DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
oe belgisch¥~kabinetscrisis,
Uit den Alkmaarschen Raad.
Mtunsthan del
Fa. v. d. H O If >9 T,
St. l¥ic.-€reschenleen.
MLussens9
Sch oorsteenMeeden
en Miressoirloopers.
No. 2$4
DH nti»mef b'esfaa? slf 3 blades.
Honderd een en dertigste Jaargang
1929
Advertentiepr. 25 ct. p. regelgrootere letters naar plaatsruimte^
Abouncmentsprijs bij vooruitbetaling per 3 maanden f2.—fr. per post f2.50. Bewijsn. 5 ct. x„. r UW3Jlc
Brieven franco N.Y. Bock- en Handclsdr. v.h. Herms. Coster Zoon, Yoordajn C9, Tel.* Admtafctr! Not 3.' Mactie No. ^3.
Directeur: C. KRAk. Hoofdredacleur Tj. N. ADEMA. Postgiro 37960 UECEUDKR
MAAIDAO
De wethouder van financien speelt voor Sin* Nicoiaas.
Zelfs Sinterkiaas kan niet alle verlangens bevredigen.
Voor Alkmaar is elf uur bedtijd,
Niet alle maarschalkstaven komen uit den ransel.
Midden-Beemsier ligt bet dichtste bij Alkmaar.
?Wat zou je er van zeggen", vroeg de
we'thouder van Financien aan zijn assistent,
den hoofdcommies van de financieele afdee-
ling, „als we dit jaar eens voor Sinterkiaas
gingen spelen?"
Dat was een onverwacht voorstel ten Stad-
huize, waar sedert enkele jaren nooit anders
dan met bezorgde gezichten over tekorten en
bezuinigingen wordt gesproken en de hoofd
commies keek dan ook een beetje ongeloovig
naar het witbekuifde gelaat van zijn obersten
Kriegsherr en stelde schuchter de vraag of
de wethouder werkelijk van meening was,
dat de toestand van de schatkist weer het
maken van eenige financieele bokkesprongen
zou toelaten.
Wethouder Thomsen lachte op de ondoor-
grondelijke wijze als alleen hij dat doen kan,
en nam zijn trouwen dienaar mee naar de
kluis waarin de gemeentelijke schatkist be-
waard wordt. Hij liet hem zien, dat de vloed
der gouden munten daarin verre boven het
normale Alkmaarsche peil was gestegen en
als iemand, die zich dat genoegen jarenlang
heeft moeten ontzeggen, liet hij zijn handen
streelend door de schatten glijden en vertel-
de van bijzondere meevallertjes, die, dank
zij een zuinig beheer, een goed batig saldo
en een afgeloste schuld uit de crisisjaren,
thans aan de gemeente deelachtig waren ge-
wcrden en hem veroorloofden op het jaar-
lijksche begrootingsfeest voor goede doelein-
den eens extra met gouden tientjes te
strooien.
De hoofdcommies vond het een prachtig
idee welke ambtenaar zou een wethou-
derlijk voorstel geen prachtig idee durven
vinden? en dus werd besloten, dat hij bij
die gelegenheid de rol van den onontbe'erlij-
k§n Zwarten Piet zou vervullen.
Hij begon het mooie plan dadelijk uit te
werken en den volgenden dag werden van de
s.cretarie onzer gemeente aan alle raadsle
den geheimzinnige briefjes verzonden, waar
in Sinterkiaas de dames en heeren uitnoo-
digde om, ter gelegenheid van de jaarlijksche
begrooting, hun schoenen onder den groo-
ten schoorsteen van onze raadszaal te zet-
ten, daarin iets te verstoppen waaruit Sin
terkiaas hun liefste wenschen zou leeren ken-
nen en rustig- af te wachten of de goede hei-
lige al dan niet in staat zou zijn, deze te be
vredigen.
In den vroegen tnorgen voor de algemeene
beschouwingen een aanvang zouden nemen,
is de heer Thomsen, geschminkt en gekleed
als de groote vriend uit onze kinderjaren,
vergezeld van zijn zwartgemaakten assis
tent, naar de raadszaal getogen.
Hij vond er niet minder dan zestien schoe
nen, groote en kleine, netjes naast elkaar op
een rijtje en nadat hij uit enkele het hooi
voor het niet bestaande Sint Nicolaaspaard
had verwijderd, bleken er zooveel verrassin-
gen in te zitten, dat de wethouder werkelijk
een oogenblik spijt van zijn gulheid begon
te krijgen en tot de overturning kwam, dat
Sinterkiaas spelen voor raadsleden een kost-
bare liefhebberij is.
Er stonden een paar stevige Bata-schoe-
nen, waaruit een miniatuur-trapje van drie
verdiepingen te voorschijn kwam, met het
opschrift: „Wie zich in den Waagtoren
waagt, moet op een goede trap trappen". Er
waren een paar vetleeren laarzen waaruit
de wethouder een alleraardigst schooltje
voor vervolgonderwijs en een heel klein bu-
reautje voor beroepskeuze voor den dag
haalde en daarnaast stonden een paar ste
vige voetbalschoenen waarin een allergezel-
ligst poppenhuisje was verborgen.
Er was een geborduurde damespantoffel
die niets anders bleek te bevatten dan de
plankjes van een stukgetrapt houten huisje
en een brief je met de spreuk: „Goed voor-
gaan doet goed volgen".
Uit een stevigen werkmansschoen staken
een paar miniatuur metertjes voor gas en
stroom en de eigenaar van dien schoen had
er zijn visitekaartje bijgelegd met aan de
achterzijde het opschrift: „Zooals de meter
thuis draait, draait hij 46000 te duur".
Sinterkiaas schudde droevig zijn eerbied-
waardig hoofd en begon werkelijk berouw
van zijn mooie plannen te krijgen. Geld was
er wel, maar we waren nog maar in het eer-
ste der komende vette jaren en voorzichtig-
heid was de moeder der gemeentelijke schat
kist.
Hij besloot om de andere schoenen maar
onbekeken te laten, maar Zwarte Piet had
er het hooi en de worteltjes al uit genomen
en constateerde, dat er in vele schoenen heel
wat anders dan kostbare verlanglijstjes was
jeborgen.
.,Hulde aan Uw financieel beleid!" stond
er op een met drukletters geschreven brief je
en in een dankbaren bui liet Sinterkiaas dat
ook aan zijn ijverig knechtje lezen.
„Mijn werk is ook jouw werk", zei hij
grootmoedig.
„En omgekeerd", voegde Zwarte Piet er
onnadenkend aan toe, maar Sinterkiaas hoor-
de dat al niet meer. Hij was al weer verdiept
in de beschouwing der nog overgebleven
collectie schoenen en trok uit een hoogge-
hakt dameslaarsje een boekje met verkeers-
regels en een plattegrond van Alkmaar
waarop bij de Appelsteeg met blauw potlood
een groot vraagteeken gezet was.
Van die briefjes met vraagteekens waren
er nog heel wat in andere schoenen.
Uit een glimmend gepoetste bottine kwam
een puzzle-boekje te voorschijn met een prijs-
vraag over het verkeer op de Handelskade
en uit een stevigen schoen, waarin bijzonder
veel hooi had gezeten, diepte de goede Sint
een volledig verlichtingsplan van den Hoe-
verweg op.
Er kwam nog een miniatuur badr en
zweminrichting voor den dagu waarbij de
eigenaar van den schoen den schriftelijken
raad gaf om de gemeentefinancien niet te-
gelijk met het badwater weg te gooien.
Ook kwamen er nog een tribune, een klein
buffetje, een model politiebureautje, een Fro-
belschooltje en twee Gymnastieklokaaltjes te
voorschijn, een voor gewone en een voor
Christelijke gymnastiek en uit een mooien Sa-
lamander-schoen haalde de wethouder een
vergelijkingsstaatje van het onderhoud van
onze gemeentescholen, met het veelzeggende
opschrift: „Van Burken is toch voordeeli-
ger".
Toen Sinterkiaas dat alles hoofdschud-
dend bekeken had, maakte hij er vier pakjes
van. Een nam hij er zelf mee, een bezorgde
hij in de burgemeesterskamer, een bij den
heer Ringers en een bij mr. Leesberg en hij
stak er zijn visitekaartje bij met de collegiale
waarschuwing: „un homme averti en vaut
deux", wat in het Hollandsch vertaald zeg-
gen wil, dat een gewaarschuwde wethouder
twee andere waard is.
Wie Donderdagmiddag in onze raadszaal
kwam en daar het edelachtbaar gezelschap
zoo knusjes om de groene tafels zag zitten,
heeft zeker niet vermoed wat zich daar in den
vroegen morgen onder den breeden schoor
steen heeft afgespeeld.
Wethouder Thomsen, van schmink en tab-
baard ontdaan, zat daar als het gepersonifi
eerd orakel van Delphi en ook de andere wet-
houders deden precies of ze allerminst ver-
moedden wat hun boven het hoofd hing.
De gemeentebegrooting was in aantocht
maar voordat de Raad tot behandeling hier-
van is overgegaan, kwamen nog eenige voor-
stellen aan de orde, waarvan een tweetal be-
langrijk genoeg is hier even gememoreerd te
worden.
Een drankbestrijder, die in elk cafe een oord
der verschrikking ziet waar het geld op on-
verantwoordelijke wijze in alcohol omgezct
wordt, is geen goede propagandist, omdat hij
een verkeerden kijk heeft op menschen en toe-
standen.
Er zijn in onze stad tal van cafe-'bezoekers,
die er wellicht nooit anders dan thee of koffie
gebruiken, die er komen om een partijtje te
schaken, te dammen of te biljarten, die er een
milieu vinden, dat zij op een ongezellige ka-
mer missen, die er couranten en tijdschriften
lezen waarop zij zelf niet geabonneerd zijn
en die er allesbehalve op gesteld zijn, dat de
overheidszorg voor hun lichamelijk welzijn
zich zoover uitstrekt, dat zij om 11 uur
's avonds als onmondige kinderen naar huis
en naar bed gestuurd worden.
Er vergaderen vereenigingen en gezel-
schappen waarvoor een zoo vroeg sluitings-
uur onvoldoende is om een tooneelspel, een
debat of een bal voldoende tot hun rectrr te
laten komen.
En nu kunnen de eigenaren van die schouw-
en vergaderzalen wel een later sluitingsuur
aanvragen, maar zij zoowel als de politic
staan telkens weer voor de moeilijke vraag
welke bijzondere reden er nu weer bedacht
moet worden om de verlenging te motiveeren
zonder dat andere cafe-houders daarin een
zekere politioneele protectie zullen ontdek-
ken.
Vele bezoekers uit de buitengemeenten, die,
zooals dat in alle andere plaatsen van eenige
beteekenis gewoonte is, na afloop van bios-
coop- of schouwburgvoorstelling, nog even
gezellig een bescheiden soupertje of een kopje
koffie willen gebruiken, krijgen een allesbe-
halven aangenamen indruk van de vaderlijke
zorxr onzer stadsbestuurders als hun om elf
uur beduid wordt, dat het nu welletjes is ge-
weest en dat het voor Alkmaar bedtijd is ge-
worden.
Bergen en andere gemeenten zonder slui-
tingstijd hebben daarvan herhaaldelijk ge-
profiteerd en de raadsleden Kusters, Sietsma
en Woldendorp hadden nu een initiatief-voor-
stel ingediend om het sluitingsuur met
uitzondering voor de dansvergunningen
voortaan een uur later te stellen.
Al zitten in den Soc. Dem.-hoek niet zoo
veel drankbestrijders meer als in den tijd toen
raadsleden, die iets dergelijks durfden voor-
stellen als candidaten voor de beruchte zwar
te lijst beschouwd weren, al durfde zelfs de
heer Bonsema openlijk verklaren, dat hij een
later sluitingsuur allerminst als een moreele
inzinking beschouwde, toch was het te ver
wachten, dat uit dien hoek de fanatieke leden
der drankbestrijdersorganisaties met kracht
tegen een dergelijk voorstel te velde zouden
trekken.
De heer Biilens heeft er zelfs zijn maiden
speech aan gewijd en verkondigd dat een uur
verlenging van sluitingstijd niet anders dan
een uur langer drankmisbruik beteekende.
Hij kon om half elf met een kanon door de
Langestraat schieten zonder iemand te raken
en het eenige verwonderlijke was waarom
deze leider der A.J.C., die toch een vurig
apostel des vredes moet zijn, op een zoo mi-
litairistisch denkbeeld kwam, dat hij met een
kanon door onze hoofdstraat zou willen
schieten.
Maar gelukkig verkondigde hij zelf, dat
hij niemand zou raken en hij constateerde dit
als een afdoend bewijs, dat op dit late avond-
uur alle Alkmaarders die zich respecteerm
thuis zijn en op het punt staan om hun py-
ama's of nachthemden aan te trekken.
Ook <fe heer Vogelaar vond elf uur wel-
letje en bedtijd voor respectabele ingezetenen
maar de burgemeester nam gelukkig een wat
ruimer standpunt in en verklaarde, dat de
politie het drankmisbruik voldoende in de
hand had en geen ongeregeldheden van een
later sluitingsuur vreesde.
De politie zou integendeel daardoor van
heel wat moeilijke beslissingen bevrijd worden
en waar een dergelijk voorstel in de eommis-
sie voor de Strafvero^mingen geen schijn
van een kans had, adViseerde ds burgemeester
den Raad het initiatlefvoorstel maar zonder
meer aan te nemen, dat daarna met 11 tegen
6 stemmen geaccepteerd werd en naar de des-
betreffende commissie voor formuleering zal
worden gezonden.
Of Alkmaar door dit later sluitingsuur
zooved dieper in het moeras der zonde zal
wegzinken, zullen we maar lijdzaam af wach
ten.
De meeste cafe-houders, die door de drank
bestrijders in onzen Raad al te lang als een
soort misdadigers en als de oorzaak van alle
menschelijke ellende beschouwd werden, zul
len als belastingbetalende middenstanders
zeker dankbaar zijn, dat de Raad zich op een
royaler standpunt heeft durven plaatsen en
blijk geeft meer oog voor de behoeften van
dezen tijd te hebben gekregen.
We hebben in een onzer vorige overzichten
het vermoeden uitgesproken, dat op de eerst-
volgende voordracht voor een schoolhoofd te
dezer stede geen Alkmaarder meer zou voor-
komen
En zoo is het inderdaad gegaan, want
noch de heer Kroone, noch de heer Barkman,
noch mej. Dubois hebben kans gekregen op de
voordracht voor hoofd der gemengde U.L.O.-
school te worden geplaatst.
Nummero een was een mijnheer uit Drie-
bergen en nummero twee een candidaat
uit Doesburg en ditmaal was de inspecteur
zoo op zijn qui vive geweest, dat nummero
drie geen stadgenoot was, maar uit Midden
Beemster geimporteerd werd.
Bij een dergelijke voordracht had de raad
natuurlijk geen kans de Alkmaarsche Mon
roe-leer in toepassing te brengen en zoow-I
mej. Carels als mevrouw Helleman verzoch-
ten B. en W. daarom de voordracht terug te
nemen en deze door een andere te vervangen,
waarop ook het waarnemend hoofd dezer
school, mej. Dubois, een plaatsje zou hebben
gekregen.
Toen na een uur van besloten zitting pers
en publiek weer binnenkwamen en de kruit-
damp in de raadszaal een beetle was opge-
trokken, was aan de raadselachtige blikken
der edelachtbaren niet te bespeuren wie in den
politieken strijd achter de coulissen het
meeste voordeel behaald had, maar al spo;-
dig bleek, dat B. en W. en den inspecteur ge-
zamenlijk den uitweg hadden gevonden, dat
een vrouw aan het hoofd van een gemengde
U.L.O.-school eigenlijk niet op haar plaats
is.
Al spoedig bleek, dat mej. Dubois aan de
school waar zij nu les geeft, voortaan als ge-
woon soldaat in het gelid zal moeten loopen
en dat de zoo dikwijls besproken maarschalk-
staf geen kans zal krijgen uit haar ransel te
voorschijn te komen.
Blijkbaar als demonstratie van ontevreden-
heid en bij gebrek aan een Alkmaarschen
candidaat, koos de Raad daarna nummero
drie van de voordracht, den sollicitant uit
Midden Beemster, dat inderdaad nog het1
dichtste bij onze gemeente is gelegen.
Nu de Raad tot driemaal toe nummero
laatst van de voordracht heeft gekozen,
zouden zoowel B. en W. als de inspecteur
wel eens op de gedachte kunnen komen den
door hen meest gewilden candidaat voortaan
maar onder op hun verlanglijstje te zetten.
Maar drie maal is scheepsrecht en er is
geen regel zonder uitzondering, zoodat nie
mand voorspellen kan of een volgenden keer
niet opzettelijk eens nummero twee of d*
allereerste candidaat zal worden gekozen.
Er is niets gevaarlijker dan een raadslid
die zijn zin niet kan krijgen en we hebben
zoo'n stil vermoeden, dat er nog wel eens
maarschalkstaven te voorschijn zullen komen
uit ransels waarvan niemand1 zelfs vermoedde
dat er een inzat.
Eerst na deze agendastukken begon het
jaarlijksche begrootingsfeest, waarover we in
ons volgend nummer eenige bijzonderheden
zullen besdhrijven.
Dagelijksch overzicht.
DE AANSTAANDE VLOOT-
CONFERENTIE.
De Japansche delegatie verlrokken;
Japansche eischen; de „wonder
kruisers der Duitsche marine en
Frankrijk.
Onder enorme belangstelling zijn Zater-
dag de Japansche gedelegeerden ter vlooteon
ferentie naar Londen vertrokken. Duizenden
geestdriftige Japanners hebben hun 'n vaar-
wel toegeroepen, daartoe bijgestaan door tor
pedojagers, onderzeeers en watervliegtuigen,
die mede aan de afscheidsbetooging deel-
namen.
Ook de Japansche pers heeft mede gedaan
aan dat afscheid. Zij legt den bijzonderen na-
druk op Japan's verzet tegen de afschaffing
van de onderzeebooten.
Vandaar natuurlijk ook, dat onderzeeers
aan de betooging deelnamen.
De Japanners dus tegen de afschaffing
van de onderzeeeers! En ook Frankrijk en
Italie zijn tegen die afschaffing.
Men kan dus nu al wel uitrekenen, dat En-
geland's wensch, om die booten af te schaf-
fen, niet in vervulling zal gaan. Maar waar-
schijnlijk rekent Londen al lang niet meer
de vervulling van dien wensch.
In dezelfde Japansche pers wordt de nood-
zakelijkheid betoogd, dat de conference aan
Japan in vergelijking met Amerika en Enge-
land 70 aan groote kruisers, boven 10.000
ton en met kanonnen van 20 c.M. zal moeten
toestaan. Dit moet het kruiservraagstuk inge-
wikkeld maken, en om die kruisers zal de con-
ferentie voornamelijk draaien.
Tot zoover Japan en zijn belangen. Maar
er zijn nog andere zeemogendheden. Zoo zijn
bijvoorbeeld in de marine-commissie uit de
Fransche Kamer de nieuwe Duitsche pantser-
kruisers ten sprake gekomen, die in Frankrijk
als „wereldwonderen" beschouwd worden.
Tenminsfe, men doet daar „als of".
De Fransche minister van marine heeft bij
de besprekingen die kruisers zoo sterk voor-
gesteld, dat ze alle kruisers van de Fransche
vloot de baas zijn, wat natuurlijk absurd is!
„Dus" moet Frankrijk zorgen een aantal van
dezelfde soort kruisers te bouwen. Maar zal
ze dan niet in conflict komen met de Vloot-
conferentie?
Als de oude Fransche kruisertypen in ver
gelijking met de nieuwe plotseling verouderd
zijn, zal de Fransche marine bij de berekening
van de kruisersterkte met het oude materieel
mogelijk geen rekening meer willen houden en
het kruiser-percentage, dat aan Frankrijk
wordt toegestaan, slechts toegepast willen
zien op volkomen moderne oorlogsbodems, die
intusschen over een paar jaar ten gevolge van
een weder verbeterd type weer kunnen ver-
ouderen. Zoo wordt echter de wedijver in het
bouwen van oorlogsschepen gaande gehou-
den, in strijd met de beginselen van de confe-
rentie van Washington en nu van Londen.
Intusschen moet men zich haasten. Het ver.
trek der Japansche delegaties is een waar-
schuwend teeken, dat de aanvangsdatum
nadert.
We zullen afwachten
Buitenland
JLangesfraat 21.
Ontruiming van de tweede
zone.
Vreugde in het vrijgekomen<
gebied.
Zaterdag zijn de laatste bezettingstroeper
uit de tweaie zone vertrokken, een feit, dat in
de verschillende steden gevierd wordt.
Naar het W. B. meldt, heeft de opper-pre-
sident van de Rijnprovincie te Koblenz, naar
aanleiding van het feit der ontruiming een
manifest gepubliceerd, waarin erop wordt ge-
wezen, dat twee millioen Duitsche mannen en
vrouwen de vrijheid weer eriangen. Van
Ehrenbreitstein zal weer de Duitsche vlag
wapperen.
Na de hoop te ^hebben uitgesproken, dat
nu ook spoedig de nog bezette gebieden zullen
worden oniruimd, wordt dank gebracht aan
de rijksregeering voor haar streven naar ver-
vroegde ontruiming.
Het W. B. meldt dat ter gelegenheid van
de ontruiming der tweede zone tal van tele-
grammen zijn gewisseld, o.a. tusschen den
Oberpresident der Rijnprovincie en president
Hindenburg. De eerste seinde: „Bexichte ge-
horsamst franzosische Flagge vom Ehren
breitstein um 11.15 niedergeholt. Letste Trup-
pen rucken ab. Zweite Zone frei"
In zijn antwoord brengt president Hinden
burg hulde aan de vaderlandslievende hou-
ding der bevolking.
Voorts werden er telegrammen met geluk-
wenschen gewisseld tusschen den Rijkskanse-
lier en den burgemeester der stad Aken.
De stad Koblenz heeft in verband met de
ontruiming kransen gelegd op de graven van
dr. Stresemann, die zooveel voor de totstand-
koming van de ontruiming heeft gedaan.
De feestvrengde te Koblenz
getemperd.
De vreugde der Koblenzer bevolking over
de ontruiming der tweede zone heeft een
koude douche gekregen. Weliswaar hebben de
laatste Fransche troepen Zaterdagmiddag
om 12 uur 56 de stad verlaten, doch in een
bespreking met de pers deelde de opperbur-
gemeester mede dat de hooge commissaris
voor het bezette gebied, Tirard, Zaterdag-
ochtend vroeg te Koblenz ter kennis van den
Rijkscommissaris Freiherr Landwerth von
Simmern had gebracht dat Koblenz welis
waar van de bezetting is bevrijd, doch politiek
en juridisch nog niet als vrij te beschouwen
Is. De verordeningen blijven dus voorloopig
nog van kracht.
De Rijkscommissaris uitte tegenover den
opperburgemeester de hoop dat wellicht nog
in den loop van Zaterdagmiddag de beslis-
sing van den gezantenraad zou inkomen. In
elk geval hoopt men dat zij nog in de eerst-
volgende dagen zal worden ontvangen.
De opperburgemeester verklaarde ten slotte
dat in de feestviering te Koblenz niets zou
worden gewijzigd.
Ten goede gekeerd.
Volgens een nader telegram van den Rijks
commissaris heeft de Fransche minister van
buitenlandsche zaken Briand den Rijkscom
missaris medegedeeld, dat de tweede zone
vrijgegeven is.
Dit bericht is ook den door generaal Guil-
laurnat te Mainz bevestigd.
De ontruiming te Aken.
Duizenden menschen hadden zich Zater-
dagochtend tegen 11 uur in de straten tus
schen het station te Aken en de woning van
den Belgischen bevdhebbenden generaal
Pouleur verzameld om het sehouwspel van
het vertrek der Belgische troepen bij te wonen.
Velen uit den omtrek waren met auto's naar
Aken gekomen.
Aan den vlaggestok van de woning van den
Belgischen generaal wapperde de Belgische
vlag nog. Voor het huis had zich ezn batal-
jon infanterie opgesteld. Toen generaal Pou
leur verscheen presenteerden de troepen het
geweer, de stafmuziek speelde en een Belgisch
sergeant haalde plechtig de Belgische Vlag
neer.
De toeschouwers stonden in ademlooze
stilte en duizenden paren oogen richtten zich
op het dundoek, met welks verdwijnen een
tienjarige bezetting beeindigd werd. Kort
daarop namen de generaal met zijn echtge-
noote plaats in een auto, en gevolgd door den
staf reden zij in de richting van de Belgische
grens.
Onmiddel'lijk na het vertrek van de troepen
per trein, toondten de bevolking haar enthou-
siasme door het allerwege ontplooien van de
Duitsche vlag.
De feestelijkheden ter gelegenheid
van de ontruiming van het Rijnland.
Nadat door extra-bladen was bekend ge-
maakt dat de tweede zone was ontruimd1,
werden te Coblenz de feestelijkheden ingezet.
Na 9 uur trokken dichte drommen door de
smalle straatjes naar den Rijn, waar om mici-
dernacht in de buurt van het monument ,,'Am
D-eutschen Eck" de feestelijkheden met een
vuurwerk worden ingezet. Ongeveer 70.000
personen waren daar aanwezig. Het slot
Ehrenbreitstein werd door rood bengaalsch
vuur fantastisch verlicht. De feestelijkheden
bereikten haar hoogtepunt, toen onder de
rede van den Oberburgemeister, de Duitsche
vlag werd geheschen op het fort Ehrenbreit
stein. De plechtigheid werd door een gemeen-
schapelijk koraalzang ingeleid. De burge
meester sprak hartelijke woorden van dank
aan de regeering en de bevolking van Co
blenz en omgeving. Na het Deutschlandlied!,
sprak de Rijksminister van Justide, von
Gerard. De Oberpresident van Rijnland, las
daarop telegrammen voor van de Rijksregee
ring en van den Rijkskanselier. Daarna zt n-
gen nog verscheidene mannenkoren.
De liberate partijraad en de cris!&
De algemeene Raad der liberale partij heeft
na beraadslagingen, welke den geheelen dag
duurden, Zondag besloten vertrouwen te
hebben in de afgetreden ministers, de ver-
nederlandsching van de Gentsche L'niver-
AARSGHE COURANT.
