DAOBLAO VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
A.DAHI&G0.
NASH in 1929 aan de spits
WAAROM
(lit den Alkmaarschen Raad,
HoruJert m en JertigMe laarganj
m
NOORD-HOLL. S100MWASSGKERIJ
van KIIOTI,
No. 253
Dit nummer besfaat ait 4 bladen.
Deze Convent word! ELKEN AVOND, behalve Zon- en Feestdagen, oltgegeven,
febonnementsprljs bIJ voorniibetallng pei 3 intanden voor Alkmaar 2.—, franco door
fed gehoele BQk 2-50.
Ateondeetipce an bawQannmnen 8 eenfa.
PRIJS DEB GEWONE ADVERTENTDBNl
Per regel 0.25, bi] groofe eonfraefen rabai Groofe letters naar plaatsndmta.
Brleven franco aan de N. V. Book* an Handelsdrakfcerl] vfh PRMl
ZOON, Voordam C 0.
Dliaotaori C. KRAK.
ZATERDAG
Telef.nr, Adininlstrafle I
Telefoonnr. Redacfle 33.
Poatqlro 17000.
HooMxedROtewt TJ. N. ADBMA.
26 OCTOBER
Het was ongezellig leee aan de iaiel der
edelachtbaren, zoo leeg als bij een slecht be-
zochte kinder- en familievoorstelling en hoe-
wel de heeren Bakker en Bonsema voor de ge-
zelligheid de beide middelste fauteuils hadden
uitgekozen, bleven er aan elken kant nog
twee ledige groene zetels als stille getuigen
van het drama, dat zich na de vorige raads-
zitting in de Alkmaarsche Soc. Dem.-afdee-
ling afgespeeld heeft.
Des te voller was het op de publieke tribu
nes, die ditmaal, naar het goede voorbeeld
der Zuidelijke bicscooptheaters, in een voor
de vrouwelijke en een voor de mannelijke be-
zoekers gescheiden waren.
En wie beweert, dat vrouwen in politieke
vrAagstukken, en alles wat daaraan vastzit,
geen belang stellen, had Donderdagmiddag
maar eens in de Alkmaarsche Raadszaal
moeten kijken. In de loge, die tot dusver voor
Mevr. Westerhof gereserveerd was, zat het
nu vol oudere en jongere kiezeressen, die
voor een raadselachtig doel ijverig dubbel-
tjes en kwartjes wisselden en die geheimzin-
nige opdrachten aan den stadhuisbode gaven,
zoodat alle toeschouwers wel begrepen, dat
er iets bijzonders op komst was.
De burgemeester heeft allereerst aan de
fiolitieke groeve van „Hen die vielen" een
passende grafrede gehouden.
Hij was zoo verstandig de doodsoorzaak
niet verder na te pluizen en bepaalde zich
tot een weemoedig woord van afscheid, er
daarbij aan herinnerend, dat twee der vier
politick afgestorvenen vele jaren raadslic
zijn geweest en dat in het bijzonder wijlen het
raadslid Westerhof een markante figuur was,
wiens helder inzicht en energiek werk de ge-
meente zeker ten goede is gekomen.
En daarna werd een commissie tot onder-
zoek naar de geloofsbrieven der nieuw geko-
zen raadsleden benoemd, welke commissie
verdween om vooreerst niet meer terug te ko-
men.
Toen de commissie na een uur nog niet te
voorschijn was gekomen, werd de vrees uitge-
sproken, dat de heeren misschien in slaap ge-
vallen waren en werd de bode uitgestuurd
om eens voorzichtig met zijn oor voor het
sleutelgat te luisteren. Maar toen bleek, dat
hij geen enkel snorkend geluid, maar wel de
klanken van een levendige discussie had op-
gevangen, werd ieder er van doordrongen,
dat de commissie bij het onderzoek der ge
loofsbrieven op een bijzondere verrassing ge-
stuit was.
Dat bleek dan ook weldra toen de heer
Vogelaar, als rapporteur, den Raad adviseer-
de wel tot toelating van mevr. Helleman
Hardebol en de heeren Bulens en Hoogeboom
te besluiten, maar den heer Van Drunen, als
ongewenschte vreemdeling, niet toe te staan
de grens der edelachtbaarheid te passeeren.
Dat de commissie haar tijd niet ongebruikt
voorbij had laten gaan, bleek duidelijk uit een
lijvige getypte verklaring, die blijkbaar op
bovennatuurlijke wijze uit den grond was ge-
tooverd en waarin, in den stijl van een rechts-
vonnis gezien dit en overwegende dat
was omschreven waarom de commissie, hoe-
wel met een bloedend hart, er niet toe kon
besluiten den heer Van Drunen als lid onzer
vroedschap te erkennen.
Deze toch had op 11 Augustus 1927 te
kennen gegeven, dat hij met ingang van 1
September 1927 ontslag nam als lid van den
Raad, maar daarbij niet bericht, dat hij zijn
fcenoeming voor den nieuwen Raad niet
wenschte te aanvaarden. Op 6 September was
We oude Raad officieel gestorven, d u s, zoo
betoogde de commissie, heeft de heer Van
Drunen gedurende het tijdvak van 1 tot 6
September geen zitting meer in dat college
gehad.
Weliswaar had de heer Van Drunen op 17
Augustus van dat jaar een brief aan den
vc.orzitter van het Centraal Stembureau ge-
zonden met de mededeeling, dat hij geplaatst
wilde blijven op de lijst van candidaten die
bij opvolging tot leden van den Raad kunnen
worden benoemd verklaard, maar, aldus de
spitsvondige commissie, dat schrijven had be-
trekking op het tijdvak van 1 tot 6 September
en ten aanzien van de zittingsperiode van den
fegenwoordigen raad is een dtergelijke ver
klaring niet ingezonden, zoodat de heer Van
Drunen ten onrechte door den voorzitter van
net Centraal Stembureau als lid van den
Raad is aangewezen en niet als zoodanig kan
wordqn toegelaten.
Wij zijn er van overtuigd, dat wanneer de
neer Van Drunen door eenig rechterlijk col
lege op die gronden wegens het een of andere
t0J geyangenisstraf was veroordeeld,
?r een yolksactie ontstaan was waarbij de
_aak Giesen-Nieuwkerk nog volkomen in het
3iet zou verzinken.
Het is immers te dwaas om aan te nemen,1
dat de heer Van Drunen drie weken voor
den afloop van het zittingsjaar, terwijl er
misschien niet eens meer een raadsvergade-
ring werd gehouden, de moeite genomen zou
hebben om officieel mede te deelen, dat hij er
niet meer bij wenschte te hooren.
Er bestonden toen nog geen Soc. Dem.-
raadsconflicten, er werd dus niet scherpzin-
nig naar wetsinterpretaties gezocht en als
vanzelfsprekend werd aangenomen, dat de
heer Van Drunen met zijn verklaring den
nieuwen en niet den ouden Raad op het oog
had.
Zoo vanzelfsprekend was dit, dat er niet
alleen binnen de voorgeschreven 8 dagen
geen zitting van het Centraal Stembureau
werd gehouden om een plaatsvervanger voor
den ouden Raad aan te wijzen, maar dat men
ook bij de toelating van leden voor den
nieuwen Raad den heer Van Drunen dadelijk
uitschakelde en zijn plaatsvervanger den
heer Schats op een zetel gezet heeft.
De burgemeester heeft op dit laatste na-
drukkelijk de aandacht gevestigd en het ant-
woord was zooals te verwachten viel de
erkenning, dat men destijds dan een fout ge-
maakt had.
Maar, zeide di burgemeester, als dat zoo
is, dan heeft de heer Schtas in dezen Raad
dus ten onrechte de plaats van den heer Van
Drunen ingenomen, dan is in werkelijkheid
al dien tijd de heer Van Drunen nog lid ge
weest en dan moeten we ons haasten hem
zijn rechtmatige plaats weer terug te geven
Dat leek volkomen logisch, maar dat lag
blijkbaar niet in de lijn der commissie en der
raadsmeerderheid en advocaat Leesberg be-
toogde, dat het raadslidmaatschap van den
heer Schats inmiddels „in kracht vas gewijs-
dte was gegaan" een off icier van justitie
zou wellicht verklaard hebben, dat het delict
verjaard was in alien gevalle scheen het
afschuwelijk misverstand niet te herstellen te
zijn en de commissie wenschte een vroegere
fout niet door een nieuwe fout te herstellen.
Het scheen alles zoo onherroepelijk en de
aangehaalde data waren zoo onbetwistbaar,
dat zelfs de heer Sietsma die anders nog
wel eens Sociaal Democraat-freundlich kan
zijn zich bij deze conclusie der commissie
volkomen kon aansluiten.
Wanneer de kwestie geen politieken achter-
grond had, zou het pleit hiermede waarschijn-
fijk beslist zijn.
Maar er zijn in den laatsten tijd raadsle
den geweest, die blijkbaar berouw van een
overhaaste vlucht hebben gekregen en die, op
het punt in de groote volksgroep der onbe-
sproken kiezers te verdwijnen, krampachtig
naar den laatsten stroohalm hebben gegre-
pen, die nog kans op redding van hun edel-
achtbaar leven heeft geboden.
Art. 16a der Kieswet staat bedankende
raadsleden toe het verzoek te doen weer op de
lijst der beschikbare candidaten te worden
geplaatst en het is bekend dat alle vier on-
langs afgetreden Soc. Dem.-raadsleden daar-
toe later het verzoek hebben gedaan.
Werd dus de heer Van Drunen alleen op de
hierboven aangegeven redenen niet toegela
ten, dan zou onmiddellijk een der thans afge
treden zich weer voor den opengevallen zetel
kunnen aanmelden en het leek de commissie
thans wel het meest geschikte oogenblik om
vast te stellen weke houding daartegenover
door den Raad moet worden ingenomen.
Men besoot daartoe de vivisectie op den
heer Van Drunen, die in politiek opzicht toch
niet meer in het leven te houden was, voort te
zetten en zoo kwam de commissie nog met
een tweede motiveering.
Subsidiair werd verklaard, dat, zelfs als
men ten onrechte ,mocht aannemen, dat
de beide brieven van den heer Van Drunen
destijds mede betrekking zouden hebben op
den thans zitting hebbenden Raad, genoemde
heer evenmin als raadslid kon worden toege
laten. Immers, er lag een tijdvak van 6 dagen
tusschen beide adressen en de logische en
normale opvatting van art. 16 a der Gemeen-
tewet is, volgens de commissie, dat iemand op
het tijdstip waarop hij ontslag neemt de keu-
ze heeft tusschen een definitief afscheid of
een tijdelijk, voorwaardelijk terugtreden
Wilde de heer Van Drunen nog op de lijst
der beschikbare candidaten geplaatst worden,
dan had hij dat tegelijkertijd met zijn ontslag-
name en niet 6 dagen later moeten verklaren.
En daarmede scheen voor deze zittings
periode tevens het lot beslist van de vier afge
treden soc.-dem. raadsleden, die tusschen den
sprong in het water en het hulpgeroep ook
eenige kostbare dagen hadden laten verloo-
pen.
De burgemeester, in wien de heer Van Dru
nen werkelijk een bekwaam advocaat heeft
gevonden, bestreed ook deze zienswijze, om-
dat art. 16 a niet definitief zegt dat de ont-
slagname en het verzoek gelijktijdig moeten
geschieden. Hier is twijfel alleszins gerecht-
vaardigd en hij zou daarom ten gunste van
den beklaagde de heer Van Drunen was
langzamerhand al in het beklaagdenbankje
terecht gekomen willen beslissen. Het is
denkbaar dat de kiezers den heer Van Dru
nen in den Raad terug wenschen en de wil
van het volk moet ook in Alkmaar het hoog-
ste recht zijn.
De heer Kusters, heeft daarna geme-
moreerd, dat het Kamerdebat over het be-
wuste artikel wel bewezen heeft, dat die wil
dan toch heel duidelijk moet worden uitge-
sproken. De berouwvolle candidaat komt on-
der aan de lijst te staan zoodat zijn voorgan-
ger het offer van een vrijwillig heengaan
moet demonstreeren om hem zijn oude rechten
te kronen hergeven.
De heer Van Drunen zal dat alles wel vol
komen begrijpen en billijken, want dezelfde
kwestie wordt dagelijks onder zijn oogen op
het postkantoor afgespeeld.
Wie des middags om ongeveer twee uur
het eene beschikbare loketje is genad'erd, maar
om de een of andere reden even wegloopt,
moet, als hij later toch nog geholpen wil wor
den, weer achteraan de lange rij gaan staan
op hoop van zegen, dat hij nog voor sluitings-
tijd aan de beurt zal kunnen komen.
Te dien opzichte is de postambtenaar en
terecht onverbiddelijk en de heer Van Dru
nen zal het volkomen kunnen begrijpen, dat
ook de wetgever ten opzichte van art. 16 a
geen vrijheid van handelen toegestaan heeft.
Maar natuurlijk is de interpretatie van den
heer Van Drunen en zijn partijgenooten in-
zake het gelijktijdig indienen van ontslag en
verklaring een anctere dan die der commissie
en het was voor hem alleen maar te betreu-
ren, dat behalve zijn beide partijgenooten
en Mej. Carels g#en der raadsleden bereid
bleek tot zijn toelating te besluiten.
Gedeputeerde Staten zullen in hooger be-
roep deze interessante en voorzoover wij we-
ten nog niet voorgekomen kwestie te beoordee-
len krijgen, wanneer althans de heer Van
Drunen of zijn partij zich bij's Raads beslis-
sing niet neerleggen, wat, met het oog op
den mogelijk verloren gaanden zetel, niet
waarschijnlijk is te achten.
Na de uitvoerig door de vele aanwezigen
met aandacht gevolgde besprekingen, kwam
men op de gedachte, dat er in een naast ge-
legen vertrek nog altijd enkele nieuwbakken
raadsleden op hun vonnis zaten te wachten
Zij zaten er als leerlingen van een H. B. S.
die op den afloop der leeraarsvergadering
wachten om den uitslag van hun examen te
vememen en aan den secretaris viel
de onaangename taak ten deel den heer Van
Drunen te gaan mededeelen, dat hij helaas
gezakt was, maar dat hij bij Ged. Staten
waarschijnlijk nog kans op een herexamen
zou kunnen krijgen.
De geslaagde candidaten, waarvan er een,
waarschijnlijk door de emotie van dezen
dag, door ongesteldheid afwezig was, werden
tot het heilige der heiligen toegelaten en even
later verscheen de secretaris dan ook als
piece de milieu tusschen een slanke dame in
een rose japon en een jongen man in een sport-
costuum, die alles beloofden en verklaarden
wat de voorzitter maar wenschte en die, na
de gebruikelijke gelukwensch, vol zelfver-
trouwen in het gestoelte der eere plaats
namen.
Onder groote belangstelling van de dames
der publieke tribune, bracht de bode daarop
de reeds aangekondigde verrassing binnen en
werd een bouquet van roode cozen met een
rood lint, netjes in een vaas, voor mevr.
Helleman op de raadstafel gedeponeerd.
Wij weten niet of ook in andere fracties
nog eens dames zullen gekozen worden,
maar wij zouden B en W wel willen aan-
raden bij de eerstvolgende opruiming in het
Warenhuis eens wat vazen van diverse poli
tieke kleur te laten aankoopen.
Een rood stadhuisvaasje voor deze sociaal-
democratische bouquet zou Donderdagmiddag
door de dames der publieke tribune werkelijk
geapprecieerd zijn geworden.
Wij hebben er vroeger al eens op gewezen,
dat de Inspecteur van het L. O. voor het
Alkmaarsche hoofdschap slechts candi
daten wenscht, die reeds elders als zoodanig
in functie geweest zijn en daardoor heeft het
hoofd van een eenmansschooltje uit Dantu-
madeel of Kibbelgaaren meer kans om hoofd
van een onzer gemeentescholen te worden
dan een Alkmaarsche onderwijzer met hoofd-
acte, die minstens even bekwaam is en wel
licht reeds geruimen tijd als waarnemend
hoofd is opgetreden.
De Raad heeft daarover reeds meermalen
zijn misnoegen te kennen gegeven en ook de
burgemeester heeft destijds erkend, dat elke
Alkmaarsche onderwijzer den maarschalkstaf
in zijn ransel moet meedragen.
Waar vrijwel alle Alkmaarsche onder-
wijzers de hoofdacte bezitten en er hier maar
negen openbare scholen zijn, is het te be
grijpen, dat het overgroote deel van die maar-
schalkstaven nooit uit de ransels te voorschijn
zal komen, maar daarnaast is het duide
lijk, dat men het als een onbillijkheid voelt,
dat bij vacatures elke Alkmaarder voor een
onbekende grooiheid uit een nog onbekender
gehuchtje gepasseerd dient te worden
Niemand huldigt hier de Monroe-leer en
niemand zal verkondigen, dat Alkmaar uit-
sluitend voor de Alkmaarders moet wezen,
maar als een Alkmaarsche sollicitant even
bekwaam is als een mijnheer uit Wapser-
veen of uit Oosterhesselen, dan is het duide
lijk, dat menig raadslid zich afvraagt: waar
om zouden wij onze eigen stadgenooten niet
de kans geven promotie te maken?
Als resultaat van dergelijke overpeinzingen
is kort geleden de heer Lutterot die de
Inspecteur als no. drie van de voordracht
blijkbaar geen gevaarlijke candidaat achtte
tot schoolhoofd gekozen en thans viel een
dergelijk succesje aan den heer Bos ten deel,
die als Alkmaarsche onderwijzer met op vier
na algemeene stemmen als derde candidaat
naar voren gebracht en verkozen verklaard
werd,
Het zal ons werkelijk benieuwen of B. en
W. bij de eerstvolgende voordracht voor een
schoolhoofd nogmaals kans zullen krijgen een
Alkmaarschen candidaat als ongevaarlijke
reserve aan de keuze van den Inspecteur toe
te voegen.
Een middenstander uit het Payglop wilde
de pui van zijn winkel moderniseeren en deed
daartoe het verzoek aan B. en W., die het af-
wezen omdat deze verbouwing in strijd was
met het uitbreidingsplan, dat voorschrijft, dat
bij dergelijke verbouwingen de panden in het
Payglop zes-en-een-halven Meter achteruit
geplaatst moeten worden.
Thans kwam de winkelier in hooger beroep
bij den raad, wien niets anders open stond
dan het voorbeeld van B. en W te volgen
omdat een gunstige beschikking door Ged
Staten toch vemietigd zou worden en omdat
de Raad zich nu eenmaal niet aan zijn eigen
voorschriften mag onttrekken.
Verscheidene raadsleden hadden medelijden
met den gedupeerden winkelier en hebben
met den heer Keesom een lans een warme
lans zegt men in Alkmaar gewoonlijk
voor hem gebroken.
Helaas kon, ondanks al die gebroken
warme lansen, niet aan het verzoek voldaan
worden, omdat men ingezien heeft, dat een
drukke straat als het Payglop, in het hartje
van de stad, voor het verkeer veel te smal is
en daarom in het uitbreidingsplan vastge-
legd heeft, dat sleehts vergunning voor ver
bouwing wordt gegeven als de eigenaar zijn
pand belangrijk achteruit zet.
De gemeente mag dan een derde deel van
den grond confisceeren en het is duidelijk dat
geen enkele zakenman roeping gevoelt de
gemeente op deze wijze te bevoordeelen nog
afgescheiden van de vraag of vooral bij
kleine panden genoeg ruimte zal over-
blijven om de zaak te kunnen voortzetten.
Niet ten onrechte vreesden verscheidene
raadsleden, dat het gevolg van dergelijke be-
palingen zal zijn, dat geen enkele winkelier
ter plaatse meer tot verbouwing overgaat en
het Payglop althans aan de Westzijde
een antieke winkelstraat zal worden.
Daartegenover werd de ncodzakelijkheid
van straatverbreeding bepleit, werd er op ge
wezen, dat het algemeen belang boven het
particulier belang moet gaan en de vrees ge-
uit, dat men bij het maken van uitzonderin-
gen de met moeite tot stand gekomen regeling
weer waardeloos zal maken.
De burgemeester droomt zich een kapitaal-
krachtige combinatie, die, in navolging van
V en D., een blok huizen zal aankoopen en
het is natuurlijk, dat iets dergelijks de eenige
mogelijkheid1 is om het Payglop verbreed te
kunnen krijgen.
Wellicht zal de Westzijde in verloop van
tijd zoo antiek en bouwvallig worden, dat
de gemeente het op het Scharloo gegeven
voorbeeld zal kunnen volgen en de afbraak
tegen een zacht prijsje in eigen handen zal
kunnen krijgen.
Er schuilt werkelijk wel eenige koopman-
schap in de dikwijls zoo raadselachtige daden
van het College.
Uitvoerig is er gedebatteerd over de vraag
of enkele stukken aan Den Hout grenzenden
tuingrond, waarvan de gemeente eigenaresse
is, opnieuw voor drie jaar verhuurd moesten
worden, dan wel zooals de meerderheid
van het college wilde slechts voor een
jaar, met de bedoeling den grond dan als
wandelplaats aan Den Hout toe te voegen
Deze grond is eigenlijk al lang voor den
plantsoendienst bestemd, maar de minderheid
van het college en vele raadsleden wilde
den huurder niet door een te korten termijn
dupeeren en bovendien waren er weer heel
wat voorzichtigen, die precies uitgerekend
wilden zien wat het zou kosten als deze
grond eindelijk eens zijn besiemming ten
algemeenen nutte zou krijgen-
TELEF00N 490
Omdat Nash voor een matigefl
prijs een wagen maakt, die, wat
kwaliteit en afwerking betreft,
met veel dnurdere merken kan
concnrreeren.
B. en W zullen er een onderzoek naar in-
stellen en we zullen maar hopen, dat de raad
daarna zal besluiten om over drie jaren onzen
Hout een niet onbelangrijke uitbreiding te
geven.
Plantsoenen worden wel eens de Ion gen
van een stad genoemd en het is begrijpelijk,
dat een steeds groeiende gemeente na ver
loop van jaren ook behoefte aan grootere
longen begint te krijgen
Het destijds genomen raadsbesluit tot ver-
nieuwing van de Rotorenbrug heeft tot ge
volg gehad, dat de brug reeds enkele maan-
den verdwenen is, zonder dat er een nieuwe
voor in de plaats is gekomen, waardoor het
verkeer belangrijke stagnatie heeft onder-
vonden. i
Volgens den heer Woldendorp, die daar
over een interpellatie hield, werken aan den
onderbouw al maanden lang anderhalve man
en een paardenkop, terwijl er dagelijks een
opzichter bij staat, die niets te doen heeft en
blijkbaar zijn door de gemeente duur betaalde
arbeidsuren misbruikt door naar den paarden
kop te kijken.
Waarom, zoo vroeg de heer Woldendorp,
moet alles hier op z'n Alkmaarsch gebeuren
en waar blijft de bovenbouw zonder welke
de brug nooit voltooid zal kunnen worden?
Wethouder Leesberg heeft omstandig uit-
eengezet, dat men met den onderbouw geen
haast heeft te maken als de bovenbouw nog
op een constructiewerkplaats gefabriceerd
wordt. Er waren slechts vier fabrieken ge
weest, die tot den bouw bereid waren en de
inschrijfster die het werk had gekregen. zag
door drukke bezigheden geen kans, het bin
nen korteren tijd gereed en ter plaatse te
kunnen krijgen.
Maar intusschen is de oude brug afge-
broken, een hulpbrug blijkt te kostbaar en het
publiek ergert zich dagelijks als het op dit
drukke verkeerspunt elken dag weer ander-
'halven man, een paardenkop en een rente-
nierenden opzichter bij elkaar ziet.
Zou het voortaan niet verstandiger zijn
eerst den bovenbouw aan te besteden en pas
tegen het gereed komen daarvan de oude
brug af te breken en zoo vlug mogelijk den
onderbouw te vernieuwen?
I
De burgemeester heeft namens den Raad de
familie Boendermaker in Bergen dank gezegd,
voor de bereidwilligheid ons nieuwe zieken-
huis met niet minder dan 225 schilderstukken
tot een museum van moderne kunst te maken
Wij kunnen ons voorstellen, dat kunstlief-
'hebbers thans voor hun pleizier naar het
ziekenhuis gaan en het is werkelijk nog niet
zoo'n slechte gedachte om gebouwen, die
men thans liefst vermijdt, door mooie schil-
derijen of op andere wijze een bijzondere at-
tractie te geven
Misschien zullen heeren tandartsen en be-
lastingambtenaren hiervan eens bijzondere
notitie ^vilieu nemen.
Wie aan een openbaar geborw een paar
honderd schilderijen in bruiklee.j geeft, heeft
zeker in het algemeen belang een daad van
groote beteekenis rricht en het deed ons
genoegen, dat de Raad spontaan applaudi-
seerde toen de burgemeester een openlijk
woord van dank tct de familie Boendermaker
heeft gesproken.
MEVROUWI
Alvorens Uw wasch uit huis te
doen, overtuigt U dan eerst waar
en hoe Uw wasch wordt behan-
deld. Onze inrichting stellen wij
steeds ter bezichtiging.
Onze prijzen zijn de laagste, ter
wijl het niet noodig is Uw goede-
ren te merken, Alle goederen zijn
tegen brand-en transportschade
verzekerd.
ALRMAARSC
CODRANT.
I
