I?bil",eS?»en' ecttnu <"'k M8S' E
Rechtszaken
s Weet tot
DE AANSLAG.
denbesluit voor fabrieken of werkplaatsen
1923 ruimere tijdgrenzen zijn toegestaan,
tusschen de daar aangegeven tijdgrenzen, en
alsdan met dien verstande, dat de arbeid
van jeugdige personen en vrouwen op twee
achtereenvolgene dagen moet zijn afgewis-
seld door een rusttijd van ten minste 11 uren
achtereen.
DE NIEUWE VOORZMTER DER
AFD. LETTERKUNDE DER KON.
'ACADEMIE VAN WETENSCHAPPEN
De afdeeling letterkunde van de Kon
was gebleken, dat het schip gasvrij was.
De Raad bespreekt in dit verband het cer-
tificaat inzake de gasvrijheid. In dergelijke
gevallen moet een bindende regeling gelden
De Raad sluit zich aan bij de deelnmin*
met de nabestaanden van de slachtoffers.
liit Rutland.
DE RUSSISCHE LITERATUUR EN DE
CENSUUR.
De Russische literatuur is nooit volkomen
vrij geweest, de Russische sehrijvers hebbeu
Academie van Wetenschappen heeft wegens nooit VI?Jujt alles mo£en zeggen, wat zij to
ilet aftreden van den heer C. van Vollenho-
ven in haar vergadering van 11 Nov. j.l. ge-
kozen tot haar voorzitter den heer J. Huizin
ga te Leiden. Op deze verkiezing is de ko-
ninklijke bekrachtiging verleend.
zeggen hadden. De lezer wist dat en zoo ont-
geen geval zou heblben goedgekeurd. Dat was
de gewenschte aanleiding. Nu kon de bolsje
wistische reactie toonen. dat zij meer durft t?
achtte de tsaristische reactie mogelijk
Het eenvoudigste ware natuuriijk geweest
de „zondaars" te straffen. De sovjet-rege^*-
ring bezit een instelling als de G.P.Oe., die
de sehrijvers wel mores zou kunnen leeren
De bolsjewiki vonden dat echter niet genoeg
Zij wilden niet alleen de sehrijvers straffen,
maar tegelijkertijd alle sehrijvers vernederen,
hen dwingen hun zondige collega's te ver
oordeelen, den Bond van de Russische Schrii-
I stond in Rusland het „lezen tusschen de yers dwingcn el'ke publicatie in het buitenland
regel'zooals de Russische term luidt. De flvefOordeeIen, de censuur als een noodzake-
IN STAKINGSDAGEN.
De rechtbank te Winschoten heeft vrijge-
sproken den vroeger terzake van openbare
lezer nam geen genoegen met de letterlijke
beteekenis van de woorden, die de schrijver
gebruilete, maar zocht een verborgen beteeke
nis, datgene wat de schrijver wellicht wilde
zeggen, maar wat hij van de censuur niet
mocht zeggen. De werken van de sehrijvers
zoowel als opstellen in kranten en tijdschrif-
iijke instelling te erkennen, „publiekelijk'zich
zelf een oorvijg te geven", zooals de Russen
het noemen.
En de Russische sehrijvers moesten voor de
overmadht buigen. Wat de „gendarme van
turopa als een onmogelijkheid beschouwde,
wat de tsaristische ministers tijdens de eroste
geweldpleging en mishandeling van een niet- lezer vaak dingen ontdekte, d
stakende landarbeider gedetineerden H. H., zelf z°uden verbaasd hebben,
te Veelerveen. tecen wipn 8 maanHpn mman.' I nam.
te Veelerveen, tegen wien 8 maanden gevan-
genisstraf was geeischt.
H. B. te Vriescheloo en A. S. te Veeler
veen werden terzake van openbare geweld
pleging ten tijde der landarbsidersstaking
leder veroordeeld tot 89 dagen gevangenis-
straf, met aftrek van de voorloopige hech
tenis.
ten werden steeds gecommenteerd, waarbij de J"eacde durfden te droomen, hebben d.
lezer vaak dingen ontdekte, die den schriiVr ™IsJewil« in een paar dagen klaargespeeld
""'Jt--J 'De Bond van de Russische Sehrijvers ver-
oordeelde de handeling van Piljnjak en Zam
jatin, erkende de bolsjewistische censuur als
noodzakelijk, legde al haar leden de verplich-
ting op, niets te doen om aan de voorschrif-
als hij ze ver-
De censuur heeft in Rusland steeds als een
zware last op de sehrijvers gedrukt. Ik heb
zelf op dit gebied veel vermakelijke dingen
doorgemaakt en zou heel wat kunnen vertel-1ten aier censuur te ontkomen, veroordeelde het
len over de kunstgrepen, waarvan de schrij- Pc^'ceeren in het buitenland van boeken, die
DE BOOMEN AAN DEN OVERWEG
NIET GESLOTEN.
De kantonrechter te Utrecht heeft gisteren
tlen overwegwachter van den spoorwegover-
gang aan de Biltstraat te Utrecht, die de
boomen niet gesloten had, toen 'n goederen-
trein van het station Maliebaan moest voor-
bijrijden, overeenkomstig den eisch veroor-
deel tot 40 boete subs. 20 dagen hechtenis.
'EEN HARDNEKKIGE WONDERDOKTER
Voor het Kantongerecht te Hoorn stond
.Woensdag weer een wonderdokter terecht,
n.l. T. Gunstra van Hoogkarspel, die bekend
is geworden door zijn behandeling van open
wonden, n.l. het leggen van een dood konijn
daarop. Thans stond hij terecht wegens het
helpen van twee menschen, die leden aan pijn
in den rug en die hij per stuk hielp tegen den
prijs van 10. Hij was thans in persoon ver-
schenen en bekende het tenlaste gelegde feit
volmondig, terwijl hij de verklaring aflegde
dat al zou men hem veroordeelen tot honderd
duizend gulden boete, die hij toch niet had en
hij dus hechtenisstraf zou uitzitten, hij zou
Iblijven doorgaan om iemand te helpen Hij
kwam er tegen op dat de Ambtenaar van het
Openbaar Ministerie zijn medicijnen bestem-
pelt met „Hagelslag", een artike! dat hij nog
Tiimmer in zijn huis heeft gehad. En als men
den proef op de som wil nemen, dan moet
men de zieken maar naar hem zenden, hij zal
dan met ze in de oogen zien, verklaren wat
ze mankeeren en ze beter maken. Als de amb
tenaar mr. de Bruys Tack ,om die bewering
Jacht, dan verklaart hij dat als de dooden ze
nog in zouden kunnen nemen, ze weer beter
zouden worden. De ambtenaar verklaarde dat
de pers gerust mocht vermelden dat hij deze
medicijnen zoo laag aanslaat, want de kwak-
zalverij, thans in West-Friesland zoo Jruk
beoefend, zal hij met alle geweld den kop in-
drukken en hij heeft met hagelslag ook maar
een vergelijking gemaakt, al zal een verge-
lijking van het nut zeer in het voordeel van
hagelslag uitvullen. Deze man heeft vele
tooeten en ook hechtenisstraffen achter den
rug en ook thans vraagt hij weer een boete
van f 300 of 300 dagen hechtenis, welke door
den kantonrechter veranderd werd in 250
boete of 200 dagen hechtenis.
De verdachte verklaarde niet in hooger be-
roep te zullen gaan omdat dat toch niks geeft
doorgaan doet hij toch.
ver en de publicist in Rusland gebrui'k moes
ten maken om de censuur te verschalken. Wel
licht doe ik dat ook een anderen keer De cen
suur was echter niet altijd even streng. Het
ergst drukte zij op de Russische literatuur tij
dens het reactionnaire regime van keizer Ni-
colaas I (18251855), den „gendarme van
Eurcpa", zooals Heine hem noemde. Na zfjn
dood kwam een merkbare verlichting, maar in
de tachtiger jaren won de reactie opnieuw
terrein om zich tijdens de revolutie van 1905
—^06 terug te trekken en na de verplettering
dier revolutie opnieuw de overhand te beha'-
len. Volkomen vrij was de Russische litera
tuur alleen in de maanden Maart—October
1917, in de „Kerensky-periode", zooals die
tijd, overigens ten onrechte, hier te lande aan-
geduid wordt. Na den staatsgreep van Lenin
werd de censuur opnieu whersteld en naar
mate de macht der bolsjewiki sterker werd,
werd de druk der censuur steeds zwaarder
Censuur is dus in Rusland een gewoon
verschijnsel, maar sinds de Russische litera
tuur bestaat, sinds er in Rusland sehrijvers
zijn, kenden zij zulk een vreeselijken druk van
de bolsjewistische censuur verboden heeft.
Waarom hebben de Russische sehrijvers
zoo gehandeld Deze resolutie was onder-
teekend door sehrijvers, die reeds voor de
bolsjewistische omwenteling beroemd wer
den en die steeds warme voorstanders van
de persvrijheid zijn geweest. Trouwens: een
schrijver, die uit overtuiging de ketenen
pnjst, die hem elke vrijheid van beweging
beletten, is, is ondenkbaar. Vele emigre's ver-
oordeelen daarom den Bond der Russische
Sehrijvers, noemen de sehrijvers, die voor
deze nsolutie hadden gestemd (en dat deden
vrijwel alle sehrijvers), „verraders" enz
Deze beschuldigingen zijn volkomen onrecht-
vaardig; zij bewijzen slechts, hoe weinig
de rechtsche groepen van de Russische emi-
gratie m staat zijn zich in te denken in de
zi] aan hurt waanbeelden vasthouden
De daad van den Bond der Russische
Sehrijvers was, hoe betreurenswaardi
haar ook vinden, het eenige, wat de L».
sche sehrijvers konden doen. Onder de gege-
ven omstandigheden zou ikzelf voor deze re-
so uhe hebben gestemd, hoewel ik toch moei-
HPnVvrde,nkin'?? Meneer- ik herhaal, ik heb
den kerel met gezien. En zelfs, als hij ge-
kuriJand3!^^1 'k hem d°01' het venster een
nul™.kad toegeworpen, dan had ik hem
hPi Le ,'S niet herkend- Als ik wist, wie
het was zou ik u met lastig zijn gevallen is u
dat met met mij eens?"
STA ATlWACHlIi!
.,Ja, ja," stemde de ander toe, „maar mis
HnnHn«;Zm Z kunnen herinneren wien uw
^rlk°m kuren zii"> of i^and, die
dd LvfLul^ A^ eCn,dlef schiet niet- z°oIang
dit niet behoeft. Misschien bezit u een vijandv
Tomsa schrok; van dit gezichtspunt had hij
de zaak nog niet bekeken j
„Ik heb geen flauw vermoeden", sprak hii
aarzelend en overzag met een blik zijn inge-
gff/, van. ambtenaar en jonggezel.
„Wie zou mij aldus wenschen te vervol
gen. goeie hemel, ik dacht niet dat ik een
vyand bezat. Wraak? Absoluut uhgLloten
Ik heb nooit met iemand twist gehad Ik leef
SW0?"' Sa Sen bemoei
mij met met anderen. wie zou er nu nn
mij wraak willen nemen?" p
De agent haalde de schouders op.
„Dat weet ik niet, meheer, maar misschien
kunt u voor morgen iets opdiepen uit uwe
„Och neen," antwoordde Tomsa
kend.
„Merkwaardig", mompelde hij bedrukt
toen hij opnieuw alleen was. Waarom'
wnarorn toch heeft men mij willen doodschie-
ten. Ik leef bijna als een kluizenaar, ik doe
mijn werk en voor de rest ben ik thuis. Ik heb
naden-
ambtenarengerechten
Verschenen is het „Nader Gewiizigd
va" Wet hondende regelen be-
tieffende den rechtscoestand van Amb-
K»nwii-'o g®lljk dat door de Tweede
Kamei werd aangenomen en nu aan de
denSweniamer t61* behandeiin^ toegezon-
dit wetsontwerp is ambtenaar
~18 aangesteld in openbaren
lienst om hier te lande werkzaam te
b^hoor rY,ljlJ0t den °Pe-lbaren dienst
d i diensten en bedrijven door
V K(en de °Penbare Hchamen be-
Echte/ 1S ln dan zin der wet geen
ambtenaar degene, met wien een ar-
beidsovereenkomst naar het burgerliik
recho werd gesloten. Onder deze wet
tanziJ het tegendeel blijkt, ook
worden begrepen gew-ezen ambtenaren
Met onder deze wet vallen de ministers'
de leden van den Raad van State, de
krachtens de grondwet of andere wet
vcor hun leven aangestelde a>- btenaren,
terwij1 voor de militairen niet toepasse-
njk zijn de bepalingen omtrent da
lechtsmacht en de organisatie der ge-
rechten en de wijze van procedeeren in
ambtenaarszaken.
Dit wetsontwerp brengt twee gerech-
t enin ambtenaarszaken. In eersten aan-
ieg de Ambtenarengerechten en in hoo
ger beroep de Centrale Raad van Be-
ioep te Utrecht. Wat deze beide betreft,
eigenlijk met ^mandTets k X Waan ffwZeSe b\uitsIuiti^ on-'
DE RAMP VAN DE „VIMEIRA".
Uitspraak van den Raad voor de
Scheepvaart. Rcekelooze hande-
lingen.
De Raad voor de Scheepvaart deed gister
uitspraak inzake den brand aan boord van
net Engelsche tankstoomschip „Vimeira" in
de haven van Rotterdam, waarbij tien perso
nen om het leven zijn gekomen.
De Raad was van oordeel, dat deze ramp is
veroorzaakt door het in brand geraken van,de
de overheid niet als onder het sovjet-regime. Ejk als een voorstander van de bolsjewisti-
Reeds kort na zijn overwinning maakte Lenin sche censuur beschouwd kan worden Er
een einde aan de vrije pers. Een tijdlang Z1in n.l. omstandigheden, wanneer ge ge-
trachtten de met-.bolsjewistische bladen te dwongen wordt dingen te doen die de on-
blijven bestaan. Werd de „Ochtend" verboden, der andere omstandigheden in geen geval
da"ZersC 'iDje Aliddag" o mna een paar hadt gedaan. Er bleef den Bond niets anders
over dan de resoluties goe te keuren, welke
de bolsjewistische heerschers hun dicteerden
In geval van weigering zouden Piljnjak en
Zamjatin hun vrijmoedigheid met hun leven
moeten bikoopen; door zijn daad redde de
Bond dus het leven van twee vooraanstaan-
de sehrijvers. Bovendien redde de Bond door
zijn zelfvernedering het bestaan zelf van de
Russische litteratuur. Inien de Bond had ge-
weigerd de gedicteerde resolutie goed te keu
ren, dan zouden de bolsjewistische overheer-
schers, die voor niets terugdeinzen, geprik-
keld door het verzet van „die scribenten",
zulk een bloedbad onder de sehrijvers aan-
gericht en zulked rastische censuur-wetten
ingevoerd hebben, in vergelijking waarmede
zelfs de tegenwoordige toestanden als een
ideaal kunnen beschouwd worden. Alles is
lmtners betrekkelijk. Om het .leven van tien-
tallen sehrijvers te redden, om de laatste res-
ten van de Russische litteratuur voor volledi-
ge uitroeiing te behoeden, moest de Bond der
Russische Sehrijvers handelen, zooals hij
heeft gehandeld. Het was een wanhoops-
daad.
dagen opgevolgd te worden door "den
„Avond", den „Nacht" enz. Ten slotte ver-
veelde Lenin de noodzakelijkheid, telkeas
weer nieuwe bladen te verbieden en hij schafte
de vrije pers voorgoed af. Alle drukkerijen
werden in beslag genomen en voortaan moch-
ten alleen communistische bladen verschijnen,
die bovendien onder een dubbele censuur
worden geplaatst. De sdirijvers moesten dus
in het vervolg aan bolsjewistische bladen en
tijdschriften medewerken, zich aan de strenge
eischen van de bolsjewistische censuur onder-
werpen, de bolsjewiki verheerlijken, het
bolsjewistische regime het meest ideale
regjjne in de wereldgeschiedenis noemen, of
in het geheel niet gedrukt worden.
De macht van de Russische censors eindigt
aan de Russische rijksgrenzen. Zoodra een
schrijver of zijn manuscript deze grens weet
te overschrijden, worden zij \frij. De Russische
sdhrijvers maakten steeds gebruik van deze
mogelijkheid en gaven in het buitenland
(ecrst in Engeland, later in Frankrijk, Zwit-
serland en Duitschland) die boeken uit, welke
de Russische censuur vehbood1 in Rusland uit
te geven. Daarna werden die boeken in Rus
land binnengesmokkeld en gretig gelezen. De
Russische overheid vond dat natuuriijk on-
aangenaam, maar zij legde zich bij dezen toe-
stand neer. Het meest typische voorbeeld biedt
het geval-Tolstoj. De Russische censuur ver-
bood het publiceeren van de meeste politieke,
religieuze en philosophische opstellen en wer
ken van den grooten schrijver der Russische
Aarde" (zooals de Russen Tolstoj steeds met
vereering noemden). Tolstoj zond de ma-
nuscripten naar het buitenland en zij werden
daar gedrukt. De tsaristische regeering was
Dr. BORIS RAPTSCHINSKY.
Rechter Tomsa had het zich dien avond
recht behagelijk gemaakt. Diep-weggedoken
in zijn gezellige clubfauteuil, met naast zich
een fleschje wijn, zat hij verdiept in een span-
nenden detective-roman, toen plotseling bui-
ten twee schoten werden gelost en eenigi
glasscherven aan zijn hoofd voorbij rinkel-
den.
over boord geworpen ofgepompte ^gasolinT. I Jairste SnTsSp^bedo^tSew de overt^' I h J£ de^..toen ^at we' een ieder gedaan zou
De Raad achl het in brand geraken dezer de bezieler van de reactie van de' tarhtio-er e-. ?cnb'l wachtte een oogenblik op wat er
gasoline op een zoo druk bevaren water als neglntiger iaren vS de vorigf eS Se glng' dacht toen scherp na
de Nieuwe Maas zeer verklaarhaar H/»f I njg(. jn o-rijpen von£e wuw, durfde wat er eigenluk gebeurd was en sr-bri
De bevolking eischte steeds openlijk vrijheid
van pers. Het hardst riep om vrijheid de bond
van de Russische sehrijvers. Dat was een zeer
eigenaardige instelling, een soort „ridder-
orde Om lid te worden van deze „orde"
moest men een kristal-helder verleden heb
ben: het was voldoende een enkelen keer met
de regeering t hbben getransigeerd om uit den
bond smakelijk te worden verwijderd. Deze
bond was een onneembare veste van de vrij-
hei des woords. De tsaristische censuur wist
dat, maar respeeteerde haar vijand.
De sehrijvers, die nu in Rusland leven on
der den vreeselijken druk van de bolsjewis
tische censuur, in vergelijldng waarmede zelfs
de censuur van den „gendarme van Europa"
een ideaal van vrijheid sdhijnt, trachtten ook
het voorbeeld van de vorige generaties na te
volgen. Zoodra de grenzen, die jarenlanw
hermetisch waren afgesloten, wat minder
streng bewaakt begonnen t,e worden en een
verkeer tusschen het sovjet-land en de overi^e
wereld mo^elijik werd, begonnen de Russisch*
sehrijvers hun werken, die de Russische cen-
uur verboden had, omdat zij niet 100 com
munistisch waren, in het buitenland
geraken
w ^.varen wai« a,<,
Maas zeer verklaarbaar. Het be-
lang van uit onderzoek concentreerde zich
caarom in de vraag, niet hoe de gasoline in
braiiu -s geraakt, maar hoe de gasoline in de
nvier is gekomen en of de handelingen, welke
dit gevolg hebben gehad, gerechtvaardigd
waren. De Raad heeft met groote verbazin0,
yernomen hoe onvoorzichting hier is geham
celd. Niemand scheen zich bewust te zijn van
her groote gevaar van het overboord werpen
van emmers roest en gasoline-resten en het
overboord potnpen van water, waarop
laag olie dreef.
E'aar het schip niet gemeerd was overeen
komstig artikel 1 van de verordening op het
gobruik der havens en wateren te Rotterdam,
kan geen geld-boete worden opgelegd, welk"
de Raad trouwens van minder belang acht
Het storten of overboord doen vloeien van
gasoline in de Nieuwe Maas is zulk een o-e-
vaarlijke handeling, dat deze zonder eenig
yoorbehouel moet worden afgekeurd. De Raad
•betwijfelt of de tanks op zee reeds waren over
geloopen om de gasoline kwijt te worden. De
Raad acht het niet onmogelijk, dat een paar
ton gasoline buiten boord is geraakt. Voorts
6taat vast, dat de tanks niet gesloten ziin e-*
meven. s~
VC at hier is gebeurd, het laten overvloeien
van de ballasttanks, kan niet anders worden
genoemd dan een onverantwoordelijke en
hoogst gevaarlijke daad, getuigende van een
o.i'Joordachtheid, welke lichtzinnig, ja roe-
keloos moet worden genoemd. E>it alles neemt
echter niet weg, dat een regeling van over-
neidswege hier dringend noodig is, niet alleen
omdat dergelijke gevaarlijke handelingen ver
boden moeten worden, maar vooral omdat
een scherp toezicht, gepaard met verstrekken-
de dwangmaatregelen, paal en perk moet stel-
jen aan dergelijke lichtzinnige daden als hier
hebben plaats gehad. Het is den Raad onbe-
gnjpelijk waarom met het verhalen van het
«hip niet is gewacht, totdat uit het onderzoek
eigenlijk gebeurd was en schriktc
uinds, tegenover hem, in den muur, was een
paneel gebarsten, daar was de kogel ingc
drongen. Zijn eerste gedachte was de straat
op te loopen en den kerel met beide handen
te grijpen, maar als men reeds van een zeka-
I ren leeftijd is en van een zekere waardigheid
verzuimt men vaak den eersten impuls te vol
gen en besluit men tot den tweede. Daarom
hep meneer Tomsa naar de telefoon en beide
de politie op:
„Hallo! zendt dadelijk Iemand naar m"
toe; er is zooeven een aanslag op me ge-
pleegd." 6
„Waar?" vroeg een slaperige, onverschil-
hge stem.
„Bij mij riep Tomsa opgewonden terug,
alsof de politie de schuld van alles was.
Ik zal iemand naar u toezenden, ant
woordde de slaperige stem.
a 5e raakte buiten zichzelf van onge-
duld; het scheen hem een eeuwigheid voordat
iemand kwam opdagen. In werkelijkheid was
er na twintig mingten reeds 'n bezadigd poli
tie-agent bij hem, die vol belangstelling het
doorschoten venster onderzocht.
and uit te I w'^fVen ,mi!!imeter kahber," zei de man en
«.v,, Maar W*
reactie nut pistool afkomshtr i« rv u.j. t..,
om dus wil men mij neerschieten?" vroee hii
opnieuw zich af, met groeiende ergernis over
zoon onrechtvaardigheid. Geleidelijk kreeg
hij medehjden met zichzelf.
'iMs xeen, p?ard jakkert men zich af, gunt
zich niets, leeft als een slak in zijn huisie en
^ar h.b je 'Iplolsding: daar is'er "en d™
je wil doodschieten. Hemel! wat een boos-
heid steekt er in den mensch. Wien heb
ik iets aangedaan? Waarom haat men mii
zoo hevig, zoo waanzinnig?"
„Misschien is het wel een vergissing",
stelde hij zichzelf gerust, toen hij op den
rand van zijn bed zat met een uitgetrokken
schoen m de hand. „Het zal zeker een ver-
gissing in den persoon zijn; het individu
heeft mij natuuriijk voor iemand anders ge-
houden dan op wien hij het gemunt had. Ja.
ja, zoo zal het wel zijn"
besluiten, handelingen en
weigeringen om te besluiten of te hatn
n door een administratief orgaan
verricht of uitgesproken ten
aanzien van ambtenaren als zoodanig,
hunne nagelaten betrekkingen of recht-
vei krijgenden. Een en ander echter on-
verminderd de wetteliike regelen om-
«lo, u rfcbtspraak. die in pensioen-
zaken bestaat. De Centrale Raad van
Beroep te Utrecht oordeelt evenwel in
eersten en eenigen aanleg: over beslui
ten in administratief beroep genomen.
over besluiten door administratieve or-
ganen genomen, nadat krachtens alge-
meen verbindende regels optredende
comnnssien in de zaak een advies of
uitspraa,k hebben gegeve i. Onder be-
s.uiten in administratief beroep zijn be-
ja, zoo zai net wel zijn", mompelde hii ono-e VI u.-r' uer°ep zijn De-
'"St mna hat™?» £2. V„ 'L8?!
duldde, wilde de bolsjewistische llltl
dulden. De bolsjewiki besloten in te grijpen
en een einde te maken aan deze praktijken. Zij
wachtten alleen o pees gelegenheid. Deze ge-
c?f. e'd' heeft zich kort geleden voorgedaan
Puljnak, de voorzitter van de Moskousche or
ganisatie van den Bond der Russische Schrij
vers, en de bekende schrijver Zamjatin hebben
romans, die de bolsjewistische censuur verbo
den had, in het buitenland uitgegeven; eeh
derde schrijver, Babel, gaf in het buitenland
een boek uit, dat ook door de bolsjewistische
censuur wel goedgekeurd werd, maar in het
buitenland verscheen het boek in een ande-e
redactie, met passages, die de Russische uit-
gave met kende en die de Russische censor in
pistool afkomstig is. De kerel moet bij het hek
gestaan hebben; had hij op de balcon-trap
gestaan, dan zou de kogel hooger gezeten
heeff" eroP' da* hij op u gemikt
„Merkwaardig," sprak Tomsa opgewon-
aen-kwaad, ,ik had bijna gedacht, dat hij
alleen maar de deur had willen treffen."
„Wie heeft het gedaan?" vroeg de agent,
zonder zich van zijn stuk te laten brengen
„Excuseer mij, dat ik u dat niet zeggen
kanik heb meneer niet gezien en kon daar
om met naar ziin naam vragen."
,is.,eenJastig geval", vond de agent
verdenking?''' gen Wie" k0estert u
D.e. schoen viel den rechter uit de hand
„Nu ja, hennnerde hij zich plotseling
eemgszins verlegen, „onlangs heb ik welis'
waar een stommiteit begaan, zonder het ech
ter te willen. Ik babbelde wat met vriend
Kaubal en beging toen een leelijke tactfout
Iedereen weet ten slotte dat zijn vrouw en-
nn.maar hij is dol op haar en ik, idioot
ik zinspeel erop, zeg iets zoo dom's.
Tomsa herinnerde zich nog hoe verrast en
versteend vriend R. had gekeken.
Hemel, wat moet ik hem gekwetst hebben
Ik heb wel direct geprobeerd het wat goed te
maken, maar wat kuchte hij pijnlijk en verle
gen. D i e haat me nu zeker, maar hij heeft
nooit op mij willen schieten, maar het zou
me met verwonderen, als.
Tomsa tuurde bedrukt naar den grond.
„Dan heb je nog mijn kleermaker. bij wien
ik meer dan tien jaren ben geweest". herin-
nerde bij zich nu ook hoogst onbehagelii'k.
"Men yertelt mij, dat hij zwaar ziek is, long-
ontsteking. Op eens gevoel ik angst voor tu-
oerculose en geef geen nieuwe orders. Hij
komt, na zijn herstel bij me; zijn dringend
verzock, hem opnieuw te begunstigen, sla ik
met cen of ander voorwendsel af.... ja, ja,
die man zou me kunnen haten, want het
moet dien arme bitter moeilijk vallen de
ziekte-kosten te dekken en tezelfder tijd als
een hond in een hoek geschopt te zijn".
Het werd den rechter aldoor moeilijker, be-
nauwder om 't hart.
En pijnlijk ook was onlangs de uitbran-
der, dien ik mijn klerk gaf..1.. en dat nog
wel toen er vreemden bij waren ten slotte
vond rk de gezochte akten in mijn eigen
schrijftafelDe oude beambte heeft niets
gezegd, alleen maar met de oogen geknip't
Tomsa hield het in bed niet uit; de deken
zelf was hem te zwaar. Hij zat opnieuw op
den rand en staarde naar buiten.
Voor hem dook nu het gezicht op van
collega Wankl.
„Die arme vent! Hij wou mij voorkomen;
dat scheelde hem per jaar zeker een paar
honderd daalders. Hij had zes kinderen en een
bij-de-handsche vrouw, zoo mager als een
lat van het eeuwige sparen."
Tomsa verzonk in gedachten.
„Ik ben hem toch de baas gebleven en zelfs
verdien ik nu veel meerikdie kip
noch kraai bezit. Maar kan ik daar iets aan
doen?"
De rechter wreef langs zijn voorhoofd de
patelen zweet weg, die hem plaagden.
„Hmja, onlangs vroeg me een kellner
om wat hooger fooi. Ik heb toen den chef
geroepen en hij heeft den man op slag ziin
conge gegeven".
„Dief, dat je bent", heeft de chef geschol-
den, „maak dat je opruktEn de kellner
is zonder een woord weggegaanHij
zag zoo moe en zoo mager in zijn sjofelen
rok
De rechter kon het nu heelemaal niet lan-
ger meer uithouden; hij liep naar zijn zit-
kamer, plofte in zijn clubfauteuil neer en
greep naar den hoorn van zijn radio. Maar
de radio was stom, de nacht was stom, het
waren de stomme uren van den nacht. En
Tomsa stutte zijn hoofd met de hand en dacht
aan al de menschen, met wien hij te maken
had gehad, met die klein-e, vreemde luitjes.
die hij nooit begreep en aan wie hij nooit
aandacht schonk.
Den volgenden dag stapte hij naar de poli-
W7 voe'de ZICE wat bleek, wat verlegen.
„Welnu", vroeg de Inspedeur, „koestert u
ook verdenking tegen iemand?"
De rechter schudde ontkennend het hoofd,
waarop hij onzeker liet volgen:
„Och, er zijn er zoovelen, zoovelen, die het
zouden kunnen zijn; dat...." een hulpe-
looze handbeweging Volgde. „Men weet ten
slotte niet, hoeveel menschen men soms
kwetst laten we de zaak verder maar
laten rusten".
i
meen verbindende regels optredende
commissies, waaraan de beslissing met
m .sluiting van de administratieve licha
men ih opgedragen. Dit wetsontwerp be-
vat dan de instelling van ambtenaren-
geiechten, welke dezelfde standplaats en
hetzelfde rechtsgebied zullen hebben als
d' Raden van Beroep. Algemeene Maat-
regelen van Bestuur zullen de regelen
aangeven, waaronder in de gemeenten,
waann terechtzittingen van de Ambte
narengerechten, bijeenkomsten in raad-
kamer en nederlegging van stukken ter
Kostelooze inzage van belanghebbenden
zal geschieden.
De ambtenarengerechten dan zijn sa-
meneesteld uit een voorzitter of waar-
nemenden voorzitter, 6en of meer plaats-
vervangende voorzitters en leden, bijge-
staan door een griffier of waarnemen-
den griffier, een of meer plaatsvervan-
gende griffiers, door beeedigde klerken,
sehrijvers ert bedienden. Deze functio-
narissen van den Raad van Beroep tra-
den als zoodanig tevens bij het Ambte-
narengerecht ter standplaats op. De le
den worden benoemd door den minister
van Justitie. Tot lid is benoembaar ieder
ingezetene des Rijks, die den 25-jarigen
of zoo dicht mogelijk bij de gemeente of
leeftijd heeft beriekt en gevestigd is in
e6n van de gemeenten, waar het gerecht
zitting houdt. Niet benoembaar is hij,
die deel uitmaakt van het bestuur of in
dienst is van een vereeniging van amb
tenaren, waaronder ook verstahn wordt
een verband van vereenigingen of een.
ieder jaar wordt voor ieder gerecht een
onderdeel van een vereeniging. Voor
ledenlijst samengesteld, waarop twintig
namen voorkomen. Dit aetal kan naar
bshoeven door den minister worden ver-
meerderd of verminderd. Voor de zit-
tingen in gemeenten buiten de stand
plaats geleyen wordt eveneens een aan-
tal leden benoemd. De ledenlijsten gel
den voor zes jaren. Verder geeft dit
wetsontwerp aan de redenen, waarom
e dt wijze, waarop de leden der Amb
tenarengerechten door den Centralen
Raad van Beroep kunnen worden ontsla-
gen of geschorst. Dit betreft natuuriijk
de buitengewone gevallen, overigens
geldt, dat de leden, die door den minis
ter van Justitie worden benoemd, ook
door hem op hun verzoek worden ont-
slagen.
Omtrent de werkzaamheden der Amb
tenarengerechten bevat dit ontwerp al-
lerlei voorschriften. Onder goedkeuring
van den minister van Justitie wordt
voor ieder jaar een rooster van werk
zaamheden opgemaakt, waarbij ook de
leden stem in het kapittel hebben.
Het gerecht beslist met drie leden, den
voorzitter inbegrepen. In hetzelfde twist-
geding blijft de behandeling en beslis
sing zooveel mogelijk ook de samenstel-
Iing van het gerecht onveranderd. Wan
neer wijzigine- van de raadkamer noo
dig of wenschelijk is, wordt de zaak op
nieuw ter terechtzitting behandeld.
Belialve verschillende bepalingen be-
treffende de wijze van behandeling, zul-
len ook de vacantiegelden, vergoeding
van reiskosten enz. nader bij Algemee-
nen Maatregel, van Bestuur vastgesteld
worden, enz. enz. Vermelden we nog al
leen de verbcdsbepaling om hetgeen de
leden enz. als zoodanig te weten zijn ge
komen verder bekend te maken dan
voor de uitoefening hunner functie ge-
vorderd wordt, om de gevoelens te open
baren, aie in raadkemer zijn geuit en
te.i slotte over een voor hen aanhangig
rechtsgeding of een geding. dat, naar
zij weten of vermoeden, voor hen aa«i-
hangig zal gemaakt worden, zich in te
laten in eenig onderhoud of gesprek met
de partijen of hun raadsleden of van
deze eenige bijzondere onderrichting,
memorie of schriftuur aan te nemen.
t\ vi"i ti rvom 1_ 1i - - J.
fparrio wiA-,. —ZA a j__
rv.v_ x IU UltVAHlJ UllliZVi; I 1 UV 'VUiOVlll 11"
71113 Q Q Y-l V 4 4 v\ a .1 - 1 4 a.
om dus wil mPn mii I pen de besluiten, handelincon on
