Ilkiuisttc Esurant.
Dinsdag 1?> November
Stail^nieuws
milLLKTON.
DEKANG-HE VAAS.
onserd een en dertisste 'aargang.
Radio-hoekje
Woensdag 20 November.
Hilversum, 1071 M. (Van 12—6.—
298 M.) 10.—10.15 Morgenwiidmg. 12 15
2— Concert door het A. V. R O.-kwartet
23Radio-Kinderkoorzang 3 4.
Naaicursus. 4.—4.30 De voornaamste studie-
muziek voor piano. Een cyclus in stijgende
liin, uitgevoerd door Egbert Veen Toelich-
ting door Louis Schmidt. 5.—-6.— Dinermu-
ziek uit het cafe „Moderne' te Amsterdam.
6.30 Koersen Vaz Dias. 6-45 7.15 Cur-sus
ItaliaanschBeginners. 15—7.45 Cursus
ItaliaanschGevorderden. 8.01 A V. R. O.
iRadio-tooneel. Opvoering uit de studio van
Ladv Windermere's Waaier". Spel in vier
bedriiven van Oscar Wilde. De Haarlemsche
Tooneelclub onder leiding van Kommer
Kleijn- Na afloop persberichten. Daarna:
Dansmuziek uit cabaret „La Gaite" te Am
sterdam. 12.— Sluiting.
Huizen, 1875 M. (Uitsluitend N. C. R. V.)
8 15—9.30 Concert. 10.3011.Zieken-
dienst. 11.11.30 Gramofoonmuziek. 12.30
2.Concert, viool, fluit, piano en orgel.
2.-2.45 Concert. Za-ng, viool en piano. 2.45
^3.15 Lezen van Christ. Lectuur. 3.15—
4.15 Voortzetting concert. 4155.Gramo
foonmuziek. 5.-6.— Kinderuurtje. 6.—6.30
Gramofoonmuziek. 6.307.30 Cursussen
)Ned. Technicum. 7.30—8.— Causerie over
Vitaminen in pluimveevoeders en hunne
grondstoffen. 8.—8.30 Bestuursmededeelin-
gen door den Voorzitter. 8.30 Uitzendavond
uit den Haag. Sprekers, zangvereen. en orkes-
ten. Na afloop persberichten.
Daventry, 1554.4 M. 10.35 Morgenwijding.
ill.05 Lezing. 11.20—12.20 Gramofoonmu-
|ziek. 12.20 Concert. M. Michell, alt. A.
Duxbury, tenor. 12.50 Gramofoonmuziek.
'a.202.20 Orkestconcert. 2.45 Berichten.
2.50 Uitzending voor scholen. 3.20 Lezing.
3.50 Lezing. 4.05 Concert. V. McLean,
piano. Strijkkwartet. 5.05 Concert op cinema-
orgel. 5.35 Kinderuurtje. 6.35 Nieuwsber.
7.05 Piano-recital. 7.20 Lezing. 7.45 Lezing
8.05 Pianorecital door E. Bartlett en R. Ro
bertson. 8.35 „Typhoon" van Joseph Conrad.
0.20 Nieuwsberichten. 9.35 Lezing. 9.55
Nieuwsberichten. 10.Concert. E. Burford,
sopraan, orkest. 11.Lezing. 11.2012.20
Dansmuziek.
Parijs ^Radio-Paris", 1725 M. 12.50
2.20 Gramofoonmuziek. 4.05 Concert. Orkest
en soli. 6.55 Gramofoonmuziek. 7.25 Gramo
foonmuziek. 7.20 „De Barbier van Sevilla"
van Rossini.
Langertberg, 473 M. 6 207.20 Gramo
foonmuziek. 8.25—9.20 Evangelische mor
genwijding. 12.20—1.50 Concert. Orkest
sopraan en cello. 3.505.20 Concert. Strijk
kwartet, sopraan en piano. 6.35 „Der Acker-
mann aus Bohmen" van Joh. v. Saaz. 7.50—
9.10 Uit Berlijn„Vom Leben". Op. 57, Jos
Matthias Hauer. Koor, orkest en soliste
Kalundborg, 1153 M. 2.50—4.50 Orkest
concert. 7.35—8.35 Orkestconcert. 9.35
10.Concert. Zangeres en piano. 10.
10.25 Cello-recital.
Brussel, 5085 M. 5.20 Trioconcert. 6.50
Gramofoonmuziek. 8.35 Concert. Orkest en
zang.
Zeesen, 1635 M. 6.20 Lezing. 8.15 Klok
kenspel en morgenwijding. 11.20 Orkestcon
cert. 1.20 Concert. Vocale- en instrumental
solisten. 2.20 Orkestconcert en toespraken
Daarna: Concert door Instrum. Kwintet
5.20—7.20 Lezingen. 7.50 „Vom Leben"
Op. 57. Poetische lezing met muziek. Orkest,
koor en spreekster.
DE RECHTEN VAN MINDERE
MILITAIREN.
Zondag 24 November 1929 van 9.20 tot
9.35 zal door den heer K. ter Laan, Lid van
de Tweede Kamer der Staten Generaal en
burgemeester van Zaandam voor de V A. R
A.-microfoon een bespreking houden over het
onderwerp: Miskende rechten van verschil
lende groepen van mindere militairen van zee
en landmacht.
BART LOEVENS JUBELT!
Daar heb je 't nou! Vijf en twintig jaar
heeft Bart Loevens het tooneel gediend
verschillende functies, zooals speler, regis
seur en grimeur. Vijf en twintig jaren heeft
hij de ups and downs van het artistenleven
meegemaakt, heeft hij veel waardeering ge
vonden, heeft misschien nog meer teleurstel
15
Uit het Engelsch door J. S. Flitscher.
Geautoriseerde vertaling door v. d. W.
'ingen ondervonden. En de laatste jaren
speelde Loevens met zijn partners slechts
buiten Alkmaar. Er was van hier blijkbaar
geen publiek, dat zijn werk waardeerde.
En nu was daar waarachtig een stamp-
voile Harmoniezaal die Bart Loevens wilde
huldigen, die hem een ovatie wilde brengen
voor zijn werk, zijn levenswerk.
Misschien meer nog dan de vele geluk-
wenschen zal de heer Loevens getroffen zijn
door deze voile zaal. Daaruit bleek toch, dat
men hem nog niet vergeten was, dat er ook
hier nog menschen zijn, die naar hem willen
luisteren.
Het was een eigenaardig publiek. Daar
waren eerst afgevaardigden van vele too-
neelvereenigingen uit den omtrek die alle met
den heer Loevens in aanraking komen. Daar
waren verder kennissen en genoodigden, die
graag waren opgekomen, om hun vriend in
feeststemming te zien; daar waren tenslotte
de gewone belangstellenden, die gekomen
waren, om de tooneelvoorstelling mee te ma-
ken.
Bart Loevens jubelde Zondagavond. En
daarbij werd hij dik in de bloemetje gezet.
Als het spreekwoord „Zeg het met bloe-
men" waar is, dan is Zondagavond wel heel
duidelijk gebleken, dat Loevens nog steeds
veel waardeering heeft opgewekt bij zeer
velen.
Bloemen! Jfa, die waren er talrijk. Van de
vele vereenigingen, die hem noodig hebben,
en anderen, die in hem een bekwaam regis-
seur of grimeur zien en van vrienden, die
hem in de eerste jaren in zijn loopbaan ter-
zijde stonden of met hem vochten. En de
aanbiedingen van de bloemstukken zijn na-
tuurlijk gepaard met hartelijke, welgemeen-
de woorden, woorden, die herinneringen op-
wekten, woorden, die de toekomst hoopvol
deden inzien.
Het moet den heer Loevens dan ook wel
eenigszins benauwd zijn geweest, toen hij
zag, welk een grootsche hulde hem gebracht
werd. Hij kon dan ook geen woorden vinden,
om te danken en bracht zijn dank door een
buiging over.
Dan waren er nog kunstvoorwerpen en
enveloppes met inhoud, ook al van vrienden
of tooneelclubs e. d. En ook die gingen ge
paard met een hartelijk speechje.
We zullen niet al de toespraken hier noe
men. In't kort kwamen ze alle neer op de
25 jaren, die Loevens achter zich heeft. Hoe
hij bij het Vrije Tooneel in 't begin de antl-
militaristische beweging steunde door goede
propaganda-stukken voor het voetlicht te
brengen met vele andere vrienden, zooals
Bakker, de Waal, v. Vliet, Harms, enz. enz.
Moetn we alle gevers noemen? Het is niet
noodig. Volstaan we met te zeggen, dat er
bloemen en cadeaux waren van de leden van
Loeven's gezelschap, van het Alkm. Tooneel,
van tooneelvereenigingen uit Bergen, Koe-
dijk, Schermer, Beemster, Limmen, Schoorl-
dam, van de H. B. S.-vereeniging alhier,
van de Orde der Goede Tempelieren, van en-
kele vrienden van den heer Loevens, enz. enz.
Het Circuskind
Bij een tooneeljubileum hoort een jubileum
stuk. En daarom had mevr. Loevens-Jonge-
jan speciaal voor deze gelegenheid een stuk
geschreven, dat zij „Circuskind" noetnde.
„Circuskind" behandelt de gcscfredenls
van een meisje, dat uit een pensionaat ont-
vlucht is en bij een circus terecht komt Daar
wordt ze door de directeuren en de vrouw
en een hunner, opgevoed en klaar gemaakt
a'.s artiste. Weldra blijkt, dat z j de „clou"
van het gezelschap is.
Het kind is haar moeder kwijt Dat heHt
natuurlijk een oorzaak. De moeder n.l.
meent een moord begaan te hebben, waar-
van een andere man beschuldigd is, die
reeds eenige jaren in de gevangenis zucht
De moeder heeft een treurig leven, omdat
haar geweten haar knaagt. Toch kan z-
haar kind niet zonder meer verlaten en op
zekeren dag ziet ze haar. Moeder en dochter
herkennen elkaar. Maar het kind weet niets
van den last, die haar moeder torst. Wel ech
ter een vriend van haar, die haar lief heeft.
Terwille van zijn geliefde wil hij de moeder
niet verraden en laat zijn vriend in de gevan
genis zuchten, wetende dat hij onschuldig is
Het gelukt hem en de moeder, om het cir
cuskind over te halen, mede te gaan naar
zijn woning, waar ze samen zullen wonen.
Tijdens een voorstelling vertrekken zij sa
men.
Groot is de droefenis van Teddy (Loe
vens), die het meisje in stilte bemint. Hij
denkt, dat zijn „circuskind" door den jongen
man ontvoerd is en zint op wraak. Zoo komt
hij eindelijk bij de woning waar zij thuis is,
juist op den avond, dat het meisje zich ver-
loofd heeft met haar „ontvoerder". De twee
mannen ontmoeten elkaar, een hevige scene
volgt en... Teddy worgt den andere. Maar
als even later blijkt, dat zijn gelukster wer-
kelijk van den jongen houdt, dat ze ook nie*
werkelijk ontvoerd is, dan begrijpt hij alles
en beseft pas dan dat hij twee menschenle
vens verwoest heeft. Gelukkig blijkt, dat de
jongeman nog leeft Hij herstelt langzaam
en Teddy wordt zijn vriend.
Als de beide geliefden zullen trouwen,
komt plotseling de ongelukkige onschuldige
uit de gevangenis terug en vindt de moeder,
de z.g. moordenares. Maar dan blijkt, dat
ook de moeder onschuldig is en dat Teddy
dat getuigen kan. Hij is immers van het on-
geluk getuige geweest, zonder zich verder
er om te bekommeren.
Het einde komt dan zeer gelukkig: twee
geliefden sluiten zich in elkaars armen, ter-
wijl de anderen vrienden worden van het ge-
lukkige paar.
Mevr. Loevens noemt haar stuk romantiek.
En dat is het ook zeer zeker. Maar leven
we tegenwoordig nog wel in den tijd der ro
mantiek? Ons dunkt van niet
We bedoelen daarmee geenszins, dat het
stuk niet goed is, maar we hadden liever een
meer modern stuk gezien zonder die roman
tiek.
Het bevat veel aardige trekjes en treffende
tooneeltjes. Daarin ligt dan ook de kracht
van het geheele stuk, getuige de stilte in de
zaal. Maar, vragen we ons af, is het stuk
niet te gerekt? Zou het aan het geheel geen
goed doen, als het hier en daar wat bekort
werd,? Laat mevr. Loevens het nog eens na-
lezen. Dan zal ze zeker tot de conclusie ko
men, dat vooral het laatste bedrijf te lang is,
en zonder afbreuk bekort kan worden.
Wat het spel betreft, alvorens een en an
der van de spelers te vertellen, moet het ons
van het hart, dat de pauzes veel en veel tt
lang waren.
Dat was beslist fout en dat zal een vol-
gende keer zeker wel veranderd worden. En
de pauze tusschen het 2e en 3e bedrijf moet
in elk geval als de groote pauze tenminste
tusschen 1 en 2 blijit zoo kort mogelijk
gehouden worden.
En nu de spelers. Laten we dadelijk maar
zeggen, dat alien hun best gedaan hebben
I aten we al'ereerst den iubilaris noemen
De heer Bart Loevens speelde den clown Ted
dy met zeer veel entrain. Hij heeft ook nu,
na 25 jaar, getoond. een goed tooneelspeler
te zijn, die zijn rol meeleeft. Vooral zijn stil
spel was zeer goed.
Zijn partner, Carl Dickson (Henny de
Haanf deed weinig of niets voor hem onder
Hij maakte van zijn rol 'n echten circusdirec-
teur van een klein circus. Mei. Rie Nat, als
mevr. Dickson, was keurig. Snibbig tegen
haar man, dadelijk daarop lief tegen de von-
delinge, en echt ver'egen in het huis van van
Eisden, waar de deftigheid troont.
De jongeheer Piet Loevens speelde als
vondelinge in het voorspel (waarom heet dat
eigenliik voorsoel? Er is geen enkele reden
oor en't kan best le bedrijf genoemd wor
den!) Piet Loevens was in het rolletje de Be
veling van het publiek en heeft met veel ani
mo zijn aandeel in het succes verworven.
Zijn opvolger, mevr. C. Koot-Cramer speelde
later als vondelinge, als het kind meisje,
vrouw is geworden. Haar spel, haar rolop-
vatting was bijzonder goed. Losjes, lief en in-
nemend was ze gedurende het geheele stuk
Zij was zeker de ster van den avond en had
uitbundig succes.
Mevr. Loevens-Jongejan speelde de rol
van de moeder, Antoinette Dubois. Deze rol
was zwaar, maar mevr. Loevens heeft het er
goed afgebracht.
Frank van Eisden (Nic. Kramer) was een
lastige rol, maar de vertolker bewees, dat hij
zich in de rol goed ingedacht had. Hetzelfde
kunnen we zeggen van Andre Vermeer (Dirk
Klinkhamer), die zijn kleine rol zeer goed
vertolkte.
Resumeerende dus een goed geslaagde
uitvoering met een dankbaar publiek.
Het was een onvergetelijke avond voor
Loevens en zijn medespelers.
KOSTELOOZE VERSTREKKING VAN
BOEKEN EN LEERMIDDELEN AAN
LEER'LINGEN VAN GYMNASIUM EN
HANDELSSCHOLEN.
B. en W. schrijven in bijlage Nr. 116:
Onlangs bereikte ons het verzoek om ten
behoeve van een der leerlingen van't Gymna
sium van gemeentewege kosteloos boeken ti
verstrekken. Een regeling ter zake bestaat
niet en tot nu toe was de behoefte daaraan
ook niet gebleken. Het komt ons gewenscht
voor met betrekking tot deze aangelegenheii
eene algemeene regeling vast te stellen.
Voor de Handelsschool en de Handels
avondschool bestond zoodanige regeling wel
(zie artikel 7 der verordening, opgenomen in
Gemeenteblad nr. 1041).
Inmiddels deelde de Minister van Onder-
wijs, Kunsten en Wetenschappen ons bij brief
van 23 April j.l. nr. 5139 Afd.
daaraan verbonden uitgaven subsidie zal ver-
leenen, indien bij de verstrekking de te dien
aanzien voor de leerlingen der Rijks hoogere
burgerscholen geldende regelen overeenkom-
stige toepassing vinden. Wat inkomengrenzen
en rapportcijfers aangaat zijn die regelen ge-
lijk aan die, opgenomen in de hierbovenge-
noemde verordening (Gemeenteblad nr.
1041)
Het verdient o. i. aanbeveling deze regelen
ook over te nemen ten aanzien van de leer
lingen van het Gymnasium, terwijl, voor wat
de leerlingen der Handelsschool en der Han-
delsavondschool aangaat, de bestaande rege
ling kan blijven voortbestaan.
De regeling voor Gymnasium, Handels
school en Handelsavondschool zal gevoege-
lijk in een verordening kunnen worden samen-
gevoegd.
De Coramissien van bijstan-d voor het on-
derwijs en voor de financien kunnen zich met
het voorstel vereenigen, evenals Curatoren
van het Gymnasium, die er intusschen prijs
op stellen, dat aan dat College de bevoegd-
heid wordt toegekend de beslissingen te
nemen ten aanzien van de leerlingen van het
Gymnasium.
Wij hebben tegen dit laatste geen bezwaar
en stellen U voor vast te stellen een verorde
ning, regelende het van gemeentewege in
bruikleen verstrekken van boeken en leermid-
delen aan leerlingen van het Gymnasium,
van de Handelsschool en van de Handels
avondschool.
V. H. M. O
mede, dat "het zijne aandacht heeft getrokken,
dat ten aanzien van deze verstrekking aan
leerlingen van handelsscholen en -cursussen
verschillende regelen worden toegepast, in
verband waarmede de Minister, te beginnen
met den cursus 1929/1930, slechts dan in de
Zondag in Juni. Als plaats voor dit zangers-
feest werden voorgesteld Den Helder, Alk
maar en Hoorn, waarvan Den Helder zich
al daddlijk terugtrok. Voor Alkmaar bestond,
gezien de resultaten, welke men daar het
vorig jaar had bereikt, niet zoo heel veel
animo, doch uit de mededeelingen van de te
Hoorn gehouden besprekingen mochten wij
opmaken, dat voor die gemeente de kansen
heel gunstig staan.
Ten opzichte van dit zangersfeest heeft
men groote plannen.
Zoo zal o m. in overleg worden getreden
met niemand minder dan Hubert Cuypers,
dien men wil uitnoodigen in de jury zitting
te nemen en dan tevens een zangdemonstratie
te komen geven met zijn beroemd knapen-
koor „Schola Cantorum."
Mocht dit niet gelukken, dan zal Fred.
Roeske worden uitgenoodigd met het man-
nenkoor „Apollo".
Voorts wordt overwogen in samenwerking
met het symphonie-orkest ten gehoore te
brengen „Hallelujah" van Handel.
Provinciaal nieuws
ONTHEFFING ARTIKEL 28 BOUW-
EN WONINGVERORDENING.
B. en W. schrijven in bijlage Nr. 118:
Bij ons College zijn ingekomen een tweefal
adressen, waarbij Gebrs. Laan te Heiloo en
F. H. Geels alhier, ons vergunning verzoe
ken tot het bouwen, respectievelijk van een
warenhuis op een terrein gelegen aan der.
Zandersweg, kadastraal bekend in sectie E
nr. 2713. en van een warenhuis op een terrein
in den Eendraohtspolder, kadastraal bekend
in sectie E. nr. 554, beide volgens de bij de
betreffende verzoekschriften overgelegde tee-
keningen.
Volgens de eerste alinea van artikel 28 der
bouw- en woningverordening is het verboden
te bouwen anders dan, hetzij aan bij de in-
werkingtreding dier verordening bestaande
openbare straten, hetzij aan openbare straten,
aangelegd overeenkomstig de bepalingen dier
verordening, hetzij aan te leggen openbare
straten. Van deze bepalrng kan uwe vergade-
ring volgens de 2e alinea van hetzelfde arti
kel ontheffing verleenen.
Waar het in beide gevallen de bedoeling is
het te sticthen warenhuis op meer dan 10 M
uit de nopenbaren weg te bouwen en dit der-
halve volgens de omschrijving in de 3e ali
nea van bedoeld artikel niet aan een openbare
straat komt te liggen, is voor de uitvoering
van de bouwplannen ontheffing van het ver
bod van bovengenoemd artikel der bouw- en
woningverordening noodig.
Wij hebben tegen het verleenen dier ver-
eischte ontheffingen geen bezwaar en geven
U mitsdien, met verwijzing voor zooveel noo
dig naar uwe besluiten van 24 Januari en 23
Mei j.l. dienaangaande in overweging, te be
sluiten:
ontheffing te verleenen van het verbod in
de eerste alinea van art. 28 der bouw- en
woningverordening ten aanzien van:
a. het bouwen, volgens overgelegde teeke-
ning, van een warenhuis op een terrein
gelegen aan den Zandersweg, kadastraal
bekend in Sectie E. nr. 2713, door Gebrs.
P. en J. Laan te Heiloo;
het bouwen volgens overgelegde teeke-
ning, van een warenhuis op een terrein in
den Eendrachtspolder, kadastraal bekend
in sectie E. nr. 554, door F. H. Geels,
alhier,
een en ander onder voorwaarde, dat, wan-
neer te eeniger tijd in de omgeving van het t
stichten gebouw een woonwijk mocht verrij-
zen, deze ontheffing niet meer van kracht zal
zijn.
NOTA VAN WITZINGEN, BETREFFEN
DE DE O'NTWERPGEMEENTE-
BEGROOTING VOOR 1930.
In bijlage 119 geven B. en W. een over
zicht van enkele wijzigingen, die zij in het
ontwerp Gemeentebegrooting 1930 hebbe.i
a an gebracht.
b.
BOND VAN GEMENGDE
ZANGVEREENIGINGEN.
Zondag heeft bovengenoemde Bond hier
ter stede vergaderd. Wij ontvingen pas gister
dus een dag te laat meded-eeling daar
van, zoodat wij geen verslag konden maken
Wij vinden in de N. H. Crt. het volgende
over deze vergadering:
In de Zondag gehouden algemeene ver
gadering van den Bond van Gem. Zangver
een. in N.-Holland is o.m. aan de orde ge
komen een bespreking over het Zangersfeest
1930, dat zal worden gehouden op den 3en
HENSBROEK.
Tooneel.
De openbare uitvoeringea op Zondag en
Donderdag gegeven door de plaatselijke too-
neelvcreen. ,,'t Viooltje", alhier, kunnen we-
derom als best geslaagd aangeteekend wor
den Gegeven werd 'n tooneelspel van den be-
roemden Zwitserschen schrijver Ernst Zahn:
„De schaduw van 't verleden". Beide avon-
den waren de zalen best bezet, en vooral de
lste avond, die „van de jongelui", is met on-
verdeelde aandacht naar het spel geluisterd
en heeft men er van genoten. Dat bewees wel
de ontroering welke het slot van het stuk,
waarin de ontknooping vanhet drama
volgt, bij de aanwezigen wekte. Want hoe-
wel het stuk als tooneelspel staat aange-
schreven, kunnen wij het gevoeglijk, wat de
inhoud betreft, voor een drama laten door-
gaan. Ware niet de meer dan mooie rol van
Babeseff, uitmuntend vertolkt door den heer
K. Gelder er tusschen gelast, het stuk zou
te somber zijn geweest. Het eischt in iedere
rol veel van de spelers, en, hoewel er nog
heel wat tekortkomingen waren te constateo.
ren, heeft het spel van de leden van ,,'t Vi
ooltje" ons de geheele avond in spanning ge
houden.
Zonder uitzondering is er goed spel gele-
verd. hoewel wij het moeten betreuren dat de
vereeniging om financieele redenen het deze
uitvoering zonder regisseur heeft moeten
stellen. Een vereeniging die steeds zulke
zware stukken als het thans opgevoerde, ten
tooneele wenscht te brengen, kan niet buit :n
n technischen leider. Maar daarom is het
succes, thans behaald des te meer te respee-
teeren. Tooneel-aankleeding had meer in het
Zwitsersche milieu gebracht kunnen worden.
De grimeering, door den heer Loevens uit
Alkmaar, was best en ook de costuums wa
ren goed gekozen.
Aan het slot dankte de heer Wit de veree
niging voor hare prestatie, waarop de voor
zitter, de heer Den Das, antwoordde.
Een ]ubilaris.
Tegelijkertijd voerde laatstgenoemde ecu
ubilaris voor het voetlicht, n.l. den heer B.
Visser, die het feit herdacht, voor 25
jaar als lid tot de vereeniging te zijn toege-
treden en het onafgebroken te zijn gebleven,
De voorzitter complimenteerde op hartelijke
wijze den heer Visser, prees hem cm z'n
groote verdienste als lid van de vereeniging,
de vereeniging gelukwenschend met zulk
een trouw en ijverig lid.
Wanneer men reeds 25 jaar lid is, aldus
spr., en men studeert dan in 14 dagen een
rol in, iets wat het vorig jaar nog gebeurde,
dan behoeven we niet veel meer te vertellen.
Onder krachtige instemming van het pu
bliek overhandigde spr. hem een zilveren
lepel en vork, waarna de muziek een „lang
zal hij leven" inzette, waarmee de zaal van
harte instemde. De heer D. Wit nam nu voor
de tweede maal het woord om in ongeveer
gelijke woorden, den jubilaris te huldigen.
Spreker nam het initiatief tot het houden van
een collecte door de zaal, om als blijk van
waardeering van de zijde van het publiek,
den heer Visser een cadeau te kunnen over-
handigen.
Daarna nam nog de heer Kooiman, voor
zitter van den West-Frieschen Bond v. Dilet-
tanten-vereenigingen, het woord, zette de
beteekenis van zulk een heugelijk feit van een
vereeniging als deze uiteen, en noemde zulke
leden ook een steun voor den Bond, en ten
slotte voor geheel ons Gewest, daar het toch
het streven van den Bond is, om door het
cmhoog-brengen van het dilettantisme op
het tooneel, ook ons gewest op hooger peil te
brengen.
De heer Kooiman was met nog twee com-
missieleden aanwezig ter beoordeeling van
het spel, iets waartoe genoemde Bond het
(Wordt vervolfld.^
1929
No. 273
BBS
rt.tr,.
„Nu", merkte ik op, „als kleine dingen van
belang zijn, wat maakt u dan op uit iets, dat
heel gering lijkt. Op het kaartje staat: morgen,
"s namiddags of 's avonds. S. S. Wat beteekent
S. S.7
Hij bekeek het kaartje zeer onverschillig.
„0! Ik neem aan, dat dit de eerste letters zijn
van een naam, waarbij Cousins Krevin kende.
Die kerels hebben altijd bijnamen, schuilnaraen
of aangenomen namen. Na hetgeen je zuster
gisteren van hem vertelde, had hij er zeker een
half dozijn; Cousins kende hem als Sam Smith
of Seth Simpson of Silas Saunders of Simon
Scott. Snap je?"
,,Neen, dat snap ik niet. Ik geloof, dat S. S.
de afkorting is van een plaats, die beiden ken-
nen en waar zij elkaar zouden ontmoeten. Dat
denk ik er van. Waarom zou Krevin geteekend
hebben met initialen, aangenomen of niet?
Cousins zou heel goed begrepen hebben van
wien dat bericht kwam."
Hij uitte een kreet van verbazing en gaf mij
•en klap op den schouder.
„Beste jongenl" riep hij uit, „dat kan heel
goed mogelijk zijn; ik ben een ezel, dat ik
daaraan niet gedacht heb. En welke olaatsen
zijp er hier, waarvan de namen met een
beginnen?"
„Twee of drie, Summersead en Sheldrake en
Settlecraft, alle in de buurt. En dichtbij heb
je nog een plaats, South Stilbeach. Wij zijn er!
Daar heb je de S. S."
„Is dat ergens op den terugweg?"
„Dat gaat wel. Het is tusschen hier en
Middlebourne, maar op een zijweg."
Hij keerde zich om, wenkte den chauffeur on
wij stapten in en gingen op weg naar South
Stilbeach. Het was een klein, afgelegen vis
schersdorpje; een verzameling van hutten en
huisjes, met een schunnig bierlokaal, dat uit-
zicht had op het strand. Wij kwamen echter
met een niet thuis niemand had gezien of
gehoord van een van de beide mannen, die wij
beschreven.
Op weg naar huis reden wij door de dorps-
straat naar de garage, waar Cherry de auto
gehuurd had. Toen wij het huis van Veller
voorbijkwamen werden wij door verschillende
stemmen aangeroepen en Veller, gevolgd door
Pepita Marigold en Bryce Ellingham kwamen
aanhollen, alle drie in hoogst opgewonden toe
stand. Pepita en Bryce waren niet in staat een
woord uit te brengen.
„Deze twee", riep Veller uit, daarbij wijzen
de op Pepita en Bryce, „hebben iets ontdekt.
Het kan wat met dit zaakje te maken hebben
en misschien ook niet. Zij kwamen direct naar
mij toe".
„Zeker is het een ontdekking van groot ge-
wichl", riep Bryce uit, „Wij zochten u daarom,
mijnhecr Cherry en daar u er op uit was, zijn
wij naar Veller gegaan, omdat in die dingen
spoed gewenscht is, niet waar? Kijk nu eens
hier als dit nu geen aanwijzing is, zooals
jullie dat noemen, dan zou ik wel eens willen
weten, wat dan wel een aanwijzing is."
Hij hield zijn hand op en toen wij daarop een
gouden munt zagen, met een gat er in, waar-
aan een stuk van een ketting was vastgemaakt
kon ik een uitroep niet onderdrukken.
„Van oom Joseph", fluisterde ik dicht bij
Cherry's oor. Noch Bryce, noch Pepita schenen
dat precies te hooren, maar Cherry begreep
onmiddellijk wat ik meende en wist de aan
dacht daarvan voor een oogenblik af te leiden
Hij nam de munt in zijn hand en onderzocht die
nauwkeurig.
„Een Amerikaansch tien-dollar stuk", zeide
hij. „Hm, een mooie munt ook, En waar heb je
dat gevonden?"
,,Dat gebeurde zoo; juffrouw Marigold en ik
wandelden langs de voet der rotsen daar bi
Fliman's End. Er is daar een soort van nis, zoo
iets als een kelder. Ik vond die munt daarin
tusschen het zeewier."
„Zag het er naar uit, alsof die munt daar
lang gelegen had?" viel Cherry in de rede,
„Lag er zand of iets anders op".
„Neen ze zag er juist uit zooals nu, Het
leek mij of iemand haar pas had laten vallen
en dat zij gevallen of gerold was tusschen het
zeewier. Maar dat is nog niet alles. Er zijn
voetstappen in die nis, dat moet u zeker gaan
zien. Ze zijn van een man en van een groo
ten kerel ook. En zij leiden recht over het
zand, het is daar vast, wit zand en het zijn
daarop de eenigste sporen. Wij hebben niet ge
keken waarheen zij liepen. Neen, we gingen
haastig terug om u te zoeken en daar u er niet
meer was, zijn we naar Veller gegaan."
„We zullen met z'n alien daar kijken", zeide
Cherry. Hij keek naar Veller en vroeg: „hoe
dicht kunnen wij met den wagen komen bij dat
punt?"
„Tot het einde van de laan, langs ons huis
kunnen wij rijden", riep ik uit. „Stap maar in
ik zal den chauffeur den weg wijzen."
De vier anderen gingen in den wagen ik
zette mij naast den chauffeur. Op een gegeven
oogenblik boog Cherry zijn hoofd over het lage
scherm en vroeg dicht aan mijn oor; „is het ze
ker, dat die munt van je oom is?"
„Zoo zeker als wat. Zij viel mij bijzonder op
zij hing aan zijn horlogeketting."
Hij knikte en sprak nog zachter. „Uitste-
kend! spreek er echter niet over als wij
uitstappen", fluisterde hij,
De wagen bracht ons tot op een kwart raijl
van Fliman's End. Nadat wij waren uitgestapt
liepen wij over een veld en toen wij aan het
stand kwamen volgden wij de kust tot bij de
rotsen. Er waren verschillende grotten of nis
sen in die rotsen; de grot waarheen Bryce ons
bracht lag op het Westen, uit de opening had
men een ruim uitzicht langs de bochtige kust
tot Kingshaven in de wazige verte. En binnen
ir. die grot lagen verschillende hoopen drijf
hout en zeewier, daarin gespoeld door dc
krachtige winden, die dikwijls van den Atlan-
tischen Oceaan in het Kanaal bliezen.
„Daar heb ik de munt opgeraapt!" riep Bry
ce uit, wijzende naar een hoop zeewier achter
in de grot. „Precies daar! En kijk nu eens naar
die voetsporen. Er zijn er een massa hier in de
grot en ziet u wel, zij gaan in een rechte lijn
daarheen."
Cherry keek rond en scheen een idee te krij-
gen.
„Blijf jullie alien staan, waar je bent", zeid*
hij, ,,laat mij even rond gaan kijken."
Hij keerde terug op den weg, dien wij geko
men waren en ging daarna over een korten af-
stand weer op zijn schreden terug; vervolgens
voegde hij zich weer bij Veller en mij.
„De voetstappen zijn daar duidelijk genoeg",
zeide hij. „Ze zijn van een zwaren man met
groote voeten, die hier is gekomen ongeveer
langs denzelfden weg als wij van het einde
van de laan over het veld. Dit echter interres-
seert mij niet bijzonder wat ik wel gaarne
wenschte te weten is, waar zij heen gaan".
Hij wees naar de voetstappen, die van af de
grot westwaarts liepen en terwijl hij er bij ons
alien op aandrong om ter zijde daarvan te
loopen, begonnen wij met ze zeewaarts te vol-
gen. Het zand was wit, droog en vast, zoodat
de sporen zeer duidelijk waren. De man, die
ze gemaakt had was blijkbaar rechtstreeks met
een bepaald doel naar een bepaald punt ge
gaan.
- 4
