tlkmaarsck (iifiiL
WAJANG
FOXTROT
FEUILLETON.
De betalende logé.
f iJ sse van .c'e R H.B.S. te Groningen
hebben een brief gericht tot den minister van
Waterstaat, waarin verzocht wordt terug te
komen op zijn beslissing inzake de zendtijd
verdeeling.
Rechtszaken
DE
CICARETTES
ao VOOR. SO CT
Hindird twee en dertigste Jaargang.
Donderdag 'i't Mei
Radio-hoekje
een „schlager"
opgenomen in de
Salabert „editie.
Uw WAJANG-leverancier
kan ze U gratis verstrekken
Jfo. 120 1930
f Vrijdag 23 Mei.
Hilversum, 298 M. (Na 6 uur 1071 M.)
in—10.15 Morgenwijding. 12.2.Con
cert A. V. R. O.-Kwintet. 2.05—2.45 Uitz.
voor scholen. 2.45—3 Gramoofounplaten.
3—4.— Maak het zelf! cursus. 4.305.
Gramofoonplaten. 5.30—6.— Concert. Om
roeporkest. 6.— Tijdsein. Voortz. concert.
610 Koersen. 6.45—7.15 Dr. F. Goedewaa-
„en: „De aesthetiek van Haen". 7.15—7.30
Het Zwitsersch Jodel-Duo Frey Bernhards-
«rutter. 7.30—7.45 Gramofoonplaten. 7.45
g— Jodel-duo. 8.08—9.10 Aansluiting van
hét Concertgebouw te Amsterdam. Uitz. van
het eerste deel der Gen. Repetite van het Kin
derkoor der Ver. tot Verbet, van den Volks
zang- Jo Vincent, sopraan. Het Concertge
bouw Orkest. 9.10—10.10 Optreden van Jack
Hvlton en zijn Band. 10.10 Persber. 10.20—
10.30 Gramofoonpl. 10.30—11.30 Tweede
optreden van Jack Hylton en zijn Band. 11.30
Gramofoonpl. 12.— Sluiting.
Huizen, 1875 M. 10.30-11.- N. C. R.
V Ziekendienst. 11.3012.K. R. O. Gods
dienstig halfuurttje. 12.01—12.15 Politieber.
12.15—1.15 K. R- O. Concert door het K. R.
0~-Trio. 1.15—2.— K. R. O. Gramofoonpl.
2—3.K. R. O. Gramofoonpl. 4.-5.— N.
C R. V. Gramofoonpl. 5.6.30 N.- C. R. V.
Concert door het „Deltsch Trio", viool, cello
en piano. 6.30—6.40 K. R. O. Gramofoonpl.
5 40— 7 Klaas Steenhuis:* „Iets over de
pelskonijnen fokbeweging". 7.—7.30 K. R. O.
Gramofoonplaten. 7.30 V. P. R. O. Persber.
7.45 V. P. R. O. Politieber. 7.50 V. P. R. O.
Dr. C. J. Niemeyer: „De Vrijz. Hervormden".
8.20 V- P- R- O. Concert. S.55 V. P. R. O.
Dr. Dr. A. de Buck: „Een Egyptische bron
van spreuken". 9.35 V. P. R. O. Concert.
10.05 V. P. R. O. J. Nieweg: „De Moderne
Schilderkunst". 10.25 V. P. R. O. Concert.
Daventry, 1554.4 M. 10.35 Morgenwijding.
11.05 Lezing. 11.50 Uitz. voor scholen. 12.20
Concert. P. Grummitt, viool. P. Radmall,
piano. 12.50 Orgelspel door J. E. Hum-
phreys. M. Bonin, sopraan. 1.50 Gramofoon
platen. 2.50 Uitz. voor scholen. 3.50 Concert,
voor scholen. Kwartet. 4.35 Orkestconcert.
5.35 Kinderuurtje. 6.20 Lezing. 6.35 Nieuws
berichten. 7.— Orgelspel door W. S. Vale.
7 20—7.40 Lezing. 7.45 Lezing. 8.05 Piano
recital door C. Smith. 8.20 „Elias". Orato
rium van Mendelssohn. Koor, orkest en so
listen. 9.20 Nieuwsber. 9.35 Vervolg „Elias".
10.35 Marktber. 10.45 Lezing. 11.—12.20
Dansmuziek.
Parijs „Radio-Paris"1725 M. 12.20 Con
cert. 12.50 Gramofoonpl. 4.05 Orkestconcert
en soli. 9.05 Concert. Orkest en solisten.
Langenberg, 473 M. 7.257.50 Gramo
foonpl. 7.50—8.50 Orkestconcert. 10.35
11.35 Gramofoonplaten. 12.30 Gramofoonpl.
1.25—2.50 Concert. Orkest en sopraan. 5.50
—6.50 Gramofoonpl. 8.20—9.15 Concert.
Orkest en piano. Daarna tot 12.20 Dansmu
ziek.
Kalundborg, 1153 M. 12.20—2.20 Orkest
concert. 3.-5.— Concert. Orkest en zangeres
5.6.Kinderuurtje. 8.2010.20 „Ambro-
sius". Tooneelspel in 4 bedr. van K. F. Mol-
bech. Muzikaal geïllustreerd. 10.4011.25
Orkestconcert. 11.2512.50 Dansmuziek.
Brussel, 508.5 M. 5.20 Kamermuziek. 6.55
Gramofoonpl. 8.35 Gramofoonpl. 8 50 Con
cert georganiseerd door de RESEF.
Zeesen, 1635 M. 6.5012.20 Lezingen.
12.20—1.15 Gramofoonpl. 1.15—2.20 Be
richten 2.20—2.50 Gramofoonplaten. 2.50
4.50 Lezingen. 4.505.50 Concert. 5.50
8.20 Lezingen. 8.20 Concert. Vocale- en in
strumentale solisten. 8.50 „Revolution in
China", hoorspel van Otto Zoff 9.50 Concert
door Militair Orkest. Daarna berichten en
Dansmuziek.
DE VERDEELING VAN DEN
ZENDTIJD.
Steeds meer protesten.
Te Schagen is een comité opgericht om te
protesteeren tegen de zendtijdverdeeling en
om mede te werken, dat aan de A.V.R.O.
vrije zendtijd wordt verzekerd op een eigen
zender.
Staande de vergadering werd een tele
gram aan den minister gezonden.
Bovendien werd besloten tot het oprich
ten van een afdeeling A.V.R.O. luistervin
ken, om de belangen der A.V.R.O. in Hol
lands Noorderkwartier te propageeren.
Naar het Engelsch
t)
van
K. CAMERON WARD.
HOOFDSTUK I.
„De bruid zag er allerliefst uit, Mary.
Haar japon was een combinatie van wit sa
tijn, kant en zilver, en de twee kleine pages
waren in wit satijn en goud."
„Hoeveel bruidsmeisjes waren er ook
weer?"
„Acht. Ze droegen allemaal een krans
van viooltjes op het haar, zeker als een
soort zinspeling op Violet's naam
„Zag zij er gelukkig uit?"
„Ik kon haar gezichtje niet zoo goed on
bescheiden door haar sluier. De moeder
van Sir Philip heeft haar eigen sluier ge
leend."
„Geleend?" riep een mannenstem? „Wat
ecn armoedig idéé is dat nu! Waarom heeft
ZC i?Violet'dan maar niet gegeven?"
"Hè, wat deedt je mij Schrikken, Geoff.
Jk dacht, dat je sliep."
"Wie zou er nu kunnen slapen, als zoo n
Paar babbelkousen aan den gang zijn!
„Je bent jaloersch, Geoffy, dat is de
t^ifu*'6! ^'e weeL wat je gegeven zoudt
*taa ,n' 0m 'n ^'r ^ilips schoenen te
••Dank je, die zouden mij niet passen!
„Je hebt niets van Sir Philip gezegd,
ree- Hoe zag die er uit?," vroeg Marv,
s komen nog berichten over het op-
yaJ?van acHe in het belang
van de A.V.R.CL te Tiel, Gorinchem, Delft en
eendam. Een 20-tal leerlingen van de hoog-
Het Gewestelijk A.V.R.O.-bestuur van N.
Brabant heeft in een telegram aan den mi
nister het zendtijdbesluit afgekeurd, als zijn
de strijdig met den volkswil en gebaseerd op
grievend onrecht. Het bestuur verklaart: „na
dezen aanslag op het goede recht van de
A.V.R.O. en op de vrijheid en samenhoorig-
heid van honderdduizenden Nederlandsche
luisteraars niet te zullen rusten voordat dit
onrecht is hersteld of volledig vergoed".
ARRONDISSEMENTSRECHTBANK
TE ALKMAAR.
Zitting van 20 Mei.
Nieuwe te behandelen zaken,
OPLICHTING VAN VERSCHILLENDE
GELDSOMMEN.
De 26-jarige étaleur Jac. B., geboren
in 1904 te Leeuwarden, gedomicilieerd te
Amsterdam en thans gedetineerd in het
Huis van Bewaring te Alkmaar, was de
eerste verdachte die zich heden had te
verantwoorden ter zake oplichting van
de heeren Jasper en Jacob van 't Woud,
wonende te Alkmaar, gepleegd op 20
Nov. en 30 Dec. 1929. Verdachte was des
tijds verloofd met een familielid van de
heeren van 't Woud en op 20 Nov. ver
voegde hij zich bij den heer Jasper van
't Woud met de mededeeling dat hij een
partij regenjassen kon koopen van zeke
ren Anderson te Haarlem waaraan hij
een flink sommetje kon verdienen, doch
dat hij nog een zeker bedrag te kort
kwam, waarom hij den heer Jasper voor
spiegelde dat deze de helft van de winst
zou genieten, zulks met het resultaat dat
de heer J. van 't Woud hem 112.50 ter
hand stelde. Aangezien echter van deze
regenjassennegotie niets waar was,
maakte de verdachte door deze bedrie-
gelijke handeling, in strijd met de waar
heid, zich aan strafbare oplichting
schuldig.
De advocaat van verdachte, mr. Buis
kool, stelde de mogelijkheid dat de heer
Jasper van 't Woud meer door de voor
gespiegelde winst dan op andere wijze
het geld had afgegeven, wat de heer
Jasper van 't Woud, heden als getuige
gehoord, echter ontkende.
De tweede heer, die de dupe werd van
oom Jasper nichtjes-galant, was de 65-
jarige schipper Jacob van 't Woud. Deze
heer was de grootvader van het verloof
de meisje en liep er op 30 December in
voor 60. Ook hier was het voordeelig
koopje het lokvogeltje en de winst die
daarvan voor den geldschieter was te
halen.
Verdachte gaf toe dat hij het geld voor
zich zelf had gebruikt, omdat hij mo
menteel geen middelen van bestaan had.
Ook de huishoudster van grootvader
Jac. van 't Woud, had hij nog te pakken
gekregen voor een bedrag van 30.
De officier beschouwde verdachte als
een gevaarlijken praatjesmaker en op
lichter, zooals uit zijn handelingen tegen
over deze twee bejaarde getuigen van
't Woud, die notabene in nauwe familie
relatie stonden met zijn verloofde, mocht
blijken. Bovendien wees de officier op
het niet bepaald blanco strafregister
van verdachte, die zich reeds vroeger
aan vermogensdelicten had schuldig ge
maakt. Ten slotte requireerde spreker
een gevangenisstraf voor den tijd van
2 jaar.
Mr. Buiskool noemde dien eisch zeer
zwaar en trachtte nog eenige lichtpun
ten op verdachte te doen vallen, die
misschien aanleiding zou kunnen geven,
hem voor een voorw. straf in aanmer
king te doen komen. Pleiter geloofde
voorts dat het geld meer was afgegeven
omdat verdachte de verloofde was van
de kleindochter en nicht. Voorts bleek
duidelijk dat verdachte de bedoeling
had het geld terug te geven, aangezien
hij eenige malen een bedrag ter aflos
sing had opgezonden.
Ten slotte concludeerde pleiter tot
vrijspraak, omdat de oplichting niet
vast stond, subsidiair een sterk vermin
derde straf, b.v. 3 maanden, vooral om-
„Och, van hem valt niets te zeggen",
antwoordde Freeda. „Niemand keek naar
hem. Ik zou echt medelijden met hem heb
ben gehad, als ik niet zoo'n tegenzin voor
hem voelde. Hij leek kleiner en onooglijker
dan ooit. Ik kon niet helpen, dat ik hem
onwillekeurig met kapitein Probijn verge
leek en mij afvroeg, wat Violet van hem
dacht."
Een schaduw trok over Mary's gezichtje
en op zachten toon zei ze:
„Er was een reden, waarom ik niet naar
de trouwplechtigheid kon kijken. Het was
wel waar, zie je, dat het ook een heel druk
ke dag in het huishouden was, maar ik zou
het zoo verschrikkelijk hebben gevonden,
als ik aan kapitein Probijn dacht."
„Moeder was anders erg teleurgesteld,
dat je niet bij ons kwam lunchen. Ze had
je zoo graag de plechtigheid eens hooren
beschrijven!"
Mrs. Bell was namelijk invalide en bracht
het grootste deel van haar leven op de sofa
door.
„Heel vriendelijk van je moeder, maar
dat zou ik toch nooit goed hebben kunnen
doen: ik vergeet altijd wat de menschen
dragen."
„Neen, ik zou er best verslag van kunnen
uitbrengen. Als ik ooit nog eens in mijn
eigen onderhoud moest voorzien, dan zocht
ik een baantje als reporter van dergelijke
^Nu^'eek^het niet heel waarschijnlijk, dat
de eenige dochter van den rijken bankier
ooit tot zulk een „baantje haar toevlucht
zou moeten nemen. Intusschen ging Freeda
voort, alles in de kleinste bijzonderheden
aan het vriendinnetje te beschrijven; en, of
schoon dit Marv nu niet zoo biizonder ïn-
dat verdachte reeds geruimen tijd in
voorarrest had doorgebracht en er voor
hem kans bestaat weer in betrekking te
komen. Hij is een bekwaam étaleur en
zekere heer van Zandwijk is bereid hem
weer in dienst te nemen.
Omtrent het juridische punt, of het
hier rou betreffen een gewone geldlee-
ning, werd nog door openbaar ministe
rie en verdediging breedvoerig van ge
dachten gewisseld.
De officier handhaafde zijn standpunt
dat het hier oplichting betrof.
Mr. Buiskool bleef zijnerzijds bij de
genomen conclusie.
DIEFSTAL VAN EEN BLAUW
COLBERT MET INHOUD.
De 64-jarige kaalhoofdige koopman,
genaamd Teka A., thans gedetineerd
stond terecht als verdacht van diefstal
van een blauw colbertjasje, waarin een
portemonnaie met eenig geld, een groe
ne sigarenkoker en een vulpotlood,
eigendom van den heer Simon Jacob
Bruin, landbouwer te Wijdenes. Deze
had had op 14 April bedoeld jasje met
inhoud neergehangen op het erf, welk
kleedingstuk later door hem werd ge
mist.
Verdachte ontkende beslist dezen
diefstal. Hij had het jasje, dat in zijn be
zit werd gevonden, gekocht van een on
bekend persoon, het mannetje in de
maan, zeide schertsend de president,
Mr. Ledeboer, voor 1.25.
De tuinder Klaas Dijkman had terzelf
der tijd bij zijn woning een man zien
loopen, dien hij echter niet in de ver
dachte herkende. Later zag hij op den
Zeedijk dien persoon, die over zijn an
dere jas een blauw colbertje droeg. Ver-
dachte bleef bij zijn opgave, het jasje
„eerlijk" gekocht te hebben.
De officier hield natuurlijk geen reke
ning met de mogelijkheid dat verdachte
het jasje met alles wat er in zat, van een
onbekend persoon had gekocht voor
1.25. Ook de officier noemde deze han
delaar het mannetje uit de maan. Voorts
releveerde de officier meer uitvoerig dat
uit alle omstandigheden de schuld van
verdachte wettig en overtuigend sprak.
Bovendien werd deze vrijmoedige man
reeds meermalen ter zake diefstal ver
oordeeld en vorderde de officier ten
slotte 8 maanden gevangenisstraf.
Verdediger van verdachte, mr. A.
Prins Jr., stond meer uitvoerig stil bij
d juridische beschouwingen omtrent
het bewijsstelsel en liet daarna uitkomen
dat in dit geval niet vast stond, dat de
jas door verdachte was weggenomen,
omdat zulks door niemand werd waar
genomen. Alleen staat vast, dat ver
dachte op onrechtmatige wijze is geko
men in het bezit van het jasje en men
hem dus heling zou ten laste moeten
leggen. Ten slotte verzocht pleiter voor
zijn cliënt, die hem niet onsympathiek
was, bij eventueele veroordeeling een
lichtere straf, zooals ook den hartgron-
digen wensch was van zijn geachten
cliënt vermoedelijk.
OPLICHTING DOOR EEN ADVER
TENTIECOLPORTEUR.
De 57-jarige heer Aron C., van beroep
reiziger en wonende te Amsterdam,
stond terecht als verdacht te Helder in
kwaliteit van advertentiecolporteur
voor het sportblad „De Schermer" ver
schillende winkeliers aldaar listig en
bedriegelijk en in strijd met de waarheid
te hebben bewogen advertentiën te
plaatsen in bedoeld blad, welk blad ten
zeerste werd aanbevolen door kolonel
van Duimen, commandant van „De
Heemskerk" in wiens opdracht hij
werkte. Het adverteeren in het blad zou
de winkeliers zeer voordeelig zijn en
men kon rekenen op den steun der mili
taire autoriteiten. Liet men dat adver
teeren na dan zou men daar lichtelijk
nadeel van ondervinden. De heer Luyx,
winkelier aldaar, behoorde onder de
bezochte adverteerders die min of meer
door dit optreden geintimiteerd werden.
Hij nam een abonnement van 400 regels
en zou dan als eenige leverancier in
aanmerking komen.
Door den heer Aron C. werd ontkend
eenigen invloed op den heer Luyx te
hebben uitgeoefend. De heer Stam Con-
stabel had verdachte een aantal firma's
aangewezen en hem op zijn verzoek een
kaartje tot introductie ter hand gesteld.
Getuige Luyx, met klem gewezen op
het gewicht zijner verklaring bleef per
tinent volhouden, dat bij hem den in
druk werd gewekt, dat niet adverteeren
getuige niet voordeelig zou zijn. De
leverantie aan schepen is soms zeer
wisselvallig en hangt af van de intenties
van de marine-autoriteiten, die daarover
zeggenskracht hebben.
De heer Harry Jong, stoffeerder te
Helder, deelde mede dat de heer Aron
C. zich ten zijnent ook had voorgesteld
als te komen in opdracht van kolonel
van Duimen, die hem een lijstje had
meegegeven. Onder vier oogen vertelde
verdachte hem, dat de heer v. Duimen
hem als leverancier voor de schepen zou
prolegeeren, mits hij een contract van
500 regels afsloot ten behoeve van „De
Schermer". Getuige had toen een abon
nement genomen, ook omdat hij be
vreesd was, dat hem eventueele verhui
zingen van marineschepelingen zouden
ontgaan.
Ook deze verklaring noemde verdach
te grootendeels onjuist.
Vervolgens werd gehoord de heer Ko-
ningsbruggen, transportondernemer te
Helder, die eveneens annonces voor „De
Schermer" had opgegeven, nadat ver
dachte hem had geanimeerd door de
mogelijke gunst van mijnheer v. Dui
men, voorzitter van den Helderschen
Schermbond en commandant van de
Heemskerk. Getuige had toen 1000 re-
teresseerde, was ze wel zoo verstandig, dit
niet te toonen. Ze had een zeer drukken
dag gehad en het was heerlijk, om daar nu
eens zoo rustig in den ouden tuin te zitten,
die haar zoo ruimschoots vergoedde, al den
tijd en de zorgen, die zij er aan besteedde.
Ze genoot er van, dat de witte seringen al
in bloei stonden en den geur van de muur
bloemen vond zij verrukkelijk.
„Dadywood" was een oud, schilderachtig
huis; bijna geheel overgroeid met klimop.
Vreemden vonden het er somber met dat
donkere bosch op den achtergrond en dien
hoogen steenen muur om den tuin, terwijl
de naastbijzijnde woning een mijl af was.
Maar Ladywood was het tehuis van de
Armstrongs geweest, wel driehonderd jaren
lang en Mary en haar broers hadden er
iederen steen lief, van het topje van den
schoorsteen tot de vloeren van de ruime
kelders, waar wel een compagne soldaten
had kunnen ingekwartierd zijn. Tal van ka
mers stonden onbewoond en tal van gan
gen, met de eigenaardige opstapjes, werden
haast nooit betreden; maar als kind hadden
ze daar heerlijk geravot en aan ieder plekje
was een geschiedenis verbonden.
Het gezin was echter hoe langer hoe
meer ingekrompen, tot er nu ten slotte nog
maar twee over waren in het ouderlijk
huis: Mary en haar oudere broer Will.
Haar vader, een heerenboer, was laat ge
trouwd en was over de zeventig, toen hij,
nu een paar jaar geleden, gestorven was.
Ze hadden hun moeder verloren bij de ge
boorte van Sydney; Sydney, die glorie van
de familie, wiens succes op school hem naar
Cambridge geholpen had en die nu negen
tien telde. Tom was op zee cn Dick, die
arme iong§.n, dje het wilde bloed van een
gels opgegeven. Mijnheer C. deed erg
geheimzinnig en toen zond getuige zijn
bediende weg.
Daarna werd voor het getuigenhekje
geroepen de heer Dirk Kort, bierbotte-
Iaar, ook op een dergelijke wijze met in
't vooruitzich egtstelde leveranties,
aangemoedigd een advertentiecontract
af te sluiten.
De heer Kinsbergen, drukker te Am
sterdam en lid van de firma die de
„Schermer" uitgeeft, verklaarde dat
verdachte niet meer als advertentie-
colporteur optrad en beantwoordde
voorts nog eenige door den verdediger
mr. Emmering, gestelde vragen.
Ten slotte werd als getuige a décharge
nog gehoord mr. Seegers, advocaat te
den Helder. Deze jurist beriep zich even
wel op zijn ambtsgeheim, doch had geen
bezwaar zich nader te verklaren en
mede te deelen, dat de contractanten
zich misleid achtten en ontbinding van
het contract verlangden. Getuige heeft
toen voorgeslagen, dat getracht zou
worden een minnelijke schikking te
treffen. Later had getuige, op verzoek
van bedoelde winkeliers, een klacht in
gediend. Persoonlijk stond getuige daar
buiten.
De officier, eindelijk het woord ver
krijgende, gaf als zijn meening te ken
nen, gelet op de wijze van optreden door
verdachte en gehoord de verklaringen
der getuigen, dat verdachte schuldig
was aan het feit hem bij dagvaarding
ten laste gelegd. Verdachte werd ter
zake oplichting reeds 4 maal veroor
deeld en ook eenmaal wegens valsch-
heid in geschrifte en voorts nog eenmaal
ter zake verduistering. Op grond echter
omdat verdachte zich 18 jaar lang buiten
den greep der justitie wist te houden,
zou spreker zich bepalen tot het eischen
van een geldboete en wel 200 boete
subs. 60 dagen hechtenis.
Mr. Emmering, advocaat te Amster
dam, hield daarop een uitvoerig pleidooi
ten doel hebbende aan te toonen, dat
het wettig en oovertuigend bewijs van
de oplichting niet was geleverd en dus
vrijspraak zou moeten volgen.
VERDUISTERING IN DIENST
BETREKKING.
Na de pauze verscheen als verdacht*,
de 25-jarige heer J. O., voorheen rijks
klerk bij de directe belastingen te Alk
maar, thans geschorst en elders gedo
micilieerd. Dit jonge mensch stond te
recht ter zake verduistering van 312.94
welke gelden hij in kwaliteit als rijks
klerk onder zich had wegens gestorte
vervolgingskosten en betaalde accijns-
gelden. Deze b dragen had verdachte
zich wederrechtelijk toegeëigend in de
maand Augustus 1929 en in Februari
1930. Hij genoot een maandsalaris van
pl.m. 110 per maand.
Verdachte erkende zonder voorbehoud
hetgeen hem was ten laste gelegd.
Als getuigen werden gehoord de heer
Boeder, rijksontvanger te Alkmaar, be
nevens de heer Eikelboom, rijksambte
naar der Directe belastingen. De heer
Boeder gaf van verdachte een zeer lof
felijke getuigenis. Getuige was zeer te
vreden over zijn prestaties en vertrouw
de hem ten volle.
Tegen verdachte werd gevorderd 10
maanden gev. voorw. met 3 proefjaren.
Zijn daad was ontegenzeggelijk zeer
ernstig en dit zag verdachte ook zelf
nel in. De malversaties waren buiten
gewoon geraffineerd gepleegd. Doch er
waren termen voor een voorw. veroor
deeling, die de officier aanleiding gaven
een voorw. straf te requireeren. Het re-
classeeringsrapport luidde ook zeer
gunstig. Verdachte hield zich reeds
bezig met afbetaling zijner schulden,
hoewel momenteel zijn verdiensten, be
dragende 17 per week, gering waren.
EEN VALSCH PROCESVERBAAL.
De heer W. A. J., 'n 35-jarige assistent
der Rijsbelastingen, voorheen te Alk
maar, thans te Weesp als zoodanig
werkzaam, had zich te verontwoorden
ter zake het als ambtenaar, belast met
de controle op de wegenbelasting, op
maken van een valsch procesverbaal
contra den heer Joh. Hub. Kareis te Eg-
mond a. d. Hoef, welke heer verdachte
op 1 November op de Voorstraat had
aangehouden ter coritröle der wegenbe
lasting, doch hem verzuimd had te vor
deren deze kaart te vertoonen, terwijl hij
zulks op 13 November in een door hem
avontuurlijken voorvader had geërfd, leerde
tucht in de gelederen van de Bereden Po
litie. Geoff was niet ver af; hij had een be
trekking aan de Bank van de Bell's in
Elverston, op acht mijlen afstand en bracht
zijn week-einden thuis door.
Mary was een moedertje geweest voor
hen allen en deed nu het huishouden voor
haar broer Will. Die kwam nu juist aan en
voegde zich bij het groepje onder den
kastanjeboom. Onmiddellijk staakte Freda
Bell haar druk gebabbel, want zij voelde
ontzag voor de strenge persoonlijkheid van
den donkeren man, die veel ouder leek, dan
de zeven-en-dertig jaar, die hij in waarheid
telde.
Hij nam de pet af voor Freda met
hand-geven was hij nooit heel gul en
liet zich in een tuinstoel vallen.
„Zal ik je een kop thee halen, Will?"
vroeg Mary, dadelijk opvliegend.
„Graag. Want rijden is warm werk met
zulk een temperatuur!"
„Ik ben blij, dat je er bent, ouwe jongen,
want die twee hier zijn nu al een uur aan
het redeneeren over de bruiloft en anders
niet!"
„Jij hebt wel eens meer dan een uur lang
over een voetbalmatch gesproken of iets
dergelijks! En een bruiloft geeft altijd aan
leiding tot een kritiek van de toiletten en
dat is nu eenmaal een geliefd onderwerp
voor de dames, niet waar, Miss Bell?"
„De heele huwelijksplechtigheid ergerde
mij, zie je!" viel Geoff met warmte in. „Hij
trouwt voor geld en zij om een positie en
een titel, en geen van beiden trachten ze
dan ook voor te geven, dat ze het ware ge
vonden hebben."
„Wat is „het ware?," yrpp£ Will. 4
„Wel, liefde natuurlijk!"
„Die komt niet tot een ieder, Geoff", zei
Freda, vrij scherp, „dus waarom zou je 't
den menschen dan kwalijk nemen, dat ze
zich tevreden stelden met wat er het dichtst
bij komt?"
„Zoo iets bestaat niet!" riep Geoff onlo
gisch.
„Je schijnt er veel van te weten", spotte
Freda. „Heb je dan ervaring van „het
ware?"
„O, tallooze keeren!"
„Hoe kan dat nu? Alle dichters en ro
manschrijvers zijn het er over eens, dat een
mensch maar èèns in zijn leven „het ware"
kan ontmoeten. Is het niet, Mary?"
„Ja, als het ,,'t ware" is geweest, dan
blijft het ook!"
„Neen, dan heb ik het nooit gehad; dat is
nogal duidelijk", zei Geoffy luchthartig,
„want mijn gevoelen duurde altijd maar
kort."
„Die arme Violet heeft 'twfel gekend en
zij heeft 't verloren", zei Mary zacht. Maar
toch hadden de anderen het gehoord en al
len dachten aan den jongen officier, dien de
bruid had liefgehad, eer zij het fortuin van
haar peettante had geërfd, en die nu ja
ren geleden bij een opstand in de koloniën
was omgekomen.
Freda verbrak de stilte met de opmer*
king:
„Ik geloof, dat de liefde dan wel zeer
overschat wordt. Een heele boel menschen
kunnen 't zónder haar stellen; en ze schijnt
altijd droefheid te moeten brengen over
iemand. En ze blijft niet voortduren ook.
Er zijn tal van getrouwde luidjesj die elkaar
éérst aanbaden en dan moet je nu eens
zien!"
(Wordt jsefvolgd). j
•v
