De kroonjnweelen.
FEUILLETON.
Brieven uit Berliin.
Woensdag 14 Augustus.
Radio-hoekje
1929.
Ko. 190
Hondird sen en dertigste Jaargang
Dond.erd.ag 15 Augustus.
Htdzen, 1875 M 10.00-10.15 Morgenwy-
dine 12.15—2.00 Concert door het A. V. K.
O-Kwintet. 2.00—4.00 Radio-Tooneel voor
de Kinderen, „Joop en haar jongen naar
de roman van Cissy van Marxveldt. 400-
5 00 Orgelconcert door Ferdtnand Kloe
Boris Lensky, viool. 5.00-5.30 Gramofoon
muziek 6.01—7.15 Concert door het A. V.
R. O-Kwintet. 7.15-7.45 Lezing door J.
M Dallmeijer: Hoe worden cliches ge-
maakt? 8.01-10.30 Concert door het Om-
roeporkest. Solist: Sam Swaap, viool. Nal af-
loop: Persber. en gramofoonmuziek. 12.00
S'USrsum, 298 M. Na 6 uur 1071 M
LJitsl N. C. R. V.-Uitz. 11.00—11.30 Zie-
kendienst. 12.30-1.45 Concert, Sopraan en
piano. 5.00-6.30 Concert. Alt en kerkorgel
en piano. 6.30-7.00 Gramophoonmuziek
7 008.00 Orgelconcert. 8.00 Lezmg over
,,be Bijbel", m. m. v. Orkest. Daarna pers-
^Balmtry, 1554 M. 10.35 Morgenwijding.
11.20 Gramofoonmuziek. 12.20 Concert. G.
Marloe sopraan, W. Durieux, cello, M. Car-
ley, piano. 1.20 Orgelconcert.
qon Vesoer u. d. Westminster Abbey. 4.05
VoorS 4.20 Pianorecital door j. Perci-
val 450 Dansmuziek. 5.35 Kinderuurtje.
6 35 Nieuwsber. 6.50 Marktprijzen 7.05 Pi
anorecital door Laffitte. 7.20 Lezmg7.45
Lezing 8.05 Concert. Her-uitz. van Man
chester. Orkest, E. Isaacs, piano. 9.20 Con-
rort Orkest, vocale en instrumentale solis-
ten Tooneel. 10.00 Nieuwsber. 10.20 Lezing.
10 35 Verrassing. 10.5012.20 Dansmu-
Ziek Lea Russell en A. Glen, liedjes.
Parijs ,JRadio Paris", 1725 M. 12.20 Prot
causerie. 12.50 Gramofoonmuziek 4.05
Dansmuziek. 6.55 Gramofoonmuziek. 8.-0
C°Langenberg, 473 M. 7.20-7.50 Gramo
foonmuziek. 1.25-2.50 Orkestconcert. 5.55
Solisten-concert. Sopraan, bas-banton en
piano. 8.20 Zomeravondconcert. Daarna tot
12.20 Orkestconcert.
Zeesen, 1635 M. 6.10-11.05 Lezingem
12 20—1.15 Gramofoonmuziek. 1.15—5.2U
Lezingen. 5.20—6.20 Concert. 6.20—8.15
Lezingen. 8.20 Orkestconcert. 9.20 Concert
Vocale- en instrumentale solisten. Daarna
tot 12.50 Dansmuziek
Brussel, 508 M. 5.20 Concert door trio,
INSTALLATIE-VOORSCHRIFTEN
VOOR HET ELECTRISCH BEDRIJF.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van ALKMAAR brengen ter algemeene
kennis, dat zij op 29 Juli 1929 hebben
vastgesteld navolgend besluit:
Burgemeester en Wethouders van
Alkmaar;
Overwegende, dat het in verband met
de verhooging van het voltage van den
door het electrisch bedrijf geleverden
stroom en de verandering van de vei-
ligheidsvoorschriften van het KoninkHjk
Instituut van Ingenieurs gewenscht is
de Installatievoorschriften van het
electrisch bedrijf te Alkmaar te wijzigen;
E^esluiten
Eisch en vonnis f 25 boete oaf 10 dagen
Veroordeelde nam hiermede genoegen.
DIEFSTAL IN DIENSTBETREKKING.
De 25-jarige mej. Cath. Joh. v. d. B. dien-
de tot voor eenigen tijd als dienstbode bij
mevr. de wed. -Biskanter in de bekende sla-
gerszaak te Alkmaar. Deze dienstbode ver-
dween echter op of omstreeks 2 Maart na
een verblijf van 4 dagen met de Noorderzon
en na haar overhaast vertrek bleken ook ver-
schillende voorwerpen te zijn geeclipseerd,
o.m. 2 dameshemden, wiegelaken, dames-
horloge, ketting met gouden slot en een zil-
veren vingerhoed. Aang. volgde, opsporing
werd verzocht en met zooveel succes dat be-
doelde langvingerige dienstbode heden ter
zake deze diefstalletjes terecht stond. De an-
de in hunne vergadering van 5 Maart i tecedenten van de jonge dame zijn ver van
xgUnstig blijkens ingesteld onderzoek. En de
officier verzocht een psychitrisch onderzoek
en aanhouding der zaak.
Alzoo uitstel der behandeling tot 2 Sept.
Sluiting.
1918 vastgestelde Installatievoorschrif
ten voor het electrisch bedrijf te Alk
maar (Gemeenteblad nr. 593) te wijzigen
als volgt:
Artikel I.
In artikel 1 der installatie-voorschrif-
ten voor het electrisch bedrijf te Alk
maar (Gem. blad nr. 593) worden in het
tweede lid onder le ,,208 Volt" en ,,120
Volt" onderscheidenlijk gelezen ,,220
Volt" en ,,127 Volt".
In artikel 17 wordt in het eerste lid
na „het Koninklijk Instituut van In
genieurs" ingevoegd
„omgewerkt en aangevuld met de door
de Hoofdcommissie voor de Normali-
satie in Nederland tot 1 April 1927
vastgestelde normaalvoorschriften,
goedgekeurd door de Hoofdcommissie
voor de normalisatie in Nederland in
haar vergadering van 13 April 1927".
Artikel II.
Dit besluit treedt heden in werking.
Alkmaar, 29 Juli 1929.
Burgemeester en Wethouders
voornoemd,
WENDELAAR. Burgemeester.
R. VEENDORP, lo. Secretaris.
Afgekondigd den 6 Augustus 1929.
m m. v. vocale soliste. 6.50 Gramofoonmu
ziek 8 35 Orkestconcert. 9.20 Orkestconcert
Hamburg, 372 M. 4.35 Voordracht met
mtizikale illustratie door Jon Leifs. 5.05 Lie-
deren, gezongen door Kathe Trass, fx-00
kestconcert. 6.20 Orkestconcert. 8.20 Wag_
ner-concert. Orkest, sopraan en tenor. 10.35
Dansmuziek.
WFHEER GEMEENTE-BEDRIJVEN.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van ALKMAAR brengen ter algemeene
kennis, dat de Raad dier gemeente Tn
zijne op 11 Juli 1929 gehouden vergade
ring heeft vastgesteld navolgend be
sluit:
De Raad der gemeente Alkmaar,
Gelezen het voorstel van Burgemeester
en Wethouders, opgenomen in bijlage
Nr. 64 tot's Raads handelingen;
Gelet op art. 114 bis der gemeentewet;
Besluit:
vast te stellen de volgende
VERORDENING tot wijziging der
Verordening op het beheer der ge-
meentebedrijven te Alkmaar.
Artikel I.
Art. 19 der Verordening op het beheer
Her gemeentebedrijven (Gemeentebladen
nrs. 418 en 911) wordt gelezen als volgt:
„De Raad bepaalt, welk gedeelte van
SLUITINGSUUR KEL HIS 1929.
VOOR CAFE'S enz.
Als SLUITINGSUUR voor de kermis,
cafe's en andere inrichtingen is vastge
steld:
VAN 24 AUGUSTUS 1929 TOT EN
MET 30 AUGUSTUS 1929 TOT DES
NACHTS 1 UUR EN OP 31 AUGUS
TUS EN 1 SEPTEMBER 1929 TOT
DES NACHTS 2 UUR.
DE COMMISSARIS VAN POLITIE
DER GEMEENTE ALKMAAR, maakt
bekend, dat tijdens de kermis van 24
Augustus 1929 tot en met 1 September
1929, slechts voor een beperkt aantal
straatorgels (uitsluitend BOEK-orgels)
of straatmuziekcorpsen (minstens be-
staande uit VIER spelende muzikanten)
vergunning zal worden verleend.
Kunstenmakers, acrobaten, dierenver-
tooningen, straatzangers, boeienkonin-
gen, degenslikkers, enz. enz., worden
BESLIST NIET op den openbaren weg
TOEGELATEN.
Verder wordt de aandacht gevestigd
op de bepaling in de ARBEIDSWET,
betrekkelijk JEUGDIGE PERSONEN,
die luidt:
„Een jeugdig persoon mag geen arbeid
verrichten, bestaande in gevaarlijke
kunstverrichtingen en in het deelnemen
aan kunstverrichtingen, voor zoover dit
gevaar oplevert. (De wet verstaat onder
jeugdige personen zoowel jongens als
meisjes beneden 18 jaar).
Rechtszaken
VOOR DEN POLITIERECHTER.
Vacantiezitting op Dinsdag 13 Augustus
n.m. half twee.
ZIJN MOND VOORBIJ GEPRAAT.
De 53-jarige landbouwer Jakob K. uit An
na Paulowna compareerde voor den politic
rechter op grond van het hem tenlaste ge-
I legde feit, dat hij den getuige H. Kwast in
„een batig saldo van het e j het openbaar had uitgescholden voor oplich-
„komt van den gewonen i Iter, schoft en ploert. De beleedigde een 58-
„meente en welk gedeelte zal worden
gereserveerd."
„Geleden verlies wordt gedekt uit de
„reserve van het bedrijf, of, bij afwezig-
„heid van reserve, aangezuiverd door
„de gemeente."
Artikel II.
Deze verordening wordt geacht in
werking te zijn getreden den 1 Januari
1929.
Burgemeester en Wethouders
van Alkmr r,
WENDELAAR. Burgemeester.
R. VEENDORP, lo. Secretaris.
Afgekondigd den 8 Augustus 1929.
Goedgekeurd door Gedeputeerde Sta-
ten, bij hun besluit van 31 Juli 1929,
nr. 72.
(The crinkled Crown.)
Oeautoriseerde vertaling uit het Engelsch
"ei. E. H.
van William le Queux, door Mej.
jarig arbeider was in dienst geweest bij Ja
cob K. en over de werkloonbetaling ont-
stond een scherpe discussie, aangezien
Kwast recht meende te hebben op loon, dat
hem naar zijn meening de vorige week te
kort was gedaan. In stede van te kunnen ont-
vangen werd Kwast beleedigd en bedreigd.
De verdachte ontkent dit en steekt wel 5
vingers op om te kunnen zweren dat hij van
Kwast nog een klap heeft ontvangen, waar-
op de politierechter kalmeerend zegt: Steekt
u al die vingers maar bij u
De getuige van Til heeft de scene bijge-
woond en verklaarde in overeenstemming
met den getuige Hendrik Kwast.
Verd. stond goed bekend, doch is driftig
van aard.
ARRONDISSEMENTSRECHTBANK.
MEERVOUDIGE STRAFKAMER.
Zitting van Dinsdag 13 Aug.
NIEUWE ZAKEN.
De vacantiezitting werd heden geopend
met de verschijning van Jan P., recidiveerend
landlooper, 52 jaar oud, zonder vaste woon-
plaats, thans gedetineerd in het huis van be
waring te Alkmaar, welke persoon verdacht
werd zich te Wognum en Schermerhorn te
hebben schuldig gemaaki aan diefstal van
een rijwiel. Hij heeft erkend in den loop van
1929 respectievelijk 5 rijwielen te hebben ont-
vreemd, welke branche voor hem het middel
van bestaan oplevert.
Verdachte heeft o.m. te Wognum op
11 April gestolen een fiets, eigendom van
den straatmaker Stam en op 28 Mei te Scher
merhorn een rijwiel toebehoorende aan den
arbeider G. Wiedijk uit Ursem. Getuige Wie-
dijk heeft hem op eenigen afstand het rijwiel
zien wegnemen. De verblufte eigenaar heeft
den dief echter niet kunnen achterhalen. Ver
dachte wordt door den psychiater toereke-
ningsvatbaar geacht, al vertoont hij wel
eenige eigenaardigheden.
Mr. van Lookeren Campagne, officier van
justitie, vorderde met het oog op de ante-
cedenten van verdachte 8 maanden gevange-
nisstraf. Mr. Wynne, ambtshalve verde-
diger, refereerde zich aan het oordeel der
rechtbank.
Uitspraak over 14 dagen.
VOORTGEZET MISDRIJF. VAN
OPLICHTING.
De 28-jarige electriciteitsbeoefenaar Sjoerd
H. G. v. d. W., laatst wonende en werkzaam
zijnde op Wieringen, thans verblijf houdende
in het huis van bewaring, stond terecht we-
gens een aantal niet onbelangrijke en in elk
geval brutale oplichtingen, gepleegd in het
voorjaar 1929 te Wieringen. Hij was voor-
heen in dienst geweest van den electricien
Spaander en heeft met gebruikmaking van
de kennis van diens zaken een vijftal per
sonen, thans als getuigen aanwezig, listiglijk
en bedriegelijk op een valsche kwitantie be-
wogen tot afgifte van geldsommen, die deze
personen nog aan Spaander schuldig waren
De 23-jarige electricien D. Spaander, ge-
hoord als eerste getuige, verklaarde, dat naar
zijn meening verdachte niet bepaald in zijn
dienst is geweest. Wel was hij destijds be-
voegd kwitanties en nota's te innen en ook
per order te teekenen, doch deze bevoegd-
heid hie Id natuurlijk op toen getuige niet
meer met verdachte in dienstrelatie stond.
Wel mocht hij ontvangen wat hij door be-
middeling van Spaander aan particulieren
1-everde.
Mr. Prins Jr., verdediger van verdachte,
onderwierp getuige Spaander aan een kort
verhoor met betrekking tot het dienstver-
band, dat tusschen getuige en verdachte
heeft bestaan en de door laatstgemelden ge-
schreven kwitanties.
Voorts werd als getuige gehoord mej.
Geertje Koorn, huisvrouw J. Lont te Wie
ringen, die aan verdachte op vertoon eener
kwitantie heeft voldaan een bedrag van
165. Hij zeide dat hij namens Spaander
kwam. Door N. Takes, eendenhouder, is be-
taald f 124.67. Voorts door getuige D
Dirks, eveneens eendenhouder, 114.17. Ten
slotte door D. Jong, huisvrouw S. Koorn,
een bedrag van 110.35.
Enkele rekeningen waren hooger, doch
hier heeft verdachte eigenmachtig bedragen
afgetrokken na bemerking der debiteuren,
die met het bedrag niet accoord gingen
Volgens Spaander had verdachte daartoe
geenerlei opdracht gekregen. Deze heeft geen
cent van het ontvangene afgedragen.
Verdachte is reeds vroeger eenmaal ver-
oordeeld. De inlichtingen zijn niet gunstig
en met de reclasseering schijnt hij niet veel
op te hebben. Het geld, door de oplichtingen
verkregen, heeft hij gebruikt in een door
hem geexploiteerde bioscoop.
De officier was van meening dat ver-
gemaakt, omdat het niet vast staat, dat hij
een valsche hoedanigheid heeft aangenomen,
welke hoedanigheid is een onmisbaar ele
ment van het strafbaar feit. De officier achtte
hem echter schuldig aan verduistering en re-
quireerde 6 maanden gevangenisstraf.
Mr. A. Prins Jr. verschilde in deze met de
opvatting van den officier en was van mee
ning, dat verdachte wel oplichting heeft ge
pleegd. Pleiter was echter de meening toege-
daan, dat omstandigheden den mensch vor-
men en memoreerde kortelijk het leven van
verdachte en wees er op, dat het verlies van
een meisje, waarvan hij veel hield. de oorzaak
kan zijn geweest van zijn afdwalingen en be-
toonde onverschilligheid.
Ook vestigde pk te aandacht op het
feit, dat verdachte te recht heeft terecht ge-
staan tegelijk met zijn vader en toen ver-
moedelijk heeft gehandeld onder invloed van
den vader.
Het zou pleiter dus aangenaam zijn. indien
de reclasseering zich nog eens met verdachte
bemoeide en daarom zou pleiter primair wil-
len verzoeken om een reclasseeringsonder-
zoek. Verdachte heeft hem medegedeeld, dat
hij niet ongenegen is een beter leven te be
gin nen, opdat hem de kans op een voorwaar-
deliike veroordeeling niet worde onthouden.
Na sluiting der behandeling werd daarop
de uitspraak bepaald op Dinsdag 27 Aug.
HOOG EN LA AG WATER TE
BERGEN AAN ZEE.
(In Zomertijd).
Augustus.
Dat
15
17
18
Hoog water
Laag watei
v.in.
nam.
0.37
1.57
2.53
3.33
8.35
9.52
1L0O
11.50
1.11
2.23
308
HOOG EN LAAG WATER TE
EGMOND AAN ZEE.
(In Zomertijd).
nam.
9.09
10.25
11.23
A ug u
stus.
Hoog water
laag water
Dat
v.m.
r.am.
v m. nam
15
0 34
8.23 8.57
16
1.08
1.54
9.40 10.13
17
2.20
2.50
10.48 11.11
18
3.05
3.30
11.38 1158
(Van onzen correspondent).
Berlijn, Augustus.
De Duitscher, voor zoover hij het hart op
de juiste plaats heeft, loopt dezer dagen vol
trots over den gewijden bodem van zijn va-
derland. We gunnen hem die voldoening
na alles wat hij, ten slotte als voik onschul-
dig, heeft moeten doormaken en gezien, wat
hem tot in het derde geslacht aan ontberin-
gen nog te wachten staat.
Hij is trotsch op zijn „Bremen" en op zijn
„Graf Zeppelin".
Beginnen we met het luchtschip.
Voor de derde maal staan de kranten er
vol van. En eerlijk gezegd verbaast me dat.
Omdat de sensatie van het nieuwe er toch
eigenlijk af is. Intusschen, van de Duitsche
pers is het te begrijpen. Socialistische bladen
maken er zich met drie regels van af, de
communistische zwijgen geheel of stellen al
leen, volgens bekend recept, vast, dat „het
kapitalisme" door middel van dit luchtmon-
ster alweer bezig is „het lijdend proletariaat
zand in de oogen te strooien". Beeldspraak
en logica niet van mij. Beware! Maar van
mijn geachte collega's van de vuurroode fa-
culteit.
De „bourgeois"-pers echter doet, alsof de
„Zepp" gisteren voor het eerst de lucht in ge
gaan is. En wel, omdat er, van nationaal, po
litiek en economisch standpunt gezien voor
deel in zit. Voor de rechtsche kringen ook
naar binnen toe; voor alien, om de mogelijk
held met zulke prestaties de anders moeilijk
in verbazing te brengen Noord-Amerikanen
te bluffen.
Dat is tweemaal gelukt, daarna- eenmaal
mislukt (de pikante noodlanding in Zuid-
Frankrijk). Men geeft het niet op, komt ten
derden male, en wil er ditmaal zelfs een reis-
om-de-wereld van maken.
Jules Verne, oude kindervriend, waarom
hebt ge dit wonder niet meer mogen beleven?
dachte zich niet aan oplichting heeft schuldig
Ja, de „Zepp" vliegt weer. En millioenen
trotsche Duitschers vliegen in gedachten met
hem mee. Hun belangstelling, hun Iiefde
eigenlijk voor deze groote, zilveren sigaar is
des te grooter, waar zij er zich aan den an-
deren kant aan hebben moeten gewennen, als
„overwonnen" door het leven te gaan en bui
ten de grenzen niet meer te kunnen rond-
stappen, alsof ze het universum in erfpacht
hadden.
Hier is nu weer eens iets, waaraan het
nationaal respect zich kan vasthaken. Hier
is, wat de Duitscher zoo gaarne ziet en
waarin hij vroeger wel eens storend overdrij-
ven kon: zuiver nationaal-Duitsche prestatie,
een record (zoolang het duurt, want Enge-
land en Amerika bouwen al weer grooter
luchtschepen) en een resultant, dat zonder
hulp van buiten, vooral ook zonder buiten-
landsch geld, tot stand gekomen is.
Het ziet er echter niet naar uit, dat het
practische resultaten vooralsnog „navenant"
zullen blijven!
Dr. Eckener, de groote man van Frie-
drichshafen, na den dood van den „ouden
graaf" moge een goed propagandist en
zijn navigators de luchtskapiteins Lehman*
en Flemming mogen bolleboozen in hun vak
zijn; ze kunnen niet meer doen dan aantoo-
nen, dat het practised mogelijk is, een toestel
lichter dan de lucht met, onder ganstige om
standigheden, een vaartje van gemid-deld 100
K.M. per uur, ook bij storm met tamelijk
groote veiligheid en met ongeveer 20 passa-
giers van Europa naar Amerika, van Ame
rika naar Europa te brengen.
Maar dat reisje kost 3000 dollars of zeven
en een half duizend gulden. Groote bagage
kan men niet meenemen. Men stikt in de
kleine salon van hitte of zit te bevriezen zon
der zich, dank zij de dunne wanden, genoeg-
zaam tegen beide invloeden te kunnen be-
schutten. Comfort ontbreekt bijna geheel.
Meer dan sportieve beteekenis voor zeer rijke
menschen heeft de, allesbehalve ongevaar-
lijke, grap tot nader order nog volstrekt niet.
En Eckener zelf heeft onlangs nog verklaard,
dat een werkelijk secuur overvliegen van den
Oceaan pas met zeer veel grooter schepen en
meer en veel sterkere motoren mogelijk zal
blijken.
Ook ditmaal zijn vier groepen van men
schen aan boord van den „Graf Zeppelin":
de bemanning, de betalen-de passa-giers, de
officieele gasten en die journalisten, die het
geluk hebben een zeer kapitaalkrachtige con
cern van dagbladen te vertegenwoordigen,
welke voor het voorrecht een redacteur aan
boord te hebben wederom eenige tuinduizen-
den guldens hebben over gehad.
Veel nieuws zullen mijn Duitsche en Ame-
rikaansche collega's tandere worden blijk-
baar geweerd) ditmaal niet te vertellen heb
ben. Een attractie van den allereersten rang
was de eerste reis. Nu is de room er af en
weten de heeren in hun „cables" niets van
beteekenis meer te vertellen. Tenzij ze straks
toch nog in onverwachte en in een Zeppelin
steeds mogelijke avonturen verwikkeld wor
den.
Niet minder trotsch en eveneens zeer
terecht zijn mijn Duitsche vrienden op hun
snelvarend stoomschip „Bremen", dat zoo-
even in de gelijknamige stad, althans in Bre-
merhafen, teruggekeerd is met het prachtig
resultaat, dat het record (de in werkelijkheid
niet bestaande „Blue Ribbon", het „blauwe
lint van den Oceaan") gehaald en de even
eens zeer snelle „Mauretania" geslagen is. Ik
ken beide schepen. De „Mauretania" heeft
jaren geleden eens de grap uitgehaald rond-
om een ander stoomschip, waarop ik mij' be-
vond en dat eveneens met voile kracht voor-
waarts ging, te varen om even zeer indruk-
wekkend een snelheid te demonstreeren, die
anders slechts voor auto's is weggelegd
Vergis ik mij niet dan loopen moderne Neder-
landsche schepen tusschen de 20 en 28 K.M.
per uur. De „Bremen" echter heeft ruim 51
K.M. gehaald, dat bijna 27 knoopen betee-
kent, en naar ik verneem is de gezagvoerdei
overtuigd, dat hij binnenkort 30 knoopen zal
halen, terwijl de „Mauretania" het onder de
gunstigste omstandigheden tot een dikke 26
wist te brengen.
Bedenkt men daarbij, dat de „Bremen"
46.000"ton groot is, wat slechts zeven tot
achtduizend ton minder is dan de grootste
colossen („Majestic" e.a.) die den Oceaan
bevaren, dan begrijpt men, welke geweldige
sommen hier door de machinekamers version,
den worden.
Toen ik de „Bremen" onlangs bezocht, be-
greep ik als leek in scheepvaartdingen toch
reeds op het eerste gezicht, dat men hier met
een extra-snellooper te doen heeft. Het vaar-
tuig ziet er, ondanks de geweldige grootte
(de „Statendam" heeft slechts 30.000 ton),
als een particulier jacht uit, zoo sierlijk van
lijn, wat tot in de ovale pijpen voortgezet is.
Alles is op enorme snelheid gebouwd, en de
eindelooze machinekamers herinneren meer
aan een fabriek dan aan een vaartuig.
Natuurlijk is het ook ingericht met een
weelde, die even verbaasd doet staan. En in-
derdaad, men vraagt zich af, waar bij deze
drijvende luxe-hotels dan eigenlijk het einde
is. Wat dan ook voor andere scheepvaartlij-
nen, als bijv. de „Hamburg-Amerika'' reeds
lang aanleiding geweest is om tot schepen
van gemiddelde grootte terug te keeren.
Voorloopig echter schijnt de „Norddeutsche
Lloyd" met deze kolossale recordschepen ge-
iij-k te krijgen. De rijke Amerikanen hebben
haast, wenschen weelde en snelheid. En de
„Bremen" is voor de eerstvolgende reizen al
weer uitverkocht. Een Yankee kent geen
grooter genot dan aan boord te zijn van een
„Blue-Ribbon"-reus, die op het water alle
concurrenten voorbij loopt.
En de Duitscher verheugt er zich over, dat
hij ook hier eindelijk weer eens als overwin-
naar te boek staat.
(Wordt vfiryoIgdL I
Itamtstiii (wilt
66)
Hoofdstuk XXIV.
Ruim twee jaren waren verloopen, sinds dien
vreeselijken avond, dat Doris in het hart ge-
troffen werd door den waanzinnigen Forbes.
Mrs. Kearns, die gebroken was door het tra-
gisch einde vgn haar geliefde dochter, had de
bedienden weggestuurd en het huis gesloten.
Zij had een flat betrokken in Londen, waar de
Penningtons bij haar woonden. Zij nam nu in
het geheel geen werkzaam aandeel meer in de
zaak, waarvoor zij zoo geijverd had.
Easterbee, overstelpt door verdriet, had on-
middellijk zijn betrekkingen met den Gehei-
men Dienst verbroken. Hieruit was immers de
heele keten van gebeurtenissen voortgekomen,
die haar hoogtepunt hadden bereikt in de te-
rechtstelling van de ongelukkige Prinses en den
moord op zijn jonge vrouw.
Later had ook Pennington zich teruggetrok-
ken. Door de goede diensten va^i invloedrijke
vrienden had hij den post van secretaris ge-
kregen aan een belangrijke, bloeiende club sn
W was een goed betaalde positie. waarvoor Itii
16
v m
dan ook bijzonder geschikt was. Daar hij nooit
zoo eerzuchtig was geweest, voelde hij zich
volkomen tevreden met iija lot en stelde hij
meer belang in zijn nieuwe plichten, dan hij
ooit had getoond voor zijn vorig ambt, waar
voor zijn kalm temperament ook niet zoo ge
schikt was.
Hij had ook de voldoening, dat zijn toekomst
verzekerd was. Mrs. Kearns bezat een aanzien-
lijk fortuin en zij had geen bloedverwanten
voor wie zij wat voelde. Zij had Ena Penning
ton en haar echtgenoot tot haar erfgenamen
benoemd. Zoo lang zij leefde zou haar huis
het hunne zijn; en, als ze stierf, zou het geld
dat voor haar dochter bestemd was, voor hen
zijn.
Beiden waren ze innig gehecht aan de
vrouw, die door zoo diepe droefheid was ge
troffen, en langen tijd had zij Ena beschouwd
als haar tweede dochter. Zelfs al had Doris ge-
leefd, zou ze nog 'n ruim legaat aan het jonge
paar hebben nagelaten.
Op een avond zaten de vrienden bijeen, op
de oude kamers in Ryderstreet, die Easterbee
voor zijn trouwen had bewoond. Hij was juist
thuis gekomen van een lange buitenlandsche
reis. Het was hun eerste ontmoeting sinds zijn
terugkeer. Ze hadden samen egedineerd in het
Savoy-hotel en waren hier gekomen, om nog
een napraatje te houden.
Easterbee had op dien mjddag een bezoek
gebracht aan Mrs. Kearns en was er van ont
sleld. zoo ziek en oud als zij er had uitgezi®8«
de onversaagde vrouw, sterk van karakter als
zij altijd was, en die, tot voor twee jaar, nog de
onuitputtelijke kracht van de jeugd scheen te
bezitten. Hij sprak over haar veranderd uiter-
lijk tegen zijn vriend.
Pennington gaf toe, dat Mrs. Kearns sukkel-
de, langzaam wegkwijnde- aan een gebroken
hart. Hij was te kiesch, om te zeggen, dat uit
wat zij nu en dan aan zijn vrouw toevertrouw-
de, duidelijk bleek, dat zij wegkwijnde van be-
rouw, dat zij ooit het huwelijk tusschen Doris
en Easterbee had aangemoedigd. Was die ver-
eeniging niet tot stand gekomen, dan zou zij nu
vandaag haar kind nog in leven hebben. Zij
sprak, dikwijls vol verschrikking van het be
zoek van Van der Wyck aan Ridgemount Close,
want, door dat ongelukkige onderhoud tusschen
haar en dien verraderlijken man, was de grond
gelegd voor iedere volgende ellende.
De beide vrienden praatten wat over oude
tijden. Natuurlijk leefde er toch altijd, in den
geest van den jongen weduwnaar de schrijnen-
de herinnering aan zijn terugkeer uit Rusland,
van het ernstig gelaat van Pennington, toen ze
elkaar in Londen aan het station hadden ont-
moet en van de afschuwelijke gebeurtenis, die
hem werd meegedeeld, terwijl ze samen in den
auto naar huis reden.
Maar de tijd verzacht zelfs de meest-tragische
herinneringen en het was hem nu althans mo
gelijk om te spreken van die noodlottige dingen,
toen hij zoozeer belang had gesteld in zijn ge
jautfliik amb>
„Je herinnert je Percival toch nog wel?"
vroeg Pennington onverwacht. „Vandaag is er
een eigenaardig iets gebeurd. Hij was juist lid
van de club geworden. Als ze zooveel wisten
van hem, als wij en nog enkele anderen, dan
zouden ze hem natuurlijk geballoteerd hebben.
Ik sprak in de hall met een lid, een man, die
hem ook zijn stem gegeven had toen Perci
val binnenkwam. Mijn vriend drukte hem de
hand en stelde mij aan hem voor, waarna hij
mij heel beleefd een compliment maakte over
mijn bedrevenheid als secretaris. Het was een
oogenblik van spanning, toen we elkaar in het
gelaat keken. Ik kon maar niet uit mijn hoofd
zetten, dien avond, toen ik aan tafel bediende,
in dat prachtige huis in Park Lane".
„Zou hij je herkend hebben?"
„Neen, dat niet precies. Maar hij keek mij
wel strak aan, of hij een gelijkenis trachtte te
ontdekken, en zei: ..Aangepaam kennis maken,
Mr. Pennington. Het komt mij voor, dat wi;
elkaar al meer ontmoet hebben; uw gezicht
komt mij zoo bekend voor". Ik bleef daar ijs-
koud onder en glimlachte, of ik mij van niets
bewust was".
„Nu, ik geloof, dat de verharde schurk nog
steeds aan het geldmaken is; maar ik denk, dat
hij te voorzichtig is, om weer zoo'n onderne-
ming te beginnen, met de vijanden van zijn
land. Je begrijpt, dat die laatste mislukking hem
een groote teleurstelling is geweest."
Later vertelde Pennington, Harold nog andcr
vjietjws, dat hem dan wel zeer interesseerde, y
maar waarvoor hij hem tot nog toe gespaard
had.
Zoo hoorde Easterbee nu voor het eerst dat
Pauline van der Wyck Parijs verlaten had, en
voor muziek studeerde, onder leiding van Os
car Bishop, met de bedoeling om als pianiste op
te treden. Haar debuut zou plaats hebben dien
volgenden middag, in een bekende concertzaal
in het West-End van Londen, zooals Penning
ton dit aangekondigd had zien staan in het
ochtendblad.
„Ik wist niet, dat zij zooveel talent had",
sprak Easterbee. „Zij moet dan wel heel goed
zijn, anders zou Oscar Bishop haar niet onder
zijn leiding genomen hebben. Hij is immers een
eerste licht in de muzikale wereld vooral ook
op het punt van les geven. Ik zou graag eens
gaan".
Pennington stelde er ook zeer veel belang in.
Hij zou dolgraag met zijn vriend zijn meege-
gaan, maar hij had er den tijd niet voor. Dus
ging Easterbee alleen.
Hij was blij, dat de zaal vrij vol was; niets
toch is teleurstellender voor iemand, die voor
het eerst optreedt, dan zoo'n klein gehoor.
Maar dit was Oscar Bishop toevertrouwd. Voor
iederen leerling van hem, die in het publiek
optrad, zou hij van te voren „gewerkt" hebben,
want deze ernstige, bekwame man munttf
evenzeer uit in het zakelijke, als in het artistis-
ke van zijn beroep.
