miMKStii Cllllll De kroonimreelen. Parllsche Brieven. Radio-faoekje FEUILLETON. IK DENK ER STERK OVER, TE OAAN ADVERTEEREN1 ADVERTEERT DE ALKMAARSCHE COURANT. No. 173 1929- Honderd een en dertigste Jaargang. llonderdar 25 din, Vrijdag 26 JuU. Huxzen, 1875 M. 10.10.15 Morgenwij- 12.15—2.— Concert door het A. V. R. O -Rwintet 2 3.Gramofoonmuziek. 3. 4 Concert door het A. V. R. O.-Kwintet 4.30-5.- Lezing door J. H. Kruyff over: Kampeeren. 5.—5.30 Lezing door J. de Wit over: Dahlia's en hare verzorging. 5.30— 7 15 Concert door het Omroeporkest. Henk van Wezel, cello. 7.15—7.45 Spreekuur van den radiodokter. 8.01—8.15 Gramofoonmu ziek. 8.15 Kurhaus te Scheveningen. Sym- phonie-concert. Het Residence orkest. Na af- loop persberichten. Daarna dansmuzLek uit Hotel „Groot Badhuis", Zandvoort. 11.30 Sluiting. H'dversum. 298 M. (Na 6 uur 1070 M.) (11 4.- en 5.- N. C. R. V.) 11.-11.30 Korte Ziekendienst. 11.3012.Godsdien- stig halfuurtje. 12.15-1.15 K. R. O. Concert door het K. R. O.-Trio. 1.15—2— Gramo foonmuziek. K. R. O. 4.-5— Gramofoon muziek. 5.-6— Solistenconcert. 7.-7.25 K R. O. Lezing over: Bijenteelt. 7.35 V. P. R O. Persberichten. 7.40 V. P. R. O- Lezing uit* Preekjes Leven enz. 8.15 V. P. R. O. Pianoconcert. 8.50 V. P. R. O. Cursus over: De ontwikkeling van het Vredesvraagstuk. 9 30 V P. R. O. Pianoconcert. 10.V. P. R O Declamaties. 10.20 V. P. R. O. Pianocon- cert. Daventry, 1554 M. 10.35 Kerkdienst. 11.05 Kookpraatje. 11.20 Gramofoonmuziek. 12.20 Sonaten voor viool en piano. 12.50 Orgel- concert. 1.20—2.20 Gramofoonmuziek. 4.20 Pianoconcert. 4.3% Orkestconceri. 5.35 Kin- deruurtje. 6.20 Lezing. 6.35 Nicuwsberich- ten. 6.50 Landbouwberichten. 7.05 Piano- duetten. 7.20 Lezing. 7.45 Lezing. 8.05 Ma rine-concert. D. Noble, bariton. R. Vole, te nor. H. Powell, bariton. 0.20 Nieuwsberich ten. 9.35 Lezing. 9.50 Nieuwsberichten. 9.55 Zuid-Afrikaansch programma. N Eadie, so- praan. Omroep-symphonieorkest. 11.05 Een verrassing. 11.20—12.20 Dansmuziek. Parijs „Radio-Paris", 1725 M. 12.50—2.10 Orkestconcert. 4.05—5.05 Orkestconcert. 6.55 —7.20 Gramofoonmuziek. 8.5511.10 Con cert. Orkest o. 1. v. E. Bigot. Mile. Pons en M. Mazzei. Langenberg, 473 M. 7.508.50 Orkest concert. 10.35 en 12.40 Gramofoonmuziek. 1 252.50 Orkestconcert. 5.55—6.50 Orkest concert. 8.20 Werken van Dvorak. Hr. Fel- din, cello. 9.20 „Mordaffare Duppler", hoor- spel. Daarna tot 12.20 Dansmuziek. Zeesen, 1635 M. 6.10—10.50 Berichten en lezingen. 12.20—1.15 Gramofoonmuziek. 1 155.20 Berichten en lezingen. 5.206.20 Concert. 6.20—8.15 Berichten en lezingen. 8.20 Operettemuziek. Orkest en solisten. 9.20 Kamermuziek door het Rose-trio. Hamburg, 421.3 M. 4.35 Piano-recital. 5 20 „Hans en Grietje". Sprookjesspel. 6.15 Concert. 8.20 „Die Koningin von Honolulu Volksstuk in 4 bedrijven van Gorch Fock, 10.35 Dansmuziek. Brussel, 512 M. 5.20—6.20 Dansmuziek 6.50—7.30 Gramofoonmuziek. 8.35—10 35 Concert in Quaregnon door de Konink. Phil harmonie. SEIZOENS-EINDE. Men kan niet zeggen, dat het Parijsche seizoens-einde zich niet in vroolijkheid onder dansen en fanfaregeschal voltrekt. Terwijl wijdezen brief sehrijven is het in elk geval op den boulevard Montparnass; een leven van je welste door 't wilde ge- schreeuw en het uitgelatene gedans en ge spring van onvermoeibare pleziermakers, die tot ongeveer alle natien van de wereld behoo- ren. De 14de Juli was de Fransche nat. feestdag. Maar off. was't seizoens-einde al daar met den dag van den „Grand Prix", waarop alles wat Parijs aan elegants en mondains telt, of wat daarvoor wil doorgaan, de tribunes van de renvelden en Longchamps vulde, om daarna het als een eerezaak te beschouwen zich ner gens in Parijs meer te vertoonen, en een nieuw seizoen te beginneh op de een of andere modieuse badplaats. Het seizoens-einde werd den dag na den „Grand Prix" definitief besloten met de voor stelling van het circus Molier. Dien naam moet u niet verwarren met dien van Moliere, den grooten tooneelschrijver uit de 17de (The crinkled Crown.) Geautoriseerde vertaling uit het Engelsch van William le Queux. door Mej. E. H. 49 Hij koos zijn woorden zorgvuldig, zoodat zij zoo weinig mogelijk ontsteld zou wezen. „Dit zou niet raadzaam zijn, daar het niet veel heeft van een plezierreisje. Meestal zal ik, in vermommingen, op vreemde plaatse.i moeten wezen Het zou te onaangenaam voor jou zijn. En bovendien zou ik maar zoo weinig tijd voor je hebben. Het is vrij wat beter voor jou, liefste, dat je zoolang op Elswick blijft." Ben je v-erplicht, im te gaan? Kunnen ze niet iemand anders sturen, die geen banden heeft?" vroeg ze wanhopig. Een oogenblik keek hij haar verrast aan Toen herinnerde hij zich. dat zij een vrouw was. en dat die vreemde vraag haar werd in- gegeven door haar vurige liefde voor hem. „Dat zou ik onmogelijk kunnen voorstel- len. Het zou gelijk staan met een soldaat, die zijn ontslag indient bij het uitbreken van den oorlog. Zoo laf kan ik niet zijn, lieve!" Dit begreep zij en een bios overtoog haar gezichtje, dat zoo bleek was geworden. En ook begreep zij levendig, na al wat hij ver- der gezegd, en de vergelijking. die hij ge- bruikt had, dat er zeer veel gevaar school in eeuw. De organisator van dit zeer bijzondere circus, dat slechts een voorstelling per jaar geeft, en altijd op denzelfden tijd, onmiddel- lijk na den „Grand Prix", leeft nog en doe- nog steeds zelf zijn rij- en dressuurkunst be- wonderen. Die meneer Molier, die tot de hoogste kringen van Parijs behoort, heeft een 50 jaar geleden het idee gehad om in zijn prachtig groot huis een circus-voorstelling te organi- seeren, maar een, die deze bijzonderheid heeft, dat geen enkel circus-artiest van beroep daar- aan deel mag nemen, doch uitsluitend ama teurs uit de hoogste kringen, terwijl ook niemand er tegen betaling toegang kan krij- gen, doch slechts op invitatie. Ge kunt u voorstellen, wat een evenement die circus-voorstelling in het Parijsche mon- daine leven is. Want om er een uitnoodiging voor te kunnen verkrijgen, moet men of in het bezit zijn van een enorm fortuin, of van het een of andere groote talent, of van een adel- lijken titel; en wie zou niet graag onder een van die rubrieken gerangschikt willen wor- den! En hoe meer „besloten" die voorstelling hoe meer menschen er natuurlijk graag toegelaten zouden willen worden. Wat de voorstelling zelf betreft,- die uitge- voerd wordt door amateurs, waarvan velen namen dragen uit den hoogsten Fransche" adel zelfs de enkele circus-artiesten van be- i roep, wien soms de groote eer te beurt valf zich een klein plaatsje toegewezen te zien te midden van dat uitgelezen publiek, moeten we toegeven, dat die voorstelling nooit en in geen enkel opzicht inferieur is aan die van de groote Parijsche beroeps-circussen, zooals het Cirque MCdrano, of het Cirque d'Hiver; en dat de acrobatische toeren uitgevoerd door graaf B. of baron H. zich gerust meten kun nen met die van een professional. En wat de nummers betreft van den heer des huizes ze!? en zijn familie, die worden algemeen geroemd als iets werkelijk zeer bewonderenswaardigs. Maar al is dit dan het officieele seizoens einde het is niet aan een ieder gegeven, om dadelijk na den „Grand Prix" of de voorstel ling van bet „Cirque Molier" Parijs te kun nen verlaten. Een menigte Parijzenaars, die zichzelf tor de „grand monde" rekenen, zijn gedwongen door hun zaken of door andere verplichtingen om hun vertrek nog wat uit te stel'en en te zondigen tegen de voorschriften van het mondaine leven. Zoodat het werkelijk vertrek der Parijzenaars eigenlijk pas plaats vindt tegen het Republikeinsche nationale feest van den 14den Juli. Ja, maar dan kan men ook nauwelijks meer van een „vertrek" spreken, dan wordt het een ware uittocht, een soor-t vlucht zelfs, en niet alleen van mon daine, maar van alle mogelijke Parijzenaars. En wie nooit de Parijsche stations gezien heeft bij het naderen van dien dag, die weet niet wat een in beweging gekomen menigte is, jachtige, opgehoopte, samengepakte, een wringende en dringende menigte, die blij is de hoofdstad te kunnen verlaten en zich naar buiten te spoeden, de velden in, de bosschen in. de stranden op. En waarschijnlijk is het door dit verlangen naar frissche bultenlucht, dat meer en meer de traditioneele feest-vierderij met zijn dan- sen, zijn muziek, zijn guirlandes en illumina- ties aan het verdwijnen is. Het is opvallend, hoe dit feest van jaar tot jaar meer van zijn populariteit verliest, en hoe de Parijzenaars in plaats van drie dagen lang te dansen of op een cafe-terras gezeten onder het slur- pen van liters limonade of bier vermengd met het noodige straatstof te kijken naar het dan sen van anderen liever een beetje buiten- lucht gaan ademen, het doet er niet toe waar, al is het maar een kilometer of tien buiten de oude vestingen. Maar hier op Montparnasse is er nog een menigte, die werkelijk in vroolijke feeststein- ming is, hier is nog 'n ouderwetsch rumoer en lawaai van geschreeuw en gelach te mid den van trombone- en saxophoon-muziek, en als dollen draaien de paartjes rond, voeren de wildste Charlestons en black-bottoms uit. Maar —als u op de honderd vreemdelingen tien Franschen aantreft, is dat veel. En het is grappig, hoe enthousiast dit Republikeinsche feest gevierd wordt ook door menschen, die wat hun politieke overtuiging betreft, abso- luut niet de minste sympathie hebben voor den oorsprong van dit feest, dien ze eerder beschouwen als een noodlottige gebeurteois in de wereldgeschiedenis. Toch, dit jaar, schijnt er ook in andere wijken weer wat meer animo te zijn, zooals bijvoorbeeld in den faubourg Montmartre, den faubourg St. Denis, den faubourg St Martin, enz. Komt het, doordat degenen, di« gedwongen zijn ook met de feestdagen nog in Parijs te blijven, zich op deze manier schade- loos willen stellen? Komt het eenvoudig door het aanhoudende mooie weer? Maar zeker is het, dat er op sommige plaatsen weer druk gedanst wordt en zelfs midden op den dag onder de schroeiendste hitte! Al blijft het waar, dat de feeststemming daar toch lang niet meer zoo uitbundig is als voor den oorlog, en lang ook niet zoo uit bundig als nu nog op Montparnasse. Maar het is een feit, dat deze 14de Juli vrij wat minder melancholiek verloopt dan die van verleden jaar, toen de orkestjes vaak speel- den voor een menigte vanleege stoe- len, of voor een enkel dans-paartje dat al gauw weer verlegen zich terugtrok, wanneer het bemerkte, dat het het eenige dansende paartje bleef. Eenige wtken geleden had Parijs weer een. sterfgeval te betreuren, waarvan de heele pers met droefenis gewag maakte, en dat tal- rijke herinneringen opwekte aan de overle- dene, die een tiental jaren geleden de Parij sche theater-wereld in vervoering bracht door haar onvergelijkelijk spel en haar schitteren- de schoonheid Die gestorvene is Eve Lavalliere. Ze is niet lang opgetreden in Parijs, maar den korten tijd. dat ze er was, speelde ze steeds voor enthousiaste menigten, en het kleine boulevard-theater, waar ze dagelijks de heldinnen van de beste Fransche tooneel- schrijvers vertolkte, kende gedurende de ja- j ren van Eve Lavalliere een tijd van welvaart - zoo, als het nadien nooit meer gekend heeft. Maar op een goeden dag vcrspreidde zich I ineens een verwonderlijk bericht door Parijs lEve Lavalliere gaat het tooneel vaarwel zeg gen, gaat Parijs verlaten en gaat in een ver klooster de rust der vergetelheid en der gods dienstige overpeinzing zoeken. Onnoodig te zeggen, dat de heele theater- wereld, waarin zij de schoonste en meest be- kende ster was, toentertijd, als met verstom- ming geslagen was. Wat een verhalen deden toen de ronde door Parijs omtrent de oor- zaak van het zich terugtrekken van een zoo beroemde kunstenares, op het hoogtepunt van haar talent, van haar roecn, en omringd door bewonderaars zonder tal. Toch was het een feit. Eve Lavalliere ver- liet inderdaad het tooneel, Parijs, en al haar oude vrienden en trok zich terug in een klein dorpje van de Vogezen, en daar in de een- zaamheid en stilte, waar ze alles wat aan haar vroeger leven zou kunnen herinneren, verre van zich wees, daar bracht ze haar da gen door in gebed en in afwachting dat de dood haar eens voor goed uit het aardsche leven zou komen weghalen. Sinds die zoo plotselinge en geheel onver- wachte verdwijning werd er over Eve Laval liere nooit meer anders dan op een myste- rieuse wijze gesproken. Slechts zeer zelden hoorde men nog iets over haar in haar leven van afzondering, en gewoonlijk waren het dan geheimzinnig-wonderlijke verhalen, die vreemd aandeden tusschen den gewonen toon der Parijsche nieuwtjes. En nu ze gestorven is, doen weer nieinve wonderlijke verhalen over haar de ronde. Zoo vertelt men, dat reeds verscheiden dagen voor haar overlijden, zij nauwkeurig den dag en het uur van haar dood voorspelde „Het zal a.s. Woensdag zijn, om 5 uur 's mor- gens". En den volgenden Woensdag, om 5 uur 'S morgens inderdaad, stierf ze Ze is nu voor goed uit de wereld der le venden verdwenen. En al degenen, die haar gekend, of haar gezien en gehoord hebben, kijken elkaar met oneindige verbazing aan, en aan ieders geest trekt 'n voor altijd onop- Parijs, Juli 1929. M. DE ROVANNO Niet langer over denken, Mijnheer, DOEN! Ook niet tegen de kosten opzien, adverteeren is absoluut niet duur, integen- deel, het is zelfs zeer winstgevend. Begint U nu eens met een paar olaatsingen, U zult zien, uw zaak gaat er door vooruit. de onderneming. Dit had hem zoo ernstig gestemd; ongetwijfeld meer om haar, dan om zichzelfswille. En, op zachten toon, of zij meer tot zich- zelven sprak, gaf zij uitdrukking aan de bit terheid van haar gemoed. „0, kan je toch maar dat verschrikkelijke werk opgeven en een normaal leven 1-eiden! Als je het noodig hadt voor je onderhoud, dan zou ik het nog kunnen begrijpen; maar je bent een rijk man en toch vergooi je alle genoegens en genietingen van het leven voor, ja hoe zal ik het noemen;voor een droombeeld! Laat dat aan hen over, die geen andere inkomsten hebben". Hij zweeg onder dit verwijt, het eerste dat zij ooit tot hem gericht had, over dit on- derwerp. Misschier. had zij in waarheid be- rouw, dat hij naar lot verbonden had aan het zijne, waardoor zij in voortdurenden angst en beven verkcerde voor zijn veiligheid. Hij herinnerde zich, dat hij lang geleden tot Pennington gezegd had, hoe hij het ook eigenlijk betwijfelde, of een man, die zulke bezigheden had, wel het recht bezat, om te trouwen. Hij redeneerde heel vriendelijk en teeder met haar; wees er haar op, dat, als hij on der dienst was gebleven, het dan heel dwaas van haar zou zijn geweest, om zich steeds voor te stellen, dat eens de oorlog zou uit breken en dat zijn plicht hem dan gebieden zou, haar te verlaten. Ze glimlachte even bij zijn argum-enten „Maar niet iederen dag breekt er een oor- ProvinciaaB nieuwrs HEILOO. Raadsvergadering. De gisteravond gehouden vergadering van den Raad dezer gemeente werd door alle le den bijgewoond. Na opening met een kort welkomstwoord stelde de voorzitter aan de orde lngekorrun stukken. a. Van den heer Rommel te Egmond aan den Hoef bericht van aanneming der benoe- ming tot onderwijzer aan de openbare school; b. van Gedeputeerdef Staten bericht dat zij hunne beslissing op het raadsbesluit tot het aangaan van een leening groot 6000 heb ben verdaagd. Beide stukken werden voor kennisgeving aangenomen. Electrische bemaling Boekeler- meer. Van het P. E. N. was een verzoek ingeko men om vergunning tot het leveren van elec- trischen stroom voor het gemaal van den polder „De Boekelermeer". Na toelichting van den voorzitter, waaruit bleek, dat dit verzoek eigenlijk niet anders is dan een for- maliteit, werd de gevraagde vergunning zon der hoofdelijke stemming verleend. Medailles voor de L. E. T. T. De vereeniging L. E. T. T. vroeg om be- schikbaarstelling van een of meer medailles, op welk verzoek goedgunstig werd beschikt Bij de begrooting was hierop reeds gerekend. Uitvoering Landarbviderswet. Ten behoeve van P. Winnips werd door de Stichting volgens de Landarbeiderswet om een voorschot groot 3600 gevraagd voor een zoogenaamd plaatsje. De daarvoor noo dige stukken waren aan B. en W. overgelegd, zoodat zij geen bezwaar hadden de aanvrage toe te staan, weshalve zij inwilliging ervan voorstelden. De- Raad vereenigde zich hier- mee. Genuenteverslag ert Gemeente- rekening. Door B. en W. werden aangeboden het gemeente'verslag en de gemeenterekening over 1928. Beide stukken werden goedge- keurd. Van het laatstgenoemde zij medege- deeld, dat de gewone dienst sloot me^ een ba- tig saldo van 13911.46 en de kapitaal- dienst een nadeelig slot had van 62693.11. Als commissie voor het nazien werden door den voorzitter aangewezen de heeren Van de Vail, Schuijt en Vahl V erg rooting jongensschool. Van het kerkbestuur der parochie van den H. Willibrordus was een verzoek ingekomen om medewerking tot vergrooting der r.-k. jongensschool. Gevraagd werd bijbouw van een nieuw lokaal, een overdekte speelplaats en een nieuwe spreekkamer, doordat de be- staande bij den voorgenomen bouw zal ko men te vervallen. De begrooting van een en ander noemde een bedrag van f 12600. Nadat het verzoek was voorgelezen, zei de v o o r z i t t e r, dat hij de vergrooting der school noodig vond, omdat de klassen geheel vol zitten. Spoedig zal een vijfde onderwijzer kunnen worden benoemd krachtens het leer- lingental. B. en W. stelden voor de gevraag de medewerking te verleenen. De heer V a n d e V a 1 1 had geen be zwaar tegen deze aanvrage, waar hij aannam dat B. en W. zich van de noodzakelijkheid van den bijbouw hebben overtuigd. De groot- ste fractie in den Raad zal wel niet hebben nagegaan of het maken van schapenhokken mogelijk is, zooals bij de vergrooting van de openbare school is gebeurd. Spr. hoopte, dat diezelfde fractie aanstonds mede zou werken tot herziening van den toestand aan de openbare school. Het voorstel van B. en W. werd hierna zonder hoofdelijke stemming aangenomen Vragen van den heer Van de Vail. De heer Van de Vail had een tweetal vra gen ingediend, nl.1. of het B. en W. be- kend was, dat het gedeelte bazaltweg Raad- huisweg-Burgemeester de Wildtlaan geheel is stukgereden, en 2. of B. en W. ook kunnen meedeelen a. waarom langs particulier ter- rein in den omtrek van de veiling puntdraad wordt gespannen langs den openbaren weg en b. of dit geschiedt naar den wensch van de meerderheid van den Raad. De v o o r z i t t e r, deze vragen beant- woordende, deelde mede, dat met een herzie ning van den weg, door den heer Van de Vail bedoeld, reeds is begonnen en dat men daar- mede reeds bijna gereed is. Wat de tweede vraag betreft, spr. had zich ervan overtuigd, dat het gewraakte puntdraad daar ter plaat- se niet noodlottig zal zijn voor de kinderen in die buurt of voor de voorbijgangers, zoodat hij het niet noodig had geoordeeld het span- nen van deze soort afscheiding te verbieden Zoolang de hierbedoelde perceelen nog wei land zijn, is tegen het hebben van puntdraad geen bezwaar, want het is eigenlijk ondoen- lijk om koeien achter gewoon glad draad te hotiden, omdat ook kinderen daar dan op klimmen en de afscheiding voor de beesten vernielen. De heer V a n d e V a 11 meende dat de reparatie van den weg pas begonnen was en dat het groote werk daaraan nog moest ko men. Hij had wel gezien dat men aan het op- lappen*was geweest, maar dacht dat een grondige herziening in de bedoeling lag. Hij hoopte dat B. en W. daartoe nog zouden overgaan. Het eerste deel van den Heerenweg is geheel bedorven, het tweede stuk is bi_ juiste behandeling met spramex nog wel goed te maken. Het gedeelte Raadhuisweg- Burg. de Wildtlaan was het vorige najaar en den afgeloopen winter vaak een modderpoel Officieus is wel eens beweerd, dat dit weg- vak goed onder handen zou worden genomen, zoodat men van de modder zou zijn verlost. Spr. had gehoopt, dat dit nu meteen zou ge beuren. Hij meende, dat 't het beste is om den weg grondig te herzien, het oplappen maakt hem steeds duurder en hij wordt dan toch nog niet goed. De voorzitter merkte op, dat het we, juist is dat de weg eerst opgelapt werd, maar daarna is de behandeling met spramex be gonnen, waarmee men nu al tot de Tuin dorpstraat is gevorderd. De heer V a n d e V a 1 1 zei dat het laat- ste hem ontgaan was, bij het inzenden der vragen was men in elk geval nog niet met een grondige behandeling van den weg be- zig. Maar hoe gaat het dan op het meerge- noemd weggedeelte? Aangaande het prikkeldraad zei spr., dat de meerderheid van den Raad meermalen aan B. en W. verzocht heeft zuinig te zijn met de vergunning tot het spannen daarvan. Des- ondanks is het hier toegelaten. Er loopen daar zeer veel kinderen te spelen en vooral op veilingdagen is het daar ter plaatse zeer druk, waardoor de kinderen vaak verplichf zijn op den berm te loopen met gevaar de kleeren te scheuren. De drukte van het yer- keer is nog grooter geworden door de tijde- lijke afsluiting van den Rijksstraatweg. Voor de beesten achtte spr. in dit geval geen punt draad noodig, want hij had op het betreffen- de perceel nog nimmer een koe zien grazen Spr. meende dat hier alle elementen aanwe- zig waren om geen toestemming te verlee nen tot het spannen van puntdraad, waar- omtrent de Raad herhaaldelijk zijn wensch had te kennen gegeven. Wat het onderhoud van de wegen in het algemeen betreft, wilde spr. als zijne mee- ning zeggen, dat grondig herzien het beste is om te voorkomen dat mem in de toekomst voor groote lasten geplaatst wordt. De heer Vahl meende dat de voorzittev zeer goed kan weten, dat vr/ik over punt draad is geklaagd en dat de Raad zoo wei nig mogelijk van dat materiaal gespannen wenscht te zien, reden waarom zulks dan ook in een verordening is vastgelegd. Spr. meen de, dat prikkeldraad in dit geval niet noodig was en dat het zelfs gevaarlijk moet worden geacht. Hierbij wees spr. tevens op het draad langs het gazon bij de kerk. De heer VandeVall: Dat is om een aanval van Alkmaar te keeren. (Gelach). De hr. Opdam zei, dat de hekken in de buurt bij de veiling achteruit waren gezet, maar overigens weer in denzelfden toestand waren geplaatst als waarin ze voor dien verkeerden. Door de verbreeding zal het voot de kinderen en anderen heel wat minder ge vaarlijk zijn. Als de Raad zulks wenscht, kan bij het terrein van het armbestuur wel op een andere wijze dan door puntdraad voor af sluiting gezorgd worden. De voorzitter meende dat glad draad heelemaal niet aan het doel beant- woordt. De heer Vahl: Wat doen we dan met de verordening? De voorzitter zegde toe de kwestie log uit", antwoordde zij gevat. „Ik weet niet veel van die dingen, waarin jij en moeder zoozeer belangstelt. Moes heeft er maar heel weinig met mij over gesproken; daar zij waarschijnlijk begreep, dat ik niet met zoo heel veel animo zou toeluisteren. Maar naar wat ik er zoo uit opmaak, zijn jullie altijd op voet van oorlog met die verschrikkelijke men schen, die in staat zijn tot de laagste daden; en dus verkeer je ook altijd in gevaar. Heb ben wij er al niet een voorbeeld van gehad' met dien armen George Pennington. Door een wonder is hij den dood nog ontgaan! En ik heb jullie samen op een avond hooren spre ken over de bedreigingen, die Forbes deed hooren, toen ze hem vervoerden, nadat het vonnis uitgesrpoken was. Het duurt nog ja ren, eer hij weer op vrije voeten is; maar dit hangt je toch altijd boven het hoofd!" Easterbee was niet in zeer vroolijke stem ming, maar toch deed hij zijn best, om te glimlachen over die bijna ziekelijke grillen van zijn vrouw. „Maar, lieveling, zulke druktemakers als Forbes komen altijd met bedreigingen te voorschijn. Een paar jaar in de gevangenis zullen hem wel wat bekoelen! Als hij er uit- komt, zal hij zich nog wel eens bedenken, eer hij de risico zal beloopen van zich den strop om den hals te halen". „Daar heeft hij zich toch ook met op be- da'cht, toen hij zijn best deed, om dien armen George uit den weg te ruimen", antwoordde Doris logisch. ,Maar dat was toch onder heel andere omstandigheden, ni-et waar?" Als hij ontsnapt was met zijn masker, dan zou hij niet aan moord gedacht hebben. Maar, toen hij her- kend werd, wist hi], dat er maar een manier van ontkomen was, namelijk, door zijn slacht- offer voor goed het stilzwijgen op te leggen". Doris zette het argumenteeren niet voort; zij voelde zich te ellendig, om verder door te gaan, op hetgeen zij toch maar beschouwde als drogredenen. Een vraag deed zij echter nog: „Aan George Pennington wordt nooit eens zoo'n belangrijke en geheimzinnige zending opgedragen. Ik ben er blij om, om der wille van Ena. Maar waarom kiezen ze hem dan niet eens?" Het duurde eenigen tijd, voor Harold haar antwoordde. Had hij haar precies de waarheid gezegd, dan zou dit zoo'n groot- spraak hebben geleken; net of hij zichzelven had willen prijzen, ten koste van zijn vriend. Want Pennington mocht nu al een zeer be- kwaam en betrouwbaar lid van den geheimen dienst zijn, hij bezat niet den moed, het initia- tief en de verscheidenheid van benoodigde hoedanigheden van zijn meer avontuurlijken vriend. Tusschen Easterbee en Pennington bestond evenveel verschil, als tusschen den oudsten officier van een regiment en een vluggen, jongen korporaal. Heel gematigd sprak hij dus: „Vooreerst ben ik ouder dan hij, dan heb ik heel wat meer ervaring, en ock is hij niet zoo goed in talen, terwijl ik, puur bij toeval, I wel zes talen versta. Nu met dit Russische I plan bijvoorbeeld: in Rusland kan ik door gaan voor een inboorling, omdat mijn moe der een Russische was. En die goede George dicteert geheel den Engelschman. Niet, dat hij niet een uitstekend tooneelspeler is, wan neer hij zich tenminste bij Engelsche rollen bepaalt". Terwijl Easterbee sprak, dacht hij aar« dien avond, toen Pennington zoo goed de rol van bediende had gespeeld, in het huis van Percival, in Park Lane. Dien volgenden dag gingen ze terug naar Elswick, nadat Easterbee er den tijd van had genomen voor een lang gesprak aan de telefoon met Mrs. Kearns. Daar had hij zoo zijn redenen voor, verklaarde hij half-lachen- de aan zijn vrouwtje. Met de vermomming moest al dadelijk een aanvang gemaakt wor den. Een allereerste uitrusting voor de reis naar Rusland was, dat hij een baard moest hebben. En in een hotel in Londen wilde hij zich zoo niet vertoonen. In de afzondering van Ridgemount Close zou dit makkelijker ffaam De arme Doris ergerde zich maar aan dien ontsierenden baard. De anderen beschouw- den het als een grap, juichten hem toe om het bewonderenswaardig effect, dat hij met zijn vermomming bereikt had en maakten hem een compliment over zijn verouderd uiterliw Easterbee scheen er zelf ook mee ingenomoj en vroeg schertsend aan zijn vrouwtje, of n het dan niet goed vond- (.Wordt vervolgd is, >i>iinauiMjiuiiuiiui.'i!iiiiiuiumiiutuiHiiuuuuiiuiHiiiit!i!iiiiii!umuiiminiiifmiiitiMHM

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1929 | | pagina 5