VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
De begrafenis van Dr. Stresemann.
tl
De mysterieuze dood van een lUlarkies.
SIBOM-WASSCHERIJ
van S. KROM.
The Cori Royal,
No. 336
Dtt nnmmet beliaat ait 2 bladen-
Honderd een en dertlgste Jaargang
1939
AJiwnemmtsvrns l>iS Yoornitbetaling per 3 maanden f2.-, fr. per post f2.50. Bewijsn. 5 et. Idyertentiepr. 25 ct p. regel, grootere letters naar Dlaatsmfmf.
Brieyen franco JJ.Y. Boek- en Handelsdr. t.Il Herms. Coster Zoon, Voordam C9, Tel. Adinin|str. No. 3. Redactie No. 33.
IHAAKDA3
Directeur: C. KRAK.
Hoofdredactenr Tj. N. ADEMA.
Posigiro 37060
J OCTOBER
Dagelijksch ©verzicht.
MACDONALD'S REIS NAAR AMERIKA.
Zijn aankomst te Washington.
Een onderhoud met de pers.
Geen persmededeelingen over de
besprekingen.
MacDonald, de Engelsche eerste minister,
te dus te New-York aangekomen en na daar
illerhartelijkst begroet en officieel ontvangen
t« zijn, met zijn reisgezelschap verder ge-
:reisd naar Washington.
Op het station te Washington bewezen
Veil compagnie mariniers en een afdeeling
avalerie hem militaire eer en de marine-
lapel speelde het Engelsche volkslied, toen
MacDonald het station verliet.
De stoet die uit ongeveer 20 auto's bestond
•n langzaam door de hoofdstraten naar het
Britsche gezantschapsgebouw trok, werd
geopend en gesloten door cavalerie. Kort
jaarop maakten MacDonald en zijn dochter
bun opwachting bij den heer en mevrouw
Hoover, door wie zij hartelijk verwelkomd
werden. Na een kort onderhoud keerden Mac
Donald en zijn dochter naar het gezantschaps
gebouw terug, waar de Engelsche minister
de pers ontving.
In een vrij lange toespraak betoogde hij
met groot genoegen naar Amerika te zijn
gekomen en vooral getroffen te zijn geweest
door de sympathieke ontvangst welke de
bevolking van New-York hem bereid had. Hij
kwam niet als partijleider, maar als vertegen-
woordiger der Britsche publieke meening
Ook kwam hij niet om een bondgenootschap
te sluiten, want in de eerste plaats heeft
Amerika geen bondgenooten noodig en twee-
dens is het begrip bondgenootschap heden
ten dage verouderd.
Wat Engeland noodig heeft en nastreeft,
is vermijding van eventueele misverstanden
en het was de wensch van beide regeeringen
het streven naai bewapening voor eventueele
oorlogen te vervangen door dat naar een
hechteren vrede. Het pact van Kellogg, dat
de wereld aan de Ver. St. te danken heeft, is
meer dan een document: het verbant elke ge-
dachte aan oorlog en brengt daardoor de be-
schaving een belangrijken stap verder.
MacDonald verklaaide verder met presi
dent Hoover vele kwestdes te willen bespre-
ken, welke beide landen aangaan; echter
legde hij er den nadruk op, dat deze bespre
kingen niet zoodanig moeten worden opge-
vat als zijn gericht tegen derden Veeleer
moet een Engelsch-Amerikaansche overeen-
stemining spoedig een aanleiding zijn om
de misverstanden met andere landen uit den
weg te ruimen.
Mocht, wat hij hoopt, zijn zending hier
succes hebben en de weg naar hartelijker be-
trekkingen tusschen Engeland en Amerika
geopend worden, dan zal hij voldaan en te
vreden naar Londen terugkeeren.
Noch MacDonald noch president Hoover
zijn bereid tegenover de pers eenige positieve
mededeelingen te doen over hun besprekingen.
Aan beide kanten wordt er evenwel op ge-
wezeil, dat er geen sprake van is dat bespre
kingen gevoerd worden over een schriftelijk
bondgenootschap. Aan Amerikaansche zijde
wordt verder verklaard, dat de besprekingen
over de ontwapening niet zullen loopen over
technische bijzonderheden.
Enorme groote belangstelling.
Tromgeroffel en freurmuziek.
Stresemann begraven
Gisteren heeft Duitschland zijn grootsten
politicus ter aarde besteld onder enorme be-
langstelling.
Ofschoon de uitvaart van het Rijksdagge-
bouw pas om twaalf uur plaats had, stroom-
den reeds tegen negen uur de menschen naar
het Plein van de Republiek, het groote plein
voor het Rijksdaggebouw, waar het stoffe-
lijk overschot van den minister langs zou ko-
men. Het plein van de Republiek was op bui-
tengewoon indrukwekkende wijze versierd
Voor den ingang van het Rijksdaggebouw,
voor de breede trappen, hing tusschen de
zware kolommen lang rouwfloers, eigenlijk
groote zwarte vlaggen, die door den wind
langzaam heen en weer zwaaiden. Deze
zwarte doeken Waren de eenige versiering
van het kolossale Rijksdaggebouw en zij ga-
ven er een zeer indrukwekkende stemming
aan.
Op het Plein van de Republiek zelf waren
zts groote pilaren van zwarte doeken opge-
richt langs de kanten omzoomd met dennen-
groen, terwijl hier en daar op de beelden
bloemenversiering en zwarte doeken waren
aangebracht. De zwarte rustpunten in het
overigens bijna geheel ontruimde voorplein
maakten een somberen indruk, die door de
goudgele chrysanten slechts weinig werd
verzacht.
Precies om twaalf uur begonnen de trom
mels te roffelen. De kist met de rijksvlag
Vf;nC bovenaan de trap. In doodsche
te ontving het Duitsche volk het stoffelijk
overschot van zijn minister, dat zeer lang
zaam werd gedragen naar den gereed
staanden open lijkwagen, die op het vrij ge
houden deel van het Plein stond. Terwijl de
mmels roffelden, klonk plotseling een veel
zwaarder geroffel door de lucht. Over de
enigte verscheen de geheele luchtvloot van
SJ!' krachtige vliegmachines, die
OP,pHrr°UWvla^en ter zijde van de vleu-
Ln a gen'JZii brachten een laatsten groet
aan aen gestorven minister, een groet van
peen ffrfn" vredes, die geen afstanden,
mpnhmm£ier kennen» die de volken sa-
P aPTipn" ,zo?a ook Stresemann het gaar-
P liad- Donderend knalden de ma
chines door de lucht. Het was een eeresalvo
salvo dafni^ i11" uitvaart> doch nu e«i
crpn u/prH pf 0f v?rnietigeride werktui-
Dnmprkpiiilf ^®,even- Dit was trouwens wel
opmerkehjk by den geheelen tocht zegt H e t
(,e°l i aire vertooning ontbrak ge-
Toen de kist op den lijkwggen was neer-
kelp' 'laatefp ^ar,dorf naar voren om en-
kele laatste afscheidswoorden te soreken
Munee bZ herhaljrVan wat Hemann
Mailer had gezegd. Daarna zette de stoet
zich m beweging, voorafgegaan door een af
deeling bereden politie. Onmiddellijk achter
WWHa5nn ie5 riJksPresident Von" Hinden-
ffl Li lg en de Z?0ns van Stresemann
en daarachter de gezanten van de buiten-
andsche mogendheden, staatsraden studen-
tenkorpsen, rgksdagleden en deputa'ties. Het
muziekcorps van de Schupo speelde onder-
weg twee lievelingsliederen van Stresemann,
die veel van muziek hield :Am Brunnen vor
SLI°c? e" ?ruder' reicht die Hand zum
!i- ^taPvoets ging het naar het kerkhof
door dicbt bezette siraten. waar iedereen het
hoofd ontblootte. In de Friedensallee ston-
den dicht opeengepakt de deputaties van ver
schillende vereenigingen met hun vaandels;
zij brachten bij het passeeren het vaandelsa-
luut. Door de Brandenburger Tor ging de
stoet over Net Pariser Plein naar de Wil-
helmstrasze, tot het ministerie van buiten-
landsche zaken, waar een kort oponthoud
van twee ministers plaats had.
De stoet stond stil onder het venster van
het ministerie waar Stresemann zes van zijn
beste levensjaren heeft gewerkt. In het ge-
opende venster lag een bosch witte lelies;
het geheele kozijn was met zwarte doeken
bekleed. Tijdens het oponthoud luidden de
klokken van de omliggende kerken. Daarna
ging het verder naar het kerkhof op Luisen-
stadt, waar ook de ouders van Stresemann
liggen begraven; de laatste rustplaats was
door den overledene zelf aangewezen. Om
twee uur arriveerde de stoet op het kerkhof,
terwijl de Schupo een koraal speelde. Van de
nabijgelegen garnizoenskerk beierden de
klokken. Slechts de familieleden en enkele
vertrouwde vrienden vergezelden het stoffe
lijk overschot naar de groeve; buiten bleef
de menigte wachten tot de familie terugkeer-
rie, die met ontbloote hoofden eerbiedig door
de wachtenden werd begroet. Op het kerkhof
werd het lijk eerst naar een kapel gebracht,
waar de hofprediker Kessler een korte rede
hield. Onder de tonen van „Deutschland,
Deutschland, iiber alles" werd de kist in de
groeve neergelaten.
Dat was net einde.
Duitschland had een van zijn grootste zo-
nen de laatste eer bewezen
Kransen en bloemen.
Berlijn rouwde.
De etalages der prachtige bloemenwinkels.
die steeds een bezienswaardigheid van Berlijn
zijn geweest, waren gevuld met groote kran
sen. Op de kleurige linteri waren hartelijke
woorden gedrukt, waarmee buitenland, re-
geering en staatslieden, binnenl. autoriteiten
en organisaties afscheid namen van dr Stre
semann. In de Potsdammerstrasse was de
helft van een etalage in beslag genomen door
een reusachtige krans witte chrysanten, die
door rijkspresident von Hindenburg was be
steld. In de groote etalage van een wereldver-
maarden bloemist Unter den Linden lagen
alleen ongeveer 50 kransen opgestapeld, die
elk een doorsnee van ongeveer twee meter
hadden en voorts nog ontelbare kleinere kran
sen. De kostbaarste dezer kransen was ge-
tooid met zwart lint, waarop de woorden „Le
corps diplomatique" prijkten. Er was hier
voort een prachtige krans van witte chrysan
ten te zien, die later namens den Volkenbond
op het graf van den overleden staatsman
werd gelegd, een krans van de Roemeensehe
regeering, een lauwerkrans met zwart-rood-
gouden lint van het rijksgerechtshof, kransen
van de Deutsche Bank, van de Norddeutsche
Lloyd, van talrijke financieele en industrieele
ondernemingen, en van bekende persoonlijk
heden zooals van Lord d'Abernon, die gedu-
rende de lange jaren, waarin hij na den oor
log Engeland te Berlijn heeft vertegenwoor-
digd, een groot vriend van Stresemann is ge
worden. Er was zelfs een krans van de eoht-
genoote van den maharadja van Baroda. Een
groote krans van witte lelies was namens het
riikskabinet on de liikkist celesd
De navraag naar bloemen was in de laat
ste dagen te Berlijn van die naard geweest,
dat vele firma's geheel uitverkocht waren. Zij
hebben uit Nederland, Frankrijk en Italie per
vliegtuig nieuwe voorraden laten komen. Lau-
werkransen en witte lelies waren in het geheel
niet meer te vinden.
Berlijn in ronw.
i Aan de versiering van het rijksdepartement
van buitenlandsche zaken werd druk gewerkt
Tusschen de met rouwfloers omspannen zui
len, had men rouwguirlandes van lauwer-
bladen en alpenviooltjes gespannen. In de
Wilhelmstrasse, zooals trouwens in alle
straten, waardoor de stoet trok, waren
alle lantaarns reeds omfloerst.
In de groote zaal van den Rijksdag was
op de plaats van den president een balda-
kijn van zwarte tule opgericht. Hieronder
werd op een zwart gedrappeerden verhoo
ging de lijkkist geplaatst, gedekt met den
zwart-rood-gouden dienstvlag van den mi
nister. Om het voetstuk werd een perk van
goud-gele chrysanten aangekgd. De balus
trades der galerijen werden gedrapeerd met
rood fluweel en daarna overtrokken met
zwarte tule. Ook hier hingen guirlandes van
alpenviooltjes.
Alle beeldhouwwerken en lampen, die zich
in de zaal bevonden, waren omfloerst. Het
roode tapijt, dat de gangen, die om de zit-
tingszaal loopen, bedekt, was thans geheel
verdwenen onder zwarte loopers. Alle ven-
stens waren verborgen achter gordijnen van
zwarte tule. In de vestibule stonden hooge
palmen.
Op de Platz der Republik waren om het
standbeeld van Bismarck tien hooge zuilen
geplaatst. Aan den voet daarvan lag dennen-
groen. Aan hooge masten hingen zwarte
vlaggen. Boven de eeretrap bevond zich een
verhooging. Hier nam Von Kardorf, die vice
president van den Rijksdag, met een paar
woorden afscheid van zijn partijvriend. De
eeretrap zelf was aan beide zijden afgezet
met planten.
De Stresemannstrasse.
Het gemeentebestuur van Berlijn zal, in
een van zijn volgende zittingen besluiten
den naam van een der straten der stad te
veranderen in Gustav Stresemannstrasse. 't
Is nog niet bekend, op welke straat de keus
zal vallen. Men gevoelt in het algemeen veel
voor een der straten in de regeeringswijk.
Enkele bladen bevelen echter de Tauentzien-
strasse, de breede voorname winkelstraat
van het Westen, aan. Dr. Stresemann heeft
hier n.l. vele jaren gewoond.
De a.s. Vlootconferentie.
De uitnoodiging vandaag verzonden?
De Sipreker van het Witte Huis deelde,
naar uit Washington gemeld wordt, Zondag-
avond mede, dat de uitnoodigingen voor de in
Januari te houden ontwapeningsconferentie
der vijf groote maritieme mogendheden heden
zouden worden verzonden.
Men neemt aan, dat dit besluit het resul-
taat is van de Zondag tusschen Hoover en
MacDonald gehouden besprekingen.
De uitnoodiging zal Woensdag worden ge-
publiceerd.
Hoover en MacDonald keeren heden te
Washington terug. MacDonald is voor-
nemens, in den loop van den dag een korte
toespraak te houden tot het Amerikaansche
congres.
In de uitnoodiging wordt o.a. gewezen op
het toetreden der Staten tot het anti-oorlog-
verdrag van Kellogg.
Voorts wordt betoogd, dat alle overeenkom-
sten, die tusschen Engeland en Amerika ge
troffen zijn, een onderwerp van bespreking
zullen uitmaken.
Britsch-lndie geen dominion
Het land nog niet rijp er voor.
De vice-koning van Indie, Lord Irving,
zal de a.s. week na een verblijf van bijna vier
maanden in Engeland, weer naar Indie
terugkeeren.
De diplomatieke medewerker van de Daily
Tel. verklaart in verband hiermede, dat thans
tusschen den vice-koning en de Engelsche
regeering volledige overeenstemming is be-
reikt over de concessies, die aan Britsch-lndie
in de grondwet zullen worden verleend.
In'politieke kringen is men er in't algemeen
van overtuigd, dat er geen sprake zal zijn,
dat aan Indie de rang van Domimion zal wor
den verleend, daar de ontwikkeling van het
land hiervoor nog niet rijp is. Wel kan ver-
wacht worden, dat de afzonderlijke Indische
staten op den grondslag van den Federalen
staat zullen worden vereenigd onder voorbe-
houd van zekere veiligheidsmaatregelen en
waaitiorgen.
Het bezoek van Macdonald.
Bezoeken. Naar het landhuis
van Hoover.
MacDonald bracht Zaterdag bezoeken aan
den vice-president Curtis, den president van
het Hooggerechtshof der Ver. Staten Taft, den
president van het Representantenhuis Long-
worth en Staatssecretaris Stimson. Met
laatsteefloemden had de premier in tegen-
woordigheid van den Britschen gezant een
langdurig onderhoud. Daarna vertrok Mac
Donald met zijn dochter en sir Van Sittard
naar het Witte Huis, van waar de Engelsche
gasten met Hoover en diens familie en
staatssecretaris Stimso per automobiel den
tocht ondernamen naar het landhuis van den
president.
Stimson voorspelt gunstige
resultaten.
Staatssecretaris Stimson voorspelt gun
stige resultaten van MacDonalds missie. Hij
zeide: ,,Wij hebben reeds een basis verkregen
voor een openhartige en vriendschappelijke
bespreking".
MacDonald beantwoordt de
welhomstgroeten.
MacDonald zegt in een boodschap, waarin
hij zijn hartelijke dank betuigt voor de wel-
komsfgroeten, uit alle deelen der Vereenigde
Staten ontvangen, dat hij er van overtuigd
is dat deze groeten via hem aan het volk van
Groot-Brittannie gebracht, het diep zal
treffen.
Een geheimzinnige historie.
Uit sensatiezucht levend begraven.
Eenige dagen geleden ontving een inwoner
van Maisons-Alfort, bij1 Parijs, Grivallet ge-
heeten, een anoniemen brief, waarin hem werd
gemeld, dat de z.g. markies van Champau-
bert, een herhaaldelijk veroordeelde oplichter,
die eigenlijk Clement Pascal heet, den 29sten
September levend was begfaven in het bosch
van Verneuil- bij Versailles. Bij den brief was
een teekeningetje ingesloten, waarin de plaats
was aangeduid, waar men den grond versch
omgewoeld zou vinden en een lange uit den
grond opstekende buis.
De ontvanger van dezen anoniemen brief
dacht natuurlijk eerst met een smakelooze
mystificatie te doen te hebben; hij gaf echter
den brief aan de politie, er werd een onderzoek
ingesteld en de brief bleek waarheid te bevat-
ten. Op de in den brief aangeduide plaats
werd dicht aan de oppervlakte een lijkkist ge-
vonden, waarin het lijk lag van den z.g. mar
kies van Champaubert, slechts in een hemd
gekleed. Inderdaad stak er een buis uit de kist
de lucht in, waarschijnlijk opdat de ongeluk
kige in de kist niet door verstikking maar door
verhongering om het leven zou komen. Het
onderzoek heeft echter nog niet uitgemaakt of
dit het geval is geweest. Volgens den anonie
men briefschrijver zou men in den moord op
den markies met een wraakneming hebben te
doen van menschen, die door hem waren ge-
rui'neerd.
De markies woonde met zijn moeder op een
kasteeltje bij St. Malo en daar zou hij een
Sherlock Holmes-achtig vertrek hebben inge-
richt om menschen, bij voorkeur bijv. juwe-
Hers, die met kostbaarheden op zioht kwamen
ipe kunnen verdooven en berooven.
Grivallet, de man, die den anoniemen brief,
welke den moord op den markies onthult,
heeft ontvangen, moet een makker van dezen
zijn geweest. Moet men in het feit, dat hij
den brief heeft ontvangen, een waarschuwing
aan zijn adres zien?
Er wordt nu natuurlijk gezocht naar den
afzender van den anoniemen brief.
Het geheim opgehelderd!
Het geheim van den tragischen dood van
Clement Passal, alias markies de Champau
bert, is in vier en twintig uur tijds opgehel
derd. Gelijk van de zijde der politie reeds
vermoed werd, zoo lezen we thans in de Crt.,
heeft Passal met zijn begrafenis niets an-
ders beoogd dan een mystificatie van het
publiek, om zijn naam, die tijdens zijn vijf-
jarige gevangenschap in vergetelheid was
geraakt, weer te omgeven met het aureool
van een kortstondigen roem.
De „markies", die vroeger tot de meest
fantasierijke zwendelaars behoorde, die
Frankrijk ooit heeft gekend, was voornemens,
over zijn vroeger avontuurlijk leven zijn me-
moires te publiceeren. Ten einde echter aan
dit boek de noodige bekendheid te geven,
kwam hij op het fantastische plan om zich
levend te laten begraven.
Complot met den jeugdvriend.
Zijn jeugdvriend, die te zamen met hem
eenige jaren gevangenisstraf had uitgeze-
ten, zekere Boulogne, had alle details van
het plan voorbereid. Boulogne verleen-
verleende Passal in een voor dit doel ge-
huurde villa onderdak. Van hieruit kon de
„markies" spoorloos verdwijnen. Uit de villa
richtte Passal aan zijn moeder, zijn vrien
den, de „Matin", Havas en anderen tallooze
anonieme brieven. Hij verklaarde daarin, dat
hij door het geheime genootschap der „Rid-
ders van Themis" gevangen was genomen en
aan de meest afgrijselijke kwellingen was
blootgesteld. In alle details vertelde hij, dat
hij in gevangenschap bij de ridders met een
„jonkvrouw" een liefdesverhouding had aan-
geknoopt, en dat hij nog hoopte, tijdig uit de
nanden der „ridders" gered te zullen worden.
Intusschen had Passal zich door Boulogne
een groote doodkist laten vervaardigen. Hij
sliep een nacht in de kist om te zien, of hij
daarin voldoende adem kon halen. Na deze
proef wachtte hij 24 uur, en toen achtte hij
den tijd gekomen om het groote avontuur:
de begrafenis in het bosch van Verneuil, te
beginnen. Boulogne, die dit werk verrichtte,
in „CENTRUM HOTEL"
attraction Band.
gaf hem een pak chocolade mee in het grat
en bracht de buis aan voor den luchtafvoer.
De doodende true.
ten uurlang bleef Boulogne met den le
vend begravene praten, om zich er van te
vergewissen, dat alles werkelijk in orde was.
Daarna begaf Boulogne zich naar Parij3
om de laatste brieven van den zwendelaar
op de post te brengen. Toen hij na nauwe-
lijks zes uur afwezig te zijn geweest, bij het
graf terugkeerde om den „markies" te drin-
ken te geven, moest hij tot zijn schrik con-
stateeren, dat hij van den levend begravene
geen antwoord meer kreeg. In zijn angst
vluchtte hij en trachtte zich te verbergen.
Gestorven in den kuil, dien hi}
zich zelf groef.
De alarmeerende brieven van den „mar-
kies" hadden intusschen hun uitwerking niet
gemist. De politie was ten tooneele versche-
nen en had het graf gevonden. De begravene
was gestorven als gevolg van het feit, dat de
luchttoevoer, tegen alle verwachting in, niet
goed gefunctionneerd had. Zoo eindigde
Passal, in den waren zin des woords, in den
kuil, dien hij zichzelf gegraven had.
Het duurde niet lang, of de politie slaag-
de er in, Boulogne in zijn schuilplaats op te
sporen en hem tot het afleggen eener volle
dige bekentenis te dwingen. De medeplichti-
ge, die door den tragischen afloop van het
met zooveel fantasie uitgewerkte avontuur
geheel van streek was, zal zich voor de
rechtbank moeten verantwoorden wegens het
veroorzaken van dood door schuld.
M EVROUWI
Alvorens Uw wasch uit huis
te doen, overtuigt U dan eerst
waar en hoe Uw wasch wordt
behandelt, onze inrichting is
steeds voor belanghebbende te
bezichtigen.
Buitenland
CHINA.
DE GEVANGEN GENOMEN
ZENDELINGEN.
Een er van vrijgelaten.
Een der beide in September door bandie-
ten gevangen genomen Engelsche zendelin-
gen in het binnenland ten Z.W. van Kweit-
schau in China is volgens berichten uit
Shanghai weer vrijgelaten.
Over het lot van den tweeden gevangene
bestafit geen zekerheid.
DUITSCHLAND.
Na Stresemann's dood.
Een Engelsche stem.
Het weekblad New Statesman zegt aan het
eind van een kort artikel:
„Hij (Stresemann) is veel te vroeg gestor
ven, maar niet voor hij het grootste deel van
zijn werk voor Europa gedaan had. Hij heeft
voor zijn opvolgers niet veel te doen overge-
laten. Wij kunnen hem nu beter missen dan
wij hem zelfs nog maar een paar maanden
geleden hadden kunnen missen. Het Duitsche
rijk heeft twee groote staatslieden gehad
Bismark en Stresemann".
Vertegenwoordigers uit het Saarland
naar de begrafenis.
Minister Cossmann, lid van de regeerings-
commissie in het Saarland en Schener, voor-
zitter van den Landraad hebben zich als ver
tegenwoordigers van het Saarland naar Ber
lijn begeven om bij de plechtigheden voor de
bijzetting van dr. Stresemann tegenwoordig
te zijn.
Een straat naar Stresemann genoemd.
In de gemeenteraad van Berlijn zal in een
der eerstvolgende zittingen worden voorge-
steld een straat in het hartje der oude stad in
Gustav Stresemann-straat om te doopen.
Parijsche persstemmen.
De bladen bespreken reeds uitvoerig de be-
noeming van dr. Curtius tot tijdelijk opvolger
van dr. Stresemann als Duitsche minister van
buitenlandsche zaken.
Het Journal schrijft, dat de rijkskanselier
bij de benoeming rekening heeft gehouden met
den laatsten wensch van den overledene
Stresemann heeft zich over alle kwesties uit
voerig met zijn partijvriend onderhouden, die
volkomen zijn opvattingen deelde en die thans
in zekere mate zijn executeur testamentair
wrdt. De Duitsche minister voor economische
zaken is een kalme, overwegende man, in wien
het buitenland vertrouwen kan hebben. Frank
rijk zal dr. Curtius niet het vertrouwen ont-
zeggen, dat het in groote mate in dr. Strese
mann gehad heeft.
De overige bladen uiten zich op geljjke
wijze.