AlkmaarscJit Cuirant.
De geheimzinnige voetstappen
Radio-hoekje
FEUILLETON.
No. 212 1929-
Honderd een en dertigste Jaargang.
JMaandag 9 September.
Dinsdag 10 September.
Hulzen, 1875 M. 10.—10.15 Morgenwij-
Uing 10.30—12.— Gramofoonmuziek. 12.15
1.45 Concert door het Tuschinski-orkest
145—2.— Gramofoonmuziek. 2.-2/5
Kookpraatje. 2.45—3.— Gramofoonmuziek.
3.4.Maak het zelf, cursus. 4.-5.— Mi-
crofoondebutanten, zang. In de pauze piano-
spel van Egb. Veen. 5.—5.30 Gramofoon
muziek. 6.-7.45 Concert door het A. V. R.
O-kwartet. 8.—8.30 Boekbespreking. 8.30—
11— Concert door het Omroep-orkest onder
feiding van Nico Treep. Met medew. van „De
Troebadoers", zang en muziektrio. Daarna
dansmuziek in „La Gaite".
Hilversum, 298 M. (Na 6 uur 1071 M.)
.'(Uitsluitend K. R. O.) 11.30—12— Gods-
dienstig halfuurtje. 12.151.15 Concert
door het K. R. O.-Trio. 1.15—2— Gramo
foonmuziek. 2—2.20 Knipcursus en stofver-
sieren. 2.20—3.20 Vrouwenuurtje. 5.6.
Gramofoonmuziek. 6.017.Gramofoon-
jmuziek. 7.7.15Praatje over de cursus Es
peranto. 7.15—7.25 Gramofoonmuziek. 7.35
8.Lezing over: Het Katholiek standpunt
inzake Lichaamscultuur II. 8.01—8.30 Le
zing over: Brabant vraagt positieve actie.
8 30—10.45 Concert. Orkest en piano. 9.45
—9.55 Nieuwsberichten. 10.45—1130 Gra
mofoonmuziek.
Daventry, 1554-4 M. 10.35 Morgenwijding.
||11.05 Lezing. 11.20 Gramofoonmuziek.
12.20 Orgelconcert. F. Steger, zang. 1.20—
2.20 Orkestconcert. 2.20—2.45 Beelduitzen-
ding. 4.20 Orkestconcert. 5.35 Kinderuurtje.
6.35 Nieuwsberichten. 7.05 Concert. 7.20 Le
zing. 7.45 Lezing. 8.05 Vaudeville. 9.20
Concert. Nora Drewett en Geza de Kresz,
viooi en piano. 10.Nieuwsberichten. 1020
'Lezing. 10.35 Concert. L. Duff, sopraan. J.
Topping, tenor. 10.55 Dansmuziek. 11.20
12.20 Dansmuziek.
Parijs „Radio-Paris"1725 M. 1.05 Gra
mofoonmuziek. 4.05 Concert. Orkest en soli.
6 55 Gramofoonmuziek. 8.55 Concert. Or
kest, piano en zang.
Langenberg, 473 M. 7.358.15 Gramo
foonmuziek. 8.20—9.20 Orkestconcert. 10.35
11.30 Gramofoonmuziek. 12.30 Gramo
foonmuziek. 1.25—2.50 Orkestconcert. 5.55
*-6.50 Orkestconcert, sopraan en viool. 8.50
9.15 Orkestconcert. 9.20 Concert. Strijk-
kwartet.
Zeesen, 1635 M. 6.10—12.50 Lezingen.
j2.501.15 Gramofoonmuziek. 1.151.50
Lezingen. 2.20—2.50 Gramofoonmuziek.
2.50—5.20 Lezingen. 5.20—6.20 Concert uit
Peipzig. 6.208.15 Lezingen. 8.20 „Mensch
und Uebermensch" van Bernard Shaw.
Kalundborg, 1153 M. 12.20- 2.20 Orkest
concert. 3.205.20 Concert. Instrum. ensem
ble. 8.20 Concert voor strijkorkest. fe 50 Vo-
caal concert. 9.35 Pianoconcert. 10.20—
11.20 Deensche operamuziek door orkest.
Brussel, 508.5 f,\. 5.20 Trio-concert. Ka-
mermuziek. 6.50 Gramofoonmuziek. 8.35
Orkestconcert.
Stadsnieuws
JUBILEUM FIRMA HOED.
In de feestelijk versierde garage, die
dank zij de vele lampions en tallooze
bloemstukken tot een ideale receptiezaal
was ingericht, had Zaterdagmiddag de
eigenlijke opening van het pubileum-
feest van de firma Gebr. Hoed plaats.
Daar waren tegen 2 uur de dames en
heeren firmanten bijeengekomen om
met het geheele personeel feest te vie-
ren, al was deze middag-bijeenkomst
dan ook een meer intieme huldiging in
afwachting van de gebeurtenissen van
den avond.
De heer A. Hoed aan het woord
Toen alien gezeten waren, nam de
heer A. Hoed als oudste der firmanten
het woord. Hij herinnerde aan den dag,
toen nu 12 jaar geleden de firma
werd gevormd, zooals die thans is. Toen
riep men: „Nu krijgen wij vijf bazen.
Dat kan niet goed gaan!"
Het tegendeel is echter gebleken. Het
is wH goed gegaan. Maar daarvoor heb-
ben we alien hard moeten werken, zoo-
wel de leiders als het personeel. Daar
voor zijn wij U alien dankbaar. We
geautoriseerde vertaling uit het Engelsch van
Mevrouw Belloc Lowndes,
door OSWALDI.
tO)
hoofdstuk VII.
„H ij k e e r d e t e r ug n a a r
Swanmere..."
Het was half twee toen Adelaide Strain,
met een bos sleutels in de hand, zich langs
het pad haastte, dat van de dichte groep boo-
men, waar het boothuis lag, naar de voorzij-
de van The Mill House leidde.
Zij en haar zoontje hadden samen gezellig-
jes geluncht en toen had Gilly gezeurd om
even in het boothuis te mogen, een oord dat
voor hem allerlei heerlijkheden verborg. Zij
had even geaarzeld om hem zijn zin te geven,
want zij wist dat de man, die zich als eige-
naar van het boothuis deed gelden, stellig zou
hebben gezegd: „neen, Gilly". Aan den ande-
ren kant zou Jan Eva, de ware eigenares,
even zeker hebben gezegd: „ja". Daarom had
zij ten slotte het boothuis opengedaan en haar
kleinen jongen aan zijn onschuldigen pret
overgelaten. Adelaide voelde zich dien dag,
wat zelden het geval was, op haar gemak en
,In haar schik. Het was heerlijk haar kind bij
zich te hebben, al was het maar een paar uur
Het had haar zoo gegriefd hem, zooals zij
het voor zich zelf noemde, te moeten „verban-
hebben daarom gemeend, dezen dag niet
ongemerkt voorbij te moeten laten gaan
en als bewijs van waardeering en ach-
ting bieden wij U elk een enveloppe met
inhoud aan, terwijl ik U voorstel een
glas te ledigen op het welzijn van U al
ien, op den bloei onzer firma. (Langdu-
rig applaus).
Nadat er geklonken en gefeliciteerd
was, werd het woord gevraagd door den
heer N. Schats, die namens het perso
neel de firmanten huldigde.
De heer Schats spreekt.
De heer Schats sprak ongeveer als
volgt:
Geachte firmanten en collega's!
Wij 'wenschen allereerst een woord te
zeggen tot Jan Hoed, den grondlegger
van deze zaak. Toen ik ter zee met hem
den militairen dienst vervulde, werd
daar telkens gezegd, dat de heer Hoed
„een goocheme jongen was". Welnu, het
is gebleken dat dit gezegde waar was.
Toen dan ook deze zaak werd opge-
richt, bleek al spoedig, dat de concur
rence in Alkmaar niet al te vrienschap-
pelijk was. Men moest dus hard aan-
pakken. Het lukte en langzamerhand
breidde het bedrijf zich uit en de firma-
naam veranderde in „Gebroecters Hoed".
Achteraf beschouwd is deze uitbrei-
ding lang niet tot nadeel geweest. De
zaak staat toch op hoog peil en mag ge-
zien en genoemd worden.
Echter, wij wenschen met alleen woor-
den van waardeering te uiten, wij willen
ook met den daad toonen, dat wij mee-
leven met de firma. Wij wenschen U
daarom een gedenksteen aan te bieden.
De onthulling.
Ik verzoek u, met mij mee te willen
gaan, om getuige te zijn van de overhan-
diging van den steen.
Toen hieraan was voldaan, en alien
zich rondom den woordvoerder hadden
geplaatst, vervolgde de heer Schats:
„Het zij mij vergund, nog enkele
woorden te mogen zeggen, voordat de
steen overgaat aan de firma.
Er zijn wel eens donkere wolken ge
weest aan de lucht, maar altijd weer
bleek, dat het slechts een storm in een
glas water was. Dat het niet verder ging,
was te danken aan de eminente leiding
van de zaak. Daarom brengen wij hulde
aan die leiding. In den steen, dien u da-
delijk zult zien, is neergelegd het mo-
derne bedrijf. Ik verzoek de firma den
steen te willen aanvaarden als blijk van
waardeering van het geheele perso
neel."
De steen werd daarna onthuld door
den oudste van het personeel, den heer
Oostenrijk.
De heer A. Hoed bracht dank namens
de firma voor deze prachtige hulde en
verzekerde, dat de steen steeds in hooge
eere zal worden gehouden.
In den steen staan de datums en jaar-
tallen 19041929, terwijl links en rechts
van den datum de symbolen van het
vervoer uitgevoerd zijn in sobere lijnen.
Het geheel is buitengewoon fraai en
draagt het onderschrift „Aangeboden
door het personeel."
Dadelijk daarna werd door den heer
J. Hoed namens de vier overige firman
ten een schilderij aangeboden, aan den
leider der firma, den heer A. Hoed,
voorstellende de verschillende gebou-
wen, die in het bezit der firma zijn.
Jammer, dat de bloemstukken gauw
verwelkten. Immers, het lag in de be-
doeling der firma, de bloemen weer af te
staan aan het Stadsziekenhuis, maar
deze mooie daad kon nu niet ten uit-
voer worden gebracht.
Nadat de firmanten en het personeel
op de gevoelige plaat waren vastgelegd,
was deze huldiging afgeloopen en werd
des avonds vroolijk feest gevierd door
de firma, personeel, vrienden, buren en
tal van anderen.
Vermelden we tenslotte nog, dat on
der de vele bloemstukken wij hebben
er ruim 60 geteld! er waren van den
Bond van Bedrijfsautohouders, van de
Facultatieve Lijkverassching, afd. Alk
maar, van het bestuur van B. B. N. afd.
N.-Holland, van den Bond van Oud-
Onderofficieren, van de turnvereeniging
„de Halter" enz. enz. enz.
De receptie.
Van 36 werd in de schitterende
feestzaal de receptie gehouden, die zeer
druk was bezocht en de waardeering en
sympathie voor de firma zeer duidelijk
liet uitkomen.
Namens het Gemeentebestuur sprak
nen" naar't paviljoen-ziekenhuis.
Toen zij bij het huis kwam, hoorde zij een
auto stoppen voor het hek en, over het gras
kijkend, zag zij dat het een taxi was van het
station. Wie kon zoo vroeg in den middag op
bezoek komen? Eva had tallooze kennissen,
vroolijke, jonge menschen, die gewoon waren
op de onmogelijkste uren te komen binnenval-
len, vooral Zaterdags en Zondags. Maar die
onverwachte gasten kwamen altijd in hun
eigen auto's niet met den trein uit de stad.
Daar ze liever niet gezien wilde worden,
ging ze door de openstaande glazen deur de
tuinkamer binnen. Daar bleef ze luisteren of
er mogelijk voetstappen zouden knarsen op
het grindpad naar de hoofddeur.
Maar de rustige stiiste van den vroegen
herfstdag werd niet verbroken, tot plotseling
een schaduw in de kamer viel en zij zich vlug
omkeerde, om Birtley Raydon half in de open
raamdeur te zien staan.
Zij zag terstond, dat er onweer aan de
lucht was, want op zijn gelaat lag een uit-
drukking van hevige woede, waarvoor zij
respect had, want in zoo'n stemming was hij
gewoonlijk onredelijk en soms zelfs grof. Zijn
goede manieren bewaarde hij doch om hem
recht te doen wedervaren, hij zou verbaasd
hebben gestaan, als hem dat gezegd werd
uitsluitend voor menschen die hij zijn gelijken
of zijn meerderen achtte. Hij deed er geen
moeite voor, om zich als heer te gedragen
tegenover zijn huishoudster.
Hij stapte de kamer binnen en sloot de
raamdeur achter zich. Toen vroeg hij nijdig:
„Is Eva boven wat gaan Iiggen?"
Eva moest op voorschrift van den dokter,
in wien Birtley en zijn moeder groot yertrou-
de heer Thomsen, loco-burgemeester,
hartelijke woorden van hulde, waarbij
hij de eendrachtige samenwerking der
gebroeders ten voorbeeld stelde.
Van de personen en vereenigingen die
verder nog kwamen gelukwenschen
noemen wij onder de vele de Commis-
saris van Politie, de Nat. Bond van
Meubeltransporteurs in Nederland, de
Bond van Oud-Onderofficieren, de Ver.
voor Facultatieve Lijkverbranding, Fled-
derus enz.
Het aantal gelukstelegrammen en an-
dere felicitaties was niet te tellen.
De heer J. Hoed, de eigenlijke stichter
der firma heeft meermalen gelegenheid
gevonden zijn diepgevoelden dank ook
namens zijn broers en de familie uit te
spreken voor de hulde.
Het avondfeest.
Om acht uur begon in de zaal het
groote avondfeest voor de familie Hoed,
het personeel der firma, de bewoners
van het Scharloo en enkele genoodigden.
In't geheel vormend een gezelschap van
ruim 150 personen. Nu was't eerst in al-
le opzichten een feestzaal.
Dat bij dit jubileum de serenades niet
zouden ontbreken was te verwachten en
het Scharloo is dan ook den geheelen
avond het middelpunt der belangstel-
ling geweest. Eerst kwam het muziek-
corps St. Caecilia, dat de firma met een
serenade verraste, en later kwam het
corps St. Louis, dat eveneens met eenige
mooie muzieknummers hulde bracht.
De firma toonde deze attentie op hoogen
prijs te stellen en onthaalde de uitvoe-
renden hartelijk.
Het feest werd daarna door de in ech-
te jubileum-stemming verkeerende aan-
wezigen verder gevierd op een wijze,
die geheel in overeenstemming is ge-
bleven met den jovialen geest der firma.
Zij die het hebben bijgewoond, zullen dit
feest nimmer vergeten. Het was
grootsch.
De leiding berustte bij den ceremonie-
meester Jan Brink, den bekenden confe-
rencier chansonnier, die op lofwaardige
en onvermoeide wijze de aanwezigen
heeft doen genieten en den tijd doen
vergeten. Steeds wist hij iets nieuws en
de gang bleef er in, mede door het muzi-
kale Jazz-trio.
Toepasselijke liederen werden gezon-
gen, samengesteld door Mej. Zwaan of
cien heer Brink en dat zij een daverend
succes hadden, laat zich begrijpen.
Veel indruk maakte het zingen der
kinderen Hoed, die later ook in hun
scene met de bloemenboot aller sympa
thie. verwierven.
De buurtcommissie bood nog een fraai
schilderij aan.
Dat ook de vader en moeder der ge
broeders in de algemeene hulde werden
betrokken von natuurlijk ieders instem-
ming.
Een verrassing was het optreden van
professor Bossini, een goochelaar van
buitengewone kwaliteit, die de aanwe
zigen met zijn welgeslaagde en verba-
zingwekkende kunststukken ten zeerste
vermaakte. Met de grootste aandacht en
geheel medelevend werden de toeren
gevolgd.
De bekende Scharloobewoner Piet Op-
dam trad met succes op in zijn bekende
repertoire.
Dat onder dit alles de feestvreugde
ten top steeg spreekt als vanzelf. t
Werd laat en later, doch niemand dacht
aan tijd. En de firma liet het hare gas-
ten aan niets ontbreken. Eerst iroeg in
den morgen brak het einde aan van een
feest, zoo mooi, zoo hartelijk en onge-
dwongen, dat gastheeren en gasten nog
zeer lang en vol dankbaarheid aan het
Zilveren Jubileum zullen terugdenken.
Hoe groot de belangstelling was, bleek
het beste gisteren, toen de firma de zaal
voor iedereen te bezichtigen openstelde.
Meer dan 4000 personen maakten van de
gelegenheid gebruik, om een modern
bedrijf te bekijken.
Wel een bewijs, dat de firma Hoed be-
kend is in de geheele stad.
Ook gisteren was het verder nog volop
feest tot aller vreugde en genoegen.
ProirinoBaai nieuws
EGMOND AAN ZEE.
Nadat de vorige week de kinderen der la-
gere klassen der openbare school een bijzon-
der prettige reis gemaakt hadden naar Alk
maar, Schoorl en Bergen per trein, boot en
autobus, was het nu de beurt aan de leer-
lingen der hoogere klassen. Deze waren ver-
wen stelden, na de lunch een uurtje rust
nemen. Maar in den laatsten tijd deed zij dit
niet meer, omdat zij zich weer heel goed ge-
voelde.
Voor mevrouw Strain kon antwoorden,
ging Raydon verder: Allereerst moet ik u dit
even laten zien", en hij haalde een lange
enveloppe uit zijn jaszak te voorschijn.
Zij begreep aanstonds, dat het Madame
Domino's rekening moest zijn, die zij, Ade
laide Strain, in haar geheel uitgeschreven
nog niet gezien had. Tot nog toe waren de
nota's gezonden enkel met de woorden er op
„op rekening", getikt dwars over een blad pa
pier.
„Dat mensch heeft de onbeschaamdheid ge-
had, om een quitantielooper aan mijn kantoor
te laten komen, die mij ijskoud vijf honderd
pond tegen den vij.tiendtn van dezen maand
vroeg. Natuurlijk dacht ik, dat de rekening
van een ander per abuis was een rekening
bijvoorbeeld van een hertogin, die haar her-
tog wilde rufneeren!"
Er klonk sarcasme in zijn stem. „En zie nu
eens, toen viel mijn oog in eens op dezen
post!"
Ruw trok hij de rekening uit haar hand,
sloeg de drie eerste bladzijden om en legde
een bestraffenden vinger op den laatsten
regel der pagina van de lange lijst vol be-
dragen.
„Dat is, veronderstel ik, de japon, die Eva
vanmorgen droeg? Waarvan ze me wijsmaak-
te, dat het een confectie-japonnetje was? Het
prijkt hier voor de formidabele som van dertig
pond, en hier is de mantel met handborduur-
sel, acht en twintig pond, een ding dat ze
zooveel ik weet, nooit gedragen heeft of-
deeld in twee groepen, waarvan de eene naar
Amsterdam zou gaan en de oudsten die
oorspronkelijk een reis naar Marken enz.
zouden gemaakt hebben per autobus naar
Den Haag en Scheveningen. Nu, die hebben
bepaald geen spijt ervan, dat het reisplan
inderhaast, twee dagen te voren, veranderd
werd, want deze reis is bijzonder bevallen
en zal zeker te zijner tijd eens met andere
kinderen herhaald worden.
Na een aangenamen rit langs den binnen-
voet.der duinen over Noordwijk en Wasse-
naar in Den Haag aangekomen, werd ge-
wandeld naar het Binnenhof en een leer-
zaacn bezoek gebracht aan de vergaderzaal
der Tweede Kamer, waar straks de heeren
zouden zitten net als de kinderen in de
school twee aan twee in de bank, met twee
klassen" van vier rijen aan weerskanten
van den meester die door vader en moeder
onlangs waren „gestemd".
Langs Willem II en Jan de Wit op het
Noordeinde aangekomen, stond het gezel
schap voor het paleis van de koningin en
het groote ruitersstandbeeld, alleen rustend
op twee pooten! Nu naar binnen en de
oogen uitgekeken in de grootere en kleinere
zalen van het koninklijk verblijf. Het was
een heele wandeling tn de magen begonnen
bedenkelijk te jeuken. Daarom de autobussen
weer gauw opgezocht en getoerd naar „De
Bataaf" waar de inwendige mensch ver-
sterkt werd en het hart werd opgehaald aan
de geneugten van een goed voorzienen speel-
tuin. Een niet verwachte ervaring werd op-
gedaan door de aanwezigheid van een klasje
achterlijke kinderen, voor welke bereidwillig
de hobbelpaarden werden prijsgegeven. De
auto's brachten de kinderen met bekwamen
spoed weer naar Den Haag terug om een be
zoek te kunnen brengen aan het Vredespa-
leis, dat hun behalve een schat van stoffe-
lijken rijkdom ook iets toonde van hooger
waarde: de uitdrukking van den wil der vol-
keren tot den vrede en de beslissing der ge-
schillen zcnder wapengeweld en oorlogswee.
Vandaar ging het naar Plein 1813, waar
men eenigen tijd de bussen weer aan haar
lot overliet om naar het „Panorama Mes-
dag" te wandelen. Overweldigend was de
indruk van dit wondermooie kunstwerk,
waarvan men toch maar niet overtuigd kon
geraken, dat het niet echt was. Maar hoe
Scheveningen er dan nu uitzag en hoe't
zich tot een der voornaamste badplaatsen
heeft ontwikkeld, zouden de kinderen al
spoedig kunnen zien, dank zij het zoo vlugge
moderne vervoermiddel. Voor strand en zee
behoefden zij er niet heen te gaan, die had
den ze in Egmond volop, maar wel konden
zij opmerken, dat het er heel wat grootscher
uitzag door de vele trotsche gebouwen en
zooveel andere dingen meer.
Natuurlijk mocht een wandeling over de
Pier j»iet verzuimd worden, terwijl onderweg
gelegenheid was geweest de visschershaven,
waar juist een logger voor de uitvaart ge-
reed gemaakt werd, te bekijken. Het verwon-
derde hen echter, dat de baders in zee zich
alien op een klein gedeelte opeengehoopt
hadden, en ze vergeleken daarbij de kilome
ters lange badbeweging aan eigen strand.
Nathurlijk gaf een en ander ook de grooteren,
die met het gezelschap medegereisd waren,
aanleiding tot allerlei vergelijkingen, die nu
eens in het voordeel der eene, dan weer in dat
der andere badplaats uitvielen.
Op weg naar huis werd in „De Vink" nog
eenigen tijd gepasseerd en gespeeld, terwijl
de ingevallen duisternis gelegenheid' gaf
een indruk te krijgen van de Haarlemsche
straten bij avond. Hoewel vermoeid arriveer-
den de jongelui in vroolijke stemming weer
thuis, met een rijkdom van indrukken, waar-
op nog langen tijd zal geteerd kunnen wor
den en waaraan heel wat nieuwe stof kan
worden vastgeknoopt.
Ondertusschen waren ook de kindaren der
andere afdeeling thuisgekomer. na een heer-
lijke rondvaart door de Amsterdamsche
grachten en havens en een bezoek aan Artis
en Aquarium. Ook zij hadden vele en schoone
indrukken gekregen, waren rijker aan kennis
en ervaring geworden
Het was voor het onderwijzend personeel
natuurlijk een drukke dag, doch de groote
voordeelen en het aangenaam verloop der
reizen waren de daaraan verbonden moeiten
wel waard.
De heer A. Krab, lid van den gemeente-
raad en wethouder, heeft wegens vertrek uit
de gemeente voor die functies bedankt De
heer Krab heeft lange jaren medegewerkt om
de gemeente naar zijn beste weten te helpen
besturen.
HOORN.
Vrijdagmorgen omstreeks negen uur
arriveerde aan het station het circus
schoon het den twaalfden Juni is geleverd!"
Hij hield even op, om adem te scheppen, en
toch bleef Adelaide Strain nog zwijgen.
Raydon was van plan geweest om haar te
onderhouden over het „verdonkeremanen"
van den aangeteekenden brief. Maar nu hij
tegenover haar stond, vond hij het wel wat
gewaagd, want tenslotte kon het Eva wel zijn
geweest, die den brief had weggemaakt.
„Ik moest vandaag bij mijn moeder zijn en
toen heb ik haar dit kostbare document laten
zien. Zij is er niet weinig van geschrokken
ze i? een ouderwetsche dame en ze was een-
voudig sprakeloos over sommige posten die
hierop voorkwamen. Kijk eens hier!"
Weer plaatste hij den vinger op een regel
van een der getypte bladzijden.
„Vijftig pond voor een dansjaponnetje! En
dat, terwijl er niet meer dan drie el stof aan
een japon van tegenwoordig zit
De kalmte, waarmede de huishoudster zijfi
nieuws aanhoorde, maakte hem razend.
Waarom zei ze geen stom woord, jandorie!
Kon ze hem in ieder geval haar leedwezen
niet betuigen en toestemmen dat haar vrien-
din Eva meer dan dwaas had gehandeld? Hij
beheerschte zich en vervolgde op koelen
toon
„Oeh, eigenlijk behoef ik er me niet zoo
"over op te winden. Ik heb er niets mee te ma-
ken. Ik ben niet van plan de rekening te be-
talen, om de eenvoudige reden, dat ik er het
geld niet voor heb".
Ten laatste sprak Adelaide Strain:
„Natuurlijk zou Eva die rekening uit haar
toelage moeten betalen, maar ik geloof dat zij
dat niet kan, mijnheer Raydon".
„Ze moet t betalen", snauw.de hij. „Ze
Hagenbeck, twee uur later dan men ver-
wachtte. Met koortsachtigen ijver werd
gewerkt zoodat nog denzelfden avond de
oper.ingsvoorstelling plaats vond.
B. en W. stellen den gemeenteraad
voor de woning boven het Politiebureau,
waarvan de huur door de lasitste be-
woonster met 1 Sept. j.l. is opgezegd, in
het belang van den dienst te verhuren
aan den commissaris van politie tegen
een huurprijs van 400 per jaar.
Tevens wordt voorgesteld de gasleve-
ring aan de Rijkswerkinrichting. B. en
V/. stellen voor, dat hot te leveren gas
wordt vergoed op den voet van het ge-
wone vastrecht-tarief, terwijl daarboven
wordt voldaan een bedrag van 600 per
jaar wegens den bijzonderen aanleg
van een hoofdbuisleiding met regulateur
ten fcehoeve van genoemde inrichting,
welke indertijd is geschied.
SIJBECARSPEL.
De heer C. Jong, alhier, is door den'
Raad van Arbeid benoemd als tus-
sclienpersoon bij de uitvoering der So-
ciale Verzekeringswetten.
HOOGKARSPEL.
De gemeenterekening over 1928 sluit
wat den gewonen dienst betraft met een
batig sal do van 8633.15 de kapitaal-
/'2140 6en na(*ee^£ saldo van
DEN HELDER.
Uitreiking vaandel korps marinieri.
Op 13 September a.s. zal H.M. de konin
gin een koninklijk vaandel uitreiken aan het
korps mariniers op het Malieveld te Den
Haag, des namiddags te half twee.
Het korps zal daartoe op het Malieveld
zijn opgesteld en het stafmuziekcorps der
kon. marine zal zijn medewerking verleenen.
VEENHUIZEN.
Ondanks de weigering van het gemeente
bestuur om langs de draden van het electrisch
net draden te mogen spannen, ondanks de
weigering van het polderbestuur van Heer-
Hugowaard om palen langs den Polderweg
te mogen plaatsen, zal hoogst waarschijnlijk
de heer A. Rentenaar aan de ingezetenen
radiodistributie kunnen "geven De mede
werking die de heer Rentenaar in den polder
Heer-Hugowaard van alle particulieren mochi
ontvangen, verblijdt ons, en geeft ons groote
hoop, dat wij dezea winter in 't genot van
radio zullen geraken. Wij hopen dat het ge
meentebestuur van Heer-Hugowaard, bij de
verdere afwikkeling der zaken r.u een wel-
willend en vooruitstrevend standpunt zal
aannemen.
HEEMSKERK.
Tijdens de draverijen bereed de pikeur A.
Langendijk uit Velsen een der paarden. Ge-
komen aan het eind der start verkeerde hij
in de meening dat het touw gespannen om
het publiek op een afstand te houden k>s ge
maakt was. Dit nu werd te laat gedaan
waardoor het paard tegen het touw opliep
en de berijder ter aarde stortte en zich als
een gevolg der niet onzachte aanraking met
het touw nogal tamelijk verwondde.
Ook het paard bekwam blessuren.
UITGEEST.
Huldiging door het FanfarecorpS.
Vrijdag was het de dag dat de heer Van
der Touw, gestationneerd te Castricum, 25
jaar in dienst was bij de Nederlandsche
Spoorwegen. Daar de heer Van der Touw al
sedert jaren lid is van ons plaatselijk mu-
z'ekkorps Onderlinge Oefening en tevens lid
is van het bestuur (2e Voorzitter) meende
het fanfarecorps dezen dag niet ongemerkt
voorbij te mogen laten gaan. Dientengevolge
vertrok het corps dan ook met den trein van
7 uur naar Castricum en bracht den jubila-
ris aldaar een serenade.
De voorzitter (de heer Roos) hield een
gloedvolle speech waarin hij de verdiensten
van den heer Van der Touw als lid en be-
stuurslid memoreerde. Namens het corps
bood spreker den jubilaris een mooi rookstel
aan. Hierop dankte de heer Van der Touw
voor de hartelijke woorden en tevens voor
het mooie cadeau. Nog vele jaren hoopte hij
op een zeer aangename wijze als lid van het
corps te kunnen mee werken.
SCHERMERHORN.
Vervolg Floraliafecsteh.
De derde dag was gewijd aan de
volksfeesten, waarvoor zich een groot
aantal hadden opgegeven.
Met blindroeien behaalde de lste pr.
moet naar dien antieken notaris van
haar vroegere deftige familie gaan en
hem het geld laten verschaffen. Dat zal
een dure geschiedenis zijn, want ze heeft
niet meer dan een jaargeld en het ge
volg zal zijn, dat ze zich met een kleine
re toelage tevraden moet stellen. Maar
dat is nog zoo kwaad niet!"
Zij keek hem aan en begreep dat dit
natuurlijk het idee was van zijn moeder,
en geen slecht idee. Zoo'n harde les kon
Eva mogelijk tot rede brengen, zelfs nu.
Birtley Raydon was ook in de tuinka
mer gekomen met het voornemen om de
oude vriendin zijner vrouw te zeggen,
dat hij niet langer gebruik van haar
diensten wenschte te maken. Maar
waarom kon hij niet zeggen zijn moed
zonk hem in de schoenen. Dat had geen
haast. Voor het oogenblik moest hij zijn
hoofd bij elkaar houden voor het onder-
houde dat hij straks met die stoute, ver-
kwistende Eva zou hebben. En dan,
waarom zou hij zijn vrouw mevrouw
Strain den dienst niet laten opzeggen?
Die soort minder prettige corveetjes
worden immers altijd aan de vrouw des
huizes overgelaten.
„Eva zal nu wel zoowat zijn uitgerust;
ik ga even naar haar toe".
„Eva is niet thuis", antwoordde Ade
laide Strain kalm. „Ze is gaan lunchen,
ik veronderstel bij de familie Scarrow".1
„Is ze in den wagen gegaan?"
„Ik geloof het niet. Maar dat weet ik
niet zeker."
„Ik zal 'ns gaan zien. Als de wage#,
thuis is ga ik Eva halen.
.1 (Wordt
