miMKStii Cllllll
De kroonimreelen.
Parllsche Brieven.
Radio-faoekje
FEUILLETON.
IK DENK ER STERK OVER, TE OAAN
ADVERTEEREN1
ADVERTEERT
DE ALKMAARSCHE COURANT.
No. 173 1929-
Honderd een en dertigste Jaargang.
llonderdar 25
din,
Vrijdag 26 JuU.
Huxzen, 1875 M. 10.10.15 Morgenwij-
12.15—2.— Concert door het A. V. R.
O -Rwintet 2 3.Gramofoonmuziek. 3.
4 Concert door het A. V. R. O.-Kwintet
4.30-5.- Lezing door J. H. Kruyff over:
Kampeeren. 5.—5.30 Lezing door J. de Wit
over: Dahlia's en hare verzorging. 5.30—
7 15 Concert door het Omroeporkest. Henk
van Wezel, cello. 7.15—7.45 Spreekuur van
den radiodokter. 8.01—8.15 Gramofoonmu
ziek. 8.15 Kurhaus te Scheveningen. Sym-
phonie-concert. Het Residence orkest. Na af-
loop persberichten. Daarna dansmuzLek uit
Hotel „Groot Badhuis", Zandvoort. 11.30
Sluiting.
H'dversum. 298 M. (Na 6 uur 1070 M.)
(11 4.- en 5.- N. C. R. V.) 11.-11.30
Korte Ziekendienst. 11.3012.Godsdien-
stig halfuurtje. 12.15-1.15 K. R. O. Concert
door het K. R. O.-Trio. 1.15—2— Gramo
foonmuziek. K. R. O. 4.-5— Gramofoon
muziek. 5.-6— Solistenconcert. 7.-7.25 K
R. O. Lezing over: Bijenteelt. 7.35 V. P. R
O. Persberichten. 7.40 V. P. R. O- Lezing
uit* Preekjes Leven enz. 8.15 V. P. R. O.
Pianoconcert. 8.50 V. P. R. O. Cursus over:
De ontwikkeling van het Vredesvraagstuk.
9 30 V P. R. O. Pianoconcert. 10.V. P. R
O Declamaties. 10.20 V. P. R. O. Pianocon-
cert.
Daventry, 1554 M. 10.35 Kerkdienst. 11.05
Kookpraatje. 11.20 Gramofoonmuziek. 12.20
Sonaten voor viool en piano. 12.50 Orgel-
concert. 1.20—2.20 Gramofoonmuziek. 4.20
Pianoconcert. 4.3% Orkestconceri. 5.35 Kin-
deruurtje. 6.20 Lezing. 6.35 Nicuwsberich-
ten. 6.50 Landbouwberichten. 7.05 Piano-
duetten. 7.20 Lezing. 7.45 Lezing. 8.05 Ma
rine-concert. D. Noble, bariton. R. Vole, te
nor. H. Powell, bariton. 0.20 Nieuwsberich
ten. 9.35 Lezing. 9.50 Nieuwsberichten. 9.55
Zuid-Afrikaansch programma. N Eadie, so-
praan. Omroep-symphonieorkest. 11.05 Een
verrassing. 11.20—12.20 Dansmuziek.
Parijs „Radio-Paris", 1725 M. 12.50—2.10
Orkestconcert. 4.05—5.05 Orkestconcert. 6.55
—7.20 Gramofoonmuziek. 8.5511.10 Con
cert. Orkest o. 1. v. E. Bigot. Mile. Pons en
M. Mazzei.
Langenberg, 473 M. 7.508.50 Orkest
concert. 10.35 en 12.40 Gramofoonmuziek.
1 252.50 Orkestconcert. 5.55—6.50 Orkest
concert. 8.20 Werken van Dvorak. Hr. Fel-
din, cello. 9.20 „Mordaffare Duppler", hoor-
spel. Daarna tot 12.20 Dansmuziek.
Zeesen, 1635 M. 6.10—10.50 Berichten en
lezingen. 12.20—1.15 Gramofoonmuziek.
1 155.20 Berichten en lezingen. 5.206.20
Concert. 6.20—8.15 Berichten en lezingen.
8.20 Operettemuziek. Orkest en solisten. 9.20
Kamermuziek door het Rose-trio.
Hamburg, 421.3 M. 4.35 Piano-recital.
5 20 „Hans en Grietje". Sprookjesspel. 6.15
Concert. 8.20 „Die Koningin von Honolulu
Volksstuk in 4 bedrijven van Gorch Fock,
10.35 Dansmuziek.
Brussel, 512 M. 5.20—6.20 Dansmuziek
6.50—7.30 Gramofoonmuziek. 8.35—10 35
Concert in Quaregnon door de Konink. Phil
harmonie.
SEIZOENS-EINDE.
Men kan niet zeggen, dat het Parijsche
seizoens-einde zich niet in vroolijkheid onder
dansen en fanfaregeschal voltrekt.
Terwijl wijdezen brief sehrijven is het in
elk geval op den boulevard Montparnass;
een leven van je welste door 't wilde ge-
schreeuw en het uitgelatene gedans en ge
spring van onvermoeibare pleziermakers, die
tot ongeveer alle natien van de wereld behoo-
ren.
De 14de Juli was de Fransche nat. feestdag.
Maar off. was't seizoens-einde al daar met den
dag van den „Grand Prix", waarop alles wat
Parijs aan elegants en mondains telt, of wat
daarvoor wil doorgaan, de tribunes van de
renvelden en Longchamps vulde, om daarna
het als een eerezaak te beschouwen zich ner
gens in Parijs meer te vertoonen, en een
nieuw seizoen te beginneh op de een of andere
modieuse badplaats.
Het seizoens-einde werd den dag na den
„Grand Prix" definitief besloten met de voor
stelling van het circus Molier. Dien naam
moet u niet verwarren met dien van Moliere,
den grooten tooneelschrijver uit de 17de
(The crinkled Crown.)
Geautoriseerde vertaling uit het Engelsch
van William le Queux. door Mej. E. H.
49
Hij koos zijn woorden zorgvuldig, zoodat
zij zoo weinig mogelijk ontsteld zou wezen.
„Dit zou niet raadzaam zijn, daar het niet
veel heeft van een plezierreisje. Meestal zal
ik, in vermommingen, op vreemde plaatse.i
moeten wezen Het zou te onaangenaam
voor jou zijn. En bovendien zou ik maar zoo
weinig tijd voor je hebben. Het is vrij wat
beter voor jou, liefste, dat je zoolang op
Elswick blijft."
Ben je v-erplicht, im te gaan? Kunnen ze
niet iemand anders sturen, die geen banden
heeft?" vroeg ze wanhopig.
Een oogenblik keek hij haar verrast aan
Toen herinnerde hij zich. dat zij een vrouw
was. en dat die vreemde vraag haar werd in-
gegeven door haar vurige liefde voor hem.
„Dat zou ik onmogelijk kunnen voorstel-
len. Het zou gelijk staan met een soldaat, die
zijn ontslag indient bij het uitbreken van den
oorlog. Zoo laf kan ik niet zijn, lieve!"
Dit begreep zij en een bios overtoog haar
gezichtje, dat zoo bleek was geworden. En
ook begreep zij levendig, na al wat hij ver-
der gezegd, en de vergelijking. die hij ge-
bruikt had, dat er zeer veel gevaar school in
eeuw. De organisator van dit zeer bijzondere
circus, dat slechts een voorstelling per jaar
geeft, en altijd op denzelfden tijd, onmiddel-
lijk na den „Grand Prix", leeft nog en doe-
nog steeds zelf zijn rij- en dressuurkunst be-
wonderen.
Die meneer Molier, die tot de hoogste
kringen van Parijs behoort, heeft een 50 jaar
geleden het idee gehad om in zijn prachtig
groot huis een circus-voorstelling te organi-
seeren, maar een, die deze bijzonderheid heeft,
dat geen enkel circus-artiest van beroep daar-
aan deel mag nemen, doch uitsluitend ama
teurs uit de hoogste kringen, terwijl ook
niemand er tegen betaling toegang kan krij-
gen, doch slechts op invitatie.
Ge kunt u voorstellen, wat een evenement
die circus-voorstelling in het Parijsche mon-
daine leven is. Want om er een uitnoodiging
voor te kunnen verkrijgen, moet men of in het
bezit zijn van een enorm fortuin, of van het
een of andere groote talent, of van een adel-
lijken titel; en wie zou niet graag onder een
van die rubrieken gerangschikt willen wor-
den! En hoe meer „besloten" die voorstelling
hoe meer menschen er natuurlijk graag
toegelaten zouden willen worden.
Wat de voorstelling zelf betreft,- die uitge-
voerd wordt door amateurs, waarvan velen
namen dragen uit den hoogsten Fransche"
adel zelfs de enkele circus-artiesten van be- i
roep, wien soms de groote eer te beurt valf
zich een klein plaatsje toegewezen te zien te
midden van dat uitgelezen publiek, moeten we
toegeven, dat die voorstelling nooit en in geen
enkel opzicht inferieur is aan die van de
groote Parijsche beroeps-circussen, zooals het
Cirque MCdrano, of het Cirque d'Hiver; en
dat de acrobatische toeren uitgevoerd door
graaf B. of baron H. zich gerust meten kun
nen met die van een professional. En wat de
nummers betreft van den heer des huizes ze!?
en zijn familie, die worden algemeen geroemd
als iets werkelijk zeer bewonderenswaardigs.
Maar al is dit dan het officieele seizoens
einde het is niet aan een ieder gegeven, om
dadelijk na den „Grand Prix" of de voorstel
ling van bet „Cirque Molier" Parijs te kun
nen verlaten. Een menigte Parijzenaars, die
zichzelf tor de „grand monde" rekenen, zijn
gedwongen door hun zaken of door andere
verplichtingen om hun vertrek nog wat uit te
stel'en en te zondigen tegen de voorschriften
van het mondaine leven. Zoodat het werkelijk
vertrek der Parijzenaars eigenlijk pas plaats
vindt tegen het Republikeinsche nationale
feest van den 14den Juli. Ja, maar dan kan
men ook nauwelijks meer van een „vertrek"
spreken, dan wordt het een ware uittocht, een
soor-t vlucht zelfs, en niet alleen van mon
daine, maar van alle mogelijke Parijzenaars.
En wie nooit de Parijsche stations gezien
heeft bij het naderen van dien dag, die weet
niet wat een in beweging gekomen menigte is,
jachtige, opgehoopte, samengepakte,
een
wringende en dringende menigte, die blij is
de hoofdstad te kunnen verlaten en zich naar
buiten te spoeden, de velden in, de bosschen
in. de stranden op.
En waarschijnlijk is het door dit verlangen
naar frissche bultenlucht, dat meer en meer
de traditioneele feest-vierderij met zijn dan-
sen, zijn muziek, zijn guirlandes en illumina-
ties aan het verdwijnen is. Het is opvallend,
hoe dit feest van jaar tot jaar meer van zijn
populariteit verliest, en hoe de Parijzenaars
in plaats van drie dagen lang te dansen
of op een cafe-terras gezeten onder het slur-
pen van liters limonade of bier vermengd met
het noodige straatstof te kijken naar het dan
sen van anderen liever een beetje buiten-
lucht gaan ademen, het doet er niet toe waar,
al is het maar een kilometer of tien buiten de
oude vestingen.
Maar hier op Montparnasse is er nog een
menigte, die werkelijk in vroolijke feeststein-
ming is, hier is nog 'n ouderwetsch rumoer
en lawaai van geschreeuw en gelach te mid
den van trombone- en saxophoon-muziek, en
als dollen draaien de paartjes rond, voeren
de wildste Charlestons en black-bottoms uit.
Maar —als u op de honderd vreemdelingen
tien Franschen aantreft, is dat veel. En het is
grappig, hoe enthousiast dit Republikeinsche
feest gevierd wordt ook door menschen, die
wat hun politieke overtuiging betreft, abso-
luut niet de minste sympathie hebben voor
den oorsprong van dit feest, dien ze eerder
beschouwen als een noodlottige gebeurteois
in de wereldgeschiedenis.
Toch, dit jaar, schijnt er ook in andere
wijken weer wat meer animo te zijn, zooals
bijvoorbeeld in den faubourg Montmartre,
den faubourg St. Denis, den faubourg St
Martin, enz. Komt het, doordat degenen, di«
gedwongen zijn ook met de feestdagen nog in
Parijs te blijven, zich op deze manier schade-
loos willen stellen? Komt het eenvoudig
door het aanhoudende mooie weer? Maar
zeker is het, dat er op sommige plaatsen
weer druk gedanst wordt en zelfs midden
op den dag onder de schroeiendste hitte! Al
blijft het waar, dat de feeststemming daar
toch lang niet meer zoo uitbundig is als
voor den oorlog, en lang ook niet zoo uit
bundig als nu nog op Montparnasse. Maar
het is een feit, dat deze 14de Juli vrij wat
minder melancholiek verloopt dan die van
verleden jaar, toen de orkestjes vaak speel-
den voor een menigte vanleege stoe-
len, of voor een enkel dans-paartje dat al
gauw weer verlegen zich terugtrok, wanneer
het bemerkte, dat het het eenige dansende
paartje bleef.
Eenige wtken geleden had Parijs weer een.
sterfgeval te betreuren, waarvan de heele
pers met droefenis gewag maakte, en dat tal-
rijke herinneringen opwekte aan de overle-
dene, die een tiental jaren geleden de Parij
sche theater-wereld in vervoering bracht door
haar onvergelijkelijk spel en haar schitteren-
de schoonheid
Die gestorvene is Eve Lavalliere.
Ze is niet lang opgetreden in Parijs, maar
den korten tijd. dat ze er was, speelde ze
steeds voor enthousiaste menigten, en het
kleine boulevard-theater, waar ze dagelijks
de heldinnen van de beste Fransche tooneel-
schrijvers vertolkte, kende gedurende de ja-
j ren van Eve Lavalliere een tijd van welvaart
- zoo, als het nadien nooit meer gekend heeft.
Maar op een goeden dag vcrspreidde zich
I ineens een verwonderlijk bericht door Parijs
lEve Lavalliere gaat het tooneel vaarwel zeg
gen, gaat Parijs verlaten en gaat in een ver
klooster de rust der vergetelheid en der gods
dienstige overpeinzing zoeken.
Onnoodig te zeggen, dat de heele theater-
wereld, waarin zij de schoonste en meest be-
kende ster was, toentertijd, als met verstom-
ming geslagen was. Wat een verhalen deden
toen de ronde door Parijs omtrent de oor-
zaak van het zich terugtrekken van een zoo
beroemde kunstenares, op het hoogtepunt
van haar talent, van haar roecn, en omringd
door bewonderaars zonder tal.
Toch was het een feit. Eve Lavalliere ver-
liet inderdaad het tooneel, Parijs, en al haar
oude vrienden en trok zich terug in een klein
dorpje van de Vogezen, en daar in de een-
zaamheid en stilte, waar ze alles wat aan
haar vroeger leven zou kunnen herinneren,
verre van zich wees, daar bracht ze haar da
gen door in gebed en in afwachting dat de
dood haar eens voor goed uit het aardsche
leven zou komen weghalen.
Sinds die zoo plotselinge en geheel onver-
wachte verdwijning werd er over Eve Laval
liere nooit meer anders dan op een myste-
rieuse wijze gesproken. Slechts zeer zelden
hoorde men nog iets over haar in haar leven
van afzondering, en gewoonlijk waren het
dan geheimzinnig-wonderlijke verhalen, die
vreemd aandeden tusschen den gewonen
toon der Parijsche nieuwtjes.
En nu ze gestorven is, doen weer nieinve
wonderlijke verhalen over haar de ronde.
Zoo vertelt men, dat reeds verscheiden dagen
voor haar overlijden, zij nauwkeurig den dag
en het uur van haar dood voorspelde „Het
zal a.s. Woensdag zijn, om 5 uur 's mor-
gens". En den volgenden Woensdag, om
5 uur 'S morgens inderdaad, stierf ze
Ze is nu voor goed uit de wereld der le
venden verdwenen. En al degenen, die haar
gekend, of haar gezien en gehoord hebben,
kijken elkaar met oneindige verbazing aan,
en aan ieders geest trekt 'n voor altijd onop-
Parijs, Juli 1929.
M. DE ROVANNO
Niet langer over denken, Mijnheer, DOEN! Ook niet tegen
de kosten opzien, adverteeren is absoluut niet duur, integen-
deel, het is zelfs zeer winstgevend. Begint U nu eens met
een paar olaatsingen, U zult zien, uw zaak gaat er door vooruit.
de onderneming. Dit had hem zoo ernstig
gestemd; ongetwijfeld meer om haar, dan
om zichzelfswille.
En, op zachten toon, of zij meer tot zich-
zelven sprak, gaf zij uitdrukking aan de bit
terheid van haar gemoed.
„0, kan je toch maar dat verschrikkelijke
werk opgeven en een normaal leven 1-eiden!
Als je het noodig hadt voor je onderhoud,
dan zou ik het nog kunnen begrijpen; maar
je bent een rijk man en toch vergooi je alle
genoegens en genietingen van het leven voor,
ja hoe zal ik het noemen;voor een
droombeeld! Laat dat aan hen over, die
geen andere inkomsten hebben".
Hij zweeg onder dit verwijt, het eerste
dat zij ooit tot hem gericht had, over dit on-
derwerp. Misschier. had zij in waarheid be-
rouw, dat hij naar lot verbonden had aan het
zijne, waardoor zij in voortdurenden angst
en beven verkcerde voor zijn veiligheid.
Hij herinnerde zich, dat hij lang geleden
tot Pennington gezegd had, hoe hij het ook
eigenlijk betwijfelde, of een man, die zulke
bezigheden had, wel het recht bezat, om te
trouwen.
Hij redeneerde heel vriendelijk en teeder
met haar; wees er haar op, dat, als hij on
der dienst was gebleven, het dan heel dwaas
van haar zou zijn geweest, om zich steeds
voor te stellen, dat eens de oorlog zou uit
breken en dat zijn plicht hem dan gebieden
zou, haar te verlaten.
Ze glimlachte even bij zijn argum-enten
„Maar niet iederen dag breekt er een oor-
ProvinciaaB nieuwrs
HEILOO.
Raadsvergadering.
De gisteravond gehouden vergadering van
den Raad dezer gemeente werd door alle le
den bijgewoond. Na opening met een kort
welkomstwoord stelde de voorzitter
aan de orde
lngekorrun stukken.
a. Van den heer Rommel te Egmond aan
den Hoef bericht van aanneming der benoe-
ming tot onderwijzer aan de openbare school;
b. van Gedeputeerdef Staten bericht dat zij
hunne beslissing op het raadsbesluit tot het
aangaan van een leening groot 6000 heb
ben verdaagd. Beide stukken werden voor
kennisgeving aangenomen.
Electrische bemaling Boekeler-
meer.
Van het P. E. N. was een verzoek ingeko
men om vergunning tot het leveren van elec-
trischen stroom voor het gemaal van den
polder „De Boekelermeer". Na toelichting
van den voorzitter, waaruit bleek, dat dit
verzoek eigenlijk niet anders is dan een for-
maliteit, werd de gevraagde vergunning zon
der hoofdelijke stemming verleend.
Medailles voor de L. E. T. T.
De vereeniging L. E. T. T. vroeg om be-
schikbaarstelling van een of meer medailles,
op welk verzoek goedgunstig werd beschikt
Bij de begrooting was hierop reeds gerekend.
Uitvoering Landarbviderswet.
Ten behoeve van P. Winnips werd door de
Stichting volgens de Landarbeiderswet om
een voorschot groot 3600 gevraagd voor
een zoogenaamd plaatsje. De daarvoor noo
dige stukken waren aan B. en W. overgelegd,
zoodat zij geen bezwaar hadden de aanvrage
toe te staan, weshalve zij inwilliging ervan
voorstelden. De- Raad vereenigde zich hier-
mee.
Genuenteverslag ert Gemeente-
rekening.
Door B. en W. werden aangeboden het
gemeente'verslag en de gemeenterekening
over 1928. Beide stukken werden goedge-
keurd. Van het laatstgenoemde zij medege-
deeld, dat de gewone dienst sloot me^ een ba-
tig saldo van 13911.46 en de kapitaal-
dienst een nadeelig slot had van 62693.11.
Als commissie voor het nazien werden door
den voorzitter aangewezen de heeren Van de
Vail, Schuijt en Vahl
V erg rooting jongensschool.
Van het kerkbestuur der parochie van den
H. Willibrordus was een verzoek ingekomen
om medewerking tot vergrooting der r.-k.
jongensschool. Gevraagd werd bijbouw van
een nieuw lokaal, een overdekte speelplaats
en een nieuwe spreekkamer, doordat de be-
staande bij den voorgenomen bouw zal ko
men te vervallen. De begrooting van een en
ander noemde een bedrag van f 12600.
Nadat het verzoek was voorgelezen, zei de
v o o r z i t t e r, dat hij de vergrooting der
school noodig vond, omdat de klassen geheel
vol zitten. Spoedig zal een vijfde onderwijzer
kunnen worden benoemd krachtens het leer-
lingental. B. en W. stelden voor de gevraag
de medewerking te verleenen.
De heer V a n d e V a 1 1 had geen be
zwaar tegen deze aanvrage, waar hij aannam
dat B. en W. zich van de noodzakelijkheid
van den bijbouw hebben overtuigd. De groot-
ste fractie in den Raad zal wel niet hebben
nagegaan of het maken van schapenhokken
mogelijk is, zooals bij de vergrooting van de
openbare school is gebeurd. Spr. hoopte, dat
diezelfde fractie aanstonds mede zou werken
tot herziening van den toestand aan de
openbare school.
Het voorstel van B. en W. werd hierna
zonder hoofdelijke stemming aangenomen
Vragen van den heer Van de Vail.
De heer Van de Vail had een tweetal vra
gen ingediend, nl.1. of het B. en W. be-
kend was, dat het gedeelte bazaltweg Raad-
huisweg-Burgemeester de Wildtlaan geheel
is stukgereden, en 2. of B. en W. ook kunnen
meedeelen a. waarom langs particulier ter-
rein in den omtrek van de veiling puntdraad
wordt gespannen langs den openbaren weg
en b. of dit geschiedt naar den wensch van
de meerderheid van den Raad.
De v o o r z i t t e r, deze vragen beant-
woordende, deelde mede, dat met een herzie
ning van den weg, door den heer Van de Vail
bedoeld, reeds is begonnen en dat men daar-
mede reeds bijna gereed is. Wat de tweede
vraag betreft, spr. had zich ervan overtuigd,
dat het gewraakte puntdraad daar ter plaat-
se niet noodlottig zal zijn voor de kinderen
in die buurt of voor de voorbijgangers, zoodat
hij het niet noodig had geoordeeld het span-
nen van deze soort afscheiding te verbieden
Zoolang de hierbedoelde perceelen nog wei
land zijn, is tegen het hebben van puntdraad
geen bezwaar, want het is eigenlijk ondoen-
lijk om koeien achter gewoon glad draad te
hotiden, omdat ook kinderen daar dan op
klimmen en de afscheiding voor de beesten
vernielen.
De heer V a n d e V a 11 meende dat de
reparatie van den weg pas begonnen was en
dat het groote werk daaraan nog moest ko
men. Hij had wel gezien dat men aan het op-
lappen*was geweest, maar dacht dat een
grondige herziening in de bedoeling lag. Hij
hoopte dat B. en W. daartoe nog zouden
overgaan. Het eerste deel van den Heerenweg
is geheel bedorven, het tweede stuk is bi_
juiste behandeling met spramex nog wel
goed te maken. Het gedeelte Raadhuisweg-
Burg. de Wildtlaan was het vorige najaar en
den afgeloopen winter vaak een modderpoel
Officieus is wel eens beweerd, dat dit weg-
vak goed onder handen zou worden genomen,
zoodat men van de modder zou zijn verlost.
Spr. had gehoopt, dat dit nu meteen zou ge
beuren. Hij meende, dat 't het beste is om
den weg grondig te herzien, het oplappen
maakt hem steeds duurder en hij wordt dan
toch nog niet goed.
De voorzitter merkte op, dat het we,
juist is dat de weg eerst opgelapt werd, maar
daarna is de behandeling met spramex be
gonnen, waarmee men nu al tot de Tuin
dorpstraat is gevorderd.
De heer V a n d e V a 1 1 zei dat het laat-
ste hem ontgaan was, bij het inzenden der
vragen was men in elk geval nog niet met
een grondige behandeling van den weg be-
zig. Maar hoe gaat het dan op het meerge-
noemd weggedeelte?
Aangaande het prikkeldraad zei spr., dat
de meerderheid van den Raad meermalen aan
B. en W. verzocht heeft zuinig te zijn met de
vergunning tot het spannen daarvan. Des-
ondanks is het hier toegelaten. Er loopen
daar zeer veel kinderen te spelen en vooral
op veilingdagen is het daar ter plaatse zeer
druk, waardoor de kinderen vaak verplichf
zijn op den berm te loopen met gevaar de
kleeren te scheuren. De drukte van het yer-
keer is nog grooter geworden door de tijde-
lijke afsluiting van den Rijksstraatweg. Voor
de beesten achtte spr. in dit geval geen punt
draad noodig, want hij had op het betreffen-
de perceel nog nimmer een koe zien grazen
Spr. meende dat hier alle elementen aanwe-
zig waren om geen toestemming te verlee
nen tot het spannen van puntdraad, waar-
omtrent de Raad herhaaldelijk zijn wensch
had te kennen gegeven.
Wat het onderhoud van de wegen in het
algemeen betreft, wilde spr. als zijne mee-
ning zeggen, dat grondig herzien het beste
is om te voorkomen dat mem in de toekomst
voor groote lasten geplaatst wordt.
De heer Vahl meende dat de voorzittev
zeer goed kan weten, dat vr/ik over punt
draad is geklaagd en dat de Raad zoo wei
nig mogelijk van dat materiaal gespannen
wenscht te zien, reden waarom zulks dan ook
in een verordening is vastgelegd. Spr. meen
de, dat prikkeldraad in dit geval niet noodig
was en dat het zelfs gevaarlijk moet worden
geacht. Hierbij wees spr. tevens op het draad
langs het gazon bij de kerk.
De heer VandeVall: Dat is om een
aanval van Alkmaar te keeren. (Gelach).
De hr. Opdam zei, dat de hekken in de
buurt bij de veiling achteruit waren gezet,
maar overigens weer in denzelfden toestand
waren geplaatst als waarin ze voor dien
verkeerden. Door de verbreeding zal het voot
de kinderen en anderen heel wat minder ge
vaarlijk zijn. Als de Raad zulks wenscht, kan
bij het terrein van het armbestuur wel op een
andere wijze dan door puntdraad voor af
sluiting gezorgd worden.
De voorzitter meende dat glad
draad heelemaal niet aan het doel beant-
woordt.
De heer Vahl: Wat doen we dan met de
verordening?
De voorzitter zegde toe de kwestie
log uit", antwoordde zij gevat. „Ik weet niet
veel van die dingen, waarin jij en moeder
zoozeer belangstelt. Moes heeft er maar heel
weinig met mij over gesproken; daar zij
waarschijnlijk begreep, dat ik niet met zoo
heel veel animo zou toeluisteren. Maar naar
wat ik er zoo uit opmaak, zijn jullie altijd op
voet van oorlog met die verschrikkelijke men
schen, die in staat zijn tot de laagste daden;
en dus verkeer je ook altijd in gevaar. Heb
ben wij er al niet een voorbeeld van gehad'
met dien armen George Pennington. Door
een wonder is hij den dood nog ontgaan! En
ik heb jullie samen op een avond hooren spre
ken over de bedreigingen, die Forbes deed
hooren, toen ze hem vervoerden, nadat het
vonnis uitgesrpoken was. Het duurt nog ja
ren, eer hij weer op vrije voeten is; maar
dit hangt je toch altijd boven het hoofd!"
Easterbee was niet in zeer vroolijke stem
ming, maar toch deed hij zijn best, om te
glimlachen over die bijna ziekelijke grillen
van zijn vrouw.
„Maar, lieveling, zulke druktemakers als
Forbes komen altijd met bedreigingen te
voorschijn. Een paar jaar in de gevangenis
zullen hem wel wat bekoelen! Als hij er uit-
komt, zal hij zich nog wel eens bedenken, eer
hij de risico zal beloopen van zich den strop
om den hals te halen".
„Daar heeft hij zich toch ook met op be-
da'cht, toen hij zijn best deed, om dien armen
George uit den weg te ruimen", antwoordde
Doris logisch.
,Maar dat was toch onder heel andere
omstandigheden, ni-et waar?" Als hij ontsnapt
was met zijn masker, dan zou hij niet aan
moord gedacht hebben. Maar, toen hij her-
kend werd, wist hi], dat er maar een manier
van ontkomen was, namelijk, door zijn slacht-
offer voor goed het stilzwijgen op te leggen".
Doris zette het argumenteeren niet voort;
zij voelde zich te ellendig, om verder door te
gaan, op hetgeen zij toch maar beschouwde
als drogredenen. Een vraag deed zij echter
nog:
„Aan George Pennington wordt nooit eens
zoo'n belangrijke en geheimzinnige zending
opgedragen. Ik ben er blij om, om der wille
van Ena. Maar waarom kiezen ze hem dan
niet eens?"
Het duurde eenigen tijd, voor Harold
haar antwoordde. Had hij haar precies de
waarheid gezegd, dan zou dit zoo'n groot-
spraak hebben geleken; net of hij zichzelven
had willen prijzen, ten koste van zijn vriend.
Want Pennington mocht nu al een zeer be-
kwaam en betrouwbaar lid van den geheimen
dienst zijn, hij bezat niet den moed, het initia-
tief en de verscheidenheid van benoodigde
hoedanigheden van zijn meer avontuurlijken
vriend. Tusschen Easterbee en Pennington
bestond evenveel verschil, als tusschen den
oudsten officier van een regiment en een
vluggen, jongen korporaal. Heel gematigd
sprak hij dus:
„Vooreerst ben ik ouder dan hij, dan heb
ik heel wat meer ervaring, en ock is hij niet
zoo goed in talen, terwijl ik, puur bij toeval, I
wel zes talen versta. Nu met dit Russische I
plan bijvoorbeeld: in Rusland kan ik door
gaan voor een inboorling, omdat mijn moe
der een Russische was. En die goede George
dicteert geheel den Engelschman. Niet, dat
hij niet een uitstekend tooneelspeler is, wan
neer hij zich tenminste bij Engelsche rollen
bepaalt".
Terwijl Easterbee sprak, dacht hij aar«
dien avond, toen Pennington zoo goed de
rol van bediende had gespeeld, in het huis
van Percival, in Park Lane.
Dien volgenden dag gingen ze terug naar
Elswick, nadat Easterbee er den tijd van
had genomen voor een lang gesprak aan de
telefoon met Mrs. Kearns. Daar had hij zoo
zijn redenen voor, verklaarde hij half-lachen-
de aan zijn vrouwtje. Met de vermomming
moest al dadelijk een aanvang gemaakt wor
den. Een allereerste uitrusting voor de reis
naar Rusland was, dat hij een baard moest
hebben. En in een hotel in Londen wilde hij
zich zoo niet vertoonen. In de afzondering
van Ridgemount Close zou dit makkelijker
ffaam
De arme Doris ergerde zich maar aan dien
ontsierenden baard. De anderen beschouw-
den het als een grap, juichten hem toe om het
bewonderenswaardig effect, dat hij met zijn
vermomming bereikt had en maakten hem
een compliment over zijn verouderd uiterliw
Easterbee scheen er zelf ook mee ingenomoj
en vroeg schertsend aan zijn vrouwtje, of n
het dan niet goed vond-
(.Wordt vervolgd
is,
>i>iinauiMjiuiiuiiui.'i!iiiiiuiumiiutuiHiiuuuuiiuiHiiiit!i!iiiiii!umuiiminiiifmiiitiMHM