc dit ook eigenlijk gedaan
hebben?" ze, met een heldhaitig vertoon van
onverschillgheid, dat den Franschman echter
niet misleidde. „Hij heeft zich wel de moeite
gegeven, om mij te toonen, dat ik hem onver-
schillig ben. In een nieuwe omgeving zal ik
hem gauw genoeg leeren vergeten".
Lenoir wist wel zeker, dat het groote bit-
terheid zou brengen in haar gemoed1, eer zii
niet voor nationale ontwapening. Dus zijt ge
geen voorstnder van den vrede.
Spr. ontzegde aan de voorstanders der na
tionale ontwapening het recht, om zoo iets
te zeggen.
Laten we eens naar Engeland kijken. Daar
kwam een groote overwinning voor de labour-
partij.
In Engeland zijn de socialisten de verkie
zingen ingegaan met de leuze Internationale
ontwapening.
Precies hetzelfde wat de liberalen hier wil
len.
In Frankrijk verklaarden de soc., dat zij
voorstanders waren van de landsverdediging.
En in Duitschland? Daar gingen in 1928 de
soc.dem. de verkiezigen in met: geen verderen
aanbouw der pantserkruisers!
Ze overwonnen! 4 soc. ministers vormen
thans mede de regeering. En toen ze aan de
regeering waren stemden ze voor den verde
ren aanbouw der pantserkruisers.
Zie hier, wat de werkelijkheid is van leu
zen als „nat. ontwapening!"
Men komt zoo vaak op de proppen met De-
nemarken. Maar Denemarken ligt geheel
anders.
En dan Belgie. Daar gingen de socialisten
de verkiezingen in met de leuze: Beperking
van militaire lasten.
Daarmede bedoelen zij: dienstplicht van 6
maanden.
Wij hebben, zonder een soc. regeering een
dienstplicht van 5 maand!
En minister v. d. Velde (soc.) zeide, dat de
ontwapening algeheel moest zijn.
Als hier de S.D.A.P. en V.D. durven zeg
gen, dt de liberalen zouden zijn geen strij-
ders voor den wereldvrede, dan zeggen wij:
kijk eens naar jullie eigen makkers in het bui-
tenland.
Ook wij wilden den wereldvrede. Zeer zeker.
Als we denken aan 1914, is er toen van li
berale zijde ook maar iets gehoord, om mee
te doen, om deel te nemen aan den strijd?
Neen
Er was maar een persoon, die Nederland
in den oorlog wilde doen scharen aan den
kant van de entente: Vliegen, de toenmalige
voorzitter der S.D.A.P.
En het is aan het liberale ministerie Cort
v. d. Linden te danken. dat wij buiten den
oorlog bleven. Nogmaals hulde aan dien man
(Langdurig applaus).
Maar om de neutraliteit te handhaven,
moeten we een leger hebben. Wij willen hand-
having van ons cultureel leven en wij willen
ons land verdedigen tegen iedereen, opdat
niet ons grondgebied geschonden kan wor
den.
Wij streven naar international ontwape
ning. Wij willen versterking van den Volken-
bond, om zoo te komen tot een wereldvrede
Wat is de reeele politiek, waar Dresselhuys
altijd een groot voorstander van is ge
weest.
Uitbanning van den oorlog, dat is onze
wensch.
Onze vrijhandel!
Steeds zijn we de strijders geweest voor
den vrijhandel. Deze vrijhandel heeft ons land
welvaart gebracht
Speciaal in Alkmaar wil spr. iets zeggen
't Is wel eigenaardig, wat de gevolgen zijn
van de actieve handelspolitiek. We hebben
een grooten uitvoer van zuivelproducten
(kaas vooral).
Hetzelfde is met Zwitserland het geval.
In Zwitserland kwam men tot bescher-
mende rechten, en de cijfers van de kaas-
export in beide landen zijn treifend voor de
gevolgen daarvan. Ziehier:
1913: Nederland 62000 ton kaas export,
Zwitserland 36000 ton kaas export, beide
vrijhandel.
1928; Nederland 92000 ton kaas export
(vrijhandel); Zwitserland 26000 ton kaas
export (beschermrechten).
Deze cijfers spreken voor zich zelf. Men
heeft heelemaal geen actieve handelspolitiek
noodig.
De vrijhandel is een der grootste middelen
voor het bereiken van den wereldvrede.
Door het wegnemen der tolmuren wordt het
Internationale verkeer grooter.
De conflicten worden vaak veroorzaakt
door overproductie. Het wegnemen van de
tolmuren en van de tarieven neemt vele oor-
zaken van conflicten weg
Toch nog een enkele opmerking t. o. v. den
vrijhandel. Men zegt van zekere zijde. dat de
liberale partij zou opkomen voor de be-
zittende klasse.
Welnu, ook de oorlog leerde, hoe gemak-
kelijk men bezit kan verliezen en winnen.
Dit verwijt is dus heelemaal onjuist, om-
dat ze steeds voorstanders van den vrij
handel zijn geweest.
Wij hebben ons verzet tegen het schoenen-
wetje, om een voorbeeld te noemen. Juist de
vrijhandel is voor de arbeiders een groot
voordeel.
Wel een heel sterk bewijs dus, dat de
liberalen steeds opkomen voor de belangen
der arbeiders.
Het zijn de liberalen geweest, die de soc.
wetgeving brachten. Daar was de leerplicht-
wet, de woningwet, de wet op de persoon-
lijke dienstplicht, de wet op de belasting
naar draagkracht enz. enz. Zij zijn alle af-
komstig van de liberalen.
Nu komen we met een premievrij sfaats-
pensioen.
De liberalen waren steeds voor een premie
vrij staatspensioen, maar ze nemen een ander
standpunt in dan de S. D. A. P. Deze toch
willen geen premievrij staatspensioen voor
alien, maar alleen voor hen, die in loondienst
zijn geweest.
De liberalen willen er iedereen in doen
deelen. Ook met de V.-D. verschillen de
liberalen van meening over het staatspensioen.
De liberalen zijn voor invoer van het
staatspensioen op 65-jarigen leeftijd voor
iedereen.
De liberalen hebben steeds medegewerkt,
als er bezuinigd kon worden. Nu het thans
mogelijk is, het benoodigde bedrag te vin-
den, nu zijn de liberalen voor staatspensioen
van iedereen.
Wil men dus premie-staatspensioen, welnu,
dan moet men stemmen op lijst 31.
Spr. wekt ten slotte op, dat de kiezers niet
moeten stemmen op partijen, die de coalitie
willen vormen. Stemt dus op de liberalen. Ze
zijn geen militairistenze willen Internatio
nale ontwapening, zijn voorstanders van den
vrijhandel en voor het premievrij staats
pensioen. (Langdurig applaus).
Hierna pauze.
(Slot in ons volgend nummer)
VRIJZINNIG-DEMOCRATISCHE
LANDDAG.
In den Muziektuin. Twee sprb
kers.
Onze mooie muziektuin heeft zoo langza-
merhand wel getoond, dat hij ook voor an
dere doeleinden een zeer geschikt terrein is
dan alleen voor muziek. Gistermiddag had
er bijgewoond door een niet overtalrijk
publiek de aangekondigde landdag van
den Vrijz. Dem. Bond plaats.
Te ruim half 3 (den tijd van aanvang)
sprak de heer F. J. A u k e s, uit Castricum,
als voorzitter van de Federatie van vrijz.
dem. in den Kamerkieskring Den Helder, een
kort openingswoord. Hij noemde den vrijz.
dem. Bond de partij der rechtvaardigheid,
welke uitspraak gebaseerd is op de beginsel-
verklaring. Deze eeretitel is ook te danken
aan het werk, dat de vertegenwoordigers de-
den in verschillende regeeringslichamen. Het
verheugde spr. dat mej. Goudsmit en mr.
Oud bereid waren geweest naar hier te ko
men om enkele punten der beginselverkla-
ring nader toe te lichten. Spr. hoopte dat dit
zou mogen leiden tot het uitbrengen van zeei
veel stemmen op den Vrijz. dem. Bond.
Hierna gaf spr.
het woord aan mej. mr. Ada
Goudsmit
die zich speciaal tot de vrouwen richtte. Zij
constateerde, dat de invoering van het vrou-
wenkiesrecht voor een niet gering deel is t«
danken aan het werken van den V. D. B., die
het als een eisch van recht beschouwde, dat
de vrouwen zouden mee beslissen over het
bestemmen van de belastingen, die toch ook
door haar worden opgebracht Nog te weinig
beseffen de vrouwen hun belang in deze
zaak.
De vrijz.-dem. ijveren sinds jaren voor een
andere politieke samenstelling dan zooalsdie
hier te lande bestaat. Overal elders loopt de
scheidingslijn niet tusschen kerkelijk en
onkerkelijk, zooals hier, en die een valsche is
gebleken. Zij leidde sinds eenige jaren tot
het voeren van het bewind door een extra-
parlementair kabinet. En dezen toestand nu
noemde spr. absoluut fout. De regeering
heeft geen sterke partij achter zich, maar
doordat hare leden daar niet zijn als partij-
mannen, zijn zij toch tamelijk sterk. Dit
gaat langzaam-aan naar een toestand als in
het land van Mussolini, al zal een echte dic
tatuur in ons land zeker niet mogelijk zijn.
Om dezen bestaanden toestand te verande-
ren, moet men a.s. Woensdag een goed ge-
bruik maken van zijn stembiljet.
De vrijz. dem. willen de scheidingslijn
trekken tusschen het al of niet democratische
en zij willen de ontwikkelingskansen voor al
ien dezelfde doen zijn, de vrouw daarbij in-
begrepen. Hieruit volgt ook, dat zij §trijden
voor wijziging der huwelijkswetgeving, die.
op enkele uitzonderingen na, nog dateert uit
den tijd van Napoleon. Spr. weidde in het
kort uit over deze wet, die de vrouw eigenlijk
beschouwt als een onmondige of onder cura-
zoo ver zou wezen, dat zij den jongen En-
gelschman, die zulk een indruk op haar had
gemaakt, geheel uit het oog kon verliezen
Maar, ofschoon het hem zeer aan het hart
ging voor haar, wenschte hij zich toch geluk
met zijn werk en was hij dankbaar, dat hij
die jongelui gescheiden had. Hij wist ook, dat
hij nu maar heel weinig risico beliep. Als
Easterbee terug kwam en haar vertrokken
vond, stonden de kansen wel honderd tegen
een, dat hij geen stappen zou doen, om haai
te vinden; hij zou het onvermijdelijke aan-
vaarden, waarschijnlijk blij zijn, dat de zaak
op zoo'n gemakkelijke wijze geeindigd was.
Hij was wel onrechtvaardig geweest jegens
den jongen man, wien hij zulke gevoelens
had toegeschreven. Maar men diene in het
oog te houden, dat Lenoir zooals dit niet
anders kon van een lid van de Broederschap
al heel weinig dacht van den stand, waar-
toe Easterbee behoorde. Hij zou het zeker zoo
heel nauw niet nemen in zijn omgang met
een meisje van lager stand. Op z'n best ge-
nomen, had hij eens willen profiteeren van
haar weinige ervaring en zich met haar wil
len vermaken, zoolang hij daarin lust voelde.
Het kon nooit bij hem opgekomen zijn, om
de dochter van Van der Wyck tot zijn vrouw
te maken. Hoe meer hij er over dacht, hoe
meer hij overtuigd raakte, dat hij er verstan-
dig aan had gedaan, de jongelui te schei-
den, door het achterhouden van dien brief.
Easterbee keerde eerst een week later dan
hij dit gedacht had, naar Elcwick terug. Hij
was wel zeer verrast, dat hij daar geen brief
vond van Pauline. Ziin brieven aan haar wa
ren misschien een beetje stijf geweest; maar
het was toch een vriendeliik schrijven, dat
wel eenig antwoord verdiende.
Zoodra hij er den tijd voor vinden kon,
ging hij naar haar oude woning in Soho Ge-
lukkig voor Lenoir zou zijn huichelarij niet
ontdekt worden. De hospita, Mrs. Beale, was
een goede veertien dagen geleden aan een
hartkwaal gestorven. Een zuster van haar,
een slordige vrouw, was van buiten gekomen
en had het huis overgenomen, maar zij wist
niets van de vorige bewoners en van brieven
voor hem die daar nog afgeleverd zouden
zijn.
Daar Easterbee begreep, dat hij op die ma-
nier dus niets verder zou komen, dach hij aan
Lenoir. Hij voeldt in het minst geen verlan-
gen, om met den Franschman in aanraking
te komen, maar overwon zijn tegenzin, door
de bedenking, dat, als hij iets van Pauline
wenschte te hooren, dit dan de eenige bron
was, waar hij kans van slagen had. Hij wist,
waar hij hem vinden kon, daar Pauline eens
zijn adres had gezegd. Dus wachtte hij hem
een avond af, op een uur, dat hij van zijn
werk zou terug komen.
Lenoir herkende hem dadelijk, als den jon
gen man, dien hij op „De Motten" had
ontmoet, op den avond, van den dood van
zijn ouden vriend. Hij voelde zich niet heel
erg op zijn gemak, toen hij Easterbee zag.
Hij had zich dan toch vergist, toen hij meen-
de, dat de kapitein het er zoo niet bij laten
zou. Wie weet, wat hij te weten gekomen was;'
Maar hij hield zich goed en nam den hoed
af, schoon hij niet geheel zijn verlegenheid
verbergen top. -
(Word! vftwotoiJV
