VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. De begrafenis van Dr. Stresemann. tl De mysterieuze dood van een lUlarkies. SIBOM-WASSCHERIJ van S. KROM. The Cori Royal, No. 336 Dtt nnmmet beliaat ait 2 bladen- Honderd een en dertlgste Jaargang 1939 AJiwnemmtsvrns l>iS Yoornitbetaling per 3 maanden f2.-, fr. per post f2.50. Bewijsn. 5 et. Idyertentiepr. 25 ct p. regel, grootere letters naar Dlaatsmfmf. Brieyen franco JJ.Y. Boek- en Handelsdr. t.Il Herms. Coster Zoon, Voordam C9, Tel. Adinin|str. No. 3. Redactie No. 33. IHAAKDA3 Directeur: C. KRAK. Hoofdredactenr Tj. N. ADEMA. Posigiro 37060 J OCTOBER Dagelijksch ©verzicht. MACDONALD'S REIS NAAR AMERIKA. Zijn aankomst te Washington. Een onderhoud met de pers. Geen persmededeelingen over de besprekingen. MacDonald, de Engelsche eerste minister, te dus te New-York aangekomen en na daar illerhartelijkst begroet en officieel ontvangen t« zijn, met zijn reisgezelschap verder ge- :reisd naar Washington. Op het station te Washington bewezen Veil compagnie mariniers en een afdeeling avalerie hem militaire eer en de marine- lapel speelde het Engelsche volkslied, toen MacDonald het station verliet. De stoet die uit ongeveer 20 auto's bestond •n langzaam door de hoofdstraten naar het Britsche gezantschapsgebouw trok, werd geopend en gesloten door cavalerie. Kort jaarop maakten MacDonald en zijn dochter bun opwachting bij den heer en mevrouw Hoover, door wie zij hartelijk verwelkomd werden. Na een kort onderhoud keerden Mac Donald en zijn dochter naar het gezantschaps gebouw terug, waar de Engelsche minister de pers ontving. In een vrij lange toespraak betoogde hij met groot genoegen naar Amerika te zijn gekomen en vooral getroffen te zijn geweest door de sympathieke ontvangst welke de bevolking van New-York hem bereid had. Hij kwam niet als partijleider, maar als vertegen- woordiger der Britsche publieke meening Ook kwam hij niet om een bondgenootschap te sluiten, want in de eerste plaats heeft Amerika geen bondgenooten noodig en twee- dens is het begrip bondgenootschap heden ten dage verouderd. Wat Engeland noodig heeft en nastreeft, is vermijding van eventueele misverstanden en het was de wensch van beide regeeringen het streven naai bewapening voor eventueele oorlogen te vervangen door dat naar een hechteren vrede. Het pact van Kellogg, dat de wereld aan de Ver. St. te danken heeft, is meer dan een document: het verbant elke ge- dachte aan oorlog en brengt daardoor de be- schaving een belangrijken stap verder. MacDonald verklaaide verder met presi dent Hoover vele kwestdes te willen bespre- ken, welke beide landen aangaan; echter legde hij er den nadruk op, dat deze bespre kingen niet zoodanig moeten worden opge- vat als zijn gericht tegen derden Veeleer moet een Engelsch-Amerikaansche overeen- stemining spoedig een aanleiding zijn om de misverstanden met andere landen uit den weg te ruimen. Mocht, wat hij hoopt, zijn zending hier succes hebben en de weg naar hartelijker be- trekkingen tusschen Engeland en Amerika geopend worden, dan zal hij voldaan en te vreden naar Londen terugkeeren. Noch MacDonald noch president Hoover zijn bereid tegenover de pers eenige positieve mededeelingen te doen over hun besprekingen. Aan beide kanten wordt er evenwel op ge- wezeil, dat er geen sprake van is dat bespre kingen gevoerd worden over een schriftelijk bondgenootschap. Aan Amerikaansche zijde wordt verder verklaard, dat de besprekingen over de ontwapening niet zullen loopen over technische bijzonderheden. Enorme groote belangstelling. Tromgeroffel en freurmuziek. Stresemann begraven Gisteren heeft Duitschland zijn grootsten politicus ter aarde besteld onder enorme be- langstelling. Ofschoon de uitvaart van het Rijksdagge- bouw pas om twaalf uur plaats had, stroom- den reeds tegen negen uur de menschen naar het Plein van de Republiek, het groote plein voor het Rijksdaggebouw, waar het stoffe- lijk overschot van den minister langs zou ko- men. Het plein van de Republiek was op bui- tengewoon indrukwekkende wijze versierd Voor den ingang van het Rijksdaggebouw, voor de breede trappen, hing tusschen de zware kolommen lang rouwfloers, eigenlijk groote zwarte vlaggen, die door den wind langzaam heen en weer zwaaiden. Deze zwarte doeken Waren de eenige versiering van het kolossale Rijksdaggebouw en zij ga- ven er een zeer indrukwekkende stemming aan. Op het Plein van de Republiek zelf waren zts groote pilaren van zwarte doeken opge- richt langs de kanten omzoomd met dennen- groen, terwijl hier en daar op de beelden bloemenversiering en zwarte doeken waren aangebracht. De zwarte rustpunten in het overigens bijna geheel ontruimde voorplein maakten een somberen indruk, die door de goudgele chrysanten slechts weinig werd verzacht. Precies om twaalf uur begonnen de trom mels te roffelen. De kist met de rijksvlag Vf;nC bovenaan de trap. In doodsche te ontving het Duitsche volk het stoffelijk overschot van zijn minister, dat zeer lang zaam werd gedragen naar den gereed staanden open lijkwagen, die op het vrij ge houden deel van het Plein stond. Terwijl de mmels roffelden, klonk plotseling een veel zwaarder geroffel door de lucht. Over de enigte verscheen de geheele luchtvloot van SJ!' krachtige vliegmachines, die OP,pHrr°UWvla^en ter zijde van de vleu- Ln a gen'JZii brachten een laatsten groet aan aen gestorven minister, een groet van peen ffrfn" vredes, die geen afstanden, mpnhmm£ier kennen» die de volken sa- P aPTipn" ,zo?a ook Stresemann het gaar- P liad- Donderend knalden de ma chines door de lucht. Het was een eeresalvo salvo dafni^ i11" uitvaart> doch nu e«i crpn u/prH pf 0f v?rnietigeride werktui- Dnmprkpiiilf ^®,even- Dit was trouwens wel opmerkehjk by den geheelen tocht zegt H e t (,e°l i aire vertooning ontbrak ge- Toen de kist op den lijkwggen was neer- kelp' 'laatefp ^ar,dorf naar voren om en- kele laatste afscheidswoorden te soreken Munee bZ herhaljrVan wat Hemann Mailer had gezegd. Daarna zette de stoet zich m beweging, voorafgegaan door een af deeling bereden politie. Onmiddellijk achter WWHa5nn ie5 riJksPresident Von" Hinden- ffl Li lg en de Z?0ns van Stresemann en daarachter de gezanten van de buiten- andsche mogendheden, staatsraden studen- tenkorpsen, rgksdagleden en deputa'ties. Het muziekcorps van de Schupo speelde onder- weg twee lievelingsliederen van Stresemann, die veel van muziek hield :Am Brunnen vor SLI°c? e" ?ruder' reicht die Hand zum !i- ^taPvoets ging het naar het kerkhof door dicbt bezette siraten. waar iedereen het hoofd ontblootte. In de Friedensallee ston- den dicht opeengepakt de deputaties van ver schillende vereenigingen met hun vaandels; zij brachten bij het passeeren het vaandelsa- luut. Door de Brandenburger Tor ging de stoet over Net Pariser Plein naar de Wil- helmstrasze, tot het ministerie van buiten- landsche zaken, waar een kort oponthoud van twee ministers plaats had. De stoet stond stil onder het venster van het ministerie waar Stresemann zes van zijn beste levensjaren heeft gewerkt. In het ge- opende venster lag een bosch witte lelies; het geheele kozijn was met zwarte doeken bekleed. Tijdens het oponthoud luidden de klokken van de omliggende kerken. Daarna ging het verder naar het kerkhof op Luisen- stadt, waar ook de ouders van Stresemann liggen begraven; de laatste rustplaats was door den overledene zelf aangewezen. Om twee uur arriveerde de stoet op het kerkhof, terwijl de Schupo een koraal speelde. Van de nabijgelegen garnizoenskerk beierden de klokken. Slechts de familieleden en enkele vertrouwde vrienden vergezelden het stoffe lijk overschot naar de groeve; buiten bleef de menigte wachten tot de familie terugkeer- rie, die met ontbloote hoofden eerbiedig door de wachtenden werd begroet. Op het kerkhof werd het lijk eerst naar een kapel gebracht, waar de hofprediker Kessler een korte rede hield. Onder de tonen van „Deutschland, Deutschland, iiber alles" werd de kist in de groeve neergelaten. Dat was net einde. Duitschland had een van zijn grootste zo- nen de laatste eer bewezen Kransen en bloemen. Berlijn rouwde. De etalages der prachtige bloemenwinkels. die steeds een bezienswaardigheid van Berlijn zijn geweest, waren gevuld met groote kran sen. Op de kleurige linteri waren hartelijke woorden gedrukt, waarmee buitenland, re- geering en staatslieden, binnenl. autoriteiten en organisaties afscheid namen van dr Stre semann. In de Potsdammerstrasse was de helft van een etalage in beslag genomen door een reusachtige krans witte chrysanten, die door rijkspresident von Hindenburg was be steld. In de groote etalage van een wereldver- maarden bloemist Unter den Linden lagen alleen ongeveer 50 kransen opgestapeld, die elk een doorsnee van ongeveer twee meter hadden en voorts nog ontelbare kleinere kran sen. De kostbaarste dezer kransen was ge- tooid met zwart lint, waarop de woorden „Le corps diplomatique" prijkten. Er was hier voort een prachtige krans van witte chrysan ten te zien, die later namens den Volkenbond op het graf van den overleden staatsman werd gelegd, een krans van de Roemeensehe regeering, een lauwerkrans met zwart-rood- gouden lint van het rijksgerechtshof, kransen van de Deutsche Bank, van de Norddeutsche Lloyd, van talrijke financieele en industrieele ondernemingen, en van bekende persoonlijk heden zooals van Lord d'Abernon, die gedu- rende de lange jaren, waarin hij na den oor log Engeland te Berlijn heeft vertegenwoor- digd, een groot vriend van Stresemann is ge worden. Er was zelfs een krans van de eoht- genoote van den maharadja van Baroda. Een groote krans van witte lelies was namens het riikskabinet on de liikkist celesd De navraag naar bloemen was in de laat ste dagen te Berlijn van die naard geweest, dat vele firma's geheel uitverkocht waren. Zij hebben uit Nederland, Frankrijk en Italie per vliegtuig nieuwe voorraden laten komen. Lau- werkransen en witte lelies waren in het geheel niet meer te vinden. Berlijn in ronw. i Aan de versiering van het rijksdepartement van buitenlandsche zaken werd druk gewerkt Tusschen de met rouwfloers omspannen zui len, had men rouwguirlandes van lauwer- bladen en alpenviooltjes gespannen. In de Wilhelmstrasse, zooals trouwens in alle straten, waardoor de stoet trok, waren alle lantaarns reeds omfloerst. In de groote zaal van den Rijksdag was op de plaats van den president een balda- kijn van zwarte tule opgericht. Hieronder werd op een zwart gedrappeerden verhoo ging de lijkkist geplaatst, gedekt met den zwart-rood-gouden dienstvlag van den mi nister. Om het voetstuk werd een perk van goud-gele chrysanten aangekgd. De balus trades der galerijen werden gedrapeerd met rood fluweel en daarna overtrokken met zwarte tule. Ook hier hingen guirlandes van alpenviooltjes. Alle beeldhouwwerken en lampen, die zich in de zaal bevonden, waren omfloerst. Het roode tapijt, dat de gangen, die om de zit- tingszaal loopen, bedekt, was thans geheel verdwenen onder zwarte loopers. Alle ven- stens waren verborgen achter gordijnen van zwarte tule. In de vestibule stonden hooge palmen. Op de Platz der Republik waren om het standbeeld van Bismarck tien hooge zuilen geplaatst. Aan den voet daarvan lag dennen- groen. Aan hooge masten hingen zwarte vlaggen. Boven de eeretrap bevond zich een verhooging. Hier nam Von Kardorf, die vice president van den Rijksdag, met een paar woorden afscheid van zijn partijvriend. De eeretrap zelf was aan beide zijden afgezet met planten. De Stresemannstrasse. Het gemeentebestuur van Berlijn zal, in een van zijn volgende zittingen besluiten den naam van een der straten der stad te veranderen in Gustav Stresemannstrasse. 't Is nog niet bekend, op welke straat de keus zal vallen. Men gevoelt in het algemeen veel voor een der straten in de regeeringswijk. Enkele bladen bevelen echter de Tauentzien- strasse, de breede voorname winkelstraat van het Westen, aan. Dr. Stresemann heeft hier n.l. vele jaren gewoond. De a.s. Vlootconferentie. De uitnoodiging vandaag verzonden? De Sipreker van het Witte Huis deelde, naar uit Washington gemeld wordt, Zondag- avond mede, dat de uitnoodigingen voor de in Januari te houden ontwapeningsconferentie der vijf groote maritieme mogendheden heden zouden worden verzonden. Men neemt aan, dat dit besluit het resul- taat is van de Zondag tusschen Hoover en MacDonald gehouden besprekingen. De uitnoodiging zal Woensdag worden ge- publiceerd. Hoover en MacDonald keeren heden te Washington terug. MacDonald is voor- nemens, in den loop van den dag een korte toespraak te houden tot het Amerikaansche congres. In de uitnoodiging wordt o.a. gewezen op het toetreden der Staten tot het anti-oorlog- verdrag van Kellogg. Voorts wordt betoogd, dat alle overeenkom- sten, die tusschen Engeland en Amerika ge troffen zijn, een onderwerp van bespreking zullen uitmaken. Britsch-lndie geen dominion Het land nog niet rijp er voor. De vice-koning van Indie, Lord Irving, zal de a.s. week na een verblijf van bijna vier maanden in Engeland, weer naar Indie terugkeeren. De diplomatieke medewerker van de Daily Tel. verklaart in verband hiermede, dat thans tusschen den vice-koning en de Engelsche regeering volledige overeenstemming is be- reikt over de concessies, die aan Britsch-lndie in de grondwet zullen worden verleend. In'politieke kringen is men er in't algemeen van overtuigd, dat er geen sprake zal zijn, dat aan Indie de rang van Domimion zal wor den verleend, daar de ontwikkeling van het land hiervoor nog niet rijp is. Wel kan ver- wacht worden, dat de afzonderlijke Indische staten op den grondslag van den Federalen staat zullen worden vereenigd onder voorbe- houd van zekere veiligheidsmaatregelen en waaitiorgen. Het bezoek van Macdonald. Bezoeken. Naar het landhuis van Hoover. MacDonald bracht Zaterdag bezoeken aan den vice-president Curtis, den president van het Hooggerechtshof der Ver. Staten Taft, den president van het Representantenhuis Long- worth en Staatssecretaris Stimson. Met laatsteefloemden had de premier in tegen- woordigheid van den Britschen gezant een langdurig onderhoud. Daarna vertrok Mac Donald met zijn dochter en sir Van Sittard naar het Witte Huis, van waar de Engelsche gasten met Hoover en diens familie en staatssecretaris Stimso per automobiel den tocht ondernamen naar het landhuis van den president. Stimson voorspelt gunstige resultaten. Staatssecretaris Stimson voorspelt gun stige resultaten van MacDonalds missie. Hij zeide: ,,Wij hebben reeds een basis verkregen voor een openhartige en vriendschappelijke bespreking". MacDonald beantwoordt de welhomstgroeten. MacDonald zegt in een boodschap, waarin hij zijn hartelijke dank betuigt voor de wel- komsfgroeten, uit alle deelen der Vereenigde Staten ontvangen, dat hij er van overtuigd is dat deze groeten via hem aan het volk van Groot-Brittannie gebracht, het diep zal treffen. Een geheimzinnige historie. Uit sensatiezucht levend begraven. Eenige dagen geleden ontving een inwoner van Maisons-Alfort, bij1 Parijs, Grivallet ge- heeten, een anoniemen brief, waarin hem werd gemeld, dat de z.g. markies van Champau- bert, een herhaaldelijk veroordeelde oplichter, die eigenlijk Clement Pascal heet, den 29sten September levend was begfaven in het bosch van Verneuil- bij Versailles. Bij den brief was een teekeningetje ingesloten, waarin de plaats was aangeduid, waar men den grond versch omgewoeld zou vinden en een lange uit den grond opstekende buis. De ontvanger van dezen anoniemen brief dacht natuurlijk eerst met een smakelooze mystificatie te doen te hebben; hij gaf echter den brief aan de politie, er werd een onderzoek ingesteld en de brief bleek waarheid te bevat- ten. Op de in den brief aangeduide plaats werd dicht aan de oppervlakte een lijkkist ge- vonden, waarin het lijk lag van den z.g. mar kies van Champaubert, slechts in een hemd gekleed. Inderdaad stak er een buis uit de kist de lucht in, waarschijnlijk opdat de ongeluk kige in de kist niet door verstikking maar door verhongering om het leven zou komen. Het onderzoek heeft echter nog niet uitgemaakt of dit het geval is geweest. Volgens den anonie men briefschrijver zou men in den moord op den markies met een wraakneming hebben te doen van menschen, die door hem waren ge- rui'neerd. De markies woonde met zijn moeder op een kasteeltje bij St. Malo en daar zou hij een Sherlock Holmes-achtig vertrek hebben inge- richt om menschen, bij voorkeur bijv. juwe- Hers, die met kostbaarheden op zioht kwamen ipe kunnen verdooven en berooven. Grivallet, de man, die den anoniemen brief, welke den moord op den markies onthult, heeft ontvangen, moet een makker van dezen zijn geweest. Moet men in het feit, dat hij den brief heeft ontvangen, een waarschuwing aan zijn adres zien? Er wordt nu natuurlijk gezocht naar den afzender van den anoniemen brief. Het geheim opgehelderd! Het geheim van den tragischen dood van Clement Passal, alias markies de Champau bert, is in vier en twintig uur tijds opgehel derd. Gelijk van de zijde der politie reeds vermoed werd, zoo lezen we thans in de Crt., heeft Passal met zijn begrafenis niets an- ders beoogd dan een mystificatie van het publiek, om zijn naam, die tijdens zijn vijf- jarige gevangenschap in vergetelheid was geraakt, weer te omgeven met het aureool van een kortstondigen roem. De „markies", die vroeger tot de meest fantasierijke zwendelaars behoorde, die Frankrijk ooit heeft gekend, was voornemens, over zijn vroeger avontuurlijk leven zijn me- moires te publiceeren. Ten einde echter aan dit boek de noodige bekendheid te geven, kwam hij op het fantastische plan om zich levend te laten begraven. Complot met den jeugdvriend. Zijn jeugdvriend, die te zamen met hem eenige jaren gevangenisstraf had uitgeze- ten, zekere Boulogne, had alle details van het plan voorbereid. Boulogne verleen- verleende Passal in een voor dit doel ge- huurde villa onderdak. Van hieruit kon de „markies" spoorloos verdwijnen. Uit de villa richtte Passal aan zijn moeder, zijn vrien den, de „Matin", Havas en anderen tallooze anonieme brieven. Hij verklaarde daarin, dat hij door het geheime genootschap der „Rid- ders van Themis" gevangen was genomen en aan de meest afgrijselijke kwellingen was blootgesteld. In alle details vertelde hij, dat hij in gevangenschap bij de ridders met een „jonkvrouw" een liefdesverhouding had aan- geknoopt, en dat hij nog hoopte, tijdig uit de nanden der „ridders" gered te zullen worden. Intusschen had Passal zich door Boulogne een groote doodkist laten vervaardigen. Hij sliep een nacht in de kist om te zien, of hij daarin voldoende adem kon halen. Na deze proef wachtte hij 24 uur, en toen achtte hij den tijd gekomen om het groote avontuur: de begrafenis in het bosch van Verneuil, te beginnen. Boulogne, die dit werk verrichtte, in „CENTRUM HOTEL" attraction Band. gaf hem een pak chocolade mee in het grat en bracht de buis aan voor den luchtafvoer. De doodende true. ten uurlang bleef Boulogne met den le vend begravene praten, om zich er van te vergewissen, dat alles werkelijk in orde was. Daarna begaf Boulogne zich naar Parij3 om de laatste brieven van den zwendelaar op de post te brengen. Toen hij na nauwe- lijks zes uur afwezig te zijn geweest, bij het graf terugkeerde om den „markies" te drin- ken te geven, moest hij tot zijn schrik con- stateeren, dat hij van den levend begravene geen antwoord meer kreeg. In zijn angst vluchtte hij en trachtte zich te verbergen. Gestorven in den kuil, dien hi} zich zelf groef. De alarmeerende brieven van den „mar- kies" hadden intusschen hun uitwerking niet gemist. De politie was ten tooneele versche- nen en had het graf gevonden. De begravene was gestorven als gevolg van het feit, dat de luchttoevoer, tegen alle verwachting in, niet goed gefunctionneerd had. Zoo eindigde Passal, in den waren zin des woords, in den kuil, dien hij zichzelf gegraven had. Het duurde niet lang, of de politie slaag- de er in, Boulogne in zijn schuilplaats op te sporen en hem tot het afleggen eener volle dige bekentenis te dwingen. De medeplichti- ge, die door den tragischen afloop van het met zooveel fantasie uitgewerkte avontuur geheel van streek was, zal zich voor de rechtbank moeten verantwoorden wegens het veroorzaken van dood door schuld. M EVROUWI Alvorens Uw wasch uit huis te doen, overtuigt U dan eerst waar en hoe Uw wasch wordt behandelt, onze inrichting is steeds voor belanghebbende te bezichtigen. Buitenland CHINA. DE GEVANGEN GENOMEN ZENDELINGEN. Een er van vrijgelaten. Een der beide in September door bandie- ten gevangen genomen Engelsche zendelin- gen in het binnenland ten Z.W. van Kweit- schau in China is volgens berichten uit Shanghai weer vrijgelaten. Over het lot van den tweeden gevangene bestafit geen zekerheid. DUITSCHLAND. Na Stresemann's dood. Een Engelsche stem. Het weekblad New Statesman zegt aan het eind van een kort artikel: „Hij (Stresemann) is veel te vroeg gestor ven, maar niet voor hij het grootste deel van zijn werk voor Europa gedaan had. Hij heeft voor zijn opvolgers niet veel te doen overge- laten. Wij kunnen hem nu beter missen dan wij hem zelfs nog maar een paar maanden geleden hadden kunnen missen. Het Duitsche rijk heeft twee groote staatslieden gehad Bismark en Stresemann". Vertegenwoordigers uit het Saarland naar de begrafenis. Minister Cossmann, lid van de regeerings- commissie in het Saarland en Schener, voor- zitter van den Landraad hebben zich als ver tegenwoordigers van het Saarland naar Ber lijn begeven om bij de plechtigheden voor de bijzetting van dr. Stresemann tegenwoordig te zijn. Een straat naar Stresemann genoemd. In de gemeenteraad van Berlijn zal in een der eerstvolgende zittingen worden voorge- steld een straat in het hartje der oude stad in Gustav Stresemann-straat om te doopen. Parijsche persstemmen. De bladen bespreken reeds uitvoerig de be- noeming van dr. Curtius tot tijdelijk opvolger van dr. Stresemann als Duitsche minister van buitenlandsche zaken. Het Journal schrijft, dat de rijkskanselier bij de benoeming rekening heeft gehouden met den laatsten wensch van den overledene Stresemann heeft zich over alle kwesties uit voerig met zijn partijvriend onderhouden, die volkomen zijn opvattingen deelde en die thans in zekere mate zijn executeur testamentair wrdt. De Duitsche minister voor economische zaken is een kalme, overwegende man, in wien het buitenland vertrouwen kan hebben. Frank rijk zal dr. Curtius niet het vertrouwen ont- zeggen, dat het in groote mate in dr. Strese mann gehad heeft. De overige bladen uiten zich op geljjke wijze.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1929 | | pagina 1