ütaisraii CioranL MTlMTSTE WOL Howerd twee en dertigste Jaargang. Londensch aanteekenboek. Rechtszaken Binnenland No. 2 1929. Vrürirts 3 Januari Radio-hoekje Zaterdag 4 Januari. Hilversum, 298 M. (Na 6 uur n.m. 1071 M.) jO.10.15 Morgenwijding. 12.012.Con cert door het A. V. R. O.-Kwartet. 2.—2.30 Filmpraatje .door Max Tak. 2.30—4.Aan sluiting van het Tuschinski-Theater te Am- 6terdama. 4.305.Sportpraatje door H. Hollander. 5.5.30 Gezondheidshalfuurtje Spr.: C. Stolk. Onderwerp: Goed georgani seerde Ziekenhuisverpleging. 5.30—6.— Gra mofoonmuziek. 6.018.Concert door het Omroeporkest m. m. v. het Vocaal-Ensemble .Bernhard Zweers". 8 V. A. R A. Populair concert. Orkest en humorist. 10.V. A. R. Persber. jl.V. A. R. A.-Varia en gramofoonmuziek. Huizen, 1875 M. (Uitsluitend K. R. O.) jX.3012.Godsdienstig halfuurtje. 12.15 —1.15 Concert door het K. R. O -Trio. 1.15 __2 Gramofoonmuziek. 2.—3.15 Kinder uurtje. 4.-5.— Gramofoonmuziek. 5.5.40 Gramofoonmuziek. 5.40—6.Journalistiek Weekoverzicht. 6.01—7.30 Concert door bioscoop-orkest. 7.308.Lezing over: Is een Rijkskindertoeslag gewenscht? 8 —0.30 Concert. Orkest en Gemengd Koor. 9.30— 9.40 Nieuwsberichten. 9.4011.Voort zetting concert. 11.12.Vroolijk program ma. Daventry, 1554.4 M. 10.35 Morgenwij ding. 1.20—2.20 Orkestconcert. 2.30 Verslag van een Rugby-wedstrijd 4.05 Concert. Man nenkoor, sextet. 5.05 Concert op cinema orgel. 5.35 Kinderuurtje. 6.35 Nieuwsberich ten. 7.05 Piano-recital door D. Moggridge. 7.20 Lezing. 7.35 Lezing. 7.50 Vadpeville 8.45 Fragment uit „Dear Love" van D. Titheadge. L. Wylie en H. Clayton. 9.20 Nieuwsberichten. 9 40 Lezing. 9.55 Concert. Stiles-Allen, sopraan. Hughes Mackün, te nor. Orkest. 10.35 Tweede bedrijf uit „Dear Love". 10.50—12.20 Dansmuziek. Langenberg, 473 M. 6.207.20 Gramo foonmuziek. 9.3510.45 Gramofoonmuziek. 11.30 Gramofoonmuziek 12.251.50 Or kestconcert. 4.505.50 Concert door Cither- vereeniging m. m. v. cellist. 7.20 Vroolijke avond. Daarna tot 12.20 Dansmuziek. Parijs „Radio-Paris", 1725 M. 12.50—2.20 Gramofoonmuziek. 4.05 Kinderuurtje. 4.35 Gramofoonmuziek. 7.25 Gramofoonmuziek. 8.35 Concert. Vocale solisten. 9.50 Gramo foonmuziek. Zeesen, 1635 M. 61512.50 Lezingen en berichten. 1.201.50 Gramofoonmuziek. 1.503.50 Lezingen. 3.50—4.50 Concert uit •Hamburg. 4.50—7.20 Lezingen. 7.20 Jazz muziek. 8.20 „Wann hat es zum letzten Mal bei Ihnen gespukt". Hoorbeeld van Axel Arheus. Daarna berichten en tot 11.50 Dans muziek. Kcdundborg, 1153 M. 11.20—1 20 Orkest concert. 2.20—2.50 Kinderuurtje. 2 504.50 Orkestconcert en zang. 7 359.35 Concert Orkest en Opera-zangeres. 9.50—11.35 Dansmuziek. Brussel, 508-5 Ai. 5.20 Gramofoonmuziek. 5.50 Gramofoonmuziek 8.35 Concert. t Van onzen Londenschen Correspondent. Kinderzorg. De kinderen van de volksscholen voor la ger onderwijs in Engeland staan onder ge neeskundig toezicht van hun vijfde jaar af, dat is wanneer zij op die scholen komen. Dit toezicht duurt tot hun veertiende jaar, wan neer zij de scholen verlaten. Er bestaan ech ter geen voorzieningen voor hun medische behoeften van de geboorte af tot zij den schoolgaanden leeftijd bereiken. In het jaar rapport van het hoofd van den geneeskundi gen dienst van het departement van Onder wijs wordt deze toestand ernstig afgekeurd. Het hoofd van dezen dienst is Sir George Newman, een man met een ongewoon fris- schen en constructieven kijk op de dingen der samenleving, meer in 't bizonder voor zoover het zijn eigen gebied, dat van de volksge zondheid, betreft. De droge, officieele geest schittert waarlijk altijd door afwezigheid in zijn rapporten en ze worden dan ook steeds met levendige belangstelling tegemoetgezien niet alleen door deskundigen van onderwijs en hygiëne maar ook door de gewone bur gers en burgeressen Het rapport zegt ditmaal het gaat over 1928 dat bijna een derde deel van de kin deren, die voor het eerst op school komen terstond de aandacht van de dokters moeten HU M.I.KI"V („Ueber den Tod hinaus"). Roman van Anny von Panhuys. Uit het Duitsch door W. H. C. Bollaard. 3) „Dus nu is de professor aan de beurt om te sterven", voleindigde één der heeren. V'on Pettow schudde het hoofd. „Natuurlijk niets dan een bakersprookje, maar als ik u ge weest was, mijnheer von Weiden, dan had ik den professor niet verteld, dat de oude Tho mas zoogenaamd weer aan het spoken is" „Maar waarom niet?" verweerde zich von Weiden, „hij is toch geen bleekzuchtig bak- vischje". „Dat niet, maar wel een nerveus man, die «n hartkwaal heeft". Von Weiden haalde nonchalant zijn schou ders op, als achtte hij het niet de moeite wa?rd nog iets in het midden te brengen. De professor had intussche* zijn vrouw op gezocht. Het was niet zoo gemakkelijk haar te bereiken, want zij was in een levendig ge sprek met eenige bekende dames. Verwonder lijk keek zij op, toen haar man plotseling voor «aar stond. „Laat ik je niet storen, Magda", zei hii glimlachend, „ik wilde je even komen zeggen, si«t over mh bezorgd en Wijf met Else tot dat ik naar huis ga^ikheb te l33t ^eze k,ei" Pijn, dat ik Zh L heb weer zo° n hoofd- ne slachtofferkanen ga' Wees gin te bevrHden van !1^^ kven6be" d'e hun heele ver<wJ ?,..van kwalen, lijken Sir Genree v even Wijven bemoei- kelijk dat oanH Newman verklaart nadruk- middelliik een e5en stand van zaken on- omdat dL kinderen de"^ W°rden gemaakt we wereld" zijn WCrS Van nieu* houden S°pen groote steden ,n Rrl -nden <dle van de nog niet de p w i e ln dit opzicht een kind hier ?n hé? T kunnen zien dat kansen h<Jft algemeen minder goede dan bv Tn ,een gezond jeugdbestaan frii? is hii het ?d' En een Plecht be gin is bij het voortschrijden der levensjaren man^verh g0ed te ma^n He? kan nfe Sfna een ^?erde f'l rapport te 1;zen dat SSitSS.W,*' schoolkinderen ge- E S pandeling noodig heeft. Het trouwens van He levTjaren ^evenaIa trouwens van de maanden die aan de ge- ïn nét V°°rafgaan)- met hun duffe bewoning armoédenï °uderus (het is geenszins altijd rhVh .ie d<i slechtc eerste levensomstan digheden kweekt, hoe zeer deze een beko mende omstandigheid kan zijn), is te zien aan de massa s menschen van armelijke phv- siek, die men b.v. in Londen ontmoet. «et genoemde rapport wijdt ook eenige belangrijke woorden aan de rusteloosheid en de gehaastheid van het moderne leven met d?tglflélg« arvan' Newman stelt vast dat dit 1-ven een toenemend aantal zwakzinn- ge kinderen in de wereld brengt. Hij ver- WChef n0t!f - VO,°raI de laatste jaren en in het bijzonder in Amerika als effectief en é'it aangePr«en en zelfs reeds toegepast dat sterilisatie van zwakzinnigen een aan merkelijke vermindering van zwakzinnigh 'd ?nof "naZmnighuld zou brengen. Zijn onge- oof in deze methode komt voort uit het door hem waargenomen feit dat de meerderheid van zwakzinnige kinderen niet is geboren lhZErge 0uders' Volgens dezen ge- zaghebbenden socioloog-medicus wordt Weé?énn\g J gekweekt door bedenkelijke levensomstandigheden in de eerste levens- laren' bijgestaan door de onredelijke vaart an het moderne leven, die de zenuwen en verstandskracht van ouders slijt. Het middel ismedisch toezicht op het kind in de jaren dat het nog niet op school is, en methodische en de gansche prille jeugd omvattende licha melijke oefeningen. Pen parlementslid valt flauw van den honger Er zijn verscheidene Parlementsleden, die van hun salaris (400 pd. st.) als lid van de wetgevende vergadering van het land moeten leven. Men vindt hen vooral onder de jonge Labour-leden uit Schotland en de industri eele gebeden in de Midlands. Aan deze, fi- nancieel in wat hachelijke positie verkeerende „commoners dacht waarschijnlijk het vrou welijk parlementslid, Miss Wilkinson (ook een Labour-afgevaardigde) toen zij onlangs voorstelde dat elk parlementslid „een voe dingstoeslag" zal krijgen van 50 pd. st. per jaar. Een ontstellend incident in het Lager huis, deze week, gaf aan dit voorstel, waar niet op in werd gegaan, treffende beteekc- nis. Een jong Labour-lid viel er letterlijk flauw van den honger. Toen hij, na de flauwte, weer zijn spraakvermogen terug had gekregen, bekende hij dat na het ontbijt (het was laat in den avond toen het geval zich voordeed) niets meer had genuttigd, dat hii probeerde op een enkel maal per dag te leven in verband met de hooge uitgaven, waarmede zijn salaris van 400 pd. st. als parlements lid was belast. Het is slechts een van verscheidene treuri ge gevallen van Labourleden, die met hun salaris trachten toe te komen en er alle uit gaven mee willen dekken, die met het lid maatschap van het Lagerhuis samengaan De „whips" der partij (dat zijn de function narissen die voor de partij-eenheid en de ruimst mogelijke tegenwoordigheid in „Het Huis moeten waken) zijn zoo ijverig en waakzaam in hun optreden, dat zij een lid nauwelijks gelegenheid geven de vergader zaal een half uur te verlaten om buiten het gebouw in een der goedkoope eethuizen van de stad te gaan eten. Zij die geen eigen mid delen hebben, beseffen dat zij zelfs de matige prijzen, die in de eetzaal van het Lagerhuis worderrgevraagd, niet kunnen betalen. Een eigen huishouding in hun kiesdistrict, een hotelrekening van vier of vijf dagen in Lon den, het groote bedrag aan postzegels voor correspondentie die elk Lagerhuislid moet voeren, en allerlei uitgaven die van een lid in zijn kiesdistrict worden verwacht, dat al les is te veel voor de beurs die niet meer dan 400 pd. st. per jaar ontvangt. Een extra 50 pd. st. voor voeding zou velen van pas ko men. En nu dit bijzonder lid aan den lijve heeft gedemonstreerd dat het salaris inder daad voor een aantal leden „een honger het rijtuig jullie op het afgesproken uur kond halen". „Arme Alex, ik heb erg medelijden met je". Mevrouw Berner keek hem met hare mooie oogen vol deelneming aan, „maar als je nu weg wilt. zal je te voet moeten gaan en het is al tamelijk laat". „Op het slotplein staan vandaag zeker wel een paar huurrijtuigen, maar liever rijd ik niet, want ik geloof, dat loopen beter voor me zal zijn; bovendien is het prachtig weer en frissche lucht is een geneesmiddel voor mijn hoofdpijn. Van Else zal ik liever geen af scheid nemen, om haar genoegen in het dan sen niet te vergallen". Zijn vrouw knikte. „Dat is verstandig van je, laat de jeugd maar plezier hebben" Zij gaf hem een hand. „Van harte beterschap". Toen de professor zich in de garderobe zijn hoed en overjas had laten geven, ging plotse ling von Weiden hem met een vluchtigen groet snel voorbij en liep, zijn overjas over dtn arm nemende, ijlings naar buiten. „Je zou zeggen", fluisterde één der lakeien zijn collega, die naast hem stond, in het oor. „dat bij meneer von Weiden den boel in brand staat". Langzaam verliet Berner het paleis. Don ker lag daar het ruime slotplein en in de verte klonk het rollen van een rijtuig. Onwillekeu rig dacht hij, dat von Weiden, die zoo'a haast had, wel in dat rijtuig zou zitten, en toen herinnerde hij zich weer diens verhaa', dat men zei, den ouden Thomas weer aan den I jagang van de scbjlderijzaal te hebben ge- loon" is, zal men wellicht binnenkort een loonsverhoogmg voor parlementsleden tege moet kunnen zien. De wet, de wegen en de wielen De roovers van den weg, die een eeuw ge- eden nagenoeg vrij spel hadden, zouden in dezen tijd bij de politie om bescherming moe ten aankloppen, daar bet verkeer zeer letter lijk in hun wielen zou rijden, met mogelijk moordend gevolg (moordend niet aan den kant van den roover maar aan dien der wie len). Een paard is nu een soort opgejaagde vluchteling; de rubber banden (die hoe langer hoe dikker worden) zijn de jagers. De getèfg- de voetganger hoort óók thuis in deze be schouwing. Hij bewandelt den weg met gevaar voor zijn leven. De weg is mis de laatste eeuw wel van karakter veranderd. Een symptoom van deze met recht bloedige revolutie is b v. 't feit dat kort geleden elf menschen op de wegen van 't land werden ge dood door <fe altijd sterkere motorwielen. Zul ke noodlottige ongelukken komen nu zoo vaak voor dat ze „nieuwswaarde" hebben verloren en niet meer worden bekendgemaakt, tenzij de omstandigheden om bijkomende redenen zeer dramatisdi zijn, zooals in het geval van de vier menschen op een weg in Wales, die naar een begrafenis snelden per auto maar niet aankwamen, omdat zij onderweg in een rivier stortten en met uitzondering van den bestuur der, die onherkenbaar werd verminkt, den dood in het water vonden. De bovenstaande regelen zijn kenschet send voor een toestand, die al een half dozijn jaren bestaat. Wetgeving is al lang urgent. Wetgeving kan althans iets doen om verbete ring aan te brengen. Maar tot nu toe heeft de wetgevende macht het te druk gehad met an dere bijkans even urgente zaken, die in wets bepalingen moeten worden gegord. Nu is het nieuwe ontwerp verkeerswet eindelijk geko men. En nu kunnen wij dus met zekerheid zeg gen dat de nieuwe wet er zal komen, wanneer ze door de bergen argument en debat in de twee Kamers heen is gedrongen. Dat behoeft niet lang te duren want de regeering heeft dc wetgeving gebaseerd op de adviezen van twee commissies, waarin alle belanghebbenden (met uitzondering van den voetganger) hun woordje hebben gezegd. Veel verzet en veel verandering kan de wet dus niet krijgen De belangrijkste bepalingen zijn: Afschaf fing van de snelheidsgrens met uitzondering van zware motorvoertuigen, die zich aan eer. maximum van 30 mijl moeten houden; zware straffen (drie en zes maanden gevangenis straf en (of) 50 pd. st. en 10 pd. st. boete, af hankelijk van de omstandigheden) op „achte loos" en „gevaarlijk" rijden; minimum leef tijd voor bestuurders van motorvoertuigen, motorrijwielen er in begrepen, 16 jaar; be stuurders van zware voertuigen moeten minstens 21 jaar zijn; gegadigden voor een rijbewijs moeten een verklaring afleggen dat zij lichamelijk geschikt zijn; verplichte ver zekering tegen schade aan derden; uitgave van een „code van den weg", waaraan een ieder, ook voetgangers, zich moet houden. De minister voor Transport, Morrison, onder wiens vlag het nieuwe ontwerp in zee gaaL heeft gezegd dat het den automobolist een prettigen tijd zal geven, indien hij zich goed gedraagt, maar dat hij er ongenadig af zal komen, indien hij dit niet doet. Er heerscht hevig verschil van meeuing over de afschaf fing van de snelheidslimiet. De automobilis ten zijn er over in de wolken. Maar het nieuwe Verbond" van Voetgangers zal met hand en tand tegen deze bepaling vechten, omdat het in snelheid op zichzelf altijd een bron van ernstig gevaar ziet. De motormenschen bewe ren dat dit niet zoo is en dat gevaar veel meer afhangt van de omstandigheden van het oogenblik dan van snelheid zonder meer. Dit is zoo. Maar het is voor geen tegenspraak vatbaar dat snelheid de beslissende factor is (d.w.z. de facor die doodt) wanneer „de om standigheden" alleen geen doodelijken afloop zouden kunnen bewerken. den aanbieder te woord stond, vertrouwde het geval echter niet, omdat de handteeke- ning niet overeenstemde met die van den re keninghouder, en liet den man arresteeren. Deze, een 32-jarig metselaar, stond gister voor de rechtbank te Amsterdam terecht, we gens valschheid in geschrift. Hij bekende; de chèque was afkomstig uit een chèquefor- raulier, dat hij in de Kinkerstraat gevonden had, en de lust om er gebruik van te maken, was hem toen te machtig geworden. Het O. M. mr. De Blécourt, eisebte één jaar gevangenisstraf. DIEFSTAL VAN EEN AUTO. Een jongeman nam te Hilversum een auto uit een garage weg, ging er mee rijden, bood hem te Purmerend aan een caféhouder te koop aan en werd vervolgens in hechtenis genomen. Heden stond hij voor de Rechtbank te Am sterdam terecht Het O. M. ,mr. De Blécourt, eischte twee jaar gevangenisstraf tegen den jongeman, die zich herhaaldelijk aan mis drijf schuldig maakt. Volgens den verdediger lijdt de verdachte aan „auto-manie" en is hij een hopeloos fan tast. Hij verzocht een onderzoek naar zijn geestvermogens. VALSCHECHEQUE. Op 9 Augustus 11. werd aan de Rotter- damsche Bank te Amsterdam een chèque, groot 4000, aangeboden. De bediende, die 1 ,i_ zien. Het oude sprookje dook dus opnieuw op. Ja, het was belachelijk en toch neen, eigenlijk kon hij er niet om lachen en in elk geval wat 't tactloos van von Weiden, dit on derwerp in zijn tegenwoordigheid aan te roe ren. Natuurlijk, die man zou het wel grappig vinden indien de sage van den ouden Thomas waarheid werd, want dan zou de goed bezol digde betrekking van directeur vacant komen voor den schilder Hans Welschmann, von Weidens nogal lichtzinigen schoonzoon, die reeds een jaar geleden met succes daarnaar gesolliciteerd had. Toen had Berner namelijk te kennen gegeven van plan te zijn eerlang zijn ontslag aan te vragen, want hij voelde zich ziek en niet meer heelemaal opgewassen tegen de eischen, die het ambt hem stelde. Maar toen hij zich weer wat beter begon te gevoelen, was hij maar aangebleven; vrouw en dochter hadden hem overreed en ook de hertog deed al wat hij kon om te voorkomen, dat de kundige man heenging. Rustig en ernstig liep de professor in de nachtelijke stilte der straten, waar zijn voet stappen op het plaveisel weerklonken. Zijn hoed droeg hij in de hand en frisch woei de nachtlucht om zijn hoofd. Nkjgyam hij uit de Marktstrasse en sloeg de AlTeestrasse in. Op den hoek. wiaar beide straten samenkwamen, verhief zich een reusachtige steenklomp, h-t Schilderijmuseum. Als een breede, donkere muur stond daar het vormlooze gebouw. Over den rechterzijgev'e! liep, alsof het helder water was, een lichte streep: cfe maan stond in haar lichtende, volle pracht aan den hemel NIEUW JAARS AUDIËNTIE TEN HOVE De koningin heeft op 1 Januari ten Palei- ze Noordeinde te 's-Gravenhage op verschil lende uren de gebruikelijke nieuwjaarsaudien- ties verleend respectievelijk aan het corps diplomatique. het Permanente Hof van In ternationale Justitie, verschillende der hoog ste civiele autoriteiten te 's-Gravenhage en den gouverneur der residentie en ten slotte aan de leden der koninklijke hofhoudingen Prinses Juliana heeft op 1 Januari in audiëntie ten koninklijken paleize te 's-Gra venhage ontvangen verschillende hoofden van gezantschappen met hun dames, die nog niet aan de prinses waren voorgesteld. OOK EEN RATHSKELLER TE MIDDELBURG? Een advies van de middenstands- vereeniging. Het onderste deel van het stadhuis te Mid delburg, links van den ingang, werd in vroe ger jaren gebruikt als vleeschhal, en daarna tot voor eenige maanden als veilingsgebouw der C. V. V. Walcheren. Deze vereeniging heeft gebouwen op het stationsemplacement gesticht en de huur van de voormalige vleeschhal opgezegd. Thans rijst de vraag welke bestemming door de gemeente aan dit deel van het be roemde stadhuis moet worden gegeven. Een der raadgevingen, die B. en W. hebben ont vangen is van het bestuur der middenstands- vereeniging „Handelsbelang", hetwelk advi seert het ter beschikking te stellen voor in formatiebureau voor het Vreemdelingenver keer, omdat juist dit verkeer voor Middel burg een der voornaamste bronnen van in komsten is. Intussehen is het lokaal afge staan gedurende de Kerstdagen voor ten toonstellingszaal voor een expositie van pluimvee en konijnen en ook daar voor zeer geschikt gebleken. Ook is er reeds een aanvrage voor een raadskelder en ook een voor een bergplaats van een handel in verf- en behang ingeko men. Met belangstelling wordt afgewacht wel ke bestemming ten slotte dit deel van het al om bekende raadhuis zal krijgen. HET NEDERLANDSCH OP DE BELGISCHE TENTOONSTELLING. Dient geëerbiedigd ie worden. Van verschillende zijden is bij het bestuur van het Alg. Ned. Verbond aangedrongen op het doen van stappen bij de betrokken autori teiten, in het bijzonder bij de door de Neder- landsche regeering benoemde comité's voor de voorbereiding der deelneming van de in 1930 in België te houden tentoonstellingen, om er voor te waken, dat bij die deelneming van Nederlandsche zijde, onze taal de plaats zou krijgen, die haar van rechtswege toe komt, zoowel van de zijde der Nederland sche overheid als van de zijde der Neder landsche inzenders. Na rijp beraad heeft het bestuur daarvan voorloopig afgezien. Het bestuur meent er op te mogen rekenen, dat de Nederlandsche regeering er voor zal zorg dragen dat onze taal ook door de be trokkenen volkomen geëerbiedigd wordt. HOE EEN TOL WERD OPGEDOEKT. Te Hillegersberg. Zooals reeds was aangekondigd, is Nieuwjaarsdag de tol op den straatweg te Hillegersberg met plechtigheid opgeheven. Vele belangstellenden hebben den regen ge trotseerd om van de feestelijkheden getuige te zijn. In het dorp is de stoet opgesteld Herauten te paard reden voorop en dan volgde de stoet, bestaande uit luxe auto's en vrachtauto's met vee, melkwagens en mu ziekcorpsen. Al spoedig was niet_ duidelijk meer, welke auto's wel en welke niet tot den optocht behoorden. Bij den tol stond de stoet stil voor het roode lint, dat over den weg was gespannen en dat dor burgemeester Van Kluipen werd doorgeknipt, ten teeken dat de weg voor het eerst na 1734 vrij was De bur gemeester heeft eenige woorden bij dez- plechtige handeling gesproken. Nadat het lint was doorgeknipt, heeft de heer Jansen het woord gevoerd; mevrouw Van Kluipen kreeg bloemen. E>e stoet is daarna door den tol getrokken zonder tolgeld te offeren. NA DE ONTPLOFFING TE GRONINGEN. Een geldinzameling op touw gezet. Op verzoek van den burgemeester van Groningen heeft zich aldaar een comité ge vormd, dat wil trachten gelden te verzamelen om daarmee zoo mogelijk de niet onbelang rijke schade te lenigen, die verschillende per sonen en gezinnen hebben geleden ten gevol ge van de verschrikkelijke ontploffing op 20 December. De professor begon langzamer te loopen er. gedachteloos dwaalde zijn blik over het kolos sale, massieve gebouw, totaal gedachteloos Steeds meer naderde hij het en daarbij vielen hem opnieuw von Weidens woorden in: „We ten de heeren al, dat men zegt den ouden Tho mas weer aan den ingang van het schilderij museum te hebben gezien?" Alsof die woor den zijn oogen bestuurden, keek de professor met starren blik naar den ingang van het museum en hemelsche goedheid- waakte hij of had een booze droom hem te pakken? daar stond midden in de ouderwetsche, breede deur een kleine, magere, gebogen gestalte in kuitenbroek en jas met lange panden. Tril lend schoof de heldere streep maanlicht iets naar voren en duidelijk kon de koortsachtig opgewonden man een smal, gerimpeld ge zicht onderkennen, met staartpruik en drie kanten steek. De griezilige verschijning stond volmaakt stil, geen beweging verried dat zij leefde. Een huivering ging den professor door de leden en als betooverd waren zijn voeten aan den grond genageld. Hij greep met de hand naar zijn voorhoofd, want hij kon maar niet geloo ven, dat wat hij daar voor zich zag, werkelijk heid was. Een produet van zijn opgewonden fantasie was het en meer niet. Hij sloot even zijn oogen, om die dadelijk weer wijd open te spalken, maar nog altijd stond daar de gestal te in haar oude kleederdracht. De professor voelde, dat het hart heviger begon te kloppen. Plotseling stormde hij in ademlooze haast w eg en. zpocter h« zeH te wij lep, bjepf h.ij, ?]s MOEILIJKE ARRESTATIE TE UTRECHT Angst voor een krankzinnigenge sticht? De Utrechtsche politie heeft op Nieuw jaarsdag een moeilijke arrestatie te verrich ten gehad. Een 36-jarig Rotterdammer, die bij het Leger des Heils onderdak had ge vonden. moest nog drie dagen hechtenis uit zitten en men besloot hiermede zoo spoedig mogelijk een begin te maken. Om zeven uur 's morgens belden een paar agenten bij het Heilsleger aan, doch toen zij op een der slaapzalen den man dachten te arresteeren, bleek dat deze zich achter tafels en ledikan ten had verscholen. Het was zelfs niet moge lijk de slaapzaal binnen te dringen. Een der agenten beklom daarop een ladder om den man ten minste door een der ramen te obser- veeren, maar dit stond hem zóó slecht aan, dat hij begon te tieren en als een bezetene over de zaal rende. Ten slotte gooide hij een handvol kalk tegen het raampje, zoodat ver der inkijken was uitgesloten. De geneeskun dige dienst werd nu gewaarschuwd evenals de brandweer. Nadat de politie eerst nog een andere ruit had ingeslagen, hetgeen een regen van projectielen ten gevolge had. heeft de brandweer den Rotterdammer met vier stralen bespoten. Dit stortbad nooptf hem zijn toevlucht op de W. C. te zoeken. Ook hier verdedigde hij zich hardnekkig, tot dat hij door het water eveneens van deze schuilplaats werd verdreven. Men heeft hem eindelijk overgebracht naar de psychiatrisch-neurologische kliniek van prof. Bouman. Nader is gebleken, dat de man eenigen tijd geleden uit een krankzinni gen-gesticht is ontsnapt, zoodat waarschijn lijk de angst opnieuw in een dergelijke in richting te worden opgesloten niet vreemd is aan zijn verzet. HET AMSTERDAMSCHE THEATER- VRAAGSTUK. Weer een adres van den heer Koop- man. De heer G. H. Koopman, directeur der N.V. „De Groote Schouwburg" heeft zich tof B. en W. der r°meente Amsterdam gewend met een adres, oetrekking hebbende op een Clan voor den bouw van een nieuwen schouw- urg met grootere en kleinere zalen te Am sterdam, waarbij rekening is gehouden met de behoefte aan een groot en goed geoutil leerd theater. Adr. vestigt er de aandacht op, dat vooi den bouw van dezen schouwburg van de ge meente Amsterdam geen ffnancieele offers zullen worden gevraagd. De kosten van aan koop van den grond, bouw en inrichtig, be dragen 5 a 6 millioen gulden. Een syndicaat heeft zich bereid verklaard het bedrijfsklaar op te leveren, indien de gemeente Amsterdam 300.000 per jaar, ingaande na de opleve ring, garandeert, hetgeen zonder eenige risics door de gemeente Amsterdam kan geschieden Hiertegenover zullen aan de stad gecedeerd worden alle te ontvangen schouwburghuren, welke tenminste 350.000 zullen bedragen. Een door de gemeente aan te wijzen trustee zal bedoelde bedragen ontvangen, admini- streeren en beheeren. VAN DE TRAP GEVALLEN. Woensdagavond is in de buitenwijk vav Nijmegen Berg en Dal de echtgenoote van den restauranthouder K. door struikelen van de trap gevallen. Zij viel bewusteloos neer; een geneesheer constateerde een dubbele schedelbreuk. Korten tijd later is zij aan d» gevolgen overleden. IN HET BAD VERDRONKEN. Toch een gewelddadige dood? D. moeder krankzinnig. Gelijk gemeld is in het gezin van P. ie Waalwijk een meisje van vier maanden in de badkuip verdronken. Het kind kreegin het bad stuipen en is, terwijl de moeder bij buren hulp ging halen, verdronken. Het „Dagblad van Noordbrabant" verneemt dat de justitie aanleiding heeft gevonden een onderzoek in te stellen. Geruchten doen de ronde, dat het kindje een gewelddadige dood zou zijn gestorven en dat de moeder in ver band hiermede naar een krankzinnigenge sticht is overgebracht. gehoorzamend aan een vreemden, sterkeren wil, nog even stilstaan, wendde het hoofd om en ijlde dadelijk daarop met trillende knieën naar huis. Want nog altijd kon hij de gestalte onderkennen en nog iets zag hij, dat hem het bloed in de aderen deed stollen de gestalte wenkte hem, wenkte. In zweet badend kwam hij thuis en zijr. oude, trouwe huisknecht, Maurer, die de deur opende, schrok toen zijn heer bijna tegen hem aan viel. „Maar professor, wat is er met U ge beurd?" vroeg hij haastig, den uitgeputten man met beide armen ondersteunend. De klank van de welbekende stem scheen den opgewonden professor weer tot zichzelf te brengen. Zijn houding werd rechter en een zonderling; lachje gleed even om zijn lippen, toen hij zachtjes antwoordde: „Och. Maurer, 't was weer mijn oude kwaal, je weet wel, hartkramp, die mij ondei- weg overviel." Door den knecht geholpen zocht de profes sor dadelijk zijn slaapkamer op. Vermoeid zonk hij in een lagen, gemakkelijken leun stoel en terwijl Maurer een kalmeerend poe dertje voor hem klaar maakte, waren Berner'3 gedachten bezig met het zooeven doorleefde, dat hem hier, in de gewone huiselijke omge ving, als een wilde, afschuwelijke droom toe scheen. Het kon toch ook geen werkelijkheid zijn geweest, want aan spoken gelooven. neen, dat is onzin en toch had hij de verschijning Qii^dciivk P (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1930 | | pagina 5