Partis ©lie Uneven.
Brieven ait Amerika.
Voor de huisvrouw.
UNDBQUW en VEETEELT.
1929.
No. 241
Honderd een en dertigste Jaargang.
Zaterdag* 12 October.
SEIZOEN-BEGIN.
De thuiskomst van de Parijzenaars na
hun vacantie en daarmee het begin van het
nieuwe seizoen, heeft op werkelijk tragische
wijze ingezet.
Een groot geleerde, een man van zeldza
me nauwgezetheid in zijn privaat leven zoo-
wel als in zijn physieke, chemische en bacte-
riologische onderzoekingen, die in zijn func-
tie als directeur van den juridischen indenti-
teitsdienst aanzienlijke en grondige verbe-
teringen heeft aangebracht in de werk-
methodes om met meer zekerheid de waar-
heid en de rechtvaardigbeid te dienen, is
vermoord geworden, doodgeschoten, door
iemand, die waarschijnlijk een maniak is, en
die Mr. Gaston Bayle ervan beschuldigde
een oneerlijke uitspraak te hebben gedaan m
een expertise, waar het ging om een kwestie
van eenige biljetten van duizend francs.
Het hoeft niet gezegd te worden wat een
consternatie die afschuwelijke en idiote mis-
daad in heel Parijs verwekt heeft, vooral bij
degenen, die Mr. Bayle persoonlijk kenden
en wisten, hoe hij in al zijn navorschingen
met niets anders rekening hield dan met het
te onderzoeken materiaal alleen, en nooit de
personen wilde zien, die in de kwesties be-
trokken waren, noch misdadiger, noch slacht
offer, noch een der twistende partijen, om
nooit zich ook maar in het minst te laten be-
invloeden bij zijn nasporingen en in zijn on-
baatzuchtigen dienst aan de Waarheid.
U weet, hoezeer de atmosfeer deze laatste
weken reeds vertroebeld was door twee an
dere misdaden, waarover een mysterie blijft
zweven tot op den huidigen dag, die druk
besproken worden in de conversaties, waar
over druk geschreven wordt in de kranten,
en die heel wat sceptici den spot doen steken
inet het werk van de politic, hoewel die na
tuurlijk doet wat ze kan, maar tot nog toe
steeds tevergeefs.
En nu is die nieuwe misdaad bedreven op
den persoon zelf van den man, die herhaal
delijk in de donkerste gevallen een fel licht
heeft laten stralen, en die zeker erin geslaagd
zou zijn ook in die twee laatste gevallen de
justitie een definitieve opheldering te ver-
schaffen.
In die zware sombere atmosfeer is een an-
der bericht de publieke verbeelding pijnlijk
komen treffen. Een van de grootste kerkvor-
sten van het Katholicisme, kardinaal Dubois
aartsbisschop van Parijs, is gestorven op
den leeftijd van 73 jaar.
Om zich een denkbeeld te vormen van de
populariteit van dien man, die uit een zeer
bescheiden milieu voortgekomen, enkel door
zijn moreele kwaliteiten de hoogste graden
der priesterlijke waardigheid bereikte, is het
voldoende de belangrijkheid en de namen
der persoonlijkheden te lezen, die gekomen
zijn om kardinaal Dubois de laatste eer te
bewijzen toen zijn lichaam van de kliniek
naar het aartsbisschoppelijk paleis in den
faubourg St. Germain werd overgebracht:
bijna het geheele voltallige ministerie met
den President der Republiek aan het hoofd;
talrijke senatoren en kamerafgevaardigden;
inaarschalk Joffre en maarschalk Petain, mr
Leon Israel, de opperrabijn van Frankrijk;
verscheidene buitenlandsche gezanten; ten
slotte leden van de Academie Fran?aise,
schrijvers, enz., enz.
Vanaf het oogenblik, dat de droeve tijding
bekend was geworden, stationneerde den
heelen dag lang een talrijke menigte in het
gewoonlijk zoo kalme en stille straatje, waar
het aartsbisschoppelijk paleis staat, in de
hoop even daar binnen te kunnen gaan, on
danks de strenge bewaking.
Eindelijk, den 25sten September, werd de
menigte toegestaan te defileeren langs het
stoffelijk overschot van kardinaal Dubois, en
de belangstelling was zoo groot, dat er op
het trottoir, dat naar het aartsbisschoppelijk
paleis leidt, verscheiden balustrades opge-
richt moesten worden om de vrome, plechtig-
etille menigte te kanaliseeren, die daar zon-
der ophouden maar steeds defileerde negen
uur lang achter elkaar.
En in denzelfden tijd, dat zoo talrijke har-
ten in droefenis of consternatie leven, hebben
er in Parijs andere gebeurtenissen plaats yan
een geheel verschillend karakter, „echt-
Parijsche" gebeurtenissen
Een theater, en film-artiest, wiens komisch
spel (altijd hetzelfde), dat bestaat uit een
combinatie van domheid en slimheid tegefij-
kertijd, een spel dat niet ver verwijderd is
van dat van den gewonen hansworst, hem
zeer populair heeft gemaakt heeft „alle
menschen, die graag lachen willen" uitge-
noodigd om zijn huwelijks-plechtigheid te
komen bijwonen.
U begrijpt, dat een massa Parijzenaars
zich dat geen tweemaal hebben- laten zeggen
en bij drommen toegestroomd zijn. Om te
lachen zonder dat het iets kost, Biscot, hun
beveling, in levende liive te zien, zijn natuur-
lijk toegesneld alle kellners, die op dat uur
vrij waren. alle restaurants-chasseurs, alle
bakkers- en slagersjongens, alle werklui zon
der werk. Zoodat de rue de Chateaudun,
waar de kerk Notre Dame de Lorette staat,
volgepakt stond met een allervroolijkste
menigte. klaar om met zijn gelach al het ge-
wone lawaai te overstemmen, dat er over-
dag in die straat heeischt door een ontzet-
tend druk auto-verkeer, en een ononderbro-
ken, steeds maar voortvloeiende menschen
stroom. Het hoeft niet gezegd te worden, dat
er in een oogenblik een verschrikkelijke ver-
keers-opstopping veroorzaakt was op dat
kruispunt.
De kerk zelf die was prop- en propvol,
niet alleen met bewonderaars van Biscot,
maar ook met een massa vrienden en beken-
den van den populairen artiest, die zijn ge-
zicht plooide tot den breedsten glim'ach. die
hii in staat was ooit op zijn grappige physio-
nomie te voorschijn te roepen.
Goedig en edelmoedig stond hii daar voor
de sakristie. en drukte onvermoeibaar alle
handen, die hem toegestoken warden, en
heeft zoo heel wat menschen geiukkig ge
maakt, die een langdurige en dankbaie her-
innering zullen bewaren aan den dag, waar-
op ze persoonlijk met hun afgod in contact
zijn geweest.
Deze week hebben we een tooneelstuk bij-
gewoond van een andere populaire Parijsche
figuur, een jongeman, die van zijn vader een
beroemden naam geerfd heeft, zoo ook niet
diens talent. Ik bedoel Maurice Rostand-, en
zijn nieuwe stuk „De laatste Tsaar".
Om te beginnen moet ik u vertellen, dat dit
stuk een groot succes gehad heeft in Parijs en
door talrijke theater-critici zeer gunstig ont-
vangen is. Er tegen geprotesteerd hebben al
leen diegenen, die een beetje op de hoogte
zijn van Russische dingen, en degenen, die
ongevoelig zijn voor hoogdravende woorden-
stroomen en hevig melodramatische, huile-
rige sentimen-taliteit
De brave jongeman, de auteur van het
stuk, heeft den dag voor de premiere in een
interview verklaard, dat hij in zijn stuk de
historische gebeurtenissen zoo nauwkeurig
mogelijk gevolgd heeft.
Ziehier in het kort het onderwerp:
Een jonge Parijzenaar met een honing- en
stroopzoete onnoemelijk-edele ziel, is in de
familie van den tsaar aangesteld als gouver-
neur van den jongen en ziekelijken kroon-
prins. Daar ontmoet hij de groothertogin
Olga,'op wie hij sinds lang verliefd was,
sedert hij toen hij nog in Parijs was,
waar hij met zijn moeder in een bescheiden
appartementje woonde haar portret eens
ergens gezien had maar zonder te
weten aan wie die oogen toebehoorden, die
hem ineens zoo betooverden.
Plotseling ziet hij haar„Ach!"
De gebeurtenissen volgen elkaar op, de
oorlog wordt verklaard, de onnoemelijk-
edele jongeman spreekt een vlammende rede-
voering uit, d.w.z. een heele reeks van holle,
ronkende phrasen, waarin hij Jean Jaures
verheerlijkt tegenover de tsarin!
Hij smeekt den tsaar niet aan den oorlog
deel te nemen, dien te vermijden.
De oneindig-edele Parijzenaar is natuur-
lijk van plan naar Frankrijk terug te gaan
om zijn land te verd-edigen Maar plotseling
verneemt hij, dat groothertogin Olga hem
bemint, en dan blijft hij in Rusland.
De revolutie breekt uit, en de keizerlijke
familie wordt getransporteerd naar het huis
Ipatieff. En daar, even voordat de keizerlijke
familie zal vermoord worden, zooals beslo-
ten is, komt Lenin aanzetten om met den
tsaar te gaan discussieeren over bolsjewisme,
godsdienst en vaderlandsliefde met een ar-
gumentatie, waarover een eenvoudig conscien-
tieus journalist zich schamen zou
Als Lenin eindelijk vertrokken is, komt de
roode garde op het tooneel, om den moord
te voltrekken. En wie bevindt zich daar te
midden van die roode wachters, als een van
hen?De Parijzenaar met zijn onmete-
lijke nobelheid, die gekomen is om Olga te
redden.
Maar Olga is al van een even erg onme-
telijke nobelheid, en wil haar familie met ver-
laten. En dan laat de Parijzenaar zich in een
aandrift van allerhoogste nobelheid -met de
keizerlijke famliie naast zijn aangebedene
vermoorden.
In dezen korten inhoud heb ik nog niet ge-
sproken van de rol van den jongen kroon-
prins, die zoo onecht is en zoo bespottelijk
als maar mogelijk is; van de rol van Ras-
poetin, die hypnotische passes maakt; en van
de rol van een gen-eraal, graaf Nitsjewo—
nitsjewo is het Russische woord voor „niets
en de naam „graaf Nitsjewo" klinkt voor een
Rus dus al even mal als voor ons Hollanders
den naam „graaf Niets" zou klinken.
En toch heeft dit bedenksel, zoo leeg, zoo
valsch, en zoo dommig als het zelfs is, suc
ces gehad, en iederen avond blijft het nog
een flink publiek trekken.
Het toppunt we hebben naast ons zelf
menschen hooren snikken, zoo waren ze aan-
gegrepen, door de grove effekten van dien
melodrama-maker, die met zijn leugenachtige
compositie een van de grootste tragedies ge-
profaneerd heeft, die de wereld ooit gekend
heeft
M. DE ROVANNO.
Parijs, October 1929.
De winter is in aantocht. Dat merk ik,
want nu worden er weer patroontjes
voor handwerken gevraagd.
Een lezeres wil een ovaal tafelkleed
haken of breien, dat 55 bij 85 c.M. groot
moet zijn. Zij vraagt: wat voor zijde?
zoowel strengen als kluwen zijde zijn
sterk. U is dus geheel vrij in uw keus.
Ik raad u echter aan het kleedje in ver-
schillende kleuren of nuances te haken;
dat geeft een veel losser en mooier effect.
Zet in een lichte tint 15 lossen op; tel
dan terug en zet in de 8ste steek 1 dub-
bel stokje; werk nu 2 lossen, 1 dubbel-
stokje in iedere losse en in de lste losse
2 dubbelstokjes. De andere helft van de
opze<steken wordt op gelijke wijze be-
werkt; met een halve vaste wordt nu in
de 5de losse verbonden; op deze wijze
komen er in de rondte 15 dubbelstokjes
voor.
De 2de toer: 1 vaste op elk stokje; om
elke twee lossen 3 vastenneem voor de
3de -oer een andere kleur en werk deze
toer van louter vasten; 4de en 5de toer:
weer een andere tint en nogmaals vas
ten; Ode toer afwisselend 1 stokje, 2 los
sen, waarbij dan steeds 1 vaste wordt
overgeslagen7de en 8ste toer als de 6de;
Dde toer: 1 stokje op 1 stokje van den
vorigen toer, 4 stokjes om de volgende
2 lossen; 1 stokje op het volgende stokje,
2 lossen. Deze figuur herhalen tot de
toer vol is; lOde toer weer van kleur ver-
wisselen: om iedere 2 lossen van den vo
rigen toer 5 dubbelstokjes; elk blokje
stokjes door 2 lossen scheiden; llde
toer: 1 vaste op het middelste stokje van
een groep, 2 lossen, 1 stokje op het vol
gende stokje 2 lossen, 1 dubbelstokje op
het eerste stokje van de volgende groep;
2 lossen, 1 stokje, 2 lossen; dit figuur
herhalen; deze toer dient om de om-
treklijn die door de stokjes schulpen on-
pelijk was geworden, weer op maat te
brengen
De 12de toer die weer in een andere
nuance wordt gehaakt: 1 stokje, 2 lossen
in de stokjes en vasten van den vorigen
toer; zoo ontstaan de gelijke gaatjes; de
13de toer: 1 stokje, 3 lossen; llde toer:
1 stokje 4 lossen; de stokjes vallen
steeds boven elkaar. U kunt op deze
wijze doorgaan tot uw kleedje de ge-
wenschte grootte heeft. Wanneer de ga-
ten te groot worden, maakt U overal 1
extra stokje tusschen. Ik kan U niet
voorschrijven hoeveel toeren U moet
haken; het hangt van Uw haakpen, zijde
en wijze van haken af. Indien de juiste
maat bereikt is, gaat TJ afwerken met
een laatsten toer: haal Uw draad om
een lossen-boogje, haak 5 lossen en werk
dan niet naar links doch naar rechts;
haal Uw lossen door het volgende boog-
je, haak er weer 5 enz. Op die manier
maakt U een kleurig slingertje, dat een
vlotte rand aan Uw kleedje geeft.
Een andere lezeres vraagt het patroon
voor een wollec broekje.
U heeft noodig 70 gram Baldwin en
Walcker's 4 draads Ladyship Merinowol
of een andere hiermee overeenkomende
kwaliteit, een paar breinaalden No. 9 en
91 c.M. smal elastiek.
De lengte van de broek, gemeten van
den band tot aan den onderkant der pij-
pen langs den kant gemeten), bedraagt
38 c.M.de wijdte van den onderkant der
pijp (v66r er elastiek doorheen is gere-
gen): 39 c.M. Op de 5 c.M. in de breedte
komen ongeveer 13 steken voor; en op
de 5 c.M. in de lengte ongeveer 16 toeren.
U moet aan den bovenband beginnen
te breien; eerst 100 steken opzetten en
verder het heele broekje met 1 toer recht
1 toer averecht breien. Na den eersten
toer begint het verhoogde gedeelte al-
dus: 2de toer: de eerste 8 steken recht;
omkeeren en averecht terug; Ide toer:
de eerste 16 steken recht; omkeeren en
averecht terug; 6de toer: de eerste 24
steken recht; omkeeren en averecht te
rug en zoo voortgaan; steeds 8 steken
meer in elken rechten toer, totdat er 28
steken overblijven, die niet zijn gebreid.
Nu over alle steken breien en door
gaan, 1 steek meerderende aan het lan
ae einc. van het werk bij elken achtsten
toer; dit tien maal doen. Er staan nu
dus 110 steken op uw naald; minder
aan beide kanten van het werk 1 steek
bij elken toer tot er 90 steken overblij
ven. Nu op deze steken doorgaan over
een lengte van ruim 10 c.M. zonder min
der en af kanten!
De andere pijp wordt op dezelfde ma
nier gebreid; doch het verhoogde ge
deelte moet U aan een averechtschen
toer beginnen in plaats van aan een
rechten. Dus: de eerste 8 steken ave
recht, omkeeren en recht terug, enz.
Voor het afwerken dienen de pijpjes aan
voor- en achterkant aan elkander ge-
naaid te worden; naai ze vervolgens
dicht en maak onder aan de pijpjes en
boven langs den band 1 c.M. breede
schuiven om het elastiek door te rijgen
Als de broek klaar is, moet hij aan den
averechtschen kant met een tamelijk
warm ijzer opgeperst worden, vooral
langs de naden en zoomen.
Deze broekjes zijn uiterst geschikt
voor jongens en meisjes (doch vooral
voor de laatsten) van elken leeftijd. U
weet nu de maten van het patroon, dat
ik U hier beschreef; wenscht u een klei-
ner of grooter model te maken, dan is
het slechts de kwestie van een kleine
rekensom en U heeft ook daarvoor het
patroon in handen.
Vooral in ons 's winters zoo kille en
vochtige klimaat kunnen kinders veel
wil van dergelijke broekjes hebben.
U kunt ze breien in alle kleuren, pas
send bij jurkjes of jas; doch wit blijft al
tijd het verkieslijkst, al moeten ze dan
ook een keertje vaker in den wasch.
Simuleerende ongelukkigen.
New-York, September 1929.
Kapitein John Thorpey en Detective
Carey deden per Fordje de ronde door
Jersey City. Beider wieg had in Old
Ireland gestaan, zooals het een fatsoen
lijken Amerikaanschen politieagent be-
taamt en derhalve bezaten zij ook in
ruime mate de diverse kwaliteiten van
die wetsdienaren. De eerste, van een
bepaald massief uiterlijk, vult zijn helft
van Henry's two-seater meer dan waar-
toe hij gerechtigd is, welke ruimte de
magere Carey met genoegen aan zijn
chef afstaat. Carey is een taai pezig type
met vuurrood haar en zijn vierkante
onderkin zou een jurylid van een sproe-
ten-wedstrijd een aardigen tijd bezig
houden. Torpey vertoont een blozend
gladgeschoren gezicht onder zijn peper
en zout-haar, het geheel geaccentueerd
door een geweldigen hoornen bril. Ze
reden in een matig gangetje, zooals het
de pxlitie niet alleen past bij wijze van
goed voorbeeld, maar onderwijl werd
schcp naar alle kanten uitgekeken of
af en toe eens bij een verkeersagent ge-
stopt en een praatje gemaakt. Die poli-
etjes wark,gewooaliik als olje
op de golven, in hun buur, is het altijd
uiterst rustig, in plaats van vol gas te
geven, ordt er vaart goininderd. nog
nicer dan anders wordt er op voetgan-
gers gclet en iedereen straalt van naas-
tenliefd" en oerbied voor de wet. Het
duo Torpey-Carey is een overal voor-
••omend verschijnsel op de Amerikaan-
sche straten, die niet weinig bijdraagt
tot orde en vciligheid. Toch doet het al-
weer ouderwetsch aan en vraagt om
verbetering. Een open Fordje met twee
mannen in uniform is meer een soort
vlagvertoon dan werkelijk doeltreffend;
vandaar dat we in New-York onopval-
lende en krachtige Cadillac's of Buick's
hebben, waarin twee schijnbaar welge-
stelde zakenlui een ritje doen en toen
zoo'n car onlangs in het Bronx Park
werd aangehouden door een paar roo-
vers, hadden de laatsten evengoed
rechtstreeks naar eer. politiepost kun
nen wandelen en zich al die moeite be-
sparen.
In Jersey City, een der New-Yorksche
voorsteden aan den anderen Hudson-
oever, gaat het meer op de oude manier
en worden avonturen beleefd van meer
kalmer natuur dan in de metropool.
Torpey en Carey hadden de lucht gekre-
gen van iemand, die nog wat met de
wet te vereffenen had en kruisten in de
buurt van Grand Concourse. Op den
hoek van Concourse en Jackson Boule
vard stond Murphy het verkeer te rege-
len en wat was natuurlijker dan even
te stoppen en aan Murphy te vragen of
hij Jerry the Kid ook dien morgen ge
zien had, want dat er een nieuwe ver-
denking op hem rustte. Na de gebruike-
lijke amicale begroeting al was Tor
pey een captain en Murphy maar second
grade patrolman, salueeren en in de
houding staan doen we alleen bij offi-
cieele gelegenheden draaide de ver
keersagent met een ruk de seinpaal om,
floot en gaf een leger zware vracht-
auto's de gelegenheid een veerpont naar
New-York op te zoeken.
„Geen spoor van Jerry the Kid gezien!
Wei Texas Tommy en Angelface, die
hebben zeker weer den heelen nacht op
het water gezworven. Wat hebben ze
nu tegen JerryHee, jij! Wou je voor
dit en dat met alle geweld overreden
worden, stop!"
Liefst onder de oogen van de drievou-
dige Hermandad maaLio zich een man
schuldig aan de overtreding van „jay
walking", oversteken dwars door het
verkeer heen. En wat nog erger was, hij
trok zich niets aan van officer Mur
phv's bevel om stil te staan, maar liep
kalm door, waarop deze onder een her-
nieuwd gefluit den seinpaal omdraaide
en den man achterna ging. Deze toonde
zich hoogst verbaasd, maar ging gewil
lig mee naar het Fordje om onder-
vraagd te worden.
Uit hoofde van ancienniteit vroeg
Torpey den man, waarom hij niet direct
aan het bevel gehoorzaamd had en nam
meteen den sch Jdige van het hoofd tot
de voeten op. Boven een breede borst en
vierkante sc.houders, niet ongelijk aan
die van Torpey zelf, stak een onevenre
dig magere hals en dito hoofd uit. Het-
geen tot nader onderzoek ten bureele
uitnoodigde en weshalve de man met
een enkele handbeweging verzocht werd
zich aan de treeplank vast te l.echten en
mee te rijden. Zonder een woord te spre-
ken voldeed hij daaraan en weldra zat
hij in het posthuis omringd van blauw
jassen. Bij onderzoek bleek hij geen
contrabande bij zich te hebben, maar ge
makshalve zijn heele garderobe over
elkaar aangetrokken te hebben. Waar
om hij niet gestopt had?? Als antwoord
reikte de man een enveloppe met prent
briefkaarten over, waarop getikt stond:
Ik ben doofdstom en probeer op deze
manier mijn college-gelden te verdie
nen. Wat u me geeft, is de prijs."
Doofstom en zich door de universiteit
heen werken met briefkaarten te ver
koopen? Kapitein Torpey keek den man
eens aan en kwam door zijn jarenlange
ervaring tot een conclusie. Jij bent net
zoo doofstom als ik." De man wees met
een wanhopig gebaar naar zijn ooren
en mond en haalde potlood en opschrijf
boekje voor den dag en beschreef zich-
zelf als George Abbot, 19 jaar oud, af-
komstig van Wheeling, West-Virginia.
„Mannen, we hebben hier Jerry the
Kid ingerekend," begon Torpey tegen de
verzamelde agenten en Carey meende,
dat Abbott een onwillekeurige beweging
van schrik maakte, die hem ervan over-
tuigde, dat de man simuleerde. Overi-
gens hield hij zich uitstekend en stond
er bij alsof de heele zaak hem niet aan
ging. In drie lange uren trachtten zij op
allerlei manieren den man te vangen
die geen kamp gaf. Maar ongelukkiger-
wijs is een Amerikaansche agent even
vasthoudend als een buldog, wanneer
hij niet volkomen overtuigd is. Er werd
dus besloten den man door zwaardere
proeven te laten gaan. Men stapte op-
nieuw in een grootere auto met een
derden agent aan 't stuur, men ging er
gens koffie drinken en onderwijl diepten
de drie politielui een berg onweerstaan-
bare anecdoten op. Wat zij probeerden
om den man in den val te laten loopen,
het was allemaal tevergeefs.
Dan maar naar het hoofdbureau toe
en hem daar de third degree aangelegd
in tegenwoordigheid van nog sluwer
jongens. ADbot schreef gewillig en tot
voldoening van zijn ondervragers zijn
heele verleden op het papier en terw-1
hij daarmee bezig was, sloop een agent
op zijn teenen vlak achter hem en gaf
een vervaarlijken stoot op zijn alarm-
fluit. Het succes was verdacht, Abbott
schrikte geweldig. De meening der ge-
tuigen liep cchter uiteen. Sommigen be-
weerden, dat zulk een doordringend ge-
luid als van een politiefluitje wel dege-
lijk tot de dooven doordringt en niet al
leen hoorbaar maar zelfs zeer pijnlijk
voor het trommelvlies is. Anderen lach-
ten en vonden de simuleering bewezen.
Abbot zelf schreef, dat hij, hoewel doof,
toch aog aeraivaap eu.ket .v.emogffi^P
piih te voelen bezat. Die vlieger was dus
niet opgtgean. Terwijl hij dat opschreef,
brulde er een claxon aan zijn apdere
oor cn opnieuw sprong de man hoogst
.verdacht in zijn stoel op om echter zijn
ondervragers niet veel verder te bren
gen. Het kamp was en bleef verdeeld.
Het zag er naar uit,alsof hij gewonnen
had .i men hem met veront.schuldigin-
gen zou laten gaan, toen een der agen
ten op het onzalige idee kwam, dat er in
een kast nog een partijtje in beslag ge-
nomen vuurwerk lag, afkomstig van
den laatsten 4en Juli. Abbot werd dus
in een rieten leunstoel gezet en opnieuw
met papier en potlood bezig gehouden.
Onderwijl maakte een agent een aardig
bouquetje voetzoekers klaar en wist dat
met de jagerskwaliteiten van een In-
diaan ongemerkt onder den leunstoel
vast te maken. De spanning onder de
aanwezigen steeg tot kookpunt. toen, hij
er een lucifer bij hield en ^ich ijlings uit
de voeten maakte. Met een slag als van
'n kanon sprong de heele zaak uit
elkaar. Abbot vloog op en vloekte
overtuigend en rijk bespraakt in een
aangenaam klinkenden bariton.
•JDenken jullie maar alies te kunnen
doen?" eindigde hij.
Wil je nou prat en?" vroeg Torpey.
„Ja, ik zal praten."
Hij vertelde drie jaar geleden in Chi
cago met de doofstomheid begonnen te
zijn, nadat hij het van andere profes
sionals" geleerd had. Het betaalt goed en
het kost weinig moeite, terwijl hij heele-
maal zijn eigen baas was, zoodat hij be
sloten had dat baantje te blijven uit-
oefenen;
Ten tijde van zijn arrestatie had hij
maar drie dollar op zak, maar hij ver-
klaarde dit uit het feit, dat hij geen vaste
werker was en soms vacantie nam.
Wanneer ik genoeg heb om het eeij
tijdje uit te zingen, scheid ik er mee uit
tot het weer noodig is." Niettegenstaan-
de dit alles vond Torpey termen aan-
wezig om hem voorloopig opgesloten te
houden en eens zijn verleden na te
gaan volgens de politie-registers, met de
belofte, dat hij over tien dagen gehoord
zou v. orden.
Zoo heeft New-York de prachtigste
namaak-blinden, longlijders, eenbeeni-
gen 'en toevallen-lijders. Het straatpu-
bliek is goedhartig en bijgeloovig, zoo
dat die „stakkerds" tientallen dollars
per dag ophalen. Er werd dezer dagen
een toevallijder ingerekend, die een me-
talen kap onder zijn hoed had om zich
niet te bezeeren, wanneer hij zich neer-
smakte. Beenen worden opgebonden en
gezichten prachtig geschminkt, maar
het toppunt is de „crust thrower". Dat
is de man, die ergens een korst brood
op het trottoir legt, dan er langs wan-
delt en er zich als een hongerige hond
opwerpt. Tegen zoo'n zielige vertooning
is de menschheid niet bestand en men
tast in zijn zak, heel diep.
VEREENIGING VAN OUD-LEERLIN-
GEN DER VAKSCHOOL VOOR KAAS-
MAKERS TE HOORN -:
In cafe Central hield de Vereeniging van
Oud-leerlingen der Vakschool voor Kaas
makers te Hoorn gistermiddag ten 2 ure een
algemeene vergadering.
De voorzitter, de heer P. Smit, verheugde
zich over de goede opkomst en sprak den
wensch uit dat de besprekingen op aangena
me wijze zouden worden gevoerd en zouden
strekken tot verruiming van de inzichten.
De secretaris de heer P. Groot Cz. las
hierop de notulen, die onveranderd werden
vastgesteld.
De secretaris deed hierna mededeeling
van de ingekomen stukken w.o. het jaarver-
siag van den Rijkszuivelconsulent over 1928.
Hij deelde voorts mede, dat het dit jaar niet
gelukt was om evenals in 1926, gratis en
tree voor een excursie naar de Jaarbeurs te
verk rijgen.
Wel konden entreekaarten voor 50 cent
worden verkregen.
De firma Huidekooper was in den arm ge-
nomen, doch ook dit had geen resultaat.
Na aflooo van de jaarbeurs heeft spr. nog
eens de handelarenorganisatie hierover aan-
geschreven, omdat verschillende leden reeds
van hun fabriek een kaart hadden gekregen,
zoodat deze de kaarten van 50 cent niet wil-
den accepteeren. Tenslotte waren de 20 kaar
ten door 't jaarbeursbestuur geschonken,
doch in het vervolg zal het niet meer gaan
om de vrij kaarten te krijgen.
De heer N. Groot periodiek aftredend
werd als bestuurslid vervangen, wegens niet
herkiesbaar zijn, door den heer Schouten te
Ilpendam.
Wegens het te Obdain niet verder kunnen
van den motortrein, die den spoordienst
AlkmaarHoorn onderhoud, kwamen een
aantal heeren w.o. het eere-lid Dr. Scheij,
een uur later ter vergadering.
Deze motortreinen, die voor drie maanden
in dienst zijn gesteld, schijnen niet te vol-
doen, aangezien het herhaaldelijk voorkomt,
dat ze niet verder kunnen.
Velen wachten dan ook reeds den gewonen
trein af om zekerheid te hebben te komen
waar ze willen zijn.
Tot leden der commissie tot nazien der re
kening 1929 werden de heeren P. Geuzen-
broek, H. Hooijberg en H. Homan benoemd.
Als afgevaardigden naar de algemeene
vergaderingen der Bonden van Zuivelfa-
brieken werden gekozen de heeren D. Ver-
beek voor den nieuwen en S. Groot voor den
ouden bond.
De heer P. Smit hield hierop een inleiding
over de verandering van bedrijfsvorm der
Zuivelfabriek te Egmondermeer.
Spr. herinnerde er aan hoe in 1910 in den
N.V. vorm de fabriek werd opgericht en in
1920 in de cooperatieve vorm werd omgezet.
De fabriek stond tenslotte voor de vraag op-
doeken of veranderen in een kaas- en boter-
fabriek. Volgens aanwijzigingen van Dr.
Scheij werd tot het laatste besloten.
Spr. gaf een uiteenzetting van de inrich
ting van de fabriek na de verandering. Hij
stelde in het licht, dat de bezwaren zijn
overwonnen en dat thans de melkbehandeling
beter tot zijn recht komt
Itansflt Ciurant.
